Jak wierzysz we Mnie, to Mi zaufaj.

20. 02. 19 r. Warszawa.

Będąc w Szczecinie Piotr najadł się krewetek smażonych w głębokim tłuszczu i do dzisiaj nie może dojść do siebie. Martwię się, ponieważ przy okazji kuje go też serce.

• Muszę bardziej słuchać Ojca, ostrzegał mnie. Ojciec jest przemądry – Piotr wzdycha.
• Obyś się nie zagalopował, że przemądrzały.
• …… – uśmiecham się.
• Boli mnie głowa, boli mnie brzuch, a muszę robić egzorcyzmy. Po tym oddzieleniu chłopca i wilka czuję się strasznie wyczerpany. Jestem wrogiem gacków.
• Ta walka jest nierówna.
• Tak ? Po czyjej stronie ?
• Jesteś sam Piotr, ale nie znaczy, że jesteś słabszy.
• Nikt tak się nie modli jak ty.

Zamyśliłam się. Pewnie wielu modli się jak i Piotr, ale rzeczywiście on ma nad innymi ogromną przewagę. Niewidzialnych wrogów widzi. Niewidzialny świat za przesłoną widzi. Kulę ziemską stawia sobie na ręku i potrafi widzieć wszystko. A to razem sprawia, że jego siła oddziaływania jest dużo mocniejsza niż u kogokolwiek. 

• Nic się nie dzieje bez przyczyny.
• Nawet ta kawa.
• Wszystko ma znaczenie, a wiesz jak swobodnie rozmawiacie.
• W domu Piotr jest zmęczony.
• ……. – kiwam głową. Nasze spotkania na kawie faktycznie dostarczają najwięcej informacji. Wieczorem rzadko się zdarza ostatnio, aby Piotr miał jeszcze ochotę rozmawiać.
• Każdy dzień może coś przynieść.
• Pamiętaj, że ciąża trwa.
• Nike ? – za każdym razem, gdy słyszę o ciąży to się dziwię. Nadal nie rozumiem dlaczego to jest tak ważne.
• Co się stanie ? – Piotr dopytuje.
• Twój Pan chce cię na nowo widzieć, choć widzę cię bez przerwy i ciebie też Mój pisarzu.
• Mam plany z twoimi mężem.
• W te dni przedwiosenne nadejdą zmiany.
• ……. – zmroziło mnie.
• Przedwiosenne ? – coś mnie tknęło.

Wczoraj „przez przypadek” przeczytałam ten fragment.

- Czyli dobrze słyszałam ? 
- Dobrze. Słuch i głowę masz absolutnie zdrową. 
- Piotr nie powie ci co się będzie działo, więc My ci mówimy. 
- Piotr nie powie, bo nie będzie chciał w ogóle rozmawiać. 
- Stracisz troszkę kontaktu z mężem. 
- Makabra… – pomyślałam. 
- Na długo ? 
- Piotr będzie przebiśniegiem. 
- Oznaczać to będzie wiosenkę dla świata. 
- Pierwszy przejdzie przez śnieg. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/06/26/4959/

Kolejny raz sobie uświadomiłam, że zdecydowanie muszę zacząć czytać swój dziennik jeszcze raz od początku.

Poszłam do domu z myślą, że ugotuję Piotrowi rosół, to powinno ukoić jego bolący brzuch. Dzwoni Piotr …

• Ciągle mnie boli …
• ……. – przestraszyłam się, za długo to już trwa.
• No to … spytaj w końcu Homiela co robić … – poczułam się bezradna.
• Dlaczego Mnie nie spytacie ? – włącza się Ojciec. 
• Aaaa…. – zatkało mnie trochę, bo ciągle rozmawiamy przez telefon. 
• To co robić ?
• Samo przyszło, samo odejdzie.
• Rosół pomoże ?
• Jak najbardziej.

Wyłączając się zrozumiałam, że bez Ojca ani rusz… Nie da się już żyć.

21. 02. 19 r. Warszawa.

Na kawie oczywiście. Może ostatniej, a może nie…

• Ojciec powiedział, że każdy dzień może coś przynieść. Może cię po prostu znowu weźmie do Góry ? Weźmiesz go Ojcze jak na ślub ? – pytam.
• To są nasze sprawy, nie babskie.
• ……. – roześmiałam się.
• W ogóle baby w Niebie to mają chyba przechlapane, mają gorzej – żartuję.
• Czy chcesz się komuś poskarżyć ?
• Nie ma już komu – przyznałam ze śmiechem, Ojciec jest najwyżej.
• ……..
• Dzisiaj w wizji widziałem człowieka o kulach, dokładnie o jednej kuli, stał zgarbiony pod krzyżem. Podszedłem do niego i pytam…
• Wierzysz naprawdę ? Jeśli tak podaj mi rękę… i on podał. A wtedy kula spadła na ziemię i mógł chodzić.
• Hmm… To wizja, ale pamiętaj, że tylko dzięki Ojcu tak możesz – spoważniałam.
• Oczywiście, że tylko dzięki Ojcu – Piotr powtarza i się wzrusza.
• Przez to co powiedziałeś już nie jesteś Mały.
• Jestem.
• Kłócisz się ze Mną ?
• W sekundę urosłeś i przerosłeś wszystkich.
• Bo taka jest prawda. Samym sobą nic nie znaczę, wszystko mam od Ciebie, wszystko co mogę, co mam. Bez Ciebie nic nie znaczę i nic nie ma sensu już.
• Zadziwiasz Mnie.
• Uświadomiłem to sobie w końcu. Moja siła to Ojciec, bez Ciebie nie mogę nic. Nie jestem w stanie kroku zrobić bez Ciebie … – prawie płakał.
• ……..- słucham tego w zadumie. Piotr mówi czystą prawdę, całe nasze życie jest tego dowodem. Każdy dzień jest tego dowodem.
• To powiedzenie… „Jak sobie pościelisz, tak się wyśpisz”… na ile jest prawdą ? – pytam. 
• Dla niewierzących w pełni.
• A dla wierzących…
• Ja jestem twoim łóżkiem, twoją pościelą, twoją drogą, twoim życiem.
• Dużo mogę ci dać, jak wierzysz we Mnie.
• Czy to dotyczy wszystkich ludzi ? Czy ta reguła „być panem swojego losu” jest nieprawdziwa ?
• To zależy w co uwierzy.
• Jeśli wiesz, że Jestem, to czy powiesz jak sobie pościelisz, tak się wyśpisz ?
• Nie.
• Jak wierzysz we Mnie, to Mi zaufaj.
• Powiesz; przyjmuję co Mi dajesz.
• Ale mamy wolną wolę …
• Masz. Możesz iść w prawo albo w lewo.
• Czy jak wierzysz, pójdziesz do gacka ?

Piękna rozmowa. Idąc na kawę minęłam czarny samochód, Volvo, dość duże, zwróciłam uwagę na napis … Jeśli Bóg jest na pierwszym miejscu, to wszystko jest na miejscu. Wzruszałam się natychmiast, że ktoś jeszcze tak bardzo wierzy w Ojca. Nie zdążyłam zrobić zdjęcia, ale to wyglądało tak.