Tag: Ewangelia

19. 05. 24 r. Warszawa.

• Nie śpię od 5 rano. Ciągle słyszę słowa piosenki Martyniuka „To są chwile”, ciągle mam to w głowie … Nie mówiłem ci, ale w czwartek w pracy miałem taką chwilę. Około 13.00 na ścianie wyświetliła się liczba 12. Nie wiem, może to 12 miesięcy ?
• A może dni ? Tygodni, a może to godzina, a może coś innego … Dlaczego nie powiedziałeś ?
• ……… – wzruszył ramionami, gotuje się we mnie.
• A od 5 rano puszczają mi tego Martyniuka.
• Puszczają ? – roześmiałam się.
• …. A w tej chwili usłyszałem Jezusa.
• Kochasz Mnie ? Kochasz Mnie ?
• No tak.
• Kochasz Mnie ? Paś baranki Moje. Paś owce Moje …
• ……… – zamilkliśmy.

Dlaczego baranki ? Owce i baranki … Kobiety i mężczyźni ? O to chodzi ?

Owca, czy baran? Baran to samiec owcy, a samica to po prostu owca. Młode owce są nazywane jagniętami. Ale to baranki były składane w ofierze. To są ofiary, które składać macie: baranki roczne niepokalane, dwa na każdy dzień na całopalenie wieczne; jednego ofiarujecie rano, a drugiego pod wieczór (Lb 28,3-4).

-Czy ty Mnie kochasz Piotrze ? Czy ty Mnie kochasz ?
-…. No jasne … – odezwał się Piotr niepewnie. Nie był pewny Kogo teraz słyszy. Poza tym pytanie było tak nieoczekiwane 
-… Paś owce Moje. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/10/13/pas-owce-moje/  

-Rozmawiam z Jezusem coraz częściej … To niesamowite. Jakby się coś szykowało. Powiedział do mnie
- …Paś owce Moje. 
-No będę przecież, mówię Mu. 
-Paś owce Moje. 
-No będę. 
-Piotr, paś owce Moje.
- ……. – zamilkliśmy. 
-Ciekawe … Powiedział tak trzykrotnie ? Tak. https://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/04/10/sludze-bym-nie-przekazal-tego-co-przekazal-mi-ojciec/ 

Jan 21,17 I zapytał go po raz trzeci: – Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie? Posmutniał Piotr, słysząc, że trzeci raz go spytał: „Czy kochasz Mnie?”, ale odpowiedział: – Panie! Ty wiesz wszystko. Wiesz, że Cię kocham. – Paś więc moje owce – powiedział Jezus.

Sprawdzam tekst piosenki. Czytam na głos …

Bardzo lubię wiosnę. Jasną i radosną. Jak śpiewa pierwszy ptak. A ja z ptakiem nucę tak. Życie to są chwile, chwile. Tak ulotne jak motyle. A zegar daje znak. Nie zatrzymasz go i tak. Więc wspominaj chwile, chwile. Przecież było ich aż tyle. Zegar nie zaszkodzi nam. Niech czas biegnie, co mi tam … 

• Dziękuję za przypomnienie tekstu i wcale wspominki nie są oznaką starości.
• ………. – Piotr się roześmiał, wczoraj zebrało mu się na wspominki.
• Czy tą twarz można brać niepoważnie ?
• Absolutnie nie.
• Zobaczyłem 12 i kazali mi się na to patrzeć.
• Oook. Ojcze, co znaczy to 12 ?
• Data graniczna, do 12 miesięcy.
• Hmm … Dobrze wiemy Ojcze, że wszystko lubisz robić na ostatnią chwilę …
• Chcesz, czy nie chcesz, czas jest zapisany.
• … To raczej niemożliwe, aby 12 dotyczyło miesięcy – zaczynam już kombinować.
• W takim razie woda, którą widziałam z kajakiem, hotelem była za szybko.
• A znasz takie powiedzenie, co się odwlecze, to nie uciecze ?
• Co ma wisieć, to nie utonie ?
• …….. – oboje roześmialiśmy się bezradnie.
• Ojcze, to mam ostatnie pytanie …
• Nie mów ostatnie, bo już na wstępie kłamiesz.
• … To ostatnie dotyczące 12 … Czego dotyczy dwunastka ?
• …….. – cisza.

