czyściec – Strona 68 – ROZMOWY Z NIEBEM

Wiele będzie iskier, ale liczy się jedna iskra.

28. 07. 18 r.

Rano wyjechaliśmy do Szczecina. Perspektywa tygodniowego pobytu w domu bardzo nas cieszyła. Czekałam na dobry moment, aby zacząć rozmowę.

Homiel we wszystkim mi pomaga. Muszę Mu jakoś się odpłacić – ale to Piotr zaczął.
Wolę czyny.
Czyli co ?
Różaniec.
Ciekawe…. Od kiedy to używany jest różaniec ? Kto go wymyślił ? – już zaczynam pytać.
Różańcem nie wolno się bawić.
Oook… – już nie miałam więcej pytań. Czasami lepiej po prostu nie pytać, tylko przyjmować bez pytań.
…….
Ciekawe co dalej będzie…
Sąd to jest początek lawiny wszystkiego.
Ty powinieneś wiedzieć, a i Ola skoro pyta o różaniec.
Wizje są jednoznaczne.
Taaa… łatwo powiedzieć… – pomyślałam.

W radio podano informację o śmierci Kory Jackowskiej. Niby człowiek się tego spodziewał ze względu na jej chorobę, ale mimo wszystko było to spore dla nas zaskoczenie. Dziennikarz odtworzył z piosenki jej słowa; Ja się nie boję, zamykam oczy, miłość jest w Niebie… Bardzo nas to wzruszyło.

Kora odeszła młodo – Piotr kiwa głową.
Młodo odeszła Przybylska, ale co znaczy młodo ?
Nigdy nie jest się na umieranie za młodym.
A ja wielokrotnie miałem umrzeć.
Tek, potwierdzam.
Ale jeszcze żyjesz.
………
Jak przyjdzie pora, to mnie Ojciec weźmie w sekundę.
Na coś takiego to trzeba sobie zasłużyć.
A więc sposób w jaki umieramy ma swoje znaczenie ?
…….. – cisza.
Od dawna mam wizję jak wiszę w powietrzu bezwładnie, a ze mnie wychodzi światło i rozświetla cały wszechświat. Wiszę i głowa mi opada.

Jeszcze żyjesz, na chwałę Ojca.
Nigdy nie zgub tego zdania.
Renifery już się szykują.
???!!! Jak u św. Mikołaja ?

Piotr zapadł w zadumę.

Ojciec ciągle mówi, że coś się wydarzy. Muszę ci kupić nowe auto, bo to się psuje i żebyś miała.
Ciekawe za co … – myślę racjonalnie.
Na sam koniec wszystko dasz, dam ci to.
Jak ci to kupi, to się martw.
……. – odechciało mi się wszystkiego w sekundę.

Wiem co Ojciec chce powiedzieć. Kiedy Piotr zaopatrzy nas we wszystko, zapewni bezpieczeństwo, wtedy odejdzie.

Jak ja będę żyła nie słysząc Was ?
Będziesz słyszała.
Hmm…
Czy gacek na dobre już odszedł ?
…….. – zerkam na Piotra i się dziwię. Naiwny, czy tylko udaje naiwnego ?
Ślady, które masz na sobie są ?
Znak na kolanie to twoja nagroda.
Dla żołnierza to jest nagroda jak każda szrama po bitwie.
A przeciwnik był naprawdę trudny.
Przede wszystkim trudny był do rozpoznania.
Taaa, nawet są przezroczyste – Piotr prycha pod nosem ciągle zdziwiony.
Nawet nie zdajecie sobie sprawy co robicie dla tego świata.
Ty egzorcyzmami, a ty pisaniem.
Eeeee tam… To czyta może z kilkanaście osób – macham ręką, że nie ma się czym przejmować.
Uratować jednego to uratować świat.
Dlaczego nie pamiętasz ?
Piszesz bez pamięci, a czytasz bez zrozumienia.
Może mam Alzheimera ?
Chciałabyś.
Broń Boże !
Miałabyś wytłumaczenie.
Hmm… Mam wrażenie, że te wszystkie gacki twoje i ludzi, których oczyszczasz to dla ciebie, żebyś się kształcił – mówię do Piotra.
Miałem się kształcić ?
Wiele będzie iskier, ale liczy się jedna iskra.
???!!! – spojrzeliśmy na siebie zdziwieni, ponieważ to zdanie padło jakby zupełnie z innego kontekstu.

Zdawałam sobie sprawę o jaką iskrę chodzi, ale zabrakło mi odwagi na dalsze pytania.

Jako żołnierz Ojca musiałeś dostać trudne zadanie, żebyś był coraz lepszy. Nie wiem czy jakikolwiek ksiądz by dał radę to co ty robisz.
Dałby każdy, jeśli pomógłby mu Ojciec.
To prawda…
Żeby spalić ich w tunelu to nie mogło być łatwe.
O co chodzi ? – pytam.
Miałem wizję. Czekam w tunelu na gacki, które biegły, aby mnie dopaść. Stałem z mieczem gotowy do walki, nie uciekałem.
I co?
Walczyłem, aż w końcu rozpostarłem szeroko ręce i dopiero moja anergia je spaliła.
Aaaa, to dlatego myślałeś, że ćwiczenie ciebie skończyło się…
Wszystko płynie, walka ciągle będzie trwała, ale nie w takim stopniu.

Dojechaliśmy do Szczecina i prosto na obiad do Krysi. Z powodu gorąca Piotr miał na sobie krótkie spodenki i oczywiście Krysia zwróciła uwagę na ślady po ugryzieniach wyraźnie widoczne na jego nogach.

Co to ?
Gacki mnie gryzą – Piotr wzruszył ramionami.
…….. – Krysia patrzy i patrzy próbując zrozumieć co to gacek.
Tak ? Zazwyczaj gryzą grupy krwi a i b.
?! – spojrzałyśmy na siebie z córką prawie dusząc się ze śmiechu.
Ty wiesz o czym on mówi ? – wtrąca się córka.
… A to świnie – powiedziała Krysia po chwili zastanowienia.
Nie lubią mnie – Piotr śmiertelnie poważnie.
To złóż reklamacje – Krysia na to.

Istny kabaret. Musiałam wyjść, żeby nie płakać ze śmiechu.

Wieczorem.

Dlaczego uważasz, że jesteś brzydki i mały ? – Piotr ciągle wspomina, że tamte anioły były takie piękne, a on taki miernota.
Bo oni byli przepiękni.
A skąd wiesz jak Ja bym chciał wyglądać ? Może tak jak ty ?
Możesz wyglądać jak chcesz Ojcze.
Nigdy nie walczę ze Swoją naturą.
To jest niezgodne z Moją naturą.
Nigdy nie mów, że tamci byli piękniejsi, lepsi.
Jesteś tu naprawdę na chwilę, to naprawdę krótko potrwa.
……….
Nie mam siły na modlitwę.
Twój kadisz ?
Co ?

Kadisz, również Kadysz, Kaddisz (hebr. קדיש – święty; jidysz: Kadesz) – jedna z najważniejszych modlitw w judaizmie, będąca składnikiem wszelkich żydowskich modłów zbiorowych. Jest to doksologia w języku aramejskim, wysławiająca Imię Boże, wyrażająca poddanie się Jego woli oraz wzywająca rychłego nadejścia królestwa Bożego. Często mylnie nazywana modlitwą za zmarłych.

Dopisane 04. 04. 2019 r.

Żeby zrozumieć siłę różańca trzeba poznać jego historię;

Tajemnice różańcowe w takiej postaci, w jakiej znamy je dzisiaj, jeszcze się wtedy nie ukształtowały. Nastąpiło to dopiero w XIII wieku. Różni teologowie od dawna uważali, że sto pięćdziesiąt psalmów to ukryte proroctwa o życiu Jezusa. W oparciu o studia nad psalmami opracowano psałterze naszego Pana, Jezusa Chrystusa, a tak-że hymny na cześć Maryi. Powstały cztery róże psałterze: sto pięćdziesiąt razy Ojcze nasz, sto pięćdziesiąt razy Pozdrowienie anielskie, sto pięćdziesiąt razy Chwała Jezusowi, sto pięćdziesiąt razy Chwała Maryi.

Około r. 1350 ukształtowało się Zdrowaś Mario w takiej postaci, w jakiej znamy je dzisiaj. Stało się to dzięki zakonowi kartuzów, który połączył pozdrowienie archanioła Gabriela z pozdrowieniem św. Elżbiety oraz dodał „teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen”. https://liturgia.wiara.pl/doc/3458824.Krotka-historia-rozanca

Tam gdzie spojrzysz, tam jestem.

25. 07. 18 r. Warszawa.

Byłem dzisiaj w kościele i bardzo mnie serce zabolało. Pytam Ojca, dlaczego ? Ale cisza.
Czas umierać ? Pytam…
Póki ostatnie nie wypełni się co zostało zapisane, nie odejdziesz.
Podeszła do mnie Maryja, pocałowała mnie w czoło i wtedy nabrałem wielkiej energii.
……. – robię oczy w słup myśląc, że nic mnie już nie zdziwi.
Hmm… Gdzie to jest zapisane ? Można gdzieś to znaleźć ?
Tych ksiąg nie znajdziesz. Zapisane na Górze.
A dużo jest do zrealizowania jeszcze co zapisane ? – drążę dalej.
Nie powinno cię to interesować.
Pisz co się dzieje, a nie co ma się dziać.
Czy ten śpiący u Ojca już się obudził ?
Nie mógł się obudzić skoro swojego męża widzisz.
Ojciec przeczesuje mu głowę czasami, bo…
……. – Piotr nie mógł dokończyć, oczy miał pełne łez i ciągle tylko ślinę przełykał.
Bo ?
Z tęsknoty.
A ja jestem taka ciota, do niczego – prawie płacze.

Budzisz się. Zamiast cieszyć się, że odzyskasz stare to się martwisz ? http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/10/24/my-nie-mozemy-przegrac/

Musiałam poczekać chwilę, aż się uspokoi.

Musisz dawać ludziom wrażliwość, musisz być otwarty, jeśli chcesz uczyć innych.
Jeżeli kogoś chcesz przekonać wiedzą a jesteś obojętny, to jaką chcesz ich przekonać wiedzą ?
…… – oboje musieliśmy się zagłębić w te słowa. Jakoś nie wyobrażam sobie Piotra uczącego innych.
Zaskoczona jeszcze będziesz… Ojciec mówi do ciebie.
O co chodzi ? – szepczę nachylając się do Piotra.
O twojego męża.
Myślisz, że wszystko już wiesz ?
Niczego nie wiesz, twoja świadomość nic nie wie.
O masz ci los – pomyślałam.
Ojcze, gdzie jesteś ? Gdzie stoisz ? – Piotr.
Tam gdzie spojrzysz, tam jestem.
Tęsknię za Tobą.
Wiem.
Ola też tęskni.
Daj jej to powiedzieć. Daj jej to wykazać.
……. – zaciełam się. Nie byłam w stanie powiedzieć na głos.
Zmęczony jestem Ojcze.
W normalnych warunkach nie żyłbyś już wiele razy.
Żyję na kredyt.
Jesteś zadłużony i w banku i u Mnie.
Ale jeszcze wiele masz do zrobienia. Garaż kończysz dla swojej żonki.

