30. 10. 15 r. Szczecin.
Jadąc pociągiem jak zwykle rozmawialiśmy o wielu sprawach, zadzwonił też nasz prawnik.
- Niech pan usiądzie wygodnie w fotelu. Zadzwonił do mnie prawnik z NIP i chcą ugody.
Rzeczywiście zatkało nas. Stało się to, co mówił wcześniej Homiel, że będą dzwonić i próbować się dogadywać. Odmówiliśmy oczywiście.
- Co by było, gdybym zaczął się dogadywać ?
- Nie jesteś godny, by być z Nami, jeśli się dogadujesz z nimi.
- Jeśli nie jesteś ze Mną, jesteś przeciwko Nam.
- Czy wezwą mnie w końcu na świadka ?
- Ten sąd odbędzie się z tobą bez ciebie.
- ??? – jak to możliwe ?
- Nie ten wygrywa, kto ma rację, lecz ten, kto ma wiarę.
- Czy nie rozumiesz, że będą walczyć z całym Niebem ?
Czy nie rozumiesz, że będą walczyć z całym Niebem ? Pięknie to powiedział Homiel. Z całym Niebem to nikt nie wygra, pomyślałam. Piotr chyba nie zagłębił się zbytnio w te słowa, gdyż zaczął jak zwykle komentować je po swojemu, ale w pewnym momencie, zupełnie nagle … zamilknął.
- Wiesz co usłyszałem ?
- Trwaj we Mnie i niczego się nie obawiaj.
Nie wiem dlaczego skuliłam się w sobie … Może ze strachu ? Doszło do mnie, że być może od początku nie rozmawiamy z Homielem. Kto mówi bowiem; trwaj we Mnie ? Jeśli nie jesteś ze Mną, jesteś przeciwko Nam ?
- Jak myślisz, czy szef NIP zadzwoni do ciebie osobiście ? – spytałam Piotra.
- Diabeł tego nie czyni, ma na to swoje sługi – od razu odpowiedział „Homiel”.
Dyrektorowi NIP kończy się niedługo kadencja, będą kolejne wybory. Ostatnie wybory wygrał z dużym poparciem.
- Czy następnym razem też będzie miał takie poparcie ?
- Wyschło jego źródełko …
- Są tacy, którzy mu służą, lecz inni widzą.
Lecz inni widzą... Widzą jego nieprawość ! Od razu przypomniałam sobie sprzątaczkę, która nas ostrzegała, że z chwilą realizacji dostawy zaczniemy mieć poważne problemy. A więc co niektórzy wiedzą i widzą co się w tej firmie dzieje.
31. 10. 15 r. Szczecin.
Zbliża się Święto Zmarłych. Oglądam ostatnio cykl dokumentalny „Medium z Long Island”. http://www.tlcpolska.pl/programy/medium-z-long-island/ Widzę ludzi szukających kontaktu ze swoimi zmarłymi. Widzę, jak za każdym niemal razem wychodzą od Teresy Caputo naładowani pozytywną energią, nadzieją, a niektórzy są wręcz uwolnieni od cierpienia. Choć stają się szczęśliwsi, to ja jednak mam wątpliwości. Kiedy ból po stracie jest nie do zniesienia, czy to naprawdę jest złe po śmierci swoich bliskich szukać pocieszenia ?
- To trudne.
- Ale Kościół jest przeciwny ?
- Pamiętaj, że pod latarnią jest najciemniej, nawet dogmaty kościelne ustalają urzędnicy.
- Ponoć ludzie po śmierci rodzą się ponownie średnio co 70 lat ? – przeczytałam o tym w pewnym artykule.
- Ciekawe skąd to wiedzą ? – zaśmiał się.
- Ilu Was nas teraz słucha ?
- Wielu.
Jeśli wielu, to trzeba to wykorzystać, pomyślałam. A ponieważ martwi nas sytuacja w Europie … spytałam …
- Co będzie z nią dalej ?
- Będą wracać Polacy w te pędy.
- Co się stanie ?
- Stanie się skrajność, ta fałszywa demokracja musi odejść.
- Dlaczego fałszywa ? Przecież to wolność ?
- Właśnie, ta wolność na wszystko.
- Czy to będzie konflikt z islamem ?
- Konflikt ze słońcem.
Wiem jedno … Jeśli prośby i błagania nie pomagają (na przykład orędzia, które przez niemal przez wszystkich są lekceważone), by przywrócić porządek Niebo potrafi zastosować naprawdę drastyczne metody. Fałszywa demokracja – Wolność na wszystko… Jak dotąd nie spotkałam się z doskonalszym określeniem upadku moralności i etyki współczesnej Europy.
Przekleństwo Imperium: Destrukcja. Obraz Thomasa Cola z 1836 roku.
Rozmawialiśmy także o sprawie NIP.
- Widać, że rzeczywiście im się gotuje – zażartowałam przypominając sobie telefon prawnika.
- I jeszcze jak !
- Dlaczego ?
- Rozliczyć się muszą, a idzie nowa władza.
- Z brudami brylować nie mogą.
- Zostaw ich w tym kotle i nie podawaj im ręki.
- Jako wojownik ręki diabłu nie podasz, ale go zniszczysz.
