Będąc w Szczecinie Piotr najadł się krewetek smażonych w głębokim tłuszczu i do dzisiaj nie może dojść do siebie. Martwię się, ponieważ przy okazji kuje go też serce.
Muszę bardziej słuchać Ojca, ostrzegał mnie. Ojciec jest przemądry – Piotr wzdycha.
Obyś się nie zagalopował, że przemądrzały.
…… – uśmiecham się.
Boli mnie głowa, boli mnie brzuch, a muszę robić egzorcyzmy. Po tym oddzieleniu chłopca i wilka czuję się strasznie wyczerpany. Jestem wrogiem gacków.
Ta walka jest nierówna.
Tak ? Po czyjej stronie ?
Jesteś sam Piotr, ale nie znaczy, że jesteś słabszy.
Nikt tak się nie modli jak ty.
Zamyśliłam się. Pewnie wielu modli się jak i Piotr, ale rzeczywiście on ma nad innymi ogromną przewagę. Niewidzialnych wrogów widzi. Niewidzialny świat za przesłoną widzi. Kulę ziemską stawia sobie na ręku i potrafi widzieć wszystko. A to razem sprawia, że jego siła oddziaływania jest dużo mocniejsza niż u kogokolwiek.
Nic się nie dzieje bez przyczyny.
Nawet ta kawa.
Wszystko ma znaczenie, a wiesz jak swobodnie rozmawiacie.
W domu Piotr jest zmęczony.
……. – kiwam głową. Nasze spotkania na kawie faktycznie dostarczają najwięcej informacji. Wieczorem rzadko się zdarza ostatnio, aby Piotr miał jeszcze ochotę rozmawiać.
Każdy dzień może coś przynieść.
Pamiętaj, że ciąża trwa.
Nike ? – za każdym razem, gdy słyszę o ciąży to się dziwię. Nadal nie rozumiem dlaczego to jest tak ważne.
Co się stanie ? – Piotr dopytuje.
Twój Pan chce cię na nowo widzieć, choć widzę cię bez przerwy i ciebie też Mój pisarzu.
Mam plany z twoimi mężem.
W te dni przedwiosenne nadejdą zmiany.
……. – zmroziło mnie.
Przedwiosenne ? – coś mnie tknęło.
Wczoraj „przez przypadek” przeczytałam ten fragment.
- Czyli dobrze słyszałam ?
- Dobrze. Słuch i głowę masz absolutnie zdrową.
- Piotr nie powie ci co się będzie działo, więc My ci mówimy.
- Piotr nie powie, bo nie będzie chciał w ogóle rozmawiać.
- Stracisz troszkę kontaktu z mężem.
- Makabra… – pomyślałam.
- Na długo ?
- Piotr będzie przebiśniegiem.
- Oznaczać to będzie wiosenkę dla świata.
- Pierwszy przejdzie przez śnieg.
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/06/26/4959/
Kolejny raz sobie uświadomiłam, że zdecydowanie muszę zacząć czytać swój dziennik jeszcze raz od początku.
Poszłam do domu z myślą, że ugotuję Piotrowi rosół, to powinno ukoić jego bolący brzuch. Dzwoni Piotr …
Ciągle mnie boli …
……. – przestraszyłam się, za długo to już trwa.
No to … spytaj w końcu Homiela co robić … – poczułam się bezradna.
Dlaczego Mnie nie spytacie ? – włącza się Ojciec.
Aaaa…. – zatkało mnie trochę, bo ciągle rozmawiamy przez telefon.
To co robić ?
Samo przyszło, samo odejdzie.
Rosół pomoże ?
Jak najbardziej.
Wyłączając się zrozumiałam, że bez Ojca ani rusz… Nie da się już żyć.
21. 02. 19 r. Warszawa.
Na kawie oczywiście. Może ostatniej, a może nie…
Ojciec powiedział, że każdy dzień może coś przynieść. Może cię po prostu znowu weźmie do Góry ? Weźmiesz go Ojcze jak na ślub ? – pytam.
To są nasze sprawy, nie babskie.
