Asmodeus …? – odpowiedział Piotr pytająco widocznie nie będąc pewnym, czy dobrze słyszy.
Jest taki faktycznie.
Wymieniam ich teraz w czasie modlitwy, czy jestem przez to skuteczniejszy ?
Odpowiedź jest bardzo prosta.
I nie oczekuj nagrody.
Robisz to dla ludzi, a gdy robisz dla ludzi, robisz to dla Ojca.
To jest twoja nagroda.
Uwierało mnie jedno pytania odnośnie Richarda Sigmunda.
Dlaczego Ojciec wybrał akurat protestanta, żeby obejrzał Niebo ?
Niedowiarka ?
……. – wzruszyła mnie to odpowiedź, jest taka prosta i jednoznaczna.
Swoją drogą to ciekawe, że protestanci widzą częściej niż katolicy, takie ma się wrażenie.
Już wcześniej o tym myślałam analizując półki księgarskie z tematyki religijnej. Wiele jest książek o pobycie w Niebie, doświadczeniach wyjścia z ciała i tym podobnym i za każdym niemal razem autorami są protestanci. Pytanie, czy oni doświadczają częściej, czy po prostu mają więcej odwagi, aby o tym pisać ?
Rozmawiałem wczoraj z księgową – Piotr machnął ręką, że takie książki go nie interesują.
Wie pan, że mój tata od 6 lat już nie żyje ?
A wie pani, że ma mały domek ze złotym dachem i ogródek ? Zasuwa z konewką i podlewa ogórki ?
… Rozpłakała się to słysząc.
Całe życie marzył o ogródku … powiedziała na koniec. Jak tylko zaczęła mi o nim mówić, ja po prostu zobaczyłem uczesanego do tyłu faceta z konewką w ogrodzie.
I to jest mega ciekawe patrząc od strony technicznej. On najlepsze widzenia ma wtedy, gdy się nie wysila. Maile, które dostaję od osób czytających blog, czytam mu na głos, wtedy zazwyczaj od razu widzi odpowiedź. Zdarza się, że jeśli odpowiedzi nie widzi, to z doświadczenia już wiem, że ma to swój głębszy sens. Niebo albo nie chce odpowiedzieć, albo czeka na odpowiedni moment.
Wiesz, co teraz słyszę ?
Chrystus umarł, Chrystus zmartwychwstał.
Chrystus powróci w chwale, Chrystus powróci w chwale.
Szczęka mi opadła. Naprawdę nigdy nie wiadomo, czego można się spodziewać. My sobie tak luźno rozmawiamy, a tu takie informacje …
To co się stanie ?
Powiem ci coś miłego.
Murzyn zrobił swoje, murzyn może odejść.
……. – Piotr zaczął się śmiać, bo to jego powiedzenie.
Sytuacja jest taka; NIP zażądało przeprowadzenia jeszcze jednego badania łatwopalności sprzętu. Problem tkwi w tym, że chce to zrobić po niemal czterech latach użytkowania tegoż sprzętu. Piotr się wkurzył i napisał do sądu pismo, że nie wyraża zgody argumentując, iż po tylu latach użytkowania badanie może być już niemiarodajne. Wczoraj chodził cały wkurzony na NIP, na prawnika, na wszystko. Nie tylko sprawa trwa już czwarty rok, to jeszcze ciągle jest przedłużana choć dotychczasowe opinie biegłych są jednoznaczne. Piotr zaczyna posądzać sędzinę, że jest w zmowie. Uspokajam go mówiąc, że gdyby Ojciec chciał, to by dawno sprawa z NIP się skończyła.
Piotr przychodzi wieczorem do domu, siada w płaszczu na kanapie i zaczyna szlochać.
W kościele usłyszałem …
Haniebnym być wątpić w Ojca …
Wiedziałem, że to do mnie … Jestem do dupy, ciągle Mu nie wierzę, zawiodłem Go strasznie …
Dorosły mężczyzna w garniturze, który płacze szczerze, to nie jest widok, do którego przywykły moje oczy. Rozbroił mnie totalnie, więc i ja się rozpłakałam. Doskonale go rozumiem, ale co robić w tej sytuacji ? Pisać do sądu kolejne listy, czy czekać ? A może Ojciec chce, żebyśmy właśnie pisali te listy i w ten sposób walczyli ? Nie wiem…
Nie jesteś jedyny, który zwątpił. Ten na krzyżu też zwątpił.
… ??? … – słabo mi się zrobiło, tak mocne były te słowa. Jednak, jeśli sam Jezus zwątpił, czy ja też nie mogę zwątpić ?
Ojcze, pomyliłeś się co do mnie – Piotr już się nieco uspokoił.
Ja się nie mylę.
Ja nigdy nie zrywam przymierzy.
Piotr już się nie odezwał. Poszedł się przebrać, zjadł obiad, obejrzał „coś tam” w TV.
Daj im to zrobić, a będą zaskoczeni. Wszystkie argumenty im się wybije.
Ale pismo muszę wysłać.
I wyślesz. Daj tym bestiom, co chcą, sami się tym zadławią.
To nie jest w porządku, że po tylu latach chcą jeszcze jednego badania – wtrącam się.
A skąd wiesz, jaki plan ma Ojciec ? Nie denerwuj się.
Właśnie, nie denerwuj się – mówię do Piotra.
.. Co sądzisz o nowym modelu AUDI ?
Fajny ... Ojciec śpiewa mi „Zamienię na nowszy model”…
Nie widzisz, że cię kupuję ?
Nie kupisz mnie.
Tak myślisz ?
Masz we Mnie wiernego przyjaciela.
Chcesz porozmawiać o Audi, to masz. Leję ci miód na twoje serce.
……. – śmiejemy się oboje, a jeszcze chwil parę temu płakaliśmy. Jak Ojciec to robi ?…
Wczoraj Ojciec siedział na łóżku, gdy się modliłem. Przez chwilę zobaczyłem wielką postać siedzącą i w skupieniu słuchającą, co mówię. Może mam przewidzenia ?
Nie masz.
Skończyłam w końcu tłumaczyć film o kręceniu „Pasji”. Jestem znowu pod wrażeniem historii powstania tego filmu.
Wiesz, że Gibsona prowadził Ojciec ? Jak po sznurku.
I prowadził.
A ty myślisz, że nie idziesz jak po sznurku ?
Dopisane 23. 11. 2018 r.
Chrystus umarł, Chrystus zmartwychwstał.
Chrystus powróci w chwale, Chrystus powróci w chwale.
Mój tata poszedł na drugi wyznaczony termin kolonografii. Pojawił się rano w szpitalu, załatwione zostały odpowiednie dokumenty, dostał łózko … Przybiega lekarz i mówi …
Panie Kowalski, nie robimy pana zabiegu, bo w szpitalu panuje grypa.
Opowiada mi o tym podczas kawy przez telefon moja mama. Uznałabym to za ciekawostkę, gdyby nie to, że zdarzyło się tak drugi raz z rzędu.
Natychmiast niech wraca do domu, bo to znak, drugi raz niech tego nie lekceważy.
Moja mama przekazała, co usłyszała, ale tata zdecydował się zostać w szpitalu.
Homiel, czy dobrze byłoby, żeby nie poszedł na zabieg ?
Patrzcie na znaki.
……. – Piotr się zapatrzył.
Skanuję twojego tatę i nic mu nie dolega, jest zdrowy, niepotrzebnie tam idzie.
Piotr mnie zadziwia. Od niedawna potrafi skanować, to znaczy prześwietla człowieka od stóp do głowy jak laser. I robi to absolutnie z otwartymi oczami. Ciekawe jest, że kiedy tak prześwietla wzrokiem, to rzeczywiście jego wzrok jakby nie patrzył na człowieka, ale przez człowieka. Czuję się wtedy naprawdę nieswojo.
……. – znowu się zamyślił.
Wiesz, że Bóg Ojciec jest też duchem ?
Chyba Duchem Świętym – poprawiam go szybko.
Nie, to nie to. Też Go chciałem przeskanować i zobaczyłem białą poświatę jak u ducha, ale głowę normalnie …
Czyś ty zgłupiał ?! – przestraszyłam się.
Mały, chcesz Mnie prześwietlić ?
Tego Ja nawet nie przewidziałem.
Chcesz zobaczyć, czy jestem zdrowy ?
……. – zaśmiałam się. Piotr poczuł, że się zagalopował, więc szybko wrócił na „ziemię”.
Krysia nalega, aby się do niej sprowadzić z powrotem, a my mamy wielkie opory. Zwłaszcza córka, która pod naszą nieobecność, czyli ostatnio prawie stale, nasze wynajmowane w Szczecinie mieszkanie zajmuje. Czuje się tam jak pani na włościach i ja to doskonale rozumiem. Wolność, swoboda, wygoda…
Chyba przedłużymy wynajmowanie … – Piotr stoi na rozdrożu.
Wiem, ale spytaj się Ojca.
Zostaw jej to na chwilę, dla tego Mojego dziecka.
Za jej nieprzemyślaną szczerość.
Nieprzemyślana szczerość ? A…. bo ona nie kalkuluje, tylko robi.
Prawdziwe dobro.
Ty jesteś stary cwaniak, a dziewczyny są uczciwie.
A syn ?
Daleko jabłko od jabłoni nie upada, drugi cwaniak.
……. – roześmieliśmy się oboje, bo faktycznie tak jest.
Póki pozwolisz Ojcze, to jej to będę dawać.
Pomyślimy jak to rozwiązać, by wilk syty i owca cała. Tak się mówi ?
Tak Ojcze. To ciężkie do wykonania.
… Ta śmierć i zmartwychwstanie da początek czemuś wielkiemu.
… ???!!! … – patrzymy na siebie nic nie rozumiejąc. Ojciec przerwał nasze zamyślenie tajemniczymi słowami.
Śmierć i zmartwychwstanie … Wielkanoc ? – pytam.
Skoro ci to mówię, więc wiesz, co to oznacza.
Oznacza ni mniej, ni więcej, że zaczynamy.
Wszystko się wypełniło, wszystko zostało ustawione, by się zaczęło.
… ???!!! …
Ale sądu nie było … ?
To dopiero początek. Kulminacja później. Harmonogram został wcześniej ustalony.
… Słyszę wiersz Tuwima o lokomotywie; Rusza powoli lokomotywa …
To jest początek fali ? – pytam.
Tego nie powiedziałem.
Chcesz poznać Moje plany ?
No ! – Piotr się wyrwał z nadzieją.
Cierpliwości My friend.
To naprawdę było zaplanowane przed wszystkimi wiekami ? – pytam z kosmicznym zdziwieniem.
Twoje pytanie jest pełne niewiary, a co to będzie dopiero, kiedy usłyszysz odpowiedź.
Wieczorem.
Nie rozmawialiśmy o porannych słowach Ojca, być może ze strachu. Czasami łapię się na tym, że chyba lepiej pewnych rzeczy nie wiedzieć, niż wiedzieć. Siedzieliśmy więc oboje w zamyśleniu kiedy widzę, że Piotr wyciąga rękę przed siebie.
Co robisz ?
Ojciec mówi…
Chodź Mały.
Aha … No to idź.
Poszedł odprawić egzorcyzmy, a po powrocie …
Pan Bóg powiedział mi …
Uczysz się. Już się nie śmiejesz z grubych, brzydkich, innych.
