To co w Niebie, tak i na ziemi.

29. 07. 19 r. Warszawa.

- Widzę jednych, którzy się modlą i tych, którzy tego nie robią. 
- Twoja córka doznała i nie mogła wytrzymać co Ja widzę bez przerwy. 
……. – …. po chwili zrozumiałam, że chodzi o jej doświadczenie z wyjazdu na Wyspy Kanaryjskie. 
- Widzę to, słyszę i to zaczyna Mnie oblepiać. 
- Co byś zrobił ? 
- Ty byś spalił, a Ja szukam dobra w tym. 
- Dlatego tak ważna jest książka Oli, wasza praca, dlatego to jest takie ważne. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2019/07/29/teraz-walczymy-o-jedno-zebym-nie-zgasil-swiatla/

• Kiedy Ojciec przygotowywał chleb, to bardzo się cieszył – lubię o tym myśleć i rozmawiać.
• Był bardzo zorganizowany, cieszył się, że w końcu to robi. Ale dlaczego powiedział Arab ?
• Żeby było wesoło.
• Dlatego puścił do mnie oko – śmieję się.
• A więc widziałaś Mnie, widziałaś Moje oblicze.
• ……. – uśmiecham się, gdyż w kościele o tym właśnie myślałam. Co prawda widziałam tylko w wizji, ale jednak !

Nagle sceneria się zmienia, znika pokój, pojawia się całkowicie nieskazitelnie biała przestrzeń. Mężczyzna mówi 
- ...Pomoże ci Arab … - i z uśmiechem puszcza do mnie figlarnie i porozumiewawczo oko.   
W lot łapię o co chodzi. Podświadomie czuję lęk przed Arabami, może z powodu nasłuchania się opowieści o ich okrucieństwie wobec kobiet. Zdenerwowałam się. Mówiąc pomoże zza mojego lewego ramienia wyłonił się młody mężczyzna, lat około 25-30. Zdziwiłam się, ponieważ był mnie tak blisko, jakby przyklejony, a jednak Go wcześniej nie widziałam. Jakim cudem był tak blisko, a nie wiedziałam ? Wyszedł zza pleców, ominął mnie i poszedł do przodu. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2020/02/28/dostarczymy-chleb/

• A dlaczego Jezus się nie uśmiechał ? Był taki … skoncentrowany …
• Nosi w sobie to co miał.
• Z powagą patrzy na ten świat, za który cierpiał.
• ………
• Z troską patrzy na ten świat.
• Ktoś, kto siebie oddał to cierpiał, bo przecież oddał siebie.
• Jesteś ważna, jesteś w drużynie, która przygotowuje chleb.
• A Piotr ?
• Jest w centrum uwagi.

30. 07. 19 r. Warszawa.

Pisząc na blogu musiałam wrócić do Sigmunda Richarda. Pewnie to sam Ojciec nakierował mnie na ten fragment, bo czytając ciarki mnie przeszły.

• Ten rydwan dotyczy ważnego wydarzenia, czyli …
• Najważniejszego.
• To co w Niebie, tak i na ziemi.
• Rabini mają rację, że czekają na II Mesjasza ?
• Coś ta fala ma znaczyć przecież.
• ……. – wprost niewiarygodne, nie mogę tego po prostu pojąć.
• Myślisz, że coś się ze mną jednak stanie ? – Piotr poczuł się nieswojo.
• Na pewno, myślałam, że to książka, ale to musi być coś innego.
• Żeby to czytali, musi być podatny grunt, bo nikt tego nie dotknie jako niby herezje.
• Zgadzam się w pełni … – … i zrozumiałam plan Ojca. Najpierw wielkie bum z fajerwerkami, a potem jako kropka nad „i” książka. Tylko tak ma to sens.
• ……..
• Od czterech dni mam wizję. Jestem w kościele. Wchodzi facet, ma pas z ładunkami wybuchowymi. Grozi, że się wysadzi, stoi naprzeciwko ołtarza. Ja staję przed nim. Podnoszę myślami go do góry, wisi w powietrzu kilka metrów nad ziemią. Myślami odpinam jego pas, który spada na posadzkę. On już jest nieszkodliwy. Wyciągam zza jego pleców bardzo chudego gacka, który go cały czas „nakręcał”. Gacek ma obrzydliwą, spiczastą głowę, wyrzucam go. A ten człowiek ciągle wisi w powietrzu. Puszczam go w końcu i on zaczyna spadać na dół. Dalej myślami zatrzymuję go jeden metr nad ziemią. Daję mu czas do przemyślenia, bo chciałem go zniszczyć. On zaczyna płakać i się modlić… Przez trzy dni był to jeden facet, ale dzisiaj miałem ich w kościele czterech. Zrobiłem z nimi to samo, wszystko myślami.
• Ja też robię myślami, Mały.
• Hmm… W ogóle nie potrzebowałem rąk. Wszystko myślami.
• Hmm… Ci faceci to symbol atakujących Kościół. Liczba ich wzrasta… – analizuję wizję.
• Męża stracisz.
• Jak to ?!!! – poderwałam się z krzesła.
• Przecież wiesz, że stracisz, a My zyskamy.
• A kogo ja zyskam ?
• Wszyscy zyskają.
• ……. – przypominam sobie moją wizję z kapturem. To już nie będzie mąż, którego ja znam. To będzie już ktoś inny.
• Pierwsza fala była łagodna ?
• Taaak, to był lekki szok dla rodziny, ale w sumie przeszła łagodnie.
• Druga to będzie wstrząs, już nic nie będzie łagodne.
• Dla rodziny wstrząs ?
• Dla rodziny ? All together.
• Wiesz jaki będzie szok dla tych, którzy się rozglądają po Hajfie, Hebronie, Jerozolimie, Tel Awiwie ?
• Wiesz jaki to będzie wstrząs, że z kraju, którego nienawidzą ?
• I znowu rewolucja w głowie; to nie może być !
• … Ojcze, Ty to masz pomysły ! – Piotr się przeraził.
• Takie jest Moje prawo i nie muszę się tłumaczyć.
• To jest Moje prawo z wstrząsem łącznie.
• Piotr ma być w Jerozolimie, bo tak jest w AJ ?
• To jest rozmowa z analfabetą, który nie czytał.
• Musisz zwrócić się do źródła.
• To co mam przeczytać ?
• Torę czytałaś ?
• ?!

W książce Sigmunda znalazłam jeszcze jeden ciekawy fragment.