Jeśli nie w góry, to pojechaliśmy do Kazimierza Dolnego. Pogoda piękna i musiało się udać. Kajet leżał mi na kolanach, długopis w pogotowiu, postanowiłam po kolei wszystko notować.
Wczoraj byłem rano w kościele, stoję w kolejce do komunii i mówię …
Stoję do ciebie Ojcze …
Jam jest.
Oddaj Mi to, co Moje. Uświęć Mnie.
……..
Ale fajną tą wizję wczoraj miałem. Ojciec trzepnął dłonią o wierzch fali i opryskał mnie wodą … Śmiał się przy tym serdecznie, jakby zrobił mi kawał … – Piotr kręci głową nie wierząc co się stało.
Pękał ze śmiechu …Wiesz … On jest bardzo radosny i mam wrażenie, że się dobrze znamy … Nie wiem, czy nie za dużo sobie teraz pozwalam …
A skąd ! – wyrwało mi się, choć nie byłam wcale tego taka pewna.
No nie wiem, czy tak mogę …
A teraz jesteś tu.
Ale długo nie będziesz, też będziesz się śmiać.
… Hmm … Opryskał mnie, poczułem wodę, ale nie byłem mokry.
Wiesz o czym to świadczy ? Że czekał na tą modlitwę.
Hmm … Czy to jest ta fala, na którą czekasz ? – przyszło mi do głowy.
……. – Piotr obrócił się do mnie zaskoczony, bo tego pod uwagę nie brał.
Jeśli tak, jeśli Ojciec dotknął tej fali … To ona musi być naprawdę już blisko.
…….. – gdybym chociaż 1 procent wiedziała o co chodzi, żyłabym spokojniej.
Poczułem w kościele, że ten ksiądz, z którym mieliśmy się spotkać, przestraszył się.
Tak niewielu was rozumie.
Masz rację Homiel. Przerasta ich ta wiedza … – i w pełni to rozumiem.
Oni są wszyscy stąd i nigdy tam nie pójdą, gdzie wy pójdziecie.
Jak to ? – zaskoczył nas.
… Wielu idzie do Nieba, ale z drugiej strony niewielu przechodzi przez wąskie drzwi. To tak, jakby w Niebie było jeszcze jedno Niebo, jakieś …, miejsce szczególne – myślę głośno.
…….. – Homiel nie odpowiedział, a szkoda.
Wiesz, że Metatron ma setek oczu ? Musi koszmarnie wyglądać – żartuję sobie.
Jest przepiękny, daje światło purpury i fioletu.
Aaa …. – znowu mnie zaskoczył.
Wiesz co jeszcze dzisiaj poczułem stojąc w kolejce do komunii ? … Zapach lilii i konwalii, wszędzie pachniało, aż się zacząłem rozglądać kto ma takie perfumy …
Zapach typowy dla Chrystusa – pomyślałam.
Wczoraj woda, dzisiaj kwiatki … Niechybnie coś się zbliża.
Ale co ?
Zdarzenie, istotne dla waszego życia.
???!!!
Poczułem, że do J. idą zmiany ważne – p.s. mowa o naszej córce.
A N ? – p.s. a tu o naszym synu.
Już po zmianach.
Ale bierze ślub niedługo …? To też zmiana … I to duża ! – zdziwiłam się.
Jest na właściwej drodze.
… Nad J. opiekę nadzoruje biskup… Jerychoński ? Jerycha … – Piotr nie był pewny, co słyszy.
Jerycho to miasto przecież – tylko to przypomniałam sobie.
No nie wiem, tak słyszę …
… Czy na to wydarzenie istotne też mam mieć oczy i uszy otwarte, jak ostatnio ? – pytam.
To nie o taką falę chodzi.
Co znaczy to zdarzenie, co to będzie ?
Czy narzekacie ?
Nie.
I nie będziecie narzekać dalej. To będzie zdziwienie, a nawet szok.
Homiel, jak się spotkamy to musimy porozmawiać. Musimy sobie pewne sprawy sobie wyjaśnić, ciągle mówisz szyfrem ! – Piotr walnął. To miała być groźba, a wyszło śmiesznie.
Masz koło siebie deszyfranta, a po to szyfrem, żebyś się zagłębiła.
Zaskoczyło mnie, że znalazła się informacja potwierdzająca słowa Homiela, ale tak naprawdę zszokowała mnie inna informacja, którą przeczytałam nieco niżej.
1.Wiceprzewodniczący Konferencji Episkopatu Niemiec Franz-Josef Bode wezwał Kościół, by na nowo przedyskutował kwestię błogosławienia par homoseksualnych przez księży, ponieważ w takich związkach jest wiele pozytywnych elementów.
2. Kardynał Joseph Tobin z Newark w wywiadzie dla „New York Timesa” powiedział, że nie ma żadnego teologicznego powodu, aby w przyszłości papież nie mógł wręczyć kapelusza kardynalskiego kobiecie.
3. Biskup Patrick Dunn z Auckland podczas spotkania z nowozelandzką młodzieżą oświadczył, że być może kwestia homoseksualizmu stanie się dla Kościoła katolickiego czymś w rodzaju „sprawy Galileusza”, zaś młodych ludzi, którzy domagają się otwarcia na środowiska LGBT, nazwał „prorokami Kościoła”.
4. Kuria w Los Angeles opublikowała program tegorocznego Kongresu Religijnego Archidiecezji, który odbędzie się pod patronatem tamtejszego metropolity arcybiskupa José Gomeza. Przewidziano w nim aż dziewięć wystąpień poświęconych LGBT. Wśród mówców znajdą się m.in.: konsultant watykańskiego Sekretariatu ds. Komunikacji – jezuita ks. James Martin, głoszący publicznie, że homoseksualizm jest darem od Boga; zdeklarowany gej i aktywista LGBT Arthur Fitzmaurice, krytykujący Katechizm Kościoła Katolickiego za homofobię; lesbijka Yunuen Trujillo mówiąca o świętości homoseksualistów oraz ks. Bryan Massingale, który wygłosi wykład pt.: „Transgender w naszych szkołach: Jeden Chleb, Jedno Ciało.”
Jeszcze kilkukrotnie będę w naszych rozmowach poruszać zagadnienia, o których mowa także w tym artykule. Jak się okaże, choć zapewne wielu ludziom się to nie spodoba, na te trudne dylematy Niebo ma bardzo jasną i precyzyjną odpowiedź.
… Widzę jak patrzy na linię…, linię czasu … Na linijkę …
Wielu na tę linię patrzy.
Ci, co wiedzą, się cieszą.
Ci, co nie wiedzą, a gdyby wiedzieli, zmartwiliby się.
Szybko zapisałam Jego słowa i czytam i czytam …
To bez sensu …
Jedno dotyczy jednego świata, drugie drugiego świata.
Widzę, jak strzałka na tej linii szybko się przesuwa do przodu.
Przeczytałam te słowa jeszcze raz. Ci, co wiedzą się cieszą – Niebo. Niebo się cieszy z nadchodzących wydarzeń, tylko Oni wiedzą, co się wydarzy. Ci co nie wiedzą zmartwiliby się… – to my. Dwa światy…
Wieczorem siedzimy przed TV i komentujemy oglądane wydarzenia. Podano informację dot. przeprowadzonej jakiejś operacji i Piotr od razu przypomniał sobie swoją.
Jak mi dali narkozę, to raz, dwa, trzy i nie było mnie. Odleciałem i mogli wtedy wszystko ze mną zrobić, na przykład zgwałcić !
Już by była kolejka ! Bo ty jesteś atrakcja ! – Homiel na to, a ja wyłam ze śmiechu przez kolejne pięć minut.
… Jeśli Homiel „gwizdnąłeś” kartkę z oferty przetargowej, to i moje kilogramy możesz mi zabrać ?
Nie muszę zmieniać doskonałości.
Zobacz ile emocji masz wchodząc na wagę.
To prawda – i znowu się śmieję.
Piotr zaczyna mi szeptać do ucha …
Może po cichu uda nam się wyskoczyć w góry ?
Jedni się bawią, inni modlą.
Racja. To moja praca – Piotr sobie przypomniał niedawne pouczenie.
Służyć Bogu to nie praca.
To radość.
Więc co tu robisz jeszcze ?
……… – Piotrowi głupio się zrobiło. Wstał i wyszedł do swojego pokoju.
Pisząc na blogu przetoczyłam zdanie Homiela; Chrystus pokazał się niewielu, a sfotografował nikomu.Pisząc to myślałam jednocześnie o jeszcze jednym zdjęciu Jezusa, które zostało wykonane przez brata Eliasza. Przyglądając się fotografii mam jednak wrażenie, że to bardziej obraz niż zdjęcie i chętnie zobaczyłabym oryginał.http://kosciol.wiara.pl/doc/3297487.Stygmatyk-z-Calvo/3
Pytam się Homiela…
Jest przecież jeszcze jedno …
Jak powiedziałem, tak jest.
Żywego tylko ty sfotografowałaś.
Westchnęłam głęboko, ponieważ przeszukując internet wydaje się, że „prawdziwych” zdjęć Jezusa jest kilka, jednakże trzeba przyznać, że moje różni się pod każdym względem. 1) dopiero analiza komputerowa poprzez maksymalne powiększenie oryginału może coś wydobyć 2) na zdjęciu jest gołąb jako Duch Święty 3) osobisty podpis, pieczęć Jezusa. Rzeczywiście… Takiego drugiego na świecie nie ma. W odpowiedzi Homiela jest jeszcze słowo klucz; żywego… ??? W tym może tkwić rozwiązanie tej zagadki.
02. 06. 17 r. Warszawa.
Niedawno skontaktowałam się z pewnym zakonnikiem, a zrobiłam to pod wpływem udzielonego wywiadu, gdzie powiedział;
Dla wszystkich ludzi! Metafora i symbol to figury językowe, bez których nie możemy się obyć. Na przykład Duch Święty nie jest żadną gołębicą. () Taka ikonografia wzięła się z opisu chrztu Jezusa nad Jordanem. Jest tam mowa o tym, że Duch zstąpił na Jezusa jak gołębica.
Wysłałam mu zdjęcie Jezusa z gołębiem pisząc jednocześnie, że nie mogę się z nim zgodzić ze względu na powyższe zdjęcie. W odpowiedzi udzielił mi wykładu i zacytował fragmenty z Biblii dot. gołębia i ani słowa odniesienia do samego zdjęcia. Opisałam mu w takim razie okoliczności powstania tego zdjęcia z namiarem na mojego bloga sugerując, że jeśli w Biblii wspomniano o gołębicy, to prawdopodobnie ktoś to po prostu także już widział, tak jak i Piotr. Odpowiedzi już nie uzyskałam.
Książka Św. Ambroży z Mediolanu, listy. Tom 3.
Opowiadam Piotrowi o tym przy kawie, a odzywa się oczywiście Homiel.
Między światem ducha, a światem krwi i ciała jest wielka różnica.
Nie chcę cię martwić, nawet ty nie uwierzysz, gdy Piotr zacznie ci opowiadać.
Powiedz Oli, że światło jest w niej.
Piszesz tylko prawdę i dalej będziesz pisała.
Zakonnik się myli, a ty nie.
To, że jest zakonnikiem, nie znaczy, że się nie myli.
Można kontemplować i żadnych wniosków nie wyciągać.
GOŁĄB, Prawdziwe zdjęcie Chrystusa, Duch Święty
Piotr wrócił do domu i jeszcze w drzwiach zaczął opowiadać …
Gdy się modliłem o 15.00, zobaczyłem wielki fotel w Niebie. Wyrosła nagle wielka fala, która sięgała do fotela. Ojciec ręką zgarnął trochę wody z wierzchu fali i mnie opryskał. Zaczął się przy tym tak śmiać, że spod brody zauważyłem Jego białe zęby. Na czole poczułem wodę i gdy chciałem zetrzeć krople, ręka była sucha. Śmiał się serdecznie … Ja też się śmiałem … Śmieliśmy się oboje, a po 30 sekundach powiedział już na spokojnie …
A teraz wracaj do modlitwy.
Dostałam pytanie;
A co do bycia katolikiem to wybacz Aleksandro, wiara w reinkarnację… Jak możesz to nazywać katolicyzmem? Ja cię nie oceniam, to wasza sprawa ja sam w KK nie wierzę, ale powinnaś zapytać jakiegoś kapłana czy z takimi poglądami można nazwać człowieka katolikiem, bo ja odpowiedź na to znam, ale się przekonaj.
Ojcze, co Ty na to, że ludzie nie nazywają mnie katolikiem ?
Coś ty! – Piotr się przestraszył, że pytam tak bezpośrednio.
… Jesteś chrześcijaninem.
W każdej chwili.
Oni nie doświadczyli trzęsienia kamienicy, czy zrobili zdjęcie Jezusa ?
Bo sobie nie przypominam.
Rób swoje.
Pamiętaj o tych, którzy ci dziękują.
Nie, co atakują. Nie przejmuj się.
Im masz pomóc. Ja cię oceniam.
Jak pamiętam kajet twój, to oceny masz dobre, nawet celujące.
……… – ulżyło mi.
Oni nie doświadczyli trzęsienia kamienicy – Ojciec przypomniał nam niesamowite i nieprawdopodobne pod względem ludzkiego rozsądku doświadczenie.
- Boże, daj mi jakiś znak, że to jest prawda – poprosiłam w swoich myślach. I wtedy zdarzyło się coś absolutnie niewiarygodnego… Nie skończyłam słowa „prawda”… kiedy rozległ się w domu wielki huk. Trudno nawet opisać co to było. Pod moim łóżkiem na wysokości poduszki, czyli dokładnie pod moją głową usłyszałam jakby stukot setek kopyt wydobywający się prosto z podłogi, nie spod podłogi, ale właśnie z podłogi, ze stropu podłogi. To było tak głośne, aż zatrząsł się cały dom, dwukondygnacyjna niewielka kamienica, w której mieszka może z 20 osób. Zastygłam w swoim łóżku i tylko zastanawiałam się, czy mi się to przewidziało.http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/05/29/bardzo-konkretna-boza-odpowiedz/
Godzinę później …
Co byś zrobił, gdybyś wpadł do Nas kawę ? A nie z Olą ?