……. – roześmiałam się.
W ogóle baby w Niebie to mają chyba przechlapane, mają gorzej – żartuję.
Czy chcesz się komuś poskarżyć ?
Nie ma już komu – przyznałam ze śmiechem, Ojciec jest najwyżej.
……..
Dzisiaj w wizji widziałem człowieka o kulach, dokładnie o jednej kuli, stał zgarbiony pod krzyżem. Podszedłem do niego i pytam…
Wierzysz naprawdę ? Jeśli tak podaj mi rękę… i on podał. A wtedy kula spadła na ziemię i mógł chodzić.
Hmm… To wizja, ale pamiętaj, że tylko dzięki Ojcu tak możesz – spoważniałam.
Oczywiście, że tylko dzięki Ojcu – Piotr powtarza i się wzrusza.
Przez to co powiedziałeś już nie jesteś Mały.
Jestem.
Kłócisz się ze Mną ?
W sekundę urosłeś i przerosłeś wszystkich.
Bo taka jest prawda. Samym sobą nic nie znaczę, wszystko mam od Ciebie, wszystko co mogę, co mam. Bez Ciebie nic nie znaczę i nic nie ma sensu już.
Zadziwiasz Mnie.
Uświadomiłem to sobie w końcu. Moja siła to Ojciec, bez Ciebie nie mogę nic. Nie jestem w stanie kroku zrobić bez Ciebie … – prawie płakał.
……..- słucham tego w zadumie. Piotr mówi czystą prawdę, całe nasze życie jest tego dowodem. Każdy dzień jest tego dowodem.
To powiedzenie… „Jak sobie pościelisz, tak się wyśpisz”… na ile jest prawdą ? – pytam.
Dla niewierzących w pełni.
A dla wierzących…
Ja jestem twoim łóżkiem, twoją pościelą, twoją drogą, twoim życiem.
Dużo mogę ci dać, jak wierzysz we Mnie.
Czy to dotyczy wszystkich ludzi ? Czy ta reguła „być panem swojego losu” jest nieprawdziwa ?
To zależy w co uwierzy.
Jeśli wiesz, że Jestem, to czy powiesz jak sobie pościelisz, tak się wyśpisz ?
Nie.
Jak wierzysz we Mnie, to Mi zaufaj.
Powiesz; przyjmuję co Mi dajesz.
Ale mamy wolną wolę …
Masz. Możesz iść w prawo albo w lewo.
Czy jak wierzysz, pójdziesz do gacka ?
Piękna rozmowa. Idąc na kawę minęłam czarny samochód, Volvo, dość duże, zwróciłam uwagę na napis … Jeśli Bóg jest na pierwszym miejscu, to wszystko jest na miejscu. Wzruszałam się natychmiast, że ktoś jeszcze tak bardzo wierzy w Ojca. Nie zdążyłam zrobić zdjęcia, ale to wyglądało tak.
Piotr przeprowadzając egzorcyzmy musi wkurzać całe piekło, a to się odbija na nas. W środku nocy obudził mnie głośny dzwonek do złudzenia przypominający dzwonek hotelowy. Rozbrzmiał w mojej głowie z wielką mocą jakby nacisnął ktoś z wściekłością.
Piotr również miał wizję. Budzi go dzwon, wyłącza go, a on dalej dzwoni. Ciekawe… Siedzieliśmy na kawie i oboje narzekaliśmy na nieprzespaną noc. Dodatkowo dochodzą niekończące się problemy w firmie.
Czy masz jakieś wyjście ?
Pojechałbym na wieś i o wszystkim zapomniał.
Zostań sołtysem, Ja ci pomogę, kupię ci gnojówkę.
……. – śmieję się czując w tym wielką ironię.
No bo zmęczony jestem.
To podajmy sobie rękę.
Wiesz ile mam lat ?
Ile ? – pytam natychmiast.
Dużo.
Ale kiedyś musiał być jakiś początek – pytam mając cichą nadzieję, że się dowiem skąd się wziął Bóg.
Zawsze był.
……. – uśmiecham się. Ojciec nie da się na to nabrać.
