14. 02. 19 r. Szczecin.
Jedziemy do Szczecina właściwie w ciszy. Niewiele się odzywamy, oboje jesteśmy zamyśleni.
- Ale mi Jezus wczoraj powiedział… – Piotr nagle.
- … Serce twoje jest Moje.
Powtórzył Jezus teraz, a my zamilkliśmy znowu.
Tuż przed Szczecinem przypomniałam Piotrowi rozmowę o Mickiewiczu. Zachwyciła mnie forma tej rozmowy. Bezpośredniość między Piotrem a Ojcem jest niesamowita i ciągle robi na mnie ogromne wrażenie.
- Mawiasz jak Mickiewicz urodzony w Nowogródku. - … Nowogródku ? Urodził się tam ? – pyta mnie Piotr szeptem. - Nie wiem. - Jesteś pewny, że w Nowogródku ? – Piotr pyta Ojca. - Ja tak, a ty ? - Ok, już nic nie mówię. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2019/02/13/przegrana-po-stokroc-uczy-bardziej/
- Pomyśl, kto może tak rozmawiać ?
- No właśnie, kto ? – nastawiam ucha.
- Ktoś, kto jest bardzo blisko i darzą się wzajemnie nieograniczoną przyjaźnią i bliskością.
- Dałeś Mi wielką radość.
17. 02. 19 r. Warszawa.
Wracamy do Warszawy. Znowu prawie całą drogę milczymy. Kiedy już dojeżdżamy…
- To wszystko się kiedyś skończy, na pewno … – Piotr do siebie.
- Póki Ja nie powiem, to nic nie jest pewne.
- I tak też będzie z sądem.
Ucieszyłam się, że Ojciec się odezwał. Nasz prawnik zwrócił się dwa tygodnie temu do sądu z pytaniem co się dzieje i dostał właśnie w piątek odpowiedź. Nic się nie dzieje. Jakby wszyscy zapomnieli. Niewiarygodne. 
Wieczorem.
Oglądamy relację z pogrzebu byłego premiera Jana Olszewskiego. Opozycja jest krytykowana za brak udziału w pogrzebie, Wałęsa dostał po głowie od ludzi za swoje wpisy na Facebooku, a sondaże PIS rosną.
- Takie rzeczy tylko pomagają PIS – owi – komentujemy między sobą.
- Więc niech się dzieje.
Wzruszyłam się, że Ojciec znowu się odezwał.
- Nie płacz, wszystko się wypełnia co zapisane.
- A sąd ?
- … Ojciec kiwnął palcem jakby zdecydował… – Piotr opisuje co widzi.
- Będzie, kiedy Ja zdecyduję.
- Inaczej nic nie miałoby sensu.
Oglądaliśmy fragment króla Artura, gdzie pada zdanie „miecz jest twój synu”.
Oglądałam ten film już kilkukrotnie, ale dopiero teraz słysząc miecz jest twój synu przeszły mnie ciarki.
- To tak jak u ciebie. Ojciec powiedział pas jest twój.
- Taaak,… Chcesz, czy nie chcesz pas jest twój – Piotr się zamyślił. Po chwili zaczął się macać wokół swojego pasa…
- Ojciec powiedział mi znowu teraz …
- Pas jest twój. Chcesz, czy nie chcesz.
- Chcę … powiedziałem w myślach.
- Więc przezwyciężyłeś samego siebie.
- I wtedy poczułem jak mi ktoś pas zapina, złote litery się na nim rozświetliły… – Piotr się wzruszył.
- Moje imiona były na złoto …
Wiedziałam, że to ważna chwila.
- Gdy oglądałem ten film Ojciec mnie zapytał… - A czy ty przyjmujesz swój pas? - Przyjmuję – powiedziałem, a wtedy litery na pasie zaświeciły na różowo – niebiesko. Nie wiedziałam w pierwszej chwili o czym on mówi, a mówił o wizji. Kilka miesięcy temu zobaczył siebie wiszącego w powietrzu z rozpostartymi ramiona, jakby gdzieś w kosmosie, przestrzeni kosmicznej. Miał na sobie jasną szatę i szeroki pas. Biały pas z wytłoczonymi białymi napisami. Po środku widniało napisane wyraźnie jedno imię, na prawo od niego inne, na lewo jeszcze inne. Cały pas miał wytłoczone różne imiona. To centralne było najbardziej wyraźne i sprawiało wrażenie, że było najbardziej ważne. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/03/08/4216/
Dopisane 06. 11. 2019 r.
- Pas jest twój. Chcesz, czy nie chcesz.
To zdanie padło trzy mniej więcej lata temu. Nie zapisałam go na blogu, ponieważ nie miałam odwagi. Ale muszę wyjaśnić teraz dlaczego takie słowa. Kiedy Piotrowi powiedziano kim jest naprawdę, nie chciał tego przyjąć do wiadomości i świadomości. Przez długi czas mówił nie zgadzam się, odrzucał od siebie, aż w końcu Ojciec powiedział;
- Chcesz, czy nie chcesz pas jest twój.
Przed przeznaczeniem nie ma ucieczki.