Pojechaliśmy do Ikei, było wyjątkowo sporo ludzi. Piotr zaczął na kogoś narzekać, że gramolił się w kolejce …
Nie możesz widzieć u kogoś drzazgę, kiedy sam masz belkę.
Nie jesteś doskonały.
No dobra… – przyznał rację i się zawstydził.
(42) Jak możesz mówić swemu bratu: Bracie, pozwól, że usunę drzazgę, która jest w twoim oku, gdy sam belki w swoim oku nie widzisz? Obłudniku, wyrzuć najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka swego brata. (Ew. Łukasza 6:42, Biblia Tysiąclecia)
Dzisiaj nad ranem zastanawiałam się, czy Niebo w tym roku zdąży z NIP. Nie przyznałam się Piotrowi, by nie dać mu satysfakcji, że zaczęłam podzielać jego wahania.
Antrakt dobiega końca.
Masz zaufanie do Nas, nie troskaj się – odpowiada raptem Piotr, jakby na moje poranne rozmyślania.
Z Ojcem rozmawiasz ?
Chorągwie wzniosą do góry, czas rozpocząć fanfary i heroldowie są gotowi.
Skuliłam się niemal w sobie, bo wczoraj czytałam Piotrowi rozmowę o heroldach;
Po południu poszliśmy ostatni raz do kościoła. http://www.chkw.home.pl/index2.html Byliśmy wyłącznie my... no i całe Niebo. Siedliśmy w ławce, ja oglądałam malowidła na ścianach, a Piotr siedział bardziej skupiony niż zwykle. Nie spodziewałam się niczego nadzwyczajnego, ale nagle Piotr zaczął mówić.
-Czekają cię wielkie zmiany. -Zrobisz to, co nikt nie zrobił. -Oświecisz ziemię i wrócisz. -Zobaczysz znaki. -Kiedy słońce będzie w największym punkcie masz je wszystkie przyjąć.-A dam radę?
-Za tobą będzie stał Ojciec. Spójrz na tych heroldów... Właśnie to ogłaszają. -To wkrótce się stanie.http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/11/14/kiedy-jest-wam-dobrze-kiedy-jest-wam-zle-zawsze-jestem/
To, co miało nadejść, nadchodzi.
To, co miało się stać, stanie się.
Twoja gwiazda rozbłyśnie.
Pan Bóg na to czeka.
Cykl zostanie zamknięty.
…. ??? …. – … niesamowite i mocne.
Masz fory u Ojca … Tak mówi. Co znaczy dokładnie fory ? – pyta mnie Piotr.
No …. – czułam to już dawniej, ale zabrakło mi słów.
Ojcze, a sędzina ? Po czyjej jest stronie ? – Piotr.
Wierz Mi, ma zakryte oczy.
Aż podskoczyłam, rysunek temidy przedstawia kobietę z mieczem, wagą i zasłoniętymi oczami, a co to wszystko razem znaczy?
Symbolika; zasłonięte oczy – bezstronna sprawiedliwość, obiektywizm. Waga – ważenie argumentów obu stron przechylając się na korzyść jednej z nich. Miecz – ostateczne wymierzenie sprawiedliwości.
Ma zakryte oczy, a to znaczy, że będzie bezstronna w ocenie.
Kiedy to zważy w takim razie ? – Piotr dociekliwy jak zawsze.
Już zważyła.
To dlaczego to tak długo trwa ?
Bo tak Ojciec chce ! – walnęłam już zniecierpliwiona.
W Ikei mieliśmy ten sam co ostatnio dylemat, czy kupić kolejny kwiatek, czy też nie. Oczywiście kupiliśmy. Gdy postawiliśmy go pod „naszym krzyżem” …
Chrystus nie chce już kwiatów od nas, chce byśmy dali miejsce też innym.
Skąd wiesz ?
Powiedział teraz. Chce, byśmy…
… Pozwolili innym być dobrym.
Hmm … Rozumiem … Daliśmy tyle kwiatów, że nie ma już wolnego miejsca. To tak, jakbyśmy Go sobie zawłaszczyli.
No właśnie …
Jadąc autem rozmawialiśmy o fali, sądzie i życiu.
Homiel mówi, że podczas rozprawy sądowej mam być …
… zimny i obojętny.
Pamiętaj, że twoje serce jest na 70%.
Nastał czas wyroku ?
Nie, nastał czas sądu.
Niech oni będą dla ciebie przezroczyści.
Dlaczego NIP jest takie ważne w naszej historii ? – pytam.
To jest miejsce startowe do nowego etapu, a przy okazji zrobisz porządek.
Dlaczego sąd ? Można było przecież co innego wymyślić – palnęłam głupio …
Pytanie bez odpowiedzi …
… A potem spytasz, że mogłem co innego wymyślić i tak za każdym razem.
Przepraszam …. – szepnęłam.
Okropnie się poczułam, bo Ojciec ma rację. Cokolwiek by zaplanował i zrealizował zawsze pojawiłby się ktoś, kto mógłby powiedzieć, a nie można byłoby inaczej ? Złapałam się też na tym, że za dużo sobie chyba pozwalam …
Piotr nadal myślał o wczorajszej wizji. Nie dawało mu to spokoju.
Ja to wyraźnie czułem pod palcami, jakbym się cofnął w czasie i zapinał mundur.
…….
Hmm … Nie mogę zrozumieć … Jak z taką przeszłością mogę pochodzić Stamtąd ? – patrzy na mnie szczerze zdziwiony.
My też tego nie rozumiemy, a jednak to prawda.
Tak zrył twoją głowę diabeł.
Ten gnojek …
Nie używaj słów pogardy nawet do swoich nieprzyjaciół.
Pogarda to… – i pokazał palcem na „dół”. Domena diabła.
Teraz rozumiesz, że to ważne, żeby to było w tym roku? – upieram się, choć nie mam pojęcia tak naprawdę kiedy.
Czy to ważne czy 2017 czy 2018 ? A może to będzie w przyszłym roku ? – Piotr sceptyczny jak zawsze.
Ano ma. Chodzi o cykliczność i zamykanie kręgów.
Kim my jesteśmy ? – Piotr.
Nie ma jesteśmy, a kim ty jesteś. Daj Oli spokój.
Tych imion tak wiele…
Czego się boisz ? Zaufaj Ojcu.
Choć fala jest potężna, to jest odpowiedź.
Mogę myć u was kibelki i schody, oby u Was.
Schody masz zapewnione …
………
Zobaczyłem teraz scenę… Myję schody i widzę, że na dole toczy się bitwa między białymi i czarnymi. Rozglądam się, czy nikt mnie nie widzi, zlatuję na dół, robię porządek i wracam jak gdyby nigdy nic i dalej sprzątam. Myślę, że Ojciec tego nie zauważy. Jestem kompletnie niesubordynowany… – kiwa głową zły na siebie, a mi się śmiać chce. Cały Piotruś!
…….. – podniósł głowę do góry i słuchał. Łokciem go trącam, aby mówił co słyszy.
Co zrobisz jak ci dam Ziemię, byś zrobił porządek ?
Przywrócę harmonię, wybiję czarnych.
To jest zła droga, oni muszą sami wybrać.
…….. – Piotr patrzy na mnie z wołaniem o pomoc, a ja przewracam oczami, żeby sam sobie radził.
Jak chcesz ich przebudzić ?
…….
Potrzebny jest wstrząs – odzywam się w końcu.
Od wielu miesięcy nauka Ojca spowodowała, że próbuję patrzeć na nasz świat Jego oczami i widzę, że w dzisiejszych czasach nie ma innej drogi jak wstrząs. Człowiek musi sam powalczyć o miłość, pokój, o szczęście. Musi mu na czymś zależeć. Sam powinien zrozumieć co jest dobre, a co złe. W rozmowach z ludźmi szybko się zorientowałam, że nie przekonasz nikogo na słowo, że Bóg istnieje i jest naprawdę pod każdym względem wspaniały …. Doskonały strateg, nauczyciel, myśliciel, mędrzec, cudowny Ojciec. Czy tak trudno pojąć, że nie może dawać swoim dzieciom wyłącznie słodkiej bitej śmietany ? I, że czasami dla zdrowia potrzebna jest też i sól ?
Czy wojna może być dobra ?
Jak spuści się psy z Isengardu to zacznie się dziać, a ty ciągle to trzymasz.
Oni chcą wyjść, a ty ich wywalasz.
Dlaczego człowiek jest tak słaby Ojcze ? – pytam.
Gdyby był mocny, nigdy by się nie nauczył.
Gdy wróciłam do domu włączyłam TV, zaczęłam się krzątać po pokoju słuchając kątem ucha filmu dokumentalnego dotyczącego II wojny światowej. W pewnym momencie padło tam zdanie; lista oprawców Oświęcimia. Wyprostowałam się i pomyślałam, że jeśli jest taka lista Oświęcimia, to może jest też podobna lista dot. Dachau.
Aby zawęzić to „szacowne grono” potrzebowałam więcej informacji. Cofnęłam się do moich zapisków.
Fragment, w którym pokazano marsz najważniejszych dygnitarzy SS zwróciło naszą uwagę. Zwróciliśmy uwagę na to, że każdy z nich miał bardzo wyczyszczone buty. Spojrzeliśmy na siebie ze zrozumieniem. W pewnej chwili pomyślałam nawet, że jakość tego archiwalnego filmu jest znakomita, jeśli widać tak świecące i wyglancowane buty.
-Ja też lubię pucować swoje buty... - i wyraźnie zrobiło mu się z tą świadomością dość dziwnie...
-Pamiętasz czarną koszulę ?…... - Piotr potrząsnął głową jakby nie chciał tego słuchać. Kilkanaście lat temu nosił czarną koszule, którą lubił wyjątkowo.
-Tylko brakuje - pokazał znak SS.
-Wiesz, że jako dzieciak w podstawówce malowałem sobie pod pachą ten znak? - powiedział smutno.
Siedzieliśmy w milczeniu. Gdy korytarzem przechodził młody chłopak Piotr gwałtownie złapał się za głowę i zrobił się czerwony. Myślałam, że znowu miał zawał.
-Zobaczyłem przed oczami jak do kogoś strzelam i nożem tnę, jako ss-man...
-Bali się ciebie nie tylko normalni, ale i swoi.-Uniknąłeś kary? - od razu się tym zainteresowałam.
-Wyśliznąłeś się, byłeś bardzo poszukiwany, „nieszczęśliwie” spaliłeś się żywcem.http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/10/09/
Przestudiowałam dokładnie listę z Dachau wyłączając automatycznie tych, którzy żyli dłużej niż 1960 r. (rok urodzenia Piotra). Pozostało kilkadziesiąt nazwisk. Im dłużej czytałam ich życiorysy, tym bardziej na wymioty mnie brało. Myślałam nawet, żeby dać sobie z tym spokój, ale wtedy spojrzałam uważniej na to zdanie;
Wyśliznąłeś się, byłeś bardzo poszukiwany, „nieszczęśliwie” spaliłeś się żywcem.
Trzy istotne informacje. Wyśliznął się, czyli uniknął kary… Następnym więc krokiem było odrzucenie tych, którzy nie zostali oficjalnie straceni, ani ukarani. Zostało mi ok. 90 nazwisk. Zastanowiło mnie teraz, czy wizja Piotra z palącym się mundurem może być wskazówką. Zaczęłam sprawdzać więc umundurowanie SS.
W drogę na Pomorze wyruszył samochodem, ale w trakcie podróży jego pojazd został zaatakowany przez sowiecki samolot szturmowy. Zginął Deisenhofer, jego kierowca i adiutant.
Faktycznie się wyśliznął… – pomyślałam, ale nie ma tu słowa, że spalił się żywcem.
Pod koniec stycznia 1945 roku natomiast wydano mu rozkaz udania się do Arnswalde (Choszczno) na Pomorzu Zachodnim w celu przejęcia dowodzenia nad złożoną z ochotników łotewskich, 15 Dywizją Grenadierów SS (1-wsza łotewska). W drogę na Pomorze wyruszył samochodem, ale w trakcie podróży jego wóz został zaatakowany przez sowiecki samolot szturmowy. W ataku zginęli wszyscy pasażerowie. Oprócz samego Deisenhofera zginął również jego kierowca i adiutant. Ponieważ do dnia dzisiejszego nie ma „namacalnych” dowodów jego śmierci, a jego szczątki nie zostały odnalezione jest on klasyfikowany jako zaginiony w akcji 26 stycznia 1945 roku, a nie poległy w walce.
Nieszczęśliwie” spaliłeś się żywcem – bomba musiała uderzyć prosto na niego, jeśli się całkowicie spalił i jego szczątków nigdy nie znaleziono. Zrozumiałe są też i te słowa; byłeś bardzo poszukiwany. Klasyfikację „jako zaginiony w akcji” na pewno nie przyznaje się od razu, ale po sprawdzeniu i dochodzeniu co stało się z danym człowiekiem. Na pewno więc był poszukiwany.
Zebrałam wszystkie ustalenia razem; Dachau, 4 wypustki na mundurze i , biała stójka wokoło szyi, nie zostaje mu wymierzona kara, ginie spalony, zginął pod Choszcznem (niedaleko Szczecina). Ten człowiek miał też epizod związany z tłumieniem powstania warszawskiego (sierpień 1944), czyli był w Warszawie, a Piotr przecież spotkał tu kogoś z dawnej przeszłości…
W drugiej połowie lipca, Deisenhofera skierowano z powrotem na wschód, miał tam objąć dowództwo nad 5 Dywizją Pancerną SS „Wiking”, obecnie uwikłanej w ciężkich walkach w okolicy Modlina. Część pododdziałów brała również udział w tłumieniu Powstania Warszawskiego, które wybuchło 1 sierpnia 1944 roku. Deisenhofer dowodzenie przejął oficjalnie w dniu 6 sierpnia 1944 roku. W połowie sierpnia, Deisenhofer został jednak odwołany z powrotem do Berlina, aby czekać na kolejny przydział.
-Dzisiaj chyba spotkałem swoją dawną ofiarę – powiedział Piotr wyraźnie poruszony.
