Wczoraj wieczorem odprawiłem egzorcyzmy i zostały mi trzy ostatnie krótkie modlitwy. Pomyślałem, że ich nie powiem, bo i tak nikt nie słyszy … – Piotr wziął głęboki oddech.
… I wtedy w lewe ramię ktoś puknął mnie trzy razy.
No mów !
…….. – zaczęłam się śmiać.
Uważaj, co mówisz teraz, bo też stoję.
A Ola ?
A Ola też musi uważać, bo Gruby opiera się brzuchem o głowę.
……. – śmieję się ze łzami w oczach.
Ciągle jestem słuchany – wzdycha z rezygnacją.
Eureka !
Sam tłumaczysz baranie, że się patrzy sercem, a nie głową.
Baranie ? – Piotr zaskoczony.
Tak jak ty mówisz, tak Ja mówię.
…….. – nie mogę przestać się śmiać.
Piotr dość często niestety, potrafi w rozmowie nazwać kogoś baranem i w końcu sam teraz widzi, jak gorzko może to smakować. Obrażony nie odzywał się przez kolejne pięć minut.
Ta fala będzie w przyszłym roku.
Chyba tak … – przyznaję mu rację, choć wolałabym w daty się już nie bawić.
Po fali gwarantuję ci, że nie będziesz zainteresowany Audi.
W ogóle ?
W ogóle. Nic doczesnego nie będzie cię interesować.
……. – w ogóle ? Jak to może być możliwe ?
Ciągle się modlę do Ojca. Wiem, że mnie słucha …
……. – patrzę na niego odkrywczo, bo jeszcze przed chwilą myślał, że nie słucha.
Nie mylisz się.
Homiel, dobrze ci z tym, że jesteś aniołem ? – pytam.
Da się przyzwyczaić…
… Spojrzał za ramię na swoje skrzydła – Piotr opisuje co widzi.
…….. – nachylam się do Piotra….
Tak po cichu, między nami … Gdyby Ojciec nie odwołał zakładu, to by przegrał ? Postawiłby ci auto pod dom ? – szepczę.
A co ty o tym sądzisz ?
…….. – Piotr zawahał się.
Nie chcę tego zakładu, chcę żebyś zawsze wygrywał.
A jeżeli, gdyby chciał ci dać, to chciałbyś ?
To wezmę.
A gdybym chciał, żebyś wziął i sprzedał, zrobisz to ?
Oczywiście …., jeśli chciałbyś.
…….. – ręce opadają… „Warszawski cwaniak” do końca.
Siedzimy zamyśleni, dopijamy nasze kawy, Piotr bezwiednie poprawia swój garnitur …
Lubię jak jesteś dobrze ubrany.
Dlaczego?
Mam ułatwione zadanie. Nie muszę tyle harować, żeby cię słuchali.
Skoro są takie zasady, grajmy w nie.
Kręcę głową z niedowierzaniem … On jest nie tylko mądry, ale i życiowy. Zasada Jak cię widzą, tak cię piszą wciąż obowiązuje.
Wieczorem
Dostałam maila od osoby proszącej o pomoc w załatwieniu sprawy prywatnej. Czytam go na głos, a Piotr się wkurzył, bo prosi nie pierwszy raz.
Homiel, poradź tej osobie – proszę.
To wy jesteście dla nich, a Ja dla was.
Nie rozumieją, że Ja jestem dla was, a wy dla nich.
Ona myśli, że jak pomogę w jej sprawach, to uwierzy.
Uzależniają się od wróżek. Jak nie ty, to pójdzie do innej.
Ty jej dajesz światło i drogę, niech ona wybierze co dalej.
Zaskoczyło mnie Jego zdecydowanie, ale czyż nie miał racji ?
Czy istnieją takie tunele czasoprzestrzenne ? – oczywiście pytam.
Opieraj swoją wiedzę na Bogu Ojcu, a nie na tunelach.
Te bzdury zostaw naukowcom.
… ???! … – Homiel dzisiaj baaaardzo konkretny.
Zobacz ile w domu zrobiłem remontu ! – Piotr dumny z siebie.
A jakiś ty wspaniały ! Za nasze pieniądze.
Jest ci to darowane i liczone.
…….. – Piotr zamilkł urażony, a przecież Homiel ma rację. Wszystko co mamy, mamy od Ojca.
Edziu nie odstępuje Krysi ani na krok – zmienia dalej temat.
Płaci za przeszłość. Równowaga.
Hmm … Znowu ta równowaga – myślę…
… Nie myślałem, że moja druga część życia będzie tak wyglądać. Zawał, ząb, Edziu, Bóg Ojciec …
Nie myślałeś ?
To ci powiem, że będziesz zdziwiony trzecią częścią twojego życia.
Kiedyś te zapiski będą bardzo poszukiwane, jak Święty Graal.
Dlaczego ?
W nich nadzieja będzie.
Pamiętaj, że nadzieja umiera ostatnia.
Po to żyjecie, żeby dać to, co piszecie.
Skończy się ta przygoda niedługo, ale ślad zostanie.
Ślad nie w śniegu, a w skale.
Hmm … W skale, czyli trwały… Jak pięknie to ujął – pomyślałam.
Odciski przypominające ślady człowieka, mające prawie 6 milionów lat – to odkrycie, jakiego dokonał na greckiej Krecie polski naukowiec, dr Gerard Gierliński. Paleontolodzy mówią o prawdziwej sensacji. http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/7,114883,22329124,sensacyjne-odkrycie-polaka-trafil-na-praludzkie-slady-zupelnie.html
A co z nami ?
Wrócicie do swoich obowiązków. Mision will be complete.
……. – Piotr się zapatrzył.
Wydasz tę książkę … Cała złota, ze złotym kółkiem w środku, Bóg … Widzę to … Masz zapisane 3/4, zostało ci 1/4 do pisania …
…….. – zmartwiłam się. Chciałoby się, żeby trwało to wiecznie, ale nic na tej ziemi nie trwa wiecznie.
Trzy czwarte od mojego życia ? – pytam. Jeśli w tej chwili to jest 3/4, to łatwo teraz obliczyć ile będę żyła.
Nie.
Od kiedy zaczęłaś pisać.
Aha … – to też łatwo obliczyć, ale raptem odeszła mi na to ochota. Lepiej nie wiedzieć.
Pijąc kawę o tym rozmawialiśmy i żałowaliśmy jednocześnie, że zmiany jednak nadchodzą.
Święta idą, ciesz się. To już takie ostatnie.
Ostatnie !? – zmroziło mnie.
Ale nie chodzi o stan.
Aha … – ulżyło mi, ponieważ nie o stan liczebny chodzi. Ten będzie bez zmian.
Dlaczego pokazałem ci licznik, szybkościomierz ?
…….. – spojrzałam na Piotra pytająco, bo o tym mi nie mówił.
Zobaczyłem nad ranem szybkościomierz w aucie, który przyspiesza – wyjaśnia.
Żebyś się cieszył każdą chwilą.
Auto to symbol życia, losu, wydarzeń… Wynika z tego, że nasze życie nabierze tempa.
Wieczorem.
Byliśmy zbyt zmęczeni, aby rozmawiać, więc włączyłam „pierwszy z brzegu” film. Widząc, że to dokument i to religijny („Teraz i w godzinę śmierci”) chciałam go odłożyć na później, ale powstrzymał mnie Piotr.
Dokument pięknie opowiada o znaczeniu różańca i jego oddziaływaniu na ludzkie życie. https://www.filmweb.pl/film/Teraz+i+w+godzinę+śmierci-2017-783711 Największe na mnie wrażenie zrobiło kilka ostatnich minut filmu. Dowiadując się o trzech polskich zakonnicach modlących się gdzieś daleko w Kazachstanie (w zwiastunie pokazano je na początku) zrozumiałam, że moja wiara jest niczym w porównaniu do ich wiary. Oglądaliśmy ten fragment trzeci raz z rzędu…, gdy Piotr zaczął szeptać…
Wiele razy żyjesz, ale teraz wiesz kim jesteś ….usłyszałem.
…….. – zamilkliśmy na chwilę.
30 sekund temu przyszedł Jezus.
…….. – podniosłam się z wrażenia i radości.
Ma z 3 metry wzrostu, głowa sięga Mu prawie do sufitu, w białej długiej szacie, spojrzał na mnie …
Opisuje szeptem z głową schyloną… Bał się widocznie patrzeć. Za to ja się rozglądałam dookoła wytężając wzrok do granic możliwości … I nic… Absolutnie nic. Nie zmartwiło mnie to wcale, ponieważ kiedy w „naszym kościele” robiłam zdjęcie, też niczego nie widziałam, a jednak był … Nauczyło mnie to wierzyć bardziej i w słowa Piotra i we wszystko, co się wokół nas dzieje.
Wkrótce przybędę na białym koniu.
…. !!!! ???? ….
Kiedy to będzie ? – Piotr zaczął rozmawiać.
Wkrótce.
Przybędę na białym koniu.
W tym roku ? – zapytał.
… Chciałabym zapytać co znaczy na białym koniu …?
……. – cisza.
Piotr widział dwukrotnie przygotowujące się do biegu konie. One się dopiero szykują w stajni, jeszcze nie biegną, jeszcze ich ludzie nie widzą… Jeśli jeden z koni miałby być Antychrystem, a ponoć Antychryst już jest… tak więc jeździec na białym koniu nie może symbolizować Antychrysta. Nie może symbolizować kogoś, kto ma być, jeśli on już jest.
- Czy jeździec na białym koniu to może Chrystus? – pytam Ojca.
- Nie. Nie jest jeźdźcem apokalipsy.
http://rozmowyzniebem.pl/wp/apokalipsa-sw-jana-losy-tego-swiata-sa-przypieczetowane/
Myślę, że zrobi porządek z gackami … – szepcze do mnie.
Myślę, że ty Mi pomożesz.
Ale mnie już nie będzie przecież.
Zanim cię nie będzie, jeszcze będziesz …
Musisz robić codziennie modlitwę, żeby wartownie się ostały.
Nie dopuść ich do nich, bo światło zgaśnie.
Jezus wyraźnie nawiązywał do tych trzech zakonnic w dalekim Kazachstanie. Takich jak te grupy modlitewne określił wartowniami. Czyli wg słownika; pomieszczenie dla wartowników; strażnica; posterunek wartowniczy.
Rozumiem … Ale nie zniszczę zła, jestem za słaby – Piotr.
Ale go zatrzymasz.
…….. – nie byłam pewna, czy Piotr oddycha, w takim był szoku.
Pan Bóg stworzył niesamowitą koronkę, teraz to widzę.
Posłałem między was Swojego anioła, żeby chwalił, a oni żeby się modlili.
