Nadejdzie porządek.

17. 09. 21 r. Warszawa.

Przy córce nie mamy oporu mówić o Jegomościu. Sama miewa wizje i sama je traktuje poważnie, więc rozmawiamy całkowicie otwarcie. Na słowo „neseser” oczy się jej zapalają.

  • Chyba idzie kryzys, takie do mnie z rynku głosy idą – Piotr snuje domysły.
  • Słuchajcie go !
  • Hmm …. Ciekawe w sumie dlaczego – zaczynam się zastanawiać.
  • Pamiętaj, że pieniądze są na chwilę, na dokończenie twojej drogi tutaj – zwraca się Ojciec bezpośrednio do córki, widocznie jej oczy „błyszczały” zbyt mocno.
  • Cenię sobie skromność, a tobie daję strawę.
  • Pamiętaj, z pieniędzmi do Nieba nie wejdziesz.
  • …….. – zrobiła się czerwona, bo już snuła wielkie plany.
  • Idzie kryzys. Mogę powiedzieć niebotyczny.
  • Ci, co pokupowali mieszkania, będą się tymi mieszkaniami żywić.
  • … Co robić w takiej sytuacji ?
  • Modlić się.
  • …….. – roześmiałam się, nie mogłam się powstrzymać, to przecież oczywiste. Na wszystko modlić się. Po co w ogóle spytałam.
  • Cieszy cię to ?
  • …….. – ciągle się śmiałam.
  • Ojca też – roześmiał się także.
  • Przypominam ci, że kiedy nie było u Eliasza (co jeść), to go kruki karmiły.

W głowie poczułam, że cieszy Go moje pytanie, ale i fakt, że ludzie faktycznie zaczną się modlić.

  • Hmm …. – zadumałam się.
  • Ten kryzys to gorszy niż w 2008 roku ?
  • Gorszy. Niedługo nie będzie problemów z pracownikami … – … bo tak będą szukać pracy.
  • A mam takie pytanie … Bitcoin …
  • Trucizna, wymysł szatana w ludzkiej skórze.

Wykorzystanie bitcoina jako środka płatniczego na nielegalnych internetowych platformach wykorzystywanych do handlu bronią, narkotykami i dziecięcą pornografią ma w tym roku pobić kolejny rekord. Bitcoin i Dark Web to terminy, których funkcjonowanie jest ze sobą powiązanie niezwykle silnie. Według Chainanalysis, tegoroczne wydatki BTC na transakcje darkwebowe wyniosły około $515 milionów do końca czerwca. Dotychczasowy rekord wartości transakcji dokonanych za pomocą bitcoina został ustanowiony w 2017 roku i wyniósł $872 miliona. Wynik ten nie powtórzył się w zeszłym roku ze względu na malejącą wartość BTC. https://bithub.pl/wiadomosci/bitcoin-i-dark-web-ponad-miliard-dolarow-do-wydania-przez-przestepcow/ 

  • I to upadnie ?
  • Jak Rzym. Czy nie było Pompejów ?
- Ciekawe, czy kiedyś tak było. 
- Było gorzej. 
- … Widzę stary Rzym 
- … Usankcjonowane. 
Ta rozmowa przypomniała mi relację mojej koleżanki, która zwiedzała Pompeje. Po powrocie opowiadała zszokowana, że ściany domów były pełne wymalowanej pornografii i zszokowana stwierdziła, że to musiało być bardzo zepsute kiedyś miejsce. Kilka lat później na Discovery w pewnym dokumencie o początkach chrześcijaństwa też była mowa o Pompejach. Okazało się, że pierwsi chrześcijanie stanowili tam liczną dość grupę niewolników, także tych seksualnych. Nasunęła mi się taka konkluzja … Prośby ich zostały wysłuchane i Wezuwiusz zadziałał „skutecznie” … 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2021/03/16/gietrzwald/ 
  • A czy Watykan zostanie zniszczony ?
  • Dostrzegasz tam dobro ?

Zamyśliłam się. Mimo wszystko są tam jeszcze ludzie, którym zależy.

  • Ale to co powiedział ten wczoraj jest niedopuszczalne. Mówi „Szczęść Boże”, a potem będziesz wisiał ???!!!… – jestem oburzona. Skandaliczne słowa w Sejmie. Gowin: „Groźba Brauna nie jest wyssana z palca” – WP Wiadomości
  • Nicpoń, zakłamany człowiek.
  • Właśnie … – ulżyło mi, że się nie mylę.
  • Ojcze, a co będzie z Unią ? – dopytuję dalej.
  • …. Widzę rozłam.
  • Radykalne lewackie (partie) będą chciały być same, same zderzą się z sobą.
  • Ojcze, jak się na to wszystko przygotować, na ten kryzys … ?
  • Czy kiedykolwiek spadłaś i połamałaś sobie nogi ?
  • Hmm … Nie …

Córka przypomniała sobie wizję.

Dzwoni córka i roztrzęsionym głosem mówi … Miałam niesamowitą wizję ! Jak się obudziłam to dziękowałam Bogu, że jestem w swoim łóżku. Jestem na parkingu podziemnym, dużym. Stoję autem centralnie po środku. Nagle czuję pod stopami jak się zaczyna trząść ziemia i falować tak jak pokrywka na garnku, gdy się mocno gotuje. Czuję to dokładnie pod stopami i słyszę niesamowite wrzaski, piski z piekła. Straszne piski diabłów. Zastanawiałam się co się dzieje, bo to były straszne jęki. Buzowało, dymiło, słychać było, że się tam diabły kotłują. Zobaczyłam nagle przed sobą w oddali tatę w długim czarnym płaszczu. Powiedział … 
- Kolejne diabły z piekła wychodzą do tego świata. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2021/04/21/nadchodzi-eliasz/ 
  • Dlaczego takie zło jest teraz obecne wszędzie ? – Piotr.
  • Taka kolej rzeczy, pozwalam na to.

I wtedy ja sobie przypomniałam. Jej parking i moje wrota … Wszystko ma swój sens i znaczenie.

Obudziło mnie dzisiaj nad ranem coś… absolutnie mrożącego krew w żyłach. Nie wiem jakich słów użyć, by dokładnie to odzwierciedlić… Najpierw zobaczyłam ogromne, ciemne drzwi, a właściwie wrota, które się z trudem otwierały gdzieś głęboko pod ziemią. Wydawały przy tym straszliwy, bardzo głośny dźwięk. To był dźwięk metalowych, grubych, dawno nie otwieranych wrót. Otwierały się wolno, jakby z wysiłkiem. Zgrzyt metalu przypominał mi dźwięk ocierającego się metalu o metal podczas zwalniania pociągu. Słysząc ten dźwięk pomyślałam, że to musiał być bardzo stary metal, nieużywany przez długi czas, bowiem zobaczyłam wyraźne ślady rdzy pozostawione na ziemi. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/07/01/dziwne-rzeczy-beda-sie-dziac-kiedy-wszyscy-beda-spali/
  • No to będzie się działo – Piotr posmutniał.
  • Dałem auto do sprzedaży i to jest ta wizja (Pieta) także. Wstałem i wyjechałem tym moim koślakiem.
  • Ale już nie leżysz.
  • Oooo ! I to jest ważne ! – jakbym się przebudziła.
  • To jest nieuchronne co nadchodzi.
  • I dzięki Bogu ! – córka z naciskiem. 
  • Nadejdzie porządek.
  • Oook, ale nie do końca. Wielu nie przyjmie tego, co nadchodzi – … pamiętam.
  • I oni odejdą na zawsze.
  • Nikogo na siłę nie będę ciągnąć.
  • … Niebo jest dla nielicznych, w piekle jest mnóstwo ludzi, ale w czyśćcu najwięcej. Widziałem to …

Przyjdzie napomnienie.

15. 09. 21 r. Warszawa.

Na kawie. Piotr wyspany, a kiedy wyspany, to od razu rozważa jak zwykły człowiek.

