Zadzwonił Piotr i opowiedział o zabawnej scenie w Kościele św. Krzyża.
Usiadłem trochę z boku za filarem i zauważyłem, że nie widzę Boga Ojca, to znaczy figury Ojca nad głównym ołtarzem.
Gdy zacząłem się modlić, wychyliłem się, żeby spojrzeć na Niego i wtedy usłyszałem …
Przecież cię widzę.
I jak tu się nie uśmiechnąć ? Jesteśmy widziani choćbyśmy zapadli się najgłębszych głębinach oceanów.
19. 08. 16 r. Warszawa.
Ledwo wysiadam z pociągu, kierujemy się prosto na kawę. Delektując się cappuccino doceniam wolność jaką się otaczam.
Czy moja maniana się skończy ?
A broń cię Panie Boże …– zażartował, a może i nie zażartował.
A i źródełko nie wyschnie– i tym natychmiast poprawił mi humor. Moje „źródełko” siedzi obok i ciągle narzeka, że mało ma zleceń.
Gdybym miał forsę, to kupiłbym ci nowe audi, bo jest bezpieczne – … a Piotr znowu o samochodach.
Nie auto jest bezpieczne, lecz ten, kogo Bóg ochrania– Homiel szybko.
W swoim życiu Piotr spotkał wielu ludzi, którzy bardzo źle mu życzyli. Nauczyliśmy się ich ignorować, a niektórych samo Niebo usunęło nam sprzed oczu. Rozmawialiśmy o znajomym, który wiele szkody narobił Piotrowi przez plotki i pomówienia i któremu niedawno urodziło się dziecko.
Jak ma dziecko to i głowę będzie miał zajętą, da mi w końcu spokój.
Dziecko to też dla niego szansa, może się zmieni ? – przyszło mi do głowy.
A skąd wiesz jakie będzie dziecko ?
Czasami trzeba spojrzeć na dziecko, żeby zrozumieć siebie.
Gdybyś się topił, to oparłby się o ciebie.
Moje słowa są niezmienne.
Wow … Gdybyś się topił, to oparłby się o ciebie ? – pytam, bo aż trudno mi uwierzyć, że jest aż tak zły.
Homiel pojechał po nim bez litości …. – Piotr z uznaniem kręci głową.
A skąd wiesz jakie będzie dziecko ? Czasami trzeba spojrzeć na dziecko, żeby zrozumieć siebie– czasami się mówi, że w oczach dziecka widzisz swój obraz.
Po powrocie Piotra do domu jedząc obiad spytałam Homiela, czy Chrystus żył w celibacie, czy nie, bo akurat o tym pisałam na blogu.
-Jak masz pociągnąć ciężar samochodem to jaki wybierasz ?
- Ciężki, czy osobowy ? Zbaraniałam. Szybka kalkulacja, oczywiście wybieram osobowy, ciężarówką byłoby jeszcze ciężej.
-Ale z twoich słów wynika, że Chrystus nie był sam.
-Był człowiekiem, ale przede wszystkim Synem Ojca.
-Chciał być jeszcze bardziej ludzki, nie chciał się niczym wyróżniać od zwykłego człowieka, a z drugiej strony czynił cuda.
-Chciał być jak wszyscy inni, ale chciał, by poszli za Nim.http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/08/20/czy-chrystus-byl-celibatariuszem/
To jedne z najpiękniejszych słów Homiela opisujących Jezusa żyjącego 2 tys. lat temu. Bardzo mnie wzruszyły. Słysząc je cofnęłam się w czasie. Wyobraziłam sobie Jezusa jako zwykłego człowieka i jako Syna Boga. Pamiętam moment, kiedy mój syn wrócił z rejsu. Przez 3 miesiące nie obcinał brody i urosła mu niemal do ramion. Patrząc na jej długość nie wiem dlaczego wtedy pomyślałam o Jezusie. Pomyślałam, że przecież On także musiał podcinać swoją brodę, w przeciwnym razie sięgałaby Mu chyba do pasa. To proste odkrycie sprawiło, że Jezus stał się dla mnie wyjątkowo bliski. Ludzkie gesty i ludzkie zachowania.
Z drugiej strony czynił cuda, by przekonać do swojej boskości innych ludzi. O ironio … Nawet uzdrawiając, chodząc po wodzie, powołując z martwych do życia … nadal w Niego nie uwierzono. Chciał być jak wszyscy inni, ale chciał, by poszli za Nim …zrozumiałam, jak w sumie bardzo samotnym był człowiekiem. Chciał coś udowodnić i chciał być z ludźmi. Rozmyślałam o tym ...
Jeszcze nastanie chwila, kiedy będziemy się widzieć.
Widzisz ? Znowu jesteś przy mężusiu i możesz pisać.
Dlaczego znowu ? Nieprzerwanie jest.
Jesteśmy wszyscy razem.
…. Miałem teraz wizję. Jechałem białym autem i usłyszałem głos z dołu …
I co ?! Załatwisz swojego kumpla Belzebuba ?
……… – Piotr spojrzał na mnie zdziwiony … Im dłużej o tym myśleliśmy, tym bardziej byliśmy zszokowani. Gacek wtrącił się w naszą rozmowę, a dawno już tego nie doświadczyliśmy.
Żyj w Bogu, a żadne głosy ci nie grożą.
On żyje w tobie. Uwierz Ojcu całkowicie.
Wierzę.
Ty zdajesz test, nie Ola.
A Ja jestem jak ... – pokazał siebie jako suflera.
Wieczorem oglądaliśmy w wiadomościach informacje o Grabarce. Dziesiątki ludzi snujących się na kolanach … Podziwiam, bo sama nie dałabym rady i tego nie czuję. Nie wiem o czym myślał w tej chwili Piotr, bo dość dziwnie się zachowywał. Rozpostarł ręce i zamknął oczy.
Rozłożyłem ręce, bo poczułem wielką energię – zaczął po chwili tłumaczyć.
A wtedy usłyszałem Ojca …
Pójdziesz drogą, jaką nikt nigdy nie szedł przed tobą.
Uwaga, ponieważ wpisy edytują się w kolejności od najnowszych do najstarszych i będą coraz trudniejsze, by w pełni zrozumieć pisany tekst, proszę cofnąć się do samego początku. http://osaczenie.pl/wp/2016/03/03/
Jechaliśmy samochodem do domu. Od rana nie rozmawialiśmy z Homielem, ale kiedy Piotr przyznał, że modlitwa zawierająca słowa; przywróć odwiecznie ustalony porządek ma swoją wymierną moc, odezwał się natychmiast.
Dlaczego kiedy ty mówisz, to modlitwa ma większą siłę, niż kiedy ja mówię ? – pytam.
Ty walczysz – mówi do Piotra .
A ty dajesz świadectwo tej walki.
Każda modlitwa oddala zło.
Widzisz ? Ledwo przyjechałeś, a zaczęłam pisać dziennik. Nie możemy się rozstawać.
My się nigdy nie rozstaniemy.
Tego bym nie powiedział.
Jak to ? – zatrwożyły mnie te słowa.
Rozdzielicie się, ale na sam koniec.
A czy to nasza będzie decyzja ?
Gdyby taka miała być wasza decyzja, to bylibyście razem.
……….. – pomyślałam o śmierci. Człowiek nie ma na nią żadnego wpływu.
Pamiętasz jak mówił, że dzień bez modlitwy to dzień stracony ?
Dzień bez modlitwy to dzień stracony …
A każdy dzień na wagę złota.
Zamilkliśmy zamyślając się głęboko… Spojrzałam na zegarek, była 15.00. Jechaliśmy akurat al. Wojska Polskiego na wysokości szczecińskiego pogotowia, gdy Piotr gwałtownie skręcił w prawo i wjechał w ul. Królowej Korony Polskiej. Myślałam, że zmienił zdanie i zachciało mu się iść na spacer do pobliskiego parku.
Usłyszałem …
Wstąp do Mnie.
Homiel chce, byśmy poszli do kościoła ?
Żartujesz sobie … Nie Homiel, a Chrystus ci to powiedział – tego byłam pewna na 100%. Na ulicy Królowej Korony Polskiej znajduje się bowiem kościół, w którym braliśmy ślub! … i przypomniałam sobie o nim słysząc Wstąp do Mnie.
Podjechaliśmy, weszliśmy i byliśmy absolutnie sami. I to było… magiczne. Wchodząc po prawej stronie stoi piękna statua Jezusa. Kiedy spojrzeliśmy na Jego twarz, oboje mieliśmy wrażenie, że Jego oczy żyły. To było zdumiewające. One przez chwilę naprawdę były prawdziwe ! Staliśmy i patrzyliśmy jak urzeczeni. Piotr powtórzył, co usłyszał …
Nie zapomnij o Mnie nigdy, kiedy przyjdzie to, co przyjdzie.
Zasmuciły mnie te słowa. Nie rozumiem, jak moglibyśmy o Nim zapomnieć ?! To jak zapomnieć o swojej duszy … Cokolwiek miałoby się zdarzyć, a zdarzy się … I to też mnie zmartwiło … Nie jesteśmy w stanie zapomnieć. Piotr położył rękę na stopie Chrystusa.
Czy czujesz Moje nogi ?
Bo Ja czuję twoje ręce.
Pamiętaj o tej chwili długo, bo Ten, u którego byłeś, nigdy nie zapomni.
Choć słowa były niezwykle wzruszające, nie mogłam wyłączyć swojego analitycznego myślenia. Zwróciłam uwagę już po raz któryś, że Jezus nie wymienia swojego imienia … Powiedział; Ten, u którego byłeś. Mówiąc o Chrystusie podobnie przemawia także Homiel. Dlaczego ?
Wieczorem siedząc wygodnie przed TV rozmawialiśmy o naszych sprawach, a Homiel non stop dopowiadał swoje komentarze. Opowiedziałam Piotrowi też o pewnym jasnowidzu, który uratował życie jakiemuś gangsterowi trafnie przepowiadając mu przyszłość. Takie opowieści zawsze robią na mnie spore wrażenie, ale zupełnie nie robią wrażenia na Homielu.
Śmieszą mnie te przyjaźnie.
Tego, co czyni zło i tego, któremu się wydaje, że widzi.
Czy dobrze mówisz ? – spytałam niepewnie, bo jasnowidz w rozwiązywaniu bieżących zagadek ma wiele sukcesów na koncie, ale w czytaniu przyszłości faktycznie często się myli. Widocznie według Homiela sprawdzalność jego prognozowania oszacowanego na 50:50 to zdecydowanie za mało.
Ja nazywam rzeczy po imieniu.
…….. – no taaaak, standardy niebiańskie są mocno wyśrubowane, nikt im nie dorówna.
Nasz syn zastanawia się, czy wrócić z rejsu wcześniej, czy może przedłużyć kontrakt. Piotr namawia go na przyjazd.
Nie wtrącaj się. Jego tuba jest mocna – Piotr zobaczył syna i wielką ochronną przezroczystą tubę.
Szwankuje mi auto, ma już 8 lat. Obawiam się, że trzeba będzie kupić nowy, a tu nie ma pieniędzy. Ale ja nie chcę BMW… – Piotr.
A kto ci daje !? – odparował natychmiast Homiel.
Jego słowa i zaskoczona mina Piotra tak mnie rozśmieszyła, że o mało nie udławiłam się własną śliną. Tym samym od razu sobie uprzytomniłam jak kruche jest człowieka życie.
Czy anioły chorują ? – pytam.
Tu, czy tam ? – ciągle zapominam, że pytania mają być precyzyjne.
Obojętnie.
Tam nie, tu tak.
Jak to możliwe ?
Wystarczy, że założą ludzką skórę.
Zdębiałam ! Prostota tej odpowiedzi kompletnie mnie zaskoczyła. Faktycznie … Będąc człowiekiem przeżywa wszystko, co każdy człowiek.
Pisałam na blogu o Marii Magdalenie. Zgłębiłam temat tak, jak kazał wcześniej mi Homiel. Miałam jednak ciągle wielkie wątpliwości.
Tacy ludzie na pewno idą prosto przez Wasze wąskie drzwi – mówi Piotr.
Nie wchodź w Nasz świat, kiedy w twoim jest tyle pracy.
Jest przy Ojcu.
Mogę coś więcej wiedzieć ?
Nie przekraczaj rubikonu.
Coś mnie w tym momencie tknęło. Zaczęłam się zastanawiać, czy to Homiel jeszcze mówi, czy to już nie On …
Kim jesteś naprawdę ? – pyta Piotr.
Jam jest Ten, który Jestem … Przy tobie i przy Oli.
Jak to jest możliwe ?
Homiel to Moje ulubione imię.
Zawsze byliśmy z tobą, choć ty nie byłeś z Nami, bo skąd mogłeś wiedzieć, że jesteśmy z tobą, a ty z Nami ?
…… – tę łamigłówkę słowną musieliśmy w ciszy przez chwilę przeanalizować.