Dałem ci wiedzę, nie zmarnuj jej…
….. Jak wyglądał Jezus ? – spytałam, gdy Piotr doszedł do siebie.
W białej poświacie.
Uśmiechnął się do ciebie ?
Był bardzo poważny.
Przepisując rozmowę do komputera przypomniałam sobie niedawne 3-tne uderzenie i słowa. Tak jak zapowiadał przyszedł dzisiaj i…
Wczorajsza rozmowa wywarła na mnie wielkie wrażenie, do tego stopnia, że właściwie nie spałam całą noc. Jedno pytanie mnie dręczyło do rana …
Dlaczego papieże nie ogłosili światu pełnej III Tajemnicy Fatimskiej ?
Chciałabyś wiedzę od razu ?
A wtedy będziesz jak papieże, a trzeba ją zdobywać stopniowo.
Jechaliśmy do kościoła szybko, za szybko. Piotr przejeżdżał wszystkie skrzyżowania na czerwonym świetle, zakryłam oczy rękoma, żeby tego nie widzieć.
Spieszysz się do Mnie ?
Tak.
Zdążysz.
Jeszcze mi się nie zdarzyło, aby biegnąć do komunii. Zdążyliśmy w ostatniej chwili.
Wieczorem.
W TV oglądaliśmy relacje z zamieszek w Izraelu, które wybuchły po słowach Trumpa o usankcjonowaniu Jerozolimy jako stolicy Izraela. Ponownie dziennikarz użył słowa; otworzono wrota piekieł.
Ma to jakiś związek z „moimi” wrotami ? – pytam jeszcze raz.
Dzieje się. Czego nie rozumiesz ?
Nooo …. – głupio mi było przyznać, że naprawdę nie rozumiem.
A musi się dziać ?
Spróbuj, a zrozumiesz. Zrodzi to setkę kolejnych pytań.
Dobra … Czy wojna się szykuje na świecie ? – pytam więc wprost.
Ciągle wisi na włosku.
A gdzie wisi ?
Tam gdzie diabeł ma łatwy dostęp.
…. Zobaczyłem mapę. Pokazał Azję, Koreę i Bliski Wschód … – Piotr zaczął wyliczać.
Anioł chwycił za kierownicę i ją skręcił, chciał ochronić jakąś osobę.
…. ???!!!….
Zobaczyłem to.
Zostawiliśmy przygnębiające „Wiadomośc”i i zaczęliśmy oglądać „Planet Earth”.
Ale Ojciec stworzył Ziemię ! Zobacz, coś pięknego ! – Piotr zachwycony.
To jeszcze nic, co jeszcze stworzył pięknego w innych światach.
… ?! …. A gdzie jest najpiękniej ? – pytam mając nadzieję, że dowiem się czegoś ciekawego o innych światach.
U Ojca.
Dopisane 29. 08. 2018 r.
Musisz robić codziennie modlitwę, żeby wartownie się ostały – inaczej już patrzę na tego typu grupy modlitewne. Bardziej z szacunkiem, zrozumieniem, podziwem… Nie każdy byłby w stanie tak żyć. Nawet zakonnice mają swój próg wytrzymałości, a jednak trwają na straży.
Filmowcy odwiedzili Oziornoje ? małą wioskę leżącą w obwodzie północnokazachstańskim, liczącą obecnie ok. 600 mieszkańców. Większość z nich to Polacy wysiedleni z Dołbysza na Ukrainie w czerwcu 1936 roku na rozkaz Stalina. Deportowano ich pociągami, a następnie ciężarówkami wywożono na wielki, bezkresny step. Pozostawieni sami sobie założyli tam niewielką wioskę, gdzie starali się przetrwać w bardzo trudnych warunkach. Na początku zamieszkali w namiotach. Pierwszą zimę (a zimy w Kazachstanie są niezwykle mroźne) przeżyli tylko dzięki temu, że okoliczni mieszkańcy pomogli im zbudować ziemianki. Podczas straszliwej klęski głodu w czasie wojny od śmierci uratowało ich wstawiennictwo Maryi, którą codziennie przyzywali na Różańcu. Jak wierzą, to Ona właśnie wyprosiła im u Boga cud. 25 marca 1941 r., w święto Zwiastowania NMP, nastała nagła, niespodziewana i gwałtowna odwilż, w wyniku której ziemia ? skuta dotąd lodem ? rozmarzła w ciągu trzech dni. Wody z topniejącego śniegu wypełniły dawno zaschnięte jezioro, w którym pojawiło się mnóstwo ryb. Wykarmiły one całą okolicę, aż do Karagandy. Ryb było tak dużo, że transportowano je samolotami i ciężarówkami aż po kilkaset kilometrów! Co ciekawe, jezioro wyschło ponownie w 1955 roku. Wprawdzie później wielokrotnie wypełniało się wodą w trakcie wiosennych roztopów lub obfitych opadów deszczu, ale już nigdy nie pojawiło się w nim takie mnóstwo ryb, jak w czasie wojny.http://www.zdrowaśka.pl/nakrecono-zdjecia-do-filmu-w-oziornoje-miejscu-rozancowego-cudu/
Ważne.
Wkrótce przybędę na białym koniu.
Pracując nad analizą Apokalipsy św. Jana spytałam, czy Chrystus jest jeźdźcem na białym koniu.
W Apokalipsie św. Jan opisuje dwóch jeźdźców, który pojawiają się na białym koniu.
Pierwszy; to jeden z jeźdźców apokalipsy, nie Chrystus jak wielu sądzi !;
Następnie ujrzałem, jak Baranek złamał pierwszą pieczęć. A wtedy usłyszałem jednego z czterech Żyjących, który głosem jakby grzmotu zawołał: „Ruszaj!”. 2. I zobaczyłem jeźdźca na białym koniu. Miał na głowie koronę, a w ręku trzymał łuk. Wyruszył, aby odnieść kolejne zwycięstwo.
Drugi; zdecydowanie opisuje samego Chrystusa.
11. Potem ujrzałem niebo otwarte: a oto – biały koń, a Ten, co na nim siedzi, zwany Wiernym i Prawdziwym, oto sprawiedliwie sądzi i walczy. 12. Oczy Jego jak płomień ognia, a wiele diademów na Jego głowie. Ma wypisane imię, którego nikt nie zna prócz Niego. 13. Odziany jest w szatę we krwi skąpaną, a imię Jego nazwano: Słowo Boga. 14. A wojska, które są w niebie, towarzyszyły Mu na białych koniach – wszyscy odziani w biały, czysty bisior. 15. A z Jego ust wychodzi ostry miecz, by nim uderzyć narody: On paść je będzie rózgą żelazną i On wyciska tłocznię wina zapalczywego gniewu Wszechmogącego Boga. 16. A na szacie i na biodrze swym ma wypisane imię: KRÓL KRÓLÓW I PAN PANÓW.
To są dwie różne postacie i Chrystus na pewno nie jest łucznikiem (jeździec apokalipsy). Ta część wizji kończy się ciekawym zdaniem;
21. A inni zostali zabici mieczem Siedzącego na koniu, mieczem, który wyszedł z ust Jego. Wszystkie zaś ptaki najadły się ciał ich do syta.
Co znaczy miecz wychodzący z ust Chrystusa? Słowa są też mieczem, orężem w walce. Może dlatego ta część wizji nosi tytuł; Pierwsza walka zwycięskiego Słowa? Wolę jednak spytać…
Ojcze…. – zabrakło mi trochę odwagi w tej chwili…
Po co właściwie na koniu? Chrystus mógłby wrócić tak samo jak odszedł…
A jak wraca Zwycięzca?
……. – wzruszyłam się, przełknęłam ślinę i odważyłam się znowu.
Końcówka roku jak co roku dla firmy jest napięta do granic możliwości. Dzisiaj dochodzi jeszcze do tego dużo słabsza niż zwykle kondycja Piotra.
Dzisiaj byłem w kościele i mówię Ojcu … Mam takie problemy, jestem taki zmęczony, mam w dupie te wszystkie sądy z NIP … Ojcze przepraszam, że tak mówię, ale nie mam siły już … Ojcze zajmij się tym proszę … I wiesz co powiedział ?
Nieważne, czy to będzie za dzień, za miesiąc, za rok, za 10 lat.
Ważne, że będzie jak Ja chcę.
Hmm…
Dodatkowo słyszę gacka. Pojawia się, gdy zaczynam się modlić. Wtedy słyszę w uszach przeciągły gwizd, narastający świst … Oooo, nawet teraz mówi … – Piotr się zawahał …
Giń! Ty skurwysynu…
… Ojcze, zajmij się tym, bo nie daję rady…
Ciężko było patrzeć jak bardzo jest zmęczony psychicznie i fizycznie.
Wieczorem nie chcę dręczyć go pytaniami, więc dla oddechu robimy sobie seans filmowy i kończymy oglądać serial „Narcos” o prawdopodobnie największym handlarzu narkotyków wszechczasów.
Dlaczego mu się udawało tak długo przetrwać ? – pytam sama siebie zdziwiona.
Co mu się udało ? Żył w piekle.
Zabić drugiego człowieka to już piekło.
Ale dlaczego tak długo ?
Na dobro trzeba czekać.
Escobar jest na dole ?
A gdzie może być ?
08. 12. 17 r. Warszawa.
Jakoś tak się ułożył nam dzień, że wyjechaliśmy na kawę zbyt wcześniej, nasza kawiarnia była jeszcze zamknięta.
Po co się tak spieszysz ?– pyta „chyba Homiel”, bo oczywiście Piotr jechał na czerwonym.
Gdzieś musisz poczekać.
……. – uśmiecham się. Teraz faktycznie musimy gdzieś poczekać zanim otworzą.
Pół godziny później.
Miałem w kościele super rozmowę z Ojcem, była taka ojcowska.
Po ojcowsku– poprawił „chyba Homiel”.
Żaliłem Mu się, że tak ciężko i że Szydło usunęli ze stanowiska, że wszystko … – machnął ręką zrezygnowany.
Powiedział …
Pamiętaj, że jestem bliżej ciebie niż myślisz.
Nie twoja, a Moja wola się dzieje.
Ty nie widzisz, co się dzieje za drzwiami.
……. – opowiada już przy kawie.
Ciągle widzę tego rogatego, ma rogi jak kozioł.
Przyzwolenie Ojca.
Dlaczego ? – pytam.
Łatwiej do Domu wrócić. Nie, kiedy jest dobrze. Trwaj.
… Zobaczyłem teraz tego chłopca wyrzuconego do wody … On był zmaltretowany i bity … – Piotr wyraźnie poruszony.
Taaak … Te moje cierpienia są niczym wobec jego cierpienia – przytakuje głową ze zrozumieniem.