-Dyrektor zadał mi pytanie. Wie pan… ciągle mi się śni… jak mając 16 lat szedłem do komory gazowej, zostałem spalony… ciągle mi się to śni. Dzisiaj miałem też remake… Panie Piotrze… – zaczął z wahaniem
–Musi istnieć jakaś wyższa inteligencja, która tym zarządza.
-Kiedy mi o tym opowiadał zobaczyłem jego przeszłość, zobaczyłem… że to ja go prowadziłem do komory i to przeze mnie został zabity.
…… – zrobiłam wielkie oczy ze zdziwienia.
-I co ja mam teraz zrobić? – spytał bezradnie.
-Nic… tę podróż musisz odbyć.
-Zacząłem mówić mu o Bogu, że istnieje, że Go widziałem, słyszę… Czy to przypadek, że go spotkałem?
-W twoim życiu nie ma przypadków.-Wielu takich jeszcze Piotr spotka? – spytałam Homiela, bo sytuacja była wyjątkowa.
-Nie chodzi o ilość, ale o symbol.http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/03/19/najwieksza-wiedza-jest-przez-doswiadczenie/
Piotr jako mały chłopak często płakał, że chce mieć „z powrotem swój krzyż żelazny”, później kupił go na jakimś bazarze. Przez wiele lat kolekcjonował krzyże SS, których pozbył się dopiero kilka lat temu… Miał chyba z 10 lat, gdy pisakiem pod pachą narysował sobie znak SS. Jego umiłowanie do porządku, rygoru, stanowczość… Kiedyś będąc w Berlinie powiedział, że „tu się czuje jak w domu”… No i ten kołnierzyk… Do dzisiaj zapina się pod samą szyję, co mnie okropnie denerwuje. Ja mu odpinam, a on zapina. Piotr na drugie imię ma Edward. Na jego tatę, też Edwarda, mówiono czasami w domu Eduard… Czy to wszystko… przypadek?
Gdy Piotr wrócił do domu natychmiast powiadomiłam go o moim odkryciu.
Nie chcę o tym słyszeć – żachnął się.
Ok, rozumiem – przyznałam mu rację i postanowiłam poczekać na odpowiednią chwilę.
…….
Homiel to ten ? – spytałam, gdy nadeszła.
A jakie ma to dzisiaj znaczenie ?
Żadnego… – pomyślałam i postanowiłam poczekać na jeszcze jedną odpowiednią chwilę.
Zaczęliśmy dalej oglądać „House of cards”. Scena, gdzie Francis wchodzi do kościoła….
On do kościoła ?! – Piotr się wkurzył maksymalnie zapominając, że to tylko film.
Kościół jest dla wszystkich.
Chrystus dał się ukrzyżować za wszystkich, nie dzielił.
Hmm … – to kolejna święta racja. Ludzie ciągle o tym zapominają i ciekawe co na to sam Kościół …
Po dzisiejszym widzeniu na pewno coś się ze mną stanie. Musisz trzymać mnie za rękę.
To ci nie pomoże.
Boisz się swojego wyzwolenia ?
Boisz się poznać prawdziwe, swoje Ja ?
A kto we mnie mieszka ?
Na pewno nie jesteś tak zabawny.
Powiedz mi Homiel tylko jedno zdanie, cz ten Eduard to… – chciałam wykorzystać odpowiedni moment, który właśnie nadszedł.
Trafiłaś – przerwał mi w pół zdania.
Powoli karty otwieramy.
Dopisane 12. 07. 2018 r.
Jak spuści się psy z Asgardu to zacznie się dziać, a ty ciągle to trzymasz –jesteśmy miłośnikami Trylogii Tolkiena „Władca pierścieni”, dlatego też Ojciec nawiązał do tej powieści. Jak się później okaże nie po raz ostatni. W takich drobnych niuansach Niebo wykazuje wielką mądrość, ponieważ nawiązuje do symboli, obrazów, które są nam znane i zrozumiałe. Tak samo czynił to Chrystus i Ojciec dwa tysiące lat temu i wcześniej. Przesuńmy się w przyszłość i teraz załóżmy, że ten dziennik będzie czytany za 2 tysiące lat. Czy ludzie z tego okresu będą mieli w ogóle pojęcie co to telefon komórkowy, telewizor, itd? Tego nie wiemy. Zmierzam do tego, że aby zrozumieć Biblię, Ewangelie przede wszystkim trzeba znać daną teraźniejszość i rzeczywistość, w której żyli ludzie. Przykładowo, zanim zaczniemy się oburzać, że bezpłodna Rachela dała Jakubowi za żonę swoją niewolnicę Bilhę warto sprawdzić, czy nie było to ówczesną obyczajową normą.
-Jak chcesz ich przebudzić?– mamy czasy ostateczne? Ciekawy artykuł.
– Czy jest jakaś szansa, żeby powstała odpowiednia komisja ekumeniczna, która mogłaby wypracować kodeks etyczny dla liderów wspólnot religijnych?
–Na obecnym etapie nie widzę takiej możliwości. Wszystko wskazuje na to, że w najbliższych dziesięcioleciach chrześcijanie będą coraz bardziej podzieleni i skłóceni. Nazywam ten proces hybrydową wojną religijną, jakiej chrześcijaństwo jeszcze nie znało. https://ekai.pl/trudno-powiedziec-w-jakich-krajach-katolicyzm-przetrwa/
-Powoli karty otwieramy – nie było to miłe odkrycie, ale dużo dało mi do myślenia. Pan Eduard miał troje dzieci, dwoje przeżyło wojnę. Jego bezpośredni potomkowie żyją do dzisiaj i świadomość tego jest dość dziwnym uczuciem… I znowu zrozumiałam jak wielka jest mądrość Ojca. Dlaczego nie pamiętamy co było wcześniej? To skomplikowało by życie każdego człowieka. Taka wiedza naprawdę jest nam do niczego potrzebna.
Wieczorem byłam zajęta pakowaniem na jutrzejszy wyjazd do Szczecina i nie zwracałam zbytniej uwagi na Piotra.
Homiel mówi do ciebie …
Pozdrów swoją księgową.
??? Moją ?! – stanęłam jak wryta. Skąd on wie, że mam księgową ?… Taka myśl przebiegła mi przez głowę, co po kolejnej sekundzie wydało mi się wielce idiotyczne.
Naprawdę tak powiedział ? – nie dowierzałam.
No tak … – i wzruszył ramionami.
Dlaczego mam ją pozdrowić ? – zaczęłam się zastanawiać i postanowiłam do niej zadzwonić.
Joanna prowadziła moją firmę, ale ponieważ zamknęłam firmę, nasze drogi się rozeszły już dobrych kilka miesięcy temu.
Joasia … – nie wiedziałam jak zaczął.
Czy ty jesteś chora ? – spytałam wprost, ponieważ czułam, że jeśli mam ją pozdrowić, to być może choroba jest tego powodem.
Mam z krzyżem problemy, ale już wychodzę z tego. A dlaczego pytasz ?
Aha, a bo wiesz… Ktoś kazał cię pozdrowić – nadal nie byłam pewna, czy w ogóle o Homielu wspominać, tym bardziej, że ona nie miała o niczym pojęcia.
A kto ?
Wiem to od kogoś, kto rozmawia … Jest takim medium … – jąkałam się totalnie …
Masz pozdrowienia od Boga – wypaliłam w końcu i nijak nie wiedziałam jak jej to wyjaśnić.
A to dobrze, bo jestem podwójnie chora.
…….. – i w tej chwili zbaraniałam. Dlatego, że jednak była chora i dlatego, że te niezwykłe pozdrowienia przyjęła baaaaaardzo zwyczajnie.
To znaczy ?
Odkryto u mnie raka i miałam wycięty kawałek jelita.
……. – znowu mnie zatkało. Okazało się, że niedawno odkryto u niej nieinwazyjnego raka i zrobiono szybko zabieg.
Jeśli masz pozdrowienia, to znaczy, że się tobą opiekują i chcą ci powiedzieć, że wiedzą o tym i ci pomagają.
Wiem o tym, bo ledwo to odkryto, a już miałam zabieg.
To dlatego kazano cię pozdrowić ! – krzyknęłam jakbym odkryła sezam pełen skarbów.
Pokazują, że będzie dobrze.
Przyznałam się po chwili, że to Piotr jest tym niby „medium” i dałam jej namiary na mój blog myśląc, że wiedza tam zawarta pomoże jej bardziej. Znowu przyjęła to baaaaaardzo zwyczajnie, co spowodowało we mnie mieszane uczucia. Wydawało mi się do tej pory, że każdy, kto zetknie się z Bogiem, jest pełen euforii, niedowierzania i szczęśliwości, a tu okazuje się, że ludzie różnie reagują na Boga. Ciągle uczę się drugiego człowieka.
Gdy się spakowaliśmy, siedliśmy oboje na swojej kanapie i omawialiśmy miniony dzień. Oczywiście zrelacjonowałam moją rozmowę z księgową, co wywołało u Piotra szeroki uśmiech.
A widzisz … Czyli jednak dobrze słyszę.
No, na pewno. Zdarzyło się to chyba pierwszy raz.
A mąż mojej księgowej naśladuje mnie w jedzeniu, ponoć mówiła, że je to co ja, bo się boi zawału.
I Ja mam cię zabrać ?
…. Ktoś ma do ciebie sprawę.
… ??? … Słyszę arię, ktoś mi śpiewa do ucha, coś jak arię, pięknie …
……… – dziwne, że wydaje mu się to piękne, bo Piotr nie znosi opery.
Wiesz dlaczego mogą ci śpiewać ? Bo przesłona coraz cieńsza.
Niewielu miało dostęp, a teraz coraz więcej.
……… – Piotr nastawił uszy bardziej …
O miłości coś śpiewa, śpiewa jakaś kobieta anielica ….
……… – prychnęłam ze śmiechu, bo takie określenie mocno mnie rozbawiło.
Tam nie ma kobiet i mężczyzn.
Śpiewa w imieniu innych.
Tobie też śpiewa.
Ale ty nie usłyszysz, bo dzieli was gruba przesłona.
Szkoda, choć coraz częściej zastanawiam się, czy chciałabym tak naprawdę być na miejscu Piotra. To, co on ma, to już nie zabawa, a ogromna odpowiedzialność.
Ale z Joanną wyszło … – nie mogłam uwierzyć.
Dzisiaj dałaś jej dużo energii, brakowało jej.
Wyjdzie z tego ?
Ważne co robisz.
Pan Bóg już sobie ją upatrzył.
To znaczy, że …. – zająknęłam się…
… Chce ją wziąć ? A ja ją pocieszałam, że wszystko będzie dobrze …
I dobrze.
Piotr poszedł do łazienki znowu nalać kwasu do rur mając nadzieję, że może tym razem się uda. Po ostatniej awarii nasze rury są nadal nieudrożnione.
Już przestań lać ten kwas, nic ci to nie da… Długo tu nie będziesz pomieszkiwać.
Pomieszkiwać ? – nieustannie zdumiewa mnie precyzja w doborze słów. Mieszkamy trochę w Szczecinie, trochę w Warszawie, rzeczywiście można powiedzieć, że tu i tam tylko pomieszkujemy.
Przeniesiesz się.
Dokąd ? – pytam od razu.
A co byś wybrała ?
Nie wiem.
Wiedziałem, że to powiesz.
…… – tak naprawdę, to już mi obojętne.
Widzę biały budynek, białe meble w kuchni, mieszkanie na parterze…
Może to w Niebie ? Wszystko białe… ? – zażartowałam cierpko.
Jest sens sprawdzić totka ? – kupiłam jednego.
Powiem ci kiedy masz sprawdzić.
….. Ale z tą Aśką wyszło – nadal o niej myślałam.
Nie lękaj się, jeszcze zaznasz wiele przyjaźni od niej.
……. – ucieszyłam się, ponieważ to znaczy, że jeszcze nie odchodzi.
Dlaczego Pan Bóg tak spełnia twoje życzenia ?
Musi cię bardzo lubić, musisz Mu dawać wiele radości.
?! Faktycznie! Musi cię rzeczywiście bardzo lubić – Piotr zaczyna wyliczać wszystkie znaki, które dotąd od Niego dostałam. Ale największe zawsze wrażenie zrobiło na nim jedno;
-Boże, daj mi jakiś znak, że to jest prawda – poprosiłam w swoich myślach.
I wtedy zdarzyło się coś absolutnie niewiarygodnego… Nie skończyłam słowa „prawda” … kiedy rozległ się w domu wielki huk. Trudno nawet opisać co to było. Pod moim łóżkiem na wysokości poduszki, czyli dokładnie pod moją głową usłyszałam jakby stukot setek kopyt wydobywający się prosto z podłogi, nie spod podłogi, ale właśnie z podłogi, ze stropu podłogi. To było tak głośne, aż zatrząsł się cały dom, dwukondygnacyjna niewielka kamienica, w której mieszka może z 20 osób. Zastygłam w swoim łóżku i tylko zastanawiałam się, czy mi się to przewidziało. Po chwili Piotr wparował do pokoju…
-Słyszałaś to, słyszałaś to, co to było? – pytał kompletnie zszokowany
–Jakby dom się zatrząsł i podniósł… co to było? Trzęsienie ziemi?http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/05/29/bardzo-konkretna-boza-odpowiedz/
Lubi to słowo niespodziewane.
Iza powiedziała prawdę.
Pan Bóg wybrał cię do tego zadania i dlatego masz Jego znamię.
W końcu, gdy położyłam S. spać, Duch Święty mnie oświecił i zaczęłam pisać, a dziś rano pozwolił mi dokończyć. Wczoraj w ciągu dnia, gdy wypowiedziałam słowa: ” Tylko Ty i ja Panie i reszta świata… „, On Odpowiedział: ” ty, Ja i oni”. Chodziło Mu o Panią, Pani Aleksandro i o Pana Piotra. Jak byłam dzisiaj na mszy Świętej, Pan Powiedział: ” pamiętaj, że Ich Bardzo Kocham” i jak wracałam powtórzył te słowa. Do tej pory nie mogę zrozumieć tego wszystkiego co się dzieje….http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/04/11/smrod-diabla-zostawil-swoj-znak/
Nie mogłam powstrzymać łez. Nigdy o tym nie pamiętam, że mam znamię. Może dlatego, że jest mało uciążliwe, bo ukryte przed wzrokiem ludzkim.
