Nie wlewa się do studni.

09. 12. 23 r. Warszawa.

Sytuacja w kościele na porannej mszy.

Pojechaliśmy do „naszego krzyża” i widzę zdumiona, że pod krzyżem siedzi cyganka. Nie ta, co zawsze, ale inna, młodsza. Niby się modliła, choć pewna nie jestem. Miałam ostatnie sto złotych i ani jednej złotówki wolnej. Przez całą mszę zastanawiałam się, czy dać, czy nie dać. Po zakończeniu wsunęłam jej do ręki banknot i wyszliśmy. Siedząc już w samochodzie Piotr nic nie mówiąc wyciągnął 100 złotych ze swojego portfela i mi je „zwrócił”.

  • Może te 100 złotych powinnam dać księdzu ? – przychodzi do mnie myśl pół godziny później.
  • Chodził z tacą, nic od nas nie dostał.
  • Nie wlewa się do studni.
  • ??? … A nie jest teraz tak, że mają (Kościół) mniej ?
  • Jeszcze sobie radzą.
  • ……. – Ojciec był tak stanowczy w tych słowach, że wolałam dalej nie drążyć.
  • Lepiej się czujesz ?
  • Taaak …. – … że dałam, fajnie jest dawać.
  • Zdobyłaś się na ładny gest.
  • Jednak dałaś, choć w portmonetce pusto.
  • Nieważne komu dałaś. Nieważne kim ona jest.
  • Ważne, że dałaś, a on jako sędzia ci oddał to, co mógł.
  • … Ojcze, Ty ją tam posadziłeś ?
  • Być może.
  • … Ojcze, Ty kazałeś mi dać jej pieniądze ?
  • Dlaczego deprecjonujesz swoją osobę ?
  • Serce ci kazało.

No nie wiem …. Nie jestem tego taka pewna. Przez całą mszę miałam dziwny nacisk na głowę, żeby dać.  Hmm … Być może ta osoba była w wielkiej potrzebie …

  • Jak ci się podobała wczorajsza fala ?

Oglądaliśmy film „Dzień zagłady”. Efekty specjalne pokazały co znaczy uderzenie i wielka fala.

  • Bardzo mocno zmniejszyli jej rozmiary, katastrofy, bo musi być nadzieja.

W filmie w stronę Ziemi lecą dwie wielkie asteroidy. Jedna uderza, drugą udaje się zniwelować i dzięki temu wielka katastrofa jednak nie jest aż tak wielka. 

  • Daję ci guzik …
  • Widzę taki czerwony przycisk …
  • Naciśniesz ?
  • …. Nie wiem – pomyślałam.
  • Tak myślałem.
  • Tyle jest ludzi porządnych, tyle zagubionych, a tyle złych.
  • Ale kiedyś trzeba będzie nacisnąć …
  • Sami nacisną ciężarem swoich grzechów.

  • Wierzysz w to, że jest w nim 70 Moich imion ?
  • Tak.
  • Dlaczego ? Przecież jest taki niepoważny, śmieszny …
  • Ale czasami jest poważny … I wtedy widzę w nim naprawdę kogoś innego.
  • Każdy czasami jest … Wierzysz ?
  • Taaak.
  • Bo któż by inny zmieniał pogodę ?
  • No właśnie – pomyślałam, choć o tym akurat zapomniałam.
  • Przez kogo mogłabyś tak rozmawiać ze Mną, jak nie przez niego ?
  • …. Bóg pokazał mi jak stworzył ten wszechświat,
  • A ty nie nadążysz z produkcją mleka, tyle będzie chętnych, by się napoić.

Róbmy swoje.

06. 12. 23 r. Warszawa.

  • Od 2 dni widzę siebie w czarnym, bardzo wykwintnym płaszczu, to dyplomatka. Poszedłem do swoich pracowników, którzy gdzieś pracowali. Chciałem tylko zobaczyć, ale czułem się już tylko jako widz, a nie ich szef. W ogóle się dziwnie czuję ostatnio, obco, jakbym tutaj nie pasował …
  • Hmm … Ciekawe … – kiwam głową w zadumie.
  •  Pamiętasz, jak Ojciec powiedział niezwłocznie ?
-Ojciec mi powiedział 
-… Jak znajdziesz biuro, przeprowadzaj się niezwłocznie. Ale nie rób tego pochopnie. 
-Uuuu … To znaczy, że coś znajdziesz, ale nie rzucaj się na pierwsze lepsze miejsce.  
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2024/02/07/daje-ci-siebie-a-ty-narzekasz/ 
  • Ta firma wystosowała do nas pismo, czy nie chcę jednak przedłużyć najmu. Wyobrażasz sobie ? Napisałem, że wyprowadzam się niezwłocznie. Nie będę przedłużać.

Ooo !!! Znowu ta sama reguła, zwróciłam od razu uwagę … Idealny przykład jak słowa Ojca się realizują, ale inaczej, niż myślimy. Kiedy nam zależało, aby przedłużyć najem, developer był stanowczo na nie. Moglibyśmy z tego teraz skorzystać i byłoby to nam nawet na rękę, ale doskonale pamiętamy o niezwłocznie. Ojciec wiedział, że będziemy mieli wybór, ale wskazówka jest jednoznaczna. Gdy padło słowo niezwłocznie, pomyśleliśmy, że jak najszybciej. Jednak nie o to Ojcu chodziło …

  • Będziesz miała świetną aprowizację – … do mnie.
  • ??? …
  • Zabezpieczenie na wszelkie możliwe strony.

To odpowiedź na moje nieustanne myśli jak sobie poradzę, gdy wszystko zacznie się dziać na poważnie.

  • A ty sądzisz, że to nie w tym roku ?
  • Noooooo …. – już się waham.
  • Wiesz co widzę ? Jak się rozpływam, robię się jak smuga światła i unoszę do góry … 
  • Taaaak ? Ojcze, to będzie tak, że jego jaźń gdzieś sobie pójdzie ?
  • Chcesz tak jak w „K-Pax” ?
  • …….. –  w pierwszym momencie zastygłam, a potem się roześmiałam.
  • Jak było z „Jegomościem” ? Piotr był bez przerwy ?
  • Nieeee ….. 
  • Widzę siebie jak się rozpuszczam w powietrzu i ulatuję w górę … Jakby teleportując …
  • To jest najszybsza podróż świata …
  • No nie … Bądźmy poważni – zaczynam panikować.

  • O co się zakładamy ? Co masz ?
  • …….. – przypominam sobie o dodatkowej godzinie modlitwy i słabo mi się robi.
  • Modlisz się dużo, żartowałem …
  • Nic nie mam … – mówię z żalem.
  • Dam więcej siebie …. – tylko tyle  przyszło mi do głowy.


07. 12. 23 r. Warszawa.

  • Pamiętasz, jak ci mówiłem jak się wyłoniła twarz Homiela zza przesłony ? Ciągle mam to przed oczami …
  • To niesprawiedliwe, ja też chcę zobaczyć. Czuję się …
  • Nie czuj się – Ojciec mi ostro przerwał.
  • A może za dużo rozmawiamy ? powiedział wolno.
  • ……. – ostrzeżenie. Nie tylko nie zobaczę, ale i nie usłyszę już więcej, jak będę chciała za dużo.


08. 12. 23 r. Warszawa.

