Tag: Fatima

Nie wyrokujcie …

05. 10. 24 r. Warszawa. Część 2.

  • Ojcze, jeszcze raz dziękuję za wyjaśnienie, bo zastanawiam się, czy to zdjęcie Maryi to prawdziwa Maryja. Ojcze, prawdziwa ?

Pełna historia; https://youtu.be/UVyeAJa1gF8?si=50UHQn0v0hhnK41h

  • To, co widziałaś w Częstochowie, to było prawdziwe.
  • Wooow …  – nie spodziewałam się takiej odpowiedzi.
  • To była piękna chwila, przekaz między Maryją, a tobą.
  • Czego dotyczył przekaz ? Możesz powiedzieć ?
  • … Przyzwolenia ? … – … ciężko mi się zrobiło na barkach.
  • Permission.
  • Ojciec jest ci za to wdzięczny, bo odrywasz swoją połowę.
  • ……… – przełykam ślinę, bo zabrzmiało …
-Zanim go zabiorę, muszę ci zabrać głowę. 
-Zabranie głowy to „nowy nauczyciel przyjdzie”. 
-Pustka będzie dla ciebie nie do zniesienia … 
-… Gdyby nie przyszedł … – dokończyłam w myślach. Zobaczyłem dwie połówki brzoskwini, jedną Ojciec bierze, druga usycha. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2023/07/28/wychwalac-twego-stworce-mozesz-w-kazdej-chwili/
  • Ale tak naprawdę, to nie wyczułam w głosie Maryi prośby o zgodę, ale raczej oznajmienie … A co by było, gdybym powiedziała nie ?
  • No coś ty ! Widzę jabłko, które się rozpada, rozłącza. Połowa, która odłącza się, zaczyna schnąć.
  • No, to na pewno ja. Zamknę się w sobie.
  • Nie możesz. Masz klasę na wychowanie, masz książkę, masz blog …
  • Uczą się i przekazują dalej. Nie przewidziałem dla ciebie emerytury.
  • … Będzie ciężko …
  • Będzie lekko.
  • Błogosławię tą chwilę i to, co piszesz, dziecko.
  • Ta chwila przy kawie …
  • Nowe pojęcie weszło do Nieba, kawusia.
  • …. Możesz się spytać jeszcze raz o to zdjęcie ? – chcę się upewnić.
  • … Ojciec mówi do mnie;
  • Powiedz tak …. Zasłaniam się niewiedzą i brakiem przekazu …
  • ……… – uśmiecham się pod nosem.
  • A brak przekazu to też odpowiedź.
  • O! I to jest odpowiedź … – kiwam głową.
  • Powiedz mi tylko, jak to jest możliwe, że gackowa Maryja trzyma w ręku różaniec lub krzyż ?!  Nie mogę tego zrozumieć.
  • …Też nie wiem …
Zdjęcie przepuszczone przez AI dla uzyskania wyrazistości.

Według egzorcystów prawdziwa Maryja nie pokazuje swoich włosów, a stopy ma widoczne. Możliwe, że tak właśnie jest. W każdym razie jeśli gacek podszywa się pod Maryję i trzyma w ręku różaniec, to znaczy, że przeciwnik jest naprawdę inteligentny i przełamuje kolejne bariery.

  • Miło Mi było dzisiaj … – Ojciec na koniec.

Wieczorem.

Dzwoni ponownie córka, tym razem jest bardzo zdenerwowana. Nasz kot jest blisko odejścia. Rozchorował się kilka dni temu, pojechała z nim do lekarza, tam stwierdzono, że gdzieś zjadł trutkę na szczury. Weterynarz chciał kota uśpić, ale córka sie uparła, by go ratować. Dostał więc kroplówkę, lekarstwa i faktycznie trochę mu się wtedy polepszyło, ale dzisiaj już pogorszyło. 

  • Nie wyrokujcie – powiedział Ojciec, gdy kot trafił do lekarza po raz pierwszy.
  • Nie uratowałaś kota, uratowałaś życie.
  • …. Jeeezu, jak pięknie – pomyślałam tylko.

Uratowałaś życie ! Nieważne, że to „tylko” zwierzę. Liczy się życie ! 

Już wieczorem, jak zwykle oglądaliśmy wiadomości. Doszło do wypadku motocyklisty i przeszczepiono jego narządy 8 chorym osobom. 
-Czy to zgodne z Kościołem ?
-Liczy się życie. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/10/02/liczy-sie-zycie/
  • A mówiłeś, że kot nie przeżyje ! – córka z wyrzutem do Piotra.
  • Jestem tylko człowiekiem, mogę się mylić.
  • Nie jesteś człowiekiem, jesteś istotą ludzką.
  • Zapamiętaj tą różnicę – powiedział Ojciec, gdy córka się rozłączyła.
  • Mój Syn był Synem Człowieczym, ty jesteś istotą ludzką …
  • ………. – Piotr mruga oczami i mruga … Widać, że intensywnie myśli …
  • Kurcze, nie widzę różnicy – szeptem do mnie.
  • No właśnie …. Urodzony z człowieka, ty też … – przyznaję mu rację. Ot, jeszcze jedna zagadka.

Długo pracuję dzisiaj przy komputerze, otwierając Youtube zwracam uwagę na video z dwiema jedenastkami. Wiadomo, gdzie jedenastki, tam  skupia się od razu moja uwaga … 

Włączam, piękna muzyka i ciągle znaki nieskończoności …

  • Kurcze, to przypadek ?
  • W październiku nie ma przypadków.
  • Ojcze, ale to tak …. To prawda w ogóle ?
  • Na darmo bym ci tego nie przesłał.
  • ……… – mam wielkie wątpliwości.
  • Jedenastki są prawdziwe.
  • A co znaczą te dwie jedenastki ? – Piotr sam zaciekawiony.

Czytam mu więc jeszcze raz …

11 A po trzech i pół dniach duch życia z Boga w nich wstąpił i stanęli na nogi. A wielki strach padł na tych, co ich oglądali. 12 Posłyszeli oni donośny głos z nieba do nich mówiący: «Wstąpcie tutaj!» I w obłoku wstąpili do nieba, a ich wrogowie ich zobaczyli .

I znowu na coś zwróciłam uwagę …. Obłoku ! Niedawno, przeglądając swój własny dziennik trafiłam na to …

-Nie zdążysz umrzeć, Ja to sprawię. 
-Nie jesteś z tego świata i nie odejdziesz jak oni. 
-Na sam koniec obłok cię zabierze. (!)
-I już nigdy nie wrócisz do tego świata. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2022/05/15/nie-jestes-z-tego-swiata-i-nie-odejdziesz-jak-oni/

Nie przyjmuj szablonowo.

04. 10. 24 r. Warszawa.

  • Dzisiaj powiedziałem zdanie, które mnie samego zatrwożyło. Ubierałem się i ktoś przejął moje gardło i powiedział na głos …
  • To, co chodzi na tym świecie, przestanie chodzić.
  • To, co świeci nad tym światem, przestanie świecić.
  • … ??? … – mam dziwne wrażenie, że coś podobnego gdzieś już czytałam albo słyszałam.
  • Ojciec cię pyta …
  • Jak przetrzymałaś ten ból ?
  • Ooooj Ojcze … – nie mam siły nawet, aby odpowiedzieć. Okropna migrena przez całą noc.
  • Jak człowiek ? Tak ma każdy, kto chce tu być (zejść).
  • To taki miejscowy folklor. Lepiej ci zrozumieć drugiego człowieka.
  • Jakbyś rozumiała chorego, gdybyś tego nie doświadczyła ?
  • …. Podobały ci się buty ? Ktoś spełnił twoją wolę.
  • … Naprawdę chciałaś ?
  • No tak … – dziwię się, że mnie o to w ogóle pyta. 

Chciałam doświadczyć tego, co moja córka … Tego dreszczyka emocji i niedowierzania. Kiedy ułożone klapki pojawiły się po raz pierwszy i kompletnie niespodziewanie, oboje poczuliśmy się mimo wszystko dość nieswojo. Tak namacalna ingerencja zza przesłony jest … oszałamiająca i  fascynująca.

Tak było wczoraj i myślałam, że raz jeden i koniec. Jednak dzisiaj, późnym wieczorem …

Roześmiałam się głośno. Może to prezent za wczorajszą koszmarną migrenę ? Zauważyłam, że czubek klapka jest skierowany ku górze ???!!! Zdaje się, że moja teoria właśnie się rozjechała. 

05. 10. 24 r. Warszawa.

Rano.

