Chrystus – Strona 97 – ROZMOWY Z NIEBEM

Obudź tego co śpi, a zrozumiesz kto jest w tobie.

23. 08. 18 r. Warszawa.

Miałem fajną wizję z Ojcem – tymi słowami Piotr obudził mnie rano.
Byłem w budynku politechniki, wydział chemii. Schodziłem po schodach do wyjścia, ale zatrzymał mnie strażnik. Był bardzo wysoki, miał niebieskie oczy, aż mu się świeciły…
… Anioł… – pomyślałam.
Zaczął wypytywać u kogo byłem i po co. Kiedy mnie tak wypytywał i podszedł do nas wysoki, bardzo postawny, szczupły, starszy mężczyzna w długiej szacie, miał brodę.
… Ojciec… – pomyślałam.
Zatrzymał mnie i poprosił strażnika o klucz. A ja miałem w głowie, że jestem głodny. Kiedy tylko to pomyślałem dosłownie przed twarzą dostałem tackę plastikową, taki talerz plastikowy, a na niej ryba, kilka ziemniaków i jeden sztuczny widelec. Mężczyzna powiedział…
Chodź ze Mną.
Poszliśmy do pokoju, usiedliśmy, zacząłem jeść, chciałem Go poczęstować, odmówił, ale po chwili się zgodził. Odłamałem kawałek ryby i podałem na widelcu, zjadł. Widzę, że to jedzenie jakby trafiało w próżnię, przez niego. Odkroiłem drugi kawałek i chcę Mu dać, ale powiedział nie trzeba i wziął ten kawałek palcami. Kiedy zjedliśmy pokazał stojak z tablicą Mendelejewa, zaczął mi tłumaczyć wszystko… I co to znaczy ?
Ojciec nie tylko cię karmi, ale i uczy ? – pierwsze co przyszło mi do głowy.

Na kawie rozmawialiśmy o tym dalej.

Tablicę Mendelejewa ? Chemia, pierwiastki… Uczył cię budowy świata ? Fajne… – przyznałam.
Ale mam nadzieję, że ta nauka z Ojcem to nie ta druga fala.
Na pewno ! – Piotr zażartował.
Nie mieszaj jej – … w głowie.
Wartownik miał bardzo niebieskie oczy.
To jakiś anioł strażnik, ale ciekawe są te jednorazowe naczynia i jeden widelec. Ojciec dzieli się z tobą swoją wiedzą… – … i spojrzałam akurat na swoją łyżeczkę plastikową od kawy i przyszło mi coś do głowy.
Kiedy dostajesz plastikową łyżeczkę, czy taki widelec on jest tylko dla ciebie, jest dany jednorazowo, bo potem wyrzuca się to do kosza. Ma ci służyć do konsumpcji, a więc ta wiedza o budowie świata, ta ryba, która jest symbolem Jezusa jest tylko na razie dla ciebie, to jest nauka w cztery oczy, sam na sam…
Hmm… Fajna wizja – myślę sobie.
Pytałam cię niedawno o tablicę Mendelejewa, pamiętasz ?
Może ktoś słuchał wtedy ? – Piotr.
Może ?! Morze jest szerokie i głębokie.
Pamiętasz coś z tej nauki ? – pytam śmiejąc się.
Powiedziałeś Oli jak wygląda świat, a ona pyta jak jest zbudowany.
……..
Dzisiaj w kościele rano widziałem diabły jak stały wzdłuż nawy i chciały się dorwać do księdza, który odprawiał mszę. Podniosłem ich w górę i spaliłem w pył. Potem rzuciłem do piekła… Zrobiłem to bez zastanowienia… Dlaczego ja tak mogę ?
Obudź tego co śpi, a zrozumiesz kto jest w tobie.
???!!!
Hmm…. Jak to jest, że mogę to robić ? Tak samo podnoszę ziemię, podnoszę Polskę. Ale może to nie działa ?
…… – spojrzałam na Piotra uważniej, coś mnie tknęło.
Adam nie wiedział co mówi, ale tymi słowami właśnie dał cię odpowiedź, że to co robisz, to się dzieje. Masz mieć pewność – … olśnienie.

Zamyśliłam się nad całą tą sytuacją z Adamem. Uznałam to za absolutnie niezwykłe. Nieznana mi osobiście osoba mailem podaje informacje od kompletnie innej obcej osoby na temat Piotra. To jest naprawdę niesamowite.

Dziękuję ci za Adama Ojcze.
Działamy we wspólnej sprawie.
I dzieje się tu i teraz.
Efekty owoców twoje pracy nie będą długo zwlekać, aby wypłynęły na wierzch.
Zbieraj plony.

Wieczorem. Siedzimy przed TV.

Wiesz co słyszę ?
Odśwież się przyjacielu, niedługo wyjeżdżasz.
?! Co to znaczy ? – pytam.
Nigdzie przecież nie jedziesz.
……. – oboje robimy zdziwione miny.

Oglądamy film „Grawitacja”. Moment, w którym astronauta wyleciał w kosmos.

Nikt mu nie pomoże. W kosmosie jesteśmy sami – Piotr optymista jak zwykle.
Nieprawda.
A kto jest ?
My.
Dacie się zobaczyć w kosmosie ?
Tak jak i na ziemi.
Czyli w ogóle…. – myślę.

25. 08. 18 r. Warszawa.

Piotr opowiedział mi o wczorajszym biznesowym spotkaniu.

Zobaczyłem się z takim jednym dyrektorem. On na mnie z hukiem, że mamy zrobić natychmiast. Ja tylko spojrzałem na niego spokojnie, że zrobię wtedy, gdy ja zadecyduję. A on, że on jest tu dyrektorem. No to ja na to;
Dzisiaj pan jest, jutro pan jest, a pojutrze już nie. Dzisiaj jest pan dyrektorem, a Kowalskim jest pan zawsze. Ma pan tylko tyle, ile Pan Bóg panu dał.
…… – uśmiecham się.
Ale go zamurowało. Już wtedy zupełnie inaczej rozmawiał. Wiele się nauczyłem od Ojca… – Piotr się śmieje.

Naszą rozmowę przerywa telefon z życzeniami. Okazuje się, że mamy dzisiaj rocznicę ślubu, o czym zapomnieliśmy. Homiel też przyłączył się do życzeń.

Dzisiaj wasza rocznica.
Dawne lata temu popełniliście szaleństwo.
Gdyby nie My, nie bylibyście razem.
……. – rozumiem doskonale. Czasami jesteśmy jak woda i ogień.

Idę do kuchni i słyszę w głowie głos Edzia, który składa mi życzenia. Staję jak wryta i po sekundzie nie jestem już pewna, czy rzeczywiście słyszę, czy sobie tylko to przypominam, ponieważ za życia nie raz życzenia mi składał. Dziwiło mnie wcześniej, że odkąd odszedł za nic nie mogę sobie przypomnieć jego głosu, a tu raptem słyszę teraz. Bardzo charakterystyczny głos, choć nie za głośny i jakby niepewny. I to właśnie jak składał mi życzenia… wzruszyłam się. Wracam do Piotra…

Chyba usłyszałam głos twojego taty. Przypomniałam sobie jak składał mi życzenia.
Bo ci składa.
?! – ja zaskoczona, a Piotr podekscytowany.
Czeka cię wielka i daleka droga Mój Synu.
Patrzę na to i nie mogę uwierzyć – … mówi Edziu, chyba…
A kiedy ? – Piotr od razu.
Nie patrzę tam (p. s. daleko), a patrzę tu.
Kurka wodna, ledwo do Nieba trafił, a już zagadkami mówi – … pomyślałam szybko. A za chwilę pomyślałam, że jednak to nie Edziu.
Czyli to szybko się zacznie, już niedługo ?
Powiedz Oli, niech nie płacze.
Jest szczęśliwy… – … Edziu.
…….. – zamyśliliśmy się.
Dlatego ten Adam jest takim znakiem dla mnie – zaczynam rozumieć.
Naprawdę ? – Piotr się dziwi, bo ciągle nie rozumie.
Przecież powiedziałem.
Spięło się, że Mały jest jeden.

Piotr poszedł na egzorcyzmy. Gdy wrócił…

Gdy się modliłem widziałem Chrystusa, siedział na ławce i słuchał jak się modlę.
Hmm…. Powiedz mi coś… Odmawiasz ciągle te same słowa, te same modlitwy, czy… – … nie dokończyłam, bo się zacięłam. Chciałam powiedzieć nie znudziło Im się to jeszcze ?
To spróbuj powtarzać te słowa codziennie, przez tydzień, miesiąc, rok.
A im trudniej wymawiać, tym bardziej słucham.
…….. – zawstydziłam się.

Dopisane 26. 04. 2019 r.

Spięło się, że Mały jest jeden – gdy po raz pierwszy dowiedzieliśmy się kim jest Piotr, bardzo nam było trudno to zaakceptować, a uwierzyć jeszcze trudniej. Właściwie do dzisiaj ja osobiście nie mogę wyjść ze zdumienia, a Piotr powoli się do nowej roli przyzwyczaja. Takie sytuacje jak Adam mają nas tylko dodatkowo utwierdzić, że wszystko co się dzieje to nie iluzja.

Mały obudź się, obudź się…

21. 08. 18 r. Warszawa.

Córka będąc pod wrażeniem informacji od p. Adama zaczęła inaczej patrzeć na Piotra. Zaczęła wczoraj zadawać niewygodne pytania, co go szybko zniecierpliwiło.

Po co jej to powiedziałaś ? – na kawie wyrzucił swoje do mnie pretensje.
Niech wie.
Ty sam siebie nie wynoś.
To Ja cię wyniosę. Masz być mały.
Hmm… Co dalej będzie Ojcze ?
Upodabniasz się do Oli, chcesz wiedzieć.
Tak sobie pytam.
Tak sobie ci nie odpowiem. Będzie grubo.
…….. – śmieję się oczywiście za określenie „grubo”.
To przez twoje pisanie się tak narobi – Piotr znowu ma do mnie pretensje.
Ja tylko piszę o Bogu, ale dzięki tobie – przyznaję szybko.
Jakiej oczekujecie nagrody ?
Już dostaliśmy.
Nie unoś się tak honorem.
Może chcesz kolejne blaszane pudełko ? – … czyli auto.
No nie…
Niebawem wam podziękujemy.
Ale ja nic nie chcę.
Mały nic nie chce.
A ja chcę ? – wtrącam się z wahaniem.
Ty musisz dostać.
Zawsze za dobrą pracę musi być zapłata.

Piotr słysząc zapłata od razu schodzi na swoje biznesowe problemy co sprawia, że mnie z miejsca szlag trafia. Przeskakuje ze świata do świata z biegłą łatwością.

Potrzebuję pieniędzy, pożycz Homiel.
?!!!! – raptem nazywa Ojca Homielem ? Może mu tak łatwiej, bo łatwiej prosić Homiela niż Ojca.
A jak oddasz ? – Ojciec oczywiście ma na myśli modlitwy.
Zarobię.
Przestań żebrać.

Wieczorem. Piotr zmęczony leży na tapczanie, gapi się w sufit.

Ojcze, ciężko być człowiekiem. Mam problemy ze swoimi ludźmi, nawet z własnym synem ! – … pokłócili się o jakieś bzdety.
Dlatego nikt nie chciał iść.
Mam takie same problemy jak ty.
Rożnica między nami jest taka, że z Moim Synem nie mam takich problemów jak ty.
……. – wybuchnęliśmy śmiechem. Długo się śmialiśmy, ale i Ojciec się śmiał. To było przecudowne. Takie normalne, takie ludzkie, niezwykłe, zabawne, dowcipne… wspaniałe.
Naprawdę ? Czy Jezus nie dyskutuje z Ojcem ? Nie spiera się, zawsze się zgadza ? – pytam chyba nazbyt odważnie.
To jest tajemne.
…….. – kiwam ze zrozumieniem głową.
Zanotuj to.
W żadnej księdze tego nie znajdziesz.
……. – zanotowałam natychmiast.