A jak się dostanę do Was ?
Co się martwisz ? Charon cię zabierze.
Przecież on bierze po śmierci ! – wtrąciłam się.
Nie tylko. Napiłbyś się kawy ?
……… – Piotr się zawahał.
To co mam przekazać ?
Homiel mnie wkurza, wkręcasz mnie ! – Piotr zareagował spontanicznie, bo nie wiedział o co Mu do końca chodzi.
… Homiel, to zależy, czy macie ubite mleko – zażartowałam dla rozładowania napięcia.
Dopisane 23. 01. 2018 r.
Charon cię zabierze – nie jestem w stanie tego na dzień dzisiejszy jeszcze wyjaśnić. Będziemy wiedzieć po fakcie o jakie to wydarzenie chodziło. Homiel użył tu znanego ogólnie symbolu przewoźnika lub łącznika między światami i ten sam symbol pojawi się też później w bardzo ciekawej wizji.
Po wczorajszym chodzeniu po górach dzisiaj ledwo mogę się ruszać. Bolą mnie wszystkie mięśnie, a dodatkowo mam kiepski humor, bo choć dużo chodziliśmy, to przytyłam. No kurcze …!!! To na pewno to górskie powietrze jest tak kaloryczne. Piotr też nie w humorze. O 3.00 w nocy obudziło go głośne bzyczenie wielkiej muchy. Trwało to co prawda chwilę, ale wystarczyło, aby nie spać już do rana.
Trwało to z 10 sekund … Czułem tego gnoja, chciał mi coś powiedzieć … Czułem jak stał obok, mówił, jakby miał gluty w gębie, ohyda … A nad ranem miałem wizję. Cztery psy, dwa wilczury ciemne i dwa amstafy rude. Jeden wilczur był bardzo dominujący, gryzł pozostałe. Drugi wilczur leżał skulony na ziemi. Gdy ten dominujący mnie zobaczył, to chciał się na mnie rzucić, a wtedy powstrzymałam go ręką. Podniosłem w powietrzu i wyciągnąłem energię i rozdałem po równo tym pozostałym. Obserwowałem dalej na zimno ich zachowanie …
Nie na zimno, ale laboratoryjnie – Homiel sprostował, czyli analitycznie.
A na koniec jeszcze jedna wizja … Byłem na Czantorii ubrany w białą koszulę do ziemi. Unosiłem się i ludzie na to patrzyli, miałem długie, siwe włosy.
To twoje pobożne życzenie – roześmiałam się nie wiedząc jak spiąć te wizje razem i czy w ogóle da się je spiąć.
Na kawie …
Dzień dobry Homiel – chciałam elegancko zacząć rozmowę.
Good morning … Zbytnio nie mówię, bo nogi Mnie bolą i przytyłem i mam czerwony nos od… – pokazał, że w lodach, które jedliśmy w kawiarni w Ustroniu była odrobina alkoholu.
………… – buchnęliśmy śmiechem
31. 05. 17 r. Warszawa.
Ledwo wróciliśmy, a ja znowu kombinowałam jak tu wrócić do Ustronia. Pół dnia wczoraj straciłam na to, by na przyszły weekend znaleźć w hotelach wolne miejsca. Wszędzie było pozajmowane albo ceny dla nas zbyt wysokie. Poczułam w pewnym momencie, że Oni nie chcą, byśmy tam pojechali. Rozmowa na kawie szybko mnie w tym utwierdziła.
Ale mam czarną serię od wczoraj – i siadł ciężko na krześle.
Nie uwierzysz. R. przyszedł prawie z płaczem, że przetarg do ministerstwa, który wygraliśmy, to przegraliśmy. Dostał zaćmienia umysłu wpisując ilość miesięcy gwarancji. Wpisał 12 zamiast 24. Drugi pracownik też przegrał, a wygrał. Zabrakło jednego formularza z ceną i go odrzucili.
Jak to przegrał, a wygrał ? – nie do końca rozumiałam.
Zostaliśmy wybrani ze względu na najlepszą cenę, ale ktoś się dopatrzył, że brakuje formularza i nas odrzucili …
Dziwne jest to, że cała oferta była zbindowana, ponumerowana, osobiście podpisywałem każdą stronę i ten formularz zniknął – Piotr robi taka minę, jakby niczego z tego nie rozumiał.
… Odrzucili nas i nie będę miał obrotów w tym miesiącu i trzeba zacisnąć pasa – rozkłada ręce.
Aaaaa …. To znaczy, że mamy nie jechać, nie wyrzucać pieniędzy – przyszło mi do głowy.
Widzę tu „efekt pióra” – dokument był i nie ma.
To chyba nie przypadek, że zniknęła – myślę dalej głośno.
Co to było to zniknięcie kartki ? – Piotr już sam zaczął podejrzewać Homiela.
Otrzeźwienie, zagalopowałeś się.
Przecież lubisz góry !
Od namiaru można wysypki dostać.
Jeszcze Mnie nogi bolą.
…….. – rozśmieszył mnie natychmiast.
Ciągle jestem zmęczony po tych górach i wczoraj nie chciało mi się modlić … A wtedy zobaczyłem twarz Ojca przytulającego się do Syna … Przywołali mi ten obraz, co masz na pulpicie komputera … Nabrałem sił i zacząłem się modlić na całego. Zobaczyłem uciekające gacki …
Coś zaczęło mi świtać w głowie. Będąc w górach Piotr w ogóle się nie modlił wieczorami, a każdy dzień bez modlitwy jest dniem straconym. Nic też dziwnego, że kartka zniknęła. To powstrzymało nas i przed wydawaniem i przed wyjazdem. Ta niezwykła prostota działania jest w przypadku Piotra bardzo skuteczna.
Ty nie należysz do tego świata.
Nie przyszedłeś tutaj dla swojej wygody, ale masz misję.
Sprzątaczka sprząta, policjant pilnuje, a ty się modlisz.
To twoja praca.
Zapomniałeś się, a ty nie możesz się nigdy zapomnieć, dlatego góry będziesz oglądać na widokówce.
Homiel mówił tak szybko, że nie nadążałam pisać.
Nie przyszedłeś tutaj na permanentne lody, a i tak kawę ci zostawimy jeszcze, więc nie wkurzaj Mnie.
???!!!
W górach poczułem się wolny, bez obowiązków – Piotr z żalem i pod wrażeniem Jego słów.
Prawdziwa wolność przyjdzie później.
W szpitalu jak umierałem, czułem się wolny – p.s. podczas ataku anafilaktycznego.
Na umieranie trzeba sobie zasłużyć.
A ja sobie nie zasłużyłem ?
Nie wiem, czy jesteś nawet w połowie drogi.
To, co mieliście dostać, dostaliście.
Góry masz codziennie tutaj.
…… – Homiel był tak stanowczy, że w ogóle się nie odzywałam, ze strachu.
Wczoraj podczas modlitwy słyszałem gacki …
On znowu zaczyna !!! Skurwysyn !!! … Ręce mi wyginali, straszny ból …
Może nie straszny, ale był.
Powiadam ci po raz ostatni …
Nie przyszedłeś tu dla wygody.
Modląc się za wolność innych, sam stajesz się wolny jak wiatr.
Rób swoje.
… 3 dni się nie modliłeś i wystarczyło – zaczęłam analizować.
„On znowu zaczął”… Ten głos doszedł do mnie jakby z dołu. Zobaczyłem jak wychodzą na wierzch i rozpełzają jak robaki, wypędzałem ich po imieniu, tych których znałem.
… Kiedyś ta droga przyjacielu dobiegnie końca.
Zapomniałem się.
Pamiętaj, że twoje zapomnienie trochę kosztowało.
Skoncentruj się. Zobacz … Franciszek przestał mówić, że musi odejść.
Faktycznie, przestał … Zaniechałem obowiązku – Piotr zaczął się kajać.
Chronisz tych, dla których Ojciec się poświęcił.
Ten formularz był zbindowany ?
Oczywiście, a teraz nie ma.
Efekt pióra ? – pytam, bo to naprawdę niesamowite, jak oni to robią ? Były zbindowane i nie ma.
… Czy wczorajsza modlitwa była skuteczna ?
Była niezła.
Znajdź przyjemność w walce z twoim odwiecznym wrogiem.
Na tyle dobra, że pozwoliliśmy ci ich usłyszeć.
Musisz wiedzieć, że wszystko możemy ci zabrać.
To mam iść pod most ?
Jeśli będzie trzeba, to i pod most.
Miejsce nie ma znaczenia, ważne żebyś to robił.
To początek fali ?
I nie rozmyślaj o fali, bo nic nie wymyślisz, nawet przy twojej bujnej wyobraźni.
Myśl, jakbyś myślał o powietrzu.
Nie widzisz, a jest.
Ona przyjdzie.
Skoro wiesz, że zgłosiłeś się na ochotnika, to pracuj.
Zadzwoniła do nas córka skarżąc się na sąsiadkę – panią prokurator. Ponoć dała wczoraj kolejny popis sopranowy, ale musiała kogoś tym wkurzyć niezmiernie, ponieważ na drzwiach wejściowych do budynku pojawił ciekawy tego znak. Na drzwiach do tej pory wisiały nalepki; posprzątaj po psie, nie wyrzucać papierosów i odkrycie roku ! Zakaz uprawiania seksu.
Córka była tym faktem tak zaskoczona, że aż zrobiła zdjęcie.
Ktoś miał bardzo dobry pomysł – Piotr się zdziwił, że tak można.
Zaufałeś Nam, dlatego zrobiliśmy to dla ciebie.
Teraz przynajmniej wiadomo, że wszyscy wiedzą. Ale obciach !
Nie ściągnął tego nikt inny, tylko ona sama.
Zrobiliśmy to kimś innym.
Sama sobie jest winna, a Homiele posłużyli się kimś rozsądnym, komu również ta sytuacja nie odpowiadała.
Dopisane 21. 01. 2018 r.
Franciszek przestał mówić, że musi odejść – na początku pontyfikatu papieskiego Franciszek wypowiedział parę zdań, które zastanowiło wiele osób.
Wiem, że to będzie trwało jeszcze tylko krótki czas. Dwa lub trzy lata, a potem udam się do Domu Ojca – powiedział Franciszek. Papież wcześniej nie mówił publicznie o swojej śmierci, ale źródła watykańskie potwierdziły, że w rozmowach z bliskimi przyznawał, iż zostało mu jeszcze tylko kilka lat życia.
Będąc w marcu w Ustroniu wiele słyszeliśmy o Czantorii, wyciągu narciarskim czynnym cały rok. Obiecaliśmy sobie, że przyjedziemy tutaj jeszcze raz i bezwzględnie wykorzystamy tę „super atrakcję” całego regionu. Jadąc musieliśmy minąć pod drodze znany nam uroczy kościołek, w którym byliśmy dwa miesiące temu. Tym razem jakoś nie przyszło nam do głowy, o dziwo!… by tam wejść. Już go mijaliśmy, kiedy Piotr nagle zrobił w tył zwrot …
Usłyszałem.
Nie zajrzysz do Mnie ?
No co ty ? – wyrwało mi się.
W środku były trzy zaledwie osoby, ale i one szybko się wykruszyły. Usiedliśmy z tyłu, po chwili Piotr znowu bierze mnie za rękę.
Jezus powiedział, byśmy podeszli bliżej. Chce mieć nas w zasięgu swoich rozpostartych rąk.
… ??? … – stanęliśmy więc przed nim w całkowitej ciszy.
Pobłogosławił ciebie, potem mnie, a potem pobłogosławił nas, zrobił nad nami krzyż.
Przyjmij błogosławieństwo na nową drogę.
Ja w tobie, ty we Mnie po wsze czasy.
Ktoś wchodził do środka i oboje odwróciliśmy się w jego stronę.
Nie zwracaj uwagi na tego pobożnego, niech cię nie odciąga ode Mnie.
Nowa droga … Niewątpliwie znowu coś się zacznie.
Wieczorem. Piotr zaczął podliczać wszystkie wydatki związane z wyjazdem.
No ! Mało nie wydałem.
Czyż nie warto było ?
Pojechaliście dla tej chwili.
28. 05. 17 r. Ustroń.
Na Czantorię dotarliśmy wyciągiem, ale żeby wrócić postanowiliśmy po prostu zejść na własnych nogach. Zapowiadało się dość wyczerpujące, więc schyliłam się, aby zawiązywać mocniej buta. Piotr nachyla się nade mną i szepcze …
Nie ruszaj się i nie patrz w bok. Koło nas ktoś w białym też się szykuje do drogi …
No to oczywiście się podniosłam się i zaczęłam rozglądać, któż to jeszcze szykuje się do drogi. Sęk w tym, że nikogo nie było.
Kogo widzisz ?
Papieża ! – ciągle szeptem.
Jaja sobie robisz ?! – już nie wytrzymałam.
Cicho bądź. Jest na biało ubrany i ma czapkę leninówkę, też białą i biały plecak … – ciągle szepcze.
Ale jak to możliwe ?!
Mówię ci, że idzie z nami.
Ukochał góry.
Ale … Jak może sobie tak iść ? – byłam niezmiernie zdziwiona …
A dlaczego nie ?
??? – no… niby fakt.
Dołączył do nas. Zobaczyłem, że się szykuje iść z nami …
Wróciliśmy w milczeniu.
Wieczorem.
Jezus udzielił ci błogosławieństwa na nową drogę, co to znaczy ? – pytam.
Pokazał gestem na drogę – Piotr wzrusza ramionami, że przecież powinno to być jasne.
To było ważne ?
Twój największy przyjaciel pobłogosławił cię przed drogą. On ją zna.
…. Obserwuj znaki.
Ale Piotr może je przeoczyć.
Tego nie przeoczy, nie byłby w stanie.
… ??? …
29. 05. 17 r. Warszawa.
Wracamy do „domu”.
Znowu to samo … – Piotr myślał o firmie, o obowiązkach, o codzienności, która zaczyna się już jutro.
Ciesz się, że to samo.
Gdyby nie to samo, nie miałbyś to samo – gdyby nie praca, życie normalne, nie byłoby na chleb.
