22. 07. 14 r. Szczecin.
Wczoraj wieczorem czułam wyraźnie w mieszkaniu zagrożenie, do tego stopnia, że spałam przy zapalonej lampie oraz włączonym radio. Ledwo udało mi się zasnąć. W nocy obudził mnie głośny dzwonek do drzwi, który zabrzmiał mi tuż nad uchem. To już kolejny raz. Spojrzałam na zegar i oczywiście była 3,05 w nocy. Pomyślałam, że się czarni o 5 minut spóźnili. Nawet nie sprawdzałam, czy ktoś stał faktycznie za drzwiami, nie było sensu.
Piotr powiedział, że wczoraj modląc się o 15.00 „Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Św.…” usłyszał…
- Czyniąc Mi chwałę, stajesz w tej chwale.
Po południu zadzwonił znowu.
- Miałem wizję. Szedłem z Chrystusem przez pole, czułem się Jego ochroniarzem, pilnowałem Go, by nic Mu się nie stało. Zobaczyłem, że podchodzą do Niego jacyś ludzie. Wyglądali jak ludzie, ale im bliżej byli, tym bardziej się odkrywali, pękała na nich skorupa i okazało się, że to demony. Wszystkich załatwiłem mieczem, ale dochodzili kolejni i sytuacja zrobiła się naprawdę niebezpieczna. Widzę, że On idzie dalej i na nic nie zwraca uwagi, bo czyta jakąś księgę.
- Gdzie ty mi idziesz?! … Myślałem w panice. Chciałem Go przy sobie zatrzymać, uwiązać do paska, by się nie oddalał. Pomyślałem; Wytłukę to czarne towarzystwo i dopiero Go puszczę. Mnie tylko interesowało to, by nic Mu się nie stało.
- Ciągle załatwiam gacki, macham tym mieczem w tą i wewte, a On w kremowej szacie ciągle idzie spokojnie dalej ! Kiedy demony w końcu dopadły do Niego, trzymając ciągle swoją księgę w prawej ręce, spokojnie uniósł lewą rękę do góry i ich zatrzymał. Nawet na nich nie spojrzał, bo cały czas czytał tę księgę ! Wszystkie demony odskoczyły na tysiące kilometrów, nie zabijał ich, ale odsunął od Siebie. Miał przy tym w sobie tyle spokoju, tyle spokoju …
- Po co ja ci jestem potrzeby, wszystko zrobisz sam ? – spytałem ciągle zdenerwowany.
- Nie jesteś tylko po to, żeby walczyć, ale żeby się uczyć.
- Zrozumiałem, że jestem po prostu zbyt głupi, żeby to ogarnąć. To mam walczyć, czy się uczyć ?
Piotr zadzwonił do mnie zaraz po tym przekazie. Nie mogłam się powstrzymać od śmiechu, ponieważ opowiadając czuł się całkowicie bezradny, naprawdę nie rozumiał czego się od niego oczekuje. Myślę, że w tym przekazie jest kilka istotnych elementów; 1) znowu pole, jako ziemia niczyja, pole walki między dobrem a złem. 2) Księga, którą trzyma Chrystus. Nie wiem, o którą księgę chodzi, ale księga to zawsze symbol wiedzy i wewnętrznego rozwoju. 3) Spokój wynikający z głębokiej wiary, który odepchnie każde zło.
Piotr wierzy, ale zawsze ma jakieś „ale”.
Dopytałam jeszcze przytomnie jak wyglądał Jezus. Miał ok. 1,80 m, długie jasnobrązowe włosy, trzydzieści parę lat …
- Wyczuwałem się w Nim wszechobecną wiedzę.
29. 07. 14 r. Szczecin.
Piotr wczoraj i dzisiaj miał 2 ciekawe wizje.
