Tag: Rabbuni

23. 03. 24 r. Warszawa.

Sobota, jesteśmy na porannej mszy, dość sporo ludzi. Wśród nich młody mężczyzna, który wygląda bardziej na szefa krakowskich kikboli, niż uczestnika mszy. Wzruszył nas, ponieważ klęczał dłużej niż wszyscy i modlił się głębiej niż wszyscy. Prawdziwy wojownik.

• Ojcze, zobacz ilu masz wyznawców – Piotr po mszy. 
• To broń ich. I wcale ich dużo w kościele nie było.
• Może będzie później …
• Hmm … Może, jak coś zrobisz Ojcze …

Siedzimy, sączymy kawę powoli, Piotr wzruszył się nagle…

• Nie zdajesz sobie sprawy, jak ostatnio jest mi ciężko. Na ciele i duszy i nie chodzi o firmę. Co gdzie nie spojrzę, to mnie głowa boli. Czuję energię wszystkich ludzi … Widzę kobietę i widzę jej wnętrzności jak się mięśnie poruszają … To wszystko strasznie męczy. Ciągle mi się wymiotować chce. Najlepiej, to bym spał albo siedział w kiblu i wymiotował, żeby tego świata nie oglądać … Siedzę przygnieciony kilkoma tonami nie wiem czego. Wiesz, że czekanie skazańca na egzekucję jest gorsze niż sama egzekucja ? Mam dosyć i to jest bardzo dziwne odczucie i trudno to wytłumaczyć ….
• …….. – kiwam tylko głowa, bo tylko to mogę zrobić, kiwać …
• Chyba będzie gorące lato.
• I to jest temat ! Planeta zaczyna się powoli gotować, a dlaczego ?
• Od ich mieszkańców … Natura przywoła ich do porządku.
• ……. Pomówmy o twoim domu, co o nim uważasz ?
• …….. – pytanie mnie kompletnie rozkłada i zaskakuje.
• Czy czułaś się szczęśliwa ?
• Taaak …
• Czy czułaś miłość wobec siebie ?
• Taaak ….

I się zastanawiam skąd takie pytania. To też wielki dar czuć się kochanym jako dziecko. Tyle się słucha o wykorzystywanych, nieszczęśliwych, biednych dzieciach, więc rozumiem podtekst tych pytań.

• Ktoś mi pokazuje aleje z wierzbami płaczącymi. Na końcu jest piękny biały domek, jak dworek wygląda. Dlaczego ?
• ……… – Piotr zaskakuje mnie tym widzeniem.
• Wierzba plącząca, bo płacz ? Może coś się szykuje z moimi rodzicami ? – pomyślałam. 
• Przyznasz Ola, że dzisiejsza rozmowa jest dosyć szarpana, bez składu i ładu …
• ……… – śmiech.

https://bibliotekapiosenki.pl/binaries/teksty_i_nuty/090_rozszumialy_sie_wierzby_placzace_t.pdf

Wieczorem.

Nasłuchałam się newsów i siadł mi humor kompletnie.

• Ojcze, nie opuszczaj mnie nigdy – serce mi się strwożyło.
• Nigdy.
• Ja jestem twoim Bogiem i Izajaka i Abrahama i Szedaka też jestem Bogiem, bo nigdy we Mnie nie zwątpił.
• Nawet, gdyby był w piecu rozpalonym 7 razy mocniej niż zwykle.
• …….. – szczęka mi opadła.
• I to jest cała prawda.
• Słyszę Szedak, albo coś podobnego, sprawdź.
• Jeden z 3 młodzieńców.
• … Szadrak … – poprawiam Piotra po sprawdzeniu.

Jedno jest pewne, Piotr na pewno słyszy Ojca. 

22. 03. 24 r. Warszawa.

Piotr idąc do łazienki obudził mnie o 6.30, za wcześnie, więc przytuliłam głowę do poduszki i wtedy miałam wizję.

Jestem w budynku mieszkalnym typu wieżowiec, ale to hotel. Niewysoki, ma może 6-8 pięter. Jestem w jakimś pokoju na ostatnim piętrze. Podchodzę do okna i widzę, że na wprost, w niedalekiej odległości znikąd pojawiła się przeogromna fala wody, która wygląda jak wodospad. Woda się wylewa gwałtownie i z wielką siłą, a budynek stoi na drodze wodospadu. Wychodzę z pokoju wiedząc, że sytuacja jest niebezpieczna, woda zaraz może pochłonąć cały hotel.