We mnie jest tyle miłości …
Nie, jesteś stanowczością. Miłości to ty się uczysz.
Pamiętaj, oni mają gorzej.
Święta prawda…. – pomyślałam. Szkoda, że się o tym zazwyczaj nie pamięta.
…. Słuchaj, to niemożliwe, żeby mi się to wszystko przytrafiło, to nie może dziać się naprawdę ! – Piotr potrząsa głową, jakby chciał się na siłę obudzić z letargu.
Pan Bóg dał ci parasol...
… Zobaczyłem parasol w kolorach tęczy…
… Tyle pluje na ciebie aniołów, bo tak nie wierzysz.
Dziwny jesteś.
……. – duszę się ze śmiechu, ale prawdę powiedziawszy rozumiem go doskonale. Ileż to razy sama potrząsam głową, aby się otrzeźwić.
Hmm …to Wasza sprawka ? – uśmiecham się pod nosem.
Dwóch pod pachę go wzięło i niosło.
… ???! …
Dopisane 21. 11. 2018 r.
Patrzcie na znaki – tata zrobił zabieg i wszystko było w porządku. Stwierdzono, że jest zdrowy, a jednak kiedy wrócił ze szpitala po kilku dniach rozchorował się na anginę. Do tego stopnia, że efektem ubocznym stracił na pół roku poczucie smaku i do dzisiaj nie odzyskał go w pełni. Nie wiedząc co je stracił apetyt i bardzo schudł. Sytuacja obecnie się unormowała, jednak na samo wspomnienie, że mógł ten zabieg odwołać wzrusza jedynie ramionami, że to nie miało znaczenia. A ja twierdzę stanowczo; zwracajcie uwagę na znaki, które podrzuca wam Niebo.
Przyzwyczaiłam się do naszych porannych wspólnych kaw. Mało wtedy rozmawiamy o życiu, zazwyczaj rozmawiamy o Bogu i to jest piękne …
Wczoraj wieczorem Ojciec mnie spytał …
Co wybieracie… Modlitwę ? Czy zabawę ?
… I pokazał, jak wieko od garnka jest podnoszone, a gacki wyłażą na wierzch…
Hmm… Aż tak ? Kiedy się nie modlimy, od razu wyłażą na wierzch ? – pytam, bo dla mnie jest trudne do ogarnięcia, że tyle zależy od modlitwy.
Masz świadomość, to wybieraj – powiedział teraz Ojciec.
Chcesz Mnie zadowolić ?
Czy chcesz żebym był smutny ?
Kurcze … Ojciec tak zadaje pytania, że właściwie wybór jest oczywisty – myślę.
Dzisiaj Mi to wystarczy, ale pamiętaj, że Mój apetyt rośnie w miarę jedzenia.
Będę chciał więcej.
Kiedy obowiązek staje się przyjemnością, wróg zaczyna drżeć w posadach.
Patrzę na Piotra i widzę jak się kręci na krześle, jakby chciał zaraz uciec. Odprawia te egzorcyzmy, ale pewnie wolałby leżeć plackiem na kanapie.
Wieczorem.
Podczas modlitwy miałem wizję. Uzdrowiłem człowieka. Był bez nóg, rąk. Ściągnąłem na niego światło z góry i dostał ręce i nogi – … patrzy na mnie, co ja na to.
Ale to wizja ! – mówię przytomnie.
Nie znaczy to przecież, że ludziom zaczną odrastać nogi !
Może to symbol, że uzdrawiasz ich, ale duchowo. Stają się mocniejsi, wolni, bo… jak masz nogi i ręce, to nie jesteś uzależniony od nikogo ? – myślę głośno.
Widzisz? „Przywróć imię moje”.
Może to moja fantazja ? – Piotr zakłopotany.
Uwierz Mi, że będziesz miał wszystko.
Już nie będziesz narzędziem, które nie myśli.
14. 02. 18 r. Warszawa.
Siedzimy przed TV. Piotr zmęczony nie zwraca na mnie uwagi zapatrzony w TV. Biorę do ręki książkę „Byłem w niebie” i czytam ją powoli. Za każdą kartką dalej jestem coraz bardziej zdziwiona. Przewracam jeszcze jedną kartkę i prawie szczęka mi opada…
Wiesz, że ten facet (Richard Sigmund) widział dokładnie to, co ty ?!
Tak ? A widział Homiela ? – odpowiada z przekąsem. Kompletnie go to nie ruszyło.
No jak mógł Mnie widzieć, kiedy tu jestem ?
……. – tym pytaniem rozśmieszył nawet Piotra.
Tam wszystko jest poukładane, a tu jest wyzwanie.
Czekam na to, co ma się stać nieuchronne.
Sigmund widział 14 Tronów. Jesteś jednym tych z 14 aniołów ? – pytam z ciekawości.
To bardzo złożona odpowiedź.
… ?! … – spojrzeliśmy na siebie zaskoczeni.
Czy chciałbyś widzieć dużo więcej ?
……. – Piotr się zawahał.
Chcę widzieć tyle, ile Ojciec chce, żebym widział.
Cwaniak z ciebie, mówisz jak twój prawnik.
A znacie go ? – śmiejemy się.
Wyobraź sobie, że dosyć dobrze.
A znacie Olę ?
Trochę lepiej, wyobraź sobie.
Jak to jest, że ja to wszystko widzę ? – Piotr na poważnie.
Przypominasz sobie.
A po drugiej fali nie będzie widzieć więcej ? – pytam.
Ola, po drugiej fali nic nie będzie takie, jak było.
Znasz Piotra, poznasz Czesia– … i się roześmiał pełną piersią. Piotr będzie jak nowy człowiek.
… Zobaczysz co ten chachar zrobi.
Chachar ? Jak się to pisze ? Chyba przez „ch”… – pierwszy raz słyszę to słowo.
Jak przyjdzie pora, cała trójka stanie przed raportem, zepsuł nas hahar.
Według Homiela to „hahar” – cwaniak.
15. 02. 18 r. Warszawa.
Na kawie.
Czy to nie dziwne, że ten facet też widział wielką falę ? – od wczoraj nie mogę wyjść ze zdziwienia.
Noooo – Piotr niby też się zdziwił, ale zaraz wzruszył ramionami, jakby niewiele go to obchodziło.
Ojciec powiedział mi teraz, że po drugiej fali…
… Będziesz chodził i szukał tych, którzy potrzebują naprawdę.
Pełno jest potrzebujących fałszywie, choćby ta pani, która modlitwę ma na zamówienie.
Ooo ! – to o pani spod „naszego krzyża” !
Ona przychodzi, żebyś ty miała, co pisać.
Warto było to dać, żeby ludzie to czytali.
Gdyby ona tylko wiedziała …
Zaczęłam w myślach liczyć ile trwała I fala i ile może potrwać II fala.
Nie doliczysz się, szacunkowo…
……. – natychmiast przestałam. Zapomniałam, że Ojciec widzi moje myśli.
Twoje oczy ujrzą to, co żaden inny człowiek nie widział.
O! Nawet Henoch ? – wtrącam się.
Powiedziałem, żaden inny.
……. – Piotr milczy, więc ja dopytuję…
Henoch wrócił na chwilę, zdał relację synowi i został wzięty z powrotem …
Czy chciałabyś, aby Piotr znalazł się w twoim łóżku, abyś mogła podrapać go po brzuszku ?
Tak ! – roześmiałam się.
No to drap.
Wieczorem.
Piotr siedzi przy komputerze, a ja czytam „Byłem w Niebie”.
Kurcze… Ten Sigmund widział to, co ty ! Fontanny, rzeki, ptaki, budowle, muzykę, anioły, ławeczki… – wyliczam i odwracam kolejną kartkę…
Robię ze zdumienia oczy, bo tego się nie spodziewałam. Czytam Piotrowi ten fragment na głos, on zostawia komputer i opiera się z wrażenia o oparcie krzesła…
Ja pierdzielę ! On widział to, co ja ! – teraz dopiero go to zainteresowało. Filary, które widział kilkukrotnie.
Ale to może przypadek ! – czytam i czytam i ciągle nie wierzę.
- Znowu widziałem wielki tron lub fotel, na którym siedział starszy mężczyzna, miał białe włosy, brodę, długą jasną szatę. Przed nim stało siedem wielkich filarów w biało pastelowym kolorze, wiedziałem, że w każdym z nich była istota, jakby wartownik, wszyscy czekali wyprostowani. Bóg wziął do ręki ostatni filar stojący z jego prawej strony, w którym byłem ja, przyglądał się mi uważnie przez chwilę, a ja wyciągałem ręce do przodu i czyniłem pokłony. http://osaczenie.pl/wp/2016/05/08/nie-tego-od-ciebie-oczekuje/
Wracam jeszcze raz do wielkiej fali, którą widział Sigmund. Zaczynam na jego zapiski patrzeć teraz znacznie uważniej.
Faktycznie twoja fala w wizji była falą przypływu, przecież ona cię wyrzuciła na brzeg ! – …nie przyszło mi to wcześniej do głowy.
Homiel !?
Ja dawno o tym wiedziałem, a teraz co łysy o tym sądzisz ?
Zapuszczę sobie na złość włosy, zobaczysz ! – zamiast być poważnym oboje sobie zaczęli żartować.
Całe Niebo będzie się śmiać pół dnia.
Najpierw zabieracie włosy, a potem się śmiejecie ?
Czy to ta sama fala ! – uspokajam ich powoli cedząc każde słowo.
Po coś tą książkę czytasz dziecko.
!!!! ??? Czy to nie Ojciec ? – przemknęło mi przez głowę.
Ale … To przecież niemożliwe !!!
I tak siedzieliśmy razem godzinę osłupieli nie wiedząc co z tym fantem zrobić. Piotr bardzo często był pod wrażeniem wielkości fali, którą zobaczył. Wielokrotnie do znudzenia ją opisywał, że będzie wysoka jak wieżowiec ….
Ja jestem twoim obrońcą, niczego nie będziesz się lękał.
Przecież to niemożliwe Ojcze, żeby ktoś jeszcze… – nie wiedziałam jak skończyć zdanie. Tak mnie zatkało.
Ola się załapie na falę ?
Nie ma mowy.
Ty się wybierasz w tę podróż. Zaczeka tak, jak czekała przy pierwszej fali.
Co Pan Bóg zamierza ? – Piotr pyta mnie szeptem.
Mów ciszej, może nie usłyszy.
Czytam fragment o fali jeszcze raz …
Sigmund pisze, że ta fala to „ostatnie wielkie dzieło” … Ostatnia interwencja, ostatnia szansa dla ludzi ?
Bóg Ojciec wielokrotnie o tym nam mówił – Piotr kiwa głową.
Rano w kościele poprawiałem kołnierz, bo było mi zimno. Poczułem pod palcami biały kołnierzyk i znowu zobaczyłem siebie w mundurze… Wyraźnie poczułem kołnierzyk, cztery wypustki i dwie błyskawice po prawej – Piotr zdziwiony maksymalnie.
Jesteś gotowy, żebyś się z tym zmierzył …, powiedział mi Ojciec.
Wow… To musiało być ciekawe doznanie – pomyślałam.
Bóg Ojciec powiedział do mnie jeszcze …
Nic nie możesz mieć tutaj swojego, bo wszystko masz na Górze …
Zobaczyłem wtedy przepiękny ogród na Górze, fontanny, kwiaty, dom…. – Piotr wzruszył się bardzo.
