01. 06. 17 r. Warszawa.
Jesteśmy na kawie, a Homiel milczy.
- Co robisz ? – pytam.
- … Widzę jak patrzy na linię…, linię czasu … Na linijkę …
- Wielu na tę linię patrzy.
- Ci, co wiedzą, się cieszą.
- Ci, co nie wiedzą, a gdyby wiedzieli, zmartwiliby się.
Szybko zapisałam Jego słowa i czytam i czytam …
- To bez sensu …
- Jedno dotyczy jednego świata, drugie drugiego świata.
- Widzę, jak strzałka na tej linii szybko się przesuwa do przodu.
Przeczytałam te słowa jeszcze raz. Ci, co wiedzą się cieszą – Niebo. Niebo się cieszy z nadchodzących wydarzeń, tylko Oni wiedzą, co się wydarzy. Ci co nie wiedzą zmartwiliby się… – to my. Dwa światy…
Wieczorem siedzimy przed TV i komentujemy oglądane wydarzenia. Podano informację dot. przeprowadzonej jakiejś operacji i Piotr od razu przypomniał sobie swoją.
- Jak mi dali narkozę, to raz, dwa, trzy i nie było mnie. Odleciałem i mogli wtedy wszystko ze mną zrobić, na przykład zgwałcić !
- Już by była kolejka ! Bo ty jesteś atrakcja ! – Homiel na to, a ja wyłam ze śmiechu przez kolejne pięć minut.
- … Jeśli Homiel „gwizdnąłeś” kartkę z oferty przetargowej, to i moje kilogramy możesz mi zabrać ?
- Nie muszę zmieniać doskonałości.
- Zobacz ile emocji masz wchodząc na wagę.
- To prawda – i znowu się śmieję.
Piotr zaczyna mi szeptać do ucha …
- Może po cichu uda nam się wyskoczyć w góry ?
- Jedni się bawią, inni modlą.
- Racja. To moja praca – Piotr sobie przypomniał niedawne pouczenie.
- Służyć Bogu to nie praca.
- To radość.
- Więc co tu robisz jeszcze ?
- ……… – Piotrowi głupio się zrobiło. Wstał i wyszedł do swojego pokoju.
Pisząc na blogu przetoczyłam zdanie Homiela; Chrystus pokazał się niewielu, a sfotografował nikomu. Pisząc to myślałam jednocześnie o jeszcze jednym zdjęciu Jezusa, które zostało wykonane przez brata Eliasza. Przyglądając się fotografii mam jednak wrażenie, że to bardziej obraz niż zdjęcie i chętnie zobaczyłabym oryginał. http://kosciol.wiara.pl/doc/3297487.Stygmatyk-z-Calvo/3
Pytam się Homiela…
- Jest przecież jeszcze jedno …
- Jak powiedziałem, tak jest.
- Żywego tylko ty sfotografowałaś.
Westchnęłam głęboko, ponieważ przeszukując internet wydaje się, że „prawdziwych” zdjęć Jezusa jest kilka, jednakże trzeba przyznać, że moje różni się pod każdym względem. 1) dopiero analiza komputerowa poprzez maksymalne powiększenie oryginału może coś wydobyć 2) na zdjęciu jest gołąb jako Duch Święty 3) osobisty podpis, pieczęć Jezusa. Rzeczywiście… Takiego drugiego na świecie nie ma. W odpowiedzi Homiela jest jeszcze słowo klucz; żywego… ??? W tym może tkwić rozwiązanie tej zagadki.
02. 06. 17 r. Warszawa.
Niedawno skontaktowałam się z pewnym zakonnikiem, a zrobiłam to pod wpływem udzielonego wywiadu, gdzie powiedział;
Dla wszystkich ludzi! Metafora i symbol to figury językowe, bez których nie możemy się obyć. Na przykład Duch Święty nie jest żadną gołębicą. (
) Taka ikonografia wzięła się z opisu chrztu Jezusa nad Jordanem. Jest tam mowa o tym, że Duch zstąpił na Jezusa jak gołębica.
Wysłałam mu zdjęcie Jezusa z gołębiem pisząc jednocześnie, że nie mogę się z nim zgodzić ze względu na powyższe zdjęcie. W odpowiedzi udzielił mi wykładu i zacytował fragmenty z Biblii dot. gołębia i ani słowa odniesienia do samego zdjęcia. Opisałam mu w takim razie okoliczności powstania tego zdjęcia z namiarem na mojego bloga sugerując, że jeśli w Biblii wspomniano o gołębicy, to prawdopodobnie ktoś to po prostu także już widział, tak jak i Piotr. Odpowiedzi już nie uzyskałam.
