15. 06. 17 r. Szczecin.
Wracaliśmy do Szczecina autem. Sprawa krzyża tak mnie nurtuje przez ostatnie dni i noce, że postanowiłam wyciągnąć od Homiela informacje nawet na siłę.
- No proszę cię ładnie, czyj on był ?
- Twój, dawno, dawno temu.
- Dlatego jest złamany, sam go złamałeś – zwrócił się do Piotra.
- ……….. – dosłownie osłupieliśmy. Spojrzeliśmy na siebie kompletnie zaskoczeni i z wrażenia o mało Piotr nie wbił się w tył samochodu, który jechał przed nami.
- Odzyskałeś, co utraciłeś.
- Ten ksiądz kiedyś zdradził.
- …. To niemożliwe !!! – Piotr był zszokowany.
- Nie rozmawiamy, tylko słuchamy ! – na to Homiel tak ostro, jakby nie było mowy o jakimkolwiek niedowierzaniu, czy wątpliwościach.
- Odpadł od pastorału. Połączą się na koniec twoje rzeczy.
- A ile tych rzeczy jest ? – spytałam.
- ……….. – cisza.
Do Szczecina autem jedziemy zwyczajowo około 5 godzin. Po tych słowach nie odzywaliśmy się przez 4, zastanawiając się nad tymi niesamowitymi informacjami, z którymi nie wiadomo co począć. Przyjąć z błogosławieństwem, czy z niedowierzaniem ? Tyle już przeszliśmy, ale to ? Istne szaleństwo …
- To może dlatego czułem, żeby go wziąć ze sobą, jakby mnie wołał – Piotr w końcu odezwał się zamyślony.
- Dziwne … – przypomniałam sobie.
- Słyszałam we śnie, żeby wziąć krzyż ze sobą … – co też uczyniliśmy.
Chciałam dać kanapkę Piotrowi do zjedzenia, ale odmówił.
- Nie chcę.
- Dlaczego ? – zdziwiłam się.
- Żeby nie było powtórki. Nie najadaj się, tylko nasyć głód.
- Od tej pory będziesz na smyczy jedzeniowej.
- Będziesz wymiotował, a nie najadał się.
- Racja. Nie mogę. Ile razy Ojciec ma ratować ten mój tłusty tyłek ?
- Nie powiedziałby tłusty, bo schudł.
- Lekarz powiedział mi … Ma pan takie szczęście ! Pan nie ma prawa żyć !… Więc nie będę jadł.
- Wiesz co jest najważniejsze ? Że to wiesz.
- Zawdzięczasz wszystko Ojcu.
- ……… – mimo całej powagi sytuacji zaczęliśmy się śmiać i cieszyć, ale Homiel znowu powrócił do kwestii krzyża.
- Ten krzyż historycznie był twój.
- Czekał na właściciela.
- … A gdzie był w międzyczasie ? – pytam przytomnie.
- Ktoś dobry czuł, że musi go oddać.
- Ile takich rzeczy będziemy jeszcze zbierać ? – mam nadzieję, że ze sto, bo trochę to potrwa.
- Najważniejszy już jest.
- Powiedz na co zwracać uwagę szukając pozostałych ?
- Na życie.
- ……… – zrozumiałam, że to pytanie było całkowicie bez sensu. W naszym życiu wszystko dzieje się nieoczekiwanie.
- To nie jest kwestia, czy Ja znam odpowiedź, ale czy mogę powiedzieć.
- Ale dlaczego tak długo trzeba czekać na niektóre odpowiedzi ?
- Wszystko wymaga czasu. Muszą się przebić przez gwiazdy.
- … ??? …
- Tylko nie zgub krzyża – mówię szybko do Piotra.
- Mam go w płaszczu.
- Przyspawany.
- Piotr był biskupem, który zdradził ? Tak mam więc to rozumieć ?
- Tak masz to rozumieć.
- Dzisiaj zdrada to nic wielkiego, ale kiedyś …
- To dlaczego biskup wojownik ?
- Jedno drugiemu nie przeczy.
- A jak miał na imię ?
- Informacje, które dostałaś, są wystarczające.
- A ta wiedza psychicznie nie będzie dobra dla Piotra.
- Twoje pisanie ma pomagać, a nie szkodzić.
- A pomaga ?
- Oczywiście.
- Czyli nie szukać ?
- Szukaj, wielu jeszcze rzeczy się dowiesz.
- …. Pokazał mi teraz, jak się dziwisz przed komputerem …
- Ciekawe kim ja byłam … – zamyśliłam się – Ponoć zawsze byłam koło ciebie.
- Zakonnicą.
- ………. – poczułam się, jakby mi teraz ktoś usunął ziemię spod nóg.
Przypomniałam sobie pierwsze spotkanie z AIDĄ. Usłyszałam wtedy, że byłam zakonnicą i nasza znajomość z Piotrem była bardzo… zażyła. Nie napisałam tego na blogu uznając, że się pomyliła. Wielokrotnie o tym rozmawialiśmy między sobą, ciesząc się, że nawet w zakonie było nam ku sobie …
- Homiel mówi, że zdradziłeś … To może chodzi o mnie ?
- ………. – nie odpowiedział i tym razem wcale nie było mi do śmiechu.
- A różaniec ?
- …. Pamiętasz film „Shaolin” ? Pokazał mi jak ćwiczą nieustanie …
- Najwięksi wojownicy wyryli te dziury.
- Im bardziej będziesz miał zryte kolana, tym większym wojownikiem będziesz.
- Musisz zacząć przychodzić wcześniej z firmy, bo nie masz czasu na modlenie się – znalazłam rozwiązanie.