Piotr siadł do swojego komputera, ja oglądałam w TV jakiś film.

Oglądałem na YouTubie film z jakiegoś pogrzebu i zobaczyłem na nagrobku inicjały, ale moje. A wtedy usłyszałem Ojca…
Nie pozwolę ci umrzeć.
???!!!
Dlaczego tak powiedział ? – zdziwiłam się.
Choć jesteś człowiekiem, nie należysz do rasy ludzkiej.
???!!!
Może ja źle słyszę ? – Piotr się zawahał.
Jeszcze nie jesteś w tym wieku, abyś miał problemy ze słuchem.
…… – mimo całej powagi roześmiałam się.

Dzisiejsze egzorcyzmy Piotra trwały krócej niż zwykle i po powrocie był niezwykle wzruszony.

Podczas modlitwy Bóg spytał mnie…
Kto ty jesteś ?
Powiedziałem… Jam jest Mały.
Nie. Ty jesteś Mój Mały.
……. – uśmiechnęłam się.

22. 08. 18 r. Warszawa.

Siedzimy na kawie, Piotr zmęczony jak zwykle, podkrążone oczy świadczą o tym niezbicie.

Pół nocy nie spałem. Wczoraj słyszałem przez godzinę…
Mały obudź się, obudź się…
…. a przecież byłem obudzony.
Aha…. – … może chodzi o tego kolosa tam na Górze, który leży na sofie ?
To jest niemożliwe, żebym tak sobie z Ojcem rozmawiał.
A ten swoje, jak zdarta płyta.
Bóg jest wszechmocny, wszechmądry, wszechpotężny… – Piotr się zamyślił.
I dodaj wszechdowcipny.
…….. – roześmiałam się.

Wieczorem.

Wysłałam do Adama pytanie, na które miałam nadzieję otrzymać odpowiedź, ale nie otrzymałam. Zamyśliłam się…

Co tak myślisz ?
Eeetam…
No co ?
Adam się nie odezwał.
Odezwą się wszyscy.
???!!!
I co im zaoferujesz ?
……. – zbaraniałam. Wiedziałam, że nie o przysłowiową „kawę z ciastem” Ojciec pyta, więc co mogę im zaoferować ?
Na pewno nie możesz płakać, bo oni do ciebie przychodzą, a nie ty do nich.
Masz dawać twarde i mocne odpowiedzi, a rozczulisz się w czterech ścianach.
???!!!

Ojciec przygotowuje mnie na jakieś spotkania w przyszłości. Nie wyobrażam sobie tego na dzień dzisiejszy, ponieważ nawet w trakcie 5 – minutowej rozmowy z Adamem prawie już zaczęłam płakać. Jeśli więc Ojciec teraz mi mówi, żebym nie beczała podczas rozmów to wie co mówi. Obawiam się, że … bez melisy na uspokojenie ani rusz.

Ale dlaczego to nie Piotr będzie dawać ? On jest lepszy w dawaniu.
Czy chcesz być wiecznie molem książkowym ?
Przekażesz tą wiedzę. Będą czytać i pytać.
Przecież rozumiesz, co piszesz.
Na końcu zdania jest znak pytania, czy kropka ?
…. kropka.
Musisz być trzeźwa. Staraj się nie wzruszać, a będzie ci ciężko... – … się nie wzruszać.
Choć emocje są u ludzi, którzy mówią prawdę, to staraj się.
Będziesz jeździć i podpisywać.
…… – przestraszyłam się. Nie tak sobie to ułożyłam.
A ty będziesz gdzie ? – zwracam się do Piotra.
Mówimy o tobie.
A muszę ?… Jeździć ?
A nie chcesz ?
Nie lubię samolotów.
Oni przyjadą do ciebie, a ty im powiesz.
Co mam im jeszcze powiedzieć ? Wszystko jest przecież zapisane…
Wystarczy twoje zdanie.
Boże… To nie na moje nerwy – myślę sobie. Nie będę latać, ale do nas będą przylatywać. Będę jeździć i do nad będą jeździć.
…….
Homiel powiedział mi dzisiaj, że to ja się oddalę od was.
Aha… – nie wiedziałam co powiedzieć. Oddali duchowo, czy dosłownie ?
Po wszystkim pozwolę ci wrócić.
Hmm… Po wszystkim... Ojciec jest super dyplomatą.
Nieprawda.
W tym zdaniu nie ma dwuznaczności.

Wczoraj zobaczyłam urywek filmu dokumentalnego, w którym pokazano ostatnią wieczerzę. Jezus i apostołowie nie siedzieli, a leżeli jak Rzymianie i w ten sposób jedli wieczerzę. Widząc, że Piotr jest dosyć dobrze podłączony pytam…

Czy możesz sprawdzić jak siedzieli podczas wieczerzy ?
……. – Piotr zapatrzył się w gdzieś…
Czy przy stole, czy na leżąco ? O to mi chodzi.
Przy stole, ale niewysokim. Wygląda jak ława, coś w tym stylu, nie był duży, ciasno tam było.
Jak ty to widzisz ?! – nieustająco mnie tym „widzeniem na odległość” zadziwia.
No widzę….
A widzisz Jezusa ?
On też mnie widzi.

Przeczytałam dobre zdanie z opracowania dotyczącego dlaczego Żydzi nie uznali Jezusa za Mesjasza;

Twierdził, że jest z boskości, ale działał tak ludzko. Spodziewali się Mesjasza, a kiedy w końcu przyszedł po prostu spotkali Go inaczej niż się spodziewano.

Samo sedno. Wszyscy myślą, że Mesjasz musiał być i zachowywać się jak… no właśnie jak ? A to był człowiek.

Dopisane 24. 04. 2019 r.

Kiedyś było mi wszystko obojętne czy na siedząco, na leżąco, czy na stojąco. Dzisiaj każdy film dokumentalny na temat życia Jezusa analizuję niemal szczegółowo. Zaskoczyła mnie jak duża jest rozbieżność w ukazywaniu pewnych sytuacji. Ze względu na to, że to Marek i Jan jako ewangeliści byli naocznymi świadkami tamtych wydarzeń, to ich relacje powinny być uwzględniane przede wszystkim.

MK 14; 15 On wskaże wam na górze salę dużą, usłaną i gotową. Tam przygotujecie dla nas».

Zacznijmy od faktów historycznych, czyli tego, jak było naprawdę. Otóż, najprawdopodobniej biesiadnicy uczestniczący w Ostatniej Wieczerzy… leżeli. Według rzymskich zwyczajów leżeli na czymś w rodzaju półokrągłego tapczanu zwanego sigma lub stibadium. Czy Jezus też tak ucztował? Prawdopodobnie tak. Niewiasta, która namaściła stopy Jezusa „stała z tyłu u jego nóg”, a nie mogłaby tego uczynić gdyby Zbawiciel siedział na ławie przy stole.

Już Pedro Chacon (Perus Ciaconus) wysunął taką hipotezę w 1588 roku, zwracając uwagę na fakt, że także wzmianka o Janie, spoczywającym głową na piersi Pana, dowodzi leżącej pozycji biesiadników. Taką Ostatnią Wieczerzę możemy zobaczyć w sztuce wczesnochrześcijańskiej, na miniaturze z VI wieku w manuskrypcie znanym jako Codex Rossanensis i na mozaice (także z VI w.) w kościele Sant’ Apollinare Nuovo w Rawennie. Zbawiciel i apostołowie na wpół leżą, na wpół siedzą na takim właśnie tapczanie. https://stacja7.pl/wiara/ostatnia-wieczerza-jak-bylo-naprawde/

Jezus łamał chleb, podawał kielich wina… Gdyby leżał jak sugerują niektórzy, czy mógłby to wszystko robić jedną ręką, podczas gdy drugą musiałby się podpierać… jeśli naprawdę leżał ? To byłoby szalenie niewygodne i nawet niestosowne w tak ważnej chwili. To była ich ostatnia wspólna, pożegnalna wieczerza. Wieczerza paschalna. Myślę, że to co zobaczył Piotr jest w dużej mierze prawdziwe.

Jedno źródło niepewne, z wielu źródeł pewne.

19. 08. 18 r. Warszawa.

Wczorajszy mail spowodował, że nie mogłam zasnąć. Uznałam go za znak, znak głównie dla mnie, bo Piotr jak zwykle wszystko bagatelizuje. Dzisiaj wracaliśmy do Warszawy, oczywiście chciałam porozmawiać, ale nie wiedziałam od czego zacząć. Zaczął Ojciec…

Słyszę…
Lenisz się, a inni potrzebują twojej pomocy.
Przez dwa ostatnie dni nie modliłem się, nie było jak i nie miałem siły – tłumaczy się Piotr.
……. – widząc, że rozmowa się zaczęła spytałam…
Dlaczego on, ten Adam to zobaczył ?
Żebyś miała znaki.
Żeby ci się zaczęło wszystko spinać w twojej układance.
Jedno źródło niepewne, z wielu źródeł pewne.
Ale co on takiego zobaczył ? Jak zobaczył ? – nie mogło mi się w głowie pomieścić…
Zadzwoń do niego.

Kręciłam głową nie mogąc pojąć co się dzieje. Zmęczona główkowaniem zmieniłam temat.

Jak Oni chcą zdjąć z ciebie obowiązek ? Kompletnie tego nie widzę.
Dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych.
Wiadomo – Piotr przytakuje, ale sam w to nie wierzy. Mruga do mnie porozumiewawczo, że tym razem się nie uda.
……..
Czy się dowiedzą o Piotrze inni ? Powiedział, że będzie miał wpływ na Polskę – nie mogę przestać o tym myśleć.
A nie ma ?
…….. – ramiona mi opadły, no bo nie mam już argumentów.

Otwieram tego maila jeszcze raz i czytam uważniej.

Adam powiedział, że to człowiek z ogromną wiedzą … – … i wtedy to poczułam. Poczułam pewność.
To na pewno o ciebie chodzi ! – w końcu to sobie uświadomiłam. To bardzo charakterystyczna informacja.
Bingo !
Zobacz ile zajęło ci to myślenie, a ile zyskałaś ?!
A gdybym ci powiedział …
… Nie zyskałabym pewności…
…….
To znaczy, że co… że będą mówić o tobie ?
Po to jest internet. Kolejki będą.
…. Nie do mnie. Ja się nie dam – Piotr się zarzeka.
Wiesz co to znaczy, że ktoś taki widzi już ? Że się zaczyna – … i poczułam strach, niepewność…

Zapadła cisza. Minęło nas czarne porsche tak szybko i gwałtownie, że zachwiało naszym samochodem.

Ale leci ! Nie jestem w stanie takiego dogonić.
Ale jesteś w stanie go zatrzymać.
???!!!
Powiedz coś jeszcze – Piotr zagaduje myśląc, że z Homielem rozmawia.
To ważne zdanie.
…… – zastanawiam się dlaczego. Może chodzi o możliwości Piotra, które wydają się ciągle narastać.
Dlaczego wybraliście pana Adama, a nie na przykład Jackowskiego ?
A uwierzysz Jackowskiemu ?
…… – zaśmiałam się. Nie uwierzyłabym.

Spytałam o Jackowskiego z prostej przyczyny. Ojciec zasugerował, abym do Adama zadzwoniła. Szukając w internecie do niego kontaktu na każdym kroku natrafiałam na jasnowidza Krzysztofa Jackowskiego. Niebo wybrało jednak kogoś znacznie mniej medialnego, ale skutecznego. Okazało się bowiem, że Adam to nie tylko widzący, ale i egzorcysta.

Adam powiedział, że „nieznana jest jego rola”. Jaka jest moja rola Ojcze ?
Zapisane jest.
?! Gdzie ?
W księgach.
?!

