Tag: Archanioł

Chrystus już tu jest.

11. 04. 21 r. Warszawa. Część II.

  • Dla ciebie Chrystus przyszedł. To wszystko dotyczyło ciebie. Powiedziano mi to. Przecież Ojciec ci powiedział, że będzie niespodzianka.
  • No tak, ale zrozumiałeś, że … Pytałam przecież !
  • Ktoś mi teraz mówi, że …
  • Jesteś głucha jak pień, słyszy wszystko Piotr.
  • Można było przyjąć, że wracasz do pracy, a tu niespodzianka.
  • Ale pamiętasz, że rozmawialiśmy, że to ty wracasz do pracy, a nie ja.
  • Źle rozumiecie. To chodziło o ciebie.
  • … Nie wpadłabym na to.
  • No to ci wytłumaczyłem. To ty wróciłaś do swojej pracy, którą robisz dla Ojczulka.
  • …….. – roześmiałam się.
  • Dla Ojca, przepraszam – poprawia się Piotr.
  • ………. – westchnęłam prawie z płaczem.
  • … Myślę, że za miesiąc, dwa można będzie zapasy robić.
  • Żartujesz ! – otrzeźwił mnie w sekundę.
  • Ceny będą wariować.
  • Powiedz mi, jak ty to czujesz te wulkany ?
  • Stany strasznie dostaną, Meksyk, Honduras, trochę Kanada. Będzie erupcja wulkanów spowodowana trzęsieniem ziemi, możesz to im napisać … Od tego się zacznie. 
  • A ten kataklizm to jak czasowo myślisz ?
  • To już Ojciec sypie, albo z Nieba. Skądś ten pyłek leci, on jest niewidoczny, ale to powoduje drganie ziemi.
  • ………. – pomyślałam, że to jeden z koni apokalipsy. Przy zarazie też był sypany pył.
Oglądamy w TV wiadomości. Tak się porobiło na świecie, że mówi się tylko o wirusie. Piotr zapatrzył się w telewizor … 
- Ta zaraza będzie się rozprzestrzeniać. Ten jeździec się cały czas przemieszcza ... Widzę jak rozsiewa coś czarnego na cały świat. Przemieszcza się nad kulą ziemską … 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2020/09/19/nie-beda-w-stanie-cie-dotknac/

  • Czy nasz syn zdąży wrócić ? – pytam Ojca. Wypłynął w lutym i ciągle go nie ma. 
  • Ktoś mi powiedział …
  • No i rebus w dużej mierze rozwiązany.
  • … Hmm … Musi najpierw wrócić …
  • W maju wraca, czyli do maja nic nie powinno się dziać – (p.s. wraca w sierpniu).
  • Nie wiem. Mówię ci co widziałem. To było poważne. Te pierścienie ! One były całe czerwone jakby były zrobione z wulkanów ! Z magmy, rozumiesz ? Dwa pierścienie, one wirowały …
  • Wirowały równolegle, jednocześnie ?
  • Tak, tak !
  • Ciekawe co to jest – zamyślam się …
  • Jak piła do cięcia na pół. Wszystko to widziałem podczas modlitwy. Zamykam oczy i widzę. Przyglądam się …. Ewidentnie widzę, że odpadnie Kalifornia od Stanów. I tak naprawdę wybuch wulkanu nastąpi nie samo z siebie, ale przez trzęsienie ziemi. Ono wzmocni wybuch. Widziałem kontynent amerykański i niebo zakryte. Nie wiem dlaczego nie przeszło do Europy. Wydaje mi się, że trochę Chiny dostaną w dupę i trochę Rosja. Ale to jest moja teoria …

  • ……… – zamyśliłam się.
  • O czym świadczy przyjście Chrystusa do ciebie ? 
  • Eeee…. – nie wiedziałam co powiedzieć.
  • Już ci tłumaczę … 
  • Że ta łódź już przypłynęła.
  • ???!!!
  • Że Chrystus jest tu na Ziemi, tylko Wy Go nie widzicie.
  • Już tu jest.
  • Tak ci symbolicznie mówi …
  • To znaczy, że On jest.
  • Bo też zadałaś takie pytanie …
- Czy Jezus już dopłynął ?  
- Jest na miejscu. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2021/07/28/godzina-pietnasta-a-ty-dzien-oceniasz/
  • Jest na miejscu.
  • Ale się ujawni ?
  • No po coś przypłynął tutaj, nie po to, żeby chodzić w masce zorro!  – Piotr po swojemu.
  • Chodzi mi o to, że mnóstwo ludzi miało wizje, że nadchodzi.
  • No przecież słyszałaś paruzja ….
  • Piotr, dobrze wiesz jak z ludźmi jest. Jak nie zobaczą, to nie uwierzą.
  • Oni wiedzą lepiej, na Górze szefostwo myśli !
  • „Może myśli, że myśli”. Tak jak gadasz …. – Piotr się roześmiał. Jego stare powiedzonko …

Niby się cieszę, ale jednocześnie czuję … niedosyt ? Nikt w to nie uwierzy, że jest, choć tak wielu ludzi otrzymywało wizje o paruzji. Po prostu myśląc tak po ludzku… Nie tak to sobie wszyscy wyobrażali.

Natrafiłam na ciekawy zwiastun filmu poświęconego właśnie ludziom, którzy otrzymali wizje o nadchodzącym Chrystusie. Nie miałam pojęcia, że jest ich aż tylu. 

CDN …

Deprawacja osiągnęła maksimum.

10. 04. 21 r. Warszawa, część II .

Wczoraj powaliła mnie wiadomość o śmierci z powodu wirusa tego pana; Smutne wieści dla fanów programu „Ninja Warrior Polska”. Nie żyje jeden z uczestników show Polsatu. Mężczyzna zmarł po nagraniach do programu, nie doczekawszy premiery odcinka ze swoim udziałem. 

  • Kurcze … Taki wysportowany, nie pił, nie palił … Nie pytam Ojcze dlaczego, nie pytam … – szybko się zarzekam.
  • I słusznie.
  • A ja też miałem nie zachorować – znowu wracają pretensje.
  • A jakie zęby ci wyrosły ?
  • Duże.
  • Sytuacja się zmieniła.
  • Nie chciałeś oddać Mi plecaka. Wdrożyłem plan B i to jego wina – wskazuje (niewidocznym) palcem na Piotra.
  • Jak będziesz pisała, to obsmaruj jego, nie Mnie.
  • ……… – roześmiałam się. Obsmarować ?
  • Wiesz jak to jest … Wy pismaki to czwarta …, piąta siła – … zażartował.

Ta poprawka zwróciła moją uwagę. Prasa to czwarta władza. Ale piąta władza ? Zaglądam do internetu; Piąta władza – społeczność internautów, która dzięki ułatwionemu w dobie Internetu dostępowi do wiedzy i możliwości opiniowania, ma realny wpływ na postrzeganie rzeczywistości, funkcjonowanie społeczeństwa i działania prowadzone przez rząd.

  • Ale taka jest prawda, że czasami Ojciec zmienia zdanie.
  • Nie da się ukryć. 
Konkluzja ? Co znaczy siła modlitwy … Bywa tak wielka, że Bóg może zmienić co jest niezmienne. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2021/06/08/modlitwa-dla-ojca-jest-bardzo-wazna/
  • A będzie wojna na Ukrainie ? – https://wiadomosci.onet.pl/swiat/konflikt-rosja-ukraina-msz-patrzymy-z-zaniepokojeniem-na-dzialania-rosji/76mwsvb
  • Wojna ?
  • … Wiesz co widzę ? Ojciec przyłożył dłoń do czoła i jakby daleko zaglądał na horyzont, na Ukrainę. Odwraca głowę w drugim kierunku teraz i patrzy na USA …
  • Tam zobacz.
  • Widzę wybuchający wulkan.
  • Wszystkim się odechce wojenek. Widziałaś to przecież …
  • Taaak … – otwieram oczy ze zdumienia. Moja wizja z wulkanem !
  • Widziałaś most ?
  • Taaak … – jestem coraz bardziej zdziwiona.
  • Ten most to odległość przez Atlantyk.
  • Wow …. !!! – nigdy w życiu bym na to nie wpadła. W wizji było to wielkie miasto jakby na wyspie, ale słyszałam wyraźnie, że ktoś mówi; Kalifornia.
  • Pomogłem ci rozszyfrować ? I co widziałaś ?
  • Taaak …. – jestem naprawdę zdziwiona.

Nigdy bym na to nie wpadła. Usłyszałam Kalifornia, ale w wizji to była wyspa, tak mi się wydawało. I czyż nie jest tak, że patrząc z kosmosu na kontynenty tak naprawdę widzimy kilka wielkich wysp ? Słowo Kalifornia to jednak wskazówka, że chodzi o Amerykę Północną. 