Poszliśmy na spacer.

• Módl się, by przyszło Królestwo Moje.
• O to się módl.

Po popołudniu.

• Co się dzieje z moja głową ! Właśnie idę jako małe dziecko po Krzywoustego. Z mamą, jestem w środku tego chłopca, rozglądam się dookoła. Kurcze … Ja naprawdę nie jestem stąd.

21. 05. 24 r. Warszawa.

Piotr potwornie zmęczony, przygnieciony problemami, gackami. Krew mu nawet z nosa poszła. Siedzimy na kawie i boję się odezwać, aby go nie zmęczyć bardziej.

• God bless you …
• ……… – mówi w końcu ze smutkiem w oczach.
• Powtarzam, co słyszę, God bless you …
• ……. – wzruszam się, bo pomyślałam, że wcześniej żartował. 
• … Zauważ, że po angielsku – mimo wszystko śmiać mi się chce. Nawet w tak smutnej chwili Ojciec chce nas i pocieszyć i rozbawić.
• Nie przez przypadek zobaczyłaś chmurkę.
• Zapowiedź kłopotów w zespół z wieloma jego wyznawcami.

15. 05. 24 r. Warszawa.

Na kawie.

• Ojcze, to kiedy ten huk będzie ? – pytam. 
• W waszej rodzinie jest znamienne zdanie … We will see …
• ……… – śmiech. To ja tak mówię najczęściej.
• Widzisz ? Kto mieczem wojuje, od miecza …

Uśmiecham się i od razu refleksja. Jezusa zdanie widać nie należy traktować tylko dosłownie. Można go rozszerzyć na; Jak Kuba Bogu, tak Bóg Kubie.

• Ojcze, ciągle planujesz, ciągle jesteś „w pracy” …
• Czyli nic nie jest przypadkowe ?
• Nic.
• On nie jest przypadkowo ?
• Ooo nie. Ojcze, miałeś dużo czasu, aby to wszystko przygotować.
• Jeszcze chwila i rozmawiamy.
• Jeszcze chwila i nie będziemy rozmawiać.
• …….. – zmartwiłam się.
• Będziesz za to słyszeć.
• Będę ? I nie będę rozmawiać ? – jestem zdziwiona, bo przecież, gdy będę słyszeć, to dopiero (!) zacznę pytać o wszystko. Mam przepuścić taką okazję ? 
• Będziesz. Też jestem zdziwiony.
• Ojciec powiedział …
• Te huki dotyczą twojego męża.

Chciałam się przymilić i jeszcze popytać …

• Bądźcie szczerzy. Ojciec nie lubi retuszowania.
• … ??? … Chodzi o to, aby rozmawiać z Ojcem normalnie – tłumaczy Piotr.
• Oook. Ojcze … Ostatni huk dotyczył Audi, a teraz ? – pytam już bardzo poważnie.
• Szkoda tej Skody …
• Aha … Czyli nie dotyczy znowu auta. A czy ten huk jest związany z moją wodą ?
• Noooo …. – Ojciec przeciągnął długo i poważnie skinął głową.

-Czasu nie ma wiele. Te okropieństwa zalewają ten świat.  
-Pamiętasz, Ola ? 
- Sędziowanie ? 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2024/04/29/czasu-nie-ma-wiele/ 

16. 05. 24 r. Warszawa.

• A wiesz, że Metatron to znawca tajemnic, które mu Bóg osobiście objawił od początku stworzenia świata ? – Piotr jednym tchem wyrzucił z siebie.
• Taaak ? A czy to miało jakiś cel, że mu Ojciec powiedział ?
• Zawsze ma jakiś cel.
• Metatron jest nagrodą Moją.
• … ??? …
• Zatrzymałem go ze względu na Siebie.
• Stworzyłem człowieka, który był na podobieństwo Moje, a większość zdradziła Ojca. 
• Większość, która poszła za pokoleniem Enosza.
• Pozostała grupka ludzi, on jest przedstawicielem tych (ludzi), którzy Mnie nie zawiedli.
• To jest nagroda Ojca.
• Ty jesteś z tej grupki, bo nie zawiodłaś Ojca. Walczysz o Mnie jak lwica.
• Pamiętasz jak mówili aniołowie; nie stwarzaj więcej człowieka ?
• Powiedziałem, a co jest w was dobrego, że zwracacie Mi uwagę ?