  • Słuchaj … Myłem się i słyszę …
  • Napij się wody.
  • … Ale ja nie chcę, mówię i jestem zdziwiony, po co mam pić wodę teraz.
  • Napij się, bo siły ci nie starczy na dalszą podróż …
  • … A wczoraj usłyszałem.
  • Studnia jest twoja … I zobaczyłem fragment z filmu „Exodus” .
  • … Hmm … Wczoraj studnia … Dzisiaj napij się ? … To musi się ze sobą łączyć jakoś … – przyszło mi do głowy.
  • Rozumiesz coś z tego ? Ale co to znaczy ? Mam dosłownie się napić wody ze studni ?
  • Weź łyk z tej studni …
  • … ??? … Ojcze, ale co to znaczy po ziemsku ? – Piotr nadal zdezorientowany.
  • … A może to chodzi o tą wizję z pieniążkiem ?
Skręciłem w bok i zobaczyłem mały sklepik, coś jak sklepik. Za ladą stał też anioł, wyglądał jak ten z filmu z Travoltą … Taki … cwaniak, brakowało mu tylko papierosa w ustach … Miałem takie wrażenie … Dałem mu monetę, żeby kupić oranżadę. Co za dziwna wizja … Myślę sobie … A on wziął tą monetę i zaczął obracać w palcach, jakby się nią bawił. Miedziana była, zwykła i pokazał mi ręką
-…Tam, za rogiem jest rzeczka i tam się napij.
Poszedłem nad rzekę, ręką zebrałem trochę wody i napiłem się tylko łyka. I wtedy wyrosły mi skrzydła … Białe, wielkie, urosłem cały … Usiadłem nad tą rzeką, a wtedy obok mnie pojawił się starszy mężczyzna, też usiadł. Powiedział …
-Jedna chwila, druga chwila, trzecia chwila … Czwarta będzie wiecznością ze Mną. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/05/25/stworca-wszystko-przygotowal/
  • Myślisz ? Ale nadal nie wiem, co znaczy weź łyk.

Rzeczywiście, czysta symbolika, przecież nie chodzi o to, aby podejść do kranu i się napić wody.

Na kawie.

  • Październik mamy, Ola. Już trwa. Czujesz jego ciężar ?
  • ……… – kiwam tylko głową, ale staram się o tym nie myśleć.
  • Boisz się października ?
  • … Nieee.
  • Nie boisz, bo Ja jestem.
  • Taak … Ojcze ! Ostatnie buty były do góry … – przypomniałam sobie, o co miałam spytać.
  • Czarne nie znaczy, że do dołu.
  • … Nieeee ? Więc co znaczy ? – pomyślałam.
  • Urozmaicenie. Żebyś wiedziała, że nie wszystko, co białe to białe, a czarne to czarne.
  • Przyglądaj się uważnie.
  • Wooow …. Ojcze, dziękuję Ci za wyjaśnienie.
  • A przy okazji … Sympatyczne, co ?
  • Bardzo – śmieję się.
  • A jak postarasz się bardziej, to nie będziesz musiała garnków myć – … bo mi umyją w sekundę albo jeszcze krócej. 
  • …….. – roześmiałam się głośniej.
  • Naprawdę bardzo dziękuję za to wyjaśnienie.
  • Nie przyjmuj szablonowo.
  • Słuchałaś dzisiejszej homilii ?

Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli». https://archibial.pl/czytania/

Serial obuwniczy to jedna z lepszych dla mnie lekcji. Nie przyjmuj szablonowo przypomniało mi pewne zdarzenie. Piotr też zawsze mnie uczulał, że zło lubi się przebierać za kogoś słabego, ułomnego. Sam widział diabła utykającego, jakby był nieszkodliwy. To tylko pozory. 

-Leżałem już w łóżku, kiedy obrazek w ramce z hukiem przeleciał przez cały pokój (ok. 4 metrów) i spadł koło mojej głowy. p.s. Mieliśmy zdjęcie Chrystusa w drewnianej ramce, który wisiał na ścianie. Poderwałem się na równe nogi i krzyknąłem; 
-Wynoś się stąd !!!!!!!!!.
-Zaraz usłyszałem; 
-To ty się wynoś !!!!!!!!! 
-Chciałem mu przywalić, ale go nie widziałem. Położyłem się do łóżka, ale ciągle czekałem w pogotowiu. Zobaczyłem go w końcu…. Zarys postaci, zobaczyłem wyraźnie przejrzystą istotę, wyglądał jak starzec, powoli utykając przeszedł koło mnie i wtopił się w ścianę. Skojarzyłem to z filmowym predatorem, tak wyglądał. Włączyłem szybko telewizor, żeby w pokoju nie była taka cisza. Na ekranie zobaczyłem program religijny i akurat Matkę Boską. 
https://osaczenie.pl/wp/2016/04/14/kolejna-szybka-przeprowadzka/

Nie przyjmuj szablonowo przypomniał mi także pewien film.

Film „Sound of freedom”. Ponieważ film na faktach, więc tym większe robi wrażenie. Wśród negatywnych bohaterów tej historii jest była królowa konkursów piękności z Kolumbii; „Miss Cartagena”. Brała ona czynny udział w przemyśle handlu żywym towarem. https://ourrescue.org/education/resources-for-parents/giselle-from-sound-of-freedom Wzbudzała zaufanie dzięki swojej urodzie i była odpowiedzialna za „rekrutację” dzieci. 

Jaki jest więc sposób, by rozpoznać dobro w brzydocie, a zło w pięknie ? Tylko po owocach. Nie widzę innej drogi.

p. s. Nie przyjmuj szablonowo. 

Gdy wygrał Trump, pojawiło się w internecie bardzo ciekawe nagranie. Wyjąca z wściekłości kobieta. Gdy przestała wyć, okazała się całkiem sympatyczną, niepozorną panią. https://youtu.be/wDYNVH0U3cs?si=_dit1N_Wza20T-Au&t=24 

Przyjrzałam się jej uważniej i zdziwiłam się, że taka miła, a taka gackowa. Przyjmować szablonowo to wielka pułapka. 

CDN … 

Dziękuję, że jesteś.

01. 10. 24 r. Warszawa.

Ojciec na kawie …

  • Spodobało ci się z kapciami ?
  • Bardzo ! – śmiech.
  • …. Pamiętaj, że pierwsze żeberko grzeje najmocniej.  
  • … ??? … 
Rozmawiamy o ostatniej próbie. Gdy Ojciec mi to powiedział, zobaczyłem kaloryfer z żeberkami. Ostatnie żeberko było zimne, reszta ciepła. … Czyli to jest ta ostatnia próba ? Chyba tak. I co dalej Ojcze ? 
-To zależy, czy się przy nim ogrzejemy, czy nie.
-Albo spuścimy wodę i zaczniemy od początku, albo wybuchnie. https://rozmowyzniebem.pl/wp/2025/01/14/wyjawie-ci-jedna-tajemnice/
  • Czyli chodzi, że ta próba będzie najtrudniejsza, czy najłatwiejsza ? Chodzi o naszą próbę ?
  • Nie naszą, jego.
  • … Mamy pierwszego października – Piotr w zadumie.
  • Mam coraz dziwniejsze myśli w głowie. Zobaczyłem swoich byłych pracowników, co są w konkurencji. Wyglądają jak mumie wyschnięte. Pamiętasz taki fragment z „Mumii” jak z faceta wyciągają życie i on się staje jak zasuszona …. mumia ? 
  • Tak, czyli to jest takie powiedzenie. Firma wyciąga z nich ostatnie soki.
  • Tak ! To się już dzieje. Jeden z nich wygląda jak stara, wysuszona pomarańcza, ma czarną skorupę i nadaje się do wyrzucenia. A drugi wysuszył się i wygląda jak rodzynek. Ciekawe, bo tamten do wyrzucenia, a ten jeszcze może do czegoś służyć. Rodzynki przecież sie używa, tak ? 
  • Hmm. ….. – zamyśliłam się nad tym jak fajnie pokazują Piotrowi w obrazach.
  • …. Ojciec siedzi z nami, widzę, że pali cygaro …
  • Ojcze, palenie jest szkodliwe – ja od razu ze śmiechem.
  • Dym puszczam uszami, nie pisz tego dziecko, nie zrozumieją.
  • ……..  – zrozumieją, jeśli to tylko żart. 
  • …. A teraz tańczy – rozbrzmiała muzyka w stylu z czasów starej Ameryki.
  • Jak będziemy w formie materialnej, potańczymy sobie razem ? Co chcesz, charleston, twist ?
  • Jak wolisz Ojcze, prowadź Ojcze … – odpowiedziałam od razu, ale w głowie mi zaświtało co znaczy w formie materialnej ?
-Ojciec teraz tańczy, widzę to. Nie dziwię się, fajna muzyka – … swing. 
-Tańczę, zechcesz do kółka ? Wy pracujecie, Ja tańczę. 
-Naprawdę Ojciec tańczy – Piotr naśladuje Ojca ruchy … Muzyka się skończyła. A teraz siedzi w fotelu i pali cygaro. 
-Jestem lekko spocony, mam tyle lat, człowieku ! 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2024/07/16/ja-ustalam-prawa/

  • A co z Małym ? – pytam. 
  • Nie masz go dosyć ? Nie znasz powiedzenia, było – minęło ?
  • … Ale zapytałaś i to się liczy.
  • Wyobrażasz sobie chwile …
  • Siedzisz w fotelu oparta i wspominasz wszystkie swoje życia ? Widzę radość i łezkę …
  • Ojcze … To very loooong time.
  • Tak, a było jakby wczoraj.
  • Zobacz, wczoraj miałaś kapcie, a dzisiaj już jest dzisiaj.
  • Jutro będzie jutro.
  • Wczoraj biegłaś na wypadek, kiedy to było ?
  • Rok temu – wzdycham, bo to czysta prawda. Rok temu, ale jakby wczoraj.

