Tag: Pismo Święte

Różne bywają przebudzenia …

08. 10. 22 r. Warszawa.

Dzisiaj sobota, liczę na dłuższą rozmowę. Siadamy do kawy, tuż obok po chwili siada też starszy mężczyzna. Jego bliska obecność nas paraliżuje i prawie w ogóle się nie odzywamy. Jestem bardzo rozgoryczona tym faktem. Żeby głupio nie wyszło, że tak siedzimy w milczeniu, zaczynamy rozmawiać o domowych sprawach. Narzekam na syna, który ciągle w nic nie wierzy …

  • Z twoim synem będzie jak z tym księdzem.
  • Daj mu czas – …. mówi Ojciec w pewnej chwili. 

Piotr odezwał się takim głosem i tonem, że nie mam wątpliwości, iż to Ojciec. Zapisuję więc szybko nie zważając, że człowiek obok gapi się, co robię.

  • On to zrozumie, ale na wiele rzeczy będzie za późno.
  • To też jest zgodnie z planem Ojca.
  • Różne bywają przebudzenia i tyle Mego. 
-Wiesz kiedy zacznie pytać ? 
-Wiesz kiedy pewni artyści stają się sławni ? 
-Kiedy umierają. 
-Po odejściu. ……… – kiwam głową, zrozumiałam wszystko. 
Widzę pokój i mój pusty fotel. On się gapi w ten fotel i się zastanawia … 
Hmm … – bardzo wymowne … 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2022/05/06/na-umieranie-nikt-nigdy-nie-jest-za-mlody/

Mężczyzna się oddalił, poczułam ulgę i nadzieję na ciąg dalszy …

  • Chcesz nadrobić stracony czas ?!!!
  • … Słyszę śmiech gacków. Taki złośliwy chichot … – Piotr zdziwiony.
  • Nigdy nie nadrobisz straconego czasu !!!

Odechciało nam się rozmawiać, gdy gacki tak blisko. Jadąc autem …

  • Coś taka smutna ?
  • Zawiedziona jest.
  • Nie pierwsza i nie ostatnia rozmowa nie wyszła i nie pierwsza i nie ostatnia wyjdzie.
  • ………. – zapisuję chociaż tyle i aż tyle …
  • Słyszę piosenkę …
  • „Co byś powiedział Mój Miły, gdybyś wstąpił na pół godziny do Tomaszowa” ?

Wieczorem.

W domu z TV dowiadujemy się, że wysadzono na Krymie most; Płonie most Krymski, zawaliła się część przeprawy. Kuriozalne tłumaczenie Rosjan (msn.com)

  • No to teraz Putin się odegra … – wymamrotałam pod nosem.
  • Patrz na to wszystko z boku, jak Ja patrzę.

W TV program z Włoch …

  • Piękny jest włoski. Myślę, że w Niebie mówią po włosku – zagaduję.
  • Myślę, że w Niebie mówią po niebiańsku.
  • … Oooczywiście … – śmiech.

Piotr maca się po brzuchu …

  • Muszę schudnąć.
  • Wiesz dlaczego musi ? – … Ojciec do mnie.
  • Nie będę go w stanie podnieść.
  • Aaaa …. Ręce !???
  • Ja też się robię coraz starszy, nie uważasz, Ola ?
  • Na pewno nie … – pomyślałam śmiejąc się.
  • Zdanie, że ubaw po pachy.
  • ……… – roześmialiśmy się głośno. Uwielbiam tak rozmawiać.
  • Widzę twoje rozmowy z Chrystusem – Piotr nagle. 
  • ??? A jak to widzisz ? – gwałtownie spoważniałam.
  • Stoicie lub siedzicie, siedzicie na dwóch krzesełkach drewnianych
  • Uuuu …. – od razu myśl, że takich nie mamy, więc to metafora bardziej, niż przyszła realność.
  • Mnie już nie ma.
  • ???!!!
  • Nie ma mnie w twoim życiu – poprawia się Piotr widząc moją minę.
  • Dzisiaj podczas egzorcyzmów miałem ciekawą wizję. Zobaczyłem Ziemię w formie piłki nożnej. Napompowana do granic możliwości, cała ciemna, napięta, bo tyle brudu jest na ziemi i w ziemi. Po egzorcyzmach ziemia stała się taka … zwiotczała, para z niej zeszła z tego napięcia.

11. 10. 22 r. Warszawa.

Nie chce mi się gadać po wczorajszym ostrzale Ukrainy. Zmasowany atak Rosji na Ukrainę. Putin wciąż bombarduje miasta [RELACJA NA ŻYWO] (msn.com) Piotr zaczyna …

  • Ciągle widzę wielką falę uderzeniową …
  • A może to ta twoja fala ?
  • Nie. Moja fala wzięła mnie w głąb morza, uniosła wysoko i wyrzuciła do Nieba, a potem zwróciła na ląd. A to co widzę, to fala tsunami. Idzie od strony Wschodu, może Rosji, tam coś uderzy i pójdzie dalej. Ta fala to tsunami, tam widzę wielu ludzi, olbrzymia w niej siła drzemie.
  • Przyjdzie rozliczenie dla wszystkich i za wszystko.
  • ??? To znaczy, że nie chodzi o Rosję tylko … ? – pytam trochę przestraszona.
  • Widzę tam uderzenie.
  • Hmm …. Wczoraj gdzieś czytałam, że Putin chce uderzyć ponownie w lutym, a w marcu ma być uderzenie meteorytu … Może to ta natura …
  • Słyszałaś „216” … Co będzie potem ? – Piotr też przestraszony.
  • To, o co prosisz i zabiegasz.

Westchnęłam. Jedyne o co proszę i zabiegam to „przywróć odwiecznie ustalony porządek”.

  • Widziałem cię z Jezusem przy stoliku.
  • Będziemy w trójkę przy stoliku, nie masz nic przeciwko ?
  • Nieee …. – mówię odważnie, bo przecież tak dosłownie nie będzie, ale pobawić się słowami możemy.
  • To dobrze, ciebie się pozbywamy – do Piotra.
  • ……… – jego mina mówi wszystko. Zadowolony nie jest.
  • Jestem załamana Ukrainą. Myślałam, że wojna skończy się szybciej.
  • Nie tak szybko, nie może.
  • Ta kultura lewacka by się rozlała, dżuma marksistowska.
  • To zło się rozszerza.
  • Już rozumiesz, że taka jest potrzeba ?

Rozumiem. To o tym Maryja mówiła w Fatimie.

Aktualność tematu; Dnia 27 kwietnia br. Siostra Łucja powiedziała, że wizja fatimska mówi przede wszystkim o walce ateistycznego komunizmu z Kościołem i że opisuje ona ogromne cierpienia świadków wiary w XX wieku. Wydaje się celowym przytoczenie w tym miejscu zdania z listu Siostry Łucji, który skierowała w dniu 12 maja 1982 r. do Ojca Świętego: „Trzecia część tajemnicy odnosi się do słów naszej kochanej Pani: jeżeli Rosja się nie nawróci, będzie swoje błędy rozszerzać na cały świat i wywoływać wojny i prześladowania Kościoła. Dobrzy będą męczeni, Ojciec Święty będzie bardzo cierpiał, różne narody zostaną zniszczone”. Tymczasem Rosja się jeszcze nie nawróciła, a jej błędy wcale nie przeszły do lamusa historii, by być poznawane jedynie z podręczników historii XX wieku. Wszystko wskazuje na to, że owe „błędy” świat przeniesie w kolejne milenium swoich dziejów. Sformułowanie przez Siostrę Łucję zdanie warunkowe („Jeżeli Rosja się nie nawróci…”) wciąż obciąża naszą teraźniejszość i rzutuje w przyszłość.

