Tag: Zło

24. 11. 24 r. Warszawa.

Piotr przed TV w tracie mszy …

• Miałem spotkanie z Dudą, siedzieliśmy przy stole i rozmawialiśmy.
• … ??? … – patrzę na niego z wielką dozą podejrzliwości, bo niby kiedy ?
• Rozmawiałem z jego duchem, duszą …. – tłumaczy szybko.
• … Długo, ale w pewnej chwili mówię ….
• Przegraliście, bo największym wrogiem PIS-u jest sam PIS. Nie pilnowaliście swoich ludzi …
• To nie PIS, to kler, który pod przykrywką PIS robił wielkie interesy …
• Zaczął mi tłumaczyć. Tak powiedział i zaczął wymieniać po nazwisku kto …
• … Eee … To niemożliwe – jestem pełna wątpliwości.
• W każdym razie Bóg nie mógł na to pozwolić i przegrali.
• Dlatego przegrali, by się nie rozsiadli jak w średniowieczu.
• Oooo  …. No, właśnie !

Kościół wiele dobrego uczynił w średniowieczu dla „zwykłego” człowieka, ale też … 

„Średniowiecze. Kościół miał władzę do nakładania podatków, a jego prawa musiały być przestrzegane. Ci, którzy mieli przeciwne poglądy, byli uważani za heretyków i mogli podlegać różnym formom kary, w tym egzekucji. Kościół w średniowieczu miał być przedmiotem strachu i posłuszeństwa, a jego wpływ rozprzestrzenił się na wszystkie obszary społeczeństwa.”

Przypomina mi to rządy PIS-u w telewizji publicznej. Kto był przeciwko nim, z automatu stawał się ich wrogiem, a przecież nie o to Ojcu chodzi. Czasami byłam zażenowana oglądając TVP, ortodoksyjność PIS-u, brak tolerancji odrzucała nawet mnie. 

• Skoro nie umieją szanować tego dobra, to weźcie to zło.
• …. Na koniec mówię do Dudy … Dziękuję panie prezydencie i słyszę wtedy …
• Ukryty nominał.
• … Hmm … Ciekawe … Ukryta wartość ? – zastanawiam się głośno. 
• Duda to taki ukryty nominał ? – próbuję zrozumieć. 

Co to znaczy nominał ? Nominał – nadawana przez emitenta wartość środka pieniężnego, papieru wartościowego, bonu pieniężnego, znaczka pocztowego itp. Nominał środka pieniężnego zwykle widnieje na rewersie monety, a na banknotach zamieszczany jest na obu jego stronach.

• A już na sam koniec mówię do niego …., tą formułkę …
• Kto z was pójdzie ? Oto ja pójdę. Ty ? To idź … i odszedłem od Dudy.
• … ??? … To ci się śniło ? 
• Sam nie wiem, siedziałem jak naprawdę – wzrusza ramionami.

---

Na kawie wracamy do tematu Dudy, do tematu wyborów, do życia … 

• Ktoś mi mówi …
• Nie musisz nic mówić, tylko bądź.
• …  Ojciec chce, abym nie wnikał w ten świat, ale patrzył na niego ogólnie, bez emocji.
• Patrz i ucz się, oglądaj, nie musisz się tłumaczyć, co do twojej osoby.
• …. Ojciec tańczy …
• Niedziela, dancing time ….
• Taaaak ? A myślałam, że niedziela to czas mszy … – uśmiecham się szeroko. 
• Msza już była.
• … Ojciec ma śmieszne ruchy, wygina biodrami, a teraz pokazuje palcami i rękoma znak Viktoria, zwycięstwo.
• I to nie chodzi o Trzaskowskiego …. – Ojciec uprzedził tym samym moje pytanie.

Wesoło się zrobiło, próbuję zmienić temat.

• Wiesz, że są dowody, że z 20 tysiące lat temu na Ziemi istniała wielka cywilizacja ?
• I śladu po niej …
• … Nie ma … – dokańczam zdając sobie sprawę, że historia może się powtórzyć.
• Zaczyna się przesilenie … Podniesienie …. ? – Piotr się zawahał, nie jest pewny, co słyszy.
• Ty wiesz …. – do mnie, co stawia mnie natychmiast do pionu, bo wiem.
• Podniesienie.

