Pojechaliśmy do Ikei, było wyjątkowo sporo ludzi. Piotr zaczął na kogoś narzekać, że gramolił się w kolejce…
Nie możesz widzieć u kogoś drzazgę, kiedy sam masz belkę.
Nie jesteś doskonały.
No dobra… – przyznał rację i się zawstydził.
(42) Jak możesz mówić swemu bratu: Bracie, pozwól, że usunę drzazgę, która jest w twoim oku, gdy sam belki w swoim oku nie widzisz? Obłudniku, wyrzuć najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka swego brata. (Ew. Łukasza 6:42, Biblia Tysiąclecia)
Dzisiaj nad ranem zastanawiałam się, czy Niebo w tym roku zdąży z NIP. Nie przyznałam się Piotrowi, by nie dać mu satysfakcji, że zaczęłam podzielać jego wahania.
Antrakt dobiega końca.
Masz zaufanie do Nas, nie troskaj się – odpowiada raptem Piotr jakby na moje poranne rozmyślania.
?! Z Ojcem rozmawiasz?
Chorągwie wzniosą do góry, czas rozpocząć fanfary i heroldowie są gotowi.
Skuliłam się niemal w sobie, bo wczoraj czytałam Piotrowi rozmowę o heroldach;
Po południu poszliśmy ostatni raz do kościoła. http://www.chkw.home.pl/index2.html Byliśmy wyłącznie my... no i całe Niebo. Siedliśmy w ławce, ja oglądałam malowidła na ścianach, a Piotr siedział bardziej skupiony niż zwykle. Nie spodziewałam się niczego nadzwyczajnego, ale nagle Piotr zaczął mówić.
-Czekają cię wielkie zmiany. -Zrobisz to, co nikt nie zrobił. -Oświecisz ziemię i wrócisz. -Zobaczysz znaki. -Kiedy słońce będzie w największym punkcie masz je wszystkie przyjąć.-A dam radę?
-Za tobą będzie stał Ojciec. Spójrz na tych heroldów... Właśnie to ogłaszają. -To wkrótce się stanie.http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/11/14/kiedy-jest-wam-dobrze-kiedy-jest-wam-zle-zawsze-jestem/
To, co miało nadejść, nadchodzi.
To, co miało się stać, stanie się.
Twoja gwiazda rozbłyśnie.
Pan Bóg na to czeka.
Cykl zostanie zamknięty.
…….. ?! – to było niesamowite i mocne.
Masz fory u Ojca… Tak mówi. Co znaczy dokładnie fory ? – pyta mnie Piotr.
No…. – czułam to już dawniej, ale zabrakło mi słów.
Ojcze, a sędzina? Po czyjej jest stronie ? – Piotr.
Wierz Mi, ma zakryte oczy.
Aż podskoczyłam, rysunek temidy przedstawia kobietę z mieczem, wagą i zasłoniętymi oczami, a co to wszystko razem znaczy?
Symbolika; zasłonięte oczy – bezstronna sprawiedliwość, obiektywizm. Waga – ważenie argumentów obu stron przechylając się na korzyść jednej z nich. Miecz – ostateczne wymierzenie sprawiedliwości.
Ma zakryte oczy, a to znaczy, że będzie bezstronna w ocenie.
Kiedy to zważy w takim razie ? – Piotr dociekliwy jak zawsze.
Już zważyła.
To dlaczego to tak długo trwa ?
Bo tak Ojciec chce ! – walnęłam już zniecierpliwiona.
W Ikei mieliśmy ten sam co ostatnio dylemat, czy kupić kolejny kwiatek, czy też nie. Oczywiście kupiliśmy. Gdy postawiliśmy go pod „naszym krzyżem” …
Chrystus nie chce już kwiatów od nas, chce byśmy dali miejsce też innym.
Skąd wiesz ?
Powiedział teraz. Chce, byśmy…
… Pozwolili innym być dobrym.
Hmm…rozumiem… Daliśmy tyle kwiatów, że nie ma już wolnego miejsca. To tak jakbyśmy Go sobie zawłaszczyli.
No właśnie…
Jadąc autem rozmawialiśmy o fali, sądzie i życiu.
Homiel mówi, że podczas rozprawy sądowej mam być…
… zimny i obojętny.
Pamiętaj, że twoje serce jest na 70%.
Nastał czas wyroku ?
Nie, nastał czas sądu.
Niech oni będą dla ciebie przezroczyści.
Dlaczego NIP jest takie ważne w naszej historii ? – pytam.
To jest miejsce startowe do nowego etapu, a przy okazji zrobisz porządek.
Dlaczego sąd? Można było przecież co innego wymyślić – palnęłam głupio …
Pytanie bez odpowiedzi …
… A potem spytasz, że mogłem co innego wymyślić i tak za każdym razem.
Przepraszam…. – szepnęłam.
Okropnie się poczułam, bo Ojciec ma rację. Cokolwiek by zaplanował i zrealizował zawsze pojawiłby się ktoś, kto mógłby powiedzieć, a nie można byłoby inaczej? Złapałam się też na tym, że za dużo sobie chyba pozwalam…
Siedzimy na kawie w ciszy, jesteśmy obydwoje zamyśleni i jakoś nam się rozmowa nie klei. Widząc w którymś momencie lekko zaszklone oczy Piotra pytam…
O co chodzi?
Eeee… nic.
Jeśli nic, to dlaczego prawie płaczesz?
Edzia widzę…
Aaaa…. – a tego się nie spodziewałam.
Edziu pilnuje mamy… Ciekawe dlaczego został…? – zaczął myśleć głośno.
Bo tak wybrałem, Piotr.
A dlaczego?
Bo jestem jej to winny. Mogłem pójść dalej, ale zostałem, do końca będę z nią.
Pilnuję jej bez przerwy. Piwnice robisz Piotr, bo chcesz.
Zgadza się.
Dobrze, że piec zrobiłeś.
Zrobiłem.
Dobrze, że zrobiłeś – powtórzył.
…….. – a mnie z lekka zamurowało, bo i to widzi?
Jak ci tam Edziu? – pytam z wahaniem.
……… – uśmiecha się.
Można być w życiu bogaczem, można być nędzarzem, ale pamiętaj… Zawsze w życiu trzeba być przyzwoitym.
……..
Rozłączam się, idę tam.
??!!
Rozłącza się? – pytam zdezorientowana.
Bo go przywołałem.
Bo jestem jej to winny – nie musiałam pytać, aby zrozumieć. Mieszkałam z teściami kilkanaście lat. Krysia często mawiała w przypływie goryczy, że jej małżeństwo to samotność we dwoje. Edziu choć dobry człowiek nie rozumiał, że druga jego połówka potrzebowała także i jego uwagi.
Różne są przyczyny, z powodu których dusza człowieka pozostaje nadal wśród żywych. Pragnienie naprawienia swoich błędów niewątpliwie jest jedną z nich.
09. 11. 17 r. Warszawa.
Piotr czekał na mnie pod fryzjerem dwadzieścia minut. Rozmawiał z Homielem, rozmawiał z firmą i tak na przemian, nie mając żadnych problemów z przeskakiwania z jednego do drugiego świata. Jak on to robi?
Miałem ci coś powiedzieć…. – zaczął szukać w myślach.
A! Chodzi o tą kobietę starszą, której dawałaś pieniądze i zakupy. Homiel powiedział…
Ten egzamin zdałaś.
Jakiś czasu temu spotkałam na ulicy starszą kobietę, której potem pomagałam finansowo i w zakupach. Nie trwało to w sumie długo, bo ktoś mnie uprzedził, że ona po prostu naciąga ludzi. Przedstawiała siebie jako osobą samotną i bez grosza, a okazało się, że ma i rodzinę i stałe wsparcie. Nie trafił mnie szlag, ale dopadło rozczarowanie. Teraz mówiąc o egzaminie tak mnie zaskoczył tym stwierdzeniem, całkowicie niespodziewanym, że w pierwszej chwili nie wiedziałam o co chodzi.
Powiedział...
Ta łza cię ucieszy.
Gdy Piotr przekazał, że była to próba i ją zdałam to spociły mi się oczy. Minęło kilka miesięcy, a ja biłam się myślami, czy dobrze zrobiłam tak szybko wierząc administratorce budynku, która powiedziała, że staruszka wykorzystuje ludzi. Tydzień później poszłam jeszcze raz, zapukałam do jej drzwi, ale nikt nie otworzył. Powiesiłam zakupy na klamce i wyszłam. Uznałam, że ta historia się zakończyła. Jednak, no właśnie jednak przechodząc niemal codziennie koło jej domu zastanawiałam się, co się z nią stało. I jestem wdzięczna Homielowi dzisiaj, że dał mi odpowiedź.
Ta kobieta była zwieńczeniem testu.
Rozumiem – i kiwam głową.
Administratorka wyrosła jakby spod ziemi, dosłownie! W ogóle nie słyszałam jej kroków, wyrosła spod ziemi albo raczej spadła z nieba i powiedziała, co powiedziała. Góra uznała, że czas zakończyć ten sprawdzian i podesłali odpowiednią osobę w odpowiedniej chwili. Już wtedy nad tym się zastanawiałam, czy to przypadek.
Ale największy test miałam z datami w październiku, byłam przekonana, że dobrze kombinuję, taka mądra i cwana jestem.
Za mało danych miałaś, żeby to ocenić.
Te dane dane zostały ci celowo, abyś się uczyła.
Rozumiem i dziękuję – … i naprawdę dziękuję.
To mnie nauczyło, aby nie planować, nie czekać, nie mówić, że coś jest na pewno, a zawierzyć wszystko Ojcu. On po prostu wie lepiej. Jezu, Ty się tym zajmij…. ma swój sens.
Piliśmy dalej swoje kawusie i zagłębiliśmy się w swoich myślach.
Co za gacek! Wierzyć się nie chce! – przerywa nagle milczenie.
O kim tym mówisz teraz?
O Underwoodzie! – Piotr przeżywa Francisa Underwooda (film House of Cards), jakby on faktycznie żył.
Hmm… Ciekawe… Dużo jest takich Francisów w rzeczywistości? – pytam.
Bardzo dużo, ale na mniejszą skalę.
W biurach, uczelniach, domu… Robią dzieci, żeby je maltretować…
!!! ??? – właśnie podsumował w kilku słowach ostatnie drastyczne informacje, które pojawiły się w internecie…
Ty to rozumiesz, bo nie jesteś z tego świata.
………
Znowu zobaczyłem scenę, jak Bóg pyta, kto pójdzie do tego świata…
Ale… – zająknęłam się.
Ale w sumie dlaczego akurat to on musiał zejść? Mógł każdy iść tak naprawdę… – pytam Homiela.
Już to odkryłaś.
?!…. – ramiona mi opadły, zaczęłam szukać szybko w myślach co odkryłam.
Ma to zrobić człowiek, natura twojego męża ma być dwoista.
…….. – Piotr przekazał słowa i pyta mnie oczami o co chodzi.
Homiel pokazał mi teraz szklankę wody. Wsadza ją do zamrażarki i jest lodem, wyciąga i jest woda.
Aaaaa rozumiem, materia w dwóch postaciach, woda i lód, człowiek i anioł …. niesamowite… – byłam pod wrażeniem.
Wszystkie anioły są wielkie, ale on jest mały.
Ale czy mały znaczy słaby?
Ponoć jednak tamten anioł jest potężny – mówię ze zdziwieniem.
Ale był człowiekiem.
To jest nasz posłaniec, człowiek do specjalnych poruczeń.
…….. – Piotr zrobił taką minę, jakby nie zrozumiał.
Albo inny film ci przytoczę…. „Na kłopoty Bednarski”.
……. – zaczęliśmy się śmiać, jednak po chwili znowu zapadliśmy w głęboko zadumę. To jest tak wszystko niesamowite….
Wiesz co teraz słyszę?
Obiecałem ci, że pierwszy odejdziesz.
I słowa dotrzymałem.
…….. – zmroziło mnie w sekundę.
Uważaj, z Ojcem teraz rozmawiasz – ale nie to było teraz istotne. Te słowa ???!!!
Tak naprawdę umarłeś, ale wróciłeś.
Słowa dotrzymałem.
Umarłeś tam na stole.
Nie było cię, a na dowód tego zobacz co się stało z twoją rodziną– dwa wypadki o tej samej godzinie.
……. – rozdziawiłam szeroko buzię, bo coś sobie przypomniałam.