Piotr zapatrzył się w dal …

  • Ziemia ma osłonę, ale są statki wokół. Niektóre są większe od Ziemi.
  • Hmm … Tam są też ludzie ?
  • Istoty.
  • … Ojcze, dziękuję za kapcie – wracam do tego, co zajmuje mi głowę ostatnio najbardziej. 
  • Ja dziękuję za codzienne wpisy, dziękuję za piętnastą, za to światełko, które puszczasz za ludzi.
  • Dziękuję, że jesteś. 
  • …??? … No jak to ? – poczułam się niepewnie, bo przecież to dzieło Ojca, że jestem.
  • Nie wskazuj na Mnie … Że jesteś z pracą twoją.
  • … Ojcze, przecież nie miałam innego wyjścia. 
  • Zawsze jest wyjście.

Zapadła nagle w kawiarni cisza totalna. Muzyka przestała grać. Byliśmy sam, ale każde nasze słowo niosło się jak z megafonu.

  • To są chwile.
  • Pamiętasz kobietę w ciąży, co powiedziała, że idą wielkie zmiany ? – Piotr.
-Potem ściągnął ze ściany pamiątkę po ślubie, jakąś płaskorzeźbę i odszedł, zostawił mnie w tym mieszkaniu. I druga scena … Znalazłem się na ulicy, podchodzi do mnie kobieta, niewysoka, włosy do ramienia. Była w ciąży ! Duży brzuch miała. Szliśmy trochę razem, chciałem się uwolnić z jej towarzystwa, żeby nie pomyśleli, że to moje dziecko, ale gdy zaczęła mówić o Bogu, zacząłem jej słuchać uważnie. Mówię do niej …Ty jesteś Europa. A ona …
-Jestem Eureka. Ta ciąża to dla ciebie informacja, że właśnie rodzi się nowe. https://rozmowyzniebem.pl/wp/2024/12/27/wlasnie-rodzi-sie-nowe/
  • … To była czysta przyjemność …
  • ??????? – w mojej głowie burza mózgu, co znaczą te słowa ?
  • To jest sentencja, którą się mówi, wiesz kiedy ?
  • …. Na koniec.

02. 10. 24 r. Warszawa.

  • Drugi dziś – Piotr znacząco mruga okiem.
  • W październiku było co ? Rewolucja. I co jeszcze ?
  • Zawał, otwarcie wrót, wypadek … – wyliczam, co pamiętam.
  • Wszystko zmierza do jednego punktu.
  • Ale wszystko wskazuje na to, że w październiku nie znikniesz. Coś innego może być.
  • A co ?
  • Tatuś ma takie pomysły, że hej ! – wyrwało mi się. 

Cisza.

  • Po to zaczęliśmy wcześniej, żeby później skończyć.
  • … ??? … – ale tajemnicze zdanie, tylko spojrzeliśmy się na siebie próbując zrozumieć.
  • Dziwna ta chwila ciszy …

03. 10. 24 r. Warszawa.

Późnym wieczorem.

  • Dzisiaj czwartek – Piotr liczy każdy dzień.
  • I to dzięki Bogu ! – Ojciec używa powiedzenia.
  • Oczywiście, wyłącznie dzięki Bogu – a ja myślę dosłownie.
  • W przyszłości muszę cię zatrudnić na klakiera.
  • Będę się czuł lepiej, że jestem nieomylny.
  • ……… – śmiech.

 

 

Twoja miara jest ludzka.

30. 09. 24 r. Warszawa.

Gdy Piotr wrócił do domu, zadzwoniła córka, rozmawialiśmy telefonicznie przez ponad godzinę. Była w wielkim dołku i chlipała co chwilę, ponieważ Ojciec „dołączył” do rozmowy i pocieszał ją dobrym słowem. Rozmowa cudowna, bo Piotr przekazywał też informacje dotyczące jej życia, które tylko ona mogła zrozumieć. Było to zamierzone, gdyż gdyby nie było, nie uwierzyłaby, że to z Ojcem rozmawia teraz. W pewnym momencie Piotr …

  • Widzę linię mety i właśnie na nią nachodzę.
  • Opowiedz …
  • Widzę taką linię mety, białą linię, ale ona jest długa i właśnie postawiłem na nią nogę.
  • Jeśli gruba, to może to potrwać długo – córka dodaje …

Córka nie wie, że widzieliśmy metę kilka lat temu; 

Przypomniałam sobie w tej chwili słowa Jezusa z sanktuarium w Kazimierzu Dolnym, który powiedział …
-Jesteś na ostatnim zakręcie. 
Uzmysłowiłam sobie, że właśnie Piotr wchodzi w najważniejszy etap swojego życia. Nie tylko wychodzi z zakrętu, ale widzi już metę. Tłumaczę to Piotrowi przypominając słowa Jezusa. Jest zaskoczony, że ja wszystko pamiętam, a on nie. A pamiętam z wielu względów, wszystko zapisuję, ciągle łączę i analizuję fakty. Piotr usłyszy, przekaże i zapomni, po prostu idzie dalej. Może dlatego nieustannie robi tak wiele błędów ? https://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/05/24/ja-nie-jestem-twoim-celem-jestem-twoja-droga/

Chwile rozmawiamy o wydarzeniach w świecie.

  • Wystarczy jedna chwila, a wszystko się uspokoi i zaczną rozmawiać ze sobą Araby i Żydzi.
  • To co Ojca powstrzymuje ? – córka pyta nadal przez telefon.
  • A wiesz co to doświadczenie dusz ? Rozwój ?
  • Musi się wypełnić, co zapisane.
  • … W Austrii wygrała skrajna prawica – dodaje.
  • To nie ma już znaczenia. To nie ma znaczenia dla ciebie.
  • … Dlatego mówiłem nie kłócicie się. Jednemu z was to mówiłem …

Szczęka mi opadła.

  • Czyli to mi się jednak nie przewidziało ! – mówię do Piotra, gdy córka się rozłączyła.
  • Zdziwiona ?
  • A co ci powiedziano ? – Piotr. 
29. 07. 24 r. 
Nie jestem pewna, ale w nocy miałam jakiś przekaz, że zostało mi niewiele czasu z Piotrem i żebym się nie kłóciła. Nie wiem, czy to real, czy to przemęczenie, złuda. Nie wiem.
  • Nie wiem jak wy, ale Ja się cieszę.

Ciężko się zrobiło.

  • Miała (córka) rację mówiąc, że ci się dziwi. Jak można mieć depresję mając Ojca ? – ja też się dziwię Piotrowi.
  • A skąd wiesz, ile mu dokładam ? Twoja miara jest ludzka.
  • Żyjesz z tym człowiekiem 30 lat, a nie znasz go w połowie.
  • Nie zdajesz sobie sprawy, ile czasu trwało go ucywilizowanie.
  • Zdziwiona znowu po raz drugi ?

Ciarki mi przeszły, bo znaczy to tyle, że mi się jednak nie przewidziało.

  • Ojcze, miałeś młody głos …
  • A wiesz, że wszystko mogę ?
  • …….. – cisza.
  • Pachnie „Kobrą„ ?
  • …….. – śmiech, „Kobra” to teatr z dreszczykiem.
  • Zapachniało …
  • Oj, będzie się działo, oj będzie ….

Włączyliśmy film, żeby trochę od emocji odetchnąć.

  • Co robicie ?
  • Oglądamy.
  • A My oglądamy was.
  • …….. – no i to sprawiło, że się od razu wyprostowałam.
  • Obawiam się nadal, że będzie to jakaś wizja z tobą i na tym się wszystko skończy.
  • Będzie namacalnie.
  • Ojcze, już mi łeb paruje od tych zagadek.
  • Głowa !, głowa!, łeb to ma koń.
  • No to mózg mi paruje.
  • Nie mózg, głowa ! Mózg trzeba najpierw znaleźć.
  • ……… – roześmiałam się bezsilnie.

Późny już wieczór, Piotr mnie woła do łazienki, ponieważ woda wylała się z pralki, zbieranie jej  z podłogi zajęło nam trochę czasu.  Wróciliśmy do pokoju 15 minut później …

  • Aaaale nuuuuumer ! – Piotr z naciskiem na każde słowo i wskazuje palcem na moje klapki.
  • Ty to zrobiłaś ?
  • Aaa w życiu ! A może to ty ? 
  • Coś ty ! – patrzył się na to „zjawisko” w głębokim w zamyśleniu.

No i mam, o co prosiłam. I muszę przyznać, że dziwnie się poczułam. Ciarki po plecach, ale z każdą następną chwilą uśmiechałam się coraz śmielej i szerzej.

Tu jesteście na moment, tam na zawsze.

29. 09. 24 r. Warszawa.