Daj mu szansę …

07. 10. 22 r. Warszawa.

Z powodu pewnego księdza obiecaliśmy sobie, że do Kościoła „Trzech Krzyży” już nie przyjdziemy. Tak się jakoś złożyło jednak, że dzisiaj poszliśmy. 

  • Jak będzie ten ksiądz, to ja wychodzę – Piotr się zarzeka.

Wchodzimy, siadamy, czekamy … Pojawia się właśnie ten ksiądz … Widzę, że Piotr cały się zjeżył, pyta mnie oczami „i co teraz” ?

  • Hmm … – przypominam sobie o Mariuszu i krzyżu.
Otóż … Mariusz był wierzący, w swoim sklepiku miał powieszony krzyż, co w tak lewackim mieście jak Szczecin jest naprawdę rzadkie. Jednakże, kiedy na ulicach pojawiły się „błyskawice”, przewiesił krzyż na tył sklepu, aby nikt go nie widział. Nie chciał zepsuć swojego biznesu, ponieważ większość jego klientów to osoby właśnie wierzące w błyskawice. Jednym słowem…, postawił swój biznes ponad Boga. Nowy właściciel to dawny jego pracownik. Bardzo wierzący i bardzo aktywnie udziela się w kościele. Pozostawił Mariuszowy krzyż na zapleczu, ale wewnątrz sklepu powiesił swój własny krzyż twierdząc krótko, że jeśli się komuś nie podoba, może kupować gdzie indziej. Jednym słowem…, postawił Boga ponad swój biznes. Taka oto różnica nastała. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2022/10/06/czy-dlugo-tak-wytrzymasz/
  • Bóg na pierwszym miejscu.

Zostaliśmy i…. nie pożałowaliśmy. Ksiądz prowadził mszę tak, jakby był natchniony, jakby prowadził swoją pierwszą mszę w życiu.

  • Wiesz co widziałem podczas mszy ? – Piotr na kawie.
  • Ten ołtarz wyglądał jak brama i zobaczyłem tam bramę do Nieba. Nad ołtarzem zobaczyłem Ducha Świętego, z którego niebieski sypał się pył, jak deszcz …
  • Hmm … To stąd to natchnienie – pomyślałam.
  • Wtedy mentalnie włożyłem swoją głowę w bramę i przeniosłem się do Ich świata. Jak ten facet z „Gwiezdnych Wrót”.
  • Przeszedłem przez przesłonę. Pokazali mi tego księdza jako dziecko, on był lekko … autystyczny … Jak go zobaczyłem, to już chciałem wychodzić, ale wtedy mi Ojciec powiedział …
  • Daj mu szansę …
  • Kilka razy powtarzał. A do ciebie mówi …
  • Słuszna decyzja.
  • Czyli go nie przekreślicie ?
  • Nie. Już go lubimy.
  • ……… – uśmiecham się. Ciągle człowiek się uczy.
  • Chciałabyś, by 216 było prawdą ? – Ojciec nagle.

To tak zwane pytanie „rozwalające”. Bo po pierwsze, jeśli bym chciała, to Piotr musi odejść. Jeśli bym nie chciała, to jestem przeciwko Ojcu. Co tu powiedzieć, kiedy Piotr patrzy ci prosto w oczy wyczekując co powiem ?

  • Wiesz dlaczego bym chciała ? Szczerze ? To wszystko chodzi o Ojca tylko, żeby się sprawdziło, co mówi …
  • Zobaczyłem John 3;15 …
  • ??? To Ewangelia, czy Apokalipsa ? – nie jestem pewna.
  • Nie wiem. Zobaczyłem jeszcze wielki stempel, który ktoś stawia…

Sprawdzam i raczej nie Apokalipsa, a Ewangelia; 14 A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, 15 aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne.

  • Czyli potwierdzenie ?
  • A jak ty myślisz ?
  • Ty byłaś świadkiem słów Mych. Co myślisz ?
  • … Że to prawda. To było mocne, jednoznaczne.
  • To dlaczego wątpisz ?
  • Jak ci było powiedziane, tak się stanie.
  • …….. – cisza.
  • Czyli mówisz, że z namaszczeniem odprawiał ?
  • Tak.
  • Czyli nie można się ustawiać do końca ?
  • Nie.
  • Chyba, że do Urbana.
  • … Widzę go jako robala, czyli z dołu jest.
  • … Dziękuję Ojcze za odpowiedź, zastanawiałam się nad tym panem już wcześniej.

Boję się trzymać kurczowo „216” ze względu na dokładną datę. Tak mnie Ojciec „przećwiczył”, że teraz się boję uwierzyć. Może być też tak, że Ojciec chce mnie do „216” przygotować psychicznie i mentalnie. Przypominam sobie bowiem pewną sytuację, gdy miałam 6 lat. Mój tata bez uprzedzenia zaciągnął mnie do dentysty. Widząc co się święci w przychodni wybuchłam płaczem. Powiedziałam, że się boję i potrzebuję czasu, aby się na to przygotować. Tata spojrzał na mnie uważnie, zrozumiał i wyszliśmy, za co byłam i jestem mu wdzięczna. Następnego dnia poszłam w pełnej bojowej gotowości na wszystko. Miałam 6 lat i pamiętam to do dzisiaj. Niewykluczone, że Ojciec wiedząc o tej mojej przypadłości powiedział datę, abym się przygotowała. I zrobił to z miłości.

Wieczorem. W TV oglądamy program rozrywkowy. 

  • Show to był w kościele. Byłaś zaskoczona, Ola ?
  • O tak.
  • Ja też.
  • A ty się nie denerwuj, wszystko jest pod kontrolą.

Sytuacja na froncie rozwija się w niebezpiecznym kierunku …

  • Może Ojcze jednak wyjechać do Szczecina ?
  • Już się pakujesz ? Jedź, twój mąż cię zawiezie.
  • Jedź, on zostanie, a Ja z nim.
  • …. To po co Ja mówię ?
  • ……… – tego mi było trzeba. Otrzeźwienia. 
  • Ale msza była dzisiaj świetna – Piotr przypomina.
  • A ty chcesz jechać do Szczecina …
  • ….. Czy my przez te „216” dni mamy coś zrobić ? Jakoś się przygotować ?
  • Skosić trawę ?
  • … Czyli nie znikniesz – mówię po krótkim przemyśleniu. Gdyby miał zniknąć, Ojciec by powiedział co mamy pozamykać, co przekazać, itd. Tak mi się wydaje.

Odejdź stąd, abyś przyszedł Tu.

05. 10. 22 r. Warszawa.

Wieczorem.

  • Mało rozmawiamy – mówię z żalem, bo czas leci.
  • Coś ci powiem do ucha, żebyś nie uroniła ani jednej łzy.
  • ……. – uśmiecham się przez łzy właśnie.
  • Masz pozdrowienia od Stwórcy.
  • To tak na niesłyszenie.
  • …. Wczoraj widziałem mój sześcian – Piotr sobie właśnie przypomniał.
  • Zobaczyłem jak wyłania się z chmur …, pogadałem sobie z nim. Wiesz, że może on być wielki i może być tak mały jak pudełko zapałek ? Myślami go mogłem zmniejszać … Dziwny jestem …
  • … Mało powiedziane … – mruknęłam pod nosem.
  • Powiedz jak bardzo jesteś dziwny.
  • No jestem.
  • Toś nam powiedział … – Ojciec się roześmiał.