Jeżeli kosmita powiedzmy żyje w innym świecie … To jesteś kosmitą ? – Piotr nie odpuszczał, choć zaczynałam mieć już podejrzenia z Kim teraz rozmawiamy.
Ale kosmita nie zbuduje wszechświata.
……… – zaparło mi dech …
Mrugam do Piotra porozumiewawczo, żeby uważał na słowa … Mrugam oczami mając nadzieję, że Bóg Ojciec tego nie zauważy. Prawdopodobnie w tym momencie musiałam Go bardzo rozbawić.
Dopisane 12. 05. 2017 r.
Śmieszą Mnie te przyjaźnie. Tego, co czyni zło i tego, któremu się wydaje, że widzi – pewnie wielu to czytających będzie wiedziało o kogo chodzi. Ostrość wypowiedzi Homiela w tym przypadku trochę mnie zaskoczyła, ale dzisiaj rozumiem dlaczego tak się stało. Po pierwsze; żeby zrozumieć Niebo, trzeba patrzeć na ten świat z Ich perspektywy. Po drugie; kiedy jasnowidz ogłasza otwarcie, że „jutro” wybuchnie wojna, a to się w rzeczywistości nie realizuje, bierze na siebie wielką odpowiedzialność. Najlepszym przykładem jest syndrom roku 2012 r., kiedy to wybuchła ogólnoświatowa psychoza strachu doprowadzająca niektórych do podejmowania kuriozalnych decyzji, łącznie z targaniem się na własne życie. Niebo nigdy nie mówi konkretnych dat! Do tego tematu wrócę wkrótce w związku z III Tajemnicą Fatimską, która rzeczywiście, tak jak powiedział Homiel rok temu, nie została odkryta do końca. To będzie wiedza… ciężkiej wagi, jeśli mogę to tak określić.
Poślubiona, ale nie w takim sensie jak rozumiesz – z uwagą śledzę wszystkie doniesienia dotyczące Marii Magdaleny i zauważam, że stosunek Kościoła zmienia się do niej diametralnie. Coraz śmielej badacze biblijni przyznają, że mogła być naprawdę bardzo blisko Jezusa.
Jam jest ten, który jestem…- Mojżesz powiedział: „Przypuśćmy, że pójdę do Izraelitów i oznajmię im: Bóg waszych ojców posyła mnie do was. Jeśli jednak spytają mnie: «Jak On się nazywa?», co im odpowiem?”. 14 Bóg odrzekł: „Jestem tym, kim jestem. Tak masz powiedzieć Izraelitom: «Jestem» posyła mnie do was”. 15 Następnie Bóg powiedział: „To właśnie oświadczysz Izraelitom: PAN, Bóg waszych ojców, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka, Bóg Jakuba posyła mnie do was. To jest moje imię i takim ma pozostać w pamięci wszystkich pokoleń.
Bóg objawił swe Imię Mojżeszowi na górze Synaj, a więc w najświętszym dla Biblii miejscu (którego rolę przejmie później Świątynia jerozolimska). Imię to było dla Hebrajczyków tak święte i wyjątkowe, że szybko tradycja biblijna wprowadziła ograniczenie, a potem zakaz jego wymawiania. Dlaczego? Bo samo jego wypowiedzenie było stanięciem w obecności Tego, który je nosił. Wymówienie świętego Imienia było przywołaniem Boga, wejściem z Nim w dialog. Kiedy wymawiasz, to stajesz w obecności, rozmawiasz, doświadczasz…
Cztery święte litery Imienia Bożego – zapisywane w tradycji hebrajskiej יהוה – określono z języka greckiego jako tetragram (gr. tetragrammaton – cztery litery) i z czasem zaczęto przypisywać im przeróżne mistyczne właściwości.
Ponieważ zapis biblijny nie stosował samogłosek, a Imię nie było używane, po jakimś czasie zanikła znajomość wymowy tetragramu. Żydzi odczytywali je na kilka różnych sposobów, stosując określenia zamienne, tak, by uniknąć kontaktu z tą mistyczną rzeczywistością i nie narazić się na gniew Boży: Pan nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imienia do czczych rzeczy (Wj 20,7). Najpopularniejszym „zamiennikiem” dla JHWH było słowo Adonaj (hebr. Pan), ale w historii pojawiały się różne inne substytuty: Elohim (Bóg); szamajim (niebo); Elijon (najwyższy), Szaddaj (wszechmocny) itd. Dzisiejsi Żydzi, pielęgnując tradycję biblijną szczególnego szacunku wobec Imienia Bożego, zastępują je zwrotem HaSzem (dosł. To Imię…).
Imię יהוה JHWH jest hebrajskim neologizmem (nowo utworzonym wyrazem), w związku z czym nawet Hebrajczycy nie rozumieli jego znaczenia. Etymologia biblijna (Wj 3,14) oraz naukowa łączą je z rdzeniem czasownika היה „być”, ale nie jest to żadna ze znanych form tego słowa. Wydaje się, że יהוה jest jakąś przedziwną zbitką jego trzech podstawowych postaci:
• היה– był
• הוה– jest
• יהיה– będzie
Pięknie wyrażałoby to prawdę o Bogu, który Jest, i który Był i który Przychodzi (Ap 1,4). Rzeczywiście tetragram JHWH mieści w sobie rdzeń czasownika „być” i tworzy z nim grę słów, lecz nie przypomina jakiejkolwiek regularnej formy tworzenia odmian hebrajskich, nie jest więc możliwe jego przetłumaczenie. Czy nie jest to czasem świadomy zamysł Boży, aby odsłaniając, jednocześnie zakryć swe imię – podkreślając, że ostatecznie Bóg jest tajemnicą?
Jestem, który jestem
Pewną podpowiedź przynosi Księga Wyjścia w rozwinięciu tego imienia – Jestem, który jestem (hebr. ehje aszer ehje) – ale jest to wskazówka bardzo enigmatyczna. Znów niewiele wyjaśnia. Dlaczego? Otóż konstrukcja „Jestem, który jestem” zwana jest przez gramatyków idem per idem („to samo przez to samo”) i oznacza błędne koło definiowania, figurę polegającą na określaniu jakiegoś wyrażenia za pomocą tego samego wyrażenia, przysłowiowe „masło maślane”. Ehje aszer ehje można równie poprawnie przetłumaczyć: jestem, jaki jestem, jestem tym, kim jestem czy jestem, bo jestem.
I rzeczywiście, czytając stwierdzenie ehje aszer ehje w oryginale, bez obciążenia olbrzymią tradycją jego teologicznego objaśniania, wydaje się, że Bóg mówi: „Ja po prostu jestem, nie pytaj mnie o imię” lub „Jestem, kim jestem, co ci do tego” – tak, jak odpowiedział na to samo pytanie Jakubowi: Czemu pytasz mnie o imię? (Rdz 32,30) czy Manoachowi: Dlaczego pytasz się o moje imię: ono jest tajemnicze (Sdz 13,18).
Możliwe jest, że Bóg wcale nie objawia swego imienia. Albo mówiąc ściślej, nie objawia takiego imienia, jakiego spodziewał się Mojżesz – czyli imienia własnego typu Ra, Aszur, Baal, Asztarte, jakich dziesiątki w tamtej kulturze znano i przypisywano czczonym bóstwom. Owo „Jestem, który jestem” to odpowiedź wymijająca, konstrukcja stosowana na określenie czegoś, co z zasady jest nieokreślone i nie istnieje możliwość jego wyraźniejszego opisania. Przecież znać imię to w Biblii wniknąć w istotę rzeczy nazwanej, a nawet mieć nad nią jakąś władzę (Adam w raju nazywając zwierzęta, staje w pozycji króla stworzenia). Czy zatem można poznać imię Boga, przeniknąć Jego istotę? http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TB/wydawnictwom_imiona.html
„Jestem który jestem” w zwojach znad Morza Martwego.
Próbowałam się dowiedzieć bezpośrednio z Góry co znaczy „Jestem, który jestem”… Imię jest nieistotne, ważne że…
Piotr przyjechał do Szczecina po tygodniowej nieobecności i nie miał ochoty na pogawędki. Czekałam cierpliwie, bo nauczyłam się czekać, ale w myślach nogami przebierałam stęskniona za rozmowami. Piotr jest przyzwyczajony, a dla mnie każda rozmowa, każde słowo to jak dotknięcie samego Nieba.
Rozmawiałem z Ojcem … Powiedział mi …
Wrócisz do Mnie.
Wrócisz taki, jaki byłeś po to, żebyś był inny.
Gdy przyjdzie pora, wezwę cię.
Teraz rozumiem dlaczego nie chciał mi tego powiedzieć. To brzmi … Sama nie wiem …
Właśnie oglądamy w TV prognozę pogody i w milczeniu spoglądamy na siebie z tym pytaniem w oczach. Nie musimy rozmawiać, bo oboje zastanawiamy się dokładnie nad tym samym. Homiel czytając w naszych myślach zaskakuje pytaniem …
Dzieje się pogoda ?
No dzieje.
Widzisz ją ? – miał na myśli, czy widzimy powietrze …
No nie.
Tak samo jest z Nami.
Nie widać Nas, a jesteśmy.
?! Homiel powiedz coś jeszcze.
Halo ! Tu rozgłośnia Homiel …
…….. – tak mnie tym rozśmieszył, że nie mogłam się uspokoić.
Ty też jesteś rozgłośnią– i od razu się uspokoiłam, bo nie wiedziałam do końca, czy to komplement, czy wręcz odwrotnie.
Staram się pisać na blogu regularnie nie mówiąc Piotrowi, o czym dokładnie piszę. Podejrzewam, że byłby mocno przerażony, gdyby przeczytał choć jeden wpis … Przerażony moją szczerością. Ostatnio opisałam na blogu pewną zabawną historię.
Zazwyczaj umawiamy się w Złotych Tarasach na 9.45 – 10.00. Dzisiaj postanowiłam zrobić mu numer. Postanowiłam nie uprzedzając go wyjść z domu wcześniej i byłam na miejscu już o 9.00. Wchodząc do CH zastanawiałam się głęboko, czy Piotr jest na tyle dobry, że wyczuje moje wcześniejsze przyjście. Lewo skończyłam swoje myśli zadzwonił telefon. Pytam pytam go gdzie jest?
-Czekam już na ciebie przy stoliku.
-Jasny gwint!!!!!!!! Jak on to robi !!!!!!
-Jak ty to do cholery wiedziałeś?!
-Zobaczyłem po prostu w głowie, że już wychodzisz, wsiadłem do auta i przyjechałem.
Jestem pewna, że Homiel mu to pokazał. Cwaniaki dogadują się między sobą za moimi plecami i niezłą mają z tego zabawę. Naprawdę nie wiem czy się śmiać, czy płakać... http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/08/12/wyobraz-sobie-ze-gdzie-sie-modlisz-otwierasz-okno/
Siedzimy dalej i rozmawiamy tym razem o naszych sprawach biznesowych.
Jestem zmęczony … Rzucę firmę i wrócę do Szczecina … Ale jak to zrobić, żeby się Homiel nie dowiedział …? – zażartował Piotr.
Cwaniaka chcesz oszukać ?
Z początku nie wiedziałam o co chodzi, ale doszło do mnie po chwili, że wykorzystał słowo, którego ja użyłam w swoim tekście.
Homiel czyta, co piszę ! – odkrywczo prawie krzyknęłam, a przecież Piotra przy mnie nie było od tygodnia … O mało nie spadłam z wrażenia z fotela.
Piszesz wyraźnie, to czytam.
Zrobiło mi się tak potwornie wstyd … Nie wiedziałam, gdzie się schować. Pocieszające może być to, że mówiąc wyraźnie dał mi do zrozumienia, że piszę jasno i logicznie…, chyba.
W tym samym blogowym tekście pisałam również o znaczeniu modlitwy. Pisząc zastanawiałam się jednocześnie, czy nie powinnam poświęcić temu zagadnieniu znacznie więcej czasu i uwagi.
Widziałem, że się zastanawiasz i zastanawiałem się, dlaczego się zastanawiasz.
Zgłębiaj temat dalej. Pisz więcej – skomentował teraz.
Wzięłam głęboki wdech nie wierząc co się dzieje. Robiąc wczoraj korekty tekstów na blogu zauważyłam, że często używam słowa „zastanawiam”. Próbowałam znaleźć jakiś idealny zamiennik, ale do dzisiaj mi się to nie udało. A Homiel … Mój Wszystkowiedzący i widzący użył w swoim zdaniu „zastanawiam” trzykrotnie znowu dając mi do zrozumienia, że rzeczywiście dokładnie czyta co piszę ! To jakaś „masiakra”…!!!, jak często mówi moja córka.
Pisz więcej … Już teraz ? – pytam.
Nie chodzi o to, żebyś teraz pisała.
Pisz, kiedy masz pisać. Maniana w rozkwicie.