Fontanny ? To coś nowego – pomyślałam.
Niebo według wizjonerki i malarki Akiane Kramarik
W kościele pokazano mi, jak moja dusza kołacze się w tym ciele, jakby była uwięziona, próbuje się wyrwać.
Bez zgody nie da rady. Choćby nie wiem jak byś planował.
Będziesz miał jeszcze wiele prób, już Ja o to zadbam.
Wygląda na to, że tylko gacie są twoje – trochę sobie żartuję.
W razie czego też do zlicytowania.
……. – mam ochotę się roześmiać, ale po wczorajszej wpadce wolę milczeć.
Zauważyłeś ? Kiedy wszystkim opowiadałeś wczoraj przy obiedzie o cudzie i aniele stróżu podczas szmuglowania papierosów, nikogo nie zastanowiło, co mówisz …
Wczoraj rozmawialiśmy w gronie rodzinnym o dziwnych zdarzeniach w naszym życiu i ta opowieść na nikim nie zrobiła wrażenia, co mnie niezmiernie zadziwia.
Któregoś dnia, kiedy wiózł w swoim dostawczym samochodzie kilkadziesiąt kartonów papierosów ponad normę został zatrzymany na granicy przez tzw. czarną brygadę, czyli specjalną kontrolę graniczną, która miała na celu gruntowne przeszukanie auta łącznie z jego rozpruciem, jeśli zajdzie taka potrzeba. Piotr widząc grupę kilku facetów ubranych w czarnych mundurach i kominiarkach podchodzących do jego samochodu był lekko przerażony, właściwie był pewny, że to koniec. W duchu zaczął prosić o pomoc !!! i wtedy poczuł jak ktoś kładzie rękę na jego ramieniu i mówi wyraźnie;
- Przejdziesz.
Znowu odezwał się ten sam głos ….niewidzialnegomężczyzny, którego usłyszał kilka lat temu. Nawet się nie zdziwił. Uspokoił się i wszystko w tamtej chwili zostawił losowo. Co będzie…. to będzie. Znowu odezwał się ten sam głos ….niewidzialnego mężczyzny, którego usłyszał kilka lat temu. Nawet się nie zdziwił. Uspokoił się i wszystko w tamtej chwili zostawił losowo. Co będzie…. to będzie. Funkcjonariusze podeszli i spytali wprost, czy coś chowa. Jeśli się przyzna od razu, to nie będą rozbierać samochodu. Piotr spokojnie odpowiedział, że niczego nie ma. Wtedy brygada zaczęła demontować auto. Opróżnili bagażnik, sprawdzali koła, podnieśli podłogę… a tam leżało kilkadziesiąt świetnie wyglądających, równo poukładanych kartonów papierosów. !!!! Piotra zmroziło, ale czekał spokojnie dalej. Jeden z kontrolujących popatrzył na to przez parę długich sekund i powiedział; Rzeczywiście, nic tu nie ma.Szok!!! Piotr patrzy na nich i nie wierzy własnym uszom. Chciał krzyknąć
- Co wy… ślepi? Jak to nie ma?! … ale ugryzł się w język.
Jak oni tego mogli nie widzieć. !!!!!!!! To było fizycznie niemożliwe, chyba, że oślepli na tą jedną krótką chwilę. http://osaczenie.pl/wp/2016/03/07/glos/
Kiedy patrzę na to teraz z dalszej perspektywy, był to prawdziwy cud !
Marny twój głos.
Wiesz co się stanie kiedy odejdziesz ?
Zabierzesz światło ze sobą. A wtedy będzie za późno.
Jak to możliwe, że jeden człowiek tak może ? – Piotr.
Możliwe.
… A kiedy wiesz, co zrobisz ?
Przychylność Ojca do ciebie też może mieć swoje granice.
Więc dawaj siebie bardziej.
To co mam robić ?
Bądź bardziej otwarty.
Racja, temu człowiekowi wczoraj nawet nie chciałeś pomóc, nawet wysłuchać … Słuchaj ludzi !
Muszę się jakoś odwdzięczyć – Piotr.
To zrób to.
Wieczorem zadzwoniła córka.
Szłam koło kiosku i zobaczyłam książkę za witryną. Usłyszałam w głowie, że mam ci ją kupić.
Jak to usłyszałaś ? – zaskoczyła mnie, że i jej się zdarza słyszeć coraz częściej.
Tak jak z balisto… Wysłałam ci kurierem.
A…! już wiedziałam o co chodzi.
- Miałam sen, chciałaś Balisto – p.s. niemieckie kruche ciastka. Można je kupić w Szczecinie na rynku od osób, które ściągają niemieckie towary.
- Szukałaś w całym domu, cała rodzina szukała, bo miałaś ochotę. Obudziłam się i sobie pomyślałam, co za głupi sen. Idę na rynku, mam w uszach słuchawki, słucham muzyki i słyszę wyraźnie głos…
- No to kup jej to Balisto!
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/05/15/nie-mysl-o-sobie-mysl-o-innych/
07. 02. 18 r. Warszawa.
Na kawie.
Homiel mi mówi, że zapomniałem o cyklach. Zacząłem brać brilique i muszę go zakończyć. To jest cykl, a kończę w marcu.
Nie jesteś w stanie nic zrobić. Twoje planowanie nie ma sensu.
Spójrz na szachownicę.
Nie myśl, że hetman, czy goniec może coś zrobić ponadto, co może zrobić ręka, która stawia hetmana lub gońca.
Czy ta ręka przewidziała mnie do zbicia lub roszady ?
Dobre pytanie.
To jest dziwne, ale roszada już nastąpiła.
Byłeś pionkiem, a stałeś się hetmanem.
A co może hetman na szachownicy ?
Każdy krok ma dowolny, ale nawet jako hetman może zrobić jedynie tyle, co ta ręka, która go prowadzi.
Hetman ciągle jest tylko pionkiem w ręku Ojca, więc czekaj na kolejny ruch Ojca.
Z Piotra stałeś się Kimś. To znaczy, że możesz więcej.
To znaczy tylko tyle, że możesz więcej, jeśli Bóg na to pozwoli.
A kim jest Ola ?
Opisuje tę grę na szachownicy.
Nie przejmuj się niczym.
To nic nie zmieni, bo tam, gdzie masz być postawiony przez Ojca, tam będziesz postawiony.
Hmm…
Co jest ważniejsze ?
Cegła, która buduje mur, czy spoiwo, które łączy cegły ?
Dlatego potrzebna mi jest mądrość Ojcze, bez tego ta książka nie powstanie – … ciągle o to proszę, o więcej mądrości.
…… Na polu niewiele zostało tych pionków … Widzę… Gra niedługo się kończy…
Wieczorem.
Siedzieliśmy przed TV oglądając co leciało, a ponieważ nic ciekawego nie leciało, więc postanowiłam o coś Piotra spytać. Przygotowywałam nowy tekst do blogu i zderzyłam się znowu z problemem, który zajął mi głowę pół roku temu. Już o nim zapomniałam i dzisiaj pomyślałam, że spróbuję się czegoś dowiedzieć. Czytam Piotrowi tę rozmowę jeszcze raz, na głos…
- Ja Swoich przymierzy zawsze dotrzymuję.
- A co mam zrobić, kiedy druga strona łamie każde?
- Takie przymierza nie obowiązują.
- Druga strona nie widzi, bo nie chce widzieć.…… – wzruszyłam, że otrzymałam odpowiedź, obawiałam się, że jej nie otrzymam.
- Zadowala cię ta odpowiedź? – pyta mnie Piotr.
- Nie pytaj. Ja wiem. - Co robisz jak masz z kimś umowę i za pierwszym, drugim razem ją łamie ? - Dalej ją przestrzegasz ? - Nawet ślepiec, kiedy traci zaczyna czuć bardziej.
- I tak na wiele przymykam oczy.http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/02/08/wsluchaj-sie-w-siebie-a-wsluchasz-sie-w-nas/
Wiesz, co teraz zobaczyłem ? Wyspy Kanaryjskie pod wodą, Hiszpania, części Wielkiej Brytanii, północna Polska, właściwie północna Europa… Holandii w ogóle nie widzę… Zobaczyłem jak wielka fala pójdzie przez kontynent… – przecieram ze zdumienia oczy, bo tego się nie spodziewałam.
A Włochy ?
„Buta” w ogóle nie widzę… Może trochę… – zrobił ruch ręką jakby chciał przegonić muchę.
Nie chcę na to patrzeć – i podsuwa mi pod nos rękę pokazując, że wszystkie włosy stanęły mu dęba.
Hmm…. – zamyśliłam się, bo to znaczy, że III Tajemnica Fatimska się spełni, tylko kiedy ?!
Poczułem, że Pan Bóg miał bardzo dobry humor, kiedy tworzył człowieka …
Tak ? – rozbawiło mnie to.
Nieprawda, że miałem dobry, kiedy tworzyłem człowieka.
Zawsze mam dobry humor.
…… Nawet ty nie jesteś Mi w stanie czasami go zepsuć.
Przecież … – Piotr przełkną ślinę – Czasami łzy masz przez ludzi.
Mały, to wszystko doświadczenie.
Myślisz, że nie przewidziałem, co się dzieje ?
Patrzę i uczę się.
… Wiedziałam, że Ojciec się uczy ! – wyrwało mi się.
Wszystko stworzyłem po to.
Nie mogę niszczyć tych, co stworzyłem.
To tak, jakbym niszczył Siebie.
Na waszych rozważaniach też się uczę.
Dlaczego Ojcze się uczysz ? – pytam.
A po co się uczy ? Żeby być coraz lepszym.
Ale jest jakiś cel tej nauki ? – drążę dalej.
Spytał się syn mamusi, dlaczego ptaszek śpiewa ? Dlaczego słońce jest okrągłe ?
Hmm… Bo tak jest… – uśmiechnęłam się.
…. Edziu uczy się tego, czego nie nauczył się za życia.
……. – chciałam spytać, czy Bóg Ojciec uczy się, aby zbudować najdoskonalszy świat, ale moje wahanie przemogło.
Nie mówię ci to, co chcesz słyszeć, ale to, co powinnaś słyszeć.
Nie chodzi o to, żebyś nie wiedziała, ale chodzi o to, żebyś wiedziała później.
Jeśli nie skończysz pierwszej klasy, nie możesz uczęszczać do trzeciej klasy.
……. – ucieszyłam z tej odpowiedzi klarownej jak dla przedszkolaka.
Cieszysz się z tego powodu ? – Piotr zdziwiony, że się cieszę, a się nie dowiedziałam.
Z niewiedzy też można się cieszyć.
……. – zamilkliśmy oboje będąc pod wielkim wrażeniem wielkiej szczerości Ojca. Nie wiem, czy ktokolwiek wcześniej słyszał podobne słowa.
Ojciec jest bliżej niż nam się wydaje… – Piotr robi oczy, jakby odkrył właśnie Amerykę przez internet i w tym momencie przełączyłam na kanał, gdzie akurat leciał film „Bruce Wszechmogący” i fragment rozmowy między Bogiem a człowiekiem.
Na pewno – zaczęłam się śmiać wiedząc, że to nie przypadek.
Podejrzewam, że Ojciec lubi ten film – … bo jest zabawny, a przy tym o dziwo wiele w nim też prawdy.
