Zadzwonił Piotr i opowiedział o zabawnej scenie w Kościele św. Krzyża.
Usiadłem trochę z boku za filarem i zauważyłem, że nie widzę Boga Ojca, to znaczy figury Ojca nad głównym ołtarzem.
Gdy zacząłem się modlić, wychyliłem się, żeby spojrzeć na Niego i wtedy usłyszałem …
Przecież cię widzę.
I jak tu się nie uśmiechnąć ? Jesteśmy widziani choćbyśmy zapadli się najgłębszych głębinach oceanów.
19. 08. 16 r. Warszawa.
Ledwo wysiadam z pociągu, kierujemy się prosto na kawę. Delektując się cappuccino doceniam wolność jaką się otaczam.
Czy moja maniana się skończy ?
A broń cię Panie Boże …– zażartował, a może i nie zażartował.
A i źródełko nie wyschnie– i tym natychmiast poprawił mi humor. Moje „źródełko” siedzi obok i ciągle narzeka, że mało ma zleceń.
Gdybym miał forsę, to kupiłbym ci nowe audi, bo jest bezpieczne – … a Piotr znowu o samochodach.
Nie auto jest bezpieczne, lecz ten, kogo Bóg ochrania– Homiel szybko.
W swoim życiu Piotr spotkał wielu ludzi, którzy bardzo źle mu życzyli. Nauczyliśmy się ich ignorować, a niektórych samo Niebo usunęło nam sprzed oczu. Rozmawialiśmy o znajomym, który wiele szkody narobił Piotrowi przez plotki i pomówienia i któremu niedawno urodziło się dziecko.
Jak ma dziecko to i głowę będzie miał zajętą, da mi w końcu spokój.
Dziecko to też dla niego szansa, może się zmieni ? – przyszło mi do głowy.
A skąd wiesz jakie będzie dziecko ?
Czasami trzeba spojrzeć na dziecko, żeby zrozumieć siebie.
Gdybyś się topił, to oparłby się o ciebie.
Moje słowa są niezmienne.
Wow … Gdybyś się topił, to oparłby się o ciebie ? – pytam, bo aż trudno mi uwierzyć, że jest aż tak zły.
Homiel pojechał po nim bez litości …. – Piotr z uznaniem kręci głową.
A skąd wiesz jakie będzie dziecko ? Czasami trzeba spojrzeć na dziecko, żeby zrozumieć siebie– czasami się mówi, że w oczach dziecka widzisz swój obraz.
Po powrocie Piotra do domu jedząc obiad spytałam Homiela, czy Chrystus żył w celibacie, czy nie, bo akurat o tym pisałam na blogu.
-Jak masz pociągnąć ciężar samochodem to jaki wybierasz ?
- Ciężki, czy osobowy ? Zbaraniałam. Szybka kalkulacja, oczywiście wybieram osobowy, ciężarówką byłoby jeszcze ciężej.
-Ale z twoich słów wynika, że Chrystus nie był sam.
-Był człowiekiem, ale przede wszystkim Synem Ojca.
-Chciał być jeszcze bardziej ludzki, nie chciał się niczym wyróżniać od zwykłego człowieka, a z drugiej strony czynił cuda.
-Chciał być jak wszyscy inni, ale chciał, by poszli za Nim.http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/08/20/czy-chrystus-byl-celibatariuszem/
To jedne z najpiękniejszych słów Homiela opisujących Jezusa żyjącego 2 tys. lat temu. Bardzo mnie wzruszyły. Słysząc je cofnęłam się w czasie. Wyobraziłam sobie Jezusa jako zwykłego człowieka i jako Syna Boga. Pamiętam moment, kiedy mój syn wrócił z rejsu. Przez 3 miesiące nie obcinał brody i urosła mu niemal do ramion. Patrząc na jej długość nie wiem dlaczego wtedy pomyślałam o Jezusie. Pomyślałam, że przecież On także musiał podcinać swoją brodę, w przeciwnym razie sięgałaby Mu chyba do pasa. To proste odkrycie sprawiło, że Jezus stał się dla mnie wyjątkowo bliski. Ludzkie gesty i ludzkie zachowania.
Z drugiej strony czynił cuda, by przekonać do swojej boskości innych ludzi. O ironio … Nawet uzdrawiając, chodząc po wodzie, powołując z martwych do życia … nadal w Niego nie uwierzono. Chciał być jak wszyscy inni, ale chciał, by poszli za Nim …zrozumiałam, jak w sumie bardzo samotnym był człowiekiem. Chciał coś udowodnić i chciał być z ludźmi. Rozmyślałam o tym ...
Jeszcze nastanie chwila, kiedy będziemy się widzieć.
Widzisz ? Znowu jesteś przy mężusiu i możesz pisać.
Dlaczego znowu ? Nieprzerwanie jest.
Jesteśmy wszyscy razem.
…. Miałem teraz wizję. Jechałem białym autem i usłyszałem głos z dołu …
I co ?! Załatwisz swojego kumpla Belzebuba ?
……… – Piotr spojrzał na mnie zdziwiony … Im dłużej o tym myśleliśmy, tym bardziej byliśmy zszokowani. Gacek wtrącił się w naszą rozmowę, a dawno już tego nie doświadczyliśmy.
Żyj w Bogu, a żadne głosy ci nie grożą.
On żyje w tobie. Uwierz Ojcu całkowicie.
Wierzę.
Ty zdajesz test, nie Ola.
A Ja jestem jak ... – pokazał siebie jako suflera.
Wieczorem oglądaliśmy w wiadomościach informacje o Grabarce. Dziesiątki ludzi snujących się na kolanach … Podziwiam, bo sama nie dałabym rady i tego nie czuję. Nie wiem o czym myślał w tej chwili Piotr, bo dość dziwnie się zachowywał. Rozpostarł ręce i zamknął oczy.
Rozłożyłem ręce, bo poczułem wielką energię – zaczął po chwili tłumaczyć.
A wtedy usłyszałem Ojca …
Pójdziesz drogą, jaką nikt nigdy nie szedł przed tobą.
Uwaga, ponieważ wpisy edytują się w kolejności od najnowszych do najstarszych i będą coraz trudniejsze, by w pełni zrozumieć pisany tekst, proszę cofnąć się do samego początku. http://osaczenie.pl/wp/2016/03/03/
Jechaliśmy samochodem do domu. Od rana nie rozmawialiśmy z Homielem, ale kiedy Piotr przyznał, że modlitwa zawierająca słowa; przywróć odwiecznie ustalony porządek ma swoją wymierną moc, odezwał się natychmiast.
Dlaczego kiedy ty mówisz, to modlitwa ma większą siłę, niż kiedy ja mówię ? – pytam.
Ty walczysz – mówi do Piotra .
A ty dajesz świadectwo tej walki.
Każda modlitwa oddala zło.
Widzisz ? Ledwo przyjechałeś, a zaczęłam pisać dziennik. Nie możemy się rozstawać.
My się nigdy nie rozstaniemy.
Tego bym nie powiedział.
Jak to ? – zatrwożyły mnie te słowa.
Rozdzielicie się, ale na sam koniec.
A czy to nasza będzie decyzja ?
Gdyby taka miała być wasza decyzja, to bylibyście razem.
……….. – pomyślałam o śmierci. Człowiek nie ma na nią żadnego wpływu.
Pamiętasz jak mówił, że dzień bez modlitwy to dzień stracony ?
Dzień bez modlitwy to dzień stracony …
A każdy dzień na wagę złota.
Zamilkliśmy zamyślając się głęboko… Spojrzałam na zegarek, była 15.00. Jechaliśmy akurat al. Wojska Polskiego na wysokości szczecińskiego pogotowia, gdy Piotr gwałtownie skręcił w prawo i wjechał w ul. Królowej Korony Polskiej. Myślałam, że zmienił zdanie i zachciało mu się iść na spacer do pobliskiego parku.
Usłyszałem …
Wstąp do Mnie.
Homiel chce, byśmy poszli do kościoła ?
Żartujesz sobie … Nie Homiel, a Chrystus ci to powiedział – tego byłam pewna na 100%. Na ulicy Królowej Korony Polskiej znajduje się bowiem kościół, w którym braliśmy ślub! … i przypomniałam sobie o nim słysząc Wstąp do Mnie.
Podjechaliśmy, weszliśmy i byliśmy absolutnie sami. I to było… magiczne. Wchodząc po prawej stronie stoi piękna statua Jezusa. Kiedy spojrzeliśmy na Jego twarz, oboje mieliśmy wrażenie, że Jego oczy żyły. To było zdumiewające. One przez chwilę naprawdę były prawdziwe ! Staliśmy i patrzyliśmy jak urzeczeni. Piotr powtórzył, co usłyszał …
Nie zapomnij o Mnie nigdy, kiedy przyjdzie to, co przyjdzie.
Zasmuciły mnie te słowa. Nie rozumiem, jak moglibyśmy o Nim zapomnieć ?! To jak zapomnieć o swojej duszy … Cokolwiek miałoby się zdarzyć, a zdarzy się … I to też mnie zmartwiło … Nie jesteśmy w stanie zapomnieć. Piotr położył rękę na stopie Chrystusa.
Czy czujesz Moje nogi ?
Bo Ja czuję twoje ręce.
Pamiętaj o tej chwili długo, bo Ten, u którego byłeś, nigdy nie zapomni.
Choć słowa były niezwykle wzruszające, nie mogłam wyłączyć swojego analitycznego myślenia. Zwróciłam uwagę już po raz któryś, że Jezus nie wymienia swojego imienia … Powiedział; Ten, u którego byłeś. Mówiąc o Chrystusie podobnie przemawia także Homiel. Dlaczego ?
Wieczorem siedząc wygodnie przed TV rozmawialiśmy o naszych sprawach, a Homiel non stop dopowiadał swoje komentarze. Opowiedziałam Piotrowi też o pewnym jasnowidzu, który uratował życie jakiemuś gangsterowi trafnie przepowiadając mu przyszłość. Takie opowieści zawsze robią na mnie spore wrażenie, ale zupełnie nie robią wrażenia na Homielu.
Śmieszą mnie te przyjaźnie.
Tego, co czyni zło i tego, któremu się wydaje, że widzi.
Czy dobrze mówisz ? – spytałam niepewnie, bo jasnowidz w rozwiązywaniu bieżących zagadek ma wiele sukcesów na koncie, ale w czytaniu przyszłości faktycznie często się myli. Widocznie według Homiela sprawdzalność jego prognozowania oszacowanego na 50:50 to zdecydowanie za mało.
Ja nazywam rzeczy po imieniu.
…….. – no taaaak, standardy niebiańskie są mocno wyśrubowane, nikt im nie dorówna.
Nasz syn zastanawia się, czy wrócić z rejsu wcześniej, czy może przedłużyć kontrakt. Piotr namawia go na przyjazd.
Nie wtrącaj się. Jego tuba jest mocna – Piotr zobaczył syna i wielką ochronną przezroczystą tubę.
Szwankuje mi auto, ma już 8 lat. Obawiam się, że trzeba będzie kupić nowy, a tu nie ma pieniędzy. Ale ja nie chcę BMW… – Piotr.
A kto ci daje !? – odparował natychmiast Homiel.
Jego słowa i zaskoczona mina Piotra tak mnie rozśmieszyła, że o mało nie udławiłam się własną śliną. Tym samym od razu sobie uprzytomniłam jak kruche jest człowieka życie.
Czy anioły chorują ? – pytam.
Tu, czy tam ? – ciągle zapominam, że pytania mają być precyzyjne.
Obojętnie.
Tam nie, tu tak.
Jak to możliwe ?
Wystarczy, że założą ludzką skórę.
Zdębiałam ! Prostota tej odpowiedzi kompletnie mnie zaskoczyła. Faktycznie … Będąc człowiekiem przeżywa wszystko, co każdy człowiek.
Pisałam na blogu o Marii Magdalenie. Zgłębiłam temat tak, jak kazał wcześniej mi Homiel. Miałam jednak ciągle wielkie wątpliwości.
Tacy ludzie na pewno idą prosto przez Wasze wąskie drzwi – mówi Piotr.
Nie wchodź w Nasz świat, kiedy w twoim jest tyle pracy.
Jest przy Ojcu.
Mogę coś więcej wiedzieć ?
Nie przekraczaj rubikonu.
Coś mnie w tym momencie tknęło. Zaczęłam się zastanawiać, czy to Homiel jeszcze mówi, czy to już nie On …
Kim jesteś naprawdę ? – pyta Piotr.
