13. 07. 17 r. Warszawa.
Analizę pochodzenia drewna wykonuje się m. in w SGGW w Warszawie. Człowiek, z którym korespondowałam w tej sprawie, ciągle nie miał czasu, więc postanowiłam pojechać tam va-bank. Błądząc po pustych korytarzach uczelni w końcu poprosiłam o pomoc mojego Grubaska. Nieoczekiwanie wyszedł mi na przeciw jakiś mężczyzna. Spytałam gdzie mogę zbadać drewno, odpowiedział, że u niego. Kiedy pokazałam mu krzyż, stwierdził, że jednak nie u niego, a u koleżanki. I tak trafiłam na przemiłą panią doktorant.
Widząc w jaki sposób bierze krzyż do ręki, od razu wiedziałam, że to pokrewna dusza. Okazała się nie tylko mocno wierząca, ale i jej mąż ukończył teologię. Pobieżnie sprawdziła drewno z krzyża i stwierdziła, że bez ucięcia kawałka, będzie niemożliwe jednoznacznie oszacować jego gatunku. Teraz, to ja muszę się nad tym zastanowić.
14. 07. 17 r. Warszawa.
- Dzisiaj w kościele …, odjechałem zupełnie … Znalazłem się w Ich świecie … Miałem wizję … Ktoś wypchnął mnie z Nieba na Ziemię. Upadłem na polu, a obok przebiegała polna droga, na której jeździły auta. Byłem totalnie biedny, do tego stopnia, że chodziłem boso i w jakiejś szmacie. Potrącił mnie samochód, leżałem na ziemi, a auto się oddaliło. Cały bok miałem rozharatany – Piotr zaczął mi pokazywać, gdzie też ten bok miał rozharatany.
- Leżałem tak parę godzin, ale usłyszałem Ojca …
- Co mogę dla ciebie zrobić ?
- Nic Ojcze, mam wszystko. Niech się dzieje wola Twoja.
- Gdy to mówiłem, czułem, że słucha mnie też gacek. Czułem głód, leżałem na tym polu tak kilka dni i kiedy nie miałem już siły, zobaczyłem biedronkę i wiedziałem, że wszystko będzie już dobrze. Zasnąłem na amen … Bardzo wzruszyła mnie ta biedronka – opowiadał i lekko mu się oczy zaszkliły.
Dlaczego biedronka? Parę dni temu oglądaliśmy film; „Nie oddychaj”. http://www.filmweb.pl/film/Nie+oddychaj-2016-727968
Dziewczyna walczyła o przetrwanie, a kiedy już straciła nadzieję zobaczyła biedronkę i to dało jej siłę do walki. Gdyby nie ten film nie wiedziałabym, że biedronka to także; Biedronka siedmiokropka (Coccinella septempunctata) – gatunek chrząszcza z rodziny biedronkowatych. Powszechnie występująca w Europie. Jedna z 76 występujących w Polsce biedronkowatych, potocznie nazywana bożą krówką.
-
Znamienny ruch dzisiaj wykonałeś.
- ? A co takiego zrobiłeś ? – pytam z zaciekawieniem.
- Porządkowałem folder ze zdjęciami i zobaczyłem, że folder Audi leży koło zdjęcia Jezusa. Bardzo mnie to podświadomie zabolało, wyrzuciłem audi do kosza.
- Uuuu, to wielki postęp – pomyślałam.
- Gacek ciągle mnie obserwuje ?
- Nawet teraz słucha cię uważnie.
- Tam gdzie widzi ranę, tam wpuszcza robale.
- Przed nami nowe wyzwanie.
- Homiel, nie strasz.
15. 07. 17 r. Warszawa.
- Dzisiaj Homiel powiedział mi, że ta fala jest związana w jakimś stopniu z losem Ziemi, tylko ludzie nic o tym nie wiedzą.
- Hmm… – zamyśliłam się. Dzisiaj rano przeczytałam w internecie tekst autorstwa naszego byłego egzorcysty.
Przeżywałem to od dziecka, chociaż wtedy nie miałem pojęcia, czego to dotyczy. Wiem, że trzęsienie całego globu ziemskiego (tak wielkie, że nikt nie utrzyma się na nogach!) zamieni miasta w stosy gruzów, jednak gdy do ziemi zbliżać się będzie olbrzymia asteroida, którą widziałem z bliska, w Polsce będzie możność ucieczki na wieś, gdyż niskie domy ocaleją. Im dalej od miast, tym łatwiej będzie można przetrwać. W braku magazynów, sklepów i transportu jedynym środkiem utrzymania będzie to, co da się na wsi na bieżąco wyhodować. https://wobroniewiaryitradycji.wordpress.com/2017/06/18/ks-adam-skwarczynski-apel-do-rodakow-za-granica/
Patrzyłam na ten tekst i zrozumiałam, że wszystko się zgadza. Homiel też powiedział; biją się o te domy, a one runą… Patrzyłam na ten tekst i zrozumiałam, że los nas połączył nieprzypadkowo. Zadziwiające, jak wszystko staje się jasne dopiero po czasie. Homiel kiedyś powiedział…
- Daj czas czasowi … I czy nie miał racji ?
- …. Skwarczyński też widział asteroidę i potop … – mówię do Piotra.
- Co ty na to ? – Piotr pyta Homiela.
- Wszystko zostało już powiedziane.
- Jeśli Skwarczyński widział potop, to ja tym zielonym trawnikiem, który mi szykujecie długo się nie nacieszę – próbuję dowiedzieć się nieco więcej.