Uspokój swe zmysły na chwilę, dobrze ci to zrobi.
Dlaczego ? – Piotr.
Odpocznij przed drogą.
Co masz na myśli ? – pyta wprost zapominając, że to nie Homiel.
Niecierpliwość, NIP, uspokój się.
To wydarzy się wszystko w Szczecinie ? – próbuję się czegoś dowiedzieć.
Nie, to się wydarzy w Niebie.
Będę pamiętać tą wizytę ?
Co do joty. Nie idziesz na kawę, idziesz na rozmowę.
Ciekawe o czym będziesz rozmawiać – myślę głośno.
…. Przypomniał mi spotkanie z gackiem, kiedy wyciągnął rękę i spytał, czy pójdę za nim.
Miałem sen, właściwie nie sen, to wizja, była tak realistyczna, że kiedy się zbudziłem, byłem zdziwiony, że leżę w łóżku. Jest duże pomieszczenie wyglądające jak muzeum, ma poziome gabloty, za jedną z gablot stoi facet ubrany jak mój tato i wyglądał jak mój tato, ale jego twarz była cała z wypryskami, pomarszczona, z wybroczynami na gębie, miał kręcone ciemne włosy średniej długości. Powiedział stojąc za gablotą;
Chodź ze mną – i w jednym ułamku sekundy stanął przy mnie. Odczep się, czego ty chcesz ode mnie – powiedziałem.
Jak to nie wiesz?
Nie wiem.
Przecież jesteś moim synem, zawsze byłem w tobie– odparł.
To nieprawda – zacząłem krzyczeć, ale ten nie słuchał. Zignorował to. Klęknął przede mną i wyciągnął do mnie dłoń.
Podaj mi dłoń, będziemy razem rządzić.
Nie, to niemożliwe, nigdy!– krzyknąłem.
http://osaczenie.pl/wp/2016/03/09/poczatek-wojny/
Po co mi to pokazujesz ?
Żebyś pamiętał.
… Wczoraj przed snem siedziałem na łóżku i się zamyśliłem.
Co tak myślisz Mały ? Czekam na modlitwę.
A tak sobie Ojcze, ogólnie myślę.
Nie daj się czekać na siebie, przecież czekam na ciebie.
…. Tak powiedział mi wczoraj Ojciec.
Oboje się zamyśliliśmy. Już nie rozmawiając zaczęliśmy oglądać film „Constantinie”. Gdy pokazano scenę piekła…
Hmm… Ty byłeś w piekle wiele razy, jak to wygląda ?
Wielopoziomowe, czerwono – czarne, błoto albo muł, czarna sadza, czerwone i czarne robale, ciemno, różne gacki w różnych formach, paskudne, wycie, smród, strach… Ja tak to widziałem. Może ktoś inny widział to inaczej.
Dopisane 05. 07. 2018 r.
112, 113… Ta historia się kończy, papieska – w Polsce mamy być może jednego z najważniejszych znawców Proroctwa Malachiasza; ks. Jana Stachowiaka. Poświęcił 50 lat na zbieranie dokumentacji i jej analizę.
– 29 maja 1954 roku, zgłaszając się do Wyższego Seminarium Duchownego w Poznaniu, wstąpiłem po drodze do księgarni św. Wojciecha i nabyłem książkę, z której po raz pierwszy dowiedziałem się o św. Malachiaszu. Tego dnia w Rzymie wynoszono na ołtarze papieża Piusa X, którego pontyfikat św. Malachiasz określił słowami ,,Ignis ardens’’ (Gorejący płomień świętości). Zdziwiłem się, że w XII wieku przewidział przyszłość papiestwa. To mnie zdopingowało do zdobycia wiedzy dotyczącej całości przepowiedni, bo w książce był tylko fragment – wspomina ks. Jan. Przez kolejne pół wieku, jeżdżąc po świecie, skrzętnie zbierał dokumentację. Nie było to łatwe, bo fragmenty przepowiedni były rozproszone po klasztorach, muzeach i archiwach. Wydanie pracy ciągle odkładano w czasie, z obawy o reakcje odbiorców. Ostatecznie zwyciężyła zachęta do opublikowania, po raz pierwszy w literaturze polskiej, tak pełnego opracowania przepowiedni św. Malachiasza dotyczących wszystkich papieży aż do końca świata. Autor w sposób bardzo przystępny przedstawił autentyczne zapisy pochodzących sprzed 900 lat maksym i podjął próbę ich wyjaśnienia przez pryzmat życiorysów 112 papieży, z akcentem na numizmatykę i heraldykę.
Czy według niego Franciszek to ostatni papież… odpowiedź w wywiadzie;
Nie spotkaliśmy się rano, więc wieczorem nie mogliśmy się nagadać.
Wczoraj modląc się wieczorem, gdy mówiłem; Wezwij mnie do siebie, by ze wszystkimi świętymi wielbić cię powieki wieków..., powiedział mi Jezus …
Nie mogę tego zrobić.
… ?!? …
Strasznie mi się przykro wtedy zrobiło.
Musiał mieć jakiś powód, więc lepiej spytaj Homiela… Dlaczego nie może ?
Powiedział … Ta ziemia cię nie pochowa.
… ???!!! … – rozdziawiam buzię szeroko, tego się nie spodziewałam.
Źle powtórzyłeś.
Ta ziemia cię już nie pochowa.
Aaaa…. „Już…” To duża różnica – przyznałam po krótkim namyśle. Ale co to wszystko znaczy dokładnie ?
Siedzimy gapiąc się tępo w telewizor.
Chciałeś mnie zawieźć do Krakowa za dwa tygodnie, a Homiel powiedział, że się nie uda …. Wiesz co to znaczy ? Że to może faktycznie zdarzyć się w październiku, nawet na początku października – nie przestaję liczyć.
Nie bądźmy tacy skrupulatni. Przyjmij datę 10.
A 13, w rocznicę Fatimy coś się wydarzy?
Macaj, macaj, może coś wymacasz.
…….. – zaczęłam się śmiać. Rzeczywiście, „macanie” to bardzo odpowiednie słowo.
Być może mój upadek jest dla ludzi ? – Piotr w zadumie.
Ty nie upadłeś, ty spadłeś.
Ci co upadli, z tobą walczą.
Tak jak ich odpychasz, tak cię nienawidzą.
Im więcej o nich mówisz, tym więcej atakują.
…….. – zapisywałam każde słowo zdając sobie sprawę z ich wagi.
Musisz jej pomóc skończyć. Ona przeleje to świadectwo na papier.
Musisz wszystko to spisać – Piotr do mnie.
To musisz pozwolić się nagrywać ! Czasami tak szybko przekazujesz, że nie nadążam pisać.
Mam około 300 nagrań zrobionych… „potajemnie”, gdy Piotr nie widział. Kiedy się w końcu zorientował, teraz mi już nie wierzy i sprawdza telefon. Czy je kiedyś opublikuj ę? Niektóre na pewno.
Nie martw się, wyda to.
Będziesz miała tyle środków, że wydasz nawet na eskimoski.
Mam pisać wszystkie imiona ? Nie kryć niczego ? – pytam lekko przerażona.
Mówię ostateczne kim jesteś.
Nazwa nie jest wymyślona.
Czy ta forma pisania … Taka normalna, dowcipna jest właściwa ?
Będzie koło ciebie Duch Święty, który cię nakieruje.
Zaufaj sobie, bo nie będziesz sama tego pisać.
Jak to wydać, żeby na tym nie zarabiać ?
Prosto. Tantiemy oddaj.
……… – rzeczywiście, przecież mogę rozdać. Dziwne, że na to nie wpadłam wcześniej.
Jak ty będziesz funkcjonować po fali ? – patrzę na Piotra i się dziwię. Nie wyobrażam sobie tego.
Damy radę.
…. Jak mogę Cię widzieć normalnie ? – pyta Piotr
Przecież widziałeś.
Wieczorem. Październik stale nas nurtuje. Niby wierzymy, ale obawiamy się też nieznanego.
A może nic się nie zdarzy w październiku ? – Piotr ma nadzieję.
Oczywiście, że może tak być – przyznaję mu rację.
Oj, Moi agenci.
No Mały, czas przywołać to twoje imię.
Przywołać ?
Jak przywołam Imię, to przywołam ciebie.
… Ktoś mi przypomina jak mówiłem „przywróć imię moje”.
Nie ktoś przypomina, lecz jest ci przypominane !– Ojciec stanowczo.
… Powiedz … Chciałbyś, aby się stało, czy chciałbyś mieć święty spokój ? – pytam Piotra.
Hmm …. – zamyślił się na dłuższą chwilę.
Niech się dzieje wola Ojca. Chcę już wrócić do Domu.
Już nie jesteś Mały.
Jesteś tym, który pod drzewem siedzi.
Nikt tego nie zrozumie co znaczy być z Ojcem… Pamiętam, jak się wygłupiałem często, łapałem Go za brodę i ciągnąłem, w dwójkę pękaliśmy ze śmiechu… Ja to normalnie widziałem… To jest głębokie i mocne, że ty nie masz pojęcia… Mało tego… niedawno zobaczyłem, jak On mnie uczył jak się w powietrzu zachowywać, ręką pokazywał… – i zaczął mi wymachiwać przed nosem. Niedawno miałem tę wizję znowu… Widziałem jak dobywać miecz, wszystko……… Dzisiaj zobaczyłem Ojca bawiącego się z innym człowiekiem, podrzucał go do góry tak, jak mnie kiedyś podrzucał. Bawili się razem jak ojciec z synem. Spojrzałem tylko na nich i usiadłem pod drzewem… Czułem się zazdrosny – Piotr się wzruszył. Gdy opowiada o Ojcu nie może przestać płakać.
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/11/14/kiedy-jest-wam-dobrze-kiedy-jest-wam-zle-zawsze-jestem/
A będzie dalej ludzi prowadzić ?
Nie sądzę.
Tak sobie myślałem nad planem Ojca … Jest naprawdę niesamowity. Ta druga fala była przeogromna !
Tu chodzi o znaczenie.
Pierwsza fala nijak będzie się miała do drugiej.
Tamta fala była cielesna, a ta jest duchowa.
Nie ma w niej zagrożenia życia.
To dlaczego mam być czujna ?
Nie chodzi o zdrowie, a o sprzęt.
Mam nagrywać ?! Zdjęcia robić ?! – zbaraniałam.
Wiedzę dostaniesz, której nikt nie miał.
A Faustyna ? Lenczewska ?
Ona miała sakralną, a ty ogólną.
Dopisane 31. 05. 2018 r.
Ci co upadli, z tobą walczą – Upadły anioł – pojęcie rozwinięte w myśl judaistycznej i chrześcijańskiej interpretacji Księgi Henocha. Anioł, który radykalnie i nieodwołalnie sprzeciwił się Bogu, wykorzystując otrzymaną wolną wolę. Jest określany jako diabeł szatan (małą literą), demon lub zły duch. (Wiki)
Przy porannej kawie zaczęliśmy analizować wszystko od nowa.
Czyli z tego co słyszymy, w październiku można się czegoś spodziewać.
Zawierz Ojcu do końca. Twojego mężusia ci nie zabierzemy.
Jeszcze zrobimy tak, że nawet oko ci nie drgnie i będziesz szczęśliwa.
Gdybyś odszedł, tragedia by szła.
Wiesz co wczoraj robiłeś … – zwróciłsię do Piotra.
A co robiłeś ? – spytałam zaciekawiona.
Prześwietliłem Ziemię …
Że co ?
Nie jestem w stanie ci wytłumaczyć … Jak skaner na lotnisku i wyciągałem pochowane gacki i moim krzyżem je spalałem … Hmm … To musi być skuteczne w jakimś stopniu.
Ci, co wiedzą, nie uwierzą.
Ci, co nie wiedzą, nie ma znaczenia.
A kto wie ? Ola tylko wie – Piotr machnął ręką.
Nawet ona nie zdaje sobie sprawy ze skali armagedonu.
Hmm … – jak się nie widzi i nie słyszy, to pewnie i tak.
Dzisiaj miałem jakby dalszą część wizji z paradą. Gdy dostałem skrzydła, dosiadali się do mnie inni i potem Ojciec. Spytał ..
Czy Ja też mogę się dosiąść ?
Eeeee ….Nie pomyliłeś czegoś ? – coś mi tu nie pasowało.
Pomylił dwie wizje, ale ta jest pełna.
Wczoraj w Ikei kupiliśmy dla Jezusa wyjątkowo ładny kwiat, jeszcze takiego nie miał! Pojechaliśmy do „naszego kościoła” i postawiliśmy go pod „naszym krzyżem”. Żeby to zrobić, musiałam przejść przez wysoką barierkę. No więc kiecka do góry i dawaj pod krzyż. Ludzie się patrzyli, nasza żebrząca się patrzyła, ale co tam … Kiedy daliśmy jej 5 zł patrzyła się już tylko na to, ile zarobiła. Skierowaliśmy się do wyjścia, ale po drodze zaczepiła nas jeszcze jedna kobieta, która akurat wystawiała swoje artystyczne rękodzieła i prosiła o datki. Tłumaczyła, że zbiera na operację, a ponieważ nie prosiła za nic, w podzięce rozdawała swoje wyroby (malowane filiżanki, kartki itd.). Poza tym była przy tym bardzo autentyczna i nie mieliśmy wątpliwości, że bardzo potrzebowała tych pieniędzy. Daliśmy jej 20 zł nie chcąc nic w zamian. Wychodząc pobiegła jednak za nami wciskając nam do ręki haftowane chusteczki. Głupio nam się zrobiło i daliśmy jej jeszcze 100 zł. Rozpłakała się, a my musieliśmy prawie uciec, bo jeszcze trochę, a dałaby nam wszystko.
No to załatwili mnie na amen – Piotr w aucie szybko podsumował.
I tak rozdałem wszystko, co miałem – i zamiast „drzeć szaty” był jednak wyjątkowo zadowolony.
Udany dzień dzisiaj.
