Dzień: 2024-04-05

Głęboko zawierz w wierze …

17. 11. 23 r. Warszawa.

Piotr o firmie, problemach … i aby tego nie słuchać dłużej …

  • A co u Was ? Jest spokojnie ? – pytam Homiela. 
  • Szykujemy się na przyjście Kathriny …
  • … ??? … Czyli też huragan ? – roześmiałam się.
  • Nie burzy, ale znajomej. Będzie mówiła ciekawostki z Ziemi …
  • …. No i jak traktować Go poważnie ? – pomyślałam śmiejąc szczerze.
  • Jakiś głos woła do ciebie z daleka …. – Piotr spoważniał …
  • Głęboko zawierz w wierze …
  • …. ??? …. – …. też spoważniałam. 

Mam wrażenie, że to nieodzownie nawiązanie do tego, co właśnie pisałam …

-Ja jestem w klubie wierzących w Boga – Piotr zadowolony. 
-Wierzący ?! Wierzący ?! Widział Mnie i co ? Wierzy ?!!! Ty wiesz! jak jest, a nie wierzysz! 
-Ty masz działać! Ty możesz wierzyć … – … do mnie, bo ja nie widziałam. 
-Oooo, nie … Ja wiem na tysiące procent jak jest. Ja wiem, tyle już widziałam, doznałam, że wiem. 
-Mam nadzieję, że do tej rozmowy już nie wrócimy. 
-Można uznać, że stałem się dla niego mocno niezauważalny – … jeśli tylko wierzy. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2023/11/16/ty-wiesz-jak-jest-2/
  • Podkreśl to i wytłuszcz … Underline.
  • … Raaany … – zmartwiłam się.
  • Potem pozbierasz wszystkie książki w jedną.
  • hmm … Książki ? Może chodzi o te wpisy – pomyślałam.
  • Wypadek musiał być tak mocny, ile go można było trzymać ?
  • Oddzieliłem stare od nowego za jednym zamachem.
  • Będziesz miał nowy środek lokomocji.
  • A jaki ? – Piotr rozpromienił się myśląc, że a nuż nowe audi …
  • Miotła … Ola wie o co chodzi …
  • … Będziesz jak czarodziej … Będziesz latał na miotle … – buchnęłam śmiechem.

Rozmawiamy o mojej wizji z nadchodzącą falą … Wspominam chłopca …

  • Był podobny do ciebie z dzieciństwa, prawie taki sam, chudy, włosy blond ….
  • Faktycznie, cały Piotr …
  • Pomyśl, Kto w nim mieszka …
  • Hmm … Ta kobieta to też jakaś nieziemska była … Tak dziwnie spojrzała głęboko w oczy … – zamyśliłam się.
  • Król Królów Królów przyjdzie …
  • Uciekną twoi prześmiewcy jak żołnierze spod krzyża, gdy rozpoczęła się burza.
  • Najpierw grali o szaty Chrystusa, a potem uciekali co sił …

18. 11. 23 r. Warszawa.

Pod „naszym krzyżem” siedział bezdomny. Po mszy Piotr dał mu „parę groszy”.