- Przed trzecim podniesieniem słonecznym staniesz przed obliczem Ojca.  
- Co znaczy trzecie podniesienie ? 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/08/26/i-chrystusa-nauka-trwala-do-pewnego-czasu-sila-nie-w-ilosci-a-jakosci/ 

Cały czas się zastanawiałam, o jakie podniesienie chodzi.

• Zaczyna się ? – pytam zaintrygowana.
• Początek to była twoja wizyta w Częstochowie.

03. 09. 24 r. Warszawa. Kilka dni temu Piotr oznajmił, że jedziemy do Częstochowy, bo tam znajduje się zakład, który może naprawić moje stare BMW. Specjalizują się w naprawie napędów, a mamy z tym według Piotra mały problem. Słysząc Częstochowa - w mojej głowie pojawia się czerwona lampka i myśl; czy o samochód rzeczywiście tu chodzi. Dlaczego akurat Częstochowa, aby naprawić auto, a nie cokolwiek innego. https://rozmowyzniebem.pl/wp/2024/12/23/rozne-sa-powody-zeby-dojsc-do-celu/ 

3 wrzesień, data naszej wizyty w klasztorze nie wydaje się być związana ani z astronomią, ani z astrologią. Czym więc jest to podniesienie słoneczne ? Początek był we wrześniu, dzisiaj mamy listopad, a Ojciec mówi, że się zaczął. Podniesienie słoneczne to według Ojca  określony przedział czasu, etap, który się zaczyna, musi też potrwać i skończyć. Kiedy zacznie sie drugi etap ? Nie mam pojęcia.

• Widzę, jak to ciało opuszcza złoty anioł … – Piotr nagle. 
• No co ty Mały … ! Wracaj ! ….
• ……. – kręcę tylko głową, niewiarygodne to wszystko.

• Jeśli Częstochowa była pierwszym podniesieniem, to co będzie drugim ? A może było już drugie ? Jakieś zdarzenie ?
• ……. – Piotr wzruszył ramionami, nie wie. 
• …. Pozdrowienia niedzielne, bez wdawania się w dyskusję … – Ojciec znowu mnie uprzedza, bo chciałam oczywiście popytać.
• Wczoraj podczas obiadu usłyszałem znowu …
• W każdej chwili możesz zostać wzięty.

I coś mnie teraz zastanowiło. W każdej chwili wzięty to znaczy, że jesteśmy przed trzecim podniesieniem. Zaczęło sie trzecie podniesienie … W takim razie co było pierwszym, drugim ? 

---

Idziemy na spacer. Rozmawiamy o dzisiejszej rozmowie i trzecim podniesieniu.

• Będziesz zadowolona, że zrobisz swoje.
• … ??? …

---

Wieczorem. Oglądamy program naukowy o UFO. Pokazują dziwne UFO-istoty, twarze mało sympatyczne, groźne …

• A nasz Klatu jest sympatyczny  – zauważam. 
• To zależy, z kim rozmawia.
• …. ??? … – roześmiałam się, o tym nie pomyślałam. 
• No dobra, a ci Zieloni z wąsikami jacy byli ?
• … Zaciekawieni, pokojowi, nasza nacja ich w ogóle nie interesowała. Oni usłyszeli gdzieś tą niesamowitą wiadomość.
• Ciekawe jaka to wiadomość … – mruknęłam pod nosem.

---

W mediach popłoch. Putin grozi wojną atomową. Niespodziewane słowa Ojca uspakajają … 

• Strachy na lachy.
• … Wiesz, co widzę ? Grozi, ale boi się, że zostanie sam z Chinami. W przypadku, gdyby rozpoczął taką wojnę, to się wszyscy od niego odwrócą … Już teraz jest przestępcą. Chin się boi, a poza tym boi się też u siebie. Widzę tą reklamę z płynem do mycia talerzy, jak rozpływa tłuszcz. Tak jego państwo się rozpadnie, albo władza może … – zadumał się patrząc gdzieś przed siebie … 

23. 11. 24 r. Warszawa.