Mało zjadłeś, dla niej dałeś, dla Chrystusa dałeś i dla naprawdę potrzebującej dałeś.
…. Słyszę teraz .. tabernakulum.
No i ?
Tabernakulum jest w tobie ... tak usłyszałem … Chrystus obserwował ciebie jak przeskakiwałaś przez barierkę z tym kwiatem – przypomniał sobie wczorajsze zdarzenie.
Skąd wiesz ?
Pokazał mi to teraz.
Chrystus patrzy na was zawsze. Obserwuje ten z dołu.
Wow… – nie zdawałam sobie z tego sprawy. Znowu ta niebiańska precyzja !
Wieczorem.
Zauważyłaś, że Bóg na wszystko ma czas ? Wszystko robi w swoim czasie ? – Piotr odkrywczo.
Ma plan, a czas wynika z planu.
Plan wymaga czasu. Nie myl kolejności.
Hmm … Czyli na początku stworzenia najpierw nie był „wielki wybuch”, a plan ! „Wielki plan” – i cieszę się jak dziecko.
Naukowcy chyba powinni zacząć od zera badać wszechświat …
… Dzisiaj rano mówię do Homiela, że kupiłbym nowe buty.
Cóż to za pasterz, który lepiej się ubiera od swoich owiec ?
No widzisz ? I dlatego twoi pracownicy mają nowe auta, a ty 10–letnie.
Paś owce Moje, Piotr… Ciągle to słyszę … Pan Bóg na wszystko ma czas … Jak On to robi, wytłumacz mi to ? – i pyta mnie jakbym wiedziała.
Nie przypominam sobie, by Ojciec musiał wskakiwać do tramwaju – Homiel po swojemu, a może to już nie Homiel ?
…….. – Piotr marszczy czoło…
Ojciec z niczym nie musi się spieszyć – tłumaczę.
Noooo wrzesień się kończy, niedługo się zacznie październik …
Staniesz się jednym z Nas. Wpadniesz na chwilę do Domu.
…. Pożegnaj syna, daj mu siebie więcej, pobądź z nim.
A córka ?
Ma cię na co dzień.
A synowa ?
Już jej dałeś życie, teraz tlen bierze od syna, bez niego jej nie ma.
Mówi do ciebie teraz …
Bądź na stanowisku– … słabo mi się zrobiło, bo na stanowisku byłam i podczas ataku anafilaktycznego i podczas zawału.
Przecież jestem.
Bądź bardziej.
Boję się, że wpadnę w panikę.
A czy kiedyś wpadłaś ? – to prawda, nigdy.
Czy będę na święta ? – Piotr.
Za dużo cierpień byś zostawił, gdybyś nie był.
A będzie Piotr na 1 listopada ? Też święto …
Mam dosyć datowych macanek.
Spytaj, po co ma się stać …
… To po co ? – pytam.
Dla twojej wiedzy i świadomości i nie tylko.
To nie tylko będzie się samoczynnie dziać.
……. – no i zrozum tu człowieku o co chodzi.
Nie chcę się przeprowadzać – ten dylemat wrócił do mnie nagle jak bumerang.
Nie taką drogę ci przewidziałem.
… ! … – a więc to z Ojcem rozmawiamy.
Ojcze … Naprawdę ? – wyrwało mi się po ludzku.
Wyobraź sobie, że naprawdę.
…….. – głupio mi się zrobiło, że tak spytałam.
Rozmyślałam ostatnio nad słowami Izy; Jadwiga albo Bona.
Ponoć zawsze byłeś ze mną … – mówię do Piotra.
Jedno drugiego nie wyklucza. Dużo czasu do podziału.
Śmiałbym się, gdyby Iza miała rację – Piotr zaczyna sobie kpić.
Nic tu do śmiechu.
Ale jeśli teraz to ostatnia droga Piotra … To moja też ?
A co ty chcesz szukać bez niego ?
Co byś ty bez niego tu robiła ?… I odwrotnie ?
Ja ? To masakra ! Jestem stracony – Piotr kpi już totalnie.
Dla ciebie to wszystko masakra.
Ok. To przynajmniej mogę się teraz najeść na całego ! Wszystko mam gdzieś, jeśli tu nie wracam. Mogę być gruba! – obróciłam wszystko w żart.
… Widzę postać … – nachyla się do mnie i mówi szeptem.
Na wysokości mostku wychodzi wielkie światło, w środku białe, żółte na zewnątrz …. Edziu mi ją wskazuje palcem.
Jak go widzisz, to spytaj co u niego ? – teraz to ja sobie zakpiłam wierząc, że Piotr się wygłupia.
Powiedz mojej Krysi, że jestem bardzo szczęśliwy.
Powiedz jej, że wszystko się poukłada. Odnalazłem swoich rodziców. Wielu rzeczy nie rozumiałem, a teraz widzę. Ale dalej nie rozumiem …
… ???!!! …. – sprawdzam czy Piotr się wygłupia, ale jest śmiertelnie poważny i wzruszony.
Dopisane 29. 05. 2018 r.
Tabernakulum jest w tobie... – Nam katolikom czasami jest trudno uświadomić sobie to, że Bóg jest obecny w nas. Tymczasem On żyje w tobie, jesteś Jego świątynią, żywym tabernakulum. Zawsze i wszędzie, gdziekolwiek i kiedykolwiek potrzebujesz Ducha Świętego, On jest na twoje żądanie, nie musisz się domagać Jego obecności. Tak jak matka, która karmi dziecko na żądanie, zawsze jest w gotowości, aby karmić swoje niemowlę, tak samo Duch Święty jest do twojej dyspozycji zawsze wtedy, kiedy go potrzebujesz.http://armiadzieci.pl/mieszka-w-tobie-duch-swiety-tu-jest-twoje-tabernakulum-dr-anna-saj
Nawet ona nie zdaje sobie sprawy ze skali armagedonu – Ojciec wielokrotnie mówi o upadku Kościoła. Przyszło mi do głowy, że może błędnie przyjmujemy założenie, że upadnie, gdyż nastąpi armagedon. A może upadnie, bo przestanie nas już po prostu interesować i być dla nas potrzebny? Jedna z możliwych opcji.
Luksemburg zniósł nauczanie religii w szkole i zastąpił je wychowaniem do wartości zgodnego współistnienia. Jak zauważa Patric de Rond, odpowiedzialny za katechizację w archidiecezji luksemburskiej, kraj ten posiadał długą i dobrze funkcjonującą tradycję nauczania religii w szkołach. Obok tego organizowano też przy kościołach katechezy przygotowujące do pierwszej komunii i bierzmowania. Teraz wszystkim muszą zająć się parafie. Będzie to o tyle trudne, że ich liczba została ostatnio radykalnie zmniejszona z 280 do zaledwie 33.https://ekai.pl/luksemburg-zniosl-nauczanie-religii-w-szkole/
Chrystus patrzy na was zawsze. Obserwuje ten z dołu– obserwuje, aby znaleźć słaby punkt i uderzyć. To jest ta wielka różnica.
Mam dosyć datowych macanek – … „zabawa w datowanie…”tak fachowo Ojciec nazywa skłonność człowieka do określania przyszłości. Jim Caviezel w jednym z wywiadów powiedział coś bardzo trafnego. Kiedy Bóg Ojciec daje ludziom pewne dary, ci sobie zaczynają pozwalać na więcej niż powinni. Wydaje im się, że będąc w ten sposób wyróżnieni uzyskują prawo do większych przywilejów. Jest wprost odwrotnie. Kiedy nam dano możliwość rozmowy z Niebem nabraliśmy z czasem przekonania, że jesteśmy w stanie lepiej przewidywać plany Ojca. W swojej niezmierzonej wręcz głupocie zaczęliśmy być pewni nadchodzących zdarzeń. Otóż nie. Bardzo szybko dostaliśmy po głowie, że niczego do końca nie możemy być pewni. Pewność i datowanie to jedne z większych błędów, jakie może zrobić człowiek. Dlatego tak wielu jasnowidzów myli się prowokując niektóre zdarzenia będąc święcie przekonanym, że się spełnią. Nie spełnią się. Już Niebo się o to postara. A wszystko po to, aby zrozumieć, że tylko Ojciec wie co będzie. Jeśli On sam koryguje Swoje własne plany, to co tym bardziej może przewidzieć jeden mały człowieczek?
Miałem niesamowitą wizję ! – Piotr podekscytowany.
Kiedy się już obudziłem, miałem wizję. Widziałem Niebo, byłem w Niebie ! Widziałem jak przed tronem stoją szeregi aniołów ze skrzydłami, stali tak, jak się witało kiedyś cesarza w Rzymie. To był wielki plac, cały biało-złoty. Czekali na kogoś. Anioły śpiewały, na fanfarach trąbiły, były olbrzymie ! Zobaczyłem to i pomyślałem, że ta impreza to nie dla mnie, ja tego nie lubię. Skręciłem w bok i zobaczyłem mały sklepik, coś jak sklepik. Za ladą stał też anioł, wyglądał jak ten z filmu z Travoltą … Taki … cwaniak, brakowało mu tylko papierosa w ustach … Miałem takie wrażenie … Dałem mu monetę, żeby kupić oranżadę.
Co za dziwna wizja … Myślę sobie … A on wziął tą monetę i zaczął obracać w palcach, jakby się nią bawił. Miedziana była, zwykła i pokazał mi ręką …
Tam, za rogiem jest rzeczka i tam się napij.
Poszedłem nad rzekę, ręką zebrałem trochę wody i napiłem się tylko łyka. I wtedy wyrosły mi skrzydła … Białe, wielkie, urosłem cały … Usiadłem nad tą rzeką, a wtedy obok mnie pojawił się starszy mężczyzna, też usiadł. Powiedział …
Jedna chwila, druga chwila, trzecia chwila …
Czwarta będzie wiecznością ze Mną.
…. Hmm …. I to ci się śniło ? – pytam, gdy zamilkł.
Nie, już się obudziłem, widziałem to na jawie … Jak dostałem skrzydła to bardzo urosłem.
…. Żeby być dużym, trzeba być małym … usłyszałem teraz.
Ew. Mateusza; Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Wieczorem Piotr wrócił do swojej wizji.
Wszystko zaczęło się od defilady … Białe konie, anioły wszędzie, kwiaty, śpiewy, nikt nie zwracał na mnie uwagi, jakbym był niewidzialny. Zostawiłem to towarzystwo, bo to nie było dla mnie. Zauważyłem w oddali budę i tam zajrzałem. Za ladą stał anioł – cwaniak, tak się zachowywał, ale czułem przez skórę, że to tylko pozory, że ma ogromną wiedzę, bo bacznie mi się przyglądał.
Wiesz jak to z barmanami jest ? To najlepsi szpiedzy, wszystko wiedzą i widzą – śmieję się, ponieważ bardzo lubię Piotra sposób opisywania. Nie ma w tym patosu, ale normalność.
Spytałem go, czy ma trochę oranżady i pokazałem mu monetę, spojrzał na nią ze znudzeniem, nie zrobiła na niego większego wrażenia.
Tam masz rzeczkę, idź sobie i się napij.
Może pomyślał, że mnie na oranżadę nie stać ? Woda w rzece była krystalicznie czysta. Napiłem się, urosły mi skrzydła, siadłem i przyszedł starszy mężczyzna na biało …
…….. – Piotr zaciął się i oczy mu się zaszkliły.
Teraz usłyszałem …
Myślisz, że zapomniałem o tobie ?
Nie odchodź od nich, dasz im radość.
Zanim odejdziesz, daj im więcej siebie.
Ale jak ?
Bóg Ojciec zawsze był blisko ciebie, a ty się zbliżasz do Ojca.
Tam gdzie ty pójdziesz, niewielu idzie.
… A możesz konkretniej ? –
…………- i prawie zemdlałam teraz, bo może nie zdaje sobie sprawy, że z Ojcem rozmawia ?
To jest konkretnie.
Tylko Ojciec decyduje kto tam wejdzie.
A ponoć Homiel i Ojciec to jedno – Piotr do mnie.
Zapomniałeś, że Ojciec jest wszechobecny ?
… ???!!! ….
Jest jednym.
Tak jak ty prezesem, wiceprezesem, handlowcem.
…….. – wybuchnęliśmy śmiechem.
Piotr ma trzy wizytówki. Gdy spotyka się z handlowcem, daje wizytówkę handlowca, by go od razu nie peszyć. Kiedy spotyka się z prezesem, daje czasami wizytówkę wice-prezesa. Dlaczego ? Ponieważ czasami potrzebuje więcej czasu na podjęcie decyzji i mawia wtedy, że musi skonsultować się ze swoim szefem. W przeciwieństwie do wielu Piotr nie choruje na władzę, ani zaszczyty. Jest skoncentrowany na załatwianie danej sprawy, a takie proste rozwiązania bardzo mu w tym pomagają.
Tak Ojciec jest Homielem i tym, który przychodzi do Oli.
23. 09. 17 r. Warszawa.
Rano pojechaliśmy do „naszego krzyża”. Zanim weszliśmy, Piotr wcisnął mi do dłoni 2 zł, bo nie miałam nic. Sobie pozostawił 10 zł. W sobotę, w taki dzień jak dzisiaj pełnym deszczu do katedry idą ci, którzy tego naprawdę pragną, więc poza zawodowo żebrzącą sympatyczną cyganką, w kościele byliśmy właściwie sami. Nie wiem na co liczyła cyganka, jednak siedziała w tym deszczu przed kościołem i to z małym dzieckiem na ręku. Żałość człowieka brała. Stanęliśmy pod „naszym krzyżem”, a pod krzyżem prawdziwy ogród. Nasze cztery wiecznie „żywe” kwiaty stały tuż pod stopami Jezusa.
Jezus mówi do mnie … – zaczyna szeptać mi do ucha.
Ile dasz ?
Wiem co chcesz powiedzieć – wzdycha Piotr.
Widzisz ? Wszystkie twoje kwiatki są przy Mnie.
Ja pomyślałem o was, a ty o Mnie.
……… – Piotr znowu wzdycha.
Oddaj mi te dwa złote, dam ci moje 10 – … znowu szepcze i sięga do swojej kieszeni.
