29. 12. 16 r. Warszawa.
Spotkaliśmy się rano po kościele jak zwykle. Piotr opowiedział, co wydarzyło się wczoraj późnym wieczorem. Ponieważ dostał ochrzan, że ze zmęczenia skrócił modlitwę, dzisiaj postanowił pomodlić się już o 22.30, a nie jak zawsze 23.30.
- Wszedłem do pokoju i spojrzałem na zegar, brakowało 5 minut do 22.30, więc chciałem poczekać. A wtedy usłyszałem Maryję … Spytała …
- Kiedy zaczniesz się modlić ?
- … Tak mnie to zaskoczyło, że odpowiedziałem szczerze, że za 5 minut.
- Zacznij teraz.
- No to zacząłem egzorcyzmy … Na koniec wezwałem Michała; Michale! Stań na czele swojego niebiańskiego wojska … i wtedy dostałem wizję ! Zobaczyłem jak stał nad gackiem i przytrzymywał nogą jego głowę, przyduszał go do ziemi, a na karku znowu trzymał włócznię zakończoną trójzębem. Michał spojrzał na mnie i pyta …
- Czy tak ?
- Tak ! Trzymaj i nie puść ! … Krzyknąłem do Niego.
- …….. – nie wiedziałam co powiedzieć. Pouczać Michała ? To tylko Piotruś tak potrafi.
- Tę scenę z góry obserwowali dwaj mężczyźni, siedzieli na dużych drewnianych fotelach, były jak trony, miały wysokie podłokietniki. Sam gacek to jakaś hybryda, twarz człowieka, uszy wilka, szpony ptaka, tułów jak ośmiornica, długie macki, błona, czarne rogi … – Piotr opowiadał naprawdę podekscytowany i chyba żałował, że sam tej włóczni nie trzymał mu na karku.
- A jak wyglądał Michał ?
- Jak? Miał złotą spódniczkę … Ale nie zwracałem w sumie na Niego uwagi, bo patrzyłem na gacka, żeby się nie wyrwał. Interesowała mnie tylko ta włócznia, która była wbita w kark.
- Hmm …
- Po raz pierwszy w modlitwie nie skupiłem się na ochronie ludzi, ale poczułem, że za przesłoną czeka cała masa czarnych gotowych do ataku. Wyciągnąłem rękę jak robi to Chrystus i posyłałem ich do piekła …, aż cały się spociłem.
- Hmm …
- Na koniec modlitwy usłyszałem coś, czego nie rozumiem … Usłyszałem rozmowę między mężczyznami.
- Ta przerwa mu się przydała.
- Zobacz jaki konkretny.
- Mały jest jak ogień, trzeba ciągle podkładać, ale nie można nad nim zapanować.
- ??? Ahaaa … Ale to przecież Ojciec z Synem rozmawiali !
- No przecież wiem, ale mi tak trudno … zrozumieć, że ja to wszystko widzę … Spojrzałem na obraz Jezusa, ale spuściłem oczy, bo mi głupio było i od razu usłyszałem …
- Nie opuszczaj głowy przede Mną, patrz Mi w oczy.
Słysząc te słowa bardzo się wzruszyłam, łzy mi naszły do oczu. Kiedy słyszę o Chrystusie, to rozmiękam na drobne i jest to silniejsze ode mnie.
- Nasz kronikarz się wzruszył, ale to też rycerz.
- Zdjął zbroję i książkę pisze, to twoja druga natura.
Wieczorem.
Czasami od osób czytających mój blog trzymuję mailem ciekawe pytania. A ponieważ same odpowiedzi też są ciekawe, aż szkoda, by o nich tutaj nie napisać (zanim jednak to robię proszę autora o zgodę).
Chciałabym Pani zapytać o kilka rzeczy:
1. Jak na jedzenie mięsa spogląda Homiel? Pamiętam, że w którymś z Pani zapisów był poruszany ten temat, ale z tego co pamiętam była mowa o jedzeniu ryb. Ciekawa jestem, czy lepiej dla nas jest nie jeść mięsa – czy przez to jesteście wewnętrznie czystsi i jest szansa na lepszy kontakt z Bogiem ( bo np. nie konsumujemy mięsa, które wg niektórych dostarcza nam emocji związanych z cierpieniem zwierząt podczas ich zabijania). Czy też nie ma to większego znaczenia?
Ponieważ Piotr nie czyta tego, co piszę pytania czytam na głos. Są pytania, na które Homiel odpowiada od razu i są takie, na które nie odpowiada w ogóle. Tym razem odpowiedział prawie natychmiast.
- Czy sądzisz, że ryba nie cierpi ? A jednak jesz ryby.
- Zwierzęta zostały dane człowiekowi.
Wszystko, co się porusza i żyje, jest przeznaczone dla was na pokarm, tak jak rośliny zielone, daję wam wszystko. Księga rodzaju.
- To dobrze jeść mięso ? – spytałam kiedyś.
- A i Chrystus dawał rybę.