Jeśli nie teraz, to jutro, zdecydowałam. Zaczęliśmy oglądać zawody olimpijskie. Piotr Małachowski rzucał dyskiem i był bardzo blisko złotego medalu. Piotr zauważył na jego ręku tatuaż diabła lub innego cudaka i od razu się skrzywił.
Homiel … Wygra ?
Czy diabeł może wygrać ?
Szczęka nam opadła z wrażenia, bo złoto miał niemal gwarantowane. A potem stała się rzecz niewiarygodna;
Polak stracił złoto w ostatnim rzucie; Za chwilę znów pojawia się stres… i ulga. Uff! Jasiński rzuca 67,05. Jeśli Harting się nie poprawi, będzie złoto dla Polski. Niestety. To jest fenomenalny rzut – Niemiec wynikiem 68,37 poprawia rekord życiowy. A Małachowski rzuca 65,38. Przybity łapie się siatki. Za chwilę idzie do Hartinga i serdecznie mu gratuluje. Bije brawo. My zaś bijemy brawo Piotrowi. Walczył dzielnie Znów – jak osiem lat temu w Pekinie – został wicemistrzem olimpijskim. http://www.przegladsportowy.pl/igrzyska-olimpijskie/rio-2016,rzut-dyskiem-malachowski-zdobyl-srebrny-olimpijski-medal,artykul,710275,1,13452.html
Był pyszny ?
Był pewny.
Nie znam i nie znałam Piotra Małachowskiego, ale po słowach Homiela z uwagą wysłuchałam z nim wywiadu udzielonego w telewizji. Wydaje się być bardzo pozytywną osobą, dzielącą się z innymi swoim dorobkiem. Jednak nasuwa mi się automatycznie pytanie, dlaczego w takim razie nie wydziergał sobie Chrystusa ?
Dlaczego tak ostro go oceniasz za ten tatuaż ? – spytałam Homiela.
Nie ma litości dla tych wszystkich obrazów.
Nie ma zmiłowania dla zła.
A sam Małachowski ?
Z głupoty też trzeba leczyć.
Dopisane 10. 05. 2017 r.
Przyznam, że nie chciałam pisać o P. Małachowskim, ale jest okazja, by poruszyć dość drażliwy w kręgach katolickich temat tatuaży. Czytając o naszej wieloletniej walce z diabłem nikogo już nie powinno dziwić zdecydowanie, jakim się wykazał nasz Homiel. Powiedział; nie ma zmiłowania dla zła w każdej postaci… i absolutnie ma rację.
Czytając wypowiedzi niektórych egzorcystów ma się wrażenie, że tatuaż to istne zło. Jednakże kilka dni temu zdarzyła nam się ciekawa rozmowa z Homielem, która wiele wyjaśniła.
Oglądaliśmy film „I Bóg nie umarł II”. http://www.filmweb.pl/film/Bóg+nie+umarł+2-2016-750635Fabuła dość przewidywalna, ale zakończenie ciekawe. W finale filmu dziewczyna grająca ławnika i wyglądająca już na „dzień dobry” jak wysłannik samego piekła okazała się mieć na szyi wytatuowany krzyż.
A fuj ! Ma tatuaż – Piotr skrzywił z niesmakiem.
Nie oceniaj po tatuażach, niebieskich włosach, ważne co ma w sercu.
Tatuaże są ok ? – pytam.
Nie oceniaj, pamiętaj o beczce soli.
Nie rozumiem – w pierwszej chwili nie skojarzyłam Jego słów z powiedzeniem; zanim kogoś się oceni, trzeba zjeść beczkę soli.
Musisz się wyzbyć stereotypów.
Jak przyjdzie głodny Murzyn z tatuażem, wyrzucisz go ?
Chleb mu dam – Piotr na to.
A skąd wiesz co będzie chlebem ?
Czyli wszyscy są równi …
Nie, wszystkich masz równo traktować.
Dobra, będę pamiętać.
Pamiętaj, będę cię słuchać.
Uważasz, że będzie mi to kiedyś potrzebne ?
I to bardzo.
Homiel był zdecydowanie przeciwny tatuażowi diabła, ale już łagodniej podszedł do tatuażu krzyża. Jednym słowem nie sam tatuaż jest prawdziwym problemem, ale co sobą prezentuje. To, co mamy na skórze to jak deklaracja do kogo się należy. Warto o tym pamiętać.
Księga Kapłańska 19:28 ; „”Nie będziecie nacinać ciała na znak żałoby po zmarłym. Nie będziecie się tatuować. Ja jestem Pan!” Chociaż ten fragment wyraźnie zabrania tatuażu, nie daje wyraźnego powodu. To rodzi pytanie: dlaczego Biblia zabrania tatuażu?
W „Co mówi Biblia o tatuażach” Mark W. Chavalas, profesor historii na University of Wisconsin-La Crosse, bada tabu na temat tatuażu w Biblii. Nie tylko analizuje tradycyjne wyjaśnienia dotyczące tego zakazu, ale także sprawdza, co tatuaż oznaczał dla starożytnych narodów Bliskiego Wschodu, w tym starożytnych Izraelitów i co jest prawdziwą przyczyną, dla której tatuaże były tabu.
Księga Kapłańska 19 potępia bałwochwalstwo i kilka pogańskich żałobnych praktyk. Niektórzy sądzili, że ze względu na bliskość tabu na temat tatuaży wobec zakazu innych pogańskich żałobnych praktyk w Księstwie Lewitza, tatuaż musiał być pogańską praktyką związaną z żałobą. Jednak nie znajdziemy tego w starożytnych tekstach z Lewantu, Mezopotamii czy Egiptu. O ile nam wiadomo, tatuaż nie był starożytną praktyką żałobną w tych kulturach.
W starożytnym Bliskim Wschodzie tatuaże były używane do oznaczania niewolników. Często nazwa właściciela danego niewolnika została wytatuowana lub oznakowana na dłoni lub czole. Gdyby niewolnik uciekł, mógłby z łatwością zwrócić się do swego pana. Tak więc, tatuaż był postrzegany jako znak własności. Chavalas uważa, że to może to być przyczyną zakazu tatuowania w Biblii:
„Tatuaże, insygnia własności, być może zostały potępione w Księdze Kapłańskiej, ponieważ przypominały Izraelitom o ich przeszłości. Przecież ostatnie cztery stulecia spędzili w niewoli w Egipcie, gdzie tatuaż był również używany jako znak niewolnictwa. Izraelici już nie uważali się za niewolników, Izraelitom teraz zabroniono znakowania ich ciał tatuażami niewolnictwa. Chavalas zauważa również, że może być też pozytywne odniesienie do tatuażu w Biblii. Izajasza 44: 5;
5 Jeden powie: „Należę do Pana”, a drugi się nazwie imieniem Jakuba, inny zaś napisze na swej ręce: „Pan” i otrzyma imię Izrael.
Pisząc imię Boga na ręku, Izraelita chętnie zaproponował zostać sługą Bożym”. Przynajmniej w tym przypadku wydaje się, że tatuaż był akceptowalny, ponieważ człowiek zaznaczał się jako należący do Boga Izraela.
A skąd wiesz co będzie chlebem? – Mt 4,4– Pismo uczy: „Nie tylko chlebem żywi się człowiek, ale również każdym słowem wypowiedzianym przez Boga” – odpowiedział Jezus.
Złota okładka. Tłoczony napis BÓG. Wszystko wydasz sama. Bez dodatkowych słów, samą książkę. Widzę gigantycznego anioła, który będzie cię ochraniał i otoczy skrzydłami.
Ja ? – spytałam zdziwiona, choć dawno o tym myślałam.
Podasz rękę wielu ludziom.
Mogę pisać z imionami, wszystko ?
Po odejściu Piotra możesz używać wszystkich nazw, imion.
Taki ma być tytuł ?
Cóż więcej tu dodać, istota wszystkiego.
Wieczorem oglądaliśmy wiadomości. Podano informację o zniszczeniu jednego z kościołów we Francji.
Obudziłam się o 3.00 zupełnie nagle. Kątem oka zauważyłam, że w pokoju Piotra pali się światło. Zajrzałam do niego sprawdzając co się dzieje.
Gacki miałem. Jeden z nich miał spłaszczoną głowę i czerwone oczy, był futrzany …
Futrzany ? – dziwne określenie.
Mocno owłosiony.
A … Ten … – przypomniałam go sobie z mojej wizyty sprzed kilku miesięcy.
Codziennie wpisuję na blogu swój dziennik, bez upiększania, bez fantazji, czyste fakty. I dzisiaj miałam niesamowitą nocną wizytę. Obudziłam się w środku nocy wydawałoby się bez powodu. Podnosząc lekko głowę zobaczyłam wlepione w siebie całkowicie czarne gałki oczu. Twarz człowieka(?) była porośnięta czarnymi włosami jak u małpy, szybkim rzutek oka cały wydawał się we włosach. Człowiek z zezwierzęconą twarzą siedział w nogach mojego łóżka i się… gapił. Co mnie uderzyło to jego twarz, która nie wyrażała absolutnie żadnych emocji, a oczy były absolutnie zimne. Nie wiem, czy to coś cokolwiek czuło.
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/02/11/nie-oczekuj-ciepla-skoro-kijem-grzebiesz-w-klebowisku-zmij/ http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/02/11/nie-oczekuj-ciepla-skoro-kijem-grzebiesz-w-klebowisku-zmij/ http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/02/11/nie-oczekuj-ciepla-skoro-kijem-grzebiesz-w-klebowisku-zmij/
Rano byliśmy niewyspani, a przed nami jazda pociągiem i miałam nadzieję, że i długa, ciekawa rozmowa.
Miałem dziwną wizję … – Piotr szepcze, bo wokoło sporo ludzi.
Widziałem papieża Franciszka, który patrzył na mnie i powiedział…
Ojciec zesłał na ziemię Metatrona.
… ???
Naprawdę ? Naprawdę wysłał ? – nie wiedziałam jak to zrozumieć.
Wsłuchuj się.
… Patrz na niebo i co czujesz ? – zwraca się do Piotra. Piotr spojrzał na niebo przez wagonowe okno.
… Wszystko jest możliwe.
To uwierz we wszystkie nasze rozmowy.
Będziesz miał coraz większe możliwości, ale też będziesz miał więcej odpowiedzialności.
Czy nie jest to zbyt ryzykowne dawać Piotrowi tyle władzy ? – pytam.
Czy ktoś, kto tak walczy co noc o ludzi, może czynić źle ?
Wymagają od ciebie więcej – mówię do Piotra.
Wymagamy więcej, bo więcej wiesz.
Czy Ola ma moc ?
Moc ma to, co pisze.
Ty masz miecz w pochwie, ona w ręku.
Kto chce, to przeczyta, kto chce, to zrozumie …
Nie chcecie, aby wszyscy się nawrócili ? Na przykład buddyści, żydzi itd.
Nie o takie zwycięstwo chodzi.
Ma nie pochodzić od zewnątrz, a od środka człowieka.
…. Aha – tylko tyle mogłam wykrztusić myśląc jednocześnie … Co na to Kościół ?
Piotr zaczął wspominać dawną swoją wspólniczkę i wszystkie przedziwne sytuacje z nią związane.
Zmień temat, bo Mnie mdli. Szczur zamieniony w człowieka …
Weź sztaby metalowe, zasuń, zaspawaj, zamknij, bo choć jestem w Niebie, to zwymiotuję.
Powiadam ci Piotr, że życie przed tobą piękne.
A Olusia ?
Już ma piękne.
A co znaczy piękne według Was ? – pytam od razu.
To co dla was.
Kto wymyśla te wszystkie wizje ?
Technika.
A kto układa scenariusze wizji ?
Nieważne kto, ważne co i skąd.
Płynąć na fali będziesz sam, Ja będę cię obserwował.
Dlaczego ?
To jest twoja droga.
…… – fala z wizją ciągle aktualna i ciągle nie wiemy co oznacza.
Metatron jest najważniejszym archaniołem, a jest też Jofielem, a Jofiel jednym z 7 archaniołów. Jak to jest w końcu ? – pytam.
Nigdy nie zrozumiesz tu …
Czyli trzeba być u Was ?
……. – nie odpowiedział.
Homiel … Ile ważysz ? – spytałam, by nieco rozluźnić temat.
Mniej od ciebie … Z przykrością ci to powiem.
………. – zaczęłam prawie płakać ze śmiechu.
…. Czy faktycznie podkręciliście czas ? Jakoś tak szybciej biegnie – spytałam, bo ciągle to słyszę z ust różnych ludzi.
Iluzja zbiorowa.
Piotr przypomniał sobie dzisiejszą nocną wizytę.
Czy z diabłem będę walczył ?
Ostatnio trzęsiesz nimi tak, że całe piekło się trzęsie – taką siłę mają modlitwy egzorcystyczne.
Wizualizuję na planecie wszystkich ludzi i wyciągam z nich ciemną masę. Czy to coś daje ?
Rób swoje.
…. To straszne co robią z kościołami we Francji, to już koniec u nich.