Gdybyś nie był tak szeroki, to fajnie nam by się w trójkę siedziało.
Rozsiadłeś się i nie ma miejsca.
……. – Piotr przesunął się do końca kanapy, a w międzyczasie filmowy Bóg mówi, że idzie na wakacje.
Ciekawe, czy Ojciec robi sobie wakacje…
Sometimes… Też Mi się urlop należy.
Gdzie go spędzasz ? – Piotr.
Mam swój ulubiony ogród…
Uwaga, ponieważ wpisy edytują się w kolejności od najnowszych do najstarszych i będą coraz trudniejsze, by w pełni zrozumieć pisany tekst, proszę cofnąć się do samego początku. http://osaczenie.pl/wp/2016/03/03/…………
Wczoraj Piotra bardzo bolało serce, starałam się nie rzucać mu w oczy, by go dodatkowo nie denerwować. Dzisiaj było już lepiej, ale wydawał się bledszy niż zwykle.
Homiel powiedział…
Jedz to, co musisz, a nie to, co lubisz.
To zapomnij o czekoladach, ciastkach… Czy twój ból serca wynika z jedzenia ?
Z jedzenia i ze stresu.
… Ten dyrektor zwolniony z NIP pracuje w nowym urzędzie, a mam tam dobre układy. Mam nadzieję, że nie narobi mi smrodu i nie zacznie coś wymyślać na mój temat.
Co się dzieje, kiedy ogień gaśnie ?
Tam tym ogniem był jego szef, on był źródłem nienawiści.
Otworzyłeś mu oczy, z czasem sobie to uzmysłowi.
Na pewno nie powinieneś się go obawiać. Jest tak groźny jak królik.
Główna akcja się dopiero szykuje.
Niewiele brakuje, żeby dwie strony podały sobie ręce.
Pokazał mi jak dyrektor jest w środku, a żołnierze go otaczają i biorą w kleszcze, ci żołnierze dochodzą do siebie i podają sobie ręce i cieszą się, że zamykają oblężenie.
Dlatego twoje zakłady nie miały sensu. To nie pieniądze są celem, szef jest celem.
…. Widzę jak żołnierze pędzą i się cieszą …
Teraz mogę ci to pokazać, bo nie ma odwrotu.
Kto będzie chciał wyjść z tego kotła, zostanie rozstrzelany.
Pokazuje mi Stalingrad, a Stalingrad był zwrotem w wojnie… – Piotr patrzy się przed siebie jakby faktycznie coś oglądał w powietrzu …
Hmm… Ciekawe kto poda sobie ręce ? – bo przecież nie żołnierze, to tylko symbol tych, którzy o sprawiedliwość walczą.
I to będzie koniec historii i sobie popłyniesz.
Połączą się kleszcze i nie będzie miał wyjścia… – Piotr kiwa głową ze zrozumieniem.
Tak naprawdę nigdy nie miał.
Wieczorem.
Mam nowy komputer, mam też najnowszy Windows, którego nie cierpię. Siedzę nad nim i prawie płaczę, bo nie mogę z niczym dać sobie rady. Klnę cicho pod nosem, żeby tylko Ojciec nie usłyszał, ale mam ochotę komputerem rzucić o ścianę.
Homiel mówi …
Więcej wiary siebie.
W dupie mam ten komputer ! – nie wytrzymałam w końcu.
Będę z niego w ogóle zadowolona ?!
Musisz przekroczyć ten próg, samą siebie.
Wzięłam sobie to do serca. Postękałam jeszcze przez chwilę, uciszyłam i zaczęłam od początku. Aż przekroczę samą siebie. W ten sposób poznałam jeszcze jedną definicję co znaczy przełamać siebie. Wytrwałość, cierpliwość, spokój i dążenie do celu wbrew przeciwnościom i swoim słabościom.
31. 01. 18 r. Warszawa.
Przeglądałam w telefonie zdjęcia i trafiłam na Edzia, ostatnie jego zdjęcie zrobione w szpitalu zaledwie kilka godzin przed śmiercią. Piotr się bardzo wzruszył …
Nie płacz, tylko się ciesz.
To nie takie proste … – i zamilkł.
…. Muszę cię przygotować w razie czego – Piotr już planuje.
A co z twoimi ludźmi w firmie ?
Ktoś mi powiedział…Myślisz, że dam ich pożreć ?
Jak to ktoś ?!
Ojcze, walnij go w łeb – śmieję się.
To kwestia przyzwyczajenia.
……. – rzeczywiście Piotr często mówi „Ktoś mi powiedział”, jakby się bał powiedzieć „Ojciec mi powiedział”.
Eliasz był crazy.
Taaak ? Powiedział crazy ? – zdziwiłam się.
Pokazał …
A kto normalny biega nago po pustyni i łapie buzią każdą kroplę wody ?
……. – roześmiałam się mając ten widok przed oczami. To musiało być coś !
Nagość u dawnych proroków nie była niczym oryginalnym. Bóg poprosił proroka Izajasza, aby głosił nago przez trzy lata ! 2. W tym czasie Pan przemówił przez Izajasza, syna Amosa, mówiąc: „Idź, weź wór z biodra i zdejmij nogę ze stopy”. I zrobił to, chodząc nago i boso (Izajasza 20: 1 – 2,).
Choć nie ma słowa nagość przy Eliaszu, to jednak zdaje się, że i jemu nie było to obce. Tak jak Izajasz zdjął swój wór z bioder i stał się nagi, tak jest napisane, że Eliasz opasał biodra i stał się odziany. Ciekawe… Kkr 1 ; 46 A ręka Pańska wspomogła Eliasza, bo opasawszy swe biodra pobiegł przed Achabem w kierunku Jizreel.
Tak więc, czy Eliasz hasał sobie nago po pustyni ?… Bardzo, bardzo możliwe.
A jaki był Ojciec Pio ?
Kopał, szturchał. Uspokoił się, gdy stygmaty dostał.
…. ??? ….
Nasze rozmowy kiedyś się skończą … Tak poczułem.
Tylko nie to ! – naprawdę się przestraszyłam.
Czy na fali i po fali będę pisać ?
Raczej będziesz słuchać.
To bardzo ważne, co piszesz.
Opracujesz i wydasz i będziesz miała na to środki.
Ciekawe skąd … – Piotrowi się wyrwało.
Miałem duże obroty, a bardzo mały zysk za ubiegły rok.
Chwileczkę … Nie pracujesz dla biznesu, ale dla nauki.
Gdybyśmy mówili o biznesie, miałbyś już wszystko.
Ale gdyby się tak stało, czy Ola pisałaby to, co pisze ?
Mieszkałaby, ale wiesz jaka jest tego definicja ?
Zmarnowane życie.
Tylko bieda pozwala poznać Boga ? – pytam.
Kiedy ma się iluzoryczność tego świata, zabija możliwość poznania co to jest dobro.
Naprawdę nie można pogodzić majątku i Boga ? – pytam dalej.
Czasami widzę jak Bóg na kogoś dmucha … Daje mu bogactwo …
Ale wtedy oddaje swój majątek.
Dzisiaj w kościele słuchałem księdza, który mówił o tym …
Widzisz… Teraz ty słuchasz, a kiedyś to ciebie słuchało tysiące.
… Zobaczyłem siebie jak rozkładam ręce…
Tak sobie myślę, czy nie za dużo tego wszystkiego jak dla nas ? Czy naprawdę damy radę ?
Dostaniesz coś, w co nie będziesz mogła uwierzyć.
Od kogo ? – pytam zaskoczona.
Od spółki.
Od spółki ?
Ode Mnie i reszty.
Dopisane 20. 10. 2018 r.
Kopał, szturchał. Uspokoił się, gdy stygmaty dostał.
Jak był Ojciec Pio ?
Ojciec Pio rzeczywiście zachowywał się w sposób „naturalny aż do przesady”. Pozostawał autentyczny w tym, co robił, mówił, czuł i przeżywał. Był po prostu sobą – zwykłym człowiekiem, jak inni niewolnym od wad. Jedną z nich była z pewnością impulsywność. Ojciec Pio miał temperament sangwinika. Łatwo się denerwował, wpadał w złość, lecz równie szybko okazywał skruchę. Był typem człowieka o gwałtownych zmianach nastroju, a równocześnie potrafił zachować pogodę ducha. Włoski dziennikarz i pisarz Giovanni Gigliozzi, który ponad dwadzieścia sześć lat przyjaźnił się z zakonnikiem, powiedział o nim: „Nie znam nikogo tak czułego jak on”. Inny dziennikarz, pisarz i krytyk muzyczny Renzo Allegri zapewniał: „To był człowiek o niezwykle czułej serdeczności”. Jaki zatem naprawdę był Ojciec Pio? (…) Wydają się dziś nie do rozstrzygnięcia pytania o to, czy Ojciec Pio był bardziej drażliwy czy uprzejmy, szorstki czy łagodny, surowy czy czuły, gburowaty czy towarzyski. Zapewne był i taki, i taki. Co więcej, miał świadomość owego dualizmu uczuć i nastrojów, który uzasadniał jednym stwierdzeniem: „Łagodniejszym mama nie mogła mnie urodzić, ale i surowszym również nie”. Czasami był szorstki zewnętrznie, a równocześnie niezwykle dobry wewnętrznie.http://mateusz.pl/wam/zd/59-02.htm
Do dzisiaj byłam pod wrażeniem filmu „Tajemnice grobu Jezusa”.
Homiel, czy to przypadek ? – chciałam się upewnić po raz setny chyba.
Czy chcesz wejść do ludzi z „Ojciec prać” ?
Spojrzeliśmy na siebie, ale to Piotr zaczął śmiać się pierwszy.
Te dwa głupki za każdym razem pytali ojca, czy mają prać, w sensie walczyć. Sami nie potrafili myśleć – zaczął się śmiać jeszcze bardziej.
Nie miałam nic przeciwko, że śmiał się ze mnie, ponieważ nawiązanie do „Potopu” i jednej z najbardziej efektywnych reklam w historii telewizji było pomysłem rewelacyjnym.
A przecież taka nie jesteś.
W ważnych rzeczach cię koryguję, ale na tym polega rozum pytać, kiedy prać, a nie czy prać.
To drastyczne pokazanie, ale muszę obudzić w tobie wiarę we własną intuicję.
Możesz zawsze na Mnie liczyć.
Czuj sama, to też nauka.
Robię za głupka ciągle pytając … – myślę sobie w duchu
Porównał cię do latarni nad morzem.
Jak świeci, to świeci i dobrze wskazuje drogę, ale niektórzy i tak wybiorą swoją drogę.
To kochany Homielku, no powiedz do kogo należał ten krzyż dwieście lat temu ?
Przyjdzie czas, a będziesz wiedzieć.
Dojechaliśmy do Ikei, kupiliśmy po jajku, kawie i usiedliśmy w kącie.
Zjadłeś śniadanie ?
Tak wszystko przeminie i wstaniesz znowu. Marnotrawny.
… ???!!!! … – zaniemówiliśmy.
To już nie Homiel. I te słowa …, przepiękne. Zawsze miałam wrażenie, że historia Piotra to jak historia Syna Marnotrawnego. I teraz mam potwierdzenie.
Nie zdążymy do kościoła na mszę – Piotr spojrzał na zegarek.
Jak się sprężymy, to zdążymy na komunię – też spojrzałam.