20. 08. 18 r. Warszawa.

Zadzwoniłam do p. Adama, żeby uzyskać więcej informacji. Nasza rozmowa trwała zaledwie 5 minut, ponieważ byłam zbyt zdenerwowana, a i on nie miał czasu. Przeczytałam mu ten fragment i wtedy powiedział;

Nie pamiętam tego. Kiedy mówię, mam przekaz, to szybko nie pamiętam.

I to mi wystarczyło. Mechanizm przekazywania informacji jest dokładnie jak u Piotra. Słyszy i szybko zapomina. Wiedziałam, że Adam to właściwa osoba.

Zaledwie 10 minut po tej rozmowie strasznie rozbolała mnie głowa. Wzięłam pigułę i nic nie pomogło. Leżałam na podłodze w łazience i rozważałam, czy nie zadzwonić po pogotowie, ale pomyślałam, że może najpierw zadzwonię do Piotra. Mija 20 minut i wszystko minęło. Płakać mi się chciało. Kiedy przyszedł do domu prawie całowałam go po stopach z wdzięczności, choć oczywiście powinnam leżeć plackiem w kościele. Piotr nie ma niczego poza tym, co mu Ojciec dał.

Naprawdę ci minęło ? – spytał.
Naprawdę.
To jestem dobry w tym ?
Spytaj się ją czy boli.
Wziąłem twoją głowę między ręce, widziałem ją jak hologram. Homiel mi powiedział, żebym zaczął od kręgosłupa, więc uderzyłem światłem w ostatni kręg, tam się zrobiło fioletowe światło, a w głowie miałaś białe – opisywał.
Prosiłam o pomoc Ojca, Jezusa i nic. Może chcieli, żebym do ciebie zadzwoniła ?
Noooo….
A dlaczego ?
Dla jego ćwiczeń, Mój króliczku doświadczalny.
Rozumiem doskonale…. – pomyślałam, choć do śmiechu mi nie było.
Gniewasz się ?
Nie gniewam.
…….
Dzisiaj rano, gdy byłem w kościele, podczas komunii usłyszałem od Ojca…
Widzisz te ręce ?
Spojrzałem na moje ręce, które trzymałem na ławie, a one się ułożyły w trójkąt.

Już wiesz o kogo chodzi ?
…….. – wzruszyłam się, bo nadal myślałam o wizji Adama i ciągle pytałam sama siebie czy to prawda.
Z tego co wyczytałam w internecie o Adamie to siwy, skromny człowiek. Podczas rozmowy był rzeczowy, stanowczy, konkretny, taki jaki powinien być egzorcysta, on nie lubi rozgłosu…
Nie mógł Ojciec wybrać Jackowskiego – ciągnę dalej.
Notabene, który się ciągle chwali – … a tego Niebo nie lubi.
To spytaj się Ojca, jaka jest rola tego człowieka z wizji – wykorzystuję okazję.
Wiedziałem… – powiedział zrezygnowany.
…….. – śmieję się.
Zacznie się dziać. Czy my jesteśmy gotowi na to ? – strach mnie obleciał.
Nie ma znaczenia.
Czy dobrze zrobiłam, że zadzwoniłam do Adama ?
Nie miałaś wyjścia.
Rzeczywiście, nie miałam – w internecie nie znalazłam żadnego właściwego maila, jedynie telefon.
Znam twoją dociekliwość. Martwi cię to ?
Nie.
On nie musi tego pamiętać – … tych słów.
Ważne, że to napisał.

Pokazałam maila mojej córce. Jej reakcja mnie rozbawiła.

Jak zaczną pisać o tacie na „Pudelku”, to się wyprowadzam z Polski.

Chyba w żaden sposób nie jesteśmy przygotowani na to, co ma nastąpić.

Ci, co z byli z Chrystusem pisali na żywo.

16. 08. 18 r. Warszawa.

Piotr na spotkaniu biznesowym zamiast omawiać warunki umowy wdał się w dyskusję na temat Boga.

Pytam się faceta w pewnym momencie wprost; wierzy pan w Boga ?
Tak.
A dlaczego pan wierzy ?
Bo daje mi znaki.
W jaki sposób ?
Poprzez Ojca Pio. Kiedy mam problem proszę go o pomoc i dostaję. Zawsze, miałem tak ze sto razy… mówi.
To jest pan lepszy ode mnie. Ja nie wierzyłem, ale Go zobaczyłem.
Zobaczył pan Go ?
Tak.
To musi mieć wielkie plany wobec pana.
……..
Hmm… Fajna rozmowa. Ale nie wiem czy to dobrze, że o tym tak mówisz otwarcie – miałam wątpliwości.
Chwaliłem się tobą Ojcze.
Przecież widzę.
Mówiłem, że Cię widziałem.
Przecież słyszę.
Nie wkurzasz się na mnie ?
Znam cię.
To jest silniejsze ode mnie, lubię Go pokazywać – Piotr się uspokoił.

Wyjście na kawę to jedyna dla mnie okazja, aby jakoś wyglądać. Dzisiaj przed lustrem spędziłam pół godziny nie mogąc się zdecydować co ubrać. Ciekawe, ale za każdym razem kiedy stoję przed lustrem mam wyrzuty sumienia. Nachodzi mnie bowiem myśl, że może Ojciec tego nie chce, abym stała przed lustrem.

Dobrze wyglądasz – Piotr łaskawie zwrócił na mnie uwagę.
I wiesz o co chodzi .
A jak ja wyglądam ? – Piotr zaciekawiony.
My o sobie nie mówimy. My jesteśmy.
To znaczy, że stoisz wyżej niż ja – powiedziałam ze skwaszoną miną.
Chcę powiedzieć, że jesteś kobietą, to jest natura.
……..
Zobaczyłem wodospad, który obmywa mnie z brudów. Nagle znika i ktoś unosi mnie do góry…

Wizje Piotra są nieoczekiwane i akurat ta nie ma związku z tym, o czym rozmawiamy. To coś znacznie więcej….

17. 08. 18 r. Szczecin.

Jedziemy do Szczecina.

Wiesz co znaczy błogosławieństwo od Boga ? Że nie jesteśmy głodni, mamy zdrowe dzieci, zdrowych rodziców, sami jesteśmy zdrowi…
A gdzie nauka ?
???!!! – znowu zaskoczenie.

Kiedy zawsze jest dobrze, to człowiek nie ma wyzwań. Nie pokonuje problemów, nie podejmuje trudnych decyzji, trudnych wyborów, nie uczy się. Ciągle o tym zapominam.

Czyli mieć trudno w życiu to też błogosławieństwo ?
………

Wczoraj jeszcze raz obejrzałam „Paweł – apostoł Jezusa’. Oglądając doszło do mnie w pełnej prawdzie, że wśród czterech ewangelistów tak naprawdę to tylko Marek i Jan byli naocznymi świadkami działalności Jezusa. Paweł nie znał Jezusa, a Łukasz wiedział wszystko od Pawła. Na ile więc ewangelia Łukasza jest wiarygodna ?

Ile wydarzeń opisanych w ewangeliach nie jest prawdziwych ?
…….. – Piotr spojrzał na mnie ostro i się spocił. Dopiero jego spojrzenie uzmysłowiło mi, że zadając to pytanie kroczę po grząskim gruncie.
Nic nie słyszę…
Szkoda… – … ale szczerze mówiąc to mi ulżyło.
Źle zadajesz pytanie. Każde oddzielne…
Aaaa rozumiem… Powinnam pytać o każde zdarzenie oddzielnie… – takiej odpowiedzi się nie spodziewałam i zaczęłam myśleć szybko nie mogąc przepuścić okazji, aby się dowiedzieć.
Ci co z byli z Chrystusem pisali na żywo.
!!!!!! A więc jednak spisywali na żywo !!! – pomyślałam. Słynne źródło „Q”, które według badaczy biblijnych istnieć musiało.

- Jak Ewangeliści mogli zapamiętać słowa Jezusa po kilkunastu latach i je zapisać ? Kiedy my nie pamiętamy już po kilkunastu minutach ?
- Skąd znasz słowa modlitwy „Ojcze nasz” ? 
- Od rodziców – odpowiadam zaskoczona. 
- A oni ? 
- Od swoich. 
- A oni ? 
- No wiadomo, ale te słowa są zapisane w Biblii, czyli mieli do czego sięgać… 
- Tak dojdziesz do źródła… 
- Czyli ktoś je na bieżąco spisywał ! 
- Już ci powiedziałem. 
- Rozumiem… – i poczułam się jakbym dokonała odkrycia stulecia. 
Modlitwa została spisana i potem przekazywana z pokolenia na pokolenie. Tak było też z Ewangelistami, ktoś zapisywał słowa Jezusa ( naukowcy nazywają to źródłem Q) i przekazywano je dalej. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/09/26/zaprawde-powiadam-ci-bracie-ujrzysz-swiatlosc-ojca-naszego/

Odkrycie Ewangelii Tomasza wzmocniło hipotezę o istnieniu źródła Q, gdyż jej odkrycie udowodniło, iż we wczesnym chrześcijaństwie istniał gatunek ewangelii złożonej z samych powiedzeń (logiów) Jezusa, za jaki uważa się właśnie źródło Q. Odkrycie pokazało, że rekonstrukcja źródła Q jest przedsięwzięciem, które posiada naukowe podstawy. Dopuszcza się możliwość, że Ewangelia Tomasza mogła korzystać ze źródła Q. https://pl.wikipedia.org/wiki/Ewangelia_Tomasza 

Tak jak przepuszczałam, musi istnieć lub istniało najstarsze źródło, na którym opierali się wszyscy inni. Naprawdę nie sposób normalnemu człowiekowi zapamiętać słów Jezusa nie zapisując ich na bieżąco. Mamy czterech twórców ewangelii. Czy to jeden z nich jest autorem najstarszego źródła…? Pewnie nigdy się nie dowiemy. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/01/25/niezwykla-wielkanoc/

Ci co żyli później, pisali ze słyszenia, co nie znaczy, że źle pisali.
Bije dzwon, ale nie wiesz w którym kościele.
Rozmowa z Piłatem… Czy to się zdarzyło ? Powiedział; Czy jesteś królem ?
…….. – Piotr spojrzał na mnie teraz z politowaniem. Pewnie pomyślał, że zdurniałam do reszty.
To spotkanie odbyło się ponoć w cztery oczy – tłumaczę mu.
Jezus nie miał okazji, nie miał kiedy przekazać tej rozmowy uczniom… Jeśli nie miał to nikt nie o tym nie wiedział. Chyba, że zrobił to sam Piłat, przekazał to komuś, nawet nieświadomie. Co jest bardzo możliwe, bo w ewangelii jest to opisane jako proces sądowy – analizuję.
… Ale z drugiej strony… Jest relacja Caviezela podczas kręcenia filmu. Właśnie podczas kręcenia tej sceny przeszedł przez niego Duch Święty.

Z moich doświadczeń odczytuję to jako potwierdzenie, prawdę. Miałam takie doznanie nie raz… Dobrze analizuję ?
Bardzo.
A chodzenie po wodzie ?… – spytałam.

Ledwo skończyłam pytanie zrozumiałam, że nikt by tego nie wymyślił. Bo nikt w tamtych czasach nie wpadłby na pomysł, że to jest w ogóle możliwe, więc ktoś to faktycznie widział i opisał. To tak jak okno w mojej ścianie. Niemożliwe, a było. Sama nie byłabym w stanie tego wymyślić.

