08. 02. 19 r. Warszawa.
- Dzisiaj znowu przypomnieli mi o Nike – Piotr wzrusza ramionami jednoznacznie dając do zrozumienia, że nie ma pojęcia dlaczego.
- Była naga, miała miecz i głaskała się po brzuchu. Miała przepiękną skórę, aksamitną i opaloną… Piękna kobieta… – westchnął, a mi się śmiać zachciało, bo nie byłam pewna, czy mam być zazdrosna, czy też nie.
- Może czas na USG i sprawdzić kogo ma urodzić … – żartuję.
- Wiesz co słyszę … ?
- Ta Viktoria jest zdrowa i przyniesie chwałę zwycięstwa.
- Bo kogo mogę powinąć jak nie zwycięstwo ?
- …… – zaskakująca odpowiedź, aż mnie cofnęło. A Piotr… jakby nie zauważył, że słyszy zupełnie kogoś nowego.
- Bóg chce, żebym wrócił, abym był znowu. Bóg mnie kiedyś cenił i zawiodłem Go … – wzruszył się głęboko.
- Ojcze, przepraszam Cię, że straciłem rozum i dziękuję za tą lekcję.
Siedzieliśmy w ciszy, rozglądałam się tylko ukradkiem, czy ktoś na nas patrzy. Tak często oboje płaczemy nad kawą, że chyba myślą w tej kawiarni, iż jakąś mordęgę przeżywamy, albo kawa fatalna… Jedno jest pewne, takiej drugiej pary tu nie ma…
- Ojciec przypomniał mi scenę… Miałem sześć lat chyba, przechodziłem koło kościoła i nagle stanąłem, odwróciłem się w stronę budynku i powiedziałem na głos …
- Wiem, że jestem Wam potrzebny…
- Dzieciak sześcioletni i takie słowa ?! Pamiętam to do dzisiaj … Po co jestem Wam potrzebny, przecież tam tylu jest…
- Czasami podczas podróży muszę się oprzeć o kogoś, ale chcę, aby ta laska była solidna.
- Mocna.
- Żaden kornik jej nie ruszy, będzie tak silna.
- Chciałbym taki być.
- I będziesz taki.
- Obserwuję twoje postępy w nauce.
- I co ?
- Czasami ręce załamuję, a czasami dajesz Mi radość.
- Trudno jest Ojcze, mam za dużo spraw na głowie.
- Zawsze byłeś kimś.
- Zawsze miałeś odpowiedzialność.
- Na tym polega rozwój.
Wieczorem.
Zadzwoniła Beata.
- Mam przekazać, że moja babka przed wojną widziała znak krzyża na niebie. Żyła na wsi.
- Hmm… Przed wojną… ? – … dlaczego mamy to wiedzieć ?
09. 02. 19 r. Warszawa.
Bolała mnie głowa wyjątkowo dziwnie. Miałam i migrenę i ból zatokowy. Nie wiedziałam, gdzie mam głowę wsadzić, aby przestało. Dwie tabletki na migrenę i na zatoki trochę pomogły, ale tylko trochę. Na kawie ledwo siedziałam.
- Ojciec nie jest stary, jest dojrzały, ale w Niebie też są starzy ludzie, widziałem.
- No właśnie… Starcy są opisani w AJ.
- Pewnie nie chce im się być młodymi, bo musieliby dużo robić…
- Ty sobie tak żartujesz, a to ludzie.
- Ludzie ? – podchwytuję tę nitkę wiedzy.
- No chyba tak, jeśli są z tego świata.
- To dawni prorocy ?
- …….
- Ojciec mówi, że zabierze mi świadomość…
- Aby nie bolało.
- …… – spojrzeliśmy na siebie. Mówi o naszym rozstaniu na koniec.
- Ale… ale… Jak to zrobisz Ojcze ? – już dopytuję.
- Mało główka boli ?
- Aaaa…. – zrozumiałam w mig. Gdy zacznę dociekać na siłę rozboli znowu, a przed chwilą przestało. Poprosiłam o to Ojca i przestało. Cudownie.
- Ty piłaś kawę, Ja nie.
- Daj Mi dopić.
- ………
- Zbliżysz się do Mnie – Ojciec mówi do Piotra.
- Pozwolę ci.
- ……. – zatyka gardło.