Ojciec jest niesamowity.
Mały, Ja chcę być normalny, ludzki.
Jak będziesz na wsi razem będziemy sołtysować, a nawet będę się ciebie słuchać.
Mamy nieprzespane noce – narzekam.
Jak na to co robisz, to niewiele się dzieje wokół was.
A te dzwonki ?
To tyko dzwonki. Twój mąż rozrabia to i są.
Nie bój się dnia codziennego i nie bój się nocy.
Ja jestem przy was.
Wyobraź sobie …
… Zobaczyłem paczkę zapakowaną papierem przezroczystym z kokardą i pieczęcią.
Tym masz tą pieczęć i ma twój syn.
Ta pieczęć, na paczce, co znaczy ?
Moje. Jedzie tam, gdzie wskażę.
Po wieczornych egzorcyzmach.
Twoje serce nie jest gotowe na to co ma się wydarzyć.
Hmm… To znaczy, że rozprawa będzie dosyć stresująca.
Chcę cię uzbroić w siłę, spokój, zdecydowanie, wiedzieć swoje ostatecznie, nie będziesz się mylił w słowie.
A kiedy będę gotowy ?
Kiedy ci powiem.
Kiedy dam ci znać, będziesz wiedzieć.
Jesteś niesamowity.
Chcesz powiedzieć, że znasz Mnie tak dobrze jak Ja ciebie ?
No nie Ojcze.
To w końcu Mnie znasz, czy nie znasz ?
……. – Piotr bał się odezwać.
Znasz Mnie – powiedział Ojciec wolno, spokojnie i ciepło.
A dobrze ?
Trochę ci pozwoliłem.
A Ola dobrze zna ?
Ja znam Olę dobrze, a ona czuje dobrze.
Czy to przesunięcie rozprawy przesuwa także falę w czasie ? – pytam.
Czy uważasz, że daję się zaskoczyć ?
……. – uśmiechnęłam się. Już zadając pytanie sama sobie odpowiedziałam, że to niemożliwe.
Czy Deisenhofer kiedykolwiek myślał o Bogu ?
Wielki profesjonalista, świetny organizator, bardzo sumienny, punktualny, a jednak przegrał.
Stał po niewłaściwej stronie.
Otwieram oczy ze zdumienia. Takie cechy Piotr ma również dzisiaj, ale na szczęście tym razem stoi po właściwej stronie.
20. 10. 18 r. Warszawa.
Pojechaliśmy na zakupy. Zaczął padać rzęsisty deszcz, więc szybko wróciliśmy do domu.
Homiel jesteś zadowolony z nas dzisiaj ? – zażartowałam i w tym momencie stanął mi przed oczami „nasz krzyż”.
Boże ! Zapomnieliśmy ! Jak mogliśmy zapomnieć ! – zawsze w sobotę jesteśmy tam obowiązkowo.
Nie gniewam się.
Na Olę nie, na ciebie mniej.
Na mnie mniej ? – Piotr się dziwi.
To ty jesteś głową rodziny.
Gdy o 15.00 poszłam się pomodlić, zamknęłam dokładnie okno mając nadzieję na „tajemny kod”. W pokoju była absolutna cisza. Gdy mówiłam; Jezu usłysz mnie, Chryste wysłuchaj mnie… rozległ się „kod” znacznie głośniejszy niż zwykle, aż prawie podskoczyłam. Opowiadam później Piotrowi…
No widzisz ? Bóg jest.
To było dla Oli.
Teraz Piotr poszedł się pomodlić.
Podczas egzorcyzmów usłyszałem ich wrzask – opowiada godzinę później.
Nachlałeś się naszej krwi !!!
Hmm… Ile w tym nienawiści – zdaję sobie sprawę.
To jest zdanie obrobione, żebyś wiedział z kim masz do czynienia.
Córka zaprosiła Krysię do restauracji na obiad. Wracając wysłała wiadomość;
Pokazuję to Piotrowi.
To prezent od Wypłosza.
Skąd wiesz ?
Mówi !