Weszliśmy do mieszkania, rozpakowaliśmy się, Piotr włączył telewizor, a tam film „Bogowie i królowie”. Spojrzał na to chwilę i przełączył na Teleexpress.
Co wybierasz ?
To, czy My ?
… Czy możemy po takich słowach mieć jakikolwiek wybór ? – pomyślałam.
Zaczynała się scena rozmowy Mojżesza z chłopcem, czyli z Bogiem.
„Myślałem, że jesteś Generał” – przypomniały mi się od razu słowa, które pisałam na blogu, że Mojżesz był narzędziem.
Piotr obejrzał tę scenę, pokiwał głową, że rozumie i przełączył na Teleexpress, a tam mowa o różańcu …
Widzisz ? Gdzie się nie ruszysz, tam My.
Znowu przełączył na film. Zaczęły się sceny o plagach egipskich…
Widzisz to ? Dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych.
Dlaczego tak robi ?
Nie pytaj dlaczego. Bóg Ojciec wie, co robi.
Dziękuję Ci za ten świetny wyjazd.
Nie musisz nic robić, tylko trwaj przy Mnie.
Kończy się czas twojej sielanki.
Uwaga, ponieważ wpisy edytują się w kolejności od najnowszych do najstarszych i będą coraz trudniejsze, by w pełni zrozumieć pisany tekst, proszę cofnąć się do samego początku. http://osaczenie.pl/wp/2016/03/03/
Idąc rano na „randkę” jak zwykle zajrzałam do Chrystusa w kościele św. Barbary. Miałam mały bukiet kwiatów, który chciałam zostawić Mu pod krzyżem. Wchodzę do przedsionka, gdzie wisi krzyż … i mnie zamurowało. Widzę klęczącą pod nim zakonnicę. Głupio mi się zrobiło, bo moje wejście musiało być dla niej dość nie na rękę, jednak ona jakby mnie nie zauważyła, ani usłyszała. Jej głowa była wtulona w stopy wiszącego Jezusa, a ręce obejmowały Jego nogi. Czułam, że wtargnęłam w ich intymną, bardzo prywatną chwilę. Nie wiedziałam co zrobić, czy wycofać się, czy mimo wszystko przeszkodzić jej i położyć te kwiaty … I kiedy tak się wahałam, ona podniosła głowę …, a to młoda dziewczyna ! Zrobiło mi się jeszcze bardziej głupio, gdyż zobaczyłam w jej oczach wielką … miłość. Moja wiara w porównaniu do jej wiary wydała się tylko małą kroplą przy wielkim oceanie. Bez słów położyłam szybko bukiet i się wycofałam.
Hmm … – Piotr się zadumał.
A ja miałem dzisiaj rano w kościele niesamowitą rzecz. Kiedy brałem hostię, zauważyłem na niej obraz krzyża z naszej katedry, pod którym klękamy. To niesamowite … Jak ja to widzę …??? – Piotr kręcił głową z niedowierzaniem …
Spojrzałem i pomyślałem co to ?
Noo … Mieszkamy w tobie.
Czym sobie zasłużyłem ? Ja się do tej zakonnicy nie mogę równać !
A ty wiesz najlepiej ?
Jestem łobuz, chuligan, taki brudny … Musieli mnie z kimś pomyli ć! Jestem głupim góralem, a Oni są ciągle przy mnie. Jak ktoś mnie wkurza, to bym ich od razu ścinał, a potem tulił … No nie daję sobie rady, tak mnie gacek ciągnie … Czarnych to był zagryzł … Jestem nienormalny – Piotr wzdycha.
No, normalny to ty nie jesteś.
Ale pomyśl, jakieś zasługi musiały być.
A może ktoś taki jak ty jest Im potrzebny ? – pocieszam go.
Spytaj się – i się zająknęłam, bo myślałam o Ojcu.
Zobaczyłem teraz ciekawą rzecz. Jak podali jego nazwisko, zobaczyłem jego ducha i wielką rękę ze szponami, która go zgarnia z ziemi, ta ręka go zagarnęła – i zrobił oczy ze zdziwienia.
Miał prawo go zabrać.
W tym, co zobaczyłem,Góra nie interweniowała, a myślałem, że to ofiara – mówi ciągle zdziwiony.
Dokonał wyboru.
Co z takim będzie ? – pytam zaciekawiona.
Przyszło do mnie bowiem pewne skojarzenie. Fragment z filmu „Uwierz w ducha”, w którym zły po śmierci jest zabierany przez Złego.https://youtu.be/-Y2wqkD2KVM?t=52s
Ciąg dalszy nastąpi.
Poczuje cierpienie tych, którzy przeżyli – czyli cierpienie pozostawionych rodzin, ukochanych, itd.
Czytam Piotrowi informację; Powojenny eksperyment stworzenia społeczeństw wielokulturowych w Europie kończy się wielką porażką. Od Sztokholmu po Paryż, od Londynu po Ateny trwają największe w powojennej historii walki uliczne między rodowitymi Europejczykami i imigrantami. Eksplozja wzajemnego antagonizmu jest gwoździem do trumny polityki multi kulti lansowanej przez europejską lewicę. http://www.uwazamrze.pl/artykul/1015140/kleska-multi-kulti
Nie zatrzymasz już tego.
Hmm … – ma rację. A może zachodnia Europa na to właśnie sobie zapracowała ? Niszczą własne świątynie, więc zaczną szanować cudze ?
… O 15.00, gdy zacząłem się modlić, zobaczyłem świetną rzecz. Moje biurko było na ziemi, to znaczy na planecie Ziemia. Zobaczyłem jak ktoś wyrwał je z kawałkiem ziemi i wywindował prosto do góry, do nieba. Ja się ciągle modliłem i zobaczyłem wtedy wielkie ucho, które słuchało jak się modlę. Wtedy usłyszałem …
Światło cię opływa …
… I zobaczyłem mgłę światła. To było tak realne, że mogłem tego dotknąć.
Za uchem zobaczyłem dwa wielkie fotele, a między nimi srebrnego ptaka, który skrzydłami machał. Za nimi stała Maryja … Wyglądali jak na zdjęciu rodzinnym.
26. 05. 17 r. Warszawa.
Kilkanaście dni temu wpadliśmy na szalony pomysł, by pojechać do Ustronia jeszcze raz, ale tym razem tylko na weekend. W trakcie jazdy Piotr znowu wspominał wizję z falą i swoje operacje. Zaciskam zęby i słucham, bo może tym razem dowiem się czegoś nowego ?
To, co miało być naprawione, zostało naprawione.
Teraz oczekuj tego, na co czekasz.
Wtedy po raz pierwszy Homiel kazał mi się ubrać ładnie. Kazał mi nałożyć najlepszą koszulę i marynarkę.
No właśnie … Czy to miało takie znaczenie ? – pytam, ponieważ to było nawet jak na Homiela bardzo niezwykłe.
Ta domena ludzka przeważyła.
…. Ta druga fala to końcowy etap szkolenia.
Będę zaskoczony tym wszystkim ?
Niebywale.
…….. – czyli nic nowego, ale cieszę się, że się Homiel w ogóle odezwał.
Na skraju Warszawy mijamy budowane wielkie wieżowce.
Kto to będzie kupował ?! – Piotr ze zdziwieniem i sarkazmem zarazem.
Na pewno nie ty.
Zapowiada się super podróż, Homiel ma dzisiaj humor – zaczęłam się śmiać.
Cieszysz się, że jedziesz ? – pytam Go bezpośrednio.
Cieszę się, że siedzimy razem.
Dlaczego ?
Jesteśmy razem.
… Szkoda, że Wodecki odszedł – Piotr sobie przypomniał.
On już tego nie podziela – nie podziela, że szkoda.
Trafił do Nieba ?
A gdzie miałby trafić ?
Też będzie śpiewać w Niebie ? – pytam.
Tam ciągle gra muzyka.
Śmierć to jest moment – Piotr pstryknął palcami, a coś o tym wie. Tak wiele razy był tak blisko…
Nie dla każdego.
To fakt, czasami umiera się długo – nie uwzględniliśmy tych, co umierają w wyniku ciężkiej choroby.
A niektórzy całe życie.
Jak to ?
Złoczyńcy, nie czyniąc dobrze już umierają.
A jak ja żyję ? – Piotr.
To teatr komediowy.
Ale jestem też poważny ! – obruszył się.
A i w teatrze są przerwy.
……… – Homiel uszczypliwy jak zawsze, ale robi to z wielkim humorem.
Ciągle myślę o Fatimie i otwartych wrotach.
Wrota zostały otwarte, cóż więcej ?
Czy będą jakieś inne znaki ?
Czekaj do następnej kulminacji.
???!!! Fali ?
Fali, fali – odpowiada wręcz zniecierpliwiony.
Będę po tym pracował ?
Na pustyni kruki karmiły Eliasza, więc się nie martw.
Dlaczego jestem w połowie Fatimy ? – pytam.
Z opracowaniem.
Wszyscy oczekują Eliasza, nie powinien się już objawić ?
I się objawi.
Ciekawe, czy kościół uzna kogoś takiego …
Kościół to zbroja, aczkolwiek toczy go rak – pokazał zbroję, którą od spodu zżera rdza.
Dlaczego nieodpowiedni ludzie dochodzą do wysokich stanowisk w Kościele ?
Dlatego ta zbroja jest zjedzona.
Czy doczekamy się wielkich zmian, które nadchodzą ?
Będziecie w nich uczestniczyć.
……… – ja miałam na myśli proroctwo fatimskie, a Homiel chyba falę. Powinnam spytać precyzyjniej.
To co ? Bierzemy się do roboty ? – zaciera ręce.
A co masz na myśli ?
Nie widzisz tego pola w chwastach ?
…???…
Zarówno Homiel, jak i sam Ojciec często porównuje swoje nauki do uprawy pola. Mówienie o Bogu, czynienie na chwałę Boga to jak sypanie ziarna na polu. Czasami łatwo urodzi się z tego coś pięknego, zdrowego, a czasami zbyt dużo jest chwastów, by urosło coś pięknego i zdrowego.
Obraz od Yongsung Kim
Zaczynam rozumieć Ojca – Piotr przypomniał sobie słowa dotyczące wstrząsu.
Co się dzieje, gdy uczeń nie zdaje ?
Powtarza.
A drugi raz ?
Powtarza.
A ile razy ma powtarzać ?
Wyrzuca się z klasy.
Pierwsza wojna to jedna powtórka, nie wystarczyło.
Była druga wojna i co ?
?!
Będzie trzecia ?
A co da kolejna ?
Widać, że takie zwykłe metody nie dają skutku.
A nie-zwykła metoda ?
Jak sama mówi nazwa … niezwykła.
Były już takie kiedyś ?
A nie ? Sama o tym pisałaś …
I wziął Ojciec swoje niesforne dzieci i na nowo ulepił – p. s. potop biblijny.
… Coś mi się wydaje, że Ojciec ma swoje plany – Piotr
Jak to zrobicie ? – pytam, ponieważ właśnie zrozumiałam, że Fatima mówi o czymś więcej niż wojna.
Patrz. To koronka specjalnego przeznaczenia …
I przywołał dzieci do porządku, a one stały i płakały …
Więcej tego nie zrobimy.
Niewykluczone, że cały czas rozmawialiśmy z Ojcem, ale to ten krótki końcowy dialog wyjaśnił mi wszystko w bardzo prosty sposób. Żaden człowiek nie jest w stanie wytłumaczyć tego tak klarownie, jak sam Bóg Ojciec. Spojrzałam na nasz świat Jego oczami i zrozumiałam, że znowu ma rację…
Wracamy do Warszawy i rozmawiamy o spotkaniu z pewnym księdzem, do którego nie doszło. Równolegle do naszego pociągu stanął pociąg z Zakopanego.
Szkoda, że nie doszło do spotkania – mruczę pod nosem.
Od zakopanego niewiele brakuje do zakłopotanego– Homiel dowcipnie nawiązał do pociągu.
Zakłopotanego?
Od nadmiaru wiedzy.
Będzie nam to dane kiedyś ?
Zważywszy na zdarzenia, to oni będą cię szukać.
Really ?! – trudno mi w to uwierzyć – Kiedy ?
Chwilka.
Co znaczy tak chwilka ? Ciekawy jestem … – Piotr się zainteresował.
Chwilka to chwilka.
Jak powiedziałem jutro, to było jutro.
……… – nastawiłam uszy i gorączkowo szukałam odpowiedzi w głowie, kiedy tak powiedział.
- Ten cykl niedługo się skończy.- A kiedy się zacznie? - a ten znowu swoje. - …. Ojciec kazał mi patrzeć na telewizor... - a tam wyświetlił się na cały ekran napis jutro. - Jutro to może być długo wg. Nieba – Piotr zaczyna kombinować.- Jutro to jutro. - Dlaczego... mały? - dopytuje Pan Ciekawski.- Tam jesteś jednym z największych. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/12/22/jesli-wierzysz-to-nie-bedziesz-mowic-niemozliwe/
Chwilka to trochę dłużej niż jutro.
Uważaj, z Ojcem rozmawiasz – cicho zwracam Piotrowi uwagę. Odkryłam to dopiero teraz.
……… – Piotr się zamyśli …
Zobaczyłem coś w kształcie piramidy, dziwną, metalową …
Siła w niej narasta, zbliża się, odda ci to, co ci zabrała.
Co to jest ?
Zbiornik energii, wspomnień, możliwości.
Odda ? – dziwię się, bo jeśli odda, to znaczy, że wcześniej musiała zabrać.
Wejdzie w ciebie i cię rozpuści.
???!!! … – nie mamy pojęcia co to znaczy.
A Ola co będzie miała ?
Przyboczna będzie pisała pełny zeszycik.
To dziwne … Ta piramida kręci się wokół własnej osi … Dlaczego tak ?
Podgrzewa się, łatwiejsza będzie absorpcja.
To czego nie miałeś, to oddadzą.
Bez tej piramidy się nie da ? – pytam.
Nie będzie granic dla ciebie…
A wtedy wejdziesz do nich i wyciągniesz tego gacka.
