Tag: egzorcysta

15. 10. 17 r. Warszawa.

Nasze pokoje przedziela ściana, nie za gruba, nie za cienka. Dzisiaj obudził mnie głos Piotra, który jakby przeciągając się po głębokim spaniu powiedział do siebie…. głowa. Tyle usłyszałam bardzo wyraźnie na koniec. Nie wiem co mówił w całości, ale wyraźnie usłyszałam głowa. Pomyślałam, że albo mówi do siebie albo rozmawia. Ucieszyłam się, że go słyszę, bo to znaczy, że nigdzie nie „odleciał”. Odwróciłam się na drugi bok i zaczęłam jednak się zastanawiać, dlaczego Piotr narzeka na głowę, kiedy nigdy nie narzeka. Nie chciało mi się do niego iść specjalnie i wypytywać i wtedy usłyszałam głośne uderzenie w stolik. Charakterystyczne. Nauczona doświadczeniem wiedziałam, że to znak lub potwierdzenie, że głowę słyszałam na pewno. Zwlokłam się więc z łóżka i poszłam do Piotra.

• Co z tą głową? – pytam.
• Jaką głową? – zdziwiony.
• No przecież powiedziałeś na głos głowa przed chwilą.
• Nic nie mówiłem, przed chwilą się obudziłem – spojrzał na mnie jeszcze bardziej zdziwiony.

Zgłupiałam. Nie tylko wyraźnie usłyszałam jego głos, ale jeszcze potwierdziło to mocne uderzenie, które w żaden sposób nie mogło być przypadkowe.

W trakcie jazdy do kościoła męczyłam Homiela, by szepnął słowo co to było i czy było, bo zaczęłam wątpić w swój rozsądek. Nie odzywał się długo.

• Żebyś miał to co idzie, musi ci głowa się lekko zmienić.
• Jezu! Wreszcie – ulżyło mi – Nie zgłupiałam jednak.
• Zmienić? – pyta.
• Podobał ci się film ? – wczoraj oglądaliśmy „Lucy” i śmialiśmy się między sobą, że tak skończy jak ona.
• To przecież utopia – Piotr.
• Nie o to chodzi. Twoja głowa musi przeskoczyć… – i pokazał nasze 5 procent.

• Wtedy będę miał możliwości? Zobaczę numerki w totka? – zażartował.
• … Ktoś wybuchł śmiechem, słyszę…
• Czyli dobrze słyszałam?
• Dobrze. Słuch i głowę masz absolutnie zdrową.
• Piotr nie powie ci co się będzie działo, więc My ci mówimy.
• Piotr nie powie, bo nie będzie chciał w ogóle rozmawiać.
• Stracisz troszkę kontaktu z mężem.
• Makabra… – pomyślałam.
• Na długo ?
• Piotr będzie przebiśniegiem.
• Oznaczać to będzie wiosenkę dla świata. Pierwszy przejdzie przez śnieg.
• ?! Dam radę ?
• Ty nie dasz ? Codziennie mieszasz gackami w kotle.
• Czyli dobrze słyszałam… – powtarzam naprawdę z ulgą.
• Niewątpliwie.
• Zima wiecznie trwać nie może. Nawet pani Karolina puściła ci podsumowanie życia.
• ?! 

Piotr wczoraj dostał od Karoliny (kobiety, która wynajmuje nam mieszkanie w Warszawie) prezent. Zgrała płytę z różnymi starymi przebojami, na której jest piosenka Sinatry „My way”. Jedyna, jaką naprawdę lubię Sinatry.

• A nie wiedziała co robi. Miała z tobą dobrze, ale są rzeczy ważniejsze.
• Nie musi się prosić o pieniądze.
• Co chce przez to powiedzieć? – zaczęłam intensywnie myśleć.