06. 10. 22. r. Warszawa.

Na kawie …

  • Usłyszałem dziwne zdanie zaraz po komunii … Nie rozumiem …
  • Odejdź stąd, abyś przyszedł Tu.
  • Człowiek by tego nie wymyślił … – zamyślił się.
  • Hmm …. Odejdź stąd, czyli Ziemi. Abyś przyszedł Tu, czyli do Ojca … – tłumaczę po zastanowieniu.
  • Miałem nad ranem wizję. Dwa gacki mnie wlekły trzymając pod ramionami, ciągnęły do ważniejszego diabła, który trzymał coś w rękach i chciał mnie tym głowę uciąć. I wtedy usłyszałem …
  • Obudź się ! Kim jesteś ?! Przypomnij sobie !
  • Wielka moc w tobie.
  • Wtedy wstałem, nabrałem siły w sobie, spojrzałem na nich i spaliłem. Wtedy światło rozbłysło na świecie.
  • Pięknie …. No to obudź się … – mówię dając mu do zrozumienia, że dawno egzorcyzmów nie robił.
  • Pan tu sobie kawę pije, a Ja gorę.
  • ………. – zaniemówiliśmy.
  • Ale zdanie … Ale to Bóg mówi ! Aż zatyka, dosłownie – Piotr pod wrażeniem.

  • Ojciec jest …, jest wspaniały pod każdym względem. Nie wiem co jest mocniejsze. Czy kochać, czy podziwiać …
  • Hmm … – przyznaję mu rację.
  • Słyszałaś prawdę.
  • … 216 ? – upewniam się.
  • …….. – Piotr kiwnął głową.

Tak go głowa rozbolała i szumy narosły, że musieliśmy kawę zakończyć.

Wieczorem.

  • Szpital nadal nie płaci – Piotr zirytowany.
  • A sąd trwa – zauważam.
  • Sąd trwa, bo to Ojca sprawa.
  • Skoro powiedziałem trwaj do sądu, to tak będzie.

Powiedział jeszcze kilka zdań tak szybko, że ….

  • Ojcze …. – jęknęłam, niczego z tego nie zapisałam.
  • Kiepska twoja czujność zachowana.

Roześmiałam się. Zazwyczaj w razie czego zeszyt mam zawsze przy sobie, ale nie tym razem. Nie zachowałam czujności i udało mi się zapisać tylko tych kilka zdań. 

  • Dlaczego właściwie Ojciec mi powiedział o tym „216” ? W ostatnim dniu będę w gacie robić ze strachu … A to nie podobne do Ojca … – mówię do Piotra.
  • Słuchaj,  Ola …
  • Kiedy nie wiesz, masz pretensje.
  • Kiedy wiesz, masz pretensje.

Zemsta jest dla głupców.

30. 10. 22 r. Szczecin.

Moja mama miała wizję, którą się podzieliła zaskoczona, że coś takiego miała.

  • Widziałam w pokoju wózek dziecięcy.
  • Hmm…. Dziecko w rodzinie ? – pomyślałam.
  • 2+ 2 jest cztery i to jest poważne zdanie.
  • ???

Ciekawa rzecz się stała. 

Jedną z zapowiadanych zmian w naszym życiu jest usunięcie z naszej drogi prawdziwego wroga. Osoba, która złorzeczyła całej rodzinie, spiskowała, obróciła przeciwko nam prawie wszystkich sąsiadów. Po 50 latach zamieszkiwania tuż za miedzą, w końcu się wyprowadziła. Jej syn na odchodnym tak mocno walnął furtką, że zatrząsł się cały metalowy płot. Roześmieli się na głos i wydawałoby się, że są szczęśliwi. Myślę jednak, że tak naprawdę to tylko pozory, ponieważ z powodu narastających długów byli zmuszeni sprzedać swój dom. Wątpię, żeby ktokolwiek z radością opuszczał swój dom, kiedy musi.
 
-Czego oczekujesz ? Zło zawsze jest w pretensjach, zawsze biedne. 
-To nie było zadowolenie, to furia.
-A nowi sąsiedzi będą lepsi ? 
-Gorsi nie mogą być. 
-Tamci to skrytobójcy, zabijali plotką.
 https://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/10/03/3248/

Osoba, która złorzeczyła całej rodzinie … Między sobą przez lata nazywaliśmy ją „ciotka”. Przez plotki inni sąsiedzi od nas się odwracali, ale sytuacja się zmieniła, gdy ciotka się wyprowadziła. Jakby im z oczu ktoś zerwał bielmo. No i dzisiaj … Piotr napotkał sąsiada, który nie odzywał się do nas od kilku co najmniej lat. Był totalnie przygnębiony, więc Piotr pyta co się stało. I tak od słowa do słowa okazało się, że Grzegorz wcześniej wziął dofinansowanie na założenie fotowoltaiki. Za kilka dni przychodzi komisja, która ma sprawdzić realizację. Nie zdążył tej inwestycji zrealizować. Kara 10 tysięcy, na koncie 100 złotych. Grzegorz jest chory na raka, okazało się także. Ma jakieś guzy, które przerzucają się same w różne części ciała.  Piotr niewiele myśląc …

  • Pożyczę ci.
  • … Ooo Boże !, to niemożliwe … – Grzegorz zszokowany, prawie się rozpłakał. 

Piotr mi opowiada, śmiać mi się chce mimo powagi sytuacji.

  • Zobacz, to jest 10 tysięcy, które odłożyłeś. Ojciec naprawdę nie chce, abyś coś odkładał. Zawsze jak odkładasz, to jakoś ci zabiera …
  • Zobacz co za przewrotność losu.
  • Ten, na którego tak złorzeczono, pomoże.
  • …….. – spoważniałam.

To ci dopiero nauka.

Jesteśmy w aucie w trójkę, z córką. Rozmawiamy z Ojcem o córce … Od emocji zaczęła ją głowa boleć.

  • Emocje to dopiero będą.
  • Będziesz musiała dużo kawy zrobić – … do mnie i wiem o co chodzi.

A może kawy ? … 

02. 10. 22 r. Warszawa

  • Czas leci, zostało 211 dni – Piotr odcina „centymetr”.
  • To był przekaz dla Oli, ty byłeś narzędziem.
  • Pamiętaj, twój mąż to narzędzie..
  • Jakiż to stolarz bez dłuta, bo nie powiemy młotek, nie Ola ?
  • ……… – śmiech.
  • Wiesz dlaczego on to przekazał ?
  • Bo to jego dotyczy.
  • …. Mówisz, że wszystko to Moja sprawa ?

Głupio mi się zrobiło. Rozmawialiśmy o sytuacji na świecie. Tłumaczyłam Piotrowi jak wszystko idzie według planu apokalipsy. Zaraza, wojna, kryzys, ciągle jakieś kataklizmy na świecie. A to trzęsienie ziemi, a to wulkan, potop … albo pożar … , narastający głód.

  • Mówisz, że Putin to Moja sprawka ?
  • ……… – zimno po plecach mi przeleciało.
  • Tak, to Ja.

Sytuacja jest tak napięta, że od razu przypomina mi się wizja ze sprężyną. 

- Widzę jak naciągnięta jest sprężyna …
- A naciągnięta wraca i ? 
- … Widzę jak sprężyna wraca i uderza w Putina z impetem, dostaje obuchem – Piotr wyraźnie zadowolony. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2022/08/19/bedzie-tak-jasno-ze-za-dnia-bedzie-ciemno/
  • Wiesz dlaczego wózek śnił się twojej mamie ?
  • ??? – zaskoczenie, że tak nagle.
  • To narodziny nowego, rozumiesz ?