Analizuję wizję jeszcze raz i uświadamiam sobie pewne szczegóły. Stałam z ludźmi z daleka oglądając ten nagły wybuch i czuliśmy się przez długą chwilę dość bezpiecznie. Byłam świadoma, że ta woda dzieląca nasze lądy jest dla nas sferą bezpieczeństwa. Widząc jednak lawę, która zaczęła spływać na most, zdajemy sobie sprawę, że może także dotrzeć i do nas i dopiero wtedy zaczęliśmy szukać schronienia. Po bardzo krótkim czasie zorientowałam się, że nie miało to sensu.

Jak to przełożyć na nasze życie ? Ojciec wielokrotnie mówił o wybuchu wielkiego wulkanu i trzęsieniu ziemi wskazując na USA. W wizji miałam świadomość, że to potężny kataklizm. W wizji wyspa to USA, moje miejsce to Europa, być może Polska. Według tej wizji konsekwencje kataklizmu będą odczuwalne w małym stopniu także u nas, ale nie na tyle, aby ginąć. Skutki kataklizmu mogą być pośrednie, choćby gospodarcze. Globalizacja zrobiła swoje, staliśmy się jako naczynia połączone w jednym organizmie.

  • Słyszę gigantyczny huk – Piotr się zatrwożył.
  • Widzę jak wielu Amerykanów wędruje do Europy, do Polski.
  • Ale jak to widzisz ? – pytam zaciekawiona.
  • Widzę z lotu ptaka, obserwuję to z góry, idą ludzie jak mrówki, przechodzą z USA do Europy. Z Wielkiej Brytanii Polacy też będą wracać. Widzę jak tsunami zalewa Wielką Brytanię …
  • Wow … – już o tym Piotr mówił kiedyś …
  • Ale jak to możliwe ?!!! – sam się dziwi – Widzę, że Amerykanie będą chcieli tu mieszkać i dużo żołnierzy będzie chciało tu być. Polska będzie bardzo bezpieczna. Tu będzie pachnieć sałatą – … pociągnął nosem jakby już teraz czuł jej zapach. Ale czy sałata pachnie ?
  • Świeżość będzie czuć.
  • Rządy prawicy przetrwają, bo muszą przetrwać.
  • Jeśli Yellowstone wybuchnie, to …
  • … To zawieszą nawet wybory, wszystko. Widzę wielką falę przetaczającą się przez Wielką Brytanię – mówi znowu.
  • Brytania jest bardzo mocno zepsuta – skrzywił się.
  • Słyszę … Kazirodztwo.
  • Widzę robactwo chodzące po ulicach.
  • Deprawacja osiągnęła maksimum. Aż paruje zepsuciem na Europę.

Zepsuciem paruje chyba też USA … 

- Wiesz jak w Stanach szerzy się grzech ? Prawdziwa Gomora. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2021/07/04/patrz-przez-analogie/

Przygotowywałam tekst na blog myśląc jednocześnie i nieustannie o moim spotkaniu z Jezusem. Zaczęłam rozumieć, że to faktycznie może się zdarzyć. Nieprawdopodobne …

  • Ktoś cię pyta …
  • Jak się czujesz ?
  • Dobrze – śmieję się wiedząc co Ojciec ma na myśli.
  • To sobie czytaj … Ach te pismaki – zażartował.

Dopisane 09. 08. 2021 r.

Kiedy wybuchły na południu Europy pożary, polska telewizja przeprowadziła wywiad z Polką mieszkającą w Sardynii. Przerażona opowiadała, że mieszkańcy przez pożary tracą domy, uprawy i w konsekwencji środki do życia. Powiedziała; będą głodować. Jak widać wcale nie trzeba wielkiej wojny, aby w pewnych regionach świata zapanował głód.

Aprowizacja, czy to możliwe ? Spalone plony, spalone pola, mamy tego już namiastkę.

02. 10. 20 r. Szczecin. Jestem trochę zatrwożona informacją, że koń głodu niedługo ze stajni ruszy. 
- Będą problemy z aprowizacją. 
- Aprowizacja to zaopatrywanie w żywność – przypominam sobie. 
- Nie tyle „jak”, ile „co”. 
- Ale to jeszcze czas. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2021/03/30/bez-ciezkiej-pracy-ciezko-wychowac-piekne-owoce/

Niewykluczone, że anomalie pogodowe dotkną też Belgię, Holandię, W. Brytanię i część Francji, może Austrię. Chodzi nie o pożary, a o „zimę” latem. Jeśli do tego dojdzie, to będzie nagłe i  krótkotrwałe. Zaznaczam jednak, że nie jest to żaden pewnik, a jedynie prawdopodobieństwo. 

Kilka osób pytało mnie, czy w Polsce będzie bezpiecznie. Te dwie wizje (burza i wyspa) pokazują, że zdecydowanie tak. W każdym razie ja się stąd nie ruszam. Ostatnia kwestia to kiedy … Po wczorajszej rozmowie postanowiliśmy pod koniec sierpnia powoli robić jednak zapasy. Ojciec zasugerował, aby do listy dołączyć też …

Uczynię cię wiecznie młodym.

06. 04. 21 r. Warszawa część II.

Rozmowę przerywa pukanie do okna na balkonie. Otwieramy żaluzję i widzimy „naszą” wronę. Kręcę z niedowierzaniem głową. Rozbawiła nas ta jej „bezczelność” i Piotr rzucił jej kawałek kruchego ciastka.

  • Karmisz ? Ciebie kiedyś karmili.
  • Wow … – wyrwało mi się.

1 Prorok Eliasz z Tiszbe w Gileadzie rzekł do Achaba: «Na życie Pana, Boga Izraela, któremu służę! Nie będzie w tych latach ani rosy, ani deszczu, dopóki nie powiem». 2 Potem Pan skierował do niego to słowo: 3 «Odejdź stąd i udaj się na wschód, aby ukryć się przy potoku Kerit, który jest na wschód od Jordanu. 4 Wodę będziesz pił z potoku, krukom zaś kazałem, żeby cię tam żywiły».

  • … Dzisiaj widziałem siebie z oddali jako bardzo szczupłego faceta, spodnie na mnie wisiały. Dziwne, że widziałem siebie z daleka. Byłem drobny, mniejszy … Ciekawe co to znaczy …
  • Nooo, ciekawe … – … bo nie mam pojęcia.

Oglądamy w TV o Covidzie …

  • Ale byłby numer, gdyby wirus „nauczył” się szczepionki i znowu zmodyfikował – taka myśl przychodzi mi do głowy.
  • Już się uczy.

p.s. Koronawirus. Naukowcy uważają, że pojawienie się opornego na szczepienia wariantu jest prawie pewne | WP abcZdrowie

Wystarczyło obejrzeć Wiadomości do końca, aby wkurzyć się na maksa. Piotr na egzorcyzmy poszedł bardzo stanowczym i zdecydowanym krokiem. Godzinę później powiedział ciekawą rzecz.

  • Walczę o PIS, żeby się nie rozpadli. Zobaczyłem nazwę PIS jak litery się rozsuwają P I S. To je ściągnąłem w jedno z powrotem, skleiłem i jeszcze drutem kolczastym związałem. Zobaczymy co z tego wyjdzie.
  • …….. – gapię się na niego zaciekawiona. Jak on to widzi ?!!!

  • A no koniec z moich dłoni wybuchło światło jak reflektory. Skierowały się ku Górze i tam zobaczyłem krzyż, Jezusa wiszącego i nad Nim Ojca. Te reflektory światła to jak podczas bombardowania Londynu, tak to wyglądało …
  • Jak się skończyła ta wizja ?
  • Zaczęła znikać …. Starzeję się Ojcze – narzeka po wszystkim zmęczony.
  • A Ja cię uczynię wiecznie młodym.

08. 04. 21 r. Warszawa.

Jeszcze spotkanie z Jezusem nie wyszło mi z głowy, a już dzisiaj miałam nową wizję. Zupełnie innego kalibru, jeśli można tak to określić.

Byłam w jakimś dużym mieście, na jakiejś zatłoczonej ulicy. Ponieważ znajdowałam się akurat na wzgórzu, miałam przed sobą piękny widok. Nie tylko widok na moje miasto, ale i na przeciwległą wyspę, na której też było miasto. Widziałam tam wiele domów i górujący ponad wszystko wielki wulkan. Była piękna pogoda, biały dzień, dzień jak co dzień … Ale nagle ten wulkan z gwałtowną siłą wybucha. Wybuch powoduje, że ludzie na mojej ulicy zatrzymują się w trwodze i obserwują co się na wyspie dzieje. Wszyscy widzimy jak wielka lawa wulkaniczna wylewa się z krateru i dość szybko zalewa wyspę. Zdaję sobie szybko sprawę, że to prawdziwy kataklizm.

