20. 08. 16 r. Warszawa.
Dzisiaj sobota, wybieraliśmy się i do katedry i do Grycana. Miałam przygotowany zeszyt i spisywałam wszystko, co Homiel szeptał Piotrowi do ucha.
Pojechaliśmy do kościoła. Podeszliśmy do naszego krzyża i tam jak zwykle uklękliśmy w ciszy. Piotr nauczony przeze mnie, by mówić natychmiast co słyszy, po chwili zaczął cytować. Choć musiało wyglądać to idiotycznie, wyjęłam swój zeszyt i na klęczkach zaczęłam notować. Na szczęście byliśmy sami, więc się zbytnio nie przejmowałam. Za to bardzo zdziwiły mnie słowa Jezusa.
- Oczekuję cię z Ojcem w świątyni, będziesz mistrzem ceremonii.
- … Nie dam rady przecież – odpowiedział Piotr nawet nie wiedząc co znaczy w tym przypadku mistrz ceremonii.
- Zmienisz się.
- Będziesz najtwardszym z twardych.
- Nie martw się, oczekuj znaków.
Już po wyjściu, w samochodzie Homiel dodał …
- To wszystko to akcja „konfesjonał”.
- Ja się nie nadaję, jestem łobuzem.
- Nie obrażaj Ojca Pio.
- ??? … Do tego są ludzie uświęceni, a ja jestem łobuz. Ludziom jako dzieciak do ciastek gwoździe wrzucałem, przecież komendant ostrzegał matkę, że do więzienia trafię … – Piotr szczerze jak na spowiedzi. ..
- … Słyszę, że ktoś pęka ze śmiechu …
- Jak na ciebie patrzę, to też nie wierzę… – przyznaję.
Znając Piotra nie wyobrażam sobie go w „konfesjonale”, cokolwiek miałoby to oznaczać. A może …, ja nie znam Piotra do końca ?
- To, co mówisz to prawda, ale jest wiele prawd.
Resztę drogi do Grycana spędziliśmy w milczeniu. Piotr zaczął mówić o NIP.
- Jak myślisz, czy w październiku skończy się wreszcie sprawa sądowa z NIP ?
- Po co pytasz Oli, przecież to jest październik !!!
- Październik to początek końca.
- To takie ważne, żeby się cykl zamknął ?
- Bardzo, bo tak jest świat zbudowany.
- Nie zjesz nowego ciastka, kiedy jesteś najedzony poprzednim.
- Stwórca jest nieomylny.
- Ludzie tego nie zauważają, tych cykli.
- Cykle nie są dla ludzi, tylko dla was.
- A co to będzie ta fala w wizji ? – pyta Piotr przypominając ją sobie.
- A to jest początek końca kolejnego wieku, zaczniesz płynąć.
- … Raaaany – myślę sobie … Jaśniej nie można było ?
- Nie zabiorę wam tego, co lubicie, ale zabiorę wam to, co codzienne.
- …….. – spojrzeliśmy na siebie z niepokojem.
Potem spojrzałam na kawę, która stała mi pod nosem. To, co lubimy i to, co codzienne. Hmm … Nasze dotychczasowe życie się zmieni, przyszło mi do głowy.
Piotr zaczął mówić o swojej księgowej, której przyjaciółka Alicja jakiś czas temu zachorowała na białaczkę, a wczoraj okazało się, że jest prawie zdrowa. Oczywiście była leczona farmakologicznie, ale dodatkowo czuwała nad nią specjalnie powołana do tego grupa modlitewna. Piotr długo przekonywał księgową, że modlitwa ma ogromną siłę i przyniesie wymierne efekty. Czy w to uwierzyła ? Trudno powiedzieć.
- Ty to rozumiesz, że jesteśmy.
- Wiem.
- Ty to wiesz.
- Ale jest wielu, którzy też wiedzą.
- Powiadam ci, że w tym gronie jest też niewielu.
- …… – uśmiechnęłam się, bo przypomniały mi się słowa ks. Glasa, który powiedział, że na 100 będących w kościele na mszy może kilku wierzy naprawdę.
- Nie wiem jak cię zmienią … Jesteś taki hardy ! – wracam do słów Jezusa.
- Nam mimoza niepotrzebna.
- Czy boisz się diabła ?
- Wierzę w Boga, więc się nie boję – Piotr twardo.
- Wielu wierzy, a boi się.
- …… – i znowu przyznałam Mu rację.
Jadąc samochodem mijaliśmy nowego mercedesa.
- Fajne to auto.
- A ja ci powiadam … Królestwo za miecz.
- Homiel powiedział wczoraj, że Nie auto jest bezpieczne, lecz ten, kogo Bóg ochrania … To wygląda tak, jakby Bóg chronił nielicznych, jak to jest ? – pytam, bo od wczoraj nie daje mi to spokoju.
- Ojciec chroni wszystkich, lecz nieliczni są narzędziem do tej ochrony.
Bóg Ojciec chroni wszystkich ludzi, ale spośród ludzi wybiera swoje narzędzie, kogoś konkretnego, kto chroni bezpośrednio wybraną grupę ludzi. Niewątpliwie takim biblijny narzędziem był Mojżesz.
Po Grycanie wybraliśmy się na spacer po starówce. Wpadliśmy na chwilę do kościoła Św. Krzyża , a tam odbywał się koncert http://www.swkrzyz.pl/index.php/item/549-chopin-w-bazylice-swietego-krzyza-20-08 https://pl.wikipedia.org/wiki/Paweł_Wakarecy
- Czy Bóg się nie gniewa, kiedy Mu grają tak w kościele ?