Jam jest Ten, który Jestem … Przy tobie i przy Oli.
Jak to jest możliwe ?
Homiel to Moje ulubione imię.
Zawsze byliśmy z tobą, choć ty nie byłeś z Nami, bo skąd mogłeś wiedzieć, że jesteśmy z tobą, a ty z Nami ?
…… – tę łamigłówkę słowną musieliśmy w ciszy przez chwilę przeanalizować.
Jeżeli kosmita powiedzmy żyje w innym świecie … To jesteś kosmitą ? – Piotr nie odpuszczał, choć zaczynałam mieć już podejrzenia z Kim teraz rozmawiamy.
Ale kosmita nie zbuduje wszechświata.
……… – zaparło mi dech …
Mrugam do Piotra porozumiewawczo, żeby uważał na słowa … Mrugam oczami mając nadzieję, że Bóg Ojciec tego nie zauważy. Prawdopodobnie w tym momencie musiałam Go bardzo rozbawić.
Dopisane 12. 05. 2017 r.
Śmieszą Mnie te przyjaźnie. Tego, co czyni zło i tego, któremu się wydaje, że widzi – pewnie wielu to czytających będzie wiedziało o kogo chodzi. Ostrość wypowiedzi Homiela w tym przypadku trochę mnie zaskoczyła, ale dzisiaj rozumiem dlaczego tak się stało. Po pierwsze; żeby zrozumieć Niebo, trzeba patrzeć na ten świat z Ich perspektywy. Po drugie; kiedy jasnowidz ogłasza otwarcie, że „jutro” wybuchnie wojna, a to się w rzeczywistości nie realizuje, bierze na siebie wielką odpowiedzialność. Najlepszym przykładem jest syndrom roku 2012 r., kiedy to wybuchła ogólnoświatowa psychoza strachu doprowadzająca niektórych do podejmowania kuriozalnych decyzji, łącznie z targaniem się na własne życie. Niebo nigdy nie mówi konkretnych dat! Do tego tematu wrócę wkrótce w związku z III Tajemnicą Fatimską, która rzeczywiście, tak jak powiedział Homiel rok temu, nie została odkryta do końca. To będzie wiedza… ciężkiej wagi, jeśli mogę to tak określić.
Poślubiona, ale nie w takim sensie jak rozumiesz – z uwagą śledzę wszystkie doniesienia dotyczące Marii Magdaleny i zauważam, że stosunek Kościoła zmienia się do niej diametralnie. Coraz śmielej badacze biblijni przyznają, że mogła być naprawdę bardzo blisko Jezusa.
Jam jest ten, który jestem…- Mojżesz powiedział: „Przypuśćmy, że pójdę do Izraelitów i oznajmię im: Bóg waszych ojców posyła mnie do was. Jeśli jednak spytają mnie: «Jak On się nazywa?», co im odpowiem?”. 14 Bóg odrzekł: „Jestem tym, kim jestem. Tak masz powiedzieć Izraelitom: «Jestem» posyła mnie do was”. 15 Następnie Bóg powiedział: „To właśnie oświadczysz Izraelitom: PAN, Bóg waszych ojców, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka, Bóg Jakuba posyła mnie do was. To jest moje imię i takim ma pozostać w pamięci wszystkich pokoleń.
Bóg objawił swe Imię Mojżeszowi na górze Synaj, a więc w najświętszym dla Biblii miejscu (którego rolę przejmie później Świątynia jerozolimska). Imię to było dla Hebrajczyków tak święte i wyjątkowe, że szybko tradycja biblijna wprowadziła ograniczenie, a potem zakaz jego wymawiania. Dlaczego? Bo samo jego wypowiedzenie było stanięciem w obecności Tego, który je nosił. Wymówienie świętego Imienia było przywołaniem Boga, wejściem z Nim w dialog. Kiedy wymawiasz, to stajesz w obecności, rozmawiasz, doświadczasz…
Cztery święte litery Imienia Bożego – zapisywane w tradycji hebrajskiej יהוה – określono z języka greckiego jako tetragram (gr. tetragrammaton – cztery litery) i z czasem zaczęto przypisywać im przeróżne mistyczne właściwości.
Ponieważ zapis biblijny nie stosował samogłosek, a Imię nie było używane, po jakimś czasie zanikła znajomość wymowy tetragramu. Żydzi odczytywali je na kilka różnych sposobów, stosując określenia zamienne, tak, by uniknąć kontaktu z tą mistyczną rzeczywistością i nie narazić się na gniew Boży: Pan nie pozostawi bezkarnie tego, który wzywa Jego imienia do czczych rzeczy (Wj 20,7). Najpopularniejszym „zamiennikiem” dla JHWH było słowo Adonaj (hebr. Pan), ale w historii pojawiały się różne inne substytuty: Elohim (Bóg); szamajim (niebo); Elijon (najwyższy), Szaddaj (wszechmocny) itd. Dzisiejsi Żydzi, pielęgnując tradycję biblijną szczególnego szacunku wobec Imienia Bożego, zastępują je zwrotem HaSzem (dosł. To Imię…).
Imię יהוה JHWH jest hebrajskim neologizmem (nowo utworzonym wyrazem), w związku z czym nawet Hebrajczycy nie rozumieli jego znaczenia. Etymologia biblijna (Wj 3,14) oraz naukowa łączą je z rdzeniem czasownika היה „być”, ale nie jest to żadna ze znanych form tego słowa. Wydaje się, że יהוה jest jakąś przedziwną zbitką jego trzech podstawowych postaci:
• היה– był
• הוה– jest
• יהיה– będzie
Pięknie wyrażałoby to prawdę o Bogu, który Jest, i który Był i który Przychodzi (Ap 1,4). Rzeczywiście tetragram JHWH mieści w sobie rdzeń czasownika „być” i tworzy z nim grę słów, lecz nie przypomina jakiejkolwiek regularnej formy tworzenia odmian hebrajskich, nie jest więc możliwe jego przetłumaczenie. Czy nie jest to czasem świadomy zamysł Boży, aby odsłaniając, jednocześnie zakryć swe imię – podkreślając, że ostatecznie Bóg jest tajemnicą?
Jestem, który jestem
Pewną podpowiedź przynosi Księga Wyjścia w rozwinięciu tego imienia – Jestem, który jestem (hebr. ehje aszer ehje) – ale jest to wskazówka bardzo enigmatyczna. Znów niewiele wyjaśnia. Dlaczego? Otóż konstrukcja „Jestem, który jestem” zwana jest przez gramatyków idem per idem („to samo przez to samo”) i oznacza błędne koło definiowania, figurę polegającą na określaniu jakiegoś wyrażenia za pomocą tego samego wyrażenia, przysłowiowe „masło maślane”. Ehje aszer ehje można równie poprawnie przetłumaczyć: jestem, jaki jestem, jestem tym, kim jestem czy jestem, bo jestem.
I rzeczywiście, czytając stwierdzenie ehje aszer ehje w oryginale, bez obciążenia olbrzymią tradycją jego teologicznego objaśniania, wydaje się, że Bóg mówi: „Ja po prostu jestem, nie pytaj mnie o imię” lub „Jestem, kim jestem, co ci do tego” – tak, jak odpowiedział na to samo pytanie Jakubowi: Czemu pytasz mnie o imię? (Rdz 32,30) czy Manoachowi: Dlaczego pytasz się o moje imię: ono jest tajemnicze (Sdz 13,18).
Możliwe jest, że Bóg wcale nie objawia swego imienia. Albo mówiąc ściślej, nie objawia takiego imienia, jakiego spodziewał się Mojżesz – czyli imienia własnego typu Ra, Aszur, Baal, Asztarte, jakich dziesiątki w tamtej kulturze znano i przypisywano czczonym bóstwom. Owo „Jestem, który jestem” to odpowiedź wymijająca, konstrukcja stosowana na określenie czegoś, co z zasady jest nieokreślone i nie istnieje możliwość jego wyraźniejszego opisania. Przecież znać imię to w Biblii wniknąć w istotę rzeczy nazwanej, a nawet mieć nad nią jakąś władzę (Adam w raju nazywając zwierzęta, staje w pozycji króla stworzenia). Czy zatem można poznać imię Boga, przeniknąć Jego istotę? http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TB/wydawnictwom_imiona.html
„Jestem który jestem” w zwojach znad Morza Martwego.
Próbowałam się dowiedzieć bezpośrednio z Góry co znaczy „Jestem, który jestem”… Imię jest nieistotne, ważne że…
Piotr przyjechał do Szczecina po tygodniowej nieobecności i nie miał ochoty na pogawędki. Czekałam cierpliwie, bo nauczyłam się czekać, ale w myślach nogami przebierałam stęskniona za rozmowami. Piotr jest przyzwyczajony, a dla mnie każda rozmowa, każde słowo to jak dotknięcie samego Nieba.
Rozmawiałem z Ojcem … Powiedział mi …
Wrócisz do Mnie.
Wrócisz taki, jaki byłeś po to, żebyś był inny.
Gdy przyjdzie pora, wezwę cię.
Teraz rozumiem dlaczego nie chciał mi tego powiedzieć. To brzmi … Sama nie wiem …
Właśnie oglądamy w TV prognozę pogody i w milczeniu spoglądamy na siebie z tym pytaniem w oczach. Nie musimy rozmawiać, bo oboje zastanawiamy się dokładnie nad tym samym. Homiel czytając w naszych myślach zaskakuje pytaniem …
Dzieje się pogoda ?
No dzieje.
Widzisz ją ? – miał na myśli, czy widzimy powietrze …
No nie.
Tak samo jest z Nami.
Nie widać Nas, a jesteśmy.
?! Homiel powiedz coś jeszcze.
Halo ! Tu rozgłośnia Homiel …
…….. – tak mnie tym rozśmieszył, że nie mogłam się uspokoić.
Ty też jesteś rozgłośnią– i od razu się uspokoiłam, bo nie wiedziałam do końca, czy to komplement, czy wręcz odwrotnie.
Staram się pisać na blogu regularnie nie mówiąc Piotrowi, o czym dokładnie piszę. Podejrzewam, że byłby mocno przerażony, gdyby przeczytał choć jeden wpis … Przerażony moją szczerością. Ostatnio opisałam na blogu pewną zabawną historię.
Zazwyczaj umawiamy się w Złotych Tarasach na 9.45 – 10.00. Dzisiaj postanowiłam zrobić mu numer. Postanowiłam nie uprzedzając go wyjść z domu wcześniej i byłam na miejscu już o 9.00. Wchodząc do CH zastanawiałam się głęboko, czy Piotr jest na tyle dobry, że wyczuje moje wcześniejsze przyjście. Lewo skończyłam swoje myśli zadzwonił telefon. Pytam pytam go gdzie jest?
-Czekam już na ciebie przy stoliku.
-Jasny gwint!!!!!!!! Jak on to robi !!!!!!
-Jak ty to do cholery wiedziałeś?!
-Zobaczyłem po prostu w głowie, że już wychodzisz, wsiadłem do auta i przyjechałem.
Jestem pewna, że Homiel mu to pokazał. Cwaniaki dogadują się między sobą za moimi plecami i niezłą mają z tego zabawę. Naprawdę nie wiem czy się śmiać, czy płakać... http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/08/12/wyobraz-sobie-ze-gdzie-sie-modlisz-otwierasz-okno/
Siedzimy dalej i rozmawiamy tym razem o naszych sprawach biznesowych.
Jestem zmęczony … Rzucę firmę i wrócę do Szczecina … Ale jak to zrobić, żeby się Homiel nie dowiedział …? – zażartował Piotr.
Cwaniaka chcesz oszukać ?
Z początku nie wiedziałam o co chodzi, ale doszło do mnie po chwili, że wykorzystał słowo, którego ja użyłam w swoim tekście.
Homiel czyta, co piszę ! – odkrywczo prawie krzyknęłam, a przecież Piotra przy mnie nie było od tygodnia … O mało nie spadłam z wrażenia z fotela.
Piszesz wyraźnie, to czytam.
Zrobiło mi się tak potwornie wstyd … Nie wiedziałam, gdzie się schować. Pocieszające może być to, że mówiąc wyraźnie dał mi do zrozumienia, że piszę jasno i logicznie…, chyba.
W tym samym blogowym tekście pisałam również o znaczeniu modlitwy. Pisząc zastanawiałam się jednocześnie, czy nie powinnam poświęcić temu zagadnieniu znacznie więcej czasu i uwagi.