Przed wyjazdem oglądaliśmy teledysk w hołdzie Georga Michaela zrobiony przez środowisko LTGB. Oglądając Piotr zauważył gacka, który przybrał formę ośmiornicy. Ośmiornica, dla mnie symbol macek sięgających wszędzie, gdzie się da. https://www.youtube.com/watch?v=ZoKxOtlurEc
Dlaczego piramida ? – pytam.
Stopniowanie energii.
Aaaa …, teraz rozumiem…
Gdy poznałam Piotra, był całkiem przeciętnym człowiekiem, rzadko mającym małe odchyłki od normalności. Od czasu do czasu kogoś słyszał, coś przeczuwał, ale nie zwracał na to większej uwagi. Kilka lat później ukazał się w pełnym obrazie w naszym życiu sam diabeł. Zaczęły się modlitwy i możliwości Piotra stopniowo narastały. Z perspektywy czasu widzę, że ten rozwój stawał się coraz szybszy, ale apogeum jeszcze nie nastał i z tego co mówi Ojciec dopiero nastanie. Zbiornik energii, wspomnień, możliwości… Jeśli wszystko ma się obudzić w Piotrze, to rozumiem dlaczego to wszystko musiało tak trwać, to jak powolne przygotowywanie. Pytanie tylko …, przygotowywanie do czego ? Patrzę wstecz na nasze życie … Ciekawą Piotrowi drogę przygotował Ojciec.
Wczoraj Ojciec powiedział mi, że mnie zabierze do Nich.
???!!! Jak to zabierze ?
W spokoju będziesz mógł kontemplować.
A ile potrwa ta chwilka ?
Troszkę dłużej niż już.
W tym tygodniu ?
W tym tygodniu jedziesz w góry. O ! Przepraszam, jedziemy.
……… – uśmiechnęłam się, uwielbiam takie rozmowy.
Ale z NIP to ja mam rację, sądy w Polsce są skostniałe.
Nie ma skostniałe, jesteśmy My.
…….. – znowu się uśmiechnęłam, bo czy Piotr nie rozumie, że gdyby chcieli, ten sąd już dawno by był ? Dlaczego odwołano ostatnią rozprawę, gdy Piotr był w szpitalu ? Przypadek, że sędzina się rozchorowała ? A może miała się rozchorować !?
Oboje zapadliśmy w zadumę, Piotr nawet lekko przysnął. Gdy się ocknął, rozmawialiśmy dalej.
A więc i antychryst już musi być. Moim zdaniem antychryst to filozofia anty–Boga. Filozofia wolności i przyzwolenia na wszystko … To nie jest jeden człowiek, ale cały system myślenia jak nowa religia …
Zatruwa się studnie, a ludzie z tego piją.
Hmm … Czyli mam rację. Ktoś stwierdzi na przykład, że małżeństwo homoseksualistów jest słuszne, a inni w to wchodzą …
Nie każ tych, którzy piją.
A tych, którzy zatruwają.
Mam wiele pytań.
Ty tylko pisz. Patrz i obserwuj.
… Łucja powiedziała, że anioł, który przyszedł przed Maryją, był młodzieńcem.
Jaka Łucja ? – pyta mnie Piotr nie rozumiejąc o kim mówię.
Ta od Fatimy … Homiel, ile właściwie Ty masz lat na lata ziemskie ?
Uuuuuu i jeszcze więcej, ma się te geny ! –
…….. – roześmiałam się serdecznie, bo to geny boskie i wtedy coś mnie tknęło, czy czasami nie z Ojcem nadal rozmawiamy.
Na pewno jesteś najdowcipniejszy w całym Niebie ! Fajnie być młodym i mieć tysiące lat ? – żartuję mimo wszystko dalej.
Chodzi o świadomość. Anioły nie wiedzą wszystkiego, nie znają przyszłości, nie znają stworzenia świata, tylko wąska grupa to wiedziała – wtrącił się Piotr.
Mówisz jak prorok.
Słyszę słowa Eliasza, Eliasz też tak mówił …
… ????!!!!! …
Muszę Ich tam bardzo rozśmieszać. Widziałem jak się pokładali ze śmiechu ze mnie – Piotrowi wcale do śmiechu nie było, że robi za kabareciarza.
Jak myślisz ? Jakiż może być człowiek, który jest taki śmieszny ?
Co może być na antypodzie ?
Przywołane prawdziwe oblicze nie jest już takie wesołe.
Dlaczego ?
Bo ten miecz bez użytku nie będzie tkwił w tej pochwie.
Nasz śmiech … Nie przejmuj się, to też z miłości do ciebie.
Nawet nie wiesz, ile radości dałeś tym skąpstwem w kościele.
Bawisz na Ziemi, bawisz na Górze.
Śmiejecie się ze mnie ?
Nieustająco. Warto było wysłać cię na dół, bo niewiele by brakowało, by ze stołka ktoś spadł – … w Niebie.
……. – Piotrowi przygasł.
Ciągle trąby słyszę, to jakiś puzon, czy co ?
Puzon, puzon ? Już jeden leży i się śmieje, skrzydła połamie …
…….. – rozumiem Homiela i sama się zaczynam śmiać.
A co zwiastują ?
Wielką falę.
I widziałem siedmiu aniołów, którzy stoją przed Bogiem, i dano im siedem trąb. Księga objawienia;
Co za baba ! – Piotr przypomniał sobie wczorajsze wycie.
Jej 5 minut wkrótce dobiegnie końca.
Dlaczego ?
Były strony radości – strony, bo na bieżąco opisywałam całą sytuację w zeszycie –
Strony bezwzględności i strony pokuty.
…….. To nie jest piramida ! To jak dwie piramidy połączone … To obraca się wokół siebie … – Piotr nagle zaczął przyglądać się uważnie czemuś w powietrzu.
To coś we mnie uderzy, w klatkę … Ale najpierw się zmniejszy bardzo… – Piotr ciągle się przygląda, a jego zdziwienie wzrasta.
Nie tyle uderzy, co wejdzie, uwolni wszystko.
Koronografia kolejna będzie potrzebna ? – przestraszył się.
Nie będzie takiej potrzeby, wszystko będziesz wiedzieć.
Kiedy to będzie ?
Powiem ci, kiedy będzie „już”.
O Boże … To ciągle z Ojcem rozmawiamy ! – odkryłam po czasie.
I to odkrycie sprawiło, że zamknęliśmy się na amen… No prawie, ponieważ w Poznaniu do przedziału open-space wszedł Andrzej Seweryn, czego Piotr w ogóle nie zauważył. Zaczęłam go szturchać, żeby spojrzał …
Ale numer!!! W Szczecinie przed odjazdem w głowie zobaczyłem sceny z filmu „Ziemia Obiecana”. Pomyślałem, że kogoś chyba spotkam, albo Olbrychskiego albo Pszoniaka, bo … pomyślałem, że ten trzeci we Francji przecież siedzi … A tu wchodzi … Ale numer ! – Piotr gapił się na niego zadziwiony, aż mi głupio się zrobiło i schyliłam się ku podłodze udając, że czegoś szukam.
Teraz widzisz …?
Nigdy nie mów, że to niemożliwe, kolejna lekcja.
Wieczorem.
Mimo zmęczenia pracuję nad nowymi tekstami do bloga. Pokazuję Piotrowi jeden cytat z książki „Świadectwo”, który powinien przeczytać. To ciekawe, ale wiele rozmów u Lenczewskiej jest pisanych jakby i dla nas, mam takie wrażenie. Piotr też często czuje się bezsilny.
To co ja mam robić ?
Nie po to dałem ci miecz, żebyś lamentował.
Dobrze uczyniłeś wczoraj.
Jestem z ciebie dumny, przezwyciężyłeś siebie.
Ale trudno było.
Liczy się efekt.
… Ojciec jest bardzo dowcipny – przypomniałam sobie o genach.
Jestem bardziej rozumiany, bardziej jestem z wami, nie z boku.
Dopisane 13. 01. 2018 r.
Zatruwa się studnie, a ludzie z tego piją. Nie każ tych, którzy piją. A tych, którzy zatruwają.
Czytając dziennik można szybko nauczyć się, że słowa Nieba należy interpretować symbolicznie i dosłownie, a najczęściej bardziej symbolicznie niż dosłownie. Ludziom się wydaje, że Antychrystem ma być człowiek, a wcale nie musi tak być. Wszystko, co jest przeciwko Bogu i Chrystusowi można nazwać Anty–Chrystem. Przyjrzyjmy się dokładnie, co pisze Jan.
Ten właśnie jest Antychrystem, który nie uznaje Ojca i Syna.
Nie ulega wątpliwości, że takim antychrystem jest reżim komunistyczny, ale nowa i nie-nowa ideologia, twierdząca, że Boga nie ma, a liczy się tylko człowiek i jego wolność. Humanizm pełną gębą, ale bez Boga. Wczoraj jedna z posłanek wypowiedziała znamiennie słowa; Zapisałam się do partii Nowoczesna, a nie do partii Średniowieczna.
Ostatnim razem jadąc pociągiem mieliśmy niesamowitą rozmowę. Dzisiaj liczyłam na powtórkę, dlatego ledwo się rozsiedliśmy, a już zaczęłam zadawać pytania.
Czy świat upada ?
Jest na równi pochyłej, ruch jednostajnie przyśpieszony.
Czy będzie kataklizm, czy wojna ?
………. – cisza
… Ty słyszysz Homiela non stop, ja słyszałam swojego Grubaska tylko kilka razy. Dlaczego ? Czy to sprawiedliwe ?
Kiedy to mówiłaś, zobaczyłem na twoim czole coś fajnego. Dwie ręce złączone w kształcie lotosu, a w centralne miejsce wali z góry wielkie światło z odwróconą ósemką…
Aha … – zaskoczył mnie.
Znak nieskończoności to znak Boga, więc zamilkłam. Pomyślałam jedynie, że Ojciec musi mieć do mnie końską cierpliwość za te ciągłe pytaniami wiercenie w brzuchu. Czekałam spokojnie na rozwój wydarzeń, tym bardziej, że w przedziale siedzieliśmy sami. Musiało coś się wydarzyć mimo, że Piotr zamiast poważnie rozmawiać, to ciągle sobie żartował. Patrząc na jego wygłupy zaczęłam się nawet zastanawiać, czy nie jest to z jego strony jakaś forma obrony. Obrony przed tym, czego się od niego oczekuje.
Wiesz co teraz usłyszałem ?
Kiedy chce, jest poważny.
A jemu się ciągle nie chce być poważnym, jakby zachłysnął się tym życiem.
Uuuu …. Mądre słowa – pomyślałam.
Jestem ciągle jeszcze chory – Piotr kabaretowo złapał się za serce udając, że go boli.
Chory, ale na umyśle, ale i tu wyzdrowiejesz.
No to kiedy odejdę ?
Kiedy się proroctwo wypełni …
???
I zesłał Ojciec Henocha na ostatnią chwilę.
Twoje prawdziwe ja pokaże twoją twarz już za niewiele czasu.
Ci, co nie wierzyli i tak nie uwierzą, ale bardzo wielu pójdzie.
Czekaj zdarzeń.
Nasze drogi zetkną się znowu.
!!!??? Jakby nas piorun strzelił. Piotrowi przeszły w mgnieniu oka wszelkie wygłupy i tkwił w bezruchu przez długą chwilę …To było niesamowite. .. Dopiero teraz zorientowaliśmy się, że to Ojciec przemówił.
Zobaczyłem ciebie w siwym warkoczyku, masz okrągłe okulary, jakąś białą koszulę i przy lampie naftowej z lusterkiem piszesz w zeszycie. Nad tobą stoi wielki anioł i czeka jak skończysz. Gdy skończyłaś, wziął cię do Góry …
Hmm … To przeszłość …, mam nadzieję …
Zobaczyłem 12 ksiąg, stalowa szara okładka, a na grzbiecie czerwona jakby naklejka i coś napisane … Dzieje losu … Każda księga to jedno twoje życie.
Ostatnia księga, a rozdział jest pisany.
…….. – zrozumiałam, że 12 ksiąg to 12 żywotów, dwunasty jest w trakcie, bo jest pisany.
A pierwsza ? Kiedy była ?
Widzę ją w pajęczynie … Musi być bardzo stara, czyli to było bardzo dawno temu.
Nigdzie lepiej ci nie było, niż w ogrodzie Ojca.
…….. – no i jak tu się nie rozbeczeć ? Powstrzymałam łzy, bo chciałam wykorzystać okazję …
Która to pieczęć była na wrotach, które widziałam ?
……….
Muszę przeczytać apokalipsę – brak odpowiedzi uzmysłowił mi, że nie mogę pytać nie znając jej treści.
Wieczorem sprawdziłam o jakim okresie Piotr mówił widząc lampę naftową z lusterkiem.
Lata świetności lampy naftowej obejmowały okres jedynie sześciu dekad, wynalazcą lampy naftowej był polski chemik i farmaceuta Ignacy Łukasiewicz. Podczas prowadzonych w lwowskiej aptece badań nad ropą udało mu się wydestylować czystą naftę. Przy pomocy blacharza Adama Bratkowskiego skonstruował urządzenie, które umożliwiało wykorzystanie substancji do oświetlania domów. Pierwsza lampa naftowa została zaprezentowana w 1853 roku. Użyto jej do oświetlenia sali operacyjnej pobliskiego szpitala. Stopniowo lampy naftowe zaczęły wypierać starsze i mniej efektywne formy oświetlenia. Duże, europejskie przedsiębiorstwa produkowały nawet do kilkuset tysięcy lamp rocznie. W pierwszych dekadach XX wieku wraz z rozwojem elektryczności lampy naftowe wyszły z użycia ustępując pola nowoczesnym żarówkom.Rozpoczęła się era oświetlenia naftowego. Niestety, sam Łukasiewicz nie odegrał w niej wielkiej roli. Być może był po prostu słabym marketingowcem i nie potrafił dobrze sprzedać swego urządzenia. Dość powiedzieć, że nie ochronił go patentem. Konkurencja zadziałała szybko i na rynek weszły prężne firmy Ditmar z Wiednia i Stobwasser z Berlina. Najbliższe sześćdziesiąt lat miało być czasem rozwoju i wreszcie nieuchronnego upadku oświetlenia naftowego. Lusterko – odbłyśnik służyło do zwiększenia strumienia światła co powodowało lepsze oświetlenie pomieszczenia. https://www.westwing.pl/lampa-naftowa/
Z tego wynika, że musiałam żyć w wieku XIX lub na przełomie wieków i nie koniecznie w Polsce, lampy naftowe z lusterkiem były tanie i powszechne w całej Europie. Już wtedy pisałam, ale zeszyt nie został ukończony, jak mówił Homiel. Myślałam, że nie dokończyłam, bo ktoś mi przerwał, ale teraz widzę, że nie o to chodziło. Niedokończony, bo czekało na mnie jeszcze kolejne życie. Ostatnia księga, a rozdział jest pisany… Czyżby moje obecne życie jest ostatnim? Spytałabym, ale odwagi już brak…
Miałem dzisiaj wizję. Dostałem zupę, białą … Myślałem, że to jakaś kaszka. W tej kaszce były białe ryby, wyciągałem ich kawałki, a resztę wyrzucałem.