A jak znam Homiela, to będziesz miał na ulicy zieloną falę.
I rzeczywiście tak było. Cała długa aleja Radzymińska była na zielono. Do kościoła trafiliśmy, gdy ksiądz właśnie wyjmował hostię. Po komunii skierowaliśmy się prosto do „naszego krzyża”, gdzie oczywiście pracowała „nasza kobieta”. Piotr odwrócił się do niej tyłem i wyciągnął swój portfel. Wyjął 20 zł, ale jakimś cudem wysunęło się i 50 zł. Schował je z powrotem, ale już podskórnie czułam, że co się święci. Pomodliliśmy się i widzę, że Piotr wyciąga z powrotem portfel, chowa 20 i wyciąga jednak te 50 zł. Przyglądając się temu zauważam, że w bocznej kieszonce ma jeszcze 600 zł. Spojrzeliśmy na siebie jednocześnie i Piotr zaczął śmiać się nerwowo. Też mi się udzieliło. Przewracam oczami i odwracam głowę, aby nie patrzyć co zrobi, nie chciałam być świadkiem jego kolejnej klęski. Wychodząc wcisnął do ręki kobiety 50 zł. Zrobiliśmy zaledwie parę kroków …
Zapłaciłeś mandat ? – jadąc do katedry Piotr łamał wszelkie przepisy i obawiał się, że ktoś go po drodze złapie.
No nie.
Zaoszczędziłeś na komputerze ?– przy zakupie komputera otrzymaliśmy niespodziewanie sporą zniżkę.
To już wiesz …
No przecież dałem jej 50 zł – Piotr z żalem.
Myślałem, że dasz wszystko.
To jest właśnie zaprzeczenie siebie.
Myślisz, że zrobiłeś dobrze dając jej 50 zł ? Zrobiłeś lepiej niż przeciętnie.
A przecież wiesz, kim jesteś.
Ciągle przegrywam ? – westchnął, ale wrócić nie miał zamiaru.
…. Homiel już wczoraj wiedział, że będzie taka sytuacja – mówi do mnie cicho.
Powiedział mi wczoraj …Nie wyciągaj pieniędzy z portfela, a chciałem te sześć stów schować.
Ja wiem, że ty wiesz, że Ja wiem.
… Nigdy się nie nauczę.
Chcesz iść w kąt i płakać, że jesteś głupi ?
Nie wierzę, nie pamiętam, nie nauczyłem się … ?
Oj, ulegasz temu klimatowi warszawskiemu.
Według innych dałeś bardzo dużo. Według Mnie dałeś nic.
I Ja wiem, że to wiesz.
To mam wrócić ?- jęknął.
O nie… Strach nie może być czynnikiem, które napędza dobro.
Gdybym cię chciał naprawdę ukarać, pozwoliłbym ci kupić ten samochód, pozwoliłbym żyć w luksusie.
Pamiętasz tego człowieka na placu ?– Piotr nie wiedział, ale ja od razu sobie przypomniałam.
To powinieneś być ty. Wtedy podobałbyś Mi się.
……. – oboje poczuliśmy się naprawdę winni. Tu już nie było żartów.
Zobacz, dałeś dużo, ale wszyscy są zniesmaczeni. A tak bylibyśmy szczęśliwi.
Ona jest tylko szczęśliwa, a mogłaby mieć prawdziwą wiarę.
Ciekawe, czy jak przyjadą marabu, to tak będziesz się zastanawiać ile wydać.
Marabu to ulubiona ostatnio czekolada Piotra, wydaje na nią dość dużo, a potrafi kupić dwadzieścia tabliczek naraz. Wszyscy w rodzinie o tym wiedzą, więc też jej dla Piotra szukają. Wczoraj córka zadzwoniła wieczorem i pyta…
Co u Homiela ? – a Homiel…
Czy znalazłaś marabu ?
……. – zamilkła po drugiej stronie telefonu. Okazało się, że przez kilka godzin szukała marabu przez internet, a miała być to niespodzianka.
Przez godzinę prawie się nie odzywaliśmy…
Homiel, gniewasz się za te pieniądze ?
To już problem marszałka.
Ale mało jej nie dałem… – Piotr zaczyna się tłumaczyć, bo już najwyraźniej zapomniał.
Ale nie dałeś wszystkiego. Musisz zrozumieć, to jest system zero jedynkowy.
Wszystko albo nic.
50 zł to mało ? – pyta zdziwiony.
Wszystko albo nic, jak trzeba to i majtki oddasz…
… Ale lekcje – Piotr kręci głową i nie wierzy.
Dajecie lekcje i pobieracie lekcje i wszystko nieodpłatnie.
Podjechaliśmy na dworzec, aby kupić bilety do Szczecina. Stoimy w długiej kolejce …
Może nie jedziemy ? – Piotr się zawahał.
Ledwo to powiedział, a wyświetlił się napis; „pociąg do; Szczecin Główny”.
Chyba musimy jechać – to mnie zastanowiło.
Dlaczego ?
Czekają na wasze światło.
Wieczorem.
Gdybyś dał 100 zł, nie byłoby tak źle, a czułem twe myśli.
Naprawdę ? – zwracam się do Piotra, bo tego mi nie mówił.
Aaaa…. – machnął ręką.
Zastanawiałem się, czułem, że mam dać 100 zł, ale mi się ręka obsunęła na 50 … – … i wzrusza ramionami bezradnie.
Masz to opisać, to lekcja dla kolejnych.
… Zrozumiałem teraz, że jestem jak ten młodzieniec, który wolał zostać z rodziną, majątkiem, zamiast iść …
Mt 19; 16 A oto zbliżył się do Niego pewien człowiek i zapytał: «Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby otrzymać życie wieczne?» 17 Odpowiedział mu: «Dlaczego Mnie pytasz o dobro? Jeden tylko jest Dobry. A jeśli chcesz osiągnąć życie, zachowaj przykazania». 18 Zapytał Go: «Które?» Jezus odpowiedział: «Oto te: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie zeznawaj fałszywie, 19 czcij ojca i matkę oraz miłuj swego bliźniego, jak siebie samego!» 20 Odrzekł Mu młodzieniec: «Przestrzegałem tego wszystkiego, czego mi jeszcze brakuje?» 2 Jezus mu odpowiedział: «Jeśli chcesz być doskonały, idź, sprzedaj, co posiadasz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i chodź za Mną!» 22 Gdy młodzieniec usłyszał te słowa, odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości.
Przerzuciliśmy się na inny kanał, a tam znowu „Władca pierścieni”. Ponieważ nie mieliśmy siły myśleć, obejrzeliśmy go więc po raz setny, bo znając każdy centymetr tego filmu już myśleć nie trzeba. Po filmie przemawiał nowy premier, pan Morawiecki. Oboje gorąco do tej pory popieraliśmy Beatę Szydło, więc ta zmiana nie przypadła nam w ogóle do gustu. Byliśmy wręcz przekonani, że zrobiono jej krzywdę.
No i po co to zrobili ! – Piotr był pełen oburzenia.
Skończyła się walka o Helmowy Jar, a zaczęła wojna o Śródziemie.
……. – spojrzeliśmy na siebie marszcząc brwi.Homiel porównał tę zmianę do „Władcy pierścienia”, który oglądaliśmy raptem 5 minut wcześniej.
O co chodzi ?
Bardziej wyraziście się nie da.
Zajmę się tym później – pomyślałam. Za trudne na dzisiaj.
National Geographic emitował kolejny ciekawy film; Tajemnice Biblii – apokalipsa. Oboje oglądaliśmy w ciszy porównując to, co mówili z tym, co my wiemy. https://www.youtube.com/watch?v=7DlwnvH9YIk&t=2443s
W pewnej chwili narrator opowiada o zwiastunach apokalipsy.
Tam mówią, a tu jest.
Ale co ?
Zwiastun.
… ???!!! …
Dopisane 18. 10. 2018 r.
Zwiastun – wyjaśnienie dopiero w książce.
Skończyła się walka o Helmowy jar, a zaczęła wojna o Śródziemie.
Można by to porównać w ten sposób; Helmowy Jar– województwo; Sródziemie– państwo. Czyli skończyła się mała bitwa, a zaczęła się wojna o wszystko.
Bardziej wyraziście się nie da – wtedy nie mieliśmy pojęcia do czego odnoszą się te słowa. Ale niedługo potem w Polsce dochodzi do bardzo ciekawej sytuacji.
Rozmowa z 21. 02. 2018 r.
Oglądamy wiadomości TV i wojnę z resztą świata o prawdę holocaustu.
Ten kraj odleci wysoko, ponad inne kraje… Widzę już nie jako na piedestale, ale ze skrzydłami. Wielu będzie tu chciało mieszkać. Pokazał mi Homiel księdza, który przewidział to. Chyba to Klimuszko… też to powiedział – Piotr zauroczony tym co widzi.
I z tej burzy wyjdziemy.
Chociaż ta nacja, w której żyjecie nie jest święta, ale nie może tak być.
Mówiłem ci, że to bitwa o Śródziemie.
13 grudnia 2017 r Mateusz Morawiecki obejmuje urząd premiera, z czym wielu Polaków (my również) pogodzić się nie mogło. Nie rozumiało tej decyzji, ponieważ po co zmieniać coś, co wydaje się dobre. 21 stycznia 2018 r, czyli trochę więcej niż miesiąc później rząd przyjmuje ustawę, która powoduje spory kryzys; Kryzys w stosunkach polsko-izraelskich. Poszło o ustawę o IPN i „polskie obozy śmierci” http://wyborcza.pl/7,75399,22951218,kryzys-w-stosunkach-polsko-izraelskich-poszlo-o-ustawe-o-ipn.html
Jednym słowem… Niebo przewidziało tą sytuację i przygotowało odpowiedniego do tego człowieka. Jak można zauważyć z perspektywy czasu, to był idealny wybór. I z tej burzy wyjdziemy. Przy tej okazji chcę zwrócić uwagę, że jakoś Polskę sobie Bóg Ojciec upodobał nadzwyczaj. Wielkie podziękowania w imieniu narodu, no… może większości narodu … 🙂
Ale miałem rozmowę z Ojcem w kościele !!! – i zrobił oczy jak spodki.
No to mów.
Powiedział…
Komu się chcesz podobać bardziej ? Mi, czy Oli ?
……. – no to teraz ja zrobiłam oczy jak spodki.
A o co chodzi ? – pytam niepewnie szukając winy w sobie, może ja coś nabroiłam…?
Aaaaa… Bo chciałem odłożyć trochę pieniędzy, tak na wszelki wypadek, żebyś miała, gdyby się coś ze mną stało – mówi prawie szeptem.
Znowu ?!
Wszystkiego w tym roku można się spodziewać… A jak odejdę ? Nic nie mamy i zostaniesz na zero… I mówię Ojcu… Ja chcę ją tylko zabezpieczyć …
To komu bardziej ufasz ?
Mnie, czy pieniądzom ? Mogę ci je w każdej chwili zabrać.
Komu bardziej się podobać chcesz, ludziom, czy Mi ?
Patrzę jak glancujesz te buty i nie mogę uwierzyć, że to ty.
…… – zrobiłam wielkie oczy jeszcze raz.
No to nie glancuj ! Prawie codziennie je czyścisz !
……. – zamyśliłam się.
Musisz zupełnie zmienić swoją mentalność, naprawdę musisz zaprzeć się samego siebie – … zaczynam rozumieć sens tych słów.