Hebrajska Księga Henocha;
Wtedy przybyło trzech aniołów Posługujących: UZA, AZA i AZAEL21 i oskarżali mnie w moim imieniu na wysokościach i mówili przed Świętym, niech będzie błogosławiony: Czyż nie powiedzieli słusznie Riszonim w Twojej obecności: 
‘Nie stwarzaj człowieka ponownie’ (!)
 Święty, niech będzie błogosławiony, odpowiedział im mówiąc: 
‘Uczyniłem i zachowam, podtrzymam i uratuję’ 

• Uczyniłem i zachowam, podtrzymam i uratuję.
• Więc powiem ci; w drogę …
• Książę Oblicza przebywa przy Ojcu.
• ………… – zatkało nas kompletnie.
• Coś tak zaniemówiła, dziecko ?

Bo nie wiem, co powiedzieć. Nie spodziewaliśmy się, że przy kawie takie słowa … Taaakie, że słów po prostu brak …

• Nie jest tak do końca jak myślisz. Skąd w nim tyle imion ? Jak myślisz ?
• No właśnie … – cały czas się nad tym zastanawiam.
• Imiona, które mu dałem, są na samym początku.
• … ??? …
• Co myślisz o tym świecie ?
• Jest zagubiony – Piotr.
• A gdyby była nieograniczona wolna wola, co by było z tym światem ? – pytam, ponieważ napisałam co nieco w komentarzach …

„Powiedzmy sobie otwarcie. Gdyby Bóg pozwolił działać i myśleć człowiekowi bez żadnej granicy, dał pełnię wolnej woli, to byśmy mieli tutaj i ciągły przysłowiowy „burdel” i armagedon.”

• Wytrącony w wodach potopu.
• Człowiek bez Boga nie ma tutaj najmniejszych szans. Hulaj dusza, piekła nie ma – Piotr.
• Ojcze, ale  takiego  człowieka stworzyłeś…
• Nie wchodź głębiej, bo utoniesz.
• Taaa … A gdyby zostawić pełnię woli i zabrać gacki ? Ten świat byłby dobry, bo jednak człowiek z natury jest dobry.
• A gdzie nauka ?
• Ten świat to droga, celem jest Bóg.
• No i pięknie … skwitowałam na koniec.

Obejrzałam video, w którym małe dziecko rozpłakało się ze szczęścia na widok swojego taty …

• Nie ma miary na szczęście. Dla jednego ściśnięcie ręki to szczęście …
• Taaak, to prawda … Niewiele trzeba do szczęścia.
• Ojcze, a gdzie jest arka ? – pytam, bo oglądamy właśnie film „Arkę przymierza”.
• A na co to wiedzieć ? I tak nie przestrzegają.
• Stworzyłem ich kolejny raz, a oni nie przestrzegają …
• … Kolejny raz ? – pomyślałam w duchu.

13. 05. 24 r. Warszawa.

Dzisiaj szczególna data, rocznica objawień w Fatimie. Niedawno oglądałam nowości na temat Fatimy i …

• Ojcze, wmawiają ludziom, że Fatima to UFO.
• Czy się tym przejmujesz ?
• Tak.
• To rób swoje i czekaj na Mnie.
• … Na mnie … – powtórzyłam w myślach.
• Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci …
• Jeszcze chwila i będziesz wszystko wiedzieć …
• ……. – znowu się zasłuchałam w słowa.
• Strasznie mnie gacki atakują, naciskają z każdej strony. To, że coś widzę, to cud – Piotr chce zmienić temat. 
• On ma bardzo ciężko. Pompują go, żeby był innym, niż jest.
• Ma ich dużo i dużo, albo i jeszcze więcej.
• Kiedy to się wszystko skończy ?
• Pomyśl sobie o swoich wizjach, pomyśl sobie, bo Ja ci przekazałem.
• Nie wiesz tylko jak je zlokalizować czasowo.
• Taaaa … 
• Jak ten koczownik czekasz, a najdziwniejsze z tego, że kiedy czekasz, nie chcesz nic stracić.