Na kawie za długo cisza, więc …

  • Ojcze, porozmawiajmy …
  • Porozważajmy przy niedzieli.
  • Siedzisz koło Małego, pijesz kawę … Nie zgubisz go ?
  • … ??? … – nie wiem, o co chodzi.
  • W tym gąszczu na dworcu … Nie zgubisz go ? Trzymaj się jego ręki – Piotr uścisnął moją dłoń, aby pokazać jak …
  • Aaaa …. Wizja … Ciekawe …

To już drugi raz w tym miesiącu Ojciec wspomina tą wizję. 

Obudził mnie sen. Była 4,45. Idę metr za Piotrem, jak jego cień, ale nie obstawa. Idziemy podziemnym przejściem wykutym w skale, idziemy dość szybko, w każdym razie widać, że Piotr wie dokąd idzie. Jest w swoim zwyczajnym płaszczu, w którym chodzi na co dzień. Muszę za nim truchtać, aby nadążyć. Dochodzimy do schodów, wyprowadzają nas na płytę dworca kolejowego. Całkiem normalny dworzec. Nikt nie zwraca na nas uwagi mimo, że na płytę wyłaniamy się de facto spod ziemi. Nadal truchtam za Piotrem. W hali dworcowej jest niewielu ludzi, ale nagle pojawia się ich naprawdę spora grupa, która wchodzi nam w drogę. Wchodzi między mną, a Piotrem. Piotr wtapia się w ten tłumek, miesza się z innymi mężczyznami w płaszczach i niestety powoli tracę go z pola widzenia. Kiedy tłum się rozstępuje, już go nie znajduję, zniknął.  https://rozmowyzniebem.pl/wp/2022/10/22/wszystko-moze-sie-zdarzyc/   https://rozmowyzniebem.pl/wp/2023/03/22/zajmij-sie-naukami-mego-syna/
  • Miałeś taki sam płaszcz, jaki masz teraz, też jasny – spojrzałam na jego prochowiec.
  • Jesień … To nie była zima, a jesień. A może wiosna ? W swoim prochowcu byłeś – jestem zdziwiona, że teraz to odkryłam. W takim razie, co znaczą wizje ze śniegiem ? 
  • Czy uważasz, że twoje małżeństwo jest udane ?
  • … Dałeś mi to, co najważniejsze – zwracam się do Piotra.
  • Nie mam jakiegoś tam materialnego dobytku, że tak się wyrażę, ale dałeś mi to, co najważniejsze – w zadumie.
  • Co by było, gdybyś miała wszystko ? 
  • Ja ci powiem … Jałowość życia.
  • Tu jesteście na moment, tam na zawsze. Zapisz …
  • Słuchajcie, bo drugi raz nie powtórzę.
  • …….. – zapisuję ekspresowo, ale Ojciec mówi tak szybko, że zapisuję niestety co drugie zdanie.
  • Muszę cię zapisać na kurs stenotypii ….
  • Przydałoby się Ojcze – mówię ze śmiechem. Naprawdę mam poważny problem, aby nadążyć.
  • Przejmujesz się, co będzie jutro ? – do Piotra.
  • To już nie ma sensu, pójdzie rozpędem.
  • Poczujesz woń Nieba.
  • Będzie mi dane ? A co z tymi ludźmi moimi ? Ze wszystkimi decyzjami idą do mnie.
  • Ola, pomyśl sobie … Przylatują z innych światów i nie mogą uwierzyć, że to on … 
  • To kim jest twój mąż, Mucia ?
  • … Noooo niesamowite … A skąd wiedzą, kogo mają szukać ?
  • Plotka się niesie. 
  • Co oni wiedzą o tobie, że przylecieli ?
  • Wiedzą tylko to, co mają wiedzieć.
  • Na ten temat księgi w bibliotece na tej Ziemi nie znajdziesz.
  • Mówił … Oddaj mi swój pokłon, w jedną sekundę może dłonią objąć jego cały świat i w sekundę go zniszczyć …
24. 11. 18 r. Szczecin. 
Ale miałem wizję ! – Piotr zaczyna. Byłem w kosmosie i jednocześnie w jakieś zamkniętej przestrzeni. Stali przede mną w rzędzie jak do raportu przedstawiciele wszystkich nacji, które mieszkają w kosmosie. Ale miałem wrażenie, że to tylko część, bo tych światów jest jeszcze wiele. Stali w rządku i mi się kłaniali jeden po drugim. Wyglądali !… Niektórzy to prawdziwe maszkary. Jakaś rasa zwierzęca, jak gady, był jakiś wielki i chudy jak patyczak, ale na końcu rzędu stał taki nawet niewysoki, ale miał wielką głowę i ogromne oczy. Nienaturalnie ogromne, zajmowały mu połowę głowy. Wydawał się lepszym od innych, był najbardziej inteligentny. On tylko mi oczami się skłonił. Wtedy pomyślałem oż ty !!! Podszedłem do niego i dotknąłem go palcem w czoło i wtedy zobaczyłem jego świat ! On wówczas zrozumiał, że mogę z jego światem zrobić wszystko w jednej sekundzie. Dopiero wtedy się skłonił…  https://rozmowyzniebem.pl/wp/2019/08/02/twoj-los-zostal-przypieczetowany-ostatecznie/

  • Wyobrażasz sobie kogoś takiego ?
  • Wyobrażasz sobie, że ktoś taki ma problemy z ludźmi, pieniędzmi, chlebem ?
  • Będzie rozważny.
  • Czy nie uważasz, że świat wygląda całkiem inaczej idąc piechotą niż autem ?
  • Ooo, zdecydowanie – kiwam głową, że rozumiem.
  • Więc on idzie piechotą.

Idąc piechota przez miasta Piotr za każdym razem mówił to samo. Miasto wygląda zupełnie inaczej z perspektywy jadącego autem, a inaczej z perspektywy idącego piechotą. Idąc piechotą świat już nie wydawał się taki fajny. Ułomność tego świata wydawała się zdecydowanie bardziej widoczna. Sens słów Ojca jest więc taki; trzeba być człowiekiem, aby w pełni zrozumieć drugiego człowieka. 

  • Wczoraj wieczorem miałem fajne widzenie. Unoszę się w powietrzu do góry i ktoś mnie łapie z dołu za nogę i próbuję ściągnąć. Schylam głowę, aby sprawdzić i widzę diabla, który mnie trzyma za nogę. Mówię do niego … 
  • Chcesz ? No to chodźmy !…
  • I poleciałem na dół ciągnąc go za sobą, a tam wybuchłem, aż spaliłem całe to towarzystwo. Po spaleniu tego czarnego piekła zaciekawiło mnie to, że pod jego czarnym światem był jeszcze jeden świat, ale bardzo czerwony. Spadłem tam też, ale o wiele trudniej ich było mi tam pokonać. Mieli jakby osłonę.
  • Jak wyglądał ten diabeł, co cię ciągnął ?
  • Paskudny, czarne oczy …
  • Młody, niedoświadczony diabeł.
  • Młody ? Czyli oni się rodzą ?
  • Pamiętasz to jajo ?
  • Hmm .. Pamiętam.
-Znowu znajdowałem się na powierzchni jakiegoś pola, mieczem załatwiałem gacki, wśród nich zobaczyłem wyjątkowego chuderlaka, od razu wiedziałem, że jest to syn najważniejszego z nich. Mieczem przeciąłem go na pól. Kiedy zrobiłem z wszystkimi porządek wbiłem się mieczem na niższy poziom, tam załatwiłem kolejne gacki i robale, wbiłem się mieczem poziom niżej i zobaczyłem kulę, w której coś żyło. Wyglądało to jak jądro w kształcie jajka. Chciałem w to wbić swój miecz, ale usłyszałem z dołu krzyk; Weźcie tego wariata!!! – ten głos był skierowany do Góry, nie do mnie. Wtedy nad tym jądrem pojawiła się wielka biała dłoń, która zakryła jajo. Nie chciała mi pozwolić na dalsze działanie. Zaraz potem usłyszałem; 
-Większa z tego będzie szkoda, jak to zniszczysz, niż pożytek. 
-Ale ja byłem uparty, mieczem rozsunąłem palce tej dłoni i mimo wszystko chciałem wbić się w „jajo”. Wtedy ta wizja została przerwana. Wtedy zrozumiałem, że jest między nimi układ, do którego nie mogę się wtrącać. Zło jest potrzebne, dzięki temu ludzie się uczą, a nauka jest dla nas najważniejsza. 
https://osaczenie.pl/wp/2016/05/15/jak-rozroznic-dobro-od-zla/ 

-Podczas egzorcyzmów wywołuję ich po imieniu i czasami schodzę do jaja – dzisiaj wiem, że to symbolika odradzającego się zła, a nie rzeczywistość. 
-Chcesz zabić jajo ? 
-A jak będą się uczyć ? 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/12/25/kiedy-jestescie-razem-wtedy-jestescie-silni/

Chodzi tylko o jedno …

28. 09. 24 r. Warszawa.