Hmm … Ryba to symbol Jezusa, chrześcijaństwa, tym bardziej, że są białe. Karmiłeś się, a pamiętasz słowa Jezusa ?… Nakarm ją, jak Ja ciebie karmię ? Coś mi się wydaje, że niedługo będziesz pobierał nauki od samego Jezusa.
…… – tylko tyle mi przyszło do głowy.
Zauważyłeś w tej wizji z autem ze śmieciami, że kiedy chciałeś wcisnąć chłopca do naczepy, to bariera się podnosiła ? Chciał ci powiedzieć, że nie da się pogodzić miłości do Boga i miłości do materializmu.
- Szliśmy razem z małym chłopcem, blondynkiem, po ubitej drodze, ja trzymałem go za rękę z jednej strony, a ty z drugiej strony. W prawym ręku trzymam wiaderko, a w nim cały swój dobytek i dokumenty. Przed nami widzę stojącą wywrotkę, pełną śmieci, wielka góra śmieci na wozie była po tysiąc więcej warta niż to, co mam w wiaderku. Podeszliśmy do auta, które było włączone, przerzuciłem z wiaderka wszystko na pakę, wrzuciłem też tam ciebie, potem chciałem rzucić też chłopca, ale nie mogłem. Nie mogłem oderwać go od ziemi, a ponieważ do auta wsiadał właśnie kierowca (w niebieskiej koszuli)… to go zostawiłem. Wskoczyłem na pakę i usiadłem koło ciebie, nie chciałem zwracać uwagę na tego chłopca, patrzyłem wszędzie, byle nie na tego chłopca. On zaczął tak płakać, tak płakać, że go zostawiłem… zdecydowałem się zeskoczyć. Kiedy wyskoczyłem auto ruszyło. Darłem się do ciebie, byś zatrzymała kierowcę, a ty nic, patrzyłaś przed siebie zapatrzona. Byłem wkurzony na ciebie maksymalnie, bo na pace były moje dokumenty i pieniądze, darłem się ciągle, a ty nic… Odjechałaś, zostawiłaś mnie… wziąłem chłopca za rękę i powiedziałem; chodź, idziemy.- Kim jest ten chłopczyk?
- Całą drogę idzie ten, który cię stworzył. Wybrałeś Ojca.
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/03/09/ojciec-silny-przybiera-rozne-postacie/
No, to prawda, a ty sobie odjechałaś cała zadowolona ! – Piotr na mnie niemal warknął, co mnie rozśmieszyło. Jest wściekły za to, jak zachowałam się w wizji !?
Po robocie sjesta jeszcze większa.
O ! to w nagrodę ? – pytam.
Nieważne, musimy zadbać o kwiat z ogrodu Ojca, musi wrócić nienaruszony.
???!!!
Gdy będziesz miała pieniądze, bo wynika to z tej wizji, to spożytkujesz dobrze – Piotr kiwa głową ze zrozumieniem.
Oni wiedzą, że nie kupisz setek kiecek i korali czerwonych – to takie powiedzonko Piotra na babskie zakupy.
Chwila! Coś mi nie pasuje… Gdy wybierają człowieka, gdy wybierają narzędzie, to ten zazwyczaj cierpi i jest biedny – przypominam sobie nauki Jezusa.
Nie jesteś, by się uczyć.
Jesteś, by wykonać zadanie.
?! Ale bez Piotrusia ja mam niewiele możliwości ! Nic nie znaczę …
Słuchając siebie, słuchasz Nas.
A nie da się tak dołączyć na tę ciężarówkę ? – Piotr już kombinuje.
Chcesz mieć wszystko zamiast modlić się o ten upodlony świat ?
…. Ale słowa ! – pomyślałam … Chyba znowu rozmawiamy z Ojcem ! Zauważyłam już wcześniej, że Ojciec jest często w słowach bardzo dosadny i konkretny.
Więc zrobimy tak …
Zabezpieczysz swoją rodzinę i do boju.
Po to masz ten miecz, a odpoczniesz w domu Ojca.
Bóg też walczy o ludzi, dał Swojego Syna.
19. 05. 17 r. Szczecin.
Wieczorem siedzimy w swoich fotelach przed TV, gdy raptem nad naszymi głowami rozchodzi się dobrze nam znany odgłos klapek ze szpilkami. Spojrzeliśmy na siebie gwałtownie w milczeniu wiedząc, że nadchodzi ciężka noc.
No nie …. Ale mamy pecha ! – Piotr robi się czerwony.
Szpilki przesunęły się na klatkę schodową i zeszły do garażu. Nasza „śpiewaczka” pojechała po swojego… „dyrygenta”. To już w pewnym sensie jej rytuał. Wychodzi na szpilkach i wracają 40 minut później już razem, a jeszcze godzinę później zaczyna się aria. Pani prokurator o oczach wymalowanych jak wampir zaczęła uprawiać seks tak głośno, że było słychać na całej klatce schodowej, a może i dalej. Jest dosyć ciepło, w mieszkaniach pootwierane okna i niemożliwe jest tego nie słyszeć. Nie wiem jak inni sąsiedzi, ale Piotr nie wiedział gdzie ręce schować tak bardzo chciał babę dorwać, by jej nagadać. Krążył po pokoju wkurzony tak długo, jak długo trwała aria. Usiadł dopiero, gdy zapadła cisza.
Nagle znowu słyszymy szpilki idące po schodach … Piotr dopadł do wizjera i zaczął obserwować, jak para schodzi na dół widocznie udając się gdzieś na kolację. Nie podejrzewaliśmy ich o dyskotekę, bo oboje wyglądali na ludzi mocno dojrzałych.
Ja ich załatwię na cacy … – Piotr wpadł na pomysł – Wykręcę im korki, to im się odechce!
W tym budynku wszystkie korki wszystkich lokatorów są ogólnie dostępne na poziomie garażu. Niedawno ktoś nam wykręcił korki, bo komuś się przepaliły. Pewnie ten ktoś doszedł do wniosku, że po co kupować nowe, jak można wykręcić sąsiadowi !! Gdyby nie ta sytuacja, Piotrowi nie przyszło by w ogóle do głowy, by wykorzystać ten pomysł.
Chcesz im wykręcić korki ? Mówisz poważnie ? – nie wierzyłam własnym uszom.
Piotr machnął ręką, bym zamilkła, zwinął się w sobie jak Don Pedro z „Krainy Deszczowców„ i szybko zbiegł dwa piętra niżej do garażu. Widząc ten obraz nie mogłam powstrzymać się od śmiechu. Gdy 5 minut później wrócił zziajany, bo przecież biegł do i z garażu, by go nikt nie zauważył, padł zmęczony na fotel zapominając o swoim nieuleczonym do końca sercu. Dyszał ciężko, lecz po chwili nieco się uspokoił, a po jeszcze jednej chwili zaczął palcami stukać nerwowo w poręcz fotela.
Wykręciłem te korki, a teraz mam wyrzuty sumienia … Źle się z tym czuję – mówi nieoczekiwanie.
Mały … Chcesz ich uczyć przez karę ?
Ja jestem od kary.
Ty jesteś wykonawcą Mojej woli, a nie sędzią.
…. To co ? Mam z powrotem wkręcić ? Mam iść na dół ? – pyta mnie Piotr.
A zdążysz ?
Jaka jest twoja wola Ojcze ?
Moja wola, żebyś sam wyroków nie podejmował.
Jakie są plusy i minusy ? – pyta mnie znowu, bo nadal nie wie co robić.
Sam zdecyduj – mówię już lekko ubawiona tą sytuacją i widzę jak się poci.
Nie rozważaj, czego nie rozumiesz.
Piotr wstał ociężale wciąż się wahając, ale jednak zgiął się w Don Pedro jeszcze raz i dał nura do garażu, by zdążyć przed ich powrotem. Pięć minut później padł w fotelu zmęczony i już się nie odzywał.
Nie pokonałeś teraz diabła, pokonałeś siebie, a Mi zaufaj.
Dobrze zrobiłeś – mówię całkiem poważnie.
Jeszcze chwila, a nie będziesz miał z nimi nic wspólnego, a ona niczego by się nie nauczyła.
Przewidziałem inne dla ciebie miejsce, a do niej przyjdzie smutna prawda.
…. Ojciec powiedział mi, że jest zadowolony.
Powiedz jak ci powiedziałem.
…??? !!! – zrobiłam oczy, bo nakazał mu powtórzyć słowo w słowo widocznie widząc, że to wszystko zapisuję.
Powiedział …Jestem z ciebie dumny.
……… – nie odzywałam się, bo mi głupio było i w ogóle… Nie miałam odwagi, by się odzywać. Czułam, że mimo całej tragikomiczności tej sytuacji, wydarzyło się przed chwilą coś ważnego.
Gdy wykręciłem korki, to już idąc po schodach miałem kaca z tego powodu.
Ty nie dotkniesz nikogo tak i nikt nie dotknie tak ciebie.
Ta lekcja była potrzebna, prawdziwi nieprzyjaciele są gdzie indziej.
Ona jest ofiarą.
Dopisane 11. 01. 2018 r.
I zesłał Ojciec Henocha na ostatnią chwilę.
Zanim coś wyjaśnię, muszę jeszcze raz wrócić do pewnej ważnej kwestii. Biblia to Stary i Nowy Testament. W skład Starego Testamentu wchodzi także TORA, święta księga Judaizmu, o czym wielu ludzi nawet nie zdaje sobie sprawy. Chcąc poznać prawdę o Bogu, jego prorokach, Jezusie jako chrześcijanie nie możemy całkowicie odrzucać bogactwa wiedzy, jaką dostarcza nam Judaizm. Zauważyłam czytając na przykład fora katolickie, że wiele osób odcina się od tego, co pochodzi od Judaizmu. Nie ma nic bardziej błędnego w tym przypadku, ponieważ musimy pamiętać, że pierwszymi ludźmi mającymi dostęp do źródła wiedzy byli właśnie prorocy hebrajscy. Jezus był Hebrajczykiem. Gdyby Bóg Ojciec kilka tysięcy lat temu chciał wybrać proroka wśród mieszkańców północnej Europy to nie wahałby się ani sekundy, a jednak wybrał inaczej.
Zesłał… czas przeszły dokonany. Chciałabym przypomnieć fragment rozmowy;
http://www.apokalipsa.info.pl/objawienia/la_salette.htmLecz oto Henoch i Eliasz, pełni Ducha Bożego! Będą oni przemawiać z mocą Bożą i ludzie dobrej woli uwierzą w Boga i wiele dusz dozna wzmocnienia. Dzięki mocy Ducha Świętego dokonają oni wielkich rzeczy i potępią diaboliczne błędy Antychrysta! Biada mieszkańcom ziemi.
Wygląda na to, że Henoch i Eliasz już są, albo już jest, jeśli jak twierdzi Homiel to jedna dusza, jeden prorok.
Ostatnia księga, a rozdział jest pisany – dwanaście ksiąg, dwanaście dróg życia. To słowa Ojca, a z Ojcem nie ma co się kłócić i udowadniać, że wędrówka dusz nie istnieje. Mówi o tym również sam Jezus;
Schodząc z góry, otrzymali od Jezusa zakaz opowiadania o tym, co widzieli, dopóki nie zmartwychwstanie. Zatrzymali to więc dla siebie, ale często rozmawiali o tym między sobą i zastanawiali się, co Jezus miał na myśli, mówiąc o powstaniu z martwych. Zapytali Go też, dlaczego nauczyciele Prawa twierdzą, że przed nadejściem Mesjasza musi pojawić się Eliasz. Jezus odpowiedział im, że to prawda:
Eliasz musi przyjść pierwszy, aby przygotować drogę, ale jak napisano o Synu Człowieczym, że ma wiele wycierpieć i być wzgardzonym? Co ważniejsze, Eliasz już przyszedł, lecz – tak jak to przepowiedzieli prorocy – został haniebnie potraktowany.
Kim był Eliasz, którego nie rozpoznano? Odpowiedź za kilka miesięcy.
W sierpniu tego roku, w stuletnią rocznicę objawień maryjnych w Fatimie pojawił się w kinach bardzo interesujący film; Fatima- Ostatnia Tajemnica. https://www.youtube.com/watch?v=zkkR2uIAMK0
Zacznę od podstaw.
Bóg… jest. Niebo… jest. Piekło… jest. Niezależnie od tego w co wierzymy, wszystko co wydawało nam się kiedyś jedynie legendą, to wszystko… JEST. Nie można zrozumieć Fatimy odrzucając oczywistą oczywistość, że NIEBO JEST.
Opisując i publikując nasze doświadczenia, pokazuję jak działa i myśli Niebo, a Niebo myśli i działa w sposób szczególny. Ten film to „lektura” obowiązkowa dla tych wszystkich, którzy to dostrzegają i rozumieją. Jego autor w prosty i inteligentny sposób przełożył przesłanie fatimskie na historię ludzkości, połączył wszystkie elementy i stworzył logiczny obraz. Po obejrzeniu filmu nasuwa się jeden smutny niestety wniosek; gdyby ludzie, a zwłaszcza Watykan uwierzył w Fatimę 100 lat temu, dzisiaj nasz świat mógłby wyglądać zupełnie inaczej. Sam reżyser w wywiadzie http://fatimafilm.pl skomentował podobnie; według ekspertów nasza przyszłość i pokój zależą od odpowiedzi ludzkości na wezwanie nieba… Pytam się Homiela, czy mamy rację.