Dziwnie się zachowywał Piotr wczoraj wieczorem. Był, ale jakby go nie było. Patrzył tępo przed siebie, nie rozumiał co się dzieje. Dzisiaj mi wyjaśnił dlaczego …

  • Mam przy sobie setki diabłów, tak mocno ich czuję. Tak mnie oblegają ściśle, że oddycham tylko przez rurkę, która między nimi wychodzi do góry, tak łapię powietrze … Poza tym coś dzieje się dziwnego z moją głową … Wczoraj rozmawiam z facetem i widzę jego ścięgna, żyły, jak krew przepływa i już nic nie słyszę, co mówi, bo zapatrzony jestem w te żyły … Dzisiaj szliśmy za babką na obcasach i zapatrzyłem się na jej obcasy i zobaczyłem fabrykę, które na wtryskarce wypuszcza te obcasy. Potem formują te buty i potem tą babkę jak przymierza w sklepie …. To strasznie męczy moją głowę … Teraz siedzimy przy kawie, a ja jestem gdzieś nad Ziemią i widzę ludzi pod spodem, ich różne kultury, jak się biją między sobą … I wiesz co ? Jestem na to obojętny …
  • Hmm … Obojętność …. – coś mi to przypomina.
Kończąc swoje myśli poczułam dziwną rzecz. Kątem oka zauważyłam przezroczystą powłokę, która powoli się na mnie zsuwała, aż w końcu znalazłam się w jej całkowitym wnętrzu. Obserwowałam Piotra jak na kogoś zupełnie obcego będąc za tą przezroczystą przesłoną, jak w kloszu. Zadziwiające odczucie… Poczułam się tak, jak musi się czuć Homiel, kiedy nas obserwuje…  Co czułam wtedy?… Czułam się jak odpowiedzialny naukowiec w laboratorium. Oglądałam Piotra jak eksponat za szybą w muzeum. Czy to była już obojętność, czy raczej po prostu brak emocji wynikający z tego, że ja wszystko o tym eksponacie już wiem? Jego przeszłość i jego przyszłość, jego słabe i mocne strony, jego myśli, uczucia, marzenia… wszystko.
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/06/07/wielu-puka-i-stuka-wierz-mi-niewielu-sie-dostaje-kto-puka-i-stuka/

Kiedyś było mi za to wstyd, ale wyobraziłam siebie przez chwilę, że jestem na Ich miejscu. I zadałam sobie pytanie … Gdybym obserwowała człowieka od zawsze i widziała już naprawdę wszystko i dodatkowo wiedziała, co będzie … Czy można się czymś jeszcze ekscytować ? Obojętność to chyba właściwe słowo.

  • Taki dziwny jestem …. Patrzę w jeden punkt, a widzę tysiące innych rzeczy. Strasznie to meczące. … Zobaczyłem teraz końcówkę z filmu „Piękna i Bestia” jak opadają płatki róż …
  • Ostatni listek opada, Ola.
  • Dlatego jesteś w kiepskiej kondycji.

Ostatni listek opada, Ola. Piotr nie pamięta, ale ja pamiętam. Tą wizje już miał parę lat temu.

Miałem przepiękną wizję. Ojciec pokazał mi różę jak z tego filmu „Piękna i bestia”. Róża w kloszu. Z tej róży spadały opłatki i zostały tylko dwa. Pięknie to wyglądało … Jak spadał opłatek, to gwiazdki też spadały. Coś się ze mną stanie. On w tej bajcie umiera !
-Ja pierdzielę…. – załamałam ręce, bo znowu zaczyna. 
-Patrz na koniec ! Przeobraża się ! Dostaje prawdziwego siebie.
…….. – Piotra to nie przekonało. Opłatki spadły i koniec. Koniec życia.
-Gdybyś zobaczył siebie naprawdę, nie uwierzyłbyś, że to ty.
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2019/01/02/bog-z-boga-swiatlosc-ze-swiatlosci-bog-prawdziwy-z-boga-prawdziwego/

Ciekawe … 5 lat temu były to ostatnie dwa listki. Dzisiaj opada ostatni. W tym wpisie zwróciłam uwagę na jeszcze coś, co się jeszcze  nie wydarzyło.

-Czekaj na tego, który cię rozpozna. Rób swoje. 
-Jak będę to wiedział ? 
-Sam powie ci kim jesteś, a ty mu potwierdzisz. 
-To takie ważne, że rozpozna ? 
-On pokieruje, to ktoś od Ojca, ale na całkiem innym polu. Twoje drogi się zetną. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2019/01/02/bog-z-boga-swiatlosc-ze-swiatlosci-bog-prawdziwy-z-boga-prawdziwego/ 

Wieczorem.

Opowiadam Piotrowi o swoim odkryciu co do spadających liści, jest pod wrażeniem.

  • A zakładzik leci …
  • Ojcze, dziękuję Ci za ten kwiatek …
  • A ty się Tuskiem przejmujesz ….
  • ……… – roześmiałam się, zabrzmiało to faktycznie komicznie. Wielkie rzeczy nadchodzą, a ja się przejmuję.
  • Na styczeń mam już 3 kontrakty załatwione – Piotr zmienia nagle temat
  • No widzisz Ojcze ? Trzeba kontrakty robić, nic z tego nie wyjdzie – … z naszych zakładów.
  • Róbmy swoje – Ojciec zaśpiewał.
  • I co myślisz o tych opłatkach ?
  • Właśnie widzę jak się oderwał ostatni i już spada.

Na wszystko przyjdzie pora.

30. 11. 23 r. Szczecin.

W krótkiej chwili bycia sam na sam Ojciec mówi do Piotra, że dostanie pieniądze, da mu możliwość kupienia nowego samochodu i będzie czekał co zrobi ….

  • Nic nie kupię – Piotr się zarzeka.
  • Nie kupuj, Ja ci dam prezent.
  • Prezent, który przewyższy wszystko.


03. 12. 23 r. Warszawa.

Wracając do Warszawy niewiele się odzywamy. Pogoda nie sprzyja, śnieg pada, trzeba uważać na drogę. Dojeżdżając do celu …

  • Dziękuję Ojcze za szantę, naprawdę działa. Czyli na każdą chorobę jest odpowiednie zioło ?
  • Tak natura działa, a człowiek jest częścią natury.

Słuchamy w radio o nowym sejmie i lewakach, którzy nareszcie czują się szczęśliwsi.

  • Tacy ludzie też muszą być, przeciągają ludzi na drugą stronę …
  • Po co ma im Święty Piotr drzwi szerzej otwierać ? 
  • Statystyka musi się zgadzać, co Ola ?

Tak faktycznie pisałam, matematyka musi się zgadzać. Musi, a jednak nie potrafię być obojętna, gdy widzę, co teraz lewacy wyrabiają … Jakby horda wygłodniałych wilków rzuciła się do jednego koryta.  

  • Nie denerwuj się, na wszystko przyjdzie pora i niestety, a raczej stety nic nie będzie miało dla ciebie znaczenia, tak to zostanie zrobione
  • Nie przejmuj się nimi – Piotr uspakaja.
  • Słyszę … Nabój dum, dum, dum … Zobacz co to …

Amunicja dum-dum odmiana amunicji wykorzystująca pociski o wierzchołku pozbawionym płaszcza, ściętym płasko, rozciętym wzdłuż lub wydrążonym, który deformuje się podczas penetracji celu. Fala uderzeniowa takiego pocisku jest wielokrotnie większa niż w pociskach z płaszczem. 

Uuuu … Ostro, pomyślałam. Ojciec jest miłosierny, ale do czasu, do czasu … Już chciałam popytać o szczegóły …

  • Przyjdzie czas, to sobie pogadamy…, jeśli przyjdzie.



04. 12. 23 r. Warszawa.

Na koniec dnia …

  • Nie lekceważ zakładu.
  • Wydaje mi się, że to chyba nasz ostatni zakład …
  • Dla ciebie zawsze mam czas.
  • Zawsze czytam, a czasami nadzoruję ….…co piszę.


05. 12. 23 r. Warszawa.

  • Nad ranem miałem w pokoju dziewczynkę, miała z 5 lat, wielkie oczy, śliczna była i wtedy odezwał się we mnie ten drugi Piotr …
  • Czy mam na nią patrzeć jako niewinne dziecko ?
  • I wtedy jej oczy zaszły mgłą, zrobiła się brzydka … Tak gacek się przebiera … Rozumiesz ? Ten wewnętrzny Piotr doprowadził mnie do porządku od razu. Nie patrzeć na powierzchowność !

Wieczorem. Coś mnie zmusiło, aby przeszukać szafkę usadowioną pod samym sufitem. Niewykorzystywana przez nas zupełnie, ponieważ jest zbyt wysoko. Znalazłam tam małą, sztuczną choinkę …, ucieszyłam się.