Po mszy, po zakupach, na kawie Ojciec zaskakuje mnie prostym pytaniem …

  • Czyli myślisz, że czarne mają znaczenie ?
  • … ??? … – gorączkowa myśl o co chodzi …
  • Buty ! Tak, ewidentnie musi mieć znaczenie.
  • Jakaś twoja propozycja ?
  • Na dół, bo czarne ? Taki symbol ?
  • No na pewno jest inaczej. Od kiedy u was nic nie jest planowane ?
  • Hmm …. Rewelacja z tymi butami. Taka drobna rzecz jak buty… Ciekawa ta intensywność, 4 razy w ciągu miesiąca. Dziwne … – myślę głośno.

Jestem na etapie poprawiania mojego dziennika i czytam dzisiaj coś, co pasuje do butów idealnie …

-Będziemy dawać się coraz więcej, abyś był coraz bliżej Nas. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/11/27/5971/
  • Jak myślisz Oluś …
  • …….. – prostuję się.
  • Czy w październiku może być śnieg ?
  • … ??? … Raczej nie – spoglądam na pogodę za oknem, piękne słońce.
  • Czy coś się stanie w październiku z twoją rodziną, a przede wszystkim z twoim mężem ?
  • Uruchom swoją intuicję.
  • … Nooo… Niestety nic nie czuję – … choć pierwsza myśl to „nie”. 

Intuicja przychodzi nagle i jest jak trzepnięcie energii w głowę lub w splot słoneczny. Gwałtowne i nagłe uczucie lub gwałtowna i nagła myśl. Kiedy próbuję uruchomić swoją intuicję na siłę, nic z tego nie wychodzi. Włącza się logika, rozsądek i zostaje już tylko zgadywanka. 

  • A gdy nic nie czułaś, coś się stało ?
  • Hmm … Wypadek ! Nic nie czułam, że Piotr będzie miał wypadek z tramwajem. Nic, a nic … – przyznaję po namyśle. 
  • Czy pogodzisz się z tym, jak się coś stanie ?
  • … Tak.
  • Musisz się pogodzić.
  • … No właśnie, przecież nie mam wyjścia – pomyślałam.
  • Żydzi się natną … Słyszę Przypowieść o Filistynach … Widzę arkę, Żydzi nieśli arkę i myśleli, że arka im pomoże, a wcale nie …

W Starym Testamencie Filistyni są postrzegani jako „źli faceci”, długoterminowi wrogowie Izraela, od czasu, gdy spotkali się po raz pierwszy. To nie odwaga Filistynów pokonała Izraela; to odmowa Boga, aby pozwolić Jego ludowi manipulować Nim, aby im pomóc, bez wcześniejszego pokutowania za swój grzech i wołania do Niego o pomoc. Nie czcili Go ani nie byli Mu posłuszni, więc pozwolił im upaść w porażce. Z rozważanych przez nas Pism musi być oczywiste, że Filistyni reprezentują moc wroga, którą Pan pozwala na dyscyplinowanie i karcenie Jego ludu, gdy ten grzeszy przeciwko Niemu.

  • Oni wtedy przegrali. Dlatego ktoś mi mówi, że z drugiej strony mają Iran ..
  • Czyli przegrają ?
  • Widzę bomby jądrowe …
  • Wcale nie byłabym zdziwiona. Pamiętaj, że ta wojna jest zapisana, więc tylko czekać. Zresztą … To się może wszystko wydarzyć, kiedy ciebie nie będzie.
  • Co było, gdy go nie było ? Gacki szalały, hulaj dusza …
  • ……… – doskonale to pamiętam, gdy Piotra nie było.
  • Moi ludzie nie dadzą rady beze mnie.
  • No i jak to będzie Ojcze w takim razie ? – pytam.
  • Zapomniałem, że nie zaplanowałem. Myślisz, że się urodziłem wczoraj ?
  • … Urodziłem ? – roześmiałam się …
  • Pocieszna jest twoja żona.
  • Bo może być tak Ojcze, że nie zniknie dosłownie, a zaśnie albo wizja jakaś … I będzie po prostu …, jakby w rozkroku. W dwóch światach naraz …
  • Czyli w szpagacie ? Wyobrażasz to sobie ? Zadziwiają Mnie córko twoje plany.
  • ……… – zamilkłam.
  • Chwila w kościele z Małym, co czułaś ?
  • Bliskość.

Byliśmy na mszy w kościele Świętego Krzyża o 8 rano i było kilka osób zaledwie, ale aż  trzech księży. Siedzieliśmy prawie przed ołtarzem i kiedy się modliliśmy, to najgłośniej, niestety.

  • Fajnie było … Sam na sam, prawie.
  • Ci księża to są księża !, nie urzędnicy.
  • Każdy z nich miał stanowczość, ale i ciepło.
  • Tak, ale najlepiej się czułam w Częstochowie.
  • To był wyjazd dla ciebie, przecież wiesz.
  • I co czułaś od Maryi ?
  • …….. – zastygłam, czyli to prawda.
  • Bliskość ? Co ci przekazała ?
  •  … ??? …
  • Nieuchronność.
  • Przekazała ci to, co przekazała Anneliese Michel.
  • ……… – łzy napłynęły do oczu.

Do Anneliese Michel mam dziwną słabość. 

Sama Anneliese wyznała, iż doznaje objawień Najświętszej Marii Panny oraz Jezusa Chrystusa, którzy według niej podtrzymywali ją na duchu i zapewniali o tym, że zostanie świętą. Twierdziła także, że nawiedzały ją dusze zmarłych osób. Anneliese mówiła, że cierpi za kapłanów, w szczególności za tych, którzy nie wierzą w istnienie osobowego Szatana, oraz za młodzież niemiecką. Z zeznań ks. Ernsta Alta, kierownika duchowego Anneliese Michel, wynika że dziewczyna dobrowolnie przyjęła na siebie cierpienia związane z opętaniem, jako pokutę za grzechy innych ludzi (cierpienie ekspiacyjne). Cierpienia, jakich doświadczała, powodowały jednak, że pragnęła końca udręk i dlatego poddawała się egzorcyzmom. https://pl.wikipedia.org/wiki/Anneliese_Michel

  • Nie martw się i chciała od ciebie zgody.
  • Sama wiesz, co chciała, bo Ja nie wiem, nie słuchałem.
  • ……….. – uśmiecham się, to oczywisty żart.
  • Wiesz po co był ten wyjazd ?
  • To był wyjazd na twoje „tak”.
  • Zobacz jak Bóg cię kocha, że pyta cię o pozwolenie.

Przepisując słowa z zeszytu do komputera ponownie zapłakałam. Zapłakałam też wtedy, gdy zapisywałam słowo w słowo. Nie przewidziało mi się to więc wszystko i opisałam to Piotrowi jeszcze raz.

  • Bardzo trudno to opisać. Stoję wśród ludzi, naprzeciwko obrazu i raptem ogarnia cię odczucie, że ktoś nawiązuje z tobą kontakt telepatyczny. Wzrok kierujesz dokładnie w jeden punkt koło obrazu i jesteś pewny, że tam jest Maryja. Prawdziwy człowiek, ale niewidoczny. I słyszę Jej słowa, zdanie …
  • To co, zaczynamy ?
  • Szczerze mówiąc nie od razu powiedziałam tak. Spytała tak po prostu, tak zwykle. W tym zdaniu był spokój, radość, ale i powaga. I jakaś gotowość. I wtedy ludzie zaczęli się modlić na cały głos, silna wytworzyła się energia, nigdy w żadnym kościele tego nie widziałam aż tak. Ciarki przeszły mnie po skórze. To jest szalenie trudne wytłumaczyć tą chwilę … Jedno jest pewne, tam faktycznie bywa Maryja ….
  • Suma summarum chodzi tylko o  jedno …
  • O ratowanie tych dzieci.
  • … Ludzie nie zdają sobie sprawy jak niesamowicie potężny jest Ojciec. Razem wszyscy jesteśmy jak jeden pyłek.
  • … Myślisz, że się nadaje ?
  • Jeśli go Ojcze wybrałeś, to na pewno się nadaje. A poza tym …, nadaje się … – kiwam głową w zamyśleniu.
  • Dlaczego ?
  • Nie boi się. Wiesz, że podobne rozmowy prowadziliśmy w 2017 roku ? Czytam teraz dziennik i widzę jak wiele Ojciec mówił o twojej „podroży”. Ale wtedy nie byliśmy na to gotowi zupełnie. Potrzebne były te 7 lat przygotowania.
  • To dlatego Ojciec powiedział do Jezusa; on nie jest jeszcze gotowy – Piotr przypomina sobie.
  • To zaczynajmy …
  • Uważasz patrząc na twarz Piotra, że można go szanować ? Budzi respekt ?
  • O tak.
  • A jeśli będą się śmiać, to będą się śmiać przez łzy.
  • Co myślisz, może być okrutny ?
  • … Może.

