06. 02. 20 r. Szczecin.
Jedziemy do Szczecina. Opowiadam Piotrowi o kilku artykułach w izraelskim internecie, w których rabini nawołują do powrotu do Izraela, ponieważ szykują się na pojawienie proroka. Chyba nigdzie nie ma tak na świecie, aby wiarę traktowano tak serio.
- Teraz to sobie wyobrażam jaki to będzie szok dla nich, że to nie w Izraelu.
- Dla nich ? Dla świata, ale dla nich przede wszystkim.
- Pamiętasz swoją wizję z ambasadorem ?
Przyszła do mnie ambasador Izraela z dwoma rabinami. Z nimi przyjechały 3 samochody pełne ochroniarzy. Byłem w swoim biurze. Coś tam mi mówili po swojemu, ale ja w pewnym momencie nakazałem im uwierzyć w Chrystusa. Nakazałem im wierzyć w chrześcijaństwo. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2020/02/06/polska-jest-wywyzszana-juz-teraz/
- Wtedy to była kobieta, ale teraz jest ktoś inny ambasadorem.
- Personalia są nieistotne.
- Hmm…. – myślę, że mimo wszystko ambasador to tylko symbol, a nie realna przyszłość.
Rozmowę przerwał telefon. Piotr zgodnie z zaleceniem jakiś czas temu zaczął załatwiać córce auto i właśnie nadeszła informacja, że jest do odbioru. Oboje jesteśmy zaskoczeni jak szybko do tego doszło.
- Hmm… Dlaczego Ojcze chcesz dla niej auto ? Przecież i tak ma znowu wyjechać na Cypr.
- Jesteś coraz bardziej podobny do twojej żonki.
- Twoja żonka powinna się nazywać „?” – …. czyli pytajnik.
- Będzie potrzebować do wożenia twojej żonki.
- …….. – spojrzeliśmy na siebie z niepokojem. Do tej pory albo Piotr mnie wozi, albo sama prowadzę.
- Przecież ja lubię prowadzić. I to bardzo … – dziwię się.
- Twoje zamyślenie będzie przeogromne, a z fizyką nie wygrasz.
- Wow …
Właśnie takie informacje „rzucone” w zwykłej domowej tematyce dają mi najwięcej do myślenia. Jestem osobą trzeźwą, ale co takiego ma się zdarzyć w takim razie, że będę półprzytomna ? A gdzie będzie Piotr, jeśli to córka będzie prowadzić ? Same zagadki ….
Piotr niemal całą drogę narzeka. Narzeka, że za dużo aut na autostradzie, narzeka na pogodę, na ludzi, na wszystko… Może ze zmęczenia. W pewnym momencie nie wytrzymuję …
- Maryja powinna powiedzieć o tobie; nie wiedziałam, że tak zrzędzisz, a nie, że skąpy.
- Weszła do pokoju kobieta, tak około 28 lat, miała bardzo szlachetną twarz, była w sukni, długiej szaro-białej szacie. Ja siedziałem na tym krześle, a ona obwijała moją głowę białym bandażem. Najpierw maścią mnie nasmarowała, a potem dokładnie zabandażowała. Kilkukrotnie w taki sposób, że została mi wolna część twarzy. Na koniec wyglądałem jakbym miał na głowie hełm. Potem nachyliła się nade mną i spojrzała prosto w moje oczy. Zwróciłem uwagę, że miała niesamowite oczy, niebieskie, lazurowe wręcz, okrągłe i wielkie.
- Nie wiedziałam, że jesteś tak skąpy.
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/09/19/mowisz-wszechobecny-wszechpotezny-wszechmadry-to-staram-sie/
- Nie mówiła celowo, bo wszyscy to wiedzą.
- …….. – wybuchnęliśmy śmiechem. Atmosfera poprawiła się radykalnie.
- Mogę o coś spytać ? – próbuję.
- Przepraszam, ale czytam gazetę.
- …….. – ciągle się śmieję.
- Co czytasz Ojcze ?
- Kurier powszechny. Światowy kurier powszechny.
- Muszę wiedzieć co w świecie słychać.
- ……… – śmiejemy się wszyscy. Ech boże … Jakie to jest cudowne …
Do Szczecina zazwyczaj jedziemy naszym prywatnym autem, ale dzisiaj wyjątkowo służbowym. Nasz pracownik w Szczecinie czekał na auto od kilku miesięcy i przyszedł w końcu ten czas, aby mu go zawieźć. Czekał, bo nie byliśmy pewni, czy nadal będzie pracować i gdyby nie Ojciec, zapewne czekałby jeszcze dłużej.
- Jesteś strasznie ciężki w negocjacjach.
- Nie dziwię się, że cię Bracia nie lubią.
- ……… – roześmiałam się. Piotr nie ma tu braci. Ma ich za to sporo na Górze.