- No widzisz … ? Co byś wybrał… Ojca, czy mnie ? – pytam.
- Ojca.
- A widzisz. A ty robisz mi awantury, że na aucie nie będę na ciebie zwracać uwagę, bo będę tak oszołomiona.
Siedzieliśmy przez jakiś czas w ciszy, zamyśleni oboje.
- Co u Ciebie poza tym Ojcze ? – pytam głupio.
- A dobrze, dziękuję.
- A co robi Jezus ? – śmieję się.
- Spaceruje.
- Sam ?
- Z dziećmi.
- A jak Jezus miał na imię wcześniej, zanim stał się Jezusem ?
- Nie wymówisz imienia Ojca, które jest w innych światach.
- Jest tak skomplikowane.
Ale informacja! Jasne jest, że na pewno nie Michał, jak niektórzy twierdzą. Ale dlaczego pytając o Jezusa Ojciec mówi … Nie wymówisz imienia Ojca, które jest w innych światach … ? 
Pojechaliśmy do „naszego krzyża”. Jest cisza.
- Pan Bóg mówi – Piotr się nachyla do mnie…
- Bardzo was kocham.
- My kochamy Cię bardziej.
- To Ja kocham bardziej.
- Nie licytujmy się. Zaklepane.
- ……… – wybuchłam śmiechem. Zachowujemy się jak dzieci…
Wieczorem.
Piotr snuł plany biznesowe, oraz wydatki za czynsz, który płacimy kwartalnie.
- Marzec…. czerwiec…
- Nie rozpędzaj się.
- Dlaczego ?
- Choćby dlatego samego powodu, że auta nie kupisz.
- Ale ja chcę.
- Chcesz powiedzieć, że jesteś nieposłuszny ?
- ……. – Piotr się żachnął, czym mnie lekko przeraził.
- Z Ojcem rozmawiasz ! – przywróciłam go do porządku.
- Ojcze, dlaczego mam się nie rozpędzać ?
- Domyśl się.
- Ale gdzieś trzeba przecież mieszkać… – wtrącam się.
- Ty piszesz jedną książkę, a Ja drugą.
- To co się stanie, zadziwi cię.
Dopisane 25. 10. 2019 r.
Mam przekazać, że moja babka przed wojną widziała znak krzyża na niebie. Żyła na wsi.
Nie trudno znaleźć potwierdzenie.
31 maja, w Dzień Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny, między godz. 20 a 21, na niebie pojawił się krucyfiks. Gdy słońce przechodziło przez jego środek, krzyż zaczął pulsować. Wokół niego pojawiła się jakby tęcza. Potem ramiona krzyża zaczęły płonąć i się strzępić. Trwało to około godziny – mówi ks. Ryszard Ostasz, proboszcz parafii w Gdeszynie. http://www.tygodnikzamojski.pl/artykul/22350/zagadkowy-plonacy-krzyz.html
Tuż przed wybuchem wojny dało wyczuć się wśród ludzi nerwową atmosferę. Na nastroje ludzi wpływały takie zdarzenia jak te, których byłam świadkiem. Pewnego sierpniowego poranka, a było to około 15 sierpnia 1939 r. mój tato jak zwykle wstawał do pracy tuż przed świtem, jednak tego dnia wrócił się do domu i zaczął gwałtowanie nas budzić, żądając od nas abyśmy pośpiesznie za nim wyszły przed dom. Gdy wyszliśmy na podwórko, po zachodniej stronie nieba ujrzeliśmy ogromny czerwony, a raczej ognisty krzyż. Był naturalnie proporcjonalny i wysoki na jedną trzecią nieba. Po obu jego stronach stały czerwone świece, na których palił się żółty ogień. Widok był tak wyraźny że nikt z nas trojga nie miał wątpliwości na co patrzymy. Wyglądało to tak jakby jakaś nadprzyrodzona siła próbowała uprzedzić nas przed tym co nadchodzi. Staliśmy tak w milczeniu, patrząc na to niespotykane zjawisko, aż w pewnym momencie błysnął pierwszy promień słońca i rozmył obraz. Tego dnia, to niezwykłe zjawisko było głównym tematem rozmów na naszej ulicy. Okazało się, że widzieli je wszyscy, którzy wstają rano do pracy. Nikt nie miał wątpliwości że znak na niebie zapowiada wojnę, nikt z nas nie dopuszczał do siebie myśli że dotychczasowe ciche i spokojne życie legnie w gruzach. Jak się potem okazało przepowiednia się spełniła. 