- Sam go tu zaprosił – powiedział Homiel mając na myśli grającego Pawła Wakarecego.
Uśmiechnęłam się … Ciekawe kto wpadł na pomysł, by taki koncert tutaj zorganizować. Muzyka w takim wykonaniu rozbrzmiewała tutaj przepięknie. Nawet Japończycy zazwyczaj biegający w tym kościele z obłędem w oczach, przycupnęli na chwilę w spokoju. Słuchaliśmy w ciszy, ale odezwał się Piotr …
- Ten, u którego byliście przy posągu ( p. s. w Szczecinie), też tutaj jest.
- Zapłakałem przy tym posągu – powiedział Piotr przypominając sobie te chwile.
- Nie płacz, bo razem będziemy płakać.
- …. Jesteś tu ? To gdzie jesteś ?… – spytałam w myślach. A wtedy moja głowa sama uniosła się do góry i zobaczyłam nad sobą wielki krzyż z wiszącym Chrystusem. Tu jestem … Chciał mi powiedzieć. Kurcze … Tyle razy byłam w tym kościele, a dopiero teraz Go tu zauważyłam.
Skończył się koncert i poszliśmy dalej. Na ulicy mijaliśmy wielu radosnych i szczęśliwych ludzi.
- Daleką drogę przeszliśmy, byśmy mogli tak iść w spokoju – powiedziałam.
- To była dobra droga, przynosi owoce.
- Jesteśmy tu na chwilę ?
- Wrócicie do Domu.
- Słyszę słowo …. gloria – w chwale.
- Jak jesteś życzliwy to i ludzie są dla ciebie życzliwi – mijaliśmy akurat bardzo uśmiechniętą parę.
- Dajesz ciepło, otrzymujesz żar.
Dajesz ciepło, otrzymujesz żar – kiedy dajesz dobro drugiemu człowiekowi, to powraca ono do ciebie ze zdwojoną siłą. Żar jest mocniejsze niż ciepło.
Wieczorem oglądałam na kanale Discovery jeden z odcinków cyklu; Kod Jezusa; Judasz. Według tego film odkryta „Ewangelia według Judasza” okazała się źle przetłumaczona. Po poprawkach Judasz ukazuje się jako upadły 13 anioł. https://www.youtube.com/watch?v=QyOJmqsBqCc
- Dlaczego Judasz zdradził ? – spytałam.
- Człowiek jest istotą wszechrzeczy, musisz sama dojść do tego.
- Przecież Jezus mógł się sam zgłosić …
- A gdzie działanie zła ?
- Żeby było dobrze, musi być źle.
Dopisane 16. 05. 2017 r.
- Oczekuję cię z Ojcem w świątyni, będziesz mistrzem ceremonii – mistrz ceremonii; osoba kierująca przebiegiem uroczystości, urzędnik dbający o przestrzegania ceremoniału podczas uroczystości dworskich. Odpowiednikiem mistrza ceremonii w Biblii jest herold. Ale w ewangelii Jana mistrz ceremonii występuje podczas wesela;
7 Mówi im Jezus: Napełnijcie stągwie wodą. Więc napełnili je aż do góry.8 Mówi im także: Teraz zaczerpnijcie oraz nieście mistrzowi ceremonii. Zatem zanieśli.9 Zaś gdy mistrz ceremonii skosztował wody, która stała się winem, a nie wiedział skąd ono jest (ale wiedzieli słudzy, co zaczerpnęli wodę), mistrz ceremonii woła oblubieńca,10 i mu mówi: Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a kiedy staną się pijani, wtedy gorsze; a ty dobre wino zachowałeś aż do teraz.
- A ja ci powiadam… królestwo za miecz – Jezus przyszedł przynieść miecz… By oddzielić rzeczywistość „tego świata” od rzeczywistości „królestwa Bożego”…
http://verbumdei-pl.blogspot.com/2013/07/nie-przyszedem-przyniesc-pokoju-ale.html
- Bardzo, bo tak jest świat zbudowany. Nie zjesz nowego ciastka, kiedy jesteś najedzony poprzednim. Stwórca jest nieomylny – Słysząc znowu o cyklach pomyślałam o Metatronie. Niedawno Homiel powiedział coś, co zbagatelizowałam i nie zapisałam w swoim dzienniku myśląc, że jest to zbyt „kosmiczne” jak na nasze rozumowanie. Powiedział, że to Metatron, a nie Archanioł Michał poprowadzi wojska w walce z Szatanem
. Według Homiela Niebo szykuje się do III wojny niebiańskiej. O niej również wspomina Colton, bohater książki „Niebo jest prawdziwe”.
Przyczyną pierwszej wojny było stworzenie człowieka. Przyczyną drugiej było poświecenie się Jezusa za człowieka. Homiel powiedział rok temu;
- Bóg może wszystko. Wziął Enocha i zrobił Metatronem.
Wojny zaczęły się od człowieka i zakończy ją człowiek wywyższony przez Boga jako Metatron. Tak zamknie się cykl. Nie jest to zrozumiale dla chrześcijanina, bo i nasza wiedza jest bardzo ograniczona. Myślę, że „uczony w piśmie”, czyli rabin posiadający dostęp do starych ksiąg hebrajskich z łatwością by to zaakceptował.
- Człowiek jest istotą wszechrzeczy.