Przeczytałam kiedyś wypowiedź pewnego zakonnika, że nikt nie widział Maryi w Klasztorze Częstochowskim, nigdy się tam ludziom nie objawiła. Ale jednak swoją obecność w Częstochowie wielokrotnie potwierdzała poprzez liczne uzdrowienia i nawrócenia. Osobiście jestem pewna, że Najświętsza  Maryja „przychodzi” do klasztoru i ma tam swoje ulubione miejsce, specjalne „drzwi” … Jeśli ktoś będzie  w tej kaplicy kiedyś osobiście, coś podpowiem … Proszę skierować swój wzrok w to miejsce …

Cieszą Mnie emocje ludzkie, zdziwienie.

26. 09. 24 r. Warszawa.

Piotr dzisiaj wielce wspominkowy. Wspomina przeszłość i wyciąga wniosek …

  • Ojcze, dałeś mi Swoje imiona, a ja taki ułomny jestem.
  • Tak jak powiedziałem …
  • Nigdy nie zrywam przymierzy z człowiekiem.
  • Tak jak powiedziałem …
  • Pas jest twój, czy chcesz, czy nie chcesz.
  • Wiele zrozumiałeś i wiara w tobie.
  • A na to potrzeba było dużo czasu – pomyślałam.
  • Bóg nauczył mnie wielu rzeczy.
  • Jakich ?
  • … No na przykład; patrz i obserwuj …. I milcz … – dodał od siebie. 
-Patrz i obserwuj.
-………. – zamyśliliśmy się. …. 
-Temu się płyta zacięła…. – skwitował Piotr ze śmiechem, gdyż słyszymy to po raz któryś. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/08/08/nie-patrz-wzrokiem-a-sercem/

Patrz i obserwuj słyszeliśmy bardzo często. Słyszeliśmy zanim zaczęłam spisywać każde słowo. Wtedy nie wiedziałam, że patrz i obserwuj wiąże się z uruchomieniem w sobie wielkich pokładów cierpliwości. Obserwować koronkę, czyli splot zdarzeń, które prowadzą do celu jest bardzo pouczające i emocjonujące, ale jedno jest pewne. Każda koronka wymaga czasu. Ojciec potrzebuje czasu, aby odpowiednio ze sobą połączyć wszystkie nitki. Każde życie człowieka, narodu, a pewnie i planety to zbiór mniejszych i większych koronek. I kiedy się nad tym tak zastanowić głębiej … Jakiż to musi być umysł, aby to wszystko stworzyć i kontrolować. 

 Piotr odprawił swoje egzorcyzmy w ciągu kilkunastu minut, ale zanim to zrobił ...
-Usiadłem w pokoju i się zamyśliłem. Moi ludzie dali mi tyle problemów dzisiaj, że miałem ich serdecznie dosyć i chciałem być sam. Zapatrzyłem się w okno i wtedy usłyszałem ...
-Mały, mam wszystko pod kontrolą. 
Cudownie ... Z Ojcem nie zginiesz - wzruszyłam się.
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/11/15/mam-wszystko-pod-kontrola/ 

  • Noooo z tym milczeniem to raczej ci nie wyszło – śmieję się głośno.
  • Żebyś nie była zdziwiona. Gdy przyszedł Jegomość, odzywał się Piotr ?
  • Jaki był, daleki ? To nie narzekaj na tą chwile – …. że jest gadatliwy.

Mina mi zrzedła natychmiast. Jeśli czasami Ktoś wchodzi w Piotra, to chyba wiem  kiedy. Wtedy bowiem Piotr tylko milczy, zapada się w siebie i robi się dość obcy.

  • Jegomość był ode Mnie, jak się zachowywał ?
  • Jak kawał chama ! – palnęłam bez namysłu, aż Piotr oczy wytrzeszczył, że tak odważnie.
  • … No bo ani dzień dobry, ani nie zapukał … – próbuję obrócić to w żart.
  • Jakby był u siebie ?
  • No właśnie … – i dało mi to zwrócenie uwagi dużo do myślenia. U siebie ?
  • Działo się … I to nie koniec akcji. Dopiero się rozkręca.
  • Zbliżamy się do rozwinięcia akcji, do apogeum, będzie tempo.
  • Będzie się działo. Powiem ci kiedy.
  • … Naprawdę ? Powiesz Ojcze ? – jestem zdziwiona.
  • Sama zobaczysz. Sama wiesz, że to lubię.
  • Zaskakiwanie. Cieszą Mnie emocje ludzkie, zdziwienie.

Wieczorem.

Piotr walczy w tej chwili o każdy grosz. Od kilku dni ma na koncie tylko 130 zł. Wydzwaniają do niego z pretensjami, ale on jest całkowicie bezsilny, bo sam też czeka na wpłaty. Prosił Ojca o pomoc i usłyszał wczoraj …

  • Nazajutrz.

Godzina 18.00, Piotr sprawdza konto … Nazajutrz się nie sprawdziło.

  • Dzień się skończył ?
  • …. No nie … – ale jakoś nadzieja nam opadła.

O 22.00 Piotr sprawdza konto jeszcze raz. Jeden z klientów wpłacił około 250 tys. nagle i niespodziewanie. Całkowicie niespodziewanie, ponieważ jego termin płatności mija dopiero za 2 tygodnie, a z zasady nigdy nie płaci wcześniej.

  • To jest to „nazajutrz”. Pomoc przyszła dzisiaj.
  • Oooojcze, dziękuję Ci ! – Piotr prawie się rozpłakał.

27. 09. 24 r. Warszawa.

  • Głowa mnie boli od pogody – narzekam.
  • Wtóruje ci pogoda.
  • Taaa … – zamyśliłam się nad użyciem słowa wtóruje.
  • Wiesz, że nad Ziemią jest pełno statków ? Otoczyły Ziemię jak sitko … Są w pewnej odległości, aby nie zderzyły się z sondami … Niewidoczne są, mają kamuflaż … Próbuję się dowiedzieć po co są, ale nie dają mi się przebić – zamilkł na długo.
  • Czy to jest jedna nacja ?
  • Nie, więcej.
  • Ale wiedzą o sobie ?
  • Tak, ale mają jakby strefy, są podzieleni na strefy. Tak jak Niemcy po drugiej wojnie, była strefa amerykańska, rosyjska …
  • Hmm … Ciekawe …
  • Teraz usłyszałem …
  • Przekazałem Swoje imiona nieodwołalnie i na zawsze.
  • No i co ty na to powiesz ?
  • Każesz mu podłogi myć ?

Roześmiałam się. Wczoraj namawiałam Piotra, aby dla rozruszania mięśni posprzątał mieszkanie. Nie chciało mu się …

Córka przesłała z rana zdjęcie.

Uśmiecham się z wyraźną zazdrością. Po chwili coś mnie tknęło …. Dzisiejsze buty są ustawione bardzo inaczej, niż poprzednie. Dlaczego ?

Różnica niby błaha, musi mieć jednak jakieś swoje znaczenie. Przyglądam się uważniej i rozdziawiam buzię ze zdziwienia … Czarny klapek czubem jest skierowany na dół, na DÓŁ ! Biały but czubem do Góry !

Zaczęłam się głośno śmiać … Córka tego nie zauważyła, nikt tego nie zauważył … Jedno jest pewne. Tylko Oni mogli to wymyślić. Przyznaję, że zaczęłam się w pewnej chwili zastanawiać, czy córka mnie nie wkręca w tą zabawę w buty, ale teraz nie mam żadnej wątpliwości, że to dzieje się naprawdę. Biały do Góry, czarny na Dół… Tak jak powinno być, a nie zawsze tak było. Są niesamowicie mądrzy i niesamowicie dowcipni … 

28. 11. 16 r. Warszawa. Jadąc dalej przypomnieliśmy sobie o piórze, które zniknęło i po chwili pojawiło się na stole. Często tak robicie ? – spytałam. … Pokazał mi buty …, i krzesło. Córka, podczas naszej obecności w Warszawie pomieszkiwała w naszym mieszkaniu w Szczecinie. Wchodząc do mieszkania miała pewien wkurzający mnie zwyczaj. Po środku salonu zrzucała buty z nóg machając nimi na oślep w prawo i w lewo, więc buty lądowały kilka metrów dalej bez ładu i składu w różnych częściach pokoju. Jakiś czas temu zrobiła to znowu. Ale tym razem zdarzyło się coś przedziwnego. Zrzuciłam buty jak zwykle, odwróciłam się na chwilę, a po chwili zobaczyłam moje buty ułożone po środku pokoju jakby były na wystawie, jeden oparty o drugiego. Tak ją to wystraszyło, że uciekła z mieszkania. Była przerażona i myślała, że to gacek. A dzisiaj się dowiaduję, że to mój Grubasek pilnował porządku. https://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/07/15/diabel-nie-atakuje-rzeczy-lecz-bezposrednio-ciebie/

Wyjawię ci jedną tajemnicę.

24. 09. 24 r. Warszawa.

Piotr nad ranem …

  • Ktoś przyszedł do mnie i powiedział …
  • Ostatnia próba człowieka.
  • A po jakimś czasie dodał krystalicznego … Albo krysztalik … Nie dosłyszałem.