Na kawie … Niedługo wybory prezydenckie w Polsce, Trzaskowski się pcha pewny swego, duże ma szansę na wygraną. Jak zwykle jestem pełna niepewności …

• Ojcze, nie mam siły prosić …. Nie …. Głupio mi tak ciągle prosić … – żeby przegrał. 
• Bądź cierpliwa w proszeniu.
• …. Nie mówiłem ci, ale strasznie mnie głowa rozbolała, ciągle mnie atakują … Piotr markotny.
• Jesteś po ciężkim zawale, masz wiele problemów, jesteś atakowany przez tych, których nie widać, a dodatkowo w nocy, o czym nie mówisz …
• To prawda, zobacz jak mnie pogryzły – podsuwa mi pod nos rękę, gdzie widać liczne zadrapania.
• Przyzwyczaiłem się…
• Nawet Ola o tym nie wie, tak jak słynne „niech zapali się światło”.
• Niech nie dziwi się, że cię głowa boli.
• Oni nie zdają sobie sprawy, jak jesteś atakowany w nocy i dzień.
• Całe życie tak ma …
• Dlatego jako mały chłopak spałem z obrazem Maryi przy głowie, podświadomie do Niej uciekałem. Krysia dziwiła się bardzo, co ze mną nie tak jest ….

Słucham tej opowieści po raz któryś, ale zwracam też uwagę, jak bardzo jest blady. Blady, jakby cały miesiąc nie spał.  

• Ojciec mówi teraz o tych „podsłuchiwaczach” …
• Rozszyfrował Jankesów na 5+.
• … ??? … Powiedział Ojciec Jankesów ? – pytam, ponieważ nie pierwszy to raz Ojciec używa właśnie tego określenia.
• Tak, dosłownie – roześmiał się. 
• Czyli to prawda … Czy to jest dla nas niebezpieczne ?
• A jak Ojciec wyglądał ?
• Rozbawiony… … – dodałam uspokojona.
• Będą tęsknić za twoim okienkiem – … blogiem.
• Jak odejdziesz, to nie będą mieli, co piszesz, ale będą mieli do czego wracać.
• … Ta książka będzie bardzo gruba … Powinna być w trzech częściach, wstęp, rozwój i zakończenie … – Piotr planuje albo widzi.

Książka ciągle w toku, bo i blog nadal w toku. Jednak już teraz widzę, że faktycznie będzie bardzo gruba … Widzę też, że Piotr się wzruszył …

• A bo Ojciec mnie spytał …
• Jak się czujesz ? 
• Dobrze.
• Armia ludzi o tobie myśli …
• Armia ? Hmm …. – zamyśliłam się.
• Moi, gadają o mnie, czuję to często.
• I ci, co znają Piotra od ciebie …. – … do mnie. 
• … Ale, czy to w sumie armia ? – pomyślałam. Blog, no i „podsłuchiwacze” ?
• Widzę kulę ziemską we mgle. Z Nieba schodzą opary, mgła … Te wszystkie jasnowidze niczego nie będą mogli dostrzec, będą się ciągle mylić.

• Już teraz się mylą ciągle … – przyznaję.
• Szok i niedowierzanie …. Tak teraz słyszę…

Spojrzałam na Piotra uważniej. Niedowierzanie przede wszystkim. Przypominam sobie słowa Jezusa; Tylko w swojej ojczyźnie i w swoim domu może być prorok lekceważony”. Teraz to rozumiem, bo faktycznie trudno zrozumieć, kiedy zna się człowieka od zawsze z wszystkimi jego ułomnościami, wadami, jego codziennością i gdy do świętego wcale nie pasuje, bo w głowie mamy zupełnie inny jego obraz.

• Zgasłbyś, co ?
• Tylko u Ciebie Ojcze. W Domu.
• Nie możesz; Musisz być na straży. Nie martw się, siła twoja wróci.
• Pokładam w tobie dużą nadzieję.

---

Jedziemy przez miasto, Piotr jak zwykle bardzo drapieżnie, z każdym by się ścigał, przy tym klnie jak szewc …

• Ellahija, calm down …. – p.s Elahija zapisałam tak, jak usłyszałam od Piotra. 
• Ellahija ? Jak pięknie – wymiękłam.
• A bo nie mogę na to wszystko patrzeć, co wyrabiają … – …. (p.s. Trzaskowski startuje na prezydenta).
• Kiedy przyjdzie pora ….
• … To co ? – dopytuję, gdy nie dokończył.
• Zobaczyłem ręce w buzi z przerażenia … Ojciec fajnie ze mną rozmawia, połowa słownie, połowa obrazami. Często tak mam ….