-Zanim mnie obudzono po operacji, wcześniej widziałem siebie z góry. Wisiałem pod sufitem i oglądałem siebie będąc lekko z boku. Obserwowałem jak cztery kobiety wzięły mnie pod pachy i pod kolana i przeniosły ze stołu operacyjnego na łóżko, byłem cały umazany na brązowo, jakieś środki dezynfekujące. ….. – zaczęłam patrzeć na Piotra z zaciekawieniem zastanawiając się, czy zdaje sobie sprawę z wagi tego wydarzenia.
-Zacząłem przyglądać się sobie i pytać dlaczego jestem taki brązowy? Ale wiesz co? Patrzyłem na to moje ciało kompletnie bez emocji, jakby to był worek skóry – opowiada Piotr powoli widocznie znowu to przeżywał.
-Po co masz się emocjonować! Ileż tych ciał już było… sir, her…http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/11/26/u-nas-nie-ma-czarow-u-nas-jest-powazna-praca/
Mówiłeś, że widziałeś siebie z góry jak cię nieśli… Twoja dusza uleciała wtedy na chwilę! – właśnie zdałam sobie z tego sprawę.
?! Może faktycznie wtedy umarłem? – Piotr zdziwiony.
Kiedy to się zdarzyło, przed operacją, czy po? – pytam przytomnie, bo dziwne, że lekarze tego nie zauważyli, aparatura powinna to wykazać.
Po, przenosili mnie z łóżka operacyjnego na inne.
… Czyli byłeś już rozłączony.
Umarłeś i wróciłeś.
Dlatego umarłeś pierwszy.
Piotr… z Panem Bogiem nie wygrasz.
I nie chcę.
Ojcze…. naprawdę umarł? – ciągle byłam w szoku.
To jest już nieważne, to już było.
Ważne co teraz. Teraz masz problemy, z którymi sobie poradzisz.
A co po problemach?
Nauczysz się fruwać.
…….
Co się miało stać, to się stało.
Każdy człowiek to Moja świątynia.
Kto chce zniszczyć Moją świątynię, tego Ja zniszczę.
„Czy nie wiecie, że świątynią Bożą jesteście i że Duch Boży mieszka w was? Jeśli ktoś niszczy świątynię Bożą, tego zniszczy Bóg, albowiem świątynia Boża jest święta, a wy nią jesteście” (I Kor. 3, 16-17).
Dopisane 26. 07. 2018 r.
Człowiek do specjalnych poruczeń albo inny film ci przytoczę… – to znaczy, że Ojciec wykorzystał tytuł filmu, którego nie znaliśmy. Oczywiście wiedział, że nie znamy i o to chodziło. Miałam to sprawdzić. https://pl.wikipedia.org/wiki/Człowiek_do_specjalnych_poruczeń
Już to odkryłaś – no niestety, nie na tym blogu odkryję to do końca.
Przyjechaliśmy do Szczecina zmęczeni. Wieczorem rozsiadamy się przed TV mając nadzieję na nic-nie-róbstwo, ale nagle słyszymy nad głowami klap, klap, klap naszej pani prokurator… Patrzymy na siebie lekko przerażeni… My zmęczeni, a szykuje się bezsenna noc.
Jasny gwint! Nie było tego kilka miesięcy!
Siedzimy już nerwowo i tylko czekamy. Po godzinie zaczęła się aria.
Zaraz ich popędzę – Piotr stuka nerwowo palcami po poręczy fotela.
Oni nie są warci ruchu. Upadną.
Żeby się podnieść, muszą upaść.
Nie martw się, to wkrótce będzie historią.
Naprawdę ? – trudno na razie w to uwierzyć, bo aria rozkręca się na dobre.
Naprawdę, niedługo to potrwa. Przed nami piękne dni.
Włóż zatyczki, Pan Bóg się nimi zajmie – doradzam Piotrowi. Zatyczek mam całą szafę na wszelki wypadek.
Bezwstydna baba.
Niczego po niej lepszego się nie spodziewaj, lecz czas zapłaty dla niej nadchodzi.
Ciekawe w jaki sposób… – myślę sobie…
Wyjątkowo dzisiaj czułem Homiela, stał tuż przy mnie, na centymetry…
Zawsze stoję.
……..
Wiesz dlaczego Edziu się nie materializuje Krysi ? Bo chciałaby pójść za nim, a ma tu być.
A skąd wiesz ?
Homiel mi powiedział.
……..
Ale tej babie nie można nic zrobić?
Wytrzymaj to.
Nie przyszedłeś tu, by sądzić i karać.
Ale uczyć, naprawiać, rozwijać, przypomnieć…
A wiesz dlaczego ?
Bo nie wiesz.
Ale dziwna odpowiedź… – pomyślałam w pierwszej chwili, ale w drugiej już zrozumiałam.
Bo nie wiesz jaki jest cel twojego życia tutaj, dlaczego jest tak, a nie inaczej. Jaka jest przyszłość i przeszłość, jakie plany ma Ojciec… nic nie wiesz. Ale jednego jestem pewna… to nie Homiel teraz z nami rozmawia.
Znajoma Piotra cierpi od dłuższego czasu na permanentne zapalenie płynu maziowego kolana. Wczoraj o piątej rano Piotr został zbudzony mając przed oczami jej wizerunek. A dokładnie … pokazano mu jej rozpalone do białości kolano. Piotr mimo zaspania zajął się czyszczeniem tego kolana w ten sam sposób, jak leczy i moje migreny. Czyli wizualizował z nieba białe światło i wpuszczał w jej ciało. Zajęło mu to kilkanaście minut, po czym zmęczony zasnął głęboko jakby przebiegł maraton. Dzisiaj zadzwonił do znajomej i okazało się, że ból minął. Na jak długo? To się okaże.
Dziękuję ci Ojcze.
Nie zrobiłem tego dla niej, ale dla ciebie.
A dlaczego nie miałoby być dla niej ? – pytam od razu.
Jaka by była z tego korzyść ?
Czy uwierzyłaby skąd to jest ?
Czy by się zmieniła ?
Hmm… Nie… – przyznałam w myślach rację, bo ona nigdy by nie uwierzyła, że to od Boga.
Nie wiem, czy uwierzyłaby nawet wtedy, gdyby sam Ojciec stanął przed nią w pełnej okazałości. Pewni ludzie są bardzo przy ziemi, a nie przy Niebie i to się nigdy nie zmieni.
Mały walczy o nią, poprosił i dostał.
A ja prosiłam i co?
Wszystko przed tobą Moja córko.
……. – zawstydziłam się za swoje pytanie i za swoją bezczelność.
Mogę prosić dalej?
Na to czekam. Po cichu wszystko dostajesz.
?!
I przypomniałam pewien moment w moim życiu, w którym po raz pierwszy zwróciłam uwagę na to, że ktoś niewidzialny spełnia moje życzenia. Na długo przed Homielem, z 15 lat temu bardzo chciałam mieć okulary w złotej oprawce, na które nie było mnie stać, a które były wówczas bardzo modne. Któregoś dnia Piotr kupił używany dostawczy samochód. W schowku znalazłam okulary, o których marzyłam od jakiegoś czasu. Wtedy to biorąc je do ręki z niedowierzaniem powiedziałam do Piotra…
Wiesz co? Ktoś chyba wysłuchuje moje myśli… – … pamiętam to do dzisiaj.
Dostałam dzisiaj maila, który jeszcze raz potwierdził, że osoby czytające ten blog, nie czytają go przez przypadek. Kiedyś Ojciec powiedział, że ta pierwsza grupa ludzi czytające Jego słowa jest wybrana przez Niego osobiście. Dlaczego? To już Jego tajemnica. Widocznie ma wobec każdego swoje plany.
Cześć; dziś w nocy obudziło mnie wołanie Anioła o Apokalipsie. Nie pamiętam już dokładnie tych słów, ale to były słowa z Apokalipsy, wiem bo czytałem ją i słuchałem parę razy.
30. 10. 17 r. Szczecin.
Nasze rozmowy w Szczecinie są krótkie i konkretne. Piotrowi nie chce się rozmawiać z natłoku spraw rodzinnych i Homiel doskonale o tym wie. Zapisuję więc wszystko co się da, bo szkoda każdego dnia.
Nad ranem obudził mnie wzrok wlepiony we mnie. Zobaczyłem okno zrobione w przesłonie, ta przesłona miała z 10 m grubości, a na końcu było kwadratowe okno. Stała w nim dziwna istota, cała przezroczysta, ale miała normalne oczy. Patrzyła się na mnie, a kiedy się zorientowała, że ja widzę ręką zamknęła przesłonę.
Ciekawe… Homiel co to ?
Coś. Twój mąż budzi zainteresowanie wielu istot.
?!
Nie macie świadomości, nie zdajesz sobie sprawy.
Operujecie nazwami i nie zdajecie sobie spawy z istoty, która tu mieszka.
Piotruś ?! – nie przesadzasz?… Chciałam powiedzieć, ale się ugryzłam w język.
A Ola ?
Ola to hol. Holuje cię do miejsca, gdzie zostaniesz naprawiony do końca.
W twoim języku będziesz lepszy niż twoje audi A 8.
Bez holownika nie dojedzie? – pytam.
No jak to bez holownika ?
Przecież jesteście Wy…?
……..
Homiel nic nie mówisz.
Miesiąc się kończy, wolę patrzeć, nie mówić.
Został jeden dzień.
Dwa.
No dobra, dzisiaj 30.
Przecież mówiłem, że będzie ciekawie.
Tak tylko gadasz…
Tak gadam.
Mówi się mówisz, a nie gadasz.
Ale erudytą jesteś !
Jeszcze jedna, typowa przyjaciół rozmowa przy kawie.
Umówiliśmy się nieco później niż zwykle, ale oboje byliśmy szczęśliwi, że w ogóle byliśmy razem choć przez chwilę. Te wszystkie rozmowy z Ojcem, nieuchronność zdarzeń, które mają nastąpić uświadomiły nam, że każda chwila tutaj jest cenna.
Zobaczyłem teraz stopy Ojca, który idzie po chmurach. Stąpa po chmurach, idzie sobie… Poszedł chyba na spacer…
Mów dalej… Uwielbiam tego słuchać…
Ojciec nie chce, żebym był płaczkiem i lizusem. On chce, żebym był twardy.
Nie da się – stwierdzam uczciwie. Gdy czuje się Ich energię, łzy same napływają do oczu i trudno je powstrzymać. W całym swoim życiu tyle nie beczałam, jak w ostatnich czterech latach.
Nigdy się nie da………
Dzisiaj już 20 – mówię.
Już 20, a tu nic i nic nie będzie.
Jesteś pewny ?
Na twoim miejscu siedziałbym cicho, a patrząc na ostatnią historię może być w ostatniej minucie, tak jak Edziu był w ostatniej minucie.
Więc pij tę kawę i ciesz się chwilą i nie mów pochopnie, bo nie licuje z tym co wiesz.
Ostatnia minuta może być ważniejsza niż cały miesiąc.
Święta prawda – myślę w duchu. Już zapomniałam, że Edziu odszedł w ostatnich minutach lipca.
Zobaczyłem, że postawiłem pierwsze kroki i czuję, że w pokoju są dwa fotele i dwóch mężczyzn, siedzą. Mam cykora…
Przyjaciół się nie obawiaj, przyjaciół witaj.
…….. – zamyśliłam się nad tymi słowami. Przyjaźń znaczyła zawsze dla mnie więcej niż miłość. Miłość przemija, przyjaźń trwa do końca.
Lubię te chwile z kawą. Ola notuje, Ja notuję.
Gdzie notujesz?
W myślach.
Nie lekceważ cyfr, które ci podał Piotr.
… – robię oczy, bo nie wiem o co chodzi.
112, 113… Ta historia się kończy, papieska.
…….. – zdębiałam mówiąc krótko.
Wczoraj mieliśmy rozmowę;
Homiel mi mówi, że wypełnia się proroctwo Malachiasza.
Co ty gadasz! – żachnęłam się.
Pytałam, czy Franciszek to ostatni papież i powiedział, że to nie ostatni przywódca.
Ale nie powiedział, że papież.
Nie po to się chodziło na nauki, żeby odpowiedzieć tak banalnie.
Piotr w tym momencie przypomniał sobie wizję sprzed kilku tygodni, którą szczerze mówiąc zignorowałam. Widział gacki wychodzące z podziemi galerii handlowej „Arkadia”. Wychodzili na powierzchnię jak żołnierze, jeden za drugim. W pewnym momencie dowódca się zatrzymał i wstrzymał ręką pozostałych. Powiedział coś dziwnego;
- Dopóki on jest, nie przejdziemy.http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/02/15/nie-tylko-modlitwa-jest-wazna-ale-przyjmowanie-chrystusa-jest-wazne/
Nasz skrzydlaty przyjaciel ich blokuje, wiesz dlaczego ?