…….. – cieszymy się wszyscy.
Mam trochę pytań, może ktoś odpowie… – pytam głośno….
A ten ktoś to kto ?
…….. – śmieję się i przyjęłam to jako zachętę.
Widzę cię przy stoliku z Panem Bogiem, dyktuje ci… Ja ci będę dyktował… – Piotr się zapatrzył.
Czyli Ojciec przemawia przez ciebie – krótka analiza i oczywista oczywistość.
Jesteś bardzo oporny.
No właśnie… Ale spróbujmy…
J 17;14 Ja im przekazałem Twoje słowo, a świat ich znienawidził za to, że nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata. 16 Oni nie są ze świata, jak i Ja nie jestem ze świata.
Czy apostołowie byli nie z tego świata ? Tak jak Jezus ? Nie raz Jezus używał tego sformułowania, u Faustyny na przykład…
Wybrał ich nie bez powodu.
Ich drogi były z góry zaplanowane, że się przetną.
Wierzyli w Niego, choć u Tomasza natura ludzka się odezwała.
Wielu schodzi na dół.
Uczą się.
……. – myślałam, że z wrażenia spadnę z krzesła.
Zawsze mnie intrygowało dlaczego apostołowie poszli za Jezusem jak zahipnotyzowani.
Co takiego się stało, że w jednej chwili rzucili wszystko, zostawili rodziny i poszli ? Trzeba przyznać, że to jest niezwykłe zachowanie. Przecież nie znali Go wcześniej, a poszli jak zahipnotyzowani.
- Byli gotowi.
- Wiedzieli co wybrać.
- Jak myślisz, jak wielu jest gotowych rzucić wszystko z sekundy na sekundę ?
- Przypomnij sobie przypowieść o człowieku, który chciał iść, a nie chciał rzucić wszystko.
- Nie był gotowy.
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2019/05/16/kto-to-jest-prorok/
Teraz rozumiem dlaczego byli gotowi. Miałam kiedyś taką teorię, że Ojciec do zrealizowania swoich planów wysyła do naszego świata tych, na których może po prostu polegać. Ich drogi były z góry zaplanowane, że się przetną. I oni też w jakiś sposób byli do tego przygotowywani. Może przez wizje, może przez sny, wewnętrzny głos… Tego się już nie dowiemy. Dlatego, kiedy przyszedł ten moment oni wiedzieli.
Powtarzali swoje życie później ?
Dla nich nie było takiej potrzeby.
……. – myślałam gorączkowo o co spytać teraz.
Co to znaczy „sąd ostateczny” ? Kiedy każdy umiera to na koniec ma swój własny sąd. Po co jeszcze sąd ostateczny ?
Koniec życia na ziemi.
….. – bałam się dopytać, czy chodzi o koniec życia planety, czy sąd na koniec wszystkich żywotów.
A co to znaczy wskrzesić w dniu ostatecznym ?
J 6; 54 Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.
Ktoś się przysłuchuje i zastanawia jak nam pomóc… – Piotr opisuje co widzi.
Autor tych słów.
Dopisane 23. 06. 2019 r.
Wielu schodzi na dół – pytam się dzisiaj…
Czy apostołami nie mogli być ludzie z tego świata? Zwykli, normalni ludzie ? Ojciec nie wybrał ich, bo mogli Go zawieść? Przecież Ojciec mógłby zrobić z każdym co chce, pamiętając o spotkaniu u mechanika, a jednak powołał do tego zadania Swoich z Jego świata… – rozważam głośno.
Czy chcesz zrozumieć Moją głowę ?
No chcę – i się śmieję.
…….
Pokazał mi teraz twoje zwoje mózgowe jak się palą…
Czyli nie da się, to za skomplikowane mówiąc w skrócie – pomyślałam.
Bo tak jest zapisane przed wszystkimi wiekami – Ojciec odpowiada na pytanie.
Postanowiliśmy pojechać do Kazimierza mimo, że całe niebo było zasłonięte chmurami. Jadąc ciągle zerkałam w górę doszukując się światła.