Widziałem, że się zastanawiasz i zastanawiałem się, dlaczego się zastanawiasz.
Zgłębiaj temat dalej. Pisz więcej – skomentował teraz.
Wzięłam głęboki wdech nie wierząc co się dzieje. Robiąc wczoraj korekty tekstów na blogu zauważyłam, że często używam słowa „zastanawiam”. Próbowałam znaleźć jakiś idealny zamiennik, ale do dzisiaj mi się to nie udało. A Homiel … Mój Wszystkowiedzący i widzący użył w swoim zdaniu „zastanawiam” trzykrotnie znowu dając mi do zrozumienia, że rzeczywiście dokładnie czyta co piszę ! To jakaś „masiakra”…!!!, jak często mówi moja córka.
Pisz więcej … Już teraz ? – pytam.
Nie chodzi o to, żebyś teraz pisała.
Pisz, kiedy masz pisać. Maniana w rozkwicie.
Jeśli nie teraz, to jutro, zdecydowałam. Zaczęliśmy oglądać zawody olimpijskie. Piotr Małachowski rzucał dyskiem i był bardzo blisko złotego medalu. Piotr zauważył na jego ręku tatuaż diabła lub innego cudaka i od razu się skrzywił.
Homiel … Wygra ?
Czy diabeł może wygrać ?
Szczęka nam opadła z wrażenia, bo złoto miał niemal gwarantowane. A potem stała się rzecz niewiarygodna;
Polak stracił złoto w ostatnim rzucie; Za chwilę znów pojawia się stres… i ulga. Uff! Jasiński rzuca 67,05. Jeśli Harting się nie poprawi, będzie złoto dla Polski. Niestety. To jest fenomenalny rzut – Niemiec wynikiem 68,37 poprawia rekord życiowy. A Małachowski rzuca 65,38. Przybity łapie się siatki. Za chwilę idzie do Hartinga i serdecznie mu gratuluje. Bije brawo. My zaś bijemy brawo Piotrowi. Walczył dzielnie Znów – jak osiem lat temu w Pekinie – został wicemistrzem olimpijskim. http://www.przegladsportowy.pl/igrzyska-olimpijskie/rio-2016,rzut-dyskiem-malachowski-zdobyl-srebrny-olimpijski-medal,artykul,710275,1,13452.html
Był pyszny ?
Był pewny.
Nie znam i nie znałam Piotra Małachowskiego, ale po słowach Homiela z uwagą wysłuchałam z nim wywiadu udzielonego w telewizji. Wydaje się być bardzo pozytywną osobą, dzielącą się z innymi swoim dorobkiem. Jednak nasuwa mi się automatycznie pytanie, dlaczego w takim razie nie wydziergał sobie Chrystusa ?
Dlaczego tak ostro go oceniasz za ten tatuaż ? – spytałam Homiela.
Nie ma litości dla tych wszystkich obrazów.
Nie ma zmiłowania dla zła.
A sam Małachowski ?
Z głupoty też trzeba leczyć.
Dopisane 10. 05. 2017 r.
Przyznam, że nie chciałam pisać o P. Małachowskim, ale jest okazja, by poruszyć dość drażliwy w kręgach katolickich temat tatuaży. Czytając o naszej wieloletniej walce z diabłem nikogo już nie powinno dziwić zdecydowanie, jakim się wykazał nasz Homiel. Powiedział; nie ma zmiłowania dla zła w każdej postaci… i absolutnie ma rację.
Czytając wypowiedzi niektórych egzorcystów ma się wrażenie, że tatuaż to istne zło. Jednakże kilka dni temu zdarzyła nam się ciekawa rozmowa z Homielem, która wiele wyjaśniła.
Oglądaliśmy film „I Bóg nie umarł II”. http://www.filmweb.pl/film/Bóg+nie+umarł+2-2016-750635Fabuła dość przewidywalna, ale zakończenie ciekawe. W finale filmu dziewczyna grająca ławnika i wyglądająca już na „dzień dobry” jak wysłannik samego piekła okazała się mieć na szyi wytatuowany krzyż.
A fuj ! Ma tatuaż – Piotr skrzywił z niesmakiem.
Nie oceniaj po tatuażach, niebieskich włosach, ważne co ma w sercu.
Tatuaże są ok ? – pytam.
Nie oceniaj, pamiętaj o beczce soli.
Nie rozumiem – w pierwszej chwili nie skojarzyłam Jego słów z powiedzeniem; zanim kogoś się oceni, trzeba zjeść beczkę soli.
Musisz się wyzbyć stereotypów.
Jak przyjdzie głodny Murzyn z tatuażem, wyrzucisz go ?
Chleb mu dam – Piotr na to.
A skąd wiesz co będzie chlebem ?
Czyli wszyscy są równi …
Nie, wszystkich masz równo traktować.
Dobra, będę pamiętać.
Pamiętaj, będę cię słuchać.
Uważasz, że będzie mi to kiedyś potrzebne ?
I to bardzo.
Homiel był zdecydowanie przeciwny tatuażowi diabła, ale już łagodniej podszedł do tatuażu krzyża. Jednym słowem nie sam tatuaż jest prawdziwym problemem, ale co sobą prezentuje. To, co mamy na skórze to jak deklaracja do kogo się należy. Warto o tym pamiętać.
Księga Kapłańska 19:28 ; „”Nie będziecie nacinać ciała na znak żałoby po zmarłym. Nie będziecie się tatuować. Ja jestem Pan!” Chociaż ten fragment wyraźnie zabrania tatuażu, nie daje wyraźnego powodu. To rodzi pytanie: dlaczego Biblia zabrania tatuażu?
W „Co mówi Biblia o tatuażach” Mark W. Chavalas, profesor historii na University of Wisconsin-La Crosse, bada tabu na temat tatuażu w Biblii. Nie tylko analizuje tradycyjne wyjaśnienia dotyczące tego zakazu, ale także sprawdza, co tatuaż oznaczał dla starożytnych narodów Bliskiego Wschodu, w tym starożytnych Izraelitów i co jest prawdziwą przyczyną, dla której tatuaże były tabu.
Księga Kapłańska 19 potępia bałwochwalstwo i kilka pogańskich żałobnych praktyk. Niektórzy sądzili, że ze względu na bliskość tabu na temat tatuaży wobec zakazu innych pogańskich żałobnych praktyk w Księstwie Lewitza, tatuaż musiał być pogańską praktyką związaną z żałobą. Jednak nie znajdziemy tego w starożytnych tekstach z Lewantu, Mezopotamii czy Egiptu. O ile nam wiadomo, tatuaż nie był starożytną praktyką żałobną w tych kulturach.
W starożytnym Bliskim Wschodzie tatuaże były używane do oznaczania niewolników. Często nazwa właściciela danego niewolnika została wytatuowana lub oznakowana na dłoni lub czole. Gdyby niewolnik uciekł, mógłby z łatwością zwrócić się do swego pana. Tak więc, tatuaż był postrzegany jako znak własności. Chavalas uważa, że to może to być przyczyną zakazu tatuowania w Biblii:
„Tatuaże, insygnia własności, być może zostały potępione w Księdze Kapłańskiej, ponieważ przypominały Izraelitom o ich przeszłości. Przecież ostatnie cztery stulecia spędzili w niewoli w Egipcie, gdzie tatuaż był również używany jako znak niewolnictwa. Izraelici już nie uważali się za niewolników, Izraelitom teraz zabroniono znakowania ich ciał tatuażami niewolnictwa. Chavalas zauważa również, że może być też pozytywne odniesienie do tatuażu w Biblii. Izajasza 44: 5;
5 Jeden powie: „Należę do Pana”, a drugi się nazwie imieniem Jakuba, inny zaś napisze na swej ręce: „Pan” i otrzyma imię Izrael.
Pisząc imię Boga na ręku, Izraelita chętnie zaproponował zostać sługą Bożym”. Przynajmniej w tym przypadku wydaje się, że tatuaż był akceptowalny, ponieważ człowiek zaznaczał się jako należący do Boga Izraela.
A skąd wiesz co będzie chlebem? – Mt 4,4– Pismo uczy: „Nie tylko chlebem żywi się człowiek, ale również każdym słowem wypowiedzianym przez Boga” – odpowiedział Jezus.
Złota okładka. Tłoczony napis BÓG. Wszystko wydasz sama. Bez dodatkowych słów, samą książkę. Widzę gigantycznego anioła, który będzie cię ochraniał i otoczy skrzydłami.
Ja ? – spytałam zdziwiona, choć dawno o tym myślałam.
Podasz rękę wielu ludziom.
Mogę pisać z imionami, wszystko ?
Po odejściu Piotra możesz używać wszystkich nazw, imion.
Taki ma być tytuł ?
Cóż więcej tu dodać, istota wszystkiego.
Wieczorem oglądaliśmy wiadomości. Podano informację o zniszczeniu jednego z kościołów we Francji.
Obudziłam się o 3.00 zupełnie nagle. Kątem oka zauważyłam, że w pokoju Piotra pali się światło. Zajrzałam do niego sprawdzając co się dzieje.
Gacki miałem. Jeden z nich miał spłaszczoną głowę i czerwone oczy, był futrzany …
Futrzany ? – dziwne określenie.
Mocno owłosiony.
A … Ten … – przypomniałam go sobie z mojej wizyty sprzed kilku miesięcy.
Codziennie wpisuję na blogu swój dziennik, bez upiększania, bez fantazji, czyste fakty. I dzisiaj miałam niesamowitą nocną wizytę. Obudziłam się w środku nocy wydawałoby się bez powodu. Podnosząc lekko głowę zobaczyłam wlepione w siebie całkowicie czarne gałki oczu. Twarz człowieka(?) była porośnięta czarnymi włosami jak u małpy, szybkim rzutek oka cały wydawał się we włosach. Człowiek z zezwierzęconą twarzą siedział w nogach mojego łóżka i się… gapił. Co mnie uderzyło to jego twarz, która nie wyrażała absolutnie żadnych emocji, a oczy były absolutnie zimne. Nie wiem, czy to coś cokolwiek czuło.
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/02/11/nie-oczekuj-ciepla-skoro-kijem-grzebiesz-w-klebowisku-zmij/ http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/02/11/nie-oczekuj-ciepla-skoro-kijem-grzebiesz-w-klebowisku-zmij/ http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/02/11/nie-oczekuj-ciepla-skoro-kijem-grzebiesz-w-klebowisku-zmij/
Rano byliśmy niewyspani, a przed nami jazda pociągiem i miałam nadzieję, że i długa, ciekawa rozmowa.
Miałem dziwną wizję … – Piotr szepcze, bo wokoło sporo ludzi.
Widziałem papieża Franciszka, który patrzył na mnie i powiedział…
Ojciec zesłał na ziemię Metatrona.
… ???
Naprawdę ? Naprawdę wysłał ? – nie wiedziałam jak to zrozumieć.
Wsłuchuj się.
… Patrz na niebo i co czujesz ? – zwraca się do Piotra. Piotr spojrzał na niebo przez wagonowe okno.
… Wszystko jest możliwe.
To uwierz we wszystkie nasze rozmowy.
Będziesz miał coraz większe możliwości, ale też będziesz miał więcej odpowiedzialności.
Czy nie jest to zbyt ryzykowne dawać Piotrowi tyle władzy ? – pytam.
Czy ktoś, kto tak walczy co noc o ludzi, może czynić źle ?
Wymagają od ciebie więcej – mówię do Piotra.
Wymagamy więcej, bo więcej wiesz.
Czy Ola ma moc ?
Moc ma to, co pisze.
Ty masz miecz w pochwie, ona w ręku.
Kto chce, to przeczyta, kto chce, to zrozumie …
Nie chcecie, aby wszyscy się nawrócili ? Na przykład buddyści, żydzi itd.
Nie o takie zwycięstwo chodzi.
Ma nie pochodzić od zewnątrz, a od środka człowieka.
…. Aha – tylko tyle mogłam wykrztusić myśląc jednocześnie … Co na to Kościół ?
Piotr zaczął wspominać dawną swoją wspólniczkę i wszystkie przedziwne sytuacje z nią związane.
Zmień temat, bo Mnie mdli. Szczur zamieniony w człowieka …
Weź sztaby metalowe, zasuń, zaspawaj, zamknij, bo choć jestem w Niebie, to zwymiotuję.
Powiadam ci Piotr, że życie przed tobą piękne.
A Olusia ?
Już ma piękne.