Kiedy ogień będzie pastwił Europę, zaczną uciekać …
… ??? ….. – … tego się nie spodziewaliśmy.
Ciekawe co w NIP się dzieje … – Piotr po chwili.
Ty sobie jedziesz, a życie się toczy.
Ty nie wiesz, a dzieje się.
Czy 20 października będzie rozstrzygnięcie ? – Piotr spytał o zaplanowaną rozprawę z NIP.
Patrz i obserwuj.
W głowie mi się nie mieści, jak oni to zrobią – mówi do mnie.
To jest tak niemożliwe jak to, że skończysz w konfesjonale.
W konfesjonale siedzą kapłani przecież.
…….. – Homiel śmieje się.
Pan Bóg pamięta o zakładzie ?
Pan Bóg nigdy nie zapomina o swoich przymierzach –zrobiliśmy wielkie oczy.
Ojciec ma do mnie końską cierpliwość.
A jaka jest końska ?
No … Mucha lata, a on nic – Piotr próbował to wytłumaczyć, choć nie wiem, czy mu się udało.
Słyszałem o boskiej cierpliwości, ale przekażę …
Może wejdzie do słownika – Homiel zażartował.
Jechaliśmy już kilka godzin, a ja się zaczynałam zastanawiać, czy czasami to nie z Ojcem rozmawia teraz Piotr. Teraz już za każdym razem będę się nad tym zastanawiać.
Wieczorem byliśmy już bardzo zmęczeni. Siedzieliśmy w ciszy przed telewizorem … Piotr gdzieś „odleciał”, a ja cierpliwie czekałam, aż „wróci”…
Rozmawiałem z Bogiem Ojcem … Wrócę do ciebie Ojcze ?
Jak chcesz, to wrócisz.
A ty czego chcesz Ojcze ?
Dbaj o Moje dzieci.
Niech się dzieje Twoja, nie moja wola.
Czy Ten, który powiedział „niech będzie Twoja wola Ojcze, nie moja”… czy jest ze Mną, czy jest na ziemi ?
Jest z tobą.
Więc i ty będziesz ze Mną, jeśli tak zdecydowałeś.
Taki jest niedopowiedziany koniec tej rozmowy, więc wiesz jaka twoja przyszłość będzie.
Dopisane 08. 05. 17 r.
Nie wyrzekli. Wyrzekają. Módl się – Homiel zaznaczył, że wyrzekanie się krzyża trwa nadal. To nie jest przeszłość.
Wczoraj były wybory we Francji i choć już w sobotę próbowałam się dowiedzieć od Homiela kto będzie następnym prezydentem, nie dał konkretnej odpowiedzi. Powiedział jednakże coś, co utwierdziło mnie w przekonaniu, że Marine Le Pen nie wygra na pewno. Powiedział coś znamienitego.
Ten naród jeszcze nie został do muru przyciśnięty, by walczyć o krzyż.
Wynika z tego, że trzeba się spodziewać eskalacji lewicowej wolności, która krzyż zwalcza oraz działań radykalnego islamu, który krzyża nienawidzi. Powiedział…
Bunt musi narodzić się od dołu.
Czyli sami ludzie muszą chcieć i dokonać wyboru. Sprawdza się tutaj niezmienna prawda; człowiek docenia, gdy traci.
Ma nie pochodzić o zewnątrz, a od środka człowieka – Nawrócenie (od gr.επιστρέφω, epistrefo – zawracać) – przemiana duchowa, przyjęcie jakiegoś systemu wartości, poglądów, zasad.
Jezus powiedział apostołom, by poszli w świat i głosili jego słowo, ale nie mówił nigdy, by nawracać na siłę. Człowiek musi czuć i wiedzieć i ostatecznie sam dokonać wyboru, bo wiara to wybór. Do tej kwestii powrócę w bardzo ciekawej rozmowie z Homielem kilka miesięcy później.
Ojciec zesłał na ziemię Metatrona – Henoch / Eliasz według Homiela to jedna dusza. Henoch / Eliasz = Metatron – według starych hebrajskich źródeł. Czyżby Bóg Ojciec wysłał na ziemię Eliasza?
W Apokalipsie św. Jana (Ap 11, 3-12) napisano, że w ostatnich czasach powstaną dwaj świadkowie, będą głosić Prawdę, czynić cuda, zostaną zabici i znów zmartwychwstaną. Tradycja Kościoła oraz wszyscy współcześni prorocy zgodnie twierdzą, że będą nimi Henoch i Eliasz. Fakt ten więc, mający nastąpić, nie ulega wątpliwości. Ale dlaczego właśnie te, a nie inne, biblijne postaci? Uważano bowiem, że mogą wrócić, ponieważ nie umarły, lecz zostały wzięte do Nieba. Odnośnie proroka Eliasza napisano o tym wprost (2 Krl 2, 11), był bowiem świadek tego – prorok Elizeusz. Natomiast o patriarsze Henochu Biblia to tylko sugeruje, choć dość wyraźnie (Rdz 5, 24).Apostoła Jana też nie znaleziono w rozkopanym na drugi dzień po pogrzebie grobie, gdzie go zakopano żywym na jego stanowczą prośbę. Pamiętając zaś słowa Jezusa Chrystusa o nim (J 21, 22), to wydarzenie niejako potwierdziło przypuszczenie niektórych chrześcijan, że Apostoł ten nie umrze, lecz będzie żyć do Drugiego Przyjścia Chrystusa i zdemaskuje Antychrysta. Ale jednak nikt w ciągu wieków nawet nie próbował podważyć pierwotnej tezy. Co więcej, obecnie wśród katolików krążą pogłoski, że Henoch i Eliasz już są na ziemi. Mieszkają we Włoszech. !!! https://urbietorbi-apokalipsa.net/pl/bl/2015-02-24-henoch-eliasz.html
Dzisiaj Piotr wybudził mnie z sennego letargu ciekawą opowieścią.
Ale miałem fajną wizję ! Pływałem kraulem po oceanie i szukałem skarbów. Nagle, zupełnie niespodziewanie pojawiła się jedna fala i sztorm. Fala była bardzo wysoka i wyniosła mnie wysoko. Fala opadła, popływałem trochę, ale zaraz zauważyłem, że nadchodzi druga sztormowa fala. Była ogrooomna !!! Porwała mnie i płynąłem na niej tak, jak serwer. Wyniosła mnie jeszcze wyżej. Czułem się na niej tak, jak się prowadzi konia. Unosiłem się na jej szczycie, a ona mnie wyrzuciła w powietrze i chyba straciłem wtedy świadomość. Ocknąłem się jak klęczałem na brzegu. Wylądowałem tam na kolanach. Pod kolanami poczułem kamienie i nie było to wygodne. Byłem zdziwiony, że jestem na brzegu. W oddali zobaczyłem dwie kobiety, jedna wyższa, druga niższa, które rozmawiały ze sobą, w ogóle nie zwracały na mnie uwagi.
Nauczona doświadczeniem (NIP) z uwagą przysłuchiwałam się tej opowieści. Zadałam kilka kontrolnych pytań.
Gdy płynąłeś, to co czułeś ? Szczęście, ulgę, strach ?
Szczerze ? Pomyślałem będąc na tej drugiej fali, że szkoda tych emocji, nie czułem żadnego strachu, ta fala mnie tak wyrzuciła, że już byłem na brzegu.
Jak to wyrzuciła ?
Wyrzuciła mnie w powietrzu.
A co Homiel na to ?
Cuda, cuda.
A wyglądało tak strasznie i niebezpiecznie na początku.
Oooooo to jest dobra wskazówka, coś się zacznie dziać, będziesz przerażony, ale znajdziesz się na stałym lądzie.
……… – myślałam dalej logicznie, bo w wizjach bardzo ważne są też przeżywane emocje.
Czyli rozumiesz ? Nie bądź przerażony jak się pojawi coś gwałtownego.
Pamiętasz co powiedział ? Płyń z falą – Piotr przypomniał sobie słowa Homiela.
Nie, powiedział trwaj do sądu, a potem płyń.
Jak płynąłem, to było normalne, gładkie morze.
To chyba sprawa jasna.
Jasne dla mnie było to, że wizja nie dotyczyła NIP. Szykowało się zupełnie coś nowego.
Na weekend Piotr proponuje mi kino i film, którego nie chcę obejrzeć. Na mój wybór z kolei Piotr się nie zgadza, a więc mamy impas.
Pójdę sama do kina – zaczęłam go straszyć.
Jak pójdziesz do kina sama, to cię wydziedziczę – Piotr żartem.
A co ty masz poza szczęściem, które masz od Nas ?
Jest niepodzielne.
Oboje się roześmialiśmy, ponieważ Homiel uderzył bardzo precyzyjnie. Nie mając nic, co miałabym odziedziczyć ?
Homiel, tyś UFO ? – spytałam, bo ktoś znowu zasugerował, że Piotr rozmawia… z kosmitą.
Jesteśmy aniołami pierwszej pieczęci.
Jest was więcej ?
O wiele.
Jak wygląda pieczęć ?
… Zobaczyłem konia, jeźdźca, włócznię zabijającego smoka … Jest srebrna.
Piotr mógłby równie dobrze zobaczyć cokolwiek, bo nie da się tego w żaden sposób na dzień dzisiejszy zweryfikować.
Wieczorem zaczęliśmy rozmawiać o naszych sprawach biznesowo – rodzinnych oglądając jednocześnie TVP.
Chciałem odłożyć coś na trudne czasy, ale znowu mi się nie uda.
To i tak nie jest twoje.
Chcesz ufać sobie i ufać Ojcu ?
Roztropność i męstwo to wielka rzecz, ale twoja droga to Ojciec.
A co znaczy męstwo w tym przypadku ?
….Pokazał mi mężczyznę prowadzącego dziecko i ludzi jak po sznurku.
Dziecko ? – skojarzyłam to z chłopcem jako symbolem Boga Ojca.
Czyż nie trzeba być odważnym, aby prowadzić innych ludzi ?
……
Chciałbyś być Jezuitą ? – spytałam patrząc akurat na papieża Franciszka.
Jestem … i egzorcystą – spojrzałam gwałtownie na Piotra, bo słysząc ton jego głosu znowu miałam wrażenie, że to nie on w tej chwili mówi.
Jestem dumny z ciebie.
30. 07. 16 r. Warszawa.
Obudziło mnie w nocy brzmienie dzwonka, który usłyszałam w środku ucha. Dingdong… rozbrzmiewał gdzieś głęboko w mojej głowie. Spałam tak twardo, a mimo to dzwonek postawił mnie na równe nogi. Zaczęłam się parę sekund później już zastanawiać, czy mi się to nie przewidziało. Po chwili zrozumiałam jednak, że musiałam go jednak usłyszeć, bo stoję po środku pokoju w pełnej gotowości.
Rano Piotr wstał totalnie nieprzytomny, przyznał, że miał ciężką noc.
Obudziły mnie wielkie muchy, pojawiły się w pokoju nie wiadomo skąd i wlatywały w ścianę.
Bingo ! A więc mieliśmy w domu gacki – i opowiedziałam mu o swoich doświadczeniach.
Idąc do garażu Piotr stopą nacisnął na studzienkę. Musiała być niedomknięta, ponieważ wpadł do niej jedną nogą prawie do bioder. Przestraszyliśmy się oboje, bo Piotr gwałtownie osłabł. Noga nie była złamana, ale mocno poobijana, zdarta skóra, wiele siniaków, krwiaki. Minęło trochę czasu, zanim Piotr doszedł do siebie.
Pojechaliśmy do Katedry, do „naszego krzyża”. Chrystus jakby na nas czekał …
Boli ?
Ciebie bolało bardziej.
Jesteście atakowani większą grupą. Musisz być uważny.
Ponieważ Piotr ledwo stał, nie spędziliśmy w katedrze zbyt dużo czasu. Pojechaliśmy do Grycana i tam przy kawie rozmawialiśmy dalej. Piotr podwinął nogawkę i moim oczom ukazał się naprawdę marny widok. Zdarta skóra prawie do kolana i same siniaki.
Trzeba to zabezpieczyć – pokiwałam głową.
Wieczorem przyjdzie wielki ból, nie będę mógł się modlić na kolanach i odprawić egzorcyzmy.
Twoje modlitwy ich parzą, dlatego nie chcieli byś klękał – przyszło mi do głowy.
Nie zdajesz sobie sprawy z siły swojej modlitwy.
Czyli to, co się działo w nocy to też nie przypadek ? – przypomniałam sobie o dingdong.
Chcą was zmęczyć. Nie chcą zniszczyć, ale chcą byś się poddał.
Jesteście dla nich niebezpieczną parą.
Twoje pióro jak miecz – … do mnie.
Twoja modlitwa jak maczuga – … do Piotra.
Modlitwa nie tylko uzdrawia ludzi, ale i daje nadzieję.
Co znaczy dawać nadzieję ?