I w tej chwili tak sobie myślę, że nie ma chyba lepszego lekarstwa na zmniejszenie własnego cierpienia jak zobaczyć większe cierpienie u innej osoby, zwłaszcza u dziecka.
Namiestnik ?
No nie…
Namiestnik może być różny, to kim jesteś ?
……. – pytanie go zaskoczyło.
Administratorem ?
Ta fala wszystko zmieni.
A z czego będziemy żyć ?
Ty z ducha, Ola z tego, co jej damy.
… Ciekawe co stanie się z firmą… – pomyślałam.
Pisałam o wrotach piekła w środę… i w środę Trump otworzył „wrota piekieł w Jerozolimie” – mówię.
Dziwne … Ma to jakiś związek ? – pytam z ciekawości, bo zwróciłam uwagę na tę zbieżność.
No pomyśl …
…….. – przyznam, że nie mam pojęcia.
W Jerozolimie Chrystusa ukrzyżowano – Piotr przytomnie.
Stamtąd wszystko wychodzi.
Dopisane 27. 08. 2018 r.
A gdzie może być?
Sanktuarium Maryjne w Medellin, w którym praktykujący katolik Pablo Escobar i jego ludzie modlili się o udane interesy. To sanktuarium jest nazywane także; La virgen de los sicarios – ‘Our lady of the assassins’, „Nasza Pani od zabójców”. Jeśli się modlił i zarazem był odpowiedzialny za śmierć ok. 4000, a także setki tysięcy porwań i zniknięć nie widzę innego miejsca dla niego jak samo dno samego piekła.
Łatwiej do Domu wrócić. Nie, kiedy jest dobrze. Trwaj.
Nie dość, że Piotr mam problemy, to jeszcze się nie wysypia, bo ma problemy. Zamknięte koło.
Jak Piotrowi pomoc ? – pytam Homiela.
Nie przeżywaj, da radę.
W przyszłym roku skrzydła mu urosną.
Dosłownie ? – zażartowałam myśląc nad znaczeniem, co znaczy „skrzydła urosną”. Przypomniała mi się też pewna reklama, co wprawiło mnie w rozbawienie.
Ktoś poczuł chęć do zrobienia czegoś, nabrał otuchy, czuje się swobodny, szczęśliwy i ma chęć do działania.
Nie chciałabyś chodzić na kawę z kimś, kto ma skrzydła ?
Oczywiście.
Wszystko jest pod kontrolą, rób swoje.
Niedługo to się zmieni.
Homiel pokazuje, że będę mógł uzdrawiać.
Temu, co ma dużo, będzie dane więcej.
Ola powinna się cieszyć, bo choć nie ma zmarszczek, to w ogóle ich nie będzie miała – śmiech. Jestem wniebowzięta.
Wszystko się zmieni.
Będziesz żył w Bogu i przez Boga, dla Boga będziesz żył.
Ale co to znaczy ?
Wszystko.
Czuję Jego radość, widzę wokół siebie same oczy, które patrzą …
…….. – spoważniałam.
Wiesz, że koło ciebie jest często Chrystus ? Jesteś od Niego, nazwał cię białą lilią.
… ???!!! …
Kiedyś nie miałem odwagi patrzyć w twarz Chrystusowi, teraz patrzę. Kiedyś miałem w sobie uległość, teraz mam przyjaźń. Jestem uniżony wobec Ojca, ale patrzę na Ojca. Czy to jest pycha ? – mówi w zadumie.
Nie wiem.
Jak będzie, to będę miał karę.
A piecze cię coś ?
Serce ? No nie …. Ojcze zajmij się tymi sprawami, Ty lepiej robisz to ode mnie. Jestem taki zmęczony … Czasami brakuje mi tchu.
Wkrótce to minie. Sam sobie naprawisz – … nie jestem pewna, czy mówi to Homiel. Ojciec przecież miał… „wyjechać„ .
Wieczorem. Córka zadzwoniła i opowiedziała o swojej wczorajszej wizji.
Miałam sen. Siedzimy wszyscy u Krysi w domu i jemy obiad. Szczęśliwi, że razem i przyszło jakieś dziecko, chłopczyk, blondynek, kręcone włosy. Miał z siedem lat.
…… – zapaliła mi się czerwona lampa, choć wiek mi nie pasował.
Powiedział, że przyszedł na chwilę. Wszyscy go zapraszali do stołu, tylko tata oglądał go podejrzliwie i mierzył wzrokiem. Ten chłopczyk mówi, że prezent przyniósł dla nas i coś wyjął. Wtedy tata wyrwał mu to z ręki i rzucił o ziemię krzycząc; zabieraj mi to stąd. Nic od ciebie nie chcemy !
I kiedy to rzucił, wyszła z tego wielka czarna żmija, ale uciekła. Czarny wąż … Zwiał, jakby się wbił w ziemię … i się obudziłam. Tata tak na niego patrzył, jakby od razu wiedział, że to ktoś zły, a tak niewinnie wyglądał …
Rzeczywiście … Piotr może rozpoznawać i widzieć Złego. Czy to jeszcze jeden dar ?… Nie wiem, ale wiem, że w codziennym życiu jest wielce pomocne.
06. 12. 17 r. Warszawa.
Na kawie.
Ludzie są fajni. Jest adwent, wiesz ile ich było rano w kościele ?! – Piotr zdziwiony.
A ile było młodych ! – jeszcze bardziej zdziwiony.
Ja się opiekuję tobą, a ty się opiekuj nimi ... powiedział mi Ojciec.
.. Co oznacza ta wczorajsza wizja z chłopcem ? – nie daje mi to spokoju od wczoraj.
Oczami nie dostrzeżesz tego, co dostrzeżesz sercem.
A ty masz prawdziwe serce, czyste, więc czuj sercem.
Dlaczego przybrał rolę Ojca ? Ponoć gacki nie mogą grać Ojca ?
A kto powiedział, że to Bóg ?
Hmm … Ty się zorientowałeś od razu.
Chłopiec, którego ja widziałem, nie miał kręconych włosów.
Zgadza się, to też mnie uderzyło.
I nie miał 7 lat, był młodszy.
To też się zgadza.
Gacek … Skubaniec jest bardzo inteligentny, przybrał obraz kogoś niewinnego i podobnego do Nieba – Piotr zagryza wargi, pewnie by mu przywalił właśnie w tej chwili, gdyby tylko się nawinął.
Hmm … Czy gacek jest przewidywalny ? – pytam.
Nie wchodź w taki tok rozumowania.
… Zobaczyłem znak ślepej uliczki.
Nie przewiduj, co zrobi, tylko walcz ze złem.
Czy ten sen jest tylko dla córki ?
Dla was wszystkich.
To jest odpowiedź na twoje pytanie, czy jest przewidywalny.
Odpowiedź jest; NIE !
Szkoda, że mało jest takich, co rozumieją, ale Piotr jest jeden.
Choć pohańbiony w jego myśli, pan Bóg ma Swoje zdanie.
Piotr nie może sobie darować, że tak nisko upadł. Im bliżej jest Ojca, tym częściej o tym mówi.
Co będzie, kiedy nasz klucz otworzy se drzwi ?
Klucz ?
Piotr to nasz klucz.
Drzwi do czego ? – pytam.
Otworzy se drzwi i se pójdzie.
Se ? A gdzie miałbyś pójść ?
Do Domu.
Do Domu na stałe, czy na chwilę ? – pytam.
Dom to Dom.
…. Homiel pokazał mi stop-klatkę, jakby wszystko stanęło w miejscu …
Ty czekasz na falę, a fala czeka na ciebie.
Ta fala ma wziąć Piotrusia, ale mam nadzieję, że i zwróci ?
To jest jak z obiadem, który zwracasz –… i się śmieje.
Niby to samo, ale inaczej wygląda.
Homiel ma dzisiaj wyjątkowe poczucie humoru … – pomyślałam.
Będziesz „przemielony” – zwracam się do wciąż milczącego Piotra i wcale mi nie do śmiechu. On sam wygląda tak, jakby mu było już wszystko jedno, co się wydarzy.
Ale tak dokładnie będzie. Pozna, co jest w środku i wróci …
Ale inny …. Te święta będą inne ?
To są nasze święta.
„Ojcze niebieski przywróć mi moje imię” …
Tego nie da się zapomnieć, ani tych słów, ani tej uświęconej chwili.
Masz wiernych czytelników na Górze i na dole i ktoś jeszcze jest czytający.
… Kto ?
… Ten na samym dole – Piotr się w końcu odezwał wybudzony z letargu.
Dopisane 25. 08. 2018 r.
Biała lilia –Pieśń nad pieśniami: jak lilia pośród cierni, tak przyjaciółka ma pośród dziewcząt (Pnp 2,2).
To może coś liliach…
Przypatrzcie się liliom, jak rosną: nie pracują i nie przędą. A powiadam wam: Nawet Salomon w całym swym przepychu nie był tak ubrany jak jedna z nich” – te słowa Jezusa zapisał ewangelista Łukasz (12,27). To rzadki przypadek w Ewangelii, gdy mamy okazję obserwować reakcję Zbawiciela na piękno przyrody. Jezus zachwycający się pięknem kwiatu – na takie rzeczy nie było miejsca w relacjach spisywanych przez niezamożnych ludzi, jakimi byli ewangeliści. Środki pisarskie sporo wtedy kosztowały. „Wiele mógłbym ci napisać, ale nie chcę użyć atramentu i pióra” – pisze św. Jan w pierwszym liście. A jednak pojawił się wyjątek. Co prawda pojawia się on ze względu na dalszy wywód, zachęcający nas do zaufania Bogu, który troszczy się o nas jeszcze bardziej niż o lilie – ale jednak. https://www.gosc.pl/doc/4508362.Kwiat-ktory-zachwycil-samego-Zbawiciela
Oczami nie dostrzeżesz tego, co dostrzeżesz sercem.
To może być główna przyczyna życiowych niepowodzeń, problemów i poczucia bezsensu; w twoim wnętrzu trwa duchowa wojna między siłami dobra i ciemności. Zrób pierwszy krok i naucz się rozpoznawać działanie Duchów. Wiele mówi się o szatanie, a słowa egzorcystów mogą przyprawić o dreszcze. Walka rozgrywa się jednak bliżej, niż ci się wydaje. W jaki sposób obronić się przed złem? W rozeznawaniu Duchów bardzo ważną rolę odrywają uczucia i to na nich należy się skupić w pierwszej kolejności. Jak to zrobić? https://www.deon.pl/religia/rekolekcje-adwentowe/adwent-2016/jak-rozpoznac-ducha-8-krokow/art,2,trwa-walka-o-twoja-dusze.html
Wczoraj wieczorem podczas modlitwy jak zawsze wyrzucałem gacki po imieniu i w pewnej chwili koło ucha zaczęła mi bzyczeć mucha. Nie mam pojęcia skąd się wzięła, bo zimno i wszystkie okna zamknięte. Polatała i zniknęła … Gruba, bzycząca małpa … – Piotr się wzdrygnął.