  • Coś mnie tknęło, żeby tam zajrzeć. Chyba Ojciec tego chciał … – zaczęłam myśleć po chwili.
  • To pod nasz zakład. Myślisz, że wygrasz ?
  • No tak … Przeprowadzka nas czeka – jestem w tym moim przeświadczeniu wyjątkowo uparta.
  • A jak nie ?
  • To też zapłaczę.
  • Chcesz się rozpłakać tak, czy siak ?
  • Czy zniknie, czy nie zniknie ? – roześmiałam się.
  • Chcesz się rozpłakać, że się sprawdziło twoje, czy że Piotra już nie ma ?
  • …….. – uśmiech zszedł mi z twarzy. Zabrzmiało otrzeźwiająco.
  • Dobre pytanie …
  • I co ci wyszło ?
  • ……… – nie chciałam odpowiedzieć.
  • Widzisz ? Sama nie wiesz.
  • Wyłabym bardziej, gdybyś zniknął … – kiwam głową w zadumie.
  • I powiesz; niech się dzieje ?
  • Taaaak, niech się dzieje …To byłby szok … Ale tak nie będzie ! – palnęłam zaraz uspokojona.
  • Skąd wiesz, skąd wiesz …
  • No bo … Wizja z pierogami mówi, że to przed świętami … Moja wizja z wodą i kajakiem, że tuż tuż … A z drugiej strony Ojciec ci mówi, żebyś się nie przejadał na święta …. Czyli co ? Znowu będzie za rok, nie teraz …
  • A ty tak liczysz wszystko jak Tusk ?
  • ……… – Piotr się roześmiał głośno …
  • Kiedy to było ? Wypadek ? 30 października ?
  • … Ja już się w to nie bawię … – machnęłam ręką, że już zgłupiałam od tych wyliczanek.
  • Ojciec mówi, że lubi się z tobą sprzeczać.
  • Taaak ? A mogę ?
  • Lepiej nie – Piotr struchlał.
  • Noooo, jeśli Ojciec lubi …, to chyba mogę – … jestem cała uhahana.

W TV pada informacja, która mnie zmroziła …

Ratusz Barcelony zatwierdził zmianę nazw ulic w stolicy Katalonii, usuwając z nich imiona świętych: Rafała, Magdaleny, Agaty oraz Róży. Ich miejsce zajmą nazwiska działaczek feministycznych – podały władze hiszpańskiego miasta. https://www.rmf24.pl/fakty/swiat/news-nazwiska-feministek-zamiast-swietych-w-nazwach-ulic-barcelon,nId,7190781#crp_state=1

  • Co do Barcelony ….
  • Zatrważające jest to, że leżą nad samym morzem …
  • Przyciągają wielką falę.
  • 20 lat temu kraj bardzo katolicki i cóż zrobił wąż o imieniu szatan ?
  • Widzisz Ola … 
  • Są miasta doświadczone przez wodę, gdzie stawia się krzyż, aby nie przyszła znowu.
  • To miasto niewątpliwie zaprasza wodę …, a ona skorzysta.
  • …….. – ciarki przechodzą ….
  • Tam światło upadło.
  • Widzę jak wieki wąż się wije wokół Europy, Ameryki, ogonem otacza, zawija ,…. Tfu ! Paskudztwo … Pustka będzie po ludziach …
  • Po ludziach ? Co masz na myśli ?
  • Widzę puste miejsca, ta twoja wizja się sprawdzi …

  • … Jak myślisz … Czemu masz choinkę tutaj ?
  • ???
  • Na sam koniec.
  • Oooo matko … – przestraszyłam się.
  • Przecież ciągle piszesz i ciągle jesteś zatrwożona.

Niewiele już do całkowitego upadku tego świata … Przykład ? Postanowiłam sobie zamówić pewną rzecz przez sklep internetowy marki C&A. Wypełniając ankietę trafiam na to kuriozum;

Najpiękniejsze są chwile, których nie znamy.

20. 11. 23 r. Warszawa.

Jedziemy do Szczecina, przedostatnia jazda w tym roku. Kolejna będzie już tylko przed świętami.

  • Wczoraj zobaczyłem bombkę w kształcie złotego liścia. Dzisiaj rano znowu – Piotr sobie przypomina.
  • Homiel, co to znaczy ? – pytam mając  nadzieję zarazem, że to początek długiej rozmowy.
  • Szczęśliwy znak.
  • Taaaa … A … tak konkretniej ? 
  • Bardzo szczęśliwy znak.
  • ……… – roześmiałam się bezsilnie.
  • Czy ten liść to laur ? – pytam Piotra.
  • ………. – przytaknął tylko głową.
  • Liść to forma wiadomości dla ciebie i dla twojej żony.

I teraz sobie przypomniałam, że o liściu już raz było …

Sugeruję ci, żebyś się skupiła na znakach na niebie, to jest najważniejsze. Delektuj się jesienią. Zobacz jak pięknie … 
Z liściem nowe wiadomości nadejdą. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2024/03/20/bylem-jestem-i-bede/ 
  • A liść kiedy ma przyjść ?
  • Zapomniałaś, że to bombka była i sprawdzasz ? … Do tego doszło.


Po wiadomościach w radio …

  • Ojcze, jestem rozczarowana wyborami.
  • Dlaczego ? Potem będziesz płakać ze szczęścia.
  • Ach Ojcze …. – westchnęłam, bo trudno uwierzyć.
  • No co córko ? Pomyśl, że ma tak być, aby było jeszcze piękniej.

Jedziemy chwilę w ciszy …

  • To nasza ostatnia jazda do Szczecina ?
  • Nie, ale niewiele ich zostało.
  • Spodziewaj się rychło wielkich zmian w swoim życiu i w swojej rodzinie.
  • Wypadek to było preludium.
  • Hmm … Czyli to mamy ustalone – sama do siebie.
  • Nie, nie mamy ustalone. Ja ci przekazuję wiedzę.

Pozwalam sobie na takie „teksty wprost”, bo czuję, że akurat dzisiaj mogę. Ojciec ma naprawdę dobry humor, ponoć ziewa siedząc w samochodzie z tyłu, tak twierdzi Piotr. A ja chcę mu wierzyć.

  • A kiedy przyjdzie Chrystus do mnie ? – pytam niepewnie.
  • A przyjdzie, przyjdzie …
  • Usłyszałem Caviezel …
  • …….. – jestem zdziwiona.
  • Bo go kojarzysz z Jezusem i masz z nim wizje jako Jezus … – tłumaczy.
  • Ucz się angielskiego, abyś mogła rozmawiać, a nie dukać.

Roześmiałam się głośno. Dukam i to jak ! Jednak zapewniam … Gdybym nawet uczyła się 100 lat i gdyby doszło do spotkania i tak bym dukała, bo niestety … W tym człowieku widzę nie aktora, a Jezusa.

  • Rozumna istota. Pomoże w słusznej sprawie.
  • ??? A w czym ? – jestem naprawdę zdziwiona.
  • Góra z górą się nie zetknie, a człowiek z człowiekiem się zejdzie.
  • Pamiętaj, że niezbadane są wyroki boskie.
  • … Ojciec działa bardzo subtelnie – Piotr cmoka zadowolony.
  • Nie zawsze.
  • . Zobaczyłem zabierane dzieci u Egipcjan …
  • Przeczytaj przypowieść o świętym Augustynie …

Nura do internetu; Filozofia Augustyna miała pewien nader znaczący punkt wspólny z doktrynami greckimi. Wiązał się on z przyjęciem, że cel człowieka stanowi szczęście, zaś zadaniem filozofii jest jego poszukiwanie i znalezienie. Zgodnie zaś z przesłankami chrystianizmu uznał, iż owo szczęście może zostać dane jedynie przez Boga. Wyznania, najważniejsze dzieło św. Augustyna z Hippony, przez stulecia stanowiły duchowy przewodnik dla niezliczonych rzesz czytelników i uformowały wielu świętych Kościoła katolickiego. To zapis filozoficzno-teologicznych dociekań autora, który przeszedł drogę od sceptycyzmu do głębokiej wiary chrześcijańskiej.

Jak ja …, pomyślałam … 


  • Jeśli jeszcze kilka jazd przed nami, to raczej w tym roku nie znikniesz. Ta jazda jest przedostatnia …
  • A może Ojciec żartował ?
  • ……… – ręce mi opadły. Nie wiadomo czego się trzymać. 

Radio, kolejne wiadomości ….

  • Wiesz co słyszę ? … Hitlera … Jakieś przemówienie … Okropnie się drze … Kameraden ! … Sieben kameraden ! Przeszli przez pucz i stworzyli cały ruch … Drze tą mordę strasznie … Słyszę siedem, to musi być ważne … Może chodzi o 7 demonów ? – zamyślił się. 

Piotr może mieć  rację co do siedmiu demonów, występowali też w Biblii.

