proroctwo – Strona 93 – ROZMOWY Z NIEBEM

Nie chcę już dłużej czekać.

22. 11. 18 r. Warszawa.

Jedziemy do Szczecina. O czym rozmawiamy ? Oczywiście o pieczęciach i „ślubie”.

Ojciec będzie zły na mnie za to, że ciągle coś kombinuję.
Nie ma słowa zły, tylko karający.
Sprawiedliwość należy do Mnie.
… Jak zaczniemy przeciw woli Ojca działać, to pokazał, że podniesie oceany. Zobaczyłem fale tsunami na półtora kilometra. A wczoraj Beata mi powiedziała, że ma koszmary. Widziała wielką falę, która zalewa całą Ziemię, więc sama widzisz … Nie ma wyboru.
Patrząc na was obiektywnie z boku trzeba przyznać, że to jest niesamowite. Ty dostajesz informacje, a ona dodatkowo je potwierdza – kiwam głową będąc pod wrażeniem.
Taki układ.
A jak wiesz, na układy nie ma rady. Przyzwyczajaj się.
A czy ja muszę się na to godzić ? – pytam.
Gdyby było tak, jak chcesz, Chrystus by się nie poświęcił.
Maryja musiała się zgodzić.
…….. – te słowa szybko doprowadziły mnie do porządku.

Maryja od początku wiedziała o jaką stawkę chodzi i musiała to zaakceptować. Są ważniejsze sprawy niż własne ego, własna wygoda i w ogóle własne „ja”.

W tym wypadku jak i ty, jak i on musicie zaprzeć się siebie.
…….. – wzdycham, bo to naprawdę niezwykła i trudna sytuacja.
Mija tydzień od pieczęci, co będzie za pół roku ?
Ciekawe co będzie do końca roku.
Na ten moment już się mocno związała. Nie walcz z tym – powiedział do mnie.
Nawet nie ma sensu … – pomyślałam.
Ojcze, podporządkowuję się tobie. Ja jestem aktorem, a Ty reżyserem.
Pierwszoplanowym aktorem.
A ty masz przy nim trwać – Ojciec zwraca się do mnie.
Wiesz, co znaczy trwać ?
Trwasz przy łóżku, kto chory jest, jesteś wbrew wszystkiemu.
Hmm …. Ciekawe co znaczy ten ślub … Jeśli ludzie wiwatowali, to chyba wiedzieli, co się dzieje.
Tak, oni wszyscy wiedzieli, co się dzieje, tam było ich tysiące ! Cieszyli się, radość w nich była ogromna. Ja stałem, ten ktoś stał z boku jak ja, nic nie wiedział jak i ja, stał jak zahipnotyzowany. Oboje mieliśmy wyciągnięte palce, pojawiło się światło, smuga owinęła te palce, a ludzie ciągle wiwatowali, cieszyli się. Potem mój wzrok utknął na wielkich białych dzwonach, biły na przemian. I to był koniec wizji i znalazłem się w łóżku. Siedzę na łóżku i pytam sam siebie … Co to kurna było ?! Gdzie ja byłem ?! I potem moja głowa zaczęła sobie przypominać, po chwili zacząłem czuć na łopatce pieczęć, że coś tam faktycznie mam i że to nie jest „jakaś lipa” ! – Piotr przeżywał na nowo.

Przypominam ci, że stałem w karocy białej jak ma królowa Elżbieta. Wszystko było białe i złote …
Hmm … Spytaj się Ojca, przecież małżeństwo zawarte na siłę nie jest ważne – próbuję obrócić to w żart.
… Pan Bóg się uśmiechnął i powiedział …
Ty Mi o prawie mówisz ?
Ja Jestem prawem.
A jak można twojego męża inaczej złączyć ? Jak ? Powiedz Mi.
To jest niemożliwe normalnie w jego świadomości, więc zrobiło się to poza jego świadomością.
Przepraszam, poza jego wolą, lecz w jego świadomości.
On musi teraz wiedzieć, że ma do noszenia dwa.
On by na to nigdy nie poszedł sam z własnej woli.
Gdybym nawet go poprosił, powiedziałby, że może w takim razie jutro.
……. – roześmiałam się. To prawda. Ale zaraz pomyślałam, co znaczy do noszenia dwa ? W sumie ciągle nie wiemy, z kim wziął ten ślub…
Przecież wiesz, że jest niesubordynowanym żołnierzem.
Przecież kazałem mu czekać, to zaatakował.
Broniłem jaja, to je przeciął.
Mówiłem nie zabijaj węża, zabił go.
To sam pójdzie ?
…….. – Piotr pobladł, a mi się śmiać chce. Po prostu Piotruś zawsze wie lepiej, co ma robić.

Byłem w kościele i dostałem wizję. Jestem znowu na polu, w oddali widzę miasto i strumień idących w jego kierunku czarnych demonów. Wiem, że chcą oni zaatakować ludzi i więc zaczynam ich wybijać swoim mieczem. W jednej chwili zrobiłem się wielki i jednym ciosem przecinając ich w pół położyłem wszystkich, natychmiast zamienili się w popiół. Schodzę piętro niżej pod ziemię, przechodzę poziomy likwidując wszystkich po kolei, likwiduję też tę wielką postać z mackami na głowie. Dochodzę znowu do jaja i patrzę na nie wkurzony. Mam świadomość, że mogę go zniszczyć, ale nie wolno mi. Wtedy z góry z dziury wysuwa się wielki wąż i otwiera paszczę, mieczem ucinam mu głowę. Wracając do jaja zobaczyłem, że tak jak było ono wcześniej żyjące, tak stało się matowe i bez połysku, wiedziałem, że umiera. Zrozumiałem, że zabijając węża źle zrobiłem. Po cichu chciałem prysnąć, że to niby nie moje dzieło. Pojawiła się wielka biała ręka i nasunęła się na to jajo, napełniła go znowu życiem. Wtedy słyszę głos; 
- Nie wolno ci tego zrobić, stanie się wielkie nieszczęście. 
Mój miecz, którego miałem z boku chciał sam odlecieć, ledwo go zatrzymałem. Dali mi go, a teraz chcieli mi go zabrać. Chyba nie dojrzałem, żeby mieć miecz. 
http://osaczenie.pl/wp/2016/05/16/niezwykle-zdjecie/

A ci ludzie, którzy wiwatowali …
Byli świadomi.
A co oni wiedzieli, że wiwatowali ?
Moją radość.
Ja się cieszyłem, a oni nie mogli tej radości się wyzbyć.
Mi też przydałaby się taka nieświadomość – mówię pół serio, pół żartem.
Mam ci kogoś załatwić ?
Nie! Nie! … A mógłby się Jeszua odezwać ? – przyszło mi do głowy nagle i nie mam pojęcia dlaczego powiedziałam Jeszua, a nie Jezus.
Słyszy cię.
Ten, w którym żyjesz i ten, z którym żyjesz.
…???!!! … – … to takie … dziwne …
Ja się pogubię zaraz … Chyba zacznę chlać … – Piotr pociera czoło, a jego słowa sprawiają, że ryknęłam śmiechem na cały głos. Nigdy alkoholu nie miał w ustach.
Ten związek nie będzie długo trwał.
Powiedziałeś do końca.
Nie powiedziałem którego.
……. – ciągle się śmiałam. Piotr w swoim nieposłuszeństwie jest czasami taaaaki komiczny. Nie wierzę, aby i w Niebie się nie śmiano.
Wygląda na to, że cokolwiek będzie się działo między wami, mam siedzieć cicho.
Teraz pan Bóg mówi do ciebie …
Pieczęć, którą oni mają i ty masz.
Do czegoś was wszystkich obliguje.
Ich do czystości, ciebie do wyrozumiałości.
To związek bez kuszenia, związek do prowadzenia.
To jest pomocna dłoń. Pamiętaj o tym.
Dobrze, spróbuję.
Moja radość wielka, że nie zostanie Moja Mała sama.
Że wie w świadomości, że jest Piotr, a ty się nim podzielisz.
Masz być rozumną istotą, bo cię Stwórca wybrał.
Hmm …. – spoważniałam.
Czyli byłeś w Niebie … A nie powinno być tak, że razem wpadamy do Nieba ?
To Ja dawałem ślub i Ja stanowię prawo.

Zapadła cisza. Trawiliśmy to w sobie kilkanaście minut, aż Piotr znowu zaczął jęczeć …

Ale po co to wszystko … ! No nie rozumiem …
A może Ja tęsknię tak bardzo i chcę z tobą być ?
Może żyć bez ciebie nie mogę ?
…??? …. – zaniemówiliśmy. Piotr się rozpłakał za kierownicą, łzy po jego policzkach kap, kap …
Ale to niemożliwe …!
Mały, Ja tęsknię za tobą, więc nie porzucaj Mnie.
… Kocham cię – jęknął cicho.

Dreszcze mnie przeszły … Niesamowita rozmowa…

Wieczorem.

Piotr pracował przy komputerze. W pewnym momencie wstaje gwałtownie…

Ojciec kazał mi zadzwonić do Beaty. To niemożliwe, żebym ja tak to wszystko słyszał !
Powiadam ci… Ci rozumni też by tak chcieli.
Czuj się wybrany.
No wiem Ojcze.
Czujesz się szczęśliwy ?
Noooo…. , a muszę dzwonić ?
Potrzebuje Mnie, dlatego potrzebuje ciebie, bo nie wie co słyszy.

I to jest problem. Czasami Beata mówi takie rzeczy, iż od razu wiem z jakiego źródła to pochodzi. Na pewno nie niebiańskiego. Jednak słowa, które przekazała pół godziny później… od Ojca na pewno pochodzą.

Nie chcę już dłużej czekać.
Zbyt wiele wieków czekałem i teraz stanie się, co ma się stać.

Dopisane 31. 07. 2019 r.

Zbyt wiele wieków czekałem i teraz stanie się co ma się stać.

Adam A. zobaczył łysiejącego mężczyznę, nad którym unosi się symbol przypominający wszystkowidzące oko Boga (Oko Opatrzności). Jego rola nie jest dokładnie znana, ale w 2019 roku zrobi on coś, co odmieni los wielu Polaków. To nie będzie polityk ani żaden celebryta, tylko zwykły człowiek będący w posiadaniu niezwykłej wiedzy.

O ile wiemy w II połowie tego roku Ojciec ma pokazać, że to nie będą puste słowa.

Jak ci się podobało u Mnie ?

18. 11. 18 r. Warszawa.

Po wczorajszym prawie nie spaliśmy. Za dużo emocji, za dużo myśli. Piotr był wkurzony, że ma jakąś obrączkę, ja jestem wkurzona, że on jest wkurzony i oboje chodzimy jak naelektryzowani, wystarczy mała iskra, aby wybuchnąć. Bóg Ojciec w końcu przywołał nas do porządku…

Czytasz to Pismo Święte, a ty masz wiedzę i dalej nic nie rozumiecie.
Chodzicie do tego kościoła, ale po co chodzicie ?
Wy, Moi przyjaciele.
Daj mu pracować, a ty pracuj.
Zgaś myśli negatywne, przestań kombinować.
Czytałaś Listy do Efezjan ?
No taaak – … przeczytałam niedawno, ale niestety wszystko mi się zlewa w jedno.
Jakie wnioski ?
… Nie pamiętam – … i było mi wstyd.

Otworzyłam Listy jeszcze raz, przekartkowałam i trafiłam od razu na słowa, które miały być dla nas.

 1 A zatem zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani, 2 z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. 3 Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. 4 Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. 5 Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. 6 Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który [jest i działa] ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.