A co znaczy piękne według Was ? – pytam od razu.
To co dla was.
Kto wymyśla te wszystkie wizje ?
Technika.
A kto układa scenariusze wizji ?
Nieważne kto, ważne co i skąd.
Płynąć na fali będziesz sam, Ja będę cię obserwował.
Dlaczego ?
To jest twoja droga.
…… – fala z wizją ciągle aktualna i ciągle nie wiemy co oznacza.
Metatron jest najważniejszym archaniołem, a jest też Jofielem, a Jofiel jednym z 7 archaniołów. Jak to jest w końcu ? – pytam.
Nigdy nie zrozumiesz tu …
Czyli trzeba być u Was ?
……. – nie odpowiedział.
Homiel … Ile ważysz ? – spytałam, by nieco rozluźnić temat.
Mniej od ciebie … Z przykrością ci to powiem.
………. – zaczęłam prawie płakać ze śmiechu.
…. Czy faktycznie podkręciliście czas ? Jakoś tak szybciej biegnie – spytałam, bo ciągle to słyszę z ust różnych ludzi.
Iluzja zbiorowa.
Piotr przypomniał sobie dzisiejszą nocną wizytę.
Czy z diabłem będę walczył ?
Ostatnio trzęsiesz nimi tak, że całe piekło się trzęsie – taką siłę mają modlitwy egzorcystyczne.
Wizualizuję na planecie wszystkich ludzi i wyciągam z nich ciemną masę. Czy to coś daje ?
Rób swoje.
…. To straszne co robią z kościołami we Francji, to już koniec u nich.
Kiedy ogień będzie pastwił Europę, zaczną uciekać …
… ??? ….. – … tego się nie spodziewaliśmy.
Ciekawe co w NIP się dzieje … – Piotr po chwili.
Ty sobie jedziesz, a życie się toczy.
Ty nie wiesz, a dzieje się.
Czy 20 października będzie rozstrzygnięcie ? – Piotr spytał o zaplanowaną rozprawę z NIP.
Patrz i obserwuj.
W głowie mi się nie mieści, jak oni to zrobią – mówi do mnie.
To jest tak niemożliwe jak to, że skończysz w konfesjonale.
W konfesjonale siedzą kapłani przecież.
…….. – Homiel śmieje się.
Pan Bóg pamięta o zakładzie ?
Pan Bóg nigdy nie zapomina o swoich przymierzach –zrobiliśmy wielkie oczy.
Ojciec ma do mnie końską cierpliwość.
A jaka jest końska ?
No … Mucha lata, a on nic – Piotr próbował to wytłumaczyć, choć nie wiem, czy mu się udało.
Słyszałem o boskiej cierpliwości, ale przekażę …
Może wejdzie do słownika – Homiel zażartował.
Jechaliśmy już kilka godzin, a ja się zaczynałam zastanawiać, czy czasami to nie z Ojcem rozmawia teraz Piotr. Teraz już za każdym razem będę się nad tym zastanawiać.
Wieczorem byliśmy już bardzo zmęczeni. Siedzieliśmy w ciszy przed telewizorem … Piotr gdzieś „odleciał”, a ja cierpliwie czekałam, aż „wróci”…
Rozmawiałem z Bogiem Ojcem … Wrócę do ciebie Ojcze ?
Jak chcesz, to wrócisz.
A ty czego chcesz Ojcze ?
Dbaj o Moje dzieci.
Niech się dzieje Twoja, nie moja wola.
Czy Ten, który powiedział „niech będzie Twoja wola Ojcze, nie moja”… czy jest ze Mną, czy jest na ziemi ?
Jest z tobą.
Więc i ty będziesz ze Mną, jeśli tak zdecydowałeś.
Taki jest niedopowiedziany koniec tej rozmowy, więc wiesz jaka twoja przyszłość będzie.
Dopisane 08. 05. 17 r.
Nie wyrzekli. Wyrzekają. Módl się – Homiel zaznaczył, że wyrzekanie się krzyża trwa nadal. To nie jest przeszłość.
Wczoraj były wybory we Francji i choć już w sobotę próbowałam się dowiedzieć od Homiela kto będzie następnym prezydentem, nie dał konkretnej odpowiedzi. Powiedział jednakże coś, co utwierdziło mnie w przekonaniu, że Marine Le Pen nie wygra na pewno. Powiedział coś znamienitego.
Ten naród jeszcze nie został do muru przyciśnięty, by walczyć o krzyż.
Wynika z tego, że trzeba się spodziewać eskalacji lewicowej wolności, która krzyż zwalcza oraz działań radykalnego islamu, który krzyża nienawidzi. Powiedział…
Bunt musi narodzić się od dołu.
Czyli sami ludzie muszą chcieć i dokonać wyboru. Sprawdza się tutaj niezmienna prawda; człowiek docenia, gdy traci.
Ma nie pochodzić o zewnątrz, a od środka człowieka – Nawrócenie (od gr.επιστρέφω, epistrefo – zawracać) – przemiana duchowa, przyjęcie jakiegoś systemu wartości, poglądów, zasad.
Jezus powiedział apostołom, by poszli w świat i głosili jego słowo, ale nie mówił nigdy, by nawracać na siłę. Człowiek musi czuć i wiedzieć i ostatecznie sam dokonać wyboru, bo wiara to wybór. Do tej kwestii powrócę w bardzo ciekawej rozmowie z Homielem kilka miesięcy później.
Ojciec zesłał na ziemię Metatrona – Henoch / Eliasz według Homiela to jedna dusza. Henoch / Eliasz = Metatron – według starych hebrajskich źródeł. Czyżby Bóg Ojciec wysłał na ziemię Eliasza?
W Apokalipsie św. Jana (Ap 11, 3-12) napisano, że w ostatnich czasach powstaną dwaj świadkowie, będą głosić Prawdę, czynić cuda, zostaną zabici i znów zmartwychwstaną. Tradycja Kościoła oraz wszyscy współcześni prorocy zgodnie twierdzą, że będą nimi Henoch i Eliasz. Fakt ten więc, mający nastąpić, nie ulega wątpliwości. Ale dlaczego właśnie te, a nie inne, biblijne postaci? Uważano bowiem, że mogą wrócić, ponieważ nie umarły, lecz zostały wzięte do Nieba. Odnośnie proroka Eliasza napisano o tym wprost (2 Krl 2, 11), był bowiem świadek tego – prorok Elizeusz. Natomiast o patriarsze Henochu Biblia to tylko sugeruje, choć dość wyraźnie (Rdz 5, 24).Apostoła Jana też nie znaleziono w rozkopanym na drugi dzień po pogrzebie grobie, gdzie go zakopano żywym na jego stanowczą prośbę. Pamiętając zaś słowa Jezusa Chrystusa o nim (J 21, 22), to wydarzenie niejako potwierdziło przypuszczenie niektórych chrześcijan, że Apostoł ten nie umrze, lecz będzie żyć do Drugiego Przyjścia Chrystusa i zdemaskuje Antychrysta. Ale jednak nikt w ciągu wieków nawet nie próbował podważyć pierwotnej tezy. Co więcej, obecnie wśród katolików krążą pogłoski, że Henoch i Eliasz już są na ziemi. Mieszkają we Włoszech. !!! https://urbietorbi-apokalipsa.net/pl/bl/2015-02-24-henoch-eliasz.html
Rano wróciliśmy do wczorajszej rozmowy. Ciągle nie mogę pojąć w jakiż to sposób zmuszą Piotra do posługi, cokolwiek to znaczy. Obawiam się, że moja wyobraźnia jest zbyt krótka na Ich możliwości.
A jak cię Chrystus osobiście poprosi ? Usiądzie przy stole i spyta … Co zrobisz ? – przypomniałam sobie Faustynę, która w swoim „Dzienniczku” opisała takie wydarzenie.
No przestań ! Przecież nie przyjdzie naprawdę – Piotr się obruszył.
No nie wiem … Jego stopy już widziałeś …
Piotr zamyślił się …
Widziałem Ojca, nie wiem jak Go opisać …
Widziałeś wiedzę i mądrość, dlatego nie jesteś w stanie opisać.
Bóg Ojciec wie wszystko, wszystko widzi i słyszy … To jest coś niesamowitego … Aż się spociłem.
Nie dlatego się spociłeś.
… Bóg … Brak mi słów, żeby Go opisać … – Piotr się zawiesił …
… No powiedz wreszcie ! – milczał za długo.
Uważaj co mówisz, Ojciec to słucha z zaciekawieniem.
Ale ja oddaję tylko prawdę … Ta twarz zawiera wszystkich ludzi w sobie … Wiedzę, mądrość, dobro, powiem ci jedno … Przed tym wzrokiem nic się nie ukryje, choćbym schował najdrobniejszą tajemnicę w sercu, nic się nie ukryje … Powiem ci szczerze … Być koło Kogoś takiego to jest … Szczęście to mało powiedziane … Nic się nie równa … – Piotr próbował opisać, ale nie był w stanie zrobić tego precyzyjnie.
Jak sobie Go wyobrazić ? – pytam.
Nie da się … Wszystko w Nim jest … W Ojcu jest każdy obywatel tego świata … Każdy ! Nie ma lepszych, gorszych, każdy ! On ma dla każdego czas … Ja nie wiem, jak On to robi … On ma jednocześnie czas dla 40 miliardów ludzi, rozumiesz to ? Jak to jest możliwe ? – mówił ciągle w głębokim zamyśleniu.
Nasz świat to hologram, więc wszystko jest możliwe – wyjaśniam.
Ale po co jest ten hologram ? – pyta.
Uczą się obserwowani i obserwujący. Obserwują zachowanie.
Po co Im ta nauka jest potrzebna ? – pytam przytomnie.
Po co anioł ma się jeszcze uczyć ?
Nie zrozumiesz.
A może My też jesteśmy obserwowani przez istoty jeszcze wyższe, aż do Nadistoty ?
???!!! Nadistota nie uczy się ?
Nie wiesz, co mówisz.
Nadistota to Bóg ?
Tak.Obserwujący też jest obserwowany.
Ta zasada obowiązuje do samego szczytu.
Czyżbyśmy nieoczekiwanie doszli do jednej z najważniejszych rozmów jak dotąd ? Sens stworzenia świata ? Rok temu Homiel swój świat nazwał Nadświatem, a teraz Boga … Nadistotą.
Wieczorem zaczęliśmy dalej kontynuować nasze rozważania. Poranna rozmowa była niesamowita w swoim znaczeniu i zmusiła mnie do intensywnego myślenia. Miałam wiele pytań, których bałam się zadać, za to Piotr nie miał żadnych oporów.
Zadałem Ojcu pytanie … Czy ja do Ciebie wrócę ?… Wiesz co usłyszałem ?
Już wróciłeś.
Rozmawiam z tobą więcej i częściej niż wiesz.
No taaak. Homiel uprzedzał, że pod tym imieniem nie tylko On przemawia … Ale, nie myślałam, że aż tak często … Nie bylibyśmy tacy skorzy do żartów, gdybyśmy o tym wiedzieli wcześniej.
Milczeliśmy przez dłuższą chwilę, by lekko oprzytomnieć. Kilkanaście minut później zaczęliśmy rozmawiać o córce i jej przyszłym chłopaku, który ma się niby pojawić w niedalekiej przyszłości.
Oby to nie był jakiś czarnuch – Piotr zażartował.
A to nie człowiek ?
Jak będziesz tak nietolerancyjny do dostaniesz i Żyda i łysego i grubego i niskiego i biednego i biseksualistę w jednym – wyliczyłam wszystkie polskie fobie, które akurat przyszły mi do głowy.
Ta jabłonka zasługuje na lepszego ogrodnika.
A co ty sądzisz o Żydach Homiel ? – spytałam przy okazji.
Pogubili się od nadmiaru.
A nasz syn ? Wszystko u niego będzie ok. ?
Jemu to sam Ojciec pobłogosławił – mówi Piotr.
Pobłogosławił i tobie.
Masz radość w nim.
To prawda. Błogosławieństwo to nie tylko powodzenie, ale proste aspekty życia, których nie doceniamy. Radość z dzieci to wielkie błogosławieństwo. To, że są zdrowe, mądre, życzliwie, są dobrymi ludźmi, to prawdziwe błogosławieństwo. Nieważne są ich zaszczyty, ich stanowiska, ich kariery, ich pieniądze … Liczy się ich czystość serca.
Jak chcecie Piotra zmusić do posługi ? – pytam, choć ciągle nie jestem pewna z Kim teraz rozmawiamy.
