Nie wlewa się do studni.

09. 12. 23 r. Warszawa.

Sytuacja w kościele na porannej mszy.

Pojechaliśmy do „naszego krzyża” i widzę zdumiona, że pod krzyżem siedzi cyganka. Nie ta, co zawsze, ale inna, młodsza. Niby się modliła, choć pewna nie jestem. Miałam ostatnie sto złotych i ani jednej złotówki wolnej. Przez całą mszę zastanawiałam się, czy dać, czy nie dać. Po zakończeniu wsunęłam jej do ręki banknot i wyszliśmy. Siedząc już w samochodzie Piotr nic nie mówiąc wyciągnął 100 złotych ze swojego portfela i mi je „zwrócił”.

• Może te 100 złotych powinnam dać księdzu ? – przychodzi do mnie myśl pół godziny później.
• Chodził z tacą, nic od nas nie dostał.
• Nie wlewa się do studni.
• … ??? … A nie jest teraz tak, że mają (Kościół) mniej ?
• Jeszcze sobie radzą.
• ……. – Ojciec był tak stanowczy w tych słowach, że wolałam dalej nie drążyć.
• Lepiej się czujesz ?
• Taaak …. – … że dałam, fajnie jest dawać.
• Zdobyłaś się na ładny gest.
• Jednak dałaś, choć w portmonetce pusto.
• Nieważne komu dałaś. Nieważne kim ona jest.
• Ważne, że dałaś, a on jako sędzia ci oddał to, co mógł.
• … Ojcze, Ty ją tam posadziłeś ?
• Być może.
• … Ojcze, Ty kazałeś mi dać jej pieniądze ?
• Dlaczego deprecjonujesz swoją osobę ?
• Serce ci kazało.

No nie wiem …. Nie jestem tego taka pewna. Przez całą mszę miałam dziwny nacisk na głowę, żeby dać.  Hmm … Być może ta osoba była w wielkiej potrzebie …

• Jak ci się podobała wczorajsza fala ?

Oglądaliśmy film „Dzień zagłady”. Efekty specjalne pokazały co znaczy uderzenie i wielka fala.

• Bardzo mocno zmniejszyli jej rozmiary, katastrofy, bo musi być nadzieja.

W filmie w stronę Ziemi lecą dwie wielkie asteroidy. Jedna uderza, drugą udaje się zniwelować i dzięki temu wielka katastrofa jednak nie jest aż tak wielka. 

• Daję ci guzik …
• Widzę taki czerwony przycisk …
• Naciśniesz ?
• …. Nie wiem – pomyślałam.
• Tak myślałem.
• Tyle jest ludzi porządnych, tyle zagubionych, a tyle złych.
• Ale kiedyś trzeba będzie nacisnąć …
• Sami nacisną ciężarem swoich grzechów.

• … Wierzysz w to, że jest w nim 70 Moich imion ?
• Tak.
• Dlaczego ? Przecież jest taki niepoważny, śmieszny …
• Ale czasami jest poważny … I wtedy widzę w nim naprawdę kogoś innego.
• Każdy czasami jest … Wierzysz ?
• Taaak.
• Bo któż by inny zmieniał pogodę ?
• … No właśnie – pomyślałam, choć o tym akurat zapomniałam.
• Przez kogo mogłabyś tak rozmawiać ze Mną, jak nie przez niego ?
• …. Bóg pokazał mi jak stworzył ten wszechświat,
• A ty nie nadążysz z produkcją mleka, tyle będzie chętnych, by się napoić.