 25 Dlatego odrzuciwszy kłamstwo: niech każdy z was mówi prawdę do bliźniego, bo jesteście nawzajem dla siebie członkami. 26 Gniewajcie się, a nie grzeszcie: niech nad waszym gniewem nie zachodzi słońce! 27 Ani nie dawajcie miejsca diabłu! 28 Kto dotąd kradł, niech już przestanie kraść, lecz raczej niech pracuje uczciwie własnymi rękami, by miał z czego udzielać potrzebującemu. 29 Niech nie wychodzi z waszych ust żadna mowa szkodliwa, lecz tylko budująca, zależnie od potrzeby, by wyświadczała dobro słuchającym. 30 I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym zostaliście opieczętowani na dzień odkupienia. 31 Niech zniknie spośród was wszelka gorycz, uniesienie, gniew, wrzaskliwość, znieważenie - wraz z wszelką złością. 2 Bądźcie dla siebie nawzajem dobrzy i miłosierni! Przebaczajcie sobie, tak jak i Bóg nam przebaczył w Chrystusie.

Czytałam to wielokrotnie myśląc w duchu, że Ojciec jest niesamowity… Jak On to robi… ?

Piotr, jak ci się podobało u Mnie ?
Jesteś wielkim myślicielem, Ojcze.
To jest ta „kawa” u Ciebie, Ojcze ? O której mówiłeś ? – dopytuję.
Dzieje się.
Czyli to, co mówiłeś…
… Będzie nie jeden raz.
Bardzo was kocham.
…….. – słowa, które chwytają za gardło.

Byliśmy tak zmęczeni, że staraliśmy się o wczorajszym nie rozmawiać, ale nie dało się nie rozmawiać. Ojciec w pewnym momencie nagle zaskoczył mnie inną sprawą …

Siadaj przy swoim mężu.
Nikt ponadto nie ma takiego prawa.
…….. – robię oczy, bo nie za bardzo wiem, o co chodzi.
Będziesz przy mężu twoim siedziała i niech żebro nie decyduje za właściciela.
Ooooo !!! A propo żebra… – śmieję się na głos, bo już rozumiem, dlaczego Ojciec raptem do tego nawiązał. Niedawno natknęłam się w Biblii na ten fragment….

 RDZ. 22 Po czym Pan Bóg z żebra, które wyjął z mężczyzny, zbudował niewiastę. A gdy ją przyprowadził do mężczyzny, 23 mężczyzna powiedział: «Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała! Ta będzie się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny została wzięta». 24 Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem. 25 Chociaż mężczyzna i jego żona byli nadzy, nie odczuwali wobec siebie wstydu.

To jest jawna nierówność społeczna – śmieję się.
Nie ma to najmniejszego znaczenia.
Każdy ma znać swoje miejsce i nie wkładaj do Piotra nikogo innego, czy to jest pogrzeb, czy też nie.
Żądaj swojego prawa. Czy żebro zrozumiało ?
………. – zrobiło się jednak poważnie.

Faktycznie, w którymś momencie podczas pogrzebu Edzia, miejsce obok Piotra ustąpiłam innej kobiecie, bo tak się rozpychała, że w końcu dałam za wygraną. Daaawno o tym zapomniałam, a teraz widzę, że to ważne dla Nieba. Miejsce żony zawsze jest koło męża. Z żebra, czy nie z żebra, to jednak równoznaczna. Zaskakujące…

Oook, ale jak już jesteśmy przez żebrze, dlaczego z żebra ?
Z czegoś musiała powstać.
Z nogi ? Nie mogłabyś chodzić.
……. – śmieję się. Wiem, że Ojciec sobie żartuje.
A nie mogła normalnie powstać ? Jak mężczyzna ?
…….. – … i w tym momencie poczułam, że się zagalopowałam. Mam pouczać Stwórcę ?
Masz walczyć o swoje miejsce.
Nie ustępuj tam, gdzie nie powinnaś ustępować.
To jest twoje miejsce przy twoim mężu. Tu i teraz.
Pilnuj swojego należnego ci miejsca. Walcz o swoje.
……. – zbaraniałam.
Muszę zapamiętać – … jestem naprawdę zdziwiona, bo zabrzmiało jak ostrzeżenie.
Zapomnieć to zapamiętać.
Przypomnisz sobie, ale gdybyś nie zapomniał,a to nie miałabyś co sobie przypomnieć.
Więc przypomnisz sobie.
W tej odpowiedniej chwili gdzie twoje miejsce.

Czyli najpierw trzeba coś usłyszeć, zapamiętać, potem zapomnieć, żeby sobie w odpowiedniej chwili przypomnieć. Poczułam się jeszcze bardziej zmęczona.

Ojcze, please, nie dzisiaj, to nie jest czas na łamigłówki – głowa mnie rozbolała od myślenia i nawet nie wiem, czy dobrze wszystko zanotowałam.
Tylko nie pisz o tym na blogu, o tym ślubie w Niebie – Piotr się wtrąca.
Dlaczego ?
Potrzebna jest autoryzacja.
Tam w Niebie nie było ołtarza.
Ja jestem ołtarzem.
… To było naprawdę niesamowite … – Piotr wraca myślami.
Leżałem w łóżku i coś raptem się stało. Otwieram oczy i widzę siebie w powietrzu i widzę wysoką postać, która mnie gdzieś prowadzi. Leżąc w łóżku obserwuję całą sytuację.
Jakbyś film oglądał ?
Tak. I pewnym momencie patrząc na ten film wchodzę w tą postać i już jestem w nim. I lecę …
Gdzie były te wąskie drzwi, które widziałeś ?
W powietrzu, trochę nad Niebem, ciut wyżej.
A gdybym weszła wtedy do pokoju to byś leżał, czy by cię nie było ? – dopytuję, żeby sprawdzić, jak to się odbyło.
Leżałbym. Gdy byłem przy Ojcu, On miał z 5 km wysokości, a ja z 10 metrów, dłonią dotknąłem Jego twarzy.
„Przyjąłeś mnie, a ja jestem mały”… tak dokładnie powiedziałem.
Żeby oni wiedzieli, kim ty jesteś …. I spojrzał w bok.
Zobacz …
Ja patrzę … Ciarki teraz dostaję na rękach … A tam stoi kolos !
To ty, Mały.
Był na czymś podwieszony, jakby do spuszczenia … Nie wiem do czego …
Wiesz, o co mi chodzi ? Jak to technicznie wyglądało ?
Każdorazowo inaczej.
To było chyba drugi raz w Niebie, a pierwszy ? …
A pierwszy Ojciec sam przyszedł do mnie, przeniósł mnie myślą. Wiedziałem, że jestem w Niebie, rozmawiałem z Nim nie widząc Go. Głos słyszałem. Tak to było.
To wszystko nie było na zasadzie Eliasza ?
Nic z tych rzeczy.

Mądrość Syracha 48; 9 Ty, który zostałeś wzięty w skłębionym płomieniu, na wozie, o koniach ognistych.

Kocham ten świat, kocham tych ludzi.

Wielokrotnie Ojciec dawał nam w Swoich słowach znak lub zapowiedź, że Piotr zawita do Nieba. Dla nas, ludzi na wskroś trzeźwych na umyśle było to jak science fiction pomnożone przez tysiąc. Owszem, przyjmowaliśmy słowa Ojca do wiadomości, ale tak naprawdę żadne z nas w duchu w to nie wierzyło.

- Pamiętasz, jak Ojciec powiedział, że wpadniesz do Nich na kawę ? 
- Na kawę z ciastem. 
- Tak Stwórca to stworzył i nie ma zamiaru zmieniać. 
- ….. - ale co to ma znaczyć ? Dosłownie ? 
- Przecież to... niemożliwe... 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/09/19/mowisz-wszechobecny-wszechpotezny-wszechmadry-to-staram-sie/

- Kiedyś ci Ojciec powiedział, że wpadniesz do Niego na kawę – przypominam sobie te słowa. 
- Jeśli tak będzie, to będę leżał tam pod dywanem. 
- A Ja ci mówię, że nie będziesz leżał. 
- ... Wiesz co teraz słyszę? Piosenkę... Tomaszów... Demarczyk. 
Natychmiast włączyliśmy internet i puściliśmy piosenkę. A może byśmy tak, najmilszy, wpadli na dzień do Tomaszowa? Może tam jeszcze zmierzchem złotym ta sama cisza trwa wrześniowa... W tym białym domu, w tym pokoju, gdzie cudze meble postawiono, Musimy skończyć naszą dawną rozmowę, smutnie nie skończoną. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/03/20/ilu-pamieta-o-mnie/

- Lubię to... 
- A Ja lubię do Tomaszowa. 
- ....... - i w ten sposób przypomnieliśmy sobie wczorajszą rozmowę i piosenkę, którą Piotr ciągle słyszał w głowie 
- Fajnie było w Ustroniu. 
- Jak to wspominasz ? 
- Fajnie. 
- To wpadniesz do Tomaszowa. 
…..... - kręcę z niedowierzaniem głową. „Tomaszów” symbolizuje spotkanie, ale jak, gdzie, kiedy?! 
- Pan Bóg jest niesamowity. Przekonałem się po tym Tomaszowie – Piotr się zamyślił. 
- Dopiero !? 
- Czy długo będę u Was „na kawie„ ? 
- Zastanów się, kawa to nie obiad. 
- ….... - już zaczynam się śmiać, bo logika Homiela jest nieziemska.  
- A w czasie ziemskim ? 
- Nie pytaj o technikę, to nie ma znaczenia. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/03/22/jesli-nie-zatrzymasz-tej-burzy-to-zamiecie-wszystko/

- Noooo wrzesień się kończy, niedługo się zacznie październik... 
- Staniesz się jednym z Nas. Wpadniesz na chwilę do Domu. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/05/29/chrystus-patrzy-na-was-zawsze-obserwuje-ten-z-dolu/

- Skoro jesteś Moim przyjacielem to wpadniesz do Mnie na kawę ? 
- Oczywiście, tylko powiedz kiedy, Ojcze. Muszę się przygotować. 
- Tu już jesteś gotowy, to Ja ci przygotuję drogę. 
- A co ja mam robić ? - pytam. 
- Wrażenia ty opiszesz i się nie kryj. 
- Pisz wszystko jak przyjdzie pora. 
- Dostaniesz wolną drogę. 
- Nie wiem, czy będę miała na tyle odwagi, by pisać wszystko. To jest... - zabrakło mi słów, bo im dalej, tym dziwniej. 
- Będziesz wiedzieć co masz robić. 
- Słuchając siebie, słuchasz Nas. 
- Zawierz swojej intuicji. Nie słuchaj doradców. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/06/24/jestes-przyjacielem-ojca/

17. 11. 18 r. Warszawa.

Piotr obudził mnie nad ranem. Wszedł wolnym krokiem do pokoju, siadł ociężale na skrawku łóżka i spojrzał mi głęboko w oczy. Miał coś takiego wypisanego na twarzy, że mnie lekko zmroziło. Zawał..,. myślę sobie. Wyglądał na mocno wyczerpanego.

Rozmawiałem z Ojcem z godzinę, wziął mnie do Nieba – powiedział spokojnie i może ten jego specyficzny spokój spowodował, że otrzeźwiałam w sekundę.

Zapadła cisza. Widzę, że Piotr wahał się, czy kontynuować, nadal to przeżywał.

Ojciec wziął mnie do Siebie. Leżałem sobie w swoim łóżku, a raptem znalazłem się w Niebie. Stanąłem w jakieś przestrzeni i zobaczyłem światy jak w kadrach, przesuwałem ręką jeden kadr po drugim. Najpierw był nasz świat, potem czarne niebo, a potem prawdziwe Niebo.