Siedząc na kanapie oglądałam TV. Piotr był w drugim pokoju. W pewnym monecie odwracam głowę w prawo. Właściwie mówiąc dokładniej coś zmusiło mnie, bym obróciła głowę w prawo. Zobaczyłam w białej ścianie czarny kwadrat. Wyglądało to jak okno w ścianie. Zwróciłam uwagę, że to „okno” jest kwadratowe, nie kuliste, nie prostokątne, czy jakiś inny kształt, a kanty „okna” są bardzo ostre. Jeśli mogłabym określić co w tej danej chwili czułam, to nie jestem w stanie opisać tego słowami. W słowniku nie ma takiego słowa, które mogłoby to opisać. Chyba przestałam oddychać, znieruchomiałam, zapatrzyłam się na to w osłupieniu i zaskoczeniu całkowitym… To było niesamowite, nieziemskie, nieprawdopodobne, niezwykłe i wiele innych słów na n… http://osaczenie.pl/wp/2016/05/02/prawda/

A dlaczego nie miałoby nie być ?
…….
Dlaczego Maria Magdalena nie była na ostatniej wieczerzy ? Dlaczego jej nie pozwolił być ? Takie były zwyczaje? A może Jezus nie chciał, aby usłyszała, że pośród nich jest zdrajca, który go wyda ? Gdyby wiedziała zrobiłaby wszystko, aby go powstrzymać ? Mogła przeszkodzić planowi ? – pytania sypały mi się jak z rękawa.
Ty też zostałeś zdradzony.
Powiedz, strasznie boli ?
Pomagasz, a on cię zdradził.
……. – kiedy nie dostałam odpowiedzi zrozumiałam, że mam już nie pytać.
Gdybyś wiedział, że cię Marcin zdradzi pomagałbyś mu ? – pytam zaciekawiona.
Jezus też wiedział i nic nie zrobił – przypominam mu.
Chyyyba tak… Nie kierowałbym się kalkulacją, a sercem.
Dlatego jesteś wielki, Mały.
Co czuł Jezus do Judasza ? – pytam.
Rozgoryczenie.
Kara przyszła z Góry, nie od Chrystusa.
…….
Czy ewangelia tak zwana „według Tomasza” powinna być dołączona do tych czterech ? – https://pl.wikipedia.org/wiki/Ewangelia_Tomasza
Po co sobie mieszasz w głowie ?

Dopisane 18. 04. 2019 r.

… Ale z drugiej strony... Jest relacja Caviezela podczas kręcenia filmu. Właśnie podczas kręcenia tej sceny przeszedł przez niego Duch Święty.

Doskonale wiem o czym J. Caviezel mówi i jakie to jest uczucie. Bardzo specyficzne i można porównać do energii w postaci jakby chłodnego powietrza, które przechodzi przez cały organizm. To, że aktor podczas kręcenia tej sceny doznał obecności Nieba jest dla mnie osobiście znakiem i potwierdzeniem, że działo się to naprawdę.

- Przyjmij ten film jako bazę twojej wiedzy. Film jest bardzo prawdziwy. 
- On sam nie kręcił i nie rozważaj czy tak było, czy nie było. 
- Twoja książka to narodziny prawdy. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/02/20/kto-zabil-jezusa/

Kara przyszła z Góry, nie od Chrystusa – dlaczego Ojciec zaznaczył, że los Judasza został przypieczętowany przez Ojca, a nie samego Jezusa ?

Jan, naoczny świadek wydarzeń, opisuje: „Jezus powiedział: «To ten, dla którego umoczę kawałek chleba i podam mu». Umoczywszy więc kawałek chleba, wziął i podał Judaszowi, synowi Szymona Iskarioty. A po spożyciu kawałka chleba wstąpił w niego szatan. Jezus zaś rzekł do niego: «Co masz czynić, czyń prędzej»” (J 13, 26−27).

W kilku filmach dokumentalnych na temat życia Chrystusa spotkałam się ze stwierdzeniem, że to sam Jezus podając chleb zadecydował o losie Judasza i przejęcie przez szatana. Błąd.

Źle zadajesz pytanie. Każde oddzielne… – udzielona wskazówka otworzyła mi wiele możliwości. To wtedy postanowiłam przeanalizować wszystkie cztery ewangelie od początku zadając Ojcu konkretne pytania. Dzisiaj wiem, że i to było „ukartowane”, ponieważ opisując dokładnie doświadczenia Piotra, jego wizje, rozmowy, sposób zachowania, reagowania… dużo łatwiej będzie zrozumieć samego Jezusa. W każdym razie wiele ciekawych informacji pojawi się w naszych rozmowach i słowa Twoja książka to narodziny prawdy nabiorą nowego znaczenia. To nie będzie wiedza rewolucyjna, ale wyjaśniająca i uzupełniająca.

Nie zdajesz sobie sprawy, co nadchodzi.

14. 08. 18 r. Warszawa.

Od dwóch dni Niebo milczy. Nie mam pojęcia dlaczego i bardzo mnie to niepokoi. Każda dłuższa cisza wydaje mi się ciszą przed burzą.

Dlaczego Homiel się nie odzywa ? – pytam w końcu.
Może coś nadchodzi ?
Mam chwilę zadumy – wyjaśnia.
Zobaczyłem jak siedzi przy kominku, gra na mandolinie, pije wino i oczy ma skierowane w górę.
……. – roześmiałam się. Żartuje jak zawsze, a już myślałam, że gdzieś zniknął.
Nie martw się.
Przecierają się te dwa krzemienie i rozpali to światło.
Nosi to imię, to musi wrócić.
Hmm… O co Mu chodzi ? – Piotr pyta mnie szeptem.
Piotr jest tutaj ostatni raz na ziemi, a więc i Homiel – … pomyślałam.
Nie będziesz tęsknił za ziemią ?
I tak i nie.
Tak, bo wszystko co stworzył Bóg Ojciec jest przepiękne.
Nie, bo bliżej Ojca.
Ale cóż Ja mogę … Jestem tam, gdzie Mnie poślą.
Melancholijny anioł – … znowu pomyślałam.
….. Wizje Ojca są niesamowite. Przed drugą falą pamiętam doskonale trudniej mi było pływać. Pokazali mi jak zachłystałem się ciągle wodą.
Jest ci ciężej, bo i serce masz słabsze.
Zauważ, że mimo zachłyśnięcia nie utonąłeś.
Prawda. Co to jest fala ?
To co ma być.
Co to jest ta fala ?
To, co zobaczyłeś, to jest między tobą a Ojcem.
To, co zobaczysz, jest od Tego, kto cię tu posłał.
Kiedy ujrzę tą falę ?
Za dnia.
…… – Piotr machnął ręką zrezygnowany. Nie dają mu się dowiedzieć.

Wieczorem.

Czytałam dzisiaj, że Mendelejew stworzył swoje tablice pod wpływem snu, a potem się niby z tego odżegnywał.

Legenda o śnie Mendelejewa ; Wielu słyszało historię o tym, jak D.I. Mendelejewowi tablica przyśniła się w czasie drzemki. Ta wersja była aktywnie rozpowszechniana przez wspomnianego powyżej kolegę Mendelejewa A.A. Inostrancewa, jako zabawny żarcik, którym rozbawiał swoich studentów. Mówił, że Dmitrij Iwanowicz położył się do łóżka i we śnie dokładnie zobaczył swój układ, którego wszystkie pierwiastki były ułożone w poprawnym szyku. Wkrótce studenci żartowali, że w ten sam sposób została wynaleziona 40° wódka. Jednak istniały realne przesłanki, potwierdzające prawdziwość tej historii. Mendelejew pracował nad swoją tablicą bez przerw na sen i odpoczynek, gdy Inostrancew pewnego dnia zobaczył zmęczonego naukowca. W dzień Mendelejew zdecydował się na krótką drzemkę. Kilkadziesiąt minut później się obudził i od razu chwycił za kartkę, po czym narysował na niej gotową tablicę. Sam naukowiec obalał całą historię ze snem, mówiąc: “Ja nad tym być może z 20 lat się zastanawiałem, a wy myślicie: siedziałem i nagle… gotowe”. A więc legenda o śnie może i jest bardzo atrakcyjna, ale stworzenie tablicy stało się możliwe tylko dzięki zawziętości. https://zalajkowane.pl/jak-powstawal-uklad-okresowy-pierwiastkow-niezwykly-proces-tworczy-dmitrija-mendelejewa/

No to jak to było w końcu ? To Wy daliście wskazówkę, czy nie ?
A kto ?
… ?! …

Niebo współdziała z człowiekiem najczęściej poprzez sny, przynajmniej ja mam takie wrażenie czytając historie ludzi opisujących swoje doświadczenia z pogranicza mistyki. Historia Mendelejewa nie jest jedynym przykładem.

Słynny fizyk Niels Bohr zastanawiał się intensywnie nad strukturą atomu i pewnej nocy przyśniło mu się Słońce, wokół którego krążyły planety. Wizja ta natchnęła Bohra do opracowania znanego do dziś modelu atomu. Inny przykład to twórczy mąż, który współczuł swojej drugiej połowie udręk związanych z ręcznym szyciem – Elias Howe, wynalazca maszyny do szycia. Ponieważ pewien problem konstrukcyjny wydawał mu się nie do rozwiązania, zwątpił, że kiedykolwiek ukończy swoje techniczne dzieło. Z pomocą przyszedł sen. Wynalazca wyśnił ludożerców tańczących z włóczniami wokół ogniska. Na przemian wkładali je w ogień i wyciągali, a każda z nich miała na samym czubku mały otwór. W ten sposób Elias Howe odkrył, jak prowadzić igłę przez tkaninę, nie wyjmując jej z kotwiczki. Chemik Friedrich August na podstawie symboliki swojego snu odkrył pierścieniową budowę benzenu. „Einstein powiedział, że cała jego kariera była przedłużoną medytacją na sen, który miał jako nastolatek” – wyjaśnił ks. John W. Price w wywiadzie dla Johna H. Lienharda, emerytowanego profesora inżynierii mechanicznej i historii na Uniwersytecie w Houston, w audycji radiowej „Engines of Our Ingenuity”. „Marzył, że jedzie na sankach po stromym, śnieżnym zboczu, a gdy zbliżał się do prędkości światła we śnie, kolory zlewały się w jedno. Spędził większość swojej kariery, zainspirowany tym marzeniem, myśląc o tym, co dzieje się z prędkością światła. https://www.ancient-origins.net/unexplained-phenomena/five-scientific-discoveries-made-dreams-004491 https://expressbydgoski.pl/zycie-snem-sen-zyciem/ar/11220668

Powiedzenie „przespać się z problemem” nabiera nowego znaczenia.

15. 08. 18 r. Warszawa.

Wczoraj Piotr był tak bardzo zmęczony, że w ogóle się nie modlił. Nawet gdy go ściągnęli z łóżka przed 24.00, to i tak się nie pomodlił. Był wykończony.

Wszystko psuję – powiedział ze smutkiem na kawie.
Mały, Mały… – powiedział ze smutkiem Ojciec.
Rano miałem wizję; stoimy oboje u ujścia rzeki do morza. Stoimy na brzegu, widzę piasek, krzewy i takie tam…. Ty stoisz za mną jak przyklejona. Widzę dwie fale w oddali, które się zbliżają. Są coraz większe. Już zaczynam zastanawiać się czy nie uciekać. Odwracam głowę i widzę za sobą białe, otwarte drzwi i małe światło w środku. Przed sobą mam fale, które się zbliżają, a za sobą białe drzwi. Spoglądam jeszcze raz na fale i postanawiam zostać. Kiedy pierwsza fala dobija do brzegu, to ledwo moczy mi stopy. Okazała się niegroźna. Druga też, choć zmoczyła mnie bardziej.
Hmm… Co to znaczy ? – pytam.
Chciałabyś rozwiązać wszystkie zagadki tego świata ?
Tak – śmieję się na głos. Udawać, że nie… mija się z celem.
A jak je rozwikłasz to co będziesz robić ?
Hmm….
Podstawa to nauka.
Jak będziesz dostawać to gdzie nauka ?
Sama musisz dochodzić, więcej się nauczysz.

