03. 05. 21 r. Warszawa. Część II.
Kiedy wyjeżdżamy do Warszawy, jestem nadal w takim szoku, że się nie odzywam. Ciągle przed oczami mam te Ręce, ciągle je podziwiam. Po jakimś czasie dopiero jestem w stanie z Piotrem podzielić się swoim przeżyciem. Opowiadając żałuję, że moje słowa nie odzwierciedlają w pełni tego co zobaczyłam. Musiały być jednak odpowiednie, bo Piotr był zatrwożony. Wizja to niby tylko wizja, ale jakoś tak się składa, że nasze wizje w realu się realizują, więc …
… Więc rozmawiamy dopiero w domu, ponieważ całą drogę przebrnęliśmy w milczeniu.
- Ciekawe co znaczy ta wizja.
- To jest zapowiedź.
- Tyle wam śpiewałem „I przychodzi pół godziny z psem Pankracym”.
- Dzieciom śpiewa się piosenkę dla dzieci.
- ……… – zapowiedź ?!
- A te ręce, to były Ojca ręce ? – pytam niepewnie.
- Pomyśl sama.
- Nie pytaj, bo czuje się ktoś sprawdzany.
Piotr wyszedł na chwilę z pokoju, gdy wrócił …
- Ojciec powiedział …
- Powiedz jej, że pokazując jej to wyróżniłem ją.
- Powiedz jej, że bardzo ją kocham.
- Za każdą łzę wylaną po stokroć.
- ……. – zatkało mnie ze wzruszenia.
- To chwalebna chwila, zbliża się wielkimi krokami – …. ręce.
- To za 10 lat chyba – Piotr przestraszony.
- No chyba szybciej.
Rozmawialiśmy słuchając w tle koncertu na cześć Maryi, dzisiaj Jej święto.
Dzisiaj Jej święto ???!!! Coś mnie tknęło … Święto Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski – święto obchodzone w Kościele katolickim w Polsce 3 maja.
- Hmm … Może dlatego tak wyraźnie widziałam Maryję ? Wszystko w tej wizji zaczęło się od Niej …
Oglądając w TV koncert właśnie słyszę, że błagają Ją o ustanie pandemii.
- Ojcze, no i co teraz ? – wzdycham. Widzę tłum ludzi modlących się o Jej pomoc.
- … Jak to zlekceważyć ? – pomyślałam.
- Pokażę ci inny widok.
- Spójrz na Nowy Jork, co tam się dzieje.
- …….. – dlaczego Nowy York, a nie Kalifornię ? Główkuję i przypominam sobie …
Wcześniej w tym miesiącu mieszkaniec Nowego Jorku złożył pozew w sądzie federalnym na Manhattanie, domagając się obalenia istniejących przepisów zabraniających rodzicom poślubiania ich dorosłego potomstwa, co jest praktyką określaną jako kazirodztwo. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2021/05/03/to-jest-wielka-gra/
- Chcemy nimi wstrząsnąć.
- Tu Mi Miło, a tam Mi nie miło.
Zamyśliłam się. Faktycznie, patrzymy na świat przez pryzmat naszego kraju, a przecież ogrom zła tak naprawdę jest gdzie indziej.
- 0bciach z tym twoim mężem, widziałaś ?
- …….. – roześmiałam się głośno.
Piotr majtał nogami i dyndał tak śmiesznie, że jeszcze brakowało, aby zaczął wołać; puść mnie, puść mnie !
- Jak Ja mogłem go wybrać kiedyś …
- Mówiąc waszym językiem jest strasznym patafianem.
- Ale, czy Moje słowo mylić może ?
- Śmieszny on jest, ale to jest on i nikt inny, tylko on.
- ……… – wzruszyliśmy się.
- Ja się wstydzę przy innych, którzy wierzą bardziej – przyznał Piotr.
I wiem o czym mówi. Na nasze msze przychodzi młoda kobieta, która jest tak zapatrzona w krzyż, że nam jest po prostu głupio. Wydaje się nam wtedy, że my to jakaś koszmarna pomyłka. Jest bardzo oddana Kościołowi i wcale nie jest w tym oddaniu odosobnionym przypadkiem. Takich ludzi jest dużo więcej, wystarczy się dobrze rozejrzeć.
- To nie ty wybierasz, tylko Ja wybieram.
- Namaszczony.
- Ty też piszesz.
- Niektórzy czytają i płaczą, a będzie ich więcej.
- Zapewnimy ci reklamę, której ci nikt nie zapewni.
- Czyli zrobisz to Ojcze na oczach ludzi ? – rośnie we mnie nadzieja, że na wizji się nie skończy.
- Przecież o to prosiłaś, prosisz to dostajesz.
- To wtedy cię Ojciec weźmie na 14 dni ?
- A jak będę chciał na krócej albo na dłużej ?
- ???!!!
To jest zapowiedź. Poniższa wizja jest jakby wstępem do dzisiejszej.
Miałem ci nie mówić, bo może mi się wydawało. Miałem wizję, że nad Ziemią pojawiła się wielka kłębiasta energia, potężna, biała i z niej wyszedł taki snop światła, który objął całą Ziemię, a potem się zwężył i uderzył w jeden punkt i wtedy siup ! … Mnie wciągnął. Światło mnie wciągnęło ! Ono myślało ! Było białe jak śnieg i takie ciepłe. Najpierw objęło całą Ziemię, aby wszyscy widzieli, a potem skoncentrowało się w jednym punkcie. Kiedy tak opowiadał, miałam skojarzenie z „iskrą z Polski”.
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2021/05/19/nasz-czas-i-wasz-czas-to-sa-rozne-czasy/
Włączam komputer i czytam maila od Anny. Zwracam uwagę na pewną zbieżność z moją wizją. Widzi kościół jako aulę i myślę, że zarówno w mojej, jak i w tej to symbol dzisiejszego Kościoła. Mały chłopiec to oczywiście Ojciec. Ukrzyżowany przez nas jeszcze raz, bo takie mamy właśnie czasy. Lepiej, aby Boga nie było.
Ojciec często mówił, że Piotra zabierze. Za każdym razem, kiedy to mówił, zastanawiałam się w jakiż to sposób do tego dojdzie. Wizja pokazała tylko jedną z możliwości, ale tych zapewne jest setki. I niezależnie od tego jak to się odbędzie, będzie to dla nas wielki wstrząs.
Uwaga, ponieważ wpisy edytują się w kolejności od najnowszych do najstarszych i będą coraz trudniejsze, by w pełni zrozumieć pisany tekst, proszę cofnąć się do samego początku. http://osaczenie.pl/wp/2016/03/03/