O czym to świadczy ? – pyta.
Wszyscy słyszą i słuchają.
Twoje zaniechanie dla jednych to radość, dla drugich płacz.
…….. – zamyślił się.
Staram się jak mogę, a nie zawsze mam siłę. Te twoje otwarte wrota plecami zasłaniam, żeby się gacki nie przedostały … – wzdycha zmęczony.
Modlę się Ojcze, żeby Ci służyć.
Nie modlisz się, żeby Mi służyć, ale żeby pomóc.
Przyjaciele sobie pomagają.
To nie jestem sługą ?
A czy sługa zna tajemnice ?
… Nie zna …. Jestem przyjacielem i nie odpuszczę … Dla Ciebie Ojcze.
Diabły już nie przekują twego serca na swoją modłę.
…….. – zapisywałam w ciszy wszystko, ale po tych słowach moja ręka zawisła w bezruchu nad zeszytem.
Jak to mogło się stać ?… – zamyśliłam się, żeby anioł upadł tak nisko …
Jak mogłeś do tego dopuścić ?!… – spytałam z głębokimi pretensjami.
Hmm… Już wiem, zaczęło się od Lutra. Chciałeś dobrze, a wyszło jak wyszło. Luter pojechał do Watykanu, napatrzył się i chciał zrobić porządek, ale nie przemyślał tego do końca. Gacek to wykorzystał, a potem już poleciało … – to tak w skrócie …
Zobaczyłem robala w zdrowym jabłku, zło zaczęło drążyć …
A. Lenczewska; Słowo pouczenia.
Tylko tyle usłyszałeś od Jezusa wczoraj ? – dopytuję na wszelki wypadek.
Tak … Przepraszam Was, że przerwałem modlitwę …
Nie przepraszaj. Sam cię posłałem.
Wieczorem.
Grudzień w naszym biznesie zawsze jest ciężki. Wiele firm chce przed końcem roku zdążyć z wydaniem budżetowych pieniędzy i składają zamówienia tak duże, że Piotr nie jest w stanie tego zrealizować. Musi więc odmawiać, a tym, którym obiecał, nie dostarcza na czas. Wszyscy się spieszą, wszyscy robią błędy i wszyscy są wkurzeni. Piotr jest bardzo zmęczony i narzeka na pieczenie w okolicy serca. Leży na sofie rozwalony jak żaba przed sekcją i ślepo gapi się w TV …
Dam ci w tym roku już odpocząć. Masz wolne.
Trwaj do końca roku, zobaczymy się później.
…. ??? …. – Piotr spojrzał na mnie pytająco …
Pan Bóg gdzieś wyjeżdża ? – spytał tak rozbrajająco głupio, że zaczęłam się śmiać. Ale i ja po sekundzie zaczęłam się zastanawiać, co to może oznaczać …
Mam wolne do końca roku ?
Tylko nie szalej – poprawiam go, bo nie sądzę, aby zostawili go bez kontroli.
Rób swoje.
Nie będziesz słuchać Ojcze ?
Masz Homiela.
Aaaa… Ty gdzie będziesz ?
Myślisz, że panu Bogu urlop się nie przyda ?
…….. – przecież nie dosłownie, ale …
To znaczy, że nie będziesz słyszeć Ojca ? – … i straszliwie smutno mi się zrobiło.
No wreszcie sami sobie porozmawiamy – … szepnął żartem do ucha Piotra, a Piotr mi powtórzył.
Na czym ma polegać, że mam wolne ? Bez Ojca nic nie ma sensu ! – Piotr się naprawdę zafrasował. Usiadł na łóżku i czekał na odpowiedź.
Ojcu należy się wolne, nie sądzisz ? Ciebie ciągle pilnować musi bardzo wszystkich męczyć.
Jesteście Moja „wybuchowa para”.
Bóg Ojciec wykorzystał tytuł filmu, który wczoraj oglądaliśmy. https://www.filmweb.pl/Wybuchowa.Para Mimo, że to komedia, naprawdę oboje czuliśmy się jak przed wielkim rozstaniem. Ogarnął nas smutek.
Rozumiesz po ludzku, a uczysz ducha. Oczekuję od ciebie więcej.
… Co poczułeś, gdy to usłyszałeś ? – szepczę do Piotra.
Jakby mi kawałek serca ubyło.
Przyjaciele się nie smucą. Też chciałbym pospacerować.
Weź nas ze Sobą.
Tam gdzie idę, nie mogę was wziąć.
……. – już te słowa gdzieś słyszałam.
21A oto znowu rzekł do nich: «Ja odchodzę, a wy będziecie Mnie szukać i w grzechu swoim pomrzecie. Tam, gdzie Ja idę, wy pójść nie możecie». 22Mówili więc Żydzi: «Czyżby miał sam siebie zabić, skoro powiada: Tam, gdzie Ja idę, wy pójść nie możecie?» 23A On rzekł do nich: «Wy jesteście z niskości, a Ja jestem z wysoka. Wy jesteście z tego świata, Ja nie jestem z tego świata.
Nie poddawaj się.
Ojcze, będziemy czekać.
Informacje dalej Oli przekazuj.
Kto będzie źródłem ?
Homiel.
Kiedy wrócisz ?
Na święta.
Spisuję tę rozmowę do komputera pięć minut później i zastanawiam się, czy my jesteśmy jeszcze normalni ???
Dopisane 23. 08. 2018 r.
Diabły już nie przekują twego serca na swoją modłę – słowa Jezusa z książki A. Lenczewskiej pokazują sedno działania zła. A obrazowo pokazuje to także fragment z filmu „Wonder Women”. Czasami nawet w filmach wysokobudżetowych pojawia się coś wartościowego.
Szatan nie tylko podsuwa myśli, aby czynić złe, nakłania i podsuwa pomysły, by czynić rzeczy w istocie dobre, ale z taką przesadą i w taki sposób, że rodzą zło i niszczą to, co mogło być na chwałę Bożą.
Warto o tym pamiętać, ponieważ dzieje ludzkości utkane są takimi historiami.
Wczoraj czytałam artykuł i wypowiedź księdza na temat płci Boga.
Płeć to czasem temat budzący kontrowersje. Z kultowego filmu Juliusza Machulskiego mogliśmy dowiedzieć się, że Kopernik była kobietą. A jakiej płci jest Bóg? Czy mówiąc, że Bóg jest Ojcem, nie popełniamy teologicznego błędu? Każdy z nas zna chyba sformułowanie, że Bóg stworzył człowieka na swój obraz i podobieństwo.
Nie bez znaczenia jest tutaj fakt, że Bóg objawił się nam i zesłał swojego Syna w kontekście, jakim jest kultura patriarchalna. Spisane przekazy ze Starego czy Nowego Testamentu są przecież przesiąknięte tą kulturą i w ten sposób wpływają również na nasze postrzeganie Boga. Ks. Andrzej Draguła w jednym ze swoich tekstów poleca jednak, aby zadać sobie pytanie, „czy celowym zamierzeniem Boga było objawić się w kulturze patriarchalnej, co zdeterminowało nasze myślenie o Bogu jako o ojcu i mężczyźnie? (…) Gdyby Bóg zechciał objawić się w kulturze matriarchalnej, to dominowałoby w nas myślenie o Nim jako o matce i kobiecie”. Może jest to znak, że Bogu zależało bardziej na pokazaniu swojej męskiej natury. Jezus, który był mężczyzną, również utwierdził ten męski obraz Boga. Swoją drogą ciekawie byłoby wyobrazić sobie, że dzieła odkupienia dokonuje kobieta – córka Boga. http://misyjne.pl/jakiej-plci-jest-bog/
Ojcze, co byś odpowiedział temu księdzu ?
Niech się zajmie swoją fryzurą, której nie ma, a nie pytać jakiej jest płci Bóg.
… ???! … – roześmiałam się, co tu dużo mówić. Co prawda liczyłam na inną odpowiedź, ale Ojciec o tym wiedział.
Piotr przekazuje Krystynie informacje od Edzia, ale jej reakcje są takie, że nie wiadomo, czy w to wierzy, czy nie. Jakby do niej to nie dochodziło…, dziwne. Ciągle muszę się uczyć, że są tacy, do których oczywista prawda nie dochodzi.
Naprawdę Edziu pilnuje mamy ?
I to jak !
Z obowiązku ?
Z poczucia winy, gdy zobaczył pełen obraz tego, co zostawił.
Czy każdy widzi taki obraz po swojej śmierci ? – pytam.
Każdy, któremu jest to dane.
Hmm… Czyżby nie każdy miał taką możliwość ? Może ten, który trafia od razu na dół …
03. 12. 17 r. Warszawa.
Piotr radosny od samego rana.
Ale miałem wizję !
Stałem na wzgórzu i ściągałem chmury, bo była susza. Gdy przyszli ludzie, zaczęli się skarżyć na zimno, to dmuchnąłem i te chmury odeszły.
Nikomu nie dogodzisz.
Hmm… Zgadza się. Jednemu zimno, drugiemu za ciepło … – myślę nad słowami Ojca.
Kim jestem i dokąd zmierzam ? – Piotr zapytał, jakby go oświeciło nagle.
Jesteś z Mojej woli i zmierzasz do Mnie.
Hmm … Właściwie jak każdy człowiek … – pomyślałam.
Wczoraj się modliłem i pokazali mi, co znaczy moja modlitwa. Pokazali jak kropla spada na wodę i tworzy się mała fala, tak moja modlitwa to snop światła spadający na ziemię, z której rozchodzi się fala na całą ziemię.
Siedzieliśmy na śniadaniu w Ikei i rozmawiając obserwowaliśmy ludzi. Przechodziło obok nas akurat młode, „spore” małżeństwo, które na tacy taszczyło ze sobą mnóstwo jedzenia.
Ale morderstwo mają na talerzu ! – Piotr nie mógł się powstrzymać od komentarza widząc tam kiełbasy, jajka, sałatki, szynki …
Nie zabieraj im tego, czego jeszcze nie wiedzą.
Podziwiam Ojca, że w jednym zdaniu zawiera tyle treści. Nie da się przekonać ludzi, że czynią źle, jeśli czerpią z pewnych rzeczy radość. Tylko własne doświadczenie, własne przeżycie kiedyś im uświadomi gdzie popełnili i popełniają błąd.
Po Ikei pojechaliśmy do „naszego kościoła”. „Naszej” kobiecie nie zastanawiając się długo Piotr dał tylko 10 zł.
Nie jesteś skory dawać jej więcej – usłyszał już w aucie 10 minut później.
Wybacz, ale więcej w niej biznesu. Wolę dawać tym, którzy naprawdę potrzebują.