- Tego świata w ten sposób nie zmienisz.
p. s . Widzę teraz, że Homiel nie rozgranicza między rybą, a powiedzmy wołowiną. Jedno i drugie to „mięso”.
2. Jest tu w Stanach pewien autor książek – Anthony William, który napisał m. in. pozycje ,, Medical medium’’. Bardzo fajnie w niej pisze o pokarmach, które pomagają czy szkodzą na dana dolegliwość i np. mojego kuzyna zona już od prawie roku stosuje jego podpowiedzi/dietę i czuje się dużo lepiej. On podobno ‘’skanuje’’ ludzi np. podczas rozmowy telefonicznej i od razu wie jakie dolegliwości oni maja i jak im zaradzić. Jest jednak jeszcze coś- otóż, tego wszystkiego nauczył go tzw. ‘spirit’’, który towarzyszy mu od wieku dziecięcego i mu ciągle pomaga w diagnozowaniu ludzi. W której książce pisał on, ze jako małe dziecko zobaczył g wyglądającego jak mnich, który schodzi z nieba po drabinie. I tu pojawia sie moje pytanie. Czy ten ‘’spirit’’ , który nazywa siebie compassion, czyli współczucie- pochodzi od Pana Boga, z Góry, czy tez z dołu? Pytam, bo książkę czyta się dobrze i sama bym chętnie skorzystała z pewnych zawartych tam treści, ale … czy warto? Czy Homiel, Pan Piotr mógłby mi udzielić pomocy? (p. s. autorka w innym mailu dodała, że AW pobiera za swoje usługi spore honoraria, co mnie osobiście od razu odrzuca).
- Czy ten człowiek jest prawdziwy ?
- Ufaj modlitwie i Bogu.
- Mnóstwo jest fałszywych proroków, podchodź z rezerwą do wszystkiego.
- Jak rozróżnić fałszywego od prawdziwego ? – pytam.
- Nie jesteś w ciemności.
- Kto mówi prawdę i czyni dobrze drugiemu, żyje w świetle.
- Ja też przez mówienie o wędrowce dusz mogę być posądzona, że fałszywa jestem.
- Każdy ma wybór.
Każdy ma wybór … Rozmawialiśmy o tym, że nasze życie jest bardzo głęboko przesiąknięte Bogiem, a najbliższa rodzina, poza córką i synem (którzy sami doświadczają Nieba coraz częściej), nic o tym nie wie i raczej się nie dowie.
- Gdyby oni wiedzieli, świat im by się zawalił zbudowany.
- Ale, czy to fałszywy świat ?
- Nie, ale jest taaaaki wąski.
- Hmm … – przyznałam rację. Dom, praca, rachunki, bieżące problemy … Świat, który jest baaardzo wąski.
- Po drugiej operacji oddalisz się od ludzi jeszcze bardziej – mówię do Piotra.
- Duchem będziesz żył, nie ciałem.
- A praca ?
- Nie martw się, nakarmimy twoją rodzinę.
- Będziesz jak duch, będziesz widział, czego inni nie widzą.
- Słyszał, czego inni nie słyszą.
- Jeszcze bardziej ? – zdziwiło mnie, że można mieć „to” bardziej.
- … Długo będziemy się tak spotykać ? – spytał Piotr.
- Musi się coś zmienić – pokiwałam głową.
- Homiel ciągle o tym mówi.
- Ale dlaczego musi się zmienić ? A nie może być tak jak jest ?
- Za mało czasu, za mały postęp.
- Za mało się rozwijam ? – Piotr.
- Rozwijacie.
- Niedługo dotkniesz ściany kryształowej, tak jesteś blisko …
- … ??? – znowu wizja z kryształową ścianą ?
- Ciesz się, prawdę ujrzysz.
- A do tej pory nie widzę prawdy ?
- Słyszysz.
- Jeśli nie będzie naszej codzienności, to co będzie ?
- Będziesz.
- Bóg jest tym, który jest, a ty będziesz.
Dopisane 30. 08. 2017 r.
Będziesz. Bóg jest tym, który jest, a ty będziesz – na dzień dzisiejszy nie jestem w stanie wyjaśnić tych słów.
Dopisane 01. 09. 2017 r.
Odpowiedź na komentarz; czy zabilibyście te ryby z wizji Piotra i zjedlibyście przy Ojcu? mowie o tych, które pływały koło Jego stop i cieszyły sie Z OBECNOŚCI OJCA. mam nadzieje ze odpowiesz:) on i tak wie i widzi wszystko:)
Przeczytałam jeden z komentarzy Piotrowi na głos, co go bardzo zdziwiło. Nieustannie się dziwi, że ktokolwiek to czyta.
- Ludzie czytają i się uczą?
- Po to tu są.
Choć ryba kocha Boga to służy, a czy służba nie jest to, do czego jest stworzona? Rozmnaża się, a na końcu jest spożywana. A jak jest spożywana to nie znaczy, że nie kocha je tak samo. Kocha tak jak tych, z którymi szedł do komory gazowej na śmierć. Poszedł z nimi, bo holocaust to też nauka.