Nic się nie zmieniło do dzisiaj.
Dlatego nasi bogacze nie akceptują Franciszka – miał na myśli zamożnych biskupów i księży.
W grudniu (27.12.16 r.) spytałam …
Czy coś się wydarzy na stulecie Fatimy ?
A kto to wie ?…
Skoro jest to setna rocznica Fatimy, poszukaj.
Może coś jeszcze znajdziesz.
Papież nie wszystko powiedział.
Jeśli nie powiedział to sprawdźmy, czego nie powiedział.
By zrozumieć jak skomplikowana jest sprawa fatimska wystarczy zapoznać się z historią wieloletniego dziennikarskiego dochodzenia kilku bardzo dociekliwych ludzi. Przetaczam tutaj fragment znanego już tekstu, który jest niezbędny do zrozumienia historii związanej z Trzecią Tajemnicą Fatimską (III FT) z; http://www.bibula.com/?p=903
Włoski dziennikarz twierdzi, że Trzecia Tajemnica Fatimska nie została do końca ujawniona. Sekretarz papieża Jana XXIII potwierdza istnienie dwóch tekstów Trzeciej Tajemnicy; John Vennari, redaktor naczelny pisma The Catholic Family News. (p.s. Vennari zmarł na raka w tym roku).
Pod koniec ubiegłego roku we włoskich księgarniach ukazała się książka pt “Czwarta Tajemnica Fatimska” (Il Quarto Segreto di Fatima), pióra Antonio Socci. Autor, po intensywnym zbieraniu materiałów dochodzi do wniosku, że Watykan nie ujawnił formalnie całej treści Trzeciej Tajemnicy Fatimskiej. Znaczenie tej książki jest tym większe, że Antonio Socci jako słynny włoski dziennikarz, autor i prezenter wiadomości telewizyjnych, nie jest związany z jakąkolwiek grupą „tradycyjnych” katolików. Wręcz przeciwnie, Socci zaczął zbierać materiały do książki wierząc głęboko w to, że 26 czerwca 2000 roku Watykan ujawnił całą Trzecią Tajemnicę. Jednak w miarę zdobywania informacji, przekonywał się on coraz bardziej do tego, że Trzecia Tajemnica nie została jednak w pełni ujawniona.
Socci we wprowadzeniu do swojej książki pisze, że tym co najbardziej go zaintrygowało był artykuł napisany przez włoskiego dziennikarza Vittorio Messori. https://pl.wikipedia.org/wiki/Vittorio_Messori.
Artykuł pt.Tajemnica Fatimskai cela siostry Łucji zostały zapieczętowane, opublikowany w dniu śmierci siostry Łucji, wspomina o wielu listach „pisanych do Papieża”, które siostra Łucja zostawiła w swojej celi klasztornej. Messori pisze o tym, że watykańskie ujawnienie Tajemnicy z czerwca 2000 roku “zamiast rozwiązać zagadkę, stworzyło inną, dotyczącą interpretacji, zawartości i kompletności ujawnionego tekstu”. Słowa te wywołały lawinę pytań w głowie Antonio Socci. Dlaczego Messori, „wielki dziennikarz, bardzo precyzyjny w formułowniu opinii, najczęściej tłumaczony katolicki dziennikarz na świecie” rzucałyby cień podejrzenia na Watykan? Jak ktoś taki jak Messori, osoba tak blisko związana z watykańskim światem, skłaniałby się do stwierdzania, że oficjalna wersja Trzeciej Tajemnicy nie jest przekonywająca?
Kardynał Ratzinger w 1984 roku, w swoim słynnym wywiadzie z Vittorio Messori powiedział, że; Trzecia Tajemnica dotyczy „niebezpieczeństw zagrażających wierze i życiu Chrześcijan, i przez to światu. Jak również znaczenia czasów ostatecznych (novissimi)”. „Treści zawarte w Trzeciej Tajemnicy korespondują z tym co jest przepowiedziane w Piśmie Świętym i tym co zostało podtrzymane przez wiele innych objawień Maryjnych.” !!!
Dla Socci było to szczególnie zagadkowe, gdyż przecież pięć lat wcześniej, wtedy gdy Watykan opublikował Tajemnicę, Messori nie wyrażał żadnych zastrzeżeń co do publikacji. Teraz jednak wydawało się, że ma duże wątpliwości i wiele pytań. Socci zaczął od uprzejmej wymiany zdań z Messorim, w której zajął stanowisko broniące pozycji Watykanu. Jednak wtedy, pisze Socci: “Uderzył mnie artykuł napisany przez młodego katolickiego pisarza, Solideo Paoloni”, wchodzący w dyskusję pomiędzy Socci a Messori.
W artykule tym, opublikowanym w piśmie tradycyjnych katolików, Paolini „podał listę argumentów przemawiających przeciwko oficjalnej wersji opublikowanej przez Watykan (wersji, która była wtedy i moją wersją).” – pisze Socci. Paolini twierdził, że Watykan cały czas nie ujawnia najważniejszej części Trzeciej Tajemnicy z uwagi, jak się wyraził „na jej wybuchową zawartość”. A wygląda na to, że Paolini nie rzuca słów na wiatr i wie co mówi: prowadził bowiem intensywne badania i jest autorem wydanej we Włoszech książki pt. Nie pogardzajcie Przepowiedniami. Socci, ku swemu własnemu zdumieniu, uznał argumenty Paoliniego za godne uwagi.
Socci wyraża opinię, że kuria watykańska i media katolickie popełniły błąd ignorując wyzwanie rzucone przez tradycyjnych katolików twierdzących, że Trzecia Tajemnica nie została w pełni ujawniona. „Dla przykładu” – pisze Socci – „w książce przygotowanej przez księdza Paula Kramera [The Devil’s Final Battle], będącej zbiorem prac różnych autorów, zarzuca się, że Watykan nie wysłuchał żądań Matki Boskiej Fatimskiej i stwierdza się, że ‘cena za nie podjęcie tej decyzji przez Watykan może być niezwykle wielka i będzie płacona przez całą ludzkość’”. Mówiąc w skrócie: Socci zdał sobie sprawę, że wiele pytań pozostaje bez odpowiedzi i wiele spraw dotyczących Trzeciej Tajemnicy pozostaje nadal zagadką.
Obawy Socciego powiększyły się, gdy zapragnął on uzyskać odpowiedź od niektórych hierarchów watykańskich, szczególnie od kardynała Bertone, który był przecież współautorem, wraz z kardynałem Ratzingerem, wydanego 26 czerwca 2000 dokumentu „Przesłanie Fatimskie”, dotyczącego Trzeciej Tajemnicy. Socci pisze: „Próbowałem dojść do wielu znaczących osobistości w Kurii, takich jak kardynał Bertone, dzisiaj Sekretarz Stanu w Watykanie, centralna postać publikacji o Tajemnicy z 2000 roku. […] Kardynał, który przecież darzył mnie szczególnymi względami, prosząc mnie swego czasu o przeprowadzenie konferencji w swojej poprzedniej diecezji w Genua, teraz nie uważał nawet za istotne by odpowiedzieć na moją prośbę o przeprowadzenie wywiadu. Oczywiście miał do takiego potraktowania mojej prośby pełne prawo, ale taki obrót sprawy tylko powiększył moją obawę o istnienie jakichś kłopotliwych pytań, a ponad wszystko, że jest coś, coś niezwykle wielkiej wagi, co musi być utrzymywane w tajemnicy.”
Socci kończy wprowadzenie do książki słowami, że nie spodziewał się znaleźć żadnej „Enigmy kolosalnych rozmiarów” w odniesieniu do Trzeciej Tajemnicy. I nawet jeśli nie przyjął wszystkich teorii w sprawie Trzeciej Tajemnicy funkcjonujących w literaturze tradycyjnych katolików, to przyznaje, że „w końcu musiałem się poddać” konkluzji twierdzącej, iż rzeczywiście istnieją dwa teksty Trzeciej Tajemnicy, z których jeden jeszcze nie został światu ujawniony.
Antonio Socci skontaktował się zatem z młodym dziennikarzem Salideo Paolini, tym samym którego publikacja sprowokowała Socciego do głębszego badania zagadnienia. Paolini przekazał Socciemu wyniki swoich wcześniejszych badań nad Trzecią Tajemnicą, w tym te, które powstały z udziałem byłego sekretarza papieża Jana XXIII, arcybiskupa Loris Francesco Capovilla.W tym momencie pozwolę sobie aby bardzo dokładnie przekazać wypadki zanotowane chronologicznie w książce Socciego.
Solideo Paolini odwiedził arcybiskupa Capovilla 5 czerwca 2006 roku w rezydencji arcybiskupiej w Sotto il Monta. Po wstępnej rozmowie, Paolini przedstawił abp. Capovilla powód swojej wizyty. “Ponieważ jest Arcybiskup pierwszym źródłem informacji” – powiedział Paolini – “pozwolę sobie zadać kilka pytań”, szczególnie dotyczących Trzeciej Tajemnicy. Arcybiskup początkowo odpowiedział: “Nie, aby uniknąć nieporozumień wynikających z tego, że [Tajemnica] została już ujawniona oficjalnie, zastosowuję się do tego co zostało powiedziane.” Dodał jednak, że: „Nawet gdybym wiedział o tym coś więcej, musimy przyjąć to co zostało powiedziane w oficjalnych dokumentach.”
To niesamowite przyznanie arcybiskupa daje pewien dziwny posmak i ukazuje sposób działania machiny watykańskiej. Oto Watykan przedstawił ostateczne i “oficjalne stanowisko” na temat Trzeciej Tajemnicy, a emerytowany watykański hieracha utrzymuje, że musi zastosować się do oficjalnych dokumentów “nawet gdyby wiedział coś więcej na ten temat”. Tak sformułowana odpowiedź ukazała Paoliniemu pewną metodę działania i uchyliła zasłonę: była znakiem danym przez Arcybiskupa, który chciał powiedzieć: “Tak, wiem nieco więcej”.
Po tym stwierdzeniu, Arcybiskup uśmiechnął się i powiedział: “Proszę napisać do mnie pytania, a ja na nie odpowiem.” Powiedział też, że przeszuka pozostałą część swoich prywatnych dokumentów, gdyż już praktycznie wszystko co miał przekazał do muzeum. Po czym dodał: “Wyślę coś Panu, może jakieś zdanie. Proszę tylko napisać do mnie i czekać.”
“Zdanie?” – pomyślał sobie Paolini. Co miał arcybiskup na myśli mówiąc “Wyślę Panu zdanie”?
Trzy dni później Paolini wysłał arcybiskupowi Capovilla list z pytaniami, a 18 czerwca otrzymał paczuszkę od arcybiskupa, zawierającą odpowiedzi na zadane pytania oraz dokumenty z jego prywatnych zbiorów.
Paolini pisze w książce: “Razem z moimi pytaniami dotyczącymi istnienia nieopublikowanego tekstu Trzeciej Tajemnicy, którego istnienie jest wysoce prawdopodobne z uwagi na masę poszlak, Monsignior Capovilla (który, jak wiadomo czytał Trzecią Tajemnicę) napisał dosłownie: ‘Nic nie wiem.’ Paolini był całkowicie zaskoczony uzyskaną odpowiedzią. Przecież arcybiskup Capovilla czytał Trzecią Tajemnicę, znał jej treść i mógł napisać jednoznacznie, że cała Trzecia Tajemnica została ujawniona w 2000 roku i nie ma nic więcej do ujawnienia, a jednak wybrał on inny sposób odpowiedzi, mówiąc: “Nic nie wiem.” Paolini twierdzi, że ten sposób odpowiedzi “ironicznie dawał do zrozumienia o swego rodzaju mafijnym prawie milczenia, o ‘omertà siciliani’. Jednak nie kończyło to serii zaskoczeń. Przesyłka nadesłana przez arcybiskupa Capovilla zawierała oficjalne dokumenty oraz małą kartkę z autografem, o następującej treści:
14 czerwca 2006. Drogi Solideo Paolini, Przesyłam Panu kilka dokumentów z mojego archiwum. Sugeruję Panu, aby nabył Pan broszurę pt “Przesłanie Fatimskie”, wydaną przez Kongregację Nauki Wiary w roku 2000. Wiele Błogosławieństw, Loris Capovilla.
“Porównując broszurę opublikowaną przez Watykan z archiwalnymi dokumentami, które sekretarz papieża Jana XXIII przesłał mi” – pisze Paolini – “bardzo znacząca sprzeczność rzuciła się w natychmiast oczy. Otóż wynika z nich, że papież Paweł VI przeczytał Tajemnicę po południu dnia 27 czerwca 1963 roku, co jest potwierdzone oficjalną pieczęcią, a dokument watykański wydany 26 czerwca 2000 roku mówi, że: “Papież Paweł VI przeczytał treść dnia 27 marca 1965 roku i przesłał kopertę do archiwum Sant’Uffizio, z decyzją aby nie publikować tekstu.” Mamy zatem znaczącą różnicę dat: oficjalny dokument watykański, przesłany przez arcybiskupa Capovilla mówi, że papież Paweł VI czytał Tajemnicę 27 czerwca 1963 roku, a oficjalny dokument watykański z 26 czerwca 2000 roku twierdzi, że ten sam papież czytał Tajemnicę 27 marca 1965 roku.
Paolini natychmiast zadzwonił do arcybiskupa Capovilla szukając wyjaśnienia takiej rozbieżności dat. Capovilla odpowiadał nieco wymijająco, w rodzaju: “Nie mówimy przecież o Ewangelii”. Paolini natychmiast podchwycił i odpowiedział: “Tak Ekscelencjo, ale ja odnoszę się do oficjalnie napisanego tekstu watykańskiego, który jasno stwierdza, że opiera się na innych archiwalnych dokumentach”, na co Monsignior Capovilla odpowiedział: “No to w takim razie może zestaw Bertoniego [czyli document z dnia 26 czerwca 2000 roku] nie jest tym samym zestawem co Capovilla’ego.”W tym momencie w głowie Paoliniego zapaliło się światełko i zadał zasadnicze, decydujące pytanie: “Zatem obie daty są prawdziwe, ponieważ istnieją dwa teksty Trzeciej Tajemnicy?” Po krótkiej przerwie, arcybiskup Capovilla odpowiedział: “dokładnie tak!”.