-Módl się i koczuj.
-??? Koczuj ? – dopytuję dla pewności. 
-Tak usłyszałem, koczuj. 
-Sprawdź …koczować 2. «przebywać gdzieś tymczasowo, w prymitywnych warunkach, zwykle w oczekiwaniu na coś» 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2024/05/09/pozwol-ojcu-skonczyc-za-ciebie-wszystko/

• No właśnie …. – stękam.
• I weź tu zrozum niewiastę.
• Zlokalizować jest mi szalenie trudno. Nie myślę, czy się stanie, ale kiedy się stanie.
• Twoim celem jest być i dawać, a nie mieć i brać.
• … Masz pozdrowienia od Edwarda … I tej pani z czarnymi włosami. Widzę ją z daleka jak macha ręką … – Piotr nieoczekiwanie. 
• Irenka ?!
• Zobaczyłem ją z włosami do tyłu ..
• Niesamowite ty to masz … – jestem zachwycona.
• Bardzo dobrze go ukryłem. Nie uważasz ?
• Choćby świecił neonem i tak by nie uwierzyli.
• I co o tym sądzisz ? Genialne ?
• ……… – roześmiałam się szczęśliwa.

Uwielbiam te chwile, kiedy Piotr nie wie o co chodzi i wszystko dzieje się między Ojcem, a mną.  Nić cichego porozumienia. Nie wiedział Piotr, co pisałam niedawno …

-Hartowanie stali … 
-Ciągle o tym zapominam. Jakież to trudne, męczące … i genialne. Powtórzę to jeszcze raz … Genialne. Genialny sposób, aby skutecznie nauczyć się trwać w wierze i cierpliwości, bo prostu nie ma innego wyjścia. 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2024/05/07/zadnych-watpliwosci/

• Uwielbiam zaskakiwać.
• Dzisiaj jest święto Maryi z Fatimy i mówisz, że na obrazie był talerz ?

To mnie teraz Ojciec „zakasował” … Nie tylko twierdzą, że Ufo, ale pokazują też stare obrazy sprzed setek lat, na których widać spodki UFO. Jak to jest w ogóle możliwe ? Chyba, że to nie spodki, a być może symbole wykorzystywane w ówczesnym malarstwie, które wydają się przypominać kosmiczne pojazdy. No jakieś logiczne wytłumaczenie musi być. 

• Zaprawdę, zaprawdę, zaprawdę powiadam ci …
• Jeszcze chwila i wszystko będziesz wiedzieć. Wiele z tego, co będziesz wiedzieć, to zwykłe przypomnienie.
• Jakiej nagrody oczekujesz ?
• Tutaj, czy w Niebie ? – spytałam w myślach.
• W Niebie.

Znowu się roześmiałam szczęśliwa, bo Piotr pięknie robi za pośrednika. Nie zna moich pytań, ale słyszy odpowiedzi.  

• Kawa ? Przy stoliku ? Mamy też maszynę do ubijania piany …
• ……… – uśmiecham się szeroko.
• Milo się gawędziło, co ?
• Bardzo ! Ojcze, wiesz, że jak to uwielbiam.

14. 05. 24 r. Warszawa.

• Jesteś łapaczem wiatrów (migreny) i łapaczem duchów.
• Łapiesz i zamykasz w zeszycie.

Wczorajsze wspomnienie o Irence i Edziu ? Hmm …. Ja pięknie Ojciec mówi … Łapiesz i zamykasz w zeszycie …, ku pamięci.