  • Wyciągam 20 zł i słyszę …
  • Hmm … Tyle ?
  • Wyczułem w tym nutkę rozczarowania, bo miałem jeszcze 50 zł. No to dałem te 50.
  • Kurcze, a ja dałam tylko 5 złotych.
  • Dałaś tyle, ile miałaś …
  • No, jeszcze miałam 50 …
  • A często je masz ?
  • ……… – uspokoiłam się. Dawno nie mieliśmy lekcji dawania.
  • Wyobrażasz sobie ? Mija już 3 tydzień od wypadku, zobacz jak szybko … Już byś w ziemi leżał … – wypaliłam brutalnie.
  • Nie sam.
  • Nie ? – jestem zdziwiona.
  • Z robakami …
  • ………. – wzdrygnęłam się. Ta świadomość szybko mnie otrzeźwiła.
  • Taki czarny humor na sobotę.
  • Ojciec powiedział, że będzie gorzej i jest …
  • Hmm … No to jak się mają te słowa Gabriela ? – przypominam Piotrowi. 
-Przynoszę wam dobrą nowinę, wiatr odwraca się w drugą stronę.
-… Aaa, bo nam teraz wiatr w oczy, ciągle same problemy – Piotr zrozumiał. 
-Nie będzie wam już wiał w twarz. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2023/11/14/ty-wiesz-jak-jest/
  • Zgodnie z twoją prośbą nie dotknie to twojej rodziny.
  • To on będzie miał małe piekło.
  • Przez ciernie do gwiazd.
  • Nic nie oczekuj, bo na nic nie zasługujesz.
  • Służ ludziom i rób co do ciebie należy.
  • ………. – smutno się zrobiło.

Nie bardzo mogę sobie tego wyobrazić, że małe piekło dotknie tylko Piotra. Co dotyka jego, dotyka także i mnie, pośrednio. Razem jedziemy na jednym wózku.

  • Znak ryby jest w tobie … – do mnie.
  • … Rozumiem … To mi wystarczy … Dzisiaj pierwszy śnieg … Podtrzymuję jednak, że z Piotrem w tym roku nic jeszcze nie będzie … Przeprowadzka się przesuwa, no nie ma szans.
  • A w październiku się nie stało ? W ostatnim dniu ?
  • … Przedostatnim – mówię cicho …
  • Ojcze, mówiłeś, żeby być rozsądnym, to myślę rozsądnie … Dobrze, zostawmy to … Będzie jak będzie ….
  • Nie będzie jak będzie, a będzie jak ma być.

Jedziemy do domu, stanęliśmy na skrzyżowaniu przed światłami …

  • Zobacz, tu nie można zawracać – Piotr.
  • Zawsze tu zawracasz, nie pamiętasz ? – przypominam mu zdziwiona, że on raptem taki praworządny …
  • A ty Euklidesowa kobieto tak o wszystkim pamiętasz ? – Piotr wypalił w sekund dwie.
  • …….. – spojrzałam na niego zaskoczona.
  • Co ja powiedziałem ? – sam się zdziwił.
  • Euklidesowa …
  • To nie ja powiedziałem. A co to takiego ? Sprawdź co to !

Sprawdzam i już pierwsze słowa sprawiły, że zaczęłam się śmiać głośno. Dla takich chwil warto żyć.

Euklides z Aleksandrii (ur. ok. 365 p.n.e., zm. ok. 270 p.n.e.) – grecki matematyk przez większość życia działający w Aleksandrii, autor Elementów, jednego z najsłynniejszych dzieł matematycznych w historii. https://pl.wikipedia.org/wiki/Euklides

  • Jestem zbyt matematyczna wobec ciebie, no i ta Aleksandria …
  • Asgard cię pozdrawia …
  • … Sprawdź co to Asgard. Królestwo Asgard … – Piotr nalega.

Asgard – – w mitologii nordyckiej jedna z Dziewięciu Krain zamieszkana przez dwa szczepy bogów: Asów i (po zawarciu z nimi pokoju) Wanów. Do Asgardu prowadzi tylko jedna droga – Tęczowy Most Bifrost. Schodząc z Tęczowego Mostu, wchodzi się na zieloną równinę https://pl.wikipedia.org/wiki/Asgard

  • Czyli Niebo cię pozdrawia …
  • Pozdrawia w twoich problemach.
  • Przekaż Oli … Czytamy jej pismo …
  • ……… – uśmiecham się szeroko. 
  • … Dlaczego Asgard ? … – dziwi się.
  • Nie rozumiesz. To piękne … Pokazali ci, że niezależnie od czasów, od wiary, niezależnie od tego, jak to ludzie w historii nazywali …, ludzie tak naprawdę zawsze mówili o jednym. O Niebie. Zawsze to było to jedno Niebo …