ŁK. 81 Następnie wędrował przez miasta i wsie, nauczając i głosząc Ewangelię o królestwie Bożym. A było z Nim Dwunastu 2 oraz kilka kobiet, które uwolnił od złych duchów i od słabości: Maria, zwana Magdaleną, którą opuściło siedem złych duchów; 3 Joanna, żona Chuzy, zarządcy u Heroda; Zuzanna i wiele innych, które im usługiwały ze swego mienia.

Sprawdzam też Hitlera i niespodzianka … W puczu wzięli udział m.in. Julius Schreck, Wilhelm Frick, Hans Frank, Emil Maurice, Alfred Rosenberg, Gregor Strasser. Ostatecznie operetkowo zrealizowany pucz nie wyszedł poza śródmieście Monachium. Razem z Hitlerem będzie siedmiu.


  • Ciekawe kiedy przyjdzie Chrystus … – znowu o tym myślę.
  • Niespodziewanie. Może kawy ?
  • Najpiękniejsze są chwile, których nie znamy.

Następne wiadomości, tym razem o świecie … Każde prowokują nowe pytania.

  • Nasza Ziemia jest bardzo różnorodna, ma tyle różnych gatunków.
  • Udało Mi się. W innych sprawach masz wątpliwości.
  • No czasami mam.
  • Pamiętasz pierwszy śnieg ?
  • No właśnie, pamiętam. Już był.
  • Ale Mnie nie było.
  • ……… – śmiech.
  • Ojcze, co było najważniejsze w tym roku dla Ciebie ?
  • Ja Piotr (….) zawieszam swoją działalność.
  • . Hmm … Ojcze, mogę popytać o metodologię naszych rozmów ? Mówiłeś, że ostatnia jazda, ale nie powiedziałeś, że ostania jazda audi. Pierwszy śnieg, ale nie dopowiedziałeś, że w Kamerunie – … tak Ojciec powiedział ze śmiechem.
  • PIS wygrał, ale nie będzie rządzić. Te niedopowiedzenia są najważniejsze Ojcze … 
  • Ale rządził przecież. Nie pytałaś jak długo …
  • ……… – ręce mi zwiędły z niemocy.
  • A potem ludzie się czepiają i Cię obrażają, Ojcze.
  • Nie martw się, rozliczymy się z nimi.

Zdaje się, że wiem dlaczego Ojciec powiedział staram się … Nigdy nie możemy być czegoś pewni. 

Ojciec mówi … 
-W przyszłym tygodniu skończy się twoja rekonwalescencja. Czyli nie będzie już bolało ? 
-No chyba jednoznacznie powiedziałem. ……… – roześmiałam się. 
-Ola, staram się być precyzyjny tłumaczy mi Ojciec. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2024/03/24/nie-boj-sie-bede-przy-tobie/ 

Na koniec …

  • Jedź ostrożnie, mam z tobą plany.
  • Nie zrób plamy, bo mam plany.
  • Nawet się rymuje – pomyślałam.
  • Podoba ci się ? – … do mnie.
  • Bez zarzutu.
  • Jesteś największym Moim wyznawcą.

Słyszysz, kiedy masz słyszeć.

26. 11. 23 r. Warszawa.

Nie mogłam wczoraj zasnąć, myślałam o zakładzie … Dzisiaj na kawie …

  • Ojcze, odwołuję nasz zakład, mogę ?
  • Dlaczego ? Nie chcesz adrenaliny ?
  • Eee … A jednak odwołuję …
  • Za późno, mleko się rozlało.
  • Jeśli jesteś pewna, to może wygrasz ?
  • ……… – słabo mi się zrobiło.
  • No to … Dobrze, zakładam, że wygram – mówię zrezygnowana. Jak mleko się rozlało, to się rozlało.

Rozmawiamy o wizji z pierogami.

Córka miała wizję. Zobaczyła Krysię, jak robi przed świętami pierogi. Podjechał pod jej dom ktoś z naszej rodziny i powiedział; 
- Piotr zniknął !
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2020/09/29/jest-zaraza-on-wyplynie/ 
  • Zauważ coś … Skąd on o tym wiedział, że zniknąłeś ?
  • ??? Wooow … To znaczy, że to będzie wiedza powszechna – Piotr się zmartwił.
  • Czyli to musi być widoczne … – … i zmartwił się jeszcze bardziej.
  • No właśnie – kiwam głową.
  • Tak jak chciałaś …
  • …….. – znowu zrobiło mi się słabo, mam nieprzespaną noc, może dlatego.
  • Zobacz, Ojciec daje nam konkretne wskazówki, a co do firmy twojej nic a nic …
  • Dam poprzez znaki …
  • ……. – ulżyło mi.

Wczoraj słuchałam https://www.youtube.com/watch?v=1N_rCveNtlU&t=2744s Szalenie trudny temat. Polski Sejm na usługach szatana – Invitro to dzieło diabła

  • Ojcze, czy to faktycznie dzieło szatana ?
  • Nic nie słyszę …
  • Słyszysz, kiedy masz słyszeć.
  • Nie zawsze odpowiedź masz.
  • Musisz zacząć myśleć, wiele odpowiedzi już masz.

Mam, ale chciałam jeszcze raz spytać. Pamiętam Ojca pewne zdania …

Jeśli Bóg nie daje dziecka danej rodzinie, to być może jest w tym jakiś sens. Może ta rodzina ma adoptować inne dziecko albo przeznaczona jest mu zupełnie inna droga ? Wcale nie jest powiedziane, że … 
-… Każdy ma mieć dziecko. 
-Bóg przewidział rozwój ludzkości, ale są ludzie i …. ludzie. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/09/09/in-vitro-po-anielsku/ 

Czyli … Jeśli Bóg nie daje dziecka, zapewne jest tego konkretna przyczyna i powód. I teraz pytanie … Mając tą wiedzę, czy in vitro w ogóle ma sens ? 


Wieczorem.

Podano informacje, że papież w szpitalu. https://www.poradnikzdrowie.pl/aktualnosci/papiez-trafil-do-szpitala-odwolano-audiencje-co-dolega-franciszkowi-aa-xSuV-BEpj-N7Nb.html

  • Wiesz co ? Widzę jak go rozbierają prawie do naga i badają. Dają mu maskę do oddychania, a potem słyszę rozmowę, że to nic nie daje i trzeba intubować. Martwią się, że mu nic nie pomaga … I zaraz pokazują mi papieża jak jeździ na wrotkach, takich starych … Co to może znaczyć ?
  • Hmm … Myślisz, że mu coś grozi ?
  • Moim zdaniem ma problem z płucami, ale wrotki ? Może się mylę, no bo jak to rozumieć ? – wzrusza ramionami.
  • I wiesz co dziwnego ? Jak coś się stanie, oni przez 3 dni nic nie powiedzą …
  • Eee, to niemożliwe – kręcę głową mając wielkie wątpliwości.

Piotr niby TV ogląda, ale mam wrażenie, że głową jest zupełnie gdzie indziej …

  • Te wrotki to jakby alternatywa dla papieża … A może to po jego śmierci ? – patrzy już w bok …
  • We Włoszech może być jakaś zaraza … Widzę czarny pył, który się rozprzestrzenia i ludzie umierają ot tak – … pstryknął palcami. 
  • Widzę jak ludzie biegają przestraszeni, chcą uciekać .. Coś w powietrzu się będzie rozprzestrzeniać, może to nowa zaraza ?
  • A może jakaś bomba biologiczna ? – podrzucam. 
  • Nie wiem, na południu Europy, Włochy, południe Francji, do Hiszpanii … Dziwne, ale Tusk zacznie się zmieniać. Najpierw będzie chciał do EU, a potem stamtąd będzie chciał do Polski. 
  • ……. – zdziwiłam się. 
  • Nad Ziemią jest olbrzymi statek kosmiczny … Podłużny, chropowaty, niewidoczny …
  • A jaki ma kształt dokładnie ?
  • Hmm … Podobny do tego z „Gwiezdnych Wojen”, do „Sokoła Millenium” – mówi po namyśle. 
  • I wiesz, co znowu słyszę ? … Krasnal Hałabała .. Od 3 dni to słyszę …
  • Hałabała, a w kącie stała i się w końcu doczekała.
  • Ooook … – pomyślałam, że trzeba to będzie sprawdzić.

Hałabała, a w kącie stała i się w końcu doczekała. Doczekała … ???