Walczy o odkupienie.
… ?!
Homiel mi teraz pokazał kręcące się wokół siebie słońce i liczbę 365… To rok… Co to znaczy?
Rok? – zaczęłam gorączkowo myśleć, że rok będziesz żył tylko? To niemożliwe.
Ile razy widziałeś kręcące się wokół siebie słońce?
Nie wiem, nie liczyłem.
Twoja maniana przemieni się w sielankę.
Rok będzie jeszcze? To niemożliwe.
Edziu też było niemożliwe.
Nie bój się, nie stracisz go.
Wyobraź sobie człowieka, który zobaczył wszystko.
Jak ktoś taki będzie tu był ?
……. – westchnęłam, bo chyba zrozumiałam, co miał Homiel na myśli. Będzie się tu czuł obco.
Zobaczyłem teraz w twojej głowie niebo pełne gwiazd… Co to znaczy? Może teraz ty będziesz miała wizje?
Kiedy odejdzie Benedykt? – pytam myśląc naiwnie, że się dowiem.
Szybko. Nie bez kozery mewa gołębia przepędziła.
To Franciszek szybko odejdzie?
Nie pytaj o daty. Malachiasz nie mylił się.
……. – Piotr zapatrzył się w górę.
Nie patrz w Niebo, Ojciec jest obok.
Chciałbyś Go zobaczyć ?
Boję się.
A ja chcę! – prawie krzyknęłam.
Ty Mnie już znasz.
… ??? A niby skąd? – pomyślałam i przypomniałam sobie sen z chłopcem, który zgubił buty. A kiedy sobie to przypomniałam, zdałam sobie także sprawę, że cały czas z Ojcem rozmawiamy.
Klęcząc przed nim zauważyłam, że nie ma na sobie butów, a zaczął padać śnieg. Zdenerwowało mnie to, że zgubił buty i zaczęłam potrząsać jego ramionami. Dlaczego jesteś na bosaka! Miałam do niego pretensje, a on cały czas milczał. Tak klęcząc miałam jego twarz tuż przed sobą. Zauważyłam, że chłopiec patrzy na mnie uważnie, ale radosnymi oczami, był cały uśmiechnięty i szczęśliwy, jakby go to w ogóle nie obchodziło, że zgubił buty. Nie musiał mówić, ale wiedziałam, że był przyzwyczajony chodzić na bosaka, nawet zimą. Jego wzrok był tak głęboki, tak mądry, tak przenikliwy, że zamilkłam. Patrząc w jego oczy doszło do mnie, że bardzo go kocham, poczułam głęboką miłość… i to mnie obudziło.http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/04/21/dasz-swiadectwo-mojej-wielkiej-chwaly/
W trudnych chwilach trzymałem twoje serce w dłoni, że by nie krwawiło.
Wyobraź sobie, że wszystko co razem przeszliście od dawna, znajdzie koniec tu teraz.
Choć tego nie wiesz twoja dusza się raduje tu i teraz.
Pokazał mi Ojciec małą chmurę samotną, która płynie po niebie i wpływa w wielką chmurę.
Wszystko musi być zrobione z głową, bo wielu ludzi jest koło was.
Nie chciałabym tu już wracać – przyznałam otwarcie i szczerze i prawie szeptem.
I nie wrócisz.
A ja? – Piotr.
Ty opuścisz w ogóle te światy.
Nie myśl, że będziesz się do Oli dokopywać i przekraczać granice.
…….. – naprędce przeanalizowałam te słowa i wygląda to tak, jakby świat Ojca był zbudowany z wielu światów.
Wiesz, że ten świat jest na zewnętrznych rubieżach? Prawie na końcu wymiarów wszystkich…?
Skąd wiesz?
No… Teraz przeleciałem przez to wszystko…
Dopisane 04. 07. 2018 r.
Ten świat trzymany jest sztucznie – nie ulega wątpliwości, że spokój tego świata był wielokrotnie zagrożony. Nie tylko w odpowiednim czasie zażegnano widmo wojen, ale także dziwnym trafem omijają naszą planetę w swojej drodze przeróżne asteroidy. Ostatnia 14/15 kwietnia 2018 r. http://www.eska.pl/news/asteroida_2018_przeleciala_bardzo_blisko_ziemi_bylo_niebezpiecznie_video/152154
Wyobraź sobie, że wszystko co razem przeszliście od dawna, znajdzie koniec tu teraz – wędrówka dusz skończy się w tym życiu.
Ty opuścisz w ogóle te światy.
Nie od dziś wiadomo, że – zgodnie z teorią Wielkiego Wybuchu – wszechświat stale się rozszerza. Jednocześnie oznacza to, że ma on swoje granice. Dlatego naukowcy są przekonani, że za jego „kulisami” znajduje się o wiele więcej niż możemy sobie wyobrazić. Na przykład inne wszechświaty, które podobnie jak nasz, „rozpychają się łokciami” i napierają na swoich sąsiadów. Najnowsze dane zebrane przez należący do Europejskiej Agencji Kosmicznej teleskop Plancka są tego pierwszym dowodem – donosi prestiżowy brytyjski magazyn „New Scientist”. W obliczu odkrycia stwierdzenie „nie jesteśmy sami we wszechświecie” może nabrać zupełnie nowego znaczenia.Jasne punkty zaobserwowane na mapach promieniowania CMB (mikrofalowe promieniowanie tła będące pozostałością po wczesnych etapach ewolucji naszego uniwersum) przez dr Ranga-Ram Chary’ego z kalifornijskiego ośrodka misji Planck (U.S. Planck Data Center) są, jak sugeruje badacz, śladem materii kosmicznej pochodzącej z sąsiednich wszechświatów. Według Chary’ego materia ta „wdziera się” do naszego wszechświata. Tego rodzaju kolizja wszechświatów jest prawdopodobna, jeśli założymy, że nasz Wszechświat jest tylko jedną z wielu „baniek”. Wieloświat, czyli zbiór wszelkich potencjalnie istniejących wszechświatów, mógł powstać w wyniku tzw. inflacji kosmologicznej – procesu ekspansji materii zapoczątkowanej w momencie Wielkiego Wybuchu. http://www.newsweek.pl/wiedza/nauka/czy-rownolegle-wszechswiaty-istnieja-odkrycie-naukowca,artykuly,373147,1.html
Homiel mi teraz pokazał kręcące się wokół siebie słońce i liczbę 365… To rok… Co to znaczy?
Chociaż o tym, że Słońce nie okrąża Ziemi, ale stoi w miejscu, wiemy dzięki Mikołajowi Kopernikowi już od szesnastego wieku, to jednak wtedy wielki astronom nadal nie wiedział, że nie do końca jest to prawda. Dziś wiemy, że Słońce wcale nie stoi w miejscu, ale podobnie jak Ziemia obraca się wokół własnej osi. Oznacza to, że na Słońcu można mówić o występowaniu doby. Ziemi pełny obrót wokół własnej osi zajmuje tylko 24 godziny, natomiast Słońcu aż 25 dni.
Homielowi nie chodziło o obrót Słońca wokół własnej osi, a obrót Ziemi wokół Słońca. Ruch obiegowy trwa 365 dni.
Nasze pokoje przedziela ściana, nie za gruba, nie za cienka. Dzisiaj obudził mnie głos Piotra, który jakby przeciągając się po głębokim spaniu powiedział do siebie…. głowa. Tyle usłyszałam bardzo wyraźnie na koniec. Nie wiem co mówił w całości, ale wyraźnie usłyszałam głowa. Pomyślałam, że albo mówi do siebie albo rozmawia. Ucieszyłam się, że go słyszę, bo to znaczy, że nigdzie nie „odleciał”. Odwróciłam się na drugi bok i zaczęłam jednak się zastanawiać, dlaczego Piotr narzeka na głowę, kiedy nigdy nie narzeka. Nie chciało mi się do niego iść specjalnie i wypytywać i wtedy usłyszałam głośne uderzenie w stolik. Charakterystyczne. Nauczona doświadczeniem wiedziałam, że to znak lub potwierdzenie, że głowę słyszałam na pewno. Zwlokłam się więc z łóżka i poszłam do Piotra.
Co z tą głową? – pytam.
Jaką głową? – zdziwiony.
No przecież powiedziałeś na głos głowa przed chwilą.
Nic nie mówiłem, przed chwilą się obudziłem – spojrzał na mnie jeszcze bardziej zdziwiony.
Zgłupiałam. Nie tylko wyraźnie usłyszałam jego głos, ale jeszcze potwierdziło to mocne uderzenie, które w żaden sposób nie mogło być przypadkowe.
W trakcie jazdy do kościoła męczyłam Homiela, by szepnął słowo co to było i czy było, bo zaczęłam wątpić w swój rozsądek. Nie odzywał się długo.
Żebyś miał to co idzie, musi ci głowa się lekko zmienić.
Jezu! Wreszcie – ulżyło mi – Nie zgłupiałam jednak.
Zmienić? – pyta.
Podobał ci się film ? – wczoraj oglądaliśmy „Lucy” i śmialiśmy się między sobą, że tak skończy jak ona.
To przecież utopia – Piotr.
Nie o to chodzi. Twoja głowa musi przeskoczyć…– i pokazał nasze 5 procent.
Wtedy będę miał możliwości? Zobaczę numerki w totka? – zażartował.
… Ktoś wybuchł śmiechem, słyszę…
Czyli dobrze słyszałam?
Dobrze. Słuch i głowę masz absolutnie zdrową.
Piotr nie powie ci co się będzie działo, więc My ci mówimy.
Piotr nie powie, bo nie będzie chciał w ogóle rozmawiać.
Stracisz troszkę kontaktu z mężem.
Makabra… – pomyślałam.
Na długo ?
Piotr będzie przebiśniegiem.
Oznaczać to będzie wiosenkę dla świata. Pierwszy przejdzie przez śnieg.
?! Dam radę ?
Ty nie dasz ? Codziennie mieszasz gackami w kotle.
Czyli dobrze słyszałam… – powtarzam naprawdę z ulgą.
Niewątpliwie.
Zima wiecznie trwać nie może. Nawet pani Karolina puściła ci podsumowanie życia.
?!
Piotr wczoraj dostał od Karoliny (kobiety, która wynajmuje nam mieszkanie w Warszawie) prezent. Zgrała płytę z różnymi starymi przebojami, na której jest piosenka Sinatry „My way”. Jedyna, jaką naprawdę lubię Sinatry.
A nie wiedziała co robi. Miała z tobą dobrze, ale są rzeczy ważniejsze.
Nie musi się prosić o pieniądze.
Co chce przez to powiedzieć? – zaczęłam intensywnie myśleć.
Niebo całkowicie przejęło kontrolę nad naszym życiem, a właściwie dochodzę do wniosku, że tak naprawdę to nigdy jej nie mieliśmy. Może kiedyś nie było to tak widoczne, ale teraz?! Ciągle od jakiegoś czasu podsuwa nam ludzi zagubionych, potrzebujących wsparcia i pomocy. Jedną z takich osób jest właśnie Karolina. Kobieta z darem można powiedzieć, ale tak nadwrażliwa, że nie daje sobie rady w tym świecie. Ma wizje, słyszy, nazwała Piotra swoim duchowym bratem, daje siebie innym za bardzo, a potem siedzi miesiącami nad morzem, aby zregenerować zdrowie. Nie musi się prosić o pieniądze,bo ma z nami spokój i płacimy regularnie. Jednak gdy Piotr się zmieni niewykluczone, że sytuacja też się zmieni i to na tyle, że będziemy musieli się wyprowadzić. Choć dostawała pieniądze, to przestanie je dostawać, bo są rzeczy ważniejsze,niż jej spokój.
Zwróć uwagę, że to ty znaki dostajesz, a Piotr wiedzę.
Bo kiedy ty znaki dostajesz to wiesz, że jego wiedza jest prawdziwa.
……… – to prawda…
Te mocne znaki uświadomiły mi, że fala nadejdzie. Nie wiem kiedy, ale nadejdzie… I straciłam humor, ostatnie słowa mnie zmartwiły.
Nie smuć się. Będzie pięknie i nigdy nie zostawimy cię samej sobie, możesz Mi ufać.
I nie stracisz z nim całkowicie kontaktu.
Sama będziesz zafascynowana zdarzeniami.
Widzę ogień przy tych literach…
Widzę, jak szybko piszesz, aż płomień się pojawia.
To będzie nasze wspólne dzieło. Autor będzie podany.
