Objawię cię światu.

04. 04. 19 r. Warszawa.

Siedzimy na kawie. Już zapomniałam o piórze, gdy …

• Ojciec mówi…
• Daj jej pióro.
• …….. – aż podskoczyłam.
• Gdy będzie się buntować powiedz, że to ode Mnie.
• …….. – …. miałam na końcu języka, aby się pobuntować, ale nie zdążyłam się odezwać.
• Powiedz jej, że ma pilnować, że jest ode Mnie. Najcenniejsze.
• A jak zgubię ? – pomyślałam.
• Zgub telefon, zgub torebkę, zgub samochód, nie zgub pióra.
• Dla ciebie jest prawdziwe.
• ……. – robię wielkie oczy.
• Na końcu tym piórem napiszesz dedykację swoją i podpiszesz się.
• Prawdziwym nazwiskiem, nie żadnym … – … wymyślonym.
• ……… – słabo mi się zrobiło, bo właśnie Ojciec pokrzyżował moje plany. Nie miałam zamiaru się w ogóle podpisywać, a tym bardziej swoim nazwiskiem.
• Ale co ja mam tam napisać ? – myślę w duchu.
• Będziesz wiedziała co masz napisać, kiedy będziesz miała pisać.
• … Już zamówiłem ci pióro – Piotr przyznał po chwili.
• Raaaany, a ile kosztuje ? – szepczę do niego. 
• Nie pytaj ile kosztował, tylko dbaj o niego jako byłby bezcenny.
• A Ja go jeszcze poświęcę.

Siedzę oniemiała ….

• Chyba się coś szykuje – i gdy tylko to powiedziałam przeszły mnie dreszcze, od stóp po czubek głowy.
• Ciekawe, że to mówisz, bo dzisiaj w kościele powiedziałem… Bo tak poczułem… Jestem gotowy.
• …….. – zapatrzył się przed siebie.
• Wiesz, że oni wszyscy czekają na mnie ? Czekaja anioły… Są wysocy, duża grupa, w długich szatach, ale bez skrzydeł, czekają, aż to się zacznie. Stoi tam w tle Chrystus, a po lewej wiedzę tron i blask z niego…
• ……… – zrobiło się bardzo poważnie. Znowu ciarki mnie przeszły.

• Wcale cię nie opuściłem.
• Popłynąłem szybciej, żeby wszystko przygotować.
• … Aaa… Ojciec mi odpowiedział na wczorajsze pytanie. Pytałem…
• Dlaczego mnie zostawiłeś ? Dlaczego nie dałeś mi do zrozumienia, że mam ten plecak oddać ?
• Wszystko jest przygotowane.
• Ślub ze sobą już wziąłeś, imię ci przywróciłem, choć tego nie wiesz.
• To znaczy wiesz, ale nie wiesz jak to się objawi.
• Czyli… nie wiadomo jak to się stanie… ? – dopytuję.
• Objawię cię światu.

---

Wieczorem.

Siedząc przed TV zamyśliłam się głęboko… Analizując AJ siłą rzeczy wkroczyłam w świat judaizmu i dopiero teraz zorientowałam się jak ważne jest to, co się wokół nas dzieje. Jednym słowem… Rabini, naukowcy, badacze Biblii zwykli i niezwykli… Oni wszyscy czekają od wieków na urzeczywistnienie się słów biblijnych. No i proszę, to nieprawdopodobne, ale one właśnie się realizują …

• Ta woda już się wypycha, żeby wypłynąć.
• Już ?
• Jest tak pełno, że już tryska.

Gapiąc się dalej w TV wsłuchaliśmy się w wywiad z młodą osobą chorą na stwardnienie rozsiane. Żal ściskał serce.

• Da radę go naprawić ?
• Jak się napije z tej rzeki to da.
• Można go oczyścić, można cofnąć.

---

05. 04. 19 r. Warszawa.

Na kawie siedzimy w ciszy. Przesunięcie godziny do przodu robi swoje, oboje jesteśmy mocno niedospani.