Zdaj się na to, co czujesz.
Stojąc pod krzyżem zrozumiałam dlaczego Jezus nie chciał od nas więcej kwiatów. Dzień, kiedy po raz pierwszy kupiliśmy kwiat, a dzień dzisiejszy to wielka różnica.
Wieczorem siedliśmy przed TV.
Homiel mi mówi …
Robisz głupie oszczędności, a TV mogłeś mieć już dawno.
To prawda – śmieję się.
Piotr tak długo zwlekał z kupnem nowego telewizora, że dzięki temu na ekran starego patrzyliśmy prawie przez szkło powiększające. Tak było małe, a wzrok mi siadł ogromnie.
To auto mogę też zmienić ? – spytał radośnie.
Już się tak nie rozpędzaj.
Chcesz powiedzieć, że będziesz lepiej Ojca wozić ?
No! – … i wybuchnęliśmy śmiechem.
… Wiesz, co usłyszałem teraz ?
Uzbroję cię, czego nikt nie miał na tej ziemi.
Do tego trzeba być mądrym.
Mam do ciebie pełne zaufanie. Zrobisz porządek.
… !!!????… Hmm… – właściwie to już się nie dziwię, ja już tylko czekam.
Byłam w łóżku, prawie już spałam. Piotr odprawiał egzorcyzmy, ale przerwał i przyszedł do mnie do pokoju …
Muszę ci coś przekazać. Gdy się modliłem, Jezus powiedział mi ...
Ilekroć dajesz kwiatek, ilekroć dajesz jałmużnę, ilekroć się modlisz, pomagasz ludziom, tylekroć oddajesz Mi dziękczynienie, dziękujesz w czynie.
Aha … – zbaraniałam, ponieważ to piękne i nieoczekiwane.
Przerwałem modlitwę, żebyś zapisała, bo to ważne.
……… – no więc zapisałam.
Uwaga, ponieważ wpisy edytują się w kolejności od najnowszych do najstarszych i będą coraz trudniejsze, by w pełni zrozumieć pisany tekst, proszę cofnąć się do samego początku. http://osaczenie.pl/wp/2016/03/03/
Spałam w najlepsze, gdy obudziło mnie bardzo mocne, równomierne, spokojne, trzykrotne uderzenie. Było tak głośne, że poderwało mnie na równe nogi. Byłam przekonana, że pochodzi z Piotra pokoju, czyli zza ściany.
No to, to na pewno musiał usłyszeć – pomyślałam.
Nastawiłam uszy czekając na ciąg dalszy, ale za ścianą nie usłyszałam żadnego ruchu. Zdziwiło mnie to bardzo, bo trzykrotne uderzenie było tak mocne jak wtedy, gdy zatrząsnął się dom. Sprawdziłam zegar… 4, 15 rano. Jeśli Piotr się nie obudził, zaczęłam sugerować już sobie samej, że się przesłyszałam. Nie mogłam zasnąć próbując dojść skąd pochodziło uderzenie, czy to jakiś znak i po co ? Gdy dwie godziny później Piotr się zbudził, zaczęłam go oczywiście wypytywać…
Słyszałeś coś w nocy ?
Ale co ?
No jak to co ? – … jak mógł tego nie słyszeć ?! Nie rozumiem.
Uwierzył mi jednak na słowo, bo nie takie rzeczy się u nas działy, ale na kawie drążyłam temat dalej.
Nie jestem w stanie ci to wytłumaczyć, uderzenie głuche, trzy razy …
Trzy razy ? – zainteresował się Piotr.
Kiedy się uderza trzy razy ?
Hmm … Skojarzyło mi się jak „sąd idzie”… albo uderzenie laski marszałkowskiej … Ogłoszenie czegoś, coś się zacznie… – myślę głośno.
….. Homiel, co to znaczy ? – pytam w końcu u źródła, bo po co mam się męczyć myśleniem.
Słuchajcie, bo idę.
… ???!!!! – … i to nie Homiel powiedział.
Kiedyś oglądałam rozprawę sądową z XIX wieku w W. Brytanii. Zanim wszedł sędzia, pracownik sądu uderzył laską w podłogę trzykrotnie i powiedział; proszę wstać, sąd idzie. To było moje pierwsze skojarzenie, gdy usłyszałam uderzenie. Po powrocie do domu uruchomiłam jednak internet, by sprawdzić bardziej…
1. Wirtualny młotek Caritas Do tej pory aukcje kojarzyły się z licytacją, którą kończy trzykrotne uderzenie drewnianym młotkiem.
2. Trzykrotne uderzenie laski marszałkowskiej w podłogę otwiera i zamyka obrady sejmu i … Laska już w średniowieczu była oznaką godności i władzy, tak duchownej jak i świeckiej. W Polsce od końca XIV wieku używali jej urzędnicy królewscy – marszałkowie wielcy i nadworni. Na forum izby poselskiej, zanim jeszcze wykształciła się funkcja marszałka – jak wynika za źródła ikonograficznego (ilustracji) z początku XVI wieku – laskę trzymał poseł aktualnie prowadzący obrady. Można przypuszczać, że za wzór wzięto z obrad rady królewskiej, późniejszego Senatu, gdzie marszałek wielki lub nadworny z nieodzowną laska w dłoni z upoważnienia monarchy czuwał nad formalnym tokiem obrad.
3. Trzykrotne stuknięcie laską symbolizowało trzy stany sejmujące dawnej Rzeczypospolitej, czyli króla, Senat i Izbę Poselską.
Gdy Piotr wraca wieczorem do domu, składam relację z moich poszukiwań …
Hmm… Może to chodzi o sąd ? Może się zacznie w końcu ? – zamyślił się.
Władza ludzi was nie dotyczy.
Władza ludzi … – musiałam zatrzymać się nad sensem tych słów.
Czyli … Moim zdaniem nie spodziewaj się problemów ze strony urzędu skarbowego, czy sądu. Ty podlegasz sądowi boskiemu – … to jedyne rozsądne rozwiązanie.
Po prostu bądź.
A kiedy masz być, to nie będziesz.
Wstąpię po ciebie i cię zabiorę.
To umrę.
Nie umrzesz, zabiorę cię.
Ale Ojcze, każdy umrze.
Ja Swoje, a ty swoje.
………. – normalnie to bym się roześmiała, ale nie było mi do śmiechu.
Spytałabym Ojca o to uderzenie, ale mi głupio – zaczynam szeptać do Piotra.
A co tu mówić ? Słyszałaś, więc sama sobie dopowiedz.
…….. – ciągle mi się kojarzy jako sygnał rozpoczęcia czegoś.
A w co uderzyło ? – bo nie byłam pewna jak interpretować.
Widzę drewno, dębowe mocne.
Zgadza się, to musiało być drewno – … huk był mocny, silny, ale głuchy, trzy wyraźne uderzenia co sekundę.
……… – oboje się zamyśliliśmy.
Co Mały chcesz wiedzieć ?
Chcę wiedzieć, co chcę wiedzieć – odpowiedział pozornie bez sensu.
Więc wiedz, że jestem z tobą zawsze i nic się nie dzieje bez Mojej woli.
Co ty myślałeś przy szafie, może stać się w każdej chwili.
… ?! A o czym myślałeś przy szafie ? – pytam z ciekawości.
Stałem przy szafie i się zamyśliłem. Mówię do Ojca, że już 1 grudzień i nic. Mówiłem Ojcu … Zobacz, czas mija i nic ….. Przepraszam Cię Ojcze … Wiem, że możesz w każdej chwili zrobić wszystko.
Dokładnie tak.
Powiem ci coś, nic sobie już nie kupię, nie będzie mi to potrzebne – mówi do mnie.
Zgadzam się, nie będzie.
Błogosławieni ci, co słyszą znaki.
W domyśle …, dane im słyszeć.
Dane słyszeć i widzieć znaki to coś zdumiewającego i cudownego. Za każdym razem jestem zaskoczona, ale Bóg Ojciec lubi robić takie niespodzianki, lubi jak się człowiek cieszy. Lubi widzieć szeroko otwarte oczy ze zdumienia i łzy radości.
Wczoraj poczułem ukłucie na środku mostka, miałem skurcz żyły, którą mam poprawić w przyszłym roku – Piotr rozmawia dalej.
……. – przestraszył mnie, bo już o tym zapomniałam.
Zanim miałbyś trafić znowu na stół, Ja cię zabiorę.
… Odejdziesz ?! – pytam przerażona.
Raczej chodzi o drugą falę…
… Ojciec teraz do mnie mówi …
Wielu się przy tobie żywi...
…. Pokazał mi moich pracowników, dostawców, nawet Mirka. Dobrze, że mi Ojciec dał te pieniądze …
- Przydałoby się trochę pieniędzy, ze 100 tys. – wzdycha, bo tyle brakuje mu na zrealizowanie zamówienia.
- A może być 400 tysięcy ?
Myślałam, że Ojciec zażartował z tymi 400 tys. zł, po prostu „rzucił” jakąś kwotą dla przykładu, ale wczoraj Piotr dostał przelew właśnie na 400 tys.
Miałem na wypłaty i rachunki, mam tyle problemów teraz, dlatego nie miałem siły iść rano do kościoła – Piotr zaczyna się tłumaczyć sam przed sobą.
Ojciec musiał być rozczarowany, że nie poszedłeś.
Choć Kościół człowiek nosi w sobie, to lubię widzieć cię w tym kościele i słuchać.
Siadłam do komputera, aby spisać notatki z zeszytu i czytam Piotrowi jeszcze raz zdanie, które zrobiło na nas wielkie wrażenie.
Upomnę się o ciebie.
Przyjdzie pora, a potrwa to tylko chwilę, bo oddałem cię do tego świata, później cię zabiorę.
… Ojciec jest niesamowity.
Ale mam nadzieję, że jeśli cię zabierze, to na chwilę.
…….. – Piotr leżał na sofie i jakby życie z niego uszło.
Dzisiaj bolało mnie serce po zażyciu jednej tabletki. Ktoś mi polecił nowy suplement i chyba jest nie dla mnie.
Twój organizm jest tak skonstruowany, że masz brać tylko co niezbędne, więc nie bierz niczego nadto.
Nie być rano na kawie, to nie mieć lekcji i życie raptem zaczyna być puste. Kiedy więc Piotr wieczorem przychodzi do domu, próbuję go namówić na spytki, ale z powodu zmęczenia broni się przede mną rękoma i nogami. Siedliśmy więc przed TV i zaczęliśmy oglądać kolejny odcinek „Narcosa” https://www.filmweb.pl/serial/Narcos-2015-680486 . Widząc jak wielki boss narkotykowy musi uciekać i traci wszystko …
Nie ma sensu opierać swojego życia na pieniądzach.
