Tag: Maria Magdalena

Brakuje tego fioletu na nieboskłonie.

24. 01. 18 r. Warszawa.

Ubrałam się dzisiaj na kawę wyjątkowo, gdyż zorientowałam się ostatnio, że to właściwie jedyna okazja dla mnie, aby się w ogóle ubierać wyjątkowo. Nigdzie nie chodzę, nigdzie nie bywam, tylko siedzę w domu i piszę…

  • Zobacz na pięknotkę ! Jakie ma korale !
  • ……. – Homiel mnie zawstydził i rozśmieszył jednocześnie.
  • Nie drażnią Cię, że czerwone ?
  • W takim razie w Hiszpanii nie mogłabyś żyć.
  • To fakt – … bo we wszystkim trzeba mieć zdrowy rozsądek. Czerwone nie oznacza od razu samego piekła 
  • Masz piękną duszę.
  • Oooook… – wzruszył mnie i nie wiedziałam co odpowiedzieć. 
  • A jaki kształt ma dusza ? Jak to wygląda ?
  • Masz rozterki Picassa. On też nie wiedział jaki co ma kształt.
  • ……. – roześmiałam się przypominając sobie jego  malarskie wariacje.
  • Znałeś go ? – Piotr.
  • Rozdarta dusza.
  • Typowy artysta – skwitowałam, bo nie znam artysty, który by nie miał rozdartej duszy.
  • Kawa u Was nadal aktualna? – spytałam, ponieważ pisałam o tym na blogu wczoraj; 
- Co byś zrobił, gdybyś wpadł do Nas kawę? http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/01/23/sluzyc-bogu-to-nie-praca/
  • Nasze zdanie nigdy się nie zmienia.
  • Może Oni tu przyjdą i zrobią tutaj kawę ? – Piotr już zestrachany.
  • Lepiej nie.
  • Jeszcze się potrują – zaczynam się śmiać.
  • Homiel, mówisz, że to wszystko minie, nasze kawy też ?
  • Wszystko to wszystko.
  • To z czego będziemy się cieszyć ? – pytam.
  • Z czego nie będziesz się cieszyć ?
  • ……. – ech… niczego się nie dowiem, ale wiem przynajmniej tyle, że to co nadchodzi, będzie radosne.
  • Ostatnio często boli mnie głowa, widzę krzesło i już jestem w tym krześle – Piotr pociera czoło. 
  • Widzę włókna drewna, gdzie to drzewo rosło, jak zostało ścięte…. Makabra… To bardzo męczy, bo na czymkolwiek się skupię to mam to samo, zaraz w to wnikam.
  • …… – gdybym nie obejrzała „Lucy”, trudno byłoby mi sobie to wyobrazić.

  • Poradź się Homiela co robić.
  • Poddaj się, rób wszystko wolniej.
  • Pan Bóg może zabrać mi wszystko w sekundę.
  • A może jeszcze szybciej ?
  • Oj Mały, co Ja z tobą mam. Jesteś tak nieposłuszny.
  • Co zrobiłeś znowu ? – pytam szeptem Piotra widząc już, że to nie Homiel. 
  • Nie pytaj i tak się nie przyzna.
  • Do końca łobuz, ale ktoś musi to wszystko rozświetlić.
  • Brakuje tego fioletu na nieboskłonie.
  • Fioletu ?
  • …….. – Piotr nachyla się do mnie…
  • Kazał ci to zrobić…
  • Purrrrpury… – krzyknął mi do ucha zaznaczając wyraźnie rrrr.

Oczywiście zaczęłam się śmiać przecierając ucho, bo ogłuszył mnie na chwilę tym krzykiem. Piotr ma pewną wadę wymowy, nie wymawia „r”. Więc kiedy mnie czasami irytuje mówię mu głośno i wyraźnie do ucha rrruuurrraaa, a mam dobrą dykcję. Przeciągam rrrrr… w nieskończoność. 

  • Naśladuje ciebie – Piotr się śmieje.
  • Czy chociaż zdajesz sobie sprawę, że teraz cały czas z Ojcem rozmawiasz? – uświadamiam go w końcu, bo widzę, że albo zamyślony albo durny, że nie widzi.
  • …… – robi wielkie oczy.
  • Czas zakończyć ten rozdział twego życia.
  • Ale sądu jeszcze nie ma – wyrwało mi się.
  • Potoczy się to szybko.
  • Jakoś nie toczy – Piotr mruczy pod nosem, a ja przewracam oczami, że jeszcze dyskutuje.
  • Mówię ci, potoczy.
  • A nie za dwa lata?
  • Musiałbyś spaść na główkę do pustego basenu.
  • ……. – wybuchłam śmiechem.
  • Księgowy to ofiara, a czekamy na puentę.
  • Kino będzie pełne.
  • Tyle zła uczynili ludziom, ten człowiek ze swoim pobratymcem.
  • Tak się opili ich krwią, jak te kleszcze.
  • A księgowy?
  • Ona była nieświadoma, ale nauczyli ją ciągnąć krew.
  • … Zobaczyłem rurkę do soku.

 

  • Hmm… Znaleźli dobry sposób na pieniądze i znaleźli w tym radość – analizuję słowa Ojca.
  • Czekaj na ostateczną rozgrywkę, sąd komuś pomoże, da narzędzie.
  • Na jego wyrok trochę osób czeka już.
  • Wow… – czyli wyrok będzie jedynie preludium do dalszego czynienia sprawiedliwości.

 

Uwaga, ponieważ wpisy edytują się w kolejności od najnowszych do najstarszych i będą coraz trudniejsze, by w pełni zrozumieć pisany tekst, proszę cofnąć się do samego początku. http://osaczenie.pl/wp/2016/03/03/

 

Bóg jest tak czysty, że wywołuje czyste wyroki.

22. 01. 18 r. Warszawa.

Wracaliśmy do Warszawy pociągiem prawie nocnym, ponieważ odjazd był o 4 nad ranem, więc pobudkę mieliśmy o 3 w nocy. Wstałam półprzytomna, a w pociągu zasnęłam ledwo na chwilę. Kiedy nadszedł konduktor nakazał nam pokazać oprócz biletu także nasze dokumenty. Mimo, że przepisy przy zakupie biletu on-line zobowiązują do pokazania dowodu osobistego, to jednak konduktor często tego nie wymagał. Wystarczył jego jeden rzut oka na twarz Piotra, a zazwyczaj mu się odechciewało.

  • Sprawdził mnie ! – Piotr zdziwiony – Dawno tego nie robili.
  • Bo ci twarz spowszechniała, ale jest też drugie wyjście. Mieli szkolenie. Obligatoryjnie.
  • A… Czyli musiał – … to znaczy obligatoryjne.
  • ……. – Piotr zamknął oczy. Po chwili szturcham go sprawdzić, czy śpi.
  • Zajrzałem do Ich świata teraz, ale ktoś mnie tu ściągnął z powrotem. Usłyszałem tylko słowa….
  • Ciągle próbujesz więcej niż powinieneś.
  • Co ci się udało zobaczyć ? – ciekawość mnie zżera. 
  • Mają piękne pola, świat doskonały…
  • Pamiętasz widok w górach ?
  • Jasne! Był przepiękny.
  • To dlaczego swego nie doceniasz, a cudze chwalisz ?
Ustroń

Piotr był świadkiem mojej udręki związanej z tłumaczeniem filmu z przemową Jima Caviezela. Nie mogłam dać sobie z tym radę, ponieważ komputer ciągle mi się zawieszał lub po prostu wyłączał. W pewnej chwili myślałam nawet, że rzucę nim o ścianę.

  • Wiesz, że on ma swoje imię na Górze ?
  • Kto ? – nie wiedziałam o kim mówi.
  • No ten facet, którego tłumaczysz. Bardzo podobne do jego obecnego nazwiska…
  • Hmm… – teraz sobie uzmysłowiłam, że nazwisko Caviezel ma końcówkę identyczną jak mają imiona aniołów, też -el.

Henoch w swojej księdze przekazuje konkretne imiona, których oprócz Michała, Gabriela, Rafała w Biblii się nie znajdzie. Mikael (Michał) – dowodzi armią anielską, Gabriel, Szatkiel, Baradiel, Szachakiel, Barakiel (Baradiel) Sidriel (lub Pazriel). Istnieją inne księgi, w których przedstawione są różne imiona i co ciekawe prawie wszystkie kończą się na –el.

  • On jest ewidentnie narzędziem w ręku Ojca, doskonałym narzędziem.
  • Czy jest dłuto, czy młotek ?
  • Moim zdaniem dłuto, on rzeźbi.
  • ……. – byłam pod wrażeniem tego odkrycia, ale wcale nie byłam zdziwiona.
  • No widzisz ! Mówiłam ci już dawno, że jest od Ojca, a tym mi nie chciałeś swojego komputera dać.

Kiedy mój komputer ciągle nawalał prosiłam, aby dał swój, który jest niezawodny. Uparcie odmawiał, aż doszło do awantury.

  • Bo tam mam ważne sprawy, cały mi go zawirusujesz. Jeden komputer w domu musi być czysty, chodzi mi o ciebie w przyszłości… – zaczął się tłumaczyć.
  • Oli strawą jest to, co jej powiesz.
  • Nie zasłaniaj się nią. Wiele spraw uchodzi ci na sucho.
  • …….. – Piotr zamilkł na dobre.

Po godzinie szturcham go znowu, aby się w końcu odezwał.

  • Ojciec uważa mnie chyba za idiotę.
  • Gdyby cię uważał za idiotę, dawno by cię tu nie było.
  • Ty chcesz być uważany za idiotę – stwierdzam.
  • Kiedy ciągle mówisz, że jesteś głupi to wiedz, że Mnie serce boli.
  • Masz doskonalą analizę sytuacji. Gratuluję ci z NIP.
  • Jeśli według ciebie dyrektor usiadł w fotelu wygodnie i zadowolony, to My wbijemy mu szpilki.
  • Jak go ruszyć, takiego diabła w garniturze ?
  • Wystarczy mu wyciąć dziurę z tyłu, żeby pokazać jaki jest – … czyli go odsłonić.
  • Ale jak to zrobić ?
  • Dlatego tak długo to trwa.
  • Myślisz, że decyzja sądu pogoni NIP ?
  • Bóg wie co robi. Ma swoje szachy, a ty nie próbuj się wtrącać.
  • …….
  • Jak Bóg mógł we mnie włożyć tego drugiego ? – p.s. Piotr ma na myśli imię anioła, którym „niby” jest.
  • Przy tobie dostanę schizofrenii.
  • ……. – śmieję się, bo rzeczywiście Piotr przeskakuje z tematu na temat, że i ja mam problem połapać się o czym aktualnie mówi.
  • Meier uważa, że jest Eliaszem. Jak był to i jest.
… Billy Meier https://en.wikipedia.org/wiki/Billy_Meier Wymienił wszystkie wcielenia i ogłosił się Jezusem. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/09/28/eliasz-jest-jeden/
  • A umie zmieniać pogodę ?
  • To bym się zdziwił.
  • Też bym się zdziwił.
  • A ma jakąś umiejętność ?
  • … Pokazał jak mu się buzia nie zamyka od gadania, czyli paple trzy po trzy.
  • ……..
  • Zobaczyłem teraz obraz… Moje imię „Piotr” wypisane na szkle, a pod spodem wiele innych imion…

  • Prawdziwa kanapka.
  • To są twoje życia ?
  • Zobaczyłem przekładaniec, imię ziemskie, imię z Nieba i tak na przemian…
  • …….
  • U Boga czułem dobro i czystość.
  • Nie czułeś dobro.
  • Bóg jest tak czysty, że wywołuje czyste wyroki.
  • Czy karząc kogoś za jego złe czyny czujesz dobro, czy sprawiedliwość ?
  • ……. – spojrzeliśmy na siebie zdając sobie sprawę w końcu, że to z Ojcem rozmawiamy.
  • Przede wszystkim jest miłosierny – Piotr powiedział niepewnie.
  • Chciałem, żebyś to powiedział.
  • Czy wymierzanie sprawiedliwości to miłosierdzie ? – pytam.
  • Z tych kilku zdań sama powinnaś wiedzieć.
  • …….
  • Na co umrę ? – Piotr pyta i od razu tym pytaniem mnie wkurzył. Tak mu śpieszno ?
  • Na nic.
  • To jak odejdę ?
  • Czary mary.
  • Odejdziesz jak Eliasz. On też odszedł jak czary-mary – żartuję.
  • Nie wierzę.
  • Z Bogiem rozmawiasz i nie wierzysz ?
  • No to wierzę.
  • Szybko zmieniasz zdanie.
  • Hmm… Pokazał jak śmieją się ze mnie i klaszczą skrzydłami.
  • …….
  • Czy wytrzymam drogę jaką mi Ojciec dał ?
  • Wytrzymamy.
  • Ojciec chyba nie chce, żebyś się zmienił i był na siłę świętym – powiedziałam przysłuchując się tej rozmowie.
  • Mamy ich całą armię.
  • A co robią święci na Górze ?
  • Doradzają ludziom, mentalnie.

