Ty masz nadzieję, a Ja wiem.

12. 11. 23 r. Warszawa.

Wracamy do stolicy.

• Ojciec powiedział, że to była ostatnia podróż tym audi i prawie była.
• Była przedostatnia. Zrobiliście jak z Kazimierzem …
• ……. – uśmiecham się, właśnie o tym pisałam. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2023/11/08/pomagaj-tym-ludziom/
• Nie zabieraj Piety …
• ….???!!!! … Nie ? – poczułam żal. Zastanawiałam się od jakiegoś czasu, czy nie wziąć jej z powrotem do Warszawy.
• Ona chroni ten dom.
• Zawiść w stosunku do was jest wielka.

- Gdyby ta Pieta był u Krysi, chroniłaby ten dom po wszech czasy. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2023/08/27/dziekuje-ze-masz-do-mnie-zaufanie/  

Doskonale pamiętam, co może Pieta. Ale jednak trudno mi zrozumieć, że w ogóle coś może. Martwy przedmiot, który ma wielką energię. No chyba, że nie jest martwy. Zagadka za zagadką …

Doszliśmy do wniosku, że pukanie w sufit to znak, iż cień jest już na zewnątrz i chce się dostać do środka.
https://rozmowyzniebem.pl/wp/2024/01/02/najpiekniej-mi-wyszedl-czlowiek/ 

• Ta twoja wizja była mocna … Ciekawe kiedy Ojciec to przewidział …
• A rychło, tak jak widziałaś tą wodę, bo widziałaś ?
• Tak.
• Widziałaś ? Jakby czekała w blokach startowych.
• Taaaak … Na koniec, gdy wyglądałam przez okno z drugiego piętra, widziałam już na rondzie, że ktoś płynie w kajaku, tak wysoko była  tam woda. A na końcu naszej ulicy stała już wielka fala … Faktycznie, jakby czekała. To rondo jest niedaleko przecież, więc ona już idzie …
• Nadchodzi.
• To znaczy, że muszę żyć …
• Gdybyś miał umrzeć, to wszystko nie miałoby sensu, ta książka byłaby bez sensu …
• A co jest sensem ?
•  Podaj Mi fabułę książki ? Co jest przedmiotem misji ?
• … Hmm … Udowodnienie, pokazanie, że Bóg jest. To wystarczy … – … ale po chwili zwątpiłam, czy wystarczy.
• Wasze poranne wyjazdy powodują, że serwują Mi poranną kawę i cygaro.
• Służba wie, a służba nie drużba.
• „Będzie, będzie zabawa” … – zaśpiewał Ojciec.
• Nie będzie czasu na przerywanie ciąży, na ich marsze (LGBT), będą się modlić, co Ola ?

Ojciec wymienił jeszcze kilka rzeczy, na które nie będzie czasu, ale nie zdążyłam zanotować.

• Mam nadzieję, że tak będzie.
• Ty masz nadzieję, a Ja wiem.
• Czyli Auschwitz był potrzebny, woleli siedzieć w pieniądzach, a nie się modlić …

Wooow … Ojciec dał mi właśnie odpowiedź na pytanie mojego syna, który wczoraj dyskutował ze mną zbyt żarliwie i zbyt głośno, że nie rozumie dlaczego był Auschwitz.

• Sama słyszałaś, że wolałby do Auschwitz, aby nie uznać Mego Syna …
• To było okropne … No tak, ale to chodzi o Żydów ….
• Auschwitz to wszyscy.
• … No tak … Ciągle o tym zapominamy …. Ojcze, a kim była ta kobieta z wizji ?
• Znajoma, nieważne kto.
• Ważne, co ci przekazała, możesz zawierzyć tym słowom.
• Wysoka, wyprostowana, ciemne włosy, jak służbistka … Hmm … Miałoby to sens. Ta powódź to nie przelewka … – jestem ciągle pod wielkim wrażeniem.
• Nareszcie.
• Widziałam to po ludziach, biegali po ulicy w panice, próbowali ratować swoje domy …
• Masz układy, że ci pokazują wszystko.
• Książka to Nasze dzieło …
• Ojcze, Twoje. Ja tu tylko spisuję …
• Upoważniam cię do tego ..
• … Ojciec przyłożył palec do twojego czoła i cię namaścił …
• Jeśli wprowadzą prawo „mowy nienawiści”, to ja nie wydam tej książki, nie pozwolą.
• Nie martw się o to, będą przerażeni.
• Hmm … To naprawdę idzie, wiesz ? Ta woda była już wysoko, jej się nie da zatrzymać … Dziękuję Ojcze za wizję, była bardzo czytelna. To jak zapowiedź … Może być choćby jutro, może pojutrze … 
• Boisz się ?
• ……… – no i nie wiem co powiedzieć. Boję.
• Jest mi przykro, że straciłem audi – a Piotr nagle swoje. 
• To było nieuchronne i niezbędne.
• Auto się kończyło, a tak z dużym przytupem zakończyliśmy.
• Szybko auto się sprzedało, w ciągu jednego dnia, a wcześniej miesiące nie mogłem go sprzedać.
• Dobrze, że nie masz, bo wszystko to widzę.

Audi nie ma, więc do Warszawy jedziemy moim starym BMW. Jedziemy spokojnie, wolno, idzie bowiem do remontu.

• Co sądzisz o tej prędkości ?
• Nooo … Nie mamy wyjścia, trzeba go naprawić.
• Jest zadowalająca. Najważniejsze, że nie widać tramwaju.
• …….. – śmiech.
• Mówisz, że będzie się działo po tym, co widziałaś ?
• No chyba tak.
• Będzie. Nawet ty przewidująca będziesz zszokowana.
• Naprawdę ? Nawet ?
• Zobaczysz … – Piotr palcami uszczypnął mój policzek tak, jak się robi małemu dziecku.
• Przykre miałaś chwile w tym roku. Czekałaś …
• … W Kazimierzu … Tak, to było przykre….
• Gdybyś nie pojechała, to byś uniknęła.
• Czyli konkluzja taka, że zawsze trzeba słuchać Tatusia – zaśmiałam się. 
• W wizji ten chłopiec był starszy niż zwykle … Tak mniej więcej pierwsza klasa podstawówki. To też coś znaczy.
• To znaczy; w progresie.
• A ten, z którym spacerował Piotr ? – … wizja ze śmieciami.
• … Właśnie na pierwszą klasę ! – Piotr zaskoczony.
• Czyli chodzi o to, że to jest ten sam czas, rozumiesz ? „Śmieci” i moja wizja z powodzią to ten sam czas … To wszystko ma sen …

Czy zwiastowanie będzie takie samo jak u Maryi ? – miałam na myśli, czy Jezus się narodzi, czy wróci na rydwanie tak, jak to jest opisane. O co chodzi ? 
-Nie. Wszystkie zagadki rozwiążą się, gdy ruszy fala. 
-Póki co, czekajmy. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/02/02/bezposrednio-przed-nadejsciem-bedzie-zwiastowanie/ 

Wieczorem. Rozmawiamy o naszym burzliwym życiu …

• Nikt w to nie uwierzy …
• Coś ty ! Oczywiście, że nie … – obruszyłam się.
• Tyle faktów … – trudno mi pojąć, że można nie uwierzyć.
• Wiara i fakty doprowadzą cię do celu.
• … Wiesz dlaczego ma lekkie odpowiedzi ? Bo mieszkam w nim – Ojciec do mnie.
• A co znaczy mieszkać w nim, czuć ? – Piotr.
• Nie, być częścią.