  • Ja mam wielkie wątpliwości, że ja to ten … No wiesz … Że to się zacznie …
  • Ale pieczęć dostałeś.
  • Nooo tak.
  • No to ty.
  • Ojciec jest naprawdę nieprzewidywalny. Pamiętasz tą kobietę, która marzyła, aby spotkać Metatrona ?
- Była u mnie babka z banku, dyrektor oddziału. Znam ją od dwóch lat, mówi… 
- Właściwie to nie wiem dlaczego sekretarka umówiła mnie z panem. Nie miała tego robić, więc nie wiem.
-  Tak ? A ja powiem pani coś więcej, ja się z nikim nie umawiam i nie wiem po co się na to spotkanie zgodziłem. Zaczęła się przyglądać twojemu obrazowi, który wisi za mną.
-  Ma pan Jezusa… 
- Zna pani ten obraz ? 
- Taaaak. Interesuje się tymi sprawami. 
- Tak ? … Zaciekawiło mnie to. A wierzy pani w Boga ?
-  Wierzę. 
- A dlaczego ? 
- Bo Go widziałam. 
- Widziała Pani ?! Kompletnie mnie zaskoczyła. 
- Tak, ale nie wolno mi o tym mówić. 
- …Pomilczała chwilę. 
- Ale powiem panu coś. Jako dziecko widziałam białą postać w długiej szacie, wysoką, powiedziała, że jest Ojcem. Rozmawiam ze swoim aniołem, wierzę w anioły. Najbardziej lubię takiego anioła, który się nazywa (……). 
- Nie – mo – żli – we ! – powiedziałam wolno. 
Www.rozmowyzniebem.pl/wp/2019/09/27/izrael-narod-wybrany/ 
  • Hmm… Czy ona się kiedyś dowie, że widziała ? – pytam.
  • Satysfakcja była po Mojej stronie.
  • To była niespodzianka także dla ciebie.
  • Ale to niemożliwe, jestem taki paskudny, a Oni tam tacy piękni …
  • W rzeczywistości masz piękne włosy.
  • Kiedy patrzę na oryginał i na ciebie, sam nie mogę uwierzyć, ale tak ma być.
  • …….. – roześmialiśmy się.
  • Wiesz co by było, gdyby miał ? – Piotr mnie klepie w ramię.
  • Sikorki by latały, wiesz o co chodzi …
  • ……. – popłakałam się ze śmiechu. Ojciec jest niesamowicie dowcipny … Kiedyś przyrównał Piotra do Kmicica www.rozmowyzniebem.pl/wp/2017/02/15/nie-tylko-modlitwa-jest-wazna-ale-przyjmowanie-chrystusa-jest-wazne/ i teraz również nawiązał do „Potopu”  i Kmicica.
Na podwórzu zebrały się kupki ludzi. Dziewki dworskie biegły pod okna i przykładając twarze do szyb, płaszcząc nosy, spoglądały co się dzieje w środku. Dojrzał je na koniec pan Zend; świsnął tak przeraźliwie, że aż w uszach wszystkim zadzwoniło i krzyknął: 
- Mości panowie! sikorki pod oknami! sikorki! Sikorki! sikorki! Dalejże w pląsy! — wrzeszczały niesforne głosy. 
Pijana czereda skoczyła przez sień na ganek. Mróz nie otrzeźwił głów dymiących. Dziewczęta krzycząc wniebogłosy, rozbiegły się po całym podwórzu; oni zaś gonili je i każdą schwytaną odprowadzali do izby. Po chwili poczęły się pląsy wśród dymu, złamków kości, wiórów, wkoło stołu, na którym porozlewane wino utworzyło całe jeziora.  Tak to bawili się w Lubiczu pan Kmicic i jego dzika kompania.

Wieczorem.

  • Wiesz co zobaczyłem ? Zobaczyłem tego twojego Jegomościa jak idzie do helikopterka ! Trzyma w ręku neseserek i sobie idzie. A helikopter już się kręci.
  • Wooow … Ciekawe ile będzie lecieć …



16. 09. 21 r. Warszawa.

Córka zaskoczyła nas wczoraj kompletnie. Przyjechała do Warszawy autem nic wcześniej nie mówiąc, nie uprzedzając. To jej pierwsza tak daleka podróż samochodem. Siedzimy sobie teraz na kawie w trójkę dziwiąc się, że ona tu jest.

  • A gdyby przyjechała w październiku, to byłoby za późno ? – macam.
  • Nie mogę odpowiedzieć.
  • Oooo ! – zaskoczenie.
  • A co ? Za dobre to pytanie ? – żartuję.
  • Za dobre, co dziwne jak na ciebie.
  • ……. – śmiech.
  • Twój przyjazd spowodował, że przyspieszyłem sprzedaż audi. Myślałem, że sobie jeszcze pojeżdżę, ale już nie czekam. Mam wrażenie jakby wszystko nabrało tempa.
  • Nie jakby, tylko przyspiesza.
- Pamiętasz jak Ojciec mówił, że wirus ciągle będzie się rozwijać ? No to jak będzie dalej z nim ? 
- Apokalipsa, która już trwa, ale przyspieszy nagle i będzie bardziej widoczna. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2021/07/12/musisz-byc-ostrozny/
  • Nie uważasz, że rozmawiamy dosyć rodzinnie? … Wam to pasuje.
  • …….. – roześmialiśmy się w trójkę.
  • Kurcze …. – po chwili zamyśliłam się głęboko. Przyspiesza …
  • Zanim cokolwiek będzie, trzeba poczekać co „Jegomość” ma w walizce.
  • Tak go nazwałaś.
  • Hmm … – coś sobie przypomniałam.
  • Czy kolor morza ma jakieś znaczenie ? A może to bakterie tylko ? – pytam.

Krwistoczerwony kolor przybrały wody Morza Martwego. Mieszkańcy Jordanii, gdzie doszło do niecodziennego zjawiska, zastanawiają się nad jego przyczynami. Próbując rozwiązać zagadkę niektórzy przypominają o jednej z egipskich plag: zamianie wody Nilu w krew. Inni przypominają o położonych w tamtej okolicy biblijnych miastach Sodomie i Gomorze. https://www.tvp.info/55868651/morze-martwe-zmienilo-kolor-na-czerwony-biblijna-plaga

  • Tak samo z siebie ? Całe ? No pomyśl …
  • ……. – znowu zapadłam w zadumę. To rzeczywiście dziwnie szybko to wszystko.
  • Spodziewaj się dużych zmian.
  • ………
  • Czy Ojciec w ogóle śpi ? – córka nagle.
  • Sypia.
  • Kiedy sypia, to kto pilnuje świata ?
  • Mam swoich ludzi.

Wieczorem.

Oglądamy pogodę w TV. Córka mówi …

  • No, jeśli cię nie będzie tato, to będzie gorąco.
  • Ale czegoś nie rozumiem. Jeśli wybuchnie Yellowstone, to raczej będzie zima – Piotr logicznie.
  • Przyjdzie ochłodzenie, a potem upał.
  • To dlatego może nie być żywności – ja na to.
  • Widzisz jak obrażają Maryję ?
  • Widzę.
  • Przyjdzie napomnienie.

Napomnienie = ostrzeżenie. Zamyśliłam się …

  • Jakie masz przemyślenia ?Piotr szturcha mnie w ramię.
  • Zaskakujesz Ojcze.
  • To lubię.



Dopisane 15. 02. 2022 r.

To, że Ojciec nieustannie zaskakuje widać nawet w dzisiejszym wpisie. Kmicic to „Potop”, a potop to przecież apokalipsa. Dzisiaj to zauważyłam. Nic nie jest przypadkowe.

Jest teraz czas do przygotowania.

13. 09. 21 r. Warszawa.

W końcu przyjechaliśmy do Warszawy. Piotr siadł na tapczanie, głowę przyłożył do poduszki i zasnął chrapiąc na cały głos. Dawno go tak zmęczonego nie widziałam. 

  • Mam wrażenie, że ta wizja z chodnikiem dotyczy aktualnej sytuacji, teraz. W wizji jechałem po chodniku i bałem się zjechać na jezdnię, żeby nie uszkodzić auta. I tak jest faktycznie. W każdej chwili może się rozsypać – powiedział po obudzeniu.
  • ……..
  • A wiesz co teraz widzę ? Tak sobie siedzimy w końcu, a za „przesłoną” widzę jakiś ruch. Wokół nas spadają angele – Piotr spokojnie.

Co to może oznaczać ?



14. 09. 21 r. Warszawa.

  • Ciągle męczy mnie ta wizja, dlaczego jadę chodnikiem i gdzie jadę … Wstaję, wsiadamy do auta i jedziemy.
  • Jeeezuuu ! – nie wytrzymuję. Męczy mnie już samym tematem.
  • A ty mi w ogóle nie pomagasz ! – Piotr się wkurzył.
  • Bo sama nie wiem ! … Wyjeżdżamy i koniec, nie wiadomo gdzie … – wzruszam ramionami. Ale właśnie teraz coś przyszło mi do głowy …
  • A może nie chodzi o to gdzie, ale, że w ogóle się w z tego miejsca ruszyłeś.
  • Czyli co ?
  • Przyszywamy guzik do nowego garnituru, czyli stare odchodzi.
  • Ooooo … To już wiesz – cieszę się, że mamy to z głowy.
- Byłem w jakimś pomieszczeniu, pokoju. Był tam człowiek wyglądający jak stary żyd z powieści „Lalka”. Przymierzał na mnie uszyty garnitur. Byłem tym garniturem zachwycony, najwyższa jakość materiału, dotykałem i tylko mlaskałem z podziwu. Garnitur ciemny, ale w bardzo delikatną białą siatkę, pepitkę. Wyglądałem w tym doskonale. I raptem jeden guzik odpada. Ten człowiek podnosi go spokojnie i mówi do mnie … 
- Najlepszy film, który widziałem z filmów to „Odnowa”. 
- Pamiętaj, „Odnowa”. 
- Ciekawe … Nowy garnitur na imprezę ? Nową drogę chyba, bo odnowa … – analizuję. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2021/09/06/rozmyslam-czyli-planuje/
  • Pieta to jest koniec tego okresu.
  • Kończy się moja droga ?
  • I jest nowa droga.
  • Jak u Mojego Syna, tak i twoja się zaczyna.
  • Pieta to jest twoje pożegnanie, czyli co ?
  • Wyjeżdżacie stąd.
  • Koniec starej drogi i jest moment zakończenia, czyli co będzie teraz ?
  • Idą wielkie zmiany.
  • … To się dzieje już teraz ?
  • Przymuszony został do sprzedania auta – … wszystko się psuło, ale raptem jest idealny.
  • Jest teraz czas do przygotowania.
  • Jedziemy razem, bo razem jedziemy w nowy etap – odetchnęłam z ulgą.