Westchnęłam. Pierwsze skojarzenie, które mi się nasunęło, że białe drzwi za plecami to wyjście awaryjne. Białe zawsze w naszych wizjach znaczyło Niebo. Piotr ma ostatnio mnóstwo problemów. Za dużo wziął na siebie zleceń i ma teraz poważne trudności z ich realizacją. To, że został na plaży i czekał znaczy, że zdecydował, aby zaufać Ojcu. Czekał na to co nadchodzi, ale ponieważ zaufał to nic mu się nie stało. Tak zrozumiałam tą wizję i tak przetłumaczyłam ją Piotrowi.

Jesteś genialny Ojcze.
To dlaczego się martwisz ?
Bo muszę podjąć decyzje.
A skąd wiesz, czy to nie Ja siedzę w twojej głowie ?
No wiem.
To przestań robić za osikę, te fale ledwo cię dotknęły.
Osika, bo się trzęsie – Piotr się śmieje.
Masz fajną ekipę.
A co z tym co zdradził ?
Za dużo palm się najadł.
?… – robię zdziwione oczy nie rozumiejąc.
Palma mu odbiła… Tak się mówi – Piotr śmieje się jeszcze głośniej.

Uśmiecham się, bo widzę teraz jak doskonale obaj się rozumieją. Wystarczy jedno odpowiednie słowo, a wszystko jasne.

Pojechaliśmy zobaczyć defiladę. Wsłuchałam się w przemówienie prezydenta Dudy i powiem, że byłam pod wrażeniem. Dzięki temu przemówieniu zobaczyłam działanie i wielki wpływ Ojca w historię Polski. Nie wykluczam, że Duda musiał być w jakimś stopniu natchniony przemawiając, ponieważ nie tylko to zauważył, ale i nadal temu odpowiednie znaczenie.

Drodzy Rodacy!

Nie pamiętam, żeby w tak doniosłym dniu jak ten – w Święto Wojska Polskiego – w roku, który jest tak szczególny, „Mazurek Dąbrowskiego” był śpiewany przy akompaniamencie gromów. Jakże to znamienne. Wielka defilada i wielkie siły natury. Mówimy czasem, że te 98 lat temu tutaj, na przedpolach Warszawy, zdarzył się cud nad Wisłą. Owszem, z całą pewnością był tam na pewno element cudu. Wierzący powiedzą: „Pan Bóg stanął w obronie Polski, wsparł polskich żołnierzy. Matka Najświętsza wsparła swoich chłopców, swoje dzieci”. Po to, by mogli się obronić przed sowiecką, czerwoną nawałą. By mogli obronić wolność, niepodległość, a przede wszystkim obronić chrześcijaństwo i życie. Ale wiemy doskonale, że to tylko jeden z elementów sukcesu. Drugim był geniusz dowódców, męstwo żołnierzy, a przede wszystkim ich umiejętności. I te właśnie czynniki zdecydowały o tym, że Polska zwyciężyła – że manewr obejścia wojsk sowieckich, Armii Czerwonej, i ofensywy znad Wieprza powiódł się. (!) Że informacje nie przeszły albo nie uwierzono w to, że polska armia planuje tak szeroko zakrojoną i tak przygotowaną ofensywę. (!) Na czas, w ostatniej chwili, dotarła amunicja od przyjaciół Węgrów. Wiele czynników złożyło się tutaj. (!) I zwyciężyliśmy. Tak – my zwyciężyliśmy. My, Polacy, zwyciężyliśmy! http://wiadomosci.dziennik.pl/polityka/artykuly/579386,przemowienie-prezydenta-andrzeja-dudy-z-okazji-swieta-wojska-polskiego.html

Nie ma przypadków.

Dopisane 16. 04. 2019 r.

Wczoraj doszło do pożaru Notre Dame. Oczywiście o tym rozmawialiśmy. (fragment rozmowy)

To symboliczny upadek Chrześcijaństwa ? Już wszędzie o tym mówią.
Ta korona cierniowa jest dla nich, po to ją uratowali.
Dlaczego Francja ?
Chodzi o to, że oni nic już nie robią, są bezbronni.
Już tego się nie da zatrzymać.
Tych kilku modlących się to ostatnie zdrowe ziarno, które przykrywa inne.
Z tego już nic nie wyrośnie, w tym nie ma życia.
… Zobaczyłem spychacz, którzy zrównuje ziemię…
… Widzę jak Niebo będzie czarne, błyskawice…
Zatrwożą się wszyscy.
… Bez przerwy widzę wypalone kadzie z ziarnem…
Będziesz świadkiem tych wydarzeń, które nadejdą – do mnie.
Zbliża się chwila prawdy i cel twojego życia – do Piotra.
Dla niektórych już nie będzie radości dnia brzasku.

Wybrali noc.
Nie zdajesz sobie sprawy nad tym, co nadchodzi.
Pogrom ? To za mało.
Czy śmierć jest lekcją ?
Nie. To, co nadchodzi będzie lekcją. Świadomość.

Uwaga, ponieważ wpisy edytują się w kolejności od najnowszych do najstarszych i będą coraz trudniejsze, by w pełni zrozumieć pisany tekst, proszę cofnąć się do samego początku. http://osaczenie.pl/wp/2016/03/03/

Myślisz o Ojcu, a Ojciec myśli o tobie.

10. 08. 18 r. Warszawa.

Podczas przyjmowania komunii zamknąłem na chwilę oczy i wtedy miałem wizję. Zobaczyłem dwa wielkie pierścienie świecące białym światłem, w środku obwódka była czarna. Pomiędzy pierścieniami trzymał się cały wszechświat. Chwilę później te pierścienie się zmniejszyły i zobaczyłem nie wszechświat, a planetę pomiędzy nimi. Pierścienie obróciły się w pionie, zmniejszyły i ja się znalazłem między nimi. Emitowały do środka piękne światło. Usłyszałem…
Technologia.
Hmm... Co to znaczy Homiel ?
Wiesz tyle, ile wiesz.
No powiedz, co oznaczają te pierścienie ?
Zmiany.
Zmiany, zmiany … Czyli nic nowego … Ale to ciekawe …
Dzisiaj Homiel mi powiedział, że jedna z linii na pięciolinii to moje zdrowie.
Oczywiście ! – … że ja na to nie wpadłam wcześniej.
Jedna zdrowie, druga duch.
A trzecia rodzina ?
Spokojnie, spokojnie panno Elke.
Zdrowie to ważna nitka, żebyś zrobił mission compliete.
A która jest najważniejsza ?
Czy da się zagrać muzykę na 4 liniach ?
Żeby zagrać muszą być wszystkie.

Kapitalnie odniósł się do wczorajszej wizji o pięciolinii i nie jestem pewna czy to Homiel. Człowiek stanowi całość jak pięciolinia. Każda linia odgrywa jakąś rolę. W przepadku Piotra zdrowie, duchowość (duch?), materializm (proza życia), gacek i co ? Myślę, że sam Bóg. Każdego życie to pięciolinia, ale czy u każdego jest taka sama ? Wątpię.

Piotr wczoraj nie miał siły rozmawiać, bo zaatakowała go alergia. Kichał, łzy mu się lały litrami i nie nadążał wymieniać chusteczek. Bardzo go to osłabiło. Poprosił o pomoc Ojca i dzięki temu mógł spać całą noc.

Twoje ciało to twoja karoseria.
A dusza ? – … i pomyślałam, że może silnik.
Też nie silnik.
To co w takim razie ?
To coś.
Wczoraj pomogła mi Maryja.
Wymieniliśmy ci olej.

Ojciec porównał budowę człowieka do samochodu. W przypadku Piotra, auto-maniaka, to najlepsze porównanie.

Wieczorem. W TV oglądamy programy wspominające zmarłą Korę Jackowską.

Ciekawe gdzie poszła… – Piotr mruczy pod nosem.
Jest w drodze do lepszego świata.
Zasłużyła na to ?
Jak najbardziej.
Dziwactw miała wiele, ale zasłużyła.
?! – nie wiem o jakie dziwactwa chodzi, ale artyści tak już mają. Mają swoje dziwactwa.
Na piekło trzeba sobie zapracować – Piotr.
I mówienie, że na przykład buddysta idzie do piekła, bo buddysta… to czysta bzdura – dodaję.
Nie wedle tego w co wierzą, leczę wedle tego co czynią.
……. – słucham tych słów i podziwiam mądrość Ojca.
Myślisz o Ojcu, a Ojciec myśli o tobie. Nieustająco.
Pracuj dalej nad dziełem.
Nie puszczaj wodze fantazji, bo zagorzały fan wszystko przyjmie, ale ten co ma wątpliwości wszystko ci zarzuci.
Bądź rozsądna.
Czy do tej pory zrobiłam błędy ?
Doszlifuj to.
Opracuj to bardzo rzetelnie na Moją chwałę.
…….. – zmartwiłam się. Wszystko piszę rzetelnie, ale może faktycznie gdzieś przesadziłam ?
Ale jakie fragmenty ?
Chodź do Mnie.
Przytul się do Mojego boku, a wszystko zrozumiesz.
…….
Do jakiej pracy się wybierasz ?
……. – głupio mi się zrobiło, bo wczoraj zagadnęłam Piotra, że może poszukam jakiejś pracy. Zrobiłam to pod wpływem chwili słysząc, że na rynku jest mnóstwo ofert.
Powiem ci, w której hucie brakuje ludzi do odlewania stali.

11. 08. 18 r. Warszawa.

Zadzwoniła córka.

Miałam dziwny sen, rozmawiałam z ciocią. Powiedziała, że jest jesień i „od tego momentu to ja opiekuję się babcią”.
Ciekawe… Co to znaczy Homiel ?
Czy my mamy umowę podpisaną ?
Umowę ?
Na deszyfrację ?
No mamy… – zażartowałam.
To pokaż Mi ją.
Nieważne co znaczy.
Ważne, że dostaje coraz więcej.

Rozmawialiśmy o życiu i nagle przyszła do mnie pewna myśl….

Jakby wyglądałoby moje życie, gdyby Piotr umarł ?
Nie ma takiej wersji.
No, ale było bardzo blisko.
Nie zajmuję się czymś, czego nie ma.
Fala nadejdzie niedługo ?
Najwyższa pora.

Dopisane 14. 04. 2019 r.

Opracuj to bardzo rzetelnie na Moją chwałę – … i tu będzie problem. Będę musiała wyłożyć „kawę na ławę” wykorzystując źródła judaistyczne. To w nich zapisane są informacje, które pomogą zrozumieć naszą historię.

Dziwactw miała wiele, ale zasłużyła – oczywiście zaczęłam sprawdzać.

Pewnie nikt się nie domyśla, co sprawia największą radość piosenkarce? Otóż Kora uwielbia w wolnym czasie malować figurki Madonny. – Bo to jest piękne, to mnie wzrusza, stoję przed taką Madonną jak przed matką… – opowiada Jackowska. – Człowiekowi już zawsze wydaje się, że jest niedostrzegany, nikt go nie kocha i nie chce. To takie tatuaże i ryty, których już nie sposób się wyzbyć. Gdzieś więc pewnie w tym symbolu Madonny znajduję pewne ukojenie. Ona urasta do rangi nadzwyczajnie opiekuńczej i sprawczej. Kora otworzyła się, opowiedziała o życiu, bólu i stracie. i choć ma swoje dziwactwa (więcej tutaj), to jednak posiada również wrażliwą i szczerą duszę. https://www.kozaczek.pl/kora-non-stop-popelnialam-samobojstwo/

Kiedyś to niebezpieczne słowo, znaczy nigdy.

08. 08. 18 r. Warszawa.