A na kim tyś by oparł ? – pyta Homiel, co wprawia mnie w cudowny humor, bo w końcu się odezwał !
Na Bogu …. Coraz więcej mam przemyśleń.
O czym myślisz ? – pyta, choć i tak przecież wie.
Że wszystko mija, kończy się listopad, a niedawno był październik.
A to coś nowego.
…….. – śmieję się głośno, właśnie tego mi brakowało. Tej niebiańskiej ironii.
Wolę jak jesteś normalny, za dużo myślisz.
Dojście do drugiej fali potrwa z 3 lata – Piotr zaczyna kombinować.
Ciekawa teoria, ale nie będzie miała miejsca.
A coś się stanie w tym roku ?
Spędzisz święta z rodziną, co prawda niepełną, ale jednak.
Moja wesołość prysnęła w sekundę. Mówiąc niepełna przypomniałam sobie słowa sprzed wielu miesięcy. Kiedy powiedział, że święta w 2016 roku będą ostatnie w pełnym składzie to znaczy, że święta w 2017 roku będę już w niepełnym składzie. Nie mylił się…
Przyjemne też będą chwile, na szczęście jest twoja córka, synowa, która wciągnęła się do drużyny pierścienia.
A kto jest hobbitem ? – zażartował Piotr.
Nie ma wyraźnego, ale jest cel.
A kto jest celem ?
Pycio– … ten, który pyta.
…….. – uświadamiam sobie powoli, że to nie Homiel.
Kiedy zaczynamy rozmowę, jakąkolwiek, jestem przeszczęśliwa, że w ogóle rozmawiamy. Możemy rozmawiać o niczym, ale ja i tak będę przeszczęśliwa. W takich chwilach czasami zdarza mi się zapomnieć, że rozmawiamy przecież z samym Niebem. I kiedy padają takie słowa jak te, natychmiast wypełnia mnie powaga, ponieważ zdaję sobie sprawę z wszechmocy, wszechpotęgi i wszechmądrości Ojca. Jak można walczyć, sprzeciwiać się, nawet spierać z Kimś, kto może i wie wszystko ? Naprawdę trzeba być nieskończenie głupim …
Zamyśleni wróciliśmy do oglądania serialu, ale nie potrwało to długo …
Jam jest.
…. ??? … Kim jesteś ? – pyta Piotr po chwili. Otwieram oczy ze zdumienia, bo nie wierzę, że pyta.
Tym, który jest.
Nazwałem cię Moją małą kopią, bo nim jesteś.
??? …. Panie Boże, ale ja jestem taki głupkowaty, żarty sobie robię …
A może Ja też taki jestem ?
Ale ty jesteś taki poważny, widziałem to przecież.
Widziałeś to, co chciałem, byś widział.
Zabawimy się jeszcze nie raz Mały za twojego życia.
Dasz Mi radość, a Ja tobie.
Zapisywałam szybko wszystko w zeszycie i w pewnym momencie zaczęłam kręcić z niedowierzaniem głową.
Co tak kręcisz ?
Bo przygotowywałam tekst na blog i się zastanawiałam, czy pisać …
… Możesz – przerwał mi Ojciec.
… Dopisać ?
Możesz.
… A nad czym się zastanawiałaś ? – dopytuje Piotr z ciekawości.
O twoich zabawach z Ojcem, o wycieraniu przez ciebie łez … Wydawało mi się to bardzo intymne.
Nooo… – wzruszył się na samo wspomnienie.
W kościele miałem przepiękną wizję. Zmniejszyłem się do wielkości małego chłopca. Spodem dłoni ścierałem łzy z oczu Ojca, z Jego policzka, zacząłem Go całować po oczach, trzymałem Go za szyję. Piotr prawie się rozpłakał w tej kawiarni, a ja to zrozumiałam. Więź między nim, a Ojcem jest ogromna.
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/11/30/nie-zrozumiesz-do-konca-praw-bozych/
-Nikt tego nie zrozumie co znaczy być z Ojcem... Pamiętam, jak się wygłupiałem często, łapałem Go za brodę i ciągnąłem, w dwójkę pękaliśmy ze śmiechu... Ja to normalnie widziałem... To jest głębokie i mocne, że ty nie masz pojęcia... Mało tego... niedawno zobaczyłem, jak On mnie uczył jak się w powietrzu zachowywać, ręką pokazywał... - zaczął mi wymachiwać przed nosem. Mogłam sobie to tylko wyobrazić. Niedawno miałem tę wizję znowu… Widziałem jak dobywać miecz, wszystko... - Piotr się bardzo wzruszył.
-…... Dzisiaj zobaczyłem Ojca bawiącego się z innym człowiekiem, podrzucał go do góry tak, jak mnie podrzucał. Bawili się jak ojciec z synem. Spojrzałem tylko na nich i usiadłem pod drzewem... Czułem się zazdrosny – i znowu się wzruszył.
Gdy Piotr opowiada o Ojcu nie może przestać płakać. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/11/14/kiedy-jest-wam-dobrze-kiedy-jest-wam-zle-zawsze-jestem/
30. 11. 17 r. Warszawa.
Na kawie.
Mam pytanie do Homiela …
Piotra o mało szlag nie trafił na miejscu, bo ledwo usiadł przy stoliku, a ja już zaczynam. Musiałam przeczekać pierwszą burzę, aby się uspokoił.
Wczoraj miałem takie problemy w firmie, że w końcu dałem za wygraną i powiedziałem Ojcu tak jak ten zakonnik; Ojcze, Ty się tym zajmij … I wiesz co ? Poczułem od razu wielką ulgę – Piotr zaczął się cieszyć.
A ty co będziesz robić ?
… ?!!! … – Piotra zatkało i wyprostował się jak przywołany do tablicy skarcony uczeń.
Dzisiaj nie poszedłem do kościoła, bo byłem bardzo zmęczony – zaczął się tłumaczyć.
To nie jest powód, musisz się przełamać.
Skoro tobie daję, to Mi też daj.
Dajesz ludziom, daj Mi.
Przepraszam, byłem bardzo zmęczony ….. Ktoś mi mówi…
Najbardziej cenię, kiedy padasz, mdlejesz, a robisz swoje ...
I nie „ktoś”, tylko Ja ! – powiedział baaardzo stanowczo.
Trzeba było iść, a nie tłumaczyć się przed samym sobą.
Ja ci daję, to ty Mi też daj.
…….. – Piotr już się nie odzywał.
A co do Eliasza …
Wystarczy, że będą wiedzieć, że robił.
Szczegóły techniczne są dla was, między Mną a Małym.
Oni mają wiedzieć, że jest Ziemia, a nie jak powstaje.
Taaaak... Podczas pewnej rozmowy Bóg Ojciec pokazał jak Eliasz zmieniał pogodę... przyznam. Czy chciałabym się tą wiedzą podzielić? Oczywiście myślałam o tym, ale nie byłam pewna, ponieważ jednak trzeba wiedzieć gdzie kończy się zabawa, a zaczyna odpowiedzialność. Pamiętam doskonale słowa Ojca;
-Pamiętaj, większa wiedza to większa odpowiedzialność.http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/07/13/wieksza-wiedza-to-wieksza-odpowiedzialnosc/
Moim zdaniem za 3 lata druga fala ruszy – zaczął Piotr po krótkiej przerwie.
Nie sądzę, masz zakład z Ojcem. Trzy lata to za długo.
A co do zakładu …
Czy ty myślisz, że Ja muszę zawsze wygrać ?
A może chcę przegrać ?
A może wygram ?
A może nie wiem, co zrobię ?
A może zrobię wszystko w jeden dzień ?
… ???!!! …
Słowa Ojca nas zaskoczyły. Bóg nie wie …? Czy żartuje, że nie wie… ? Siedzimy w ciszy, bo nie wiemy …
Ty masz być czujny, bo nie wiesz, co się stanie.
Nie masz wyrokować, ty masz prowadzić.
Zakładam się z niedowiarkami, a nie z tobą, a czas jest względny.
Więc przywołuję, żebyś krawat ubrał zapięty pod szyję – … a miał rozpiętą koszulę.
Śmiejmy się z innych, a nie z siebie nawzajem ?
To masz, powiedz kiedy co będzie.
Więc co powiesz ?
… ???!!! …
Przepraszam Cię Ojcze – wydukał.
Jak na przeprosiny nie widziałem uniżenia.
Modlisz się do Mnie i mówisz Wszechobecny, Wszechmogący, Wszechmądry, Wszechpotężny …
Zastanowiłeś się nad tymi słowami ?
To znaczy, że wiem, co robię.
W każdej chwili cię słucham i mogę zrobić wszystko w jednej i każdej chwili.
…….. – szybko zapisywałam i bałam się odezwać.
Zastanawiam się, czy kawy u siebie nie wprowadzić, bo to są pouczające chwile.
……… – dawno się tak nam nie dostało, ale …. kocham to !
Wiesz, co zobaczyłem ?
Gdy ty piszesz do zeszytu, a potem do komputera…. jednocześnie otwiera się księga u Nich i tam w tej księdze twoje słowa tutaj, tam piszą się na złoto … Niesamowite …
TDW.
Co to znaczy ?
Trwały dorobek wiedzy.
Większego komplementu nie mogłaś dostać.
Dziękuję Ojcze … – szepnęłam, ale w myślach przerażona jestem odpowiedzialnością, która z tego wynika.
Na kawie. A może po wczorajszym powinnam powiedzieć na lekcjach ?
W kościele rano jak zwykle przyjmowałem opłatek i chciałem powiedzieć; przyjmuję ciało Chrystusa, ale przerwał mi Ojciec.
Teraz Ja mówię.
A Ja mam do ciebie prośbę.
…???!!!… – zrobiłam wielkie oczy czekając w napięciu jakąż to prośbę może mieć sam Bóg …
Zaufaj Mi całkowicie.
Tak jak ona oddała Mi się na przepadłe.
?! Jaka ona ? – pytam.
Zobaczyłem obraz jakieś zakonnicy, Bóg mówił o zakonnicy, która użyła tego sformułowania.
Tak powiedział ? – zachwyciła mnie ta prostota.
Nooo, wyobrażasz to sobie ?!
Nie dziwię się, bo wszystko strasznie przeżywasz, wszystkim się denerwujesz, martwisz, a przecież wierzysz ! – i to mnie nieustająco bardzo dziwi.
Piotr mimo swojego niezaprzeczalnego daru, niewiarygodnie bliskiego obcowania z Niebem, zadziwiająco mocno nadal jest związany z ziemią. Może ktoś inny na jego miejscu chodziłby jak „na permanentnym kacu”, ale czasami myślę, że on jest wręcz za bardzo na ziemi, jak na osobę z takimi możliwościami.