Remont u Krysi nie ma chyba końca. Niedawno Piotr stwierdził, że należałoby zrobić garaż, tak na wszelki wypadek.

Czyli… czas się przeprowadzać ? – pytam niepewnie.
Pozwól Moja córko, że przemilczę. Z dwóch powodów.
Nie chcę odkrywać przyszłości i nie chcę, żebyś myślała, że idziesz tam gdzie nie chcesz.

Wieczorem.

Piotr poza Warszawą ma zatrudnionego jeszcze jednego handlowca, którego trzyma głównie z tego powodu, że jest fajny. Ekonomicznie kompletnie się to nie opłaca, ale on po prostu jest fajny, tak fajny, że nawet trudno go reprymendować. Patrzy tymi swoimi oczami jak „Kot w butach” ze Shreka i koniec. Rozkłada człowieka.

Ojciec chce, abym kupił mu nowe auto służbowe.
Kup mu ten samochód. To Mój człowiek.
A muszę ?
Mam ci wysłać na piśmie ?
No nie trzeba.
Nie zbiedniejesz, przepraszam, nie zbiedniejemy.
……. – zapisuję i się śmieję.
A co mi powiesz Ojcze ?
Więcej do powiedzenia ma ci do przekazania Syn Mój, ale zostawi sobie na inną chwilę.
???!!!
I nic z tym Mały nie zrobisz.
Wow….

Piotr ogląda swoje nogi.

Jestem coraz bardziej atakowany, gryziony… Ciekawe dlaczego…
Jak to dlaczego ? Bo jest wojna.
Jaka wojna ?
Między tobą a nimi.

Spojrzał jeszcze raz na swoje nogi, podniósł się gwałtownie z tapczanu i poszedł „na egzorcyzmy”. Gdy wrócił po godzinie…

Chcę zacząć, a Ojciec mnie pyta…
Przyszedłeś się pomodlić ?
Tak.
To zaczynaj.
Zakonnik – wojownik.

Dopisane 02. 04. 2019 r.

To Mój człowiek – wiąże się z nim ciekawa historyjka. To mężczyzna lat około 43 obecnie, bardzo wrażliwy, uczciwy, spokojny i jakiś czas temu pewnego dnia wypłakał się „na moim ramieniu”, że chciałby mieć żonę. Mowę mi zabrało, bo był w tym szalenie szczery. Patrząc na niego zrozumiałam, że mężczyzna to jednak też człowiek i też chce mieć rodzinę. W myślach proszę Ojca…

Ojcze, znajdź mu kogoś. Tak mi się żal jego zrobiło.

Minęło kilka miesięcy i jest już żonaty. Ojciec później nawiązywał do tego wydarzenia raz, czy dwa dając go jako przykład, że trzeba tylko prosić. Informacja o jego szybkim ożenku kompletnie nas zaskoczyła i pokazała, że Ojciec ma do niego jakąś wyjątkową słabość.

Ja dla nich zrobiłem wszystko. Poświęciłem Siebie.

18. 07. 18 r. Warszawa.

Egzorcyzmy Piotra bywają różne. To znaczy czasami są bardzo skuteczne, a czasami bardzo słabe, to zależy w jakiej kondycji jest sam Piotr. Informacja, że może przechodzić przez przesłonę i widzieć lepiej dodała mu jakby dodatkowych skrzydeł.

Wczoraj zebrałam wszystkie rozproszone diabły w kupę i wrzuciłem do piekła. Taka anergia z tego poszła, że pojawił się wiatr w pokoju, aż mi głowę odrzuciło. Mamy je z głowy.
Homiel, myli się ? – jestem oczywiście pełna wątpliwości.
Skąpy do końca.
Tak wiatr zawiał, aż głowa mi się odchyliła !
Piekło jest przepełnione od tego co robisz.
Jeszcze Putin z Trumpem sobie buzi dawać będą – poczułam w tym żart, nie pewność.

https://www.tvn24.pl/raporty/szczyt-trump-putin,1296

Maryja mi pomogła.
Gdybyś miał na policji zrobić portret pamięciowy Maryi, to do kogo byłaby podobna ?
…….. – zamyślił się.
Jest śliczna jak z bajki. Delikatna. Muszę cię zmartwić, jest ładniejsza od ciebie i to dużo.
……. – śmieję się, z Maryją nie mam zamiaru konkurować.
Czuję się przy niej jak gruby, brudny świniak. Wczoraj dużo się modliłem.
Bardzo dużo z siebie dajesz.
Masz sporo roboty. Sam się pchałeś.
Poszedłem, bo nikt z tych wielkich aniołów by nie poszedł. Muszę Ojca pilnować. W wizji, jak zobaczyłem, że odlatuje to chciałem z Nim lecieć, ale mi nie pozwolił.

Wizja z 27.10.13 r. 
- Miałem przekaz, chodziłem jak ochroniarz za starszym mężczyzna, usuwałem przed nim wszystkie przeszkody. Znalazłem się przy wielkim tronie, tam siedział On, a ja ruszyłem w miasto i zacząłem walczyć mieczem z gackami. Kiedy skończyłem starszy mężczyzna pogłaskał mnie po głowie, postawił mnie przed tronem jako siódmy filar, powiedział, że każdy z filarów odpowiada za inny świat, a ja mam tu zostać. Sam w pewnej chwili uniósł się gwałtownie do góry i odleciał. Zostawił mnie. Kiedy się obudziłem rozpłakałem się, dlaczego mnie opuścił?
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/06/22/chce-ci-powiedziec-ze-losy-tego-swiata-sa-przypieczetowane/

Może chciał być sam ? – żartuję widząc, że Piotr traktuje co widział naprawdę śmiertelnie poważnie.
Jestem zaborczy.
Jestem też zaborczy, nie lubię się dzielić.
Chciałbym, żeby Mnie wszyscy kochali.
……. – zatkało mnie.
Nie da się Ojcze… Czy się da ? – zawahałam się.
Ale co ? – Piotr
Żeby wszyscy kochali.
Mając takich jak was myślę, że wszystko się da.
Naprawdę Ojcze? A jesteś zazdrosny ?
No pewnie.
A czy ty jesteś zazdrosna ? Gdybyś zobaczyła swojego męża z kimś…
Nooo tak.
Twój mąż też jest zazdrosny. Mógłby nawet zabić.
Nie jestem mordercą.
Gacki inaczej sądzą.
……. – bo pewnie znają przeszłość Piotra.
Bałam się zadać to pytanie czy jest zazdrosny…. – przyznałam się. Do głowy by mi nie przyszło, gdyby nie spytał o to mój znajomy.
Śmiało, jestem.
A dlaczego ?
Skoro pasterz pasie swoje owieczki, pilnuje, ochrania, a gdy one odeszłyby gdzie indziej, zmartwiłabyś się ?
No tak…
Chce, żeby wracały do niego i były z nim.
Przecież to takie ludzkie.

Hmm… Człowiek stworzony na podobieństwo Ojca…

19. 07. 18 r. Warszawa.

Wieczorem.

Ojciec chce, abym się więcej modlił, a ja nie mam sił. Same problemy w pracy i jeszcze więcej modlitwy? Nie wiem nawet kiedy to mam robić. Ojciec mówi, że modlitwa jest ważniejsza od wszystkiego, ale ja nie mogę tak firmy zostawić – Piotr się tłumaczy.
Robisz dla nich, robisz dla Mnie.
Ja dla nich zrobiłem wszystko. Poświęciłem Siebie.
Nie trać choćby kropli wody z tego bukłaka na pustyni.
Oni tego nie widzą, ale Ja to wszystko widzę.
To co ja mogę jeszcze ?
Zapomnij o bólu głowy, nie jesteś słabeuszem.
Sam cię posłałem po to.
Sam poszedłem.
Bo tak jest napisane.
Tak naprawdę sam cię posłałem.
Stało się wedle Mych słów.

-Stałeś w cieniu, jak szara eminencja, która ciągle chroni szefa. Nie chciałeś się rzucać w oczy i wolałeś zostać nie widziany, umniejszałeś swoje znaczenie, dlatego byłeś znacznie mniejszy. Komu pozwala się stać za swoimi plecami? Komuś, komu się ufa. …….. – Piotr się wzruszył przypominając sobie to kolejny raz. 
- I jesteś. Wstyd tym, którzy mieli pójść, a nie poszli. 
- Ojciec wiedział jak będzie? 
- Wszystko wie, Ojciec by nie wiedział ?
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/07/18/przemowil-ojciec-do-czlowieka-a-czlowiek-zrozumial/

Tamci byli przepiękni, mieli biało platynowe włosy do ramion, ta platyna aż biła po oczach, tak się odbijało światło – Piotr się rozanielił.
Ojcze, dlaczego wysłałeś akurat jego ? – spytałam.
Bo On nigdy nie zawaha się zadać cios, nawet śmiertelny.
???!!!
Dlatego jak przyjdzie pora nie powiem ci siedź przy tym krześle, tylko powiem chodź ze Mną.

Dopisane 27. 03. 2019 r.

Bo On nigdy nie zawaha się zadać cios, nawet śmiertelny – zdaję sobie sprawę, że trudno to zrozumieć. Nam też wówczas było zrozumieć. Dzisiaj mam znacznie więcej wiedzy i już rozumiem w pełni. Trudne do uwierzenia, ale Ojca słowa są zapisane w pewnej księdze.

Przeciwnik też się uczy.

16. 07. 18 r. Warszawa.

Wczoraj nie obejrzeliśmy do końca filmu „Paweł – Apostoł Chrystusa”, zrobiliśmy to dzisiaj. Z całego filmu podobała mi się zdecydowanie ostatnia jego część. Gdy Paweł mówi….

… „A więc to koniec. Lecz śmierć to przecież ledwie początek. Spotkamy się znowu na innej drodze, jestem pewny”.
Można by pomyśleć, że mówi o ponownym życiu… – pomyślałam – Ciekawe jak brzmi to w oryginale.