Zobaczyłem małe dziecko i przekreślony napis cancer – czyli uzdrowienie z choroby nowotworowej.
To przejście z ciemnego pokoju, do jasnego.
Wróciliśmy do słów Chrystusa.
Nie tylko powiedział, że boli, ale jak blisko ciebie jest.
Jak idziecie razem, to idziecie.
Homiel uświadomił mi w tej jednej chwili, że w słowach Jezusa są też emocje. Spytał się, bo się zmartwił. A kto się pyta, kiedy się martwi ? Ktoś bardzo bliski. Zamilkliśmy …
Zobaczyłem Chrystusa na tronie obok Ojca, był w koronie. W koronie miał gwiazdki, wziął ręką jedną gwiazdkę i puścił na ziemię, planetę, którą widziałem w oddali.
…….. – co to miało znaczyć ? Nie wiem.
Wiesz, że zrobiłaś się bardzo kościelna ?
Nie kościelna ! – żachnęłam się, bo nie lubię tego określenia –
… Chrystusowa !
Jest w Chrystusie – Homiel poprawił.
Czy Homiel miał rację ? Na 1000 i więcej procent.
Wróciliśmy do domu, bo w tym stanie Piotr nie mógł chodzić. Miałam więcej czasu, by przyjrzeć się internetowym relacjom z ŚDM. Dzisiaj papież Franciszek powiedział wiele ciekawych słów.
W ten sposób ten, kto zdecydował się upodobnić swe życie do Jezusa „unika sytuacji samozadowolenia, które postawiłyby go w centrum, nie staje na chwiejnych postumentach potęg światowych, ani nie opiera się na wygodach, które osłabiają ewangelizację; nie marnuje czasu na planowaniu bezpiecznej i zasobnej przyszłości, aby uniknąć ryzyka stania się odizolowanym i skrytym, zamkniętym w ciasnych murach egoizmu bez nadziei i radości”.
Czytam na głos Piotrowi ten fragment przypominając mu, że jeszcze niedawno, na wszelki wypadek, chciał odłożyć trochę pieniędzy.
Noooo … Czyli racja, ale ja wiem swoje – powiedział śmiejąc się, ale zaraz gwałtownie spoważniał.
Odłóż wszystko we Mnie, jak Ja odłożyłem w tobie.
Dopisane 30. 04. 2017 r.
Wizja o fali okaże się kluczowa w naszym życiu i wielokrotnie w rozmowach będziemy do niej powracać.
Czytam Piotrowi to na głos, a odzywa się Homiel.
Nie pieniądz to bezpieczeństwo. Bezpieczeństwo pokładaj w Nas.
W kościele rano, niedaleko ołtarza w powietrzu zrobiła się dziura w kształcie owalu i wyszedł jeden anioł z wielkimi skrzydłami, miał białą zbroję. Po chwili następny i następny, w sumie było ich siedmiu. Stali, po prostu stali.
To twoi bracia … usłyszałem – wzruszył ramionami Piotr.
Rozumiesz coś z tego ? – pyta mnie, jakbym znała odpowiedź …
A dzisiaj o 15,00 się modliłem i po raz pierwszy światło nie odbiło się od mojej dłoni, ale przebiło rękę, zawróciło, przebiło i przeleciało do drugiej.
Piotr był zły na siebie, że ochrzanił naszego podwykonawcę Ł. Zrobił to tak mocno, że tamten rozpłakał się przez telefon. Niestety przez Ł. nasza firma ma spore problemy. Chłopak jest dobry, ale mocno ostatnio roztargniony albo nadzwyczajniej w świecie przemęczony. Nie pilnuje wielu spraw. Ma dosłać wykonaną produkcję i dosyła w połowie myląc przy okazji kolory zamówionego sprzętu. Piotr od miesięcy uczy go jak prowadzić biznes, klaruje mu jasno i cierpliwie, ale on po paru dniach znowu robi te same błędy. Piotr ręce załamuje, bo przez niego ma spore kłopoty i klienci bezpardonowo naliczają odsetki. Zysk w ten sposób topnieje w oczach.
Nauczyciel to nie tylko głaskanie.
Podałam kolację i Piotr jak zwykle zjadł wszystko, a zjada wszystko niezależnie, czy jest dobre, czy złe.
Wszystko od ciebie zjem, masz mnie jak na widelcu.
Chcesz powiedzieć, że jak podam truciznę, to też zjesz ? – ze śmiechem spytałam.
A po co miałabyś to robić ?
Tak sobie mówię …
To nie mów.
Rany … – poczułam się jak skarcony uczeń.
No i siedzieliśmy w ciszy, ale tylko przez chwilę …
Ciągle słyszę Jerycho, Jerycho … O co chodzi ? – Piotr pyta mnie zdziwiony.
Jedyne co mi się kojarzy to trąby jerychońskie. Trzeba to sprawdzić. A może Homiel coś wie ?
Nadchodzi. Sposobcie sie.
???!!!
27. 07. 16 r. Warszawa.
Wieczorem.
Homiel daje mi chyba znać, że mój biznes się kończy. Ciągle mówi mi o znakach. Dostałem fakturę z Gdańska, a to jak zamykanie cyklu. Co dalej ?
Posługa bracie.
Ciekawe co znaczy posługa u ciebie, będziesz ludzi uczył ? – próbowałam sobie to wyobrazić. Czy Piotr będzie jeździł i prelekcje robił ? … To niemożliwe…
Cuda będziesz robił, a wtedy pójdą za tobą.
A kiedy pójdą za tobą, wtedy pójdą za Nami.
…… – spojrzałam na mojego Piotrusia. On i cuda ? To jakiś żart …
Czy cuda są takie ważne ? Nie da się bez nich ?
Słowa to dużo, ale dla ludzi za mało.
Może ty leczyć będziesz …? – zaczęłam już analizować na poważnie przypominając sobie moje migreny.
Nic nie dzieje się bez powodu.
A co jest powodem ?
Życie wieczne.
A co z naszymi pracownikami ? – pyta Piotr.
Nie martw się i tak zostaną rozlosowani.
Homiel to pięknie ujął. Rozlosowani w sensie od losu, roz-losowani, czyli rozdzielone zostaną im dalsze losy, miejsca, zadania.
Przeżyją beze mnie ? – Piotr.
Jakoś przeżyją.
… Dzisiaj podczas modlitwy gacki mnie atakowały, gryzły mnie w nogi – powiedział zupełnie bez emocji.
Masz szczęście, że mnie poznałaś. Patrz ile masz wrażeń ! – żartem do mnie.
Nie masz szczęścia, wszystko idzie zgodnie z planem – Homiel natychmiast prostuje.
Ten atak anafilaktyczny przez zęba też był zaplanowany ? Przecież mogłeś tego nie przeżyć !
Pytam z ciekawości, bo kwestia przeznaczenia, niebiańskiego planowania, a przypadku jest niezwykle ciekawa. Wtedy, według lekarza zostało Piotrowi tylko 10 minut życia.
Tak naprawdę nie mogło być inaczej.
Naprawdę ? … Wrażenia pierwsza klasa ! – Piotr nie mógł się powstrzymać od uszczypliwości.
… Coś się znowu zacznie dziać koło nas ? – pyta znowu.
A czegoż ta rodzina może się obawiać ?
?
Oglądaliśmy relacje z wizyty papieża Franciszka na ŚDM w Krakowie. Ogromna masa ludzi…
Wykarm tyle i daj spać … Wyobrażasz sobie ? Tyyyle ludzi …
To nieważne.
A co ważne ?
Bycie.
…… – Piotr zaczął macać się po brzuchu sprawdzając jego stan objętości.
Spójrz na swój brzuch.
Jem mało przecież.
Wiem, a jednak ciągle go masz – roześmiałam się na cały głos widząc minę Piotra.
……
No i co z tym Jerycho ? – pyta mnie Piotr.
Muszę dokładnie sprawdzić, a nie mam czasu – i faktycznie tak jest.
Nikt nie uwierzy prawdzie, a prawda jest na wyciągnięcie ręki.
Dopisane 28. 04. 2017 r.
Jerycho. Nadchodzi. Sposobcie się – Homielowi jak zwykle nie chodzi o dosłowność tego miejsca https://pl.wikipedia.org/wiki/Jerycho ale o symbolikę.
Ta „piekielna” okolica uosabia te wszystkie trudne przeżycia, które zamykają człowieka na Boga.
Jerycho, przeciwieństwo Jerozolimy, uosabiającej przebywanie w bliskości Boga, jest symbolem wyemancypowania człowieka i trwania na antypodach doświadczenia Boga: „Ponieważ, choć Boga poznali, nie oddali Mu czci jako Bogu ani Mu nie dziękowali, lecz znikczemnieli w swoich myślach i zaćmione zostało bezrozumne ich serce” (Rz 1,21). Jerycho to najniżej położone miejsce na świecie. Leży dziesięć kilometrów na północny zachód od północnego krańca Morza Martwego. Ta bliskość też ma swoją symboliczną wymowę, zwłaszcza jeśli uświadomimy sobie, że po drugiej stronie miasta znajduje się góra kuszenia. Z jednej strony Szeol, w którym może się „pomieścić” to wszystko, co w człowieku obumarłe, pozbawione Boga. A z drugiej strony miejsce, w którym Bóg został w Chrystusie poddany kuszeniu (por. Mt 4,1–10), by zrezygnować z wędrówki i zstąpienia do otchłani w celu wyprowadzenia stamtąd praojca Adama. Ta „piekielna”, dosłownie i w przenośni, okolica uosabia te wszystkie trudne przeżycia, które zamykają człowieka na Boga, wiążą go i są przyczyną zdezorientowania, w którym nie znajduje on odpowiedzi na trudne pytania do Boga i drugiego człowieka. Jerycho wyznacza na mapie wszelkie ludzkie wyobcowanie wobec Boga, ale także wobec samego siebie. http://biblia.wiara.pl/doc/2064979.Jerycho
Czytając te słowa, a zwłaszcza fakt, że to „najniżej położone miejsce na świecie” widziałam oczami wyobraźni wieżowiec z wizji Piotra http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/12/31/on-chce-byc-niezauwazony-a-trzeba-mowic-o-nim-glosno/ , w którym wszystkie światła na piętrach są wygaszone, a rozświetlone było najniższe piętro. Homiel pokazał w ten sposób jak nisko upadła nasza wiara.
Ale Jerycho ma też swoją drugą twarz. W Jerycho przebywał często Eliasz, gdzie miał szkołę „synów proroczych”. W Jerycho przebywał też Jezus, gdzie m.in dokonał uzdrowienia niewidomego i spotkał celnika Zacheusza. Jerycho to także według Listu do Hebrajczyków historia wiary Izraelitów w moc Boga, która doprowadziła do upadku murów starożytnego Jerycha [Hbr 11.30].
Co Homiel chce przekazać ? Z jednej strony mamy upadek, a z drugiej uzdrowienie. A może trzeba sięgnąć dna, aby zostać uzdrowionym ?
Gdy Piotr przyszedł wieczorem do domu, zaczęłam czytać mu o Jerycho pytając, czy prawidłowo interpretuję Homiela słowa.
Sama nie pisałaś. Mylić słowo twe nie może.
Ale mówi ! … Jakoś tak … – Piotr był zdziwiony formą tego zdania.
Biblijnie.
Gdybyś Piotrze czytał, to byś wiedział. Nie pytałbyś.
Poszliśmy na spacer. Byliśmy pod wrażeniem dzisiejszego dnia i wczorajszego i każdego poprzedniego … Szliśmy w milczeniu …
Prosiłem w duchu … Boże Ojcze … spraw, aby ci, co nie widzą, zobaczyli. Ci, co nie słyszą usłyszeli. Ci, co nie czują, dotknęli jak wielką miłością obdarzyłeś ten świat … Wiesz co odpowiedział ?
Powiadam ci, że to już nie człowiek mówi, ale mędrzec.
……. – i trudno się z tym nie zgodzić. Piotr potrafi czasami tak powiedzieć, jakby to kosmos przez niego przemawiał.
A i mi się coś udaje czasami – Piotr się zaśmiał.
…….
Cieszę się, że nasze rozmowy są takie normalne, nie są takie majestatyczne jak u innych ludzi – stwierdziłam będąc ciągle pod wrażeniem, że właśnie tak się dzieje.
Byłyby, gdybyście nie byli stąd.
Szliśmy dalej, mijaliśmy akurat lodziarnię. No i oczywiście bach !… I już mamy lody na talerzu. Usiedliśmy na przy-kawiarnianych, wygodnych krzesłach. Siedząc i delektując się lodami przysłuchiwaliśmy się kobiecie, która siedziała z koleżanką obok i delektowała się również gadając przy tym jak kołowrotek. Opowiadała o swoich planowanych podróżach. Cały czas mówiła, że wybiera się na Karaiby statkiem, na Morze Śródziemne statkiem i gdzieś jeszcze statkiem. Fajnie jej się nawet słuchało, bo wraz z jej opowieściami i ja w wyobraźni podróżowałam. Pomyślałam sobie, że niektórzy ludzie mają naprawdę ciekawie w życiu … Nachyla się do mnie Piotr …
Homiel mówi …
To jest jej świat i jej granice, a ty nie masz granic.