1 września 1939 r. wybuchła wojna. Tuż po jej rozpoczęciu, tak samo o świcie obudził nas ojciec i zawołał przed dom. Na niebie ukazał się kolejny znak. Tym razem zobaczyliśmy wielką miotłę, kijem zwróconą ku ziemi. Znikła tak samo jak krzyż, gdy zabłysło słońce. Większość ludzi uznała ten drugi znak za zapowiedź wielkich zmian na świecie. Mówili że wojna zmiecie stary porządek. I tak się stało. Nawet mój dziecięcy świat stał się inny. Jako mała dziewczynka nie zdawałam sobie sprawy z tego co będzie. Pamiętam też jak na stole w kuchni leżała gazeta. Na jej pierwszej stronie czarnymi, grubymi literami na skos było napisane WOJNA. Byłam ciekawa co oznacza to słowo, dziś już wiem. Tego napisu nie zapomnę nigdy. http://pamiec.org.pl/wspomnienia-teresy-zytowieckiej/#
Przedwczoraj mieliśmy rozmowę. Teraz fragment.
- Nie pytajcie co się stanie, stanie się co jest zapisane.
- A gdzie ? – pytam.
- W księdze.
- Ale której ?
- Poszukaj, a znajdziesz.
- … Zobaczyłem zorzę polarną…
A teraz słowa Maryi z Fatimy…
„Widzieliście piekło, do którego idą dusze biednych grzeszników. Żeby je ratować, Bóg chce rozpowszechnić na świecie nabożeństwo do mego Niepokalanego Serca. Jeżeli się zrobi to, co wam powiem, wielu przed piekłem zostanie uratowanych i nastanie pokój na świecie. Wojna zbliża się ku końcowi. Ale jeżeli ludzie nie przestaną obrażać Boga, to w czasie pontyfikatu Piusa Xl rozpocznie się druga wojna, gorsza. Kiedy pewnej nocy ujrzycie nieznane światło, wiedzcie, że jest to wielki znak od Boga, że zbliża się kara na świat za liczne jego zbrodnie, będzie wojna, głód, prześladowanie Kościoła i Ojca Świętego”.
„Z perspektywy roku 1917 znaki te może nie były aż tak wymowne, jednak z perspektywy minionych lat i doświadczeń stają się niezwykle znaczące. Czyż nie była tym właśnie zapowiedzianym znakiem zorza polarna, którą widziano w nocy 25 stycznia 1938 r. w całej Europie, także w Polsce? Stało się to rzeczywiście na progu II wojny światowej i do dziś nigdy więcej się nie powtórzyło coś podobnego. S. Łucja nie miała, co do tego wątpliwości. Zapowiedziana wojna rzeczywiście zaczęła ogarniać świat za pontyfikatu papieża, który przyjął zapowiedziane imię Pius XI.” http://www.sekretariatfatimski.pl/465-znak-zbliajcej-si-wojny
Zastanówmy się przez chwilę. Wiedząc, że ten świat jest animacją jak najprościej dać ludziom znak globalnie, że nadchodzą dla nich ważne chwile ? Dać znak, aby wielu zobaczyło naraz ? Właśnie na nieboskłonie. Właśnie na przykład takie, jakie można było zaobserwować gołym okiem w Fatimie. Tam nie było krzyża, a dziwnie zachowujące się słońce. Zachowujące się całkowicie wbrew logice i rozumowi. Niewielu już o tym pamięta, nie dyskutuje się o tym w mediach. Coraz częściej czytam za to, że mieliśmy do czynienia z manifestacją UFO, bo łatwiej uwierzyć w UFO niż uwierzyć w działanie Boga. Takie czasy…
Znaki na niebie przewiduje Apokalipsa, ale one niekoniecznie muszą zwiastować nadchodzącą wojnę.
15; 1 I ujrzałem na niebie znak inny - wielki i godzien podziwu: siedmiu aniołów trzymających siedem plag, tych ostatecznych, bo w nich się dopełnił gniew Boga.
Obserwujmy niebo.