- Broniłem się jak lew, przyznaję.
- Kiepsko ci to wyszło.
- Miałem presję na głowę. Nie miał czym jeździć i cały czas „płakał”, że chce. No nie dałem rady tego słuchać dłużej.
- Ojcu zależy na nim. Widzisz to ?
- Tak. Zależy Mi, żeby widzieć ich radość.
- Niech mają to ode Mnie. Będziemy się cieszyć w trójkę.
07. 02. 20 r. Szczecin.
Rozbiegani jesteśmy wśród rodziny, załatwiamy wiele spraw naraz, ale w wolnej chwili przyłapuję Piotra na boku …
- A co tam u Ciebie Ojcze słychać ?
- Robota, robota, panie robota.
- ……. – Piotr się roześmiał szczęśliwy. Gdzieś to już słyszał ...
Wieczorem.
W TV oglądamy londyńskie ulice pełne ludzi cieszących się z Brexitu. Oglądamy dość obojętnie, ale w pewnym momencie …
- Cholera ! Coś się wydarzy w UK – Piotr się zdenerwował.
- Widząc te ulice zobaczyłem nagle, że ludzie znikają z tych ulic i z dziesięciu zostaje po jednej osobie. Jakby jakaś katastrofa, albo epidemia … Tam chyba coś się stanie ! – opowiada co widzi. Odniosłam wrażenie, że ciągle to ogląda, bo siedział ze zmarszczonym czołem próbując zrozumieć co właśnie widzi..
Słysząc „jeden na dziesięć”coś mi się przypomniało.
7. Ojciec Święty, zanim tam dotarł, przeszedł przez wielkie miasto w połowie zrujnowane – dlaczego Łucja mówi w połowie, a nie częściowo, w całości, 1/3 itd.?
- Co znaczy miasto zniszczone w połowie ?
- Z dwóch jeden zostanie zabrany, jeden na dziesięciu zostanie.
- W tej wizji wydaje się, że nie ma nadziei, ale druga połowa miasta ocalała, to jest ta nadzieja… – myślę głośno. ……. Kiedy był potop, a Homiel porównał nadchodzące zdarzenia do potopu, nie wszyscy zginęli. Gdyby wszyscy zginęli, nie byłoby nauki. Teraz też przeżyje 1 /10…. O to chodzi Homiel ?
- To jest to.
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/12/18/iii-tajemnica-fatimska-analiza-wizji-czesc-2/
Piotr coraz częściej ma takie przebłyski. Szkoda, że nie zanotowałam słowo w słowo, ale niedawno podobnie mówił o Los Angeles.
- Szedłem po ulicach w mieście, w Los Angeles, było zrujnowane. Dziwiłem się dlaczego w ogóle ludzi nie ma.
Zaliczyłam to widzenie do tych „z półki” symbolicznych, ale teraz … Hmm … Trzecia Tajemnica Fatimska jest ściśle związana z AJ. Chciałam dopytać, ale Piotr zrobił ruch ręką, abym milczała, więc milczeliśmy przez prawie godzinę.
- Może ja sobie kupię audi ? – w końcu się odzywa.
- Jaaaasne, kup sobie, a dostaniesz od Ojca w łeb – zirytował mnie w sekundę.
- No wiesz … Ojciec mówi, że cię zabezpieczy, to może się też załapię – zaczyna żartować.
- Hmm … Boję się, że nie zdasz próby wiary – mówię śmiertelnie poważnie.
- To pierze jest tylko dla ciebie.
- Dokończysz swój zeszycik w komfortowych warunkach.
- Będziesz miała czas na wszystko.
- Ty nie możesz tego ciągle powtarzać, swojego czerwonego dzienniczka.
- Teraz doprowadzimy go do końca.
- ……….. – szczęka mi opadła. Mam skończyć „czerwony dzienniczek” ?
Kiedyś podobne słowa już zapisywałam. Dzisiaj i niedawno Ojciec powiedział dzienniczek, ale kiedyś notesik, zeszycik.
- Czy zapisuje pani w czerwonym pamiętniku atramentem to, co się dzieje ?
– Zapisuję w komputerze
– W takim razie robiła to pani ostatnim razem, musi pani pisać i to ogłosić później.
http://osaczenie.pl/wp/2016/04/25/jak-syn-marnotrawny/
Spytałam go nieoczekiwanie dla samej dla siebie o poprzednie życie, wg AIDY spisywałam swoje doświadczenia tak, jak robię to teraz, ale w jakimś zeszycie. Jego odpowiedź mnie naprawdę zdumiała;
- Słynny czerwony notesik.
- Szczątki jego jeszcze istnieją, wielu ludzi czerpało z tego wiedzę.
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/05/27/zlota-nic/
W poszukiwaniu natrafiłam na wizję, która dzisiaj nabywa innego wydźwięku.
