Czy mam człowieka skreślić, czy go uczyć ?

07. 02. 25 r. Warszawa. Część 2. 

Czekając na kawę oglądam w internecie video i nie wierzę, co widzę….Szokujące nagranie z Watykanu. Wskoczył na ołtarz i zaczął dewastować

• Ojcze, widzisz to ? Panoszą się u Ciebie w domu – pokazuję Piotrowi, gdy się pojawił.
• Cierpliwość Gospodarza ma swoje granice.
• No właśnie …. – …. smętnie się zrobiło.
• …. Ojcze, o czym porozmawiamy dzisiaj ?
• O marzeniach ?
• O ! To jest dobre pytanie … O czym marzysz Ojcze ? Jakie masz marzenia, Ojcze ?
• Żeby jak najwięcej dusz poszło do Góry, żeby te drzwi były szeroko otwarte.
• Żeby wszystkie światy spełniły oczekiwania Ojca.
• … Wszystkie światy ? Hmm … Ojcze, powiedzmy sobie coś w cztery oczy … Gdyby tak wszystkie światy spełniały wszystko według woli Ojca …, jakie byłyby nuuudy ! – żartuję sobie na pół serio jednak.
• Byłoby jak w polskim filmie … Nuda, nuuuda …

• Ależ czy taka nuda nie może cieszyć ?
• Dlatego w poczekalni u Piotra było tylko kilka osób. 
• No właśnie … A skąd tam dwoje drzwi ? Jedno do piekła, drugie do Nieba ?
• Skąd na Górze drzwi do piekła ?
• No właśnie … To po co drugie drzwi ? – drążę ile się da.
• Jak wchodzisz do domu ? Możesz z przodu i z tyłu, żeby tłoku nie było.
• … Ale coś nie tak, w wizji mało ludzi było, więc nie ma tam ścisku.
• Nie dociekaj.
• Coś się za tym kryje – śmieję się głośno.
• … Uczysz się ?
• … Tak.
• Uczysz się pilnie ?
• Taaak … – śmiech. Angielski jest kontynuowany. 
• Nie mogę ci otworzyć bramy wiedzy, a wiesz dlaczego ?
• Byłabyś piętnowana, nie uwierzyliby ci. Byś zamieszała w dogmatach.
• Ooo … To ciekawe … A które dogmaty byłyby zamieszane ?
• To, co zostało zmienione dla swojej wygody. Sama mówiłaś …
• Widzę … Lata 500 …  – Piotr wysila wzrok. 
• Aaaa … Wędrówka dusz !
• Jak myślisz …
• Jak patrzyłem na tego człowieka w kościele (Watykan) ? … Badawczo ?
• Długa droga przed nim. Czy mam go skreślić, czy go uczyć ?
• Ciągle Mnie pytasz, teraz Ja cię pytam.
• Czy mam mu dać drugą szansę ?
• … Ojcze, uczyć. Uczy się przez doświadczenia.
• A doświadczenie jest jakie ?
• …. Bolesne – kiwam głową.
• Nie ma innej drogi, drzwi są lekko uchylone.

• … Twój znajomy uleczony ?
• … ??? … – po chwili dopiero rozumiem o kogo chodzi. 
• Lepiej z nim ? Czyli uczy się. Widać w nim zmiany ?
• Tak.
• Ktoś dał mu szansę.
• … Pamiętasz tego w góralskiej chacie ? Też mu pomógł Ktoś.

Kawa mi ostygła, gorączkowo szukam pytania, bo naprawdę rzadko ostatnio tak sobie szeroko rozmawiamy.

• Ojcze, jaka jest różnica między istotą ludzką a synem człowieczym ?
• Pytałaś już wcześniej o to, myślisz, że teraz się wygadam ?
• ……. – śmiech.
• Piotr odbudowuje się z ruin, które mu zafundowali – … podnosi się z dna finansowego.
• … A kto zafundował ?
• Jego konkurencja. Ty ich nie widzisz, a oni cię ciągle obserwują, nienawiść.
• Przebrnąłeś tą wodę burzliwą. Gdyby mogli, to by cię utopili, a tobie idzie, Mały.

Woda burzliwa to te ciągłe zanurzenia się pod wódę w wizji o fali. Już wtedy Ojciec to przewidział, a może po prostu zaplanował.

Siedzimy chwilę w ciszy …

• Wczoraj w domu raptem zniknął sufit, a przesunął się nad naszymi głowami wielki spodek UFO, widziałaś ?
• Jaaaa ? …. – kiwam głową, że chyba sobie żartuje, że ja mogę widzieć takie rzeczy.
• A teraz widzę ten statek, co wisi nad Ziemią … Wiesz, że on jest tak wielki, że mógłby wchłonąć całą Ziemię ? …. Jestem w ich ładowni… Mogą zapakować całą planetę i sobie polecić, wymienić … – zadumał się.
• Kim oni właściwie są, Ojcze ?
• Koledzy.
• Ooojcze…. – mówię z żalem, że nie chce powiedzieć.
• Ty jesteś po elementary school, a oni po Harvardzie.
• Trzeba przyznać, że doszli to niesamowitej technologii …
• Trzeba przyznać …
• A jak z duchowością ?
• Bóg jest jeden dla wszystkich, jeden jest Ojciec.
• A oni o tym wiedzą ?
• Oczywiście.
• … Widzę jak niebo się otwiera nad domem Krysi, a dokładniej nad naszym ogródkiem, snop światła tam uderza.
• Jak oni doszli do takiej duchowości ? – pytam jeszcze. 
• Pięć procent twojej świadomości nie wystarczy, aby to pojąć.

CDN …