Pierwsza przesłona dzieląca nasz świat od czarnego nieba jest bardzo cienka, jest tak cienka jak topniejący lód, kolor kryształowo–lekko-zielony. Niebo z gwiazdami mocno oddziela od Nieba Ojca. I ta przesłona, która dzieli jest dużo grubsza. Kiedy ją minąłem znalazłem się w tym właściwym Niebie. Tam gdzie są ludzie, anioły i takie tam… – wziął głęboki oddech.
I wtedy nagle widzę wielką, białą postać, która mnie zaczyna prowadzić w jakieś miejsce. Widzę, że lecę nad tym Niebem. Widzę pod nogami ludzi, anioły… no to Niebo. Lecę po skosie coraz wyżej, a ta postać ciągle mnie prowadzi. W pewnym momencie widzę pod nogami coś jak wielki mechanizm… – robi do mnie komicznie zdziwioną minę co powoduje, że zaczynam się cicho śmiać.
…….. – Piotr nie zwracał na mnie uwagi.
Przelatywałem nad wielkim mechanizmem, który obracał całe to… Niebo, nieboskłony… To było coś niesamowitego !!! To była cała wielka maszyneria, ona trzymała wszystko razem ! To był wielki mechanizm z jakimiś przekładniami ! – nie mógł przestać się dziwić.
…….. – a ja miałam od razu skojarzenie z Henochem i jego podróżą w Niebie. Opisywał co widział, a ponieważ wiele z tego nie rozumiał wyszło jak wyszło. Dla większości czyste sience fiction.
Lecąc nad Niebem widziałem jeszcze drzwi, one były pilnowane przez aniołów, niewielu mogło tam wejść. One prowadziły jeszcze do innego świata…
……… – i to mnie zastanowiło.

Czyżby to słynne wąskie drzwi, przez które przejdą nieliczni ? To miałoby sens. Ojciec już mówił o tworzeniu innych światów i może o te inne światy tak naprawdę chodzi ? Do Nieba idzie tak wielu, ale przez wąskie drzwi zaledwie garstka. To dokąd idzie ta garstka wybrańców ? Od dawna mnie to nurtuje, dokąd prowadzą drzwi wspomniane w Biblii ?

- Ale Ojciec stworzył Ziemię! Zobacz, coś pięknego! – Piotr zachwycony. 
- To jeszcze nic co jeszcze stworzył pięknego w innych światach. 
- ?! A gdzie jest najpiękniej ? – pytam mając nadzieję, że dowiem się czegoś ciekawego o innych światach. 
- U Ojca. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/08/29/wkrotce-przybede-na-bialym-koniu/

Ciągle leciałem ku górze po skosie, prowadziła mnie wielka świetlista postać, aż dotarliśmy do białego jakby holu. On się zatrzymał, nie wolno mu było tam wejść, a ja wszedłem. Hol prowadził do pokoju… I tam zobaczyłem Ojca.
……… – Piotr się baaardzo wzruszył. Żyły wyszły mu na czole.

Kilka lat temu Piotr miał pewną wizję;

08. 12. 14 r. Warszawa. 
Dzisiaj Piotr został obudzony z nakazem pójścia do kościoła, tam dostał wizję; 

- Zobaczyłem ziemię jako małą kropkę we wszechświecie, wszystko to mieściło się w przestrzeni o kształcie kuli, ponad tą kulą znajdowała się inna kula, inny wszechświat. Oba połączone były tunelem w formie wirującego spiralnego leju. Dziwnie… tam jest i zielony i niebieski kolor. 

A jeśli budowa hologramu wygląda właśnie w ten sposób, że istnieją wszechświaty w kształcie kuli, które są połączone wirującym spiralnym tunelem? Z tego co wiem, pełno jest zjawisk we wszechświecie właśnie w formie wiru…
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/07/21/ty-mnie-szukasz-a-ja-zawsze-jestem-z-toba-ciagle-jestem-przy-tobie/

Zbieżność zaskakująca. Świat nad światem i jeszcze ten hol, który równie dobrze mógłby być też tunelem.

Ta istota, która mnie prowadziła, była ogromna ! Kiedy doszedłem do Ojca, mówię …
Jestem taki mały.
Żeby oni wiedzieli, kim ty jesteś. Zobacz …
Pokazał mi postać potężną, stojącą, jakby była zastygła albo spała. Ta postać miała z kilka kilometrów wysokości ! Właściwie to chyba, jakby była podwieszona w powietrzu. Miała białą długą szatę i była gotowa, aby ją spuścić na dół.
Hmm…. – słucham uważnie.
Widziałem głowę Boga … On miał coś przed oczami, jakby osłonę, która Go zasłaniała. Kiedy wszedłem do pokoju, ta przesłona się rozstąpiła. Dotknąłem Jego twarzy i zwróciłem uwagę, że miał bardzo suchą skórę. To mnie zdziwiło, pomyślałem sobie, że przydałby Mu się jakiś krem.
…….. – to mnie rozbawiło. Piotr nieustająco jest bardzo pragmatyczny.
Rozmawiał ze mną, ale jednocześnie cały czas tworzył światy, kontrolował, myślał, działał, wiedział wszystko, co się dzieje wszędzie. To było nieeeesamowite … !!!
Ten, który cię przyprowadził do Mnie, został na zewnątrz.
Ty widziałeś Moje oblicze, Chrystus widział.
Niewielu widziało.
…… A potem znowu stałem na otwartej karocy. Ona była trochę dziwna, bo była bardzo długa, nienaturalnie długa. Biało – złota. Widziałem dwa białe konie, pełno ludzi wiwatujących, wszyscy byli ubrani podobnie, w długie szaty, rzucali w powietrze konfetti, czy coś… Bardzo się cieszyli… I te dwa wielkie dzwony… Były przeogromne ! Stałem na tej karocy jak słup soli, jakbym był otumaniony… Miałem wyciągniętą do przodu rękę. Zobaczyłem wąskie pasmo złotego światła, które spłynęło z Góry, okrążyło moją rękę, a potem otoczyło mój palec w prawej dłoni i obwiązało, jakby mi zrobiło świetlistą obrączkę. Widziałem tą obrączką ze światła, ona powoli się wtapiała mi w skórę. Obok stał ktoś jeszcze, ale nie widziałem dokładnie kto. Razem mieliśmy te obrączki…

Co to znaczy Ojcze ? – pytam.
Kocham ten świat, kocham tych ludzi.
Dałem im się przybić.
Musisz zrozumieć.
???!!! – … ale nie rozumiem.
Zobaczyłem ludzi, dzwony, ten pasek światła, kazali mi palec wyciągnąć i ten pasek światła zrobił obrączki niewidzialne na palcach i zniknął. I już wiedziałem, że jestem połączony. Miałem ci powtórzyć, żebyś ty też wiedziała.
……. – zaniemówiłam.
To połączenie ma się stać po to, żeby to, co ma się stać, się stało.
Od samego początku jesteś ze Mną, jeszcze zanim czas powstał.
Wszystko jest już prawie przygotowane.
Ale na Ziemi mam jeszcze wiele spraw nie pozałatwianych.
Szybko się zaczną, a jeszcze szybciej skończą.
……. – siedzimy w ciszy.
Przejmujesz się ? – Piotr do mnie.
Trudno powiedzieć, jestem oszołomiona.
Teraz, kiedy ci pokazałem, przyjmiesz Beatę ?
Zastanów się zanim odpowiesz, choć nie masz wyjścia.
Wszystko zostaje w rodzinie.
Czy Stwórca naprawdę potrzebowałby rodziny ? – Piotr łatwo wszystko akceptuje, a mi trudno uwierzyć.
Czy wiesz, co to znaczy samotność ?
…….. – słabo mi się zrobiło.
Kocham te wasze kłótnie, rozważania. Ja to kocham.
… Czy to jest cała prawda?
To jest prawda, a pytałaś, czy to jest cała prawda.
Rozumiem …

Byliśmy na kawie, rozmawialiśmy tyko o tym, byliśmy w sklepie też rozmawialiśmy tylko o tym. Piotr mocno wszystko przeżywa. I nie dziwię mu się.

Przejmujesz się ? – znowu mnie pyta.
……. – wzruszam ramionami nie wiedząc, co powiedzieć.
Czy to akceptujesz ?
A mam wyjście ?
Masz, ale gdybyś nie akceptowała, byłbym zdziwiony.
Nie chcę byś był zdziwiony. Nie chcę Cię zawieść – ale w głębi ducha miałam kolosalne wątpliwości. Przyszło mi nawet na myśl, czy nie jesteśmy poddawani kolejnej próbie.
Dlaczego mamy być połączeni pieczęciami ? – pyta Piotr.
Bo macie być pewni, co przekazuję.

Wieczorem.

Ciekawe rzeczy dzisiaj zobaczyłem … – Piotr głęboko zamyślony.
W Biblii nic o tym nie ma chyba …
Biblia jest w ogóle wybrakowana, córko – p. s. wybrakowana w sensie wiele brakuje.
Tora jest niezłym uzupełnieniem, ale to ciągle nie wszystko, bo ludzie nie mogą wszystkiego wiedzieć.
…. A ile jest o Mnie ?
Nawet Mojego dnia nie ma …
O ! Faktycznie nie ma Dnia Boga – Piotr się zreflektował.
A szabat ? – przypominam sobie.
Mówimy o świecie, o ludziach.
Kto Mój głos słyszy, jest święty.
Słyszysz Mnie Piotr ? Więc jesteś święty.
……. – oczywiście pomyślałam, że w takim razie, ja świętą nie będę, bo nie słyszę. No i dobrze.
Ja nie chcę być święty, nie zasługuję na to.
Nie ty o tym decydujesz.
Mam jakieś w ogóle prawa ?
Masz prawo. Możesz narzekać.
Czy ten „ślub ” to fala? – pytam jeszcze raz.
Niewątpliwie to zwiastun.
Obrączka jest ode Mnie na tą falę.
Ty się tak nie przejmuj – mówię do Piotra, żeby go uspokoić – Stałeś w karocy, a nie przed ołtarzem. To zaślubiny na zadanie.
Karoca, dzwony i Ja byłem przed nimi.
Fali się przeraziłeś i związku się przeraziłeś.
Noooo tak – Piotr przyznał zrezygnowany. Niby wziął ślub, ale nie wie z kim.

Niby też wszystko rozumie, ale to wszystko jest tak szokujące, że dopada i mnie. Przechodzę burzę mózgu. Choć z tym walczę, zaczynam czuć się niepewnie. Łza mi się zakręciła i zastanawiam się, czy to naprawdę było konieczne …

Ta jedna łza to o jedną za dużo.
Zaufaj Mi na przepadłe.
Głupi jestem, przepraszam cię Ojcze.
Głupi nie musi przepraszać.
… Ale Ojciec jest mądry …
Masz teraz pewność, że Mnie słyszysz.
……. – uśmiecham się. Cały czas zastanawiam się, czy to na pewno z Ojcem rozmawiamy.

Dopisane 25. 07. 2019 r.

Ty widziałeś Moje oblicze, Chrystus widział. Niewielu widziało.

To wydarzenie, czyli wzięcie do Nieba, które było przecież zapowiadane, raz jeszcze kompletnie zmieniło nasz sposób myślenia. Uświadomiło nam w końcu i udowodniło, że słowa Ojca nie padają ot tak sobie. Że to co powiedziane, będzie realizowane. Może nie dzisiaj, może nie jutro, ale taki dzień i taki moment na pewno nadejdzie.

Ta jedna łza to o jedną za dużo. Zaufaj Mi na przepadłe.
To połączenie ma się stać po to, żeby to co ma się stać, się stało.

Taaaak, to była wielka lekcja zaufania. Z kim Piotr wziął „ślub” … A w tym wszystkich chodzi o Apokalipsę.

Wkrótce zadziwimy świat.

15. 11. 18 r. Warszawa. II.

Wieczorem.

Wracając do domu całą drogę pytałem Ojca, czy te pieczęcie to prawda.
Prawda.
Daj słowo Ojcze !
…….. – zbaraniałam. Piotr już nie ma żadnych oporów.
Jak Siebie kocham.
Jak to ?
Bo ty byś powiedział; jak Boga kocham.
……. – śmieję się. Ojciec ma wspaniałe poczucie humoru.
To jest sposób na cwaniaka.
… Ojcze, przyjmuję wszystko – Piotr wzdycha.
To się zgadzamy.
A gdzie wolna wola ?!
Ty jej nie masz.
A myślałem, że mam.
Naiwny.