Zastanowiło mnie to. Rzeczywiście, jeśli Edziu „żyje”, to tym bardziej „żyją” Święci, a więc wszelkie modlitwy, prośby kierowane do Świętych mają swoje uzasadnienie. Nigdy tego nie praktykowałam, ale może czas zacząć ?

Mija kolejna godzina w ciszy…

  • Zgubiłam piękny szalik, Homiel. Co ty na to ? – pytam, ale tak naprawdę i żartuję, bo mam cichą nadzieję, że może zrobi „efekt pióra” i odzyskam szalik ? 
Wszędzie jej szukaliśmy, na biurku, obok, na kolanach pod biurkiem. Bałam się, że Piotr się zdenerwuje i będziemy musieli wracać do szpitala. Kiedy staliśmy tak bezradnie zastanawiając się co się z nakrętką stało… ona spadła na blat biurka z wysokości około 10 cm. Dosłownie wypadła z powietrza, jakby jakaś niewidzialna ręka wpuściła ją zza „przesłony” do naszego świata. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/07/05/zaprowadze-cie-do-twojego-zrodla-do-poczatku/
  • Nie piszę się na to.
  • Ojciec zapalił ci światło, otworzył okno, zatrząsł domem po to, żebyś uwierzyła. A uwierzyłaś ?
  • Oooo tak !!!
  • Więc wiesz ilu ludzi powinno to widzieć ? Głównie ty, a dlaczego ?
  • Nie ma większego autora niż ten, kto nie wierzył, a uwierzył.
  • Co by było, gdybyś opisała szalik ?
  • To by dotyczyło tylko ciebie, a ma dotyczyć jego – … czyli Piotra.
  • To, że uwierzyłaś sprawiło, że książka jest prawdziwa. Nikt do końca nie wierzy.
  • Jeśli nie wierzy, to po co pisać ?
  • Zadziała wiele zdarzeń, w wielu uderzy.
  • Sama jesteś twórcą słowa koronka. Podoba Nam się.
  • To miło, że przyczyniłam się do rozwoju… – i zabrakło mi słowa, głupio mi się zrobiło.
  • Odkryłaś je na nowo.

Dopisane 08. 10. 2018 r.

  • Nie ma większego autora niż ten, kto nie wierzył, a uwierzył – kiedy czytam to zdanie nie myślę o sobie, myślę o Szawle, który stał się Pawłem. Przepiękna historia nawrócenia i mocne świadectwo. Myślę, że wśród wszystkich apostołów był najbardziej z nich przekonywujący, a przecież nie pobierał nauk bezpośrednio od Chrystusa. Wystarczyło jedno spotkanie, aby wszystko się zmieniło.

  • To, że uwierzyłaś sprawiło, że książka jest prawdziwa. Nikt do końca nie wierzy – zdaję sobie sprawę, że nie wierzy i to rozumiem. Ja też musiałam wiele dosłownie na swojej skórze doświadczyć, żeby uwierzyć. Piotrowi na tym nie zależy, żeby ktokolwiek uwierzył. Uważa bowiem, że to co się dzieje, dzieje się między nim a Ojcem. Ale plan Ojca wychodzi daleko poza to, co myśli Piotr. Wszystko co się dzieje, dzieje się dla ludzi i dla chwały Ojca. A co to znaczy? Ojciec chce pokazać, a może nawet udowodnić, że naprawdę jest.

  • Czy jest dłuto, czy młotek ? – na pewno doskonałe narzędzie w rękach Ojca. Widać to po tym, jakie doświadczenia miał Caviezel podczas kręcenia filmu.

 

Kto mieczem wojuje, od miecza ginie. Pamiętaj !

17. 01. 18 r. Warszawa.

Piotr przyszedł do domu zmęczony. Nie pracą, a Homielem.

  • Cały czas mi mówił o NIP, żebym coś sprawdził w internecie.
  • No to sprawdź ! – dziwię się, że tego jeszcze nie zrobił.
  • Nie ma sensu, no bo co tam może się dziać… – Piotr myśli, że firma jest nie do ruszenia i sprawdzanie to tylko zawracanie sobie głowy.

Widząc, że nie ma zamiaru nawet włączyć komputera sama to robię. Wchodzę na stronę NIP, ale wszystko po staremu, więc zaczynam już wątpić. Pchana jednak dziwnym przeczuciem, a może raczej wiarą, że Homiel nie mówiłby tego ot tak sobie, zaczynam szukać w wyszukiwarce poprzez Google pisząc po prostu „NIP, zmiany”. I tu niespodzianka… Zmieniono dyrektora finansowego. Nagle został odwołany ze stanowiska, a pracował lat kilkanaście. I to mnie zastanowiło…

Wnikając dalej zauważyłam, że po jego odwołaniu ogłoszono konkurs na stanowisko dyrektora finansowego… Pomyślałam wtedy, że to dość dziwne… Nie odwołuje się takiego wieloletniego fachowca nie mając na jego miejsce gotowego kandydata… I przyszło mi wtedy do głowy, że oni musieli go odwołać… Zatrudniono nowego fachowca i to fachowca od podatków, biegłego rewidenta. Nie wnikając w zawiłe szczegóły chodzi o to, że od kilku lat NIP użytkuje nasz sprzęt za niego nie płacąc i dodatkowo nie płacąc za niego podatku i Vat-u, a jest to instytucja rządowa, a więc w obliczu prawa doszło do wykroczenia albo wręcz przestępstwa podatkowego. Dlatego ktoś musiał za to zapłacić własną skórą… Czytam Piotrowi o tym na głos, a on aż podskoczył z wrażenia.

  • To co z tamtym ?
  • Pierwsza ofiara. Pamiętaj „zemsta jest pana Boga”.

Skuliłam się z wrażenia. Bóg Ojciec nawiązał do naszej wczorajszej rozmowy na temat przemówienia Jima Caviezela, który w pewnym momencie cytuje fragment z filmu „Chrabia Monte Christo” https://youtu.be/5HYBKfuGWho?t=5m21s;

Gdy umierający ksiądz pada na ziemię, odwraca się do Edmunda i mówi swoją ostatnią lekcję. Nie popełnij przestępstwa, za które teraz wykonujesz karę. Pamiętaj, Bóg powiedział, że zemsta jest moja.

Podskórnie wręcz czuję, że ludzie się mylą łącząc zemstę z Bogiem i powiedziałam wprost …

  • Zemsta nie pasuje do Boga.
  • Sprawiedliwość.

A teraz siedziałam i gapiłam się w monitor osłupiała… To wszystko dzieje się na moich oczach… Nie do uwierzenia… Ale tak właśnie działa Bóg Ojciec.

  • NIP ma nadal problem ? – Piotr też się patrzy na monitor jak zahipnotyzowany.
  • A jaki będzie wyrok ?
  • Hmm… – zgodnie z wizją ma być dla nas pozytywnie.
  • Może to jeszcze jednak koronka, której gacek nie przewidział ?
  • …….
  • Jesteś kawalerem orderu uśmiechu.
  • Ja ? – Piotr zdziwiony.
  • Twoja dusza jest radosna.
  • A Ola?
  • Nie tylko recenzent, ale i Gall Anonim.
  • Pan Bóg powiedział mi dzisiaj rano, że to życie powoli będę kończył…
  • Zaczynamy nową drogę Piotr... tak powiedział…
  • Sprzeciw !
  • Było Mały.
  • To imię Piotr odejdzie.
  • No to jak będziemy do niego mówić ? – pytam zaskoczona.
  • To imię będzie w środku.

Piotr nadal był oszołomiony, a ja szukałam dalej. Zauważyłam, że dyrektora odwołano w lipcu i wtedy przypomniałam sobie słowa;

- Wiele rzeczy jest niedokończonych… 
- Na przykład? 
- NIP. 
- Aaaa NIP – powiedział ironicznie udając, że sobie przypomina 
– W lipcu się zacznie… 
- W lipcu oni mają przerwę…
-  Nie dla Nas. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/01/27/krzyz-arma-christi/

Nie mieliśmy o tym pojęcia. Gdyby nie internet być może nigdy byśmy się nie dowiedzieli. Minęło pół roku i sprawdziłam jeszcze, co stało się z osobą, która została odwołana. Została we wrześniu zatrudniona w podobnej instytucji na stanowisko vice-dyrektora finansowego. A więc miałam rację… Nikt z własnej woli po kilkunastu latach nie rezygnuje z dobrej posady, aby objąć stanowisko o szczebel niższy i to z niższym wynagrodzeniem. Zazwyczaj nikt z własnej woli tego nie robi, chyba, że po prostu nie ma wyjścia. Mówię o tym Piotrowi, a on milczy… Tylko kręci głową ciągle oszołomiony. 

18. 01. 18 r. Szczecin.

Jechaliśmy do Szczecina w pociągu pełnym ludzi. Rozmawiamy szeptem, notuję niemal każde słowo.

  • Będę musiał sprzedać auto, za duże koszty utrzymania będą.
  • Homiel mówił, że nie będzie ci potrzebne – przypominam sobie. 
  • I tak mówię, uwolnisz się do tego.
  • …….
  • Ciekawa sprawa z tym dyrektorem finansowym…
  • To jest odpowiedź na to, co się dzieje.
  • Ten, kto ma wielką władzę boi się ją stracić, polubił to.
  • Dziękuję, że zabraliście mi sąd po zawale, nawet nie wiesz jak mi pomogliście.
  • Wiemy.
  • Oni to celowo zrobili… Mogliby inaczej zorganizować, a jednak odwołali w ostatniej chwili.
Naszą rozmowę przerwał telefon. Zadzwonił prawnik. Panie Piotrze, nie wiem jak to powiedzieć, ale rozprawa się nie odbędzie. Dostałem maila z sądu, że sędzina się rozchorowała i sprawa została zdjęta z wokandy. Aha – tylko tyle Piotr powiedział, bo z wrażenia „zgłupiał”. Tego się nie spodziewał. Spojrzeliśmy na siebie i oboje kręcimy z niedowierzania głową. 
- Jakie to szczęście! Nie mam siły siedzieć na sali i być wypytywany. 
- Człowiecze! Wszystko jest ustawione pod ciebie. Uczysz się, a ty cały świat. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/07/05/zaprowadze-cie-do-twojego-zrodla-do-poczatku/
  • To też nauka.
  • Pokazaliście Swoje możliwości – kiwam głową z podziwem.
  • Naprawdę Ojciec jest wszechmocny…
  • ……. – zamyśliliśmy się nad wszechpotęgą Nieba. Cały czas dostajemy tego dowody.