- Dla ciebie będzie to cicha noc, nic się nie bój.
- ……. – a co to znaczy ?
- Widziałem się z Skwarczyńskim z 5- 6 razy. Przyjeżdżał do mojego biura kiedyś.
- Jak to ? – robię wielkie oczy – Tego mi nie mówiłeś ?!
- Ostatnim razem powiedział …
- Oddajemy się tobie Piotr.
- … ??? … – robię jeszcze większe oczy. Zdaję sobie właśnie sprawę, że musiał on coś… wiedzieć więcej, dostrzec… Sama nie wiem.
- Ludzie musieliby się zmienić, a to jest awykonalne dla 90% ludzi – Piotr stanowczo.
- A kto powiedział, że to dla nich ?
- To dla kogo ?
- Dla tych 10%, z tych 10 narodzą się nowi.
- A te drzwi i tak bardziej otwarte nie będą.
- One nigdy nie były szeroko otwarte.
- Wiesz już kim jesteś.
- Nie jestem – Piotr twardo uparcie.
- Już przyjąłeś to, co Ojciec mówił.
- To pycha !
- To wiedza.
- ……. – szkoda mi się Piotra zrobiło, bo widzę jak walczy, by wszystko było po staremu.
Wieczorem.
Rozmawialiśmy swobodnie oglądając jednocześnie TV. Nagle Piotr wstaje i wychodzi wyprostowany jak mumia. Domyśliłam się, że poszedł się pomodlić, więc siedziałam dalej sama cierpliwe czekając aż skończy. Minęło 20 minut i Piotr wrócił blady.
- Choć i zrób zdjęcie.
Chwyciłam szybko telefon i o nic nie pytając podążyłam za nim.
- Kiedy się modliłem spadła na podłogę duża kropla wody. W tej ciszy brzmiało to jak dzwon.
Rzeczywiście, na suchej podłodze pojawiła się kropla wody… a sufit suchy.
- Oook. … Ciekawe… – i robię zdjęcie.
- Wyszedłem nagle, bo usłyszałem Ojca …
- Czekam na ciebie.
- … To poszedłem. Kiedy spadła kropla, usłyszałem …
- Zabierzesz tych, których zdołasz zabrać.
- Cały czas będę z tobą.
- …. To chyba znak dla ciebie. Niedawno pisałam coś o kropli spadającej…
-Będziesz siedział na pniu drzewa, kropla upadnie na ziemię i w tym miejscu wyrośnie kwiat. -Wtedy odejdziesz. -A nie będzie to prędko. -Nie możesz wysiąść w połowie drogi. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/06/03/i-rozswietli-sie-niebo-i-ujrza-tego-z-ktorego-sie-smieja-i-powiedza-jak-to/
- Hmmm… – nie wiedziałam co powiedzieć, ale kropla „jak w mordę” leżała na podłodze! Oboje nad nią staliśmy zastanawiając się co się dzieje…
- Podczas modlitwy usłyszałem jak spada i ją zobaczyłem. .. – Piotr bezradnie rozłożył ręce, jakby chciał powiedzieć; to nie moja wina.
- ……. – widzę, że znowu zastyga …
- Zabiorę cię na chwilę, a potem zabierzesz tych, których zdołasz.
- Wszędzie będę z tobą, a wrócisz na zawsze.
- ……. – biorę głęboki oddech, bo to jest tak nierealne…
Przyszło mi coś do głowy … Palcem dotknęłam kropli i ją posmakowałam.
- Spróbuj – mówię do Piotra.
- … Słona – zdziwiony.
- Bardzo słona – zdziwiona bardziej.
- Jak łza … – i spojrzeliśmy na siebie w milczeniu.
Po takich chwilach zazwyczaj długo się nie odzywamy. Musimy wszystko przetrawić na spokojnie.
- Kurcz e… Naprawdę zacznie coś się dziać. Bardzo się zmienisz, a tego nie chcę – odzywam się godzinę później bardziej do siebie, niż do Piotra.
- Nawet nie zauważysz tego, co się stanie.
- Oj Homiel ! A co z firmą, co z ludźmi, z nam ? – pomyślałam o tym wszystkim i ramiona mi opadły z bezsilności.
- O Swoje kwiaty dbam, a nie ścinam je.
- Niech ta odpowiedź starczy ci na zawsze.
Dopisane 06. 03. 2018 r.
- Tam gdzie widzi ranę, tam wpuszcza robale – oczywiście nie dosłownie. Każdy człowiek ma swoje słabości, które diabeł po prostu skrzętnie wykorzystuje.
Ci którzy przeżyją powinni się jakoś materialnie przygotować, czy Bóg o to zadba?
Wow… Nie mam bladego pojęcia. Ale! Bóg dba o ludzi, którzy dbają o Niego. Myślę, ze jeśli osoba potrafi rozpoznać znaki, które Niebo człowiekowi podsyła, będzie mu łatwiej do tego się przygotować. Poza tym to, co ma się zdarzyć nie będzie jutro, ani pojutrze. To może być nawet następne i następne pokolenie. Nie przejmowałabym się tym za bardzo, bo trzeba prawdzie spojrzeć w oczy; każdy ma wyznaczoną drogę i każdy sam musi ją przejść. Tu jest znowu kwestia zawierzenia i zaufania Bogu j Jego planom, które przygotował jeszcze przed wiekami. Nie ma sensu bić głową o ścianę, będzie co będzie.