??? … Ciekawe … Ostatnio poprawiając dziennik natrafiłam na teksty o krysztale … 

-Widzisz? Żeby uzdrawiać trzeba być czystym, trzeba mieć kryształową duszę. Piotr przeszedł już tą kryształową ścianę ? 
-Jeśli przeszedł, to nikt o niej jeszcze nie słyszał. 
-Piotr jest tak brudny, że jego kryształowa ściana musi mieć z 10 metrów, by go oczyściła – żartuję sobie. 
-Nie martw się, damy radę. Złamiemy jego wszystkiego upory. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/03/10/dzien-chwaly-naszego-ojca-jest-bliski/
-Fala i kryształ to jedno. 
Jeśli kryształ oczyszcza, to i fala oczyszcza... jak rozumiem te słowa. Jeśli Fala to Ojciec, to i kryształ to Ojciec. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/04/05/czy-odejscie-do-lepszego-swiata-nie-jest-przyjemne/ 

-Mały, wyciągnij rękę …. Co czujesz ? 
-......... – Piotr wyciągnął prawą rękę do przodu, lewą ciągle prowadząc.
-O kurcze ….! Czuję kryształ. 
-Co ty na to ? 
-Tak już tak blisko ? 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/05/15/nie-mysl-o-sobie-mysl-o-innych/
  • W tych słowach ewidentnie wiedziałem, że ta próba nadejdzie, dotyczy przyszłości, niedalekiej przyszłości.
  • Powiedz coś więcej, kto to był ?
  • Męski głos.

Trochę się zmartwiłam, nie tyle, że to ostatnia, ale że kolejna próba. Jakoś nam te egzaminy średnio wychodzą, trzeba przyznać.

  • Wszystkim mówisz, że zanim jestem sprawiedliwy, to jestem miłosierny.
  • I co ty na to pasierbie ?!
  • … ??? … Pasierbie ? – pytam Piotra, ale on milczy.
  • A możesz Ojcze zdradzić …
  • Zdradzić ? To nieadekwatne słowo, zdradzają ci z dołu.
  • Powiedzieć, wyjawić …
  • Na miłość boską tyle piszesz, a dalej jesteś w elementary school.
  • ………. – uśmiecham się zawstydzona.
  • No to ujawnić cząstkę tajemnicy … Z czym jest związana ta próba ?
  • Wyjawię ci jedną tajemnicę.
  • … ??? … – nastawiam uszy.
  • On, Piotr … to Ja.
  • To Ja ze swoimi słabościami, które próbuję zwalczyć.
  • … ??? … Niemożliwe … Ojciec to doskonałość – Piotr od razu.
  • Podsyłam co chwilę do niego jakąś słabość i sprawdzam, jak się stanie dalej.
  • Uwierzysz w to ?
  • ……… – milczę, ale trudno jest mi w to uwierzyć.
  • Czy istota doskonała potrzebuje tego ?
  • No właśnie, raczej nie.
  • A pamiętasz, co kiedyś notowałaś ? Co to jest samotność ?
  • …….. – łzy natychmiast w oczach. Pamiętam doskonale.
-Wiesz dlaczego jesteście tacy ? Ja też jestem samotny. 
-…..... - płakać mi się chce.
 https://rozmowyzniebem.pl/wp/2022/01/02/ja-tez-jestem-samotny/ 
-Chcesz zepsuć Mi zabawę ? Sama piszesz o Mnie, że czuję się samotny, że lubię robić niespodzianki, więc czekam na zabawę. 
-Czytam, co piszesz codziennie, to Moja gazeta poranna, więc mam odkryć ci wszystko ? 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2022/01/06/odkryjemy-wszystkie-karty/ 
-Chciałbym mieć Ojcze Twoje cechy. Chciałbym być podobny choć trochę. 
-Ja jestem samotny.
-...... - zdrętwiałam, bo kiedyś tak myślałam, a nawet napisałam. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2020/03/27/wszystko-przygotowalem/ 
Kiedy już razem będziemy, to już nie będziemy samotni. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2020/03/31/o-kazdego-walcze-o-kazda-owce/ 
-Masz rację, Bóg Ojciec nie potrzebuje nikogo, jest wszechpotężny. 
-Nieeee, byłby samotny – przyszło mi do głowy. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/12/21/to-co-bog-da-tak-bedzie/
  • A przecież Ojcze masz taką wielką rodzinę …
  • Pamiętaj, co napisałaś w głębokości myśli swojej …
  • Czy obok Piotra poczułaś się kiedyś samotna ?
  • ……… – wzięłam głęboki wdech.
  • Bywało – przyznałam, mimo oczu Piotra, które w tej chwili były ogromne ze zdziwienia. Nie wiedział.

25. 09. 24 r. Warszawa.

Gdy piliśmy kawę, grała naprawdę przyjemna muzyka.

  • Ojciec tańczy – Piotr się zapatrzył.
  • Nie wolno Mi ? Skoro muzyka inspirowana Moimi myślami ?
  • Już wiesz, jakie mam upodobania. Do takiej muzyki potrzebny odpowiedni głos.

Przyznaję racje, muzyka raczej z lat `50 może, nie jestem w stanie jej też określić. W domu długo szukałam odpowiednika i znalazłam; https://www.youtube.com/watch?v=xSJ-oT2ZBa0&list=PLXRivw5Pd9qlAqt_On-hR6kFlFahfjLsQ&index=27

Rozmawiamy o ostatniej próbie.

  • Gdy Ojciec mi to powiedział, zobaczyłem kaloryfer z żeberkami. Ostatnie żeberko było zimne, reszta ciepła.
  • … Czyli to jest ta ostatnia próba ?
  • Chyba tak. I co dalej Ojcze ?
  • To zależy, czy się przy nim ogrzejemy, czy nie.
  • Albo spuścimy wodę i zaczniemy od początku, albo wybuchnie.
  • Wooow … Ale porównanie – pomyślałam.
  • Podczas mszy miałem piękne widzenie. Pojawiła się ręka, sama dłoń Ojca zza moich pleców. Wyłoniła się i palcem wskazała na ołtarz. To było tuż przed hostią. I wtedy ściany kościoła zniknęły, wszystko wokół ołtarza zniknęło i ołtarz zaczął świecić na złoto. Dlatego byłem tak zapatrzony.

Rzeczywiście, w pewnej chwili obróciłam się do niego i zauważyłam, że wygląda na wybitnie zmęczonego, zastygłego, a on po prostu był zapatrzony.

  • I gdy ołtarz zaczął świecić, usłyszałem …
  • I am … po angielsku. Potem jeszcze raz I am. A na koniec po polsku …
  • Ja jestem.

Może to dlatego, że pisałam wczoraj …

-Choć Mnie nie widać, to jestem. 
-Więc nie mów, jakby Mnie nie było. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2024/09/24/choc-mnie-nie-widac-to-jestem/
  • Przychodzą momenty, że czuję w sobie Ojca. Inaczej wtedy patrzę na ludzi. To uczucie ogarnia mnie od głowy do piersi. To dziwne.
  • Co jesteś zdziwiony ? Do Siebie idę, nosisz Moje imiona, to idę do Siebie.
  • A nie możesz Ojcze dać mi wtedy znak ? – pytam szybko. 
  • ……… – cisza.
  • Caviezel idzie to you.
  • …???!!! …
  • Tylko nie wiem, czy oryginał, czy kopia. A kto jest kopią ?
  • Oczywiście Caviezel. Jezus idzie ? – oczy mi się uśmiechnęły.
  • Zachwyt będzie w tobie wielki. 
  • Naprawdę ?
  • Możesz Mi zaufać.

I tą radosną dla mnie wiadomością, kawę zakończyliśmy.

Nie zatrzymasz tego wulkanu.

22. 09. 24 r. Warszawa. Część 2.

Ciekawostki w internecie są czasami przepiękne, bo przepiękne to zdjęcie wykonane przez AI na podstawie całunu turyńskiego, który ponownie przebadany potwierdził jeszcze raz, że jest prawdziwym artefaktem. https://catholicweekly.com.au/shroud-of-turin-inspires-viral-ai-image-of-jesus/.

  • Ojcze, podoba Ci się to zdjęcie ?
  • Tak.
  • … ??? … A czy Jezus rzeczywiście jest podobny do tego zdjęcia ?
  • Tak.
  • … ??? … Hmm … Czyli jest podobny … – zamyśliłam się.
  • A co czułaś ? – …. gdy zobaczyłam po raz pierwszy.
  • Wzruszenie. Ukłucie w dołku … – przyznaję. 

Wieczorem przejrzałam stare zapiski z 2017 roku, zdziwienie jak wiele Ojciec mówi odejściu, o drugiej fali…

  • To, co czytałaś, to prawda. Nie zatrzymasz tego wulkanu.
  • Wulkanu ?
  • To metafora wybuchu, o to Ojcu chodzi – tłumaczy mi Piotr.
  • Rozumiem …

A może i dosłownie ? Miałam przecież wizję z wulkanem … 

Ten kataklizm do mnie nie dotarł. Wyszłam z wieżowca uspokojona, choć nieustanie myślałam o tych ludziach, którzy bez wątpienia musieli na wyspie zginąć. A ! Pomyślałam też, czy też ktoś mi taką myśl podsunął, że to była Kalifornia. Doprawdy nie wiem dlaczego … https://rozmowyzniebem.pl/wp/2021/08/05/uczynie-cie-wiecznie-mlodym/

Miałam i z powodzią, a mamy powódź. Wczoraj zobaczyłam relację w TV i człowieka w kajaku, który płynie po ulicy, jak w mojej wizji … Tak więc nie wykluczam, że nie tylko metafora.