Łatwo ci powiedzieć. Pierwszy raz się zdarzyło, że nie mam na pensje dla ludzi. Klienci zalegają mi pieniądze ! Te cholerne zatory płatnicze załatwią każdą firmę !
…….. – przyznaję mu w duchu rację, ale się nie odzywam, bo mam wrażenie, że nic nie jest w stanie teraz go pocieszyć.
Pozwól Mi to wszystko poprowadzić.
Nie martw się Mały, wszystkie twoje wrogi w perzynę zamienię.
Pozwól, że Ja się zajmę twoimi sprawami.
Ufność sprawdza się w trudnych sytuacjach, więc ufaj Mi.
….. Co ja będę się przejmował ! – Piotr wypuścił z siebie powietrze, może w końcu dotarły do niego słowa Ojca.
Chodzi o to, żebyś się nie troskał.
Żyj duchem, a materię zostaw Mi.
Nie martw się. Zrobię to dla ciebie.
…….. – wzruszyłam się … Jakie piękne i niesamowite słowa …
Czy zapamiętasz to przez 3 godziny chociaż ? – pytam Piotra celowo bardzo zgryźliwie.
W trudnych chwilach pamiętaj o tym.
To Ja jestem kapitanem, żaglem, sterem statku, a ty jesteś pasażerem.
Pozwól, że Ja cię dowiozę do miejsca przeznaczenia.
Nie próbuj zarządzać Moim statkiem, bo kapitan jest jeden.
Dostaniesz swój kiedyś statek, też będziesz rządzić.
Teraz jest czas nauki.
….. Jak Oni mogą się mną tak zajmować, przecież jestem takim idiotą … – szczery do bólu.
Czy idiota tak żarliwie się modli ?
Jesteś żartowniś mistrz.
Przygotuj się na zmiany.
To, co zobaczysz i tam, gdzie będziesz, nikt ci nie uwierzy.
Ale ty uwierzysz, bo to zobaczysz i tam będziesz.
Nawet ja nie uwierzę ? Ja ?! – pytam kompletnie zdziwiona.
Wybacz, ale nie zmieści się to w twojej głowie.
Czy byś uwierzyła w to czarne okno, gdybyś to nie zobaczyła ?l Ale to tylko okno.
Siedząc na kanapie oglądałam TV. Piotr był w drugim pokoju. W pewnym monecie odwracam głowę w prawo. Właściwie mówiąc dokładniej coś zmusiło mnie, bym obróciła głowę w prawo. Zobaczyłam w białej ścianie czarny kwadrat. Wyglądało to jak okno w ścianie. Zwróciłam uwagę, że to „okno” jest kwadratowe, nie kuliste, nie prostokątne, czy jakiś inny kształt, a kanty „okna” są bardzo ostre. Jeśli mogłabym określić co w tej danej chwili czułam, to nie jestem w stanie opisać tego słowami. W słowniku nie ma takiego słowa, które mogłoby to opisać. Chyba przestałam oddychać, znieruchomiałam, zapatrzyłam się na to w osłupieniu i zaskoczeniu całkowitym… To było niesamowite, nieziemskie, nieprawdopodobne, niezwykłe i wiele innych słów na n…http://osaczenie.pl/wp/2016/05/02/prawda/
Czy byś uwierzyła, że jest diabeł w domu, gdyby się światło nie zapaliło ?
Kiedy opowiadał cały był w nerwach. Naprawdę, starałam się słuchać go bardzo uważnie, ale co rusz ziewałam, bo wyrwał mnie ze snu. Ciągle myślałam, żeby już skończył. Kładąc się z powrotem spać pomyślałam nawet;
- A może mu się to przyśniło? W każdym razie jego relacja nie zrobiła na mnie większego wrażenia. Zadzwonił na gorąco, ale to był zły moment, po prostu byłam cholernie śpiąca. Śpię dalej w najlepsze i raptem słyszę wyraźnie słowa w swojej głowie;
- Jeśli jest to prawda, niech się zapali światło.
Natychmiast i gwałtownie otwieram oczy i co ?…… cały pokój jest oświetlony. Nie mogę w to uwierzyć! Kto zapalił światło? Żeby je zgasić musiałam wstać z łóżka i podejść do kontaktu przy drzwiach. To mną wstrząsnęło i nie mogłam zasnąć do rana. Zrozumiałam, że to co przeżył Piotr jest ważne i przede wszystkim prawdziwe.http://osaczenie.pl/wp/2016/04/14/kolejna-szybka-przeprowadzka/
Czy byś uwierzyła w Nasze słowo, gdyby się dom nie zatrząsł ?
- Boże, daj mi jakiś znak, że to jest prawda – poprosiłam w swoich myślach. I wtedy zdarzyło się coś absolutnie niewiarygodnego… Nie skończyłam słowa „prawda” … kiedy rozległ się w domu wielki huk. Trudno nawet opisać co to było. Pod moim łóżkiem na wysokości poduszki, czyli dokładnie pod moją głową usłyszałam jakby stukot setek kopyt wydobywający się prosto z podłogi, nie spod podłogi, ale właśnie z podłogi, ze stropu podłogi. To było tak głośne, aż zatrząsł się cały dom, dwukondygnacyjna niewielka kamienica, w której mieszka może z 20 osób. Zastygłam w swoim łóżku i tylko zastanawiałam się, czy mi się to przewidziało. Po chwili Piotr wparował do pokoju… http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/05/29/bardzo-konkretna-boza-odpowiedz/
Bóg Ojciec właśnie przypomniał kilka wydarzeń, które mną potrząsnęły i sprawiły, że uwierzyłam w istnienie Nieba na milion i więcej procent. Momenty, które sama na własnej skórze doświadczyłam na wskroś. Jeśli więc mówi teraz, nie uwierzysz, to znaczy, że tego co Piotr ja nie doświadczę. Z perspektywy czasu widzę też jak ograniczone możliwości poznawcze ma człowiek. Te trzy doświadczenia uświadomiły mi, że znane nam prawa fizyki należałoby ustanowić od zera. Zresztą… Jestem tego już pewna… i tak znamy (i poznamy) jedynie to, co nam pozwalają poznać.
A więc nie uwierzysz.
Nie martw się. Ty masz go doprowadzić do pewnego etapu.
Ale ja chcę uwierzyć. Za dużo się wydarzyło, żebym nie uwierzyła … Nawet na słowo – … czyżbym się właśnie spierała z Ojcem ?
Skala będzie nie do uwierzenia.
No to jak ja nie uwierzę, to już nikt nie uwierzy.
…. Wyzbądź się strachu i niepewności.
Ale jak to zrobić ? – Piotr.
Zaufaj Mi bezgranicznie.
Co się tyczy tej rodziny, nic nie dzieje się bez powodu.
Wszystko się toczy, ale toczy się do mety.
Czym jest ta meta ? Koniec życia Piotra, czy druga fala ? – nie odpuszczam.
Meta to meta, kiedy spełni swoją rolę.
….. Co sądzisz o ludziach ? Czy warto wśród nich żyć ?
… Warto – Piotr powiedział z pewnym wahaniem i wcale mnie to nie dziwi. Gdyby mnie o to zapytano też bym się zawahała, bo odpowiedź wcale nie jest taka oczywista.
Dlaczego ?
Są fajni, bezradni, skromni … – Piotr szukał dalej, ale nie znalazł.
Pan Bóg ukochał ludzi ponad Swoje życie.
Dlatego się poświęcił, dał Swoje życie.
Przywołałeś imię swoje na grobie swojego taty. Myślisz, że to się stało przypadkiem?
Twoja wola i prośba zostanie spełniona.
…….. – zrozumiałam wielką wagę tej szczerej rozmowy.
Maniana trwa i będzie trwać, a Piotr jest częścią maniany, więc nie martw się.
Dopisane 15. 08. 2018 r.
Zaufaj Mi całkowicie – jeśli miałabym Boga opisać dwoma słowami to właśnie tymi. Zaufaj Mi. W tym się kryje absolutnie wszystko. Ojca prawdziwa miłość, bo kocha bezwarunkowo i Ojca wszechwiedza, bo wie co będzie. Nic nie jest w stanie się z tym równać.
Czy widzisz, że nieszczęścia następują jedne po drugich, że sytuacja wciąż się pogarsza, zamiast się poprawiać? Nie przejmuj się – zamknij oczy i powiedz Mi z ufnością: „Bądź wola Twoja, TY SIĘ TYM ZAJMIJ”. Powiadam ci, że się zatroszczę, że interweniuję jak lekarz, a nawet uczynię cud, jeśli zajdzie taka potrzeba. Dostrzegasz, że stan chorego się pogarsza? Nie przerażaj się, ale zamknij oczy i powiedz: „TY SIĘ TYM ZAJMIJ”. Zapewniam cię, że się o ciebie zatroszczę.
Nad ranem miałem piękną wizję – Piotr obudził mnie siadając na krawędzi łóżka.
Leżę na polu, przy polnej drodze, obok stoi krzyż przydrożny, leżę w trawie, czy zbożu… Jestem bardzo głodny, w łachmanach, nie mam siły się ruszyć, widzę jakąś furmankę z kobietą, kobieta patrzy na mnie, ale nie chce mi pomóc, przejeżdża dalej. Mija jakiś czas i czuję, że umieram z głodu. Nadciągają chmury, zrobiło się ciemno, zaczął padać rzęsisty deszcz, a ja ciągle leżałem. Przesuwam się wtedy w głąb tej trawy. Zaczęły walić grzmoty i błyskawice, wyciągnąłem ręce, żeby we mnie uderzyły… Będę miał w końcu spokój pomyślałem, ale wszystko biło obok mnie. Mówię na głos …
Nadeszła ta chwila, odchodzę z tej rzeczywistości. Rozpływam się we mgle czasu… i dobyłem miecz na powrót do domu … – zamilkł…
Dziwne słowa … – powiedział po chwili namysłu.
Wtedy nadleciał czarny kruk, usiadł mi na piersiach, czułem jego ciężar. Spojrzał na mnie swoim okiem, a miał bardzo mądry wzrok. Puknął mnie dziobem w czoło, bym się ocknął do reszty. Miał w dziobie kawałek ciemnego chleba, włożył mi go do ust …, nakarmił mnie. Jedząc chleb czułem wyraźnie pod zębami ziarna …
…….. – Piotr się wzruszył.
Kruk ? Pewnie nie pamiętasz, co powiedział niedawno Homiel…
Jak zaufasz, to nawet kruki będą cię karmić, tak jak ich karmisz.
- Jak zaufasz to nawet kruki będą cię karmić, tak jak ich karmisz.