Bestseller wszech czasów jak to skończysz.
…….. – dech mi zapiera i nie wiem gdzie się schować przed odpowiedzialnością.
Ostatnio modlę się tylko z moim krzyżem – Piotr.
Do kogo należał ten krzyż? – od razu pytam, no bo jak mam pisać… to muszę chyba wiedzieć.
Rozumiem twoją dociekliwość do książki, ale wiedza, którą dostaniesz przyćmi wszystko.
…….. – znowu się skurczyłam, tym razem ze strachu.
W „naszym kościele” wszystko było na szczęście po staremu, czyli „nasza żebrząca” też. Daliśmy jej od razu pieniądze i stanęliśmy pod krzyżem. Piotr zaczyna mnie szturchać mimo, że kobieta siedzi metr od nas…
Jezus mówi….
To jedno z ostatnich naszych spotkań.
Jak to… !!!??? Dlaczego???!!! – pytam prawie z płaczem.
W tej formie.
Wychodząc…
Miałem piękną wizję pod krzyżem… Byłem w tym białym domku, otworzyły się drzwi, same. Pokazała się złota droga dokąd mam iść, świeciła na złoto…
…….. – miałam pewne skojarzenie. Kiedy się otwierają drzwi zazwyczaj ktoś woła albo zaprasza. A tu otwierają się same i nikt nie wzywa. Nie wiadomo czy iść, czy czekać nadal.
Wieczorem.
Siedząc przed TV rozmawialiśmy o dzisiejszym poranku.
Widzisz? Tobie dali znaki, a nie mnie, ja jestem tępogłowy.
Bzdury gadasz. Nie mów tak o sobie, bo dajesz przede wszystkim Im świadectwo. Oni tępogłowych nie wybierają. Ty masz za dużo spraw na głowie, to wszystko.
Skoro znasz swoje imię, to postępuj jak jego imię.
Jezus powiedział, że to jedno z ostatnich spotkań – zadumałam się…
Dzisiaj to będzie? – Piotr.
Jeszcze nie.
Pojutrze?
Też nie. To ty widziałeś kalendarz.
Jak mogłeś nie zobaczyć dat! – tego nie rozumiem. Gdybym to ja Im zaglądała do kalendarza, to patrzyłabym uważniej.
Przejdziesz metamorfozę, której skala dla nikogo nie będzie zrozumiała.
……
Czy faktycznie w piekle są kotły? – spytałam, bo przypomniałam sobie zdanie z rana; Codziennie mieszasz gackami w kotle.
Po co?
Niektórzy widzieli ponoć.
Wyobraźnia.
Oglądamy Wiadomości.
Mam nadzieję, że PO zniknie z czasem – mówię.
Ale pamiętaj, że człowiek jest tylko człowiekiem.
Potrzebuje konkurencji. Do wszystkiego potrzebna jest równowaga.
Czyli dobrze, że PIS czuje ich oddech na plecach, dla równowagi.
Oglądamy House of Cards i przemowę Francisa w kościele (odcinek 3 sezon 1).
Ale cynik z niego! – choć byliśmy pod wrażeniem. Całkiem niezła przemowa, lecz w kontekście całej historii tego bohatera, to jak policzek dla Boga.
Takich strącam.
Boże! To znowu z Ojcem cały czas rozmawialiśmy! – pomyślałam.
Dopisane 26. 06. 2018 r.
Takich strącam – wiemy przynajmniej kto na pewno trafia na dół. Ci, którzy mówią o Bogu, a czynią całe życie wbrew Bogu. Cynizm i zło w jednym.
Przypomina mi to pewną rzecz. Podczas egzorcyzmów Anneliesse Michel jednym z demonów atakujących Anneliese był Valentin Fleishman ; w latach 1572 – 1575 był proboszczem parafii rzymskokatolickiej w Ettleben w Bawarii (Niemcy). Zgodnie z treścią akt parafialnych został usunięty ze stanowiska za pijaństwo, pobicie oraz morderstwo. Ettleben była placówką proboszcza E. Alta, który brał udział w egzorcyzmach Anneliese Michel. Altowi nigdy nie było dobrze w plebanii, uważał, że w tym budynku działały złe moce. Ojciec E. Alt twierdzi, że przed rozpoczęciem egzorcyzmów nie wiedział o tym, że kilkaset lat przed nim Fleischmann był proboszczem w Ettleben. Kiedy z Annelise mówił Fleischmann, mówiła Ona niskim, męskim głosem oraz lokalnym dialektem. Wg dialogów podczas egzorcyzmów Fleischmann był w piekle ponieważ zabił człowieka i sypiał z kobietami. Uczynił to, ponieważ wymogi kapłaństwa były dla niego zbyt ciężkie. Wg relacji egzorcystów, demon Fleischmann potwierdził konieczność celibatu. (Wiki).
Dorzucę jeszcze kilka szczegółów bezpośrednio z niemieckich źródeł. https://www.theologe.de/theologe9.htm
Podaje się, że był księdzem katolickim, ale w innych źródłach, że pastorem. Stawiam jednak na pierwszą wersję, ponieważ żył w czasach Marcina Lutra, czyli wtedy, gdy protestantyzm się dopiero kształtował. Został wydalony jako „konkubinariusz”, opisuje się jego związki z kobietami i jako „vino addictus” (pijany). Był uważany za bardzo agresywnego, zabił człowieka na swojej plebanii. Ponadto pobił kobietę, która leżała tygodniami w szpitalu w Würzburgu. Miał czworo dzieci, pozamałżeńskich, a jego ojcostwo jest bezsporne. Nagrobek jego córki Marthy jest zamurowany na przodzie najstarszego domu Ettlebena i nadal jest łatwy do rozszyfrowania. 24.10.1975 „Fleischmann” wezwał kapłanów prowadzących egzorcyzmy do przestrzegania celibatu. Dosłownie: „Żaden kapłan nie może wyjść za mąż, jest kapłanem na wieki, a zakonnicy nie są różni, muszą pozostać wierni swemu powołaniu”. Według innej notatki, on również „zabił dziewczynę w swojej plebanii po uwodzeniu go” (dr Harald Wiesendanger w „Wielkiej książce duchowego uzdrawiania”, cytowanej za Wendezeit nr 2/2006). ….. Jednym słowem idealny kandydat na piekło.
Ale miałem rozmowę… Pobeczałem sobie trochę, gdy przypomniałem sobie moje chwile z Ojcem i usłyszałem wtedy…
Dlaczego płaczesz Mały?
Nie powiem Ci.
Wszystko widzę w twoim sercu.
Pytam się po to, by rozładować to, co masz w sercu.
Nie powiem Ci…?!…Tylko Piotr mógł tak odpowiedzieć… szkoda słów. Z drugiej strony nawet mi się to podoba. Jego bezpośredniość i prostota. Pytanie tylko, czy to podoba się Ojcu…
Pojechaliśmy do Ikei. Mijając dział z talerzami Piotr….
Kupimy do naszego domu też talerze.
Do którego?
No… nie wiem w w końcu.
Do Naszego?
A macie tam talerze?
Oczywiście.
Jakie?
Mamy w was.
?!
List do Rzymian;
(20) Człowiecze! Kimże ty jesteś, byś mógł się spierać z Bogiem? Czyż może naczynie gliniane zapytać tego, kto je ulepił: Dlaczego mnie takim uczyniłeś?
Zamiast talerzy kupiliśmy kolejny kwiat i pojechaliśmy prosto do kościoła. Piotr postawił kwiat po prawej stronie „naszego krzyża”. W sumie pod stopami Chrystusa stało już osiem naszych kwiatów, wszystkie sztuczne niestety. Pomodliliśmy się pod krzyżem, daliśmy pieniądze żebrzącej kobiecie i poszliśmy po chwili na mszę. Kiedy rozpoczynała się komunia święta jakoś tak się złożyło, że stanęliśmy na końcu długiej kolejki. Widzę, że Piotr wyciera oczy, a to znaczy, że rozmawia… Czekam, aż przestanie, ale boję się, że zapomni co słyszy, więc wyciągam swój zeszyt przy wszystkich i notuję…
Przygotuj swoją duszę, bo w każdej chwili może być wzięta.
…….. – Piotr mi szepcze do ucha.
Już nie przynoś… – … kwiatów.
Dlaczego? – zdziwiło mnie to.
Jezus już nie chce kwiatów?
Wypełniłeś wszystko.
Jezus pokazał mi, że kwiaty ułożyły się w formie krzyża…
Really? – zdziwiłam się, że nie zauważyłam. Po hostii cofnęłam się pod krzyż i zrobiłam zdjęcie. Rzeczywiście, nasze sztuczności ktoś poukładał w formie krzyża.
Błogosławiony ten, którego imię nosisz w sercu.
Już w aucie roztrząsaliśmy tylko jedno zdanie;w każdej chwili może być wzięty. Znowu zaczęłam analizować kiedy to jest możliwe.
Jutro musisz być przytomny, bo musisz zapłacić pensje, a Bóg nie pozwoli, byś zostawił swoich ludzi. Na pewno nie będzie to jutro.
Pan Bóg wszystko dokładnie zaplanował. W każdym szczególe, ze wszystkimi ludźmi.
A tę lukę po mnie zapełnicie? – Piotr myśli, że umrze, a mi się śmiać z nerwów chce.
Nie musimy, będziesz.
Ojciec pokazał mi jak stoję w rozkroku w dwóch światach.
Wczorajsza akcja modlitewna „Różaniec do granic” okazała się tak wielkim sukcesem, który odbił się echem na cały świat. Ponad milion osób uczestniczyło w spontanicznej akcji modlitewnej, w której modlono się w sposób szczególny za pokój na świecie. Ale i przybywa tzw. hejtu szatańskiego, który pokazuje jedynie, że zły po prostu przegrywa.
Jesteśmy światłem w Europie?
Na świecie.
Proroctwo się spełniło?
Spełnia.
………
Przyjąłeś Mojego Syna – … komunia.
Podziękowałeś za wszystko – …kwiaty.
Dałeś jałmużnę – … żebraczka.
… I teraz ze Mną masz do pogadania.
Długo się nie odzywaliśmy. Myśli kłębiły mi się w głowie, tysiąc pytań na sekundę…
Ciekawe o czym będziecie rozmawiać…
Raczej Ojciec da mi za wszystko pasem…
Myślisz po ziemsku.
Ten, który się obudzi nie ma nic wspólnego z ziemskim życiem.
Znowu zamilkliśmy na długo. Tak trudno ogarnąć rozumem wszystko …
Do pogadania...? To brzmi jak wezwanie na dywanik – Piotr dłuuugo myślał.
Czy Pinokio boi się rozmawiać ze swoim stwórcą?
Ale mam w Niebie opinię… Pinokio przecież kłamał! – szepcze mi do ucha.
A wiesz co jest najgorsze? Że myślisz, że jestem głuchy – … Ojciec też szeptem.
……… – nie wytrzymałam. Wybuchłam soczystym śmiechem, ale zaraz mnie na płacz wzięło. Przyszła do mnie nagle myśl, że jeszcze niedawno mogłabym to wszystko stracić w sekundę. Poczułam się jakby mi tlen zabrano.
Nie skrzywdzę cię jego osobą.
Dziękuję ci Ojcze – pochlipałam pod nosem.
Nie tylko ty Mi dziękujesz.
…….. – cała rodzina dziękuję, że Piotr żyje.
Ojciec pokazał mi, że Edziu dostał dar od Nich.
Twój tato to mieszaniec.
?!
Pokazał mi jak rękoma otaczał kompas.
To ulubiona Edzia zabawa. Chwalił się, że jak przykładał obydwie ręce do kompasu strzałka odchylała się znacznie w prawo. U nikogo z nas kompas tak nie reagował, jak u Edzia. Miał silną, uzdrawiającą energię. Kwiaty, które przesadzał, w ogrodzie szalały, rozwijały się szybko na cztery strony świata. W ogrodzie skumulowały się też chyba wszystkie wróble z całego miasta. Obce psy podbiegały i kładły mu się brzuchem do góry czekając, aż je dotknie. Taaaa, Edziu miał dar, szkoda tylko, że tak późno wszyscy zwrócili na to uwagę. Mógł zrobić z niego większy użytek.
Daliśmy coś od Siebie. Trudno było mu dopasować się do tego świata.
Wiesz jak Edziu odszedł? – pytam Piotra, bo ciągle gdzieś patrzył w dal.
On spał, a świetlista postać rękę położyła na jego ramieniu i powiedziała…
Już czas...
… i On wstał bez wahania.