- Bo ty jesteś jak wrzód na dupie dla nich teraz Piotrusiu – kontynuowałam żartobliwie.
- … I nawet usiąść nie mogą – dokończył Homiel
- Czy faktycznie taka mała w sumie sprawa może spowodować abdykację ?
- … Ich los jest przesądzony, a ty jesteś pieczęcią.
- Rozpocznie się proces ich niesławy, to będzie początek wszystkiego co się będzie łamać ...
- …. Bóg wybrał cię jako narzędzie, więc czyń swoją powinność.
Dopisane 06. 11. 2016 r.
- Jeśli nie jesteś ze Mną, jesteś przeciwko Nam – Mocne słowa, ale trzeba wziąć pod uwagę w jakim kontekście one padły. Walka z NIP to walka ze Złem.
Zdanie pochodzi z Ewangelii Mateusza 12, 20 (i Łk 11, 23): „Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie; i kto nie zbiera ze Mną, rozprasza”.
Podobnie brzmiące zdanie, ale akurat mające zupełnie przeciwne znaczenie, znajdujemy w Mk 9, 40: „Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami”.
Skąd w Ewangeliach taka sprzeczność? Każde zdanie w Biblii jest wypowiedziane w jakimś kontekście. No, może prócz mądrościowych sentencji. Także te dwa, przeciwne sobie zdania Jezus wypowiedział w innych okolicznościach. Pierwsze w sytuacji, gdy oskarżano Go, że wypędza złe duchy mocą Belzebuba, władcy złych duchów. W tym wypadku jest stwierdzeniem, że Jego oskarżyciele próbują zniszczyć Jego dzieło i dlatego nie chce on mieć z nimi nic wspólnego. Ich działalność jest wroga Bożemu Królestwu, choć chcą uchodzić za tych, którzy troszczą się o sprawy Boże.
W drugim wypadku chodziło o sytuację, w której ktoś nie chodzący za Jezusem, w Jego imię wyrzucał złe duchy. Uczniowie zabraniali mu, ale sam Jezus nie był temu przeciwny twierdząc, że ktoś, kto się na niego powołuje nie będzie o Nim mówił źle. W tym wypadku ów człowiek nie działał przeciw Jezusowi i królestwu, nie przeciwstawiał się Bożym zamysłom… http://zapytaj.wiara.pl/pytanie/pokaz/842d0
- Trwaj we mnie i niczego się nie obawiaj – Jezus wielokrotnie używa tych słów.
Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić. Ten, kto we Mnie nie trwa, zostanie wyrzucony jak winna latorośl i uschnie. I zbiera się ją, i wrzuca do ognia, i płonie. Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa moje w was, poprosicie, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni. Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi uczniami”.
Mija rok, kiedy padły te słowa i ciągle jesteśmy przed ostatecznym rozwiązaniem. Z wielkim zainteresowaniem i niedowierzaniem obserwujemy co się teraz dzieje, a muszę powiedzieć, że dzieje się ciekawie.
- Pamiętaj, że pod latarnią jest najciemniej, nawet dogmaty kościelne ustalają urzędnicy – nie chcę tego komentować, bo małą mam wiedzę na ten temat, ale chcę przetoczyć fragment artykułu dot. książki „Ostatnie rozmowy” – wywiadu, jaki z Benedyktem przeprowadził niemiecki dziennikarz, Peter Seewald.
Jednak najbardziej rozczarowujące są tłumaczenia Benedykta, dlaczego nie podejmował reformy kurii rzymskiej. Tym bardziej, że doskonale wiedział, że kuria to stajnia Augiasza. Przypomnijmy tekst Drogi Krzyżowej w Rzymie, którą kardynał Ratzinger napisał na życzenie Jana Pawła II w marcu 2005 roku. I słynne zdanie: „Jak wiele jest brudu w Kościele i to właśnie również pomiędzy tymi, którzy poprzez kapłaństwo powinni całkowicie do niego należeć”. Co więcej, kard. Ratzinger jako prefekt Kongregacji Wiary, a więc przez 25 lat najbliższy współpracownik papieża Wojtyły, znał kurię jak własną kieszeń. Znał jej ciemne strony. Gdy zostawał papieżem w kwietniu 2005 wszyscy sądzili, także i piszący te słowa, że nowy papież zrobi porządki. Dlatego właśnie, że zna kościelne struktury od podszewki. Benedykt nie tylko nie zreformował kurii, która w czasie jego pontyfikatu stała się źrodłem największych kryzysów, ale chaos pogłębił. Jak się tłumaczy? Ano tak: „Nie mogłem się zająć zagadnieniami długoterminowymi, na przykład reformą kurii. Na coś takiego można się zdecydować, mając rezerwę czasową”. Podobne tłumaczenie, czyli postrzegania swego pontyfikatu jako przejściowego, pada w książce jeszcze dwa razy.
Uwaga, ponieważ wpisy edytują się w kolejności od najnowszych do najstarszych i będą coraz trudniejsze, by w pełni zrozumieć pisany tekst, proszę cofnąć się do samego początku. http://osaczenie.pl/wp/2016/03/03/
Uwierzyli, a wtedy „otworzyły się szeroko drzwi”. 
