26. 08. 17 r. Warszawa.
Miałam bardzo rzeczywisty sen, z którego wyrwałam się dopiero nad ranem. Byłam w Szczecinie, stałam na dużym skrzyżowaniu nieopodal mojego zamieszkania. Nadchodził wieczór. Zauważyłam, że ludzie biegali gdzieś w różne strony świata. Ich strach w oczach też mi się udzielił, choć nie wiedziałam dlaczego wokoło tyle zamieszania. Jakiś mężczyzna podchodzi do mnie prowadząc za rękę małego 4 – 5 letniego chłopca o jasnych włosach. Nakazuje, żebym to ja teraz nim się zajęła. Nie protestuję, tylko biorę jasnowłosego za rączkę. Chcę chłopca wziąć do tramwaju, ale nie mam biletu. Widzę, że ludzie dookoła są zdenerwowani, nie zwracają na nas uwagi i miałam wrażenie, że każdy chce szybko wrócić do domu. Ja też chciałam, ale w tym śnie nie wiedziałam dokąd mam iść, jakbym domu nie miała. Wzięłam chłopca za rękę i szliśmy piechotą, a była wczesna zima. Weszliśmy do jakiegoś małego sklepu, chwyciłam chłopca w pół i posadziłam na ławce. Robiąc to znalazłam się na kolanach.
Klęcząc przed nim zauważyłam, że nie ma na sobie butów, a zaczął padać śnieg. Zdenerwowałam się, że buty gdzieś zgubił i zaczęłam lekko potrząsać jego ramionami. Dlaczego jesteś na bosaka ! Miałam do niego pretensje, a on cały czas milczał. Tak klęcząc miałam jego twarz tuż przed sobą. Zauważyłam, że chłopiec patrzy na mnie uważnie, ale radosnymi oczami, był cały uśmiechnięty i szczęśliwy, jakby go to w ogóle nie obchodziło, że nie ma butów. Nie musiał mówić, ale wiedziałam, wyczytałam to w jego oczach, że był przyzwyczajony chodzić na bosaka, nawet zimą. Jego wzrok był tak głęboki, tak mądry, tak przenikliwy, że zamilkłam. Patrząc w Jego oczy doszło do mnie, że bardzo Go kocham, poczułam głęboką miłość … I to mnie obudziło.
Nie opowiedziałam tego Piotrowi od razu. Jeszcze kilka godzin po obudzeniu miałam w pamięci uśmiechniętą twarz i pewność, że był to Ojciec …
Rano pojechaliśmy do „naszego krzyża”. Na schodach katedry siedziała młoda cyganka z dzieckiem. Podszedł do niej jakiś mężczyzna, który ledwo wyszedł z kościoła. Myśleliśmy, że zainteresował się dziewczyną, jej losem, więc nie podeszliśmy do nich, by nie przeszkadzać.
Uklękliśmy pod krzyżem i kątem oka zauważyłam na końcu długiego klęcznika obrazek Jezusa, a właściwie … wyczułam Jego wzrok. Nie wiem co się ze mną porobiło przez te lata, ale od razu ścisnęło mnie za gardło, to już jest silniejsze od mnie.
- Mówi, że to dla ciebie – Piotr się nachyla do mnie.
- Naprawdę ? – no i od razu łzy w oczach.
- A ten dla ciebie … – pokazał, że w drugim końcu klęcznika leży drugi taki sam obrazek.
- Z okazji dzisiejszego waszego święta.
- …….. – spojrzeliśmy na siebie zastanawiając się o jakie święto chodzi.
- Który dzisiaj ? – pytam.
- 26 …
- Rocznica ślubu ! – nigdy o tym nie pamiętamy. Inni muszą nam przypominać.
Byliśmy sami, więc Piotr nie krył się ze swoimi reakcjami, w pewnej chwili dosłownie się rozpłakał.
- Powiedziałem, że chciałbym dotknąć Jego stóp … I wiesz co powiedział ?
- Czułem twoją dłoń, gdy gładziłeś Mnie po twarzy.