Anioł?
Nie wiem. Cały świecił, ale tak, że nic nie raziło. To jak światło pod lodem, takie ciepłe światło, przytłumione…
Tak właśnie wygląda śmierć? – pomyślałam i się wzruszyłam.
Wczoraj zaczęło nam wylewać z rury łazienkowej, więc zamówiliśmy ekipę do przepychania rur. Przyjechali panowie z Grójca, rozwalili prysznic i uciekli. Jakbym uczestniczyła w reality show „Usterka”. Widząc niegdyś białą łazienkę, która stała się raptem czarna nie mogłam przestać się śmiać. Powinnam być wściekła, ale dziękowałam za ten problem Bogu, bo Piotr znalazł w ten sposób ujście na swoje stresy. Musiał zająć się łazienką, a miał nieprzespaną noc z powodu odwiedzin gacka. Próbował go odruchowo kopnąć w tyłek (brzmi to absurdalnie ), ale strącając lampę stojącą obok na stoliku narobił przy tym takiego rabanu, że pewnie obudził wszystkich sąsiadów. W tej głuchej ciszy hałas musiał być niebotyczny. Mnie to nie zaskoczyło, ponieważ obudziłam się znacznie wcześniej czując wyraźnie czyjąś obecność, kogoś bardzo dużego. Do tego usłyszałam dziwne pomruki, szepty. Nastawiłam uszy, aby rozumieć lepiej, ale słowa w dziwnym języku nie dały szansy na ich zrozumienie. Wiedziałam, że ten ktoś w pokoju ewidentnie jest, a kiedy zaczęłam już wątpić hałas u Piotra tylko mnie w tym utwierdził. Mnie się udało zasnąć, ale on już był na baczność do samego rana.
Dzisiaj z racji pojawienia się ekipy fachowców przyszedł do domu znacznie wcześniej i był naprawdę w kiepskim stanie. Wtulił głowę w ramiona i zaczął prawie płakać. Powiedział, że ma naciski na głowę z samobójstwem, że atakuje swoich ludzi, że chodzi wściekły i generalnie nie panuje nad sobą.
Dziękowałam za tą awarię łazienkową, bo głowę skierował na inny problem. Jedna ekipa wyszła, przyszła następna godzinę później. Ci, to chociaż się starali, ale niczego nie naprawili. Jest gorzej niż było. Siedliśmy wieczorem na kanapie i razem zaczęliśmy się śmiać. Wiedziałam, że Piotr powinien tym razem spać jak zabity, ale dla pewności w duchu poprosiłam Ojca, by mu ściągnął z barków chociaż część tego ciężaru.
Dzisiaj rano wstał rześki i radosny, wyszedł do kościoła „jak nowy”. Spotkaliśmy się 2 godziny później na kawie i z przyjemnością obserwowałam go jak idzie uśmiechnięty.
Ale się czuję! Jakbym stracił pół tony z tony ciężarów!
??? – czyżby Bóg Ojciec wysłuchał mojej prośby? To byłoby zbyt piękne…
…….. – Piotr siedział naprzeciwko i zaczął w pewnym momencie pocierać mocno czoło.
Jestem nienormalny… Rozmawiam z tobą i widzę twój mózg. Dwie twoje półkule połączone w środku, za dużo widzę naraz….
…….. – ciągle pociera czoło
A teraz Homiel pokazał mi ludzi. Uciął ich w połowie, pokazał mi, że mam patrzyć na ludzi od splotu słonecznego wzwyż, reszta jest nieistotna.
No jasne! Ciągle oceniasz ludzi po wyglądzie – śmieję się.
Reszta cię nie interesuje. Wszyscy mają to samo po to, żeby żyć.
Patrz im w oczy, twarz i serce.
Hm… To ciekawe…. – przyznałam Mu rację. Nie od razu zrozumiałam intencję Homiela. Fizjologia człowieka jest wszędzie taka sama, różni nas dusza, rozum i serce. W gruncie rzeczy, niezależnie od rasy, koloru, miejsca urodzenia wszyscy na tej planecie jesteśmy tacy sami.
Homiel ciągle mnie uczy… Mój nauczyciel – Piotr się zamyślił.
Szkoda, że Mój nauczyciel mi nie pokazuje gdzie robię błędy podczas pisania – westchnęłam.
Twoja intuicja to My. Twój Nauczyciel cię koryguje.
Znowu musiałam przyznać rację. Podczas pisania, a zdarzyło się to już wielokrotnie, miałam uczucie, że ktoś mi dyktuje co mam pisać. Mało tego, nawet na drugi dzień widzę przed oczami te obszary tekstu, w których zrobiłam błąd. I dlatego nigdy tego nie lekceważę takich znaków.
Pan Bóg moim pasterzem – Piotr.
A ty Moim owczarkiem, pilnujesz tu owiec.
Jasny gwint… – pomyślałam – To z Ojcem rozmawiamy.
Zobaczyłem białego psa, który nagania owce na zieloną trawkę…
Hmm … Bo tak właśnie jest, naprowadzasz ludzi na Niebo.
Dostałam ciekawy mail o Izy.
Zapytałam syna jaki Jest Pan Bóg, to wtedy rozłożył ręce i z uśmiechem potwierdził, że fajny. Zapytałam jak Pan Bóg wyglądał i powiedział mi że tak jak na Obrazie Jezusa Miłosiernego, który posiadamy; „ale on nie był na Obrazie, ale był prawdziwy”. Tak mu się śniło. Zadałam mu pytanie czy Pan Bóg coś mówił i czy coś robił, ale nie chciał nic więcej powiedzieć. Potem na oknie stanął na parapecie i chuchnął tak, że mały kawałek szyby zaparował i wtedy zrobił znak X, zupełnie tak jak na zdjęciach, które mi Pani wcześniej wysłała. W pierwszej chwili chciałam go przyprowadzić do porządku, że nie piszemy na oknie, ale jak to zobaczyłam od razu zamilkłam!
Kupiłam dzisiaj „Egzorcystę”, by dokładnie przeczytać o Lutrze. Zwróciłam uwagę na to;
Jeśli to ja faktycznie, to wcale mnie to nie dziwi, też tak bym zrobił – Piotr zaczął się śmiać.
To wcale nie jest śmieszne. Przypomina to historię Henryka VIII, który, dla za przeproszeniem „dupy”, rozwalił kościół katolicki w Anglii. Watykan nie chciał się zgodzić na rozwód, więc stworzył nowy Kościół i mamy teraz co mamy – ściągam Piotra na ziemię, bo cieszył się lekko za bardzo.
Homiel, czy protestantyzm….
To grzech... słyszę… grzech.
… jest zły? Dlaczego? – dokończyłam zdanie.
Przeczytaj ich tezy. Znajdziesz tam pełno przyzwoleń obrobionych przez diabła.
Wow… W protestantyzmie kobieta może prowadzić msze… to złe?
Gospodarz jest jeden. Kobieta dana jest do pomocy.
No to się babom to nie spodoba… – robię wielkie oczy i już widzę wrzask tych, co będą kiedyś ewentualnie to czytać.
A czy małżeństwo księży jest złe?
Oddać cesarzowi co cesarskie, Bogu co Boskie.
Jeżeli te 10% jest Boga, niech będzie Boskie.
Nie można być na 100 % Boga …– … i być w małżeństwie. Jak się ma rodzinę, to i inne życie.
Czy Chrystus miał dzieci?
Nie wierz w to. Będą wszystko mówić, by swoje prawa wprowadzać.
Ale miał żonę, ukochaną?
Ukochana, a żona to dwie różne sprawy.
Na to wszystko Chrystus umarł, Chrystus zmartwychwstał, Chrystus przychodzi w chwale.
Wow… – wykład stulecia… To zdecydowanie słowa samego Ojca.
Dopisane 08. 06. 2018 r.
Ukochana, a żona to dwie różne sprawy – siłą rzeczy powinnam na chwilę wrócić do kwestii Marii Magdaleny. Co do tej pory o Magdalenie Homiel mówił;
-Oglądając film spytałam Homiela oczywiście o Marię Magdalenę. Kim ona faktycznie była dla Chrystusa? Tyle narosło wokół niej sprzecznych informacji…
-Najbliższa Mu osoba.http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/08/15/maria-magdalena/
-Czy to prawda, że Maria Magdalena wyemigrowała po śmierci Jezusa?-A to się rozpędzasz. Co robisz w wielkim żalu?…….. – zaskoczył mnie, bo zrozumiałam, że w żalu, czyli po śmierci kogoś bliskiego. Musiałam się głębiej zastanowić. Co zrobiłabym na jej miejscu w tamtym czasie i w tamtych warunkach. Albo pozostaję albo odchodzę… To co ona zrobiła?
-Nie wyjechała, nie została.……. !!!???
-Nie wyjechała, nie została… co to znaczy?
-Odeszła.
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/05/19/pan-bog-na-ciebie-juz-czeka/
Pisałam na blogu Marii Magdalenie, zgłębiłam temat, tak jak kazał wcześniej mi Homiel. Miałam jednak ciągle wielkie wątpliwości.
-Była żoną Jezusa, czy nie?
-Była tą, z którą żył.-Ale czy była żoną?
-Poślubiona, ale nie w takim sensie jak rozumiesz.-Dlaczego?
-Był synem człowieczym.
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/05/12/jam-jest-ten-ktory-jestem/
-Był człowiekiem, ale przede wszystkim synem Ojca. Chciał być jeszcze bardziej ludzki, nie chciał się niczym wyróżniać od zwykłego człowieka, a z drugiej strony czynił cuda. Chciał być jak wszyscy inni, ale chciał by poszli za Nim.http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/08/20/czy-chrystus-byl-celibatariuszem/
-A czy uznaje Marię Magdalenę?Ale odpowiedział…. Może Homielowi chodziło o to, że zrobiono z niej nawróconą ladacznicę, którą w istocie nie była? Nie była też apostołem, jak powiedział Homiel, a jednak towarzyszyła Chrystusowi w najważniejszych momentach w życiu. Spytałam dlaczego Jezus miał ją przy sobie;
-Był synem człowieczym.
Co sugeruje Homiel? Jako człowiek czyż nie mógł mieć przy sobie kobiety, którą… kochał? Z dalszych rozmów wynikało, że miała Ona duży wpływ na jego decyzję. I wtedy nabrałam pewnych podejrzeń, czy Ona również czasami nie pochodziła z Góry…
-Była z ogrodu Ojca.
Oczy mi się otworzyły z wrażenia, bo w pewnym momencie coś zrozumiałam. Bóg Ojciec wysyła Swojego Syna na wielką misję, do zrealizowania wielkiego planu i otacza go wybranymi ludźmi, którzy mają Mu w tym pomóc. Nie zdziwiłabym się, gdyby każdy z apostołów i każdy, kto przyczynił się do chwały Boga (choćby nawet wskrzeszony Łazarz) pochodził z „ogrodu Ojca”.
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/08/17/metatron/
-Kim była Maria Magdalena?
-Jedna ze zbawionych dusz.http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/06/20/anioly-nawet-nie-zdajesz-sobie-sprawy-jak-blisko-sa-natury-ludzkiej/
Jak widać wielokrotnie pytałam o Maryję Magdalenę. Nigdy nie padło jednoznacznie stwierdzenie, że była żoną Chrystusa w takim sensie, jak rozumiemy to obecnie. Czyli z zawartym małżeństwem przed kapłanem i ewentualnie podpisanym formalnym dokumentem. Była tą, z którą żył. Poślubiona, ale nie w takim sensie jak rozumiesz. Co to więc znaczy?
Po pierwsze; powiedzmy sobie szczerze, gdyby faktycznie Jezus był żonaty w takim sensie jak to rozumiemy dzisiaj, na pewno apostołowie o tym by wspomnieli. Przecież dla ówczesnego Hebrajczyka nie było to żadne tabu. Zawierano śluby w bardzo młodym wieku i rzadkością byli ci, którzy żonaci nie byli.
