Bóg jest wszystkim.

28. 03. 19 r. Warszawa.

Kiedy Piotr nie ma siły na modlitwy, mam na niego prawdziwego „bata”. Coś mu wtedy przypominam …

- Robisz dla nich, robisz dla Mnie. Ja dla nich zrobiłem wszystko. Poświęciłem Siebie. 
- To co ja mogę jeszcze ? 
- Zapomnij o bólu głowy, nie jesteś słabeuszem. 
- Sam cię posłałem po to. 
- Sam poszedłem. 
- Bo tak jest napisane. 
- Tak naprawdę sam cię posłałem.
-  Stało się wedle Mych słów. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2019/03/27/ja-dla-nich-zrobilem-wszystko-poswiecilem-siebie/ 

• Widzisz ? Nie narzekaj teraz, sam się pchałeś …
• ……. – westchnął.
• Ojciec przypomniał mi teraz wizję. Siedzi na tronie. Spogląda na świat pod jego nogami. Widzi miasta … Ja stoję przed nim i też patrzę na te miasta. Widzim, jak czarna masa idzie w te miasta, to diabły. Podchodzę do Ojca, klękam, On bierze moją głowę i policzkiem przytula do swojej piersi, jakby mnie żegnał. Wstaję, niosę swój miecz i wychodzę w to miasto. To bardzo ważna wizja. Walczę z gackami mieczem.

• Dajesz Mi wielką radość tym, co robisz.
• … Bóg był biały, potężny … Nie mogę być zmęczony tą walką, nigdy. Ja się ich nie boję.
• Bo wiara jest w tobie wielka.
• Jest … Ojcze, jesteś tak daleko.
• Jestem bliżej niż myślisz.
• Jestem w tobie.
• Powiedz Oli, zanim zacznie krzyczeć.
• … Bo mnie wkurzył – zawstydziłam się. Przedwczoraj doszło między nam do awantury, nerwy mi puściły i trochę się rozkrzyczałam, nie przeczę.
• Czym cię wkurzyłem ?
• ……. – mowę mi odebrało.

Muszę pamiętać, że w każdym człowieku jest cząstka Boga. W Piotrze jest tych cząstek po prostu znacznie więcej.

---

---

30. 03. 19 r. Warszawa.

• Wczoraj kupując antybiotyki w aptece obsługiwał mnie bardzo miły facet. Tłumaczył mi wszystko, a gdy płaciłem zobaczył w moim portfelu zdjęcie Jezusa i wtedy powiedział, że bierze udział w egzorcyzmach.
• Tak sam z siebie ? – zdziwiłam się.
• Nagle, nic nie powiedziałem, bo ludzie za mną stali.
• Ciekawe … – zamyśliłam się. Chciałam spytać Ojca o coś, ale …
• Dlaczego nie rozmawiasz z Grubasem ?
• ……. – zdumiona otwieram oczy szeroko. Głupio mi się zrobiło, bo uświadomiłam sobie w tym momencie, że rzeczywiście zapomniałam o moim białym Przyjacielu.
• To Ojciec cię pyta … Albo twój Grubas … – Piotr się śmieje.
• Daj się sobą nacieszyć, zanim weźmie cię najważniejszy z ważnych.
• … ???!!!! … – teraz to oczy mi prawie wypadają.
• Na razie rozmawiasz przez pośredników, kiedyś będziesz rozmawiać bezpośrednio.
• Twój mąż straci na znaczeniu, co jest zrozumiałe, bo Bóg jest wszystkim.
• … Pogadaj z Grubaskiem.
• Zrobię tak, żebyś słyszała. To jest proces, ale krótki.
• Wszystko jest ci dawkowane, bo stracisz trzeźwość.
• Twój cel, po co jesteś, straci na znaczeniu.
• To będzie nagroda dla ciebie.
• ……. – wzruszyłam się, a Piotr się zdenerwował.
• Ta wizja to pokazała, że już nie będziesz na mnie zwracać uwagę – powiedział ze smutkiem.
• Siedziałaś na tym samochodzie zapatrzona gdzieś i widziałem faceta postawnego w niebieskiej koszuli, jak siada za kierownicą. W ogóle na mnie nie zwracałaś uwagi !
• Ojcze, on mi zaraz wleje ! – śmieję się, bo sytuacja kuriozalna.
• Taki wymuszony wybór.
• Nie chcę nazywać go Grubaskiem – spoważniałam.
• To słodkie. Nie jestem gruby, ale dobrze zbudowany.
• ……. – uśmiecham się. Przypominam sobie, jak Go zobaczyłam po raz pierwszy.

Jestem w mieszkaniu. Ktoś puka do drzwi, otwieram i widzę bardzo wysokiego i grubawego mężczyznę. Jest tak wysoki, że zadzieram głowę do góry. Jaki on wielki – myślę. I biały! On jest taki biały, albinos, prawdziwy albinos!!!. Patrzę na niego przez chwilę, ale on się w ogóle nie odzywa. Jest skupiony i poważny. Czuję od niego bijące dobro. Mam wrażenie, że to ktoś mi naprawdę życzliwy. Jest wielki i barczysty, przy kości, ma białe spodnie, sweter koloru écru, właściwie półgolf, kręcone jasne włosy. I mimo, że nic nie mówi obejmuję go w połowie i przytulam się do niego. Zauważam, że sięgam mu do piersi, tak jest wysoki. Po chwili ciągnę go za rękę i zapraszam do mieszkania. Chcę go za wszelką cenę ugościć, ale kiedy się odwracam, już go nie ma.
 http://osaczenie.pl/wp/2016/03/10/1998-2000-2001/

• Wiesz, co mi teraz powiedział Ojciec ?
• Pan Bóg się cieszy, że macie świadomość, że to Ja was karmię.
• Hmm … Bo to prawda – przyznaję otwarcie.