Ten owoc dojrzewa, nie zrywaj za wcześnie.
Oglądaliśmy właśnie w TV informacje o wojnie w Syrii.
Co o tym sądzisz Ojcze ? O tym, że ludzie źle działają ? – Piotr zadał pytanie tak nieoczekiwanie i tak normalnie, że aż obróciłam się w jego stronę z lekkim przerażeniem w oczach…
Co on wyprawia! … – pomyślałam.
Czasy się zmieniają, ludzie nie.
…. W sekundę zobaczyłem rozwój technologiczny człowieka w ciągu tysiąca lat, jak technika się rozwijała … Pokazał mi rosnące wieżowce, samoloty … A my bez mian.
……. – ja się nie odzywałam, zabrakło mi odwagi.
Włączyła się ramówka Polsatu. Dwaj mężczyźni siedzą na brzegu jeziora i łowią ryby.
Zaraz po tym pokazała się reklama samochodów, w której pokazano kilka wersji audi RS. Zaśmiałam się i spojrzałam na Piotra …
Nie oglądaj ! Nie dla psa kiełbasa – powiedziałam żartem przypominając sobie słowa Homiela, że audi do nieba nie wjedziesz.
Piotr spojrzał na mnie lekko oszołomionym wzrokiem …
Oglądałem to i pomyślałem … Chciałbym tak trafić nad to jezioro …
Nie dla ciebie, a konfesjonał nie łaska ?… usłyszałem.
Mam iść do spowiedzi ?… Spytałem dalej w myślach.
Ty będziesz spowiadał.
Coś ty ! Nie ma takiej możliwości… Mówię dalej do Homiela … Przecież księdzem nie jestem.
Założymy się ? O wszystkie twoje samochody, które mógłbyś mieć.
Zgoda !… powiedziałem. I jak tylko to powiedziałem, pokazała się ta reklama z 3 różnymi audi.
Jak Oni zrobili, że ta reklama się zaczęła ? – pyta mnie ciągle oszołomiony i lekko przestraszony.
… Pewnie wiedzieli, że będzie i wykorzystali sytuację – ciągle staram się myśleć logicznie, a mówiąc otwarcie, to nie mam pojęcia.
Wyłączyliśmy telewizor, bo rzecz stała się niesłychana. Gapiliśmy się na siebie próbując zrozumieć, co się stało. W końcu obróciłam to wszystko w żart.
Właściwie to zakład jest na twoją korzyść. Jak nie będziesz spowiadał, a wydaje mi się, że nie o to chodzi dosłownie, … to chociaż nowe audi dostaniesz – zanosiłam się śmiechem.
Nie tylko kapłan spowiada– na to „Homiel”.
…… – no i szybko przestałam się śmiać.
Mam nadzieję, że się nie założyłem z kimś z dołu – Piotr się przestraszył, a mi nie przyszło to nawet do głowy.
Bóg wielokrotnie się zakładał.
Zamilkliśmy jak rażeni piorunem. Właśnie się dowiedzieliśmy z Kim cały czas rozmawiał Piotr. Założył się z Bogiem.
… Słyszę Jego śmiech … Taki głęboki ,szczery …
Ten Mi znowu humor poprawił, a Wy go chcecie przerobić ?
Dopisane 06. 05 . 2017 r.
Szczerze mówiąc bardzo trudno mi napisać jakikolwiek komentarz podsumowujący tę rozmowę. Bardzo trudno mi w ogóle o tym pisać, a to dopiero początek wielu niezwykłych spotkań z Ojcem, w których będzie wszystko… łzy, pot i wielka radość.
Obserwujący też jest obserwowany. Ta zasada obowiązuje do samego szczytu – tej wiedzy nie znajdziemy w źródłach chrześcijańskich, trzeba byłoby sięgnąć do głębokiego judaizmu, do starych hebrajskich ksiąg.
Bóg wielokrotnie się zakładał – najsłynniejszy zakład opisany w Biblii dotyczy Hioba. Bohater księgi Hioba powstałej ok. V wieku p.n.e.Życie Hioba stało się przedmiotem zakładu między Bogiema Szatanem(aczkolwiek nie jest to szatan w dzisiejszym rozumieniu; jest on raczej wysłannikiem bożym, oskarżycielem). W wyniku tego zakładu Hiob został pozbawiony majątku i rodziny oraz dotknięty trądem, co miało wystawić jego wiarę na próbę. Mimo dotykających go nieszczęść i wątpliwości Hiob pozostał wierny Bogu, który nagrodził go za to przywróceniem zdrowia, oraz nowym mieniem i potomstwem.
Hiob, mój przyjaciel, reż. J. Stolarski, fot. Maciej Zakrzewski
Na kawie. Piotr mocno wzruszony zrelacjonował swoje „spotkanie z Ojcem” podczas porannej mszy.
Usłyszałem …
Czas zakończyć ten etap życia.
Ja ci wyznaczyłem drogę.
Ale ja nic nie umiem …, powiedziałem.
Będziesz posługiwał.
… Ale ja nie znam ksiąg, niczego.
Ale znasz Mnie.
Dałem ci się poznać.
???
Nie wiedziałam co powiedzieć, zesztywniałam z wrażenia. To były niesamowite i piękne słowa.
Dałem ci się poznać … Przecież to prawda !
To pycha – Piotr był po prostu zawstydzony, skulił się w sobie.
Myślisz, że gdybyś był pyszny, Ojciec rozmawiałby z tobą ?
……..
Jestem ciekawa jak ciebie do tego zmuszą … – już zaczynam myśleć logicznie.
Przecież ty kompletnie się nie nadajesz i nie lubisz przemawiać, unikasz ludzi …
Zamyśliłam się, bo posługa to typowe słowo dotyczące kapłaństwa. Mówi się posługa kapłańska.
Ciągle pamiętam wizję, która powtarzała się niemal codziennie …
Stoję na wzgórzu, poniżej tysiące ludzi, stałem w brązowym habicie, kaptur przysłaniał mi połowę twarzy. Wyciągnąłem ręce ponad ludźmi i zza mnie wypływały kule, dwa razy po 3 kule, sześć kul, ja nimi sterowałem, a one mnie słuchały … Takie rzeczy widziałem. Miałem habit opuszczony na oczy, nie chciałem być rozpoznany, a kiedy kule popłynęły nad ludźmi, to pękły. Posypały się z nich konfetti jak manna. To była jakaś energia, jak to się sypało, to ja odszedłem … I ja w tym momencie … To znaczy ciało zniknęło, a habit spadł na ziemię.
Spytaj się Homiela, czy to wizja symboliczna, czy to było naprawdę ?
Natury swej nie zmienisz i przeznaczenia.
Musi się wypełnić to, co zapisane.
Wow … – znowu nie wiedziałam, co powiedzieć.
Będzie ciężko, bo jestem uparty jak osioł.
Przede wszystkim musisz schudnąć, w tej wizji byłeś chudy – zażartowałam.
Jak będziesz chudy, będziesz miał więcej możliwości – co jest zgodne z prawdą.
… To był szkielet. Postać w habicie była bardzo chuda.
Wspaniała wizja … – przyznałam.
Byłem do końca narzędziem, ja się nie liczyłem, ja tylko czyniłem.
Noo … Trudno mi uwierzyć, że cię zmuszą do posługi, ciągle trudno mi to sobie wyobrazić … Jesteś tak krnąbrny.
Ja nawet papieża nie posłucham …
Dlaczego nie ?
Ja się Ojca słucham.
A jak ci Ojciec powie ?
…. Na Franciszka nałożyłem banię ochronną … – podczas modlitwy.
Ta bania dziwna była, ona świeciła i miała gwiazdki … Była inna niż robię nad wami.
Rób to codziennie, on to poczuje.
…. Zauważyłeś, co papież powiedział ? Powiedział módlcie się za mnie … On to nie bez kozery mówił.
Coś się dzieje …
Gdy robię egzorcyzmy i mówię „od rozwiązłości cielesnej uwolnij nas panie”, widzę pełno czarnych glizd wychodzących stamtąd, dużo wychodzi gacków.
Stamtąd ? – nie wiedziałam, co Piotr ma na myśli.
Z Watykanu. Najwięcej wyłazi stamtąd smoły.
Przecież tam było lobby gejowskie, sam Ratzinger to powiedział w wywiadzie – oświeciło mnie.
… Masz tyle możliwości, a nie możesz zająć się wojnami na świecie ?
Gdyby wszyscy mieli miód i mleko, to wpadliby w obojętność i nicość.
To prawda.
…. Nie wiem jak Oni to zrobią … – Piotr wrócił do kwestii posługi.
Pokazał mi przejście na linii czasu … Myślę, że to będzie w przyszłym roku.
Twoja oporność zostanie złamana.
Zobaczyłem jasną, długą łodygę … Coś podobnego do bambusa … Jak pęka pod wpływem nacisku. Tak mocno pękła, że aż fruwały odpryski koło niej.
… Na ten moment nie widzę, aby to było możliwe. Wyobrażasz to sobie ? – pyta mnie pełen wątpliwości.
No … Nie wyobrażam – nie z charakterem Piotra.
Homiel powiedział, że mnie moja rodzina nie zrozumie.
…… – i wcale nie byłabym taka zdziwiona.
Już po 24.00 w nocy Piotr przyszedł i zrelacjonował swoją rozmowę z Ojcem.
Otwieram ci bramę twojej nowej drogi.
Nie będziesz kroczył sam.
Będziemy w Trójkę.
Dopisane 04. 05. 2017 r.
Otwieram ci bramę twojej nowej drogi. Nie będziesz kroczył sam. Będziemy w Trójkę – jeszcze nie wiem jak wyglądają Ich plany wobec Piotra.
Choć papież mówi o lobbym w czasie przeszłym myślę, że problem istnieje nadal.
Gdyby wszyscy mieli miód i mleko to wpadliby w obojętność i nicość – te słowa przypomniały mi pewną historię opowiedzianą przez Bogusławą Lindę.
Gdzie jest najpiękniejsze miejsce na świecie?
W domu! Tam, gdzie się wraca, bo gdyby nie było tego miejsca, człowiek nie byłby dosłownie wolny. To jest miejsce totalnie bez zobowiązań. Kiedy pływałem z turystami na Bahama, to już po półtora miesiąca odliczałem dni do momentu, kiedy wyjadę do domu. Kiedyś siedzieliśmy z przyjacielem na murzyńskim targu w Nassau, jedliśmy tamtejsze produkty, graliśmy z tubylcami w domino, patrzyliśmy, jak bryczkami przejeżdżają alfonsi w czapkach z ogonem lisa i czuliśmy się już jak w domu. Kiedyś jednak zobaczyłem w porcie zdezelowaną łódkę z silnikiem Skody. To był Czech. Płynął dookoła świata, już sześć lat! W Nassau siedział już kilka miesięcy. Miał podartą koszulkę, a na plecach napis „Another fuckin’ day in this shit in paradise”. To mówi wszystko: każde piękne miejsce ma swoje złe strony. Kocham Afrykę i wracam tam, choć wiem, że będę cierpiał, przechodził szok temperaturowy, zmagał się z insektami, ale to mija po miesiącu i wtedy jest fantastycznie. Ale wtedy zostaje nostalgia, żeby pozbyć się tego piachu z zębów i wrócić do domu, usiąść na kanapie, pooglądać telewizję. Nie ma rzeczy, która jest jednostronnie szczęśliwa. I spełnienie, i niespełnienie niosą za sobą chwile nieszczęścia. Ale w niespełnieniu są chwile radości, wtedy to się znajduje w małych rzeczach. Pan Bóg jest sprawiedliwy i myślę, że z biegiem lat każdy do tego dojdzie. http://anywhere.pl/article,62,Boguslaw-Linda-Jak-zyc
Trochę nauki. Powrócę jeszcze raz do litery Tau / Tav. Wielokrotnie czytam w internecie przeróżne teorie, że Jezus nie istniał, nie był ukrzyżowany, a tym bardziej nie zmartwychwstał.
Jak i kiedy chrześcijanie zaczynali obrazować Jezusa na krzyżu? Niektórzy uważają, że wczesny kościół unikał obrazów Jezusa na krzyżu aż do czwartego lub piątego wieku. W “The Staurogram: Earliest Depiction of Jesus’ Crucifixion” w numerze Archeologicznego przeglądu biblijnego z marca / kwietnia 2013 r. Larry Hurtado ujawnia, że wczesny chrześcijański symbol ukrzyżowania powinno cofnąć się datę o 150-200 lat.