Uśmiechnęłam się zaskoczona. Gdy z kuchennych zapasów zostaje mi czerstwy już chleb, nie mam siły wyrzucać go do śmieci, lecz kładę na balkon. Zlatują się tam różne ptaki, a zwłaszcza jedna uparta wrona. Gawroni po swojemu jakby dziękowała. Pewnego razu przybliżyła nawet głowę do szyby, przez którą ją obserwowałam i tak sobie spojrzeliśmy w oczy… co było dość niezwykłe. Nazwałam ją „moim krukiem”. Kiedy wychodzę z domu, często czeka przy wejściu do budynku, nawet dzisiaj. Mówię do niej…http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/04/19/jak-zaufasz-to-nawet-kruki-beda-cie-karmic/
Hmm… Ciekawe co to znaczy …
To nie dotyczy twojej przyszłości, do dotyczy teraz. Przyjdzie pomoc.
Piotr ma ostatnio tak wielkie problemy, że zaczyna mu brakować siły na przetrwanie do jutra. Byłam przy nim, kiedy akurat przez telefon rozmawiał ze swoimi pracownikami i głowa rozbolała mnie już po pięciu minutach słuchania. Piotr jest w Szczecinie i kiedy go nie ma w firmie, nikt nie jest w stanie samodzielnie podjąć decyzji. Wieczne narzekania, pretensje, problemy, przerzucanie się obowiązkami. Wszyscy stali się bezwolni, jakby się zmówili.
Pomoc przyjdzie, nie martw się. Żeby ci, co na tobie spoczywają, żeby żyli.
Dlaczego kruk ?
Skoro jesteś człowiekiem, na powrót tak samo jesteś karmiony.
Twoja wizja to prawda. Chowasz się przed wszystkimi.
Bo chowasz się w trawie, nie chcesz rzucać się w oczy. Ten ciemny chleb to zdrowy chleb, ziarnisty, razowy. Chleb od Boga – tłumaczę mu wizję.
Później sprawdziłam symbol kruka w Biblii i ciarki mnie przeszły.
Kruk (hebr. עורב orev) jest pierwszym ptakiem wymienionym w Biblii (Ks. Rodzaju 8,6). Imię takie („totemiczne”) nosi jeden z wodzów Madianitów (Ks. Sędziów 7,25). Jeden z psalmów życzliwie wspomina wołające o pokarm krucze pisklęta (Ps 147), wspomniane również w Księdze Hioba (38,41), zaś głodny prorok Eliasz korzysta z przynoszonego przez tego ptaka pożywienia (I Ks. Król. 17,6). W Nowym Testamencie św. Łukasz przytacza go jako przykład w dydaktycznej wypowiedzi Jezusa (Łk 12,24).https://pl.wikipedia.org/wiki/Kruk_i_wrona_w_kulturze
Wybraliśmy się na kawę. Piotr jechał jak szalony nie zważając na czerwone światła i nawet mijany przez nas milicjant zrobił zdziwioną minę, że ktoś się ośmielał jechać w ten sposób. Pewnie z powodu tego zdziwienia nie zdążył nas zatrzymać … Trzymałam się uchwytu i tylko w duchu myślałam, kiedy to się skończy.
A wiesz, że Piotr jest podobny do Nas ?
Tak ?! Też przekraczacie na czerwonym ? – pytam mając na myśli, czy łamią przepisy.
Kiedy życie tego wymaga …
… ???!!!! … A to coś nowego …
Myślałam, że na kawie będzie nieco spokojniej, ale Piotr przez telefon dalej cały czas rozwiązywał swoje problemy. W wolnej chwili między telefonami „wtrącił się” Homiel…
Nie martw się, pomoc w drodze.
A zdążysz, jeśli jest w drodze ?
W przeciwieństwie do was, My znamy daty. Wy je tylko macacie.
Ładnie tak naigrawać się z kogoś ? – żartuję.
My też chcemy mieć trochę zabawy.
………. – ja się uśmiecham, ale Piotr ciągle pochmurny.
Przydałoby się trochę pieniędzy, ze 100 tysięcy – wzdycha, bo tyle brakuje mu na zrealizowanie zamówienia.
A może być 400 tysięcy ?
Może.
Kruk krukowi oka nie wykole.
… Co to znaczy ? – pyta mnie Piotr wyraźnie zmęczony kolejną zagadką.
Kruk jest od Boga, ty też jesteś od Boga, dlatego kruk nie może zaszkodzić krukowi. Swój swojego nie skrzywdzi.
Mimo, że jesteśmy w Szczecinie staram się nie odpuszczać modlitwy o 15.00.
Idę się pomodlić.
Jako nasza córka wiesz gdzie twoje miejsce.
… ???!!!
27. 11. 17 r. Warszawa.
Ponieważ Piotra nie było w firmie kilka dni, postanowił nie iść dzisiaj na kawę, aby nie tracić więcej czasu. Pogodziłam się, że kawę będę musiała wypić w domu i to sama, ale w którymś momencie przemknęła mi przez głowę myśl, że Piotr będzie gdzieś w mieście i zmieni swoje plany. Dwie godziny później już zwątpiłam, że zadzwoni, więc narzuciłam na siebie byle co i poszłam do pobliskiego sklepu. Nie umalowana, nie uczesana, w spodniach od pidżamy. Co mi tam…, myślę sobie … Wracając słyszę z dna torby telefon, dzwoni Piotr z propozycją kawy! Dałam nura do domu, żeby w pięć minut się przebrać i po chwili cała szczęśliwa byłam już gotowa.
Jechałem do ministerstwa i Homiel mi podsunął tą myśl, żeby do ciebie zadzwonić – tłumaczy się, gdy wsiadłam do auta.
Dzięki Homiel ! – cieszę się, bo lubię takie niespodzianki.
Jednakże zaraz analizuję, czy to na pewno była niespodzianka, czy czasami to jeszcze jeden Ich plan ? Ta myśl, że będzie kawa przemknęła mi z chwilą, kiedy zamknęłam za Piotrem drzwi. Nawet on o tym nie wiedział, że będzie jechać do ministerstwa. Kolejny raz przekonuję się, że jesteśmy totalnie bezwolni w rękach Ojca. Robią z nami, co chcą. Być może ktoś inny by się wkurzył na moim miejscu, ale dla mnie to jest nieustająco niesamowite. Dlaczego zależy Im na tej kawie dzisiaj tak bardzo, że zaplanowali ją już znacznie wcześniej ?
Rano w kościele miałem piękne słowa… Gdy wziąłem opłatek do ust, usłyszałem Ojca … – opowiada już przy kawie.
O czym marzysz Mały ?… Bo przecież masz właśnie wszystko.
Hmm … Coś pięknego … – kiwam głową.
Nie zdążyłem odpowiedzieć.
I o to chodziło. Bóg Ojciec uprzedził twoją odpowiedź… bo przecież masz wszystko.
Chyba Homiel … teraz pyta …
Myślisz o Nich ?
? O nich ? A o kim myślisz ? – pytam szeptem Piotra.
O NIP.
Nie martw się, oni o tobie więcej rozmyślają.
Dobijamy do brzegu.
Co to znaczy ?
………. – nie odpowiedział, ale dobijanie do brzegu to jak koniec podróży.
Homielku ? Chciałeś iść na kawę ?
To nie znaczy, że zacznę mówić.
………. – zaczęłam się śmiać, dopiero teraz dotarło do mnie jak bardzo stęskniłam się za Nim przez ten weekend.
Siedzisz tu obok ?
Siedzimy.
To ilu Was jest ?
Któż by zliczył. Podnieś swoje palce i policz przez „n”.
Jak się potoczą nasze sprawy ? – pyta Piotr.
Nie będziesz się spodziewał, łącznie z twoim sądem. Zaskoczy cię cała sytuacja.
W najmniej oczekiwanej chwili wszyscy się o swoje upomną.
W tym roku jeszcze ? – pytam.
Czas dla ciebie jest zgubny.
……… – głupio mi się zrobiło i chyba walnę sobie w głowę cegłą, ponieważ ciągle robię ten sam błąd, wyznaczam daty !
Wczoraj miałem mocną modlitwę mimo, że byłem zmęczony.
Niektóre są z parą, niektóre bez. Ważne, że są.
Co Wam to daje ? Modlitwy ? Dlaczego to jest takie ważne ? – pytam.
Jak cię ktoś prosi o chleb jeden raz, dwa razy, codziennie …, nie dasz mu ?
Dasz i jeszcze posmarujesz masłem.
A dasz temu, co nie prosi ?
Sprawiedliwych jest mało.
Czy jest różnica, czy ktoś się modli, czy rozmawia normalnie w Wami ? – Piotr.
Wy nie jesteście normalni.
Wielu jest takich, co rozmawiają.
Narodziłeś się jako człowiek, ale nie pochodzisz z tego świata.
Coraz większy korytarz łączności jest między tobą, a z tym, skąd pochodzisz.
Czyż nie łatwiej jest ci z tym ?
Poza tym łatwiej ci walczyć.
Co wolicie, modlitwę, czy rozmowę ? – pytam.
A jaka jest definicja modlitwy ?
Rozmowa może być jego modlitwą.
Ważne kogo się prosi, o co się prosi.
Czy nasze modlitwy, ludzi modlitwy są Wam potrzebne ?
Wszystkim.
… Zobaczyłem krople rtęci w szklanej tubie, która płynie od brzegu do brzegu.
Hmm … Jakie to mądre. Działa w dwie strony… – pomyślałam.
Piotr odwoził mnie autem do domu w zamyśleniu…
Piękne słowa mi powiedział Ojciec… bo masz wszystko... No bo mam – i sam był zdziwiony tym odkryciem.
Dałem ci Siebie.
Jeśli będzie ci czegoś brakować, to znaczy, że nic nie rozumiesz.
Ty też dawaj innym. Pamiętaj.
…….. – biłam się z myślami, czy się wtrącić do rozmowy.
Bóg Ojciec chce ci powiedzieć też, żebyś się nie szarpał z wszystkim, walczył o każdą złotówkę, zlecenie itd… Prawda Ojcze ?
Prawda. I to jest tylko ta jedna prawda.
Zamurowało mnie. Naprawdę dziwnie poczułam się, gdy dostałam potwierdzenie. Dosłownie przełknęłam ślinę z wrażenia. Chyba dopiero teraz doszło do mnie w pełni, że można z Ojcem rozmawiać baaaardzo normalnie, jak z człowiekiem. Że można dyskutować … i … że to Go cieszy… Jakiż Bóg musi być mądry, że zniża się do człowieka, przecież wcale nie musi i nawet nie wiem, czy jest Mu to potrzebne … A jednak to robi … Niesamowite…
Po cóż poszliście na kawę ?
Teraz wiesz, że nie tylko ty czekasz na kawę.
Kawa … To już nie jest kawa. To nasze spotkania z Niebem, nasze bardzo intensywne, mądre rozmowy. Nauka.