Mt 16,24Potem zwrócił się do uczniów: – Kto chce Mnie naśladować, niech zrezygnuje z siebie, weźmie swój krzyż i idzie za Mną.
Zauważ, że na przestrzeni tych lat mimo wszystko zawsze miałeś na chleb, na pensje, na firmę…
Nawet jak było maksymalnie źle to bank się pomylił i przelał ci pieniądze … Cud ! Zawsze Ojciec ci dawał, gdy potrzebowałeś – i kiedy tak analizuję trafia do mnie, że to faktycznie niesamowite.
- Pamiętam, miałem zapłacić VAT, zabrakło mi 28 tysięcy, a już jest termin. Od nikogo nie spodziewaliśmy się wpłaty, moja księgowa pyta co teraz zrobimy, a ja nie miałem skąd wziąć… i po południu z Raiffeisen na moim koncie pokazało się dokładnie 28 tys… Bank się pomylił w operacjach i zorientowali się dopiero po 2 tygodniach prosząc o zwrot. Wtedy już mogłem zapłacić, bo miałem…
- No widzisz, a tym mówisz, że się nie znają – śmieję się soczyście, bo uwielbiam takie historie.
- Nooo…. Trzy razy mi się tak zdarzyło, że ratowali mi tyłek w ostatniej chwili… Ale teraz będzie inaczej, na pewno coś mi się stanie i kicha… Firma na pewno upadnie, dlatego muszę ci pokazać co masz na wszelki wypadek dalej robić, jak pieniądze zagospodarować. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/10/07/przywrocisz-mi-chwale-ktora-mi-sie-nalezy/
Zobaczyłem pustynię, człowieka i ptaki, które go karmiły…
To przecież Eliasz – przypominam sobie o karmieniu przez kruki.
Nie myśl racjonalnie, to nic nie da.
Płać na bieżąco, ale nie buduj domu na tak lichej podporze.
Byle gacek może cię zmanipulować, obyś miał pieniądze.
Ja jestem twoim luksusem, twoim płaszczykiem, twoimi bucikami, twoim Euro.
Ja jestem wszystkim.
Ja jestem twoim pozwoleństwem na wszystko kosztem innych, ale Ja ci to daję.
To oddam to wszystko – Piotr wydawał się naprawdę poruszony.
Zapewne tak się stanie, skoro Ja w tobie, a ty we Mnie.
Zapisałam każde słowo i się zamyśliłam.
Z tobą to jest taki problem… Teraz pamiętasz i jest ok. Jutro wstaniesz i apiać to samo. Ja ci te słowa to chyba wydrukuję i na ścianie albo na komputerze nakleję, żebyś zapamiętał – byłam nie wiedzieć dlaczego naprawdę wkurzona. Ileż można mu tłumaczyć…
Widziałeś jak sobie butki pastowałem ?
Boso chodzisz.
To po co ci to pokazywałem ? Żeby się ścigać kto ma ładniejsze buty ?
Przepraszam, zawodzę Cię ciągle…
Póki żyjesz, póty masz czas.
To ostatnia lekcja, a kuszony będziesz dalej i zobaczymy, co zrobisz.
Nic nie wezmę.
To się okaże. Kuszony będziesz jeszcze bardziej. Dopuszczę do tego.
Z jednej strony wiesz wszystko, z drugiej strony wiesz nic.
To ostatnia lekcja, nie możesz zawieść przed metą – szepczę do ucha.
Przed falą.
Gdyby Pan Bóg chciałby, żebyś odkładał pieniądze, dałby ci bank i zrobiłby to w sekundę.
……. – Piotr poczuł się źle, zbladł i o mało się nie osunął na podłogę.
Strasznie zaczęło mi się kręcić w głowie, gdy zajrzałem w przyszłość.
Widocznie nie jesteś na to jeszcze gotowy.
….. Nie musisz włączać się Mi do Piotra. Ty, Moja córka – i zrozumiałam, że to uwaga dotycząca mojego pomysłu, żeby nakleić kartkę na komputer.
Zobaczyłem teraz pole z kamieniami, plewy, które Ojciec usuwa.
Ja sobie poradzę, nie martw się.
……. – zawstydziłam się.
Wyjdzie z niego pierwsza klasa zawodnik.
Będzie z niego piękne pole do zasiania.
Po fali będzie zasiane nowe zboże.
Trzeba się spieszyć, jeszcze trochę roboty jest, a czasu niewiele.
To żyzna ziemia, bardzo żyzna.
Widzę tą czarną, tłustą ziemię, jak czarnoziem …
Wspaniała. Każdy chce się tam załapać, żeby coś urosło, gacki też.
….. Ciekawe kto to będzie ten syn…
Przypomnij sobie opowieść o Łazarzu.
A co to ma wspólnego ? – oczywiście tylko Piotr mógł zadać takie pytanie, ale w duchu przyznałam mu rację. Ja też nie wiem.
Wieczorem. Dostałam pytanie od znajomego. Chciałam je zadać Homielowi, ale tak rozbolała mnie głowa, że leżałam jak kłoda na sofie.
Piotr spojrzał na mnie…
Nie ruszaj się, Chrystus dotyka twojej głowy.
….???!!! ….
Chciałem ci pomóc, ale nie pozwolił. Powiedział…
Zostaw Moją podopieczną.
No to zostaw … – powiedziałam stękając.
Pół godziny później byłam już na nogach. Przeczytałam Piotrowi na głos przesłanego maila, a on złapał się za serce…
Przestań, zabolało mnie…
Ok, przestałam. Oglądaliśmy w ciszy TV. Wtedy w głowie zobaczyłem pytanie, które miałam dawno temu zadać, a które zapomniałam.
A co Jezus napisał na piasku ?
… I wtedy Piotr wściekł się naprawdę. A kiedy się wściekł, serce go tak mocno uderzyło, że zgiął się w pół. Przestraszyłam się do tego stopnia, że chwyciłam za telefon, żeby dzwonić na pogotowie. Kiedy to zobaczył, wściekł się jeszcze bardziej. Wpadłam lekko w panikę, bo zgina się na podłodze, dyszy ciężko, ugniata serce, a ja nie wiem co robić, bo nie pozwala mi działać. Stoję jak słup soli. Piotr powoli się ucisza, na jego twarz wracają kolory. Patrzy na mnie ciągle wściekły i w milczeniu wychodzi z pokoju. Nie wiem co gorsze, ta awantura, czy ta cisza po …
Leżę już w łóżku i tylko gadam do siebie przepraszam, przepraszam… Słyszę kroki… Wchodzi Piotr i ciężko, ale powoli mówi…
Jezus pokazał mi co się wydarzyło. Gdy chcieli ją ukamienować on przykucnął i się zamyślił. Na piachu pisał bezwiednie i nie wiedział co pisał, bo rozmawiał wtedy z Ojcem. On Go po prostu spytał co ma robić, co ma powiedzieć. Dostał odpowiedź i ją powtórzył… Rozumiesz ? – mówi dalej powoli…
Kto jest bez winy niech rzuci kamieniem…
On też, tak jak my to robimy, pytał Ojca o radę, rozmawiał z Nim w tamtej chwili, a pisał jakieś znaki, które nic nie znaczyły, tak jak większość ludzi to robi, gdy się zamyśla.
……. – słuchałam Piotra z zapartym tchem.
Kiedy mówił, miałam przed oczami tą przepiękną scenę. To mnie niesamowicie wzruszyło… Do tego stopnia, że się rozbeczałam.
Podobnie było z monetą… Jak Go spytali czy płacić podatki… Jezus pokazał mi to… To znaczy obserwowałem to z boku, jakby trochę z góry.
… Jak go spytali spojrzał najpierw na monetę, miał ją w palcach i się jej przyglądał, dlatego to trochę potrwało zanim odpowiedział. Zamyślił się, a tak naprawdę pytał wtedy Ojca co powiedzieć… Słowa Ojca brzmiały dokładnie…
Synu Mój tak ten świat został urządzony, że to, co cesarskie… cesarzowi, a co boskie… Bogu.
Nie mogłam zasnąć przez wiele godzin. To było jak olśnienie, ponieważ zdałam sobie nagle sprawę, że Jezus rozmawiał z Ojcem i słyszał Ojca dokładnie tak jak rozmawia i słyszy Ojca Piotr. To odbywało się dokładnie na tej samej zasadzie.
Kiedy Jezus umierał…, nie słyszał już Ojca i dlatego poczuł się opuszczony. Wtedy całe Niebo wstrzymało oddech i zapłakało …
Dopisane 12. 10. 2018 r.
Póki żyjesz, póty masz czas – wielu ludzi pyta dlaczego ludzie dobrzy odchodzą tak szybko, a ci źli żyją i żyją. Może właśnie w tym zdaniu tkwi tajemnica. Niebo daje czas, aby się zmienić ?
Przypomnij sobie opowieść o Łazarzu – nic o ciąży jeszcze nie wiem, ale podejrzewam o co chodzi. Synowa ma pewne kobiece problemy zdrowotne i nie może jak na razie zajść w ciąże. Wskrzeszenie Łazarza może być symbolem i wiązać się z jej uzdrowieniem i daniem nowego życia.
Odkrycie związane z wyjaśnieniem co Jezus pisał na piasku było dla mnie momentem przełomowym w rozumieniu Ewangelii. Spojrzałam na nie z zupełnie innej strony.
Ja jestem twoim pozwoleństwem na wszystko kosztem innych, ale Ja ci to daję – To człowiek ma, co jest mu dane. Zarówno bogactwo, jak i niedola.
25 Lecz Abraham odrzekł: „Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz przeciwnie, niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz.
To żyzna ziemia, bardzo żyzna.Wspaniała. Każdy chce się tam załapać, żeby coś urosło, gacki też.
Jestem na etapie analizy ewangelii i te słowa ewidentnie kojarzą się mi się z tą przypowieścią;
MT 133 I mówił im wiele w przypowieściach tymi słowami: «Oto siewca wyszedł siać. 4 A gdy siał, niektóre [ziarna] padły na drogę, nadleciały ptaki i wydziobały je. 5 Inne padły na miejsca skaliste, gdzie niewiele miały ziemi; i wnet powschodziły, bo gleba nie była głęboka. 6 Lecz gdy słońce wzeszło, przypaliły się i uschły, bo nie miały korzenia. 7 Inne znowu padły między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je. 8 Inne w końcu padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny.
18 Wy zatem posłuchajcie przypowieści o siewcy! 19 Do każdego, kto słucha słowa o królestwie, a nie rozumie go, przychodzi Zły i porywa to, co zasiane jest w jego sercu. Takiego człowieka oznacza ziarno posiane na drodze. 20 Posiane na miejsce skaliste oznacza tego, kto słucha słowa i natychmiast z radością je przyjmuje; 21 ale nie ma w sobie korzenia, lecz jest niestały. Gdy przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamuje. 22 Posiane między ciernie oznacza tego, kto słucha słowa, lecz troski doczesne i ułuda bogactwa zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne. 23 Posiane w końcu na ziemię żyzną oznacza tego, kto słucha słowa i rozumie je. On też wydaje plon: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, inny trzydziestokrotny».