Zaczepia mnie chłopak lat około 7, mówi do mnie coś niewyraźnie, ale czuję, że to nikt dobry, to wnuk naszej sąsiadki. Zniecierpliwiona tym, że bełkocze, odwracam głowę w bok i widzę jak sąsiadka przemyka chyłkiem i tylko zerka na boki jak złodziej, który ucieka. Złodziej, bo ma postawę zgarbioną, jakby coś ukrywała. Don Pedro  z krainy dreszczowców. Dwa gacki.

Osoba, która złorzeczyła całej rodzinie … Między sobą przez lata nazywaliśmy ją „ciotka”. Przez plotki inni sąsiedzi od nas się odwracali, ale sytuacja się zmieniła, gdy ciotka się wyprowadziła. Jakby im z oczu ktoś zerwał bielmo. Www.rozmowyzniebem.pl/wp/2023/03/06/zemsta-jest-dla-glupcow/

Odchodzę od nich i zauważam kobietę z obsługi tego hotelu. Łapię ją za rękę i pytam o wodę …Odwraca się do mnie i mówi spokojnie z lekkim smutkiem …

• Zalała już 4 piętro. 

Dochodzi do mnie, że trzeba się ewakuować. O dziwo nie panikuję, mam świadomość, że jeszcze mam czas. Na koniec wizji moja ewakuacja była jakby rozmyta, nie miała znaczenia, takie mam wrażenie po przebudzeniu. Za to w głowie mam widok tej wielkiej gwałtownej wody, która wylewała się z tego wodospadu. Ogromna siła, typu Niagara. Nic nie mogło jej zatrzymać … Nic nie było w stanie tego zatrzymać. Pozostawało tylko; ratuj się kto może … nic innego.

Dzisiaj Piątek, chcę iść do kościoła, Piotr niekoniecznie …

• Dzisiaj Misiu prowadzi …. – skrzywił się. Misiem nazwał księdza, za którym nie przepadamy.

Gdy wychodzimy z mszy …

• Dostałem reprymendę od Ojca za tego księdza.
• Dostałeś napomnienie po raz drugi za księdza.
• Traktuj go jak księdza, a nie jest to Misiu, tylko ksiądz.
• Napominam cię po raz drugi.
• Traktuj go poważnie bez względu jaki jest i jak się zachowuje.
• Ty traktuj go poważnie.
• Mówi o Mnie i Moim Synu.
• Przyjąłem Ojcze.
• Nie masz wyjścia.
• On tak mówi niewyraźnie, że mnie szlag trafia – … do mnie.
• Odpowiadaj, kiedy rozumiesz albo milcz, kiedy nie rozumiesz.
• Oczekuję poprawy waszego zachowania względem niego.

Na kawie …

• Ojcze, ta woda…
• Czyli aqua ? Świeża ?
• Oooo … – jestem teraz zdziwiona.

Ojciec zwrócił mi na coś uwagę, co wydawało mi się wcześniej mało znaczące. W wizji przez chwilę mój wzrok padł na wodę. To znaczy zwrócono moją uwagę na wodę. Przez 2 sekundy mogłam się jej przyjrzeć. Odnotowałam w swojej głowie, że woda była krystalicznie czysta, aż świeciła krystalicznie, blask od niej bił przepiękny …

• Ta woda była jakby źródlana, czysta… Ojcze, co ona znaczy ?
• Wizja chyba jednoznaczna.
• Oczyszczenie ? To chyba ciąg dalszy wizji z kajakiem. Ta sama kobieta, tego samego rodzaju, w służbowym mundurku, tak samo to powiedziała. Ze spokojem i z taką oczywistością.
• Czyli oczyszczenie przyjdzie na ten świat.
• Hotel … Też ciekawy symbol … – zamyśliłam się.
• Bo jest dla wszystkich.
• Tak, ale też dlatego, że jesteśmy tu na chwilę, na Ziemi. Siła tej wody była przeogromna.
• Ale nie była niszczycielska, a uzdrawiająca.
• Ciekawe … Nie niszczycielska … Miałam wrażenie, że hotel mimo to się nie zawali …, to prawda. Wcale się nie bałam.
• Powaga sytuacji, aqua.
• Ojcze, a na czym będzie polegało oczyszczenie ?
• Ty tak na poważnie ?
• …. ??? … – roześmiałam się.
• Przecież wiesz, że się nie dowiesz.
• Dosyć się już Ojciec napatrzył na wszystko.

Słyszy się gdzieniegdzie o oczyszczeniu sumień i jak dotąd nie dowiedziałam się od Ojca na czym to polega. Myślę, o co by tu jeszcze popytać …

• A czy historia Wiesengruna jest prawdziwa ? – wczoraj oglądałam. https://www.youtube.com/watch?v=dMaipOhaemU
• Skaczesz z tematu na temat i się pogubiłem.
• …….. – roześmiałam się.
• Masz 15 wędek, wszystkie zarzucasz i patrzysz, na którą się załapię ?
• …. No właśnie taką mam nadzieję … – żartuję jak i Ojciec żartuje.
• A znasz powiedzenie z J 23, „nie ze mną te numery” ?
• ……… – śmiejąc się oboje poczuliśmy się szczęśliwi w tej chwili.