• Wiesz co miałem dzisiaj rano ? Była 6.10 i usłyszałem najpierw jeden wybuch, potem zaraz drugi wybuch, dużo mocniejszy. Huk był tak wielki, że wyrwało mnie z łóżka.
• Ojcze, kurcze, znowu coś się szykuje ? Ostatni huk to wypadek …
• Po co gdybać ? Trzeba czekać i się doczekasz.
• Ojcze, powiedz tylko, czy to nas zaboli ?
• Zadziwi.
• Jest się czego bać ?
• Zawsze. Czy kiedyś włos ci z głowy spadł ?
• Przestań się bać – … do Piotra.
• Co masz, to ode Mnie.

Nie uspokoiło go to jednak. Jest poważnie zmartwiony, ponieważ zapomniał, że ostatni huk był związany z wypadkiem.

-Zdajesz sobie sprawę co się stało ? - do mnie. 
-??? taaak – niepewnie. 
-Tym samochodem, którym podróżowaliście po całym świecie ? Zabrałem go. 
-Zwróć uwagę, nie dostałeś żadnego ostrzeżenia, żadnej wizji... 
-A huk ? Ten przy uchu ? 
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2024/03/16/ty-zobaczysz-i-ja-zobacze/ 

-Dzisiaj nad ranem, około 6 przy moich uchu coś wybuchło. Usłyszałem olbrzymi wybuch, aż mną zatrzęsło. Myślałem, ze wszyscy słyszeli, ale tylko ja chyba ... Wielki wybuch, nie wiem co to znaczy.  
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2024/03/08/kazdy-gest-kazdy-ruch-kazde-slowo-kazda-mysl-jest-sluchana/

-Awizowaliśmy, ze coś się stanie nieuchronne – wybuch przy uchu. https://rozmowyzniebem.pl/wp/2024/03/22/uwielbiam-sluchac-jak-planujecie/

A może chodzi o ten huk ?

-Spodziewaj się huku przy twoim nazwisku. 
-Wypłyniesz na powierzchnię, rozwiniesz swoje ogromne skrzydła. 
-Dmuchniesz te gacki i polecisz. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/04/17/iskra-to-wiele-skladowych/

Wieczorem.

• Huk jest istotny ? – pytam. 
• Jak wszystko u niego, to i u ciebie.
• Co to się stanie ? – Piotr.
• Ojca spytaj, nie mnie – obruszam się, bo skąd mam wiedzieć.
• Wolę ciebie.
• No jak to ?
• ……….. – roześmialiśmy się, Piotr bardziej, bo chyba zrozumiał swoją gafę.
• Mało ci mówiłem ?
• To prawda.
• A jeszcze więcej pokazywałem ?
• To prawda.
• Choć Mnie nie widać, to jestem.
• Więc nie mów, jakby Mnie nie było.
• Przepraszam Ojcze.
• Tak cię schowałem, że nawet Zieloni nie byli pewni kim jesteś.

12. 05. 24 r. Warszawa.

Idąc na kawę mijamy 2 Amerykanów, rozmawiali między sobą, mogłam trochę podsłuchać …

• Ojcze, nic nie rozumiem, co mówią. Bez Twojej pomocy nie nauczę się angielskiego.
• Ja mam niebiański translator.
• …Aaaha … Ja też taki chcę.
• Wiesz ile Ja muszę się nowych nauczyć języków ?
• Taaaak ? A jakich ? … – uwaga, żartujemy !
• Jest nowy sumeryjski. 
• Taaaak ? – chichoczę cicho, ale pomyślałam, że sobie to sprawdzę.

Sumeryjski jest uznawany za jeden z najstarszych potwierdzonych języków świata. Był używany w starożytnej Mezopotamii, dzisiejszym Iraku, przez lud Sumerów od około 3500 r. p.n.e. do 2000 r. p.n.e. Należy do rodziny języków ergatywnych, co oznacza, że podmiot zdania ergacyjnego różni się od podmiotu zdania nieergacyjnego. Sumeryjski był językiem zapisywanym pismem klinowym, jednym z najwcześniejszych systemów pisma na świecie. Najstarsze zachowane teksty w języku sumeryjskim pochodzą z około 2600 r. p.n.e. i obejmują głównie listy słów, inwokacje do bóstw i teksty administracyjne. Wraz z upływem czasu pojawiły się bardziej złożone dzieła literackie, prawne i religijne. Pomimo że sumeryjski wymarł jako język żywy około 1800 r. p.n.e., był wciąż używany jako język liturgiczny i naukowy przez kolejne stulecia. Jego wpływ na późniejsze języki semickie, takie jak akadyjski i hebrajski, był znaczący. Wiele słów i koncepcji z sumeryjskiego przeszło do innych języków, czyniąc go ważnym elementem historii językoznawstwa.