04. 10. 22 r. Warszawa.

Oglądamy „Człowiek w ogniu”. Streszczenie ? Film o zemście.

  • Zemsta jest dla głupców – Ojciec krótko.

Zgadzam się. W niektórych kulturach zemsta to punkt honoru, ale i niekończąca się spirala wojny i nienawiści. Koło obłędu.

  • Kolejny dzień odpadł – patrzę na Piotra wymownie.
  • Wyobraź sobie, że jutro startujesz sama.
  • W łóżku już nie ma nikogo, ale dzieje się zgodnie z twoją wolą.
  • Czym się zajmiesz Ola, rozmyślaniem ?
  • …….. – zmroziło mnie od stóp do głowy. Postanowiłam dni już nie liczyć.
  • Wrócisz do Szczecina i co dalej ?
  • A tu trzeba wrócić do Warszawy i dokończyć sprawy, co zrobisz ?
  • No to … – zabrakło mi słów.
  • Dlatego to wszystko trwa, rozumiesz ?
https://www.national-geographic.pl/artykul/wedrujace-kamienie-zagadka-rozwiazana

Niebo to matematyka.

28. 09. 22 r. Warszawa. Część 2.

Jedziemy do Szczecina. Siedzimy w ciszy, zamyśleni. Nie wiem o czym myśli Piotr, ja myślę wyłącznie o 216 dniach.

  • Ciekawą miałaś tą wizję – Ojciec mi przerywa.
  • Bardzo …, ale dlaczego mi to pokazano ?
  • No pomyśl.
  • 216 dni …
  • To jest dla ciebie odpowiedź.
  • Ciągle pytałaś kiedy i kiedy, nawet w Niebie są zmęczeni.
  • …….. – śmieję się cicho.
  • Czyli dobrze słyszę jednak – Piotr zadowolony.
  • Eureka !
  • A ty widzisz i słyszysz.
  • Chciałaś, to masz.
  • Niesamowite …
  • Pamiętaj, że to nie jest codziennie 216, jutro będzie 215.
  • No faktycznie … – zamyśliłam się.
  • Możesz odcinać jak wojskowi falę.
  • ???
  • Fala to centymetr na 150, odcinali każdego dnia jeden centymetr – Piotr mi tłumaczy.

  • Nie wiedziałam. I co wtedy Ojcze ?
  • Wiesz, że nie wiem ?
  • Może ktoś ci inny przekaże.
  • Ja się zajmuję tworzeniem morza.

Roześmialiśmy się. Ojciec sobie żartuje, ale to jest po prostu … niesamowite.

  • Powiedziałeś żegnaj …
  • Ale przed żegnaj będzie witaj.
  • ???
  • Ktoś może przyjdzie do ciebie.
  • Mały, co ty sądzisz o tym wszystkim ?
  • …….. – Piotr kręci głową.
  • Przyjmuję to normalnie.
  • To się chwali, ale sobie na osobno później porozmawiamy.
  • 216 dni – powtarzam w zadumie.
  • Ale w międzyczasie dojdzie dla ciebie do dziwnych zaskakujących sytuacji i rozwiązań.
  • Masz działać rozsądnie.
  • Będzie sporo rzeczy się działo, bo któż jak nie Ja …
  • Chyba Ojciec mówi o pieniądzach.
  • Może być … – Piotr ciągle kiwa głową.
  • Zapamiętaj to, co ci podaję.
  • Jeśli musisz coś zrobić, musisz to zrobić.
  • A ty gdzie będziesz wtedy ? – pytam Piotra.
  • Sama zrobisz.

Przerwa na wiadomości. Słuchamy w radio o wybuchu rurociągu . 

  • Ciekawe kto za tym stoi.
  • Ich rurociąg, ich bomba.
  • Będzie miał pretekst na wiele rzeczy.
  • …. A może te 216 dni to ściema ? – Piotr nagle i bardzo bezpośrednio.
  • Żadna ściema, tak będzie.
  • … „Masz na to 216 dni” … Jakbyś to zrozumiał ?  W ciągu 216 dni, czy za 216 dni powiesz żegnaj ? – teraz do mnie doszło, że tak właściwie to nadal zagadka. 
  • Powiedziałaś kiedyś, że Niebo to matematyka.

Jedziemy chwilę w zadumie całkowitej … Piotr mnie szturcha w ramię …

  • Dobrze ci się jedzie ?… Ojciec cię pyta.
  • …….. – roześmiałam się.
  • Z tyłu trochę buja, dosiadłem się, ale chyba nie macie nic przeciwko ?

Odwracam się do tyłu …., nikogo.

  • A gdzie siedzisz Ojcze ?
  • No niestety, te ręce były jak ze szkła.

  • Nie widać, ale uwierz Mi na słowo.
  • Hmm …. – uśmiecham się.
  • Szkoda Ola, że tak czas leci.
  • A te 216 to tak na poważnie.
  • To już nie ma, że jak Kuba Bogu, to Bóg Kubie.
  • Ojcze …. – rozmiękłam się na dobre, że tak sobie rozmawiamy …
  • Jesteś zakochana.
  • Taaa ….
  • No to mamy problem.
  • Ja też Cię kocham – włącza się Piotr.
  • Jestem wniebowzięty. To jest inna miłość.
  • … A co z Irenką ?
  • Nie martw się o Irenkę.
  • Wszystkie Irenki to fajne dziewczyny.
  • …….. – roześmialiśmy się. To jak „Wszystkie Ryśki to fajne chłopaki„.
  • Nie lubię jak się martwisz, lubię jak się nie martwisz.
  • Ojciec cię bardzo kocha.
  • … Długo będzie w tym stanie ?
  • Wyjść z tego nie wyjdzie.
  • Proś, a będzie ci dane.

Irenka nadal w w rozkroku między światami. Dziwne, że tak długo to trwa.

  • Mam ochotę na coś słodkiego – Piotr się wierci, pewnie brakuje mu cukru.
  • Wielu, którzy schodzą, mają problem z jedzeniem.
  • Zajadają się tym, czego tam nie mają.
  • Hmm …. – niezłe wytłumaczenie na wieczny apetyt.
  • Wiesz, że jest zakład między dołem a Górą ? Zakład o mnie, co zrobię.
  • Hmm …. Ale apokalipsa i tak musi być …

Wizja 216 mnie prześladuje, tak mogę to określić. Ciągle o niej myślę … Siedzieliśmy jak w szkole, albo raczej jak studenci. No właśnie … Jak studenci …

-Pytałem Ojca na jaką ocenę zasługuję. 
-Nie szukaj oceny, jeszcze nie wystawiłem. 
-Rok akademicki jeszcze trwa. 

https://rozmowyzniebem.pl/wp/2023/01/13/tam-dokad-zmierzasz-wszystko-jest/

216 dni.

28. 09. 22 r. Warszawa.

Wizja.

Czuję się tak, jakbym się właśnie ocknęła. Rozglądam się dookoła. Jestem na jakiejś przestrzeni, polanie. Zauważam, że siedzę na specyficznym krześle. Krzesło przeznaczone dla uczniów lub  studentów. Jestem trochę zaskoczona, bo nie rozumiem, co ja tu robię. Nie jestem sama. Widzę przed sobą, że na takich samych krzesłach siedzi w swobodnych odstępach co najmniej kilkanaście osób. Wszyscy są zamyśleni, na czymś skupieni. Nikt na nikogo nie zwraca uwagi. Nie sądzę, by ktokolwiek zdawał sobie sprawę, że siedzę na końcu i się przyglądam. Przychodzi do mnie myśl, że to chyba trwa msza, choć księdza nie widzę. Druga myśl, że raczej nie msza, bo nasze siedzenia do mszy nie pasują. Bardziej uczelnia jakaś i trwa egzamin.