O co chodzi z Hałabałą ? W przygodach Hałabały słychać śpiew ptaków, szum drzew i krzątaninę leśnych mieszkańców. Pomaga to obudzić w czytelnikach wrażliwość wobec świata przyrody i zainspirować ich do obserwacji tego, co dzieje się w leśnej głuszy. Światek bohatera jest bezpieczny, budzi pozytywne emocje i uspokaja.

Jak krasnal Hałabała szukał wiosny ? Spał sobie Hałabała zimę długą, znużony wielce, w swojej dziupli po wiewiórce, na mchowej pościeli. Nóżki w czerwonych bamboszach podwinął pod siebie i czekał, aż słonko wiosenne na dobre się rozgości na niebie.

Czyli co ? Piotr doczeka się czegoś wiosną ? 

Nie bój się tego, co będzie.

25. 11. 23 r. Warszawa.

Sobota, pierwsze słowa z rana zwiastują, że to będzie bardzo udany w rozmowy dzień. 

  • Komu bije dzwon ?
  • Aha, czas wstawać na mszę ? – … dochodziła siódma rano.

Potem pomyślałam, że  może chodzi o zupełnie coś innego … 


Na kawie.

  • Zakład trwa ?
  • Noooo tak … – mówię niepewnie. Już taka pewna, że nic się nie zdarzy, nie jestem.
  • Chyba idą wiatry zmiany …, tak słyszę. Widzę człowieka w powietrzu jak silny wiatr go obraca, wiruje razem z nim … A dzisiaj na mszy miałem bardzo piękną wizję. Zobaczyłem klasztor częstochowski jak się zapada. Tak jak te dwie wieże World Trade Center się zapadały, tak ten klasztor się zapadał i zrobił taki jakby lej w ziemi …. Z tego leju wyrósł nowy klasztor, cały ze złota, a na górze miał koronę na iglicy … Piękne to było.

  • Gwałtowne zmiany nadchodzą, nawet ty będziesz zaskoczona i oniemiała.
  • Ty, która schreibt (p.s. pisze).
  • Ty będziesz krzyczeć, a inni mdleć.
  • Krzyczeć ? To chyba jak w tej wizji o rękach – pomyślałam.
Zaczynam krzyczeć na cały głos … Piotr, Piotr ! Ale ręce unoszą go jeszcze wyżej, aż znikają z nim w chmurach. Ciągle krzyczę Piotr ! Piotr ! Drę się na cały głos, aby przekrzyczeć tłum i aby mógł mnie usłyszeć. W moim krzyku jest wszystko. Szok, wzruszenie, zaskoczenie, zachwyt, euforia, szczęście … Wszystko … 
Piotr, dzieje się !!! – drę się na cały głos, aż płuca mnie bolą, ale nie wiem, czy mnie usłyszał, bo już go nie ma Krzyczałam tak mocno, że w końcu zwróciłam uwagę na siebie wszystkich ludzi. Kiedy zobaczyłam, że patrzą na mnie równie zszokowani co zaciekawieni, szybko wyszłam z kościoła … I się obudziłam. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2021/08/27/rece-boga/ 
  • A to wszystko po to, aby nikt nie powiedział, że hologram, matrix…
  • Nie da się tego zhakować.
  • ………. – uśmiecham się, wiem o co chodzi.

Moje obawy mają mocne podstawy. Cokolwiek Ojciec zrobi spektakularnego, to przy dzisiejszej technologii ludzie będą krzyczeć fake, fake, fake !!!!!

  • Wrócimy do korzeni.
  • Nie bój się tego, co będzie.
  • Ciesz się, bo Ja się cieszę.
  • Przecież widziałaś chłopca, że się cieszył … Coś w ręku układał …
  • Taaak – uśmiecham się. Nie widziałam wtedy, co miał, ale dzisiaj już wiem … 
  • Jak ostatni trybik zaskoczy, ruszy wszystko i będziemy sobie robić … – …. Piotr puścił oko… 
  • Zrobione, wykonało się.

  • Pozwolę ci wiedzieć wcześniej, jak się będzie miało już stać.
  • Tak jak w wizji widziałaś.
  • …….. – marszczę czoło i próbuję sobie przypomnieć, o którą wizję chodzi.
  • No ręce Mi opadająpowiedział Ojciec.
  • No te iskry nad Maryją – Piotr szybko. 
  • Aaaa …. – nie pomyślałam, przyznaję.
  • Przyjdzie Jegomość.
  • Przyjdzie Piotr, przyjdzie pogadać.
  • Pozdziwimy się nawzajem, no i w drogę !
  • Jak to było ? ….. „Na koniec po lodziku” ?
  • … Ojcze, może ustalmy jedno. Piotr wróci za jakiś czas, tak ?skomlę już o jakąś nadzieję.
  • Chcesz mieć pewność ?
  • Tak.
  • Wróci.
  • ………. – ulżyło mi.
  • Musisz swoją działkę przekopać – … do mnie.
  • Zobacz ile chwastów.
  • Nawet jak się pojawi jakiś kwiatek, to od razu otaczają go chwasty.
  • Co się robi z chwastami ? Wyrywa i rzuca w ogień.
  • Nie da się uleczyć chwastów. Czasami przybierają ładny kwiat, ale to dalej chwast.
  • Wyrywasz chwast, aby właściwe ziarno dawało owoc.
  • Więc już wiesz, dlaczego tak mało ludzi było …


Rozmawiamy o zaskakujących wynikach wyborów w Holandii. https://forsal.pl/gospodarka/polityka/artykuly/9360691,eurosceptyczna-antyimigrancka-partia-wolnosci-geerta-wildersa-wygrywa-wybory-w-holandii.html

  • Mają dosyć islamistów pewnie, dlatego.
  • Ojcze, no właśnie … Czy sprowadzać islamistów ? – pytam szybko.
  • Czym chcesz walczyć z tym lewactwem ? Książka ? Powiedz Mi ?
  • Pamiętasz ? Na jedno zło idzie drugie zło ?
  • Ale to znaczy, że islam to zło ? Skrajny islam to zło … Żeby ta książka nie wywołała jakieś wojny ?! – przeraziłam się.
  • Daleko tobie do Rashdiego … Szatańskie wersety.

Ciesz się, nadchodzi lekarstwo … Zaskakujące …. Ciągle brzmi w mojej głowie.

  • Ojcze, powiedziałeś, że każdy tydzień coś przyniesie …
  • To była metafora.
  • A możemy ustalać od razu co jest metaforą, a co prawdą ?
  • Metafora to też prawda.

No i masz babo placek. Kiedy się w końcu nauczę, że aby zrozumieć Ojca, trzeba jego słowa rozumieć dwojako słowa ?


Pojechaliśmy po słynne pączki na Górczewskiej. Piotr zjadł 3 naraz.

  • Nie schudniesz.
  • Jak ma zniknąć, to co tam … – … i machnęłam ręką.
  • A wiesz jak trudno grubasa wciągnąć ?
  • …….. – buchnęłam śmiechem.
  • Trzeba poćwiczyć, wyobrażasz sobie grubasa wciągać ? – … do Nieba …

Wyprzedził nas piękny Bentley.

  • Znasz tego z Bentleya, Homiel ? – zagaduję.
  • Oczywiście, nie pamiętam, żeby się modlił.
  • A widzisz … Nie modli się, a ma … – zażartowałam.
  • Co sugerujesz ?
  • Noooo, wiesz …
  • Od kiedy modlitwa to biznes ?

Po modlitwie o 15.00.

  • Przekaż Oli pozdrowienia. Czy jeszcze pamięta, co było rano ?
  • Ból minął, dziękuję.
  • No widzisz …
  • Mogłabym tak rozmawiać cały dzień …
  • No widzisz, a Ja dłużej …
  • ……… – wzruszenie mnie zatkało.

 

Przede Mną się nie ukryjesz …

23. 11. 23 r. Warszawa.

  • Judy Garland cię pozdrawia … Tak słyszę …
  • Kto ? … – zaskoczył mnie Piotr kompletnie, aż pytam dla pewności.
  • Judy Garland.
  • ??? … To aktorka dawna … A dlaczego tak ?
  • A dlaczego nie ?