Wieczorem.

Oglądamy w TV rozmowę o wypaleniu zawodowym jako chorobie cywilizacyjnej. Rada lekarska na to, aby znaleźć sobie hobby. 

  • Ja jestem wypalony totalnie, zmęczony – Piotr kiwa głową, że „choruje”.
  • To jest intensywna praca dołu nad tobą.
  • Nie jakaś, ale intensywna kolegialna praca nad tobą.
  • Jedni kończą, to zaraz zaczynają inni.
  • Kiedy to się skończy ? – pytam. 
  • Przecież Pieta …
  • ……. – spojrzeliśmy się na siebie. Po Piecie nastał zupełnie nowy okres w życiu Chrystusa.
  • To nie jest wymyślone przez niego.
  • Masz kłopoty w pracy, masz kłopoty w postaci męczarni.

Czytam maila od Anny.

  • Ciekawe pytanie – Piotr.
  • Chcesz być taki jak Ja, chirurgiem, mechanikiem, prawnikiem ?
  • I tu masz rację. To jest podobieństwo.
  • To może rzeczywiście musisz znaleźć sobie hobby – doradzam.
  • Twoje hobby to powietrze łapać, a nie znaczki zbierać.
  • On ma całe legiony na sobie, a ty mu hobby szukasz.
  • Bo ponoć hobby daje odpoczynek.
  • To spytaj tego, kto tak powiedział, czy ma diabła nad sobą.
  • Hmm …. – nic dodać, nic ująć. W punkt.

Oglądamy „Ninija Worrior”. Piotr mnie szturcha, czyli wiadomo, że …

  • Ojciec do ciebie mówi ….
  • Powoli ci się kończy maniana.
  • ???!!!
  • Zaczynają ci się jazdy, załatwianie spraw, poczujesz życie twojego męża.
  • Znajdź sobie wtedy hobby …
  • ……… – roześmiałam się.
  • To taki żołnierski żarcik.
  • A mam zapisane, że mam mieć manianę dożywotnio – przypominam sobie.
  • To będzie maniana aktywna.

 

Dziwny ten „matrix” …

10. 09. 21 r. Szczecin.

W środę, czwartek byliśmy w drodze. W piątek jedziemy nad morze, bo obiecaliśmy to naszej córce. Myślałam, że w trójkę porozmawiamy, ale padło zaledwie kilka zdań. 

  • Sprzedaj auto, bo będziesz miał plecak, sam będziesz go dźwigać.

Plecak to bagaż problemów. Jednym słowem, jeśli nie sprzeda, to Piotr sam będzie musiał te problemy rozwiązywać. I to chyba  przestraszyło go najbardziej. Tak jest zmęczony ostatnimi  miesiącami, że jest gotowy zaprowadzić auto do komisu na własnych plecach.

  • Zabrać obraz Matki Boskiej, auto sprzedać, Ja pomogę.

  • Kiedy sprzedamy, to zacznie się nowy etap w życiu ? – pytam.
  • Dwa etapy.
  • Jeden etap to Piotr, drugi etap to wy.
  • Nie wiem, czy dojedziemy do Warszawy, on już ledwo dycha … – Piotr.
  • Ktoś mnie uspakaja …
  • Dojedziecie.
  • Jeśli Mnie nie zawiedziesz, wszystko wróci do starych rozwiązań.

Jadąc słyszymy w radio najnowsze info o Covidzie.

  • Pamiętacie jak miałam iść na siłownię i mnie rozbolała głowa, brzuch, więc zdecydowałam, że pójdę do pracy, a kiedy to zdecydowałam, wszystko mi przeszło ? – odezwała się córka.
  • Tak było. To są staro-indiańskie sztuczki.
  • …….. – śmiech.
- Ubierałam się na siłownię i nagle rozbolała mnie mocno głowa, brzuch i serce. Myślałam, że mam atak serca, więc zrezygnowałam z siłowni. I wtedy nagle wszystko się uspokoiło. No więc zaczęłam się ubierać z powrotem i jak mnie nie sieknie ból głowy i serca i brzucha… Musiałam się położyć. Zrezygnowałam z siłowni i wszystko się uspokoiło. Chyba mam nie iść, ale dlaczego ? – wprost pyta Piotra. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2021/11/09/kazda-modlitwa-szczera-jest-wazna/ 


11. 09. 21 r. Szczecin.

Zrobiliśmy zapasy. Patrząc na nie w kuchni miałam odczucie, że to za mało. 20 kg mąki i cukier ? Co to jest ?!

  • Zobaczyłem ludzi stojących w długich kolejkach – odezwał się Piotr.
  • A jak byli ubrani ?
  • W ciepłych płaszczach, ale nie widzę zimy. To się stanie raptem.
  • …….. – uniósł prawą rękę do góry …
  • …. Widzę kolorowo, kolorowo i raptem szaro – … i gwałtownie ją opuścił. 
  • Hmm …. – co to znaczy ?
  • A co sądzisz o moich zakupach ? – córka bezpośrednio myśląc, że rozmawia z Homielem.
  • Do małej korekty. Sama zobaczysz.
  • Dbaj o siebie i bądź konsekwentna, nie ulegaj opakowaniom, bo nie zawsze będzie cię bolał brzuch i głowa.
  • Nie zawsze tak będzie, a kupujesz oczami.
  • Nie zawsze co kupujesz, jest dobre.
  • Widziałaś ile ubyło pojemników ?
  • Aaaaa …. – córkę przytkało.

Zrobili zakupy w Macro and Cash. Tam zauważyli wystawione baniaki z olejem palmowym, które najwyraźniej cieszyły się dużym powodzeniem.

  • To już wiesz.
  • Pilnuj żył. Dbaj o zdrowie, jesteś obciążona dziedzicznie przez swoją prababcię.
  • Wiesz co jest dobre ? Co sama zrobisz.
  • A co dla nas ? – pytam o wskazówki.
  • Macie swoje lata.
  • Eee, to w sumie lepiej, szybciej do Nieba.
  • Chcesz zasmucić Ojca ?
  • To tutaj jest walka.

Córka załamana …

  • Już nie można nikomu wierzyć, nawet księżom. Wszyscy lecą tylko na kasę.
  • Pieniądz stał się wszechwładny.
  • Ty nie myśl o materialnych rzeczach, Ja pomyślałem.

Wieczorem.

  • Ojciec mówi do mnie …
  • Pieta, pamiętaj pieta.
  • . Stale to słyszę.


12. 09. 21 r. Warszawa.

Jedziemy do Warszawy z duszą na ramieniu. Córce audi ciągle się psuło i nie jesteśmy pewni, czy dojedziemy. Tak naprawdę to Piotr nie jest pewny, prowadzi w napięciu, ja jestem dużo spokojniejsza. Po prostu … Jeśli Ojciec chce go mieć w Warszawie, to musimy tam dojechać.

  • Ojciec mówi …
  • Masz sprzedać.
  • Wtedy dałem ci wybór z plecakiem, teraz ma być według Mego planu.
  • Szkoda go … – Piotr westchnął, bo raptem auto zaczęło jechać jak marzenie.
  • Prawdziwy jego samochód, jego symbol.
  • Jedziesz swoim autem, ty się cieszysz i on się cieszy, a ten cmentarz to ode Mnie, żebyś nie miał wątpliwości.
- Auto się zepsuło na cmentarzu i jeszcze szła procesja żałobna ... To jakiś znak ? 
- Wyraźniej nie można było. Marsz żałobny, cmentarz … 
- Rzadko kto tak ma. O co tu pytać … 
- Ale Ojciec jest pomysłowy – myślę sobie w duchu. 
- Co czułaś ? Że to ewidentny znak.
-  Samochodu, czy bytności tutaj ? 
- Zdecydowanie to drugie. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2021/09/10/znaki-nieublaganie-nadchodzacych-chwil/
  • Szkoda, taki fajny samochód – powtarza.
  • Niech cię to nie zwiedzie – … , że raptem jedzie dobrze.

Jedziemy w ciszy, o 5.30 rano droga spowita jest we mgle.