Dostrzegam z daleka Piotra. Przechodzi między ławkami i kieruje się prosto do mnie. Nikt nie zwraca na niego uwagi. Zdenerwowany podchodzi szybko, klęka przy mnie, żeby mi coś powiedzieć i żeby nikt tego nie słyszał …

  • Miałem powiedzieć ci „żegnaj”, ale Ktoś mi powiedział …
  • Spokooooojnie … – przeciągnął długo „o” i zmienił ton głosu, jakby już nie on mówił. 
  • Masz na to 216 dni. 

Ledwo skończył 216 natychmiast się budzę. Dosłownie jak z procy. 216 dni dudni mi w głowie, spoglądam na zegar, dochodzi 4 rano. Wtedy zwątpiłam, czy to nie od gacka.

Do rana nie mogę zasnąć, czekam na Piotra, aż się obudzi. Opowiadam mu z przejęciem kilka razy tak samo, aby dotarło do niego, jak ważna to jest informacja. Śmieje się niepewnie, że to jakiś żarcik, bo godzina niepewna, ale bierzemy kalendarz. Palcem zaczynam liczyć od dnia dzisiejszego, aż pada 216 … Wychodzi na 28 kwietnia 2023 r. Zaniemówiliśmy. To ostatni dzień przed urodzinami. 29 kwietnia Piotr ma kolejne urodziny. 

30. 04. 22 r. Warszawa. 

- Przewidziałem ci 62 lata. 
- A możesz się Ojcze mylić ? – pytam głupio.
- „Twoje słowa mylić nie mogą” – zacytował Ojciec część modlitwy. 
- 20 lat dostałeś Piotr. Równe 20 lat. 42 pamiętasz ? 
Piotr bardzo często, nawet na początku naszego małżeństwa twierdził, że będzie żył 42 lata. Nigdy nie był mi w stanie wytłumaczyć dlaczego. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2022/09/28/bedziemy-naprawiac-szokowo/

Jesteśmy w szoku. Co za precyzja !

  • 28 kwietnia to ostatni dzień twoich 62 lat … I co wtedy ? Znikniesz ? – pytam głupio.
  • Chyba, że nie.
  • Hmm …. – nie jest mi do śmiechu, bo te 216 było baaaaardzo precyzyjne.
  • Ojcze, to prawda ?
  • A co czujesz ?
  • Co czuję …. To było tak mocne jak z „Kapturem” – przyznaję.

I przypominam sobie, że ta wizja też była o nietypowej porze. Między 23-24 w nocy.

  • To, co będzie ?
  • Ledwo wstałem, już Mnie zasypujesz pytaniami ?
  • Wykaż się kreatywnością.
  • Chciałabyś gwiazdkę tak za darmo ?
  • …….. – jestem skołowana.
  • Ciekawe dlaczego mi to powiedziano. Jeśli 216 dni oznacza koniec, to w tym czasie powinien być „Jegomość” – zaczynam analizować.
  • Nie mówiłem ci, ale Ktoś mi powiedział wczoraj …
  • Czas zabezpieczyć twoje dziewczyny.
  • ………. – ręce mi opadły, że nie powiedział …
  • A wczoraj Ojciec jeszcze powiedział … Pozdrowienia od Jegomościa … Ewidentnie coś się szykuje – jestem przestraszona.
  • W marcu ma być uderzenie asteroidy … To co, mam zostać z tym sama ? Nie dam rady.
  • Nigdy nie jesteś sama.

CDN …

Dopisane 02. 03. 2023 r.

Oczywiście „216” to hasło, które od kilku miesięcy jest stałym elementem naszych rozmów. Kolejna konkretna data. I do dat chciałabym się teraz odnieść.

Dziękuję szczególnie za te słowa, ponieważ rozumie pan istotę rzeczy. Kiedyś podano nam datę (nie precyzyjną) w prywatnej bardzo sprawie i ona się nie zrealizowała. Nie było to nic istotnego w sumie, ale Ojciec zadał mi wtedy bardzo mądre pytanie.

  • Czy przez to kochasz Mnie mniej ?

I wtedy zrozumiałam, że byliśmy poddani próbie. Prostej próbie wiary. Od tamtej pory nie trzymam się kurczowo usłyszanych dat. Zawsze biorę pod uwagę możliwość, że jestem właśnie poddawana próbie. Tak więc jak pisze Didymus … Wizje mogą być mylne, mogą być przenośnią i mogą być też próbą …

Jest jeszcze jedna możliwość, którą „odkryłam” wczoraj na mszy. Jest zapisana w Biblii … 

(Jon 3, 1-10)Pan przemówił do Jonasza po raz drugi tymi słowami: „Wstań, idź do Niniwy, wielkiego miasta, i głoś jej upomnienie, które Ja ci zlecam”. Jonasz wstał i poszedł do Niniwy, jak powiedział Pan. Niniwa była miastem bardzo rozległym – na trzy dni drogi. Począł więc Jonasz iść przez miasto jeden dzień drogi i wołał, i głosił: „Jeszcze czterdzieści dni, a Niniwa zostanie zburzona”. I uwierzyli mieszkańcy Niniwy Bogu, ogłosili post i przyoblekli się w wory od najstarszego do najmłodszego. Doszła ta sprawa do króla Niniwy. Powstał więc z tronu, zdjął z siebie płaszcz, przyoblókł się w wór i usiadł na popiele. Z rozkazu króla i jego dostojników zarządzono i ogłoszono w Niniwie, co następuje: „Ludzie i zwierzęta, bydło i trzoda niech nic nie jedzą, niech się nie pasą i wody nie piją. Ludzie i zwierzęta niech przyobleką się w wory. Niech żarliwie wołają do Boga! Niechaj każdy odwróci się od swojego złego postępowania i od nieprawości, którą popełnia swoimi rękami. Kto wie, może się zwróci i ulituje Bóg, odstąpi od zapalczywości swego gniewu, i nie zginiemy? ” Zobaczył Bóg ich czyny, że odwrócili się od złego postępowania. I ulitował się Bóg nad niedolą, którą postanowił na nich sprowadzić, i nie zesłał jej.

Podana konkretna data, a jednak się nie wydarzyło. Tak więc, czy jestem pewna daty „216” ? Wcale nie, choć precyzja i pewne w międzyczasie zdarzenie powoduje, że moje wątpliwości topnieją.

Czy jestem pewna daty uderzenia asteroidy ? Oczywiście też, że nie. 

Zobaczyłem tego teraz aktora, co gra Frodo i film katastroficzny. 

Frodo (z „Władca pierścienia”) to Elijah Wood, sprawdzam jego filmografię i faktycznie grał w filmie katastroficznym; Dzień Zagłady. 
-Powiedziano mi, że za (… data …) uderzy w Ziemię. 
-????!!!! 
-Pokazali mi kawałek z tego filmu. Zobaczyłem mapę świata i zobaczyłem obszar Pacyfiku, tam chyba uderzy. Usłyszałem (… data …) …., ale teraz nie jestem pewny… W ogóle nie jestem pewny, może mi to gacek podpowiada ?! 
Usłyszałem … 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2021/09/04/antychryst-bedzie-wywyzszony-przez-ludzi/

Chodzi o 14 marzec 2023 r.   Czy jest to możliwe ? No coś tam leci … A jak nie 14, to będzie, kiedy będzie.  