Piotr pomału się uspakaja, emocje gasną i zaczyna rozumieć powagę całej sytuacji. Tak mi się wydaje…

Jesteś jej to winien. Wszystko jesteś jej winien. Spójrz na nią …
……… – Piotr spojrzał gdzieś w przestrzeń.
Leży krzyżem …
Ona to wzięła na siebie, abyś ty mógł tą kawę pić.
Twoja siostra to wzięła. A ty płaczesz ?!
…. A teraz jakie masz pytania ? – spytał mnie Ojciec.
Aaa … Ponieważ wspomnieliśmy o Judaszu … Tylko Mateusz pisze, że Jezus wyraźnie wskazał Judasza jako zdrajcę, ale inni tak nie piszą. Nikt z nich nie wiedział, kto zdradzi. Gdyby wcześniej wiedzieli kto, czy by mu na to pozwolili ?

 MK 14; 17 Z nastaniem wieczoru przyszedł tam razem z Dwunastoma. 18 A gdy zajęli miejsca i jedli, Jezus rzekł: «Zaprawdę, powiadam wam: jeden z was Mnie zdradzi, ten, który je ze Mną». 19 Zaczęli się smucić i pytać jeden po drugim: «Czyżbym ja?» 20 On im rzekł: «Jeden z Dwunastu, ten, który ze Mną rękę zanurza w misie. 21 Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi, jak o Nim jest napisane, lecz biada temu człowiekowi, przez którego Syn Człowieczy będzie wydany. Byłoby lepiej dla tego człowieka, gdyby się nie narodził».

Wybrał, ale oni tego nie zobaczyli.
Prawdę dowiesz się na samym końcu, bo prawda nie jest taka oczywista.

Siedzimy i milczymy. Zadzwoniła Beata. Nie odebrał telefonu, tylko spojrzał na mnie, co ja na to. A ja na to, że wolę tego nie widzieć i nie słyszeć. Sytuacja mnie przerasta. Kto by się spodziewał, że tak to się rozwinie.

Beata nie miała szans przy twoim mężusiu.
Nastąpi czas oddalania się, dlatego ma pieczęć.
No widzisz, chciałeś od niej zwiać, to masz teraz pieczęć – zrzucam winę na Piotra i coś sobie przypominam.

Analizując NT natrafiłam na zdanie;

 II list do Koryntian; 21 Tym zaś, który umacnia nas wespół z wami w Chrystusie, i który nas namaścił, jest Bóg. 22 On też wycisnął na nas pieczęć i zostawił zadatek Ducha w sercach naszych.

Siedzimy zamyśleni, skołowani całą sytuacją… Trudno ogarnąć rozumem co się dzieje. Beata ewidentnie doskonale słyszy Ojca, ale ewidentnie jest osaczona też przez diabła. Czasami nie wiadomo kto w danej chwili przemawia.

Przejąłeś się ?
Przejąłem się i to bardzo.
Skoro już wiesz, już Mnie o nic nie pytaj. Rób, co ci przekażę.
Jest z rodziny.
Więc ją przyjmuję Ojcze. …. Ale dlaczego ja ?! – wybuchł nagle.
Jesteś Moim przyjacielem ? Przyjaciele sobie pomagają.
Dobrze Ojcze, biorę jak chcesz.
Powiedz to z radością.
Jak chcesz, tak będzie – powiedział szczerząc zęby.
I wyszedł kabaret.
…….. – i mimo całej powagi oczywiście się roześmiałam.
Ojcu musi bardzo zależeć na Beacie – Piotr do mnie.
Zależy ci na Oli ?
Tak.
Tak zależy Mi na Beacie.
Cofnę twoje długi wobec ludzi.
Ale jak to zrobisz ?
Dam ci, co lubisz, abyś zabezpieczył twoje damy.
Taaak ?
Tak. Pomagaj jej, bo ma ciężko.
Dobrze.
A o Olę się nie martw, Ja jej wytłumaczę.
Mały, pilnuj jej, ona jest taka słaba.

Wysłałam Piotra do pokoju obok, aby oddzwonił. Rozmawiali z pół godziny.

Beata powiedziała, że nie wie dlaczego, ale obudziła się o 5 rano i pół godziny stała przed oknem, bo jej tchu brakowało.
…… – spojrzeliśmy na siebie bez słów i w naszych oczach było wszystko. W tym dokładnie czasie odbywała się wizja z pieczęciami.
Mało tego… Powiedziała, że Ojciec pokazał jej coś podobnego do rulonu i miało na końcu pieczątkę … Powiedział jej, że to jakiś podpisany kontrakt.
Kurna … ?! – pomyślałam. Zaraz mi oddechu zabraknie …
Ona wie wszystko. Powiedziała przez telefon; dokąd uciekniesz, kula jest okrągła.
Hmm …
Ojciec kazał jej mówić do mnie po imieniu.
Zgadza się. Potwierdzam. Z czasem zacznie ci mówić, nie martw się.
Wolałbym, żeby została jakaś forma protekcjonalizmu trochę.
Twoja wola Mnie nie interesuje.
Nie masz nic do gadania.
No, jak zacznie się między wami po imieniu, to ta wasza bariera się skruszy – ja na to.
A które z was się bardziej boi ? Ty, czy ty ?
……. – dobre pytanie, ja tego nie chciałabym, ani Piotr nie chciałby, ale które nie chciałoby bardziej ?
Znowu gacki do niej przychodzą, muszę iść się pomodlić. Nie jest to takie łatwe Ojcze.
Przypominam ci, co jej powiedziałem.
Sam się pchałeś, wspieram cię co chwilę, daję ci energię podczas modlitwy.
Musisz się z tym pogodzić, że z czasem może mówić do mnie po imieniu. Zaniepokojona jesteś ?
Co ja mogę, ja już nic nie mówię – jestem zrezygnowana.

Piotr mam ogromny problem z akceptacją nowego stanu rzeczy, ale i ja przyznam mam ten sam problem.

To są wszystkie przygotowania pod falę.
Przyjdzie moment, że nie będziesz należał do Oli.
Będziesz należał do Mnie.
Dwumetrowa fala poruszyła twoją rodzinę.
A tamta fala poruszy świat.
Więc jak mam to zrobić ? – pytam.
Pytam się ciebie kogo bardziej kochasz.
Jego, czy Mnie ?
…….. – słabo mi się zrobiło.

Po raz pierwszy miałam żal do Ojca, że o to pyta mnie tak otwarcie. Więc w myślach proszę, bo przecież słyszy myśli, że kocham Go bardziej, ale wolę tego głośno nie powiedzieć.

Chcę wiedzieć – powtarza.
Pamiętasz przypowieść o młodzieńcu …
Nooo …. Tak.
Co oznacza Tak ?
Noooo, poszłabym za Tobą.
Widzisz Mały, jak ciężko jej dać jednoznaczną odpowiedź ? Wymijające odpowiedzi.
O Jezu Ojcze ! To nie o to chodzi …. – wyrwało mi się.
… Ojciec patrzy na ciebie wielkimi oczami …
Ty wiesz lepiej ?! To prowadź tych ludzi.
Nieee … – chciałam się w tym momencie gdzieś schować. Płakać mi się chciało.
Wiem, kochasz Małego.
Nie chcę go zranić, to o to chodzi.
Boisz się, czy jego zranisz, czy Mnie zadowolisz …
……. – nie wiedziałam, co powiedzieć, myśli kotłowały mi się w głowie. W duchu tłumaczyłam, że kocham Ojca znacznie głębiej, ale trudno to głośno przed Piotrem przyznać, bo nie wiem, jak zareaguje.
Nie odpowiadaj już.
Dałaś Mi już odpowiedź.
Widzisz, jakie to jest trudne ?
Tak.
A Ja cię proszę, żebyś go pożyczała trochę.
Cooo ?
Jest twój, ale będziesz pożyczała go trochę ?
Wiesz, gdzie chcę go pożyczyć ?
Do Góry ?
Do Góry, to nie będę prosił cię o pozwolenie.
Aaaa … Do Beaty …
Tak, chcę go pożyczać do niej.
Powiem ci, nie wiesz ile razy odciągałem ją od samobójstwa. Rwała się i rwała.
Nie martw się o Beatę.
Ona musi być wyprowadzona, ona nie da rady sama.
……… – uspakajam się, choć jak dotąd to moja najtrudniejsza rozmowa.
Możemy wiedzieć więcej na temat tej fali, żeby zrozumieć lepiej ?
Będzie przeogromna. Czy chcesz wiedzieć jaka wysoka ?
Największa z możliwych.
Mały, chcesz żyć ciągle w iluzji, że nic się nie dzieje ?

To był tak ciężki dzień, że nie chcieliśmy już więcej na temat Beaty rozmawiać. Znowu w TV oglądaliśmy „Noe – wybrany przez Boga„ i moment jak szybko rośnie świat…

Najbardziej lubię ten fragment.
Bo lubisz, jak tworzę.
Lubię … Pokazał mi Ojciec kontrakt z pieczęciami znowu.
Pomagaj jej tak, jak Mnie kochasz.
Ojcze, Ty tak stawiasz te zdania, że nie wiadomo, jak odpowiedzieć.
Przyzwyczajaj się.
Wkrótce zadziwimy świat, Mały.
Wszystkich.
I będzie pięknie.

Cały jesteś ze Mnie.

02. 11. 18 r. Szczecin.

Piotr wczoraj rozmawiał z Beatą z 2 godziny.

Powiedziała… Sam pan wie, że Ojciec często milczy.
A ja na to… Ale jest zawsze…
Nie broń Mnie. Umiem sam się obronić.
Lubimy Cię bronić, Ojcze – wtrącam się.
Nie możemy ?
Chcesz powiedzieć, że chcesz działać wbrew Mojej woli ?
Ups … Nie ! Broń boże ! – wyrwało mi się.
Widziałem w filmie „Noe”, co się stało z tymi, co działają wbrew Twojej woli.
Nie, to teoria ludzi.
Mój gniew byłby znacznie większy.

Ojciec powiedział mi dzisiaj rano…
W przyszłym roku wszystko się skończy i zacznie.
Ciekawe … Skończy się jeden etap i zacznie następny… – tak to rozumiem.

03. 11. 18 r. Szczecin.

Ciągle siedzimy w Szczecinie. Odwiedzamy Krysię i zauważamy na drzwiach jej sąsiadów wywieszoną kartkę z klepsydrą, a to znak, że w tym domu ktoś umarł. Z informacji wynikało, że umarł pan Jan, właściciel domu. Piotr stanął jak wryty.

To niemożliwe ! Widziałem go wczoraj, jak odchodzi !
Jak to widziałeś ?
No, po prostu ! Szedł w górę, powiedziałem do niego … A ty dokąd !?… Umarł ?! Niemożliwe … – … i tak trzy razy w kółko.
Ja naprawdę widzę coraz więcej ! – był przeogromnie zdziwiony.

On zdziwiony, a ja przestraszona. Bo to znaczy, że te wszystkie zapowiedzi mogą się naprawdę sprawdzić…

Czy za dwa lata święta będziemy spędzać z Piotrem ? – próbuję „wymacać” przyszłość …
Nie zadawaj tego pytania.
Dlaczego ?
Bo odpowiem pokrętnie.
Chciałabym usłyszeć … – powiedziałam to bardziej do siebie niż oczekując odpowiedzi.
Które ?
Boże Narodzenie.
I tak, i nie.
Chcesz powiedzieć Ojcze, że będzie tak jak z Edziem ? Jest i nie jest ?
Piotr to nie Edziu.
Hmm …

Po tej rozmowie Piotr wybrał się prosto do kantoru, aby kupić kilka 500-setek Euro, najwyższe nominały jakie są dostępne. Chciał odłożyć na „gorsze czasy”. Ledwo wróciliśmy do domu …

Ojciec kazał mi coś sprawdzić w internecie o tych nominałach – włącza komputer.
… Niech to szlag ! … – mruczy pod nosem. Okazało się, że mają być wkrótce wycofane z obiegu.
I znowu wychodzi na Moje.
Ojcze, chciałbym jej odłożyć.
Myślisz, że ci się uda ?
No nie wiem, tylko trochę …
Mogę zdmuchnąć te wszystkie banki, chcesz ?
Na chleb ci nie zabraknie do końca.