Aaaa … To zdarzyło się niedawno w Kazimierzu Dolnym. To tam, w klasztorze Piotr nie mógł się powstrzymać, aby nie pogładzić twarzy Chrystusa …
Wychodząc zauważyliśmy, że cyganka siadła poza ogrodzonym terenem kościoła. Dając jej pieniądze dowiedzieliśmy, że mężczyzna, ten który „ledwo wyszedł” z kościoła, przepędził ją o kilka metrów dalej. Bardzo zaczęła się żalić, że ludzie przychodzą się modlić, a zaraz potem przepędzają ją brutalnie szarpiąc za ramię. Trudno mi było w to uwierzyć. Gdyby oni wszyscy wiedzieli, że ta cyganką może być On …
Byliśmy dzisiaj przy „naszym” krzyżu i z daleka zobaczyliśmy cygankę, która od tygodni tam „zawodowo urzęduje” i zarabia żebrząc. Piotr na jej widok zatrzymał się i nie chciał wejść. Powiedział, że przeszkadza mu jej obecność. Trochę go rozumiałam, ponieważ siedziała na posadzce 2 metry od krzyża, ale też nie wyobrażałam sobie, by tam nie wejść. Właściwie zmusiłam go do wejścia. Piotr pomodlił się szybko, wydawałoby się, że zrobił to machinalnie. Poklęczał trochę i wyszedł. Już po wyjściu… -Ale usłyszałem… ?! -Niech nikt nigdy nas nie rozdziela, tą cyganką mogę być Ja. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/07/20/jak-bedziesz-widzial-ze-stoja-miedzy-nami-to-nie-boj-sie-isc-do-mnie/
Pojechaliśmy na kawę. Dostałam od Izy nową wiadomość i zaczęłam ją czytać Piotrowi na głos. Wzruszają mnie jej maile, ponieważ widzę z czym się zmaga i jak ciężką ma drogę.
- Może Iza musi znaleźć spokój w konfesjonale ? – Piotr.
- W konfesjonale znajdzie to, co ta cyganka przed kościołem.
- Hmm… Niezrozumienie ?
- To prawda. Nawet księża jej nie zrozumieją, może tylko jakiś zakonnik myślący głęboko… – zamyśliłam się.
- Mam nadzieję, że u nas znajduje to zrozumienie.
- …. Homiel pokazał jak ja ładuję baterię i ona zaczyna świecić. Dostaje od nas światło.
- … Albo raczej energię – bo i tak można tę wizję zinterpretować.
- Rano usłyszałem słowa…
- Dasz świadectwo Mojej wielkiej chwały.
- …….. – wzdycham głęboko, bo to chyba ponad nasze siły.
- Widziałem Ojca oblicze … Prawdziwe … Wszystkie włosy stają na baczność … – kiedy tylko to wspomina, zawsze przeżywa na nowo.
- To niewiele ich stoi.
- … Zawsze ma humor – śmieję się głośno.
- Ojcze, czy Ty na pewno wiesz co robisz ? – Piotrowi się wyrwało, co znowu wywołało u mnie lawinę śmiechu.
- Sam widzisz jaka jestem ofiara losu …
- Dzisiaj ofiara, jutro supersonic.
- ……. – mina mi zrzedła, bo zrozumiałam, że to nie Homiel.
Zajrzałam do internetu co znaczy supersonic; https://pl.bab.la/slownik/angielski-polski/supersonic
- Ty się śmiejesz, a ja jestem ciekawy jak Oni to wszystko zorganizują. Przecież mam firmę !
- Ja na pewno nie przejmę twojej firmy, nie nadaję się.
- Ale widziałem to w wizji, jak odjechałaś wozem.
- Źle to interpretujesz, to nie Ola przejmie, to My przejmiemy wszystko.
- Przejmiemy Olę i twój majtek.
- Ty zostaniesz z tym chłopcem, biedny i goły.
- Zostaniesz z chłopcem, bo tak wybrałeś.
- Zatwardziały materialista wybrał ducha.
Szliśmy razem z małym chłopcem, blondynkiem, po ubitej drodze, ja trzymałem go za rękę z jednej strony, a ty z drugiej strony. W prawym ręku trzymam wiaderko, a w nim cały swój dobytek i dokumenty. Przed nami widzę stojącą wywrotkę, pełną śmieci, wielka góra śmieci na wozie była po tysiąc więcej warta niż to, co mam w wiaderku. Podeszliśmy do auta, które było włączone, przerzuciłem z wiaderka wszystko na pakę, wrzuciłem też tam ciebie, potem chciałem rzucić też chłopca, ale nie mogłem. Nie mogłem oderwać go od ziemi, a ponieważ do auta wsiadał właśnie kierowca (w niebieskiej koszuli)… to go zostawiłem. Wskoczyłem na pakę i usiadłem koło ciebie, nie chciałem zwracać uwagę na tego chłopca, patrzyłem wszędzie, byle nie na tego chłopca. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/05/29/bardzo-konkretna-boza-odpowiedz/
- Jasny gwint ! Ojciec ma rację ! Cały czas mieliśmy to przed oczami, przecież auto prowadził mężczyzna w niebieskiej koszuli !
- Przejmiecie wszystko ? – Piotr się przeraził, że ktoś mu zabierze, co jego.
- Bez skrupułów.
- Kiedy ?
- To słońce, które poszukujesz, jest wyznacznikiem.
Rozdziawiłam ze zdziwienia buzię. Dzisiaj wpisywałam na blog nowy tekst http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/08/26/i-chrystusa-nauka-trwala-do-pewnego-czasu-sila-nie-w-ilosci-a-jakosci/ i miałam zdanie, które próbuję rozwikłać od dłuższego czasu; przed trzecim podniesieniem słonecznym staniesz przed obliczem Ojca. Tak to często Ojciec powtarzał, że zaczęłam się zastanawiać, czy czasami Piotr nie usłyszał przesilenie słoneczne. Do tej pory nie wiem jak to rozumieć. Zrozumiem po fakcie.