Pewnie dlatego, żadne słowa Ojca, które tu padają, nie są przypadkowe. Sprawdzam więc na wszelki wypadek i pierwsze, co widzę …

Somewhere Over the Rainbow https://www.youtube.com/watch?v=PSZxmZmBfnU

Gdzieś ponad tęczą, wysoko w górze Jest taka kraina, o której słyszałam kiedyś w kołysance. Gdzieś ponad tęczą, niebo jest błękitne, A marzenia, które odważysz się wyśnić, naprawdę się spełniają. Pewnego dnia będę miała życzenie do spadającej gwiazdy I obudzę się tam, gdzie chmury są już daleko za mną, Gdzie kłopoty rozpływają się jak cytrynowe landrynki. Wysoko ponad szczytami kominów, Tam właśnie mnie znajdziesz. Gdzieś ponad tęczą, fruwają niebieskie drozdy. Ptaki fruwają ponad tęczą, dlaczego więc, och, dlaczego nie mogę i ja? Jeśli szczęśliwe małe niebieskie drozdy fruwają ponad tęczą, Dlaczego, och, dlaczego nie mogę i ja? 

Judy Garland, czyli Niebo


Wieczorem.

  • Podobała ci się Judy ?
  • Bardzo się wzruszyłam.
  • I taki był zamiar.
  • . Jesteś bardzo zmęczony – do Piotra.
  • Bardzo.
  • Przede Mną się nie ukryjesz – w tym sensie, że nie pokazuje jak bardzo, ale Ojciec wszystko i tak widzi.
  • Jak można mu pomóc ? – pytam.
  • To jego droga, nie możesz mu pomóc.


24. 11. 23 r. Warszawa.

  • Wczoraj o 15.00 podczas modlitwy poczułem straszny nacisk gacków na głowę, jakby wbijali w moją głowę setkę swoich mieczy … Straszne to było …
  • Ciągle będziesz tak narzekał ?
  • . No z takiej gliny mnie ulepiłeś, Ojcze … – Piotr cicho.
  • To znowu Ja jestem winny ?
  • Wolność buduje się na cierpieniu …
- Ktoś wszedł we mnie podczas egzorcyzmów. Rozszerzyła się moja klatka piersiowa, jakbym dostał butlę powietrza do środka. 
- Wyrzucił w świnie, wyrzucasz w okna. 
- Szkoda tych drzew … 
- Nie żałuj. 
- Szkoda tych świń. 
-Nie żałuj, człowiek został uwolniony. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2023/11/24/chcesz-swiat-idealny/
  • Dlatego Oni nie poszli, nie są tacy głupi …
  • A gdybyś ty nie poszedł, to co by było ? – pytam od razu. 
  • Miał wybór.
  • Taaak ? Czy byłaby teraz Apokalipsa ? A co by było, gdybyś zginął w wypadku ?
  • Mogłaś wybrać z zębem, czy jechać ?…
  • ……… –  nooo zatkało mnie teraz. 
W sobotę siedząc przy komputerze ogarnęło mnie dziwne uczucie. Siedziałam tak z pół godziny bez ruchu i tylko myśli kłębiły mi się w głowie, czy wracać jutro, czy nie wracać. Wracać, nie wracać, jechać… nie jechać. W pewnej chwili podjęłam decyzję; nie jadę. Piotr się zdziwił, ale i ucieszył. 
https://osaczenie.pl/wp/2016/04/06/plaszcz-smierci/ 
  • To fakt, siedziałam i myślałam głęboko, pamiętam.
  • Mógł wybrać, czy prosić o przedłużenie życia ?
  • Mógł wybrać ?
  • No tak. Od niego zależało – przypominam sobie.

Ale przypominam sobie także to …

-Jak myślisz, Homiele kierują naszym życiem zupełnie ? Zabrali nam wolną wolę ? 
-Po 2010 r nie macie wolnej woli, jesteś teraz Nasz. 
-A gdybym wtedy zmarł ? 
-Od nowa karty rozdajemy. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/09/27/nic-sie-nie-dzieje-bez-woli-boga/ 
  • Pod jedną kartką jest druga kartka, od ciebie zależy, którą odkryjesz.
  • Czemu zostałaś ? – a nie pojechałam.
  • Intuicja, tak czułam głęboko, ktoś mnie zmusił, aby zostać …
  • Po wybuchu śmiechu przyszła chwila grozy – … atak anafilaktyczny, kiedy zrobił się różowy jak świnka.
  • Zaczął umierać …
  • To dlatego nie ma podawanych dat ?  Mogą ulec zmianie ? – przyszło mi do głowy.
  • Niektóre są niezmienne.

Ciekawa rozmowa, bo… Ojciec mówił kilka słów, ale resztę widziałam w swojej głowie … Powiedział wybuchu śmiechu, ale w głowie dojrzałam o jaki wybuch chodzi.


  • Ojcze, nie da się oglądać TV teraz, nie mogę na nich patrzeć. Co będzie ?
  • Przestań panikować.
  • Pamiętasz ? Żeby zobaczyć ludzi, musiałaś się postarać.
  • A nie dotyczy to Polski, a świata.
  • Widziałaś brankę ?

Zamyśliłam się. Widziałam nie tyle samą brankę, co jej efekt końcowy. Kiedy skończyły się dni ciemności, wybiegłam na ulicę i tam spostrzegłam ledwie parę osób. Zdziwiłam się dlaczego tak mało, a wtedy ktoś mnie zawołał i wyjaśnił dlaczego … 

AI

Nie daj się nigdy sponiewierać.

22. 11. 23 r. Warszawa.

  • O 6 rano miałem bardzo krótką wizję. Jestem na peronie w Szczecinie, wsiadam do pociągu i zauważam, że pociąg jest pusty. Roman (p.s. pracownik) też chce wejść, ale nie może, coś go powstrzymuje. A potem się drzwi zamykają i odjeżdżam … Smutne to było … Odjeżdżam …. Ojciec teraz mówi …
  • Ja Piotr (…) zawieszam swoją działalność.
  • … ??? … Roman był ze mną prawie od samego początku, to więcej niż pracownik. On jest symbolem wszystkich z tej firmy.
  • Jaką miał minę w tej wizji ? Gdy nie mógł wejść ? – przyszło mi do głowy.
  • Jakby był pogodzony … Wiedział, że mu nie wolno.

Dalszy ciąg już na kawie.

  • Hmm … Ojcze, co to wszystko znaczy ? – pytam.
  • Nasz zakład. O co się zakładałaś ? Że nic się nie zdarzy ?
  • Nie, nie, nieeee … Że nie zniknie … – prostuję.
  • Nijak ci się to nie układa z Jegomościem …
  • No nie, bo najpierw wchodzi Jegomość, a potem on znika … – … i zastygłam.
  • Ooooo kurcze …. Gdy Jegomość przybył, ciebie nie było … Załatwiałeś sprawy administracyjne dla wszystkich … Może te sprawy to właśnie u Ojca ? – przestraszyłam się tym odkryciem, choć już o tym myślałam wcześniej. Ale jakoś teraz ujrzałam to bardziej. 
  • Jegomość przyszedł, kiedy cię nie było. Ale my wiedzieliśmy, że wrócisz i dlatego drzwi były otwarte. Ojciec też ma cię wziąć na jakiś czas, 30 dni, może 15 …
  • A może krócej …
  • Wooow … No dobrze, ale co wtedy, gdy byłeś młodszy ? – głowa  nagle rozbolała mnie z nerwów, za bardzo się tym chyba przejmuję. 
  • Jak będziesz miała pieniądze, napraw tą Pietę, bardzo Mi na niej zależy.
  • ……. – wzruszyłam się gwałtownie.

I natychmiast mnie coś zastanowiło. Pietę miał naprawić pan, który ją nam pośrednio sprzedał. A dokładnie naprawić miała jego córka, która jest specjalistą od renowacji kościelnych antyków. Nie przyjęła jeszcze Piety do swojego zakładu, ponieważ miała inne pilne zlecenia i czekaliśmy na jej sygnał. Piotr dzwoni co miesiąc sprawdzając kiedy jest to możliwe. Pietą od początku zajmował się tylko Piotr, to jego było zadanie, to on znał tych ludzi … A teraz słyszę, że zadanie będzie należeć do mnie.