W aucie zaczął tłumaczyć.
Gdy mi powiedział Ile dasz, pokazał mi, że wczoraj zamówiłem paczki z orzechami.
To ile w końcu dałeś ?
Oddałem wszystko, co miałem.
Taaak ? Czyli ile ? 2 zł ?
……… – Piotr zaczął gryźć własny język.
Miałem schowane jeszcze 50 zł – mówi cicho i robi przy tym taką minę, jakby miał się zaraz rozpłakać.
Nie dałam rady dalej utrzymać pełnej powagi, bo widząc jego grymas wielkiej żałości zaczęłam histerycznie się śmiać. Dał, owszem, ale ile to go musiało kosztować !!! Piotr chętnie daje, ale daje tym, którzy uczciwie pracują, a czy cyganka pracuje, czy już naciąga ? Tej tajemnicy jeszcze nie odgadł.
Zwycięstwo było niezłe, bo dałeś po cichu– czyli nie chwalił się, że dał.
Zdałeś dzisiaj egzamin, oddałeś wszystko, co masz.
Pojechaliśmy na kawę. Piotr zaczął podsumowywać cały swój ubiegły tydzień, który był wyjątkowo ciężki.
Same problemy, wszędzie kłopoty, gacki działają na całego.
Ty wybrałeś to pole bitwy.
Zanim wybrałeś się w podroż, miałeś wybór.
Powiedziałeś, że Ojcu na tym zależy.
……… – ucichliśmy na moment przypominając sobie…
- Usłyszałem coś niesamowitego… Zobaczyłem scenę. Widzę Ojca i aniołów, którzy stoją wokół Niego. To cała grupa aniołów, są wysocy i mają po 4 metry, ja stoję za Ojcem, jakby w cieniu i jestem najmniejszy. Bóg pyta ich…
- A któż pójdzie do tego świata?- Widzę, że każdy udaje, że ogląda swoje buty, mają schylone głowy i udają, że nie słyszą, po prostu nikt nie chciał iść. Wtedy ja się wychyliłem i powiedziałem…
- Oto jestem.
- Ty…?- Ojciec był zaskoczony i zdziwiony, że taka miernota się zgłosiła, tak mi się wydawało…
- Więc idź.http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/11/02/kiedy-pozadliwosc-oczu-jest-wielka-wtedy-twoja-wiara-jest-zadna/
Nieco później w jakieś gazecie natrafiłam na ten tekst.
Ks. Izajasza; I usłyszałem głos Pana mówiącego: Kogo mam posłać? Kto by Nam poszedł? Odpowiedziałem: Oto ja, poślij mnie!
Dziwnie się poczułam czytając ten fragment, jakby sama Biblia urzeczywistniała się na naszych oczach. Zrobiłam zdjęcie, a potem sprawdziłam w Biblii, czy rzeczywiście jest to opisane. Jak to możliwe ? A teraz Bóg Ojciec do tego nawiązuje … Brak słów …
Twoi pracownicy robią same błędy, bo wiedzą, że mają ciebie i ty wszystko za nich pozałatwiasz, ponaprawiasz – mówię do Piotra zmęczona.
Chcesz powiedzieć, że habemus papam ?
Dokładnie tak. Zrobią błędy, a ty i tak wszystko będziesz po nich sprzątał. Jak w Watykanie – i się śmieję.
Siedzieliśmy naprzeciwko siebie, Piotr zaczął przyglądać się mojej bluzce, którą kupiłam 2 lata temu i nałożyłam ją dzisiaj raz pierwszy.
Czy ty wiesz co ty masz napisane na tej bluzce ?
A mam coś ? – zaczęłam ją oglądać, bo wcześniej się jej nie przyglądałam. Czytam, a tam. … catch the wave – trzymaj falę, złap falę.
Czy napis jest ot tak sobie ? – pytam na wszelki wypadek.
Myślisz, że jest ot tak sobie ?
Stwórca wszystko przygotował.
…. Fala go złapie, ale świadomości nie straci, nie martw się.
Złapałeś już tą falę ? – pytam, bo jakoś nie zauważyłam.
Strach w tobie czuję i obawę, a nie zaufanie.
…….. – w duchu przyznaję rację. Ja po prostu nie mam pojęcia, czego mam się spodziewać.
Przyjrzyj się jeszcze raz paradzie ... mówi do mnie Ojciec teraz.
? Paradzie ?… Aaaa, tej wczorajszej z wizji ! – przypominam sobie.
Oni mnie nie widzieli, dopiero w sklepiku mnie zobaczył – Piotr znowu powraca do „Nieba”.
Może na paradzie czekali na ciebie ? Moneta musi być ważna, spytaj co to znaczy ? – nalegam, bo dopiero teraz jego wizja zainteresowała mnie bardziej.
Słyszę Charon ….
Tak myślałam, to Charonowi dawało się monetę, by przepuścił, ale to przecież mitologia grecka! – dziwię się, bo co ma mitologia do Nieba ?
Charon – w mitologii greckiej bóg umierających i konających, przewoźnik dusz przez rzekę Styks; w mitologii etruskiej „demon śmierci”.W Boskiej Komedii Dantego Alighieriego, Charon przewozi potępieńców do piekła. (Wiki).
Ale co to znaczy ?
To jest proste.
…. Charon przewoził ludzi do piekła. Charon to symbol, a ten anioł jest jak Charon. Zobaczył twoją monetę i stwierdził, że do piekła się nie nadajesz i pokazał ci rzekę z krystalicznie czystą wodą, a to rzeka życia i dlatego dostałeś z powrotem skrzydła ! Ta woda z rzeki cię oczyściła z grzechów ! – raptem wszystko stało się jasne.
Wiesz już dlaczego przeczytałeś ? A teraz się złap !
Zobaczyłem teraz karuzelę i człowieka, który siedzi na krześle karuzeli i trzyma się mocno krzesła.
Rozumiesz ? Zostałeś oczyszczony, a teraz czekaj na rozwój wydarzeń, a będą to takie wydarzenia, że z wrażenia będziesz musiał się mocno trzymać – tłumaczę Piotrowi sama zdziwiona, jak łatwo nam poszła to łamigłówka pełna symboli.
Wieczorem. Oboje byliśmy zmęczeni i zamyśleni po porannej rozmowie.
Pokazali mi jeszcze raz jak po pierwszej fali spłynąłem łagodnie.
Hmm… Ale to prawda, łagodnie dochodzisz do siebie.
Nigdy nie należałeś do tego świata, byłeś tu dla Ojca.
Ja przeżyłem, ale wolałbym, żeby Edziu też żył.
Chorowałby, nie miałbyś czystej głowy.
Nieprawda. Chodzi o „przywróć imię moje”.
Hmm… Ciekawe gdzie trafię, może do czyśćca ? – Piotr już kombinuje.
A co tam chcesz robić ?
… Wiesz, że Ojciec przyglądał się nam w kościele ?
Taaak ? To szkoda, że się prawie rozpłakałeś jak dawałeś pieniądze – uśmiecham się na samo wspomnienie.
To była łagodna wersja tragikomedii.
…….. – … o na pewno. Na te wizyty u „naszego krzyża” to chyba całe Niebo czeka.
Jak ja mam iść do Ojca ? Przecież to niemożliwe !!! – Piotr nagle wybuchł, widocznie ciągle myślał o wczorajszej wizji.
Wyobraź sobie, że stoję metr od ciebie.
…….. – spojrzeliśmy na siebie niepewnie.
Poczęstowałabym kawą.
Coś ty ! Taką słabą ? – Piotr uważa, że lurę robię.
Nie narzekaj na to, co ci daję, bo dobre daję.
Jak to „daję” ? Przecież to ja robię kawę… Ale zaraz sobie przypomniałam słowa przeczytane u Alicji Lenczewskiej; wszystko co masz, masz to ode Mnie.
Mądrość Ojca mnie paraliżuje. W każdym słowie, zdaniu jest Jego nauka. Nie może być coś złe, jeśli pochodzi od Ojca. A jeśli nawet wydaje nam się, że coś jest niewłaściwe, jest takie w jakiś celu.
Ojcze, jestem nikim.
Jeżeli jesteś nikim, to jak zrobisz to, co masz zrobić ?
Jesteś tym, kim jesteś.
…. Widzę znowu pas swój i swoje rzeczy … Ktoś wyczyścił i położył.
Bóg Ojciec mówi do ciebie, żebyś się nie trwożyła, bo …
… Jeśli opuści to ciało, to na chwilę.
I jak mam się nie trwożyć ? Już się denerwuję… – myślę „po cichu”.
Widzę swoje rzeczy… Wygląda jak długa koszula, leży ułożona na podeście, biała, długa, pas co widziałem wcześniej. To jest małe pomieszczenie przed wyjściem na dużą salę. Tam jest dużo osób. Drzwi same się otworzą, wprowadza tam światło … – zapatrzył się…
To są dane techniczne dla Oli …
Dla Mojej córki z wyższego poziomu.
…. ??? …
Ja chyba opuszczę to ciało, chyba wtedy zemdleję … – Piotr.
No właśnie i tego się boję, co ja mam robić ? Reanimować, dzwonić na pogotowie ?
Nie martw się.
Jak mam się nie martwić ? – myślę „po cichu” znowu mając nadzieję, że Ojciec nie słyszy.
Dlaczego nie chciałem iść na tę paradę ? Dziwny jestem …
Bo to nie twoja droga.
Twoje korzenie są tak mocne, że nikt ich nie wyrwie.
Idziesz tam, gdzie ci każę.
Co to strażnik, co się cieszy z wszystkimi ?
Dopisane 25. 05. 2018 r.
Ty wybrałeś to pole bitwy. Zanim wybrałeś się w podroż miałeś wybór –o ile wiem to każdy, zanim wybierze się „w podróż” ma wybór.
Wczoraj nie byliśmy na kawie, więc dzisiaj prawie biegłam na kawę. Oboje byliśmy szczęśliwi, że możemy sobie jak zawsze porozmawiać przy naszej kawie. Piotr opowiadał o codziennych problemach w firmie, ale szczerze mówiąc, mało mnie to na razie interesowało.
Homiel, jesteś tam gdzieś w pobliżu ? – przerwałam, bo obawiałam się, że Piotr nie chce Go po prostu dopuścić do głosu.
Powiedz jej, że zostałem w aucie. Ciężka noc była. Pilnowałem.
…….. – roześmiałam się na głos ciesząc się, że jest i nadal ma humor.
A co miałeś w nocy ? – spytałam Piotra.
Nie mogłem spać do drugiej, uginały się klepki, ktoś mi się położył obok, aż łóżko zaczęło trzeszczeć … Może to nie gacek ?
Hmm … To nikt dobry … Dobry nie sprawiałby, że czułbyś się z tym źle – … Piotr przyznał mi rację i zamilkł.
Odkąd sprawdziłam drewno z naszego krzyża, jedna rzecz nie dawała mi spokoju …
Homiel, dlaczego prawdziwy krzyż…? Jeśli to nie prawdziwe drzewo ? – Piotr spojrzał na mnie, jakbym właśnie zwariowała.
Bo mieszka w nim Duch Święty.
…….. – wzruszyłam się.
To nie można było tak od razu ?
Dany na drogę, przyjaciel w ciężkich chwilach.
Nie opieraj swojej przyszłości na ludziach, lecz na Ojcu.
Jemu zaufaj. On cię nigdy nie zawiedzie.
Choć człowiek dobry jest, to jest chwiejny, słaby, a Bóg nigdy nie zawiedzie.
A z drugiej strony tak trudno Mu zawierzyć.
Ale On to rozumie, sam przecież stworzył człowieka.
Jak powiedział … – Piotr się zawahał – … Anieli Salawa…? – wzruszył ramionami i zrobił takie oczy, jakby pierwsze słyszał.
Rany … Homiel …?! – mówił o internecie i komputerze ! Anioł, który zna się na technologii !
On mnie śledzi co robię ! – pomyślałam sobie.
Mimo, że pijecie kawę, to Pan Bóg uwielbia słuchać rozmowy wasze.
Pan Bóg widzi wszystko ?
Absolutnie.
No taaaak …. A co to znaczy nadchodzi Jezus ?
Jak już, to już.
Ale co ? Wejdzie do pokoju, czy co ? Jak to rozumieć ?
Cierpliwości – … znowu ta cierpliwość … Przyszło mi właśnie do głowy, czy to nie z Ojcem tak sobie teraz rozmawiamy.
Dzisiaj w kościele widziałem coś dziwnego. Koło ołtarza stoi krzyż. Nagle nad nim pojawił się świetlisty krąg jak pierścień, przesunął się wzdłuż niego do podłogi i zniknął.
I jeszcze coś dziwnego widziałem dzisiaj … Tym razem we wszechświecie … To jest coś … – nie potrafił określić.
… Że ja to widzę … – Piotr się dziwi – Czy ja to sobie przypominam, czy co ?
My ci przypominamy.
Czy ty sobie wyobrażasz jak umiejętnie trzeba zarządzać takim wszechświatem ? Tyloma wszechświatami ? – poprawiam się, bo przecież sami nie jesteśmy.
Bóg jest niesamowity – przyznaje Piotr.
Na tle tych milionów planet co znaczy jedna, mała Ziemia ? – pytam.
Stopień nauki.
Jest wiele światów, bo jest wiele stopni.
Skoncentruj się na twoim stopniu, bo się pogubisz.
Racja. Henoch też pisał o innych światach i kościół nie uznał jego ksiąg, bo stwierdził, że za bardzo „odleciał w kosmos”, a tu się okazuje, że może miał rację … Ciekawe …
… To powiedz chociaż Homiel, czy na innych planetach moją swoich Homieli? – nie dawałam za wygraną.
Wchodzisz w to, co zostało… forbidden ? – … Piotr się zawahał przy ostatnim słowie, bo nie był pewny, czy dobrze słyszy.
……… – zaczęłam się śmiać. Forbidden (ang.) zabronione, zakazane.
Ok. To zostańmy przy naszym stopniu.
06. 09. 17 r. Warszawa.