  • Przecież tam są ludzie ! – krzyczę głośno, ale nic nie można zrobić, aby tą lawę zatrzymać. 

I zdaję sobie sprawę, że już po nich. Jako obserwatorzy czuliśmy się bezpieczni, bo wszystko działo się na wyspie, ale kiedy lawa zaczęła płynąć już na moście, który łączył nas z wyspą … i my poczuliśmy prawdziwe zagrożenie. Rozpierzchliśmy się szukając schronienia. Pobiegłam do wieżowca na samą górę chcąc tam wszystko przeczekać. I tak siedziałam skulona jakąś chwilę, po czym wyjrzałam przez okno sprawdzając co się dzieje, ale nic się nie działo. Ten kataklizm do mnie nie dotarł. Wyszłam z wieżowca uspokojona, choć nieustanie myślałam o tych ludziach, którzy bez wątpienia musieli na wyspie zginąć. A ! Pomyślałam też, czy też ktoś mi taką myśl podsunął, że to była Kalifornia. Doprawdy nie wiem dlaczego …

Obudziłam się gwałtownie nad ranem i znowu siedziałam na łóżku próbując ogarnąć i emocje i moje myśli.

  • Ludzie obserwowali tą lawę i widząc, że przelewa się przez most, zaczęliśmy wszyscy uciekać. Tak na wszelki wypadek. Szukałam wysokich budowli, aby się ukryć jak najwyżej, nawet znalazłam jeden, wdrapałam się na ostatnie piętro i obserwowałam z góry. I ponieważ w mieście nic się nie stało, stwierdziłam, że jestem bezpieczna. Zeszłam na dół i tyle.
  • I co to oznacza ?
  • Jakiś wulkan na wyspie wybuchnie ? Ale dlaczego Kalifornia ? … Ale Tatuś to strasznie zagmatwał.
  • Istna szarada – Piotr.
  • To rebus.
  • … Jaka jest różnica między szaradą a rebusem ? – Piotr nachyla się do mnie i szepcze.

Kiedy Ojciec poprawił Piotra sama się nad tym zaczęłam zastanawiać, więc sprawdziłam. Rebus pasuje zdecydowanie lepiej. Ojciec trzeba przyznać jest mistrzem w układaniu rebusów.

Szarada – gatunek literatury stosowanej, zagadka w formie wiersza, w którym w różny sposób zostało zaszyfrowane jakieś zdanie lub wyraz. W szaradzie zwykłej sylaby zaszyfrowanego tekstu są oznaczone kolejno liczbami. Także synonim wszelkich rozrywek umysłowych

Rebus – łamigłówka pokrewna szaradzie składająca się z odpowiednio ułożonych rysunków, napisów i znaków. Rozwiązanie rebusu polega na odczytaniu zaszyfrowanego hasła. Podane w rebusie treści są zwykle niejednoznaczne, mające jedynie naprowadzić rozwiązującego na właściwe znaczenie.

Dopisane 05. 08. 2021 r.

Rzeczywiście prawdziwy rebus, bo jak się okaże nie o wyspę tu chodzi. W czerwcu dostałam ciekawego maila …

Jestem w każdej rodzinie, która Mnie zaprasza.

02. 04. 21 r. Szczecin.

Wstaliśmy o 4 rano i nie mieliśmy siły na rozmowę. Padło kilka zdań, które oczywiście spisałam co do litery.

  • Muszę dać córce trochę pieniędzy, prosiła. Doją mnie Ojcze, zobacz ! – roześmiał się. 
  • Doją Nas.
  • A ja to nie Wy ?
  • Jeszcze nie.

Jeszcze nie … Bo jeszcze w Domu nie jest. Jakie to proste.

  • Ojcze, co to będzie ta wielka fala ? – Piotr nagle.
  • Co to i co to … Zobaczysz !
  • Szkoda …
  • To Ja myślałem tyle czasu i mam ci tak (ot sobie) powiedzieć ?
  • Mam ci mówić wszystko co Ja myślę i zobaczę ?
  • Dlaczego niiii … ? – Piotr zażartował po gustlikowemu (p.s. Gustlik z „Czterech Pancernych”).
  • ………..
  • Pamiętam doskonale wizję z drabiną.

Od razu szykuję długopis, bo to jest właśnie jedna tych z wizji, której wcześniej nie zapisałam.

  • Wspinałem się po drabinie do Nieba, ale drabina była bardzo trudna, nie miała wszystkich szczebli. Moja wspólniczka stała na dole i nie miała zamiaru nawet próbować, patrzyła, czy spadnę. Drabina do końca była bardzo trudna i kiedy byłem już blisko ze ściany, wyłania się listonosz i daje jej do ręki list. To był list pożegnalny.

Dzisiaj ta wizja jest całkowicie czytelna. Piotr mozolnie wspina się prosto do Nieba,  choć droga jest trudna. W przeciwieństwie do jego wspólniczki, która wolała pozostać na dole. List pożegnalny sygnalizował rozstanie, do którego wkrótce doszło.

  • Ojcze, Święta.
  • Wesołych Świąt, spokojnych, zdrowych.
  • Z covidowym pozdrowieniem.
  • ………. – buchnęłam śmiechem. To przytyk do mnie, że we mnie ciągle żal.
  • Zaproszenie jest aktualne na święta – Piotr.
  • A już myślałem, że zapomniałeś.
  • Wedle zasady … Gość w domu, Bóg w domu.

Zapadliśmy w zadumę. Byliśmy już trochę jazdą zmęczeni. 

  • Wiesz co mi teraz Ojciec pokazał ? 
  • ……… – wyrwał mnie z letargu.
  • Przez chwilę widziałem nieskończoność. Zobaczyłem czarną dziurę. Do niej wpadały takie drobiny, kreski czarne, potem wypadały pod spodem, robiły nawrót i wracały i znowu do tej samej dziury. I tak w kółko, nieskończenie …

05. 04. 21 r. Warszawa.

Wracamy do Warszawy już w poniedziałek, w drugi dzień świąt. Pusta droga, ale kiepska pogoda. Deszcz ze śniegiem, milczymy więc skupieni. Słuchamy w radio kawałek mszy. Ksiądz opowiada historyjkę …

  • Mama chowała przed synkiem cukierki do szafy. Kiedy nikt nie widział, synek wyciągnął dwa cukierki, oczywiście mama to potem zauważyła, że brakuje dwóch. Pyta się syna dlaczego wziął, kiedy nie powinien.
  • Przecież Bóg to wszystko widział … mówi.
  • Powiedział, weź dwa, jesteśmy sami… Syn na to.
  • ……… – roześmialiśmy się. Urocza opowieść.
  • Cały Ojciec, taki jest Bóg ! – Piotr szczęśliwy.
  • Chcesz powiedzieć, że znamy się jak łyse konie ?
  • ……… – uśmiecham się.
  • Ojciec chyba wybrał sobie inną rodzinę na święta.
  • Był w każdej rodzinie w Swoim Synu.
  • I byłem w każdej rodzinie, która Mnie zapraszała.
  • Tak jak z księdzem po kolędzie, jedni proszą, inni nie proszą.

Wieczorem.

Czytam Piotrowi zdanie z orędzia #TrevignanoRomano, 3/4/2021 (…) „Moje dzieci, to jest wyjątkowa Wielkanoc, bo od dziś znaki, które nadejdą, będą widoczne dla wielu ludzi, a przede wszystkim zobaczycie największy i długo oczekiwany <znak>, nikt nie będzie mógł powiedzieć, że został wykonany przez człowieka. Dzieci, dziś jest dzień ciszy i bólu, pamiętajcie, że pod Jego ukochanym krzyżem stałam się Matką was wszystkich. Módlcie się pod krzyżem, ponieważ rany, które nadejdą, zostaną obmyte krwią mojego Syna. Dzieci, jestem tutaj razem z wami wszystkimi, aby otworzyć wasze serca na łaskę. Módlcie się za zagubionych kapłanów. Teraz zostawiam was z moim macierzyńskim błogosławieństwem w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego, Amen.”

  • Może to jest ta niespodzianka, ten znak ? – mówię.
  • Wiesz co słyszę ?
  • Wasze życie dzieli się do świąt i po świętach.
  • Nic dodać, nic ująć.