21 Dla mnie bowiem żyć – to Chrystus, a umrzeć – to zysk. 22 Jeśli bowiem żyć w ciele – to dla mnie owocna praca. Co mam wybrać? Nie umiem powiedzieć. 23 Z dwóch stron doznaję nalegania: pragnę odejść, a być z Chrystusem, bo to o wiele lepsze, 24 pozostawać zaś w ciele – to bardziej dla was konieczne. 25 A ufny w to, wiem, że pozostanę, i to pozostanę nadal dla was wszystkich, dla waszego postępu i radości w wierze, 26 aby rosła wasza duma w Chrystusie przez mnie, przez moją ponowną obecność u was.

Po zakończeniu filmu…

Ciekawe, czy Paweł żył jeszcze kiedyś, zabił tyle ludzi…
Przecież słyszałaś.
!!!???

No i nadal nie wiem co scenarzysta miał na myśli pisząc to zdanie. Czy myślał jak przeciętny chrześcijanin, czy chrześcijanin z wiedzą.

17. 07. 18 r. Warszawa.

Cały dzień czułam się jak skowronek. Obudziłam się lekko, rześko, nic mnie nie dręczyło, żadna zbędna myśl, żadna migrena.

Dziękuję ci Ojcze – Piotr dziękuje za mnie.
Podlizujesz się ?
Myślisz, że to od twojej wczorajszej modlitwy ? – pytam.
Nie wiem.
Kiedy gacek sobie odpuści ?
To nie jest wiedza dla ciebie.
Ta wiedza jest dla Piotra, będzie mu przekazane.
Wracaj do modlitwy, bo światła na długo nie starczy.
A to coś daje ?
Traktuj siebie jak z wypożyczalni. Jesteś tu na chwilę.
Hmm… Wczoraj podczas modlitwy osłabłem.
Nie musisz mieć siły, ale umiejętności.

Piotr poszedł się pomodlić. Po…

Podczas modlitwy przyszła do mnie Maryja. Objęła mnie. Podziękowałem za opiekę w młodości, bo wtedy ciągle spałem ze zdjęciem Maryi. Pamiętam jak mnie chroniła. Powiedziała teraz, że niedługo się spotkamy… Wkrótce.
Oni wszyscy mówią „wkrótce” – wzruszyłam ramionami.
Nie mogą mówić konkretnie ?
Musiałabyś znać odzew.
?!
Na hasło.
A skąd wiesz jak nie znasz odzewu i ktoś się podstawi ?
Przeciwnik też się uczy.
……. – znowu ta sama zasada. Żadnych dat, żadnych godzin. „Wkrótce” to wkrótce.

Rzeczywiście przeciwnik ciągle się uczy. Myśleliśmy, że wiemy już naprawdę wiele, ale ostatni przypadek otworzył nam oczy ze zdziwienia bardzo szeroko. Piotr „opiekuje” się od jakiegoś czasu pewną osobą, to znaczy oczyszcza ją przeprowadzając egzorcyzmy. Nie potrzebuje do tego osobistego kontaktu, ponieważ z powodzeniem może to robić również na odległość. Mimo intensywnych modlitw niewiele było poprawy, aż w pewnej chwili odkrył…

O Boże! On jest przezroczysty ! Uczepił się z tyłu i go nie widziałem !

Nie mógł uwierzyć, bo nigdy dotąd takiego nie spotkał.

Jak ja to widzę, że widzę takie diabły ?
Razem z krzyżem przechodzisz przez przesłonę.
???!!!

I właśnie to jest ta jedna z nieprawdopodobnych możliwości, którą dał mu Ojciec.

Dostałam maila z pytaniami. Ciekawe pytania i równie ciekawe odpowiedzi.

„Jak zwykle piszę, bo chodzą mi po głowie pewne zagadnienia i bardzo byłabym wdzięczna za pomoc Homiela:).

Kiedyś, to jest ponad 2 lata temu ( gdy nastąpiło moje nawrócenie), zafascynowana byłam literatura New Age, czytałam mistrzów Wschodu i inne lektury o szeroko pojętej duchowości. Wtedy tez m.in. bardzo spodobała mi się książka ,, Znikniecie wszechświata’’-autor Gary Renard, który w tej książce opisuje jakby to medytując w swoim domu ukazały mu się 2 osoby, wniebowstąpieni mistrzowie, którzy to twierdzili, że są św. Tomaszem i św. Juda Tadeuszem. I te właśnie osoby przychodzili do niego regularnie, by mu opowiedzieć, a właściwie wytłumaczyć reguły innej książki i zarazem filozofii pt, ,, Kurs cudów’’. Książkę te napisała Helen Schucman w latach 70tych, kiedy to przez chyba 7 lat słyszała wewnętrzny głos ( który uważała za głos Pana Jezusa), i w ten sposób została napisana książka, a do niej ćwiczenia. Czytałam tez jej pamiętnik i z tego co pamiętam przed usłyszeniem głosu dyktującego książkę, miała one wizje, w których widziała Pan Jezusa ( jako rybaka pomagającego jej wyciągnąć łódź i inne). Ja ‘’Kurs cudów” czytałam i zrobiłam wszystkie ćwiczenia ( 1 ćwiczenie na każdy dzień roku) i pamiętam, że dużo rzeczy mi się w niej podobało. Generalnie mówi ona o potrzebie wybaczania, by przypomnieć sobie kim jesteśmy ( mówi ona, że wszechświat to tylko maya, iluzja, a my jesteśmy na zawsze połączeni z Bogiem i ćwiczenia z tej książki mają na celu nam w tym pomóc i zaprowadzić w naszych sercach pokój). Ja już tej książki nie mam ( zrobiłam porządek ze wszystkim te 2 lata temu), ale jestem ciekawa, czy rzeczywiście podyktował ten ,, Course in miracles’’ Pan Jezus i Homiel ja poleca?”

Wiele jest źródeł pomocy dla ludzi.
Czy to jest coś warte ?
Pytanie jest takie; dajesz mu codziennie kotlet z jajkiem, warto mu dać czasami bażanta ?
No tak.
A dlaczego ?
Dla urozmaicenia.
To masz odpowiedź.

Czyli; Pismo Święte to podstawa, a reszta jako urozmaicenie lub uzupełnienie. Jeśli ta „reszta” daleko odbiega od podstawy, wtedy nie może być prawdziwa.

„Mam też pytanie odnośnie dnia, który należy święcić. Otóż moja przyjaciółka niedawno poznała kogoś, kto bardzo dobrze zna Pismo Święte, ma bardzo bliską relację z Panem Bogiem, żyje wg Dekalogu i on twierdzi, że powinniśmy święcić dzień szabatu, czyli sobotę, tak jak jest to w Biblii. Czy ma on rację? ( dodam, że nie chodzi on do kościoła, bo uważa, że to totalnie odbiega od właśnie Pisma Św. -np. powołuje się na zapis, by nie czyniono podobizn Pana Boga). Ja święcę niedziele i chodzę chętnie do kościoła. Może po prostu każdy ma inną drogę do Boga?”

Sama powiedziałaś, że jaki byłby prawdziwy kościół.
?!

Ojciec mnie zaskoczył. Wczoraj naszła mnie myśl, że chrześcijaństwo całkowicie niepotrzebnie tak daleko odsunęło się od judaizmu. Na przykład… Nie można odrzucać ksiąg Henocha jeśli to Henoch jest jednym z wiodących proroków biblijnych. Nie można akceptować tylko 3 archaniołów jeśli nawet w samej Apokalipsie jest ich co najmniej 7. Nie można odrzucać Judaizmu, jeśli to właśnie w Judaizmie jest całe bogactwo wiedzy o Bogu, Niebie. Jeśli ktoś by poprosił mnie o wymienienie znanych proroków, wśród nich nie znalazłabym żadnego chrześcijanina. Jedynie co przychodzi mi do głowy to prorocy – hebrajczycy.

Czy ty jesteś wyznania mojżeszowego ?
Nie.
Więc jako katolik jaki dzień święcisz ?

Czyli; Bóg nie chce niszczyć tego co w danej religii jest ważne. Jeśli od wieków Hebrajczycy świętują szabat to niech tak zostanie. Jeśli chrześcijaninie niedziele, to niech tak zostanie.

„I ostatnia rzecz. Chodzi mi o spowiedź św. Pamiętam, jak byłam zszokowana, gdy przyjechałam tutaj 11 lat temu i poszłam do amerykańskiego katolickiego kościoła i każdy szedł do komunii św. Chyba tylko ja jedyna zostałam w ławce. Czy spowiedź powszechna jest ok dla Pana Boga ( wydaje mi się, że chyba Pani Pani Olu kiedyś pisała, że tak się spowiada, o ile się nie mylę). Ja tradycyjnie odbywam spowiedź w konfesjonale i nie planuję tego zmieniać, ale zastanawia mnie, czy ci, którzy spowiadają się w sercu przed Bogiem ( wszyscy zresztą to robimy zawsze krótko na początku każdej mszy św.) i z zasady nie chcą iść do spowiedzi u księdza (bo nie luba księży, maja złe doświadczenia itp.), też są w porządku wobec Boga i ich grzechy są im wybaczone?”

Nie da się jednoznacznie odpowiedzieć.
Jak może ktoś nie lubić księdza, do którego się chodzi i jest powiernikiem ?
No można – … ale wczytałam się w te słowa jeszcze raz. Rzeczywiście, nie zawierzasz swoich spraw komuś, kogo się nie lubi.
Choć cyfr unikamy to 99% ludzi powinno iść do konfesjonału, aby zachować tradycyjność.
1% zostaje dla tych blisko Ojca. Ale uwierz Mi, to nawet nie jest 1 %.
Przyjmować komunię w grzechu to jeszcze większy grzech.
Czy można wierzyć w Chrystusa nie przyjmując Eucharystii ?
No to chcesz być z Nim, czy nie ?
Albo Go przyjmujesz, albo nie.
To czy się nawrócił, czy nie ?
Pamiętasz powiedzenie… Modlisz się pod figurą, a diabła masz za skórą ?
A może mu się wydaje ? – … że się nawrócił.

Znaczenie Eucharystii…

To będzie nowy początek.

29. 06. 18 r. Warszawa.

Miałem w kościele wizję. Stałem na torach kolejowych jakbym był pociągiem. To znaczy zamiast nóg miałem koła. Przede mną w niedalekiej odległości było wejście do tunelu, cały świecił na biało. Te tory wisiały nad przepaścią. Pomału sunąłem w stronę tunelu, ale podleciały z boku dwa wielkie anioły, wzięły mnie pod pachę i wprowadziły do tunelu i był wybuch. Co to znaczy ?
Hmm… Ciekawe – na razie nic nie przychodzi mi do głowy.
Tunel, biały, anioły…. Kojarzy mi się ze śmiercią kliniczną, ludzie relacjonują w ten sposób przejście do drugiego świata. Często prowadzeni są przez anioły – przypomniałam sobie.
Ale dlaczego koła pociągu, a nie nogi ? Homiel co ty na to ?
Wizja była do Piotra, nie do Mnie.
…….. – rozśmieszył nas. Mamy radzić sobie sami.
Fajna była ta rozmowa wczoraj podczas egzorcyzmów – zmieniam temat.
Oceniali mnie jak ucznia.
Ocenili cię na 3, a bywa czasami na 5 ?
Bywa czasami na 5 z laurką, ale tracisz siły, gdy brakuje ci krzyża.
Ale się porobiło… – pomyślałam. Nigdy w życiu nie przypuszczałam, że do tego dojdzie, że bez krzyża ani rusz.