Larry Hurtado opisuje jak symbol znany dzisiaj jako staurogram wykreował się z greckich liter tau-rho. „W grece, języku wczesnego kościoła, tau kapitału lub T, wyglądała całkiem jak nasze T. Litera rho lub R, jest napisana tak jak nasz P. Jeśli nakładasz obie litery na siebie, wygląda to tak: Wczesne chrześcijaństwo używa kombinację tau-rho tworząc symbol znany jest jako staukuk. W języku greckim czasownik „ukrzyżować” to stauroō; „Krzyż” to stauros. obraz obrazowy ukrzyżowanego rysunku wiszącego na krzyżu w greckich słowach „ukrzyżowania” i „krzyża”. W ujęciu naukowym kombinacja takich liter nazywana jest kompendium, w tym przypadku (w najwcześniejszych zastosowaniach chrześcijańskich), przedstawia w obrazowy sposób postać ukrzyżowaną, wiszącą na krzyżu.
Staurogram nazywany również Tau-Rho składa się z połączonych greckich liter tau (T) i rho (P) i używany był przez pierwszych chrześcijan jako skrót od greckiego słowa σταυρός oznaczającego krzyż.
Staurogram tau-rho jest jednym z kilku chrystogramów stosowanych przez starożytnych chrześcijan, odnoszących się do Jezusa. Jednak Larry Hurtado wykazuje, że staurogram tylko odnosi się do ukrzyżowania, w przeciwieństwie do innych, mówiących o innych cechach Jezusa. Tak więc staurogram to wizualna – kombinacje tau-rho tworząca obraz Jezusa na krzyżu, najwcześniejszego chrześcijańskiego obrazu Jezusa na krzyżu. http://www.biblicalarchaeology.org/daily/biblical-topics/crucifixion/the-staurogram/
Staurogram
Uwaga, ponieważ wpisy edytują się w kolejności od najnowszych do najstarszych i będą coraz trudniejsze, by w pełni zrozumieć pisany tekst, proszę cofnąć się do samego początku. http://osaczenie.pl/wp/2016/03/03/
Homiel co jakiś czas używa określenia parzyć; diabła modlitwa „parzy”.
Co właściwie znaczy parzyć ?
Jak długo jesteś w stanie przebywać… ? – i pokazał zaparowaną saunę.
Wielu posłałeś tam, gdzie jest ich miejsce, ale nie możesz przestać w połowie.
Nie robisz tego dla chwały swojej, ale dla ludzi.
Rozmawialiśmy znowu o wizji z falą.
Fala oznacza, że nadchodzą jakieś wydarzenia, które mnie porwą, poniosą – Piotr rozmyśla głośno.
Jak cię fala uniesie, tak jest.
…. I końca nie widać – mówi Piotr.
Ja koniec widzę.
Jaki on będzie dla nas ?
Dla was końca nie będzie.
Nie rozumiem.
Koniec dla was, że końca nie będzie.
Łamigłówki słowne Homiela zmuszają nas nieustannie do głębszego myślenia. Każdy człowiek ma swój koniec, ale śmierć tutaj jest jedynie początkiem nowego życia po drugiej stronie, życia bez końca, życia wiecznego.
Jechaliśmy akurat do katedry. W pewnej chwili Piotr zamilkł …
Wiesz co usłyszałem ? To od Jezusa …
Ufasz Mi ?
Więc nawet nie musisz się trzymać, by dopłynąć, jeśli ufasz Mi naprawdę.
Kurcze … Jak łatwo o tym zapomnieć, pomyślałam. Cokolwiek będzie się działo, a wynika z tego, że będzie, nie mogę o tym zapomnieć.
Pod „naszym krzyżem” znowu siedziała żebrząca kobieta. Piotr wszedł do kościoła udając, że jej nie widzi. Wzdycham, bo ja już nie mam siły do niego i zamiast się modlić zaczynam obserwować co się będzie działo. Piotr klęknął pod krzyżem, ale zaraz wstał. Wyciąga portfel i z wypiekami na twarzy daje kobiecie pieniądze. Dopiero w aucie wyjaśnia mi co usłyszał.
Nie odwracasz się ode Mnie, nie odwracaj się od niej … tak mi powiedział.
…….. – uśmiechnęłam się, bo to piękne słowa.
No widzisz ? Tak wierzę, a robię odwrotnie … Cienki bolek ze mnie – Piotr jest wyraźnie zmartwiony, ale tym razem nie mam zamiaru go pocieszać. Ciągle popełnia te same błędy.
Nie taki cienki … – Homiel się roześmiał.
Nie tylko przyznał, że jest „bolek”, ale i gruby przy okazji. Myślałam, że Piotra też to rozbawi, ale on był bardzo poważny.
Kiedy się modliłem, usłyszałem od Maryi …
Rozpoczęły się przygotowania do twojego powrotu.
…….. – i mina mi natychmiast zrzedła, bo myśląc o powrocie myślę od razu o Niebie.
Pewnie chodzi o zamknięcie koronki, wszystko musi się dopiąć do końca – Piotr kombinuje niepotrzebnie chcąc w ten sposób mnie i siebie uspokoić.
Wrócę do Szczecina ?
Jest historią, nigdy tam nie wrócisz.
… Pokazał miasto z góry i z każdej strony dłoń, nie dopuszczającej do wjazdu i wyjazdu.
Dlaczego Bóg sam nie może wprowadzić porządku na świecie ? Potrzebuje modlitw takich ludzi jak ja ?
A jakaż by to była nauka ?
… Wiesz co Homiel mi powiedział ?
Wszystko co się dzieje i będzie się działo, z każdą chwilą przybliża cię do Ojca.
Reszta niech się nie liczy dla ciebie.
Rób co masz robić.
Na razie dzielę i rządzę Homiel – powiedział mając na myśli swoją firmę.
Nie do końca dzielisz i rządzić.
Aż taki w swojej matematyce nie jesteś skrupulatny jak byłeś.
Przed erą Homiela Piotr rozliczał swoich pracowników co do grosza, naliczał im prowizje bardzo skrupulatnie. Od kiedy Homiel tu „rządzi”, wiele się zmieniło. Piotr nalicza więcej, niż im się należy i nawet tego nie wiedzą.
Widzisz to ?
Siedzę w twoje głowie, jak mam nie widzieć ?
Żal mi ich …
………
Oooo samolot ! – krzyknęłam. Leciał nisko nad naszymi głowami, a byliśmy koło lotniska.
Czy będziemy latać jeszcze kiedyś Homiel ? – spytał Piotr.
Trudno Mi odpowiedzieć na pytanie, skoro zapytałeś w liczbie mnogiej.
Bądź precyzyjny – poprawiłam Piotra.
Czy będę gdzieś latał samolotem ? Czy daleko ?
Niekoniecznie.
A co to znaczy ?
Niedaleko.
A na inny kontynent ?
Przeglądam strony … – … strony świata. Homiel się roześmiał.
To będzie zależało od was.
Przecież od nas nic nie zależy.
To będzie.
Czy do Chin będę jeździł ?
Nie ma takiej potrzeby.
A gdzie ?
Polecisz tam, gdzie się nie spodziewasz i to będzie twoja ziemia obiecana tu na ziemi.
A dlaczego ty masz lecieć do „ziemi obiecanej” sam ? A ja ? – spytałam z żalem, że tu się o mnie nie mówi.
On ci ją przywiezie.
Co to znaczy ?
……
Ale będzie się działo … ! – Piotr kiwa głową, bo zaczyna rozumieć, że wizja z falami musi mieć bardzo duże znaczenie.
Homiel mówił trwaj do sądu, a potem płyń. Musimy się trzymać razem i pilnować.
A nie pilnujemy cię ?
Całe Niebo cię pilnuje …
Już się boisz ? Walcz !
Dzisiaj piękna pogoda, więc zostawiliśmy auto w garażu i udaliśmy się na spacer. Idąc Krakowskim Przedmieściem automatycznie skręciliśmy prosto do kościoła Serca Jezusowego. Msza dobiegała końca, przyjęliśmy komunię. Piotr udał się w swoje ulubione miejsce i tam klęknął. Po wyjściu opowiedział mi wizję, jaką miał podczas tej krótkiej chwili.
Klęczałem, poczułem na plecach skrzydła, mentalnie w myślach ręką sięgnąłem po nie do pleców i odłożyłem, skrzydła położyłem obok. Schyliłem głowę i zacząłem się modlić. Usłyszałem Ojca…
Im jesteś mniejszy, tym jesteś większy.
Im jesteś silniejszy, tym jesteś słabszy.
Ojcze, jestem marnym człowiekiem.
To też ci się wydaje.
Dopisane 02. 05. 2017 r.
Gdyby oceniać ludzkie życie na tym świecie w całej perspektywie warto pamiętać, że
Im jesteś mniejszy, tym jesteś większy – pokora i skromność zwycięża.
Im jesteś silniejszy, tym jesteś słabszy – pycha prowadzi do zguby.
Dzisiaj Piotr wybudził mnie z sennego letargu ciekawą opowieścią.
Ale miałem fajną wizję ! Pływałem kraulem po oceanie i szukałem skarbów. Nagle, zupełnie niespodziewanie pojawiła się jedna fala i sztorm. Fala była bardzo wysoka i wyniosła mnie wysoko. Fala opadła, popływałem trochę, ale zaraz zauważyłem, że nadchodzi druga sztormowa fala. Była ogrooomna !!! Porwała mnie i płynąłem na niej tak, jak serwer. Wyniosła mnie jeszcze wyżej. Czułem się na niej tak, jak się prowadzi konia. Unosiłem się na jej szczycie, a ona mnie wyrzuciła w powietrze i chyba straciłem wtedy świadomość. Ocknąłem się jak klęczałem na brzegu. Wylądowałem tam na kolanach. Pod kolanami poczułem kamienie i nie było to wygodne. Byłem zdziwiony, że jestem na brzegu. W oddali zobaczyłem dwie kobiety, jedna wyższa, druga niższa, które rozmawiały ze sobą, w ogóle nie zwracały na mnie uwagi.
Nauczona doświadczeniem (NIP) z uwagą przysłuchiwałam się tej opowieści. Zadałam kilka kontrolnych pytań.
Gdy płynąłeś, to co czułeś ? Szczęście, ulgę, strach ?
Szczerze ? Pomyślałem będąc na tej drugiej fali, że szkoda tych emocji, nie czułem żadnego strachu, ta fala mnie tak wyrzuciła, że już byłem na brzegu.
Jak to wyrzuciła ?
Wyrzuciła mnie w powietrzu.
A co Homiel na to ?
Cuda, cuda.
A wyglądało tak strasznie i niebezpiecznie na początku.
Oooooo to jest dobra wskazówka, coś się zacznie dziać, będziesz przerażony, ale znajdziesz się na stałym lądzie.
……… – myślałam dalej logicznie, bo w wizjach bardzo ważne są też przeżywane emocje.
Czyli rozumiesz ? Nie bądź przerażony jak się pojawi coś gwałtownego.
Pamiętasz co powiedział ? Płyń z falą – Piotr przypomniał sobie słowa Homiela.
Nie, powiedział trwaj do sądu, a potem płyń.
Jak płynąłem, to było normalne, gładkie morze.
To chyba sprawa jasna.
Jasne dla mnie było to, że wizja nie dotyczyła NIP. Szykowało się zupełnie coś nowego.
Na weekend Piotr proponuje mi kino i film, którego nie chcę obejrzeć. Na mój wybór z kolei Piotr się nie zgadza, a więc mamy impas.
Pójdę sama do kina – zaczęłam go straszyć.
Jak pójdziesz do kina sama, to cię wydziedziczę – Piotr żartem.
A co ty masz poza szczęściem, które masz od Nas ?
Jest niepodzielne.
Oboje się roześmialiśmy, ponieważ Homiel uderzył bardzo precyzyjnie. Nie mając nic, co miałabym odziedziczyć ?
Homiel, tyś UFO ? – spytałam, bo ktoś znowu zasugerował, że Piotr rozmawia… z kosmitą.
Jesteśmy aniołami pierwszej pieczęci.
Jest was więcej ?
O wiele.
Jak wygląda pieczęć ?
… Zobaczyłem konia, jeźdźca, włócznię zabijającego smoka … Jest srebrna.