Po drugie; za czasów Jezusa i wcześniej zawieranie ślubów było dość skomplikowanie; Zawieranie małżeństwa było rozłożone w czasie i miało dwa etapy: kidduszin oraz nissuin. Kontrakt małżeński, zwany kidduszin, był pierwszym i z pozycji prawa najważniejszym elementem ceremonii małżeńskiej. Obejmował pertraktacje z rodzicami co do moharu (wynagrodzenia czy darów dla rodziny wybranki), oraz piękną ceremonię pod ślubnym baldachimem (tzw. chuppą). Samo wesele trwało nawet do dwóch tygodni. https://depot.ceon.pl/bitstream/handle/123456789/3144/Malzenstwo_i_zaslubiny_w_Biblii_Marcin_Majewski.pdf?sequence=1
Jeśli faktycznie Jezus byłby formalnie żonaty, czy to możliwe, że żaden z apostołów o tym by nie wspomniał? Jezus poznał Magdalenę już jako nauczyciel. Czy naprawdę żaden z apostołów nie wspomniałby o ślubie, weselu, które było sporym wydarzeniem w społeczności hebrajskiej w tamtym rejonie i w tamtym czasie? Jan napisał o weselu w Kanie, a nie wspomniałby o weselu Jezusa? Słowa Ewangelii według świętego Jana; W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów….Wydaje się to po prostu niemożliwe.
Po trzecie; w relacji z ukrzyżowania Chrystusa padają z ust Jezusa ważne słowa;
Niewiasto, oto twój syn; oto twoja matka; Jezus, zobaczywszy matkę i ucznia, którego miłował, mówi do matki: „Niewiasto, oto twój syn”. Potem mówi uczniowi: „Oto twoja matka”. I od tej chwili uczeń wziął ją do siebie. Jezus powierza swoją matkę w opiekę ucznia, którego miłował (tradycyjnie Jan Ewangelista). Kościół katolicki interpretuje te słowa w znaczeniu, że Jezus był jedynakiem, albowiem gdyby Maria miała dzieci, nie potrzebowałaby opieki od kogoś „z zewnątrz’. Protestanci odrzucają tę interpretację, gdyż uważają, że bracia Jezusa nie wierzyli, że jest on Mesjaszem.
Przy ukrzyżowaniu Jezusa była także i Magdalena. Gdyby faktycznie była Jego formalną żoną dlaczego powierzył opiece tylko Swoją mamę? Tym bardziej, że los wdów w tamtym okresie był godny pożałowania?
Opowiadania ewangelijne dowodzą wrażliwości Jezusa na ciężki los wdów: przywrócił do życia „jedynego syna” wdowy z Nain (Łk 7,11-17); oznajmił uczniom, że dwa miedziane pieniążki ofiarowane przez ubogą wdowę mają większą wartość niż bogate datki, które bogacze wrzucali do skarbony świątyni; dał w ten sposób do zrozumienia, że część majętności czy bogactwa pochodzi z objadania „domów wdów” (Mk 12,38-44). We wczesnym Kościele wdowy były otoczone opieką i podejmowano kroki w celu zapewnienia równego rozdziału żywności (Dz 6,1-6). Autor 1Tm kładł nacisk na sprawiedliwe i skuteczne dysponowanie ograniczonymi funduszami, tak by można było przyjść z pomocą „tym, które rzeczywiście są wdowami”, czyli znajdującym się w ubóstwie i prawdziwie samotnym (1Tm 5,3-16). Rodziny miały zatem obowiązek troszczenia się o swoich członków, w tym o wdowy (5,3-4.16); określono także zasady wyboru wdów, które mogły być wciągane „do spisu” (5,9-15). Wzmianka o wciąganiu do spisu zakłada, że istniał stan wdów, które poświęcały się modlitwie wstawienniczej i świadczeniu specjalnych posług na rzecz Kościoła. Pisarze z II w., Ignacy Antiocheński (Smyr. 13,1) oraz Polikarp (Phil. 4,3), potwierdzają, że taki stan lub posługa istniały w ich czasach. Ten stan wdów połączył się następnie ze stanem diakonis.(za: EB) https://biblia.wiara.pl/slownik/67ea4.Slownik-biblijny/slowo/WDOWA
Oglądałam kolejny odcinek z cyklu dokumentalnego „Tajemnice Biblii”. Tym razem uwagę skupiono na Piłacie. Oglądałam i zastanawiałam się jak to z nim w końcu było? Kiedy tylko oglądam tego typu filmy naukowe, albo fabularne, za każdym razem widzę inny obraz Piłata. To jaki w końcu był Piłat? Do szpiku kości okrutny, czy w miarę miłosierny jak przedstawia go „Pasja”? Czy rzeczywiście obmył swoje ręce zrzucając odpowiedzialność na innych, bo sam czuł się w wydawanym wyroku niewinny? „Ja nie chciałem, to ich wina?” https://www.youtube.com/watch?v=BkO92yU1oqY&t=5s
Czy Piłat był zły? Czy ten gest z myciem rąk faktycznie miał miejsce? – pytam Homiela. Piotr patrzy na mnie nie wiedząc o co mi właściwie chodzi.
Ten gest wydaje się świadczyć, że nie był taki zły – tłumaczę – Chciał umyć ręce od odpowiedzialności, od decyzji. Nie chciał skazywać na śmierć.
Podobał ci się Hitler, który podniósł długopis ?
Co nie powstrzymało go posłać miliony do gazowania ?
Zastanów się co mówisz.
?! – no zatkało mnie w sekundę.
Jakiś czas temu oglądaliśmy film dokumentalny dotyczący Hitlera. Mignęła nam przed oczami jedna scena, w której Hitler prowadzi rozmowę z kilkoma swoimi oficerami. W pewnym momencie spada mu na ziemię długopis (albo pióro). Sam natychmiast się schylił, aby go podnieść, ale także zrobili to i jego zaskoczeni sytuacją oficerowie. W tym bardzo naturalnym geście, nie zważając na swoją władzę i stanowisko zachował się jak zwykły człowiek. Był to zapewne odruch, ale w tym momencie oboje skomentowaliśmy to w ten sposób; czy taki człowiek może być zły?
Ale cię skonfrontował – Piotr z uznaniem.
Nie skonfrontował, tylko uczy.
Ja nigdy nie karcę.
Chyba z Ojcem rozmawiamy – myśl przebiegła mi przez głowę, ale pewna nie byłam. A ponieważ miałam jeszcze inne pytania, więc zaryzykowałam…
Dlaczego Jezus wjechał na osiołku? Nie mógł po prostu wejść do miasta jak inni?
Piotr spojrzał na mnie jak na wariatkę, więc znowu musiałam tłumaczyć o co mi chodzi.
Bibliści twierdzą, że już Zachariasz przewidział nadejście Mesjasza. Powiedział, że wjedzie do miasta na osiołku. Sugerują więc, że Jezus wiedząc o tym proroctwie wykorzystał go i w ten sposób chciał przekazać, że o to Ja jestem Mesjaszem. Izraelici od wieków czekali na wybawiciela z rąk rzymskich i chciał, żeby za takiego Go uważali.
Księga Zachariasza 9.9; „Wesel się bardzo, córko syjońska! Wykrzykuj, córko jeruzalemska! Oto twój król przychodzi do ciebie, sprawiedliwy on i zwycięski, łagodny i jedzie na ośle, na oślęciu, źrebięciu oślicy.”
Przestań – zdenerwował się, że zbyt odważne pytania zadaję.
Co przestań! – żachnęłam się.
Wiesz o co chodzi niektórym naukowcom? Że Jezus sam sobie narzucił miano Mesjasza, a wcale nim nie jest.
Dlaczego pozwolił umyć jej stopy ?– p.s. obmycie olejkiem.
……. – musiałam się zastanowić.
Bo chciała…?… Czyli chcesz powiedzieć, że ktoś chciał Mu dać osiołka, żeby wjechał?
Kogo chcesz słuchać ? Naukowców ?
?! Boże! Jakie to proste – pomyślałam…
Zadziwiają mnie tak proste odpowiedzi na skomplikowane zagadnienia historyczno – archeologiczne, na które czasami natrafiam czytując artykuły lub oglądając filmy na Discovery. Doszukujemy się wielkich tajemnic, teorii spiskowych, ale dlaczego nie bierzemy pod uwagę najprostszych rozwiązań? Te proste odpowiedzi ciągle mi uzmysławiają jeden niepodważalny fakt. Nam się wydaje, że ludzie 2000 lat temu byli inni, ale oni byli absolutnie identyczni jak my. Ktoś podsunął osiołka, bo wpadł na taki pomysł i tego chciał. Ot tak, po prostu.
Ile w końcu miał lat Jezus, gdy został ukrzyżowany? Są nieścisłości z datą urodzin Jezusa – drążyłam bezczelnie dalej.
Nie ruszaj dogmatów.
…….. – tym razem stanowczo i wiem o co chodzi. Czy więcej, czy mniej… nic to nie zmieni.
Dobrze, że to ja jednak Ich słyszę, a nie ty. Zajeździłabyś Ich na śmierć swoimi pytaniami – Piotr zdegustowany poszedł się pomodlić.
Po powrocie…
Ojciec powiedział do mnie…
Przywracam ci stanowisko dowódcy filarów.
… ?! – przypomnieliśmy sobie tę wizję.
Znowu widziałem wielki tron lub fotel, na którym siedział starszy mężczyzna, miał białe włosy, brodę, długą jasną szatę. Przed nim stało siedem wielkich filarów w biało pastelowym kolorze, wiedziałem, że w każdym z nich była istota, jakby wartownik, wszyscy czekali wyprostowani. Bóg wziął do ręki ostatni filar stojący z jego prawej strony, w którym byłem ja, przyglądał się mi uważnie przez chwilę, a ja wyciągałem ręce do przodu i czyniłem pokłony.http://osaczenie.pl/wp/2016/05/08/nie-tego-od-ciebie-oczekuje/
Skoro tyle robisz dla Mnie, zrobię dla ciebie to, o co Mnie nie prosisz.
Obrócę twoje wrogi w perzynę.
Może teraz mniej będzie problemów? – pomyślałam od razu.
Jesteś atakowany całą furią.
Dlaczego?
Wymieniasz ich z imienia.
W HBO zaczęliśmy oglądać uroczystość rozdania nagród „Emmy”. Było i zabawnie i dość przerażająco… jak dla mnie. Nigdy wcześniej nie widziałam na ekranie tak oficjalnie wielkiej pochwały dla homoseksualizmu. A na dodatek, o ironio… Jedyną osobą, która głośno, na oczach milionów ludzi zadeklarowała swoją miłość do Boga była… lesbijka.
Ojcze, świat do góry nogami stanął – wyrwało mi się nie wierząc co widzę.
Widziałaś otwierane wrota?
Tak.
Dlaczego?
Hmm… „Przywróć ustalony porządek”?
Tak się wszystko pogubiło, tak rozjechało… Sama widziałaś.
Teraz to już w każdym filmie są jakieś akcenty homoseksualne.
Może mają taki nakaz, by teraz w filmach to dawali ciągle? – Piotr zauważył.
Ale od kogo?
Jak to od kogo? Od diabła, który się nie ujawnia, a go wywyższają.
Dużo ich?
Ogromna ilość, sprzedali się już dawno.
Czy da się ich uratować?
No właśnie walka o nich trwa.
Dopisane 27. 05. 2018 r.
Tak się wszystko pogubiło, tak rozjechało… Sama widziałaś – mam wykupiony Netflix. Lubię oglądać seriale kryminalne. Do niedawna oglądałam głównie te brytyjskie, ale! Zauważyłam w nich przedziwną, natarczywą wręcz tendencję. Gloryfikacja homoseksualizmu jako normalność. Po obejrzeniu kilku takich produkcji miało się wrażenie, że pary heteroseksualne to wieczne pasmo nieszczęścia, a homo nadaje sens życiu. Coś niewiarygodnego. Tak mnie to szybko zmęczyło, że współczesne brytyjskie filmy zaczęłam omijać szerokim łukiem.
W najbliższej przyszłości możemy spodziewać się bardziej odważnych posunięć związanych z budowaniem nowej świadomości społeczeństwa odnośnie postrzegania zachowań homoseksualnych. Po fazie subtelnego przekonywania, że zachowania grupy, która w populacji nie przekracza 1-2% (na tyle szacują badania naukowe ilość osób o skłonnościach homoseksualnych) są naturalne, akceptowalne i godne naśladowania będzie można przejść do bardziej bezpośredniego etapu. Być może już niedługo powstaną homo-wersje światowej sławy książek, filmów i ich bohaterów. Zorro, Superman, Batman, Rocky. Myślę, że to kwestia czasu. Historia będzie pisana od nowa.