Ta wczorajsza „zabawa” w oceny dała mi dużo do myślenia…

Dlaczego Jezus wydaje się być łagodniejszy ? – spytałam z pewnym wahaniem. Nie chciałam tym pytaniem Ojca urazić.
On to Ja.
On jest miłością, Ja sprawiedliwością.
… Czy to, że w ocenie był łagodniejszy miało wpływ to, że był… kiedyś człowiekiem ? – … długo myślałam, czy zadać to pytanie. Zaryzykowałam…
……… – ale odpowiedzi nie dostałam.
Panie Ojcze, Ty wszystko wiesz – Piotr wzdycha.
I wszystko widzę.
Te anioły w wizji trzymały mnie, żebym nie czmychnął ?
Już byś czmychnął … Gdzie ? Wszędzie przepaść.
Dlaczego nie chcesz ze Mną napić się kawy ?
Nie dam rady tak siedzieć i patrzeć na Ciebie.
A może to Ja nie dam rady pić przy tobie ?
A czy wiesz, że po tunelu nic nie będzie to co było ?
A będzie zmiana dogłębna i całkowita ?
Ten wybuch oznacza wszystko.
Chodzi też o twoją rodzinę.
Wybuch oznacza wielkie zmiany.
Na czym będzie polegać twoja zmiana ? – pytam Ojca myśląc o Piotrze.
Ola, co by było, gdybyś rozmawiała z Nami nieustająco ?
Robiłabyś obiad ?
Śmiem twierdzić, że jajecznicę, bo szybko.
……. – śmieję się głośno, bo tak by właśnie było. Nic doczesnego by się już nie liczyło.
Czy Ja tego chcę ?
Odpowiem ci, że nie jesteś potrzebna.
… Pokazał teraz każdego członka rodziny oraz siatkę punktów podłączonych do twojego komputera.
Ojciec ci mówi, że na razie tu jesteś potrzebna. Dla rodziny i dla tych co czytają.

A ci co czytają… To w ogóle działa na nich ?
Mam nadzieje, że będzie to trwało.
Masz nadzieję ? Przecież chyba wiesz…. – … chyba przesadziłam, ale jakoś tak mi się wyrwało.
Wszystko widzę, wszystko wiem, wszystko słyszę, a ty się nie boisz – zwrócił się do Piotra.
…….. – zrobił się czerwony, bo zrozumiał w mig. Ciągle mu się wydaje, że wiele ujdzie mu na sucho, gdy zrobi coś po kryjomu i niby nikt nie widzi.
Jak to jest Ojcze… Stworzyłeś wszystko, a rozmawiasz z nami… Że ci się chce… – Piotr się dziwi.
A skąd wiesz co lubię ?

02. 07. 18 r. Warszawa.

Piotr zapowiedział, że nie ma czasu na poranną kawę, więc skupiłam się na pisaniu. Zadzwonił jednak około 11.00 i zapowiedział, że mnie „wyrywa” do miasta. Miałam 5 minut na ogarnięcie się, ale ta niespodzianka dała nam wiele radości. Na kawie i na lodach zaczęliśmy radować, że się wyrwaliśmy.

Ojcze, dziękuję Ci za możliwości, które nam dałeś.
Naprawdę Mi dziękujesz ?
Naprawdę.
Powiem ci po twojemu, no to w porzo.
…….. – śmiech.
Już wiesz co powiedział Anioł ? Będziecie się nim cieszyć – … i pokazał dłoń z 5 palcami.

- Pracuję przy swoim biurku, przewracam się i upadam na podłogę, mdleję. Schodzą z góry 4 białe postacie, biorą mojego ducha, którego zanoszą przed oblicze Boga i stawiają u Jego nóg. Widziałem palec, który zbliżał się do tego ducha. Widzę, że Bóg wstrzymuje się z dotknięciem mnie palcem. Cofam się i wracam do biura, widzę jak wielki anioł pojawia się w biurze i staje koło ciała, wyciąga rękę w stronę moich pracowników, którzy się zbiegli kiedy upadłem i pokazuje 5 palców. Mówi; 
- Pięć lat będziecie się nim jeszcze cieszyć, potem my będziemy się nim cieszyć. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/06/26/okaleczasz-siebie-okaleczasz-mnie/

To znaczyło, że będziemy się nim cieszyć 5 lat ? – spoważniałam natychmiast.
Te 5 lat mija w przyszłym roku ?
Tak.
A potem Oni zabiorą cię na stałe ? – zdenerwowałam się.
Nie sądzę – Piotr pewnie.
Jak to nie sądzisz ?
Bo mam tutaj pełno roboty.
Czy to ty rozkładasz szachownicę ?
No bo mam.
Chyba ci lody teraz zaszkodziły.
…….
To kiedy się zacznie fala ?
W tym roku się wszystko skończy, żeby w przyszłym miało się zacząć.
Hmm… Ojciec jest na mnie zdecydowany – Piotr uciął wszelkie dowcipy.

Zmartwiłam się. Rany boskie co ze mną będzie ? Jak to będzie, kiedy go nie będzie ?

Dałem ci ją.
Tak, dziękuję ci.
A potem ją oddam jej dziełu..
…….
O książkę chodzi. Mam pisać – tłumaczę Piotrowi.
To twoje dzieło, Moje dzieło.
Przepraszam, nasze dzieło.
Sama nie piszesz.
Nie myśl sobie, że tak sobie odejdziesz.
Widzisz te dwa konie ? – zwraca się do Piotra.
Widzę. Są złote. I powóz jest !- Piotr się zapatrzył.
To jest dla twojej księżniczki. Zwróć uwagę kto jest woźnicą.
Chrystus… – pomyślałam.
A kto ? – … ale pytam na wszelki wpadek.
Ty wiesz.

Zamilkliśmy na chwilę. Ojciec nas szykuje do wydarzenia, które ewidentnie zmieni nasze życie. Nie mogę sobie wyobrazić w jaki sposób to zrobi. Mam nie cierpieć, ale i też nie pamiętać ? Jakim cudem… !

Pamiętasz co czułaś w tubie ? Przypomnij sobie.
……. – doskonale pamiętam.

Kończąc swoje myśli poczułam dziwną rzecz. Kątem oka zauważyłam przezroczystą powłokę, która powoli się na mnie zsuwała, aż w końcu znalazłam się w jej całkowitym wnętrzu. Obserwowałam Piotra jak na kogoś zupełnie obcego będąc za tą przezroczystą przesłoną, jak w kloszu. Zadziwiające odczucie… Poczułam się tak, jak musi się czuć Homiel, kiedy nas obserwuje…  Co czułam wtedy?… Czułam się jak odpowiedzialny naukowiec w laboratorium. Oglądałam Piotra jak eksponat za szybą w muzeum. Czy to była już obojętność, czy raczej po prostu brak emocji wynikający z tego, że ja wszystko o tym eksponacie już wiem? Jego przeszłość i jego przyszłość, jego słabe i mocne strony, jego myśli, uczucia, marzenia… wszystko. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/06/07/wielu-puka-i-stuka-wierz-mi-niewielu-sie-dostaje-kto-puka-i-stuka/

Jeśli ci go zabiorę to nie będziesz wiedzieć, że ci go zabrałem.
Jak to będzie możliwe, że nie będę wiedzieć ? – w głowie mi się to nie mieści.
Tą technologię też mam opanowaną.
Nie mógłbym patrzeć na twój ból, bo choć wszystko wiesz to i tak nie dasz rady.
…….. – wcale nie czułam się pocieszona, wprost przeciwnie, zaczęłam bać się jeszcze bardziej.
Tą falę zauważymy ?
Nie da się jej nie zauważyć.
Jest niewspółmiernie większa.
Tym razem nie ratujemy Piotra, a ratujemy świat.
Uruchomimy jego możliwości.
Nie da rady przygotować się na to ? – dociekam.
A po co ?
Jeśli Mnie kochasz to wszystko przyjmiesz na spokojnie.
Nikt nie zrobi tego lepiej niż Ja. I wiem co mówię.
To jest różnica między pychą, a wiedzą.
…….. – siedziałam jak struta, ale szybko zrozumiałam, że są rzeczy ważniejsze niż moje własne sprawy i moje ego.
Warto było przyjść na kawę ?
Dostałaś lody, a i sobie popisałaś.
Taaaak, ale jak go zabierzecie to będzie tego koniec – … żal mnie przepełnia.
Nie, to będzie nowy początek.

Dopisane 13. 03. 2019 r.

Tym razem nie ratujemy Piotra, a ratujemy świat.
W tym roku się wszystko skończy, żeby w przyszłym miało się zacząć.

Kiedy odbyła się ta rozmowa nie mieliśmy pojęcia o co chodzi. W listopadzie dojdzie do pewnego zdarzenia, które oczywiście opiszę i już teraz wiem, że będę miała wielkie trudności, aby nie zdradzić zbyt wiele. W tej chwili nie piszę tego po to, aby tu „podgrzać atmosferę”, ale po to, aby zwrócić uwagę na słowa Ojca.

Chciałabym z wielką odpowiedzialnością podkreślić, że wszystko co w Biblii jest zapisane… musi się wypełnić. To nie są słowa rzucone na wiatr. Jeśli wybrani ludzie prorokowali ponowne nadejście Chrystusa… to tak się stanie. Jeśli Jan w swojej wizji (i nie tylko on) mówili o apokalipsie… to tak się stanie. Bóg wybierał na przestrzeni tysięcy lat ludzi jako swoje narzędzie, ludzi do prorokowania, do świadczenia o Jego Chwale, Jego istnieniu … i robi tak nadal. Nic się nie zmieniło, robi tak nadal. Problem w tym, że czasy się zmieniły i coraz trudniej nam w to uwierzyć. Pytanie dlaczego to co zapisane musi się wypełnić… ? Bo jakaż byłaby wiarygodność Boga, gdyby się nie wypełniły… Ten czas musiał w końcu nadejść. Jestem pewna, że w niedalekiej przyszłości ludzie powrócą do Biblii z większą uwagą niż kiedykolwiek.

Zdrada bardzo boli, ale musi być nauka.

27. 06. 18 r. Warszawa.