Piotr siadając do stolika…

Z Panem Bogiem rozmawiałem !
……. – od razu oblewa mnie fala szczęścia i radości. Nie wiem jak to się dzieje, jakby energia z Piotra przelewała się także na mnie.
Pokazał mi pięciolinię, na końcu której stał Ojciec. Ja przeskakiwałem na różne linie, ale posuwając się powoli do przodu. Powiedział…
Co to się stało na jednej ?
Brudy widzę, co Ja tu widzę ? Wyrzuć to !
A co to było ?
Gacek mi podrzucał brudne myśli. Ta pięciolinia to było moje życie. Jedna linia to duchowość, druga materializm, trzecia gacek.. i dwie pozostałe. Ale nie wiem co to.
A na koniec mnie pobłogosławił i powiedział, żebym szedł do pracy.

Wizja wydawała mi się bardzo ciekawa. Muzyka jest tworzona na pięciolinii, tworzy całość, a każda linia to inny dźwięk… Nasze całe życie jest jak pięciolinia. Pięknie pokazał to Ojciec.

Dobrze masz z Ojcem – śmieję się.
Największe szczęście w życiu to słyszeć Ojca.
Lizus.
Mogę być lizusem.
…….
Wczoraj powiedziałeś, ze czułeś jedną energię… Według ciebie Jezus to Ojciec ?
……. – Piotr się zawahał.
Chcesz powiedzieć, że twój syn to Piotr ?
No właśnie… – ulżyło mi. Syn to syn, Ojciec to Ojciec.
Gdybyś to był ty, żyłbyś w zgodzie ze sobą, a jednak nie żyjesz.
Twój syn ma więcej genów twoich niż ci się wydaje, a uwidocznią się później.
Czyli Jezus to odrębna jednostka. Człowiek, ale z genami Ojca… Tak to rozumiem – … zamyśliłam się.

Robi się naprawdę ciepło. Rozmawiamy między sobą co by tu zrobić, aby było zimniej…

Masz wejście do hologramu, jak mówi twoja żona.
Wiesz, że możesz przestawić słońce, rozchwiać wszechświat ?
Ale z sercem nie mogłem sobie pomóc.
Bo jesteśmy zespołem. Pomagamy sobie.
……. – tak sobie rozmawiali, a ja cięgle myślałam o jednym.
Jezus urodził się 2 tysiące lat temu, zmartwychwstał, jest w Niebie… Czy był w Niebie przedtem ? Wcześniej, przed narodzeniem tutaj na ziemi ? A Maryja ? Czy jest w Niebie dopiero po Chrystusie ? Czy była wcześniej ?
Nie widzisz, że przekaźnik się zaciął ?
……. – rzeczywiście, Piotr nagle osłabł po kawie i nie chciało mu się nic.
A możesz Ojcze kiedyś na to odpowiedzieć ?
Kiedyś to niebezpieczne słowo, znaczy nigdy.
No to dzisiaj wieczorem ?
To niech będzie kiedyś.
……. – Piotr mimo zmęczenia wybuchł śmiechem.
Ojciec też ogląda kabarety.
……. – zaraz jednak zapadł w jakiś trans. Zapadł tak nagle jak pstryknięciem palcami.
Widzę golgotę i dwoje ludzi na krzyżu i Jezusa pośrodku. Niebo jest całe czarne… Gigantyczne pioruny. Widzę Jezusa jak jest skonany… Oni Go zatłukli, cały jest we krwi… A potem pojawia się w Górze małe światełko, które rozbłyska nad tym wszystkim i rozświetla całe niebo… I pojawia się zielona trawa…
……. – mowę mi zabrało. Zielona trawa pojawia się często przy wizji Nieba.

Słyszę, że to wzgórze czaszki. Obok tych krzyży widzę dużą, ludzką czaszkę. Zwykłą, normalną czaszkę… Ale jest wielka… – Piotr robi wielkie oczy…
Widzę tysiące spadających gwiazd i nastała zielona trawa, piękne drzewa… Powstał nowy świat… Widzę nowy świat… Ale widzę też, że powoli ta trawa wysycha i drzewa obumierają, ziemia jest zepsuta, tylko gdzieniegdzie są zielone zdrowe kępy trawy….. – Piotr siedzi i w skupieniu opisuje przenikając mnie wzrokiem. To znaczy patrzy na mnie, ale nie jestem pewna czy mnie w ogóle widzi.
Ziemia zostaje wyniszczona. Widzę skorodowane metale, spalone domy… To przyszłość.
Przeszłość i przyszłość – jestem tego pewna.

Ukrzyżowanie Jezusa, Jego śmierć nadała jakby nowy sens życiu ludziom na tej planecie. Jednak przyszłość wydaje się przerażająca, o czym prorokuje właśnie Jan w swojej apokalipsie. Mam wrażenie, że Piotr widział skróconą jej wersję.

Wzgórze, na którym ukrzyżowano Jezusa nazywano „wzgórzem czaszki” i naukowcy sądzą, że to dlatego, że było podobne do czaszki.
Hmm… Widzę oczodoły… – Piotr zdziwiony.

Wieczorem oglądaliśmy po raz kolejny „Egzorcyzmy Emilii Rose”.

Dużo jest takich Anneliese Michel ?
Bardzo dużo jest w szpitalach. Lekarze nie mają wiedzy.
Dlaczego tak jest ? Bo tak jest łatwiej.
……. – jasne, łatwiej oddać do szpitala niż walczyć.
Nawet Piotra głowę zaczęli badać.
Kiedy przestał, wszystko wróciło do normy.

Ciekawa rzecz zdarzyła się 3 dnia pobytu w szpitalu. Piotr z OIOM-u został przeniesiony na inną salę. Zrobiono mu wszystkie niezbędne badania. Rano na obchodzie wśród kilku lekarzy była kobieta około 35 lat, która wyjątkowo długo i uważnie wpatrywała się w Piotra i w końcu spytała go na osobności; 
- Czy nie ma pan nocnych wizyt, czy nie budzi się pan w nocy. 
To pytanie kompletnie zaskoczyło Piotra, nie spodziewał się takiego pytania i to w szpitalu. Chciał w pierwszej chwili zaprzeczyć, ale po chwili dogadali się szybko i zaczęli rozmawiać otwarcie. Lekarka stwierdziła, że Piotr ma coś dziwnego w sobie i wcześniej miała już podobnego pacjenta (kobietę). Sama później z tą lekarką rozmawiałam i okazała się bardzo osobą wierzącą. Może ci „bardzo wierzący” czują i widzą więcej? W każdym razie Piotrowi to się nie zdarza, ale zaczął się zwierzać kobiecie, którą widział może po raz drugi raz w życiu. Chyba ją swoimi opowieściami przestraszył, a może i zaintrygował, bo zrobiła mu rezonans głowy, wyniki okazały się absolutnie normalne. Myślę, że po tym doświadczeniu Piotr na drugi raz nie będzie już taki wylewny. 
http://osaczenie.pl/wp/2016/04/06/plaszcz-smierci/

Do jest dopuszczone do nich ?
To skomplikowane. Wiele jest ścieżek.

Dopisane 12. 04. 2019 r.

W 1800 roku archeolodzy badający Jerozolimę odkryli wzgórze, które przypomina kształtem czaszkę. Tak narodziła się teoria, że właśnie tutaj ukrzyżowano Jezusa. Poniższe współczesne zdjęcie faktycznie pokazuje, że wzgórze przypomina czaszkę.

Ale to zdjęcie sprzed 100 lat (około 1900 r.) oddaje to jeszcze lepiej.

Kamień w kształcie czaszki.

Słynne słowo Golgota pochodzi z hebrajskiego golgoleth (גלגלת), co oznacza „czaszkę”. Pochodzi z korzenia G.L.L. co oznacza „okrągły”, który jest również korzeniem słowa Galilea. Aramejski odpowiednik Golgota został zastosowany na wzgórzu ukrzyżowania, ponieważ była to gładka, okrągła biała skała przypominająca ludzką głowę. Ale to nie jedyne miejsce, w którym słowo Golgoleth pojawia się w Biblii. W Księdze Liczb Pan nakazuje Mojżeszowi, aby przeprowadził spis ludu: „2«Dokonajcie obliczenia całego zgromadzenia Izraelitów według szczepów i rodów, licząc według głów imiona wszystkich mężczyzn.” (Liczb 1: 2). W języku hebrajskim słowo „głów” to golgoleth, dosłownie „przez ich czaszki”. W czasach Biblii najlepszym sposobem na dokładne uwzględnienie dużej grupy ludzi było policzenie ich, głowa po głowie.

Czy to jest to właśnie wzgórze ? Czy to jest Golgota ? Baaardzo możliwe.

Był czas, gdy był czas egzaminu i jest czas prawdy.

05. 08. 18 r. Warszawa.

Pojechaliśmy do „naszego krzyża”. Nie było jeszcze mszy, ale była nasza żebrząca. Daliśmy jej trochę pieniędzy i klęknęliśmy pod krzyżem. Jej obecność metr dalej wyjątkowo mi dzisiaj uwierała. Szybko wstałam na nogi, ale Piotr ciągle tkwił na kolanach. Gdy się wyprostował po jakimś czasie, szepnął mi …

Szkoda, że wstałaś. Powiedział, żebyś nie odchodziła. Powiedział…
Nie odchodźcie.
Światło przyszło do Mnie.
To dlaczego mi nie powiedziałeś ! – miałam wielkie pretensje i płakać mi się zachciało.
Ale ja mówię do Niego… To Ty jesteś światłem.
Światło przyszło… powtórzył…
……. – miałam wielki żal, że nie powiedział mi o tym od razu.
Tak wielu przychodzi i nic nie rozumie… mówi teraz.
Tak wielu się modli, a i tak niewielu rozumie.
… Tak powiedział ?
Sam powinieneś się modlić za innych i dla siebie.
……. – oboje się bardzo wzruszyliśmy.

Po mszy na kawę jechaliśmy przez długi czas w całkowitej ciszy.

… Ciągle słyszę…
Wracaj do Nas Mały.
No to wracamy do kościoła ?! – ucieszyłam się wiedząc oczywiście, że tak naprawdę nie o taki powrót Im chodzi.

Wróciliśmy. Wysiadając z auta zauważyłam, że nasza żebrząca oddaliła się od kościoła co mnie zdziwiło, bo kolejna msza się dopiero zaczynała i mogła „zarobić” teraz znacznie więcej. Zauważyłam też jej wzrok pełen zdziwienia, że znowu jesteśmy i coś w tym wzroku uchwyciłam… Wahanie, czy wracać na swoje miejsce, czy też nie. Poszliśmy prosto pod „nasz krzyż” znowu i uklękliśmy jeszcze raz. Po minucie odwracam głowę, a żebrząca klęczy obok i się niby modli. I wtedy poczułam do niej wielką niechęć. Ewidentnie cofnęła się do kościoła byle tylko coś jeszcze dostać. Byliśmy tym oboje zniesmaczeni i dlatego nic już od nas nie dostała.

Rozmawialiśmy o tej sytuacji jakiś czas później.

Jak byliśmy pierwszy raz Jezus powiedział do mnie…
Dzisiaj nie ma egzaminu, daj jej tyle… i wypadło mi z portfela 10 zł.
Ta kobieta się nie modli, ale co mnie to w sumie obchodzi, Ojciec ją osądzi – Piotr komentuje.
Otóż to.
W Jednej osobie jestem chirurgiem i temidą.
I do Mnie to należy.
I to się zbliża.
………
Poznaliście prawdę o tej pani.
To są ci sami co….
… Zobaczyłem handlarzy ze świątyni, których Jezus wyrzucił.

Był czas, gdy był czas egzaminu i jest czas prawdy.
Aaaaa…. Najpierw Ojciec nas na niej uczył, a potem pokazał prawdę o niej… Super ! – Piotr był zachwycony.

Wieczorem.

Rozmawiamy o córce, która od wiecznie walczy ze swoim apetytem.