- To jest czas bardzo nieodległy.
- To przesilenie, czy podniesienie ?
- To nie ma znaczenia, którego słowa używasz.
- Ale to na pewno przesilenie ?
- Nie ma odwrotu, to nieuchronność zdarzeń, na pewno to nie jest grudzień.
- Zacznie się w tym roku ?
- Już się zaczęło.
- Jak długo będzie trwało ?
- Do końca.
- Koniec jest odległy ?
- Blisko.
Czuje lęk, choć bezgranicznie ufam Ojcu. Mam nadzieję, że mi to wybaczy.
Poszliśmy do kina na „Valerian”. http://www.filmweb.pl/film/Valerian+i+Miasto+Tysiąca+Planet-2017-659080
- Chciałabym o nim zapomnieć raz, a dobrze – mówię do Piotra dwie godziny później.
- Nie ma już dobrych filmów – potwierdza.
- Jest… „Pasja”… To film absolutny…
- Tak, ale stary…
- Jaki stary ! – obruszyłam się.
- ….. Zapisz coś …. Usłyszałem coś chyba po aramejsku …
- Ehuenaa
- … naa ?
- Tak, jakby dwa razy „a” na końcu…
- …….. – zapisałam i już zaczęłam główkować jak mam to sprawdzić.
- Homiel mówi, że znajdziesz w „Pasji” … Pokazał scenę z Kajfaszem.
To już drugi raz musiałam włączyć „Pasję” i przesłuchać scenę po scenie z Kajfaszem w słuchawkach.
- Jezusie z Nazaretu, powiedz nam, czy jesteś Mesjaszem, Synem Boga Żywego? – Kajfasz.
- Ja jestem – Ehue ana – Piotr lekko nie dosłyszał.
To jest ten sam fragment, w którym sprawdzaliśmy słowo „szedaja”. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/01/16/czy-wierzysz-ze-jeden-czlowiek-moze-uniesc-brzemie-grzechu-calego-swiata/ Zagłębiłam się w te słowa i miałam nieodparte wrażenie, że nie p „Ehue ana” chodzi. To tylko wskazówka, by zwrócić uwagę następne zdanie Jezusa; I ujrzycie Syna Człowieczego po prawicy Bożej i przychodzącego na obłokach niebieskich.
- Dlaczego to usłyszałem?
- Dlatego, że zasłużyłeś na te słowa.
- Chociaż dałeś tej cygance 5 złotych, to dałeś jej pokrzepienie.
- To bardziej warte niż 50 zł – … które miał schowane w kieszeni, a nie dał… i Ojciec to widział…
Siedziałam oglądając TV i rozmyślałam co znaczy przesilenie.
- Przesilenie to przejście z wiosny na lato, lato na jesień i tak dalej… – wzruszam ramionami, bo nic innego nie przychodzi mi do głowy.
- Widzisz, sama sobie poradzisz.
- Najbliżej 23 wrzesień … To 23 wrzesień ? – pytam.
- ……… – ale nie dostałam odpowiedzi.
- Ojciec powiedział przed trzecim podniesieniem słonecznym staniesz przed obliczem Ojca… „Przed” … Czyli tak naprawdę w każdej chwili to może się stać – myślę trzeźwo, bo z czasem nauczyłam się, że słowa Ojca są bardzo precyzyjne.
- A dlaczego nie październik w takim razie ? Ciągle słyszymy, że to październik jest ważny ?
- Kiedyś zrozumiesz.
- Dlaczego to ja słyszałem „ehue ana” ? Nic takiego nie zrobiłem …
- Sędzią twojej osoby jest ten, kto ci to podał.
- …….. – czyli sam Ojciec.
Dopisane 20. 04. 2018 r.
- Źle to interpretujesz, to nie Ola przejmie, to my przejmiemy wszystko – może zbyt często powracam do tej wizji, ale tym samym chcę pokazać jak ważne jest zwracanie uwagi na szczegóły. Do tej pory w ogóle nie skupialiśmy się na tym „drobnym” elemencie wizji, jakim wydawało się bycie kierowcą. A przecież gdyby nie kierowca, samochód by nie ruszył. Zbagatelizowaliśmy ten fakt, co było wielkim błędem. Ten błąd zmienia kierunek interpretacji wizji. Wiele osób otrzymuje wizje, ale czy potrafi je interpretować? To jest trudne i wymaga wprawy.
- Przed trzecim podniesieniem słonecznym staniesz przed obliczem Ojca… – to również opisuję dokładnie, ponieważ „bawienie się w datowanie”, jak powiedział raz Ojciec było kolejnym poważnym błędem, moim błędem. To niekończącą się lekcja o zaufaniu.