Milczeliśmy jakiś czas, moja głowa ciągle pracowała o co by tu spytać…

  • Jest tak ogromna różnica między protestantami a katolikami… Czy dogadywać się z protestantami, kiedy ewidentnie żyją w błędzie ?
  • Nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Wszędzie są ludzie i ludziska, ale uczyć zawsze trzeba.
  • Hmm…
  • Stamtąd tutaj można przejść w sekundę ! – Piotr wypalił nagle.
  • To jest kwestia hologramu !
  • O matko ! Odkryłeś Nasze tajemnice !

  • Homiel kpi sobie z nas, zrobił zeza…
  • A teraz odkryjesz samego siebie.
  • … Pokazał mi jak skórę ściągam z siebie…
  • A co pod skórą ? – pytam.
  • Motylek Emilek – znowu zażartował…
  • ……. – po chwili zrozumiałam głębszy sens. Zmiana skóry i motyl, czyli przeobrażenie z poczwarki w motyla, a motyl to znak Boga…
  • Panu Bogu zależy na ludziach, dla każdego ma czas, cierpliwość… Jak on ludzi kocha… Poczułem to. Pozwolił mi poczuć. Chciałby, by byli coraz lepsi dla siebie. Poświęcił Siebie dla ludzi… A wszystko w sekundę mógłby zamknąć.
  • To dlaczego ludzi obrażasz ?
  • Kiedy !? – Piotr się obruszył.
  • …….
  • Pokazał mi sceny z samochodu, jak jeżdżę…
  • ……. – już się duszę ze śmiechu, bo trzeba by kiedyś go w trakcie jazdy nagrać. Mistrzostwo spokoju i miłosierdzia ! 
  • Bo głupi jestem.
  • Wiecznie głupi nie możesz być. Mówisz tak mądre słowa…
  • Zmienię się.
  • Zmienisz się, a jak się nie zmienisz, to My pomożemy.
  • ……. – zabrzmiało to groźnie.
  • Przyjmuję to z pokorą. I tak długo nie będę żył.
  • Dlaczego ?! – przestraszyłam się.
  • Z sercem, boli mnie czasami.
  • A co ty możesz wiedzieć ile będziesz żył ?
  • Jestem coraz słabszy.
  • Nawet w super auto moc z czasem maleje.

Zamyśliłam się i spojrzałam na kubek pełen herbaty. Gdy to zrobiłam kubek pomału, jakby w zwolnionym tempie zaczął się przechylać, a nie miał absolutnie prawa się przechylać, ponieważ był wypełniony po brzegi, był ciężki i po to był w zagłębieniu na kubki, żeby się nie przechylał. Złapałam go w ostatniej chwili…

  • Widziałeś to ?!

Widział i dlatego sam zaczął popychać kubek palcem chcąc go przechylić, ale nie dał rady.

  • Co to Homiel ?
  • Że jestem baranie !
  • ……. – zacząłem się głośno śmiać, mimo ludzi dookoła.
  • A co mówiłeś do Niego?
  • W myślach rozmawialiśmy. Powiedziałem, że nie będę zawracać Mu głowy pytaniami, bo pewnie zajęty jest…
  • Jak chcesz to zadawaj pytania, z czegoś muszę żyć.
  • Jak nie będę robił, to Mi Pan Bóg „nie zapłaci” – … oczywiście żartuje.
  • A masz rodzinę na utrzymaniu ? – Piotr też żartuje.
  • I to jaką, wszystkich muszę nakarmić.
  • Nie mam siły dzisiaj na rozmowy.
  • Nie podawaj się stary druhu.
  • To chodź cwaniaku, zamieńmy się na serca !
  • Nie chciałbyś się zamienić, gdybyś wiedział.
  • ?!…
  • Słaby jestem.
  • Ciota jesteś.
  • Ciota ?! – Piotr prawie warknął.
  • A jakże !
  • Kto mieczem wojuje, od miecza ginie. Pamiętaj !

To za karę, że Piotr wielu nazywa ciotami, zwłaszcza kiedy prowadzi auto. Kogo tak przezywasz, tak cię też przezwą… Niby rozmawiamy swobodnie, ale co krok do lekcja, a z tej miałam niebywałą radochę widząc minę Piotra. 

Jakiś czas później.

  • Z Edziem to mnie oszukali.
  • Kiwnęli.
  • Miałem umrzeć pierwszy !
  • I umarłeś. Uciekłeś im na chwilę.
  • Przestało serce bić ?
  • Przestało.
  • Przeżyłeś. Za silną masz siłę proszenia. Poprosiłeś, to dali.
  • Lekarze to zauważyli ? – pytam, ponieważ przypominam sobie, jak bardzo zmęczony był Cisowski, gdy wrócił z operacji.
  • Oczywiście.
  • A odszedłeś wtedy, gdy widziałeś siebie z boku ? 
-Zanim mnie obudzono po operacji, wcześniej widziałem siebie z góry. Wisiałem pod sufitem i oglądałem siebie będąc lekko z boku. Obserwowałem jak cztery kobiety wzięły mnie pod pachy i pod kolana i przeniosły ze stołu operacyjnego na łóżko, byłem cały umazany na brązowo, jakieś środki dezynfekujące. ….. – zaczęłam patrzeć na Piotra z zaciekawieniem zastanawiając się, czy zdaje sobie sprawę z wagi tego wydarzenia.  -Zacząłem przyglądać się sobie i pytać dlaczego jestem taki brązowy? Ale wiesz co? Patrzyłem na to moje ciało kompletnie bez emocji, jakby to był worek skóry – opowiada Piotr powoli widocznie znowu to przeżywał.  
- Po co masz się emocjonować! Ileż tych ciał już było… sir, her… http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/11/26/u-nas-nie-ma-czarow-u-nas-jest-powazna-praca/
  • ……. – Piotr się nachylił do ucha. 
  • Homiel kazał się nachylić i powiedział…
  • Powiedz jej…. Cuda !!!

  • Musimy wierzyć Homielowi, bo i tak tego nie sprawdzimy – stwierdzam. 
  • A kubek widziałaś ?
  • Ahaaa… Masz siłę Homiel !
  • Bo chodzę na siłownię.
  • Powiedz mi… – Piotr. 
  • Chodzi o NIP ? – przerwał.
  • Kiedy…
  • Wkrótce – znowu przerwał.
  • Co wkrótce ?
  • No w tym roku – tłumaczę Piotrowi.
  • Tak to mówiłeś w ubiegłym roku – Piotr z pretensjami.
  • Tak to mówił fachowiec – czyli niby ja, która się ciągle w kwestiach datowania myliłam.
  • Wszystko słyszysz ?
  • I czuję.
  • …….
  • Homiel mówi, że na Górze kręcą film z naszego życia i sobie puszczają dla śmiechu.
  • To super komedia.
  • Ojciec dawno się tak nie śmiał.
  • Ale pamiętaj o Stańczyku! Zachwycili się tym hołdem pruskim, a on wiedział, że to krótko potrwa.
  • A jaka będzie przyszłość Polski ?
  • Na razie dobra.
  • A to „na razie” ile potrwa ? – dopytuję.
  • ……. – nie odpowiedział.

Dopisane 04. 01. 2018 r.

Czytam od czasu do czasu gazetę „Któż jak Bóg”, którą polecam … https://kjb24.pl Jedno zawsze przychodzi mi na myśl, gdy czytam KJB. Powyższa rozmowa pokazuje, że Homielowi daleko do wizerunku anioła, którego wszyscy znamy. Jednak to nie jest kwestia tego, że Oni tacy właśnie są. To jest kwestia tego, jacy my jesteśmy. Homiel dopasowuje się do naszego stylu życia, myślenia, wiedzy i osobowości. Gdyby na przykład rozmawiał z samym papieżem, wyglądałoby to zupełnie inaczej. Można powiedzieć, że anioł jest elastyczny i to jest dowód wielkiej Ich mądrości.

  • Pierwsza ofiara. Pamiętaj „zemsta jest pana Boga” – łatwo to wszystko udowodnić, wystarczy wykonać zdjęcia z ekranu, ale po prostu na tym etapie tego zrobić nie mogę. Jednocześnie proszę zwrócić uwagę co się dzieje w aferze reprywatyzacyjnej dotyczącej kamienic w Warszawie. Ile osób w końcu zostaje rozliczonych choć sądzili, że są nie do ruszenia.

To też dzieło Ojca  

Już Mnie nigdy nie zostawisz ?

13. 01. 18 r. Warszawa.

  • Miałem niesamowitą wizję – zaczyna Piotr rano zanim zdążyłam się w ogóle odezwać.
  • Mieszkaliśmy na ulicy koło jakiegoś budynku. Ktoś wystawił telewizor i mogliśmy oglądać Familiadę. Gdy zaczęły się reklamy dołączyło do nas małe dziecko, niby nasz syn, ale uderzyło mnie, że dziwnie wygląda jak na naszego syna. Był chudy, miał loki, wiercił się, biegał, miał z dwa lata. Machnąłem ręką, że mi się wydaje, że to nie może być mój syn i poszliśmy przed siebie. Ten kadr się skończył, a zaczął inny.
  • Znalazłem się w domu u jakichś obcych ludzi i wyczułem, że tam jest moje prawdziwe dziecko. Gdy tylko to pomyślałem on wybiegł i wtulił się we mnie, dosłownie przywarł do mnie całym ciałem. Złapał mnie za szyję.

  • Już się nie pomylisz ?… powiedział. Bardzo się wzruszyłem. Wziąłem go za rękę i wyszliśmy.
  • Już Mnie nigdy nie zostawisz ?
  • Już zawsze będę cię pilnował.
  • Na pewno już Mnie nigdy nie zostawisz ?
  • Na pewno.
  • ……..
  • Wziąłem Go na rękę, ale On zrobił tak, że to On wziął mnie za rękę i zaczął ciągnąć. Doprowadził mnie do przesłony przezroczystej jak szkło. Gdy ją przekroczyliśmy ten chłopczyk zamienił się w Boga, a ja w wielkiego faceta. Miałem z 12 metrów, cały byłem na fioletowo, miałem fioletowe ciuchy, świeciłem na fioletowo, miałem skrzydła…
  • …… – Piotr rozpłakał się i wcale się nie dziwię.
  • Co powiedziałeś tym ludziom ?
  • Że to jest moje dziecko.
  • Hmm…. Piękna wizja. Dobrze, że się dziecko znalazło.
  • Odnalazłem to, co zgubiłem.
  • Nie. Odnaleźliśmy, co zgubiliśmy.
  • Dlaczego w liczbie mnogiej ?
  • Bo cię straciłem.
  • ……. – to były tak piękne słowa, że teraz to ja się rozpłakałam.
  • Pomyliłem się, bo zmylił mnie ten telewizor – Piotr przeżywał. 
  • Chłopczyk zamienił się w Boga po przejściu przez przesłonę, ale ciągle trzymał mnie za rękę.
  • Bóg cię do Domu prowadzi osobiście – tłumaczę …
  • Po przejściu zerknąłem co z tobą, z wami… Zobaczyłem, że jesteście na ciężarowce ze śmieciami, cali szczęśliwi.
Szliśmy razem z małym chłopcem, blondynkiem, po ubitej drodze, ja trzymałem go za rękę z jednej strony, a ty z drugiej strony. W prawym ręku trzymam wiaderko, a w nim cały swój dobytek i dokumenty. Przed nami widzę stojącą wywrotkę, pełną śmieci, wielka góra śmieci na wozie była po tysiąc więcej warta niż to, co mam w wiaderku. Podeszliśmy do auta, które było włączone, przerzuciłem z wiaderka wszystko na pakę, wrzuciłem też tam ciebie, potem chciałem rzucić też chłopca, ale nie mogłem. Nie mogłem oderwać go od ziemi, a ponieważ do auta wsiadał właśnie kierowca (w niebieskiej koszuli)… to go zostawiłem. Wskoczyłem na pakę i usiadłem koło ciebie, nie chciałem zwracać uwagę na tego chłopca, patrzyłem wszędzie, byle nie na tego chłopca. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/05/29/bardzo-konkretna-boza-odpowiedz/
  • Jak się nazywa ten kierowca z twojej wizji ze śmieciami ? – pytam.
  • Nie ważne jak, ważne gdzie cię zawiezie.
  • To gdzie mnie zawiezie ? – bo tego w wizji nie ma.
  • Do Domu.
  • Ale Piotr też do Domu.
  • Ale inną drogą.
  • Czy to znaczy rozstanie ? – pytam przestraszona.
  • …….
  • Ciekawe… Dlaczego miałeś tą wizję z telewizorem ?
  • To chronologia zdarzeń, wracam do Domu.
  • Rozumiesz teraz jakie życie mają ludzie ?
  • Rozumiem, ciągła walka.
  • Diabeł chciał ciebie mieć dla siebie.