Chyba wracamy … – mówię, a w myślach proszę Homiela o słońce.
Miej więcej wiary.
Zaczęliśmy rozmawiać i jednocześnie notowałam każde niemal słowo.
Za rok chcę zmienić jedno auto w firmie, bo się ciągle psuje.
Tak planujesz ?
Tak planuję.
Lubię te twoje plany.
……… – i już wiedziałam, że szykuje się ciekawa rozmowa.
Jadąc dostałam SMS od córki.
Ale miałam sen! Dawno nie widziałam czegoś tak realnego. Śnił mi się tata. Siedział na ławce i czekał przed jakąś fabryką, laboratorium. Ja nie wiem co to było, ale jak z filmu sciencie fiction. Obserwowałam go z boku i widziałam, że miał zęby spiłowane na takie kikuty jak się szykuje pod implanty. Dopiero po czasie pokazali, że zrobili dla niego nakładki na zęby, takie tytanowe. Świeciły się jak diamenty i te postacie powiedziały ( nie widziałam ich!), powiedziały tacie, że te nakładki są robione dla niego i teraz będzie już on nie do zniszczenia. Tata w szoku spojrzał, wielkie oczy zrobił i tylko powiedział „o ja pierdzielę!”… hahaha, a ja się obudziłam. Zęby przygotowywał mu mężczyzna w białej szacie do ziemi, miał białą maskę na twarzy i siwe włosy.
Może nie zwróciłabym uwagi na ten sen, gdyby nie ostatnie zdanie. Mężczyzna o siwych włosach to na pewno Ojciec, ale co znaczy ten sen ?
Ciekawe, dlaczego ten sen dali akurat jej ?
A dlaczego Oli pokazali podziękowania anioła ?
Gdzieś w górach, w jakimś dużym pustym pomieszczeniu, przypominającym góralską gospodę, stała pośrodku góralska ława. Siedział przy niej mężczyzna z czarnymi lekko kręconymi i lekko długimi włosami, miał niebieską koszulę. Czekał na nas. Kiedy weszliśmy do tego pomieszczenia ten mężczyzna się podniósł i wyraźnie uradowany podszedł do Piotra. Przywitał go jak dawno niewidzianego przyjaciela. Objął Piotra ramionami i przytulił się do niego. Mężczyzna był tak radosny i szczęśliwy, że ciągle nie przestawał się uśmiechać, wciąż szczerzył swoje piękne białe zęby. Miałam wrażenie, że chciał Piotrowi za coś podziękować i jest mu po prostu wdzięczny. Piotr był jednak mniej wylewny, bo stał nieruchomo chyba zaskoczony tą sytuacją, albo nie wiedział do końca kto to jest. Choć wszystko odbywało się bez słów wiedziałam, że On chce powiedzieć udało się. Tylko tyle i aż tyle.http://osaczenie.pl/wp/2016/04/26/aniol-w-niebieskiej-koszuli/
No właśnie, dlaczego ? – przypomniałam sobie te wizję.
Bo byś to zlekceważył.
Może i tak. On miał piękne włosy, a ja nie lubię takich – Piotr zaczął się śmiać.
Hmm … Czyli ten sen z zębami ma znaczenie ? – a ja potraktowałam to poważnie.
A nie ?
Ciekawe, dlaczego laboratorium ? – Piotr dopiero teraz zaczął się zastanawiać.
W laboratorium przeprowadza się udoskonalenia, ulepszenia, bada się … – analizuję głośno…
To laboratorium to Niebo ?
Każdy ba tak chciał.
Maryja dała ci hełm, teraz te zęby wzmocnione … Szykują cię chyba na wojnę …
Poetą nigdy nie byłeś.
Czy gacki wiedzą, kim jest Piotr ?
Wiedzą tyle, ile powinni wiedzieć.
Gdy otrzymasz ornat to będziesz jeszcze bardziej skuteczny.
Będziesz nie do zatrzymania. Ty ich nie odrzucasz, lecz palisz.
Dlatego laboratorium. Wzmacniają cię – teraz dopiero rozumiem tę symbolikę.