Synu Mój, tak ten świat został urządzony, że to co cesarskie… cesarzowi, a co boskie… Bogu – a więc jeśli ten świat jest tak urządzony to płaćmy podatki i chodźmy do kościoła. Płacenie podatków jest bardzo chrześcijańskie, jeśli tak nad tym zastanowić się głębiej. Dzięki podatkom utrzymujemy szkoły, szpitale, emerytury, różne organizacje, wojsko, policja i wiele innych aspektów życia, które są niezbędne do utrzymania i rozwoju społeczeństwa. Służą dobru społeczeństwa, służą ludziom, a przecież to istota chrześcijaństwa.
Piotr widział, że Jezus trzymał monetę w palcach i jest to bardzo, bardzo możliwe.
Mk 12; 15 Przynieście Mi denara, chcę zobaczyć».16 Przynieśli, a On ich zapytał: «Czyj jest ten obraz i napis?» Odpowiedzieli Mu: «Cezara». 17 Wówczas Jezus rzekł do nich: «Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga». I byli pełni podziwu dla Niego.
Nasze wynajmowane mieszkanie w Warszawie jest częścią większej całości. To znaczy przed wojną było wielkim apartamentem, a po wojnie zostało podzielone na cztery pomniejsze mieszkania, przedzielone cienką ścianą. No właśnie, ta nieszczęsna cienka ściana, która pozwala słyszeć, co dzieje się obok.
Już mam dosyć tego mieszkania – mówię.
Już za minutkę, już za chwilę, piątek z Pankracym, tralala– zaśpiewał.
To tralala mi się nie podoba – śmieję się.
Dlaczego ? Ładne zakończenie.
Brzmi jak „czekaj tatka latka”.
Ale będziesz szczęśliwa.
A nie jest przy mnie ? – Piotr.
Tak, zwłaszcza wczoraj – … a wczoraj pokłóciliśmy się straszliwie.
Jestem gotowa na przeprowadzkę.
Co ty na to Homiel ? – Piotr.
Przyjęto.
Przyjęto co ?
Przyjęto przeprowadzkowo.
Daj spokój, niczego się nie dowiesz – mówię do Piotra śmiejąc się …. – a potem się zamyśliłam.
Czy ty nie widzisz jak On z nami rozmawia ? Homiel tylko udaje … On jest jak profesor, nagina się do nas, abyśmy czuli się swobodnie.
Tyle komplementów naraz ? Dawno się nie nasłuchałem, jestem czerwony.
No to powiedz … – już korzystam z sytuacji.
Wytłumacz tak po ludzku … Jak Ewangeliści mogli zapamiętać słowa Jezusa po kilkunastu latach i je zapisać ? Kiedy my nie pamiętamy już po kilkunastu minutach ?
Skąd znasz słowa modlitwy „Ojcze nasz” ?
Od rodziców – odpowiadam zaskoczona.
A oni ?
Od swoich.
A oni ?
No wiadomo, ale te słowa są zapisane w Biblii, czyli mieli do czego sięgać …
Tak dojdziesz do źródła …
Czyli ktoś je na bieżąco spisywał !
Już ci powiedziałem.
Rozumiem… – i poczułam się jakbym dokonała odkrycia stulecia.
Modlitwa została spisana i potem przekazywana z pokolenia na pokolenie. Tak było też z Ewangelistami, ktoś zapisywał słowa Jezusa ( naukowcy nazywają to źródłem Q) i przekazywano je dalej.
Wieczorem. Oglądamy TV. Podano informacje, że pan Petru zakłada jakieś nowe stowarzyszenie „Plan Petru”. Piotr się krzywi na sam jego widok …
Jakie ma szanse ?
Jak mrówka przy słoniu.
……… – uśmiałam się.
A ta zmiana jest dobra ? – w rządzie jest zmiana ministrów, usunięto ministra Macierewicza.
Cwana. Kanclerz za tym stoi.
…….. – spojrzeliśmy na siebie gwałtownie.
Piotr wczoraj tłumaczył mi, że kiedyś Lech Wałęsa powiedział o Kaczyńskim, że to „kanclerska głowa” i był to wtedy komplement, w co trudno teraz uwierzyć.
Siedzimy cicho myśląc, że strach się odezwać, bo wszystko jest słyszane …
A co tam w Niebie słychać ? Coś nowego ? – nie wytrzymałam długo.
Wszystko po staremu.
Hmm … Ciekawe, czy to źródło przetrwało… – przypomniałam sobie o słowach Homiela dot. źródła Q.
Coś przetrwało.
… ???! …. Zobaczyłam bibliotekę w Watykanie … Tam musi coś być.
Archiwum Watykańskiej Biblioteki
Piotrowi przypomniała się wizja ze śmieciami. Mówił o niej z takim samym przejęciem jak wtedy, gdy zobaczył ją po raz pierwszy.
Szliśmy razem z małym chłopcem, blondynkiem, po ubitej drodze, ja trzymałem go za rękę z jednej strony, a ty z drugiej strony. W prawym ręku trzymam wiaderko, a w nim cały swój dobytek i dokumenty. Przed nami widzę stojącą wywrotkę, pełną śmieci, wielka góra śmieci na wozie była po tysiąc więcej warta niż to, co mam w wiaderku. Podeszliśmy do auta, które było włączone, przerzuciłem z wiaderka wszystko na pakę, wrzuciłem też tam ciebie, potem chciałem rzucić też chłopca, ale nie mogłem. Nie mogłem oderwać go od ziemi, a ponieważ do auta wsiadał właśnie kierowca (w niebieskiej koszuli)… to go zostawiłem. Wskoczyłem na pakę i usiadłem koło ciebie, nie chciałem zwracać uwagę na tego chłopca, patrzyłem wszędzie, byle nie na tego chłopca.http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/05/29/bardzo-konkretna-boza-odpowiedz/
I co Mały… Będziesz płakać, że zostałeś sam ? – przerwał mu Bóg Ojciec.
Nie jestem sam, jestem z Tobą – odpowiedział zaskoczony.
… Zobaczyłem lekki uśmiech…
…….. – wiercę się na krześle bojąc się zadać pytanie.
Ojcze, ale według tej wizji to ja też zostanę sama.
Od momentu, kiedy przyszłaś na ten świat, nigdy nie byłaś sama.
To samo z Piotrem – pomyślałam.
Nie jesteś w stanie zrozumieć odczuć, które będą.
Piotr poszedł się pomodlić. Wrócił godzinę później …
Podczas modlitwy Jezus się przyłączył, powiedział …
Zaprawdę powiadam ci bracie … Ujrzysz światłość Ojca Naszego…
… I przyłożył Swoje ręce do moich rozpostartych rąk.
Widziałeś Jezusa ? – ucieszyłam się.
Poczułem …. – Piotr się wzruszył i ja się wzruszyłam, jakbym sama tego doświadczyła.
Jaaa ?! Taki gł…. – nie dokończył, a chciał powiedzieć „głupek”.
Nie mów tego, co chciałeś powiedzieć.
Bo nie jesteś tym, kim chciałeś powiedzieć.
Co Ojciec da, to przyjmę.
I to jest bardzo bliska chwila.
09. 01. 18 r. Warszawa.
Przygotowuję tekst na blog i waham się, czy pisać o słowach;
To hasło na rozpoczęcie powstania warszawskiego – Piotr.
Chodzi o samo „powstanie”.
Dopisane 26. 09. 2018 r.
Cwana. Kanclerz za tym stoi – no to może trochę o bieżącej polityce tym razem. Słuchając wypowiedzi polityków z prawej i lewej strony wychwytujemy czasami słowa, które powodują, że szeroko się uśmiechamy.
Co znaczy słowo szczęście, przypadek, zbieg okoliczności ? Tylko jedno… obecność i działanie Boga. Pytam się wczoraj…
Jak długo potrwa ta hossa jeszcze? – … gdyż nic nie trwa wiecznie…
Najlepsze przed nami.
Od razu zaznaczę, że nie musi to dotyczyć gospodarki. Jak to Niebo… Może dotyczyć to duchowości, rozwoju chrześcijaństwa, społeczeństwa, bezpieczeństwa, nawet polityki. Jeśli jednak weźmiemy pod uwagę, że ludzie mają tu wracać znaczy, że faktycznie najlepsze przed nami.
Według niektórych źródło Q miało posiadać formę zbioru wypowiedzi (tzw. logiów) Jezusa Chrystusa. Na korzyść tej tezy przemawiałaby odkryta w 1945 roku w Nag Hammadikoptyjska Ewangelia Tomasza, która potwierdziła istnienie gatunku literackiego zbioru logiów. Nie brak jednak głosów opowiadających się za narratywną formą dokumentu. https://pl.wikipedia.org/wiki/Źródło_Q
ŁK 1 Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas, 2 tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa.
Przed wyjściem na kolejne świąteczne spotkanie, siedzieliśmy w swoich fotelach w całkowitym milczeniu i zamyśleniu. Potrzebowaliśmy takiej chwili dla wytchnienia i spokoju.
Fajnie sobie siedzicie. Siedźcie dalej.
To chwile, które będziecie pamiętać.
Zacznie się coś ?
A czas, żeby i Ola zaczęła więcej zdjęć robić.
O ! – ucieszyłam się.
Otwórz rękę.
…….. – Piotr wyciągnął przed siebie dłoń.
Co widzisz ?
Nic nie widzę.
A Ja ci mówię, że tam jest kula.
Ale ja nic nie widzę.
A Ja ci mówię, że jest. A jak pokażesz ją innym ?
I tak nie uwierzą.
Zobacz na niego – przypomniał o naszym „w nic nie wierzącym”, którego płacz był całkowitą niespodzianką i czymś w naszym myśleniu niemożliwym, a stało się możliwe.
Więc kula będzie wielka, aż wszyscy zobaczą.
……. – zaczęłam myśleć, czy dosłownie, czy symbolicznie ?
W sumie jesteś gotowy do wszystkiego, już rozumiesz i się nie boisz.
Hmm… Mam wrażenie od trzech dni, że do mojego pokoju ktoś wchodzi i mnie dotyka. Wchodzi z Ich świata, zza przesłony.
A który jest twój ?
Tam, gdzie spałem.
„Pokój, w którym spałeś”, a nie „twój pokój” – poprawia go Homiel, bo jeśli Piotr nie ma swojego domu, to nie ma i swojego pokoju.
…. Wczoraj porozmawiałem sobie z Ojcem. Powiedział …
Jeżeli Pan Bóg jest zegarmistrzem, to ty nie jesteś trybem, ty jesteś smarem.
Ale w zegarku nie ma smaru …, mówię…
Ale jest sprężyna.
Ty jesteś sprężyną, która prowadzi zegar.
27. 12. 17 r. Szczecin.
Nareszcie po świętach. Odpoczywamy zadowoleni, że nie musimy nigdzie już iść.
Jak byś nazwał ten rok ? – pytam Piotra.
Trudny.
To był rok nadziei.
Nadziei ?!
Przywołałeś swoje imię na prochach swojego taty.
To pierwsze, prawdziwe.
Przywrócono ci zdrowie.
Hmm …. Zgadza się – pomyślałam.
A jakbyś nazwał rok przyszły ?
Po roku nadziei jest rok zmian.
Jakbyś nazwał te zmiany ?
Gruntowne.
Wiatr zmian już wieje. Jeszcze go nie czujesz, ale już wieje.
Ale sądu nadal nie ma ! – Piotr lekko zniecierpliwiony, bo jak zwykle nic konkretnego dowiedzieć się nie może.