Uwaga, ponieważ wpisy edytują się w kolejności od najnowszych do najstarszych i będą coraz trudniejsze, by w pełni zrozumieć pisany tekst, proszę cofnąć się do samego początku. http://osaczenie.pl/wp/2016/03/03/

 

Wszystko co pokazane, będzie zrealizowane.

31. 03. 21 r. Warszawa.

Jutro wyjeżdżamy do Szczecina na święta, więc trwa mały rozgardiasz, pakowanie, sprzątanie. Dopiero późnym wieczorem siedliśmy gapiąc się beznamiętnie w TV. Z letargu obudził nas ciekawy program o zjawiskach niewyjaśnionych. Na jednym z kilku video pokazano jakiegoś stwora z wielkimi zębami, który został uchwycony przez domową kamerę. Samo nagranie wyglądało trzeba przyznać bardzo realistycznie.

  • Słyszę, że takie w kosmosie też są – Piotr się dziwi.
  • Wyobrażasz sobie, gdyby nastał hunting time ?
  • ……… – robię kwadratowe oczy.
  • Czas polowania na ludzi ? – upewniam się, czy dobrze rozumiem.
  • Myślisz, że mieliby szansę ? – … na przetrwanie.
  • Nie sądzę – mówię całkowicie poważnie.
  • Są od was oddzieleni.

Nie często się zdarza, że Ojciec mówi o innych we wszechświecie, ale kiedy już mówi, to mam ciarki na plecach. Głowa mi się otwiera szeroko i dopiero wtedy zaczynam pojmować, że jesteśmy jako ludzie tylko jednym z trybików wielkiej kosmicznej machinerii. Im więcej jest nas we wszechświecie, tym bardziej doceniam fakt, że ludzie są dla Ojca tak ważni. To tutaj dał się ukrzyżować, nigdzie indziej … Płakać się chce …

  • Wkrótce twoje problemy odejdą do lamusa.
  • …….. – gwałtownie wracamy do naszej rzeczywistości.
  • Ci, co są w firmie, załapią się na szczęście.
  • Dlatego Ojciec czyści wszystko.
  • Zostali ci najbardziej wierzący – zauważa Piotr.
  • Już wiesz dlaczego nie ma twojego byłego pracownika ? Nie pasował do nich …
  • … Niedługo święta – zauważam.
  • Przyjdą święta, potem „święta i po świętach”, wracasz do pracy, a tu niespodzianka.
  • Ooooo … A co się będzie działo ? – pytam.

Cisza. Czuję się nieusatysfakcjonowana.

  • Masz się uzbroić w cierpliwość.
  • Wszystko co pokazane, będzie zrealizowane.
  • Pamiętaj i bądź pamiętająca, bo nie doceniasz co dostajesz – … moje wizje.
  • Pamiętasz Chrystusa na łóżku ?
  • Oooo ! Pamiętam ! 
Znalazłam się w hotelu. Budynek hotelu był w formie bardzo wysokiego wieżowca. W recepcji dostałam klucz do pokoju, który znajdował się na samej górze. Jadąc windą bardzo szybko znalazłam się na ostatnim piętrze. Na piętrze znajdował się tylko jeden pokój. Otwieram kluczem drzwi, wchodzę, patrzę w lewo... jest łóżko. Myślę sobie super ! Patrzę w prawo i widzę drugie łóżko. Staję jak wryta, bo na łóżku leży młody facet, lat około 30. Przystojny, lekko kręcone włosy, bardzo spokojny. Leży ubrany, trzyma ręce splecione na brzuchu, nogę na nogę i ni to czeka, ni to odpoczywa. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2020/02/28/dostarczymy-chleb/

  • Czekał cierpliwie ? To ucz się od lepszych.
  • Przecież byłaś przy chlebach, więc wiesz, że są przygotowane.

Słowa Ojca „sprowokowały” nas do retrospekcji i przeglądu najważniejszych wizji jakie dotąd mieliśmy. Piotr ma ich dziesiątki, może setki już, ponieważ nie wszystkie zapisałam. Dostaje wizje podczas snu, podczas pracy, idąc chodnikiem, jadąc autem, siedząc, leżąc, stojąc, gotując, sprzątając, pijąc kawę … W każdej chwili może dostać wizję.

Moje wizje dostaję tylko podczas snu i zazwyczaj nad ranem. Nadałam im tytuły; kaptur, chleby, uchylone drzwi, Meti, burza, golgota … Zauważyłam, że moje wizje są mistyczno – prorocze, gatunkowo ciężkie i dotyczą głównie apokalipsy.

  • Hmm … Rzeczywiście, leżał na łóżku, miał nogę na nodze … i czekał – śmieję się.
  • Skoro On może, a jest Synem Ojca ….
  • Nie rozumiesz tego ?
  • No więc nie bądź taka zniecierpliwiona i zawiedziona.
  • Każdy ma swoje miejsce i porę.
  • Hmm …. Ta wizja z trzema dniami ciemności i z tym krzyżem w sedesie …
  • Urocze to nie było.
  • … No nie …

Piotr zamilkł. Widzę po jego minie, że Ojciec cały czas coś mówi, ale on jest zbył zmęczony, aby dalej to przetwarzać. Myślę chwilę co by tu powiedzieć, aby rozmowa się jeszcze nie skończyła.

  • Jak to dalej się wszystko potoczy, to nie mam pojęcia. Święta spędzimy we własnym gronie. 
  • Nie do końca.
  • Jak to nie do końca ?
  • Może ktoś was odwiedzi.
  • Chciałbyś, abym przyszedł do was ?
  • Ja Cię Ojcze zapraszam na święta. Ojcze, ja Cię zapraszam na święta Wielkanocy. … Ojcze, zapraszam Cię na święta, z Synem, razem, jak chcesz. Będzie to dla nas największy zaszczyt, zapraszam Cię.
  • Nawet jak przyjdę jak obdartus ?
  • Wiesz, co ci pokazywałem jak mechanik. Pamiętasz to ?
  • Pamiętam ! Byłem w szoku ! To tylko Ojciec mógł zrobić taki numer. Zapraszam Cię Ojcze na święta.
  • Zobaczymy.
  • ……… – Piotr podekscytowany, ja znacznie spokojniejsza. Ojciec zapewne będzie, ale nie jak Piotr myśli. Nawet nie będzie o tym wiedzieć, że jest.
  • Między nami jest duża różnica, teraz to zobaczyłem. Gdybyś zobaczyła Ojca, to byś się śmiała razem z Nim, po przyjacielsku. Rozumiesz to ?
  • Hmm … – rozumiem doskonale.
  • Byście razem się śmiali, zobaczyłem to teraz. Ja bym padł na kolana … Naprawdę ! Teraz widziałem tą scenę … Widziałem tą scenę, ty śmiałaś się z Ojcem w pokoju, staliście tam, taki śmiech i śmiech, a ja klęczałem. Nie mogłem podnieść nawet głowy. To jest ta różnica między nami.
  • Cieszylibyśmy się, bo plan został zrealizowany. Jesteśmy w czasach ostatecznych, ale Ojciec stworzy kolejny plan – przyszło mi teraz do głowy.

Naszą uwagę przykuła inna informacja w TV. Szczepionki w Izraelu. Okazały się bardzo skuteczne. 

  • Czyli szczepionki działają jednak …
  • Poczekaj, poczekaj …

Dopisane 29. 07. 2021 r.

Godzina piętnasta, a ty dzień oceniasz ?

29. 03. 21 r. Warszawa.

Pokłóciliśmy się wczoraj mocno. W nocy miałam wizję, która być może była z tym związana. 

Jestem w Jerozolimie, jako turystka. Jestem niby z Piotrem, ale nie ma go przy mnie, bo się rozdzieliliśmy. Mam świadomość, że gdzieś tam jest, ale też się pokłóciliśmy i teraz zwiedzam miasto sama. Mało tego, mam świadomość, że nie mam przy sobie telefonu i w razie czego nie mam jak się z nim połączyć.

Chodzę sobie po ulicach i zdumiona jestem wielością ludzi, ogólnym harmiderem. Wszędzie stoją jakieś stragany, samochody na poboczach, wszędzie ludzie i tylko handel. Jestem tym przytłoczona, bo nie widzę ani śladu miejsca, które by pamiętało Chrystusa. I tak stoję bezradna na jakiejś bocznej uliczce prowadzącej w górę i wtedy odwracam głowę w prawo i widzę kamienne wzniesienie, wzgórze pokryte nielicznymi drzewami. Całość stanowi jakby część kamieniołomu. Bardzo charakterystyczny kamieniołom, bo bok tego wzgórza był ścięty i sprawiał wrażenie urwiska. Przyglądam się temu uważnie i widać, że jest bardzo stare … Wtedy ktoś mnie w głowie uświadamia, że to tutaj zginął Jezus. Właśnie na tym wzgórzu. Pokazuje mi, że dzisiaj jest nie do rozpoznania.