Wieczorem.

Piotr siedzi jak struty. Już sam nie wie, co będzie, co ma robić, jak się przygotować i czy jest sens się przygotowywać.

Ten świat to ty.
Nikt nie zdaje sobie sprawy.

06. 11. 18 r. Warszawa.

Jesteśmy już w Warszawie i się zaczęło. Nocne pobudki i nieprzespane noce.

Gdyby nie Maryja, to nie wiem, jak by było. Chroni mnie – Piotr jest wyraźnie zmęczony.
Chronimy się nawzajem. Ty Mały robisz tak dużo.
Ale zawodzę tak często.
Jeśli chcesz się podlizać Panu Bogu, to skutecznie się podlizujesz.
Podlizywać ?
My rozłożymy tę nazwę na części. To jest dobra nazwa.
Jak mam sobie radzić z tym wszystkim ? Problemy w firmie, problemy z ludźmi …
Radzisz sobie świetnie.
Zazdroszczą ci, że jesteśmy tak blisko, a byliśmy jaszcze bliżej.
Cały jesteś ze Mnie.
…. A ty masz robić swoje continue – czyli mam dalej pisać.
Dobiegnij ten rok do końca.
Przyszły będzie trudny … Zobaczyłem, że pływam na wodzie, biorę dużo powietrza i pod wodę się zanurzam i tak co chwilę.

Wieczorem.

Poza krótką rozmową na kawie cały dzień Ojciec milczał.

Może Ojciec nie chce rozmawiać, bo jest mną rozczarowany ? – Piotr się przestraszył.
Protestuję.
A może potrzebujesz trochę ciszy i spokoju i wrócimy na ławeczkę ?
Pamiętaj, że jak przyjaciele siedzą i nie rozmawiają, nadal są przyjaciółmi.

- Kiedy byłem rano w kościele, znowu zobaczyłem ławeczkę, siedzieliśmy w trójkę. Ojciec, ja pośrodku i On. Siedzieliśmy na tej ławeczce na górze, poniżej leżał cały świat i patrzyliśmy w milczeniu przed siebie. 

                                TEN, KTO SŁUCHA MNIE JEST WE MNIE. 
                         TEN, KTO SŁUCHA MEGO SYNA JEST WE MNIE. 

http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/07/06/nadswiat/

Ja chcę całą wieczność.

30. 10. 18 r. Szczecin.

Piotr otrzymał zaległą płatność, na którą czekał „jak na zbawienie”. Z tej zaległości z kolei pokrył swoje zaległości wobec dostawców i wobec pracowników. I tak w pięć minut został z groszami, ale bez długów. Był szczęśliwy.

Jak się czujesz mając tę władzę ?
Dobrze.
Czy czujesz się zdeprawowany ?
…?! … Nieeee – Piotr przeciąga, bo nie wiedział, o co chodzi.
Bo mówią, że władza deprawuje.
……. – uśmiechnęłam się.

Piotr ledwo poczuł się szczęśliwy, zaczął w internecie oglądać najnowsze modele Audi.

Podoba ci się ten samochód ?
Tak.
A twój się psuje ?
No nie.
Wcale nie byłbyś z niego zadowolony.
Dlaczego ?
Bo cię znam.
Daj się innym wyszaleć, ty rób swoje.

Obejrzałam film na YT o zachodzących zmianach w Szwecji, o homoseksualizmie w kościele protestanckim i w ogóle o zgniliźnie tego świata. Pokazałam Piotrowi, aby też sobie popatrzył, może zmobilizuje go to bardziej do walki.

Ciężko na to patrzeć Ojcze.
Zrobimy z tym porządek.
Po Twojemu ?
Po Mojemu, no bo przecież nie po twojemu.
Po twojemu nikt by nie został.
Idę do Ciebie się pomodlić.
A skąd wiesz, że będę słuchał ?
No, mam nadzieję.
Musisz wiedzieć, że słucham …
Na pewno słuchasz ?
Zawsze słucham. Pamiętaj.
Ojcze, pilnuj naszej córki. Wyjeżdża jutro na Kanary.
Ja pilnuje Jej, a ty pilnuj Beaty.
… !? … Ojcu bardzo zależy na niej – szepcze do mnie.
Musi ją bardzo lubić – ja na to.
Nie lubić. Ja ją bardzo kocham.

31. 10. 18 r. Szczecin.

Piotr wstaje uśmiechnięty od ucha do ucha.

Rano miałem piękną rozmowę z Ojcem. Powiedziałem …
Chciałbym być z Tobą na całe życie …
Całe życie trwa chwilę.
Ja chcę całą wieczność.
Wow … – zasłuchałam się w te słowa na długo. Przepiękne …

Wieczorem.

Córka się odezwała, że dojechała do hotelu. Przesłała swoje pierwsze wrażenia.

Ojcze, co będzie z takimi dalej ? – pyta zamyślony.
Powiem ci Mały co …
Zgrzytanie zębów i strach.
Coraz bliżej, Mały.
……. – nie wiem dlaczego, ale czułam podskórnie, że Ojciec mówi o apokalipsie.
Ojcze, jutro znowu nowy dzień.
Jest dzień, jest i noc, aby ten organizm mógł wypocząć.
Tak to zrobiłem.

01. 11. 18 r. Szczecin.

Dzisiaj „Wszystkich Świętych”. Przedpołudnie spędziliśmy na cmentarzu, popołudnie przed TV. Piotr nakupił 10 ciastek, o zgrozo!… i wciska mi teraz, że kupił je niby dla mnie.

Bóg cię karmi, nie widzisz ? – bo go stać kupić.
Ale twoimi rękami.
………. – szukam zeszytu, aby to zapisać.
Zostaw ! – Piotr macha ręką, że to nieważne.
Coś ty ! To prawdziwy cud ! – … że tak z nami ciągle rozmawia i że mogę Go słyszeć. To miałam na myśli.
W tobie prawdziwa wiara, jeśli mówisz, że to cud.
A dzisiaj ważki dzień, więc słowa dwa razy ważniejsze.
Masz już profesurę, teraz to innych będziesz osądzać, nie potrzebujesz egzaminów.
… ???! … – robię oczy.
Ojcze, to kiedy się spotkamy ? – Piotr.
To życie jest krótkie, a przed nami cała wieczność.
Ty Mały już nic nie rób, tylko czekaj.
Niedługo ci się objawię.
Troszkę inaczej niż poprzednio.
Myślisz, że musimy się napić kawy tylko na Górze ?
Jest tyle możliwości.
A co ze mną ? – pomyślałam.
No musimy wziąć mysię-pysię.
Dlaczego mysię-pysię ?
No dobrze, pusię-dusię.
Boże, jakie to cudowne … – pomyślałam. Pusia – tak nazywa mnie Piotr, Dusia – Ojciec.
Ale cię Ojciec nazwał – Piotr się śmieje.
To moja lukrecja.
…. U Ojca to wszystko jest możliwe – Piotr przyznaje.
Chcesz powiedzieć, że jestem artystą ?
Rozmawiam z wami, bo poprosiliście o rozmowę.
… ???! … – spojrzeliśmy na siebie zaskoczeni.

Tuż przed tą rozmową włączyliśmy telewizor i trafiliśmy na transmisję mszy, gdzie akurat rozpoczynała się modlitwa „Ojcze nasz”. W geście odruchu zaczęliśmy się modlić razem z telewizorem. To było bardzo naturalne z naszej strony.

Piotr zaczął przeskakiwać z kanału na kanał, aż zatrzymał się na wspominkach o ludziach, którzy w tym roku odeszli z tego świata …

Ojcze, czemu tak jest ? – … że ludzie odchodzą.
A czemu nie miałoby tak być ?
Oj Ojcze, Ty znasz wszystkie niewiadome.
Dlatego ci odpowiadam.

To musi się skończyć.

26. 10. 18 r. Warszawa.

Wczoraj miałam straszną migrenę. Piotr nie wiedział jak mi pomoc i bardzo się tym zmartwił, że jego „czary” zdały się na nic.

W myślach przepołowiłem twoją głowę i wyciągnąłem błoto, ale zaraz Ojciec mi powiedział, żebym tego nie robił, bo tak ma być.
Będzie lepiej czuła.
Czyli chodzi o moją intuicję. Naprawdę ciągle nie rozumiem, jaki ma to związek.
Po słowach Ojca zobaczyłem twoją głowę, która przez twoje migreny, jakby się oczyszczała. To znaczy, jakby schodziła warstwa po warstwie…, jak kapusta, czy cebula. Może będziesz potem znacznie więcej wiedziała ?
Oby … – jęknęłam.
Wczoraj nie miałem siły robić egzorcyzmów, zasnąłem w ciuchach, ale przed 24.00 mnie obudzili. Maryja powiedziała, żebym nałożył koszulkę z jej twarzą, ale miałem ją nałożyć odwróconą. Chciała, aby jej twarz była w środku. Powiedziała …
Teraz jestem dla ciebie, a nie dla świata i nie jestem sama.
Pokazała mi dziecko na ręku.
Jezu ! Ale ty masz fajnie… – poczułam żal, że to nie ja tak widzę.

Rozmowa zeszła na temat NIP.

Za Ojcem nie trafisz. W ostatniej chwili odwołują i nie wiadomo dlaczego – Piotr się dziwi.
Masz szczęście, że masz teraz przerwę na papierosa.
Naprawdę ?
To przenośnia.
Za Nim nie trafisz, ale On zawsze za tobą trafi.

Piotr ucichł, ale nie na długo. Zaczął opowiadać o problemach w firmie.

Będziesz narzekać ?
No… – zawahał się.
Czy mamy wrócić do początku ?
No nie…
Czy mogę dorzucić ci więcej ?
Więcej problemów ?… Możesz – westchnął.
Tak się stanie.
Ociekasz słabością i brakiem wiary.
… Zobaczyłem teraz mokrą koszulę, która wisi i z niej kapie woda… To już nie komentuję, niech będzie, co będzie.
Będzie co, ci pokazałem.
Beata naprawdę słyszy Ojca – przypomniałam sobie nagle ciężko zdziwiona.
A skąd wiesz, co przed tobą ?
Może przegonisz jedno i drugie ?

Dopisane 01. 07. 2019 r.

Chciałabym się odnieść do tego maila.

I. … „natknęłam się na komentarz adminki tejże strony i wspomnianego ks. Skwarczyńskiego, ze wizje pani męża pochodzą od szatana ( jakaś osoba zapytała o blog i wizje pani męża i uzyskała właśnie taka odpowiedź).

- Widziałem się z Skwarczyńskim z 5-6 razy. Przyjeżdżał do mojego biura kiedyś. 
- Jak to? – robię wielkie oczy 
– Tego mi nie mówiłeś ?! 
- Ostatnim razem powiedział… Oddajemy się tobie Piotr. 
- … ? – robię jeszcze większe oczy. Zdaję sobie właśnie sprawę, że musiał on coś… wiedzieć więcej, dostrzec… Sama nie wiem. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/03/06/diabel-tam-gdzie-widzi-rane-tam-wpuszcza-robale/

Piotr poza egzorcyzmami kilkukrotnie spotykał się prywatnie z ks. Skwarczyńskim. Na ostatnim spotkaniu (w 2003 lub 2004 r.) padły słowa;

Oddaję się pod twoją opiekę wraz ze wszystkimi, którzy są ze mną.

Tak brzmiało dokładnie to zdanie. Dziwne, zagadkowe słowa… Ks. Skwarczyński to wizjoner, który w pewnym momencie coś dostrzegł. Dzisiaj już wiemy co, ale wtedy sam pewnie nie miał pojęcia dlaczego to powiedział i założę się, że tego faktu w ogóle nie pamięta. Już pisałam wcześniej jak Ojciec wpływa na człowieka i jak przez niego przemawia. I to się zdarzyło wtedy.