Zastanowiły mnie te słowa. Wizja była przepiękna, a wielką wagę przywiązujemy do naszych wizji. Są pełne symboliki, które oznaczają bogactwo konkretnych informacji. Pozostaje tylko kwestia prawidłowej interpretacji, ponieważ te informacje realizują się często później w rzeczywistości. Jest to dla nas niezmiernie ważne.

Telewizor, a zwłaszcza reklamy to symbol współczesnych czasów, symbol komercjalizmu i materializmu, duchowej pustki. Chodzi o to, że życie doczesne tak odwracało Piotra od duchowości, że wybiera, a raczej wybierał „fałszywych Bogów”. Zawsze było coś ważniejszego niż Bóg. Na szczęście zorientował się w porę, że prawdziwy Bóg jest gdzie indziej.

  • A tobie w tej wizji było obojętne, czy jest synem, czy nie – miał do mnie pretensje.
  • Hmm… Zapewne nie było, ale chodzi o to, że to ty miałeś odnaleźć Ojca, nie ja.

Pojechaliśmy do „naszego kościoła”. Klęcząc pod krzyżem szukaliśmy drobnych dla cyganki, która siedziała pod drzwiami. Dałam Piotrowi 2 zł, sobie zostawiłam 10.

  • Daj mi jednak te 10 zł – Piotr zmienił zdanie po chwili.
  • ……
  • Jezus powiedział…
  • Spójrz na dół.

Schyliliśmy głowę, a tam tabliczka „Dziękuję”.

Na kawie pół godziny później rozmawialiśmy o wydarzeniach, które  mają niby nadejść.

  • Homiel mówi, że moja mama i siostra mają żyć jak Debbie Fischer.
  • Że Kto ? – zbaraniałam w pierwszej chwili – Chyba Carrie Fischer – poprawiam Piotra.
  • Słyszę wyraźnie Debbie.
  • Coś nie tak … – biorę swój telefon i sprawdzam w internecie. A tutaj niespodzianka !

Niedawno oglądaliśmy fantastyczny dokument o Carrie Fischer i jej relacji z matką Debbi Reynolds. Homiel do niego nawiązał i był to świetny pomysł. Nie trzeba słów, wystarczy zobaczyć film, aby zrozumieć, że ta relacja jest niespotykanie silna i przecudowna. Debbie zmarła dzień po śmierci swej córki i została pochowana wraz z córką. To się właściwie nie zdarza… https://www.youtube.com/watch?v=K97Rthh-qmk

  • Homiel chce powiedzieć, że będą razem mieszkać na stałe ? – jestem zdziwiona, choć zaraz przypomniałam sobie, że one mieszkały osobno, ale bardzo blisko siebie, dom w dom i ogrodzenie, które te domy dzieliło.  
  • Niewykluczone.
  • Jakieś zdarzenia muszą być, żeby tak się stało – Piotr myśli logicznie.
  • I zdarzy się.
  • Nie musisz odkładać pieniążków, które chowasz po cichu.
  • Ale jesteś Homiel ! – Piotr się zawstydził.
  • A co? – podpytuję. 
  • Kupiłem trochę euro, żeby mieć na później, nawet ci tego nie mówiłem.
  • Dokończysz swój zeszycik w komfortowych warunkach.
  • Będziesz miała czas na wszystko.
  • ……. – widzę, że się wzrusza i ociera łzy.
  • Zobaczyłem jak gaśniesz. Zasypiasz, a z ciebie wychodzi światło i jak iskra leci ku górze. Ty naprawdę jesteś z ogrodu Ojca… – dziwi się.
  • Ale co to znaczy ? – pytam przytomnie – Co to znaczy kwiat z ogrodu Ojca ?
  • Hmm… Widziałem, że gdy zasnęłaś to światło jak iskra przyleciała do ogrodu.
  • Myślałeś, że Ola Domu nie ma ?
  • Homiel, a ty jesteś z innego wymiaru ?
  • Tak za darmo chcesz wiedzieć ?
  • To ile chcesz ? – pytam ze śmiechem.
  • Podwójną modlitwę.
  • Modlitwę ? – Piotr zaskoczony. 
  • A co? Myślałeś, że pieniądze ?
  • To światło szło do góry, czy z góry na mnie? – pytam.
  • Do góry.
  • Z ogrodu Ojca powiadasz… To jak mam tam na imię?
  • Zaczął się koncert życzeń. Nie możesz na tym poprzestać ?
  • …….
  • Odnalazłem Ojca… – Piotr się wzruszył znowu.
  • Te magnesy są tak silne, że się przyciągają.

Wieczorem.

Franciszek dał medal http://malydziennik.pl/ta-kobieta-przekazuje-setki-milionow-dolarow-na-zabijanie-dzieci-i-promuje-homoseksualizm-papiez-franciszek-odznaczyl-ja-orderem-za-zaslugi-dla-kosciola,9575.html

  • Jestem rozczarowany Franciszkiem.
  • A Ja nie. Wszystko idzie zgodnie z planem.
  • Jestem czasami takim głupkiem… Mam nadzieję, że się Bóg za to nie gniewa na mnie.
  • Mam się gniewać, że Mi dajesz radość?
  • Takich odpowiedzi nikt Mi nie powiedział …
  • …….
  • Wiesz co mi teraz Ojciec przypomniał ? – Piotr złapał się za głowę w odruchu wstydu.
  • Powiedziałem, że ma za dużo pomysłów ! 
- W nocy byliśmy w trójkę w olbrzymim pokoju, ja, ty i starszy mężczyzna z siwymi włosami i brodą. Siedziałaś na kanapie z 6 metrów dalej i czekałaś. Podchodzę do okna, pod którym w fotelu siedział mężczyzna. Stanąłem przed nim, kciukami trzymałem połacie marynarki i byłem taki pewny siebie. Obserwując to mężczyzna zaczął się serdecznie śmiać. Wtedy powiedziałem do niego;
- Fajny jesteś i sympatyczny, ale masz za dużo pomysłów w głowie, nie zostawię Oli z tobą – i wyszedłem zabierając cię ze sobą. http://osaczenie.pl/wp/2016/05/10/szatan/

Eliasz jest jeden.

10. 01. 18 r. Warszawa.

Piszę na blogu z sześciomiesięcznym opóźnieniem. Słowa, które mam zapisane, ale często zapomniane, teraz odkrywam na nowo. Rodzą się kolejne pytania…

  • Czym jest druga fala ? – pytam.
  • To jest środek do celu.
  • Dzisiaj ksiądz mówił, że jak Bóg kogoś wezwie do zadania to ma iść. Wiedziałem, że te słowa są do mnie.
  • Ale sądu nadal nie ma…
  • Homiel mówi teraz… A może w marcu będzie rozprawa ?
  • Tak ci powiedział ? – jestem naprawdę zdziwiona, bo niedawno na mnie furkał, że bawię się datami.
  • Ale to niemożliwe Homiel, bo zanim przyjdzie opinia, zanim wyślą, zanim się odwołają, to minie kilka dobrych miesięcy. Za rok tak, a nie w marcu za dwa miesiące.
  • Dlaczego nie w marcu ?
  • W marcu serduszko ci naprawiliśmy i jak myślisz? W marcu zakończymy ?
  • To się nie uda. Powtarzam Ci … Listy, decyzje, odwołania… Myślę, że do maja może się uda.
  • To też na M.
  • Zobaczymy kiedy.
  • Ok. Dobra.
  • ……
  • Zrozum, że tu nie ma czasu na rozwodzenie się.
  • Czas dobiega do końca, nawet czas rozliczania się kończy.
  • Odliczanie się kończy.
  • …….
  • Zobaczyłem teraz nie sekundnik, a coś szybszego niż sekundnik, czas przyspiesza.
  • Ooook, ale odliczanie do czego? – pytam przytomnie.
  • Tyle piszesz i nie wiesz co piszesz ?
  • Ja wiem, ale chcę usłyszeć to od Ciebie.
  • O Małego nam chodzi – słysząc „Mały” zaczęłam podejrzewać, że to z Ojcem rozmawiamy. Zgroza mnie ogarnęła, że ja tak wprost… 
  • Czyli chodzi o falę….
  • Według twojej wizji na tej fali znalazłeś się nagle, nawet tego nie zauważyłeś. A czy ja zauważę, że Piotr jest na fali ?
  • On tego nie zauważy, a ty masz zauważyć ?
  • To jak się dowiem?
  • On ci powie.
  • …… – na podstawie naszych rozmów fala to jakieś wydarzenie lub ciąg wydarzeń.
  • A mógłbyś coś z Nieba przynieść jak już tam zawitasz na kawę ? – zażartowałam.
  • Pokoje będą puste, bo byś i kanapę wyniósł, byle by żonka miała na czym usiąść.
  • Fajnie byłoby mieć jakiś dowód… Dla ludzi ! – śmieję się.
  • Masz zdjęcia.

Pisałam na blogu o…

Zanotowałam sobie w zeszycie, że mam spytać, czy Eliasz to rzeczywiście Jan Chrzciciel i czekałam na Piotra.

Gdy wchodzi jeszcze na progu mówi…

  • Wiesz kogo poznałem dzisiaj ?
  • …….. – wzruszam ramionami, bo skąd mam wiedzieć.
  • Zachariasza.
  • Kogo ?
  • Faceta, który się nazywał Zachariasz. A wiesz kto to ? Tata Jana Chrzciciela.

Mrugam oczami i wolno siadam na krześle. Po chwili pokazuję Piotrowi moje zapisane pytanie.

  • Czy to nie dziwne, że miałam cię akurat o niego spytać ?
  • … – Piotr podniósł brwi i tylko mruknął „coś tam” pod nosem.
  • To powiedz Homiel, czy Eliasz był Janem Chrzcicielem ?
  • … Uśmiecha się, ale nic nie mówi.

Powtarzam to samo pytanie godzinę później, gdy Piotr leżał już na kanapie.

  • No Homiel, powiedz wprost. To jest za poważna sprawa na nie-wprost.
  • Nie ma przypadkowości.

Mt 11; 11 Zaprawdę, powiadam wam: Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela. Lecz najmniejszy w królestwie niebieskim większy jest niż on. 12 A od czasu Jana Chrzciciela aż dotąd królestwo niebieskie doznaje gwałtu i ludzie gwałtowni zdobywają je.13 Wszyscy bowiem Prorocy i Prawo prorokowali aż do Jana. 14 A jeśli chcecie przyjąć, to on jest Eliaszem, który ma przyjść.

12. 01. 18 r. Warszawa.

Wczoraj Piotr nie czuł się najlepiej i zdecydował pomodlić się wcześniej, aby wcześniej pójść spać. Ale niepotrzebnie głowę przyłożył do poduszki sądząc, że na chwilę i po prostu zasnął. 3 godziny później, tuż przed 24.00 został wybudzony głośnym, jednorazowym uderzeniem w nocną szafkę.