Po przebudzeniu siadłam na łóżku długo się zastanawiając … Czy to jest odpowiedź na naszą kłótnię ? Hmm … Czy nasza kłótnia to dla Jezusa jeszcze raz Golgota ?

30. 03. 21 r. Warszawa.

W firmie doszło do sytuacji, która zatrwożyła naszych kilku pracowników. Wczoraj po wyjściu Piotra w jego pokoju z hukiem spadł duży zegar i jeden obraz. Huk był tak duży, że wszyscy zbiegli się do pokoju zobaczyć co się stało. Zadzwonili do Piotra z przejęciem opowiadając, że ani zegar, ani obraz nie mógł sam z siebie tak spaść, ponieważ wisiały na haku. Oba spadły i się rozpadły, a haki zostały na swoim miejscu. Żeby spaść, ktoś musiałby je z haków ściągnąć i rzucić na podłogę. Innej możliwości po prostu nie ma.

  • Poczułem przy tym energię Jarka. Wpierw myślałem, że to gacek, ale to Jarek.

p. s Jarek (pracownik, który założył konkurencyjną firmę. Ma inne imię, ale tutaj niech będzie Jarek. Opisuję tą sytuację, ponieważ jest bardzo pouczająca).

  • Raczej cała jego rodzina – mówię po krótkiej analizie. 
Pod koniec grudnia ujawniło się, że jeden z pracowników prowadzi konkurencyjną firmę. Ojciec to sprawił. Powiedział, że został zanęcony. 
- Hmm. … Ciekawe słowo – kiwam głową 
– Widocznie chciał, aby odszedł od ciebie. 
- Ja wiem jak Ojciec go zanęcił. Dał mu zlecenia, które mu pokazały, że może sobie dorobić na boku i w to wsiąkł. Pomyślał sobie, że może sobie dużo więcej zarobić i dlatego się wypisał z firmy. Podrzucili mu okazje i tyle. 
- Czyli … Oni też kuszą ? – żartuję. 
- Czyli „oni” myślą, nie kuszą. 
- Kuszą to się strzela. 
- Zanęca się, aby ryby złapać. 
- On to była gruba ryba, którą trzeba było złapać.
-  I jego panią, która też chciała. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2021/06/10/przybywa-namaszczony/
  • Tego się nie spodziewałem.
  • Nic się nie stało w sumie, naprawiłeś wszystko – … rzeczywiście, naprawił zegar i obraz.
  • Nie ty, ale on stracił.
  • A wiesz co ma w sobie ta fala ? – … fala nienawiści.
  • Będzie większa …
  • … Zobaczyłem jak wraca do niego. Ja mu dobrze życzę, ale niech będzie jak najdalej ode mnie !
  • Ja wiem co mam robić ! …
  • Hmm … – … a więc i to działanie jest zaplanowane.

Niesamowite … Są ludzie, którzy nam złorzeczą i ich złorzeczenia odzwierciadlają się zdumiewająco namacalnie. Jaką siłę muszą mieć niektórzy, że spadają zegary, spadają obrazy !? Czy oni zdają sobie sprawę, że Bóg to wszystko widzi ? Mało tego… I ocenia ?

  • To jest lekcja nie tyko dla niego, ale i dla jego rodziny.
  • Greed – …. chciwość.

Wracam do domu i czytam w internecie …

„Zakaz uczestniczenia w jakichkolwiek publicznych celebracjach religijnych lub spotkaniach świeckich na terenie archidiecezji gdańskiej – m.in. takie decyzje podjęła Stolica Apostolska wobec abp. Sławoja Leszka Głódzia.” Abp. Sławoj Leszek Głódź ukarany przez Watykan (msn.com)

Ale numer … myślę sobie. Przecież Ojciec o nim mówił ! Kolejny chciwy … 

http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/08/01/jesli-cie-ktos-uderzy-w-prawy-policzek-nadstaw-mu-i-drugi/

http://rozmowyzniebem.pl/wp/2021/01/07/potrzeba-czasu-aby-bylo-widoczne-tutaj/

Wieczorem.

W TV słyszymy, że szczepionki są jednak w dużej mierze skuteczne.

  • Ooook, to wszyscy się zaszczepią i będzie dobrze. Ojcze, i co teraz ?
  • Godzina 15, a ty dzień oceniasz ?

Dzisiaj przygotowywałam tekst o uchylonych drzwiach … 

Wczoraj miałam bardzo niewyraźny sen, który mnie męczy do dzisiaj. Byłam w pokoju z jakimiś ludźmi. Słyszałam jak między sobą rozmawiają, ale ich nie widziałam, bo cała wizja była jakby we mgle. Niewyraźne to było na tyle, że po obudzeniu zastanawiałam się, czy warto tym zajmować sobie głowę. No więc jesteśmy w jakimś mieszkaniu, może 3-5 osób. Ktoś mówi do drugiego 
… Idzie Jezus 
Czyżby ? Myślę sobie pełna wątpliwości. Ale radość i szczęście tych ludzi jest tak wielkie, że sama zaczynam odczuwać pewne podekscytowanie. Tym bardziej, że drzwi do pokoju dotąd zamknięte zostały właśnie otwarte. Na własne oczy widzę jak się uchylają, a wtedy moja ciekawość sięga już zenitu, wstrzymuję oddech …. i się obudziłam. Co to ma wszystko znaczyć ?
 http://rozmowyzniebem.pl/wp/2021/04/01/wracamy-do-modlitwy/

Nie pamiętałam tej wizji. Czytam i czytam … Kurcze, no ewidentnie coś się szykuje !

  • Czy Jezus już dopłynął ?
  • Jest na miejscu.
  • ?! …. – robię rozdziawioną minę pytając samą siebie to gdzie jest, jeśli jest ?
  • Pomyśl sobie, że idzie najważniejszy dzień w roku.
  • Męka i Zmartwychwstanie Pańskie.
  • A jak bym ci powiedział, że Chrystus płynie też do ciebie ?

Dopisane 28. 07. 2021 r.

Kilka dni temu byliśmy na Wawelu. Przed Bazyliką stoi gablota, w której widniała reklama pewnej wystawy. Zwróciłam uwagę na nią od razu.

Jestem sprawiedliwy.

23. 03. 21 r. Warszawa.

  • Sprawdź co znaczy non possum, słyszę to od rana.

Sprawdzam …

  • Jest „non possumus”.

Nie możemy – łacińska sentencja stosowana w nawiązaniu do słów apostołów Piotra i Jana, którymi mieli odpowiedzieć na zarzuty Sanhedrynu zabraniającego im działalności w imię Chrystusa: non enim possumus quae vidimus et audivimus non loqui („albowiem nie możemy tego cośmy widzieli i słyszeli nie mówić”).

  • Possum słyszę wyraźnie – upiera się. 
  • „Nie mogę” – sprawdzam jeszcze raz.

Ciekawe …. Piotr nie wie o co chodzi, ale mi zaczyna w głowie coś już świtać … To musi być dodatek do wczorajszej rozmowy. Nie możemy przestać mówić o Ojcu, kiedy tyle się wydarzyło. A raczej … Nie mogę przestać mówić … Ten dodatek jest dla mnie, bo niestety … Przemknęła przez moją głowę myśl, aby przestać pisać, albo nie pisać wszystkiego …

Natrafiłam wczoraj na ciekawą historię. https://www.youtube.com/watch?v=mqnMVjdnBSc&t=3165s Pewien ksiądz Bronius Klemensas Paltanavičius https://marijampolesbazilika.lt/dvasininkai-tarnautojai , ponoć został wzięty na inną planetę. Zaciekawiła mnie jego relacja, ponieważ jego wiedza o dziwo pokrywa się z naszą wiedzą …

- Powiedziałeś, że ten świat należy do Chrystusa. 
- Wiele światów należy do Niego, ale o tym ty wiesz. 
- Ten świat jest światem prowadzenia, u innych światów tego nie ma. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/03/19/najwieksza-wiedza-jest-przez-doswiadczenie/

  1. 24. 03. 21 r. Warszawa.

Wieczorem.

Siedzimy w milczeniu. Oboje jesteśmy zmęczeni, choć Piotr chyba bardziej, bo nawet przysnął na kilka minut. Dziwne, że mu to wystarczy …

  • Dziękuję Ci Ojcze za taki organizm. Pięć minut snu i jestem jak nowy !
  • Masz taki organizm, żeby dłużej bolało.
  • Woooow …. ! – wyrwało mi się.