Według obliczeń NASA asteroida 2005 ED224 może uderzyć w Ziemię 11 marca 2023 r. Szacuje się, że ma ona 54 metry średnicy i normalnie asteroida tej wielkości spłonęłaby lub eksplodowała w atmosferze. Ale ED 224 porusza się z prędkością 61 000 mil na godzinę i jeśli utrzyma tę prędkość, asteroida może przeniknąć przez atmosferę i dotrzeć do ziemi. NASA warns asteroid could impact the Earth in five months – Israel365 News

Nawet jak kogoś skrzywdzisz, to też rozwój.

25. 09. 22 r. Warszawa.

Dzisiaj jesteśmy bez kawy, tak zadecydował Piotr. No i jestem wkurzona. Przecież nie o kawę chodzi, a o rozmowę. Idziemy na niedzielny spacer na nic już nie licząc, gdy … 

  • Ojciec cię pyta …
  • Jak ci się podobał (wczorajszy) obrazek …?
  • … No właśnie … Nadal nie wiem jak to rozumieć …

Snujemy różne teorie, rozmawiamy …

  • Ostatnim razem, gdy widziałaś Edzia, to dostałaś informację „za minut 15”. Może teraz też przyjdzie z jakąś wiadomością ? 
Stoję razem z Edziem. Edziu wygląda dokładnie tak, jak widziałam go ostatnim razem. Starszy pan, uśmiechnięty, w swetrze granatowym, który kupiłam mu lata temu. Stoimy obok siebie. Słyszę głos Piotra, widzę jakąś postać niewyraźnie … 
-Ojciec mi powiedział, że nie będzie to gdzieś tam za godzinę !!! – i ostentacyjnie machnął ręką charakterystycznie pokazując lekceważenie co do tej „godziny”. 
-Ale w minut piętnaście ! ……. – i głos zniknął. https://rozmowyzniebem.pl/wp/2021/12/03/nie-ma-czasu/
  • Gdyby był to Jezus, to wiedziałaby od razu, ale Edziu ? Co on ma wspólnego ze mną ?
  • A czyż nie w każdym człowieku jestem ?
  • To przyjaciel.
  • Czy gdyby był zły, to bym powołał go do Swoich wizji ?
  • Przyszedł przyjaciel do ciebie.
  • No wiem … – ale nadal nie widzę związku.
  • Wiadomość ci przyniesie.
  • … Pamiętasz jak był z prawej, a nagle z lewej ?

Rzeczywiście tak było. I do tej pory nie rozumiem dlaczego. Co łączy Edziu z tą zmianą ?

- A co myślisz o przejściu z jednego boku na drugi ? 
- A może jedno jest częścią drugiego ? 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2021/10/16/wiedzieliscie-ze-tak-bedzie/
  • A gdzie był w międzyczasie ?
  • Hmm … Zniknął ?

Zaczyna mi coś świtać. Ojciec chce mi powiedzieć, że ta przemiana oznacza też pewien okresu czasu, osadzona jest w pewnym okresie czasu. Przerwa czasowa, która musi być krótka jednak, ponieważ zmiana z prawej na lewo w tej wizji trwała zaledwie sekundy, ale jednak trwała. Ile w realu ma trwać ? Nie mam pojęcia.

  • Ten Jegomość to nie tylko jego neseserek i oznaka pieniędzy, ale i twoja przemiana. Jegomość zwiastuje twoją przemianę. Ale jak to się stanie ? Znikniesz ?
  • Na 30 dni ? – Piotr podsuwa mi pomysł.

Zapomniałam … 

- Mały, przyszedłem głównie po ciebie.
 I podał mi rękę. Kiedy podał, powiedział do ciebie 
… Zwrócę go …. i zobaczyłem cyfrę 30 dni albo 30 styczeń. 

- Przecież to nie dosłownie. Najpierw muszą być „lakierki”, a poza tym Ojciec mówił, że weźmie cię na 14 dni – przypominam sobie.  
- Powiedz im, że wezmę cię na 14 dni …  ????!!!!! – … gały wytrzeszczam.
Powiedz im, że za 14 dni wrócisz i próżno szukać Piotra jak wróci. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2021/04/27/patrz-ujawnil-sie/
  • Kiedy byłeś po prawej, Jegomość ci się pokłonił, potem byłeś po lewej i mówisz, że dasz każdemu po lodziku. Henoch kiedy wrócił po 30 dniach, też był ciągle trzeźwy, też dawał dyspozycje swojej rodzinie.
  • Niby wszystko czarne na białym.
  • …….. – wzdycham ciężko. Mózg mi już paruje, takie mam wrażenie …
  • Edziu schodził jakby z górki, no z góry na dół w moim kierunku. Wizja zaczyna się, gdy jestem w mieszkaniu. Stoję w miejscu, robię jeden tylko krok do przodu, jeden w tył. Jakbym się miotała, czy wyjść, czy nie wyjść. Otwieram drzwi, żeby się z tego marazmu uwolnić i widzę otwartą przestrzeń. I ktoś mnie woła z daleka.
  • Widzę, że się miotasz i mam dosyć, że się miotasz.
  • Ojcze, czyli to zwiastun czegoś ?
  • Zobaczysz wkrótce.
  • Znasz to, prawda ?
  • Wkrótce … – roześmiałam się.

  • „Edziu” coś powie ? – mówię Edziu, choć wiadomo, że to nie Edziu.
  • Albo coś przyniesie.
  • A nie mógł od razu powiedzieć ? – jestem trochę zmęczona ciągłymi rebusami.
  • Daj się Ojcu pobawić. 
-Jakiś wulkan na wyspie wybuchnie ? Ale dlaczego Kalifornia ? … Ale Tatuś to strasznie zagmatwał. Istna szarada – Piotr. 
-To rebus.
-… Jaka jest różnica między szaradą a rebusem ? – Piotr nachyla się do mnie i szepcze. Kiedy Ojciec poprawił Piotra sama się nad tym zaczęłam zastanawiać, więc sprawdziłam.
-Rebus pasuje zdecydowanie lepiej. Ojciec trzeba przyznać jest mistrzem w układaniu rebusów. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2021/08/05/uczynie-cie-wiecznie-mlodym/

Rozmawiamy idąc, a więc i notuję idąc. Głupio to wygląda, ale trudno.

  • Niesamowite to wszystko … – Piotr.
  • Tu masz się uczyć, podejmować decyzje, rozwijać.
  • Nawet jak kogoś skrzywdzisz, to też rozwój.
  • A na koniec będzie wystawiony bill.
  • Bill to rachunek ? Widzę dwa razy „ll” na końcu …

Wracamy do domu, rozpłaszczamy się w ciszy …

  • Ty tu sobie ze spaceru wracasz, a Ja gorę.
  • ???

Wieczorem.

  • Ojcze, czy oprócz Ukrainy będzie jeszcze jakaś wojna ?
  • Przy niedzieli nie możesz pytać.
  • Hmm … Przecież już dzisiaj rozmawialiśmy.
  • Ooo, zapomniałem.
  • …….. – śmiech. Mam po prostu o przyszłość nie pytać.

Będzie, kiedy będzie.

24. 09. 22 r. Warszawa.

Sobota, na kawie rozmawiamy o wszystkim, ale w szczególności chcę popytać o Ukrainę …

Pytam, bo się jakoś uspokoiło. Żyjemy wojną, nie Covidem, zgodnie zresztą ze słowami Ojca.

