Dzień: 2020-10-13

Ojciec lubi słowa pisane.

22. 03. 20 r. Warszawa.

Wstaliśmy bardzo rano i już w łazience Piotr rozmawiał z Ojcem. Oho ! To znak, że wracając do Warszawy będziemy rozmawiać ! Czekam więc cierpliwie.

Piękna pogoda, zimno i mocne słońce, które wali niestety prosto w oczy.

  • A wczoraj wieczorem Homiel mi mówił …
  • Patrz na okulary !
  • No więc patrzę i patrzę i zrozumiałem, że chce, abym je wziął. I teraz wiem dlaczego… Ale dlaczego nie powie wprost; weź okulary, bo jutro słońce ! – Piotr zirytowany.
  • Hmm … Słuszna uwaga – pomyślałam. Dość rzadko się zdarza, aby przekazywali nam wskazówki wprost; zrób to, zrób tamto. Zazwyczaj są to znaki, które musimy odczytać.
  • Może daje ci możliwość wyboru ?
  • Nie mogę jaśniej.
  • Taaa … 
  • Cieszę się, że jedziemy do Warszawy.
  • Dlaczego ? – zdziwiło mnie, że Ojciec precyzyjnie użył słowa „Warszawa”.
  • Zobaczysz.
  • Przecież tam skupisko zarazy.
  • Choćby było „tysiąc atletów i każdy zjadłby tysiąc kotletów” ciebie nie ruszy.
  • ………. – wybuchnęliśmy śmiechem. To będzie cudowna podróż.

p.s. Lecz choćby przyszło tysiąc atletów I każdy zjadłby tysiąc kotletów, I każdy nie wiem jak się wytężał, To nie udźwigną, taki to ciężar. fragment wiersza Lokomotywa J. Tuwim.

  • A jakby mrówka była, to ruszy tego, kogo ma ruszyć.
  • Wow …. – czyli wirus dotyka tego, kogo ma dotknąć.
  • Cieszysz się Ojcze ? – próbuję wymacać dlaczego.
  • Wyobraź sobie. W skupisko, to jednak cieszę się.
  • A co ma się stać ?
  • Już jesteś w blokach startowych ? Zobaczysz.
  • No powiedz Homiel – Piotr nalega myśląc uparcie, że to Homiel.
  • ………
  • Może coś pięknego się stanie …
  • A skąd wiesz, że pięknego ? – tonuję jego optymizm, ponieważ biorę pod uwagę, że może być odwrotnie.
  • Mogłabyś w horrorze grać.
  • Powiedziałem jak z okularami. Patrz.
  • A po co okulary ?
  • Będzie mocne słońce. Wyjątkowo nie udało się chmurek załatwić.
  • ……….. – śmiech.

Faktycznie, przez pierwsze godziny jazdy wyjątkowo silne jak na marzec było słońce. 

Z uwagą słuchamy doniesień o wirusie.

  • A ten idiota z Korei wypuszcza dwie rakiety – Piotr nie wytrzymał.
  • Jego egoizm i narcyzm sięga apogeum.
  • Wypuszcza rakiety, żeby zwrócić uwagę na siebie.
  • Jest niczym Neron. Będzie się zachwycał nad każdym swoim ruchem.
  • Hmm… Czyli to jest taki ryczący lew, który nic nie zrobi ? – … nie wywoła wojny.
  • A czym ma zrobić jak nic nie ma ? Armia, która jest papierowa ?
  • Czyli to nie od Korei wyjdzie wojna … – zamyśliłam się.
  • Nie ma takiej możliwości, jest niczym Irak. Wszystko nierealne – … znaczy wszystko co mają to prowizorka.

Zapisuję każde słowo, bo to ważna informacja.

  • Ojciec lubi słowa pisane.
  • … Bo co zapisane, spełnić się musi … – powtarzam słowa Ojca.
  • Ciekawe … Czy to ważne, że mamy wrócić ?
  • Niezbędne. Ola nie zrozumie jak wielu czeka.

Już wiem o co chodzi ! Nasi pracownicy są przestraszeni, że z powodu wirusa Piotr zamknie firmę. Każdy nasz wyjazd do Szczecina budzi w nich niepokój.

Jedziemy jakiś czas w ciszy. Autostrada kompletnie pusta, ta pustka tworzy dziwnie apokaliptyczne wrażenie.

Można wpaść w trans i może dlatego z letargu wyrwał nas duży ptak, który o mało co nie rozbił nam w szyby.

  • Ale orzeł ! – Piotr krzyknął przestraszony nagłością tej sytuacji.
  • Pustułka.
  • Pustułka ?! Znasz coś takiego ? Sprawdź ! – Piotr szturcha mnie w łokieć. Sprawdzam i oczywiście  pustułka jest.
  • Homiel, skąd Ty to wszystko wiesz ?!
  • Raaany !!! To z Ojcem rozmawiasz ! – nie wytrzymuję w końcu.
  • Jestem pół Polką, pół Polakiem.
  • ……… – roześmialiśmy się.