Mocne i surowe słowa ? … Niekoniecznie. Jego organizm faktycznie trzyma przy życiu, ale to życie po prostu go boli. Im większa świadomość obecności Boga, tym większa tęsknota. Chciałby wrócić już do Domu.

Słowa wydały mi się bardzo intymne, osobiste, nawet nie sięgnęłam za długopis.

  • Ten covid zabił jej wiarę, zniweczył jej długoletnią pracę.
  • ……. – samo sedno, tak się czuję i dlatego Ojciec przypomina …
  • „Non possum” …

Zapisałam więc.

27. 03. 21 r. Warszawa.

Kiedy nadchodzi sobota, niedziela, zawsze liczę na długie rozmowy. Niestety od dłuższego czasu weekendowe rozmowy są coraz rzadsze. Po pierwsze Piotr jest zmęczony niemiłosiernie i potrafi przespać pół dnia, a po drugie Ojciec po prostu milczy.

  • Wczoraj nie miałem siły się modlić.
  • Ale dzisiaj miałeś.
  • Tylko dzisiaj.
  • Staraj się mieć – … zawsze.
  • Ojcze, jedziemy na święta ?
  • Jedziemy.
  • Pojedziesz z nami Ojcze ?
  • Pojadę, nie jedź za szybko, bo rzuca z tyłu.
  • ……… – roześmiałam się, ale moja głowa zaczyna już pracować. Muszę to wykorzystać.
  • Spytaj się Ojca od jakiego momentu powinnam liczyć 3,5 roku … – … bo mam z tym problem.
  • Nie od jakiego, tylko do kiedy.
  • To do kiedy ?
  • Właśnie teraz.

Czuję się kompletnie bezradna, nie nadążam za myśleniem Ojca. Kiedyś powiedział, że wszystko będzie, ale nie tak jak sobie wyobrażam. Muszę to sobie chyba wydziergać na ręku i mieć ciągle przed oczami. 

- Przygotowuję ciebie do tego od 5 lat drobnymi kroczkami - do Piotra. 
- ........ - słabo mi się zrobiło. 
- Przygotowuję, ale to nie będzie tak jak sobie to wyobrażacie. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2020/01/25/co-zapisane-ma-sie-wypelnic/
  • Ojciec mówi, że święta powinny być sympatyczne i wesołe.

Pracowałam nad blogiem i zauważyłam słowa, które dzisiaj brzmią zupełnie inaczej, bardziej prawdziwie. Zgadzają się też z innymi proroctwami. 

- Natura wszystkich przywoła do porządku.
-  Kataklizm jakiś ? 
- Rzucą karabiny, zamienią na motyki, żeby kopać i rośliny uprawiać, bo z głodu będą umierać. 
- Chyba zmiana klimatu idzie – nadeszła mnie odkrywcza myśl. 
- Ale nim zajmą się motyką to minie mnóstwo czasu – powiedziałam przytomnie. 
- To się mylisz, zmiany będą raptowne.  
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/12/16/ostatni-beda-pierwszymi/
- Niedługo wszystkie siły w Polsce się zjednoczą. 
- Ktoś nas zaatakuje ? - spytaliśmy przestraszeni. 
- To nie ludzie, a natura zaatakuje. 
- Wyjdzie z nich dobro i zło, oddzieli się jedno od drugiego. 
- Wszystkie kolorowe flagi upadną, przestaną się liczyć . http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/03/20/ilu-pamieta-o-mnie/

Czytam Piotrowi na głos …

  • Coś się na pewno stanie, zobacz na te wulkany ostatnio … – wybuchają jeden po drugim, el calderon ?
  • Ludzie będą walczyć o przetrwanie, ciekawe co może to spowodować – dumam głośno.
  • Może UFO … – Piotr wystrzelił.
  • Nieeee … – Ojciec kiwa głową przecząco.
  • Kataklizmy zostaną czymś wywołane.
  • (Ludzie) zostaną pozbawieni złudzeń, że są panami siebie.
  • Oddadzą Ojcu to co jest Mu należne.
  • … Czy te kwiaty nie są piękne ?

  • Ja je stworzyłem.
  • A nawet jeśli któryś genetycznie to zmieni to i tak Ja ich stworzyłem, który to zmienia.
  • Co do LBGT … Ta rasa zaniknie.
  • Rasa, ale słowa … – Piotr zwrócił uwagę.
  • A w klasztorach jest wielu obłudników, w habicie …
  • Wow … – przypominam sobie wypowiedź Glasa na ten temat.
  • Ten, co spowiada musi być najczystszy z czystych.
  • Dlaczego ?
  • Żeby grzech nie obciążał bardziej, musi być czysty.
  • Oni udzielają rozgrzeszenia, nie może „brudas” tego robić – Piotr dodaje swoje.
  • Módlcie się za dusze tych, których to dotknie – kataklizm.
  • … To może zrobić jednak zapasy – zaczynam się martwić.
  • Czy w tym pokoju było bezpiecznie ?
  • ………. – zastygłam. Nie wiedziałam o co chodzi.
  • Widzę burzę … – Piotr pomaga.
  • Aaaaa…. Tak ! – wizja z burzą !
  • Byłaś widzem.
  • Taaak …
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2021/06/26/trzy-dni-ciemnosci/

Jestem naprawdę zdumiona, bo rzeczywiście tak było. My obserwowaliśmy burzę przez okna będąc w pokoju. Czuliśmy się faktycznie bezpiecznie. Nie sądziłam, że ten szczegół jest w tej wizji tak ważny. Jeśli Ojciec mówi, że byłam tylko widzem, to znaczy, że kataklizm nas osobiście nie dotknie.  

  • Pamiętasz tą wizję co siedziałaś z koleżanką skulona ? – Piotr przypomina.
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2021/04/21/nadchodzi-eliasz/
  • Bała się go … Czy Metatron jest dobry ? – przychodzi do mnie myśl.
  • Jestem w nim, czy jestem dobry ?
  • Jestem sprawiedliwy.
  • Pamiętasz co robili z Moim Synem i Maryją ?
  • Pamiętasz jak obrażali Mnie w Nim ?
  • A w twoim rodzinnym mieście chcieli pomnik szatanowi postawić … – https://wszczecinie.pl/aktualnosci,pomnik_szatana_powstanie_w_szczecinie_pomyslodawcy_przygotowuja_odwolanie_od_decyzji_zespolu_sbo,id-35458.html
  • Mam się temu tak spokojnie przyglądać ?
  • …….. – kiwam głową, że rozumiem.
  • Jak myślisz Mały …
  • W jakiej chwili jest teraz świat ?
  • …. Zobaczyłem zegar … Za pięć minut dwunasta ?
  • Nie, patrz na sekundy. Dwa uderzenia i jest dwunasta.
  • Pandemia to przygrywka przed tym co się stanie i nie żałuj tych …. – … LGBT i innych.
  • … Ojciec pokazał łona kobiet …. – …. aborcja.
  • Przecież Ja tam jestem.

 

Uwaga, ponieważ wpisy edytują się w kolejności od najnowszych do najstarszych i będą coraz trudniejsze, by w pełni zrozumieć pisany tekst, proszę cofnąć się do samego początku. http://osaczenie.pl/wp/2016/03/03/

Nieuchronnie zbliżamy się do ostatecznej prawdy.

21. 03. 21 r. Warszawa.

Wracamy do Warszawy. Niemiłosiernie pada i wiem, że choćby z tego względu rozmowy raczej nie będzie. Prowadząc w takich warunkach Piotr musi być w pełni przytomny.

  • Ale ten czas leci … Znowu jedziemy – wzdycham.  
  • Nie martw się, jesteś coraz bliżej Ojca, masz taką wiedzę …
  • … I niewiedzę.
  • Przebudzenie to dopiero będzie.
  • Pamiętasz beczkę śmiechu ?
- Zmiany nadchodzą – Homiel na to. 
- …. Pokazał mi teraz.... Zobaczyłem wielką beczkę jak w parku rozrywki, idzie się w środku, a beczka się okręca i żeby się nie przewrócić trzeba trzymać się ścian. O co Mu chodzi ? 
- Będzie działo się tak, że trzeba będzie się trzymać, by nie upaść. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/02/19/nic-co-twoje-nie-jest-mi-obce/
  • Słyszę tą piosenkę … „Wymienię cię na młodszy model„ …

Piotr marszczy czoło zastanawiając się co ma to znaczyć … Nie powiem, że Jezusa, aby mu przykro nie było … Szybko chcę temat zmienić ..

  • Ojcze, jeśli już rozmawiamy …
  • Nie rozmawiamy, słuchamy co mówię.
  • Ale powiedz co masz w głowie, choć myśli twoje wydrukowane – … czyli tak czytelne.