Kiedy Pierce Brosnan zakończył swoją karierę jako agent 007 na przesłuchania w poszukiwaniu nowego odtwórcy tej roli przyszedł brytyjski aktor Ralph Fiennes. Zaproponował, że chciałby swoją postacią rozpocząć eksplorację mrocznej strony duszy Jamesa Bonda. Homoseksualnej. Wtedy roli nie dostał. Ale gdy już będziemy przyzwyczajeni do tego, że geje są najinteligentniejsi, najkulturalniejsi, najczulsi, najlepsi i najbardziej kochający – najlepiej raz na całe życie – to czy ikona męskości, jaką od dziesiątek lat jest postać z książek Iana Fleminga, oczarowująca i podrywająca przystojnych mężczyzn w egzotycznych miejscach będzie szokować? https://wpolityce.pl/polityka/127788-james-bond-wolal-chlopcow-propaganda-homoseksualna-w-natarciu
Podobał ci się Hitler, który podniósł długopis? – Piotr Skowroński; Postać Poncjusza Piłata w świetle źródeł żydowskich i rzymskich Seminare. Poszukiwania naukowe 32, 179-189.
Dlaczego ? Bo faktycznie gackowe, czy dlatego, że to bzdura ?
Ja widziałem pismo diabła, wygląda zupełne inaczej. Ostre, czarne jak smoła i bardzo grube litery… i śmierdziało gównem.
To miasto… – a oglądaliśmy akurat reportaż o Nowym Yorku – to też miasto diabła.
Nie jest tak źle, ale nie jest też dobrze.
13. 09. 17 r. Warszawa.
Spotkaliśmy się jak zwykle rano na kawie.
Czy coś się dzisiaj wydarzyło w kościele ? – pytam, ponieważ wiele dzieje się ostatnio podczas mszy i widzi to tylko Piotr.
Koło ołtarza otworzyło się okno – mówiąc „okno” wiedziałam, że mówi o przejściu do drugiego świata. Nie wiem jak to fachowo nazwać, ale na bazie własnych doświadczeń wiem już o czym mówi.
Z okna buchnęło światło na ludzi, ale ja nie chciałem w tym uczestniczyć. To światło miało być dla ludzi, a ja przesunąłem się za filar. I wtedy usłyszałem Ojca…
A ty dokąd ? Stań koło tych, którym służysz.
Hmm… A widzisz ? Zawsze coś się dzieje koło ciebie. To kuszenie wczorajsze z babką na przykład…
No właśnie … Dlaczego Ojciec do tego dopuszcza ?
Żebyś miał charakter.
Wieczorem. Dostałam mailem pytanie; Chodzi mi po głowie taki temat; czy poruszaliście Państwo kiedykolwiek temat skamieniałości np kości dinozaurów – jakie zdanie ma Homiel, czyżby istniało tu życie stworzone przez Boga (pole doświadczalne), ale przed pojawieniem się człowieka, bo byłoby to niezgodne z Biblią (gdzie tworząc świat w 6 dni stworzył człowieka (chyba, że jeden dzień w rozumieniu boga to tysiące lat w naszym rozumieniu). Tak tylko z ciekawości pytam.
Homiel odpowiedział kiedyś na podobne pytanie stwierdzając krótko, że ludzkość żyje w cyklach. To wtedy po raz pierwszy, o ile dobrze pamiętam, użył słowa „cykl”. Dzisiaj spytałam Go ponownie;
Człowiek żyje etapowo. Żyjesz w jednym z etapów.
Czy kiedyś był bardziej niż teraz rozwinięty etap ? – miałam na myśli, czy kiedyś istniała bardziej niż dzisiaj rozwinięta cywilizacja.
Niczym się nie różnią. Dochodzi do pewnego momentu i upada.
Zwróć uwagę, że pozornie diabeł wygrywa.
Pozornie, bo dusza się rozwija i przechodzi do kolejnego etapu.
Czy etapy kiedyś się skończą ?
Nie jestem w stanie ci odpowiedzieć.
… Zobaczyłem jak mała jest Ziemia przy oku Ojca.
Nie jesteś w stanie tego zrozumieć.
……. – nawet nie staram się, bo głowa zaczyna boleć.
Oj Mały… Gdybyś wiedział, co ty wiesz, nie uwierzyłbyś co ty wiesz.
Kurcze ! Z Ojcem rozmawiamy – pomyślałam i mnie zatkało. Przez chwilę nie wiedziałam o co spytać.
… Wczoraj czytałam księgę Henocha, on wiedział dużo – wypaliłam dość głupio. Głupio, bo przez ułamek sekundy wydawało mi się, że Ojciec może o tym nie wiedzieć.
Ta księga jest namiastką. Prawdziwa, ale niepełna.
… !?… – Piotr się gdzieś zapatrzył.
Ojciec pokazał mi co znaczy życie Henocha. Napisał zdanie, ale nie dokończył. Pokazał na końcu wielokropek…. I pokazał nowe zdanie od nowej linijki. Zaczyna się od wielokropku i kończy słowami. Jak połączysz te dwa zdania stają się całością, one się uzupełniają.
…….. – zaczynam coś podejrzewać.
To ty dokończysz to zdanie ?
……… – Piotr wzrusza ramionami.
Próbowałam się dowiedzieć w jaki sposób Henoch został wzięty do Nieba, ale nic tam nie ma. On pisze; byłem, zobaczyłem, wróciłem. Ojciec mówi, że cię weźmie, ale jak ?
Nie wiem, może zasnę ?
To, co się stanie, będzie piękne.
A może znikniesz jak twoje pióro w biurze ? Może cię nagrywać non stop ? – no… zgłupiałam w tej chwili.
Wystarczy, że to opiszesz i zapiszesz.
Nie frasuj się. Masz zdjęcie i ile w niego uwierzyło ?
To jest dla drużyny złotej, która ma przejść.
Resztę zostaw widzom, a złota drużyna nie tylko zamyśli się nad tym, ale i uwierzy.
Odległa jest ta chwila ?
Właśnie się rozpoczęła.
Jak to ?
Musi być początek.
Nie bez znaczenia jest setna rocznica Fatimy.
Tak jak zauważyłaś, Pan Bóg jest matematyczny, też to uwzględnia.
…….. – gorączkowo zaczęłam myśleć i wtedy olśnienie! Zaczęło się wtedy…
Piotr ciągle w szpitalu, więc w domu jestem sama. Obudziło mnie dzisiaj nad ranem coś… absolutnie mrożącego krew w żyłach. Nie wiem jakich słów użyć, by dokładnie to odzwierciedlić… Najpierw zobaczyłam ogromne, ciemne drzwi, a właściwie wrota, które się z trudem otwierały gdzieś głęboko pod ziemią. Wydawały przy tym straszliwy, bardzo głośny dźwięk. To był dźwięk metalowych, grubych, dawno nie otwieranych wrót. Otwierały się wolno, jakby z wysiłkiem. Zgrzyt metalu przypominał mi dźwięk ocierającego się metalu o metal podczas zwalniania pociągu. Słysząc ten dźwięk pomyślałam, że to musiał być bardzo stary metal, nieużywany przez długi czas, bowiem zobaczyłam wyraźne ślady rdzy pozostawione na ziemi.http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/07/01/dziwne-rzeczy-beda-sie-dziac-kiedy-wszyscy-beda-spali/
Dam radę ? – Piotr zestrachany lekko.
Razem na liściu przepłyniemy ten ocean, trochę pokołysze, ale ważne, że do celu.
Zobaczyłem, że mam skrzydła, które z białych robią się złote. Mienią się na biało–złoto. Mam na głowie złoty kask. Zobaczyłem tego alabastrowego, który leży na kozetce u Ojca i Ojca jak go gładzi po głowie… – zapatrzył się przed siebie ze łzami w oczach.
Myślisz Mały, że chcę cię stracić ? Po to cię wysłałem ?
Muszę cię odzyskać z powrotem.
…….. – zabrakło nam tchu…
A kiedy ta chwila się skończy…, jeśli się właśnie zaczyna….?
Sama zobaczysz. Będziesz czekać na niego.
…???!!! …
Pamiętaj ! – Piotr do mnie – Jak zniknę, to masz kłamać, że wyjechałem !
Nie jesteś po stronie diabła, więc po co masz kłamać ?
To… To jak to będzie ? – Piotr dopytuje. Ojciec wyraźnie twierdzi, że weźmie go na chwilę, ale to przecież… brakuje słów…
Czy na fali zniknąłeś, czy byłeś ?
Byłem. Ta fala była ogromna !
Już nie mam siły.
Wiesz dlaczego była tak wysoka ? Żebyś miał bliżej do Ojca. Masz przebić powłokę.
Mam cykora…
Przypomnij siebie z przeszłości.
Niczego się nie bałeś. Nie rozważałeś, co nie ulegało rozważaniu. Brałeś i robiłeś.
Piotr poszedł się pomodlić, wrócił 40 minut później.
Kiedy się modliłem, egzorcyzmy … Ojciec kazał mi powiedzieć na głos; Pan jest moim obrońcą, nie będę się lękał tego, co może zrobić mi inny człowiek.
Powiedziałem to raz, a Ojciec …
Powtarzaj.
Powiedziałem znowu… i Ojciec…
Powtarzaj.
… I tak w sumie trzy razy… Jakbyś to zinterpretowała ?
Że masz nic nie robić, zdaj się na Ojca.
Czy da się to inaczej zinterpretować ?
Dopisane 13. 05. 2018 r.
Nie bez znaczenia jest setna rocznica Fatimy. Tak jak zauważyłaś, Pan Bóg jest matematyczny, też to uwzględnia –nie planowałam tego zupełnie i zauważyłam dopiero pisząc; dzisiaj 13 maj, 101 rocznica Fatimy. Czy tak miało być?
Zwróć uwagę, że pozornie diabeł wygrywa. Pozornie, bo dusza się rozwija i przechodzi do kolejnego etapu – oglądam pewien serial kryminalny, którego akcja dzieje się w XIX wieku w Nowym Yorku. Historia toczy się wokół niższych sfer społeczeństwa. Widząc scenę, kiedy to dzieci z biedy śpią na ulicy i jest to powszechne, zdaję sobie sprawę, że mimo wszystko, po wielu wiekach ludzkość osiągnęła bardzo wiele dobrego w kwestii wyrównania społecznego, walki o prawa zwykłego człowieka. A jeśli się cofnąć do czasów biblijnych wydaje się wręcz, że dzieli nas w tej kwestii wielka przepaść między tym, co było, a co jest. Uczymy się.
To jest dla drużyny złotej, która ma przejść – przypomnę słowa;
- Miałaś jeszcze coś oprócz tych otwieranych drzwi?
- Nie.
- Hmm…. Wiesz co słyszę teraz?
- To przywołanie do 10 przykazań.- Jak często są otwierane? Kiedy było tak ostatnio? – już zaczynam drążyć temat.
- Nie przypominam sobie. Zobacz na jak długo zadziałała wojna światowa?- Na 30 lat może… ?
- 1 na 10 zostanie.http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/07/03/nie-ostrosc-a-sprawiedliwosc-czyni-mi-prawde/
1 na 10 zostanie i powstanie złota drużyna tych, którzy przejdą.
Ta księga jest namiastką. Prawdziwa, ale niepełna – prawdziwa?
Fragment z księgi Henocha 7; 1 Wzięli sobie żony, każdy po jednej. Zaczęli do nich chodzić i przestawać z nimi. Nauczyli je czarów i zaklęć i pokazali im, jak wycinać korzenie i drzewa. 2 Zaszły one w ciążę i zrodziły wielkich gigantów. Ich wysokość wynosiła trzy tysiące łokci. 3 Pożerali oni wszelki znój ludzki, a ludzie nie potrafili ich utrzymać. 4 Giganci obrócili się przeciwko ludziom, aby ich pożreć. 5 I grzeszyli przeciw ptakom, zwierzętom, gadom i rybom. Pożerali mięso jedni drugich i pili zeń krew. 6 Wtedy ziemia poskarżyła się na nieprawych.
Jeśli… Człowiek żyje etapowo. Żyjesz w jednym z etapów… jest prawdziwe, to może i historia o gigantach też jest prawdziwa?
Ludzki odcisk stopy został odkryty w Gizhou, południowo-zachodniej prowincji Chin, w sierpniu 2016 r. Ślad ma; 57 cm i długości i 20 cm szerokości, głębokość 3 cm. By oszacować wysokość wg znawców powinniśmy pomnożyć długość stopy razy siedem. Nie jest to jedyne tego typu znalezisko na świecie, więc w pewnych kręgach badacze zaczynają się zastanawiać już całkiem poważnie, czy Księga Henocha nie opisuje faktów.
Wczoraj nie byliśmy na kawie, więc dzisiaj prawie biegłam na kawę. Oboje byliśmy szczęśliwi, że możemy sobie jak zawsze porozmawiać przy naszej kawie. Piotr opowiadał o codziennych problemach w firmie, ale szczerze mówiąc, mało mnie to na razie interesowało.