Przyniesie i sąd.
Ziemia pęka już Piotr.
- ….Zobaczyłem teraz przed sobą ziemię jak zaczęła pękać. Z ziemi zaczął wydobywać się niebieski, nadmuchany balon i się uniósł nad ziemię, unosi się do góry... - Piotr zrobił wielkie oczy i patrzy na mnie nie rozumiejąc. Ja też patrzę na niego i nie mogę zrozumieć...
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/08/03/bog-co-zamierzal-raz-nigdy-nie-zmienia/
Nie ma sensu pytać o daty – przypominam Piotrowi.
W październiku Homiel musiał się śmiać z nas.
Ale to śmiech radości.
Mam nadzieję, że teraz będziecie się śmiać z nas nieco rzadziej – mówię z przekąsem, bo staramy się dat nie wyznaczać.
A Ja chciałbym coraz częściej, to Mnie cieszy.
…. Od małego rozmawiałem z Homieliem … Co to za imię … Homiel … ?
Dla Mnie najpiękniejsze na tym świecie.
Tutaj też zaczynają Mnie tak nazywać.
… Szkoda Homiel, że nie możesz sobie pojeść naszego sernika, jest przepyszny.
Szkoda, że nie możesz sobie zobaczyć tego, co Ja.
!!! … To Ci się udało … Wygrałeś Homiel.
…. Liczę na ciebie– Piotr odwraca się do mnie i mówi patrząc prosto mi w oczy.
Nie rozumiem.
Ojciec mówi do ciebie …
Liczę na ciebie. Ta książka powinna być przepasła.
…….. – wstrzymałam oddech. Nigdy, przenigdy nie chciałabym zawieść Ojca.
Czy ci się podobała ta oprawka ?– … zaniemówiłam.
Dzisiaj w „Home and You” wzięłam do ręki złote pudełko imitujące okładkę do książki. Trzymałam je w ręku i pomyślałam, że taką właśnie wydam książkę.
Bardzo.
Mi też. Kółka brakowało – … w kółku ma być napisane „Bóg”.
Nic tam już poza tym nie będzie.
Ta książka będzie szokowa, ale pieniądze będą potrzebne.
Mówiłam to dzisiaj … – wyrwało mi się. Byłam zdumiona, choć przecież nie powinnam.
Słyszałem.
Nie martw się. Główny księgowy Nieba pracuje już nad tym.
… ???!!! …. – ucieszyłam się i ucieszyło mnie to określenie.
A spadnie coś dla mnie ? – wtrącił się oczywiście Piotr.
Chyba źle słyszę.
Oli kupiłbym dom z trawą …
A co w garażu ?
Nooo nic.
Nawet to nic na „A” ?– czyli Audi.
…….. – Piotr nie wiedział jak wybrnąć.
Ale byłaby to książka ! – kiwam w zadumie głową widząc ją w wyobraźni.
Zajęci przygotowaniami do świąt ledwo rozmawiamy. Dopiero na koniec dnia Piotr sobie przypomniał o Homielu …
To moje ostatnie święta ?
W takim charakterze to tak.
Podchodzisz już do lądowania, żeby już ruszyć.
… ??? …
Zaraz mnie szlag trafi, nic nie rozumiem – powiedział po chwili zastanowienia.
Jaśniej się nie da.
Uwielbiam tego słuchać … Ich swobodny, przyjacielski sposób rozmowy nie mieści się w żadnych ramach.
23. 12. 17 r. Szczecin.
Piotr od rana chodzi zamyślony.
Rozmawiałem z Ojcem. Powiedział…
Nie mogę cię zabrać jeszcze, zostanie rana.
……. – zdenerwowałam się, bo najwyraźniej znowu wypytuje, kiedy wraca do Domu.
Zobaczyłem wielką ranę, która się nie goi … Głęboką ranę …
Oczywiście ! Wszyscy będą rozpaczać – próbuję mu to teraz uzmysłowić.
A Ja zrobię tak, że tej rany nie będzie, kiedy przyjdzie pora.
Jak to będzie możliwe ? – myślę z niedowierzaniem.
…. Mam dla ciebie prezent.
Panie Boży, już mam prezent. Prezent to Ty Ojcze.
Mam dla ciebie prezent.
……. – spojrzeliśmy na siebie zastanawiając się jak może wyglądać prezent świąteczny od Boga …
Wieczorem.
Po kilkugodzinnych przygotowaniach do świąt, Piotr zafundował sobie kilka chwil relaksu.
Idę pooglądać auta w internecie, wyszło nowe audi !
Chce ci się oglądać te lody przez szybę ?
……. – ja się śmieję, a Piotrowi mina zrzedła. Nic z tego nie będzie.
Siedziałam w fotelu rozglądając się po całym pokoju odkrywając go niejako na nowo. Jestem tak rzadko w tym mieszkaniu ostatnio, że już zapominam jak wygląda. Spojrzałam na wielką, udekorowaną na kolorowo choinkę …
To nasza czwarta choinka w tym mieszkaniu.
Nieważne która. Ważne, że ostatnia.
…….. – wyprostowałam się gwałtownie.
Rok temu usłyszałam, że dzisiejsze święta będą już w innym składzie… i tak się stało. A więc tą deklarację powinnam potraktować bardzo poważnie.
Jesteś pewny ?
Nie jestem pewny, tylko mówię.
Zrozumiałam, że popełniłam teraz błąd. Mam nadzieję, że to z Homielem rozmawiam, a nie z …. Pytać, czy jest czegoś pewny ? To już szczyt głupoty …
A gdzie będzie następna choinka, jeśli nie tutaj? – pytam dalej.
Daty cię gubią i twoje założenie, że musi tak być.
Kolejna wpadka … – myślę.
24. 12. 17 r. Szczecin.
Wigilię od wielu lat spędzamy w gronie całej rodziny. Jest nas z małymi dziećmi w sumie 17 osób, więc nie ma sensu chodzić od domu do domu, a tylko zebrać się w jedność. Kiedy siadamy razem do stołu, mimo tak wąskiej grupy każdy ma swoje zdanie i każdy głosuje na kogoś innego, więc bywa bardzo „gorąco”. Dlatego też ustaliliśmy jakiś czas temu, że tym razem temat polityki jest przy stole zakazany. Zostało mnóstwo innych spraw do omówienia, ale jakoś się tak zdarzyło, że nagle rozmowa zeszła na temat Boga, co się wcześniej nie zdarzało. Najdziwniejsze w tym jednak to, że rozmowę zaczął nie Piotr, a osoba, która nie wierzy w nic. Głośno poddała w wątpliwość, czy istnieje diabeł. Piotr niewiele myśląc wypalił głośno, że oczywiście istnieje i ma na to dowody. Śmiech na sali w pełni, więc zaczęłam Piotra kopać w kostkę, by się uspokoił, a on mnie zaatakował…
Dlaczego każesz mi milczeć ! – był prawie wściekły.
Bo oni nie mają takich doświadczeń jak my i nie ma sensu – powiedziałam głośno, a wszyscy to usłyszeli.
Zapadła cisza. Nasza rodzina, poza najbliższymi wyjątkami, nic o nas nie wie, więc była zdumiona i nieco zdegustowana.
Gdzie był Bóg w Oświęcimiu ?! – zaczął „w nic nie wierzący” i pobiegł po książkę z wierszami napisanymi przez więźniarkę z Auschwitz.
Czytając na głos kilka wierszy tak się wzruszył, że zapłakał. Teraz to my byliśmy zdumieni. Bardzo zdumieni. Można powiedzieć, że nas zamurowało. Zadziwiająca sytuacja.
Piotr przerwał swoje wywody, tak bardzo był zaskoczony. Spojrzeliśmy na siebie w milczeniu i coś zrozumieliśmy. Dostrzegliśmy w tym człowieku pewną wrażliwość, którą musiał schować gdzieś głęboko na dnie swojej duszy. Te parę minut uzmysłowiły nam wyraźnie, że nikogo nie można przekreślać, ponieważ zdecydowana większość ludzi po prostu nie ma wiedzy, ani świadomości. Tylko tyle i aż tyle…
Wracając do domu oczywiście rozmawialiśmy o niczym innym, jak tylko o tym zaskakującym wydarzeniu.
Gdy się śmiał ze mnie, że mówiłem o diable, wtedy usłyszałem właśnie diabła.
Nic ci się nie uda, bo tacy są ludzie.
Nas nie widać i nie wierzą.
W końcu kiedyś i ty odejdziesz.
I rechotał w najlepsze… Przedrzeźniał mnie.
…. Gdy on zapłakał, zrozumiałem, że Pan Bóg dał mi znak, żebym robił swoje, bo są w ludziach cząstki dobra, które trzeba odkryć…
To ten prezent, o którym mówił. Ja się za niego modliłem i myślałem, że jest stracony, a on tak przy wszystkich … – Piotr zaniemówił, bo ciągle był zaskoczony.
Przejąłeś się ?
Gackami ? Nie.
Dzisiaj zobaczyłeś drzwi otwarte, jego łzy.
Bardziej ciebie nienawidzą niż ci się wydaje.
A wiesz kogo się nienawidzi ?
Hmm …
Jego dusza chce Boga, choć on tego nie rozumie.
A ty jesteś radykalny w dążeniu do prawdy.
Pan Bóg też jest radykalny – Piotr zaczyna się tłumaczyć.
Pan Bóg jest mądry.
Daje wybór – mówię.
Ty każdego zmusiłbyś do wiary, a Bóg daje wybór.
Późnym wieczorem siedliśmy zmęczeni przed TV. Jednocześnie na kilku kanałach emitowano programy z kolędami.
Ciekawe, czy Chrystus cieszyłby się z tego.
Po co pytasz ? Przecież wiesz.
Rzeczywiście głupie pytanie, bo odpowiedź jest oczywista.
Oglądam nieco później na Discovery dokument „Prawdziwy Jezus z Nazaretu”. Naukowiec twierdzi, że znaleziony gwóźdź w kostce nogi wskazuje, że ten człowiek został ukrzyżowany na krzyżu w kształcie X, a nie T.
To jak w końcu krzyżowano ? – wyrwało mi się pytanie i wcale na odpowiedź nie liczyłam.
Krzyżowano i tak i tak.
W tym samym filmie usłyszałam informację, która mnie zainteresowała znacznie bardziej. Jeden z naukowców zasugerował, że historia wskrzeszenia Łazarza może być wymyślona. Zrobiłam wielkie oczy, że ktoś w ogóle może w to wątpić, ale naukowiec podał proste wytłumaczenie. Dlaczego jedna z najpiękniejszych historii, jedno z najmocniejszych świadectw mocy Jezusa jest opisane tylko przez Jana ? Hmm… No właśnie… Dlaczego ? Muszę się dowiedzieć, postanowiłam.
Dopisane 10. 09. 2018 r.
Krzyżowano i tak i tak – Rzymianie stosowali różne metody krzyżowania.
Znaleziony w Jerozolimie 1968 r. gwóźdź tkwiący w kości piętowej wskazuje, że gwoździe zostały przybite z boku pięty.
Jeśli chodzi o Chrystusa…
Analiza całunu turyńskiego wskazuje, że obie stopy zostały przymocowane do krzyża za pomocą tylko jednego gwoździa, który zranił nerwy podeszwowo- przyśrodkowe (plantaris medialis).