Ma statki, a ty masz wszystko.
Jest za daleko, by poczuć twój świat.
Dech mi zaparło … Zgadza się, ona żyła w kompletnie innym świecie i z taką osobą rozmowa o Bogu wydaje się jedynie stratą czasu.
Gdy wróciliśmy do domu, byliśmy już lekko zmęczeni. Ja zaczęłam spisywać nasze dzisiejsze doświadczenia do komputera, a Piotr rozłożył się na sofie, czyli zapowiadał się wieczór jak zwykle.
To, co było dla ciebie bliskie, jest już dalekie.
To, co dalekie, jest już bliskie … To słowa Ojca – powiedział raptem Piotr.
A co było dla ciebie bliskie ? – pytam.
Chodzi o gacki.
Na pewno ? – miałam wielkie wątpliwości.
Bo brzmi to raczej inaczej. Jakbyś pociąg do materializmu miał już za sobą, w przeciwieństwie do duchowości, która jest coraz bliżej.
Nie, chodzi o gacki, bo były blisko zawsze, a teraz mniej.
Nie możesz się mylić jak ze Mną rozmawiasz.
……. – no już wiedziałam, że Piotr się myli.
…….
Widzę jak kurtyna opada. Taka kurtyna sceniczna …
Jak ?
Jak woda wodospadu, nagle opadła … I teraz widzimy się wszyscy.
Teraz ? W tej chwili ?
Nie, jak przyjdzie czas.
I co zobaczyłeś ?
Ludzi, 7 – 10 osób i na przedzie mężczyznę.
To Oni nas obserwują ? – …. zgroza …
Piotr coraz więcej widzi, właściwie widzi cały czas, ale nie wiem jak to ująć … Widzi coraz lepiej.
Po jakimś czasie Piotr chciał pograć i zażyczył sobie komputera, na którym pisałam. Poprosiłam go, by wyjął jeszcze jeden laptop, który miał schowany, a nie jest używany ze względu na brak programu antywirusowego.
No daj ten komputer.
Nie dam, nie przekonacie mnie we dwójkę – miał na myśli jeszcze Homiela.
A w trójkę ? – a Homiel miał na myśli jeszcze mojego Grubaska. Piotr się roześmiał i poczuł się przekonany.
Pograł chwilę i znowu rozłożył się na sofie zmęczony. Zaczęliśmy oglądać w TVP wiadomości o ostatnich zamachach.
ISIS to jak żmija, istny diabeł.
Nieee, to jak smok raczej – jakoś mi się tak skojarzyło. Jedno ciało i wiele głów działających w wielu krajach.
To nie żmija, bo żmija ma jeden łeb, a każda z głów chce gryźć– Homiel sprostował przyznając mi rację.
Fragment z „Apokalipsy z Angers” – wielkiego zespołu tapiserii wykonanych na zlecenie Ludwika I Anjou księcia andegaweńskiego, wykonany w latach 1377 – 1382. Tematem wszystkich tapiserii jest Objawianie św. Jana, na dziełach ukazano 90 wybranych scen. „Oto wielki Smok barwy ognia, mający siedem głów i dziesięć rogów – a na głowach jego siedem diademów. I ogon jego zmiata trzecią część gwiazd nieba: i rzucił je na ziemię. I stanął Smok przed mającą rodzić Niewiastą, ażeby skoro porodzi, pożreć jej dziecię.”
W sumie to dobrze, że PIS teraz rządzi, to dobra sytuacja dla Polski.
Wyborna. Ten naród już się nawycierpiał. Ziemia nasączona krwią.
A dlaczego musiał cierpieć ?
A dlaczego Chrystus cierpiał ?
……. – na takie pytania zawsze trudno znaleźć właściwą odpowiedź.
Czytam o świętych … W porównaniu do nich to ja głupi jestem – Piotr kiwa głową.
Przez „przypadek” weszłam na Wikipedię, by sprawdzić co oznacza litera tau / tav / taw.
Dopisane 26. 04. 2017 r.
Powiadam ci, że to już nie człowiek mówi, ale mędrzec – największe wrażenie w rozmowach z Ojcem sprawia fakt, że są tak normalne. Pisałam już o tym wcześniej, a dzisiaj znowu jestem w lekkim szoku Niedawno kupiłam książkę „Świadectwo” Alicji Lenczewskiej i wczoraj zaczęłam ją czytać. Jestem zdumiona, że również rozmawiała z Ojcem i zdumiona pewnym fragmentem. Już wiem, że będę często do tej książki na tym blogu powracać.
Nowe znaczenie przypadek – bardzo ciekawy tekst znalazłam też wczoraj.
Znak TAW w języku staro hebrajskim jest ostatnią 22-gą literą tego alfabetu. Przez starożytnych skrybów litera TAW była pisana w formie krzyża, zamiennie najpierw jako krzyż równoramienny. Obecną i starożytną pisownię tej litery pokazuje wyraźnie twórca współczesnego języka hebrajskiego Elezier Ben Yehuda w jego słowniku hebrajsko-angielskim: Historię pisowni znaku TAW w różnych językach semickich, aż do dzisiejszej formy łacińskiej litery T, przejrzyście pokazano w serwisie Anctient Hebrew Research Center: Jak widać, ludy semickie posługiwały się kiedyś znakiem krzyża takim samym, jaki dzisiaj jest symbolem chrześcijaństwa (krzyż łaciński). Znak krzyża TAW był ostatnią 22-gą literą alfabetu w wielu językach semickich: fenickim, staro hebrajskim, klasycznym arabskim, aramejskim, ponieważ wywodzą się one ze wspólnego rdzenia i wszystkie bazowały na tym samym 22-znakowym alfabecie. Język staro hebrajski (paleo hebrajski) wyszedł z użycia w II wieku n.e.. Pisownia TAW we współczesnym języku hebrajskim opracowanym przez Ben Yehuda została zapożyczona z języka aramejskiego w zmienionym już kształcie i mało przypomina pierwotną pisownię.
(1)Arabski znak w formie krzyża wypalany na udach lub szyjach koni i wielbłądów, stąd nazwa litery TAW, która u Fenicjan i na machabejskich monetach ma formę krzyża. Grecy i Rzymianie wzięli od Fenicjan zarówno nazwę jak i kształt litery.
(2)Symbol (krzyżowy), znak pod/zamiast pisanego nazwiska; stąd podpis, Job 31:35. Stwierdzono, że na synodzie chalcedońskim i innych synodach głównie na Wschodzie nawet niektórzy biskupi nieumiejący pisać umieszczali krzyż jako podpis zamiast swojego nazwiska, co jest nadal często czynione przez zwykłych ludzi w procedurach prawnych.
Ad.1 Widać, że Arabowie pieczętowali znakiem krzyża swoje konie i wielbłądy tak, jak Bóg naznaczył swoich ludzi, należących do Niego w Jerozolimie.
Ad.2 Bóg użył swojego podpisu TAW na czołach wybrańców, gdy Jego prawo było egzekwowane w Jerozolimie.
Znaczenie znaku TAW w ST ujawnia nam także Księga Hioba (Joba) 31:35 BT: „Kto zechce mnie wysłuchać? Oto podpis [znak TAW]: Wszechmocny odpowie. Przeciwnik niech skargę napisze”. Wierny Bogu Hiob podpisuje się znakiem krzyża TAW, jakby pisał „należę do Boga” i spodziewa się po tym Jego odpowiedzi. Dla dociekliwych międzywierszowy przekład tego wersetu z hebrajskiego– 8420 TAV (inne polskie przekłady tutaj). W podanym angielskim przekładzie znak TAW został przetłumaczony jako „desire” (?), czyli pragnienie, ale też dobrze oddaje znaczenie. Hiob jest wierny Bogu, pragnie Jego łaski oraz pragnie Jego odpowiedzi, co wyraża znakiem krzyża, Jego znakiem. Bóg jest miłością, miłość pragnieniem, a Hiob pragnie kontaktu z Bogiem, bo Go miłuje i wyraża to za pomocą krzyża, znakiem TAW.
Istnieje także zbieżność graficzna między pisownią TAW w formie X i krzyżem greckiej litery X (Chi), która rozpoczyna greckie słowo nχριστός (Xristós) czyli Chrystus [7]. W języku greckim wywodzi się ono od χρίω, co oznacza „pomazać olejem”, czyli grecki χριστός oznacza dosłownie Pomazaniec (hebrajski Mesjasz, Zbawiciel).
Oprócz zbieżności graficznej mamy zbieżność znaczeniową. Starożytni rabini określali TAW m.in. jako imię Boga, pieczęć świętości, pieczęć prawdy.Żydzi namaszczali kapłanów za pomocą oleju z oliwek i znaku TAW na czole, jak Mojżesz namaścił Aarona w ST. W Talmudzie to namaszczanie kapłanów jest opisane przez odwołanie do greckiej litery Chi, czyli krzyża X, co potwierdza znaczenie krzyża TAW (Chi) na czole jako sługa Boży, należący do Boga. W Kościele katolickim Chrzest św. obejmuje także kreślenie krzyża na czole dziecka, naznaczenie go pieczęcią Chrystusa, jako należące do Niego. Niestety, wielu z nas potem o tym nie pamięta lub wręcz próbuje ten znak świadomie wymazać.
Chrystus, wcielony Bóg, w ostatniej księdze NT, Apokalipsie Św. Jana, mówi o sobie „Jam Alfa i Omega, Pierwszy i Ostatni, Początek i Koniec” (Ap. 22:13). Alfa i Omega to pierwsza i ostatnia litera greckiego alfabetu. Jest to tłumaczeniem z języka staro hebrajskiego, w którym pierwszą i ostatnią literą alfabetu jest właśnie Aleph i Taw. Interesujące jest to, że już w pierwszym wersie Biblii, w Księdzie Rodzaju 1:1 „Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię.” występuje w źródłowym tekście hebrajskim dwukrotnie (przed „niebo” i przed „ziemię”) słowo „et” składające się z dwóch liter: Aleph i Taw (את) [sprawdź w biblos.com], które nie jest tłumaczone, ani w angielskich, ani w polskich przekładach. Nie da się go tłumaczyć, ok, ale myślę, że można interpretować jako konkretne rzeczywiste niebo i konkretnie rzeczywistą ziemię, czyli istniejące byty, prawdziwe, stworzone z nicości, których istnienie zależy od początku (Aleph) do końca (Taw) od „Tego, Który Jest”, czyli Boga, który podtrzymuje wszystko w istnieniu i nam się objawił na ziemi jako Jezus Chrystus oraz przedstawił jako Aleph i Taw (Alfa i Omega).
Znak TAW był kojarzony z Chrystusem i ukrzyżowaniem Go już przez pierwszych chrześcijan, co odnajdujemy w tekstach ojców Kościoła. Orygenes (ur. 185) widząc ten związek dopytywał wtedy Żydów o znaczenie TAW i opisał ich odpowiedzi: „(1) Jeden powiedział, że litera Tau zajmuje ostatnie miejsce wśród 22 liter w kolejności w jakiej zostały ułożone. Ostatni zatem znak przyjęty został dla oznaczenia doskonałości tych, którzy jako cnotliwi płaczą i boleją nad grzechami ludu i współczują sprzeniewierzonym. (2) Drugi mówił, że litera Tau jest symbolem tych, którzy zachowali prawo, jako że u Hebrajczyków prawo nazywa się Torą, a ponieważ pierwszą literą tego słowa jest Tau, więc oznacza ona tych, którzy żyją według tego prawa zbawczego. (3) Trzeci natomiast, należący do tych, którzy zawierzyli Chrystusowi twierdził, że według starej pisowni litera Tau przypomina swym kształtem krzyż i jest zapowiedzią tego znaku, który chrześcijanie kreślą na czole i który czynią wszyscy wierni, gdy przystępują do jakiejkolwiek pracy, zwłaszcza zaś zaczynając modły lub lekturę Pism Świętych” [Komentarz Orygenesa do Ezechiela 9].http://3obieg.pl/dlaczego-warto-znac-litere-taw
Walik pochodzi z Ukrainy, z powodu nawału pracy został zatrudniony w naszej firmie na określony czas. Zamówienia się skończyły, więc Piotr nie mając dla niego żadnej pracy musiał z niego zrezygnować.
Byłeś sprawiedliwy, a i tak złapał za nogi Ojca.
Piotr zawsze regularnie mu płacił, a Walik pracując wcześniej w dwóch innych firmach został bezpardonowo oszukany. Piotrowi ulżyło słysząc te słowa, ponieważ nie jest przyzwyczajony zwalniać ludzi. Ma wrażenie, że ich krzywdzi.