Mamy sprawę sądową. Nową. Zupełnie nieoczekiwanie. Konkurencja pozwała nas do sądu, iż jakoby niesłusznie wygraliśmy jeden przetarg. Zaatakowali zleceniodawcę i nas. Tym razem szykuje się szybka rozprawa, ponieważ rozstrzygać będzie Krajowa Izba Odwoławcza (KIO), w której sprawy trwają do 30 dni. I przyszło mi wtedy coś do głowy…
Powiadasz, że niedługo będziesz miał sprawę sądową ? Trwaj do sądu i płyń … Gdy Homiel to mówił, czy wymienił z nazwy NIP ?
Nigdy nie wymienił z nazwy NIP … Tego nie brałem pod uwagę – i rozdziawił buzię zaskoczony.
… Słyszę gromki śmiech…
Ale z NIP nie przegrałem !
Taki jesteś tego pewny ?
… ??? ….
Znam procedury, nie dacie rady w tym roku z NIP – Piotr uparcie.
Guzik znasz. I ty z Nami dyskutujesz ? Masz walczyć z kuszeniem !
… Przypomnieli mi, że jak leżałem w szpitalu, to rozprawę z NIP odwołano z dnia na dzień… Faktycznie mogą wszystko ! – bardzo mnie teraz rozśmieszył … Piotr ciągle zapomina, że Oni mogą wszystko, a potem chodzi zdziwiony.
A jeśli KIO to ta sprawa sądowa, od której popłyniesz ?
To cios poniżej pasa – Piotr oburzony.
Ale tak może być – zaczynam się cieszyć, choć w głębi duszy mam jednak wątpliwości.
Nie widzisz, że z Niebem nie wygrasz ? Jak nie tak, to tak … Jak nie NIP, to KIO.
Jak nie kijem, to pałą.
…….. – wybuchnęliśmy śmiechem.
Aleś mnie zastrzeliła z tym sądem. Faktycznie tak może być jak mówisz, że o ten sąd chodzi.
Tego nie wiemy, ale to jest bardzo w stylu Nieba. Zaskoczyć. Jeszcze jedno rozwiązanie, którego nigdy nie braliśmy pod uwagę.
Homiel nazwał cię enigma.
Maszyna deszyfrująca ? – śmieję się.
Sprawa z nieoczekiwanym pojawieniem się drugiego sądu dała mi do myślenia. Zrozumiałam dlaczego tak trudno zrozumieć człowiekowi Niebiańskie proroctwa. Niebo może absolutnie zrealizować wszystkie swoje plany, nawet te najbardziej absurdalne i nielogiczne z punktu widzenia człowieka. To, co się wydaje nam niemożliwe, dla Nich jest możliwe. A wszystko staje się oczywiste po fakcie.
Wieczorem.
Zadzwoniła teściowa.
Piotr, ty tak ciężko pracujesz, jesteś po zawale, ty musisz zwolnić albo daj spokój z pracą i ….
……… – … i jeszcze nie skończyła zdania, gdy krzyknęła na cały głos.
Co się stało ! – Piotr przestraszony.
Właśnie poczułam, że ktoś mocno kładzie mi rękę na ramieniu, aż mi kamizelka poszła od tego do góry. Myślałam, że to kot mi wskoczył na plecy, ale odwracam się, a tutaj nikogo !!! – dalej prawie krzyczała będąc wyraźnie pod wielkim wrażeniem.
…. – spojrzeliśmy na siebie.
… to Edziu !
Położył mi rękę na ramieniu ?! – nie mogła uwierzyć.
No pewnie !
To znaczy, że się ze mną zgadza.
Hmm… Chciał cię raczej uspokoić – mówię, ponieważ przypomniałam sobie nagle fragment z filmu „Miasto aniołów”. Podczas napadu rabunkowego anioł kładzie dłoń na ramieniu mężczyzny, aby go uspokoić. To pierwsze skojarzenie, które natychmiast nasunęło mi się do głowy.
Myślicie ? – i się rozpłakała. Tak się wzruszyła, że wolała się rozłączyć i przeżywać to samotnie.
Edziu może być już… tutaj ? – pytam Piotra pięć minut później.
…….. – zrobił zdziwioną minę sam zaskoczony.
A co u taty ? – pyta Homiela.
Właśnie się kąpie.
A tak naprawdę ?
Naprawdę. Kąpie się, ale nie powiedziałem w czym.
To w czym ? – pytam.
Ojciec otoczył go specjalną opieką.
…….. – uśmiecham się.
Tą ręką… Edziu uspokoił, czy się zgodził ?
Calm down. Jesteś coraz lepsza – ps. Calm down – uspokoić się.
Ale Fatimy bez Twojej pomocy nie zrobię – a jestem na etapie opracowywania III Tajemnicy Fatimskiej i Jego pomoc jest mi niezbędna.
Na Fatimę to trzeba sobie zasłużyć.
…….. – ręce mi opadły, bo nie wiem tym razem, czy żartuje, czy mówi poważnie. Najpierw nakazuje się zająć, a teraz trzeba sobie zasłużyć.
Dzięki tato, pilnuj mamy ! – Piotr miał gdzieś moje rozterki i wrócił do Edzia.
…. Wiesz co teraz usłyszałem ?
Pilnujemy razem – spojrzeliśmy na siebie zaskoczeni.
Ja pierdzielę ! – nie wytrzymał – dom wariatów, raz Homiel, raz Edziu, raz… Istna karuzela !
… ??? …
Nie zasłużyłam sobie na Fatimę ? – wracam do tego, co mnie nurtuje najbardziej.
Zasłużyłaś na następny raz.
….To tato jest u nas w domu ? – Piotra Fatima teraz nie interesuje.
Bywa.
I będzie bywał ?
Tak jak ty, gdy wrócisz do Domu.
…. Czy gdzieś się pomyliłam w Fatimie ? – a ja swoje.
Czasami idziesz za szybko.
Za szybko wyciągam wnioski ?
…. Szybko Edziu „przeszedł” – a Piotr znowu swoje, bo jest ciągle pod wrażeniem.
Ważna sprawa to i szybka przemiana.
Ważna sprawa ? A co to ?
Dbamy o was.
Ważna sprawa to my – tłumaczę.
To na pewno Edziu był ? – Piotr się upewnia.
Tę kwestię już uzgodniliśmy.
…. A co z Fatimą ? – zaczynam znowu.
Żebyś uwierzyła, zagłębiaj się w siebie.
Jesteście obrońcą Pana Boga na Ziemi.
Ty dajesz światło, a ty walczysz– … do Piotra.
Dopisane 07. 05. 2018 r.
I ty z Nami dyskutujesz? Masz walczyć z kuszeniem! – stosunkowoniedawno zrozumiałam, że kuszenie to nie tylko mamienie pieniądzem, seksem, karierą, sławą, urodą, jednym słowem czymś namacalnym i wymierzalnym itd., ale także oddziaływanie na te aspekty psychiki, osobowości, które nas wyróżniają wśród innych, z których jesteśmy dumni (albo odwrotnie), które czynią nas we własnym mniemaniu lepszymi (lub gorszymi) od innych. Przykład? Piotr miał ogromne poczucie własnej nieomylności. On zawsze wiedział lepiej, najlepiej. Wiele miesięcy niebiańskiej pracy nad nim uzmysłowiło mu, że wie dosłownie nic. Niebo uczy pokory i to bardzo szybko.
Tę kwestię już uzgodniliśmy –nie myślałam, że to tutaj ogłoszę, ale mamy w domu klasycznego ducha. Edziu dosłownie bywa w naszym domu. Dlaczego tak się stało i po co się stało, opiszę w kolejnych tekstach. Jego obecność sprowokowała mnie do zbadania stanowiska Kościoła Katolickiego, jakie ma wobec świata zmarłych. Czy jest za, czy przeciw…
https://stacja7.pl/wiara/czy-duchy-zmarlych-sa-wsrod-nas/Czy duchy zmarłych są wśród nas?Trzeba to powiedzieć otwarcie – duchy istnieją i jest to prawda wiary! Istnieją duchy dobre (czyli aniołowie wierni Bogu) i duchy zbuntowane (czyli też aniołowie, ale ci z opozycji). Pismo Święte mówi nam o tym jasno. Mówi też „badajcie duchy”, wzywając do mądrego rozeznawania, w jakiej lidze gra dany duch. Jednak w potocznym rozumieniu, słowem “duch” określamy najczęściej pojawiające się na ziemi manifestacje dusz ludzi zmarłych, co jest zjawiskiem tajemniczym i trudnym do wytłumaczenia.
Zmęczona badaniem historii krzyża w końcu spytałam …
Homiel, no proszę cię, powiedz co z tym krzyżem ? Tyle robię dla Was… – mówię prawie z żalem.
Skąd wiesz, że dużo ?
Skąd wiesz co jeszcze będziesz robić ?
Nie mierz swoją miarą.
Na razie odpowiedziałem co do twoich zasług.
… Pokazał jak przypinasz sobie na piersi rosyjskie ordery – Piotr zaczyna się śmiać.
Czyli nic niewarte ?
Ciągle chcesz wiedzy, wiedzy …
…….. – Piotr zamilkł, a mi się głupio zrobiło.
To są kopie i będziesz znajdowała ich bardzo wiele.
W średniowieczu robiono ich znacznie więcej niż dzisiaj.
?! W takim razie, czy krzyż przetrwał ? Ten jeden ?
Zabrali gwoździe i koronę.
Nikt nie zwracał uwagi, nikt nie pamiętał o krzyżu.
?! A Titulus Crucis ?
Był razem z krzyżem i jego też nie ma. Żołdak wyrzucił …
… ???!!! …
… To było chyba powszechne… Widzę wiele krzyży, wszędzie, prawie codziennie ktoś ginął.
Zacznę od początku i spojrzę na historię krzyża z innej strony.
To są kopie i będziesz znajdowała ich bardzo wiele. W średniowieczu robiono ich znacznie więcej niż dzisiaj.
Discovery wyemitowało w krótkim czasie kilka filmów dokumentalnych poświęconych św. Helenie i odkryciu krzyża. Zwróciłam uwagę na parę ciekawych szczegółów, które mogą mieć wpływ na zbliżenie się do prawdy. Helena, wcześniej odsunięta z dworu powraca po 33 latach za sprawą swojego syna Konstantego Wielkiego w 325 roku. Rok później wyjeżdża do Jerozolimy, aby odnaleźć pozostałości po Jezusie. Skąd przyszło jej to do głowy? Jej syn, Konstantyn, który uważał siebie za chrześcijanina (choć dopiero u schyłku życia przyjął chrzest), w tym samym roku, ale nieco wcześniej nakazał zabić swoją żonę i syna!!! https://pl.wikipedia.org/wiki/Kryspus Ta zbieżność czasowa nie może być przypadkowa. Wydaje się, że wysłał matkę po Chrystusowe relikwie, by zaleczyć swoje sumienie. Najpierw zabija, a następnie szuka odkupienia.
Helena w Jerozolimie przebywa około dwóch lat. Nie ma nic, ale jako pierwsza archeolog na świecie prowadzi wykopaliska na terenie Golgoty. Skąd mogła wiedzieć gdzie szukać?
Dominikański średniowieczny hagiograf Jakub de Voragine w swojej Złotej Legendzie uważa, że odnalezienie krzyża zawdzięczamy charakterowi jaki miała matka cesarza. Stwierdza on następujący fakty: gdy Żydzi nie chcieli wyjawić miejsca ukrycia relikwii, św. Helena kazała wszystkich spalić. Wówczas w wyniku przerażenia mieszkańców, wysłano do niej niejakiego Judasza, który miał być synem nauczyciela ludu i naocznego świadka ukrzyżowania Jezusa Chrystusa. Znał on miejsce ukrycia krzyża, ale sam nie chciał go zdradzić. Bał się starej przepowiedni o zakończeniu sprawowania władzy po odnalezieniu tego przedmiotu. Chcąc dowiedzieć się prawdy, Helena nakazała wrzucić tego człowieka do studni. Dopiero po sześciu dniach z oporami wyznał, gdzie znajduje się krzyż. (!!!)
Z osobą Judy Kyriaka jak i z historią odnalezienia krzyża Pańskiego związana jest syryjska legenda zatytułowana: „Inventio verte Crucis: Syriaca legenda Judae Cyriaci”, pochodząca z przełomu IV/V wieku. Pewien Żyd, o imieniu Juda zdradza po tygodniowych torturach (!!!) miejsce ukrycia świętości. Podczas drogi w okolice dawnej Kalwarii Judasz złożył wyjątkowe wyznanie wiary, modląc się i prosząc Boga o wskazanie miejsca ukrycia drzewa. W dalszej części omawianego podania, wynika, że Bóg wysłuchuje modlitwy i w cudowny sposób, a mianowicie przez trzęsienie ziemi i wydobywanie się woni kadzidła, Juda odnajduje ukryte trzy krzyże w ziemi na głębokości około dwudziestu łokci. (!!!)
Czy te opowieści mogą być prawdziwe? Wyobraźmy sobie… Wielka władczyni, której bardzo zależy na znalezieniu czegoś, co jest związane z Chrystusem. Pragnie tego tak bardzo, że nie zawaha się użyć siły i swojej władzy i staje się dla grupy tamtejszych Hebrajczyków realnym zagrożeniem. Helena w końcu dostaje czego chce… Można by powiedzieć…, że to prawdziwy cud. Czy nie czasami tak, że ktoś bystry przygotował krzyż… dosłownie dla „świętego spokoju”? A przy okazji nieco przedobrzył? Myśląc logicznie… Dlaczego Helenie pokazano aż trzy krzyże, a nie ten jeden konkretny? Po co ktoś miałby zachowywać aż trzy krzyże, jeśli tylko ten jeden jest ważny? Po co miałby się trudzić i ukrywać aż trzy krzyże, jeśli to ten jeden jest ważny?! Nikt nie pamięta imion dwóch złoczyńców, którzy wraz z Chrystusem zostali ukrzyżowani. Nie mieli oni większego znaczenia ani wtedy, ani dzisiaj. Po co więc zachowywać ich krzyże? To nie miałoby sensu. Nawet Helena według zapisów wzięła ze sobą nie trzy, a fragment tylko jednego, tego jedynego według niej… krzyża.