  • I postaw ją w godnym miejscu, gdzie będzie wywoływała radość i szacunek i którą wszyscy będą chcieli.
  • Oczywiście, gdy będziesz miała pieniążki,
  • Masz dwie rzeczy na celowniku, które Mnie interesują; książka i Pieta.
  • ……… – ucieszyłam się w duchu.
  • Będziesz miała trochę obowiązków i nauki.
  • Nauka z postępowaniem duchowym, gdy przyjdzie Nauczyciel i postępowanie– ….z firmą.
  • Nie da się tego połączyć – użalam się już teraz.
  • Nie znasz swoich możliwości. 
  • Bądź oazą mądrości w tej rodzinie.
  • Łącz i nie dziel, uspakajaj i nie skłócaj.
  • Wyciszaj, nie nagłaśniaj.
  • Ale Piotr przecież wróci …
  • A jak wyglądał, gdy wszedł do pokoju ?
  • ??? … – czyżby to właśnie wtedy ? Kiedy załatwiał sprawy ?
  • Chyba już się nie zginał, szedł prosto. Co jeszcze ? Pytał się o zdanie ?
  • Jeeezu, no nie dam rady …
  • Najważniejsze, byś trwała w Bogu i czuła Ojca, wtedy nigdy twoja droga nie pójdzie na manowce.
  • Nie daj się nigdy sponiewierać, bądź stanowcza, bądź sobą.
  • Ojcze, to nie jest do pogodzenia wszystko …. Praca, rozmowy z Chrystusem, książka …
  • Ten okres błogiego spokoju ci się skończy.
  • Ale ty nabierzesz szlifu, dziewczyno !
  • Zdecydowania i pewności.

Oboje jesteśmy pod wrażeniem tej rozmowy. 

  • On jest dziwny, wiesz ? Odd …. – ang. dziwny.
  • Wydaje się, że jego znasz, ale jak można kogoś poznać, gdy ten ktoś ma 70 imion ?
  • Nie da się go poznać.
  • … Szkoda, że to był pociąg, a nie tramwaj. „Tramwaj zwany pożądaniem” ... – roześmiał się Ojciec mając na myśli oczywiście wypadek z tramwajem.
  • Ojcze … Firma, przeprowadzka, ludzie ….
  • Bądź spokojna Marion.
  • Urbi et orbi, pamiętasz Mały ?
  • Miasto i świat ? Pamiętasz ?

-Wyjedziesz do Ziemi Świętej. 
-Jaaa !!!??? – pytam, bo nie wiem do kogo mówi. 
-Ty jako osoba towarzysząca. 
-Ziemia Święta ? – Piotr patrzy na mnie i pyta wzrokiem. 
-Jerozolima przecież.
-Odwiedzisz tego, któremu wszystko zawdzięczasz. 
-Jak to ? 
-Pamiętasz litery Urbi et Orbi ? 

Mieliśmy kontrahenta w Lublinie, do którego Piotr często wyjeżdżał w sprawach biznesowych. Jakiś czas temu miał wizję, w której zobaczył drogowskaz z nazwą miasta; Lublin. Nazwa była bardzo wyraźna, a w pewnym momencie jej litery się zaczęły rozpływać i pojawił się nowy napis; Urbi et Orbi. Co oznacza; miastu i światu. Wtedy zrozumieliśmy, że nastąpi zmiana kontrahenta (co też się stało), ale teraz myślę, że znaczy to o wiele więcej. https://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/04/03/jest-jeden-bog-ojciec-jeden-jezus-chrystus-jedna-wiara/ 
-Jak się „obudzisz” na całego, to będziesz dla mnie jak obcy człowiek – posmutniałam. 
-Urbi et orbi. Dla miasta i świata, nie dla ciebie. 
-……. – płakać mi się chciało. Ale mimo, że wielu ludzi się nawróci, to jednak apokalipsa będzie ? 
-A i odnowienie Nieba też będzie, bo to co na dole, to i na Górze. 
-To wszystko jest połączone. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2020/01/07/urbi-et-orbi/
  • Co jeszcze pamiętasz ? – …. puścił Ojciec do mnie oko.
  • Pamiętasz chleby ?
  • W chlebie będzie trochę rozumolu, nie martw się tymi …. – … lewakami.
  • ……… – narzekałam dzisiaj na PO, które znowu atakuje PIS.
  • Gdy wszedłem do pokoju, faktycznie byłem inny ?
  • Nooo … Wyprostowany, trochę obcy …
  • Już nic go nie bolało.
  • … ???!!! ….

Lampka mi się zapaliła w głowie, bo przypominam sobie słowa kąpieli w Jordanie.

- A co zrobisz jak Ja cię wykąpię w Jordanie i odmłodniejesz ?
- To po co ta operacja serca była ?
- To było dobre na tamten czas, a Jordan na nowy czas.
- Musisz wyglądać jak otworzą dla ciebie bramy wiedzy, mądrości, roztropności, miłości, dobroci i Ja to zwielokrotnię. 
-Każda brama otwarta, każda w tobie, a Ja ją zwielokrotnię. 
-Ale to tylko tak teoretycznie, prawda ?
-Skąd wiesz, skąd wiesz … 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2020/06/17/ja-w-ciebie-ty-we-mnie/
  • Ludzie nieprawi zostaną wytrąceni w wodach …
  • Zobaczyłem wirujący nurt wody i tam wpadali ludzie …

Gdybym chciał, to bym ci wszystko dał.

10. 11. 23 r. Warszawa.

  • Jak długo to (jeszcze) potrwa ? – pyta mnie Ojciec.
  • Nie wiem … – mówię uczcicie. 
  • Ojciec ma nad tobą przewagę.
  • … ??? … 
  • Bo widzi.

Opowiadam Piotrowi o Klatu, piszę o nim właśnie …

-Po co się pojawił ?– pytam już na poważnie. 
-Dowiesz się od niego.
-… ???!!! … – oczy mi prawie wyszły. 
-On był ewidentnie zaskoczony, że go zauważyłeś. 
-Ty też będziesz zaskoczona. 
-Taaak ? zdziwienie to mało powiedziane. 
-Bardzo. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2023/11/20/zaprawde-powiadam-ci/  
  • Fajnie śpiewał wam Czesiu … „Dziwny ten świat” …
  • … Właściwie nie jest dziwny … 
  • Właściwie działa.

Piotr wspomina wypadek, ciągle przeżywa go na nowo …

  • Fajnie było, przełamaliśmy te nudy …
  • …….. – roześmiałam się. Rzeczywiście, „nareszcie” zaczęło się coś dziać.
  • Wypadek, teraz przeprowadzka … Na pewno nic w tym roku nie będzie …
  • Zakład trwa ?
  • ………. – spoważniałam.
  • Myślisz, że przeprowadzka jego biura powstrzyma Mnie ?
  • Oczywiście, że nie … Ale mi chodzi o to, że Ojcze robisz zawsze tak, aby wszystkich zadowolić, połączyć sprawy wielu osób …. No koronka … A gdyby zniknął, to wszyscy mamy problemy – mówię rozbrajająco szczerze.
  • O co się zakładałaś ?
  • No o to, że nie zniknie …
  • O co ? Co masz do zaoferowania ?
  • . Aaaa … Tylko nie o 2-godzinne modlitwy, bo nie dam rady  – przypomniałam sobie w myślach.
-O „216” ? Chcesz ? Wyjątkowo się z tobą założę.
-Będą zmiany, zmiany, zmiany.
-A ty ?Bez zmian, bez zmian, bez zmian 
-………. – roześmiałam się, Ojciec wyjął mi to z ust. 
-O dwugodzinną modlitwę, o dodatkową godzinę, kiedy (on) będzie w pracy. 
-…. O raaany … – jęknęłam naprawdę szczerze. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2023/09/18/chcesz-rozgrzane-wegle/



20. 11. 23 r. Warszawa.

Kolejny tydzień się zaczął …

  • Myślisz, że każdy tydzień będzie do znudzenia ?
  • Któryś tydzień zostanie przełamany.
  • Wypadek to preludium.


21. 11. 23 r. Warszawa.

Wieczorem.

Piotra tak mocno „złapało” serce, że byłam przerażona. Najgorsze, że tym razem nie wiedziałam co robić. Dzwonić na pogotowie, czy czekać, aż przejdzie. Nie wydawał mi się blady, więc czekałam. Minęło z pół godziny, leży wymęczony …

  • Wszystko się odezwało naraz … Wypadek, moje stresy … A ! I opony dzisiaj dźwigałem …. Zostały mi opony po audi i chcę je sprzedać. Będzie z tego parę groszy …
  • ……… – szlag mnie trafił. Za te „parę groszy” igra z życiem. 
  • Ojciec mi teraz powiedział …
  • Dopełnij służby do końca i wracaj.
  • Gdybym chciał, to bym ci wszystko dał.
  • A dziewczyny ? Co z nimi ?
  • Dostaną to, co da im szczęście.
  • Upominam się o swoich.
  • Upominam się o ciebie.
  • Nie należysz do nich, należysz do Mnie.
  • … Ale samochody możesz sobie oglądać
  • …….. – Piotr  roześmiał się speszony. Nie może kupić, ale po cichu ogląda i myśli, że nikt tego nie widzi.
  • Ojcze, twojego ulubieńca nie można tykać – mówię z żalem, bo nawet opieprzyć Piotra nie mogę porządnie wiedząc, że w nim 70 imion Ojca.
  • Nie jest Moim ulubieńcem, tylko należy do Mnie.