To było szokujące dla mnie. Nie wiedziałem czego ode mnie chce – tak wtedy pomyślał Piotr. Ich drogi się rozeszły.

Wcale mnie nie dziwi, że taką admin ma opinię. Wszyscy twierdzący, że „nie żyje się raz” będą szufladkowani jak pochodzący od szatana. Prędzej Kościół upadnie, niż uzna to za prawdę, ale ta prawda powoli przebija się do zwykłych ludzi i o dziwo do nielicznych duchownych, choć oficjalnie się do tego nie przyznają.

- Prawdziwy człowiek umie oddzielić prawdziwy kościół od kościoła zakłamanego. 
- A jeśli tego nie rozumie, musi  się narodzić jeszcze raz, by to zrozumieć. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/03/16/jezeli-nie-wierzysz-w-chrystusa-jak-mozesz-z-grzechem-wejsc-o-nieba/

Inną kwestią nie do przełknięcia dla admin jest zapewne forma naszych rozmów, która daleko odbiega od przyjętych standardów. My też na początku mieliśmy z tym problem, ale Ojciec…

Mówię waszym językiem.

Po raz pierwszy i na koniec czasów (mówiąc otwarcie), Ojciec chce dać się poznać człowiekowi bardziej. Chce zejść „z pomnika” i chce się zbliżyć jak tylko jest to możliwe. Zastanawiam się często dlaczego tak ma wyglądać książka ? I doszło do mnie, że Ojcu oczywiście zależy na każdym, ale przede wszystkim na tych co błądzą lub od Boga odeszli. Nasza wiedza, nasze doświadczenia to najlepszy dowód na istnienie Boga Ojca. Powiedział wyraźnie…

- Ojcze, Kościół Katolicki nigdy nie uzna tego co piszę. 
- Nie piszesz dla Kościoła Katolickiego, bo on się sam degraduje. 
- Piszesz dla ludzi. Rób swoje.  
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/03/04/sludze-sie-nie-pokazuje-prawd-przyjacielowi-pokazuje-sie-wszystko/

Czy się degraduje ? Jeśli słowo degradowanie znaczy obniżanie roli, rangi, wartości… to sami widzimy to na własne oczy. Chciałabym jednak zaznaczyć, że to wszystko mieści się w Ojca planach. Upadek Kościoła wpisuje się w Apokalipsę, a o apokalipsie mówił sam Jezus już 2000 lat temu.

Aby podsumować, czy „od szatana” czy nie… Zostawcie to czasowi, a po owocach ich poznacie.

II. „ks. Skwarczyński piszą na stronie https://www.paruzja-iskraz.pl, wzywając do robienia zapasów ( nie wiem tylko, czy na wypadek wojny czy tez innej katastrofy).”

Jak już wspomniałam spotykali się ze sobą kilkukrotnie i już wtedy, czyli prawie 20 lat temu Piotr słyszał o zbieraniu zapasów. Może powiem tak, jeśli ktoś chce zrobić zapasy proszę bardzo, ale niech mają długoterminową przydatność do spożycia. Katastrofa, a raczej kataklizm nie będzie w tym roku. Musi jeszcze kilka spełnić się etapów. Jednym z nich jest „Eufrat”, tak skrótowo dla własnych potrzeb to nazwałam.

 AJ; 13 I szósty anioł zatrąbił: i usłyszałem jeden głos od czterech rogów złotego ołtarza, który jest przed Bogiem, 14 mówiący do szóstego anioła, który miał trąbę: «Uwolnij czterech aniołów, związanych nad wielką rzeką Eufratem!» 15 I zostali uwolnieni czterej aniołowie, gotowi na godzinę, dzień, miesiąc i rok, by pozabijać trzecią część ludzi.

Co to znaczy… Zgodnie z zaleceniami Ojca pracuję nad analizą Apokalipsy Jana jeszcze raz. To będzie analiza znacznie pogłębiona, ale już dzisiaj przetoczę rozmowę sprzed kilku tygodni…

W AJ jest wymieniona rzeka Eufrat. Do dość dziwne, że tak konkretnie i to nie może być przypadek. Wiemy z doświadczenia, że małe szczegóły mają znaczenie. Eufrat to region Iraku, Syrii, Turcji. A wiesz co tam się ciągle dzieje. Ojcze…. – nie wiedziałam jak zacząć.
Czy to nie przypadek? Czy tam coś się wydarzy jako wstęp do większej sprawy ? To będzie znak, że zaczyna się naprawdę ? Tam jest napisane, że to ich nie nauczy.
Masz rację.
Taaaak ? A to dopiero będzie ?
No chyba nie było.
Strach się bać, strach się nie bać.
To nie jest przypadek, że tam urośnie wszystko, niedaleko Jerozolimy.
???!!!!
Widzę czterech małych aniołów, którzy rosną i ruszają w świat, na koniach.
Właśnie… Czy te 4 anioły to są 4 jeźdźcy ?
Tak, to są oni.
Wkrótce nadejdą i nadchodzą.
Czytałaś, co chcą dzieciom w szkole zafundować teraz ? – https://www.pch24.pl/czym-grozi-seksualizacja-dzieci–badacze-zjawiska-ostrzegaja-polakow,68824,i.html
To co zafundują za 10 lat ?
Dlatego rosną i urosną i wszystko zetną.
To drzewo zetną, bo jest chore i to co chore musi umrzeć.
Czas temu zaradzić.
Jak jest chora ręka, to co robisz ?
Obcinasz. Jak jest chora ręka to cały człowiek umiera.
To się stanie…. – chciałam spytać kiedy.
Bez dat… – przerwał mi.
Ja się nie dziwię. To co wymyślili w szkołach, to wymiotować się chce.
Dlatego to musi się skończyć.
Nie pozwolisz na to Ojcze ?
Nie pozwolimy.

To nie jest przypadek, że tam urośnie wszystko, niedaleko Jerozolimy – co ma się wydarzyć nad Eufratem ? Kiedy ma się to wydarzyć ? Wcale nie jestem pewna, czy będzie to wojna. Jedno jest pewne, zanim przydadzą się zapasy, musi wpierw spełnić się „Eufrat”. Polska jest na razie bezpieczna. Gdy spytałam …

Ojcze, co byś poradził ?
Wracać do Polski.

p. s. Jeśli cokolwiek grozi USA to nie wojna, a fala / potop (wg wizji).

III. „Pani mąż ma pomóc Polakom ( wg przepowiedni Adama) w tym roku…”

Czy ktoś zauważył, że morderczy upał panujący w Europie z Polski się dziwnie wycofał… ?

IV. „Kto jest panem tego świata, albo kto rządzi tym światem? Pamiętam, jak w tym śnie przyszła mi jako pierwsza myśl, żeby odpowiedzieć mu, ze to on jest władca tego świata ( bo czasami tak się mówi, czy pisze, ze księciem tego świata jest właśnie ten z dołu poprzez materializm, pokusy, hedonizm itp.), ale szybko się zreflektowałam i odpowiedziałam, ze to Pan Bóg stworzył niebo i ziemie i wtedy gacek bardzo się wściekł i uderzył noga w ziemie, a ta zaczęła pękać i ja się obudziłam. Może to był dla mnie jakiś test ?”

To był prawdziwy i trudny test. Kiedy człowiek w wizji, czyli podświadomie podejmuje takie decyzje, one są z głębi serca. Autorka maila musi wiedzieć, że jest bardzo blisko Ojca i stoi po właściwej stronie.

Wizja K. Jackowskiego jest prosto z Nieba, jest tak wzorcowa, że zaskakuje. Spytałam o to dzisiaj.

Przypomnij sobie przypowieść o pustyni i „nie tylko chlebem człowiek żyje”.

 M. 4. 1 Wtedy Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez diabła. 2 A gdy przepościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, odczuł w końcu głód. 3 Wtedy przystąpił kusiciel i rzekł do Niego: «Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem». 4 Lecz On mu odparł: «Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych»

Już o tym pisałam, ale powtórzę. Ludzie, którzy mają dar widzenia są pod szczególnym nadzorem i kontrolą Nieba. W jednym z wywiadów, mało znanym, redaktor pyta KJ o Boga i KJ przyznaje olśniony, że o ten dar prosił Boga. Tutaj sam przyznaje, że ta wizja pojawiła się, gdy zaczął widzieć więcej.

KJ widział pustynię kamienistą, a czy zdaje sobie sprawę, że pustynia w Judei rzeczywiście jest kamienista ? Czerwona szata Jezusa to symbol władzy królewskiej, ale też krwi i ofiary, jaką się stał dając się ukrzyżować. Czyli to jest niejako potwierdzenie, że faktycznie ten dar pochodzi od Ojca. Ale ! Niebo w tej wizji daje mu ostrzeżenie. Piotr miał podobną wizję;

Szedłeś przez pustynię, bardzo zmęczony i zmarnowany, wspiąłeś się na górkę wydmową z energią i nadzieją, myśląc, że za nią jest już coś innego, a niestety była tylko pustynia, ruszyłeś więc dalej wolnym krokiem zrezygnowany. 
http://osaczenie.pl/wp/2016/04/17/osaczenie/

Pustynia, zwłaszcza piaszczysta jest w judaizmie symbolem królestwa szatana… Dlatego osiołek nie chce iść. Osiołek bardzo mocno jest kojarzony z Jezusem. Kiedy KJ wpada w wir pustyni, on pada po prostu w sidła gacka. Jedynie trzymanie się osiołka, czyli poniekąd Jezusa może go uratować. KJ nie ukrywa, że stał się szybko bardzo popularny i że współpracował ze środowiskiem (np. Pershing, inni), które z Niebem nie ma nic wspólnego. Ta wizja to było bardzo poważne ostrzeżenie.

Słowa; każdy z was ma takiego osiołka, na którym powinien jechać. On wie jaka droga pójść. A wy nie jedziecie na nim, tylko wpadacie w te wiry.

I teraz przekaz w wizji jest bardzo czytelny.

Przy każdym z was jest Jezus i on was poprowadzi, bo wie lepiej jaka droga jest najlepsza. Kiedy zdajecie się na siebie, wtedy łatwo o zatracenie.

Namiot na pustyni to znowu odniesienie do Judaizmu. Hebrajczycy mają nawet Święto Namiotów, które upamiętnia wyjście Żydów z Egiptu po 210 latach niewoli. To bardzo ważny dla nich symbol. Walka z szatanem była prawdziwa, choć rozegrana w wizji. Ale to właśnie w wizjach bardzo często toczymy prawdziwe wojny o nasze dusze.

Szkoda, że KJ nie ma odwagi mówić o Niebie. Ma takie znaki, a wciąż nie rozumie. Może jego wyniki nie byłyby mierne.

Musisz być pobożna, a zobaczysz znacznie więcej.

24. 10. 18 r. Warszawa.

Boli mnie głowa. Silny wiatr za oknem powoduje, że łapie mnie migrena. Ledwo siedzę…

Powiedz Oli, że kod obowiązuje i będziesz miała sygnały i on też ulega zmianie.
Nie znaczy, że ma pukać w jednym miejscu.
…….. – podrywam się jak skowronek.

Miałam wczoraj fajną sytuację. W związku z analizą zmartwychwstania spytałam w myślach o Maryję i „dostałam” uderzenie. Nie w żaluzję, ale w stolik stojący tuż za mną. W pierwszej chwili zwątpiłam, bo nie żaluzja, ale potem uświadomiłam sobie, że może jednak to odpowiedź, ponieważ uderzenie rozbrzmiało dokładnie zaraz po pytaniu. Teraz Ojciec rozwiał moje wątpliwości jeszcze mocniej. A więc kod działa !