  • Obudzili mnie jak uderzeniem z procy, natychmiast wstałem na równe nogi. Ale nie miałem siły, żeby się pomodlić, zrobiłem tylko repertuar obowiązkowy. Po chwili słyszę…
  • Jestem rozczarowany. Możesz siedzieć.
  • … Pomodliłem się więc na siedząco.
  • A teraz możesz iść spać.
  • ……. – opowiada mi przy kawie kręcąc głową.

A ja sobie przypomniałam pewne pytanie, które mi zadano jakiś czas temu. Czy to grzech modlić się na siedząco ? Wychodzi na to, że nieważne w jaki sposób się modlisz. Ważne, że się modlisz. 

  • Pan Bóg jest niesamowicie precyzyjny.
  • A ty niesamowicie niecierpliwy.

Wieczorem.

Oglądamy program o nieruchomościach w Hollywood. Sprzedaż prowadzili dwaj młodzi mężczyźni, którzy ubrani byli nadzwyczaj elegancko.

  • Oni są gejami ? – Piotr nie wytrzymał wyraźnie zdegustowany i zrobił taką skrzywioną minę, że mnie rozśmieszył. 
  • A jak wygląda gej ?
  • Nooo… jak Freddie Mercury.
  • Można się pomylić, nie oceniaj patrząc.
  • ……. – okazali się nie gejami, co nas zdziwiło.
  • Kurcze… Jeszcze jedna lekcja pokory – pomyślałam.

Piotr dalej oglądał ich z miną jakby zjadł żabę na surowo, a ja nurkowałam w internecie w poszukiwaniu dalszych informacji na temat Eliasza i Henocha. Rzucił mi się w oczy…

… Billy Meier https://en.wikipedia.org/wiki/Billy_Meier Wymienił wszystkie wcielenia i ogłosił się Jezusem. 

  • Słuchaj, jest taki facet, który uważa się za Eliasza. Ma kontakty z UFO i w ogóle… dziwny jest. Czy to prawda?
  • Z wszystkich Billi wolę Billy Idola.
  • Jeden bierze narkotyki, a drugi zachowuje się tak, jakby brał narkotyki.
  • Nie denerwuje Was, że ten facet uważa się za wcielenie Jezusa ?
  • Jest ich kilka milionów.
  • Nie ma dwóch Eliaszów, czy pięć.
  • Jest jeden.

Zaprawdę powiadam ci bracie… Ujrzysz światłość Ojca Naszego…

08. 01. 18 r. Warszawa.

Nasze wynajmowane mieszkanie w Warszawie jest częścią większej całości. To znaczy przed wojną było wielkim apartamentem, a po wojnie został podzielony na cztery pomniejsze mieszkania, przedzielone cienką ścianą. No właśnie, ta nieszczęsna cienka ściana, która pozwala słyszeć co dzieje się obok. Do niedawna nie było z tym problemów, bo sąsiednie mieszkanie stało puste. Niestety, dobre czasy się skończyły.

  • Już mam dosyć tego mieszkania – mówię.
  • Już za minutkę, już za chwilę, piątek z Pankracym, tralala – zaśpiewał. 
  • To tralala mi się nie podoba – śmieję się.
  • Dlaczego? Ładne zakończenie.
  • Brzmi jak „czekaj tatka latka”.
  • Ale będziesz szczęśliwa.
  • A nie jest przy mnie ? – Piotr.
  • Tak, zwłaszcza wczoraj – a wczoraj pokłóciliśmy się straszliwie.
  • Jestem gotowa na przeprowadzkę
  • Co ty na to Homiel? – Piotr.
  • Przyjęto.
  • Przyjęto co?
  • Przyjęto przeprowadzkowo.
  • Daj spokój, niczego się nie dowiesz – mówię do Piotra śmiejąc się.
  • …….. – a potem się zamyśliłam.
  • Czy ty nie widzisz jak On z nami rozmawia? Homiel tylko udaje… On jest jak profesor, nagina się do nas, abyśmy czuli się swobodnie.
  • Tyle komplementów naraz ? Dawno się nie nasłuchałem, jestem czerwony.
  • No to powiedz… – już korzystam z sytuacji.
  • Wytłumacz tak po ludzku…
  • Jak Ewangeliści mogli zapamiętać słowa Jezusa po kilkunastu latach i je zapisać? Kiedy my nie pamiętamy już po kilkunastu minutach ?
  • Skąd znasz słowa modlitwy „Ojcze nasz” ?
  • Od rodziców – odpowiadam zaskoczona.
  • A oni ?
  • Od swoich.
  • A oni ?
  • No wiadomo, ale te słowa są zapisane w Biblii, czyli mieli do czego sięgać…
  • Tak dojdziesz do źródła…
  • Czyli ktoś je na bieżąco spisywał !
  • Już ci powiedziałem.
  • Rozumiem… – i poczułam się jakbym dokonała odkrycia stulecia.

Modlitwa została spisana i potem przekazywana z pokolenia na pokolenie. Tak było też z Ewangelistami, ktoś zapisywał słowa Jezusa ( naukowcy nazywają to źródłem Q) i przekazywano je dalej.

Wieczorem. Oglądamy TV. Podano informacje, że pan Petru zakłada jakieś nowe stowarzyszenie „Plan Petru”. Piotr się krzywi na sam jego widok…

  • Jakie ma szanse ?
  • Jak mrówka przy słoniu.
  • ……. – uśmiałam się.
  • A ta zmiana jest dobra ? – w rządzie jest zmiana ministrów, usunięto ministra Macierewicza.
  • Cwana. Kanclerz za tym stoi.
  • …….. – spojrzeliśmy na siebie gwałtownie.

Piotr wczoraj tłumaczył mi, że kiedyś Lech Wałęsa powiedział o Kaczyńskim, że to „kanclerska głowa” i był to wtedy komplement, w co trudno teraz uwierzyć. Czy faktycznie tak powiedział? Nie mam pojęcia.

Siedzimy cicho myśląc, że strach się odezwać, bo wszystko jest słyszane…

  • A co tam w Niebie słychać ? Coś nowego? – nie wytrzymałam długo.
  • Wszystko po staremu.
  • Hmm…
  • Ciekawe, czy to źródło przetrwało… – przypomniałam sobie o słowach Homiela dot. źródła Q.
  • Coś przetrwało.
  • ?! Zobaczyłam bibliotekę w Watykanie… tam musi coś być.
Archiwum Watykańskiej Biblioteki

Piotrowi przypomniała się wizja ze śmieciami. Mówił o niej z takim samym przejęciem jak wtedy, gdy zobaczył ją po raz pierwszy. 

Szliśmy razem z małym chłopcem, blondynkiem, po ubitej drodze, ja trzymałem go za rękę z jednej strony, a ty z drugiej strony. W prawym ręku trzymam wiaderko, a w nim cały swój dobytek i dokumenty. Przed nami widzę stojącą wywrotkę, pełną śmieci, wielka góra śmieci na wozie była po tysiąc więcej warta niż to, co mam w wiaderku. Podeszliśmy do auta, które było włączone, przerzuciłem z wiaderka wszystko na pakę, wrzuciłem też tam ciebie, potem chciałem rzucić też chłopca, ale nie mogłem. Nie mogłem oderwać go od ziemi, a ponieważ do auta wsiadał właśnie kierowca (w niebieskiej koszuli)… to go zostawiłem. Wskoczyłem na pakę i usiadłem koło ciebie, nie chciałem zwracać uwagę na tego chłopca, patrzyłem wszędzie, byle nie na tego chłopca. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/05/29/bardzo-konkretna-boza-odpowiedz/
  • I co Mały… Będziesz płakać, że zostałeś sam ? – przerwał mu Bóg Ojciec.
  • Nie jestem sam, jestem z Tobą – odpowiedział zaskoczony.
  • … Zobaczyłem lekki uśmiech…
  • …….. – wiercę się na krześle bojąc się zadać pytanie.
  • Ojcze, ale według tej wizji to ja też zostanę sama.
  • Od momentu kiedy przyszłaś na ten świat, nigdy nie byłaś sama.
  • To samo z Piotrem – pomyślałam.
  • Nie jesteś w stanie zrozumieć odczuć, które będą.

Piotr poszedł się pomodlić. Wrócił godzinę później…

  • Podczas modlitwy Jezus się przyłączył, powiedział…
  • Zaprawdę powiadam ci bracie…
  • Ujrzysz światłość Ojca Naszego…
  • … i przyłożył Swoje ręce do moich rozpostartych rąk.
  • Widziałeś Jezusa ? – ucieszyłam się.
  • Poczułem.
  • …….. – Piotr się wzruszył i się wzruszyłam, jakbym sama to doświadczyła.
  • Jaaa ?! Taki gł…. – nie dokończył, a chciał powiedzieć „głupek”.
  • Nie mów tego, co chciałeś powiedzieć.
  • Bo nie jesteś tym, kim chciałeś powiedzieć.
  • Co Ojciec da, to przyjmę.
  • I to jest bardzo bliska chwila.

09. 01. 18 r. Warszawa.

Przygotowuję tekst na blog i waham się, czy pisać o słowach; I zesłał Ojciec Henocha na ostatnią chwilę. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/01/11/i-zeslal-ojciec-henocha-na-ostatnia-chwile/

  • Nie wiem, czy mogę to pisać. Spytaj się Homiela.
  • Pisz co czujesz.
  • Tak niewiele czasu zostało do godziny W.
  • A wiesz co to godzina W?
  • To hasło na rozpoczęcie powstania warszawskiego – Piotr.
  • Chodzi o samo „powstanie” .

Dopisane 26. 09. 2018 r.

  • Cwana. Kanclerz za tym stoi – no to może trochę o bieżącej polityce tym razem. Słuchając wypowiedzi polityków z prawej i lewej strony wychwytujemy czasami słowa, które powodują, że szeroko się uśmiechamy.

Bo gdy rozmawiamy z politykami innych partii, zwłaszcza PO czy PSL, to zawsze można usłyszeć od ich przedstawicieli: „Jakie oni mają szczęście. (!) Gdybyśmy my mieli taki wzrost w gospodarce, jak rządziliśmy… A mieliśmy światowy kryzys”. http://wiadomosci.dziennik.pl/polityka/artykuly/573629,polityka-i-gospodarka.html

Co znaczy słowo szczęście, przypadek, zbieg okoliczności ? Tylko jedno… obecność i działanie Boga. Pytam się wczoraj…

  • Jak długo potrwa ta hossa jeszcze? – … gdyż nic nie trwa wiecznie…
  • Najlepsze przed nami.

Od razu zaznaczę, że nie musi to dotyczyć gospodarki. Jak to Niebo… Może dotyczyć to duchowości, rozwoju chrześcijaństwa, społeczeństwa, bezpieczeństwa, nawet polityki. Jeśli jednak weźmiemy pod uwagę, że ludzie mają tu wracać znaczy, że faktycznie najlepsze przed nami.

Według niektórych źródło Q miało posiadać formę zbioru wypowiedzi (tzw. logiów) Jezusa Chrystusa. Na korzyść tej tezy przemawiałaby odkryta w 1945 roku w Nag Hammadi koptyjska Ewangelia Tomasza, która potwierdziła istnienie gatunku literackiego zbioru logiów. Nie brak jednak głosów opowiadających się za narratywną formą dokumentu. https://pl.wikipedia.org/wiki/Źródło_Q 

ŁK 1 Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas, 2 tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa. 

  

Nadzieja daje wiarę, a wiara daje nadzieję.

05. 01. 18 r. Warszawa.