Zamilkliśmy na chwilę, coś mnie od dawna dręczyło. Oglądam ostatnio namiętnie wszystkie filmy dokumentalne dotyczące chrześcijaństwa, Biblii, Jezusa. Zaciekawiła mnie dyskusja naukowców na temat przebitych rąk Chrystusa. Jedni uznali, że przebite centralnie dłonie nie były możliwe, ponieważ łatwo je oderwać od krzyża i przekonywali, że przebite nadgarstki to jest właściwe rozwiązanie.
Jak miał przebite dłonie Jezus ? W dłoniach, czy nadgarstkach ? – pytam się w końcu Homiela.
Pomyśl medycznie.
Medycznie ? – zaczęłam się zastanawiać.
…. Pokazał mi teraz gwoździe w nadgarstkach i lejącą się krew.
… Rzeczywiście… – zaczęłam natychmiast główkować.
Gdyby przebito nadgarstki, przebito by ważne tętnice i Chrystus szybko by się wykrwawił. Znacznie dłużej się męczył.
Cierpiał – poprawił Homiel.
Homiel ma absolutnie rację, dlaczego naukowcy o tym nie mówią ?
Pod latarnią najciemniej.
Ale numer … – byłam pod wrażeniem jakie to proste.
Jechaliśmy przez miasto.
Ale mi powiedział z tym portfelikiem ! – Piotr kiwa głową z niedowierzaniem.
Ale z tego wynika, że będziesz miał możliwość, ale na krótko, wszystko oddasz – mówię do Piotra.
Ty to przejmiesz.
Jaaa ? Ale to ty tak twierdzisz.
Ja to widziałem !
Ale Homiel tego nie potwierdza.
My nie musimy potwierdzać Naszych wizji.
One są prawdziwe.
W ostateczności zachowasz się jak prawdziwy Ten, do którego idziesz.
Powiedział, że to zło we mnie
… Jest już bardzo powierzchowne.
Wewnątrz jesteś czysty kryształ.
To prawda – przyznałam z ulgą. Jeśli Piotr był zły, to kiedyś, w innym życiu.
Twoje łzy są prawdziwe i sprawiedliwe.
Pięknie ci powiedział … Więc nie licz na nic – zaczynam się śmiać.
Mijaliśmy na Placu Trzech Krzyży kawiarnię Costa Heaven, do której Piotr często chodził (p.s. już jej nie ma).
To nie było dobre miejsce dla ciebie.
…… – zrobiłam oczy, bo nie rozumiałam dlaczegóż to.
…Pokazał mi ludzi jak wchodzili do środka i tam przeobrażali się w robaki.
… ??? – to bardzo ciekawe… rzeczywiście przychodzili tam głównie menedżerowie, biznesmeni, każdy tylko spod oka obserwował drugiego.
A nowej fury nie dacie ? – a Piotr znowu swoje.
A źle ci ?
Nie.
A chcesz, bym ci to zabrał ?
Chwal za to, co masz i nie planuj, że w przyszłym roku zmienisz.
Dobra … Moi pracownicy pytają kiedy zmienię auto, bo chcieliby go ode mnie kupić, wczoraj …
… I nie planuj, że coś sprzedajesz – przerwał mu Homiel.
……… – Piotr tylko westchnął. Obserwowałam jego zmagania i dyskusje z prawdziwym rozbawieniem.
A to mieszkanie zmienimy ? – tym razem ja zagadnęłam.
Teraz pyta się ciebie …
… Czy coś czujesz, masz jakieś znaki na zmianę ?
Zawsze ci mówiliśmy, teraz masz coś od Nas ?
Nie – kompletnie mnie tym pytaniem zaskoczył, ponieważ faktycznie przed pierwszą naszą przeprowadzką miałam ciekawy sen.
Sprzątałam biurko i ładowałam swoje prywatne rzeczy do pudełka. Powiedziałam nawet Piotrowi, czyżby mielibyśmy się przeprowadzać ? Moje pytanie było w tym momencie absolutnie absurdalne, bo żadne z nas o tym nie myślało, a jednak dokładnie dwa tygodnie później już szukałam nowego mieszkania. Homiel mi to właśnie przypomniał … Niesamowite …
No to mieszkaj.
Ale ledwo zipię – w mieszkaniu warszawskim jest dosyć ciasno i gorąco.
Dasz sobie radę.
Aż tak, to nie da sobie rady ! – Piotr.
Oby zimno było tego lata … – pomyślałam.
…. Jeśli Homiel mówi o dużych zmianach, z tego wynika, że nie obejmują one tego mieszkania – rozkładam ręce bezradnie myśląc logicznie.
… Wiesz co słyszę z daleka ?
Litości !!! …
Powiedziałem wytrzymaj i płyń, tak powiedziałem !
…… – zaczęliśmy się natychmiast śmiać, bo Jego reakcja była cudownie zabawna.
A mamy inne wyjście ?
Nie, ale bez tej ciekawości.
Ale my jesteśmy ciekawi – powiedzieliśmy rozbrajająco szczerze.
…….
Taaa – Piotr spoważniał po chwili.
Dziękuję Homielowi za to, że możemy dzisiaj się śmiać, a nie płakać. Za dzieci, za wszystko chcę Ci podziękować.
A Ja ci dziękuję, że ty Mi dziękujesz.
Jesteś nieszczęśliwy ?
Jestem bardzo szczęśliwy.
Wieczorem w związku z atakiem w Monachium podano wypowiedź fachowca, który stwierdził, że służby mają nakaz nie prowadzić rozmów z terrorystami, lecz od razu likwidować. Według niego sądy prowadzą do tego, że inspirują naśladowców. Oczywiście zaczęłam się zastanawiać, czy z perspektywy Nieba to słuszne rozwiązanie.
To też miłosierdzie.
Likwiduje się tego, kto w środku siedzi.
Niebo jest miłosierne, ale i bardzo stanowcze.
Dopisane 22. 04. 2017 r.
Pomyśl medycznie – dokładneprzebicie rąk, by mogły utrzymać wiszące ciało musiało być między środkową częścią dłoni, a przegubem. W nadgarstek.
Autorem figury Chrystusa Ukrzyżowanego jest rzeźbiarz Juan Manuel Miñarro z Uniwersytetu Bortherhood w Cordobie, który jest również profesorem Uniwersytetu w Sewilli. Jego rzeźba jest wiernym odzwierciedleniem traumatycznych cierpień udręczonego ciała Chrystusa na podstawie prac interdyscyplinarnego zespołu naukowców, którzy zajmowali się badaniem Całunu.Jest to jedyny taki Krucyfiks na świecie, wiernie ukazujący rzeczywistą, naturalną postać Chrystusa i Jego cierpienie.Na podstawie badań Całunu przez uniwersytety w Bolonii i Pavii — przedstawia Człowieka mającego metr osiemdziesiąt wzrostu, z ramionami rozciągniętymi na krzyżu pod kątem 65 O. — z dokładnie odtworzonymi ranami Człowieka z Całunu Turyńskiego.
Wczoraj oglądaliśmy zabawny, niemiecki film pt. „Buddy”.
To historia człowieka, który widzi swojego anioła. W pewnych momentach zaśmiewałam się do łez, bo filmowy anioł czasami przypominał mi zachowaniem naszego Homiela. Filmowy posłannik powiedział swojemu podopiecznemu, że jest nowy, w sensie początkujący jako anioł stróż. Dzisiaj rano wróciłam do tego filmu.
Homiel, Ty też jesteś „nowy” jak tamten z filmu ? – spytałam żartem.
Zdecydowanie nie – powiedział bardzo stanowczo.
Jesteś stary ?
Najstarszy.
Hmm … Kim jesteś ?
Twoim przeznaczeniem.
Błogosławione chwile, w których mogę to słyszeć – wypalił Piotr w takim stylu, że oczy otworzyłam z wrażenia. Nie było to do niego podobne.
Błogosławieni ci, co słyszą.
To i mój syn jest błogosławiony – Piotr kontynuował jakby to nie on mówił.
Nasz syn będąc obecnie na morzu napisał ciekawą wiadomość poprzez Messengera. Ponieważ trafił na statek, który jest w opłakanym stanie i wszystko się tam psuje, ma w związku z tym bardzo wiele pracy i gigantyczną odpowiedzialność. W nocy padł na łóżko wykończony, a wtedy usłyszał ciekawe słowa i poczuł, że ktoś go tuli.
Od początku do końca.
Co znaczy być twoim przeznaczeniem?
Co by nie znaczyło w tej łódce, to My zapalamy silnik.
Będzie rzucać.
….Rzucać ? Czyli nie będzie tak łatwo … – pomyślałam.
Ktoś wypadnie z tej łódki ? – miałam na myśli, że ktoś może umrzeć z rodziny, odejść.
Chodzi o to, że tą łódką podpłyniesz do znacznie większej łódki.
…… Homiel pokazał mi łódkę, drewnianą, heblowaną, którą podpływam do większej łodzi, biało – niebieskiej. Wchodząc tam obróciłem się, a po chwili zobaczyłem, że ta łódka zmieniała się w wielki transatlantyk. Usłyszałem gwizdek i słowa …
Dowódca wchodzi !
W ten sposób Homiel obrazowo przewiduje jakieś wydarzenia, jedno mniejsze, które będzie wstępem do drugiego, większego.
Dzisiaj rano wróciłam do tej wizji.
A ja na ten statek też wejdę ? – Homiel ciągle mówi o Piotrze, a gdzie jest w tym miejsce też dla mnie ? Czy te wydarzenia będą też mnie dotyczyć ?
… Pokazał mi, że mam ciebie w plecaku.
W plecaku ? To jak balast – żartuję natychmiast.
Z takim balastem to można i latać.
Jak to zrobić ?
My to zrobimy, My damy paliwo i wiatr.
Czyli to od Was wszystko zależy. A nasza wolna wola ?
Pozory muszą być.
Hmm … Jesteś najstarszy ?
…. Narysował małą literę „a” i jeszcze raz po niej ołówkiem poprawił, jakby chciał powiedzieć, że raz już powiedział, drugi raz powiedziałby to samo … Najstarszy.
To Trony są jako pierwsze stworzone ? – Piotr.
Zdziwiony ? Znasz Mnie od początku.
Jeśli jesteś najstarszy, to naoglądałeś się na ten świat. Jak go oceniasz ? – pytam.
Walka.
Nie szkoda ci ludzi czasami ?
Tak samo jak aniołów.
???
Chrystus dziękuje ci za kwiatek … Kazano mi ci to przekazać – nagle Piotr zmienia temat.
Tydzień temu przed wyjazdem kupiłam bukiet białych Margaretek i położyłam pod krzyżem. Działo się to w kościele św. Barbary, który mijam idąc na „randkę” do Złotych Tarasów. Nie powiedziałam tego Piotrowi, bo i po co ? Teraz te słowa bardzo mnie wzruszyły.
A szkoda Ci czegokolwiek ? – pytałam dalej, by się nie rozpłakać.
Łez Ojca.
Dlatego daje tu najlepszych, by prowadzili tych najgorszych.
… Ale nie przejmuj się, duża część się śmieje.
…… – Piotr się zaciął.
… No mów dalej ! – ponaglam go zafascynowana tą rozmową.
Nie rozpędzaj się, właśnie kończę– … i się roześmiał na głos.
Homiel mógłbyś być kabareciarzem – już żałowałam, że kończy.
… Jaki jest sens twojego życia ?– spytał mnie poważnie.
Jaki ? – szybko szukam w swojej głowie.
… Piotruś ! – … i byłam tego pewna. Patrząc z perspektywy czasu nie może być nic ważniejszego w moim życiu.
Bardziej ufaj sobie.
Kiedy szukasz, uczysz się– odpowiedziałna moje myśli dotyczące autorstwa legendy o 3 drzewach. Jego ostatnie stwierdzenie bardzo mnie zafrapowały.
… Słyszę Bazylika św. Jana – mówi w zamyśleniu Piotr.
…… – nie wiem o co chodzi, może Homiel podrzuca jakiś trop, ale nie mam pojęcia co mam z tym zrobić.
Powiedz coś więcej, pleeeease …
Idę się przypudrować, bo idę na lody.
Rozśmieszył nas natychmiast. Właśnie się ubieraliśmy, by pójść do Grycana i oczywiście Homiel „szykował się” z nami. Przed tym jednak zamierzaliśmy pojechać do kościoła. Jadąc przypomniałam sobie wiadomości dotyczące ostatnich zamachów.
Czy w Krakowie będą jakieś zamachy ? – przygotowywano się do ŚDM.
Robią, żeby nie było.
Dojechaliśmy do katedry, do „naszego krzyża” i zauważyliśmy małą grupkę bardzo kolorowych pielgrzymów, którzy przybyli do Polski w związku ze Światowymi Dniami Młodzieży. Byli na boso, nawet mężczyźni mieli kolorowe spódnice i kwiaty za uchem, wyglądali na mieszkańców z Fidżi albo Haiti, trudno powiedzieć. Byli bardzo uśmiechnięci i klęczeli „pod naszym” krzyżem. Byli tak kolorowi i pozytywni, że buzia się uśmiechała na sam ich widok. Wstyd mi się zrobiło, ponieważ modlili się zaskakuąco żarliwie … Rzadko się takich ludzi spotyka. Staliśmy pod krzyżem dwa metry od nich czekając, aż odejdą, ale Chrystus powiedział …
Módl się za nich, przybyli do Mnie.