  • Kiedy sprzedasz, jestem ciekawa która z moich wizji zacznie się realizować najpierw. Miałam 3 dni ciemności, Wulkan, Jezus, Ręce i Jegomość … – zamyśliłam się.
  • Dziwny ten „matrix” ….
  • To ty mówisz ? – pytam Piotra nie będąc pewna. 
  • …….. – w odpowiedzi klepie mnie w ramię, czyli to Ojciec. 
Rozmawialiśmy, że jak to jest możliwe, że Bóg słucha każdego, widzi każdego… Jeśli jest wszędzie naraz, to musi być wszechobecny! 
- Ojciec pokazał mi tego mężczyznę z filmu Matrix, który na końcu układał programy. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/08/09/bog-jest-wszechobecny/ 




Dopisane 11. 02. 2022 r.

Fragment niedawnej rozmowy.

  • Wiesz co widzę ? Ten worek z zarazą się kończy. Widzę jeździec wysypał wszystko, podjeżdża do stajni, bierze nowy worek. Ciekawe … Tamten co się skończył, był zielony, a ten jest czerwony, może chodzi to, że bardziej zajadły ? – zapatrzył się i wzdrygnął w pewnym momencie.
  • Ten co był worek, on był sypki. Ale ten czerwony cały się rusza, jakby był pełen robaków, ohyda. On żyje, jest bardzo zajadły, nie wiem dlaczego … Wojna będzie …
  • Hmm … A jak to widzisz ?
  • Nadciągają ciemne, brązowe chmury szybko. Wojna nadchodzi. Ten co worek rozwozi, śmieje się… To jest trupia czaszka ! – zaskoczony.
  • AJ ! AJ ! I nie myl z chajot.
  • To będzie krótkotrwała pauza.

Zdajesz się na Mnie ?

09. 09. 21 r. Gdynia.

Budzi nas słońce. Budzi nas przepiękny widok. Oczu nie można oderwać.

Wyjeżdżamy z ciężkim sercem. Widok wschodu słońca zatrzymał nas na dłużej, niż chcieliśmy. Do Szczecina jedziemy przez Szwajcarię Kaszubską. Tak zadecydował Ojciec.

  • Zadowolona ?
  • Oooo tak.
  • Widzisz to ?
  • Widzę …. – przepiękne widoki.
  • Pamiętasz brzask ?
  • Ooooo tak.
  • To dla tego brzasku tu jesteście.
  • Chciałem, żebyś to zobaczyła i już wiesz.
  • Wiem.
  • Zależało Mi, żebyście pojechali.

Wschodzące słońce prosto przed naszymi oknami przypomniały mi o „brzasku”. Słowa Ojca tylko to potwierdziły.

- Tak czekałem na brzask… 
- Brzask przejdzie w świt, a świt przejdzie w dzień. 
- Co znaczy ten brzask ? – pytam. 
- Zmiany, zmiany ! Wielkie jak katedra ! 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/11/28/tak-czekalem-na-brzask-brzask-przejdzie-w-swit-a-swit-przejdzie-w-dzien/ 
  • Niepokoi mnie Ojcze, że mówisz, że zależało Ci, abyśmy się przejechali.
  • Bo ciągle siedzisz w domu. 
  • Chciałem, żebyś wyjechała gdzieś …
  • Ahaaa ….. – … nie wierzę.
  • Rozumiesz ? „Piwo bezalkoholowe”.
  • …….. – roześmiałam się. Słusznie, że nie wierzę. 

Ojciec nawiązuje do znanej reklamy szczecińskiego browaru. Kiedy wchodziły zakazy reklamy alkoholu, browar wymyślił bardzo sprytną reklamę, które przeszła do historii marketingu. https://szczecin.blogx.pl/2011/02/10/bosman-bezalkoholowy-z-przymruzeniem-oka/

  • To tak na pożegnanie ?
  • A czyje ? Ty gdzieś wyjeżdżasz ?
  • Ja nie.
  • Ja też się nie wybieram mimo, że słyszałaś wczoraj co ? … Lahi …
  • Aaa …. – spoważniałam.
  • Ja nie jadę nigdzie, a ty ?
  • ……..
  • Ojcze, ten pobyt przekroczył nasze wszelkie oczekiwania. Nie spodziewaliśmy się.
  • To prawda … – przytakuję. 
  • Ale żeśmy hotel mieli Ola ! Nie wiedzieliśmy, że tam taras jest – Piotr zadowolony.
  • To może jeszcze raz pojedziemy ? Może będziesz miał jakiś wyjazd ?
  • Będę miał ! – Piotr już kombinuje.
  • Obawiam się, że kolejny wyjazd będzie jak do Krakowa, nieudany.
  • Aaaa … – wiem o co chodzi.

Piotr przypomina sobie o Piecie.

  • Leżałem tam goły i nie miałem siły na nic. Tak to wyglądało. Moje leżenie, to symboliczny obraz cierpiętnictwa.
  • Symboliczny obraz cierpiętnictwa ? A co potem ? – pytam, bo nadal nie wiem. 
  • Razem odjechaliście, przypominam ci.
  • Przestań go ciągle uśmiercać.
  • Spójrz na to !

  • Widzisz to ? Naciesz oczy.
  • Będziesz długo pamiętać wschód słońca, fajny był ?
  • Piękny.
  • Brzask.
  • Piękny. Nie spodziewałam się, że będzie prosto w nasze okna.
  • A Ojcze, będzie jutro pogoda, żebyśmy pojechali z córką jutro nad morze ? – Piotr. 
  • Od pogody znam innego majstra.
  • Ale ja już nic nie robię.
  • Czyli zdajesz się na Mnie ?
  • Tak.
  • Gdyby nie twoja córka, to bym ci ulewę dał.

Pierwszy raz jesteśmy na Kaszubach, widoki owszem przepiękne, ale ruch spory. Jedziemy w sznurze samochodów, Piotr wymija każdego, kiedy tylko się da. Choć robi to w miarę spokojnie, z nerwów zamykam oczy.

  • Jak widzisz, nie jadę szybko, ja się nie śpieszę. Jeszcze tylko tego wyminę … Bez przerwy w głowie słyszę, że mam jechać spokojnie.
  • Jedź, jakbyś miał jednego. 
  • Z nikim się nie ścigaj, bo wiadomo, że może byś wygrał.
  • Ale Ola będzie miała stresa, Ja będę miał stresa, wszyscy będziemy mieli stresa, a ty przyjedziesz mokry zwycięzca.
  • …….. – buchnęłam śmiechem.
  • To prawda. Cały spocony.
  • Mokry, Ola. Mokry. Spocony to on jest zawsze. Mokry ! 
  • …….. – zastanawiam się o co spytać tym razem.
  • Ola, zobacz wokoło. Zobacz jak pięknie, widzisz to ?
  • Zastanawiasz się nad księżycem, a nie widzisz tego co jest wokół ciebie. Spójrz ! 
  • Nie wiem, kiedy taka trasa ci się powtórzy przez Kaszubską Szwajcarię.
  • Nie wiem, kiedy się powtórzy i czy ci się powtórzy tędy jazda.
  • Może nie, może nigdy.

Jedziemy, rozglądam się dookoła nie mogę pojąć jak Ojciec to wszystko ułożył …

  • O czym myślisz… ? – Piotr.
  • Hipnotyzuje ją otoczenie.
  • …….. – idealne określenie na to, co czuję teraz.
  • Wyszłaś z tego łóżeczka, które masz w Warszawie.
  • Ja nie narzekam.
  • Nie możesz.
  • To udany czas Ola, a jeszcze nieskończony.
  • Zobaczysz się z synem, zobaczysz z rodzicami, wrócimy i co dalej ?
  • Zostanie nam kolejna część wizji, czyli odjazd audi, symboliczny obraz cierpiętnictwa.
  • A co dalej ? Sama się domyśl. Razem odjechaliście, spójrz na to …
  • …….. – rozglądam się w zachwycie.

CDN …

Ja to wszystko stworzyłem.

08. 09. 21 r. Gdynia. 