• Pióro jest ode Mnie, bo jest zapłacone Moimi pieniędzmi – Ojciec budzi nas z letargu. 
• Dasz jej tak zapakowane.
• Nigdy ci go nie zabraknie.
• A długopis … ? – ciągle tego nie rozumiem. Wolę zwykły długopis.
• (Pióro) Jest szlachetniejsze.
• Od pradawna pisali piórem, długopis to postęp czasu, ale ty nie musisz iść z postępem czasu.
• Pióro nowocześniejsze, ale jednak pióro.
• ……… – westchnęłam, niech będzie to pióro.
• Jak byś się czuła, gdy Piotra nie będzie ?
• Ale… będę miała Ciebie Ojcze, tak ? – pytam niepewnie. 
• A jeśli zanim Ja będę, jego by nie było ?
• …….. – ciężko mi się zrobiło. Nie brałam tego pod uwagę. Głowa mnie rozbolała, chyba z emocji.
• Jak ty nie chcesz, to ja bym sobie takie pióro wziął – Piotr się wyrywa ze śmiechem.
• Ty ?! Ciesz się, że jesteś.
• Nic ci się nie należy za to, że żyjesz.
• Wszystko co miałeś dostać już dostałeś.
• Teraz co masz to obowiązki, nie przywileje.
• Nie jesteś tu dla przywilejów.
• ……… – spojrzeliśmy na siebie zaniepokojeni. Ojciec wydawał się bardzo stanowczy.
• Zaczniesz pisać szlachetnie jak papież, jak Faustyna.
• Faustyna ? – zaskoczyło mnie to i pomyślałam, że muszę oczywiście sprawdzić.
• Zostaw długopis, nauczysz się pisać.
• To będzie twój drugi telefon.
• Jest ze szczerego złota.
• Naprawdę ?
• Złote myśli będziesz pisała, więc czekaj na ten prezent.
• Prezent od Ojca.
• Hmm…. A nie można tak było z powietrza ? Jak już raz się zdarzyło ?
• Czary są dobre u Szeherezady, a tutaj robimy zgodnie z Moimi zasadami.
• ……… – nie miałam już nic do powiedzenia.
• Skąd wiesz jakie pióro kupić ? – Pytam Piotra.
• Zobaczyłem nr 149 w głowie. To najbardziej klasyczne pióro.
• ???!!! To pióra mają numery ? – dziwię się, nic o piórach nie wiem.

---

Wieczorem.

W ciągu dnia zadzwoniła właścicielka mieszkania oznajmiając, że zmieniła zdanie. Nie musimy się przeprowadzać. Odczułam ulgę, choć psychicznie byłam już na to gotowa.

• Nie musimy się przeprowadzać, ale możemy jak chcemy. To duża różnica.
• Lecz nie wiesz dokąd.
• Lecz nie wiesz co ci przygotowałem.
• Myślisz, że jak ci przygotowałem najlepsze pióro to chcę, żebyś wracała tam, gdzie nie chcesz wracać ?
• ……. – wzruszyłam się.
• Ojcze, powiedziałeś A jeśli zanim Ja będę, jego by nie było ? Czy to znaczy, że nie będzie ze mną kontaktu ? – Piotr myśli o tym od rana.
• Wszyscy zobaczymy budzącego się do życia.
• Ostatecznie więc jak może wyglądać skoro imię Moje jest w nim ?
• Więc ma wyglądać poważnie czy niepoważnie ?
• Próżno będzie w nim szukać zabaw.

Już teraz Piotr jest bardzo poważny, w takim razie co będzie dalej ? Już teraz ludzie ustępują mu miejsca na ulicy, kościele, wszędzie gdzie się pojawi, w taki razie co będzie dalej ? Może oni wszyscy widzą to, czego ja po tylu latach już nie dostrzegam ?

• Byłem u mojej dentystki, namawia mnie na implant. Waham się, bo po co, ale Ojciec każe mi to załatwić.
• Hmm… Kto wymyślił implanty ? – pytam z ciekawości.
• Ktoś kto nie miał zębów, a znał się na rzeczy.
• A nie można tak tego załatwić po niebiańsku ? Naprawić zęba i już ?
• Sprawy ziemskie mają być załatwiane po ziemsku.
• Nie psuj Mi ciała.
• Potrzebuję, żebyś mówił.
• !!!??? – teraz to Piotr wytrzeszczył oczy szeroko.
• To znaczy, że… będziesz gdzieś przemawiał, rozmawiał i musisz być wiarygodny – śmieję się widząc jego minę.
• Dentysta powiedział, że ząb za pół roku będzie gotowy.
• To znaczy, że do Izraela na pewno w tym czasie nie pojedziesz – roześmiałam się jeszcze raz uznając w duchu, że to niezły żart.

---

---

Dopisane 18. 12. 2019 r.

• Zaczniesz pisać szlachetnie jak papież, jak Faustyna.

„Dzienniczek składa się z sześciu zwykłych zeszytów szkolnych w linie i kratkę, średnio ponad sto kartek każdy. Faustyna pisała w nim piórem, bardzo starannie i, co ciekawe, nie ma w nim prawie żadnych skreśleń albo poprawek!” Kowalska pisała piórem, z użyciem kałamarza i kołyskowej suszki. https://opoka.org.pl/biblioteka/T/TS/edycja_2015_blogerka_00.html