Bądź dobrej myśli.

22. 02. 24 r. Warszawa.

Wieczorem.

• Garaż mi się kończy, co za pech !
• To nie pech, to kolej rzeczy …
• No właśnie … – kiwam głową i pewna refleksja mnie naszła.

-Jestem w jakimś pomieszczeniu, pośrodku stoi stół, siedzę z Krysią i rozmawiamy. Do pokoju wchodzi Krzysztof z synem, on mi wynajmuje garaż. Dziwne jest to, że zanim stoi pięciu rosyjskich żołnierzy. Otaczają go i czekają co mówi. https://rozmowyzniebem.pl/wp/2022/10/12/natura-dopiero-pokaze-swoje-prawdziwe-oblicze/ 

Rosyjscy żołnierze … Gdybym nie wierzyła w słowa Ojca, że w Polsce wojny nie będzie, pewnie po tej wizji uwierzyłabym, że jednak będzie. Rosyjscy żołnierze obecnie wszystkim kojarzą się bowiem tylko z jednym. Dowiedzieliśmy się od administratora budynku, że właściciel był zmuszony sprzedać mieszkanie i garaż. Nie znamy powodu, ale według administratora decyzje podjął gwałtownie i pilnie szukał kupca. A więc nie wojna … Rosyjscy żołnierze w wizji to symbol presji, nacisku i w tym przypadku sytuacji bez wyjścia. 

• Ojciec mówi …, Nie wiem dlaczego tak …
• Nic więcej złego was nie spotka.
• Hmm … A co  dla Ojca jest nic więcej złego ? Bo na przykład zawał … – rozkładam ręce bezradnie.

Zawał serca to też kolej rzeczy. Dla nas coś złego, ale dla Nieba ?

• Chyba drzwi się otwierają dla nas … Widzę jak się otwierają, a tam dalej przepiękne miejsce, niebiesko, światło, takie światło, że aż oślepia.

• A to miejsce, gdzie jesteśmy, to tylko brud, kolor brunatno-czerwony, zgniły … Dzisiaj nie miałem siły na egzorcyzmy i tak sobie siedziałem i oglądałem obrazki Maryi, Jezusa … Na jednym obrazku Maryja się uśmiechnęła i mówi …
• A może spróbujesz ? Chociaż troszkę ?
• No i takiego kopa dostałem, że zrobiłem. Jej prośba to dla mnie rozkaz. Zobacz jakie to ważne …

Zamilkł.

• Hmm … Powiedz coś jeszcze o tych drzwiach.
• Żyjemy w brązowo-brunatnym świecie, a tam jest pięknie. Wiesz, że widzę coraz więcej statków, które przybywają ?
• … ??? … Co tutaj się będzie działo Ojcze ?
• Ojciec zrobił minę Kwinto, jak cmoka …
• ………. – roześmiałam się.
• Ty ! Widziałaś ! Ptak przeleciał przez pokój … – Piotr krzyknął zaskoczony.
• Nie widziałam …
• … Że ja to widzę … – zamyślił się.
• Dostrzegasz … Bystry jesteś.
• Nikt nie uniknie wzrokowi Eliasza i to nie jest na żarty, to jest naprawdę.
• Pozbawiony wszystkich możliwości, trzymany na łańcuchach i siedzi pośród was.
• Twój mąż jest dosyć żywotny.

23. 02. 24 r. Warszawa.

Myślę o świecie, o firmie, rodzinie …

• Bądź dobrej myśli.
• Hmm … Będę.
• Ciągle widzę te drzwi, które się otwierają. Idę jakby ciemnym tunelem i na końcu te drzwi …
• Razem idziemy przez bramę ?
• Nie, tylko ja. Ten tunel jest jak ciemne bagna ociekające krwią. Przypomina mi to podziemia we „Władcy pierścienia” jak tam walczyli z potworem, taka wielka komnata …
• … Pamiętam …

• Ktoś mi teraz przypomniał wizje jak idę z kubkiem i nade mną chmurka ..
• To się kończy ? Ta chmurka ? 
• Czemu ?
• Aaaa …. – jestem zaskoczona.
• No bo idzie do bramy, która się otwiera …
• Wiedział, na co się pisze. Skoro wiedział, to idź !
• Czyli ta wizja z bramą to raczej przyszłość ?
• ………. – jestem rozczarowana. Miałam cichą nadzieję, że się kończy jego gehenna.
• Fajnie tam mają za zasłoną, tam jest przepięknie, niesamowita trawa … Przepiękne kwiaty ! Widzę złote rzeki !
• Hmm … Ale czy to rzeka ze złotem, czy co ?
• No coś ty ! Tak świeci złotem, od Ojca tak świeci… Jak wszystko tam …
• To jest przedpokój, a do pokoju zajrzałeś ?
• … ??? … Przedpokój ?- pomyślałam.
• Przedniebie.
• Hmm… Pięknie, przedniebie, fajna nazwa – pomyślałam.
• …. Widzę, że oni nadal przylatują, żeby zobaczyć … – Piotr nagle.
• Posłuchaj … Jeśli ktoś się fatyguje z innej planety, żeby coś tu zobaczyć, to nie może być byle co. To musi być coś faktycznie spektakularnego.
• Mało tego, rozwożą już popcorn.
• …….. – buchnęliśmy śmiechem.
• Wiesz, że te statki ułożyły się wokół Ziemi jeden obok drugiego i robią jakby pierścień dookoła ? Tak się ustawiły dotykając się między sobą … Niesamowicie to wygląda … Może chcą powstrzymać, co leci ?