W głowię mam istną burzę mózgu. Od Matuzalema, którego nie mogę do końca rozgryźć, do Covida …

Wieczorem.

„Grupa księży postanowiła sprzeciwić się Watykanowi i zapowiedziała, że nie będzie przestrzegać dekretu zabraniającego błogosławienia par jednopłciowych. Duchowni wyrazili oburzenie stanowiskiem Kościoła. „Jest to nawrót do czasów, które mieliśmy nadzieję przezwyciężyć wraz z papieżem Franciszkiem” – napisali.” 

Przypominają mi się słowa … 

- Mówisz o lobby służący gackom ? 
- Franciszek jest osamotnionym, niewielu jest Franciszków. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/12/06/ten-cykl-niedlugo-sie-skonczy-nie-zdajecie-sobie-sprawy-z-wiedzy-jaka-macie-z-powagi-sytuacji/

22. 03. 21 r. Warszawa.

Wieczorem.

Muszę przyznać, że jestem rozbita. Covid podciął skrzydła mojej pewności, tak to mogę ująć najcelniej. Przez to stałam się bardzo milcząca. Przeczytałam dzisiaj pewną informację;

Jak widać, nie można czuć się bezpiecznie po przejściu zakażenia. Byłam zbyt pewna, że już nie zachoruję, jeśli jestem ozdrowieńcem – powiedziała Elżbieta Jankowska, pediatra z Kraśnika, która dwa razy przeszła COVID-19. Lekarka zaraziła się koronawirusem drugi raz zaledwie pięć tygodni po pierwszym zachorowaniu. 

  • Ciekawe na jak długo mamy te przeciwciała.
  • Zęby są bardzo duże.

  • Piotr ci dobrze powiedział.

A mówił, że gdy je wkładał z powrotem, były znacznie już większe i mimo to wpasowały się idealnie. I znowu to samo … Precyzyjność wizji jest kluczem do zrozumienia Ojca. Nieprawdopodobne jak Oni to robią …

  • Ale niech cię to nie zwalnia z noszenia podwójnej maseczki u fryzjera.
  • …….. – uśmiecham się.

Dzisiaj byłam u fryzjera z podwójną maseczką. To już jakaś fobia moja, tak bardzo boję się tych strasznych bóli głowy. 

  • Wirus ciągłe myśli, przemieszcza się, rozwija.
  • Człowiek jest dla niego idealnym materiałem.

Ciągle kaszlę, Piotr mnie sprawdza po swojemu i stwierdził, że mam jeszcze trochę „kaktusa”, który mnie w gardło drapie.

  • Jak ty to widzisz !? Też bym tak chciała …
  • Dajesz sobie radę z darem jakim masz ?
  • Hmm … A jaki mam ? – pytam, bo jakoś nie kojarzę. Może przez tego wirusa jednak !
  • Intuicja !
  • Jakbyś przeżyła swoje migreny z nieprzespanymi nocami ?
  • Ciągłą walką z gackami ?
  • Ty nie wiesz co on miał, a o czym ci nie mówił.
  • Czyli chcesz widzieć gardło u osoby chorej, a udźwigniesz ten ciężar ?

Spojrzałam na Piotra innymi oczami i już mu nie zazdroszczę. Inni na jego miejscu dawno by padli trupem. Taka jest prawda. Musi mieć niesamowity organizm i siłę od Ojca, aby wszystko to przejść.

  • W jakim momencie to zrozumiesz, że to co masz jest już ciężkie ?
  • ……….
  • Ojcze, szczepić się?
  • Z kim ? – … zszczepić.
  • Z Astra Zeneką na przykład – roześmiałam się. Ta gra słów mnie rozbawiła. 
  • Te zęby są naprawdę duże.
  • Oooook. A ja miałam się nie zarazić – nie wytrzymałam.
  • Szkoda, że nie widzisz swojej przyszłości.
  • Ja też żałuję ….
  • Pamiętaj, że te zęby były duże.
  • Ale na jak długo ?
  • Będę awizował jak coś ma się stać.
  • …….. – Piotr się roześmiał, ja nie. 
  • Ktoś do ciebie mówi …
  • Nieuchronnie zbliżamy się do ostatecznej prawdy.
  • Zszokuje wszystkich.
  • ……… – nie odzywam się. 
  • Pozdrów Olę, niech przestanie być smutna i zamyślona.
  • Wiesz od kogo masz pozdrowienia ?
  • Noooo ?
  • Od kogoś kogo znasz stamtąd.
  • … Ojcze, Ola nie wierzy, że Jezus przyjdzie do niej …
  • Tym bardziej będzie zaskoczona.
  • Zapamiętaj Moje słowa …
  • To co idzie jest potrzebne po to, aby uchylone drzwi miało to uchylenie.
  • Słyszałaś tą niewiastę ? 

Żukowska: „Zdarzają się sytuacje, że biologiczny mężczyzna rodzi dziecko”. Prowadzący oniemiał. https://www.tysol.pl/a62974-WIDEO-Zukowska-Zdarzaja-sie-sytuacje-ze-biologiczny-mezczyzna-rodzi-dziecko-Prowadzacy-oniemial

  • Czy ona jest jeszcze niewiastą, czy nie wie kim ?
  • …….. – kiwam głową ze zrozumieniem. Debilizm postępuje wśród ludzi w zastraszającym tempie.
  • Na tą chwilę przekaz jest następujący …
  • Siedzicie i czekacie na zdarzenie.
  • Nieubłagalnie do tego się zbliża.

 

Wszystko jest ulotne.

14. 03. 21 r. Warszawa.

Ciągle potrzebuję dużo snu i gdyby nie Piotr, spałabym dzisiaj zapewne z 12 godzin. Obudził mnie słowami …

  • Wczoraj Ojciec przywołał mnie, abym zrobił egzorcyzmy, a była już 23.00, więc zrobiłem. Powiedział na koniec …
  • Tam gdzie ty pójdziesz, one iść nie mogą.
  • ………. – oczy otwieram szeroko, bo przecież gdzieś już to słyszałam.
  • A potem wrócę, ale będę kimś innym.

EWANGELIA J 8, 21-30 „Ja odchodzę, a wy będziecie Mnie szukać i w grzechu swoim pomrzecie. Tam gdzie Ja idę, wy pójść nie możecie.

  • A kiedy ? – pytam całkiem przytomnie.
  • Zanim to się stanie, puch cię otoczy dziecko.
  • Ciebie i twoją córkę szlachetną.
  • Hmm …
  • Myślisz, że ze mną naprawdę coś się stanie ? Zęba mam w czerwcu.
  • Dopiero ?! 
  • Zamiast być zdziwiona, ciesz się.

Z implantem dla Piotra to jakaś dziwna sprawa. Ciągle przesuwają termin spotkania. Albo dzwonią, że niegotowy, albo sprawy covidowe. Zaczynam wierzyć, że faktycznie ten ząb stał się  wyznacznikiem daty. Dopóki go nie ma, dopóty możemy spać spokojnie.

  • … Kazali mi spojrzeć na zdjęcie Jezusa, które masz na ścianie …
  • Powiedz Oli …
  • Będziesz widziała Mego Syna.

  • Hmm… To w tym roku chyba jeszcze … – mówię i w tym momencie rozbrzmiało delikatne puknięcie w stół, na potwierdzenie.
  • Czyli dobrze poczułam.
  • Zawsze dobrze czujesz. Ufaj sobie dziecko.
  • …. Ojciec mówi, że w środku jesteś ciągle potargana chorobą …

Zadziwiająco trafne słowo, tak się właśnie czuję …

Oglądamy „Gwiazdy lombardu”.

  • Po mnie nic cennego nie pozostanie – Piotr.
  • Wszystko jest ulotne.
  • Więcej warte są tulipany twojej żony, to jest żywa nadzieja.

16. 03. 21 r. Warszawa.

Jestem tak słaba, że siedzę ciągle w domu. Są chwile, kiedy nie mogę uwierzyć, że jestem po Covidzie.

  • Oni „oszukują” dla dobra wyższego – śmieję się szczęśliwa.
  • Nie oszukują, ale są kreatywni in plus – Ojciec się uśmiechnął.
  • Muszę to zapamiętać ! – zażartowałam.
  • ………..
  • A daleko jest Chrystus na tej łodzi ?
  • Oj, niedaleko, niedaleko …

18. 03. 21 r. Szczecin.

Wyjeżdżamy o 4 rano.