Homiel mówi, że się zakładają na Górze co zje dzisiaj.
Wielu się fortuny dorobiło.
Ciekawe czy o nas się tak zakładają… O mnie na przykład ? – śmieję się.
Za poważne rzeczy robisz.
Jesteś przewidywalna, bo poruszasz się wedle ruchów Ojca.
Aha! Jestem kompletnie ubezwłasnowolniona w takim razie – myślę sobie, ale po chwili… A co mi tam ! Mogę być!
Ojciec jest tak niesamowity… Tak niesamowity, że … No nie wiem… – Piotrowi zabrakło słów.
Jesteś pełen podziwu ?
Jestem.
To Mi miło.

07. 08. 18 r. Warszawa.

Rano w kościele rozmawiałem z Ojcem. Było nawet sporo ludzi i mówię…
Ojcze, zobacz jak wielu się modli, ilu masz wyznawców.
A czy tak samo robią jak mówią ?
Właśnie !!! Nawet pedofile się modlą… Modlą się i robią dalej… – … dzisiaj zgryźliwa jestem.
Wyrzucam gacki z imienia i czuję, że Bóg tego słucha.
Słucha, bo jest reżyserem tego filmu.
Hmm… – Piotr się zamyślił.
Jak kiedyś zobaczyłem Ojca to miałem pełne gacie ze strachu.
Nie miałeś pełnych gaci.
Poczułeś wielki respekt i szacunek.
No… to właśnie chciałem powiedzieć – Piotr się zreflektował.
Poczułem się zerem wielkim wtedy.
Lubię jak jesteś pokornym, ale nie lubię jak przesadzasz.

Uśmiecham się. Piotr wielokrotnie próbował wejść w łaski Ojca, ale On tego bardzo nie lubi. Wydaje się, że nie znosi fałszu. Nie znosi tych, którzy chcą być na siłę świętymi. Wielu przebywa godzinami w kościele, leży plackiem na posadzce, a zaraz po wyjściu nie robią tak samo jak mówią…

Czuję, że Marcin ma problemy. Cieszę się, że Ojciec mi go zabrał.
Hmm… Teraz rozumiem co znaczy zetrę twoich wrogów w pył. Nie oznacza, że ich zniszczy. Ale, że usunie ich z twojej drogi i da im inną drogę. A to co innego…

- Zawiodłeś się na mnie Ojcze ? 
- Nie mogłem się na tobie zawieść. 
- Nie myśl o wrogach twoich. 
- Ja ich zetrę w pył dla ciebie. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/08/01/kazdy-jest-dzieckiem-boga/

Niech on robi co chce. Ważne, że jest daleko od ciebie.
Dawali mu lepsze auto, więc poszedł.
No właśnie, a twoje auto wytrzyma ? – pytam.
Wytrzyma do końca.
Końca mojego czy jego ? – Piotr zaciekawiony.
Końca właściwego.
…….
Wiesz, że będziesz bardzo mądry ?
A teraz nie jestem ?
Teraz jesteś trzpiotem.
A czy mądrość pasuje do mnie ?
Waśnie do ciebie.
Wygląd masz już gotowy.
…….. – wybuchnęliśmy śmiechem.
Zdaje się, że będziesz uczył. Będziesz miał wiedzę, a wygląd masz taki, że trudno ci nie uwierzyć – przyznaję szczerze.
Ja się nie nadaję.
Jeszcze.

Wieczorem.

Piotr już tak się przyzwyczaił do odprawiania egzorcyzmów mniej więcej o 19, że teraz dzieli dzień od kawy do egzorcyzmów.

Dzisiaj czułem energię Ojca i Jezusa.
Ciekawe…. To są dwie odrębne energie ?
Hmm… Moim zdaniem jedna.
No to jak mogłeś czuć ich obu ?
……… – Piotr nie był w stanie mi wyjaśnić.
… Szkoda, że ja nie czuję.
Wszystko przed tobą córko.

Siedzimy na sofie w milczeniu jakiś czas…

Jak widzisz Ojcze nasz harmonogram dnia ? Nasze rytuały codzienne ? – Piotr zagaduje.
Jak na końcu staniesz przede Mną to ci powiem.
Ale powiedz…
Jakie jest twoje motto ?
? Nie pamiętam.
Nie patrz oczami, patrz sercem.

Zrozumiałam tylko tyle, że sami powinniśmy wiedzieć. Nasze odczucia powiedzą nam prawdę.

Niedawno Ojciec wspomniał o iskrze i dzisiaj wpadłam na pewien pomysł. Sprawdziłam kiedy to Faustyna mówiła o iskrze z Polski. Według jej dziennika to maj 1938 rok.

Czy ta iskra pojawia się 100 lat później, jakby w rocznicę ? Tak jak „moje drzwi” 100 lat od Fatimy ?

13. 10. 16 r. Warszawa. Piotr ciągle w szpitalu, więc w domu jestem sama. Obudziło mnie dzisiaj nad ranem coś… absolutnie mrożącego krew w żyłach. Nie wiem jakich słów użyć, by dokładnie to odzwierciedlić… Najpierw zobaczyłam ogromne, ciemne drzwi, a właściwie wrota, które się z trudem otwierały gdzieś głęboko pod ziemią. Wydawały przy tym straszliwy, bardzo głośny dźwięk. To był dźwięk metalowych, grubych, dawno nie otwieranych wrót. Otwierały się wolno, jakby z wysiłkiem. Zgrzyt metalu przypominał mi dźwięk ocierającego się metalu o metal podczas zwalniania pociągu. Słysząc ten dźwięk pomyślałam, że to musiał być bardzo stary metal, nieużywany przez długi czas, bowiem zobaczyłam wyraźne ślady rdzy pozostawione na ziemi. http://rozmowyzniebem.pl/wp/2017/07/01/dziwne-rzeczy-beda-sie-dziac-kiedy-wszyscy-beda-spali/

Drzwi nie otworzyły się, bo jest setna rocznica Fatimy.
A dlaczego ? – byłam lekko zaskoczona.
Bo się otworzyły.
Bo nadszedł czas.

Rozumiem. Znowu bawię się w datowanie. Bóg kieruje się Swoimi wyliczeniami i wcale nie muszę ich rozumieć.

Zaczęliśmy oglądać film „Wszystko stracone”. https://www.filmweb.pl/film/Wszystko+stracone-2013-645967 Na koniec…

Powinien mieć metalową łódź, a nie ponton – Piotr komentuje.
Oj Mały… Bo cię posadzę na takiej łodzi i zobaczymy co zrobisz.
Myśl ludzka w porównaniu z naturą ? Ciągle w rozwoju.

Dopisane 10. 04. 2019 r.

Niedawno Ojciec zwrócił mi uwagę, abym przestudiowała Jego słowa od początku naszych rozmów. Ma to związek z Apokalipsą Jana, którą ponownie mam zgłębić. Słowa przekazane w naszych rozmowach, na różne tematy mają znacznie szerszy wydźwięk, podobnie jak i jest w Biblii. To nowe dla mnie odkrycie.

W Jednej osobie jestem chirurgiem i temidą. I do Mnie to należy. I to się zbliża.

Drzwi nie otworzyły się, bo jest setna rocznica Fatimy. Bo się otworzyły. Bo nadszedł czas.

Co to za gra, kiedy wszystkie karty są odkryte ?

04. 08. 18 r. Warszawa.

Wracamy do Warszawy. Cieszę się. Im dłużej w Szczecinie, tym dalej od Nieba. Wczoraj córka Homielowi zadała ciekawe pytanie.

Czy byłeś też kiedyś dzieckiem ?
Zawsze byłem duży.
Rosłem w twojej głowie.

Czyli każdy anioł „rośnie” wraz ze swoim podopiecznym. Dostosowuje się do jego wieku, świadomości, wiedzy … i słusznie.

Jadąc natrafiamy na spory ruch, więc obawiam się, że nie pogadamy. Stęskniona za rozmowami głowie się jak tu zacząć rozmowę …

Minął równy rok od „przywróć mi imię moje” i jakoś nic – pytam zaczepnie.
Lubię te twoje czasówki.
Chcesz za wszelką cenę nawiązać kontakt ?
……. – śmieję się na głos.
No chcę, brakowało mi Was przez ten tydzień – … i raczej nie ma sensu tego ukrywać.
Co też Pan Bóg wymyślił… – Piotr zaczął mi wtórować.
Z natury nie zdradzam Swoich myśli.
Dlaczego ? – pytam ze śmiechem.

Moglibyśmy rozmawiać o byle czym, a i tak odczuwałam wielką radość, że w ogóle Ojciec się odezwał.

Jak to ? Mam przyszłość zdradzić ? – wyczuwam żart.
No… Co niektórym…? – powiedziałam też żartem, ale po dłuższym przemyśleniu.
Ludzie chcą się nią podzielić, zawsze.
Ty jesteś najlepszym przykładem, córko.
……. – głupio mi się zrobiło.
Co to za gra, kiedy wszystkie karty są odkryte ? A gra to nauka.
Wygrywać zawsze można, ale przecież człowiek uczy się na błędach.
Nawet, gdybym komuś opowiedziała o przyszłości, ludzie i tak by nie uwierzyli.
Ale ty uwierzysz.
Wszystko co ci powiem, uwierzysz.

Dlaczego każda rozmowa z Ojcem musi doprowadzać mnie do łez ? Dlaczego nie umiem się opanować i być … niewzruszona ? Nie da się.

Ale jak to jest, że niektórzy jednak doskonale odgadują przyszłość ?
Sama kiedyś powiedziałaś, że to błędy w oprogramowaniu.
Zajrzy i cóż z tego ? A ktoś mu uwierzy ?
Hmm…. A Nostradamus ?
Wciąż się sprzeczają o jego centurie.
???!!!

Zamyśliłam się. Z punktu widzenia nauki to coś naprawdę niezwykłego, że ktoś potrafi odgadnąć przyszłość. Jeśli według sceptyków tylko sam człowiek kształtuje przyszłość i to każdego dnia, w takim razie to nie powinno mieć miejsca. Jeśli nikt nie wie co będzie za 5 minut, to tym bardziej nie wie co będzie za rok, za 10 lat, a 1000. Nikt nie powinien wiedzieć co będzie w przyszłości. A jednak są tacy, którym czasami udaje się ją zobaczyć, więc jak to jest z tą przyszłością? Jest zapisana, czy nie ?

Kiedy tak o tym dumałam, przypomniałam sobie sytuację z herbatą.

Dosłownie otworzyłam ze zdumienia oczy. Homiel nawiązał do wydarzeń sprzed wielu lat. Piotr decydując się na sprowadzanie herbaty z Chin działał jak w transie, wszystko wskazywało na to, że jego działania doprowadzą do upadku firmy i prawie się tak stało. Magda, nasza dawna wspólniczka widząc co się dzieje i chcąc ratować swoją skórę zdecydowała się sprzedać udziały w firmie i definitywnie odejść. Kilka miesięcy później Piotr powoli zaczął wychodzić na prostą. Dzięki jego „amokowi”, jak to teraz określa, pozbyliśmy się w ten sposób prawdziwego gacka w skórze człowieka.http://osaczenie.pl/wp/2016/04/02/wizja-o-hangarze/  http://rozmowyzniebem.pl/wp/2016/12/02/bog-jest-istota-zycia-kto-nie-rozumie-jest-ale-nie-zyje/

Piotr się uparł, że będzie ją importować, ale ja miałam kolosalne wątpliwości. Moja intuicja krzyczała, że to nie wyjdzie. Wpadłam na pomysł, że dla pewności odwiedzę trzy znane osoby mające dar widzenia, aby się upewnić kto tu ma rację. Wszystkie trzy mówiły to samo; wyjdzie. A nie wyszło !!! Z punktu widzenia ekonomicznego sprowadzanie herbaty z Azji było wielką biznesową klapą. Z drugiej strony, gdyby jednak nie ta klapa Piotr nie pozbyłby się swojej niebezpiecznej wspólniczki. To był ten zysk, które zobaczyły te osoby. Nie rozumiałam wtedy jak wszyscy mogli się tak pomylić, ale dzisiaj z perspektywy czasu stwierdzam, że widzieli po prostu to co mieli widzieć !!!! i…. to było dla mnie wielkie odkrycie.