To było piękne. Przybyli do Niego z tak daleka … To bardzo budujące. Postaliśmy jeszcze trochę i wyszliśmy, bo czas pod „naszym krzyżem” ewidentnie należał tym razem do „kolorowych spódnic”.
Już na lodach rozmawialiśmy dalej. Piotr przypomniał sobie niedawne dzieje, kiedy to próbował kupić mieszkanie.
Byłem tak załamany, wszystko mi nie wychodziło, a chciałem odłożyć jakieś pieniądze na później … Nie umiem tak żyć, kiedy nie mam nic odłożonego – powiedział bardzo szczerze.
Nie wiem dlaczego od razu wiedziałam, że przypadkowo trafił w sedno. Nie umie żyć, więc musi się nauczyć.
Czas się nauczyć– powiedział to samo Homiel.
A i ten portfelik oddasz– powiedział lekceważąco na gruby portfel leżący na stoliku.
A w swoim portfeliku Piotr trzyma wszystkie karty, dokumenty, całe swoje materialne życie. Czasami włosy stają mi dęba, kiedy sobie pomyślę, co by się stało, gdyby to stracił.
Widzę wodospad …
Ciągle patrzysz na wodę, a się nie zmieniasz.
Bezpieczeństwo to nie pieniądze …
To My.
Czas płynie jak woda, a Piotr nadal się nie zmienia.
Słyszę Bazylika św. Jana – niestety do dzisiaj nie wiem o co chodzi.
Chodzi o to, że tą łódką podpłyniesz do znacznie większej łódki – zdążyłam zapomnieć o tej wizji, więc dzisiaj spróbowałam dowiedzieć się czegoś więcej.
Małą łódką łatwiej się steruje, duża łódź to dużo ludzi.
Po kilku miesiącach pisania blogu jest to dla mnie teraz bardziej zrozumiałe. Piotr prowadził niewielką grupę ludzi, prowadził w sensie nauczał. Pisanie blogu spowodowało, że ta grupa znacznie się rozrosła, o czym sobie do końca nie zdajemy sprawy. A to jeszcze nie koniec, jak twierdzi sam Homiel.
Bezpieczeństwo to nie pieniądze… to My – czytam obecnie arcyciekawą książkę; Tajemnice watykańskich proroctw. Jak Kościół bada zjawiska nadprzyrodzone.http://lubimyczytac.pl/ksiazka/274720/tajemnice-watykanskich-proroctw-jak-kosciol-bada-zjawiska-nadprzyrodzone Książka napisana przez watykanistę ujawnia metody badań i podejście Watykanu do tego, co trudno wytłumaczalne. Będę do niej powracać na blogu, ponieważ pewne tezy dla mnie, jako mocno doświadczonej osoby, są wręcz szokujące. Szokujące, ponieważ ich źródłem jest właśnie Watykan, centrum chrześcijaństwa, które wydaje się iść z duchem czasu, a nie z duchem prawdy.
Jestem Twoim przeznaczeniem – dzisiaj doszło do mnie, że być może nie rozmawialiśmy z wtedy Homielem. Przypomniałam sobie bowiem wcześniejszą rozmowę;
Miałeś pamiętać o swoim przeznaczeniu – mówię.- Przeznaczeniem nie jest przeznaczenie tutaj. To jest droga.
- Przeznaczeniem wiesz Kto jest.
Najstarszym może być tylko sam Bóg Ojciec.
Uwaga, ponieważ wpisy edytują się w kolejności od najnowszych do najstarszych i będą coraz trudniejsze, by w pełni zrozumieć pisany tekst, proszę cofnąć się do samego początku. http://osaczenie.pl/wp/2016/03/03/
Piotr spytał Homiela, czy powinnam wrócić na forum i dalej pisać.
Nie zajmuj się nimi.
Mogę ich potrząsnąć – nie wiem co miał Piotr na myśli.
Nie tak wygląda sprawiedliwość.
A jak ?
Nauczysz się.
Sprawiedliwy znaczy być mądrym, dlatego idziesz obok Chrystusa.
Nauczyciel całą wiedzę ci przekaże.
Zanim ocenisz, namaść.
Jeśli namaszczenie nie pomoże, zetnij jak chwasta.
Człowiekowi można dawać niejedną szansę, ale przychodzi taki moment, że trzeba powiedzieć dosyć. Nawet Jezus będąc w gaju oliwnym też w pewnej chwili powiedział dosyć, więcej się przekazać nie da. Zetnij jak chwasta nie znaczy ściąć dosłownie, ale w tym przypadku zrezygnowanie z kogoś, odejść, odcięcie kontaktów.
Przypomniałam Piotrowi wizję, którą akurat opisywałam niedawno.
Zaczęło całkiem porządnie padać. Siedząc w pociągu nie ma to znaczenia i miło było obserwować zacinający deszcz przez okno.
Deszczyk życie daje, zobacz – Piotr do mnie.
U Noego nie dał.
Ooooo, mógłbyś coś powiedzieć na ten temat ?
………. – nie powiedział.
Piotr przymknął oczy, poczuł się zmęczony. Zamknęłam zeszyt, gdyż myślałam, że to koniec na dzisiaj. W oddali na końcu korytarza zobaczyłam mężczyznę, którego nie widziałam ok. 20 lat, widziałam go ostatnio na studiach. Wiedziałam, że był w międzyczasie posłem, czy kimś w sejmie, ale za cholerę nie mogłam sobie przypomnieć jego nazwiska. Myślałam; Jak on się nazywa, jak on się nazywa …
Kowalski – nagle mówi Piotr. (p. s. zmieniłam nazwisko, ta osoba ciągle jest posłem)
Jasne, Kowalski ! – ucieszona potwierdziłam, bo szukanie jego nazwiska w głowie zajęłoby mi chyba tydzień.
… Słyszę Kowalski, o co chodzi ? – i otworzył oczy.
Patrzę na niego i patrzę i sama nie wierzę. Piotr cały czas miał oczy zamknięte, a dodatkowo siedział tyłem i nie mógł widzieć o kim myślę. Kiedy ja się zastanawiałam i szukałam w pamięci nazwiska, Piotr podał mi je na tacy. Jaja sobie robi !? Wyjęłam zeszyt z powrotem, bo zrozumiałam, że naszych rozmów będzie ciąg dalszy.
Mniemanie o sobie duże, znaczenie małe.
Jego gloria jest w nim samym, na zewnątrz tego nie widzę … mówi Homiel – Piotr aż się obejrzał sprawdzając o kogo chodzi.
… Aaaa … Faktycznie – sam był zdziwiony.
Skąd wiedziałeś, że to Kowalski ? – intrygowało mnie jak to się stało.
Zobaczyłem obraz w twojej głowie, a pod spodem wizytówkę.
Żartujesz ?!… – byłam naprawdę pod wrażeniem.
… Zauważyłeś, że Homiel nie ma litości w ocenach ? – nachyliłam się do ucha Piotra i powiedziałam szeptem mając złudną nadzieję, że Homiel nie usłyszy.
Mam nadzieję, że to tsunami, które Homiel pokazał, faktycznie do nich dojdzie i nimi zatrzęsie – powiedziałam.
Słyszę … jad waszem – Piotr powiedział coś niezrozumiałego i dziwnie też akcentując.
Trup będzie się kładł gęsto.
Zbaraniałam. Homiel dziś wyjątkowo jest stanowczy, ale zastanawiałam się też nad jad waszem, bo coś niejasnego świtało w mojej głowie. W domu kilka godzin później zaczęłam to sprawdzać.
Yad Vashem,Jad wa-Szem; יד ושם, Instytut Pamięci Męczenników i Bohaterów Holocaustu – instytut w Izraelu poświęcony żydowskim ofiarom holokaustu, założony w 1953 roku. Termin „Jad Waszem” oznacza „miejsce i imię” (lub „pomnik i imię”) i zaczerpnięty jest z księgi Izajasza (Iz 56, 5) dam [im] miejsce w moim domu i w moich murach oraz imię lepsze od synów i córek, dam im imię wieczyste i niezniszczalne.
Homiel porównał ten budynek, tę instytucję do pomnika ofiar holokaustu. Kurcze, teraz naprawdę się zastanawiam ile złego władza tej instytucji musiała zrobić innym ludziom. To było naprawdę mocne porównanie.
Sprawdziłam przy okazji czy w samej Biblii mowa jest o kładzenia gęsto trupów.
2 Ks. Królewska 9:37, Biblia Tysiąclecia); Więc straż przyboczna i tarczownicy wycięli ich ostrzem miecza, położyli ich trupem i dotarli aż do sanktuarium świątyni Baala.
2 Ks. Machabejska; Wszystkich tych, którzy wyszli na widowisko, kazał wymordować, a potem wpadł z bronią do miasta i wielu położył trupem.
Kiedy mowa o ścieleniu trupa, przypomniałam sobie o wspomnianej wcześniej wojnie.
Czy Polska będzie bezpieczna ?
… Zobaczyłem parasol mieniący się złotym i białym światłem. Czarni ludzie, w sensie gacki lub źli ludzie zatrzymywali się ok. 4 km od naszej granicy zachodniej i wschodniej.
Ludzie zaczną wracać.
Jak to zrobić ?
Sam ten moment stworzysz.
Ja ?! Co ty gadasz !? – wyrwało mu się.
Zapomniał, że musimy pamiętać, że pod imieniem Homiel nie zawsze jest to Homiel. Zastanawiam się od niedawna nad czymś. Kiedy Piotr cytuje słowa Ojca, to poraża mnie ich prostota. Wydawałoby się, że Bóg Ojciec powinien być dla ludzi nieprzystępną mądrością, filozofią, inteligencją, przenikliwością … wszystkim.
To cudowne, że Ojciec jest taki … normalny, ludzki.
Daje się taki być.
Bóg Ojciec schodzi do ludzi i staje się taki jak ludzie.
Ale chce, żebyś ty był taki jak On.
Czyli jaki ?
Sprawiedliwy, miłosierny, litościwy.
Dopisane 16. 04. 2017 r.
Słowa Ojca robią na mnie piorunujące wrażenie. Po pierwsze, że są słowami Ojca, a po drugie, że są tak bezpośrednie i proste. Czytając jakąś gazetę (o ile pamiętam „Egzorcystę”, ale pewna nie jestem) zwróciłam uwagę na opis historii powstającego sanktuarium. Rzadko się zdarza, by ktokolwiek cytował Boga Ojca, więc od razu zwróciłam na ten fragment uwagę, by móc porównać do tego, co sami słyszymy. Jak widać i tutaj mówi… wprost.
Historia dotyczy; powstającego sanktuarium Miłosierdzia Bożego w El Salvador.
Jest przykładem działania Boga, który przeprowadza swój plan, z jednej strony w sposób zaskakujący, niespodziewany, ale z drugiej strony – niezwykle skuteczny. Nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego jest dość dobrze znane na Filipinach. Zresztą dotarło ono tam dzięki marianom ze Stanów Zjednoczonych. Grupa osób świeckich ze wspólnoty modlitewnej z wyspy Mindanao, o której już wspomniałem, odczytała na modlitwie, że Bóg pragnie, aby właśnie tam powstało sanktuarium Miłosierdzia Bożego.http://info.wiara.pl/doc/178803.Filipiny-Sanktuarium-Bozego-Milosierdzia-na-wyspie-strachu
Czytając „Dzienniczek” zwróciłam uwagę na pewien szczegół, może mało istotny dla wielu, ale dla mnie bardzo istotny. Chrystus zwraca się do Faustyny;
Mów do mniepo prostu, jak przyjaciel z przyjacielem.
Moja córka często mnie pyta, jak mogę wytłumaczyć, że Oni są tak blisko i słyszą wszystko. Nie umiem wytłumaczyć, ale spróbuję pokazać. Żyjemy w swoim świecie, ale od Ich świata dzieli nas tylko cienka niewidzialna przesłona. I naprawdę… rozmawiajcie z Niebem po prostu. Bardzo to lubią.
Zbaraniałam. Szybka kalkulacja, oczywiście wybieram osobowy, ciężarówką byłoby jeszcze ciężej. -Ale z twoich słów wynika, że Chrystus nie był sam. -Był człowiekiem, ale przede wszystkim Synem Ojca. -Chciał być jeszcze bardziej ludzki, nie chciał się niczym wyróżniać od zwykłego człowieka, a z drugiej strony czynił cuda. -Chciał być jak wszyscy inni, ale chciał, by poszli za Nim. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/08/20/czy-chrystus-byl-celibatariuszem/