- Administruj firmą, ale rób swoje.
- Zaprawdę powiadam ci.
- Spłacisz swój dług względem Ojca szybciej.
- Spłacisz swój dług za życie i daj innym życie.
- Aaa … Wszystko rozumiem teraz.
- Różaniec ma wielką siłę.
- Zwłaszcza w twoich ustach. Broń atomowa wymięka.
- …. Toś nas zaskoczył Homiel z tym krzyżem.
- Prawda wiecznie nie może być ukryta.
- I tak kroczek za kroczkiem do celu.
- A tak zapytam teoretycznie, teoretycznie ! Czy archanioł Michał może rozdzielić się ? Prowadzić kogoś i być przy Ojcu jednocześnie ?
- To zależy jakie Ojciec Mu zadanie da, a dla Ojca nie ma rzeczy niemożliwych.
- …. Na ten krzyż wypędzałeś demony.
- To twoja oręż.
- W słabości doskonalisz siłę Mój przyjacielu.
- Przegrałeś, bo musiałeś przegrać.
- Walczyłeś ze Złym tym krzyżem.
- Czy uwierzysz Mi, że to tęsknota wzajemna ?
p. s. Wieczorem „przez przypadek„ natrafiłam na ten obraz. Nie tylko uwidoczniono prawie identyczny, ale znacznie większy krzyż, ale i do tego pastorał. Rzadko udostępniany obraz namalowany przez francuskiego malarza Jeana Josepha Weertsa (1847-1927). Wygląda na to, że rzeczywiście tego typu rodzaju krzyże były wykorzystywane przez egzorcystów w XIX wieku i zapewne były wykorzystywane znacznie wcześniej. Czerwoną strzałką zaznaczyłam prawdopodobnie symbol czaszki, jedyny symbol z ARMA CHRSITI, który widnieje na dole krzyża pod stopami Chrystusa. Obecnie podczas egzorcyzmów używa się innych krzyży.
Dojechaliśmy do Szczecina. Po drodze odebraliśmy z pracy córkę i w trójkę pojechaliśmy do naszego mieszkania. Wchodząc do budynku usłyszałam za sobą kroki. Odwracamy się wszyscy jednocześnie i widzimy… ukochanego naszej „śpiewaczki”-prokurator ! Musieliśmy coś mieć takiego w naszym wzroku, bo spłoszony szybko spuścił głowę. Nikt z nas się jednak nie odezwał, ale jestem pewna, że myśleliśmy w tej chwili o tym samym, że noc mamy straconą. Gdzie tam noc ! Cały długi weekend !
Wieczorem siedząc wygodnie w swoich fotelach nie oglądaliśmy TV, ale nasłuchiwaliśmy, czy coś się dzieje. Byłam tym stanem wiecznego napięcia bardzo zmęczona. Piotrowi żyły wyszły na czole, ponieważ tylko czekał na sygnał, aby pobiec piętro wyżej i zrobić awanturę. W myślach już tworzył dla nich mentalne tortury.
- Proszę cię nic nie rób, proszę cię nic nie rób – słowa Homiela bardzo mnie wzruszyły. Pierwszy raz się zdarzyło, aby tak bardzo otwarcie o coś prosił Piotra.
- Swoją sprawiedliwość obróć wobec tych, którzy naprawdę są źli – czyli wobec gacków, którym ulegają.
- …… – Piotr natychmiast się uspokoił.
- Homiel mi powiedział, że mógłbym ich skrzywdzić, bo nie zdaję sobie sprawy ze swoich możliwości.
Spojrzałam na Piotra nieco innymi oczami, przypomniałam sobie bowiem pewną sytuację z Magdą, dawną jego wspólniczką. Jeszcze przed erą Homiela zdarzyło mu się raz złorzeczyć jej w myślach. Na drugi dzień spadła ze schodów i zwichnęła nogę. Siła myśli może być ogromna, a kiedy człowiek ma nad nimi władzę… staje się niebezpieczny. Sednem jest, by tą siłę obrócić ku dobremu, a nie złemu.
Dopisane 10. 02. 2018 r.
- Informacje, które dostałaś są wystarczające. A ta wiedza psychicznie nie będzie dobra dla Piotra.
Homiel użył słowa pastorał, choć de facto krzyż typowym pastorałem nie jest. Użył go w formie symbolu, jako podpora do walki ze złem. Podobnie w przypadku biskupa. Piotr wcale biskupem nie musiał być, może to jedynie symbol kapłana o większych możliwościach niż inni. Być może też istnieją w przepastnych kościelnych archiwach dokumenty, świadczące o posłudze egzorcystycznej kapłanów krakowskich z XVIII i XIX wieku, jednak w internecie takowych nie znalazłam. Zwróciłam się do fachowców z pytaniem, gdzie można uzyskać więcej informacji na temat historii egzorcyzmów w PL.
- Ten krzyż historycznie był twój. Czekał na właściciela – i tak oto w ten sposób weszliśmy w tajemnicę wędrówki dusz, o czym Niebo już wielokrotnie wspominało. We wczesnym chrześcijaństwie wierzono w odrodzenie duszy w nowym ciele. Ta wiara wywodziła się prosto z Judaizmu, bo przecież pierwszymi chrześcijanami byli Hebrajczycy. Nie mogli odrzucić czegoś, co było faktem i o czym mówił sam Jezus, a dzisiejsza nauka jest w stanie tego dowieźć. W ubiegłym roku wiele dowiedzieliśmy się o naszym caaaałym życiu, ta wiedza była odkrywana nam stopniowo.