To Wasza sprawka, że raptem nikt nie zobaczył prawdy ? Co by było, gdyby powiedziały, że się biznes jednak nie uda ?
Koronkę trzeba byłoby szyć od nowa.
Tu chodziło o inny zysk.

Sprawa z herbatą jest idealnym przykładem tego, że Niebo nad wszystkim trzyma kontrolę. Zwłaszcza nad tymi, którym się wydaje, że widzą. I jestem skłonna powiedzieć otwarcie i zdecydowanie, że każdy jasnowidz widzi tylko tyle, na ile mu Niebo pozwala. I choćby nie wiem jak wiele zrobił kursów i medytacji po drodze, czy czegoś tam jeszcze, taka osoba jest po prostu sterowana. Po tylu naszych doświadczeniach i przy tej wiedzy jaką mamy nie wierzę, aby Niebo pozwoliło człowiekowi na swobodne widzenie przyszłości. Bo widzenie przyszłości to wielki dar, wielka władza i wynikająca z tego wielka odpowiedzialność. I słusznie Kościół twierdzi, że może być to niebezpieczne. Kiedy Niebo daje człowiekowi taką odpowiedzialność, pierwszy w kolejce staje sam diabeł. Znałam kiedyś człowieka, który mógł naprawdę wiele, tak wiele, że poczuł się jak Bóg. Marnie skończył.

Istnieją ludzie obdarzeni prawdziwym darem widzenia, są nawet wśród kapłanów i zakonników. Myślę dzisiaj, że człowiek sam z siebie nie powinien szukać rady u wróżbitów i jasnowidzów. Kiedy naprawdę zachodzi potrzeba Bóg sam czasami stawia nam na drodze kogoś, kto widzi i widzi za darmo. To znaczy on nie ma prawa od nas wziąć ani grosza, bo ten dar pochodzi od Ojca. I takie spotkania są bardzo szczególne i prawdziwe, a przede wszystkim niespodziewane.

Zapadła cisza.

Edziu jest w Niebie i na ziemi, jak to jest możliwe ? – Piotr przerwał po chwili.
Dużo robisz, ale jeszcze niewiele wiesz.

Gdy wspomniał Edzia, przypomniałam sobie mszę. Było nas tam w sumie piętnaście osób, ale tylko my podeszliśmy do komunii.

Dlaczego twoja siostra nie mogła iść do komunii ? Powiedziała, że nie może – … zdziwiłam się.
Bo nie ma ślubu kościelnego ? – Piotr wzruszył ramionami, bo sam nie wiedział.
To przecież nie jej wina, że nie ma. Naprawdę to byłby grzech śmiertelny ? – trudno było mi zrozumieć.
Żaden.
…….. – ulżyło mi.

Opowiedziałam Piotrowi o wczorajszej sytuacji. Dostałam zwrot z podatku 350 zł i dokładnie tyle zapłaciłam u dentysty.

Dziękuję za to Ojcze. Łatwo przyszło, łatwo poszło i nie czuję w ogóle żalu.
Po to ta kartka upadła.
Aaa…. już wiem. „Jezu ufam Tobie”…
A chciałem odłożyć dla ciebie trochę pieniędzy… Dobra, nie będę odkładać. Ojciec może wszystko, przy Ojcu nie zginiesz.
……. – śmieję się, bo oczywiście Piotr mówi to co tydzień i co tydzień odkłada dalej.
Pamiętaj, że Ja na slogany reklamowe jestem uczulony.

Jedziemy jakiś czas w ciszy.

Myślisz o tym filmie ?
Tak.

Piotr nie ogląda „Gry o tron” w ogóle. Kiedy ja go oglądam, on wtedy zajmuje się swoim komputerem lub wychodzi z pokoju „na egzorcyzmy”. Wczoraj grając na komputerze zerknął w pewnej chwili na telewizor i … zamarł.

Co byś zrobił ? – pyta teraz Ojciec.
Dopieprzyłbym im – … Piotr niewiele myśląc.
Powiem, że jak jesteś skoncentrowany to codziennie im to robisz, że mają tego dosyć.

Piotr bardzo emocjonalnie podchodzi do scen filmowych, w których toczy się walka między dobrem a złem. Po tym wszystkim co nas dotknęło i wciąż dotyka on po prostu już nie potrafi być obojętny. Film, czy nie film… dla niego wielkie Zło zawsze jest bardzo rzeczywiste.

Dopisane 08. 04. 2019 r.

Po to ta kartka upadła – dostałam wczoraj maila.

Jeszcze jedno słowo o wróżbitach. Moja znajoma, która zajmowała się kiedyś tarotem i która pod wpływem naszej historii tarota odrzuciła (wiele lat temu) dzisiaj mocno choruje. Pytam się Ojca…

Co mogę jej przekazać ?
Takie jest wychodzenie ze złego nawyku.
Czyli tak boli wychodzenie od gacka ?
Wróżbiarstwo jest szkodliwe.

Z Ojcem zawsze jest lepiej.

30. 07. 18 r. Szczecin.

Mija równy rok od śmierci Edzia, więc Piotr poszedł zamówić na jutro mszę. Okazało się, że ludzie zapisywali się na 1 sierpnia już od maja i w ogóle nie ma miejsc. Piotr nalegał i nalegał, a ksiądz nie i nie.

Chcesz, aby mnie z kurii zwolnili ? Najbliższy termin to 3 wrzesień.

Wraca Piotr do domu i mówi o tym Krysi, a ta w płacz. No więc Piotr z powrotem do księdza, a on w drzwiach na niego o dziwo czekał jakby wiedział, że wróci.

Dobrze, że pan jest.
Jesteśmy po tej samej stronie – wali Piotr prosto z mostu.
Jesteś księdzem ?
Nie takim jak pan myśli – …. i wtedy ksiądz się zamyślił.
Dobra …. – otworzył swój notes.
W sobotę nie ma mszy… to 3 sierpnia w piątek na 8 rano.

Oczywiście się uśmiecham.

To nie przypadek. Nie byłabym zdziwiona, gdyby to 3 sierpnia był pogrzeb Edzia. Nieważne kiedy odszedł, ale kiedy był pogrzeb.
Ojcze dziękuje Ci za pomoc.
Pomoc ? Wsłuchaj się w słowa Oli.
??!!! To powtórz dlaczego 3 ?
……. – sprawdzam, bo nie byłam pewna.
4 sierpnia był pogrzeb, ale 4 sierpień to sobota, a wtedy nie ma mszy. Rok temu powiedziałeś „przywróć mi imię moje.” Może właśnie o to chodzi…

- Ojcze niebieski przywróć mi imię moje… Ojcze niebieski przywróć mi imię moje… Ojcze niebieski przywróć mi imię moje… 
Powtarzał to jak nakręcony coraz głośniej. Córka zaczęła mnie szturchać mocniej, że coś jest nie tak, ja zaczęłam z kolei szturchać Piotra, by się uspokoił, a on dalej to samo. Wpadłam lekko w panikę, bo zrozumiałam, że coś się dzieje. Uderzyłam go łokciem mocnej, aż się ocknął. Wychodząc z kaplicy Piotr szeptem zaczął mi opowiadać… Ktoś mówił przeze mnie, nie mogłem się powstrzymać. Ojciec powiedział… 
- Nigdy ci go nie zabrałem, tylko zgasło. Imię twoje w drodze. 
- Usłyszałem jeszcze… 
- Poświęcenie. 
http://rozmowyzniebem.pl/wp/2018/04/01/bedziesz-tym-ktorym-jestes-naprawde-maska-zostanie-zdjeta/

Czy to ważne ? – pyta Piotr zdziwiony i pełen zwątpienia.
A gdzie twoja cierpliwość ?
Dzieje się.
…….
Hmm… Ten ksiądz na mnie czekał. Mówi do mnie najpierw; nie będę kłamał, nie ma miejsca.
Ja na to… Kłamać, tak pod krzyżem ?
To żeś się wyrobił – śmieję się.
A z drugiej strony kusił.
Taaak ? – śmieję się bardziej.
Trzymałem w ręku pieniądze, by widział, że mogę zapłacić.
……. – … kręcę głową z niedowierzania. Do końca cwaniak.
I co o tym sądzisz Homiel ?
Pierwsza wizyta była twoja.
A druga nasza. Która była lepsza ?
No wiadomo.
Z Ojcem zawsze jest lepiej.
……. – śmiałam się i jednocześnie zastanawiałam, czy rzeczywiście przeniesienie daty na 3 ma jakieś znaczenie.
A ty Co czujesz ?
Boję się już czuć. Dostałam już tyle razy po głowie za moje bawienie się datami i analizy…
Nie bój się czuć.
Na nic się nie nastawiam, ale nie jestem też zdziwiona, że zostało przeniesione na 3.08.
Od tej daty powinno coś się zacząć.
Hmm, ale my nie musimy o tym wcale wiedzieć – pomyślałam.
Pozornie nic się nie dzieje – … Ojciec sczytał moje myśli.
… Zobaczyłem nadchodzące burze i grzmoty.

Po to właśnie przyjechaliśmy do Szczecina na tydzień, aby zamówić rocznicową mszę. Od początku Piotr się uparł na datę pierwszego sierpnia. Słuchałam go i siedziałam cicho zastanawiając się, czy nie powinno być jednak czwartego, w rocznice pogrzebu. Nie chodzi o sam pogrzeb, chodzi o to co się tam wtedy stało. Ojciec tak często podkreślał wagę tego wydarzenia, że bez wątpienia musiało to mieć wielkie znaczenie, którego my jeszcze po prostu nie rozumiemy.

03. 08. 18 r. Szczecin.

Na mszę za Edzia przybyliśmy punktualnie. Kiedy wszyscy dookoła byli zatroskani, ja czułam radość.

Czułaś coś ? – pyta mnie Piotr godzinę później będąc chyba lekko zawiedziony, że nic się nie wydarzyło.
Radość, wielką radość i w sumie nie wiem dlaczego – … nie wiedziałam jak się z tego wytłumaczyć.
Zamknąłeś cykl.
…….. – jaki to cykl chciałam spytać, ale zabrakło odwagi.
Poproś Ojca o poprawę pogody – … było bardzo gorąco.
Sama poproś.
Twoje modlitwy są słuchane.
Mówisz cicho, a u Nas jest głośno.
Przy twoich myślach są tuby – zwrócił się do mnie.

Wieczorem.

Piotr mimo, że jest w Szczecinie to oczywiście pracuje. Odbiera telefony, robi przetargi, brak biura w niczym mu nie przeszkadza. Jest tak zmęczony po kilku godzinach, dodatkowo także pogodą, że powłóczy już nogami. Wchodząc powoli do pokoju nagle zatrzymał się, bo tuż przed jego nosem sfrunął „z Nieba” obrazek i upadł mu prosto pod nogi.

Czekałeś na znaki w kościele ?
Tak.
A one są u ciebie w domu.

Nie miał prawa sam z siebie tak po prostu sfrunąć, bo tkwił jeszcze przed chwilą w szafie za szybą.

Dopisane 06. 04. 2019 r.

Pozornie nic się nie dzieje – jak już wspomniałam w listopadzie dojdzie do pewnego wydarzenia, które mi pokazało bardzo dokładnie co znaczy pozornie nic się nie dzieje. Pozornie to nic się nie dzieje u nas, ale nie znaczy, że nie dzieje się u Nich. Wszystkie decyzje o losach ludzi najpierw zapadają na Górze, a potem dzieje się na dole.

listopad 2024
P	W	Ś	C	P	S	N
« paź
				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30