Niebo całkowicie przejęło kontrolę nad naszym życiem, a właściwie dochodzę do wniosku, że tak naprawdę to nigdy jej nie mieliśmy. Może kiedyś nie było to tak widoczne, ale teraz?! Ciągle od jakiegoś czasu podsuwa nam ludzi zagubionych, potrzebujących wsparcia i pomocy. Jedną z takich osób jest właśnie Karolina. Kobieta z darem można powiedzieć, ale tak nadwrażliwa, że nie daje sobie rady w tym świecie. Ma wizje, słyszy, nazwała Piotra swoim duchowym bratem, daje siebie innym za bardzo, a potem siedzi miesiącami nad morzem, aby zregenerować zdrowie. Nie musi się prosić o pieniądze, bo ma z nami spokój i płacimy regularnie. Jednak gdy Piotr się zmieni niewykluczone, że sytuacja też się zmieni i to na tyle, że będziemy musieli się wyprowadzić. Choć dostawała pieniądze, to przestanie je dostawać, bo są rzeczy ważniejsze, niż jej spokój.

• Zwróć uwagę, że to ty znaki dostajesz, a Piotr wiedzę.
• Bo kiedy ty znaki dostajesz to wiesz, że jego wiedza jest prawdziwa.
• ……… – to prawda…

Te mocne znaki uświadomiły mi, że fala nadejdzie. Nie wiem kiedy, ale nadejdzie… I straciłam humor, ostatnie słowa mnie zmartwiły.

• Nie smuć się. Będzie pięknie i nigdy nie zostawimy cię samej sobie, możesz Mi ufać.
• I nie stracisz z nim całkowicie kontaktu.
• Sama będziesz zafascynowana zdarzeniami.
• Widzę ogień przy tych literach…
• Widzę, jak szybko piszesz, aż płomień się pojawia.

• To będzie nasze wspólne dzieło. Autor będzie podany.
• Bestseller wszech czasów jak to skończysz.
• …….. – dech mi zapiera i nie wiem gdzie się schować przed odpowiedzialnością. 
• Ostatnio modlę się tylko z moim krzyżem – Piotr. 
• Do kogo należał ten krzyż? – od razu pytam, no bo jak mam pisać… to muszę chyba wiedzieć.
• Rozumiem twoją dociekliwość do książki, ale wiedza, którą dostaniesz przyćmi wszystko.
• …….. – znowu się skurczyłam, tym razem ze strachu. 

W „naszym kościele” wszystko było na szczęście po staremu, czyli „nasza żebrząca” też. Daliśmy jej od razu pieniądze i stanęliśmy pod krzyżem. Piotr zaczyna mnie szturchać mimo, że kobieta siedzi metr od nas…

• Jezus mówi….
• To jedno z ostatnich naszych spotkań.
• Jak to… !!!??? Dlaczego???!!! – pytam prawie z płaczem.
• W tej formie.

Wychodząc…

• Miałem piękną wizję pod krzyżem… Byłem w tym białym domku, otworzyły się drzwi, same. Pokazała się złota droga dokąd mam iść, świeciła na złoto…
• …….. – miałam pewne skojarzenie. Kiedy się otwierają drzwi zazwyczaj ktoś woła albo zaprasza. A tu otwierają się same i nikt nie wzywa. Nie wiadomo czy iść, czy czekać nadal.

Wieczorem.

Siedząc przed TV rozmawialiśmy o dzisiejszym poranku.

• Widzisz? Tobie dali znaki, a nie mnie, ja jestem tępogłowy.
• Bzdury gadasz. Nie mów tak o sobie, bo dajesz przede wszystkim Im świadectwo. Oni tępogłowych nie wybierają. Ty masz za dużo spraw na głowie, to wszystko.
• Skoro znasz swoje imię, to postępuj jak jego imię.
• Jezus powiedział, że to jedno z ostatnich spotkań – zadumałam się…
• Dzisiaj to będzie? – Piotr.
• Jeszcze nie.
• Pojutrze?
• Też nie. To ty widziałeś kalendarz.
• Jak mogłeś nie zobaczyć dat! – tego nie rozumiem. Gdybym to ja Im zaglądała do kalendarza, to patrzyłabym uważniej. 