Coraz rzadziej rozmawiamy o Marcinie. Co prawda Piotr ciągle chodzi zamyślony, ale trudno powiedzieć gdzie krążą jego myśli.

O czym myślisz ? – zaczepiam go dla sprawdzenia.
O bramie wjazdowej. Jak ją zamontować.
Spytaj Ojca, może mają w Niebie fachowca to ci pomoże – żartuję.
Nie mają, po co Im wjazdy – odpowiada poważnie.
To byś się zdziwił ile u Nas wjazdów.
A po co Wam ?
Na samochody.
To macie jednak auta. A jakie macie marki ? – Piotr się zainteresował.
Niebiańskie.
A ile mają koni ?
Jednego.
……. – … zaczynam się dusić ze śmiechu, bo Homiel żartuje. Piotr też o tym wie, ale brnie dalej z czystej przyjemności.
I wystarczy ?
Wystarczy.
A to są konie jak u nas ?
Nie. To niebiańskie konie.
A ile pali ?
Chcesz, żeby w niebie palili ? Ta domena należy do piekła.
A kto prowadzi ?
No… anioły.
A gdzie jadą ?
Na ryby.
Łowią ryby ?
Są z rybami.
Przecież macie skrzydła, po co wam auta ?
Ale po co mam latać, jak mogę jechać ?
…….. – śmieję się, bo Homiel sobie kpi na całego, ale w ten sposobi Piotr całkowicie się rozluźnił.
… On ci już nie zaszkodzi.
Nie ?
Nie jest w stanie.
Zdradził cię z chciwości.
Zostaw go, niech idzie gdzie chce. Zostaw.
…….. – Piotr westchnął. A jednak to w nim ciągle tkwiło.
Wczoraj odprawiłem egzorcyzmy w 20 minut.
To było tempo… !

Wieczorem.

Wiesz… Wczoraj Ojciec powiedział mi, że…
Tajemnica życia ziemi to tajemnica jądra ziemi. Jego żywotność maleje.
O! To ciekawe… Istnieje taka teoria – … świtało mi gdzieś w głowie.
I co dalej ?
Nic – wzrusza ramionami.
Mówiłem Ojcu, że jestem zmęczony i że nie wiem, czy moje serce da radę przetrzymać do końca.
I co ?
Założysz się ? … powiedział.
Założyłeś się ? – pytam ze śmiechem pamiętając wszystkie doświadczenia z zakładami.
Coś ty, już nie.
… Wiesz co teraz usłyszałem ?
Nie martw się.
Co masz zrobić zrobisz, zanim stanie się co ma się stać.
Hmm… – ciągle te tajemnice…
Ojciec powiedział, żebym się modliła, aby nie zabrał mi pamięci.
Zabiorę na chwilę.
Ale jak? Stracę świadomość w wypadku na przykład ? – moja wyobraźnia tego nie ogarnia.
Nie widzę u ciebie wypadku.

28. 06. 18 r. Warszawa.

Miałam nadzieję, że Piotrowi przeszło przynajmniej trochę, ale on nadal rozpamiętuje Marcina. Siedzi na kanapie wgapiony w TV i prawie się nie odzywa.

Gdybym nie złapał tego co nabroił, to wiesz co by było.
Mówisz o nim ?
Dobrze wiesz, o kim mówię.
Nie ujdzie mu to na sucho.
Zdrada bardzo boli, ale musi być nauka.
Uczy się zdradzający i zdradzany.
…….
Ojciec jest bardzo stanowczym facetem – Piotr do mnie niemal szeptem.
Nie podlizuj się.
Stwierdzam tylko fakt.
Ty zawsze stwierdzasz tylko fakty.

Zadzwoniła moja mama, więc ściszyłam telewizor co było wielce ryzykowne, ponieważ trwał mundialowy mecz. Pół godziny później zadzwoniła Krysia i zupełnie nieświadomie zrobiłam telewizor głośniej, co doprowadziło Piotra niemal do furii. Moją mamusię musiałam słyszeć dobrze, ale teściową już niekoniecznie.

Dlaczego nie ściszasz, kiedy ona dzwoni ?!!! – zrobił mi awanturę.
Ojcze, czy Piotr nie przesadza ? – próbuję się bronić.
Czy ma rację, czy nie ?
Noooo ma.
To po co Mnie wołasz ?
……. – roześmiałam się.

Głupio mi było, więc zapatrzyłam się w TV udając, że nic się nie stało. Zauważyłam, że wzrok mi się pogorszył i nie widzę napisów.

Na starość będę gruba i ślepa – mówię do siebie.
Tak jak poprawi ci się przemiana materii, tak poprawi ci się wzrok.
Byłoby miło – ucieszyłam się.
Dla kogo ?
Po to, żebyś dobrze pisała, czy widziała co piszesz ?
……. – znowu wybuchłam śmiechem.

Dobrze pisać dla Ojca, ale moje odręczne notatki wyglądają koszmarnie. Mając taki wzrok często nie wiem co piszę, same bazgroły.

Zapadła cisza. Długo myślałam jak tu Piotra ożywić…

Zauważ, że przed sprawą z Marcinem nie dostałeś żadnego ostrzeżenia, a zazwyczaj dostajesz jak ktoś chce cię oszukać. Jaki wniosek ? Że to musiało się stać !
Hmm… Powiem tak. Nie chciałbym być na jego miejscu – powiedział twardo. Spojrzałam na niego i zrozumiałam, że mówił poważnie. Gdyby tylko dano mu władzę to…
Póki co zatrzymałem wyroki Piotra.
To nie byłaby nauka, a byłaby miazga.
Tu jest sędzia – powtarza Ojciec wskazując Siebie.
……..
Od dwóch dni słyszę…
Juda, zdradziłeś syna człowieczego.
Nie Judasz ?
Juda.

Piotr sprawdził w „Pasji” jak to brzmiało faktycznie, a brzmi Juda. Po aramejsku.

Po egzorcyzmach.

Dzisiaj modlitwa mi nie szła. Nie mogłem się skupić. Na koniec usłyszałem…
No ! Skończyłeś modlitwę. Na piątkę to nie było.
Nie było ? … Pytam i wtedy odzywa się ktoś jeszcze.
Na trzy z plusem.
Bez plusa… Mówi Ojciec.
….Wyobrażasz sobie ?! Dyskutowali między sobą… ! – wybałusza oczy.
Kto był bardziej surowy, Ojciec czy Jezus ? – sytuacja mnie rozbawiła.
Nie wiem.
Myślę, że Ojciec – ryzykuję.
Nie wiem.
Możesz się dowiedzieć ?
Co ma się dowiedzieć, kiedy już powiedziałaś.
Mój Syn dał na zachętę.
???!!!
Chrystus to chodząca dobroć.
Chcesz powiedzieć, że jestem zły ?
Nieeee, tak sobie mówię…
… Lepiej czasem się jednak nie odzywać… – szepcze do mnie ze strachem w oczach.

A gdzie miejsce dla Mnie ?

20. 06. 18 r. Warszawa.

W ostatnich dniach ciepło się zrobiło, śpimy więc przy otwartych oknach, a to z kolei spowodowało, że uliczny hałas nie dał nam spać. Oboje jesteśmy wymęczeni. Siedzimy na kawie i kompletnie nic nam się nie chce.

Ojcze, jestem już naprawdę zmęczony. Dałbyś jakąś rentę i miałbym spokój.
A ile chcesz ?
5 tys. złotych ?
To za mało dla nich wszystkich.
……. – roześmiałam się. Ojciec rzeczywiście zna się na ekonomii. Przy utrzymaniu dwóch domów to zdecydowanie za mało.
To 10 ? I będę ich wszystkich lubił.
…….. – znowu się śmieję. Ojciec wyrzuca często Piotrowi, że unika ludzi jakby ich nie lubił.
Nie chcę, abyś ich wszystkich lubił.
Hmm…
Ojciec mówi, że ten mój wczorajszy ból serca to wynik dwóch kaw.
Jedna wystarczy.
Zmęczony jestem, to dlatego.
Tylko sąd nam został Mały, a potem wszystko już poleci.
…….. – kiedy tylko o tym słyszę ciarki mnie przechodzą.
Ojciec cię pyta…
Ręka przestała boleć ?
Taaak ! – … jestem zdziwiona i jednocześnie wniebowzięta.

Zgodnie z nakazem Ojca zaczęłam notować o co się modlę. Podczas pisania o apokalipsie prawa ręka odmówiła mi posłuszeństwa. Dostałam tak mocnego skurczu, że nie mogłam pisać na komputerze. Pomyślałam… A co mi szkodzi pomodlić się o rękę … Opowiedziałam o tym Piotrowi, by wyjaśnić o co chodzi.

A widzisz ! To znaczy, że dobrze słyszę.
Lubię te kawy. Słucham waszych rozmów, sam czasem siedzę koło was.
Mały słyszy, ale nie wie co słyszy. Dobrze, że ty notujesz.
……. – śmiech.

To zadziwiające… Zdarza się, że Piotr powtarza jak karabin maszynowy co słyszy, a kiedy proszę, by potworzył to pyta co ? Mówiłem coś ?… Do szału mnie tym doprowadza, bo często mam zapisane co drugie zdanie. Po protu nie nadążam z notowaniem…

Szantażuję swoich ludzi, żeby się lepiej zachowywali.
Tak ? A ty możesz mówić o szantażu ? – jestem pełna wątpliwości. „Prorok” i szantaż ?
On może.
Pobłażasz mu Ojcze – żartuję.
Dużo znosi.
Hmm… To prawda… – i natychmiast spoważniałam.

Zakończyłam pracować na apokalipsą i jestem pod wrażeniem.

Gdyby nie Ojciec nie dałabym absolutnie rady – rozkładam szeroko ręce, człowiek sam nic nie jest w stanie zrobić.
Dobrze czytasz te kody.
Jesteś jednym z lepszych deszyfratorów tego tekstu.
Inna sprawa, że masz dobrą pomoc w postaci….
… Zobaczyłem twój komputer.
Zgadza się, nowa technologia mi pomaga, ale to dzięki tobie Ojcze wszystko jest jasne. W ogóle… – przyszło mi teraz coś do głowy…
… Mam wrażenie Ojcze, że tak to zaplanowałeś. Tajemnice tego świata ujrzą światło dzienne dzięki technice. Gdyby nie internet, nie miałabym do niczego dostępu.
A gdzie miejsce dla człowieka ?
A gdzie miejsce dla Mnie ?
Ta technologia oddala nas od siebie, bo tak zamierza ten z dołu.
……. – zamyśliłam się.
Ale technologia jest też dobra – włącza się Piotr.
Jest dobra dla tych co krzyczą.
Sam mówiłeś, że zło jest łatwe.
W internecie pełno jest zła, ale jest też trochę dobra – próbuję coś wywalczyć.
I cała w tym nadzieja.