• To było żywe słowo, Ola.
• … ??? … Żywe słowo, a co to znaczy ? – pytam Piotra.
• Poszukaj, poczytaj ….
• Długo tu będę Ojcze jeszcze ? … Wiem, że nie powiesz – i machnął ręką z rezygnacją.
• Skoro wie, że nie powiem, to po co pyta ? – Piotr mnie szturcha, czyli to Ojciec mnie pyta.
• Dobraliście się ….
• Jestem tak zmęczony …
• Historycznie się zgadza, zawsze jesteś zmęczony jak Ellahija …
• Nic się nie zmieniłeś.
• Ty też się nie zmieniłaś, choć znasz tylko dwa swoje imiona prawdziwe.
• Wiesz kim jesteś ?
• ………. – kręcę głową, że nie wiem, a raczej, że nie chcę wiedzieć. 
• Hmm … Nie wiesz … Co ty wiesz dziecko …

---

Piotr jedzie coraz zuchwalej ….

• Lubię z tobą jeździć tak ofensywnie …
• Taaak ? A ze mną ? Ja jeżdżę spokojniej – jestem zazdrosna.
• Z tobą wyślę Araba, On ma pokłady nieopisanej cierpliwości. 
• ……… – roześmiałam się. Arab, czyli Jezus. 
• Bóg zapłać za dobre słowo …
• … ??? …
• Po tej rozmowie rozeszły się chmurki ….
• Czyli … Ktoś Cię zdenerwował Ojcze w tym świecie, że chmurki ? 
• Ty masz problemy i Ja mam problemy.
• To kiedy je rozwiążesz, Ojcze ?
• We właściwym czasie, a jeszcze nie nadszedł.

16. 11. 24 r. Warszawa. Część 2.

Dzwoni córka i relacjonuje. Kot w opłakanym stanie, sika z krwią, znowu trzeba go zawieźć na kroplówkę do weterynarza.

• Ale co się stało ? Przecież przy mnie prawie ozdrowiał, jadł już normalnie – Piotr zdziwiony, gdy sie rozłączyła. 
• Nie kot jego, a on kota leczył.

Uśmiecham się, bo Ojciec nawiązuje do pewnej teorii, że niby koty leczą.

Tak, Twój czworonożny przyjaciel może być całkiem niezłym terapeutą. Terapia przy pomocy kotów to inaczej felinoterapia. Kot wyczuwa bolesne i chore miejsca, dlatego chętnie się do nich przytula i na nich układa, by je ogrzać i przynieść człowiekowi ulgę. 

• Tak czułem, że z nim będzie źle. Mówiłem ci … Otworzyłem drzwi do ogrodu i on mi między nogami przeleciał, stanął na chwilę, spojrzał na mnie jakoś tak dziwnie i sobie poszedł. Poczułem jakąś magię w tym momencie. Wszystko w zwolnionym tempie …

Półtora miesiąca temu to się zdarzyło mniej więcej. Wyszedł do naszego ogrodu, a także do ogrodów pobliskich sąsiadów. Gdy wrócił, wkrótce zaczął wymiotować i robić pod siebie. Nie znaliśmy wtedy przyczyny takiego stanu, o trutce powiedział nam dopiero weterynarz. Od razu zaproponował uśpienie twierdząc, że żaden zwierzak tej trutki nie przeżyje. Oczywiście nie zgodziliśmy się, ratowaliśmy go cały czas z pewnymi sukcesami, jak nam się wydawało. Po kroplówce dochodził do siebie na dwa dni, a potem znowu pełny zjazd. Wymioty, biegunka, chudnięcie i znowu kroplówka.

W ciągu miesiąca kot z grubasa wychudł do kości, ponieważ nic nie chciał jeść, a raczej nic nie mógł jeść. Pewnego dnia gotując obiad miałam okazję w kuchni dłużej mu się przyjrzeć. Siedział nad miską jak zahipnotyzowany, wpatrywał się bez ruchu w swoje jedzenie nawet przez godzinę. Nigdy takiego zachowania wcześniej u zwierzęcia nie widziałam. Stał nad miską godzinami, jakby chciał się najeść wzrokiem. Przykry widok. Żal mi go było, chciałam wziąć go na ręce, nawet go podniosłam lekko, ale poczułam same kości. Zlękłam się, że mogę mu je połamać, a i on nie miał ochoty na żadne czułości. Zaczął mnie gryźć w rękę, być może z bólu właśnie.