Dojechaliśmy do miejscowości, w której umówiliśmy się na spotkanie. Zostałam w aucie spodziewając się, że Piotr wróci co najmniej za pół godziny, ale ku mojemu zdumieniu wrócił już po 5 minutach. Okazało się, że człowiek, z którym się umówiliśmy, wyjechał. Zepsuł mu się samochód i już dzisiaj nie wróci. Ooooook … W tym momencie zdaję sobie sprawę, że to spotkanie nie miało w naszej podróży żadnego znaczenia. Włączam nagrywanie, jedziemy dalej …

  • Wiesz … Ja to wszystko stworzyłem.
  • Chcę widzieć radość tych ludzi, ale chcę, aby nigdy o Mnie nie zapominali.
  • Postaram się to tak napisać, tą książkę.
  • Tak naprawdę wszędzie coś daję palcem Swoim, wiesz ?
  • A oni o Mnie zapominają. 
  • Mało tego, oni Mnie wykluczają ze swojego życia.
p.s. wahałam się co do tego zdjęcia tutaj. No cóż, jest brutalne, ale adekwatne. Bardziej wymownego nie znalazłam.
  • To prawda …
  • I tutaj płaczę, rozumiesz ?
  • Rozumiem, w pełni rozumiem … Ja bym się wkurzyła na Twoim miejscu Ojcze.
  • Dlatego zaczynam się wkurzać.
  • …….. – roześmiałam się.
  • Mówiąc krótko, „nakręcasz” ?
  • Noooo, niech tak będzie, noooo …. Nakręcam – … do działania.
  • Chodzi o pewną sprawiedliwość.
  • Tak, to prawda.
  • Jeśli ta książka powstanie, nigdy wcześniej z Tobą tak chyba nikt nie rozmawiał, Ojcze …?
  • Chcesz powiedzieć tak na luzaku ?
  • Na luzaku.
  • No nie. Wszyscy synowie padają na twarz.
  • No właśnie. A może my robimy błąd ?
  • Nawet oczu nie podniosą, bo się boją.
  • To może … – trochę się przestraszyłam – To może my robimy źle ?
  • Ola, gdybym chciał, to teraz to drzewo spadłoby na ten samochód.
  • Widocznie tego nie chcę, a chcę tego, co jest.
  • Ooook, właśnie ciągle się zastanawiałam dlaczego my jesteśmy tacy normalni … A Eliasz rozmawiał z Tobą Ojcze normalnie, tak jak my ?
  • Rozmawiał normalnie, bardzo dużo się uskarżał, na niewygody… długi czas przebywał na pustyni.
  • Lubię go, wiesz ? Eliasza …
  • Tak ?
  • Tak, generalnie sympatyczny człowiek, trochę szalony.
  • Wiesz o co Mi chodzi … Biegał z tym siurakiem, nie zwracał uwagi, że odkryty
  • ……… – Piotr naśladując Ojca pokazał minę pełną dezaprobaty, bardzo mnie to rozśmieszyło.
  • A Henoch ?
  • A to poważniejszy gość. Wiesz, dzieci i … (inne sprawy) …
  • A Eliasz nie miał dzieci ? – pytam zdziwiona.
  • Wiesz, że nie wiem ?
  • ……… – „nie wiem” u Ojca zawsze doprowadza mnie do histerycznego śmiechu.
  • … Kurka wodna, to jest niesamowite !!! … – mówię ze śmiechem nie wierząc, że rozmawiamy naprawdę na wielkim luzie …
  • A ciekawa jestem… Czy Chrystus rozmawiał z Ojcem tak …
  • Zostawmy to – powiedział stanowczo. 
  • Oook.
  • Pamiętasz jak cię wyproszono w Kazimierzu spod krzyża ?
  • Tak  – … nigdy tego nie zapomnę. 
Od wielu lat raz w roku jeździmy do Kazimierza Dolnego, ale dopiero dzisiaj w klasztorze http://www.franciszkanie-kazimierz.pl odkryliśmy małą kapliczkę z wielkim obrazem Chrystusa. Uklękliśmy przed Nim, ale na chwilę zaledwie, ponieważ nagle do kapliczki wpadła młoda dziewczyna. Nie patrząc na nas rzuciła w kąt swój plecak i nie klęknęła, ale z impetem padła przed Nim na kolana tak, że ewidentnie było widać, iż czuje się tutaj jak u siebie. Nie wzburzyło nas to, ale lekko rozbawiło. Kilka minut w trójkę klęczeliśmy przed Chrystusem w ciszy. Było to niezwykłe. Wstaliśmy jednak, by mogła pomodlić się sama. 
- Ona miała jakieś sprawy do Jezusa – szepnął Piotr wychodząc z kapliczki. 
- Jest chora. Jezus przywitał nas, ale powiedział, że teraz musi ją wysłuchać, to Jego podopieczna. Czekał na to spotkanie. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/09/04/oto-syn-moj-milujac-mego-syna-milujesz-mnie/ 
  • Każdy z nas ma swoje sprawy.
  • Z wami mam bardzo dużo emocjonalnych, ciepłych spraw, z innymi też mam.
  • To jest zasłonięte częściowo, rozumiesz o co Mi chodzi ?
  • Rozumiem.
  • Tak jak wtedy. Ta miła dziewczyna chciała porozmawiać.
  • Chrystus podziękował ci za kwiatek, ale powiedział idźcie już.
  • To był czas dla niej, rozumiesz ?
  • Pewne relacje są nasze i nie opowiadamy o nich dalej.
  • Bo co by to było, gdyby wszyscy wiedzieli kto w jakich chodzi majteczkach.
  • Rozumiesz ? No naprawdę jaśniej się nie da.
  • Tak jak te wizje, które dostałaś, które są dla ciebie, jednoznaczne.
  • Są formą człowieka ze Szczecinka.
  • Wtedy była to dla ciebie nadzieja, że wiedziałaś, że tak będzie i teraz wiesz jak będzie dalej.
  • Masz kontynuację tego, rozumiesz ?
  • Rozumiem.
  • Swoją drogą … Jak ten czas leci …
  • Przed chwileczką wyjeżdżaliście, kawę piliście, zobacz …  A już dojeżdżacie do celu dojeżdżamy do Gdyni.
  • Pamiętasz jak byłaś na Wawelu ? Taka sobie była to wizyta.
- Czyli co ? Wawel zamykamy ? 
- Zamykamy. 
- Całą historię zamykamy. Wydasz książkę i odlatujemy ? 
- Czyli … Wydam książkę i do Domu ? 
- A gdzie chcesz iść ? Do Krakowa ? 
- ……. – roześmiałam się dość smutno. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2021/11/09/kazda-modlitwa-szczera-jest-wazna/ 
  • Nawet hotel był taki sobie … Już ci nie jest żal. Jakoś wszystko było takie odległe …
  • Taak ! – i od razu myśl, dlaczego Ojciec mi o tym mówi ? …
  • Żeby nic nie było ci żal, już ci nie jest żal ?
  • No nie jest żal.
  • Wszystko było rozczarowujące, nie uważasz ?
  • A zapowiadało się przepięknie.
  • Tak, z wielką nadzieją, a wyszło  … – właśnie rozczarywująco. 
  • Jeźdźcie, zaplanowane to jest przeze Mnie.

Czyli tak miało być, ale dlaczego ?

CDN …

 

Maryja płacze i modli za każdego człowieka.

08. 09. 21 r. Gdynia część 6.

  • Ciekawa ta jazda.
  • Bardzo.
  • Tematy ciężkie, ale jednak się cieszysz.
  • No tak !
  • Czyli z tego wynika, że przy Mnie nie ma ciężkich tematów.
  • Tak – śmieję się.
  • Widzisz dziecko co to jest Boża Łaska ?
  • Tak, to prawda.
  • Walczymy o nich, walczymy. Zabijamy się … i smutek wielki.
  • Maryja płacze, modli się i modli za każdego człowieka.

  • Łuza, Aza … Ciągle oskarżają człowieka w Niebie. Ciągle piszą … Uza … Aza … Uzazel ? Nie wiem, jakoś tak – Piotr coś słyszy, ale chyba nie dosłyszy. Poplątał się w imionach.
  • Wszystko myli tak jak Doris Parton.
  • Mistrzunio … Ale piszą raporty na człowieka.
  • Taaak ? – jestem zdziwiona.
  • Bez przerwy. Niektórzy zamiatają pod stół i myślą, że Ja nie widzę.
  • Wszystko widzę.

Piotr tak do końca to się nie myli. Imiona AZA, AZIEL, UZIEL występują w III Księdze Henocha i to tam jest opisana sytuacja, kiedy oskarżają człowieka przed tronem Ojca.

Jaka moc istniała w nich, iż zdołali ściągnąć je w dół? To UZA, AZA i AZAEL nauczyli ich magii, tak że mogli ściągnąć je i zrobić z nich użytek, inaczej nie byliby w stanie sprawić ich zejścia w dół. W tym właśnie czasie aniołowie Posługujący zawiązali spisek, aby oskarżyć [ludzi] przed Świętym, niech będzie błogosławiony, i mówili przed Nim: Panie świata, dlaczego jesteś po stronie syna człowieczego. 

  • Lubię jeździć z wami.
  • Hmm …
  • Wiesz co robię ?
  • Nagrywam sobie to i w wolnych chwilach sobie puszczam, że jedziemy znowu i słyszę te rozmowy. Wyobrażasz to sobie ?
  • ???!!! – uśmiecham się.
  • A nie dziwi ciebie to, że tak dużo rozmawiamy ?
  • Dziwi, zastanawiam się cały czas.
  • To dobrze się zastanawiasz.
  • Dużo wskazówek daję, widzisz to ?
  • Bardzo.
  • Nie denerwuję cię to ?
  • Że mnie ciągle bijesz w ramię ? – już mnie trochę nawet boli.
  • Pamiętam, że Piotr już by dostał po głowie.
  • …….. – roześmiałam się, bo dostałby od razu.
  • No, nie ośmielę się narzekać.
  • Robię, żeby ci było łatwiej rozpoznać.
  • Wiem, wiem Ojcze …. Jezu, niesamowite to jest, niesamowite – kręcę głową nie wierząc, że to się dzieje naprawdę. 
  • ……..
  • Basia będzie się długo starzeć, nie martw się.
  • Tak ? … To dobrze – trochę mnie przytkało, tak było to nieoczekiwanie. Moja mama po dwóch operacjach, 3 pobytach w szpitalu mimo covida, mogłaby widzieć już swój bliski koniec, ale słowa Ojca dają nadzieję.