Widzę ich kalendarz. Kostki z datami, a jedna wyższa niż inne. Nie widzę cyfr... http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/06/16/prawda-nie-jest-pycha/

• Strach się bać.
• Niczego się nie bój.
• Ciekawe co to się zdarzy…
• Przejdziesz metamorfozę, której skala  dla nikogo nie będzie zrozumiała.
• ……
• Czy faktycznie w piekle są kotły? – spytałam, bo przypomniałam sobie zdanie z rana; Codziennie mieszasz gackami w kotle.
• Po co?
• Niektórzy widzieli ponoć.
• Wyobraźnia.

Oglądamy Wiadomości.

• Mam nadzieję, że PO zniknie z czasem – mówię.
• Ale pamiętaj, że człowiek jest tylko człowiekiem.
• Potrzebuje konkurencji. Do wszystkiego potrzebna jest równowaga.
• Czyli dobrze, że PIS czuje ich oddech na plecach, dla równowagi.

Oglądamy House of Cards i przemowę Francisa w kościele (odcinek 3 sezon 1).

• Ale cynik z niego! – choć byliśmy pod wrażeniem. Całkiem niezła przemowa, lecz w kontekście całej historii tego bohatera, to jak policzek dla Boga.
• Takich strącam.
• Boże! To znowu z Ojcem cały czas rozmawialiśmy! – pomyślałam. 

Dopisane 26. 06. 2018 r.

• Takich strącam – wiemy przynajmniej kto na pewno trafia na dół. Ci, którzy mówią o Bogu, a czynią całe życie wbrew Bogu. Cynizm i zło w jednym.

Przypomina mi to pewną rzecz. Podczas egzorcyzmów Anneliesse Michel jednym z demonów atakujących Anneliese był Valentin Fleishman ; w latach 1572 – 1575 był proboszczem parafii rzymskokatolickiej w Ettleben w Bawarii (Niemcy). Zgodnie z treścią akt parafialnych został usunięty ze stanowiska za pijaństwo, pobicie oraz morderstwo. Ettleben była placówką proboszcza E. Alta, który brał udział w egzorcyzmach Anneliese Michel. Altowi nigdy nie było dobrze w plebanii, uważał, że w tym budynku działały złe moce. Ojciec E. Alt twierdzi, że przed rozpoczęciem egzorcyzmów nie wiedział o tym, że kilkaset lat przed nim Fleischmann był proboszczem w Ettleben. Kiedy z Annelise mówił Fleischmann, mówiła Ona niskim, męskim głosem oraz lokalnym dialektem. Wg dialogów podczas egzorcyzmów Fleischmann był w piekle ponieważ zabił człowieka i sypiał z kobietami. Uczynił to, ponieważ wymogi kapłaństwa były dla niego zbyt ciężkie. Wg relacji egzorcystów, demon Fleischmann potwierdził konieczność celibatu. (Wiki).

Dorzucę jeszcze kilka szczegółów bezpośrednio z niemieckich źródeł. https://www.theologe.de/theologe9.htm 

Podaje się, że był księdzem katolickim, ale w innych źródłach, że pastorem. Stawiam jednak na pierwszą wersję, ponieważ żył w czasach Marcina Lutra, czyli wtedy, gdy protestantyzm się dopiero kształtował. Został wydalony jako „konkubinariusz”, opisuje się jego związki z kobietami i jako „vino addictus” (pijany). Był uważany za bardzo agresywnego, zabił człowieka na swojej plebanii. Ponadto pobił kobietę, która leżała tygodniami w szpitalu w Würzburgu. Miał czworo dzieci, pozamałżeńskich, a jego ojcostwo jest bezsporne. Nagrobek jego córki Marthy jest zamurowany na przodzie najstarszego domu Ettlebena i nadal jest łatwy do rozszyfrowania. 24.10.1975 „Fleischmann” wezwał kapłanów prowadzących egzorcyzmy do przestrzegania celibatu. Dosłownie: „Żaden kapłan nie może wyjść za mąż, jest kapłanem na wieki, a zakonnicy nie są różni, muszą pozostać wierni swemu powołaniu”. Według innej notatki, on również „zabił dziewczynę w swojej plebanii po uwodzeniu go” (dr Harald Wiesendanger w „Wielkiej książce duchowego uzdrawiania”, cytowanej za Wendezeit nr 2/2006). ….. Jednym słowem idealny kandydat na piekło.