Ten czarno-na-białym dowód, opublikowany po raz pierwszy w książce Socciego, jest pierwszym przyznaniem się przedstawiciela Watykanu (aczkolwiek emerytowanego), że istnieje, mówiąc słowami Socciego: “Czwarta Tajemnica Fatimska, albo lepiej to ujmując: druga część Trzeciej Tajemnicy, najwyraźniej będąca kontynuacją słów Najświętszej Panny po słynnym ‘etc’, część która nie została jeszcze ujawniona.” Ci katolicy, którzy w ciągu ostatnich sześciu lat byli ośmieszani i pogardzani, gdyż utrzymywali że Watykan nie ujawnił całej treści Trzeciej Tajemnicy i twierdzili, że istnieją dwa teksty Tajemnicy, w świetle publikacji książki Socciego Czwarta Tajemnica Fatimska doczekali się rehabilitacji.
13 maja 2000 roku w Fatimie, podczas beatyfikacji przez Papieża Jana Pawła II fatimskich pastuszków Hiacynty i Franciszka, kardynał Angelo Sodano, wówczas Sekretarz Stanu, oświadczył, że Trzecia Tajemnica będzie wkrótce ujawniona i odsłonił podczas tej uroczystości – jak twierdził – jej część. Kardynał Sodano oświadczył, że Trzecia Tajemnica mówi o „biskupie ubranym na biało”, który krocząc pośród zwłok męczenników „upada na ziemię jak martwy pod kulą karabinu”. Kardynał Sodano kontynuował, że opis ten był przepowiednią próby zamachu na papieża Jana Pawła II w 1981 roku.
Analizując wizję można zauważyć kilka punktów spornych;
1. W Tajemnicy nie ma mowy o tym, iż Papież upada „jak martwy”, ale że jest zabity. Sodano wyjaśniał, że manuskrypt […] mówi o ‘biskupie ubranym na biało’, który krocząc pośród zwłok męczenników ‘upada na ziemię jak martwy pod serią kul z karabinu’. Jednak odtajniony w poniedziałek, 26. 06 tekst nie pozostawia wątpliwości co do losu biskupa, mówiąc, że jest on ‘zabity przez grupę żołnierzy, którzy strzelali w niego kulami i strzałami’.
2. Wszyscy przebywający z Papieżem również padają zabici: biskupi, księża, bracia zakonni, zakonnice oraz osoby świeckie. A przecież Jan Paweł II przeżył zamach z rąk pojedynczego zamachowca, Mehmet Ali Agca, i nikt z tłumu nie ucierpiał.”
Konkluzja jest dość oczywista; wizja papieża zabitego przez żołnierzy, niekoniecznie odzwierciedla fakt “niebezpieczeństw zagrażających wierze”, jak równie nie koresponduje z “czasami ostatecznymi”. Ponadto, można wgłębiać się w treści innych Maryjnych objawień i nie znajdziemy żadnych odpowiedników dotyczących przepowiedni o zabitym przez grupę żołnierzy Papieżu. Tym bardziej nie ma żadnej wzmianki takiego zdarzenia w Piśmie Świętym.
W odpowiedzi na książkę A. Socciego kardynał Tarcisio Bertone opublikował swoją książkę; „Ostatni widzący z Fatimy”. Kardynał nie tylko nie odpowiada na pytania Socciego, ale zarzuca mu jawne kłamstwo twierdząc, że tezy są „czystymi fabrykacjami”, a dociekanie pomogłoby „starożytnym działkom murarstwa zdyskredytować Kościół”. W oficjalnym liście opublikowanym na http://www.fatima.org/news/newsviews/052907socci.asp wyraźnie zdegustowany Socci zadaje ostateczne pytanie;
Drogi Kardynale Bertone. Kto – tak między nami – celowo kłamie? Drogi Kardynale Bertone, kto spośród nas dwóch – umyślnie kłamie?
W Polsce tego roku pojawiła się książka A. Socci; Ostatnie proroctwo. Najnowsza książka doskonałego dziennikarza i autora bestsellerów to wstrząsające zestawienie proroctw i wizji wielkich świętych, papieży i mistyków oraz przesłań tajemnic maryjnych objawień. Czy nastają czasy wielkiego odstępstwa, czy musimy uzbroić się do walki ze złem, które zwiedzie wielką część ludzkości? Nigdy w historii nie było tak wielkiego nagromadzenia porażających proroctw przepowiadających wielką katastrofę dla chrześcijaństwa i świata. Wskazują one na niebezpieczeństwo powszechnej apostazji, wielkiej dezorientacji i zamętu, które mogą narodzić się w łonie samego Kościoła. To błyskotliwy, rzetelny i pasjonujący apel skierowany do serca każdego człowieka, uświadamiający każdemu, że nie można już dłużej ignorować ostrzeżeń przekazywanych nam od tak dawna. Druga część książki to list otwarty do papieża Franciszka, wskazujący na powagę dramatycznych czasów, w jakich przyszło nam żyć, wysuwający postulaty i prośby, które autor kieruje do najwyższego pasterza Kościoła, zatroskany o jego los i kondycję.
Zauważyłeś, że z NIP miałeś kilka konkretnych wizji pokazujących cały przebieg sprawy, a z sercem właściwie nie miałeś nic ? Poza pokazaniem fali ?
Nic, rzeczywiście – Piotr sam zaskoczony.
Dziwne …
Gdyby się tak zastanowić, to nic nie jest dziwne.
……… – tylko jedno mi przychodzi na myśl, dlaczego nie dziwne. Gdyby go uprzedzono, że będzie miał operację, na samą myśl dostałby zawału.
Drugą falę też ci pokazują zagadkowo … – dalej głośno myślę.
Ta druga fala to kolos ! – Piotr znowu swoje.
Miło Nam, że Nas doceniasz.
…. Rozmawiałem wczoraj ze znajomą, była na Maderze i mówiła, że pełno tam Niemców. Mają teraz taki zwyczaj, że sprzedają swoje mieszkania i mieszkają w różnych miejscach na świecie po kilka miesięcy.
Ciekawe … A to sobie pożyją.
Oni konsumują.
Wy żyjecie, bo rozumiecie słowo Ojca, a oni wyciskają co się da, a życie przeminie szybko.
Co jest lepsze ?
Być, czy mieć ?…
Być i rozumieć.
Kiedy „być i rozumieć”, wtedy nic nie chcesz mieć.
Wiesz, że Eliasz mógł zmieniać pogodę ? – czytałam o tym dzisiaj przypadkowo.
Miał to wpisane w arkusz osobowościowy.
???!!!
Dlaczego Homiel użył słowa arkusz osobowościowy ? Może dlatego, że przez lata zajmowałam się m.in. rekrutacją i w arkuszu osobowościowym kandydaci piszą o swoich umiejętnościach, cechach, kwalifikacjach. Z tego co mówi teraz Homiel, Eliasz miał taką umiejętność, dar, jednym słowem miał kwalifikacje.
Eliasz kierował pogodą ? Robił burze ? – dopytuję.
I to jakie !
Używał jako argumentów, by przekonać innych.
Na pewno nie używał dla swojej wygody.
To musieli się go bać ?!
Nie o banie, a słuchanie chodziło.
Co jeszcze Eliasz potrafił ?
Nie wiem, co potrafił, ale wiem, że …
… On nie miał włosów ! Pokazał mi teraz starszego człowieka z łysą głową, tylko miał włosy dookoła… Wyglądał jak trzepnięty Einstein… Siedział koło ogniska, sam w ciemności… – Piotr zaczął opisywać, co widzi.
Oczywiście nie zachowały się oryginalne wizerunki Eliasza, ale w internecie występuje głównie jako człowiek o bujnej czuprynie. Dopiero w hebrajskiej edycji Wikipedii https://he.wikipedia.org/wiki/אליהוznalazłam ciekawe zdjęcie.
Posąg proroka Eliasza w Keren Hacarmel, w miejscu, gdzie zgodnie z tradycją miała miejsce konfrontacja między Eliaszem i prorokami Baala.
Ale jak to jest, że człowiek może zmieniać pogodę ? – próbuję logicznie zrozumieć.
Odległość nie istnieje.
Jesteś tam, gdzie chcesz być.
Robisz, co chcesz robić, ale odpowiedzialnie.
…… – nadal nie rozumiem.
Piotr spojrzał na moją bransoletę z różańcem, którą kupiłam na targach podczas spotkania z Caviezelem. Potem spojrzał na mnie, ale widziałam, że jest gdzieś…, no gdzieś…
Byłem w mieszkaniu Caviezela … Nie wiem jak to robię … Czytał tą kartkę.
Jestem pewna, że to spotkanie to prezent od Nieba – i od razu się wzruszyłam.
Chrystus to przygotował. Słyszę …
Tak dał Siebie … Tobie na prezent.
Dziękuję – wzruszyłam się jeszcze bardziej.
20. 04. 17 r. Warszawa.
Otrzymaliśmy informację, że do Szczecina przyjeżdża ks. Piotr Glas. Zaczynam się zastanawiać, czy to przypadek.
Nic nie dzieje się bez powodu.
Ale Piotr nie chce iść !
Ach Piotr… Jest jak drzewo, które daje cień, ale nie daje owoców.
Ola daje owoce– pokazał, że wielkie jak dynie …
…….. – rozśmieszył mnie, ale i pocieszył. Widocznie moje pisanie daje wymierne owoce.
Raptem Piotr wyciąga rękę tuż pod mój nos w geście „stop” i cicho krzyczy …
Ałłaaa!!!
Zabolało cię coś ? – zdziwiłam się jego nagłą reakcją.
Jak mi mówiłaś o Glasie, zobaczyłem gacka, który chciał cię złapać za gardło, więc szybko wyciągnąłem rękę i wtedy mnie dziabnął – podsunął mi rękę pod nos jeszcze raz pokazując mocne zaczerwienienie.
Coś ty ?! Czyli gacki nie chcą, żebyś szedł ! I co zrobisz ?
Smakuje ci ta kawa ?
Tak.
Chciałbyś, żeby wszyscy pili taką kawę ?
No tak.
To wybuchnij.
Zaczęłam rozumieć o co Homielowi chodzi. Nasze spotkania na kawie są symbolem naszej radości, spokoju i pokoju. Gdyby spojrzeć na to, co dzieje się choćby w Syrii, Korei …, można powiedzieć, że podobne chwile dane są nielicznym. Nie każdy może tak spędzać czas i cieszyć się spokojem. Jeśli Piotr wybuchnie, odda się modlitwie, inni też będą żyć w radości i szczęściu.
Siedzimy i rozmawiamy dalej.
Patrzę na ciebie i widzę kamień, który się mieni jak kryształ. Niebieski kamień, który wypuszcza od siebie jakby bladoróżowe listki, a z nich bije wielkie światło … Dziwne … Bo widzę nazwy Szczecin – Warszawa, on się przemieszcza jak my ...
Kamień to myśliwy, łowi ludzi, rozpala w innych światło i nic nie jest w stanie go zatrzymać.
Zaczęłam się zastanawiać, które z nas jest tym kamieniem, ale myślę, że kamieniem jest nasza jedność i ten dziennik, który dzięki temu powstaje i łowi ludzi.
W kościele miałem przepiękną wizję. Zmniejszyłem się do wielkości małego chłopca. Spodem dłoni ścierałem łzy z oczu Ojca, z Jego policzka, zacząłem Go całować po oczach, trzymałem Go za szyję …
Piotr prawie się rozpłakał w tej kawiarni, a ja to zrozumiałam. Więź między nim, a Ojcem jest ogromna.
Boisz się przyszłości ? – pyta mnie Piotr.
Ty się boisz? Ty pupilek ?
Czyim jestem pupilkiem ? – Piotr.
A czyim masz nie być ?
… Ja się nie boję – odpowiadam przerywając im.
Przy Nas bałabyś się ?
……. – nie byłam w stanie odpowiedzieć, bo najtrudniej jest zaufać na przepadłe.
Wieczorem.
Modliłem się o 15,00 i na rękach, a dawno tego nie miałem, utworzyły się dwie kule, skojarzyły mi się z bańkami mydlanymi. One zmieniły kształt, z kul zmieniły się w kształt znaku nieskończoności.
Fajnie musiało to wyglądać, jaki kolor ?
Przezroczyste.
…….. – Piotr się zamyślił.
Spodem dłoni wycierałem Ojcu łzy z oczu, mówiłem do Niego nie martw się, załatwię wszystko, zrobię porządek … – Piotr przypomniał sobie poranną wizję.
Mówiłeś Ojcu, że zrobisz porządek ?! – i zabrzmiało to z mojej strony dość ironicznie.
A jak chcesz to zrobić ?
… Modlitwą – powiedział niepewnie.
Musiałbyś się modlić cały dzień.
Uważaj, z Ojcem teraz rozmawiasz ! – szturcham Piotra, a on spojrzał na mnie ostro …
Pytam się właśnie Ojca, czy ty jesteś inteligentna ? – dając mi do zrozumienia, że przecież wie.
Przez nią często przemawia Duch Święty.
Piotr oczy wytrzeszczył, a mnie zamurowało, gdyż takiej odpowiedzi się nie spodziewaliśmy. Jeśli Duch Święty przemawia, to nawet wiem, kiedy tak się dzieje. Pisząc czuję często, że moje „pióro” dosłownie prowadzi Ktoś Inny, a ciało przechodzi dreszcz.
Po tej krótkiej rozmowie Piotr nie miał wyjścia i poszedł odmówić egzorcyzmy. Wrócił 40 minut później i zaczął opowiadać.
Powtarzam przywróć odwiecznie ustalony porządek zawsze trzy razy i do tej pory widziałem nad Ziemią tablice z przykazaniami, ale dzisiaj było inaczej.