- Pracuję przy swoim biurku, przewracam się i upadam na podłogę, mdleję. Schodzą z góry 4 białe postacie, biorą mojego ducha, którego zanoszą przed oblicze Boga i stawiają u Jego nóg. Widziałem palec, który zbliżał się do tego ducha. Widzę, że Bóg wstrzymuje się z dotknięciem mnie palcem. Cofam się i wracam do biura, widzę jak wielki anioł pojawia się w biurze i staje koło ciała, wyciąga rękę w stronę moich pracowników, którzy się zbiegli kiedy upadłem i pokazuje 5 palców. Mówi …
- Pięć lat będziecie się nim jeszcze cieszyć, potem My będziemy się nim cieszyć.
- Miałem inną scenę, stałem w kolejce do bufetu. Byłem już przy ladzie, kiedy zauważyłem, że za mną stali dwaj wielcy biali mężczyźni ubrani na biało, w swetrach, półgolfach, białych spodniach, mieli krótkie kręcone włosy i rozmawiali ze sobą szczerze się śmiejąc. Wiedziałem, że to anioły, ale dlaczego dwa ?
Kim był ten drugi? Pewnie to był Mój, przecież ciągle ze sobą gaworzą i się śmieją. Uderzyła mnie w tej wizji pewna zbieżność z moją wizją sprzed wielu lat… http://osaczenie.pl/wp/2016/03/10/1998-2000-2001/
01. 08. 14 r. Szczecin.
Piotr zadzwonił do mnie dzisiaj zaraz po wyjściu z kościoła i powiedział, że dostał konkretny opieprz za bawienie się w fałszywego proroka. Faktycznie, zdając sobie sprawę ze swoich możliwości ostatnio zaczął bawić się w odgadywanie przyszłości niektórych osób, których zna, a zaczął oczywiście od własnej rodziny i swoich pracowników. To pułapka dająca złudne przekonanie o swojej władzy.
- Nie bądź fałszywym prorokiem.
- Wielu ludziom wskazałeś, ale to nie jest twoja droga, a możesz łatwo zboczyć.
- Przecież słowo Chrystusa jest jasno powiedziane.
- ……..
- Wiem, że chodziło o to, by nie mówić o przyszłości i nie wtrącać się w życie innych ludzi, to nie jest moje zadanie – mówił do mnie przejęty.
- Poczułem Jego gniew i poczułem się winny i od razu wykorzystały to gacki. Siedząc w kościele poczułem, jak szarpią moje ciało i chcieli mnie skrzywdzić. Pozwoliłem im na to i wtedy usłyszałem słowa;
- Okaleczasz siebie, okaleczasz Mnie …
- Wybacz, to moja wina, moja ciekawość – powiedziałem.
- Zmierzasz do najpiękniejszej rzeczy jaka istnieje, do miłości.
Kiedy Piotr o tym opowiadał przez telefon, był bardzo wzruszony. To kolejna dla niego nauka w ciągu kilku dni. Rozwój duchowy, więcej modlitw, nie bawienie się w przewidywanie przyszłości i … nie pozwalać na atak gacków z poczucia winy. Nie tędy droga… I to jest zastanawiające. Od razu przypomniały mi się historie ludzi, którzy z wielkiego poczucia winy popełniali samobójstwa lub w inny sposób niszczyli siebie lub swoje życie. Chrystus tego nie chce… Okaleczając siebie, okaleczasz Jego.
Z bardziej przyziemnych spraw… Syn tydzień temu się obronił i odwiedził kilka agencji morskich szukając pracy. Powiedziano mu, że będzie ciężko, bo nie ma jeszcze odpowiednich papierów, a tu raptem telefon, że już we wtorek wyjeżdża. Jesteśmy w lekkim szoku, ponieważ jak się okazało, tylko jemu z wielu absolwentów to zaproponowano. Od razu przypomniały mi się słowa Homiela;
- Przed nim wszystkie drzwi otwarte, pójdzie drogą, którą ty nie poszedłeś.
Uwaga, ponieważ wpisy edytują się w kolejności od najnowszych do najstarszych, by w pełni zrozumieć pisany tekst, proszę cofnąć się do samego początku. http://osaczenie.pl/wp/2016/03/03/