A gacek się nie podszyje pod to ? Bardzo łatwo się podszyć.
Może, a nie na darmo cię głowa boli – … bo moje migreny świadczą o intuicji.
Czyli uderzenie to potwierdzenie ?
Łatwiej będzie ci się poruszać w meandrach, abyś nie błądziła.
Cudownie… !!! – pomyślałam. Jeśli nie słyszę Ojca bezpośrednio, to „tajemy kod” jest idealnym wyjściem.
Słyszę, że masz przeczytać encyklikę … I widzę 8 albo 3 … Niewyraźnie … Ile tych encyklik napisał Papież ?
…… – sprawdzam szybko w internecie.
9 ! Dobra, przeczytam i 3 i 8 – dla pewności.
Grube to ? – pyta Piotr w sensie, czy opasłe.
Na wagę, tak ja twoje rzeczy.
……. – roześmiałam się. Wczoraj w second hand kupiłam parę rzeczy na wagę.

Jestem prze-szczęśliwa. Takimi drobnymi dowodami mam potwierdzenie, że Piotr naprawdę słyszy Ojca !

Posłuchaj, mam zagwozdkę … Wyobraź sobie scenę … Pod krzyżem stoją matka Jezusa, jego ciotka, Maria Magdalena, Jan i wielu innych. Dlaczego Jan, jako naoczny świadek nie napisał tych słynnych słów; Ojcze, Ojcze, czemuś mnie opuścił ? Dlaczego nie napisał wszystkich tych ostatnich słów Jezusa, które są u innych ewangelistów ?

A skąd mam wiedzieć !
Jeeezuuuu, przecież nie ciebie pytam ! – zirytowałam się.
Nic nie słyszę …
No właśnie tego nie rozumiem. Jeśli tam był, to dlaczego nie napisał wszystkiego ? A może nie był ?

 J 19; 27 Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja». I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie. 28 Potem Jezus świadom, że już wszystko się dokonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł: «Pragnę». 29 Stało tam naczynie pełne octu. Nałożono więc na hizop gąbkę pełną octu i do ust Mu podano. 30 A gdy Jezus skosztował octu, rzekł: «Wykonało się!» I skłoniwszy głowę oddał ducha.

Jan nie chciał tego pisać.
Uważał, że Chrystus nigdy nie zwątpił.
Był dla niego ideałem. Był i jest.
…….. – wzruszyłam się.
Chciałabym zobaczyć, jak ten kamień został odsunięty.
Piotr ci pokaże.
Pokaże jak Jezus to zrobił, czy anioł ?
Chcesz zobaczyć kto, czy jak ?
… Jedno i drugie – palnęłam.
Musisz być pobożna, a zobaczysz znacznie więcej.
……. – zgłupiałam, bo myślałam, że jestem pobożna. Teraz w takim razie już nie wiem, co znaczy być pobożnym.
Pobożna ? Przecież się modli ? – Piotr też się zdziwił.
Ty się nie włączaj, ona wie, o co chodzi.
… Zobaczyłem strumień, który przechodzi na ciebie – … strumień wiedzy …
Taka będzie kolej rzeczy.
Jesteś badaczem Pisma Świętego i rozwijasz skrzydła przy tym z wiedzą.
…… – to prawda, tak się właśnie czuję.
To będzie wiedza użyteczna.
Wyjaśnisz na język ogólnie zrozumiany i nikt przed tobą tego nie robił.
Przyjmowali jak jest.
… ???! … – ciarki przechodzą, bo to ogromna odpowiedzialność. Czy rzeczywiście nikt tego nie robił ?
Ojciec jest niesamowity. Obiecał mi, że umrę pierwszy …
I umarłeś. Na krótko.
Nie uzgodniliśmy szczegółów kontraktu.
Wykorzystałem furtkę i wróciłeś. Trochę twoim językiem pogadamy.

Wieczorem sprawdzam „pobożność”, nie daje mi to spokoju. Niby to oczywiste, ale „Musisz być pobożna” zachwiało moją pewnością siebie. Można kochać Boga i nie być pobożnym ?

Aureliusz malował na swych obrazach wszystkie postacie na podobieństwo kobiet, w których się kochał. Podobnie każdy przedstawia pobożność według własnych skłonności i fantazji. Kto oddaje się postom, uważa się za pobożnego, dlatego że pości, chociaż serce jego pełne jest złości i uraz; nie odważy się umoczyć języka w winie, a nawet w wodzie, przez wstrzemięźliwość, a nie zawaha się pogrążyć go we krwi bliźniego obmową i oszczerstwem. Inny będzie uważał się za pobożnego, bo codziennie odmawia wiele modlitw, chociaż potem język jego zatapia się w słowach zgryźliwych, zarozumiałych, obelżywych i niesprawiedliwych względem swoich domowników i sąsiadów. Inny bardzo chętnie sięga do sakiewki, aby dać jałmużnę ubogiemu, ale nie może zdobyć się na słodycz serca, by przebaczyć nieprzyjacielowi. Inny wreszcie przebaczy nieprzyjacielowi, ale nigdy nie dotrzyma zobowiązania swemu wierzycielowi, chyba że zostanie zmuszony sądownie. Tych wszystkich ludzi zazwyczaj uważa się za pobożnych, jednak takimi bynajmniej nie są. https://www.pch24.pl/czym-jest-prawdziwa-poboznosc-,6161,i.html

Przeczytałam tekst i pomyślałam, że i Piotr w takim razie taki pobożny to nie jest. Bolesna nauka … Jeszcze wiele takich przed nami.

Po egzorcyzmach.

Podczas modlitwy Bóg mówi …
Dawno nie prosiłeś Mnie o siłę.
… I dotknął mnie, a wtedy jakby mnie prąd kopnął.
Z mięczaka stałeś się wojownikiem.
Dałeś mi Siebie Ojcze.
…….. – pięknie.
Dzisiaj Beata powiedziała mi, że Chrystus jej powiedział …
Od małego też nie wiedziałem, kim jestem.

Wiedziałam ! Wiedziałam ! Uradowała mnie ta informacja bardzo. Jezus był przygotowywany przez Ojca przez wiele lat, ale to nie znaczy, że od początku wiedział kim jest i co ma zrobić. Dokładnie tak, jak Piotr. Wszystko odbywa się małymi krokami, a Ojciec ma wielkie plany i ich realizacja wymaga czasu. Nikt nie porywa się na przepłynięcie oceanu bez wcześniejszego przygotowania.

Dopisane 29. 06. 2019 r.

Zdecydowanie chodzi o encyklikę nr 8.
„Panie, oto ja, jestem gotowy! poślij mnie!”

https://papiez.wiara.pl/doc/379026.REDEMPTORIS-MISSIO

Pan Bóg jest dla wszystkich.

21. 10. 18 r. Warszawa.

Po wczorajszej wpadce pojechaliśmy dzisiaj rano prosto do „naszego krzyża”. Piotr widząc z daleka żebrząca kobietę zrobił w tył zwrot i chciał wejść innymi drzwiami.

Myślisz, że tego nie widzą ? – koryguję go szybko mając na myśli Niebo.

Przyznał mi rację i poszliśmy pod krzyż. Tam się pomodliliśmy, ale tak szybko Piotr wyszedł, że nie wiem, czy na koniec nawet się przeżegnał. Jasny gwint, znowu zaczyna… myślę sobie. Wychodząc zauważam jakąś wystawę w głębi kościoła. Chwytam Piotra za rękę i go tam zaciągam. Okazuje się, że to fotograficzna wystawa poświęcona Matce Teresie. Zapatrzywszy się na jedno ze zdjęć, na którym pokazano, jak karmi małe dziecko Piotr …

Wiesz, co usłyszałem ?
Nic nie chcę w zamian za to, co daję.
……. – spojrzałam na Piotra zdziwiona, bo czy naprawdę na każdym kroku musi coś widzieć i słyszeć ?

Masz dwa złote ? To dam tej kobiecie – mówi, widocznie coś w nim zmiękło po tych słowach.

Otwieram portfel, a tam 50 zł. Daję mu do ręki, a on się żachnął.

Za dużo !
Wczoraj pisałam na blogu „wszystko albo nic”… Musisz jej dać.
Ja mam 50 zł, ale jak jej dam, to nie będziemy mieli na kawę – tłumaczy.
…….. – słabo mi się zrobiło, bo w wyobraźni już widzę zdegustowana minę Ojca.
Daj jej i koniec.

Piotr się prawie spocił, ale wyciągnął swoje 50 zł i wcisnął kobiecie do ręki.

I tak wyszło na Moje.

Ponieważ na mszę musielibyśmy czekać jeszcze pół godziny, pojechaliśmy do kościoła „Świętego krzyża”. Trzeba przyznać, że tam msze są rzeczywiście wyjątkowe. Dzisiaj trafiliśmy na księdza prosto z Etiopii, który doskonale mówił po polsku. Dawno nie widziałam tak dobrego człowieka, jego aura aż biła po oczach. Po mszy …

Homiel, udał wam się ten Etiopczyk.
Wiem. Nawet nie wiesz, jak wiele Nam się udało.

Pojechaliśmy na kawę. Dzisiaj niedziela niehandlowa i de facto byliśmy sami. Nigdzie się nie spieszymy, więc spokojnie mogliśmy porozmawiać…

Ojcze, z kim sobie możesz tak pogadać ?
Wystarczy, że słucham twoich myśli.
Oooo..,. makabra …. – pomyślałam. Różne mam myśli …
Masz tam kogoś koło siebie ? – Piotr ciekawski.
No mam. Jesteś zazdrosny ?
Może … A nie wolno mi ? – Piotr się zawahał.
Nie mów, co ci wolno.
Czy jesteś, czy nie jesteś ?
No jestem.
Pan Bóg jest dla wszystkich.
…. Jak sobie przypomnę, że jako trzynastolatka powiedziałam w konfesjonale, że nie wierzę w Boga, to mi się teraz słabo robi.
Tak powiedziałaś ? Niemożliwe ! – Piotr nie mógł uwierzyć.
Prowadzę 2;1.
… ?! … Dlaczego 2;1 ? A kiedy było 1;1 – pomyślałam.
1:0 kiedy powiedziałaś.
1:1 kiedy się wyrównało – czyli moje początkowe doświadczenia.
2:1 za twoją sprawą i za twoją wolą.
Ojciec jest niesamowicie mądry – pomyślałam.

Moja wiara gruntowała się wraz z biegiem moich doświadczeń. Naprawdę nie wiem, jak głupi musiałby być człowiek, gdyby doświadczył tego, co ja i nie uwierzył.

Dzisiaj znowu dałeś popis z pieniędzmi – przypominam sobie kościół.
Chcesz pieniądze, czy Mnie ?
Ciebie !
Jeżeli Mnie, póki co patrząc na was nie przypominam sobie, żebyście głodowali.
To prawda. Dziękuję ci Ojcze.

Wieczorem.

Zadzwoniła Beata, rozmawiali ze sobą około godziny.

Wiesz, co Beata mi powiedziała ?
Nie zdaje pan sobie sprawy, jak bardzo Ojciec kocha pana żonę.
……. – oczy mi się zaszkliły.
Czym sobie na to zasłużyłam Ojcze ?
Tym, że jesteś.
Dziękują też ci, co rozumieją tym, że jesteś.

Mój mózg musiał zwolnić, żeby mógł zrozumieć te zagadkowe słowa. Powoli domyślam się, o co chodzi. Jestem strażnikiem Piotra, wszystko kręci się wokół niego. Trzykrotne ratowanie życia wystarczy.

Oglądamy kolejny raz film „Zmartwychwstały”. Kiedy nadchodzi scena otwarcia grobu…

Która wersja jest prawdziwa ? – pytam, bo przeczytałam już 4 ewangelie i każda się różni. Co oglądam film o Jezusie, to inna wersja. Dla mnie to dość irytujące, przyznam.
Sama się spytaj ! Masz „kod marsa”, to ci Ojciec odpowie – Piotr fuknął na mnie.

Ledwo to powiedział, chwycił się za czoło.