Wieczorem. Jutro jedziemy do Szczecina i dostałam od Ojca pouczenie.

Daj się cieszyć jej radością, bo się cieszy – wzdycham. Chodzi oczywiście o Krysię, ciągle tkwi we mnie jakaś mała zadra.
Daj siebie.
Pamiętaj co powiedziała Maryja do Piotra.
Pamiętam.

Potem nachyliła się nade mną i spojrzała prosto w moje oczy. Zwróciłem uwagę, że miała niesamowite oczy, niebieskie, lazurowe wręcz, okrągłe i wielkie. 
- Nie wiedziałam, że jesteś tak skąpy. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/09/19/mowisz-wszechobecny-wszechpotezny-wszechmadry-to-staram-sie/

Ciesz się jej radością, naprawisz wiele rzeczy, bo on tam też będzie.
Pilnuje ją biedaka.
Dlaczego biedaka ?
Bo wybrał to co zepsuł, a mógł iść dalej.
?! Edziu miał iść dalej ? – próbuję zrozumieć.
To przywilej móc zostać. Za czystość serca.
Duch może widzieć ?
Jeśli ma taki dopust.
Masz być miła dla Krysi ! – Piotr strofuje mnie mocno, co mnie natychmiast rozśmiesza.
Wiesz jaka jest różnica miedzy tobą mały, a Mną ? Że Mnie wysłucha.
Oczywiście !
Edziu jest na niej sfokusowany. Mam nadzieję, że zrozumiesz.
Rozumiem… – pomyślałam. Sama używam tego słowa dość często.
Co dalej Ojcze ? – Piotr.
Cieszę się, że się spotkacie.
Bardzo zależy Mi, żebyście ją zbudowali.
Wyobraź sobie, że wychodzisz z zadymionego pokoju i dostajesz morskiego powietrza…

Wzięłam sobie to do serca. Siedzieliśmy przez godzinę w ciszy, ale moje myśli krążyły wokół apokalipsy.

Ojciec cię teraz pyta…
Jak chcesz zakończyć swoje dzieło ?
I jak myślisz, czego będzie dotyczyć ?
…….. – wstrzymałam oddech i zaczęłam intensywnie myśleć.
Przydałby się jakiś mocny dowód – … kończąc zdanie zdałam sobie sprawę, że głupoty gadam, bo czyż może być coś mocniejszego niż cała ta historia ze zdjęciem Jezusa włącznie ?
Co myślisz o tym co Piotr usłyszał ?
????!!!! – nie wiedziałam o co chodzi.
Dzisiaj w kościele ksiądz opowiedział historię Eliasza i… człowieka, który chwycił jego płaszcz – wyjaśnił mi Piotr.

Wtedy rzekł Eliasz do niego: «Zostańże tutaj, bo Pan posłał mnie aż do Jordanu». Elizeusz zaś odpowiedział: «Na życie Pana i na twoje życie: nie opuszczę cię!» I szli dalej razem. 7 A pięćdziesiąt osób z uczniów proroków poszło i stanęło z przeciwka, z dala, podczas gdy oni obydwaj przystanęli nad Jordanem. 8 Wtedy Eliasz zdjął swój płaszcz, zwinął go i uderzył wody, tak iż się rozdzieliły w obydwie strony. A oni we dwóch przeszli po suchym łożysku. 9 Kiedy zaś przeszli, rzekł Eliasz do Elizeusza: «Żądaj, co mam ci uczynić, zanim wzięty będę od ciebie». Elizeusz zaś powiedział: «Niechby – proszę – dwie części twego ducha przeszły na mnie!» 10 On zaś odrzekł: «Trudnej rzeczy zażądałeś. Jeżeli mnie ujrzysz, jak wzięty będę od ciebie, spełni się twoje życzenie; jeśli zaś nie [ujrzysz], nie spełni się». 11 Podczas gdy oni szli i rozmawiali, oto [zjawił się] wóz ognisty wraz z rumakami ognistymi i rozdzielił obydwóch: a Eliasz wśród wichru wstąpił do niebios.12 Elizeusz zaś patrzał i wołał: «Ojcze mój! Ojcze mój! Rydwanie Izraela i jego jeźdźcze». I już go więcej nie ujrzał. Ująwszy następnie szaty swoje, Elizeusz rozdarł je na dwie części 13 i podniósł płaszcz Eliasza, który spadł z góry od niego. Wrócił i stanął nad brzegiem Jordanu.

Wow… Czy mam rozumieć, że mam przejąć pałeczkę po tobie ? Kontynuować, opisać jak odejdziesz ?
… Ojciec się uśmiechnął i wyszedł z pokoju …
A był ? – byłam zdziwiona.
Wysoka postać w białej szacie na bosaka.
…….. – westchnęłam z żalem, że nigdy nic nie widzę.
O tym płaszczu miałaś się dowiedzieć – Piotr tłumaczy mi na spokojnie.
Nooo przepraszam bardzo… Sfilmuję jak odchodzisz i dam na YouTube ? – zakpiłam lekko ciągle rozżalona. Rozżalona też dlatego, że Piotr wszystko widzi i wszystko traktuje tak normalnie, że nawet z kanapy się nie podniósł, tylko leżał rozłożony.
Nie doceniasz słowa pisanego.

Już się nie odzywałam, przetrawiałam w sobie co usłyszałam. Piotr za to przypomniał sobie jak chciał Ojca „wykiwać”.

W wizji chciałem po cichu wracać do Szczecina, ale żeby się Bóg nie zorientował, to kupiłem bilet na Zieloną Górę. Wszystko to dzieje się w wizji. Wsiadłem do pociągu na Szczecin, ale udawałem, że jadę do Zielonej Góry. Jadę, cieszę się, że w końcu w Szczecinie będę, ale nagle na torach pojawia się wielka biała ręka, która zastopowała pociąg i wtedy słyszę…
A dokąd to ?
…. Zrozumiałem, że do końca życia będę w Warszawie. Nie ucieknę przed Ojcem.

Ojca się nie da oszukać, wszystko widzi… Ale musi mieć ze mnie kabaret !… – wzdycha.
Jesteś jak Stańczyk.
Ale to był mądry błazen.
A kto mówi, że jesteś idiotą ?
… Próbowałeś Mnie oszukać.
Aaaa… To taki żarcik był.
Ja wiem, że chcesz Mnie rozbawić, ale czasami chcę, żebyś był poważny.

Uwaga, ponieważ wpisy edytują się w kolejności od najnowszych do najstarszych i będą coraz trudniejsze, by w pełni zrozumieć pisany tekst, proszę cofnąć się do samego początku. http://osaczenie.pl/wp/2016/03/03/

Nasza miłość braterska naprawi ten świat.

09. 06. 18 r. Warszawa.

Pojechaliśmy do „naszego krzyża”. Byliśmy sami, a potem…

Jezus zszedł do mnie i przytulił jak brata. Położył głowę na ramieniu, ja położyłem na Jego ramieniu. Powiedział…
Nasza miłość braterska naprawi ten świat.
Aha… Ciekawe jak ? – od razu pomyślałam.

Po doświadczeniach z gołębiem nic mnie pod „naszym krzyżem” co się dzieje już nie zdziwi. Nie męczy mnie pytanie, czy dzieje się naprawdę, ale co to znaczy co się dzieje. Jeśli Piotr mówi, że widzi, to znaczy, że widzi.

Pojechaliśmy do Ikei na śniadanie. Ledwo usiedliśmy zaczęłam męczyć Piotra o Lutra. Chciałam o coś spytać, ale Piotr na siłę wciskał mi do buzi kawałek sera.

No co robisz !- zdenerwował mnie szybko.
Powiedział, że nie przestaniesz pytać i …
Zatkaj jej buzię serem.… tak powiedział…
……. – śmiałam się do łez przez chwilę.
… Znowu po wczorajszym jedzeniu przytyłem – Piotr westchnął.
Homiel, Ty to masz dobrze. Jesz i nie tyjesz – żartuję.
Moja strawa to doznania.
Aaaa…. – zrobiło się poważnie.
Ta chwila w kościele to piękna chwila wytchnienia.
Wiem, że jesteś zmęczony całym tygodniem.
Ale katalog wyrzuciłem – …. nowy katalog z Audi.
Aczkolwiek, gdybyście tak zechcieli…
Zostaw te dobra.
Nakręcamy cię do działania.
Co ja będę mógł ?
Wszystko.
…….. – już wiemy, że to z Ojcem rozmawiamy.
Panie Ojcze, nie chce mi się iść na rozprawę z NIP.
Ale pójdziesz.
Ale po co ?
Narzekasz ?
Nie, ale mówię, że mi się nie chce.
Wiesz jak mi się nie chce słyszeć biadolenia niektórych ludzi ?
Na przykład twojej żony ? Wszystko chce wiedzieć !
……. – wybuchłam śmiechem.

Idąc ulicą zauważyliśmy małą cukierenkę. Kupiliśmy tam ciasto…

Mały, takiego ciasta to w Niebie nie ma.
To błąd Ojcze – zażartowałam.
Warto było tu schodzić – zażartowałam drugi raz, ale pomyślałam po chwili, że dostanę zaraz za to w łeb.
Ale… w sumie Ojcze, mógłbyś tu zejść i je spróbować.
Jadłem wielokrotnie.
Jak to ?
A skąd wiesz kto je piecze ?
…. – Ojciec to potrafi zaskoczyć…

Wracamy do domu.

Oglądamy Familiadę, a tam drużyna pod tytułem; tatuaże. Ludzie promujący tatuaże jako coś oczywistego i pięknego. Doszli do finału.

Mam nadzieję, że nie wygrają – palnęłam widząc co się dzieje. Faktycznie nie wygrali.
Chciałaś, to masz.
A może są przyzwoici ? – Piotr na to.
Luter też był do pewnego czasu przyzwoity.
Do którego momentu ?
Chcesz znać dzień i godzinę ? To nic ci nie da.

Przygotowywałam tekst o Lutrze http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/06/10/ i Ojciec odpowiedział na moje pytania. Znowu rozmyślałam, dlaczego tak wielu wybranych przez Ojca ludzi zabijało innych ludzi.

Tej chemii ci nie powiem, nie zrozumiesz. Zrozumiesz w kontekście całości.
Michał też zabija, czy mam go przez to odrzucić ?
?!