… Ciekawe ilu jest takich jak ja ? – Piotr się zamyślił.
Nie pytaj, bo to już pytanie o pychę.
Kiedy ciebie proszą o wcześniejszą zapłatę, płacisz ?
Płacę.
Kiedy ty prosisz o wcześniejszą zapłatę, płacą ?
Nie.
To wiesz ilu was jest.
Piotr ma kontrahentów, którzy ciągle proszą o przedpłaty lub wcześniejsze zapłaty. Przeważnie się na to zgadza, ponieważ chce pomóc. Kiedy jednak Piotr prosi o wcześniejsze uregulowanie należności, zawsze mu odmawiają. Bywa więc tak, że wszyscy dookoła są syci, a Piotruś biduje.
Czy Ojciec wybiera kobiety do takich zadań, jakie ma Piotr ?
A ty nie jesteś taka ? – zdziwił się Piotr.
Ola nie jest kobietą.
No co ty Homiel ?!!! – zgłupieliśmy oboje.
Kwiatem.
……… – wielokrotnie Niebo używało sformułowania; kwiat z ogrodu Ojca.
Jak sobie zasłużyć by być kwiatem w ogrodzie Ojca ? Modlitwami, czy tak jest od początku ? – pytam.
To nie są pytania do Mnie.
Zamilkliśmy na dłuższą chwilę. Przypomniałam sobie wczorajsze protesty pod sejmem przeciwko PIS, które nas wykańczają dosłownie fizycznie.
Jest jakieś rozwiązanie ?
Czekanie. To się wypali.
Mam nadzieję … Kolejna noc nieprzespana.
…. Homiel, kiedy słońce wzejdzie 2 razy…, to tak dosłownie ?
Przenośnia, tylko nie pytaj Mnie co znaczy ta przenośnia.
……. – no i w ten sposób zablokował moje kolejne pytanie.
Ciekawe … Co Oni planują ? – Piotr znowu o przyszłości.
Kuloodporny.
Co mam potem zrobić ?
Alleluja i do przodu.
Ale co ?
Pamiętaj po wszystkim, że to Ja byłem najbliższym twoim kolegą.
…….. – zaczęliśmy się śmiać.
Homiel …. Jak ja mogłem cię tak ochrzcić ? – p.s. Homiel to imię, które anioł wybrał na potrzeby pisania tego blogu. W rzeczywistości Piotr jako mały dzieciak nazwał swojego Przyjaciela dość nietypowo, ale i swojsko.
Widocznie mogłeś.
Miałem 3 lata.
Miałeś 4 lata.
Zawsze jesteś koło mnie ?
Zawsze.
Nigdy mnie nie zostawiłeś ?
Ani na krok.
To Ci dziękuję.
Cała przyjemność po Mojej stronie.
Cichutko, ale forever. Ty Mi dziękujesz i Ja ci dziękuję.
Za co ?
Za egzorcyzmy, za pamięć, za modlitwę.
Wczoraj nie dałem rady.
Nauczysz się.
Kto pilnuje Nieba, kiedy tu jesteś ? – pytam
Zastępy, całe zastępy. Mysz się nie prześliźnie. Oczywiście ta zła mysz.
Homiel, zawsze Piotr był taki fajny ?
Wolę nie mówić, raczej nie.
Dojechaliśmy do Kazimierza. Piotr nie mając saszetki, ani kieszeni jak zwykle wszystkie dokumenty i pieniądze zaciekle trzymał w ręku. Spojrzałam na to z dezaprobatą…
A jak kiedyś to zgubisz, bo na przykład stracisz świadomość ?
Widzę, że Oli przyda się otrzeźwienie.
Aaaa rozumiem …
Świadomość to My. Kiedy straci świadomość, straci wszystko.
Rozumiem. Przy Was niczego nie zgubi – i już byłam spokojna.
Zadzwonił syn i poprosił mnie, bym się zapisała do jakiegoś ubezpieczyciela, a on będzie płacić składki. W ten sposób chciał mi zapewnić w przyszłości większą emeryturę. Do emerytury tak daleko, że w ogóle o tym nie myślę, ale może faktycznie, czas o tym pomyśleć ?
