Pan Bóg jest dla wszystkich.

21. 10. 18 r. Warszawa.

Po wczorajszej wpadce pojechaliśmy dzisiaj rano prosto do „naszego krzyża”. Piotr widząc z daleka żebrząca kobietę zrobił w tył zwrot i chciał wejść innymi drzwiami.

  • Myślisz, że tego nie widzą ? – koryguję go szybko mając na myśli Niebo.

Przyznał mi rację i poszliśmy pod krzyż. Tam się pomodliliśmy, ale tak szybko Piotr wyszedł, że nie wiem, czy na koniec nawet się przeżegnał. Jasny gwint, znowu zaczyna… myślę sobie. Wychodząc zauważam jakąś wystawę w głębi kościoła. Chwytam Piotra za rękę i go tam zaciągam. Okazuje się, że to fotograficzna wystawa poświęcona Matce Teresie. Zapatrzywszy się na jedno ze zdjęć, na którym pokazano jak karmi małe dziecko Piotr…

  • Wiesz co usłyszałem ?
  • Nic nie chcę w zamian za to co daję.
  • ……. – spojrzałam na Piotra zdziwiona, bo czy naprawdę na każdym kroku musi coś widzieć i słyszeć ?

  • Masz dwa złote? To dam tej kobiecie – mówi, widocznie coś w nim zmiękło po tych słowach.

Otwieram portfel, a tam 50 zł. Daję mu do ręki, a on się żachnął.

  • Za dużo !
  • Wczoraj pisałam na blogu „wszystko albo nic”… Musisz jej dać.
  • Ja mam 50 zł, ale jak jej dam, to nie będziemy mieli na kawę – tłumaczy.
  • ….. – słabo mi się zrobiło, bo w wyobraźni już widzę zdegustowana minę Ojca.
  • Daj jej i koniec.

Piotr się prawie spocił, ale wyciągnął swoje 50 zł i wcisnął kobiecie do ręki.

  • I tak wyszło na Moje.

Ponieważ na mszę musielibyśmy czekać jeszcze pół godziny, pojechaliśmy do kościoła „Świętego krzyża”. Trzeba przyznać, że tam msze są rzeczywiście wyjątkowe. Dzisiaj trafiliśmy na księdza prosto z Etiopii, który doskonale mówił po polsku. Dawno nie widziałam tak dobrego człowieka, jego aura aż biła po oczach. Po mszy…

  • Homiel, udał wam się ten Etiopczyk.
  • Wiem. Nawet nie wiesz jak wiele Nam się udało.

Pojechaliśmy na kawę. Dzisiaj niedziela niehandlowa i de facto byliśmy sami. Nigdzie się nie spieszymy, więc spokojnie mogliśmy porozmawiać…

  • Ojcze, z kim sobie możesz tak pogadać ?
  • Wystarczy, że słucham twoich myśli.
  • Oooo… makabra…. – pomyślałam. Różne mam myśli….
  • Masz tam kogoś koło siebie ? – Piotr ciekawski.
  • No mam. Jesteś zazdrosny ?
  • Może… A nie wolno mi ? – Piotr się zawahał.
  • Nie mów co ci wolno.
  • Czy jesteś, czy nie jesteś ?
  • No jestem.
  • Pan Bóg jest dla wszystkich.
  • …….
  • Jak sobie przypomnę, że jako trzynastolatka powiedziałam w konfesjonale, że nie wierzę w Boga, to mi się teraz słabo robi.
  • Tak powiedziałaś ? Niemożliwe ! – Piotr nie mógł uwierzyć.
  • Prowadzę 2;1.
  • ?! Dlaczego 2;1 ? A kiedy było 1;1 – pomyślałam.
  • 1:0 kiedy powiedziałaś.
  • 1:1 kiedy się wyrównało – czyli moje początkowe doświadczenia.
  • 2:1 za twoją sprawą i za twoją wolą.
  • Ojciec jest niesamowicie mądry – pomyślałam.

Moja wiara gruntowała się wraz z biegiem moich doświadczeń. Naprawdę nie wiem jak głupi musiałby być człowiek, gdyby doświadczył tego co ja i nie uwierzył.

  • Dzisiaj znowu dałeś  popis z pieniędzmi – przypominam sobie kościół.
  • Chcesz pieniądze, czy Mnie ?
  • Ciebie !
  • Jeżeli Mnie, póki co patrząc na was nie przypominam sobie, żebyście głodowali.
  • To prawda. Dziękuję ci Ojcze.

Wieczorem.

Zadzwoniła Beata, rozmawiali ze sobą około godziny. 