Piotr odwrócił głowę w bok, zapatrzył się …

  • Tak … Widzę jak jeździ na Wschodzie, w Azji, Japonii …, Azja Mniejsza … Sypie coś, widzę jak ktoś mu przynosi nowy worek … Widzę kilka koni …. Siwego, brązowego, czarnego. Wcześniej widziałem tylko siwego.

Nie chcę mu przerywać, bo nie jestem pewna, czy widzi białego (zaraza), czy siwego (śmierć). 

05. 03. 20 r. Szczecin. W trakcie jazdy ze szczególną uwagą słuchamy wiadomości dotyczących wirusa. Ilość zakażonych gwałtownie się zwiększyła. Komentujemy między sobą ze strachem w oczach, gdy Ojciec … 
- Siwy działa, nie zatrzymają go. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2020/09/29/jest-zaraza-on-wyplynie/
  • Putin chyba jest na silnych zastrzykach podtrzymujących. Widzę jego policzki napompowane do maksimum i one nagle pękają. Oni mają to opanowane, wiesz po kim ? Po Leninie. Moim zdaniem linia walk się przesunie w kierunku Rosji. Czuję u Ukraińców wielką wolę walki, zdecydowanie … Oni są jak komandosi, idą na całość.

To ciekawe co powiedział, ponieważ wczoraj słuchałam; https://www.youtube.com/watch?v=VD6s7CEpOjA&t=1413s

  • Widzę, że bardzo wielu ludzi z południa Europy będzie chciało do Polski, ludzie z Hiszpanii, Włoch.
  • Jak to widzisz ? – zaciekawił mnie natychmiast.
  • Widzę jak tam się zapada ziemia, jak w tym filmie „2012” rok.
  • Hmm ….. – nie po raz pierwszy o tym mówi, więc prawdopodobnie się zdarzy.

  • Kiedy zaczął się twój drugi sąd ?
  • W lipcu tego roku. Prawnik mówi, że to wszystko potrwa do końca przyszłego roku.
  • Operatywa jest u Ojca.
  • ???

Ciekawe, ale słowa operatywa jako takiego w słowniku nie znalazłam. Zapewne ma coś wspólnego z „operatywny”. Operativus – twórczy, pracować nad czym; działający energicznie i skutecznie; efektywny.

  • Czyli to nie przypadek, to Ojca dzieło. Ojcze, co sądzisz o naszych dywagacjach ?
  • Godne uwagi, bliskie prawdy. Wskazuje czas.
  • No właśnie, do sądu, a potem płyń. Dwie fale, dwa sądy. Ten się liczy bardziej.
  • Lecz kiedy będzie ? Nie wiem.
  • Nawet jeśli bym wiedział, też bym nie powiedział.
  • ……. – uśmiecham się.
  • Wiedzieć nie będę.
  • Będzie, kiedy będzie.

Czyli nie ma sensu nawet pytać. I tak się nie dowiemy.

Zmieniam temat.

  • Około 6.30 rano miałam krótką wizję – robię pauzę, by Piotr mógł się skupić.
  • Mieszkanie na parterze z drzwiami wychodzącymi niby na parking. Na jakąś przestrzeń. Nie wiem dlaczego tak. Otwieram drzwi mieszkania i widzę na tym „parkingu” z daleka mężczyznę. Jest ubrany na biało, ale normalnie, w spodniach. Stoi oparty o filar, uśmiecha się szeroko. Woła do mnie i kiwa ręką, że chce coś mi pokazać. Po obudzeniu zdaję sobie sprawę, że to jest chyba ten sam mężczyzna, co w wizji z oknem. Wyglądał bardzo podobnie i zrobił dokładnie ten sam ruch ręką, bym podeszła, jak w wizji z oknem. Jednakże tam był bardzo smutny, zatroskamy, a dzisiaj bardzo radosny. Podchodzę więc. On ręką wskazuje na filar, na którym wisi duże zdjęcie w ramce wyglądające jak obraz. Przyglądam się temu bliżej i widzę, że to zdjęcie jest ruchome, obraz się rusza. A dokładnie widzę odmłodnionego Edzia jak idzie. Jest cały uśmiechnięty i szczęśliwy. Wyglądał jak żywy. To mnie wzruszyło i rozrzewniło. Odwracam się w stronę naszego mieszkania i wołam do ciebie, byś też podszedł i tak się ta wizja skończyła. Miałam wrażenie, że to prezent.
  • ……… – Piotr milczy, chyba nie rozumie.
  • Ruchome zdjęcie, przypominające zdjęcia z gazet w filmie Harrego Pottera.

Wizja musi być istotna, ponieważ to sam Ojciec wskazał nam ten obraz, ale jednak nie rozumiemy dlaczego. Przecież wiemy, że Edziu „żyje”. Czy ta wizja ma swoje drugie dno ? Nie wiem. Pytam Ojca kilka razy, ale nic nie mówi.

Wieczorem.

Przygotowałam grafikę do dzisiejszej wizji.

  • To on idzie prosto ? On idzie do ciebie ! – Piotr odkrywczo.
  • …….. – spojrzałam na to jeszcze raz. Może i ma rację.
  • No coś to musi znaczyć.

Chrystus był dla ludzi.

21. 09. 22 r. Warszawa.

Piotr ponownie narzeka na stan finansowy firmy. Znowu zaczęły się zatory płatnicze, które doprowadziły do tego, że na koncie jest tylko 7 złotych. Narzeka i skarży się na świat cały …

  • Metatron nie może być płaczkiem – nie wytrzymuję.
  • I nie jest, bywa płaczący, ale w samotności.
  • Może … To może jakieś światełko w tunelu się znajdzie w tej sytuacji ?
  • Jakie ? Żółte, czerwone ?
  • Ups … – żółte ostrzegawcze, czerwone to już alarm.
  • Chodzi ci o pomocną dłoń ?
  • Wiesz ile musiałbym mieć tych dłoni ?

Piotr się zafrasował. Ze zmartwienia przyłożył dłoń do głowy …

  • … Już w liceum zacząłem tracić włos. Edziu powiedział, że to od testosteronu. I zobacz … Przecież Jezus to był prawdziwy mężczyzna, a miał piękne włosy.
  • ??? Ciekawą rzecz poruszyłeś – zaskoczył mnie tym zupełnie.
  • Ja nie mam włosów.
  • ??? – znowu zaskoczenie. W wizjach Ojciec je ma, ale według słów Piotra tak naprawdę … to nie ma.
  • A Jezus ? – dopytuję jak to jest naprawdę.
  • Czy gdyby był łysy, tak samo byś Go odbierała ?
  • ??? – … nie wiem.
  • Nie wiesz.
  • Chrystus był dla ludzi.

Musiał być na swój sposób piękny, musiał być ucieleśnieniem piękna, bo Bóg jest piękny. Takiego, a nie innego ludzie oczekiwali.

22. 09. 22 r. Warszawa.

Ojciec potrafi naprawdę zaskoczyć. Otrzymujemy pismo z sądu w sprawie szpitala. Jest to nakaz sądowy dotyczący płatności. Zwracamy uwagę na podpis i nazwisko sędziego, które widnieje na samym dole. Ta sama osoba, która wydała wyrok w sprawie sądowej z NIP w 2019 roku. Tak jak miałam jeszcze wątpliwości, tak teraz już nie mam. Dwa sądy, a jedna i ta sama sędzina.