Opowiadam Piotrowi o tym przy kawie, a odzywa się oczywiście Homiel.
- Między światem ducha, a światem krwi i ciała jest wielka różnica.
- Nie chcę cię martwić, nawet ty nie uwierzysz, gdy Piotr zacznie ci opowiadać.
- Powiedz Oli, że światło jest w niej.
- Piszesz tylko prawdę i dalej będziesz pisała.
- Zakonnik się myli, a ty nie.
- To, że jest zakonnikiem, nie znaczy, że się nie myli.
- Można kontemplować i żadnych wniosków nie wyciągać.
Piotr wrócił do domu i jeszcze w drzwiach zaczął opowiadać …
- Gdy się modliłem o 15.00, zobaczyłem wielki fotel w Niebie. Wyrosła nagle wielka fala, która sięgała do fotela. Ojciec ręką zgarnął trochę wody z wierzchu fali i mnie opryskał. Zaczął się przy tym tak śmiać, że spod brody zauważyłem Jego białe zęby. Na czole poczułem wodę i gdy chciałem zetrzeć krople, ręka była sucha. Śmiał się serdecznie … Ja też się śmiałem … Śmieliśmy się oboje, a po 30 sekundach powiedział już na spokojnie …
- A teraz wracaj do modlitwy.
Dostałam pytanie;
A co do bycia katolikiem to wybacz Aleksandro, wiara w reinkarnację… Jak możesz to nazywać katolicyzmem? Ja cię nie oceniam, to wasza sprawa ja sam w KK nie wierzę, ale powinnaś zapytać jakiegoś kapłana czy z takimi poglądami można nazwać człowieka katolikiem, bo ja odpowiedź na to znam, ale się przekonaj.
- Ojcze, co Ty na to, że ludzie nie nazywają mnie katolikiem ?
- Coś ty! – Piotr się przestraszył, że pytam tak bezpośrednio.
- … Jesteś chrześcijaninem.
- W każdej chwili.
- Oni nie doświadczyli trzęsienia kamienicy, czy zrobili zdjęcie Jezusa ?
- Bo sobie nie przypominam.
- Rób swoje.
- Pamiętaj o tych, którzy ci dziękują.
- Nie, co atakują. Nie przejmuj się.
- Im masz pomóc. Ja cię oceniam.
- Jak pamiętam kajet twój, to oceny masz dobre, nawet celujące.
- ……… – ulżyło mi.
Oni nie doświadczyli trzęsienia kamienicy – Ojciec przypomniał nam niesamowite i nieprawdopodobne pod względem ludzkiego rozsądku doświadczenie.
- Boże, daj mi jakiś znak, że to jest prawda – poprosiłam w swoich myślach. I wtedy zdarzyło się coś absolutnie niewiarygodnego… Nie skończyłam słowa „prawda”… kiedy rozległ się w domu wielki huk. Trudno nawet opisać co to było. Pod moim łóżkiem na wysokości poduszki, czyli dokładnie pod moją głową usłyszałam jakby stukot setek kopyt wydobywający się prosto z podłogi, nie spod podłogi, ale właśnie z podłogi, ze stropu podłogi. To było tak głośne, aż zatrząsł się cały dom, dwukondygnacyjna niewielka kamienica, w której mieszka może z 20 osób. Zastygłam w swoim łóżku i tylko zastanawiałam się, czy mi się to przewidziało. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/05/29/bardzo-konkretna-boza-odpowiedz/
Godzinę później …
- Co byś zrobił, gdybyś wpadł do Nas kawę ? A nie z Olą ?
- A jak się dostanę do Was ?
- Co się martwisz ? Charon cię zabierze.
- Przecież on bierze po śmierci ! – wtrąciłam się.
- Nie tylko. Napiłbyś się kawy ?
- ……… – Piotr się zawahał.
- To co mam przekazać ?
- Homiel mnie wkurza, wkręcasz mnie ! – Piotr zareagował spontanicznie, bo nie wiedział o co Mu do końca chodzi.
- … Homiel, to zależy, czy macie ubite mleko – zażartowałam dla rozładowania napięcia.
Dopisane 23. 01. 2018 r.
- Charon cię zabierze – nie jestem w stanie tego na dzień dzisiejszy jeszcze wyjaśnić. Będziemy wiedzieć po fakcie o jakie to wydarzenie chodziło. Homiel użył tu znanego ogólnie symbolu przewoźnika lub łącznika między światami i ten sam symbol pojawi się też później w bardzo ciekawej wizji.