  • Jak nasze spotkanie sobotnie ?
  • … Za krótkie Ojcze.
  • Sekundowe, ale przyjazne.

Mam do siebie żal, że tak pędziłam i nie zwróciłam większej uwagi na tego „niecodziennego pana”, który wyglądał tak zwyczajnie, ale oczy miał bardzo uważne. No i ten uśmiech, który już kiedyś poznałam. Szkoda …

Oglądamy film „Shogun„, przyszło mi coś do głowy …. Istnieje pewna teoria …

  • Ojcze, czy Chrystus był kiedyś w Japonii ?
  • Nie przypominam Sobie, by kupował bilety.
  • Muszę Go spytać, jutro mamy naradę.
  • Przypominasz sobie naradę ?
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2024/12/05/rozpedzaja-sie-czasy-spowolnienia-i-zwolnien/
  • Ooo tak – … ciekawe, co ona ma znaczyć.
  • Wiesz, co Ojciec powiedział mi teraz ? Że czytają cię służby jakieś ….
  • Coooo ? – zmroziło mnie trochę, ale w sumie nie zaskoczyło.
  • Pokazał ten cylinder, że jak królik wyskakuje, to chodzi o twoją wizją z tą łodzią podwodną.
  • Są zdumieni …
  • Pewnie uważają mnie za wariatkę.
  • Czy zajmowaliby się tobą od dłuższego czasu, gdybyś była wariatką ?
  • Oooo fakt – kiwam głową.
  • Obserwują, analizują … Sprawdzają ile z tego, co piszesz, się sprawdza.

23. 09. 24 r. Warszawa.

  • Może w Carrefourze to był Ojciec przebrany ? – Piotr.
  • Tylko nieprzebrany !
  • Ja mogę wejść – … w kogoś.
  • Każde słowo słyszę.
  • Każdą myśl widzę.
  • Każdy smak czuję.

I jeszcze raz AI, wersja znacznie ulepszona 🙂 

 

Jestem, Który Jestem.

19. 09. 24 r. Warszawa.

Pewna ciekawostka obiegła internet, a zwłaszcza Facebook. Ciekawe zdjęcia jakiejś niby postaci – A Divine Light in the Sky: Ikaria’s Celestial Phenomenon – Hasan Jasim Komentarze przeróżne, od euforii, do całkowitej negacji. https://www.facebook.com/RedClimaticaMundial/posts/-grecia-pareidolia-en-cielos-de-icaria-julio-21-2024-cortesía-filipos-trakosas-s/899839048640436/

Zainteresowałam się, skąd pochodzą te zdjęcia. Okazało się, że źródłem jest pewien Grek, niejaki; https://www.facebook.com/profile.php?id=61555815533153 Twórca cyfrowy udostępnia na swoim profilu różne zdjęcia przedstawiające jakąś niebiańską postać. Wszystko wydaje się więc teraz jasne, fake. Wydaje się, bo do końca nie jestem pewna. Czekam na Piotra, aby to rozstrzygnąć …

Kiedy przyszedł, kiedy zjadł obiad, mówi do mnie nagle …

  • Słyszę piosenkę „Good bye my love, goodbye, goodbye” … Demis Roussuos … 
  • …???!!! … – wykrzykniki w mojej głowie. To przecież Grek !!!
  • Nieeemożliwe !!! …. – i opowiadam Piotrowi o tych zdjęciach.
  • To znaczy, że to na pewno fake …. Goodbye, goodbye ? 

Wesołość mnie ogarnęła, że otrzymałam odpowiedź nie pytając i to w tak niezwykle inteligentny i zabawny sposób.

20. 09. 24 r. Warszawa.

Piotr tylko o biznesie i biznesie …

  • Ojcze, a co u Ciebie ? – przerywam.
  • Właśnie rozważam, czy go jeszcze podtopić, czy dać mu powietrze.
  • … ???!!! … Ojcze, daj mu powietrze …
  • … Bo jak on się topi, to i ja się topię – dokończyłam w myślach.
  • To też twój interes ?
  • …….. – zawstydziłam się. Tak to zabrzmiało w mojej głowie, niestety.

Ojciec mówiąc podtopić nawiązuje do wizji o fali. Podtopić znaczy tyle, co dodać nowych problemów, trudności w życiu. 

-Przed drugą falą ciężko mi było pływać w wodzie, ciągle się zachłystałem wodą. 
-Jest ci ciężej, bo i serce masz słabsze. 
-Zauważ, że mimo zachłyśnięcia nie utonąłeś. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2019/04/16/nie-zdajesz-sobie-sprawy-co-nadchodzi/
  • Oooojcze, daj mu trochę powietrza – nie poddaję się.
  • Czemu ? Czemu mam mu dać powietrze, a innym zabrać ?
  • Pamiętasz Murzynka ?
  • Nie powiem, czy go znasz, ale czemu ? 
-Dlaczego ona znowu choruje? – spytał się Ojca… ot tak… po prostu. 
-Nie możesz jej zostawić? – … zamurowało mnie.
 -Dlaczego prosisz o nią? Skąd wiesz, czy jest dobra? -Powiedziano mi. 
-Dlaczego mam ją zostawić? Nawet jej nie znasz…? 
-Jeśli jej nie zabiorę, zabiorę kogoś, kogo nie znasz. 
-Rachunek musi się zgadzać. 
- ... Zobaczyłem wagę z dwiema szalami, na jednej jakieś murzyńskie dziecko, a na drugiej Alicję – Piotr opowiada, a ja zapisuję.
 http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/09/13/dlaczego-mam-ja-zostawic-nawet-jej-nie-znasz/
  • No powiedz czemu ?
  • ……… – nie odzywam się, doskonale pamiętam tamtą rozmowę.
  • Chcą go zadusić, bo ich ostrza nie są w stanie przebić jego zbroi, dlatego go duszą, dlatego ich tak wielu.

Zbroja …

Czas nauki się skończył... Przywdziejesz zbroję, pobierzesz oręż. Nachodzi nieuchronne. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/09/25/przy-ojcu-nic-nie-jest-ciezkie-wszystko-smakuje/ 
-Ciekawy ten sen z zębami... Tytanowe to zdrowe – przypomniał sobie sen córki. 
-Chcesz powiedzieć, że tytanowe zęby to oznaka zdrowia ? 
-To zbroja! Będą cię atakować, a będziesz się śmiał, nic ci nie zrobią. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/03/14/4255/
  • Cały czas mnie gryzą, kłują, w nocy są … Zawsze są – Piotr zmęczonym głosem.
  • Jak na taką sytuację całkiem normalny jest.
  • To fakt … – przyznaję przyglądając mu się uważnie.
  • To dzięki Ojcu – Piotr od razu.
  • Wiesz czemu innym idzie w biznesie ?
  • Bo jemu nie idzie, ma za to fajną ekipę, która stawia czoła.
  • Zwróć uwagę, że nie choruje.
  • Dzięki Bogu …. – mówię głośno.
  • … Pozwoliłem ci użyć Swojego imienia.
  • … Nie rozumiem … – pytam Piotra.
  • Aaa … Gdy się ubierałem, powiedziałem do siebie; jestem i jestem … I wtedy usłyszałem …
  • Nieeee …. Jestem, który jestem.

I to mnie rozłożyło „na łopatki”. 

Wieczorem.

Przygotowując następny tekst na blog trafiam na treść, która mnie nawet nie zdziwiła, ale potwierdziła, że obecne problemy, które są niekończące i wykańczające, to nie przypadek. 

-Dlaczego Ojcze Piotr tak ostatnio wygrywa przetargi ? – Pytam jeszcze raz. 
-Nie zostawisz nas w problemach. 
-To jest kwintesencja do końca roku. 
-… A jednak … – pomyślałam tylko. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2024/09/22/czas-sie-zbliza-nieodwolalnie/
-Szedłem pod górę i walczyłem z czarnymi żołnierzami. Strzelali do mnie, góra była bardzo stroma, tak bardzo, że musiałem się wspinać jak himalaiści. Cały czas chcieli mnie zabić, a ja tylko się uchylałem przed strzałami. Jestem tak zmęczony, że nie mam ochoty na nic. 
-Nie jesteś Kowalski, żeby tu się mazać. 
-Nie po to cię tu wysłałem.…….. – Piotr zesztywniał, wyprostował się i w sekundę wszystko mu minęło. 
-To wszystko są próby i będą do samego końca. 
-Jedna góra się skończy, będzie druga. https://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/07/10/jedna-gora-sie-skonczy-bedzie-druga/
                                                       Jestem, Który Jestem.