Piotr mógłby równie dobrze zobaczyć cokolwiek, bo nie da się tego w żaden sposób na dzień dzisiejszy zweryfikować.
Wieczorem zaczęliśmy rozmawiać o naszych sprawach biznesowo – rodzinnych oglądając jednocześnie TVP.
Chciałem odłożyć coś na trudne czasy, ale znowu mi się nie uda.
To i tak nie jest twoje.
Chcesz ufać sobie i ufać Ojcu ?
Roztropność i męstwo to wielka rzecz, ale twoja droga to Ojciec.
A co znaczy męstwo w tym przypadku ?
….Pokazał mi mężczyznę prowadzącego dziecko i ludzi jak po sznurku.
Dziecko ? – skojarzyłam to z chłopcem jako symbolem Boga Ojca.
Czyż nie trzeba być odważnym, aby prowadzić innych ludzi ?
……
Chciałbyś być Jezuitą ? – spytałam patrząc akurat na papieża Franciszka.
Jestem … i egzorcystą – spojrzałam gwałtownie na Piotra, bo słysząc ton jego głosu znowu miałam wrażenie, że to nie on w tej chwili mówi.
Jestem dumny z ciebie.
30. 07. 16 r. Warszawa.
Obudziło mnie w nocy brzmienie dzwonka, który usłyszałam w środku ucha. Dingdong… rozbrzmiewał gdzieś głęboko w mojej głowie. Spałam tak twardo, a mimo to dzwonek postawił mnie na równe nogi. Zaczęłam się parę sekund później już zastanawiać, czy mi się to nie przewidziało. Po chwili zrozumiałam jednak, że musiałam go jednak usłyszeć, bo stoję po środku pokoju w pełnej gotowości.
Rano Piotr wstał totalnie nieprzytomny, przyznał, że miał ciężką noc.
Obudziły mnie wielkie muchy, pojawiły się w pokoju nie wiadomo skąd i wlatywały w ścianę.
Bingo ! A więc mieliśmy w domu gacki – i opowiedziałam mu o swoich doświadczeniach.
Idąc do garażu Piotr stopą nacisnął na studzienkę. Musiała być niedomknięta, ponieważ wpadł do niej jedną nogą prawie do bioder. Przestraszyliśmy się oboje, bo Piotr gwałtownie osłabł. Noga nie była złamana, ale mocno poobijana, zdarta skóra, wiele siniaków, krwiaki. Minęło trochę czasu, zanim Piotr doszedł do siebie.
Pojechaliśmy do Katedry, do „naszego krzyża”. Chrystus jakby na nas czekał …
Boli ?
Ciebie bolało bardziej.
Jesteście atakowani większą grupą. Musisz być uważny.
Ponieważ Piotr ledwo stał, nie spędziliśmy w katedrze zbyt dużo czasu. Pojechaliśmy do Grycana i tam przy kawie rozmawialiśmy dalej. Piotr podwinął nogawkę i moim oczom ukazał się naprawdę marny widok. Zdarta skóra prawie do kolana i same siniaki.
Trzeba to zabezpieczyć – pokiwałam głową.
Wieczorem przyjdzie wielki ból, nie będę mógł się modlić na kolanach i odprawić egzorcyzmy.
Twoje modlitwy ich parzą, dlatego nie chcieli byś klękał – przyszło mi do głowy.
Nie zdajesz sobie sprawy z siły swojej modlitwy.
Czyli to, co się działo w nocy to też nie przypadek ? – przypomniałam sobie o dingdong.
Chcą was zmęczyć. Nie chcą zniszczyć, ale chcą byś się poddał.
Jesteście dla nich niebezpieczną parą.
Twoje pióro jak miecz – … do mnie.
Twoja modlitwa jak maczuga – … do Piotra.
Modlitwa nie tylko uzdrawia ludzi, ale i daje nadzieję.
Co znaczy dawać nadzieję ?
Zobaczyłem małe dziecko i przekreślony napis cancer – czyli uzdrowienie z choroby nowotworowej.
To przejście z ciemnego pokoju, do jasnego.
Wróciliśmy do słów Chrystusa.
Nie tylko powiedział, że boli, ale jak blisko ciebie jest.
Jak idziecie razem, to idziecie.
Homiel uświadomił mi w tej jednej chwili, że w słowach Jezusa są też emocje. Spytał się, bo się zmartwił. A kto się pyta, kiedy się martwi ? Ktoś bardzo bliski. Zamilkliśmy …
Zobaczyłem Chrystusa na tronie obok Ojca, był w koronie. W koronie miał gwiazdki, wziął ręką jedną gwiazdkę i puścił na ziemię, planetę, którą widziałem w oddali.
…….. – co to miało znaczyć ? Nie wiem.
Wiesz, że zrobiłaś się bardzo kościelna ?
Nie kościelna ! – żachnęłam się, bo nie lubię tego określenia –
… Chrystusowa !
Jest w Chrystusie – Homiel poprawił.
Czy Homiel miał rację ? Na 1000 i więcej procent.
Wróciliśmy do domu, bo w tym stanie Piotr nie mógł chodzić. Miałam więcej czasu, by przyjrzeć się internetowym relacjom z ŚDM. Dzisiaj papież Franciszek powiedział wiele ciekawych słów.
W ten sposób ten, kto zdecydował się upodobnić swe życie do Jezusa „unika sytuacji samozadowolenia, które postawiłyby go w centrum, nie staje na chwiejnych postumentach potęg światowych, ani nie opiera się na wygodach, które osłabiają ewangelizację; nie marnuje czasu na planowaniu bezpiecznej i zasobnej przyszłości, aby uniknąć ryzyka stania się odizolowanym i skrytym, zamkniętym w ciasnych murach egoizmu bez nadziei i radości”.
Czytam na głos Piotrowi ten fragment przypominając mu, że jeszcze niedawno, na wszelki wypadek, chciał odłożyć trochę pieniędzy.
Noooo … Czyli racja, ale ja wiem swoje – powiedział śmiejąc się, ale zaraz gwałtownie spoważniał.
Odłóż wszystko we Mnie, jak Ja odłożyłem w tobie.
Dopisane 30. 04. 2017 r.
Wizja o fali okaże się kluczowa w naszym życiu i wielokrotnie w rozmowach będziemy do niej powracać.
Czytam Piotrowi to na głos, a odzywa się Homiel.
Nie pieniądz to bezpieczeństwo. Bezpieczeństwo pokładaj w Nas.
W kościele rano, niedaleko ołtarza w powietrzu zrobiła się dziura w kształcie owalu i wyszedł jeden anioł z wielkimi skrzydłami, miał białą zbroję. Po chwili następny i następny, w sumie było ich siedmiu. Stali, po prostu stali.
To twoi bracia … usłyszałem – wzruszył ramionami Piotr.
Rozumiesz coś z tego ? – pyta mnie, jakbym znała odpowiedź …
A dzisiaj o 15,00 się modliłem i po raz pierwszy światło nie odbiło się od mojej dłoni, ale przebiło rękę, zawróciło, przebiło i przeleciało do drugiej.
Piotr był zły na siebie, że ochrzanił naszego podwykonawcę Ł. Zrobił to tak mocno, że tamten rozpłakał się przez telefon. Niestety przez Ł. nasza firma ma spore problemy. Chłopak jest dobry, ale mocno ostatnio roztargniony albo nadzwyczajniej w świecie przemęczony. Nie pilnuje wielu spraw. Ma dosłać wykonaną produkcję i dosyła w połowie myląc przy okazji kolory zamówionego sprzętu. Piotr od miesięcy uczy go jak prowadzić biznes, klaruje mu jasno i cierpliwie, ale on po paru dniach znowu robi te same błędy. Piotr ręce załamuje, bo przez niego ma spore kłopoty i klienci bezpardonowo naliczają odsetki. Zysk w ten sposób topnieje w oczach.
Nauczyciel to nie tylko głaskanie.
Podałam kolację i Piotr jak zwykle zjadł wszystko, a zjada wszystko niezależnie, czy jest dobre, czy złe.
Wszystko od ciebie zjem, masz mnie jak na widelcu.
Chcesz powiedzieć, że jak podam truciznę, to też zjesz ? – ze śmiechem spytałam.
A po co miałabyś to robić ?
Tak sobie mówię …
To nie mów.
Rany … – poczułam się jak skarcony uczeń.
No i siedzieliśmy w ciszy, ale tylko przez chwilę …
Ciągle słyszę Jerycho, Jerycho … O co chodzi ? – Piotr pyta mnie zdziwiony.
Jedyne co mi się kojarzy to trąby jerychońskie. Trzeba to sprawdzić. A może Homiel coś wie ?
Nadchodzi. Sposobcie sie.
???!!!
27. 07. 16 r. Warszawa.
Wieczorem.
Homiel daje mi chyba znać, że mój biznes się kończy. Ciągle mówi mi o znakach. Dostałem fakturę z Gdańska, a to jak zamykanie cyklu. Co dalej ?
Posługa bracie.
Ciekawe co znaczy posługa u ciebie, będziesz ludzi uczył ? – próbowałam sobie to wyobrazić. Czy Piotr będzie jeździł i prelekcje robił ? … To niemożliwe…
Cuda będziesz robił, a wtedy pójdą za tobą.
A kiedy pójdą za tobą, wtedy pójdą za Nami.
…… – spojrzałam na mojego Piotrusia. On i cuda ? To jakiś żart …
Czy cuda są takie ważne ? Nie da się bez nich ?
Słowa to dużo, ale dla ludzi za mało.
Może ty leczyć będziesz …? – zaczęłam już analizować na poważnie przypominając sobie moje migreny.
Nic nie dzieje się bez powodu.
A co jest powodem ?
Życie wieczne.
A co z naszymi pracownikami ? – pyta Piotr.
Nie martw się i tak zostaną rozlosowani.
Homiel to pięknie ujął. Rozlosowani w sensie od losu, roz-losowani, czyli rozdzielone zostaną im dalsze losy, miejsca, zadania.
Przeżyją beze mnie ? – Piotr.
Jakoś przeżyją.
… Dzisiaj podczas modlitwy gacki mnie atakowały, gryzły mnie w nogi – powiedział zupełnie bez emocji.
Masz szczęście, że mnie poznałaś. Patrz ile masz wrażeń ! – żartem do mnie.
Nie masz szczęścia, wszystko idzie zgodnie z planem – Homiel natychmiast prostuje.
Ten atak anafilaktyczny przez zęba też był zaplanowany ? Przecież mogłeś tego nie przeżyć !
Pytam z ciekawości, bo kwestia przeznaczenia, niebiańskiego planowania, a przypadku jest niezwykle ciekawa. Wtedy, według lekarza zostało Piotrowi tylko 10 minut życia.
Tak naprawdę nie mogło być inaczej.
Naprawdę ? … Wrażenia pierwsza klasa ! – Piotr nie mógł się powstrzymać od uszczypliwości.
… Coś się znowu zacznie dziać koło nas ? – pyta znowu.
A czegoż ta rodzina może się obawiać ?
?
Oglądaliśmy relacje z wizyty papieża Franciszka na ŚDM w Krakowie. Ogromna masa ludzi…
Wykarm tyle i daj spać … Wyobrażasz sobie ? Tyyyle ludzi …
To nieważne.
A co ważne ?
Bycie.
…… – Piotr zaczął macać się po brzuchu sprawdzając jego stan objętości.
Spójrz na swój brzuch.
Jem mało przecież.
Wiem, a jednak ciągle go masz – roześmiałam się na cały głos widząc minę Piotra.
……
No i co z tym Jerycho ? – pyta mnie Piotr.
Muszę dokładnie sprawdzić, a nie mam czasu – i faktycznie tak jest.
Nikt nie uwierzy prawdzie, a prawda jest na wyciągnięcie ręki.
Dopisane 28. 04. 2017 r.
Jerycho. Nadchodzi. Sposobcie się – Homielowi jak zwykle nie chodzi o dosłowność tego miejsca https://pl.wikipedia.org/wiki/Jerycho ale o symbolikę.
Ta „piekielna” okolica uosabia te wszystkie trudne przeżycia, które zamykają człowieka na Boga.