  • Homiel mnie obudził w nocy, żebym koniecznie spłacił kredyt. I tak zrobiłem. Druga w nocy i wszystko przesłałem i jestem wolny. … Ale w razie czego to pomożesz Homiel, co ? – Piotr zażartował.
  • To się wie – też zażartował.
  • Ty i Ja to jedno.
  • ………. Twój Grubas się cieszy.
  • Dlaczego ?
  • Bo jedziemy znowu.
  • Po głowie cię głaszcze.
  • Byłem z tobą w chorobie, ale wyszliśmy wzmocnieni.
  • ……… – wzruszyłam się.

W radio słuchamy wywiadu z wirusologiem, który mówi o szczepionkach. Powiedział rzecz, która mnie zelektryzowała. Szczepionka daje to, że organizm może zlokalizować i rozpoznać wirusa.

  • Ojciec mi przypomniał wybuch LGBT latem, gdy epidemia opadła.
  • Ja już tego nie chcę.
  • Ja już na to nie pozwolę.
  • Przypominam ci marsze pod Częstochową.
  • Wirus będzie zakamuflowany.

Zaczęliśmy wspominać nasz pobyt w Ustroniu. To był absolutnie cudowny czas. Pozawałowy, ale cudowny. Jakby się tak zastanowić, to nasz jedyny porządny urlop w życiu.

  • „To se nie wrati” – zacytował po czesku Ojciec. Często tak rozmawiamy między sobą.
  • Powiedz jej, że będą inne piękniejsze chwile, jeszcze w tym świecie.
  • To mogę ci obiecać.
  • Bardzo lubię Grechutę …
  • Aaa… „Najpiękniejsze te dni, których nie znamy” …
  • Maryja powiedziała jeszcze troszeczkę … Ciekawe ile to … Tydzień, miesiąc …
  • Zapewne ze 100 lat ! – nie mogę pozbyć się sarkazmu.
  • Masz używanie, co ?
  • A mogę sobie ulżyć ? – … za covid.
  • Naprawdę daje ci to ulgę ?
  • Nieee …
  • I Ja też tak myślę.

Ciekawa rzecz się wczoraj zdarzyła w ciągu dnia, nad czym się cały czas zastanawiam. Byłam bardzo słaba i coś „ścięło” mnie nagle na 15 minut. I jak nagle zasnęłam, tak nagle się obudziłam. Wszelka słabość, niedomaganie, które jeszcze we mnie tkwiło … po prostu odeszło. Poczułam się jakbym była nowa. Ale podczas tych kilkunastu minut „nie bycia” coś usłyszałam …

  • Czy jesteś gotowa ?
  • Jestem – odparłam.

Opowiadam o tym Piotrowi …

  • Kurcze, może mi się przewidziało ?
  • Nie przesłyszało.
  • Z czym ci się to kojarzy ? – Piotr zaciekawiony.
  • Nooo, że gotowa na nowe wydarzenia.
  • …….. – zamyślił się.
  • Nieeee, gotowa na bycie beze mnie.
  • ……… – nie zaprzeczyłam, nie potwierdziłam, ale miał rację. Po prostu nie chciałam tego powiedzieć głośno.
  • To był okres słodko – kwaśny – … nasze dotychczasowe życie.
  • Dostałaś do testowania różne napoje, słodkie, ale i trochę piołunu … 
  • Czy wyobrażasz sobie tylko smak słodki ?
  • Nie smakowałby tak dobrze po jakimś czasie.
  • ………. – czysta prawda. 

 

Uwaga, ponieważ wpisy edytują się w kolejności od najnowszych do najstarszych i będą coraz trudniejsze, by w pełni zrozumieć pisany tekst, proszę cofnąć się do samego początku. http://osaczenie.pl/wp/2016/03/03/

Niefrasobliwość ludzi będzie na każdym kroku karana.

13. 03. 21 r. Warszawa.

Nogi ledwo stawiam, tak bardzo jestem osłabiona. Dzisiaj musimy pojechać na większe zakupy, bo w poniedziałek zaczyna się znowu lockdawn. Zaciskam więc zęby. Jedziemy autem, zaczynam ręką pocierać skronie …

  • Co ! Znowu migrena ? – Piotr przestraszony.
  • To od jazdy.
  • ……. – uśmiecham się. Ojciec powiedział szybciej, niż ja pomyślałam.
  • Coś tam wiem jednak …
  • O Covidzie też wiedziałem.
  • To dlaczego mówiliście, że jestem bezpieczna ?! – wracają do mnie żale.
  • Wszystko jest zmienne, tak miało być.
  • Rezystencja jest trwała.
  • Trwała ? Już w to nie uwierzę – odważyłam się na szczerość. 
  • I dzięki Bogu ! Będziesz się pilnować – Ojciec się roześmiał.
  • ……. – też się roześmiałam. Nie wiem czemu, ale przez Coivda nabrałam większej w rozmowie śmiałości.
  • A kto cię obudził dzisiaj rano ?
  • Że tak zmienię temat ?

A to było prawdziwe coś ! Leżąc w łóżku pościel zakrywała mnie po czubek nosa. Jedynie moja lewa ręka wystawała spod pościeli i leżała swobodnie wzdłuż ciała. Spałam bardzo głęboko, dopóki nie poczułam silnego, zimnego wiatru lub powiewu, który przesunął się powoli wzdłuż ręki. Jakby ktoś powiał dmuchawą. Fajne to było … I nie zdarzyło się bez powodu. Spojrzałam na zegar, dochodziła 7 rano, a więc czas na poranną mszę.

  • A mogę o coś spytać ?
  • Wszystko chcesz wiedzieć ?
  • Tak ! – nie wahałam się z odpowiedzią, bo ciągle miałam w sobie Covidowy żal.
  • Cieszysz się, że jesteś już po ?
  • No pewnie ! 
  • Czyli, że z złego wyszło dobro ?
  • To się okaże …
  • Czyli już się nie gniewasz ?
  • Ech … Kocham Cię Ojcze … Jak cholera ! – nie wytrzymałam emocji.
  • Noooo, Ja myślę ! Jesteś ze Mnie.
  • Mówmy co jest dobre …
  • Czyli masz przeciwciała, czyli masz kogoś w sobie.
  • A co do tego, że nie zachorujesz…
  • Czasy złe idą, niefrasobliwość ludzi będzie na każdym kroku karana.
  • Przeciwciała będą na wagę złota.
  • A co będzie, jeżeli organizm nie będzie widział …  ? – … wirusa, a on będzie ?

Organizm nie będzie widział i tym samym nie będzie wytwarzał przeciwciał ?

  • Boję się o nasze dzieciaki w takim razie.
  • Przewidziałem to.
  • Co ty na to, kiedy nie będzie wytwarzał przeciwciał i będzie rosła umieralność ?
  • Wow … Ale te nasze nabyte teraz to na pół roku raptem, a co potem ?
  • Może na pół roku, może na rok, a może na całe życie.
  • …….. – zwracam uwagę na „może”. Nadal nie mogę być niczego pewna.
  • Zobacz, zawał też trzeba było leczyć.
  • … Czym było to muśnięcie zimnego powietrza ?
  • Pobudka.
  • ……. – zamyśliłam się. To było bardzo mocne, namacalne odczucie.
  • Nie stanęłaś za mężusiem.

Ajajaj … Głupio mi się zrobiło. Rano pojechaliśmy do ”naszego” kościoła i wzięliśmy udział we mszy. Ksiądz powiedział, że najpierw udziela komunii tym co chcą na rękę, potem tym „normalnym”. Stanęłam w pierwszej kolejce, Piotr w drugiej. W sumie nie wiem dlaczego, może po prostu było tam dużo mniej ludzi, a czułam się słaba.

  • To źle zrobiłam ? – poczułam się winna, że stanęłam jednak tam, gdzie na rękę.
  • Ważne, że przyjęłaś i ważne, że uczestniczyłaś we mszy, dlatego cię obudzono.

Wieczorem.

Słowa Ojca o wirusie są niepokojące. Nasz niepokój narasta, gdy oglądamy w TV wiadomości.

  • Jakie to szczęście, że my jesteśmy już po – Piotr wzdycha.
  • Jakbyś go nie miał – zauważam. „Zwykłe przeziębienie”.
  • Widać Ojciec kocha cię bardziej – lekko żartuję.
  • To w takim razie Mego Syna nie kocham ? — … ponieważ tak bardzo cierpiał.

Słabo mi się zrobiło, łzy napłynęły do oczu. Nie spodziewałam się.

  • Ale bzdury gadasz – Piotr się żachnął.
  • Kocha cię bardzo, wiem o tym.
  • Jeżeli ty jesteś strzelcem, to Piotr jest karabinem.
  • Widzisz ? Tyle znaczysz dla Ojca.