Zobaczyłem rozstępujące się niebo i tablice kamienne, z których na ziemię leciał jakiś pył, proszek. Ten proszek nie spada bezpośrednio na Ziemię, ale tworzy wokół niej jakby bańkę ochronną, która okala całą planetę. Na tej bańce zaczęły rysować się zdania z tych tablic, wszystko dookoła Ziemi, nie było ani wolnego miejsca, dotknęło to każdego.
Potem modliłem się Panie Jezu Chryste, Synu Boży zmiłuj się nade mną i zobaczyłem rękę Chrystusa. Wziął moje wszystkie grzechy i je w ręku spopielił.
Dopisane 30. 11. 2017 r.
Nic nie dzieje się bez powodu – jakimś dziwnym zbiegiem okoliczności nie doszło do naszego spotkania z ks. Piotrem Glasem. Teraz dopiero widzę, że „komuś” na tym bardzo zależało, by się tak stało.
Miał to wpisane w arkusz osobowościowy.
Fragment książki; „Wielkie katastrofy i anomalia klimatyczne w dziejach”
I to jakie. Używał jako argumentów, by przekonać innych, na pewno nie używał dla swojej wygody.
Powoli zbliżamy się do najsłynniejszego dzieła Eliasza. Po trzech latach katastrofalnej suszy, postanawia (z natchnienia Boga) wyzwać Achaba i jego kapłanów na jedyny w swoim rodzaju pojedynek. Na górze Karmel każe ustawić dwa ołtarze. Przy jednym z nich czciciele Baala będą składać ofiarę z bydła swemu bóstwu, przy drugim, samotny Eliasz złoży takąż ofiarę Bogu Jedynemu. Jedni i drudzy wezwą swoich bogów. Ten, który próśb wysłucha, okaże się prawdziwym Bogiem. Ciekawe, że już nikt nigdy po Eliaszu nie próbował w ten prosty sposób udowodnić istnienia i mocy swego boga. A wyniki takich eksperymentów mogłyby być nader interesujące…
Baal nie wysłuchał modłów swych kapłanów, chociaż wołali wielkim głosem, tańczyli wokół ołtarza i rytualnie kaleczyli swoje ciała ostrzami. Eliasz zaś prawił im różne złośliwości. I tak minął prawie cały dzień, kiedy Eliasz ułożył wreszcie drwa na stosie, poćwiartował młodego byczka i kazał dla utrudnienia sobie zadania całą ofiarę, ołtarz i rów wokoło obficie polać wodą. Po czym wypowiedział trzy proste zdania prośby, po których spadł ogień Pana i strawił ofiarę całopalną, i drwa, i kamienie, i ziemię, a wodę, która była w rowie, wysuszył.
Próba wypadła jednoznacznie. Jahwe objawił się jako Bóg prawdziwy, Baal skompromitował się. Eliaszowi nie wystarczyło moralne pokonanie przeciwników: kazał ludowi zabić wszystkich kapłanów Baala nad pobliskim potokiem Kiszon.
Kiedy zwycięstwo się dokonało, Eliasz uroczyście zapowiedział Achabowi, że zaraz spadnie deszcz. A niebo było czyste, ani chmury. I oto po słowach Eliasza znad morza (z wyżyny Karmelu widać Morze Śródziemne) podniosła się maleńka chmurka, za nią następne, i w końcu lunął upragniony deszcz. Achab rydwanem ruszył do swej niedalekiej stolicy, Eliasz zaś, owładnięty mocą Pana, nagi, tylko z przepaską na biodrach, biegł przed jego zaprzęgiem aż do bram miasta.
Nie tylko my wracaliśmy do Warszawy ze świąt. Cały pociąg był pełen nieprzytomnych i śpiących ludzi, którzy musieli zdążyć na 5 rano. Piotr nie miał siły rozmawiać, ja nie miałam siły, a i sam Homiel milczał. Dopiero 15 minut przed dojazdem raptem się obudził.
Wasz syn będzie miał syna …
?!!!
Słyszę indago … Co to jest? – pyta mnie Piotr.
Indygo !… Indygo… Dobrze to słyszysz ? – zaskoczył mnie kompletnie. Niewielu zna to słowo.
No tak, będzie miał syna, to będzie ktoś !
…. Homiel pokazał mi biegacza ze sztafetą…
Aaaa … Przejmie pałeczkę po tobie ! – odkrywam znaczenie tego obrazu.
Chyba tak, przejmie po mnie parę rzeczy.
Nie parę, a dużo.
A dlaczego indygo ? – dopytuję.
Czy Pan Bóg ma się przed tobą wytłumaczyć ?
No nie… – i strasznie głupio mi się zrobiło.
Skąd ta nazwa ? … O to tylko mi chodziło … – próbuję się tłumaczyć.
To wasza nazwa, nie Nasza.
…….. – wiem co znaczy indygo, ale nie Piotr. Patrzy się na mnie wymownie i czeka na wyjaśnienia, ale na razie to bagatelizuję.
Indygo, czyli będzie miał jakiś cel ? – myślę głośno.
Zadajesz pytania infantylne.
…… – no to już nie wiedziałam o co mam spytać.
Na twojej glebie to wyrośnie– zwraca się do Piotra.
Żeby ta ziemia była żyzna, do wzrostu musi się stać to, co się stanie.
Piotr nie zna pojęcia „indygo”, ale jeśli Homiel wykorzystał je w rozmowie to znaczy, że ta informacja była skierowana głównie do mnie. Szkoda, że musieliśmy przerwać naszą rozmowę, ale dojechaliśmy już do celu. Mimo zmęczenia poszliśmy jeszcze na kawę. Próbowałam kontynuować wątek „indygo”, ale Homiel najwyraźniej uznał, że dowiedziałam się wystarczająco dużo, bo nie podjął już tego tematu. Siedzieliśmy więc kilka minut w milczeniu …
Widzę tego alabastrowego, który leży na sofie, czy kanapie … W pokoju Ojca …
On nie może długo tak leżeć …
… Pokazał jak ugina się materac i całe łóżko, tyle waży, bo jest wielki.
Piotr zatrzymał się w opisie i zapatrzył gdzieś przed siebie. Nachyla się do mnie …
Widzę jak Homiel się przeciąga, jakby wstał dopiero co z łóżka i się cieszy …
Z czego się cieszysz ?
Brzask nadchodzący widzę– … i dalej się cieszy.
… Pokazał jak palcem łapie promień słońca… – Piotr naśladuje Homiela.
Dlaczego się nie odzywałeś przez parę godzin jazdy ? – pytam.
……… – przypomniał scenę z filmu „Miasto aniołów”.
Tak czekałem na brzask …
Brzask przejdzie w świt, a świt przejdzie w dzień.
Co znaczy ten brzask ? – pytam.
Zmiany, zmiany ! Wielkie jak katedra !
……. – Piotr się znowu nachyla do mnie.
Nigdy Go takiego nie widziałem. Cały czas się cieszy, śmieje i tańczy …
Hmm … – zaczęłam się zastanawiać. Przypomniały się Jego słowa, że nie może doczekać się kiedy wróci.
On się cieszy, że wraca – mówię prawie pewna tego, co mówię.
Wracam niedługo – przyznał.
Jeśli wracasz niedługo … To nie będziesz z Piotrem do końca ? Wracacie razem ? – spytałam z duszą na ramieniu.
To już nieuchronne.
To nie jest odpowiedź.
… Ciągle tańczy – mówi Piotr.
Czegoś takiego jeszcze nie widziałem … – przygląda się temu ze zdziwieniem.
Zmiany, Z M I A N Y !!!– prawie już krzyczy.
…… – On się cieszy, a mnie skóra cierpnie ze strachu.
Twój grubas się odezwał …
Będzie mi ciebie brakowało…
Bardzo się wzruszyłam. Całą tą rozmową i tym, że mój Ochiel się odezwał, bo czyni to niezmiernie rzadko.
Ale ta chwila będzie jeszcze trwała.
Po długiej nocy będzie brzask, już tutaj nic nie zmienisz– Piotr ma już takie możliwości, że mógłby wtrącić się i co nie co namieszać.
Ty byś dla żartu zamienił Venus z Ziemią …
Gdybyś mógł i patrzył co się dzieje, a potem powiedział …, przepraszam.
…… – uśmiechnęłam się, bo to prawda. Dać władzę Piotrusiowi, a urządzi ten świat po swojemu.
A musisz odejść Homiel ? – pytam.
Przyjdzie lepszy.
A ten lepszy będzie rozmawiać ?
To gaduła, nie nadążysz pisać, oby Piotr chciał gadać.
Ktoś może być lepszy od Ciebie ?
Wszyscy … Skromność przeze mnie przemawia.
Czy ta zmiana jest konieczna ? – dopytuję dalej.
Niezbędna.
A mój Grubasek też się gdzieś wybiera ?
Ani myśli bez ciebie. Chodzi jak przyklejony.
Jak nazywać tego Nowego ?
Homiel to imię obiegowe, powszechne.
Każdy następny to też Homiel – Domownik.
Wieczorem wróciliśmy do tego, co zdarzyło się zaledwie parę godzin temu.
Nigdy nie widziałem Homiela tak radosnego – Piotr nadal był pod wrażeniem.
Ciągle się cieszę.
Chciałam Go o coś spytać, ale zignorował moje pytanie.
Teraz mam ćwiczenia … Latam, a dodatkowo cieszę się brzaskiem.
…… – próbowałam to sobie wyobrazić.
Słyszę szum Jego skrzydeł … Cieszy się, że odchodzi.
Nie rozumiem … Jak anioł stróż może odejść !? – pytam bezradnie.
Homiel to obiegowe imię – powtórzył.
Ale to Ty jesteś z nim od urodzenia.
A skąd wiesz ?
Hmm… To ile Homiel-ów miał Piotr ?
Hohoho … !
Zapadła cisza. Homiel jest dla nas za mądry, za bystry, by dać się złapać za słówka. Nigdy nie powiedział jak brzmi Jego prawdziwe imię. Zrozumiałam, że być może każdy Skrzydlaty w Niebie jest dla kogoś Homielem. Być może każdy człowiek i zawsze ma swojego Homiela.
Siedzieliśmy w ciszy oglądając TV. Piotr podniósł nagle wysoko głowę i oczy mu się zamydliły.
Słyszę Ojca … Mówi do mnie …
Taka jest kolej rzeczy.
To jest czas, który nastanie przed twoim wybawieniem.
Czy wrócę do Ciebie ?
Nie wrócisz do Mnie dlatego, że prosisz, ale dlatego, że Ja tego chcę.
Niewielu to pojmie.
Jesteś gotowy do tego, co ma się stać.
Ujrzysz prawdziwe światło i światy.
Pozwolę ci zobaczyć.
….. Dostaniesz wielkie bezpieczeństwo, choć już tego aż tak nie pragniesz – powiedział bezpośrednio do mnie.
Zobaczyłem Ojca jak siada przy łóżku tego alabastrowego, siada na krześle bez oparcia, gładzi go po policzku, po głowie …
Masz ciężkie zadanie, ale nie jesteś ciężki, nie odciśniesz łóżka.
Piotr mówił tak szybko, że nie nadążyłam pisać słów.
Dam ci możliwości, które przekroczą ludzkie wyobrażenie.
Dopisane 28. 11. 2017 r.
Indygo… To wasza nazwa, nie nasza – słowo „indygo” jest dobrze znane w ezoteryce, a jak wiadomo stosunek Kościoła do ezoteryki jest absolutnie negatywny. Homiel mówiąc, że to wasza nazwa, nie Nasza chce jednak zwrócić uwagę na zjawisko, które według Niego nie jest jeszcze jednym mitem. Sami naukowcy przyznają, że na świecie rodzi się coraz więcej wrażliwych i uzdolnionych dzieci, ale przypisują to skutkom rozwoju cywilizacji. I tak to już jest… Jedni uważają to za normalność, drudzy szukają głębszego sensu.
Koncepcja „dzieci indygo” narodziła się w latach 70. w kręgach ezoteryków i zwolenników filozofii New Age. Opiera się ona na przeświadczeniu, że nasza planeta szykuje się do wejścia w Erę Wodnika: okres wielkich zmian i duchowej rewolucji. Jej zwiastunem ma być pokolenie dzieci o niezwykłych zdolnościach, które przychodzą na świat, by zmieniać go na lepsze.
Charakterystyczne dla dzieci indygo są szczególne cechy osobowościowe oraz niezwykły kolor ich aury – pola energetycznego, które zdaniem ezoteryków ma otaczać ludzki organizm i jest widoczne dla osób o szczególnych predyspozycjach.
Postacią, która spopularyzowała ten temat, była Nancy Ann Tappe (1931–2012) – synestetyczka dysponująca darem widzenia aury, która pisała, że pod koniec lat 60. zaczęła dostrzegać bijącą od niektórych dzieci energię w niespotykanym dotąd (niebieskofioletowym) kolorze indygo. W tamtych czasach dzieci indygo stanowiły rzadkość – dodawała Tappe, ale od połowy lat 80. zaczęło się ich rodzić coraz więcej, co – według niej – stanowiło realizację wielkiego kosmicznego planu, którego tajniki zgłębiała przez następnych 40 lat.
Tak czekałem na brzask… brzask przejdzie w świt, a świt przejdzie w dzień.
34. Moje powtórne przyjście można porównać do powrotu pewnego człowieka, który wyjechał w podróż do innego kraju. Powyznaczał pracownikom ich zadania, stróżowi zaś przykazał czuwać aż do swego powrotu. 35. Bądźcie więc czujni! Nie wiecie przecież, kiedy przyjdę: wieczorem, o północy, o brzasku czy po wschodzie słońca. 36 Nie dopuśćcie, bym was zastał śpiących. 37. Czekajcie i bądźcie przygotowani – oto moje przykazanie dla wszystkich, którzy we Mnie wierzą.
)
z „Krainy Deszczowców„ i szybko zbiegł dwa piętra niżej do garażu. Widząc ten obraz nie mogłam powstrzymać się od śmiechu. Gdy 5 minut później wrócił zziajany, bo przecież biegł do i z garażu, by go nikt nie zauważył, padł zmęczony na fotel zapominając o swoim nieuleczonym do końca sercu. 