• Miałem wizję dwa tygodnie temu z Frankiem. Otwieram mu drzwi do ogrodu, on wychodzi jak zawsze, wychodzi na drogę, zniknął mi na chwilę, wołam go do domu, on wraca, wchodzi do środka, rozgląda się dookoła i nie rozpoznaje miejsca. On nie rozpoznawał miejsca ! Czyli … On odejdzie…., rozumiesz ?
• … Hmmv…. Masz racje, wróci, ale jako duch …
• Słyszę agonia …. On ma całe jelita prawie czarne, one nie pracują. Co zje, to wszystko przelatuje. Noooo … – i się zająknął patrząc przed siebie. 
• Wiesz, on ma to, co Edziu miał. Słyszę zgorzel … Sprawdź, co to jest ….

Sprawdziłam i zmartwiliśmy się. Czekaliśmy z niecierpliwością na telefon od córki, która (razem z Krysią) właśnie w tej chwili powinna być u weterynarza.

• Ojcze … Dać mu cierpieć, czy ulżyć mu w cierpieniu ? To nie człowiek – pytam niepewnie.
• Właśnie twoja córka słyszy o eutanazji …
• … ???!!! …
• Chce, a Piotr nie chce, bo życie jest wartością największą.
• … A może, gdy tak cierpi … – już sama nie wiem, pogubiłam się.
• Czy to jest egzamin miłości, czy to jest egzamin zaufania i wiary ?
• ……. – milczę.
• To jest egzamin zaufania, gdy sam nie sądzisz – … osądzasz, nie bawisz się w sędziego.

Już sie nie odzywam, tylko czekam, co dalej. Dzwoni córka, z płaczem ….

• Uśpiliśmy Franka.
• … ???!!! … – nie tego się spodziewaliśmy.
• Ojciec mówił, że życie jest najważniejsze … – mówię do niej.
• No i po co mi to mówisz ! – rozbeczała się.
• Pielęgniarka tak zdecydowała. Powiedziała, że ma martwicę jelit, że zjada sam siebie i tylko cierpi, on umierał.

Piotr szybko zdał sobie sprawę, że to wszystko widział i przewidział kilkanaście minut temu.

• Dobra, uspokójmy się. Tak musiało się stać …
• Dlatego wiara jest taka trudna – … mówi Ojciec, gdy wracaliśmy w milczeniu do domu.
• Dlatego ten świat jest taki trudny.
• Dlatego się rodzą wiele razy.

---

Już w domu. Myjąc talerze zazwyczaj zapadam w głęboką zadumę, tym razem również i wtedy coś odkryłam …

• Jak myślisz … Czy to wyjście kota do ogrodu było przypadkowe ? Sam mówiłeś, że to była jakaś magiczna chwila …
• Taaak, zgadza się. To było naprawdę dziwne. Poczułem, jakbym się z nim żegnał.
• Wiesz, dlaczego tak musiało się stać z nim ? Przez alergię (p.s. naszej córki). Ona miała już zmiany na płucach, a kota nikt nie chciał ruszyć. Ojciec zrobił to dla niej. Prawda Ojcze ?
• Tu nie było wyboru.
• … ???!!! … Widzisz ? …. – kiwam głową w zadumie.
• Wątek kota życia z wami zakończony.
• Nadrzędnym celem była wasza córka, bo ona by dalej była otwarta sercem do niego.
• Ojciec wysłuchał twojej prośby.
• …….. – słabo mi się zrobiło. Przecież nie chciałam śmierci kota !
• Tylko sobie nie schlebiaj ! – Piotr nagle.
• No i teraz czuję się winna – mówię z żalem.

Sprawa była bardzo poważna. Córka ma silną alergię na kota, miała zakaz do niego się zbliżać, ale to ona ratowała mu życie za każdym razem, to ona go karmiła, opiekowała się, tuliła, trzymała na rękach, itd. Zaprzyjaźniła się z kotem, choć powoli i systematycznie ją dosłownie dobijał. Dzisiaj Ma początki astmy. Niedawno była w tak złym stanie, że nie wytrzymałam, no i …

• Ojcze, zrób coś z tym ! – walnęłam głośno i dobitnie w lekkiej rozpaczy.