Co prawda nie zbadano wszystkich „prawdziwych krzyży”, ale badania drewna tych kilku wybranych wskazują, że pochodzą z okresu wczesnego średniowiecza. A więc nie jest to ani krzyż z czasów ukrzyżowania Jezusa, ani z czasów odnalezienia go przez Helenę.
Zabrali gwoździe i koronę. Nikt nie zwracał uwagi, nikt nie pamiętał o krzyżu.
W 71 r. p.n.e. podczas buntu Spartakusa, czyli mniej więcej sto lat przed ukrzyżowaniem Chrystusa zanotowano, że na drodze z Capua do Rzymu postawiono 6000 krzyży z ukrzyżowanymi ofiarami. W pierwszym wieku naszej ery romano-żydowski uczony Józef Flawiusz donosił, że do 500 Żydów było krzyżowanych każdego dnia podczas oblężenia Jerozolimy. Ten sam historyk zanotował też, że drewno było tak rzadkie w Jerozolimie w pierwszym wieku, że Rzymianie byli zmuszeni podróżować dziesięć mil od Jerozolimy, aby zabezpieczyć drewno do machiny oblężniczej. http://www.bible.ca/d-history-archeology-crucifixion-cross.htm
Bioarcheolodzy zajmujący się ukrzyżowaniem są zaskoczeni faktem, że przy ogromnej liczbie ludzi zabitych w ten sposób na przestrzeni wieków (poza Yehohanana), nie ma właściwie żadnych bezpośrednich dowodów na tego typu praktyki. Według (rzymskich) źródeł literackich, skazani na ukrzyżowanie nigdy nie nosili pełnego krzyża, pomimo powszechnego przekonania, że jest inaczej. Zamiast tego niesiono tylko poprzeczkę, a pionek ustawiono w stałym miejscu, gdzie był używany do kolejnych egzekucji.W tamtym czasie drewno było dość rzadkie, a używane do ukrzyżowania było często używane wielokrotnie, aż do jego całkowitego zużycia. Ukrzyżowanie było powszechne, ale nie było powszechne przybijanie ludzi do krzyża. Większość z nich była do krzyża przywiązywana za pomocą lin.
To dane archeologiczno-historyczne.
Wyobraźmy sobie więc taką sytuację. Krzyżowanie było częstą formą egzekucji. Nawet wraz z Jezusem, nie jako przy okazji ukrzyżowano jeszcze dwóch innych ludzi. Dla żołdaków prowadzących swoje ofiary było to jeszcze jedno, kolejne zadanie. Po wykonaniu egzekucji tylko ciało Jezusa zostało obwinięte w tkaninę i przeniesione do groty. Dwaj pozostali, jak wszyscy poprzednicy zostali prawdopodobnie zakopani w dole jak to przedstawił film „Zmartwychwstały”. Krzyże zostały rzucone nieopodal gotowe do ponownego użycia.
Nawet gdyby ktoś pomyślał, żeby zachować krzyż, byłoby to dość problematyczne. Co innego ukryć niewielkie gwoździe, a co innego wziąć pod pachę wielki krzyż. Właśnie … gwoździe. Homiel mówi, że zachowały się gwoździe i korona cierniowa. Musiały zostać zabrane, gdy zdejmowano Jezusa z krzyża. I wcale nie musiało to oznaczać, że ktoś chciał je zachować, ponieważ były Jezusa. W ossuarium Kajfasza również znaleziono gwoździe użyte do ukrzyżowania. Otóż… Hebrajczycy mieli pewien zwyczaj. Uważali, że gwoździe wykorzystane do ukrzyżowania mają właściwości magiczne lub lecznicze i składano je ze zmarłymi na wzór rzymskiej monety wkładanej zmarłemu jako symbol przejścia do drugiego świata. Niewykluczone więc, że zabrano gwoździe, ponieważ taki mieli zwyczaj.
Gwoździe zabrali ? – chcę się upewnić.
Dlatego gwoździami wymiotują podczas egzorcyzmów … Teraz mi pokazuje …
Na znak. Wszystko jest powiązane.
Wierzysz w Boga ? To masz !… Tak mówi wtedy gacek – Piotr tłumaczy.
U Kajfasza znaleziono gwoździe, to są te gwoździe ?
Jeśli już, doszukuj się symboliki.
… Czyli to nie te gwoździe...
„Gdy z człowieka wychodzi demon, dla organizmu jest to duży wstrząs fizyczny. Taka osoba bardzo cierpi. W tym przypadku następowało wypluwanie przedmiotów, np. stalowych gwoździ i śrub. Gdy wychodził zły duch, diabeł manifestował swą obecność i człowiek wypluwał gwóźdź. Mam te gwoździe” mówi egzorcysta ks. Edmund Szaniawski.
Gwoździe zebrane przez Gabriela Amortha w trakcie długoletniej posługi egzorcystycznej .
Powrócę do kwestii Św. Graala.
Piotr zaczął mi właśnie opowiadać co raptem zobaczył. Oglądał scenę z góry; długi drewniany stół, połączony z dwóch lub trzech mniejszych, na stole kilka kielichów z różowej, lekko czerwonej gliny (bardzo proste), mężczyźni siedzą na dziwnych ławach, których nogi mają krzyżowe połączenie, najpierw wstał Judasz, odszedł, potem wstali pozostali. Kiedy odeszli od stołu podeszła kobieta, miała chustę na głowie, zebrała kielichy do kosza, wyszła z domu i skierowała się nad wodę, tam umyła naczynia.http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/06/05/swiety-graal/
List do Tymoteusza 2,20 w kontekścieW zamożnym domu znajdują się naczynia złote i srebrne, ale także drewniane i gliniane. Te pierwsze są odświętne, te drugie – do codziennego użytku. Scena z „Pasji” przedstawiająca ostatnią wieczerzę. Tak musiało to wyglądać. Wiele glinianych naczyń. Podczas wieczerzy wszyscy skupieni są wokół Jezusa, ale podczas ukrzyżowania jest tylko Jan. Dlaczego? Jezus nawet dzisiaj mówi, że Jego uczniowie nie wierzyli, nie byli przekonani, że jest Synem Bożym. Zapewne wtedy nikomu z nich nie przyszło do głowy, aby zachowywać na pamiątkę cokolwiek, co związane było z Jezusem.
Ta scena pochodzi z filmu „Zmartwychwstały” i dotyczy;
36 A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: «Pokój wam!» 37 Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha. 38 Lecz On rzekł do nich: «Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? 39Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie Mnie i przekonajcie się: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam». 40 Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi. 41 Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: «Macie tu coś do jedzenia?» 42 Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby. 43 Wziął i spożył przy nich.
Dwanaście osób, co najmniej kilka glinianych kielichów. Kończą wieczerzę, pozostawiają kielichy i odchodzą. O ile wiem nigdy nie wspominano, aby zachowało się cokolwiek z tego spotkania, a przecież powinno, bo dopiero tutaj uczniowie uwierzyli naprawdę. A jednak i wtedy nie przyszło im do głowy zachowywać cokolwiek, czego dotykał Chrystus. Jeśli nie zachowali teraz, to tym bardziej kilka dni wcześniej, kiedy ich wiara była mniej niż krucha.
Jednym słowem … Mało prawdopodobne, aby „prawdziwy krzyż” i św. Graal w ogóle istniał. Gdyby nawet ktoś zorientował się, że warto mieć namacalny ślad po Mesjaszu, mógł po jakimś czasie wrócić na miejsce zdarzeń i wziąć jakiś kielich, mógł wziąć jakiś krzyż bez żadnej gwarancji jednak, że jest to ten kielich i ten krzyż.
Fajnie byłoby mieć pamiątkę po Ojcu – mówię do siebie nie zastanawiając się zbytnio co mówię.
Po co ci pamiątka po Mnie, skoro ze Mną rozmawiasz ?
Masz krzyż Mojego Syna …
Chcesz kulki świecące ? Koraliki ? Czekoladowe lody ?
Czego chcesz ?
Mark Goodacre, profesor Wydziału Religii Duke University, mówi, że ten ciągły nacisk na autentyczność prawdziwych fragmentów krzyża często odbywa się kosztem znaczenia krzyża. „Rzecz w krzyżu polega na tym, że zawsze trzeba pamiętać, że chodzi o osobę, która tam wisiała, a drewno w końcu to tylko narzędzie tortur.”
Nie drewniany krzyż, a męczeńska, niewinna śmierć na krzyżu jest najważniejsza. Masz krzyż Mojego Syna … Poświęcenie i miłość.
Dopisane 01. 05. 2018 r.
Kiedy po raz pierwszy pisałam o krzyżu „od Maryi” dostałam od Izabeli maila.
Przez kilkadziesiąt godzin nie mogłam w internecie znaleźć krzyża podobnego do naszego; krzyża Armi Christi z drewnem w środku, a ona mi to przesyła w 5 sekund! Bóg Ojciec ma niezwykłe pomysły…
Miałam bardzo rzeczywisty sen, z którego wyrwałam się dopiero nad ranem. Byłam w Szczecinie, stałam na dużym skrzyżowaniu nieopodal mojego zamieszkania. Nadchodził wieczór. Zauważyłam, że ludzie biegali gdzieś w różne strony świata. Ich strach w oczach też mi się udzielił, choć nie wiedziałam dlaczego wokoło tyle zamieszania. Jakiś mężczyzna podchodzi do mnie prowadząc za rękę małego 4 – 5 letniego chłopca o jasnych włosach. Nakazuje, żebym to ja teraz nim się zajęła. Nie protestuję, tylko biorę jasnowłosego za rączkę. Chcę chłopca wziąć do tramwaju, ale nie mam biletu. Widzę, że ludzie dookoła są zdenerwowani, nie zwracają na nas uwagi i miałam wrażenie, że każdy chce szybko wrócić do domu. Ja też chciałam, ale w tym śnie nie wiedziałam dokąd mam iść, jakbym domu nie miała. Wzięłam chłopca za rękę i szliśmy piechotą, a była wczesna zima. Weszliśmy do jakiegoś małego sklepu, chwyciłam chłopca w pół i posadziłam na ławce. Robiąc to znalazłam się na kolanach.
Klęcząc przed nim zauważyłam, że nie ma na sobie butów, a zaczął padać śnieg. Zdenerwowałam się, że buty gdzieś zgubił i zaczęłam lekko potrząsać jego ramionami. Dlaczego jesteś na bosaka ! Miałam do niego pretensje, a on cały czas milczał. Tak klęcząc miałam jego twarz tuż przed sobą. Zauważyłam, że chłopiec patrzy na mnie uważnie, ale radosnymi oczami, był cały uśmiechnięty i szczęśliwy, jakby go to w ogóle nie obchodziło, że nie ma butów. Nie musiał mówić, ale wiedziałam, wyczytałam to w jego oczach, że był przyzwyczajony chodzić na bosaka, nawet zimą. Jego wzrok był tak głęboki, tak mądry, tak przenikliwy, że zamilkłam. Patrząc w Jego oczy doszło do mnie, że bardzo Go kocham, poczułam głęboką miłość … I to mnie obudziło.
Nie opowiedziałam tego Piotrowi od razu. Jeszcze kilka godzin po obudzeniu miałam w pamięci uśmiechniętą twarz i pewność, że był to Ojciec …
Rano pojechaliśmy do „naszego krzyża”. Na schodach katedry siedziała młoda cyganka z dzieckiem. Podszedł do niej jakiś mężczyzna, który ledwo wyszedł z kościoła. Myśleliśmy, że zainteresował się dziewczyną, jej losem, więc nie podeszliśmy do nich, by nie przeszkadzać.
Uklękliśmy pod krzyżem i kątem oka zauważyłam na końcu długiego klęcznika obrazek Jezusa, a właściwie … wyczułam Jego wzrok. Nie wiem co się ze mną porobiło przez te lata, ale od razu ścisnęło mnie za gardło, to już jest silniejsze od mnie.
Mówi, że to dla ciebie – Piotr się nachyla do mnie.
Naprawdę ? – no i od razu łzy w oczach.
A ten dla ciebie …– pokazał, że w drugim końcu klęcznika leży drugi taki sam obrazek.
Z okazji dzisiejszego waszego święta.
…….. – spojrzeliśmy na siebie zastanawiając się o jakie święto chodzi.
Który dzisiaj ? – pytam.
26 …
Rocznica ślubu ! – nigdy o tym nie pamiętamy. Inni muszą nam przypominać.
Byliśmy sami, więc Piotr nie krył się ze swoimi reakcjami, w pewnej chwili dosłownie się rozpłakał.
Powiedziałem, że chciałbym dotknąć Jego stóp … I wiesz co powiedział ?
Czułem twoją dłoń, gdy gładziłeś Mnie po twarzy.
Aaaa … To zdarzyło się niedawno w Kazimierzu Dolnym. To tam, w klasztorze Piotr nie mógł się powstrzymać, aby nie pogładzić twarzy Chrystusa …
Wychodząc zauważyliśmy, że cyganka siadła poza ogrodzonym terenem kościoła. Dając jej pieniądze dowiedzieliśmy, że mężczyzna, ten który „ledwo wyszedł” z kościoła, przepędził ją o kilka metrów dalej. Bardzo zaczęła się żalić, że ludzie przychodzą się modlić, a zaraz potem przepędzają ją brutalnie szarpiąc za ramię. Trudno mi było w to uwierzyć. Gdyby oni wszyscy wiedzieli, że ta cyganką może być On …
Byliśmy dzisiaj przy „naszym” krzyżu i z daleka zobaczyliśmy cygankę, która od tygodni tam „zawodowo urzęduje” i zarabia żebrząc. Piotr na jej widok zatrzymał się i nie chciał wejść. Powiedział, że przeszkadza mu jej obecność. Trochę go rozumiałam, ponieważ siedziała na posadzce 2 metry od krzyża, ale też nie wyobrażałam sobie, by tam nie wejść. Właściwie zmusiłam go do wejścia. Piotr pomodlił się szybko, wydawałoby się, że zrobił to machinalnie. Poklęczał trochę i wyszedł. Już po wyjściu…
-Ale usłyszałem… ?!-Niech nikt nigdy nas nie rozdziela, tą cyganką mogę być Ja. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/07/20/jak-bedziesz-widzial-ze-stoja-miedzy-nami-to-nie-boj-sie-isc-do-mnie/
Pojechaliśmy na kawę. Dostałam od Izy nową wiadomość i zaczęłam ją czytać Piotrowi na głos. Wzruszają mnie jej maile, ponieważ widzę z czym się zmaga i jak ciężką ma drogę.
