22. 07. 20 r. Warszawa.
Na kawie w pustej galerii handlowej rozmawiamy o naszej codzienności, gdy …
- Powoli rozstać ci się trzeba Mały z tą świadomością i tym światem.
Zamilkliśmy.
- Zaskoczenie ?
- … Kim chciałbyś być tutaj na Ziemi, Ojcze ?
- Wszystkim i każdym.
- Ojcze … – zbierałam się, aby znowu spytać o czarne postacie z przesłanej wczoraj wizji.
- O czarnych ? Nie, trzeba czekać.
- Ty się szykuj na Gościa.
- ?! – wybałuszam oczy.
- Tylko nie bądź w wałkach.
Kawa mi się rozlała po brodzie ze śmiechu. Przez pandemię jestem często zmuszona fryz robić sobie w domu. Mam kłopotliwe włosy, więc najlepszy sposób to wałki. I co teraz ?
23. 07. 20 r. Szczecin.
Wyjątkowo do Szczecina jedziemy PKP. W przedziale siedzimy sami, więc liczę oczywiście na rozmowę. Nie wiem jak zagadać, gdyż trochę się wczoraj posprzeczaliśmy, ale Piotr sam zaczyna …
- Jesteś wielkim badaczem i blisko rozwikłania całości.
- Hmm … Całość to AJ ?
- Ułożysz to wszystko.
- Wszystko rozwikłasz i opiszesz.
- To jest dla ludzi, żeby zrozumieli i przyjęli kto będzie chciał.
Zamyśliłam się … Wczoraj, dzięki zapewne uprzejmości Nieba, miałam przebłysk „oświecenia” i oczami wyobraźni zobaczyłam całą historię, którą ułożył Ojciec. Wielki, niepowtarzalny, niesamowity plan … rozproszony jak puzzle na baaaardzo długi czas. Gdybym miała komuś ten plan wytłumaczyć, musiałabym zacząć od słów …
- Chrystus mógł być z Ojcem, a zszedł do ludzi.
- Najwięksi z Nas będą służyć ludziom.
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/07/06/nadswiat/
W dwóch zdaniach dwie ważne informacje. Chrystus był z Ojcem (na Górze) zanim stał się człowiekiem. I druga; nie tylko Chrystus zszedł do ludzi.
Piotr wspomina dawne chwile z naszego życia, początki firmy, jego wyprawy na Ukrainę i wszystkie inne …
- Ale ci Tatuś drogę wymyślił ! – … teraz do mnie to doszło.
- A masz coś przeciw ?
- Finalnie chyba jesteś zadowolona.
- Bardzo !
- A twoje dzieci ?
- Hmm …, będą … Kończą się te nasze kawki powoli.
- Kończą się od 5 lat i skończyć się nie mogą – Piotr z kpiącym uśmiechem.
- A jak skończy się lada moment ?
- …….. – uśmiech zamarł mu na ustach. Dreszcze przechodzą …
- Fajne były te nasze kawy, dużo pisałam.
- To były czasy ! Myślisz, że się nie powtórzy ?
- Chyba nie.
- Skąd wiesz, skąd wiesz …
- A mogę tak po znajomości Ojca o coś spytać ?
- O czarnych ?
- Tu się znajomości urywają, dowiesz się później.
- …….. – wzdycham. Zapominam, że Ojciec czyta mi głowę.
- Co czeka świat oprócz pandemii ?
- Przebudzenie.
- Czego przebudzenie ? – Piotr.
- Świadomości.
- Będzie to dane wszystkim, lecz nie wszyscy to zaakceptują.
Piotr zamilkł.
- Ojcze, porozmawiajmy jeszcze – żalę się.
- Ojcze ! Ona znowu coś chce ! – Piotr ze śmiechem.
- Ola jest jak kuźnia kołłątajowska.
- ???!!! – pierwsze słyszymy, więc natychmiast nurkuję do internetu.
Grupa radykalnych polityków i publicystów obozu reform w okresie Sejmu Wielkiego 1788-92 skupiona wokół H. Kołłątaja, w którego mieszkaniu (na Solcu w Warszawie) odbywała spotkania; K.K. rozpowszechniała idee postępowe; ośmieszała zacofane stosunki feudalne oraz przywileje stanowe, żądała zniesienia poddaństwa, wprowadzenia na wsi wolnego najmu, zrównania w prawach szlachty i mieszczaństwa; wydawała pisma ulotne (satyry, pamflety) oraz powieści i rozprawy; jako lobby odegrała znaczącą rolę w nakłonieniu sejmu do uchwalenia reform; 1791 zmobilizowała ludność Warszawy do manifestacyjnego poparcia Konstytucji 3 Maja ; gł. przedstawiciele: F.K. Dmochowski, F.S. Jezierski, J. Dembowski, J. Mejer, T. Maliszewski, K. Konopka; po zwycięstwie Targowicy większość z nich udała się na emigrację. https://encyklopedia.interia.pl/nauki-spoleczne-humanistyka/news-kuznica kollatajowska,nId,1970834#utm_source=paste&utm_medium=paste&utm_campaign=chrome
- Czyli takim reformatorem chcesz być – Piotr zdziwiony.
- Ojcze, przy Tobie wiele można się nauczyć – kiwam głową zaskoczona.
Takie chwile mnie obezwładniają. Gapię się na Piotra w zadumie myśląc w duchu, że on naprawdę słyszy !!!
- Ojciec mówił, że będę miała gościa. Kiedy przyjdzie Jezus, to mogę Mu zaproponować kawę ? – zażartowałam, ale bardzo byłam ciekawa odpowiedzi.
- On ci przyjdzie dać strawę, a nie ty Jemu.
- Był strasznie poważny ?
- Miał dystans do wszystkich i do ciebie też ?
- Ale to się zmieni.
Nie spodziewałam się, że Ojciec coś mi wyjaśni. Nie powiedziałam tego nawet Piotrowi, ale kiedy zorientowałam się na koniec, że był to Jezus poczułam się strasznie rozżalona. Nie potrafiłam zrozumieć dlaczego był taki wobec mnie zdystansowany, a przecież „znamy się” od dawna. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2020/07/15/wszystko-dla-ludzi/
Przejeżdżamy przez Kostrzyn. Skojarzenie z festiwalem i Owsiakiem przyszło naturalnie samo.
- Kościół namawia, żeby nie dawać im pieniędzy. Nie rozumiem dlaczego. Czy to tak ciężko dać te dwa złote raz w roku ? Tyle się ludzi ratuje przez to …
- Pomóc jednemu, pomóc milionom.
- …….. – no właśnie …
- Ojcze, czy ty mnie lubisz ? – Piotr.
- Czy Ja cię lubię ? Oczywiście, że nie – … i puścił oko.
Uwaga, ponieważ wpisy edytują się w kolejności od najnowszych do najstarszych i będą coraz trudniejsze, by w pełni zrozumieć pisany tekst, proszę cofnąć się do samego początku. http://osaczenie.pl/wp/2016/03/03/