Dzień: 2020-05-14

05. 09. 19 r.  Warszawa. 

Za 4 dni rozprawa. Nie myślę o tym w ogóle, ale widzę, że Piotr przeciwnie.

• A może znowu przesuną ?
• Niemożliwe – jestem tego już pewna na 100 %.
• Myślisz, że sędzinę coś olśniło w końcu ? Tak nagle to wszystko …
• Nie coś, ale Ktoś.
• No właśnie … Ktoś ! – śmieję się.

Rozprawa była dwukrotnie przesuwana i Piotr już zaczął wierzyć, że sędzina ją albo zlekceważyła, albo zapomniała, albo w najgorszym razie sama została przekupiona.

• Ojcze, dlaczego narodziny u Nike nie są w październiku ? Październik jest ponoć taki ważny dla Piotra…
• Październik jest na deser.

Rozmawialiśmy przez długi czas o NIP. 
- Jeśli cokolwiek się wydarzy będzie to październik. 
- Dlaczego ? 
- To twój miesiąc. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/10/03/nie-bedziesz-mial-bogow-cudzych-przede-mna/ 

- Czy to nie dziwne, że rozprawa będzie w październiku ? W październiku się wszystko zaczęło. 
- To nieprzypadkowa data. 
- Tak? Dlaczego ? 
- Ona wybrała, co miała wybrać. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/04/08/przyjacielu-swiatlem-tego-swiata-jest-maryja-matka-boza/ 

• Już się wynudziłeś w tym roku.
• Nie możesz chodzić z tą teczką wiecznie.
• Deser w październiku…
• W związku z sądem w twoim kierunku idą pogróżki, których nie czujesz, bo masz hełm i zbroję.
• Gdyby nie to, migrena to mało powiedziane.
• Wow … – przestraszyłam się.
• Taka wysłana energia jeśli się odbije, to musi gdzie indziej się skierować. Nie odbije się to na twoich pracownikach ?
• A nie widzisz problemów ?
• Ale to zło się przełamuje.
• Niedługo powitamy cię w nowym świecie.
• Już dzwony biją znowu, Mały.
• I będą tak biły do narodzenia.
• Jest to tak ważne dla Nas wydarzenie.
• To znaczy, że to będzie szybko po sądzie.
• Którą byś drogą nie poszedł, zawsze Mnie spotkasz.

---

06. 09. 19 r. Warszawa.

• Ojcze, pojutrze 40 tydzień – Piotr zaczyna.
• Umiem liczyć. Time is up – … czas minął.
• Robię to dla ludzi i dla Siebie.
• Hmm… Dla ludzi rozumiem, ale dla Siebie ? – pytam.
• Cieszę się ich radością.

Chciałam już powiedzieć, że radość to może dla Nieba, ale dla ludzi … ? Jeśli to kolejny znak z AJ, to raczej mało kto będzie się cieszyć. Nie odważyłam się jednak powiedzieć tego na głos.

• A jak nic nie będzie ? – Piotr machnął ręką, żeby się nie przejmować.
• Ja się nie boję, że będzie. Ja się boję, że nie będzie. Tyle słów padło, że coś się wydarzy, że coś nadchodzi … Wiesz o co mi chodzi. O wiarygodność Ojca – … ugryzłam się zaraz w język, gdy zreflektowałam się co powiedziałam.
• Ojcze, ja Cię przepraszam, że tak się boję.
• Więc ci mówię nie bój się.
• Muszę do niego podchodzić jak do jajka.
• Dlaczego ?
• Ze względu na serce.

Zapomnieliśmy już o sercu, a rzeczywiście przecież nie jest ono do końca sprawne. Już teraz Piotr codziennie jest bardzo zmęczony, bo problemy sypią się z każdej strony. Wściekłość i nienawiść NIP działa jak fala tsunami …

• Deser ma być w październiku, czy to ma związek z kalendarzem hebrajskim gdzie według Żydów świat został tworzony 7 października ?

Niedawno dowiedziałam się, że żydowski kalendarz jest liczony od października. W kalendarzu żydowskim rachuba lat zaczyna się od dnia stworzenia świata, które wg ustaleń żydowskich autorytetów religijnych nastąpiło 7 października 3761 p.n.e. , stąd np. w roku 2019 trwa żydowski rok 5779/5780. (Wiki)

• A jak myślisz ? Czy to przypadek ?
• Hmm…. – mało prawdopodobne znając Ojca.
• Boisz się, że jak nic nie wyjdzie to jak to ludziom wytłumaczysz ?
• ……… – kiwam głową.
• Nic nie będziesz musiała tłumaczyć.
• Tylko nie pędź od razu… – … czyli mam z analizą się nie spieszyć.
• Będzie się działo.
• Będzie ?
• Oj, będzie.
• Dziwię się Małej.
• Czemu ?
• Wytłumacz jej, to twoja żona.
• Widziała chlebek, a ciągle niedowiarek.
• …….
• Ojcze, wytrzyma jego serce ?
• Oczywiście.
• Nie umrze na serce ?
• Nie przewidziałem tego. Nie zdołasz go pochować.
• ???!!! Dlaczego ?
• Bo znikniesz z tego świata.
• Jak powiedziano; nie jesteś z tego świata.
• Nie będzie kogo pochować.

Przypomniało mi to wizję …

Stoję na wzgórzu, poniżej tysiące ludzi, stałem w brązowym habicie, kaptur przysłaniał mi połowę twarzy. Wyciągnąłem ręce ponad ludźmi i zza mnie wypływały kule, dwa razy po 3 kule, sześć kul, ja nimi sterowałem, a one mnie słuchały… takie rzeczy widziałem. Miałem habit opuszczony na oczy, nie chciałem być rozpoznany, a kiedy kule popłynęły nad ludźmi to pękły, posypały się z nich konfetti jak manna. To była jakaś energia, jak to się sypało ja odszedłem… i ja w tym momencie… to znaczy ciało zniknęło, a habit spadł na ziemię. 


http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/05/04/gdyby-wszyscy-mieli-miod-i-mleko-to-wpadliby-w-obojetnosc-i-nicosc/