Homiel, jesteś tam gdzieś w pobliżu ? – przerwałam, bo obawiałam się, że Piotr nie chce Go po prostu dopuścić do głosu.
Powiedz jej, że zostałem w aucie. Ciężka noc była. Pilnowałem.
…….. – roześmiałam się na głos ciesząc się, że jest i nadal ma humor.
A co miałeś w nocy ? – spytałam Piotra.
Nie mogłem spać do drugiej, uginały się klepki, ktoś mi się położył obok, aż łóżko zaczęło trzeszczeć … Może to nie gacek ?
Hmm … To nikt dobry … Dobry nie sprawiałby, że czułbyś się z tym źle – … Piotr przyznał mi rację i zamilkł.
Odkąd sprawdziłam drewno z naszego krzyża, jedna rzecz nie dawała mi spokoju …
Homiel, dlaczego prawdziwy krzyż…? Jeśli to nie prawdziwe drzewo ? – Piotr spojrzał na mnie, jakbym właśnie zwariowała.
Bo mieszka w nim Duch Święty.
…….. – wzruszyłam się.
To nie można było tak od razu ?
Dany na drogę, przyjaciel w ciężkich chwilach.
Nie opieraj swojej przyszłości na ludziach, lecz na Ojcu.
Jemu zaufaj. On cię nigdy nie zawiedzie.
Choć człowiek dobry jest, to jest chwiejny, słaby, a Bóg nigdy nie zawiedzie.
A z drugiej strony tak trudno Mu zawierzyć.
Ale On to rozumie, sam przecież stworzył człowieka.
Jak powiedział … – Piotr się zawahał – … Anieli Salawa…? – wzruszył ramionami i zrobił takie oczy, jakby pierwsze słyszał.
Rany … Homiel …?! – mówił o internecie i komputerze ! Anioł, który zna się na technologii !
On mnie śledzi co robię ! – pomyślałam sobie.
Mimo, że pijecie kawę, to Pan Bóg uwielbia słuchać rozmowy wasze.
Pan Bóg widzi wszystko ?
Absolutnie.
No taaaak …. A co to znaczy nadchodzi Jezus ?
Jak już, to już.
Ale co ? Wejdzie do pokoju, czy co ? Jak to rozumieć ?
Cierpliwości – … znowu ta cierpliwość … Przyszło mi właśnie do głowy, czy to nie z Ojcem tak sobie teraz rozmawiamy.
Dzisiaj w kościele widziałem coś dziwnego. Koło ołtarza stoi krzyż. Nagle nad nim pojawił się świetlisty krąg jak pierścień, przesunął się wzdłuż niego do podłogi i zniknął.
I jeszcze coś dziwnego widziałem dzisiaj … Tym razem we wszechświecie … To jest coś … – nie potrafił określić.
… Że ja to widzę … – Piotr się dziwi – Czy ja to sobie przypominam, czy co ?
My ci przypominamy.
Czy ty sobie wyobrażasz jak umiejętnie trzeba zarządzać takim wszechświatem ? Tyloma wszechświatami ? – poprawiam się, bo przecież sami nie jesteśmy.
Bóg jest niesamowity – przyznaje Piotr.
Na tle tych milionów planet co znaczy jedna, mała Ziemia ? – pytam.
Stopień nauki.
Jest wiele światów, bo jest wiele stopni.
Skoncentruj się na twoim stopniu, bo się pogubisz.
Racja. Henoch też pisał o innych światach i kościół nie uznał jego ksiąg, bo stwierdził, że za bardzo „odleciał w kosmos”, a tu się okazuje, że może miał rację … Ciekawe …
… To powiedz chociaż Homiel, czy na innych planetach moją swoich Homieli? – nie dawałam za wygraną.
Wchodzisz w to, co zostało… forbidden ? – … Piotr się zawahał przy ostatnim słowie, bo nie był pewny, czy dobrze słyszy.
……… – zaczęłam się śmiać. Forbidden (ang.) zabronione, zakazane.
Ok. To zostańmy przy naszym stopniu.
06. 09. 17 r. Warszawa.
Mamy sprawę sądową. Nową. Zupełnie nieoczekiwanie. Konkurencja pozwała nas do sądu, iż jakoby niesłusznie wygraliśmy jeden przetarg. Zaatakowali zleceniodawcę i nas. Tym razem szykuje się szybka rozprawa, ponieważ rozstrzygać będzie Krajowa Izba Odwoławcza (KIO), w której sprawy trwają do 30 dni. I przyszło mi wtedy coś do głowy…
Powiadasz, że niedługo będziesz miał sprawę sądową ? Trwaj do sądu i płyń … Gdy Homiel to mówił, czy wymienił z nazwy NIP ?
Nigdy nie wymienił z nazwy NIP … Tego nie brałem pod uwagę – i rozdziawił buzię zaskoczony.
… Słyszę gromki śmiech…
Ale z NIP nie przegrałem !
Taki jesteś tego pewny ?
… ??? ….
Znam procedury, nie dacie rady w tym roku z NIP – Piotr uparcie.
Guzik znasz. I ty z Nami dyskutujesz ? Masz walczyć z kuszeniem !
… Przypomnieli mi, że jak leżałem w szpitalu, to rozprawę z NIP odwołano z dnia na dzień… Faktycznie mogą wszystko ! – bardzo mnie teraz rozśmieszył … Piotr ciągle zapomina, że Oni mogą wszystko, a potem chodzi zdziwiony.
A jeśli KIO to ta sprawa sądowa, od której popłyniesz ?
To cios poniżej pasa – Piotr oburzony.
Ale tak może być – zaczynam się cieszyć, choć w głębi duszy mam jednak wątpliwości.
Nie widzisz, że z Niebem nie wygrasz ? Jak nie tak, to tak … Jak nie NIP, to KIO.
Jak nie kijem, to pałą.
…….. – wybuchnęliśmy śmiechem.
Aleś mnie zastrzeliła z tym sądem. Faktycznie tak może być jak mówisz, że o ten sąd chodzi.
Tego nie wiemy, ale to jest bardzo w stylu Nieba. Zaskoczyć. Jeszcze jedno rozwiązanie, którego nigdy nie braliśmy pod uwagę.
Homiel nazwał cię enigma.
Maszyna deszyfrująca ? – śmieję się.
Sprawa z nieoczekiwanym pojawieniem się drugiego sądu dała mi do myślenia. Zrozumiałam dlaczego tak trudno zrozumieć człowiekowi Niebiańskie proroctwa. Niebo może absolutnie zrealizować wszystkie swoje plany, nawet te najbardziej absurdalne i nielogiczne z punktu widzenia człowieka. To, co się wydaje nam niemożliwe, dla Nich jest możliwe. A wszystko staje się oczywiste po fakcie.
Wieczorem.
Zadzwoniła teściowa.
Piotr, ty tak ciężko pracujesz, jesteś po zawale, ty musisz zwolnić albo daj spokój z pracą i ….
……… – … i jeszcze nie skończyła zdania, gdy krzyknęła na cały głos.
Co się stało ! – Piotr przestraszony.
Właśnie poczułam, że ktoś mocno kładzie mi rękę na ramieniu, aż mi kamizelka poszła od tego do góry. Myślałam, że to kot mi wskoczył na plecy, ale odwracam się, a tutaj nikogo !!! – dalej prawie krzyczała będąc wyraźnie pod wielkim wrażeniem.
…. – spojrzeliśmy na siebie.
… to Edziu !
Położył mi rękę na ramieniu ?! – nie mogła uwierzyć.
No pewnie !
To znaczy, że się ze mną zgadza.
Hmm… Chciał cię raczej uspokoić – mówię, ponieważ przypomniałam sobie nagle fragment z filmu „Miasto aniołów”. Podczas napadu rabunkowego anioł kładzie dłoń na ramieniu mężczyzny, aby go uspokoić. To pierwsze skojarzenie, które natychmiast nasunęło mi się do głowy.
Myślicie ? – i się rozpłakała. Tak się wzruszyła, że wolała się rozłączyć i przeżywać to samotnie.
Edziu może być już… tutaj ? – pytam Piotra pięć minut później.
…….. – zrobił zdziwioną minę sam zaskoczony.
A co u taty ? – pyta Homiela.
Właśnie się kąpie.
A tak naprawdę ?
Naprawdę. Kąpie się, ale nie powiedziałem w czym.
To w czym ? – pytam.
Ojciec otoczył go specjalną opieką.
…….. – uśmiecham się.
Tą ręką… Edziu uspokoił, czy się zgodził ?
Calm down. Jesteś coraz lepsza – ps. Calm down – uspokoić się.
Ale Fatimy bez Twojej pomocy nie zrobię – a jestem na etapie opracowywania III Tajemnicy Fatimskiej i Jego pomoc jest mi niezbędna.
Na Fatimę to trzeba sobie zasłużyć.
…….. – ręce mi opadły, bo nie wiem tym razem, czy żartuje, czy mówi poważnie. Najpierw nakazuje się zająć, a teraz trzeba sobie zasłużyć.
Dzięki tato, pilnuj mamy ! – Piotr miał gdzieś moje rozterki i wrócił do Edzia.
…. Wiesz co teraz usłyszałem ?
Pilnujemy razem – spojrzeliśmy na siebie zaskoczeni.
Ja pierdzielę ! – nie wytrzymał – dom wariatów, raz Homiel, raz Edziu, raz… Istna karuzela !
… ??? …
Nie zasłużyłam sobie na Fatimę ? – wracam do tego, co mnie nurtuje najbardziej.
Zasłużyłaś na następny raz.
….To tato jest u nas w domu ? – Piotra Fatima teraz nie interesuje.
Bywa.
I będzie bywał ?
Tak jak ty, gdy wrócisz do Domu.
…. Czy gdzieś się pomyliłam w Fatimie ? – a ja swoje.
Czasami idziesz za szybko.
Za szybko wyciągam wnioski ?
…. Szybko Edziu „przeszedł” – a Piotr znowu swoje, bo jest ciągle pod wrażeniem.
Ważna sprawa to i szybka przemiana.
Ważna sprawa ? A co to ?
Dbamy o was.
Ważna sprawa to my – tłumaczę.
To na pewno Edziu był ? – Piotr się upewnia.
Tę kwestię już uzgodniliśmy.
…. A co z Fatimą ? – zaczynam znowu.
Żebyś uwierzyła, zagłębiaj się w siebie.
Jesteście obrońcą Pana Boga na Ziemi.
Ty dajesz światło, a ty walczysz– … do Piotra.
Dopisane 07. 05. 2018 r.
I ty z Nami dyskutujesz? Masz walczyć z kuszeniem! – stosunkowoniedawno zrozumiałam, że kuszenie to nie tylko mamienie pieniądzem, seksem, karierą, sławą, urodą, jednym słowem czymś namacalnym i wymierzalnym itd., ale także oddziaływanie na te aspekty psychiki, osobowości, które nas wyróżniają wśród innych, z których jesteśmy dumni (albo odwrotnie), które czynią nas we własnym mniemaniu lepszymi (lub gorszymi) od innych. Przykład? Piotr miał ogromne poczucie własnej nieomylności. On zawsze wiedział lepiej, najlepiej. Wiele miesięcy niebiańskiej pracy nad nim uzmysłowiło mu, że wie dosłownie nic. Niebo uczy pokory i to bardzo szybko.
Tę kwestię już uzgodniliśmy –nie myślałam, że to tutaj ogłoszę, ale mamy w domu klasycznego ducha. Edziu dosłownie bywa w naszym domu. Dlaczego tak się stało i po co się stało, opiszę w kolejnych tekstach. Jego obecność sprowokowała mnie do zbadania stanowiska Kościoła Katolickiego, jakie ma wobec świata zmarłych. Czy jest za, czy przeciw…
https://stacja7.pl/wiara/czy-duchy-zmarlych-sa-wsrod-nas/Czy duchy zmarłych są wśród nas?Trzeba to powiedzieć otwarcie – duchy istnieją i jest to prawda wiary! Istnieją duchy dobre (czyli aniołowie wierni Bogu) i duchy zbuntowane (czyli też aniołowie, ale ci z opozycji). Pismo Święte mówi nam o tym jasno. Mówi też „badajcie duchy”, wzywając do mądrego rozeznawania, w jakiej lidze gra dany duch. Jednak w potocznym rozumieniu, słowem “duch” określamy najczęściej pojawiające się na ziemi manifestacje dusz ludzi zmarłych, co jest zjawiskiem tajemniczym i trudnym do wytłumaczenia.
– robię oczy, bo nie wiem o co chodzi.