Siedzimy sobie na kawie…

  • Byłem rano w kościele, było o dziwo więcej niż zwykle ludzi. Mówię do Ojca…
  • Zobacz, ilu masz zwolenników!
  • To kropla w morzu.
  • Trzeba walczyć, żeby żniwa były obfite.
  • Hmm………
  • Przypomniałem sobie coś ! Masz do książki napisać motto, tak mi wczoraj podali. Coś w tym rodzaju;
  • Prawdziwa historia. Prawdziwe rozmowy z aniołem. Prawdziwa historia z Bogiem. Nie dziwcie się, co będziecie czytać.
  • Ta książka bardzo rozbudzi w ludziach nadzieję.
  • Nadzieję nie do pokonania.
  • Nadzieja daje wiarę, a wiara daje nadzieję.
  • Nadzieje umiera ostatnia.
  • My zrobimy marketing.
  • Marketing ? – zaczynam się śmiać, bo to dość niezwykłe.
  • ……..
  • Co Pan Bóg myśli sobie o nas? – pyta Piotr.
  • Interesuje cię to?
  • Bardzo.
  • Dobrze myśli.
  • Macie swoje wady, ale chodzi o to, żeby wszystkie minusy zakryć plusami.

Wieczorem oglądaliśmy film „Czasy ostateczne”  http://www.filmweb.pl/film/Czasy+ostateczne%3A+Pozostawieni-2014-670711

Film dosłownie przyjął założenie przedstawione w Ewangelii; 40 Z dwóch ludzi pracujących w polu, jeden zostanie wzięty, a drugi pozostawiony. 41 Z dwóch kobiet, pracujących w domu, jedna zostanie wzięta, druga zaś pozostawiona. 42 Uważajcie więc, bo nie wiecie, którego dnia Ja, wasz Pan, przyjdę.

https://www.youtube.com/watch?v=GrXe8YDbzYs

Oglądam ten film z coraz większym zażenowaniem.

  • To faktycznie będzie tak wyglądało? Będą ludzie znikać ?
  • Fantazja.
  • Dzięki Bogu!… – pomyślałam zdając sobie jednocześnie sprawę, jak ważną informację właśnie otrzymaliśmy. To nie o takie, jak przedstawiono w filmie, wzięcie chodzi.  !!!

06. 01. 18 r. Warszawa.

Nasza księgowa poprosiła, żeby Piotr zatrudnił jej znajomą, też księgową. Chce zrezygnować z połowy swojej pensji i połowy etatu, aby znajoma mogła przejąć te pół etatu i te pół pensji. Zaskoczyła nas jej propozycja, ale dowiadując się o powodach długo Piotr się nie wahał. Nowa pani od półtora roku w poprzednim zakładzie pracy nie otrzymywała żadnego wynagrodzenia, co trudno było nam zrozumieć. Czułam przez skórę, że to robota Nieba, bo przecież nic u nas nie dzieje się bez powodu.

  • Ty się nie martw. Zrobi porządek. Po to jest.
  • A dlaczego ma zrobić porządek? – pytam od razu, bo z mojego doświadczenia wiem, że porządki robi się gdy ma coś nadejść nowego lub gdy jest bałagan.
  • ……
  • Chciałbym jakoś odłożyć w końcu  pieniądze, a Oni mi nie dają – Piotr się żali.
  • Mam dalej grać w lotto ? – pytam.
  • A mówiłem ci ?
  • No mówiłeś.
  • To Piotr ci mówił.
  • ….. – no i zbaraniałam, to kiedy Piotr mówi, a kiedy Homiel mówi ?!!!
  • To nie gram, tracę tylko pieniądze !
  • Graj! Graj! Daj nam szansę – … i zaczął się śmiać.
  • Jaja sobie ze mnie robią… – pomyślałam, bo przypomniałam sobie słynny dowcip…

Modli się Icek do Boga, panie panie, daj mi wygrać w totolotka, tak długo się modlę, nie grzeszę, daj mi wygrana Boże…. Bóg na to – ok, ja ci i dam, ale ty pość kupom Icek!

Wieczorem.

Oglądaliśmy TV. Mamy Kryzys z lekarzami. Lekarze nie chcą pracować ponad siły. Duży problem pacjentów, ale nie PiS https://wiadomosci.wp.pl/lekarze-nie-chca-pracowac-ponad-sily-duzy-problem-pacjentow-ale-nie-pis-6205400480130689a

  • I co zrobić ? Problemy wynikają z tego, że jest ich za mało – komentujemy między sobą, włącza się Homiel…
  • Nic.
  • Nic ?!
  • Jeszcze trochę i będą wracać. Będą szukać spokoju.
  • A teraz nie ma?
  • Dopiero się zacznie.
  • ?!

Oglądaliśmy koniec Turnieju Czterech Skoczni i wielką wygraną Kamila Stocha.

  • Fajnie jak nasi wygrywają.
  • Wszyscy ludzi są równi.
  • No wiadomo, że są równi, ale nasi są równiejsi – żartuję.
  • Kulturalnie powiem… niech ci będzie.
  • To dzięki Wam wygrał?
  • A jak myślisz? Kto dmuchał ?

I tak to jest…. Wygrywa ten, kto ma wygrywać. 

Na koniec dnia oglądamy film „Blade Runner”.

  • Ten film jest do niczego.
  • ! Coś Ty! – ja oburzona – Piękny jest ! – a potem pomyślałam, że przecież wiele w nim śmierci.  
  • A co w nim pięknego ? Chyba, że ten gołąbek na końcu.

 

Nie szukaj Mnie na Górze, skoro jestem koło ciebie

31. 12. 17 r. Szczecin.

Dzisiaj sylwester. Zawsze spędzamy go u rodziców Piotra, czyli u Krysi.

  • Homiel, jaki to będzie rok ? – pytam w drodze.
  • Czas przywrócić ci twe imię.
  • Dzwon Zygmunta się odezwał.
  • Czego nam życzysz ?
  • Nierozerwalnego kręgu – pokazał 3 osoby trzymające się w kręgu za ręce.
  • A dlaczego nie 4 ? – zastanowiłam się.
  • A gdzie mój Grubasek? – pytam.
  • Przy tobie.
  • To dlaczego 3 ?

Polska na koniec roku żyje szokującą tragedią. https://www.wprost.pl/kraj/10095295/smierc-nastolatek-z-trynczy-prokuratura-o-przyczynach-tragedii.html Przypomniałam sobie o niej …

  • Dlaczego odeszły te nastolatki ?
  • A dlaczego odszedł Edziu, twoja babcia?
  • Niektórzy odchodzą szybko, niektórzy odchodzą późno.
  • Nie zadawaj Mi takich pytań, na które nie odpowiem.
  • Nie dostrzeżesz tego mając taką wiedzę, jaką masz.

Sylwester upłynął nam na wspominkach o Edziu. Kiedy wybiła północ czułam przez skórę, że nadchodzi nowe. O dziwo nasza synowa, która dołączyła do nas godzinę wcześniej mówi w pewnej chwili, że czuje nadchodzące, wielkie zmiany. Spojrzałam na nią uważniej, ponieważ de facto powtórzyła słowa Homiela i samego Ojca… a może to Niebo przez nią przemówiło? Leżąc dwie godziny później już w łóżku odważyłam się na wyznanie…

  • Ojcze, Ty i tak wszystko słyszysz, więc powiem szczerze. Boję się, po prostu się boję. Boję się tego, co nadchodzi. Nie zabieraj mi go, bo nie wiem jak to wytrzymam. Jestem twarda, ale czy muszę być ciągle twarda? – … i zamyśliłam się na swoimi słowami.
  • Ale rozumiem, że tu chodzi o ważniejsze sprawy. Więc zgadzam się, niech dzieje się według Twojej woli. Przyjmę wszystko. Mówię otwarcie… ale boję się jak jasna cholera. Boję, że Cię zawiodę i nie dam rady. Nie będę grała bohatera, ale boję się.

Powtarzałam tak w kółko parę razy w myślach, aż zasnęłam.

01. 01. 18 r. Szczecin.

Wstałam później niż zwykle, co jest oczywiste po sylwestrze. Wstałam z migreną. Czekałam na Piotra, by się obudził i mi pomógł. Kiedy jednaj wstał, to ledwo powłóczył nogami, więc nie miałam sumienia jeszcze go o coś prosić.

  • Rozmawiałem nad ranem z Ojcem. Powiedział mi…
  • Do tego ciała powróci cała stara dusza. Narodzi się na nowo.
  • Na pewno się zmienię – siadł na fotel ciężko i spojrzał w sufit.
  • …….
  • Nie szukaj Mnie na Górze, skoro siedzę koło ciebie… powiedział mi teraz Ojciec.
  • ……. – Piotr spojrzał obok na pusty fotel, wyciągnął rękę i zaczął go macać.
  • Nie, to Ja położę rękę tam gdzie siedzisz…
  • …….
  • To niesamowite, że tak Ojciec mówi.
  • To niesamowite, że ty nadal w to wątpisz.
  • Bardziej czekam na te chwile, niż ty – …. druga fala.
  • To dlaczego tego nie przyspieszysz Ojcze ? – pyta Piotr.
  • Nie wszystkie tryby zostały włączone.
  • Wiele jest w stanie zrobić człowiek, ale wszystkie tryby, aby zadziałały jest w stanie zrobić tylko Ja.
  • ……. – siedziałam w ciszy zapisując wszystko, nie miałam siły przy migrenie się odzywać…
  • Teraz Ojciec mówi do ciebie…
  • Z tych kawałków ( scen z życia) , które piszesz będzie książka.
  • Powiedz mojej pisarce, że ją bardzo kocham.
  • Mówię to teraz, z dniem noworocznym.
  • Zawsze w ciebie wierzyłem. Ani razu Mnie nie zawiodłaś.
  • … !?  To odpowiedź na moje wczorajsze stękanie – pomyślałam.
  • Pokazał mnóstwo ziarna, które sypiesz na pole…
  • Piękny plon wyrośnie. Jestem z ciebie zadowolony.

Zawsze 1 stycznia każdego roku Edziu słuchał koncertu noworocznego emitowanego z Wiednia. To był jego zwyczaj od wielu lat, którego nie pamiętam, by kiedykolwiek zaniechał. Siedzieliśmy w rodzinnym gronie 5 osób przy stole i akurat zaczął się koncert.

  • Ciekawe, czy Edziu tutaj jest, zawsze to oglądał – powiedziałam głośno.

W tej chwili rozległo się głośne uderzenie w ścianę, specyficzne, głuche. Nie od strony sąsiadów, co można na siłę byłoby wytłumaczyć, że to oni, ale od strony korytarza, gdzie nie ma nikogo. Spojrzeliśmy na siebie z uśmiechem.

Wieczorem.

Piotr relaksował się oglądając w internecie nowe Audi.

  • Gdybyś miał auto to byś płakał i rwał to czego nie masz.
  • A czego nie mam?… A ! Włosów! – uzmysłowił sobie po chwili.
  • …..
  • Mam wątpliwości, czy dobrze zrobiłam.

Podczas świąt pogadałam sobie na osobności z pewną osobą z rodziny, która zaczęła pouczać i krytykować za gotowanie. Wkurzyło mnie to niemiłosiernie, bo wykazała się ogromnym brakiem taktu.

  • Myśli, które zostają w spokoju są myślami bezużytecznymi.
  • Możesz to wyjaśnić ?
  • To jest grzech zaniechania. Dobrze zrobiłaś.
  • …….. – ulżyło mi.
  • Jest dobrym człowiekiem, nie mniej jednak dobrze zrobiłaś.

Siedzimy w fotelach przed TV lekko otępiali, bo i po sylwestrze i całkiem nowy rok nastał.