I wtedy, może dzień później pojawił się motyl nad drzwiami do jej mieszkania. Taki sam, gdy odszedł Edziu. Zmartwiliśmy się, że to chyba zły znak, że może ktoś odejdzie z naszej rodziny. Życie nas jednak szybko pochłonęło, zapomnieliśmy o nim szybko, choć motyl tkwił nad drzwiami prawie dwa tygodnie. Dzisiaj zdaliśmy sobie sprawę, że ten motyl wcale tak bez sensu, bez powodu nie był.

• No i teraz pytanie zasadnicze się pojawia. Czy w tym przypadku eutanazja była taka zła ? – próbuję zrozumieć.
• Co one powinny zrobić ? Czekać, aż sam umrze ?
• Zadecydował kto inny za nie.

Ale nadal to nie jest odpowiedź, pomyślałam. Biję się z myślami cały czas. Kot miał tak, czy siak odejść. Pytanie tylko, czy pomóc mu w tym, czy czekać. Patrzeć na jego cierpienie, czy mu to zdjąć.

• Ojciec cię uspakaja.
• I to jest dobre i to jest dobre, ale jest cienka granica, która jest ważna.
• Taka decyzja (eutanazja) człowieka też jest ważna.

I tak sobie myślę w duchu. Jakie to szczęście, że to był „tylko” kot, a nie człowiek. Nie odważyłabym się uśpić człowieka. Nie odważyłabym się stanąć w kątrze z Bogiem. Wiara i zaufanie na pierwszym miejscu.

• Wiesz, co widzę ? – Piotr mi przerywa.
• Widzę jak leży kot i z niego wychodzi duch kota. Kot z kota wychodzi. Wyblakły, biały. Wychodzi, siada jak kot i się rozgląda dookoła zdziwiony. Spogląda w górę, bo tam jest światło. Wpatruje się w to światło i siedząc przesuwa się w górę … – zaczął się śmiać.
• Ale ma zdziwione oczy ! Ma oczy okrągłe jak talarki i się przygląda światłu … – cieszy się ciągle.
• No dobrze, to dlaczego widziałeś go, że wraca do domu i nie rozpoznaje miejsca ?
• Zyska świadomość i powróci się pożegnać. Ale to ty musisz go zawołać.
• To prawda, to ja go wołałem w tej wizji.

I tak oto Franek odszedł. Po 12 latach bycia z nami.

---

Zaczęliśmy analizować. Kot zatruł się w październiku, zaczął umierać w październiku. 

• Jakoś nic się nie stało w październiku, ktoś tak mówił …
• ……… – tylko wzdycham.

2 października przyjechaliśmy do Szczecina. Wchodząc do mieszkania pierwsze, co córka zauważyła, to wielki ciemny motyl siedzący przy drzwiach wejściowych. Identyczny, gdy odszedł Edziu. „Zażartowałam” nawet, że oby to nie był zwiastun, że ktoś z nas odejdzie. Siedział tam dosyć długo, ponieważ zdjęcie motyla pochodzi z 9. 10. 24 r.

Analizując daty próbuję się zorientować, jak szybko pojawia się „zwiastun śmierci”. W przypadku Franka to mniej więcej półtora miesiąca. Czy to reguła ? Nie mam pojęcia.

Piękna historia o odchodzeniu … I choć wydawało się, że przeżyje …

Dzwoni córka zdenerwowana, ze kot choruje nadal i jest blisko odejścia. Rozchorował się kilka dni temu. Pojechała z nim do lekarza, tam stwierdzono, ze zjadł trutkę na szczury. Dostał kroplówkę, lekarstwa, faktycznie ledwo przeżył. 
- Nie wyrokujcie – powiedział Ojciec, gdy trafił do lekarza po raz pierwszy. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2025/01/28/nie-wyrokujcie/ 

…. nie o przeżycie w tej historii chodziło. Chodziło o nasze decyzje, nasze działania, naszą wiarę. Za to byliśmy oceniani. Choć życie było przesądzone, to jednak chodziło o życie. Walka do końca, bo liczy się życie.