Na kawie rozmawialiśmy o firmie.

• Ojcze, dlaczego Piotr ostatnio tak wszystko wygrywa ? Jeśli wygrywa, a go weźmiesz, to jesteśmy w wielkich problemach. Dlatego myślę, że w tym roku Ojciec cię nie weźmie …
• A co ty dziecko możesz widzieć … ?
• Bo sobie tak myślę Ojcze … Trochę Cię poznałam i wydaje mi się, że nie zostawisz nas w problemach.

I oczywiście pomyślałam o hartowaniu stali. 

22. 03. 23 r. Warszawa. 
-Wszystko to trudne, ale mimo tego warto pisać. 
-Tak się hartuje stal. 
-Wiesz jak się hartuje stal ? 
-Cierpliwość i wiara ? 
-Zapamiętaj …Bóg jest najlepszym hutnikiem świata, i chirurgiem, i lekarzem, i strategiem. 
-A ty przecież lubisz szachy. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2023/09/02/czy-polegasz-na-sobie-czy-na-ojcu /

• Ojcze, wyhartowałeś mnie … Wiesz, co zobaczyłam ? – jestem zdziwiona.
• Zobaczyłam tlące się ognisko, tak się tliło, aby nie zgasło … 

• Ojciec chyba robi to celowo. Abyśmy nie przestali wierzyć, że się zdarzy … Podtrzymuje ogień nadziei ciągle, aby nie przestać … Ojcze, dziękuję Ci, że mi pokazałeś, a nie Piotrowi.
• Zaczynasz widzieć ? – Piotr się zdenerwował.
• To wszystko przy niedzieli.
• To szkoda, że tylko przy niedzieli.
• No to przy poniedziałku też …

Widzenia dostaję coraz częściej. Zaskakują mnie za każdym razem, bo ciekawe to doświadczenie. Nieoczekiwane i trudne do wytłumaczenia.

• Czas się zbliża nieodwołalnie. Podróż przed tobą.
• … „Podróż” ? Czyli „Ręce” ? – pomyślałam.
• Może być w ciągu 2-3 lat – analizuję głośno widząc, co się dzieje w firmie.  
• Ojcze, dlaczego Piotr tak ostatnio wygrywa przetargi ? – pytam jeszcze raz.
• Nie zostawisz nas w problemach.
• To jest kwintesencja do końca roku.
• … A jednak … – pomyślałam tylko.

Na spacerze zrobiłam swoim telefonem kilka zdjęć i zauważyłam, że są doskonałej jakości. Barwa, ostrość, wszystko … Szkoda, że kiedyś było to niemożliwe … 

• Ojcze, może powtórzymy zdjęcie z Jezusem ? – przyszło mi do głowy.
• Przyjdzie pora na coś innego.

08. 05. 24 r. Warszawa.

• Ojcze, dzień dobry.
• Dobry.
• Ale, czy nie jest tak, że codziennie masz dobry dzień Ojcze ? Nie masz Ojcze ciągle dobrego dnia ?- już się śmieję. 
• Ja też śpię, na podobieństwo, wiesz ?
• Hmm … Ziemia się obraca, zawsze gdzieś jest dzień, a Ty Ojcze jesteś czujny i pewnie nie śpisz, bo chcesz wiedzieć wszystko, co się dzieje na świecie.
• A wiesz, że mówię przez sen ?
• Ale Ojciec cię zakasował ! – Piotr ze śmiechem.

Jak nazwać taką rozmowę ? Przekomarzanie się ? Nieważne, uwielbiam to …

• …. Już doszłaś do siebie ? – …. po tygodniu bycia w Szczecinie.
• Dzięki słowom Ojca – przyznaję poważnie.
• Wiesz dlaczego oni (pracownicy) tam trafili ? – do Piotra.
• Do twojego antypoda.
• Bo ich doradcą był diabeł, który zawsze zdradza.