  • Właśnie doszło do mnie, że zaczął się nowy wyścig – Piotr myślami krąży wokół firmy.
  • Źle to mówisz. Zaczął się etap, na który wszyscy czekają.
  • Ja nie mam siły się przeprowadzać – Piotr spojrzał na wszystkie graty leżące w pokoju.
  • Jak zobaczysz gdzie, to wykrzeszesz siły.
  • ……..
  • Homiel kazał mi odebrać pocztę jak przyjedziemy.
  • Tak ?! A co możesz mieć ? – pytam z ciekawości.
  • Wezwania z ZUS, US… Same przyjemności.
  • Nie dramatyzuj, ale odbierz.
  • Ten śnieg już się topi – mieliśmy wrażenie, że mówi teraz o problemach w firmie.
  • ……..
  • Mam już dosyć wszystkich świąt – rozkładam się na fotelu jak żaba.
  • Czuję się przeżarta, za dużo mięsa… Nie lubię właściwie mięsa.
  • Masz tak z przeszłości. Jadwiga nie lubiła.
  • ????!!!!!  – wyprostowałam się gwałtownie.

Jadwiga? To jest tak surrealistyczne, że w ogóle nie zajmowałam sobie nią głowy. Tym razem zajrzałam do komputera, bo Homiel udzielił bardzo precyzyjnej informacji.

Fakt, że nie jadała mięsa, ale za to bardzo lubiła torty. Nie podróżowała w karocy, jak inne ówczesne damy, ponieważ uwielbiała jazdę konną. Wolała dosiąść ognistego ogiera, niż kolebać się po wybojach w wozie ciągniętym przez woły, bo takie głównie jeździły po naszych drogach. http://www.gazetakrakowska.pl/artykul/3734884,nasza-historia-jadwiga-nie-taka-swieta-jak-ja-maluja,id,t.html

Czytając ten fragment zaczęłam się śmiać, ponieważ przypomniałam sobie pewną o niej rozmowę. 

-Być władcą i się modlić to bardzo dużo. 
-A ja? Kim byłem wtedy? 
-Jak chcesz, to możesz być jej koniem! – prosto wypalił Homiel, żartem oczywiście dając do zrozumienia, żeby nie był taki ciekawski. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/05/19/pan-bog-na-ciebie-juz-czeka/
Koń towarzysz człowieka; Bohdan Dyakowski.

Myślałam, że Homiel to wymyślił „na poczekaniu”, a tu się okazuje, że to jeszcze jedna informacja historyczna. Wg książki „Legendy o królowej Jadwidze”, klacz Królowej Jadwigi – nazywała się Draga. Znowu mam potwierdzenie, że słowa, które padają w naszych rozmowach nie są przypadkowe.

Łazarz to najprawdziwsza opowieść.

30. 12. 17 r. Szczecin.

Siedzimy przed TV w zamyśleniu i zastanawiamy się, czy zaraz po Sylwestrze wracać do Warszawy, czy zostać jeszcze tydzień.

  • Chcesz zostać tydzień ?
  • Tak.
  • A kto będzie gasił pożar ?
  • A jest ?
  • Zostawiłeś wiele spraw. Potem weźmiesz wolne.
  • A będzie potem ?
  • Zawsze jest potem.
  • Homiel kończył nie tylko ekonomię, ale i filozofię – podsumowuję ze śmiechem.

Siedzimy dalej. Leci w TV jakiś film.

  • Jakbyś oceniła ten film od 1 do 10 ?
  • Tak na 3 – przyznaję. Widziałem go już po raz setny, a nic ciekawego w TV nie ma. Piotr przełącza na kabaret.
  • A ten jakbyś oceniła ?
  • Na 6.

Choinka się świeci, jest cisza, jest przyjemnie. Siedzimy dalej nie ciesząc się niczym w TV, a może to my się tak zmieniliśmy, że mało co nas cieszy, bo wszystko wydaje się za głupie, za płytkie, za puste ?

  • Homiel, fajne jest to mieszkanie.
  • Jakiej oczekujesz odpowiedzi ?
  • Szczerej.
  • Sama sobie odpowiedziałaś.
  • Wszystko jest do czasu – Piotr.
  • Tym akurat powinieneś się martwić najmniej.
  • Co On ma na myśli? – Piotr mnie pyta.
  • Że Tam masz życie wieczne… tak ?
  • Ten tort tutaj masz okrągły, kiedyś się skończy.
  • Tam nigdy się nie kończy.
  • Łódź czasu płynie, każdy ma swoje miejsce na tej łodzi.
  • Ty na tej łodzi rozgrzewasz innych ludzi, ale kiedyś z niej wyjdziesz.
  • Pięknie mówi – pomyślałam…
  • Ola nigdzie cię nie puści samego – a jeszcze kilkanaście minut temu rozmyślałam, czy jechać z Piotrem do Warszawy, czy zostać.
  • A dlaczego ? – spytał przekornie.
  • Bo jesteś dla niej wszystkim.
  • A reszta ? Córka, syn ?
  • To tło.
  • Sama o tym nie wiesz dlaczego.
  • To co ma się stać, nie stanie się tak jak myślisz. Ta koronka dba o każdy szczegół.

Nie jestem w stanie sobie tego wyobrazić jak Oni to zorganizują. Jak stanie się co ma stać, aby nie zabolało.

  • Ale jestem coraz starszy.
  • Jesteś, ale to My ci zdrowie dajemy.
  • Nie jesteś parowozem, ale elektrycznym. Do końca twoich dni będziesz elektrycznym.
  • A wiesz skąd prąd? W szafie Tatusia.
  • ! Chyba z Ojcem rozmawiasz – reflektuję się za późno.
  • ……
  • Łazarz to najprawdziwsza opowieść.
  • Jeden to spisał, a inni nie uwierzyli.
  • Nie mogli w to uwierzyć, że mógł na trzeci dzień powstać.
  • ……. – szczęka mi opadła. To było tak niespodziewane, że opadła mi szczęka. Nie tylko piękna odpowiedź, ale i odpowiedź od samego Ojca. Teraz to już byłam pewna.

  • W wino wielu zamieniło, ale dodawali oszukując.
  • …… – znowu zaskoczenie. O to też chciałam spytać.
  • Nawet…
  • Nawet.
  • ……. – przerwał. 

Ewangeliści spisali Ewangelie wiele lat po zmartwychwstaniu Jezusa, a zmartwychwstanie to najmocniejszy i najważniejszy dowód na boskie pochodzenie Chrystusa. Jeśli sam Jezus powstał ze zmarłych, to dlaczego nie uwierzyli, że pomógł powstać ze zmarłych drugiemu człowiekowi? I o to chciałam spytać.

  • Nawet jak uwierzyli w zmartwychwstanie Jezusa to nie byli pewni co do Łazarza?
  • Nie chcieli pisać.
  • Kiedyś Ojcze powiedziałeś, że Ewangelia Marka jest najbardziej prawdziwa… – więc powinna zawierać to zdarzenie.
  • Ale nie znaczy, że jest pełna.
  • Hmm…
- Dlaczego Ewangelia św. Marka nie opisuje zmartwychwstania, a inne tak ? 
- Nie zdążył, poza tym czym byłaby twoja wiara, gdybyś potrzebowała to zobaczyć… – przecież wierzę, pytam się tylko. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/06/18/choc-nie-ma-mnie-tu-to-jestem-bo-ojciec-jest-tu/

Byłam pod wielkim wrażeniem. I informacji i samej rozmowy. Rozmawiać z Bogiem o Ewangelii? Dopiero po jakimś czasie dotarło do mnie, co właściwie się teraz stało. To wielkie wyróżnienie, największe… Tylko Piotr tego chyba nie zrozumiał, bo pyta jak gdyby nigdy nic…

  • Jaki będzie ten rok ?
  • A jak ci powiem, że zaplanował ci to Ojciec, to dalej będziesz pytał ?
  • …….
  • Ojciec czyta twoją książkę i ją koryguje.

Słabo mi się zrobiło. Kiedy ją koryguje, to doskonale wiem jak to się dzieje. Opracowuję i wpisuję tekst na blog, następnie sprawdzam błędy, dopisuję „coś tam” i blog zamykam. Chwilę później widzę w głowie miejsca gdzie są braki, widzę w głowie tekst, który mam dopisać / usunąć lub zdjęcie, które ma dodać. Bywało i tak, że w środku nocy budziłam się z myślą, że mam coś zmienić lub sprawdzić. Tak zdarza się dosyć często i nigdy tego nie lekceważę.

Zamilkliśmy. Zamyśliłam się nad Łazarzem i Ewangelistami. Trudno mi było zrozumieć, że nawet po zmartwychwstaniu mieli nadal wątpliwości.

  • Czy wierzysz Mi ?
  • Wierzę.
  • To dlaczego musiało ci się zapalić światło ?
  • ……. – i teraz ręce mi opadły, bo przypomniał mi coś, czego chciałabym nie pamiętać i czego się wstydzę. 
Kiedy opowiadał cały był w nerwach. Naprawdę, starałam się słuchać go bardzo uważnie, ale co rusz ziewałam, bo wyrwał mnie ze snu. Ciągle myślałam, żeby już skończył. Kładąc się z powrotem spać pomyślałam nawet; 
- A może mu się to przyśniło? W każdym razie jego relacja nie zrobiła na mnie większego wrażenia. Zadzwonił na gorąco, ale to był zły moment, po prostu byłam cholernie śpiąca. Śpię dalej w najlepsze i raptem słyszę wyraźnie słowa w swojej głowie;  -Jeśli jest to prawda, niech się zapali światło.  Natychmiast i gwałtownie otwieram oczy i co ?…… cały pokój jest oświetlony. Nie mogę w to uwierzyć! Kto zapalił światło? Żeby je zgasić musiałam wstać z łóżka i podejść do kontaktu przy drzwiach. To mną wstrząsnęło i nie mogłam zasnąć do rana. Zrozumiałam, że to co przeżył Piotr jest ważne i przede wszystkim prawdziwe.  http://osaczenie.pl/wp/2016/04/14/kolejna-szybka-przeprowadzka/
  • To dlaczego chciałaś pominąć ten fakt ?
  • Wolałaś swoje spanie. Tak i on wolał nie pisać.

I powiem szczerze… Dopiero teraz Ewangelistów zrozumiałam całkowicie. Oni spisywali Ewangelie z myślą o tych, którzy będą je czytać i o pewnych rzeczach woleli nie pisać. A dlaczego? Ja też pisząc ten dziennik kilka rzeczy pominęłam, bo wydawało mi się to zbyt dużo jak na ludzkie pojmowanie. Zadziałał w tym przypadku czynnik czysto ludzki, psychologiczny. Zapewne obawiali się, że ludzie tego nie zaakceptują, nie przyjmą, że nie uwierzą, że to zbyt niepojęte. Pisali to, co ludzie mogli „przełknąć”, mówiąc kolokwialnie. Tylko Jan zaryzykował i miał rację, ponieważ to jedna z najpiękniejszych scen z życia Jezusa.

  • Jak pogodzić falę z firmą ? – Piotr zaczyna.
  • Na to pytanie już odpowiedziałem. To Ojciec planuje.
  • Ja nie dam rady prowadzić firmy – zarzekam się na wszelki wypadek.
  • Ty nie do firmy, ty do książki.
  • ……..
  • Dziękuję za Łazarza.
  • Jak wam się tam w ogóle życie na Górze ? – Piotr strzelił „pytanie roku”.
  • Nie narzekamy.
  • Dużo was tam jest aniołów ?
  • Dużo.
  • Czyli co ?
  • Kraina miodem i mlekiem płynąca.
  • A tu jest akcja.
  • A u was się nic nie dzieje ?
  • Chciałbyś, żeby się u Pana Boga coś się działo ?
  • A trzecia wojna w Niebie to kiedy ? – tym razem to ja strzeliłam. 
  • Uuuuuuuuu, zagalopowałaś się.

Dopisane 16. 09. 2018 r.

