Nadeszła chwila …

18. 04. 24. Warszawa.

Kolejny dzień Piotra po nazwą; narzekam na wszystko …

  • Ojcze, stary jestem.
  • Stary … to jest świat. Ty masz wiek odpowiedni, nie stary.
  • Jestem stary jak ten świat.
  • Za wszelką cenę chcesz być dowcipny ?
  • Wszystko się sypie.
  • Robim, co możem.
  • … A co Ojcze u Ciebie ? – wtrącam się. 
  • Jestem cierpliwy.
  • Twój tata z jednym zdaniem miał rację … Sprawa dojrzewa.

Buchnęliśmy śmiechem. Mój tata prawie zawsze tak odpowiada na pytanie „co słychać”.



19. 04. 24 r. Warszawa.

  • Dzisiaj nad ranem usłyszałem bushido. Wiedziałem, o co chodzi od razu. Kodeks bushido.
  • Hmm … A co może znaczyć ?
  • To o niego chodzi.
  • To o co chodzi ? – pytam już Piotra, bo najwyraźniej wie, gdy widzę jego minę.
  • O bezwzględne posłuszeństwo i dyscyplinę.
  • Aaaa … Rozumiem … – … i wcale się już nie dziwię.

Naszą rozmowę przerywa SMS od córki, która przesłała filmiki z Dubaju … https://twitter.com/INDIANOPINION01/status/1781196121077149900?t=6HauyuqAgNoFZfxrtrCKrA&s=08

  • To wygląda jak armagedon – jestem pod wrażeniem.
  • Podlało się … Mają podlany ogród, na długo.

Ogród ? W głowie skojarzenie z Edenem. Niedawno oglądałam dokument o ludziach żyjących w Dubaju i wszyscy równo mówili jedno; jest jak w raju.

  • A wiesz co króluje w Dubaju ?
  • Złoto i deprawacja.
  • Tak, to prawda … Ale taki deszcz akurat tam ?
  • Wszystko się może zdarzyć …
  • Wszystko, nawet trzęsienie ziemi w Nowym Jorku – pomyślałam. 


Wieczorem. Wyłączamy TV, pada deszcz, chcieliśmy posiedzieć w ciszy i posłuchać tylko deszczu …

  • Co ty tam dzisiaj pisałaś ?
  • ??? … Nic takiego …
  • Królestwo Niebieskie zeszło na dół … Tak słyszę …
  • ??? ….. 

Zdziwiłam się. Ale może to była ta chwila, gdy napisałam coś, nad czym się długo zamyśliłam …

-Nie denerwuj się, na wszystko przyjdzie pora i niestety, a raczej stety nic nie będzie miało dla ciebie znaczenia, tak to zostanie zrobione -Ojciec mówi, że lubi się z tobą sprzeczać. 
-Taaak ? A mogę ? 
-Lepiej nie – Piotr struchlał. 
-Noooo, jeśli Ojciec lubi …, to chyba mogę –… jestem cała uhahana. https://rozmowyzniebem.pl/wp/2024/04/19/na-wszystko-przyjdzie-pora/
  • Jestem tak zmęczony, że najchętniej rzuciłbym wszystko.
  • Wszystko ? – zmartwił mnie trochę.
  • Póki nie zostanie zabrany, póty będzie pracował.
  • Nie przyszedł tutaj, aby uprawiać ogródek.
  • Ma coś zrobić.
  • … Zgadnij kto teraz przyszedł … – Piotr po chwili. 
  • …… – rozglądam się wokoło, nikogo nie widzę …
  • Mróz ! Ten, który mi długi ściągał … No niesamowite … Słyszę go, jakby z oddali …
  • Dobrze mi się z panem pracowało i chcę powiedzieć, że jestem.
  • Jestem Mróz …
  • ……… – patrzę na Piotra nie dowierzając …
A wiesz, że prawnik, który dla mnie ściągał długi nazywał się Mróz ? ??? …. – oczy otworzyłam szeroko. Ale byłby numer, gdyby chodziło o taki mróz – roześmiałam się serdecznie. Przy Ojcu rzeczywiście wszystko jest możliwe – śmieję się dalej, bo rzeczywiście nie brałam pod uwagę tego, że może chodzić o zupełnie inny mróz.  https://rozmowyzniebem.pl/wp/2024/06/10/bog-wszystko-widzi/ 
  • Mróz ? Mróz ! – zaznaczam jego nazwisko mocniej, aby Piotr w końcu zrozumiał.
  • Aaaaaa …. Ale numer ! … – doszło do niego w końcu.
  • Przyszedł Mróz … Jak to było ?
-Wraz z mrozem przyjdą wielkie zmiany.  
-Z mrozem ? Maja nadejść mrozy niedługo – nie wytrzymałam w końcu.  https://rozmowyzniebem.pl/wp/2024/05/09/pozwol-ojcu-skonczyc-za-ciebie-wszystko/ 
  • Ojcze … No niemożliwe, że było aż tak … Chociaż dzisiaj rano było minus 1 …
  • Suprise …
  • ……… – kręcę głową. Mróz przyszedł ? Przyszedł.
  • Ola, czy ty jesteś mądra ?
  • … Nie wiem, chciałabym.
  • Pobawmy się w czarno–białe. Tak, czy nie ?
  • No to jestem.
  • A ty ? – do Piotra.
  • Skoro są we mnie imiona Ojca, nie mogę być niemądry.
  • Wooow, aleś powiedział – jestem pod wrażeniem.
  • Masz zapamiętać tą chwilę … Nadeszła chwila …
  • … Jaka chwila nadeszła ? – nie wytrzymałam.
  • Godna.