16. 11. 16 r. Warszawa.
Po powrocie z Bielska byliśmy długo oboje mocno zmęczeni. Nawet Homiel się nie odzywał. Dzisiaj musiałam sprowokować rozmowę …
- Homiel, co tam nowego w Niebie ?
- Po staremu.
- Bóg Ojciec rozważa, a Młodszy z dziećmi.
- ???
Myślałam, że padnę z wrażenia. Odpowiedział tak prosto, jakby mówił o wujku z Siemianowic. Po chwili tknęło mnie, że o Jezusie powiedział Młodszy. Jezus często odwiedza dzieciniec i Piotr też to widział.
Piotr ostatnio ma nasilenie ataków, ugryzienia są niemal codziennie. Przestałam je nawet dokumentować …
- Ale mnie nienawidzą …
- A ilu tlen dajesz ?
- Czy musisz wszystko widzieć i wiedzieć ?
- Tak już mam.
Mimo, że Piotr ma 3 stenty, czasami kłuje go w okolicach serca, zwłaszcza w momentach, gdy się zdenerwuje lub jest bardzo zmęczony. Od razu włosy stają mi dęba ze strachu i jestem w pogotowiu do działania.
- Walcząc o ciebie, walczy o siebie.
- Ale jesteś Homiel… – rzuciłam, bo był niesprawiedliwy.
- Walczysz o siebie, bo jesteście monolitem – wyklarował, że chodziło Mu o coś innego. Razem stanowimy jedność jak dwie połówki brzoskwini.
- Ale jest jeszcze syn …
- Nie zastąpisz oryginału substytutem.
Syn przyjechał wczoraj do domu. Nareszcie.
19. 11. 16 r. Warszawa.
Piotr miał ciekawą wizję.
- Widziałem jak leżałem na płasko. Zobaczyłem rękę wiszącą nade mną równolegle do mojego ciała, była tak wielka jak moje całe ciało. Wyciągnęła mojego ducha, moje drugie „ja” leżało pod ręką równolegle. Po chwili ręka wtłoczyła mnie z powrotem do ciała.
Oby nie było to, o czym myślę … Wyjście z ciała podczas operacji i powrót.
- Kiedy będą cię szukać, to cię nie odnajdą.
- Kiedy cię przestaną szukać, to wrócisz.
- Nic nie rozumiem… – Piotr zmęczonym głosem.
- Jak długo będzie to trwało ? – a mnie to zaciekawiło.
- To nie ma znaczenia.
- Nie wróci, kiedy człowiek będzie walczyć o niego, lecz kiedy Ojciec mu pozwoli.
- Zaczniesz nowe życie, już nie na morzu, a na lądzie.
Właśnie zdaję sobie sprawę, że Homiel odnosi się do tej wizji.
Pływałem kraulem po oceanie i szukałem skarbów. Nagle, zupełnie niespodziewanie pojawiła się jedna fala i sztorm, fala była bardzo wysoka i wyniosła mnie wysoko. Fala opadła, popływałem trochę, ale zaraz zauważyłem, że nadchodzi druga sztormowa fala. Była ogrooomna! Porwała mnie i płynąłem na niej tak, jak serwer, wyniosła mnie jeszcze wyżej. Czułem się na niej tak, jak się prowadzi konia. Unosiłem się na jej szczycie, a ona mnie wyrzuciła w powietrze i chyba straciłem wtedy świadomość. Ocknąłem się jak klęczałem na brzegu. Wylądowałem tam na kolanach. Pod kolanami poczułem kamienie i nie było to wygodne. Byłem zdziwiony, że jestem na brzegu, w oddali zobaczyłem dwie kobiety, jedna wyższa, druga niższa, które rozmawiały ze sobą, w ogóle nie zwracały na mnie uwagi.
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/04/30/odloz-wszystko-we-mnie-jak-ja-odlozylem-w-tobie/
Czyżby te dwie fale miały znaczyć dwa zabiegi ? Jeden prosty, drugi poważniejszy ?
- Dla pewności… To nowe życie będzie tu, ze mną ? – pytam.
- Czy tam …, z Wami ?
- To ciało należy do tego świata.
- Czyli chodzi o życie tutaj …
Ja również miałam dzisiaj dziwny sen. Mieszkałam na przystanku … To znaczy mieszkać to za dużo powiedziane, żyłam na przystanku w jakiś szmatach, kartonach, podręcznych bagażach itd. Nagle pojawiła się nie wiadomo skąd plaga czarnych much, które obległy mnie całkowicie, niemal każdy skrawek mnie. Ktoś wyciągnął miotacz ognia i zaczął to spalać. Krzyknęłam, żeby uważał, bo i mnie spali. Jak to się skończyło ?… Nie wiem. Obudziłam się gwałtownie, zmęczona już z rana.
Przystanek to świetne określenie symboliczne mojego życia, ciągle jestem w drodze, nigdzie nic stałego, Warszawa i Szczecin to wieczne przysłowiowe przystanki. A muchy ? Mój odwieczny wróg się odezwał … Myślałam o tym śnie i gadać mi się nie chciało …
- Nie martw się przyszłością.
- Nawet jak upadniesz, nie widzę betonu, lecz puch … – Homiel przerwał moje rozmyślania.
- … Pokazał mi puch uformowany z drzew jako materac.
- Czy nie lepiej nic nie wiedzieć o przyszłości ?
- To nie ma znaczenia.
Hmm … Nie ma żadnego. Czy będę, czy nie będę wiedzieć … Oni i tak zrobią po swojemu.
20. 11. 16 r. Warszawa.
Ciekawa sytuacja z rana. Piotr znalazł pod poduszką 2 zł. Skąd się tam wzięło ? Dwie poduszki, jedna na drugiej i dodatkowo jasiek …, a tu 2 złote centralnie po środku położone pod spodem. Żeby tam trafić, trzeba tam położyć.
- Skąd się tam wzięło ? – pyta mnie Piotr myśląc, że to moja wina.
- Zwracamy ci 2 zł, gdyż twój syn ci nie zwrócił.
- ???!!!
- Homiel, od czego ja tyję, bo już nie wiem jak jeść – pytam. Choćbym same suchary wchłaniała, to i tak waga do góry.
- Od wieku.
- A nie lepiej powiedzieć od powietrza ?
- Jak chcesz.
- ………. – śmiech.
Ledwo weszliśmy do domu, a Piotr znowu się chwycił za bok i zaczął jęczeć, że szczypie.
- Dlaczego jestem tak gryziony ?
- Jesteś tak gryziony, jak ty ich gryziesz.
Uwaga, ponieważ wpisy edytują się w kolejności od najnowszych do najstarszych i będą coraz trudniejsze, by w pełni zrozumieć pisany tekst, proszę cofnąć się do samego początku. http://osaczenie.pl/wp/2016/03/03/