03. 11. 15 r. Szczecin.
Wczoraj zadzwonił do mnie Piotr, było już grubo po 22.00. Powiedział, że kiedy się modlił ze ściany wyłoniło się światło …
- … Aż mnie oślepiło !!! To było niesamowite i wtedy usłyszałem Kogoś.
- Pan Bóg jest twoim obrońcą.
- Nie lękaj się tego, co może uczynić ci drugi człowiek.
Dzisiaj rano zadzwonił znowu i znowu opowiadał o świetle wychodzącym ze ściany. Myślę, że musiał być ciągle pod dużym tego wrażeniem. Nagle zmienił temat rozmowy i zaczął mówić o NIP. Już pojutrze ma się odbyć nasza pierwsza sprawa sądowa, więc oczywiście wszyscy to przeżywamy. Tą nagłą zmianą jak zwykle mnie zaskoczył. Zawsze mnie to zaskakuje, jak łatwo przechodzi od mistyki do rzeczywistości. Jakby żył w dwóch światach naraz …
- No i zaczyna się w końcu.
- Szybciej się skończy niż zacznie – Homiel wtrącił się nawet przez telefon.
- Co ma na myśli ?
- No, że nie będzie to trwało 2 lata jak mówi twój prawnik – domyśliłam się od razu. Uprzedzał nas od początku, że sprawa jest dość zawiła i dwa lata to minimum, na co powinniśmy liczyć.
Około 15.00 Piotr do mnie zadzwonił ponownie i powiedział zaskoczony.
- Myślałem sobie w duchu o tej sprawie i wiesz co usłyszałem ?
- Nie przeznaczyłem cię na ofiarę, lecz na narzędzie.
A więc jednak …
04. 11. 15 r. Szczecin.
Nasz prawnik przyjechał do Warszawy w związku z jutrzejszą rozprawą. Zobaczył w aucie duże zdjęcie Maryi, które Piotr wozi od wielu lat. Zapatrzył się na Nią, zamyślił, a po chwili wyjął z kieszeni różaniec. Okazało się, że ma 2 braci, obaj to księża. Piotra wmurowało dosłownie w ziemię. Zadzwoniłam do prawnika później i spytałam, czy jeden z jego braci nie jest czasami egzorcystą … W sumie to nawet nie wiem dlaczego przyszło mi to do głowy. Moje pytanie całkowicie go zaskoczyło. Okazało się, że nie jest, ale był !
Przecież nie może być to przypadek ! Czy to jest normalne ? Czy to jest normalne co się wokół nas dzieje ?
05. 11. 15 r. Szczecin.
Zadzwonił rano do mnie Piotr mówiąc, że obudził go głośny pisk w uchu. Słyszał krzyczącą piskiem ni to kobietę, ni to coś zwierzęcego. Trudno mu było jednoznacznie opisać. Jednak od razu wiedziałam, że usłyszał samego diabła, ponieważ kilka lat temu przeżyłam dokładnie to samo, ale można rzec … hurtowo. Piski z setek gardeł prosto z piekła przypominające zarzynanie setek świń naraz. Okropne doświadczenie. Spytałam wtedy Homiela …
- Dlaczego dane mi było to usłyszeć ?
- A czy nie przez to uwierzyłaś bardziej ?
Bardziej ? Czy da się uwierzyć jeszcze bardziej ? Zamyśliłam się… Ma jednak rację. Przyznam, że kiedy przez dłuższy czas mam względny spokój, potrafię o wszystkim zapomnieć.
- Kogo usłyszał dzisiaj Piotr ?
- Tego, który jest w … – pokazał Piotrowi postać jednego z dyrektorów NIP.
Co mógł oznaczać krzyk samego diabł a? Jego wściekłość, gniew, czy strach ? A dzisiaj rozprawa.
Wieczorem Piotr zadzwonił jeszcze raz, zdawał raport z dnia. Sprawa sądowa zaczęła się o 9.00 i trwała do 12.00. Piotr nie był pewny rezultatu, ale nasz prawnik w przeciwieństwie do prawnika NIP był bardzo zadowolony. Powiedział …
- Widać było po nich, że nie spodziewali się, iż wylądują w sądzie.
Piotr był jednak rozczarowany. Druga rozprawa została wyznaczona na marzec i chyba nie tego się spodziewał. Z rozmów z Homielem oczekiwał gwałtowności zdarzeń, radykalnych działań.
- Wybacz Piotrowi, jest on niecierpliwy – powiedziałam.
- Pamiętaj, że to Zło działa szybko.
- Nie dawaj mu szansy, bo urośnie mocniejsze.
- Kiedy wiesz, to zniszcz.
- Nie rozmawiaj ze Złem, zwalczaj je.
Czyli wszystko ma iść swoim torem.
07. 11. 15 r. Szczecin.
Piotr przyjechał wykończony. Zmęczony wczorajszą rozprawą i wzruszony rozmową, jaką przeprowadził w pociągu. Zrelacjonował mi ją pokrótce.
- Twoja światłość rozbłyśnie i porazi wszystkich nieprawych, a tych niewinnych poprowadzi.
- Zobaczyłem statek wielkości Titanica rozbijającego się o górę lodową, na górze wbita była chorągiew z nazwą mojej firmy.
To jest też odpowiedź na moje wcześniejsze pytanie, czy tak mała sprawa i mała firma może cokolwiek zrobić wielkiej instytucji ? Wygląda, że może… Ale czy tak będzie, musimy jeszcze poczekać.
Nie wiem o co tym razem pytał Piotr, mogę się jedynie domyślać …
- Dom twój na ciebie czeka, ale to nie pora na ciebie.
- Musisz żyć.
Dopisane 07. 11. 2016 r.
- Nie przeznaczyłem cię na ofiarę, lecz na narzędzie – głupio mi komentować słowa samego Boga, ale chciałam zwrócić na coś uwagę. Z naszych dotychczasowych i późniejszych rozmów wynika, że tutaj spełniamy określone role, jak w teatrze. Choć mamy kilka ról do wyboru to jednak każda z nich jest już opisana i określona. Wszystkim kieruje „główny reżyser”.