  • Wiesz co Beata mi powiedziała ?
  • Nie zdaje pan sobie sprawy jak bardzo Ojciec kocha pana żonę.
  • ……. – oczy mi się zaszkliły.
  • Czym sobie na to zasłużyłam Ojcze ?​
  • Tym, że jesteś.
  • Dziękują też ci co rozumieją tym, że jesteś.
  • …… – mój mózg musiał zwolnić, żeby mógł zrozumieć te zagadkowe słowa. Powoli domyślam się o co chodzi. Jestem strażnikiem Piotra, wszystko kręci się wokół niego. Trzykrotne ratowanie życia wystarczy.

Oglądamy kolejny raz film „Zmartwychwstały”. Kiedy nadchodzi scena otwarcia grobu…

  • Która wersja jest prawdziwa ? – pytam, bo przeczytałam już 4 ewangelie i każda się różni. Co oglądam film o Jezusie, to inna wersja. Dla mnie to dość irytujące, przyznam. 
  • Sama się spytaj ! Masz „kod marsa”, to ci Ojciec odpowie – Piotr fuknął na mnie. 

Ledwo to powiedział, chwycił się za czoło.

  • … Ale uderzył mnie w głowę !
  • Uderzył cię w głowę ? – zdziwiłam się.
  • W środku dostałem mocnego ucisku.
  • Ojciec mówi teraz…
  • Masz jej przekazywać wszystko co usłyszysz.
  • A ty się ciągle denerwujesz jak pytam – co mnie straszliwie zniechęca do zadawania pytań.
  • …… – Piotr ciągle trzyma się za czoło i jęczy, a ja mam dziką satysfakcję. Wygląda na to, że Ojciec chce, żebym pytała.
  • To spytam jeszcze raz, która wersja otwarcia grobu jest prawdziwa ?
  • Poniekąd wszystkie.
  • ???!!!
  • Jak to wszystkie !? – Piotr podniósł głos i znowu się zirytował.
  • Nie podnoś głosu !
  • Masz powtarzać, nie dyskutować.
  • W każdej też ktoś dodał od siebie.
  • Ktoś ? – pomyślałam.
  • Ktoś… Kazał ci powtórzyć. Może ten ktoś to świadek ?
  • Ale to jabłko daleko nie pada od jabłoni.
  • Czyli daleko nie jest od prawdy.
  • Prawda jest blisko.
  • Jeśli to połączysz to dostaniesz znak.
  • ? Ja mam się tym zająć ???!!! – nie wierzyłam co słyszę.
  • To dla ciebie zadanie, dla twojej intuicji, a potwierdzenie dostaniesz.
  • Z Góry, że w dobrym kierunku idziesz.
  • … A nie lepiej tak bez pośredników ? – Piotr zaczyna.
  • Czy chcesz dyskutować ?
  • Wiele funkcji ci wyznaczyłem, nie tylko egzorcyzmy i wiele innych.
  • Zabolało mnie to uderzenie.
  • Boli cię łączność i rzeczywistość.
  • Przepraszam, nie będę taki.

Byłam prawie sparaliżowana. Mam się zająć analizą zmartwychwstania ? Jak było naprawdę ? Ja ?!!! Piotra to nie obeszło, ale ja się spociłam.

Dzisiaj wybory samorządowe, niecierpliwie czekamy na wyniki. Piotr bardzo chciał, aby PIS wygrał także w Warszawie.

  • Jestem rozczarowany – mówi 10 minut zaraz po ogłoszeniu wyników.
  • Nie rozpaczaj.
  • Rewolucja nie jest wskazana. Spokojnie.
  • Nie byłoby równowagi, byłoby zaślepienie.
  • Jak chcesz ich nauczyć ? Przez wygraną ?
  • Co racja, to racja… – pomyślałam.

Nie mogą popełnić błędów poprzedników, kiedy to PO było pewne kolejnej wygranej. Przypominam sobie wywiad z prezydentem Komorowskim niedługo przed wyborami prezydenckimi. Gdy powiedział…

  • Ja zawsze wygrywam…

… wiedziałam, że już po nim. 

Przekonany o swojej przewadze nad pozostałymi kandydatami oświadczył: ja zawsze wygrywam. https://www.salon24.pl/u/1maud/646553,radosnie-ale-z-pokora

Rozmawiać z Bogiem o polityce ? Wiele mieliśmy takich rozmów i widzę, że wszystko idzie zgodnie z planem. Przypominam sobie rozmowę dotyczące królowej Jadwigi i podkreślenie znaczenia, kto jest u władzy. 

- Być zakonnicą i się modlić to dużo. 
- Być władcą i się modlić to bardzo dużo. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/05/19/pan-bog-na-ciebie-juz-czeka/