  • Łazarz to najprawdziwsza opowieść. Jeden to spisał, a inni nie uwierzyli. Nie mogli w to uwierzyć, że mógł na trzeci dzień powstać – to była bardzo magiczna chwila, ta rozmowa. Pamiętam ją do dzisiaj. O Ewangeliach będziemy rozmawiać jeszcze wielokrotnie i ujrzymy zupełnie inne spojrzenie na opisane historie.

Jeśli chodzi o samego św. Jana kilka informacji z ciekawego artykułu;

https://www.biblicalarchaeology.org/daily/biblical-topics/new-testament/gospel-of-john-commentary-who-wrote-the-gospel-of-john-and-how-historical-is-it/

Ewangelie, pierwsze cztery księgi Nowego Testamentu, opowiadają o życiu Jezusa. Jednak tylko jedna – Ewangelia Jana – twierdzi, że jest relacją naocznego świadka, świadectwem nienazwanego „ucznia, którego Jezus miłował” [Jan 21:24]). „Kto napisał Ewangelię św. Jana?” Jest pytaniem, które pozostaje bez odpowiedzi, choć zauważono, że teologowie na przestrzeni wieków utrzymują, że rzeczywiście był to uczeń Jan, który napisał słynną biblijną książkę.

Możemy nigdy się nie dowiedzieć, kto napisał Ewangelię Jana, tak samo jak nie wiemy, kto napisał księgi Mateusza, Marka i Łukasza. Wiemy jednak, że Jan jest odrębnym ewangelistą. Mateusz, Marek i Łukasz są tak podobni w swym opowiadaniu, że ich księgi nazywają się Ewangelie Synoptyczne, co oznacza „widziani razem” . Mateusz i Łukasz śledzą wersję wydarzeń spisane w Ewangelii Marka, która uważana jest przez uczonych za najwcześniejszą i najbardziej historycznie dokładną Ewangelię. Jan nie zawiera jednak tych samych incydentów ani chronologii, które występują w pozostałych trzech Ewangeliach, a fakt, że jest tak inna, wzbudziła debatę na temat tego, czy Ewangelia Jana jest historyczna, czy nie.

Kilka hipotez próbowało wyjaśnić, dlaczego tak wiele z życia Jezusa nie zostało przedstawione w Synoptyce, a jest obecne w Ewangelii Jana i vice versa. Jedna z hipotez mówi, że Jan spisał wiele wydarzeń, które miały miejsce przed aresztowaniem Jana Chrzciciela, podczas gdy wszyscy synoptycy pełnią służbę Jezusa dopiero po aresztowaniu. Inna twierdzi, że Ewangelia Jana została napisana na końcu, przez kogoś, kto wiedział o pozostałych trzech Ewangeliach, kto chciał napisać duchową ewangelię zamiast historyczną. Oznaczałoby to, że osoba, która napisała Ewangelię Jana, nie byłaby współczesną osobą Jezusa, a zatem nie byłaby naocznym świadkiem, jak twierdzi autor. Istnieje również możliwość, że autor Jan nie znał Marka, a zatem nie posiadał tych samych informacji.

Wracamy dzisiaj do Warszawy, Piotr nie w humorze więc żeby go nie denerwować….

  • Chcę zadać tylko jedno pytanie…
  • ……. – żachnął się zniecierpliwiony.
  • Czy to Jan sam napisał bezpośrednio Ewangelię ?
  • … słyszę Nie.
  • Jeśli nie pisał sam to dlaczego napisał… Ten właśnie uczeń daje świadectwo o tych sprawach i on je opisał. A wiemy, że świadectwo jego jest prawdziwe.
  • Nie pisał dosłownie sam.
  • Czyli dyktował.
  • Hmm… Ciekawe czy Marek pisał sam… – cwanie spytałam w ten sposób pamiętając, że miało być jedno pytanie.
  • Ciekawe.
  • ……. – wybuchłam śmiechem.

Miej nadzieję. Nadzieja umiera ostatnia.

29. 12. 17 r. Szczecin.

Piotr wyjechał na jeden dzień do Warszawy i wrócił samolotem dnia następnego. Odebrałam go z lotniska w Goleniowie i wpadliśmy na pomysł, aby pojechać nie do Szczecina, a prosto do Międzyzdrojów. Taki krótki, nieoczekiwany wypad po świeże powietrze. Przyda się, ponieważ po kilka minutach w zamkniętym samochodzie czuję nosem, że Piotr jest mocno spocony.

  • Spociłeś się ?
  • Tak trzęsło w samolocie, że się spociłem… Z nerwów. Żałowałem, że nie mam skrzydeł.
  • Dałbym ci swoje.
  • ….. – uśmiechnęłam się, że się odezwał.
  • Homiel pomógł mi w sprawach finansowych. Miałem zagwozdkę jak załatwić księgowo kilka spraw i pokazał mi obraz co mam zrobić.
  • A widzisz ! Jednak zna się na ekonomii ! – ucieszyłam się.
  • Ekonomista i zna się na cudach !
  • Tak wiele Ci zawdzięczam Homiel !
  • Wszystko.
  • Jak jesteś taki rozmowny to mam pytanie… – zaczęłam.
  • Wskrzeszenie Łazarza. To wydarzenie opisuje tylko Jan. Dlaczego nie opisują go inni apostołowie? Przecież to jest tak ważne wydarzenie, że to niemożliwe, aby o tym zapomnieli. Przecież to wydarzenie świadczy o boskości Jezusa ! – nie daje mi to spokoju od kilku dni.
  • Co do Łazarza… Dam ci odpowiedź później. Muszę to przemyśleć.
  • Przemyśleć ???!!! – i dało mi to do myślenia. Przecież odpowiedź powinna być prosta; tak albo nie.
  • Ale powiesz ?
  • Miej nadzieję. Nadzieja umiera ostatnia.
  • …….
  • W samolocie była stewardessa – zaczął Piotr po jakimś czasie.
  • Miała z 50 lat. Była bardzo miła, ciągle się na mnie patrzyła i uśmiechała. Czułem do niej jakąś sympatię. Wytłumacz mi to !
  • Ty się mnie nie pytaj, niech ci Homiel wytłumaczy.
  • Podróże dusz.
  • Ale pięknie ci to powiedział… Musiałeś ją już znać z… kiedyś.
  • To było coś ważnego?
  • Nie, ale życzliwego i to dwa razy.

Dojechaliśmy do Międzyzdrojów, a tam pusto prawie i bardzo zimno. Zeszliśmy na plażę i postaliśmy chwilę nad morzem.

  • Pojedziemy w przyszłym roku na plażę ?
  • Na jaką plażę ?!
  • Jak to ? Nie pojedziemy ?
  • Nie.
  • A ja pojadę ! – Piotr na przekór.
  • To ty jedź, a Ja zostanę.
  • A w góry w takim razie ? – pytam.
  • Nie.
  • To co będziemy robić ? W kościele spać ?
  • Kościół to wy.
  • Uważam, że nie masz racji. Mam rację?
  • Niestety tak. Niestety, bo nie lubię się z tobą kłócić.

Wieczorem.

Skończyłam definitywnie czytać „Świadectwo” A. Lenczewskiej. Trwało to kilka miesięcy, ale czytałam powoli kilka kartek co kilka dni. To lektura na powolne trawienie i to w pełnym spokoju. Na koniec zaskoczyło mnie kilka rzeczy…

  • Lenczewskiej Jezus powiedział jak będzie nazywać się jej książka. Ja też dostałam już takie wytyczne…
  • Ta książka to będzie twoje trzecie dziecko.
  • Hmm.. A nie jestem za głupia na to ? Jej książka jest bardzo… akuratna. Taka, jaka powinna być… Poważna.
  • Zadajesz irracjonalne pytanie.

Długo się zastanawiałam, czy zapytać. Miałam pewne podejrzenia, ale obawiałam się odpowiedzi. 

  • Jezus powiedział, że Lenczewska utorowała komuś drogę – pytam powoli, bo ogarnęło mnie przedziwne uczucie czytając te słowa. Wszystkie włoski na skórze stanęły mi dęba.
  • Czy ci ta książka pomogła ?
  • Bardzo.
  • Przejęłaś po niej pałeczkę. To ty dobiegniesz do mety.
  • ??? !!! Jesus Christ…   – nie wiedziałam co powiedzieć… To było tak… dziwne…
  • A medal dostanie? – pyta Piotr żartem.
  • Złoty ?
  • Jak złoty to może sobie Audi kupi ?
  • ……. – żartowali, a ja ciągle byłam skołowana.
  • Jezus powiedział, że wybrał Lenczewską przed wiekami…
  • Wielu ją czytało, ale to ty zbierasz żniwa.
  • …….
  • Pokazał jak ugniatasz ciasto, wkładasz do pieca i rośnie chleb…
  • To może być prawda – przyznaję po chwili.

Od pierwszej kartki wiedziałam, że to dla mnie bezcenne źródło. Rozkładałam jej dzienniki na czynniki pierwsze, każde niemal słowo i chyba nikt nie porównał jej tekstów do przesłania z Fatimy… Bardzo mi Alicja Lenczewska pomogła. Właściwie wszystko czego się uczymy, jest potwierdzone także u niej, ale w inny sposób… Kiedy ja miałam wątpliwości w słowa, które słyszę, odpowiedzi odnajdowałam u Alicji. Dlatego tak wiele w moich tekstach jest fragmentów z jej rozmów. Mamy też coś wspólnego… Urodziła się w Warszawie, mieszkała w Szczecinie… 

Dziwne… Po prostu wierzyć mi się nie chce…  Mam jednak jeszcze jedną zagwozdkę…

  • Jezus powiedział, że Moją małżonką będziesz...  Jak to rozumieć?
  • Czy mąż karmi żonę ?
  • Tak.
  • Tak karmił ją wiedzą.

Te kilka słów wyjaśniły mi wszystkie moje wątpliwości co znaczy dla Chrystusa słowo „żona”. I co znaczy teraz ta rozmowa; 

Pisałam na blogu Marii Magdalenie, zgłębiłam temat, tak jak kazał wcześniej mi Homiel. Miałam jednak ciągle wielkie wątpliwości. 
-Była żoną Jezusa, czy nie?  
-Była tą, z którą żył.  
-Ale czy była żoną? 
-Poślubiona, ale nie w takim sensie jak rozumiesz. 
-Dlaczego? 
-Był synem człowieczym.  
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/05/12/jam-jest-ten-ktory-jestem/

Maria Magdalena nie miała ślubu, nie miała papierka potwierdzającego zaślubiny, ale  na pewno była bardzo blisko z Jezusem i bliska Jemu sercu i pobierała od Niego nauki. 

Dopisane 14. 09. 2018 r.

  • Niestety tak. Niestety, bo nie lubię się z tobą kłócić – rzeczywiście nie udało nam się wyjechać nad morze w tym roku, ale właśnie wróciliśmy z gór (Ustroń), gdzie byliśmy aż … 3 dni, a tylko dlatego, że się uparłam jak nigdy.
  • Podróże dusz – myślę, że każdy z nas przynajmniej raz w życiu doznało takiego uczucia, że zna kogoś od wieków, choć widzi go po raz pierwszy. To uczucie, które trudno wytłumaczyć, a które jest bardzo realne. Dlaczego tutaj spotkali się na chwilę? Kto wie, może po to, aby o tym napisać.  
  • Przejęłaś po niej pałeczkę. To ty dobiegniesz do mety – wydaje się to mega-nieprawdopodobne, ale to nie koniec podobnych niespodzianek. Jeszcze dwukrotnie będziemy bardzo zaskoczeni. 

Wczoraj w TV oglądaliśmy informacje o rozprzestrzeniającej się niebezpiecznej bakterii (głównie w szpitalach) i pytam oczywiście Homiela, czy nakaz mycia rąk  (które ogłaszał kilka miesięcy temu) nadal jest aktualne.

  • Wtedy mówiłem, dzisiaj krzyczę.

A więc bardzo aktualne.