Jedziemy dalej komentując otoczenie.

  • Ojciec mówi, żebym sprawdził zużycie paliwa. … 7 litrów na setkę. Fajna jest Skoda, oszczędna – Piotr zadowolony.
  • Póki co ! musimy zwracać uwagę na tak zwaną kieszeń.
  • „Niki Lauda” ! – czyli Piotruś – Na sam koniec znajduje radość w wolnej jazdy, nie zauważasz ?
  • Niki Lauda. To taki stuprocentowy Austriak, ten twój mąż. Gorszy niż ten …
  • … Szwab – dokończył Piotr mając na myśli Deisenhofera. 
  • Ojcu chodzi o nacjonalizm – mówię zastanawiając się nad samym faktem rozmowy o nacji. 
  • Takich dali pięknych synów, piękną muzykę …
  • ……
  • Jak ty wrócisz ? Wiem jak zostaniesz wzięty, ale jak ty wrócisz ? A kto się zorientuje, że jesteś „kapturem” ? Wiesz o co mi chodzi … 
  • Ty na pewno.
  • Podejrzewam, że będziesz siedzieć w domu i się modlić.
  • Ty naprawdę masz te 5 procent, źle cię zrobiłem, za mało cię doszacowałem.
  • ……… – roześmiałam się.
  • Nie 5, a 3, Ojcze.
  • Na ten moment 3 to ma twój syn, jeżeli chodzi o świadomość.
  • Ale to się zmieni. Był na tej obczyźnie, ale już chciał do domu.

To prawda. Tak ma dosyć, że zerwał umowę i stał się raptem bezrobotny i wcale tego nie żałuje.

  • Fajnie spędzimy czas, nie zauważyłaś, że stałem się bardziej rozmowny ?
  • Bardzo ! To jest dość podejrzane.
  • Jednak masz te 5 procent, podejrzliwość. 
  • A dlaczego, dlaczego ? 
  • Lubię z tobą rozmawiać.
  • Doooobrze, dobrze, coś tu jakiś podstęp czuję – śmieję się głośno.
  • Jakim cudem ty to wykryłaś ?
  • …….
  • Idźcie na spacer, kup żonie lody, spędźcie czas razem.
  • Straszysz Ojcze. …
  • Nie, daję radość.
  • …….
  • Jak głowa ? Zapomniałaś …
  • Dziękuję, przeszło. Jednak to jest prawda … Ojcze, powiedz słowo, a będzie uzdrowiona dusza moja … To jest prawda.
  • W tym wypadku głowa, ale wiadomo o co chodzi.
  • Chwalić Pana ! …
  • Chwalić.
  • Dopiero ból głowy i zdjęcie (bólu) i poczułaś, że jestem,  że zdjąłem ci. 
  • Czyli co ? Do następnego razu ?
  • ……… – roześmiałam się.
  • Ale nie jutro, proszę cię Ojcze.
  • … Fajnie będzie nad wodą, będziesz jadła lody ? Tam gdzie poprzednio ?
  • Właśnie o tym pomyślałam – śmiech.
  • Powiedział Ojciec, że myślisz o lodach.
  • Pomyśl o wyjazdach.
  • To jest prawdziwa rzecz, którą powiedział ci twój przyjaciel, bo to jest przyjaciel.
  • To był przyjaciel, racja – choć widziałam go po raz pierwszy.

Objął mnie na koniec mocno, aż głupio mi się zrobiło. Po latach myślę jednak, że było to spotkanie dwóch dusz, które się znały wcześniej.


Piotr gwałtownie przyspieszył.

  • Nie psuj dobrej zabawy.
  • Ma ciągoty znowu.
  • Oj ma …
  • O czym myślisz ? – Piotr mnie szturcha.
  • Poczułam się trochę zmęczona, tym wszystkim.
  • Ola, będziesz miała ładny pokój, taki jak lubisz.
  • Ja ci pomogę, jeszcze on ci pomoże.
  • Będziesz miała swoje, będziesz miała ciszę.
  • …….. – rozmarzyłam się na kilkanaście minut.
  • Dlaczego jesteś szczęśliwa ?
  • Oboje jesteśmy szczęśliwy, bo mamy Ciebie Ojcze tak blisko.
  • Lubię posłuchać na Swój temat.
  • Teraz rozumiem jaki jest sens życia właśnie. Bóg. Jestem nieszczęśliwa, kiedy nie rozmawiamy. Kiedy mamy przerwę, to faktycznie jakby nam powietrza brakowało. A dlaczego Ojcze pytasz, czy jestem szczęśliwa ?
  • Bo wiedziałem co odpowiesz.
  • Lubię słuchać o Sobie w tym przypadku.

CDN …

Ja daję wszystko.

08. 09. 21 r. Gdynia. Część 4.

  • Lubię twojego syna, wiesz ? Jego żonkę, fajni ludzie, naprawdę sympatyczni.
  • Oczko w głowie to twoja córka. To jest prawdziwa Moja „Pawlaczka”
  • Ojcze, kogo Ty nie lubisz … – wzdycham myśląc jednocześnie, że Ojciec mówi jak człowiek. 
  • Pozwól, że ci tego nie powiem.
  • Chciałbym wszystkich zabrać, chciałbym.
  • Co do jednego wszystkich zabrać do Siebie, uwierz Mi. Wszystkich.
  • Ale się nie da. Tak ?
  • Ja daję wszystko.
  • ……..
  • Ojcze, a gdzie się znajduje „Nowe Jeruzalem” ? Za uchylonymi drzwiami ?
  • To ci już wszystko powie inny nauczyciel i przewodnik.
  • To czego się nie dowiadujesz ode Mnie, to jest zarezerwowane dla drugiego, który ci wszystko opisze.
  • Opisze ci to i powie jak to będzie.
  • Więc musi mieć jakiś …, wiesz, materiał do pracy.
  • To nie jego (Piotra) wina, on naprawdę nie słyszy.

Odetchnęłam. Ostatnio co pytałam, to była głucha cisza. Przyszło mi nawet do głowy, że Niebo się na nas obraziło.

