13. 01. 19 r. Warszawa.
Piotr woła mnie z drugiego pokoju …
- Pytam się Ojca, po co ja jestem Beacie potrzebny ?
- A co się robi, gdy głowa boli ?
- Bierze się tabletkę.
- A komu śpiewałem; jesteś lekiem na całe zło ?
- He ? – Piotr zaskoczony. Dzisiaj rano słyszał w głowie ten fragment piosenki.
- Przekaż to pisarzowi.
- ……. – zapisuję skrzętnie.
- Rozmawiałem z Beatą wczoraj wieczorem i chcę kończyć i wtedy widzę białą, mglistą postać, bardzo wysoką, która przechodzi przez pokój i siada koło mnie. Spojrzałem na nią, ale nie przestaję rozmawiać. Widzę, że ten mężczyzna przysłuchuje się, co mówię.
- Ojciec jest koło mnie…, mówię do Beaty …
- Nieprawda, bo jest koło mnie.
- I wtedy słyszę …
- Nie kłócicie się, jestem tu i tu.
- …….. – uśmiecham się, to niezwykłe …
Dzisiaj niedziela, nigdzie nam się nie spieszy, więc chwilę rozmawiamy spokojnie…
- Ojciec powiedział mi teraz …
- Współbracia nie przepadają za tobą.
- Wielu aniołów cię nie lubi, uważają cię za pyszałka. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2019/09/17/chcialbym-dzien-dla-siebie/
- Dlaczego ?
- Bo byłeś człowiekiem.
Jestem zaskoczona, ale też poczułam, że coś jest nie tak …
- To raczej niemożliwe … Wielu schodziło i stawało się człowiekiem … To musi chodzić o coś jeszcze innego – zamyśliłam się.
- Kogo chcę wywyższyć, to wywyższam.
- Kogo chcę odrzucić, to strącam.
- Kogo chcę nauczyć, to uczę.
- Strącanie to też nauka. Bolesna, ale nauka.
- I na powrót stanie się człowiekiem.
- Hmm …. – jakie to wszystko przedziwne, ale najdziwniejsze, że wszystko to prawda.
- Pamiętam tą wizję, stałem za kurtyną i czekałem, aż ktoś się zgłosi, a oni nic.
- Nooo, była niesamowita. Wtedy, w tych słowach poczułem dużą dozę odpowiedzialności, misji. Wtedy widziałem, że nikt nie chce iść, bo każdy miał przy Ojcu dobrze. Nikt nie chciał zrezygnować z tego, co ma. Anioły miały po 4 metry wysokości, a ja tylko z metr. Stałem w cieniu za plecami Ojca, za kotarą, gdy się zgłosiłem. On odwrócił lekko głowę i spytał... - …Ty ??? http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/07/18/przemowil-ojciec-do-czlowieka-a-czlowiek-zrozumial/
- Nie rozczulaj się, bo wszyscy za Mną pójdą, ale ty musisz iść dalej.
- Dokąd ?
- I to jest rozsądne pytanie.
- Tam gdzie ci wskażę.
- …. Czy zanim został stworzony człowiek, Niebo było puste ? – pytam nagle.
- Ale tym masz pytania przekrojowe !
- …….. – roześmiałam się, ja tylko chcę wykorzystać każdą okazję.
- Ale jak tam było ? – nie daję za wygraną.
- Było smutno.
- …….. – uśmiecham się, ale nie jestem pewna, czy to nie czasami takie zgrabne „daj Mi już spokój”.
- Ojcze, co Ty na to, że Piotr mówi, iż zniknie na parę dni ?
- Słucham te jego teorie i zastanawiam się, w którym momencie nie zauważyłem, jak go koń kopnął.
- ……… – oboje wybuchnęliśmy śmiechem.
Idąc na spacer wstąpiliśmy najpierw do kościoła na pl. 3 Krzyży. Okazał się bardzo urokliwy, siedząc z tyłu zwróciłam uwagę na figurę zakonnika trzymającego na rękach małego chłopca. Chłopca ! Czyżby ktoś jeszcze widział w wizjach chłopca ?
Podczas odmawiania „Ojcze Nasz” Piotr rozłożył szeroko ręce …
- Widziałaś ?
- Co ?
- No kule ! Miałem kule na rękach – szepcze.
- Żadna kula, to Moja energia.
Powinnam za Piotrem chodzić z ukrytą kamerą i podsłuchem, a może wtedy byłyby same cuda … udokumentowane !
Wieczorem.
Sprawdzam w internecie zakonnika z dzieckiem.
Do najpopularniejszych wspomnień dotyczących świętego należy „cud z Dzieciątkiem Jezus”, które szeroko uśmiechnęło się do świętego z kart Ewangelii. Dlatego wiele obrazów ukazuje św. Antoniego z czułością trzymającego na rękach małego Jezusa. Szczególnie wiele tego rodzaju opowiadań mają bardzo kochający „swego” świętego Włosi, mimo że Antoni pochodził nie z Włoch, ale z Portugalii, a do Padwy przybył na krótko przed śmiercią.