Zauważam, że wizja była o tej samej porze, co wizja kajakiem i o dziwo także w piątek.

Schodzę na dół, ponieważ jeden z urzędników pojawił się w moim domu. To kobieta ubrana bardzo oficjalnie. Biała koszula, czarna spódnica. Prowadząc ją po schodach do pokoju chłopca pytam … Czy naprawdę będzie tak źle ? ………. – odwraca się do mnie spokojnie i mówi … To nie jest tak jak wszędzie mówią … Będzie gorzej … No wie pani …. – jest zdziwiona, że w ogóle pytam, jeśli przecież wiem. Sędziowanie … Sędziowanie „uderzyło mnie po oczach” … Zastygłam i się obudziłam, ale sędziowanie grzmiało mi ciągle w głowie. Co za dziwne słowo, nietypowe słowo. Brzmi jak wymierzanie kary, jak rozprawa sądowa w toku. Gdy nadeszła okazja od razu pytam …

7 stycznia 2024 otrzymałam maila z opisem bardzo ciekawej wizji … Ponieważ jest długa, skopiowałam jej treść, by była lepiej widoczna …

Całkiem niedawno, jakieś dwie noce temu miałam dziwną wizję w trakcie snu. Widziałam siebie w grupie ludzi całkiem mi obcych, ale ja dla nich nie byłam obca, byłam kimś dla nich bliskim, chyba ich krewną, przynajmniej dla części z nich – tak czułam. Obchodzili jakąś uroczystość. W pewnym momencie ktoś zdecydował, że przeniesiemy się do innego miejsca.

Wszyscy znaleźliśmy się w wąskim korytarzu, a właściwie tunelu. Panował tam półmrok. Kiedy dotarliśmy na miejsce przeżyłam szok, piękne słoneczne światło, cudowne widoki, plaża, wydmy. Nagle zorientowałam się, ze zostałam sama, mojej grupy przy mnie już nie było. Nie wiedziałam gdzie jestem, jak wrócić do domu. Nie było też żadnego hotelu ani środków transportu. Pytałam obcych czy mogą mi pomóc i nic. Postanowiłam iść przed siebie. Zatrzymałam się i podniosłam wzrok d góry. Przede mną bardzo wysoka wydma, czysty piasek. Stałam tak bez ruchu, jak zahipnotyzowana i czekałam nie wiadomo na co. Czułam, że coś wydarzy się, ale nie miałam pojęcia co takiego?

Wtedy zobaczyłam wielką falę, była wysoka na kilka pięter. Fala zaczęła opadać i zalewać miasteczko. Zaczęłam biec, szukając schronienia, cały czas obserwując falę, która podążała za mną. To co mnie zaskoczyło, to fakt, że woda była krystalicznie czysta. Dobiegłam do barierki, oparłam się o nią i czekałam aż fala mnie dosięgnie. I nagle widzę, że fala niesie ze sobą w moim kierunku wielką drewnianą skrzynię (taką zbitą z europalet). Wysunęłam przed siebie w kierunku fali rękę i nogę. Skrzynia rozbiła się o moją nogę, a fala zatrzymała się. Nie doznałam żadnego urazu, nie odczułam żadnego bólu, skrzynia na moich oczach rozsypała się w drobny mak, a fala opadła, wszystko ucichło. To było dziwne. Wciąż nie mam pojęcia co ta wizja oznacza?

16. 03. 24 r. Szczecin .

Piotr cały dzień chodzi kompletnie zgaszony.

• Co się z tobą dzieje ? – pytam w końcu.
• Eh … Miałem wizję. Idę ulicą niedaleko Krzywoustego, tam gdzie mieszkałem jako dzieciak … Widzę jak przy krawężniku stoi czerwony kabriolet z kluczykiem w stacyjce. Pomyślałem sobie, że pożyczę na chwilę. Wsadziłem was na tylne siedzenie, dzieciaki były małe i sobie pojeździliśmy. Potem wróciliśmy na to miejsce z powrotem.  Odstawiłem auto i widzę, że podchodzi mężczyzna, wyglądał jak Jezus …
• Bo to pewnie był Jezus – kiwam głową.
• … I mówi …
• To Moje auto.
• Zacząłem się tłumaczyć, że 4 dni temu miałem ciężki wypadek i dlatego chciałem przejechać się z rodziną … Spojrzał na mnie jak w „Pasji”, gdy Piotr się Go wyparł. Strasznie mi się głupio zrobiło. Odpiąłem kluczyk od mojego breloczka i Mu dałem. Odjechał … Fatalnie się z tym czuję, że Mu auto wziąłem. Fatalnie …. Co to może wszystko znaczyć ?
• Hmm … Auto to życie. Jezus miał swoje auto, czyli Swoje życie. Trochę nim pojeździłeś, bo twoje życie jest trochę podobne do Jego życia. Też rozmawiasz z Ojcem, ale teraz musisz iść swoją drogą. Swoim autem. Nie możesz iść drogą Jezusa.
• Teraz rozumiesz narodziny ?
• … ??? … Bóle porodowe ?