Homiel co ty na to ?
Serce u niego wielkie, ale Bóg Ojciec przygotował dla ciebie drogę, inną Hestię.
…….. – wybuchnęliśmy śmiechem, kiedy wymienił nazwę ubezpieczyciela. Musiał o nim słyszeć !!!
Maniana do końca.
A ja ? – Piotr.
Do boju rodacy.
Siedząc i czekając na zamówiony obiad w restauracyjnym ogrodzie spojrzałam na niebo, a tu słońce.
Dobrze, że jednak przyjechaliśmy.
Nie wracaj już z obranej drogi.
Jak już idziesz, to idź jak jesteś pewny.
Jeśli nie jesteś pewny, zdaj się na Nas.
Lekcja na życie …. – pomyślałam.
Moja wyliczona emerytura według ZUS to 700 zł – schodzę brutalnie na ziemię.
Nic się nie bój. Obyś ogarnęła wzrokiem, co będziesz miała.
Ale jakim cudem ?! – pytam, bo oczywiście nie wierzę.
Właśnie cudem. Tak, czy siak, jest do przodu.
Zielona trawka obowiązuje jeszcze ?
A jakże ! I te gołe stopy. I ten pies szczęśliwy – w wizji Piotra chodziłam boso po zielonej trawie, a obok dreptał biały pies.
A może to w niebie ? – pytam.
W tym świecie.
Akurat … – pomyślałam, bo ciągle nie wierzę.
Po obiedzie poszliśmy oczywiście do klasztoru Franciszkanów i skierowaliśmy się do kaplicy, w której ostatnio od Maryi „otrzymaliśmy” krzyż. Weszliśmy do kościoła wyjątkowo innym wejściem i zabłądziliśmy. Ale tym samym w jednym z korytarzy, gdzieś na szarym końcu, natrafiliśmy na figurę Jezusa, która nas „powaliła” swoim widokiem. Wiszący Chrystus był wielkości człowieka, a może nawet nieco większy. Jednak nie to było zadziwiające. Twarz Chrystusa była tak dokładna, tak prawdziwa, wyrażała tak autentyczny ból, że patrząc na nią staliśmy jak zahipnotyzowani. Wydawało się, że była to twarz cierpiącego człowieka tuż przed śmiercią. W pewnym momencie Piotr podszedł do Jezusa i chciał mu unieść głowę, jakby to był żywy człowiek. Nie widział drewnianej figury, ale widział człowieka. Wzruszające.
Po krótkim czasie odnaleźliśmy naszą kaplicę. Nie było tym razem ani kwiatów, ani niczego na parapecie, co mogłoby należeć do nas. Pomodliliśmy się i wyszliśmy. Wychodząc Piotr podniósł gwałtownie głowę do góry i zobaczył pod sufitem figurę utożsamiającą Boga. Piotr zachował się jak dziecko i pomachał do Niego ręką na pożegnanie.
A teraz wracaj spokojnie– natychmiast dostał odpowiedź.
Spokojnie ? Wracając Piotr jechał przez pewien odcinek drogi jak pirat drogowy.
Miałeś zawał i chcesz, żebym Ja miał zawał ?
Dzięki Bogu, że to auto ma dobre hamulce.
Audi S8 ma lepsze.
Ale jesteś … – Piotr do Homiela, choć zaczęłam się domyślać, że to już nie Homiel.
Chcesz powiedzieć, że dajesz mi loda przez szybę ?
Tak chcę powiedzieć.
Co ty na to, że Ja ci dam to auto, a ty go nie weźmiesz sam z siebie ?
Co ty na to ?
Uważaj … Z Ojcem teraz rozmawiasz – szepczę do Piotra, bo tylko Ojciec może coś dać i zabrać na dobre.
Noooo, nie wezmę.
To do miłego zobaczenia.
… To zaczyna być horror – Piotr ma już dosyć ciągłych sprawdzianów, egzaminów i prób …
Ty nie znasz definicji horroru.