Ale przy okazji dużo bardziej zainteresowało mnie to;
Pewnej nocy usłyszał trzykrotne wołanie dziecka. Wyszedł ze swojej chaty i ujrzał na brzegu chłopca w białej koszuli, który poprosił o przeniesienie na drugą stronę rzeki. Kiedy wziął go na ramiona, poczuł ogromny ciężar, który go przytłaczał. Zapytał wówczas: „Kto jesteś, Dziecię?” i dostał odpowiedź: „Jam jest Jezus, twój Zbawiciel. Dźwigając Mnie, dźwigasz cały świat”. Na pamiątkę tego zdarzenia Reprobus miał otrzymać greckie imię Christophoros, co oznacza „niosący Chrystusa”. Legenda wspomina też, że Pan Jezus przywrócił Krzysztofowi normalny wygląd. Wspomnienie liturgiczne św. Krzysztofa obchodzone jest 25 lipca. Jest on patronem kierowców. http://elzbieta.org/?page_id=7863
Do tej pory nie utrzymałam odpowiedzi dlaczego w naszych wizjach tak często Bóg pokazuje się jako chłopiec. Nie potrafię rozgryźć tej zagadki.
Siedzimy przed TV oglądając zapowiedź filmu „Noe – wybraniec Boga”.
- Często włączam sobie na YouTubie fragment z Noego, jak się tworzył las – Piotr przyznaje.
- Lubisz patrzeć na Moje dzieło ?
- Lubię.
Za chwilę pojawia się inna zapowiedź, film „Zodiak”.
- O czym to ?
- O seryjnym mordercy, którego nie złapali – tłumaczę.
- To chodzący diabeł.
- Wcielony, ale chodzący.
To była zupełnie luźna rozmowa, której w pierwszym odruchu nawet nie zapisałam, jednak po chwili ruszyło mnie określenie „wcielony”. Film oparty jest na faktach; https://film.org.pl/a/artykul/zodiak-fakty-mity-filmy-155416/
Tak często się mówi „wcielony diabeł”, ale kto tak naprawdę się nad tym zastanawia ? Wcielony, ale chodzący… Dopiero teraz sens tego sformułowania doszedł do mnie w pełnej okazałości. Przecież to czysta prawda. Diabeł dosłownie wciela się w danego człowieka, wchodzi w niego, przejmuje jego jestestwo, staje się człowiekiem, a człowiek diabłem. Wielka tajemnica dlaczego tak się dzieje.
Gdy tylko temat zszedł na diabła, w Piotrze obudziła się chęć walki. Poszedł się pomodlić. Po godzinie siadł koło mnie zmęczony, wyciszony …
- Jak myślisz, może twój ślub to jednak początek tej drugiej fali ? – budzę go z letargu.
- Ten ślub to moment, kiedy ją zobaczył.
- Imię swoje zobaczył.
- Imię swoje zobaczyłeś, czyli tego kolosa, który się budzi ? – pytam, ale pewna myśl uderzyła w mojej głowie.
- Opisz go jeszcze raz.
- Zobaczyłem lewą półkulę twarzy, lewą połowę twarzy. Był bardzo mądry, bardzo stary, czułem to ! Budził wielki respekt, szacunek, był wielki…
- No właśnie, był wielki … Fala też była wielka, wysoka …
- Myślisz ? – Piotr spojrzał na mnie szeroko otwartymi oczami.
- Myślisz, że ta wielka fala to on ? A może fakt, że ma ona tak wielkie znaczenie ?
- To nie wielkość ma znaczenie.
- To sama osoba.
- Co ma w sobie.
- To czym jest.
- Hmm… Przypomnij sobie tą wizję jeszcze raz ze szczegółami.
- Płynę, ciężko mi i raptem zobaczyłem tą falę i powiedziałem „jaka wielka !”, po czym znowu zająłem się rozglądaniem dookoła w wodzie. To trwało chwilę, a potem nagle znalazłem się na szczycie tej fali. Powiedziałem wtedy „jaka wysoka !”, ale byłem ciągle dalej sobą. Podobało mi się na początku, poczułem, że nadawałem jej tempo, kierowałem falą, wręcz powoziłem jak rydwanem. W pewnym momencie straciłem jakby świadomość, wyrzuciło mnie w Górę, w kosmos. A jak wylądowałem na brzegu to na kamieniach, na kolanach i byłem już zupełnie inny. Widziałem was w negatywie.
- Byłeś już zmieniony – uśmiecham się pod nosem.
- Tak myślisz ? – zdziwiony.
- To twoje rozglądanie dookoła to teraz. To ten etap. Żyjesz, pracujesz, niby wszystko po staremu. Dobrze myślimy Ojcze ?
- Dobrą drogą idziecie.
- A co dalej po wylądowaniu ?
- Tego nie widziałem. Za mgłą wszystko było.
- Hmm … To wie tylko Ojciec.