  • Mam wolną głowę, ból przechodzi … Od trzech dni mam tak ból.
  • To nie twoja wina, ty czujesz co on ma.
  • …. Hmm … Patrz, on widział, że od ciebie będzie zależało, czy będziesz żyć. To było niesamowite. Kto takie rzeczy może widzieć !!! – nie mogę wyjść ze zdziwienia pana ze Szczecinka.
  • Ktoś, komu dano dopust.
  • A jemu dano na tą chwilę dla ciebie. To było dla ciebie wszystko.
  • Dziękuję Ci Ojcze, naprawdę.
  • No nie ma sprawy …
  • ……. – roześmiałam się.
  • Pamiętam jak to było. Namiar na niego dostałam od koleżanki, ty nie chciałeś jechać, musiałam cię namawiać.
  • Sceptyk ! „Nigdzie nie jadę”. Pamiętasz ?
  • Pamiętam.
  • Skaranie boskie !
  • …….. – zamyśliłam się.
  • No, jeśli mam tyle jeździć, to znaczy, że ludzie będą chcieli tego słuchać.
  • I tak to wygląda twoja ziemska droga.
  • Przyszłaś, żeby pokazać.
  • Dać świadectwo, kolejne.
  • Ojcze, to jak to rozumieć ?
  • Ty dobrze rozumiesz.
  • ……..
  • Niedługo odwiedzi cię Ktoś.
  • Jezus ? – pomyślałam.
  • Ale źle rozumujesz. Ten z wizji.
  • Jegomość ?
  • Jegomość.
  • Znowu słyszę tą piosenkę. „Już za minutkę piątek z Pankracym”  …
  • … Najpierw Jegomość, potem … – chcę spytać. 
  • Lodzik.
To było dla mnie i piękne i zarazem przerażające, bo właśnie zrozumiałam, że nadszedł definitywny koniec. Koniec, koniec, koniec !!! Trzy razy słyszałam to słowo w swojej głowie. Na nic była ta ucieczka, odnaleźli nas. Piotr, który dotąd stał po mojej prawej stronie, znalazł się raptem po lewej. Spojrzeliśmy się na siebie ze smutkiem, wydawał mi się odmłodniały. Był jakiś taki zrezygnowany, pogodzony, spokojny, pokiwał głową smutno i powiedział … 
- No to na koniec każdemu po lodziku. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2021/10/16/wiedzieliscie-ze-tak-bedzie/ 
  • Najpierw lodzik, potem Chrystus ?
  • Jak ty to mówisz; slow down, slow down…… zwolnij, zwolnij, czyli myślę pochopnie.
  • Trzeba ratować tych, co krzyczą po nocach.
  • ???!!!
  • Jak to będzie, jak będziesz słyszeć ?
  • Ja ?!!! – zdziwiło mnie to pytanie.
  • Będziesz miała rozdwojenie jaźni, będziesz zatopiona w myślach … I widzę, że myśl o twoich jazdach cię zatrwożyła – Piotr się przygląda.
  • Zatrwożyła, przeraziła ! Bo sobie przypomniałam, on to faktycznie powiedział. Pamiętam tą chwilę. Teraz jego słowa mają sens. Teraz zdajemy sobie sprawę, że może tak być.
  • No, po to masz manianę teraz, żebyś wypoczęła, nabrała siły, a potem w drogę, Moja córko.
  • Jestem ciekawa… Jak Kościół do tego podejdzie … Jak Kościół cię przyjmie, katolicki – zamyśliłam się.
  • Będą cię stygmatyzować.
  • Co to znaczy ? – Piotr. 
  • Nooo, atakować. … Ja czegoś nie rozumiem … Jeśli Ojciec zrobi show, to jak oni mogą temu zaprzeczać ?
  • Mogę ci wiele tłumaczyć, musisz to zobaczyć.
  • Będą mnie wyzywać od antychrysta, diabła i tak dalej, po prostu.
  • Może tak to nie, ale w średniowieczu głoszono, że sieje się herezje.
  • Ano właśnie. Nie wiem, czy psychicznie dam radę. Będę miała przeciwko sobie Żydów …
  • Będziesz miała za sobą bardzo wielu Żydów, oni uwierzą w to co zobaczą, na to czekają.
  • Nie jest tak do końca.
  • To nie sama przeciwko całemu światu, tak nie będzie.
  • …….
  • Te pieniądze, które przyjdą, Jegomość, one mają mi nie tylko pomóc wydać książkę, ale też w jakimś sensie dać…  hmm … niezależność. Na przykład Faustyna nie mogła wydać książki sama, bo po pierwsze zmarła szybko ….
  • A wiesz dlaczego zmarła szybko ? – Piotr przerywa.
  • Po pierwsze, żeby się to rozwijało
  • …….. – cisza. 
  • … Ja ci powiem dlaczego … Żeby nie musiała żyć podczas drugiej wojny światowej – dokończyłam. 
  • Zaoszczędzono jej wiele okropieństw.
  • Tak myślałam …
  • Ja bym się nie martwił na twoim miejscu.
  • Widzisz to miejsce, gdzie Piotr palec trzyma ? – na splocie.
  • Ten twój kamień będzie kipieć.

  • … Co tam nagrywasz ?!!! – Piotr zauważa.
  • ……. – roześmiałam się nieszczerze, ale nie zamierzałam przestać.
  • Wyłącz to cwaniaku. Powiem ci tylko, że ten twój kamień aż będzie kipieć.
  • . Ja jestem przerażona. Tak à propos Faustyny … Ja czytałam jej dzienniki, co napisała. Pomyślałam sobie wtedy, jak to w ogóle można czytać, tego nie da się czytać, dlatego mam takie wątpliwości …
  • Dlaczego nie da się czytać ?
  • Bo ona pisała tak bardzo …
  • W uniesieniu ?
  • Taaak … Wyobrażasz sobie, że oni siedzieli przy stoliku ? Wyobrażasz to sobie ?
  • Tak, widzę ten stolik i widzę jak siedzą.
  • Naprawdę ???!!!! – wybałuszam oczy.
  • Tak, do kostek szatę widzę Chrystusa.
  • I co jeszcze widzisz, powiedz ?
  • Siedzą, ma długie włosy, rozmawiają, a ona ma nałożoną jakąś … nakładkę na głowę i jest w swoich szatach takich … zakonnych. Ale ona nie miała tylko ciemnych, widzę to szare ma na sobie.
  • ……… – nie wiem o co chodzi, trzeba byłoby to sprawdzić.
  • On był naprawdę żywym człowiekiem ?
  • Tak. Wiesz co czuję przy tym stoliku ?
  • Noooo ?
  • Od strony Chrystusa nieeeewyobrażalny spokój ! Po prostu … Ja widzę to i na mnie to działa bardzo spokojnie, uspakaja mnie. Chrystus ma gigantyczny spokój, daje wszędzie, to jest słowo.

  • … Ja nie rozumiem, jak ty to widzisz ?!!!
  • Nie wiem Ola. Ja widzę Ojca jak się uśmiecha. Widzę Niebo, inne światy, nie wiem … W sekundę …  Nie wiem …
  • Czyli wiesz co ? Chrystus przyszedł do Faustyny dokładnie tak, jak przyszedł do apostołów.

J 20; 19 Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» 20 A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. 21 A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam».

  • Ale miał bródkę … Jak z nią rozmawiał. Nie był ogolony … Lekką bródkę miał.
  • …….. – zbaraniałam. On to tak mówi normalnie, że hej !
  • Ojciec mówi … – … do Chrystusa.
  • Widzisz ? Nie golisz się.
  • …….. – roześmiałam się. 
  • Jeszcze raz słyszę … – Piotr zaciekawiony. 
  • Nie golisz się. Gol się, człowieku ! Ale nie używaj tej wody, co Piotr używa.
  • Nie używaj Toma Forda. Raz, że jest taki, wiesz … Nie używaj.
  • …….. – wyję ze śmiechu. Coś sobie przypomniałam.  
Piotr wracając samolotem do Szczecina na lotnisku w promocji kupił wodę Toma Forda. Początkowo nie chciał jej kupić, odszedł nawet od stoiska kilka metrów, ale Ojciec … 
- Kup sobie, zasłużyłeś więc kupił. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2019/09/17/chcialbym-dzien-dla-siebie/ 

I cytat z komentarza, który Ojciec widocznie zapamiętał.

  • . Ma śliczne białe zęby Chrystus. Nie śmieje się, ale rozmawiając delikatnie się uśmiecha, widzę białe zęby. To jest bardzo przystojny mężczyzna.
  • Mówią o Tobie ! – nadal do Chrystusa
  • Ty ! Ja Go widzę, jak ty Go widziałaś, ma nogę nałożoną na drugą i se siedzi.
  • Taaak ? – moja dusza się rozpływa.

CDN … 

Przy Mnie nic ci nie grozi.

08. 09. 21 r. Gdynia. Część 3.

  • Nadzieja była ci potrzebna i on się na twojej drodze znalazł, dał ci wielką nadzieję.
  • Tak, bardzo.
  • Zawsze go wspominałaś.
  • Taaak – … w chwilach kompletnego dołka, przypominałam sobie jego słowa.
  • ……..
  • . Ale numer … Zapomniałam – … o tym, że mam jeździć.
  • Przez lata żyłaś nadzieją człowieka ze Szczecinka.
  • Powiedział ci co do Piotra
  • I ty już wiedziałaś, że on wie dobrze.
  • Jednym słowem ci pokazał wszystko, a ty mu uwierzyłaś.

Spociłam się. Nieprawdopodobne … Pan ze Szczecinka powiedział na dzień dobry coś, czego nie miał prawa wiedzieć. Od razu postawiło nas to do pionu i zaczęliśmy słuchać baaardzo uważnie.

  • Jak on się nazywał … – nie mogę sobie przypomnieć.

p. s. Ciekawe, nazwisko miał Piekarz ( mieszkał przy ul. Koszalińskiej w Szczecinku). Czy jego nazwisko jest przypadkowe ? Tak się teraz zastanawiam, bo trzeba przyznać, że karmił nadzieją jak chlebem.

  • Był bardzo chory, najprawdziwszy wizjoner.
  • I nie był biznesmenem.
  • Jaki on był biedny !
  • Nie brał pieniędzy za to, tylko co łaska.
  • On był jeden jedyny.
  • Na tamten czas był on …
  • Połóż rękę – Piotr rozkazał.

Położyłam na kokpicie, Piotr przyłożył dłoń do mojej i przytrzymał …

  • . pomocną dłonią.
  • Mógł być z powodzeniem zakonnikiem też, to był człowiek niepowtarzalny – przyznaję.
  • …….
  • … Ale numer … – nie mogę wyjść ze zdziwienia. Nie spodziewałam się, że ta rozmowa rozwinie się w tym kierunku.
  • Będziesz jeździć i latać. Będziesz pokonywała ocean.
  • Będzie to ciężka twoja harówka, bo Amerykanie, czy też stamtąd ludzie …
  • . Ojciec nazywa to Nowy świat.
  • Nowy świat będzie bardzo trudny i nieprzejednany, bo zachwiejesz wartości amerykańskie.
  • Taaaaak ?!!! – absolutnie nie mieści mi się w głowie.
  • Jeszcze nie wiesz jaka jesteś.
  • LGBT … To będzie najgorsze.
  • Wszystko w swoim czasie.
  • Właśnie tego nie rozumiem… Ojcze, jeśli oni zobaczą …
  • Przy Mnie nic ci nie grozi.
  • Ile razy prosisz o pomoc i Michał albo ktoś inny ci pomaga ?
  • To prawda … Jeśli zobaczą show, to co … Będą podważać to ?
  • Zapomniałaś lekko o Moich dłoniach ?
  • …….. – wzdycham i kręcę głową … Fakt, lekko zapomniałam.