Gapimy się dalej w TV, Piotr w pewnym momencie masuje sobie serce…

Ojcze, serce mnie boli.
Nie martw się, nie zdążysz umrzeć.
Zabiorę cię zanim ducha wyzioniesz.
Ale co to znaczy ? – pytam.
Ojcze, nie chcę ci robić kłopotów – Piotr się włącza.
Nie zdążysz, obiecuję ci to.
Jak to możliwe ?
Jak mówiłeś, nie ma dla Mnie rzeczy niemożliwych.
Co znaczy nie zdążysz umrzeć ?
Nie dam ci umrzeć.
Dlaczego ?
Już taka twoja uroda.
Mam coraz słabsze serce.
Myślisz, że tego nie widzę ?
I żyły.
Żyły też widzę.
Nie jest tak źle z tobą.
Jestem jeszcze w formie ?
……. – cisza.

Piotr nie miał siły na egzorcyzmy, ale obowiązek wzywa, więc zebrał się w sobie i poszedł. Chyba zrobił zestaw jedynie obowiązkowy, ponieważ szybko wrócił.

Dostałem ochrzan za NIP. Ojciec powiedział…
Razem zaczęliśmy, razem skończymy.
Masz być niewzruszony. Stać i patrzeć.

Dopisane 21. 02. 2019 r.

Tej chemii ci nie powiem, nie zrozumiesz. Zrozumiesz w kontekście całości.

Bóg prowadzi do siebie ludzi różnymi drogami. Biografie wielu ze świętych to dowody na to, jak bardzo prawdziwe jest powiedzenie „Póki życia, póty nadziei”. Nie ma znaczenia, jak daleko od stada i w jak fatalne otoczenie zapuściła się dana owieczka – pasterz ją znajdzie, jeśli tylko będzie chciała wrócić lub przyjść do Kościoła. Wśród osób kanonizowanych są oszuści, mordercy (czasem wielokrotni i mający na sumieniu zabójstwa ze szczególnym okrucieństwem), złodzieje, nałogowcy, seksoholicy i można by tę listę ciągnąć dalej. Łączy ich jedno: od momentu, kiedy spotkali Jezusa, do każdego z tych określeń należy dodać bardzo istotne słówko „były”. Spotkanie z łaską i współpracą z nią pozwoliły im rozstać się ze złem, które czynili, i doprowadziły tych ludzi na ołtarze. https://pl.aleteia.org/2018/08/04/wielcy-grzesznicy-ktorzy-zostali-wielkimi-swietymi/

Zatkaj jej buzię serem.… – poczucie humoru Ojca nieustannie mnie zadziwia. Myślę, że rozmawia z nami w ten sposób również dlatego, że i my mamy wielkie poczucie humoru i jednak pewien dystans i zdrowy rozsądek do siebie i do wszystkiego. Nie siedzimy w kącie całymi dniami i nie roztkliwiamy się nad tym co się dzieje. Jesteśmy na wskroś normalni i myślę, że nasze poczucie humoru bardzo nam ułatwia funkcjonować w tej, trzeba przyznać, bardzo nadzwyczajnej naszej rzeczywistości. Dzisiejszy SMS mojej córki …..

Nie tacy nosili pasy, a teraz są smętni na dole.

06. 06. 18 r. Warszawa.

Dzisiaj pomyślałam, że chyba staję się „moherowym beretem”. Nie potrafię z ludźmi rozmawiać o Bogu na spokojnie. Chciałabym krzyczeć na głos, że jest i kiedy wśród ludzi słyszę, że Boga nie ma… to dostaję „białej gorączki”. Opowiadam o tym Piotrowi, gdy nagle …

Patience … Dziwne … Zobaczyłam teraz w głowie swoją kartkę z komputera …

Taaak ? – Piotr zaskoczony.
No taaak – byłam zdziwiona. I teraz w sekundę zrozumiałam w jaki sposób Piotr widzi.
Wiesz co usłyszałem ?
Pan Bóg szykuje cię na rozmowy.
Ty Mnie zrozumiesz.
Najłatwiejsze zostawiłem Sobie na koniec.
…. ????!!!! …

07. 06. 18 r. Warszawa.

Bolała mnie głowa, a byliśmy umówieni. Doszłam na miejsce lekko się kiwając. Ucieszyłam się, że Piotr był w dobrej formie mimo nieprzespanej nocy. Liczyłam, że mi teraz pomoże.

Ciekawe… Homiel mi pokazał, że jak wciskam w ciebie energię, to ona tylko przelatuje przez ciebie i ucieka.
Zrób kostkę i zostaw. Ona zrobi swoje …, głąbie.
Głąbie ?! – Piotr zdziwiony, a ja się śmieję na głos. Nie odważyłabym się na „głąba”, ale aniołowi wolno wszystko.
Zrobię taką kostkę z mamą – … choruje ostatnio.
To już ciebie nie będę nazywał głąbem.
Musisz tą kostkę zakotwiczyć.
Ale jak to zrobić ?
Nauczysz się.
Dużo muszę się jeszcze uczyć ?
Jeszcze nic nie umiesz …, głąbie.
Uważasz, że niemądry jestem ? Głąbem jestem ? – Piotr jeszcze spokojny.
Do filozofów nie należysz.
Homiel, bądź bardziej sprawiedliwy – wtrącam się ze śmiechem.

Nadzwyczajne, ale mija 5 minut i ból głowy też mija. To niesamowite. Piotr jest coraz lepszy.

Głupiego nie ruszy.
Co ja Ci takiego zrobiłem ?! – Piotr już się wkurzył.
Za tą odzywkę.
……. – Piotr myślał i myślał..
Aaaa ! Pokazał mi faceta z auta. Jak jechałem do ciebie, zajechał mi drogę młody facet. Nazwałem go „ty chu…u” !
Nazwałeś go … A może to przyjaciel ?
… Teraz mi pokazał, że za tym chłopakiem w aucie siedział jego anioł stróż … Jak krzyknąłem, to zrobił minę ostrą i wysłał raport do Góry o moim zachowaniu …
… Potem zobaczyłem oczy Ojca, który spojrzał na mnie z Góry. W Jego oczach było tyle dezaprobaty … Był mną zdegustowany … – Piotr mówił patrząc na mnie, ale jakby mnie nie widział. Widział coś innego … Widział Niebo …

Zapatrzyłam się na ten widok. Już się nie śmiałam, bo widziałam w oczach Piotra to, co on widział … To była piękna chwila …

Słuchaj ! Nosisz ten pas, ale w każdej chwili mogę go ci zabrać.
Nie po to, by zabrać .
Ale, aby ci przyłożyć.
… ???!!! …
Nie tacy nosili pasy, a teraz są smętni na dole.
… ???!!! …. – … upadłe anioły ? Ojciec im zabrał pasy i strącił do piekła ?

Nie wiedziałam w pierwszej chwili o czym on mówi, a mówił o wizji. Kilka miesięcy temu zobaczył siebie wiszącego w powietrzu z rozpostartymi ramiona, jakby gdzieś w kosmosie, przestrzeni kosmicznej. Miał na sobie jasną szatę i szeroki pas. Biały pas z wytłoczonymi białymi napisami. Po środku widniało napisane wyraźnie jedno imię, na prawo od niego inne, na lewo jeszcze inne. Cały pas miał wytłoczone różne imiona. To centralne było najbardziej wyraźne i sprawiało wrażenie, że było najbardziej ważne. Przypominał mi pas góralski – próbował mi wytłumaczyć wtedy Piotr. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/03/08/4216/

No to przepraszam.
Kogo przepraszasz ?
Tego człowieka.
A Ojca ! – wtrącam się szybko.
I Ciebie Ojcze.
Kogo w pierwszej kolejności przepraszasz ?
…….. – zrobił wielkie, zmęczone oczy, w których czaiła się panika, nie chciał zrobić kolejnego błędu. Na wszelki wypadek spuściłam wzrok, bo bałam się, że zaraz wybuchnę śmiechem. Piotr w takich sytuacjach swoim zachowaniem jest bardzo komiczny.
Tego człowieka, a potem Ciebie.
A nie równolegle ?
Ups, a jednak błąd … – pomyślałam.
I myślisz, że jesteś taki ważny, bo dużo wczoraj zrobiłeś ? – … wczoraj miał mocne egzorcyzmy.
A dzisiaj wszystko to zmazałeś.
Przepraszam.
Panuj nad swoimi nerwami.
… Wiśta wio łatwo powiedzieć …, pomyślałem i zobaczyłem oczy Ojca. Znowu był mną zdegustowany. Musiał usłyszeć moje myśli.
…….. – nie dałam rady, wybuchłam w końcu śmiechem.
Czy mógłbyś nie słuchać moich myśli ?
Niestety słyszę.
Ale mam baczenie na ciebie jak niesprawnego na umyśle, bo gdybym cię traktował poważnie, to bym się załamał.
Uważam się za żywe srebro – Piotr brnie dalej.
Ty to masz mniemanie o sobie…
…. Dajesz tyle emocji, jak cię tu nie kochać – wtrącam się.
Pewnie nie raz Ojcu gula skacze, tak jest na mnie wściekły.
Ojcze ? Gula Ci czasem skacze ? – pytam.
Jak widzę, co wyczynia ?
W twoim zachowaniu widzę Siebie w młodości.
??? …Jak to z młodości ? – to mnie zaintrygowało. Bóg Ojciec był kiedyś … młody ?
Przyjmij samo zdanie jako zdanie.
Nie roztrząsaj, bo nie jesteś w stanie tego zrozumieć.
… W naszym interesie jest, żebyś schudł na żywotność, energiczność, przyjmowanie stresów.
Trzymany tu będziesz ile będzie potrzeba i znikniesz stąd.
…. Zobaczyłem teraz jak ktoś batem strzela … Czyli … Zniknę tak nagle jak uderzenie batem.
Ktoś będzie świadkiem twojego zniknięcia ? – spoważniałam.
Tatuś.
Tatuś Edward ?
Tatuś Edward jest twoim tatusiem fizycznym.
Jestem tatusiem duchowym … i nie tylko.
Jak to ?
Nie martw się. Ty nie będziesz musiała go szukać, bo by ci serce pękło.
Dlaczego nie będę musiała ?
Magic.
Będę miała Alzheimera ?! – bo tylko tak mogę nie pamiętać.
Ojciec za bardzo cię kocha, by cię tak doświadczyć.
Hmm … Zagadka stulecia. Znikniesz, a ja nie będzie cię szukać….
Wyobraź sobie, że tak będzie.
A rodzina ?
Nikt to nikt.
Tylko nie pytaj, czy pani księgowa będzie szukać.
Czy ludzie to zrozumieją ?
Będą się cieszyć tym, co dostaną.
To nie będziesz miał miejsca na cmentarzu ?
Nie ma ciała, nie ma grobu.
Wypożyczyliśmy go na Ziemię.
A ja taki kabareciarz …
Nie chodzi o twoje wygłupy, chodzi o twoją obecność.
Ale jestem taki mały.
Wielkość nie ma znaczenia. Będziesz większy od nich – p. s. wizja z aniołami.
… Dzisiaj jesteś podwójnie na plusie.
Z głową – … bo mi ją „naprawił”.
Rozmową…. O przepraszam…. Z materiałem do opracowania.