Nie wiem, jak to jest w przypadku innych, na ile inni mają wolną wolę, ale nasza wolna wola jest całkowicie zdominowana i kontrolowana przez Ojca. Sprawa sądowa z NIP, prowadzony biznes, to czy wygrywamy przetargi, czy nie… Czy nam ktoś zapłaci, czy nie… Czy lodówka pełna, czy nie… To wszystko Ojciec. Piotr bardzo długo nie mógł się z tym pogodzić. Jednak pewnego dnia po prostu się poddał. Ta walka o wolną wolę z góry była w naszym przypadku przegrana, bo cóż może zrobić „narzędzie” … 

---

Wieczorem.

Wczoraj słuchałam ks. Piotra Glasa, był oburzony https://www.youtube.com/watch?v=rmgn1nvUAOU&t=7279s , a może raczej zniesmaczony, że protestant prosił go o eucharystię. Mieszane miałam uczucia.

• A w co oni wierzą ?! – w słowach Ojca była wyczuwalna reprymenda.
• Ale czy to źle ?
• Jeśli wierzy w Chrystusa.
• On każdemu da.
• No właśnie …

I wtedy pomyślałam, że Jezus jednak różni się osobowościowo od Ojca. Jest chodzącą dobrocią i miłością. Hmm…. Czy mógłby wymierzyć aż taką apokaliptyczną karę, jak opisuje to Jan ?  

---

---

31. 03. 19 r. Warszawa.

Codziennie mam nadzieję na długie owocne rozmowy, ale z Piotrem coraz gorzej. Ciągle zmęczony, a ja mam tyle pytań dotyczących AJ.

• To jak mam pisać, kiedy nie chcesz przekazywać ?
• Kiedy usłyszysz, co mam powiedzieć przez Małego, wtedy usłyszysz.
• Szkoda … – pomyślałam.
• Ale mam tylko jedno pytanie …
• I tak jesteś ambitna.
• Nie cofasz się, a wiele pytań już byś nie zadała, bo już wiele zadałaś, ale inaczej.
• …….. – stękam pod nosem, naprawdę muszę wrócić do początku swojego dziennika.
• Ojciec mówi do ciebie …
• A ktoś by pomyślał, że rozmawiasz z małym chłopcem.
• Hmm … – zamyśliłam się nad tymi słowami. Widziałam w swoich wizjach Ojca w postaci chłopca i do tej pory nie rozumiem dlaczego bywa w takiej formie.
• Ojciec jest taki mądry …
• I tak jest, a wiesz, że siedzę obok was ?
• I wcale nie przytyłaś, to biologia, to hormony.
• …….. – wybuchłam śmiechem. Dzisiaj wagę o mało nie wyrzuciłabym przez okno.
• To, co zrobić z tymi hormonami ?
• Chodzi ci o to, jak żyć ?
• …….. – roześmiałam się ze łzami w oczach. I nie o hormony chodzi. Ja po prostu uwielbiam takie rozmowy.

---

Wieczorem.

Zadzwoniła właścicielka mieszkania, które wynajmujemy. Oznajmiła, że musimy się wyprowadzić i mamy na to dwa miesiące. Chce sprzedać mieszkanie, a ponieważ mamy zapłacone do czerwca, więc jeszcze dwa miesiące. Oszołomiło nas to trochę, bo tego się nie spodziewaliśmy.

• Sprawa tego mieszkania nie ma najmniejszego wpływu na wasze życie.
• Taaak ?
• Zapomniałaś o swojej wyliczance ?
• … Której ? – pytam niepewnie.
• Hebrajskiej wyliczance.
• ……. – szybka analiza.
• Aaaa … Chodzi o tego Mesjasza z 2019 roku ?
• Nie pytaj o to, co się dzieje i co będzie się dziać.
• Czuj się uprzywilejowana na to, co będziesz widziała.
• Czekaj.
• Zmienią się uwarunkowania.
• A twoja córka to, za czym dzisiaj płacze, jutro będzie żałować.
• Hmm … – miałam wielkie wątpliwości i nadzieję zarazem, że Ojciec moich wątpliwości tym razem nie widzi.

---

---

---

Dopisane 12. 12. 2019 r.

• Zmienią się uwarunkowania – gdy czytam te słowa dzisiaj uśmiecham się pod nosem, bo faktycznie tak się stało. Tydzień później właścicielce zmieniły się plany, zrezygnowała ze sprzedaży.

• ---

  On każdemu da – to jedno zdanie doprowadziło mnie z czasem do pewnego odkrycia. Apokalipsa mówi o jeźdźcu na białym koniu, który wymierza karę. Chrześcijanie twierdzą, że to Chrystus. Otóż… niekoniecznie.

---