… Ale uderzył mnie w głowę !
Uderzył cię w głowę ? – zdziwiłam się.
W środku dostałem mocnego ucisku. Ojciec mówi teraz…
Masz jej przekazywać wszystko, co usłyszysz.
A ty się ciągle denerwujesz, jak pytam – co mnie straszliwie zniechęca do zadawania pytań.
…… – Piotr ciągle trzyma się za czoło i jęczy, a ja mam dziką satysfakcję. Wygląda na to, że Ojciec chce, żebym pytała.
To spytam jeszcze raz, która wersja otwarcia grobu jest prawdziwa ?
Poniekąd wszystkie.
… ???!!! … Jak to wszystkie !? – Piotr podniósł głos i znowu się zirytował.
Nie podnoś głosu !
Masz powtarzać, nie dyskutować.
W każdej też ktoś dodał od siebie.
Ktoś ? – pomyślałam.
Ktoś … Kazał ci powtórzyć. Może ten ktoś to świadek ?
Ale to jabłko daleko nie pada od jabłoni.
Czyli daleko nie jest od prawdy.
Prawda jest blisko.
Jeśli to połączysz, to dostaniesz znak.
…??? … Ja mam się tym zająć ???!!! – nie wierzę, co słyszę.
To dla ciebie zadanie, dla twojej intuicji, a potwierdzenie dostaniesz.
Z Góry, że w dobrym kierunku idziesz.
… A nie lepiej tak bez pośredników ? – Piotr zaczyna.
Czy chcesz dyskutować ?
Wiele funkcji ci wyznaczyłem, nie tylko egzorcyzmy i wiele innych.
Zabolało mnie to uderzenie.
Boli cię łączność i rzeczywistość.
Przepraszam, nie będę taki.

Byłam prawie sparaliżowana. Mam się zająć analizą zmartwychwstania ? Jak było naprawdę ? Ja ?!!! Piotra to nie obeszło, ale ja się spociłam.

Dzisiaj wybory samorządowe, niecierpliwie czekamy na wyniki. Piotr bardzo chciał, aby PIS wygrał także w Warszawie.

Jestem rozczarowany – mówi 10 minut zaraz po ogłoszeniu wyników.
Nie rozpaczaj.
Rewolucja nie jest wskazana. Spokojnie.
Nie byłoby równowagi, byłoby zaślepienie.
Jak chcesz ich nauczyć ? Przez wygraną ?
Co racja, to racja… – pomyślałam.

Nie mogą popełnić błędów poprzedników, kiedy to PO było pewne kolejnej wygranej. Przypominam sobie wywiad z prezydentem Komorowskim niedługo przed wyborami prezydenckimi. Gdy powiedział…

Ja zawsze wygrywam…

… wiedziałam, że już po nim.

Przekonany o swojej przewadze nad pozostałymi kandydatami oświadczył: ja zawsze wygrywam. https://www.salon24.pl/u/1maud/646553,radosnie-ale-z-pokora

Rozmawiać z Bogiem o polityce ? Wiele mieliśmy takich rozmów i widzę, że wszystko idzie zgodnie z planem. Przypominam sobie rozmowę dotyczące królowej Jadwigi i podkreślenie znaczenia, kto jest u władzy.

- Być zakonnicą i się modlić to dużo. 
- Być władcą i się modlić to bardzo dużo. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/05/19/pan-bog-na-ciebie-juz-czeka/

Mój Syn jest taki jak Ja, tożsamy ze Mną.

18. 10. 18 r. Warszawa.

Poobrażaliśmy się na siebie wczoraj o pierdoły, ale dzisiaj na kawie byliśmy oboje punktualnie. Są ważniejsze sprawy niż nasze kłótnie.

Zadzwoniła z rana Beata. Powiedziała …
Ojciec kazał mi do pana zadzwonić. Nie wiem, co pan zrobił wczoraj, ale przez chwilę poczułam się wolna.
Hmm … A co zrobiłeś ?
Wziąłem ją jak Pan Bóg wziął mnie. Położyłem ją sobie na ręku i dmuchnąłem. Oczywiście też modlitwy zrobiłem.
Zaraz, zaraz – próbuję to sobie wyobrazić.
No zmaterializowałem ją wczoraj – mówi to tak normalnie, jakby to było dla każdego oczywiste.
Teraz zastanawiam się, czy wziąć na dłoń planetę.
Hola, hola !
…. Dobra, wytłumacz to od początku.
Zawsze widziałem ją z daleka, ale Ojciec pokazał mi, że mogę ją przyciągnąć przed sobą jak hologram. Jak w hologramie mogłem ją zmniejszyć i wziąłem na rękę. Jej obraz w oddali był 1;1, a im bliżej była, tym stawała się coraz mniejsza i na końcu była jak laleczka i postawiłem ją na swojej dłoni. Pamiętam co Pan Bóg ze mną zrobił i dlatego spróbowałem tak samo.
Aaaaaa …. – teraz rozumiem.

Cała tajemnica tkwi w tym, że Piotr potrafi wszystko widzieć w formie hologramu i na takim materiale operować. To wydaje się niewyobrażalne i trudne, ale kiedy się jest świadkiem tego wszystkiego, wcale trudne nie jest.

Słyszę gacki z dołu, mają jakąś naradę między sobą… – Piotr lekko przechyla głowę jakby nastawiał ucho.
Diabelska sztama … mówią. Naradzają się, jak mu dopierdolić... słyszę.
Powiedz im Mały, że się boisz.
Strasznie !
Ta ironia jest dobra.
Rób to, co robisz, likwiduj ich.
Tylko Mi jaja nie rozsadzaj, bo wiem, żebyś ich rozsadził.

Znowu wbiłem miecz w ziemię i znowu znalazłem się piętro niżej. Zobaczyłem ruszające się dziwne macki, poruszały się jak koralowce w wodzie, uciąłem ich tylko kilka, bo szukałem źródła tego dziadostwa. Zrozumiałem, że te „koralowce” żyją na czyjejś głowie. Głowie wielkiego demona zajmującego z 2 piętra. Wbiłem się przez te macki i wlazłem w jego mózg. Chciałem go załatwić i wbiłem miecz głęboko aż dotarłem do serca. Załatwiłem go, spopieliłem mu mózg i jego wnętrzności. Chciałem iść dalej jeszcze głębiej, bo wiedziałem, że prawdziwe zło jest jeszcze niżej. Pod nim zobaczyłem coś wielkiego w kształcie przezroczystego jaja, w środku zielone jakby rośliny, które się lekko ruszały, wiedziałem, że coś tam w środku żyje. Zamachnąłem się mieczem na to jajo i wtedy usłyszałem; 
- Zostaw go. 
Zobaczyłem piękną białą dłoń, która była większa ode mnie kilka razy i która zasłoniła to jajo. Nie pozwolono mi tego zrobić. Wyskoczyłem do góry na samą powierzchnię. Wbiłem swój miecz w ziemię, kleknąłem i spytałem. 
- Co dalej Boże każesz…? 
http://osaczenie.pl/wp/2016/05/14/czy-zlo-musi-istniec/

Rozmawiamy o ważnych sprawach, a tu telefon dzwoni. Jakiś człowiek ma pretensje dotyczące dostawy, ktoś znowu nawalił.

Ojcze, kiedy to się skończy ?
Nigdy.
Jak hartuje się stal ? Hartuje się ciągle i ty też się hartujesz.
Ale jestem już naprawdę zmęczony.
Nie chcę tego słuchać. Nie po to idziesz spać, abyś był zmęczony.
Nie ma dnia bez modlitwy.
……. – Piotr wzdycha.
Homiel jest bardziej przyjacielski, mówi dzień bez modlitwy jest stracony. Ojciec jest bardziej stanowczy, wydaje polecenia – mówi szeptem.
Nawet Swojemu Synowi wydawał polecenia – pocieszam go, a jestem na bieżąco z ewangeliami.
To się nazywa hierarchia.
A co się dzieje z podkomendnym, który nie wykonuje rozkazu ?
A mamy stan wojenny ?
Nooo, więzienie albo kula w łeb – Piotr kiwa głową, że rozumie.
Cały dzień musisz podporządkować tej chwili.
Jak długo ten stan wojenny będzie trwać ? – pytam.
Do końca.
Do końca twojego – … Piotra.
……. – otworzyłam szeroko oczy, bo jak to rozumieć ?
Nawet wyjazd nie usprawiedliwia cię, jeśli tego nie będziesz robił.
A co ja mam robić Ojcze ?
A co robisz ? Przelewasz to papier, przemyślenia, kroniki zdarzeń.
Najlepsze przed tobą.

Wieczorem.

Piotr poszedł się pomodlić. Przyszedł 40 minut później cały spocony, ale zadowolony.

Masz coś zapisać. Podczas modlitwy Ojciec powiedział, że na koniec egzorcyzmów trzeba wymawiać formułkę.
Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego.
Zrodzony, a nie stworzony, współistotny Ojcu.
Kazał mi to powtarzać każdorazowo.
W imię Moje wyrzucasz, a Mój Syn jest taki jak Ja, tożsamy ze Mną.
……. – oczywiście zapisałam natychmiast.

Rozsiadł się na tapczanie i zagapił w TV. Akurat kończył się film „Poszukiwanie zaginionej arki” i trwała scena finałowa z otwieraniem Arki Przymierza. Widzieliśmy to setki razy, ale teraz jakby inaczej. https://www.youtube.com/watch?v=0APF3SO9tqE

Ciekawe ile w tym prawdy.
A ile byś chciała ?
……. – szybko myślę, co by tu powiedzieć. Legenda głosi, że Arka kryła w sobie wielką moc.
Chciałabym, żeby było dużo – choć widząc co zrobił reżyser trudno o powagę.
Czy ty wierzysz ?
Oczywiście.
Więc jak wierzysz, wiesz, że nie ma rzeczy niemożliwych dla Stwórcy.
Stąd nazwa Stwórca.
…… – uśmiecham się
Czy rozszyfrowałaś kod ?
…….. – lekko sztywnieję.
Czy go już rozumiesz ?
Czy to są te uderzenia ? – … nie jestem pewna.
… Dzisiaj spytałam sama siebie, czy za dużo jem i od razu poruszała się żaluzja, a okna były szczelnie zamknięte.
To już wiesz, o czym mówimy. To nie żaluzje, to wiaterek.
To są chwile twoje z Ojcem.
To są nasze chwile.
……. – wzruszyłam się, bo zdarza się to ostatnio naprawdę bardzo często. Zaczęłam nawet sprawdzać żaluzje, czy nie są czasami gdzieś uszkodzone.
Czy mam coś jeszcze jeszcze przekazać ? – Piotr dopytuje.
Nie masz snuć opowieści, a przekazać, co powiedziałem.
To teraz będę codziennie czekać na te sygnały – pomyślałam.
Nie chodzi o Mnie, chodzi o ciebie.
To nie ma być chleb powszedni dla ciebie, nie masz się przyzwyczajać.
To nagroda za pisanie i guardowanie – …p.s. guard – strażnik.

Przyznałam rację. Nie może być tak, że zamiast skupiać się na modlitwie, będę skupiać się na żaluzjach. Te odgłosy, które mają być odpowiedzią na moje pytania i to pytania zadane w myślach są tak charakterystyczne, że zawsze wzbudzają moje zdumienie. To nie jest tak; daj znać, czy jesteś i rozbrzmiewa odpowiedź. Rozbrzmiewa, gdy się tego nie spodziewam. Rozbrzmiewa, gdy nad czymś pracuję, mam dylemat, a Piotra w pobliżu nie ma, aby spytać. Niesamowite …

Spytałam, czy jem za dużo i teraz nie wiem, czy odpowiedź była na tak, czy na nie – śmieję się szukając w tym chyba pocieszenia.
Jeszcze musisz się uczyć.
Kiedyś będziesz zawsze wiedziała, będziesz na właściwej drodze. Mamy czas.
A te uderzenia w meble, podłogę to też tajny kod ?
Potraktujemy to jako jedno.

Ponieważ analizuję ewangelie, przyszło mi pewne skojarzenie w związku z „tajnym kodem”;

J 14 ; 23 W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: «Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego i będziemy u niego przebywać.

kwiecień 2025
P	W	Ś	C	P	S	N
« mar
	1	2	3	4	5	6
7	8	9	10	11	12	13
14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27
28	29	30