Kto by pomyślał, że z tak błahej na początku rozmowy wyjdzie taka nauka.

Wieczorem. Piotr poszedł na egzorcyzmy.

Obiecałem Ojcu, że nie będę obrażać więcej ludzi.
Jak to zrobisz ? – pyta teraz.
Będę bić siebie w szczękę zanim zacznę.
Nie pozwolę na to, bo głowę stracisz.
Ojciec powiedział, abym wprowadził jeszcze jedną modlitwę…

Czytam swoje zapiski jeszcze raz i wyję ze śmiechu. Przyjaźń i zażyłość między Ojcem i Piotrem jest cudowna i niepowtarzalna. Tu jest wszystko… ironia, śmiech, emocje, naturalność, miłość, a przy tym niesamowita nauka…

Przegrana po stokroć uczy bardziej.

28. 05. 18 r. Warszawa.

Po śmierci Edzia rozpoczęliśmy remont domu. Trwa on z przerwami do dzisiaj, ponieważ albo zima, albo jesień, albo pieniędzy nie ma, albo nowy pomysł naszedł, żeby kafelki zmienić. W tym roku w lutym Piotr zaplanował zrobienie garażu, ale zapomniał o pewnym szczególe. Nie uprzedził o swoich planach naszego remonciarza. Bardzo więc wątpiłam, czy uda się go do nas ściągnąć, ponieważ do niego kolejka od roku stoi długa, bo jak wiadomo fachowców w dzisiejszych czasach jak na lekarstwo.

Dobra, zadzwoń do niego – śmieję się Piotrowi w twarz – Sezon na remonty trwa, a ty tak na ostatnią chwilę ?

Piotr niezrażony wyciągnął telefon i dzwoni…

Wie pan… Wcale mnie to nie dziwi, że pan dzwoni – odzywa się głos po drugiej stronie słuchawki.
Taaaak ? – Piotr zdziwiony.
Miałem sen. Ktoś we śnie mi powiedział, abym zarezerwował dla pana czas na remont. Mogę zacząć za kilka dni…
…….. – Piotr stał w bezruchu z telefonem przy uchu, chyba się zastanawiał, czy mu się to śni…
Taaaaak ? – powtórzył zdziwiony kompletnie.
… – patrzę na niego.
To jakieś…. szaleństwo – kręcę głową z niedowierzaniem.

Przypomniałam sobie tą rozmowę widząc jak już się remont kończy.

Sen ! To ci dopiero. Gdyby tylko wiedział… – zamyśliłam się.
Dlaczego się tak spieszysz Ojcze ? – przyszło mi do głowy.
Żeby zdążyć na czas.
Hmm……

Już sama nie wiem czy lepiej wiedzieć od razu wszystko, czy lepiej nie wiedzieć nic. Ojciec przemawia takimi zagadkami….

Wieczorem.

Wczoraj dowiedziałam się, że córka znajomego ma się raz lepiej, raz gorzej. Mimo, że Piotr codziennie nad nią pracuje, nie widać większych postępów albo tak mi się wydaje, że nie widać. Może nasze oczekiwania są zbyt duże… ?

Dostałam SMS od znajomego, który prosił o pomoc w sprawie chorej córki. 
-Wszyscy coś chcą ode mnie, meczą mnie… – Piotr westchnął zrezygnowany. 
Przeczytałam mu maila na głos, Piotr oparł głowę i się zapatrzył… 
-Widzę w niej wszędzie mini krwotoki, widzę wszystko na czerwono, te krwotoki zderzają się ze sobą… Mogę jej pomóc ? 
-Jak ci dam moc uzdrawiania to nikogo w Niebie nie będzie. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/12/11/a-skad-wiesz-jaki-jestem/

Dlaczego Ojcze tak jest ?
A kto powiedział, że Piotr ma ją uzdrowić ?
To fakt, nikt… – … szkoda. Zaczęłam na tym myślę szerzej…
Zauważyłeś, że ci co wierzą mają zawsze jakieś… – nie wiedziałam jak to nazwać – … próby swojej wiary ?
Dlaczego ci co najbardziej wierzą, najbardziej są testowani ?
A skąd wiesz, że wierzysz ?
???!!! – pytanie mnie zaskoczyło.
Jak pijesz tę kawę to wydaje ci się, że wierzysz.
…. – …. niesamowite.

I jakie to prawdziwe ! Jak łatwo mówić „wierzę”, kiedy wszystko jest ok. Kiedy się jest zdrowym, szczęśliwym, spokojnym, ma się pieniądze na „przysłowiową kawę”, kiedy słońce świeci, kiedy kochamy lub jesteśmy kochani… Jak łatwo mówić wierzę… Człowiek do końca siebie nie zna, dopóki nie zostanie przygwożdżony do ściany. Wtedy widzi się nagiego.

Wiesz kiedy kręgosłup twardnieje ? – …. kształtuje się.
Zwycięstwa ? Najbardziej uczą przegrane…
Przegrana po stokroć uczy bardziej.
Niesamowita lekcja – pomyślałam.
To NIP przegra ? – Piotr się włącza.
Pan Bóg nie potrzebuje przegranej, żeby się uczyć.
A poza tym chcesz powiedzieć, że zło ma wygrać ?
Nie po to jest taka skomplikowana koronka, żebym miał przegrać.
Pan Bóg was ! uczy.
Hmm….
Czy Ojciec tworzy aniołów dalej ? – pytam.
Nie, ma stałą ilość – Piotr pewnie – Musi być równowaga.
Ale tych dobrych jest coraz mniej. Więcej jest na dole – przypominam sobie rozmowę.

- Upadek moralny postępuje. 
- To jest nieuniknione. 
- Dużo więcej wierzących jest przychodzących z tobą, niż przy pełnych w niedziele. 
Miał na myśli poranne msze w ciągu tygodnia. Rzeczywiście, przychodzi tam niewielka i ta sama grupa ludzi, mniej więcej średnio 15 osób. Ile trzeba mieć zaparcia w sobie i wiary, by budzić się codziennie o 6.00 rano i biec na 7.00 do kościoła, wiedzą tylko oni sami. 
- Ile jest Czarnych, 3/4 ? 
- Znacznie więcej. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/06/18/choc-nie-ma-mnie-tu-to-jestem-bo-ojciec-jest-tu/

Co jest lepsze ?
Dwudziestu nijakich, czy jeden konkretny ?

Twoja książka pokazuje bliskość Boga. Jego normalność – Piotr zamyślony.
Zobaczyłem, że będzie złota i gruba.
Przecież rozmawiamy jakbyśmy przy rosole rozmawiali.
Dlaczego rosół ? – Piotr zdziwiony.
Rosół dla pokrzepienia.
Ale numer ! Ja rzeczywiście słyszę ! Bo tego bym nie wymyślił.

Oglądaliśmy film „Ocalony”. https://www.filmweb.pl/film/Ocalony-2013-613320 Film na faktach, więc tym bardziej robił wrażenie. Nie mogłam go oglądać do końca ze względu na drastyczność scen, ale Piotr był w swoim żywiole.

Wykończyłbym ich wszystkich. Nie wypuściłbym Talibów…

Za głowę się złapałam co wygaduje. Moja pierwsza myśl…

Mam nadzieję, że Ojciec tego nie słyszał…

29. 05. 18 r. Warszawa.

Dzisiaj w kościele słyszę „ostatni będą pierwszymi”. Poszedłem do komunii, podchodzi ksiądz i zabrakło dla mnie opłatka. Podchodzi drugi i jemu też zabrakło. Zostałem sam jak palec przed tym ołtarzem i czekałem na opłatek. I tak ostatni staje się pierwszym… – cieszy się zadowolony.
A mi się wydaje, że zabrakło dla ciebie za wczorajsze gadanie. Chciałeś ich załatwić, więc opłatek ci się nie należy !
Nie chełp się… teraz słyszę.
Czyli mam rację ? – cieszę się. Uwielbiam mieć rację.
Ojciec jest niesamowity.
Czy zaczął się proces podlizywania ?
Stwierdzam fakt.
A może jednak trochę się podlizujesz ?
Może trochę.
Mawiasz jak Mickiewicz urodzony w Nowogródku.
… Nowogródku ? Urodził się tam ? – pyta mnie Piotr szeptem.
Nie wiem.
Jesteś pewny, że w Nowogródku ? – Piotr pyta Ojca.
Ja tak, a ty ?
Ok, już nic nie mówię.

Sprawdzam oczywiście natychmiast; Adam Mickiewicz ur. 24 grudnia 1798 w Zaosiu lub Nowogródku. (Wiki)

Malutkie słowo „lub” postawiło moje włosy pionowo. Bóg Ojciec naprawdę wie wszystko…

Piotr poszedł się pomodlić. Gdy wrócił…

Zobacz, całą koszulkę mam mokrą, tak się modliłem !
Nie przesadzaj, z parę miejsc miałeś sucho.
……… – wybuchnęliśmy śmiechem, nigdy nie będzie za mało modlitwy.

Dopisane 13. 02. 2019 r.

Mawiasz jak Mickiewicz urodzony w Nowogródku.

Ciekawe… Jeśli wyjdzie ta książka na światło dzienne, czy dane historyczne zastaną skorygowane ?

Obecny Dom – Muzeum Adama Mickiewicza nie jest tamtym, rodzinnym domem poety, lecz jego repliką. Nie zmienia to jednak faktu, że jego historia jest ciekawa. Nasz poeta urodził się, jak wiadomo, 24 grudnia 1798 roku w dworku Mickiewiczów w Zaosiu, odległym od Nowogródka (Навагрудак) o ponad 60 kilometrów. Nie ma to jednak, poza ustnymi zapewnieniami rodziców i położnej, żadnego potwierdzenia w dokumentach. W najważniejszym – akcie chrztu, jest tylko data plus informacje o rodzicach i rodzicach chrzestnych noworodka. Brak natomiast zwyczajowej informacji gdzie i kiedy dziecko urodziło się. Stąd nadal pewne wątpliwości, przypuszczenia, że może jednak poród odbył się w Nowogródku, ewentualnie w innym istniejącym wówczas Zosiu, położonym o7 km od miasta. Jak było na pewno, już się chyba nie dowiemy. Nie ma jednak żadnych niepodważalnych dowodów, że uznana za oficjalną data i miejsce urodzin nie są prawdziwe. http://www.krajoznawcy.info.pl/rodzinny-dom-adama-mickiewicza-26664

kwiecień 2024
P	W	Ś	C	P	S	N
« mar
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30