Zobaczyłam w internecie zdjęcie, które mnie poruszyło. Przypomniało mi o pewnym wydarzeniu. Jestem w sali. Stoję przed stołem jak uczennica, wokół którego siedzi kilku mężczyzn. Czuję się jak na egzaminie. Mężczyźni wyglądają na żydowskich mędrców, mają długie brody. Stawiają mi karty i kręcą przy tym głowami z niezadowolenia, nad czymś debatują. Czekam w napięciu. W końcu jeden z nich powiedział; A teraz najważniejsza karta. Od niej wszystko zależy. Wyciągnął kartę i położył ją na stole, by wszyscy mogli zobaczyć. Karta przedstawiała Chrystusa, który rozpościera szeroko ręce. To był obraz Chrystusa z Rio de Janeiro.
- Dopiero teraz zastanowiła mnie jedna rzecz…. Czy to wtedy, właśnie 10 lat temu decydowały się nasze dalsze losy? Ewidentnie w tym śnie czekałam na decyzje, jakby wyrok nawet. W takim razie co zdecydowało, że dali nam szansę? Spytałam Homiela.
- Wasze (dotychczasowe) wybory.
- Niedokończony notesik.
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/07/28/nagrody-nie-oczekuj-bo-zaprawde-powiadam-ci-ze-ja-juz-otrzymales/
Mam prawdziwy mętlik w głowie. Zaczyna do mnie przebijać się pewna myśl, ale na razie ją odrzucam. To dla mnie jest zbyt … dziwnie i nieprawdopodobne …
- Muszę go zabrać.
- ……… – gwałtownie schodzę na ziemię.
- Jest Mi potrzebny gdzie indziej.
- A tobie oddam to co ci należne.
- Pamiętaj o domu, który będzie odwrócony do góry nogami.
- ……… – zamyśliłam się.
Byłem w kuchni w rodzinnym domu, byli moi rodzice, ty i dzieciaki byliście na I piętrze. Spojrzałem w okno i zobaczyłem piękne słonce. Odwróciłem się do rodziców, coś tam powiedziałem i potem znowu spojrzałem w okno. A wtedy zobaczyłem wielką falę wysoką na wiele metrów, która szła w stronę domu, byłem przerażony. Kiedy doszła do domu właściwie nic nie uszkodziła, tylko trochę go naruszyła. Zaraz po niej przyszła ogromna fala i wiedziałem, że tego nie przeżyjemy. Zalała nas woda, ale dom obrócił się do góry nogami i zamienił się w łódź, obrócił się do góry nogami jeszcze raz i kiedy fala odeszła dom stanął na swoim miejscu z powrotem.
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2019/07/21/wkrotce-zadziwmy-swiat/
- Czytasz o tych rabinach i ciągle jesteś smutna.
- ……….. – w duszy przyznałam rację. Cieszę się, że co zapisane w końcu się zacznie, a z drugiej strony boję się, że wszystko się zmieni.
- Cieszysz się i się boisz ?
- Przecież Ja jestem.
- Przejrzysz się w lustrze czasu – do Piotra.
- Co to znaczy ?
- Wkrótce zobaczysz. Wkrótce znaczy zaraz.
- A zaraz znaczy 100 lat – pomyślałam uspakajając sama siebie.
Może powinnam się cieszyć, ale jednak poczułam niepokój. Rano wchodząc do domu Krysi ktoś zwrócił mi uwagę na maleńki ogródek tuż przy naszej furtce. Przebiśniegi ! Krystyna radowała się i dziwiła na przemian, bo ich nie sadziła „i nie wiem skąd się w ogóle wzięły !”.
Przypomniałam sobie …
- Stracisz troszkę kontaktu z mężem. Makabra… – pomyślałam.
- Na długo ?
- Piotr będzie przebiśniegiem.
- Oznaczać to będzie wiosenkę dla świata.
- Pierwszy przejdzie przez śnieg.
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/06/26/4959/
Późnym wieczorem oglądamy pochód ludzi popierających ustawę sędziowską. Pochód ludzi pokrzywdzonych przez sądy. No i oczywiście kiedy o sądach mowa, zaczynamy rozmawiać o NIP.
- Gdyby nie Ojciec to na pewno byśmy przegrali. A ci tutaj to mają pecha – Piotr zdecydowanie.
- Nic przede Mną się nie ukryje – … niesprawiedliwość sędziów i niegodziwość ludzi.
- To w sumie … straszne – powiedziałam trochę żartem.
- Właśnie, że to dobre.
- Nikt przez to sito się nie prześlizgnie.
Uwaga, ponieważ wpisy edytują się w kolejności od najnowszych do najstarszych i będą coraz trudniejsze, by w pełni zrozumieć pisany tekst, proszę cofnąć się do samego początku. http://osaczenie.pl/wp/2016/03/03/