09. 05. 24 r. Warszawa

Zastanawiam się dlaczego wizja z szafą została nam pokazana tak szczegółowo. Wiedzieliśmy, że trafili w ręce diabła, ale dłużej nad tym się nie rozwodziliśmy. A jednak Ojciec przywiązuje do tego szczególną wagę, wydaje się … 

• Szafa jest ćwiczona. Jest otwierana, gdy nowi przychodzą.
• Hmm … Każdego tak niszczą … – pomyślałam.

Chcę podrążyć dalej, ale widzę, że Piotr osuwa się na siedzeniu, jakby mdlał. Powietrze łapie łapczywie, zrobił się biały jak kreda, nieco inaczej niż przy zawale, a jednak pomyślałam, że zawał. Nie wiem, co robić … Czekam kilka minut, nie dochodzi do siebie zbyt szybko …

• Nie masz pojęcia … – stęka i powoli się prostuje.
• Ty do mnie coś mówisz, a ja właśnie przeniosłem się do sześcianu … To było takie przedziwne odczucie … Znalazłem się w przestrzeni w wielkim sześcianie, przezroczystym … Stałem się istotą wielką, przezroczystą, ale świecącą, nad sześcianem krążyły wielkie pierścienie … A ja tym wszystkimi sterowałem. To było przeolbrzymie, a światy takie małe … Byłem biały, przezroczysty, ale świecący …
• ………. – patrząc na niego nie mam wątpliwości, że mówi prawdę.

Po czym spojrzał na mnie świdrującym oczami, niby patrzył na mnie, ale ewidentnie przeze mnie …

• Z lewej strony dziąsło ci się obsunęło, trzeba podnieść …

Prześwietlał mnie z taką łatwością, że tym razem poczułam się nieswojo. „Skanował” mnie wyjątkowo precyzyjnie i uważnie.

• Masz bardzo czyste płuca … – on dalej swoje.
• Opowiedz to jeszcze raz, co miałeś teraz – przerywam mu, bo naprawdę poczułam się nieswojo, nawet mogę powiedzieć, że całkiem nieprzyjemnie.
• Ty coś do mnie mówisz, a ja przenoszę w tym momencie do sześcianu, już cię nie widziałem i nie słyszałem … Gigantyczne pierścienie krążyły …
• Czy te pierścienie miały coś na sobie ? – pytam, bo przypominam sobie o kołach Ezechiela.
• Jakieś punkty … Nie przyglądałem się, bo byłem oszołomiony tym wszystkim – zamilkł na długo.
• …. Wczoraj podczas modlitwy zobaczyłem, poczułem wielką energię, która się do nas zbliża. Taka ściana energii. Dochodzi do naszej przesłony-ściany, powoli ją przebija, aż w końcu ściana cała się kruszy. Ta oddzielająca nas ściana zawaliła się, rozpryskuje ….
• … I wtedy rządzisz.
• A wiesz kiedy się rządzi ? Kiedy ma się czym rządzić.

Na sam koniec oczy mu się zaszkliły, gdy na mnie spojrzał. Długo musiałam naciskać, aby powiedział …

• Zobaczyłem się jak płaczesz i płaczesz głęboko … Pustkę zobaczyłem.

Pokiwałam głową, że to bardzo możliwe, a raczej pewne.

Wieczorem.

Oglądaliśmy bardzo fajny film „Ojciec Stu”, film na faktach. Główny bohater umiera mając 50 lat.

• Ojcze, szkoda, że go wziąłeś tak wcześnie.
• Nie szkoda, taka była potrzeba.
• …. Mamy naprawdę szczęście, Ojciec jest dla na bardzo łaskawy. Zobacz, nie chorujemy, dzieciaki zdrowe …
• Taaa…. Ojcze, a czym są te pierścienie, które Piotr widział ? – pytam szybko. 
• Nie wchodź w to.
• … ??? … A dlaczego ?
• To nie jest dla ciebie.