17. 03. 24 r. Warszawa.

Wracamy do stolicy spokojnie, dosyć mały ruch, może ze względu na rolników, którzy gdzieś tam strajkują. Piotr sobie przypomina o wizji z kabrioletem …

• Sen był dosyć znamienity i twoje podsumowanie, że wszystkich wzięło na wspominki …
• I to z jednym tylko aktorem głównym.
• Hmm … faktycznie.

Dzieciaki zrobiły sobie przeglądanie dawnych filmików i to tylko z Piotrem. I choć śmiali się głośno i kpili często, że taki komiczny, to jednak czuć było w nich wiele do Piotra miłości.

• Ojcze, ale dlaczego czerwony kabriolet ? Kojarzy mi się z jednym … – pytam, bo mnie to nurtuje jakoś …
• A dlaczego nie ? A jaki powinien być ? Z krzyżem ?
• ………. – rozśmieszył mnie teraz Ojciec. 
• No biały chyba powinien być … Czerwony mi się kojarzy z czymś innym …
• A jakie promienie wychodzą z serca Chrystusa ? Same białe ?
• … Czerwono – niebieskie … – już nie mam nic do powiedzenia.

• Jezus to bardzo przystojny mężczyzna, prawdziwy model. Miał w sobie mnóstwo dobroci, ale czuć było w nim też stanowczość. Jak powiedział to Mój samochód, czułem w Nim stanowczość … Kiedy to powiedział … Był zdecydowany, że to Jego auto … Nie ma w ogóle dyskusji, tak to poczułem mocno.
• Otwarty kabriolet … Dlaczego ? – zadumałam się.
• Ale takim w starym typie … – Piotr od razu dodaje.
• No nie dlatego, że wiatr we włosy … Choć ma ich dużo i ła(d)ne.
• ……… – znowu się roześmiałam.
• Czyli Chrystus nie chce, aby Piotr szedł Jego drogą.
• Każdy ma swoją.
• Mogą Go naśladować, ale każdy ma swoją.
• Jezus był normalnie ubrany, dosyć szybko się ode mnie oddalił, odjechał.
• Zabrał, co Jego.
• A teraz pytanie ….
• A co jest Piotra ? A więc i u ciebie ?
• Jak u niego tragedia, to i u ciebie i pa pa maniana …
• ……… – mimo zmęczenia nadal się śmieje.
• Bardzo cię kocham.
• ………. – w bek …
• Jesteś Moim niezawodnym przyjacielem i wojownikiem.
• Nigdy Ojca nie zawiodłaś. Rozumiesz „nigdy” ?

Rozumiem doskonale. Często w myślach kajam sama siebie za błędy mojej przeszłości.

• Zauważyłaś, że prosisz i masz ? Szkoda, że nie zawsze …
• ……… – śmiech.
• W wielu przypadkach dostajesz, gdy nasze plany są zbieżne.
• … Chrystus już dojechał do domu.
• Oddał samochód do myjni po tobie, oleje sprawdza, wszystko sprawdza.
• ……… – Piotr się roześmiał.
• Jedziemy długo w ciszy, zamyśleni …
• Jak się czujesz ? Jesteś dosyć nostalgiczna.
• Właśnie tak się czuję – śmiech.
• A nie pompatyczno-panegirycznie ?
• ………. – i śmiech.

Przez cały omawiany okres można też zaobserwować trwanie dwu równoległych nurtów: ascetyczno-surowego i bardziej pompatyczno-panegirycznego. W fazie pierwszej, w przeciwieństwie do drugiej, trudno odnaleźć ślady typowo włoskiego concetto. W trzeciej, jest to już na pewno ,,sarmacki” koncept herbowy wzięty z retoryki ówcześnie panującej, a w ostatniej nastąpiło uproszczenie i redukcja wątków rodowo panegirycznych na rzecz treści ogólnonarodowych (zwłaszcza w projektach Vogla). JULIUSZ A. CHROŚCICKI POMPA FUNEBRIS Z DZIEJÓW KULTURY STAROPOLSKIEJ