Wygląda na to, że Trwaj do sądu, a potem płyń nadal obowiązuje. W wizji mamy dwie fale. A więc są i dwa sądy. Zdumiewające …

  • Zwróciłaś uwagę na dzisiejszą homilię ?
  • ??? – zwróciłam.

To, co było, jest tym, co będzie, a to, co się stało, jest tym, co znowu się stanie: więc nic zgoła nowego nie ma pod słońcem. Jeśli jest coś, o czym by się rzekło: „Patrz, to coś nowego”, to już to było w czasach, które były przed nami. Nie ma pamięci po tych, co dawniej żyli, ani po tych, co będą kiedyś żyli, nie będzie wspomnienia o tych, co będą potem.

23. 09. 22 r. Warszawa.

Putin ogłosił w Rosji mobilizację.

  • Co robić Ojcze ? – pytam mając w domyśle, czy może gdzieś zwiewać.
  • A czy coś robiłaś przy oknie ?
  • No nie, tylko kucnęłam.
  • Dzieje się, przecież chciałaś.
  • Tyle razy słyszałem twoje myśli.
  • A ten sąd obecny, mamy rację ?
  • Mówiłem do sądu, ale nie mówiłem do którego.

Pokój z tobą …

19. 09. 22 r. Warszawa.

Na kawie.

  • Ponoć UFO nad Ziemię przyleciało – …. Robbert van den Broeke nieuwe voorspellingen voor de komende weken en maanden. – YouTube
  • Zawsze tu było …
  • Woooww … A to ci dopiero … – kiwam głową zaskoczona. 
  • Gdy wczoraj oglądaliśmy film, ty nie widziałaś, ale w pokoju pojawiła się bardzo wysoka istota, nie anioł, ale UFO. Miał ponad 3 metry, był strasznie chudy, taki patyczak, miał mocno wydłużoną głowę. Powiedział …
  • Jesteśmy waszymi braćmi, starszymi.
  • ???!!! Dlaczego od razu nie mówiłeś … ?!
  • No bo film oglądaliśmy … – zdziwiony, że ja z pretensjami.
  • ………. – ręce załamuję.
  • Ola, to jest w nim najlepsze.
  • … No załamka …. – pomyślałam.
  • Załamanie ? Popij kawy …
  • Nie rozpatruj tego w tych kategoriach, nie narzekaj tak na niego, bo nic nie będziesz wiedzieć.
  • A ty nic nie mów, zobaczymy co dalej …
  • …….. – zamknęłam się na wszelki wypadek. Odcięcie od wiedzy jak dla mnie to największa kara.
  • Wczoraj robiłem egzorcyzmy i wdziałem gacka jak chciał cię ciągnąć za włosy. Mogła cię głowa boleć wczoraj.
  • Bolała ! … – jestem zdziwiona.

Jesteśmy w trakcie oglądania pogrzebu królowej Elżbiety. W przemówieniach nad jej trumną bardzo często pada słowo Bóg.

  • Ojcze, zobacz jak głośno mówią o Tobie.
  • Słyszałem, ale z drugiej strony zobacz …
  • Kogo muszą chować, żeby się do Mnie przywołać.

Hmm …, zamyśliłam się. Wielka Brytania już straciła swoją wiarę, więc „Bóg” tym bardziej grzmiał jak dzwon.

https://en.wikipedia.org/wiki/Atheist_Bus_Campaign

20. 09. 22 r. Warszawa.

Ksiądz mówi na mszy …

  • Gdy Chrystus zapuka do twych drzwi, zaproś Go do siebie, daj Mu kawy, porozmawiajcie …

Roześmiałam się. I tak będzie, tak będzie …

Rozmawiamy na kawie właśnie o tym …

  • Ktoś słucha naszej rozmowy teraz.
  • Ktoś ?! Ktoś ?! Ola, napisz przez dużą literę Ktoś …
  • … Nie ktoś, tylko Ja !
  • Ja to Ja, ty to ty.
  • Kto jest głupi ? Ja, czy ty ?
  • … To niemożliwe, by Ojciec był taki żartowniś – Piotr rozbawiony.
  • A pamiętasz jak się przebrałem i nie poznałeś Mnie ?
  • Nooo …. Słuchaj, wyszedł do mnie taki dziad z wywalonym brzuchem, koszula mu wystawała, włosy roztrzepane … Chciałem stać jak najdalej od niego, a on podchodzi do mnie i mówi …
  • No i co ? Stoisz ?
  • No tak …, mówię wkurzony, że mi tak na ”per ty” mówi. Przybliża głowę do moich oczu i mówi patrząc w oczy …
  • A kto może tak pogodę zmienić ?
  • No zatkało mnie dosłownie ! Byłem przestraszony, że zna moją tajemnicę. Że w ogóle ktoś może znać moją tajemnicę. A ty od razu wiedziałaś, że to Ojciec. To nie mieściło mi się w głowie, że może być Ojciec, taki łachmaniarz. Od raz po imieniu do mnie … Bezczelny, pomyślałem … Taki jest Bóg. Może być kim chce, lubi takie numery robić. Ale ja widziałem prawdziwego Boga i tu nie ma żartów. Widziałem jak mnie ten gość prowadził tunelem, płynąłem i znalazłem się w pomieszczeniu wielkim jak kosmos tuż przed twarzą Boga. Wisiałem w powietrzu i Go dotykałem, musiał mieć z 30 metrów wysokości, jak sobie tak myślę teraz. Patrzył na mnie i coś mówił, ale nie wiem co. Mówił doniosłym głosem, a ja tyko słuchałem … Nie wiem co mówił, to nie było dla mojej obecnej świadomości. To były jakieś polecenia.
  • Jaki był to głos ?
  • Taki jak Jego oczy, wszystko wiedzący, głęboki … Nie potrafię powiedzieć, był niesamowity. Wczoraj przed snem miałem wielki głód Ojca. Jak palacz nikotyny, tak ja miałem głód Ojca. Czytałem w księdze Henocha jeszcze raz wszystkie imiona Ojca, wtedy się uspokoiłem …

Siedzimy w Wedlu tym razem. Wszędzie kawa podrożała niemiłosiernie, dzięki jakieś promocji tutaj jest o połowę tańsza.

  • Nie ma co, tutaj będziemy przychodzić.
  • Konstatujesz to ?
  • ??? – pierwsze słyszę, sięgam natychmiast do internetu; https://polszczyzna.pl/konstatacja-co-to-jest-definicja-synonimy-przyklady-slownik/
  • Sama widzisz, że dobrze słyszę.
  • Czego nie lubisz Ola ?
  • Hmm … 
  • Cwaniactwa. Miejsce było fajne, ale boli – … bo drogo.
  • Bardzo drogo, a pamiętaj Moje słowa ostatnie.
  • Kupuj to, co ci absolutnie niezbędne.
  • To świadczy, że nadchodzą chude czasy. Czy to dotyczy nas tylko, czy ogółu ?
  • Ty się nie ograniczaj, żyjesz w swoim świecie, on ma inaczej.
  • Duża istota, duża odpowiedzialność, Ola.
  • …. Ojcze, … będzie aż tak źle ? Naprawdę idą trudne czasy ?
  • Pokój z tobą, mała.

Wieczorem. Wiadomości o Putinie są niepokojące, szykuje coś w Ukrainie.

  • Jak zatrzymać Putina ?
  • Masywnie.

W TV mignęły nam wiadomości o tancerzach …

  • Chciałabyś, abym był tancerzem ?
  • Ja bym nie chciał.
  • Jak ty zaczniesz tańczyć, to Ja się pokażę.
  • Ooo !!! To może powinienem …
  • Ale tylko tobie.