Jerycho, przeciwieństwo Jerozolimy, uosabiającej przebywanie w bliskości Boga, jest symbolem wyemancypowania człowieka i trwania na antypodach doświadczenia Boga: „Ponieważ, choć Boga poznali, nie oddali Mu czci jako Bogu ani Mu nie dziękowali, lecz znikczemnieli w swoich myślach i zaćmione zostało bezrozumne ich serce” (Rz 1,21). Jerycho to najniżej położone miejsce na świecie. Leży dziesięć kilometrów na północny zachód od północnego krańca Morza Martwego. Ta bliskość też ma swoją symboliczną wymowę, zwłaszcza jeśli uświadomimy sobie, że po drugiej stronie miasta znajduje się góra kuszenia. Z jednej strony Szeol, w którym może się „pomieścić” to wszystko, co w człowieku obumarłe, pozbawione Boga. A z drugiej strony miejsce, w którym Bóg został w Chrystusie poddany kuszeniu (por. Mt 4,1–10), by zrezygnować z wędrówki i zstąpienia do otchłani w celu wyprowadzenia stamtąd praojca Adama. Ta „piekielna”, dosłownie i w przenośni, okolica uosabia te wszystkie trudne przeżycia, które zamykają człowieka na Boga, wiążą go i są przyczyną zdezorientowania, w którym nie znajduje on odpowiedzi na trudne pytania do Boga i drugiego człowieka. Jerycho wyznacza na mapie wszelkie ludzkie wyobcowanie wobec Boga, ale także wobec samego siebie. http://biblia.wiara.pl/doc/2064979.Jerycho
Czytając te słowa, a zwłaszcza fakt, że to „najniżej położone miejsce na świecie” widziałam oczami wyobraźni wieżowiec z wizji Piotra http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/12/31/on-chce-byc-niezauwazony-a-trzeba-mowic-o-nim-glosno/ , w którym wszystkie światła na piętrach są wygaszone, a rozświetlone było najniższe piętro. Homiel pokazał w ten sposób jak nisko upadła nasza wiara.
Ale Jerycho ma też swoją drugą twarz. W Jerycho przebywał często Eliasz, gdzie miał szkołę „synów proroczych”. W Jerycho przebywał też Jezus, gdzie m.in dokonał uzdrowienia niewidomego i spotkał celnika Zacheusza. Jerycho to także według Listu do Hebrajczyków historia wiary Izraelitów w moc Boga, która doprowadziła do upadku murów starożytnego Jerycha [Hbr 11.30].
Co Homiel chce przekazać ? Z jednej strony mamy upadek, a z drugiej uzdrowienie. A może trzeba sięgnąć dna, aby zostać uzdrowionym ?
Gdy Piotr przyszedł wieczorem do domu, zaczęłam czytać mu o Jerycho pytając, czy prawidłowo interpretuję Homiela słowa.
Sama nie pisałaś. Mylić słowo twe nie może.
Ale mówi ! … Jakoś tak … – Piotr był zdziwiony formą tego zdania.
Biblijnie.
Gdybyś Piotrze czytał, to byś wiedział. Nie pytałbyś.
Spotkaliśmy się na kawie. Sącząc z przyjemnością capuccino Homiel nagle …
Powiedz Oli, że ten harmonogram ulegnie całkowitej zmianie.
Jak to ? – pytam zaskoczona.
Zrobiło mi się lekko niepokojąco, bo raptem poczułam, że byłoby żal utracić taki harmonogram, który sprawia nam tyle radości.
Czy będziemy za tym tęsknić ?
Nie przypuszczam.
No jak to ? – znowu spytałam zaskoczona.
…… – ale już nie odpowiedział.
Czy NIP zamknie się w październiku ?
Ta data jest nieprzypadkowa.
Czy długo oczekiwałaś na pomoc ? – no i znowu mnie zaskoczył.
Niedawno miałam ciekawe doświadczenie. Pod domem w środku nocy hałasowali jacyś ludzie, a ponieważ mieszkam w takim miejscu, że nawet kichnięcie na ulicy słyszę jak kichnięcie w pokoju, nie dało się w ogóle spać. Owszem, byli dość kulturalni, ponieważ jedynie rozmawiali głośno, ale kompletnie nie powinno ich tam być o drugiej w nocy. Byłam już wykończona, bo szykowała mi się druga z rzędu nieprzespana noc. Nie wiem dlaczego, ale poprosiłam o pomoc Archanioła Michała.
Michałku zrób coś ! – wyrwało mi się. Powiedziałam to tak, jakbym znała Go osobiście.
Nie wiem co się stało, ale 5 minut później zapadła całkowita cisza. Naciągałam uszy na maxa, a tu nic … Cisza. Przypadek ?
Każde wasze słowo, każdy ruch jest słuchane.
Można mówić do Michała Michałku ?
To było urocze.
Czy ktoś bogaty może wejść do Was ?
Nie znam takich.
Czy Ktoś, kto służy Chrystusowi ma mieć lepiej od Niego ?
Ty i tak masz nadto.
Są ludzie zamożni, którzy idą do Nieba, ale czynią bogactwem dla innych– a więc rozdają, a jak rozdają, to już nie są zamożni.
Pojechaliśmy dzisiaj do „naszego krzyża”. Trwała msza i rozbrzmiewała muzyka, ktoś śpiewał w dziwnym języku. Przed wejściem siedziała kobieta, schylona i modląca się w samotności. Ponieważ nic dla niej nie miałam, przeszłam dalej. Piotr również przeszedł, ale omijając ją lekkim łukiem. Stanęliśmy pod krzyżem i parę minut się pomodliliśmy. Piotr chciał wyjść z kościoła innym wyjściem, by nie trafić znowu na kobietę, ale się zatrzymał w pół drogi. Widzę, że się poci, wyciąga portfel i zaczyna liczyć. Już wiedziałam, że coś się dzieje. Jeszcze nie wiedząc o co dokładnie chodzi, bez słów, zaczęliśmy się oboje śmiać nerwowo.
Pamiętasz o Mnie ? … Spytał mnie Chrystus – zaczął relacjonować.
Oczywiście.
Pamiętaj o niej tak, jak pamiętasz o Mnie.
Piotr wyciągnął 20 zł, ale zaraz zaczął szperać dalej i z tryumfalną miną znalazł 2 zł. Zdenerwował mnie.
Na tyle Go wyceniasz ? – przygadałam mu. Wtedy oczywiście wyjął w końcu te 20 zł i podał kobiecie.
Już będąc w aucie Chrystus powiedział …
To była najpiękniejsza chwila tego dnia, kiedy dałeś tej, która potrzebuje.
Dałem.
I dawaj więcej i nigdy nie rozważaj, tylko dawaj.
Tak jak Pan Bóg ci daje, dawaj innym.
……..
Tak powiedział ? – spytałam wzruszona.
Coś mi się widzi, że jeżeli coś wpadnie w przyszłości, to będzie totalne rozdawanie ludziom.
… A ty się biedactwo spociłeś … – na to wspomnienie wybuchłam śmiechem.
… Pamiętaj o Niej tak, jak pamiętasz o Mnie …
… Coś pięknego…
… Jestem zaskoczony tymi słowami …
Dlaczego zacząłeś się śmiać ? – pytam.
Bo jestem kanalią, zacząłem przeliczać ile mam i dostałem wtedy uderzenie w tył głowy …
Dałeś 20 jednak, a nie dwa … – mówię mu na spokojnie.
Ale usłyszałem … Ty nic nie słyszysz ?! – pyta mnie Piotr zdziwiony.
Ola słyszy od ciebie.
Zaprawdę ci powiadam, nie mniej słyszysz od męża swego.
……… – po słowach Jezusa muszę zrobić zawsze pauzę, by je zrozumieć.
To, co ja ci mówię, przekazuję … To tak, jakbyś Ich słyszała.
Bo tak jest – tym razem Homiel.
Gdybyś słyszała, zastanawiam się, czy byś znalazła chwilę dla Piotra.
……. – to święta prawda. Już normalnie nie potrafiłabym chyba funkcjonować.
Ale Oni są mądrzy, Oni są tak mądrzy …., że się w głowie nie mieści … – Piotr nie potrafił tego wyrazić.
Homiel teraz mówi, że ….
Nasza mądrość polega na tym, że My wiemy to, czego ty nie wiesz.
Ano właśnie, gdybyśmy wiedzieli to, co Wy, też byśmy byli tacy mądrzy – pomyślałam i zaśmiałam się.
…. Płakałeś, że musiałeś dać ? – Homiel wrócił do sceny w kościele.
Nieeee …
Następnym razem będziesz się cieszył.
Nie martw się, to też jest wesołe.
Wiesz jak ty się spociłeś ? – wspominałam ze śmiechem.
Od tego się spociłeś ?
Troooochę … – Piotr się zawstydził.
Jesteś nieformowalny, mają cyrk z tobą. Wiesz jak to wygląda ? Mówią ci przez trzy lata to i tamto, a ty swoje !
… Ta kobieta miała w oczach cierpienie i płakała.
……… – wzruszyliśmy się oboje natychmiast.
Słyszałeś tę muzykę w kościele ? Po jakiemu oni śpiewali ?
Pachniało po aramejsku.
W którym miejscu ? – … a więc nie po aramejsku, ale pytanie Homiela od razu nas rozbawiło.
……
Pięknie Chrystus powiedział; Pamiętaj o niej tak, jak pamiętasz o Mnie.
Wiesz o co tu chodzi ? To jest głębsze. Wierzysz we Mnie, wierzysz w Ojca, a zachowujesz się … Wiesz jak ….
No jak ? Przyzwoicie ! Homiel mówi …
Powinieneś być krytykiem filmowym.
Dlaczego tak uważasz ?
Tych, co ci nie pasują, nie patrząc na filmy odtrącasz.
A tych, co są mili dla ciebie, wszystko dobrze.
…… – nie mogłam powstrzymać się od śmiechu, bo oczywiście miał rację.
… Mają rację, gdybym ja tak słyszała i widziała to byś był chudy … – nie gotowałabym, nie prasowała, żyłabym w innym świecie.
Nie byłoby między wami konwersacji.
To byłoby najgorsze co może być, a najlepsze dla diabła, bo byś stwierdziła, że ten świat dla ciebie jest najważniejszy.
Byś odcięła swoje korzenie łączności tutaj, a nie mając kontaktu z rzeczywistością jaka byłaby ta twoja wiedza ?
Ja nie wiem jak ty możesz funkcjonować – przyznałam całkowicie szczerze rozumiejąc już, dlaczego ja nie słyszę i nie widzę.
Ciągle mnie zadziwia jak Piotr potrafi łączyć z pełnym sukcesem dwa światy jednocześnie.
Po południu jeszcze raz wspominaliśmy usłyszane słowa …
To nie mógł powiedzieć człowiek.
Piotrze, Ja też jestem człowiekiem.
Dopisane 24. 04. 2017 r.
Ta data jest nieprzypadkowa – no i sprawdziło się całkowicie, rzeczywiście październik okazał się nie przypadkowy i ale jedynie połowicznie miał związek z NIP. Z perspektywy czasu widzę, że Homiel przekazuje bardzo mądre odpowiedzi. Nie odpowiedział ani nie, ani tak, a jednak powiedział prawdę. Nic nie można Mu zarzucić, tylko się uczyć. Pisząc o tym dzisiaj czytam Piotrowi tę rozmowę jeszcze raz.
Oni są dla nas za mądrzy – Piotr przyznał.
Trzeba się znowu bliżej przyjrzeć tym rozmowom – stwierdzam.
Homiel, tylko uczyć się od Ciebie… jesteś mistrzem.
Znam innego mistrza.
Kogo?
Ten, który ci pomaga.
Czy Ktoś, kto służy Chrystusowi ma mieć lepiej od Niego? – 24Uczeń nie przewyższa nauczyciela ani sługa swego pana. 25 Wystarczy, jeśli uczeń będzie jak jego nauczyciel, a sługa jak pan jego. Jeśli pana domu przezwali Belzebubem, o ileż bardziej jego domowników tak nazwą. 26Więc się ich nie bójcie! Nie ma bowiem nic zakrytego, co by nie miało być wyjawione, ani nic tajemnego, o czym by się nie miano dowiedzieć.Ewangelia wg św. Mateusza
Zbaraniałam. Szybka kalkulacja, oczywiście wybieram osobowy, ciężarówką byłoby jeszcze ciężej. -Ale z twoich słów wynika, że Chrystus nie był sam. -Był człowiekiem, ale przede wszystkim Synem Ojca. -Chciał być jeszcze bardziej ludzki, nie chciał się niczym wyróżniać od zwykłego człowieka, a z drugiej strony czynił cuda. -Chciał być jak wszyscy inni, ale chciał, by poszli za Nim. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/08/20/czy-chrystus-byl-celibatariuszem/