 

Głęboko zawierz w wierze …

17. 11. 23 r. Warszawa.

Piotr o firmie, problemach … i aby tego nie słuchać dłużej …

  • A co u Was ? Jest spokojnie ? – pytam Homiela. 
  • Szykujemy się na przyjście Kathriny …
  • ??? … Czyli też huragan ? – roześmiałam się.
  • Nie burzy, ale znajomej. Będzie mówiła ciekawostki z Ziemi …
  • . No i jak traktować Go poważnie ? – pomyślałam śmiejąc szczerze.
  • Jakiś głos woła do ciebie z daleka …. – Piotr spoważniał …
  • Głęboko zawierz w wierze …
  • . ??? …. – …. też spoważniałam. 

Mam wrażenie, że to nieodzownie nawiązanie do tego, co właśnie pisałam …

-Ja jestem w klubie wierzących w Boga – Piotr zadowolony. 
-Wierzący ?! Wierzący ?! Widział Mnie i co ? Wierzy ?!!! Ty wiesz! jak jest, a nie wierzysz! 
-Ty masz działać! Ty możesz wierzyć … – … do mnie, bo ja nie widziałam. 
-Oooo, nie … Ja wiem na tysiące procent jak jest. Ja wiem, tyle już widziałam, doznałam, że wiem. 
-Mam nadzieję, że do tej rozmowy już nie wrócimy. 
-Można uznać, że stałem się dla niego mocno niezauważalny jeśli tylko wierzy. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2023/11/16/ty-wiesz-jak-jest-2/
  • Podkreśl to i wytłuszcz Underline.
  • … Raaany … – zmartwiłam się.
  • Potem pozbierasz wszystkie książki w jedną.
  • hmm … Książki ? Może chodzi o te wpisy – pomyślałam.
  • Wypadek musiał być tak mocny, ile go można było trzymać ?
  • Oddzieliłem stare od nowego za jednym zamachem.
  • Będziesz miał nowy środek lokomocji.
  • A jaki ? – Piotr rozpromienił się myśląc, że a nuż nowe audi …
  • Miotła … Ola wie o co chodzi …
  • … Będziesz jak czarodziej … Będziesz latał na miotle … – buchnęłam śmiechem.

Rozmawiamy o mojej wizji z nadchodzącą falą … Wspominam chłopca …

  • Był podobny do ciebie z dzieciństwa, prawie taki sam, chudy, włosy blond ….
  • Faktycznie, cały Piotr …
  • Pomyśl, Kto w nim mieszka …
  • Hmm … Ta kobieta to też jakaś nieziemska była … Tak dziwnie spojrzała głęboko w oczy … – zamyśliłam się.
  • Król Królów Królów przyjdzie …
  • Uciekną twoi prześmiewcy jak żołnierze spod krzyża, gdy rozpoczęła się burza.
  • Najpierw grali o szaty Chrystusa, a potem uciekali co sił …


18. 11. 23 r. Warszawa.

Pod „naszym krzyżem” siedział bezdomny. Po mszy Piotr dał mu „parę groszy”.

  • Wyciągam 20 zł i słyszę …
  • Hmm … Tyle ?
  • Wyczułem w tym nutkę rozczarowania, bo miałem jeszcze 50 zł. No to dałem te 50.
  • Kurcze, a ja dałam tylko 5 złotych.
  • Dałaś tyle, ile miałaś …
  • No, jeszcze miałam 50 …
  • A często je masz ?
  • ……… – uspokoiłam się. Dawno nie mieliśmy lekcji dawania.
  • Wyobrażasz sobie ? Mija już 3 tydzień od wypadku, zobacz jak szybko … Już byś w ziemi leżał … – wypaliłam brutalnie.
  • Nie sam.
  • Nie ? – jestem zdziwiona.
  • Z robakami …
  • ………. – wzdrygnęłam się. Ta świadomość szybko mnie otrzeźwiła.
  • Taki czarny humor na sobotę.
  • Ojciec powiedział, że będzie gorzej i jest …
  • Hmm … No to jak się mają te słowa Gabriela ? – przypominam Piotrowi.
-Przynoszę wam dobrą nowinę, wiatr odwraca się w drugą stronę.
-… Aaa, bo nam teraz wiatr w oczy, ciągle same problemy – Piotr zrozumiał. 
-Nie będzie wam już wiał w twarz. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2023/11/14/ty-wiesz-jak-jest/
  • Zgodnie z twoją prośbą nie dotknie to twojej rodziny.
  • To on będzie miał małe piekło.
  • Przez ciernie do gwiazd.
  • Nic nie oczekuj, bo na nic nie zasługujesz.
  • Służ ludziom i rób co do ciebie należy.
  • ………. – smutno się zrobiło.

Nie bardzo mogę sobie tego wyobrazić, że małe piekło dotknie tylko Piotra. Co dotyka jego, dotyka także i mnie, pośrednio. Razem jedziemy na jednym wózku.

  • Znak ryby jest w tobie … – do mnie.
  •  Rozumiem … To mi wystarczy … Dzisiaj pierwszy śnieg … Podtrzymuję jednak, że z Piotrem w tym roku nic jeszcze nie będzie … Przeprowadzka się przesuwa, no nie ma szans.
  • A w październiku się nie stało ? W ostatnim dniu ?
  • Przedostatnim – mówię cicho …
  • Ojcze, mówiłeś, żeby być rozsądnym, to myślę rozsądnie … Dobrze, zostawmy to … Będzie jak będzie ….
  • Nie będzie jak będzie, a będzie jak ma być.

Jedziemy do domu, stanęliśmy na skrzyżowaniu przed światłami …

  • Zobacz, tu nie można zawracać – Piotr.
  • Zawsze tu zawracasz, nie pamiętasz ? – przypominam mu zdziwiona, że on raptem taki praworządny …
  • A ty Euklidesowa kobieto tak o wszystkim pamiętasz ? – Piotr wypalił w sekund dwie.
  • …….. – spojrzałam na niego zaskoczona.
  • Co ja powiedziałem ? – sam się zdziwił.
  • Euklidesowa …
  • To nie ja powiedziałem. A co to takiego ? Sprawdź co to !

Sprawdzam i już pierwsze słowa sprawiły, że zaczęłam się śmiać głośno. Dla takich chwil warto żyć.

Euklides z Aleksandrii (ur. ok. 365 p.n.e., zm. ok. 270 p.n.e.) – grecki matematyk przez większość życia działający w Aleksandrii, autor Elementów, jednego z najsłynniejszych dzieł matematycznych w historii. https://pl.wikipedia.org/wiki/Euklides

  • Jestem zbyt matematyczna wobec ciebie, no i ta Aleksandria …
  • Asgard cię pozdrawia …
  • Sprawdź co to Asgard. Królestwo Asgard … – Piotr nalega.

Asgard – – w mitologii nordyckiej jedna z Dziewięciu Krain zamieszkana przez dwa szczepy bogów: Asów i (po zawarciu z nimi pokoju) Wanów. Do Asgardu prowadzi tylko jedna droga – Tęczowy Most Bifrost. Schodząc z Tęczowego Mostu, wchodzi się na zieloną równinę https://pl.wikipedia.org/wiki/Asgard

  • Czyli Niebo cię pozdrawia …
  • Pozdrawia w twoich problemach.
  • Przekaż Oli … Czytamy jej pismo …
  • ……… – uśmiecham się szeroko. 
  • Dlaczego Asgard ? … – dziwi się.
  • Nie rozumiesz. To piękne … Pokazali ci, że niezależnie od czasów, od wiary, niezależnie od tego, jak to ludzie w historii nazywali …, ludzie tak naprawdę zawsze mówili o jednym. O Niebie. Zawsze to było to jedno Niebo …