Może Iza musi znaleźć spokój w konfesjonale ? – Piotr.
W konfesjonale znajdzie to, co ta cyganka przed kościołem.
Hmm… Niezrozumienie ?
To prawda. Nawet księża jej nie zrozumieją, może tylko jakiś zakonnik myślący głęboko… – zamyśliłam się.
Mam nadzieję, że u nas znajduje to zrozumienie.
…. Homiel pokazał jak ja ładuję baterię i ona zaczyna świecić. Dostaje od nas światło.
… Albo raczej energię – bo i tak można tę wizję zinterpretować.
Rano usłyszałem słowa…
Dasz świadectwo Mojej wielkiej chwały.
…….. – wzdycham głęboko, bo to chyba ponad nasze siły.
Widziałem Ojca oblicze … Prawdziwe … Wszystkie włosy stają na baczność … – kiedy tylko to wspomina, zawsze przeżywa na nowo.
To niewiele ich stoi.
… Zawsze ma humor – śmieję się głośno.
Ojcze, czy Ty na pewno wiesz co robisz ? – Piotrowi się wyrwało, co znowu wywołało u mnie lawinę śmiechu.
Sam widzisz jaka jestem ofiara losu …
Dzisiaj ofiara, jutro supersonic.
……. – mina mi zrzedła, bo zrozumiałam, że to nie Homiel.
Ty się śmiejesz, a ja jestem ciekawy jak Oni to wszystko zorganizują. Przecież mam firmę !
Ja na pewno nie przejmę twojej firmy, nie nadaję się.
Ale widziałem to w wizji, jak odjechałaś wozem.
Źle to interpretujesz, to nie Ola przejmie, to My przejmiemy wszystko.
Przejmiemy Olę i twój majtek.
Ty zostaniesz z tym chłopcem, biedny i goły.
Zostaniesz z chłopcem, bo tak wybrałeś.
Zatwardziały materialista wybrał ducha.
Szliśmy razem z małym chłopcem, blondynkiem, po ubitej drodze, ja trzymałem go za rękę z jednej strony, a ty z drugiej strony. W prawym ręku trzymam wiaderko, a w nim cały swój dobytek i dokumenty. Przed nami widzę stojącą wywrotkę, pełną śmieci, wielka góra śmieci na wozie była po tysiąc więcej warta niż to, co mam w wiaderku. Podeszliśmy do auta, które było włączone, przerzuciłem z wiaderka wszystko na pakę, wrzuciłem też tam ciebie, potem chciałem rzucić też chłopca, ale nie mogłem. Nie mogłem oderwać go od ziemi, a ponieważ do auta wsiadał właśnie kierowca (w niebieskiej koszuli)… to go zostawiłem. Wskoczyłem na pakę i usiadłem koło ciebie, nie chciałem zwracać uwagę na tego chłopca, patrzyłem wszędzie, byle nie na tego chłopca.http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/05/29/bardzo-konkretna-boza-odpowiedz/
Jasny gwint ! Ojciec ma rację ! Cały czas mieliśmy to przed oczami, przecież auto prowadził mężczyzna w niebieskiej koszuli !
Przejmiecie wszystko ? – Piotr się przeraził, że ktoś mu zabierze, co jego.
Bez skrupułów.
Kiedy ?
To słońce, które poszukujesz, jest wyznacznikiem.
Rozdziawiłam ze zdziwienia buzię. Dzisiaj wpisywałam na blog nowy tekst http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/08/26/i-chrystusa-nauka-trwala-do-pewnego-czasu-sila-nie-w-ilosci-a-jakosci/ i miałam zdanie, które próbuję rozwikłać od dłuższego czasu; przed trzecim podniesieniem słonecznym staniesz przed obliczem Ojca. Tak to często Ojciec powtarzał, że zaczęłam się zastanawiać, czy czasami Piotr nie usłyszał przesilenie słoneczne. Do tej pory nie wiem jak to rozumieć. Zrozumiem po fakcie.
To jest czas bardzo nieodległy.
To przesilenie, czy podniesienie ?
To nie ma znaczenia, którego słowa używasz.
Ale to na pewno przesilenie ?
Nie ma odwrotu, to nieuchronność zdarzeń, na pewno to nie jest grudzień.
Zacznie się w tym roku ?
Już się zaczęło.
Jak długo będzie trwało ?
Do końca.
Koniec jest odległy ?
Blisko.
Czuje lęk, choć bezgranicznie ufam Ojcu. Mam nadzieję, że mi to wybaczy.
Chociaż dałeś tej cygance 5 złotych, to dałeś jej pokrzepienie.
To bardziej warte niż 50 zł– … które miał schowane w kieszeni, a nie dał… i Ojciec to widział…
Siedziałam oglądając TV i rozmyślałam co znaczy przesilenie.
Przesilenie to przejście z wiosny na lato, lato na jesień i tak dalej… – wzruszam ramionami, bo nic innego nie przychodzi mi do głowy.
Widzisz, sama sobie poradzisz.
Najbliżej 23 wrzesień … To 23 wrzesień ? – pytam.
……… – ale nie dostałam odpowiedzi.
Ojciec powiedział przed trzecim podniesieniem słonecznym staniesz przed obliczem Ojca… „Przed” … Czyli tak naprawdę w każdej chwili to może się stać – myślę trzeźwo, bo z czasem nauczyłam się, że słowa Ojca są bardzo precyzyjne.
A dlaczego nie październik w takim razie ? Ciągle słyszymy, że to październik jest ważny ?
Kiedyś zrozumiesz.
Dlaczego to ja słyszałem „ehue ana” ? Nic takiego nie zrobiłem …
Sędzią twojej osoby jest ten, kto ci to podał.
…….. – czyli sam Ojciec.
Dopisane 20. 04. 2018 r.
Źle to interpretujesz, to nie Ola przejmie, to my przejmiemy wszystko – może zbyt często powracam do tej wizji, ale tym samym chcę pokazać jak ważne jest zwracanie uwagi na szczegóły. Do tej pory w ogóle nie skupialiśmy się na tym „drobnym” elemencie wizji, jakim wydawało się bycie kierowcą. A przecież gdyby nie kierowca, samochód by nie ruszył. Zbagatelizowaliśmy ten fakt, co było wielkim błędem. Ten błąd zmienia kierunek interpretacji wizji. Wiele osób otrzymuje wizje, ale czy potrafi je interpretować? To jest trudne i wymaga wprawy.
Przed trzecim podniesieniem słonecznym staniesz przed obliczem Ojca… – to również opisuję dokładnie, ponieważ „bawienie się w datowanie”, jak powiedział raz Ojciec było kolejnym poważnym błędem, moim błędem. To niekończącą się lekcja o zaufaniu.
Przez chorobę spotkaliśmy się na kawie po raz pierwszy od kilku dni.
Dzisiaj w kościele rozmawiałem z Ojcem.
Czy zdajesz sobie sprawę jak doniosła to była chwila ?
Poprosiłeś o imię swoje przy prochach swojego taty.
Poprosiłeś o imię i Ja ci go zwracam. Utracone wraca.
Hmm … Ale co to zmieni ? – myślałam intensywnie…
… Ojciec ci teraz odpowiada …
To proste.
Jesteś Piotrem, a nie będziesz Piotrem, zmieni się twoja głowa.
……… – no to rzeczywiście proste.
Ale co będzie z firmą ? Zamknie się, upadnie ? – pytam dalej.
Za dużo czytasz Sofoklesa.
Kto to ? – pyta Piotr.
Filozof, a to znaczy, że za dużo filozofuję …
I dramaturg …
Muszę to sprawdzić – pierwsze co pomyślałam.
I oczywiście Ojciec miał rację. Tak się dzieje, gdy się myli Sofoklesa z Sokratesem. Jednak i Sofokles miał odkrywcze myśli, które przeszły do historii; Kto mówi prawdę, w prawdzie ma obronę. http://cytatybaza.pl/autorzy/sofokles.html
Nie mogę w to wszystko uwierzyć… Ciągle słyszę Henoch i Henoch, od dwóch dni …
Widziałeś to, co było dane widzieć.
A to, co ci nie było, to się dowiesz.
Co z tego, że ziarno wygląda pięknie, kiedy z niego nic nie ma.
Dużo bardziej warte jest ziarno obumarłe, z którego narodzi się nowe.
….. Czy to nie dziwne, że spytałem o imię, kiedy stałem nad prochami ?
Umiera stare, rodzi się nowe ? – przyszło mi do głowy.
Tak i ty się na Edwardzie narodziłeś.
Na Edwardzie ?
Teraz tego cyklu nie zrozumiesz.
…….. – rzeczywiście, jeszcze nie rozumiemy.
To była niesamowita chwila – przyznałam, gdy ją jeszcze raz odtworzyłam w pamięci.
Biedak poprosił, a Pan Bóg wysłuchał.
Pan Bóg oddał ci wszystko, co miałeś, więc oczekuje wielkich zmian.
Wielkim nie byłeś, ale wielkie rzeczy robiłeś.
Wielkie dla chwały Ojca.
Ktoś, kto robi dla Ojca, jest skromny.
… Mam za dużo spraw na głowie, sąd, firmę, nie wiem jak to chcecie zrobić – Piotr ciągle się broni.
Nie martw się, nie niszcz tego serca z trudem naprawione.
Poprowadź ich, aż ktoś inny ich przejmie.
Już nie będziesz oddychać tym samym powietrzem, co inni.
Urbi et orbi, totus tuus Maryjo.
Pokładaj nadzieję w Ojcu, On jest twoją drogą.
Rób, co masz robić.
Dopilnuj, co masz dopilnować i wracaj na kawę.
Na kawę ? – Piotr spytał zdziwiony.
Czy ci źle ?
Nie, ale łatwo nie jest.
A kto powiedział, że będzie łatwo ?
A kto powiedział, że łatwo znaczy dobrze ?
Nie podskakuj Mały, bo dostaniesz podkręcenie.
12. 08. 17 r. Szczecin.
Czekaliśmy na nasz pociąg, który jeszcze się nie pojawił, a już miał spóźnienie. Nie wiedzieliśmy, że w nocy na terenie Wielkopolski i Mazowsza były nawałnice, które spowodowały w ruchu kolejowym wielkie utrudnienia. Kiedy w końcu pociąg wtoczył się na peron, był wyjątkowo długi.
Ale dłuuuugi – byłam pod wrażeniem.
Dwa w jednym.
Tak ? – i rzeczywiście, okazało się, że połączono dwa pociągi w jeden, połowa do Berlina, połowa do Świnoujścia. Rozjazd w Poznaniu.
Skąd my to znamy ?
Hmm… – skąd ? Rozmawialiśmy o tym, że Henoch i Eliasz to dwa w jednym.
W pociągu było naprawdę sporo ludzi jak na sobotę. Ponieważ byliśmy zmęczeni zbyt porannym wstawaniem, mało się do siebie odzywaliśmy. Nasze milczenie przerwał sam Homiel.
To, co się stanie, rozerwie cię od środka.
Wyjdzie motyl z poczwarki.
……… – i zapadła cisza na długo.
Co tak milczysz Homiel ? – pytam po godzinie.
Zajęty jestem otoczeniem.
Jest bardzo zamyślony i ogląda świat przez okno – Piotr tłumaczy, co widzi.
Zrozum, że to jedna z ostatnich takich chwil.
Co masz na myśli ? – zdenerwowałam się.
…. Nie odpowiada, milczy i płacze … – Piotr zrobił wielkie oczy ze zdziwienia.
Przywołałeś swoje imię, więc włączyłeś zapadnię.
… ??? …
Słyszę gacka z dołu teraz …
Ten groteskowy wasz świat wkrótce się skończy, a tobie zdrajco kiedyś odpłacimy.
Idź się pomacać !!! – Piotr bez ogródek.
Już to zrobiłem !
Skończ to! – warknęłam do Piotra, by zakończył tą „dyskusję”.
Po takiej rozmowie trudno się odezwać. Milczeliśmy kolejną godzinę.
Nie zdajesz sobie sprawy z tego, co powiedziałeś i kiedy to powiedziałeś.
Czy wiesz jaki to ciężar tych słów ?
Powiedziałeś nad jego prochami.
Odmówić ci nie można i staniesz się tym, którym byłeś pierwotnie za życia twego, więc stanie się jak powiedziałem.
A mogłeś nie powiedzieć ? – szepczę bardziej z wrażenia niż z faktu, że dookoła siedzą ludzie.
Sam mówiłeś, że poczułeś te słowa w głowie.
Nie zdajecie sobie sprawy, co się wykonało, kto nadchodzi i kogo obudziliście.
… ???!!! …
Znowu słyszę gacka …
Przy tym ewaluowaniu będę miał co jeść !
Po 7 godzinach dojeżdżaliśmy do Szczecina i pierwszy raz zobaczyłem całkowicie zalane pola, które z okna pociągu sprawiały wrażenie jakby utworzyły jezioro.
Wyobraź sobie skalę 1000 albo milion razy większą.
Tak będzie ?
Piszesz i nie wiesz ?
Jak się na to przygotować ?
Nie zdołają się przygotować.
W takim razie to musi być nagłe wydarzenie albo zbyt duże, by móc się przygotować – pomyślałam.
Ciekawe życie masz z mężusiem …, co ? Jakbyś to skwitowała ? – Piotr ze śmiechem.
Taaaa …
Słyszę jak Homiel śpiewa …
Dary, dary losu …
Dopisane 09. 04. 2018 r.
Nie zdajecie sobie sprawy co się wykonało, kto nadchodzi i kogo obudziliście – próbowałam się tego dowiedzieć wczoraj.
, biała stójka wokoło szyi, nie zostaje mu wymierzona kara, ginie spalony, zginął pod Choszcznem (niedaleko Szczecina). Ten