…. Co ty na to …
Dam ci wszystko, co najlepsze, a ty nie weźmiesz ?
Piotr zamilkł i stanął, by przepuścić inny samochód, za kółkiem którego siedział starszy mężczyzna.
Dlaczego stanąłeś ? – pytam, bo właściwie nie musiał.
Usłyszałem …
Puść tego, to Mój znajomy.
…. Twoje nerwy będą wystawione na próbę – Piotr zobaczył naciągnięte struny, co ma pewnie odzwierciadlać powiedzenie; nerwy naciągnięte jak struny.
… A ty powiesz „nie”, bo powiesz, że Pan Bóg na bosaka chodzi.
Bo to prawda !
A ty jako Jego uczeń też będziesz na bosaka chodzić.
Więc co powiesz ? Jesteś Jego uczniem ?
Jestem.
Do egzaminu przystąp.
…….. – spojrzeliśmy na siebie. Zdawanie ciągłych egzaminów jest dość wyczerpujące, a tu końca nie ma.
Możesz przyjąć wszystko albo szatę zgrzebną.
Ja ci to dam i zobaczę co z tym zrobisz.
Bóg jest drogą i celem – Piotr wydukał.
Słuchaj, ja ci pomogę – powiedziałam, ponieważ zaczęłam się bać, że Piotr nie da rady i przegra. Moja pomoc polega na stałym przypominaniu i uświadamianiu jakie wybory musi dokonywać Piotr.
Ty nie możesz mu pomagać, to jego walka.
Ty jesteś kronikarzem.
Byłam pod wielkim wrażeniem siły rażenia słów Ojca. Rzeczowe, stanowcze, logiczne, klarowne słowa … Bóg Ojciec jest niesamowity …
Długo jechaliśmy w ciszy.
Chcesz zostać teraz w Szczecinie ? – pyta mnie Piotr.
Nie chcę, szkoda mi każdej chwili bez ciebie – mówiąc „bez ciebie” tak naprawdę miałam na myśli „bez Nich”.
Mam wrażenie, że …
Myślisz o rozdzieleniu ?
Tak – przyznałam.
Czas skończyć tę zabawę, Mój Synu.
…….. – Piotr przełknął ślinę albo łzy…, nie byłam pewna.
Ojciec mi podziękował …
Za co ?
Że dotknąłem tam Chrystusa.
Wrażliwie współczujesz.
…. A teraz do rzeczy … Najbliższy czas bardzo cię zaskoczy, ale nic nie rób.
Bierz wszystko, bo wszystko jest ode Mnie.
Ta chwila musi nadejść i właśnie nadchodzi.
Ale jest jeszcze NIP… ?
To też przejdzie.
No nie wiem …
…….. – mimo całej powagi sytuacji wybuchłam śmiechem. Piotr gorszy niż Tomasz, ciągle wątpiący.
Ciekawy ten sen z zębami … Tytanowe to zdrowe – przypomniał sobie sen córki.
Chcesz powiedzieć, że tytanowe zęby to oznaka zdrowia ?
To zbroja ! Będą cię atakować, a będziesz się śmiał, nic ci nie zrobią.
Wszystkich doprowadziłbym do porządku.
Jak zaglądam w twoją duszę, to widzę w niej życzliwość.
Dopisane 14. 03. 2018 r.
Najbliższy czas bardzo cię zaskoczy, ale nic nie rób. Bierz wszystko, bo wszystko jest ode Mnie. Ta chwila musi nadejść i właśnie nadchodzi – i się sprawdziło. Minął tydzień i się sprawdziło.
Wiedzą tyle, ile powinni wiedzieć – jest pewna scena w filmie „Pasja”, która zawsze mnie zastanawiała. Kiedy Jezus rozmawia z Ojcem diabeł pyta Go w pewnym momencie ” Kim jest twój Ojciec, kim ty jesteś?”. Zawsze mnie to dziwiło, że diabeł tego nie wie. Wygląda na to, że rzeczywiście wie tyle, ile powinien wiedzieć.