Słuchamy radiowych wiadomości. Coraz częściej padają zapytania, czy w obliczu pandemii powinny odbyć się wybory.

  • Nie powinno być – Piotr zdecydowanie.
  • Chyba sami na siebie będą głosować, bo nikt nie wyjdzie.
  • Co do Chin, w statystykach wygląda ładnie. W życiu jest inaczej.

Zapadliśmy w zadumę.

  • Jak sobie przypomnę, że oni tam w Niebie stali jak słup soli i patrzyli sobie w buty, to nadziwić się nie mogę. Widzę, że nie chcą iść i myślę sobie, ale frajerzy !!! – Piotr nagle wybuchł.
  • Kto frajer, to frajer.
  • ………. – roześmiałam się. Mina Piotra była w tym momencie bezcenna. Zrozumiał, że to on został „złapany i zatopiony”.
- A któż pójdzie do tego świata?  
-Widzę, że każdy udaje, że ogląda swoje buty, mają schylone głowy i udają, że nie słyszą, po prostu nikt nie chciał iść. Wtedy ja się wychyliłem i powiedziałem...  Oto jestem.  
- Ty...?  Więc idź. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/11/02/kiedy-pozadliwosc-oczu-jest-wielka-wtedy-twoja-wiara-jest-zadna/
  • Śliczni byli, bardzo wysocy, platynowe włosy mieli, bardzo przystojni, tylko ja wyszedłem jak ta miernota, kurdupel z metr pięćdziesiąt, miałem workowe ubranie.
  • Zgrzebne.
  • Hmm… Dlaczego tak się wyróżniałeś na ich tle ? Dlaczego był taki inny Ojcze ? Dlaczego taki mały ?
  • Mały, bo mały.
  • A zgrzebny ?
  • Mało miał na sumieniu ?
  • Dziwne … A co miałeś na sumieniu ?
  • ……… – cisza.
  • A więc to w tym roku coś będzie ? – pytam znowu o to co zawsze.
  • W końcu sąd się skończył.
  • Pamiętacie jeszcze o sądzie ? Ty, planisto ?

Dojechaliśmy do Warszawy i od razu zabieram się do pracy. Natrafiam na tekst, z którym naprawdę nie wiem co zrobić. Biję się z myślami przez kilka godzin i wtedy … 

Wieczorem.

  • Podczas egzorcyzmów widziałem Maryję, miała piękną chustę na głowie, chustę z gwiazdami. Była bardzo wysoka. Pan Bóg pokazał mi też, że gdyby epidemia zakończyła się teraz i nagle, niczego by się ludzie nie nauczyli. Od razu zaczęliby żyć po staremu.

Dopisane 13. 10. 2020 r.

Piotr z Maryją ma bardzo bliski kontakt, jeśli mogę się tak wyrazić. Często Ją widuje właśnie w chuście (zazwyczaj niebieskiej) zdobionej gwiazdami / gwiazdkami. Tak często, że zaczęłam się zastanawiać, czy ma to jakieś znaczenie. Jak wszystko, tak i to prawdopodobnie musi coś symbolizować, ponieważ ciekawą informację o gwiazdach na płaszczu można przeczytać w tym artykule.

Gwiazdozbiory na płaszczu Matki Boskiej (Guadalupe)

Na płaszczu bez trudu można rozpoznać wiele gwiazdozbiorów. Badania naukowe prowadzone w 1981 roku wykazały, że układ gwiazd na tunice jest identyczny z tym, jaki miał miejsce nad Meksykiem w grudniu 1531 roku. Układ ten nie jest przedstawiony geocentrycznie, to znaczy tak jakby obserwator znajdował się na Ziemi, lecz heliocentrycznie, czyli tak jakby obserwator znajdował się na Słońcu.

„Układ gwiazd na płaszczu Maryi odzwierciedla zimowy obraz nieba w dniu jej ukazania się, czyli 12 grudnia 1531 roku o godzinie 10.40 rano. Potwierdza to również widoczna na płaszczu północna część nieba, z jasnymi gwiazdami nieba południowego, jeśli popatrzeć od strony twarzy Madonny. Można też zobaczyć wschodniej części nieba. Wszystko zależy od sposobu patrzenia, od ułożenia wizerunku na płaszczu, kiedy patrzymy na niego z zewnątrz. Ponieważ szata jest rozpostarta, nie można zobaczyć gwiazd po jej drugiej stronie” stwierdził Dr Ileskaz (astronom) po przeprowadzonych badaniach.