  • Tak delikatnie życie trochę dobija …
  • A rozumiem.
  • A przecież widziałaś o co chodzi.
  • Wiem o co chodzi … Nie pamiętam już tych rąk dokładnie.
  • Widziałaś z Piotrem show ? Ale jutro musisz wydać na kotlety.
  • Tak, rozumiem. Czas robi swoje – … i przyziemność robi swoje.
  • Znowu spadnie na dalszy plan.
  • Tak, rozumiem …
  • Ty masz tą dobrą stronę, że ciągle przebywasz u Źródła.
  • Rozumiem. Właśnie tak myślałam sobie, że ta wizja z rękami się oddala …
  • Nie oddala, ale zaciera, bo ona jest ciebie blisko.
  • Zgadza się. Już nie pamiętam dokładnie tej skóry rąk …
  • No to sobie wyobraź, a ty jesteś wierząca głęboko. „Nasza Pawlaczka”.
  • To sobie wyobraź tych, którzy nie wierzą i wolą następnego dnia napić się kawy i zakwestionować, bo gazetę weźmie i wiadomości jak stoi giełda.
  • Rozumiem ….
  • ……- Piotr klepnął mnie w ramię znowu, dość mocno.
  • Pamiętaj, że jak cię bije, to jestem Ja.
  • Wiem – roześmiałam się głośno.
  • ……..
  • Przecież mają mieć takie kataklizmy, szykują się.
  • Musiałbym cię zabrać do Japonii.
  • Dlaczego ?
  • Żebyś zobaczyła zachowanie wielu ludzi po tsunami.
  • Taaak ?
  • Szybko zapominają. Mimo, że zniszczenia są trwałe.
  • A to naród pamiętający, o innej kulturze.
  • To ciekawe. A Żydów to przekona ?
  • Ola, no proszę cię. Przecież słyszałaś zdanie, że wolą iść do gazu.
  • O my god …
  • To już wiesz jaka to ciężka praca ?

CDN …

 

Drzwi są właściwie otwarte.

08. 09. 21 r. Gdynia. Część 2.

  • To też nagroda dla ciebie.
  • Żebyś mogła zrobić to, co po pierwsze lubisz …
  • Co tam ”lubisz” … Powiedz to jak ten Żyd …
  • Aaaa … Z „Ziemi obiecanej”.
  • Ja pana kocham jak syna. Co ja mówię!? Jak syna i córkę!” … Tak powiedział Ojciec ci teraz – p.s. w oryginale -„Panie Moryc ja pana kocham jak syna. Co ja mówię!? Jak syna i córkę!
  • Zrobimy co trzeba, będzie ci pomagał Ktoś inny.
  • Dopiszesz tekst do końca i Mała w drogę. W drogę …
  • A wiesz po co On przyszedł między innymi ? – Jezus.
  • Żeby ci to podyktować, bo któż inny może ci to podyktować jak ktoś, kto jest z Góry i ma łączność bezpośrednią.
  • Któż może ci to lepiej opisać, kto był na Górze i był na dole.
  • I ten co słyszy…
  • ……..
  • Homiel cię pyta, czy cię denerwuje, że ci tak robię … – i klepie mnie ciągle w ramię.
  • ……… – śmieję się głośno.
  • Od Ciebie Ojcze nie – … i dziwię się dlaczego nie mówi „Ojciec”. Jakby mówienie „Homiel” skracało dystans. 
  • Aha, czyli mogę.
  • Możesz.
  • To już wiesz, że to jest zarezerwowane dla Mnie.
  • Nabierzesz pewności siebie, Ola.
  • W trudnych sytuacjach zagryzasz zęby, a potem wejdzie ci to w krew – Piotr mnie pociesza.
  • To ty będziesz jeździć, ale daj z siebie wszystko.
  • Faktycznie, ten ze Szczecinka powiedział ci to.
  • Kiedy by to było ?
  • … Musisz dokończyć książkę, ale Ktoś musi ci dać wykończenie.
  • Wiesz Kto ?
  • Już to widziałaś Kto.

  • Napiszesz to spokojnie, możesz Mu dać tą kawę albo nie …
  • Jeeeezu – znowu się roześmiałam, że takiego babola wtedy zrobiłam.
  • I zrobimy Ola show.
  • Dobrze, dobrze …
  • ……. – jestem baaardzo wzruszona. Łzy mieszają mi się z radością.
  • I tak bez ciebie będę jeździć ? – pytam Piotra.
  • Dasz sobie radę. Będziesz miała koło siebie swojego syna, a przede wszystkim córkę. Przypomnij sobie słowa tego ze Szczecinka, on był w szoku jak ty będziesz jeździć.
  • Nie będziesz miała ani strachów, ani bóli głowy.
  • Z chwilą odejścia Piotra.
  • Bo ten ciężar jaki masz, masz przez niego.
  • Od początku jest przez niego.
  • Naprawdę ?!!!
  • Tak. Jesteś w nim, a jego ciągle biją.
  • Truje ciebie, co jemu robią.
  • O boże … !
  • Jak jego nie będzie, nie będzie tematu. To samo tyczy twojej córki.
  • Poza tym będziesz miała specjalną opiekę.
  • Bo co tu dużo mówić, nie wszystkim to się spodoba.
  • Aaaa…. Ojcze, nie wszystkim się spodoba mimo, że zrobisz show ?
  • Drzwi są właściwie otwarte. Rozumiesz ?
  • Tak.
  • Dla niektórych pieniądze to wszystko.
  • Wiesz ile jest kobiet, które za torebkę by zabiło ?
  • Wiem.
  • A za Hermesa własnymi rękoma.
  • O bożee … ! – dziwię się, że Ojciec i to zna … 
  • Wiesz ile jest takich ?
  • Słyszę … Parton… ? Taka młoda, nie wiem, czy dobrze nazwisko … Twarz widzę, taka wysoka młoda babka, co ciągle była na afiszu … Par …
  • Paris Hilton ?!!! – olśnienie.
  • Tak, twarz widzę tej osoby, strasznie wypacykowana, w złotych łańcuszkach …
  • To są ludzie …. Ja ich nie przekonam.
  • Ty będziesz miała ich przekonać.
  • Czy ich przekonasz … Sama zobaczysz …
  • Jeśli Ojciec nie przekona Swoim show, to tym bardziej ja, Piotr !
  • Razem.
  • Ojcze, mimo apokalipsy będę jeździć ? – trudno uwierzyć.
  • Przede wszystkim.
  • Dla tych, którzy będą chcieli, będziesz przywozić Moje światło.
  • Będziesz tłumaczyć jakie jest Królestwo Niebieskie.
  • Kim Ja jestem.
  • Tylko cię proszę, nie płacz.
  • No jak mam nie płakać – … na samą myśl już teraz beczę.
  • Okrzepniesz troszkę.
  • Nie płacz, bo jak ty płaczesz, to Niebo płacze.
  • .. – Piotr klepie mnie w ramię, a to znaczy, że Ojciec …
  • Ten ze Szczecinka tulił cię, nie ?
  • No tulił.
  • To Ja robiłem. Jak się czułaś ?
  • Dziwnie.
  • Widzisz … Tam też Mój paluszek był.
  • A dlaczego nie tulił Piotrusia ?
  • …….. – Piotr odchrząknął kilka razy.
  • Miał do ciebie dystans, ciekawe co u ciebie zobaczył …
  • Nieważne co zobaczył, wiemy kim on jest.
  • Ty w tym czasie nie miałaś kontaktu z Nami, a potrzebowałaś nadziei jak powietrza.
  • Pamiętasz ?
  • Pamiętam.
  • Nadzieję potrzebowałaś i on ci dał tą nadzieję.
  • To prawda. … No właśnie, no i teraz … Mam takie pytanie, Ojcze. Sam mówisz, że Kościół … Że nie powinno się korzystać z usług takich ludzi, ale jednak czasami na drodze człowieka stawiasz kogoś kto wie więcej.
  • Kościół zapomniał jak powołałem go do misji.
  • Nie w całości, w części zapomniał.
  • Stał się formą partii politycznej.
  • To prawda.
  • A każda partia ma swoje przekonania i pamiętaj ile zła kryją też.
  • Jest wielu dobrych, ale też jest bardzo wielu złych.
  • Wiem, wiem, wiem … To prawda.
  • Oni naprawdę idą, aby się wielu im się wiodło, a nie żeby nieść kaganek, Słowo Boże.

https://www.youtube.com/watch?v=sJACEMl7XM4   Komu przeszkadza ks. Oko? – koniecznie do obejrzenia.